Chapter 036.5

చంద్రిక చరితము!

పడుకున్న పెద్దీ సళ్ళని మణత్తా, గంగా ఒక చేత్తో పిసికేస్తూ, ఇద్దరూ చెరో రెండు వేళ్ళనీ పెద్దీ పుట్టలో దూర్చి కెలికేస్తున్నారు! సింగ్యులర్ తిట్టు వినపడింది! పెద్దీ కాదు అని అనుకుని ఇంకా చూస్తూ ఉంటే, పారూ ఎప్పుడు పట్టిందో, డిల్డో పట్టి, వినయ గుద్ద చీరేస్తోంది! ఆ భాధలో వినయ పారూని తిడుతూ, అరిచిన అరుపది! అంత అరుపు వినిపించినా అమ్మా వాళ్ళెవ్వరూ కనీసం తల తిప్పి కూడా చూడట్లే! ఏంటా అని చూస్తే, స్క్రీన్ మీద మాంఛి రొమాంటిక్ సీన్ వస్తోంది! అమ్మ వయ్యారంగా నడుస్తూ ఉంటే, అమ్మ గుద్దలు చూసి నేను మొడ్డ పిసుక్కుంటూ, “ఈశ్వరా!” అని గోలెడుతున్న సీన్! అందరి కళ్ళూ ఎక్కడున్నాయా? అని ఇంకోసారి అనుమానమొచ్చి చెక్ చేశా! ఎవ్వరూ నాకేసి చూడట్లేదు! అందరూ అమ్మ పరువాలను చూస్తూ చొంగ కార్చుకుంటున్నారు! నాకొక్కసారిగా, అంతమంది అమ్మ అందాలని చూస్తూ చొంగ కారిస్తే, అమ్మకి దిష్టి తగుల్తుందేమో అన్న భయమేసి, వెంటనే నేను నా కుడి చేతిని, నేను పిసుకుతున్న సినాలి పిర్రలమీదనుంచి తీసి, గాల్లో ఊపేసరికి, అక్కడ సీన్ మారిపోయింది! అంతే అందరూ ఒక్కసారిగా ఏమయ్యిందా? అని అవీ-సవీలకేసి క్రూరంగా చూడడం మొదలెట్టి, వాళ్ళని విసుక్కోసాగారు! పాపం అవీ-సవీ ఇద్దరూ నేను చేసిన పెంట పని అర్థమయ్యి నాకేసి దీనంగా చూస్తూ ఉంటే, అమ్మ పార్ట్ స్కిప్ చెయ్యండీ అన్నట్టు సైగ చేసి, నేను నామీద నిర్విరామంగా అదో ట్రాన్స్లో ఎగురుతూ ఉన్న సినాలి మీద కాన్సంట్రేషన్ చేశా! నా వట్టలకి చల్లగా తడి తగిలేసరికి, కుడి చేతిని దాని పువ్వు దగ్గర చేర్చి చెక్ చేసేసరికి, అది కార్చేసుకుంది! గుద్దలో పడుతున్న పోట్లకి దాని సెర్విక్స్ మీద వత్తిడి పడి, దాని పల్చని రసాలను వదిలేసింది! నేను వేలు పెట్టి దాని రసాలను తీసి నోట్లో పెట్టుకుని “ఉమ్మ్!” అంటూ చప్పరిస్తూ, వేలిని మళ్ళీ దాని గొల్లి మీద కాన్సంట్రేషన్ చేసా!

నా వేలు పెట్టి కెలుకుతూండేసరికి, తమకంతో సినాలి ఒక్కసారిగా దాని సళ్ళని అదే పిసుక్కునేసరికి, ధారగా నోట్లోకి పాలొచ్చేసి నేనొక్కసారిగా ఉక్కిరిబిక్కిరి అయ్యి దగ్గుతూ, నిటారుగా కూర్చున్నా! ఇంతలో పెద్దీ “ఆహ్! అమ్మాహ్! ఆహ్హ్! ఆహ్హ్! ఆహ్హ్!” అంటూ మూలుగుతూ మణత్తా-గంగల పనితనానికి ఇంకోమారు కార్చేసుకుని వాళ్ళిద్దరిని విసురుగా చెరోపక్కకీ తోసేసింది! మణత్త పెద్దీని బూతులు తిట్టుకుంటూ నా వైపు చూసి, “నన్నూ రమ్మంటావా?” అని అడిగింది! నేను అడగకు వచ్చెయ్యి అంటూ సైగ చేసేసరికి, మణత్త దాని గుద్దలూపుకుంటూ వచ్చి నా పక్కనే కూర్చుని, సినాలి నా గడ్డానికి వత్తేసి పాలని వేస్టు చేస్తూ ఉన్న సన్నుని తన నోట్లోకి కుక్కుని చప్పరిస్తూ, చేతిని సినాలి వీపు మీద వేసి, నాకేసి అదమసాగింది! ఇంత జరుగుతున్నా సినాలి కళ్ళు తెరిస్తే వట్టు! అదింకా ట్రాన్స్లోనే ఉంది! చాలా రోజులకి దానికి పోటు పడుతోందేమో అదీ గుద్దలో, ఇందాక చెప్పినట్టు కళ్ళు తెరిస్తే, ఆ సన్నివేశం ఎక్కడ మారిపోతుందో అన్న భయంతో కళ్ళు గట్టిగా మూసేసుకుని, పెదవులు బిగపట్టుకుని, నా మీద ఎగురుతూ ఉంది! నేను ఇంక దీని గుద్ద దెంగింది చాలులే అనుకుంటూ, నా చేతులని సినాలి తొడలకింద వేసి, ఒక్కసారిగా పైకెత్తి, కొంచ్చెం కిందకి జరిపేసరికి, నా మచ్చగాడు బుడుంగున దాని పూకులో దిగబడిపోయి, దాని గర్భసంచీ ఓపెనింగుకి హాయ్ చెప్పేసరికి, అదొక్కసారిగా గట్టిగా “విన్నూ! ఛంపేశావురా!” అంటూ మూలుగుతూ, రెండోసారి కార్చేసుకుని, నన్ను గట్టిగా పట్టుకుని మణత్తని బల్లమీదనుంచి కిందకి తోసేస్తూ నా ఛాతీమీద వాలిపోయి, నా మెడవంపులో దాని మొహాన్ని దూర్చేసి, దాని శరీరాన్ని నాకు అప్పచెప్పేసింది! నేను దాని పిర్రలను నా చేత్తో మోస్తూనే, స్పీడుగా కిందనుంచి పోట్లెయ్యడం కంటిన్యూ చేసా!

ఇంతలో కింద పడ్డ మణత్త లేచి ముడ్డి దులుపుకుంటూ, నా ఛాతీమీద తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకుని పడుకున్న సినాలి గుద్దలో ఒక పోటు పొడిచి, “లంజా! అనుభవించవే! ఈ క్షణం నీదేలే! అందరూ వాళ్ళ వాళ్ళ పనుల్లో బిజీగా ఉండి నీకు పోటీ రావట్లే!” అనంటూ దాని స్పాంజ్ పిర్రలను ఛెళ్ళుఛెళ్ళున ఒక సారి తబలా వాయించి, “విన్నూ! నేను నీకు కాఫీ కలపడానికి పోతున్నా! అనంటూ లేచి, ఈ లల్లీ ఏంట్రా? వాళ్ళతో ఫైటింగ్ చేస్తోందా లేదంటే, కావాలనే వాళ్ళతో సమ్మగా పిసికించుకుంటోందా?” అని అడిగింది! నేను సినాలికి ఫిఫ్త్ గేర్లో పోటేస్తూ, “రెండూ! వాళ్ళ ఫైటింగ్ అయ్యేసరికి, ఒక్కొక్కళ్ళ శరీరానికీ కాపడం పెట్టడానికి వేన్నీళ్ళు కూడా సిద్ధం చెయ్యి అత్తా!” అనంటూ అత్తని తోలేసి, సినాలికి ఊరనాటు పోట్లు మొదలెట్టా! నా మీద కప్పలా రెండు కాళ్ళూ మడిచి రెండు చేతులూ నా మెడ చుట్టూ వేసి పడుకుని నా పోట్లను ఆస్వాదిస్తూ తన నాలికతో నా మెడా, చెవీ నాకుతూ, “ఈ గడ్డాం తీసెయ్యచ్చు కదా! ఎవరూ గోలెట్టలేదా? మేకుల్లా గుచ్చుకుంటున్నాయి నీ గడ్డం వెంట్రుకలు!” అనంటూ అడిగేసరికి, “జీవితంలో తొలిసారి తండ్రిని అవుతున్నా కదే! గడ్డం చేస్తే అమ్మా-అవీ గర్భాల్లో పిండాలకి అరిష్టమేమో అన్న అనుమానంతో పెంచుతున్నా! అంతే! పైగా ఈ గడ్డంతో నా ఫేస్లో రఫ్ లూక్ కూడా వచ్చిందిగా!” అనంటూ దానికి నేను గడ్డం తీయకపోవడానికి కారణం చెబుతూ, ఒక్కసారిగా దాని పూకులోంచి నా మచ్చగాడిని తీసి, గుద్దలో ఒక పోటు పొడిచి, వెనువెంటనే పూకులో ఒక పోటూ, గుద్దలో ఒక పోటూ ఇట్లా రౌండ్ రాబిన్ పద్ధతిలో సినాలి రెండు బొక్కలూ అరగదీయడం మొదలెట్టా! రెండు బొక్కల్లోనూ భూకంపాలు పుడుతూండగా, రెండుబొక్కల తీపులనీ ఒకేసారి తీరుస్తున్నందుకు కృతజ్ఞతగా సినాలి దాని సళ్ళని నా ఛాతీకి మరింత అదిమిపెడుతూ, తలెత్తి, నా పెదవులని చప్పరిస్తూ, తన నాలికని నా నోట్లోకి తోసి, ముద్దుగా టంగ్ ఫైట్ మొదలెట్టింది!

ముద్దు పెట్టడం మొదలెట్టాక పాపం దానికి మూడో సారి కారిపోవడానికి ఎక్కువ సేపు పట్టలేదు! అదట్లా ప్రేమగా ముద్దెడుతూ ఉండగానే, పారూ వినయని వదిలేసి స్పీడుగా వచ్చి, నా తొడల మీద కూర్చుని, సినాలి గుద్దలో అది కట్టుకున్న స్ట్రాపాన్ లంగరేసేసింది! ఒక్కసారిగా రెండు బొక్కల్లోనూ బిర్రుగా నిండిపోయేసరికి, సినాలి షాకులో కళ్ళు తెర్చి నా మొహంలోకి చూస్తూ ఉంటే, నేను నవ్వుతూ, “మరదే! నీ చిట్టి గుద్ద బొక్క లబ్జుగా దానికి కనిపించింది! వినయని వదిలేసి నీ మీద పడింది పారూ!” అనంటూ ఉంటే, పారూ అడ్డంపడి, “సారీ! నేను ఏవీ సగం పనులు చెయ్యను! అక్కడ చూడు నీ పాము అత్తగారూ కం పాము పెళ్ళాం పరిస్థితి! షీ ఫెయింటెడ్! నేను అక్కలా ఆలోచించి సుకుమారంగా చేస్తా అనుకున్నావా? బెబ్బే! నా తోపులకి, గుద్దా పూకూ ఏకం అయిపోయాయి! రెండిటి మధ్యనా పల్చగా ఉండే వినయ చర్మం పూర్తిగా నలిగిపోయింది! లేచి నడవాలంటే, ఏ మంత్రాల మారెమ్మో పూనుకోవాలి! లేదంటే నువ్వే వెళ్ళి నీ నాలుకతో ఆ రొచ్చు రచ్చని నాకి బాగుచేసుకోవాలి!” అనంటూ సినాలి గుద్దలో పోట్లెయ్యడం మొదలెట్టింది! వెనకాల స్ట్రాపాన్ దెబ్బకి, నా మచ్చగాడు ఇంకా టైటుగా అయ్యాడు సినాలి పూకులో! అంతే కాదు, నా మచ్చగాడి దెబ్బకి దాని జీ-స్పాట్ విపరీతమైన రాపిడికి గురయ్యి, తొలిసారి నోరు విప్పి, “విన్నూ! పారూని తీసెయ్యమనరా! తట్టుకోలేకపోతున్నా! నా వల్ల కాదు! అమ్మాహ్! ఆహ్! ఉఫ్ఫ్! మేరీ గాండ్ కో బక్షు దో పారూ! భగవాన్ కేలియే వో స్ట్రాపాన్ నికాల్దో ప్లీజ్! ముఝ్ సే సెహ్ నహీ పా రహా హై! ఇధర్ హీ టట్టీ కర్దూంగీ! చోడ్ దో! తూ తో విన్నూ సే జ్యాడా జోర్ దే రహీ హో! ఛోడ్ దో! ముఝే ఛోద్నా మత్! అమ్మాహ్! ఉయ్ మా! హే! మై మర్గయీ!” అంటూ అరుస్తూ నా బుగ్గలు రెండూ పిసికేస్తూ నన్ను బ్రతిమలాడసాగింది!

నాకు దాని సాండ్విచ్ పరిస్థితి మీద జాలి పుట్టి, “పారూ, పోనీలేవే! ఒదిలెయ్యి దీన్ని! ఎన్నో రోజులకి నాతో సింగిలేయించుకుంటోంది!” అనంటూ సిఫారిష్ చేసేసరికి, ఏ కళనుందో అది, “సరేలే! నాకు ఆకలైతాంది! నేనింకా అన్నం తినలేదు! నేను పోయి బువ్వ తినొస్తా!” అంటూ సినాలి గుద్దని వదిలేసి, మెల్లగా దాని స్ట్రాపాన్ బయటకు తీసేసరికి, దాని నిండా రక్తం చారికలు ఉండడం చూసి, “ఒరేయ్! ముందర నే ఛీరేసిన దీని గుద్దని రిపెయిర్ చేసుకో! పొరబాటున గుద్దలో పెట్టేవు! ఛచ్చూరుకుంటుంది ఇది!” అనంటూ లేచి, స్ట్రాపాన్ ని అక్కడే నేల మీద పడి ఉన్న పెద్దీ చీరతో తుడుచుకుని, దాన్ని ఇంకా కట్టుకునే, గుద్దూపుకుంటూ బువ్వ తెచ్చుకోవడానికి పోయిందది! నేనింకా దాని పూకు దెంగుతూనే, “సినాలీ! ఈ సారి అయ్యిపోయాక, ఒకసారి పోయి గుద్ద కడుక్కుని రా! ఒకసారి నాలుకతో నాకానంటే, అదంతా గాయబ్ అవుతుంది!” అనంటూ దానికి సర్ది చెబుతూ, గత గతా పూకులోనే పోట్లేస్తూ పోయా! నాలుగో నిముషంలో నాలుగోసారి వరదలు వదిలేసి, అది నా మీద నిస్త్రాణగా వాలిపోయి, పిడికిళ్ళతో నా గుండెల మీద గుద్దుతూ, “ఇందుకేరా! నీతో దెంగుడుకి అందరూ పడి చచ్చేది! నీతో ప్రతీ దెంగుడూ, మొదటి సారి పూకు చిరిగినట్టే ఉంటది! అందుకే అందరూ అట్లా నేను ముందంటే నేను ముందని వంతులకోసం కొట్టుకు చస్తున్నారు!” అనంటూ నా మొహం నిండా లెక్కలేనన్ని ముద్దులు పెట్టి, “పోయి, ఆవిడని చూడు! చూస్తూ ఉంటే, నిజంగానే ఆవిడ స్పృహ తప్పినట్టుంది పారూ తోపులకి!” అనంటూ నా మీద నుంచి మెల్లగా లేచి, అప్పటిదాకా పంగ చీల్చుకుని నా మీద కూర్చోవడం మూలాన పట్టేసిన దాని తొడలను ఒత్తుకుంటూ, కుంటుకుంటూ, తూలుతూ, చెరువుకేసి పోయిందది!

నేను ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ బల్ల మీద నుంచి లేచి, స్పృహ తప్పిన వినయ దగ్గరకి వెళ్ళి, తన బుగ్గలను తడుతూ లేపుతూ ఉంటే, అప్పుడే బువ్వ తెచ్చుకుని, నేను వెకేట్ చేసిన బల్ల మీద కూర్చుంటున్న పారూ, “అక్కడ కాదురా అన్నయ్యా! కింద! కింద! కింద చూడు!” అనంటూ నాకు హింటిచ్చేసరికి, ముడుచుకుని పడుకుని ఉన్న వినయ రెండు తొడలనూ తెరిచి, కింద చూద్దును కదా, పారూ లంజ కచ్చ మొత్తం తీర్చేసుకున్నట్టుంది! నాకు చెప్పినట్టే, పూకుకీ-గుద్దకీ మధ్యన ఉండే పలచని చర్మాన్ని పిండేసింది! అక్కడంతా పూర్తిగా ఒరుసుకుపోయి, అసలే తెల్లతోలైన వినయ వంటిమీద పూకూ గుద్దా ఏకమైపోయి, ఒకటే బొక్కుందా అన్నట్టు ఉంది అక్కడి పరిస్థితి! నేను వంగుని ఒక్కసారి కిందనుంచి పైకీ, పైనుంచి కిందకీ నా నాలికతో నాకగానే, యధావిధి, అక్కడ పెచ్చు కట్టేసింది! వినయ పూరసాల రుచి కొంచెం ఉప్పగా అనిపించి పారూ కేసి చూసేసరికి, “నా భంగమానానికి, కడివెడు పోసుకుంది లంజ! ఆ ఉప్పదనమే అది!” అనంటూ నా మొహంలోని భావాలని చదివేసి సమాధనమిచ్చి, తిండి తినసాగింది! ఈలోపు సినాలి గుద్దని శుభ్రంగా కడుక్కుని వచ్చి నా పక్కనే డాగీ ఫోసులో వంగుని, “ చూడవయ్యా బాబూ! నీ ముద్దుల పారూ నా గుద్ద కండరాలన్నీ చీరేసింది! మండిపోతోంది! తిన్నగా ఉండక నేను సబ్బు పెట్టా అక్కడ! భగభగ తగలడిపోతోంది! ఏదో ఒకటి చెయ్యి విన్నూ!” అంటూ బ్రతిమలాడసాగింది! కుక్కలా వంగుని రెండు చేతులతోనూ తన పిర్రల్ని తెర్చి పట్టుకున్న సినాలి చేతుల మీద నా చేతులేసి, ఇంకొంచెం విచ్చుకునేలా చేసి, దాని గుద్ద బొక్కలో నాలిక దూర్చి కెలికా! దెబ్బకి సినాలికి కూడా బ్లీడింగ్ ఆగిపోయి దానికీ అక్కడ పెచ్చు కట్టేసింది! ఎంత కాదన్నా, సినాలి లంజ సినాలి లంజే! పారూ గుద్ద చీరేసినా తట్టుకోగలిగింది! మంత్రాలూ మాయలూ తెలిసిన వినయ మాత్రం స్పృహ తప్పేసింది!

సినాలితో అదే అంటూ, దాని పిర్రల మీద తబలా వాయించి, “పెచ్చు కట్టేసింది! ఇంకో రౌండు గుద్దాట ఆడుకుందామా?” అని అడిగా! ఇంకా కుక్కలా వంగున్న సినాలి ఎవరో కత్తి పట్టుకుని తరుముతున్నంత ఖంగారులో, నా ముందర నించి పక్కకి పరిగెత్తి, అది వదిలేసిన బట్టలు గబగబా తొడుక్కుని, “చాల్లే సంబడం! ఇప్పుడే ఫస్ట్ ఎయిడ్ చేసావు! మళ్ళీ ఆపరేషన్ అంటే నా వల్లకాదు బాబోయ్!” అనంటూ చేతులు అడ్డంగా ఊపుతూ, దాని కొడుకు అదేనండీ సినాలికి ఒక కొడుకు ఉన్నాడు కదా! వాడికో ఊయల కట్టి సినాలో లేక సులోచనో, ఇద్దరిలో ఎవరో ఒకళ్ళు వాడికి కాపలా ఉంటున్నారు కదా! అటు వైపు పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది! ఇంకా స్పృహ తప్పే ఉన్న వినయని రెండు చేతులతోనూ ఎత్తుకుని, పారూ పక్కన పడుకోబెట్టి, “ఇంక చాలు! వదిలెయ్యి! చాలా పనుంది వినూతో మనకి రేపు!” అనంటూ పారూని హెచ్చరిస్తూ, అమ్మా వాళ్ళందరూ ఏం చేస్తున్నారా? అని చూస్తే, నేను అమ్మకి చిన్న చేప ముక్క పెట్టి, బొక్కలన్నీ అరగదీస్తున్న సీన్ వస్తోంది! ఎవరి వంటి మీదా బట్టల్లేవు! అందరూ సెమీ నేకెడ్ స్టేట్ లో ఉన్నారు! ఒక చెయ్యి సళ్ళ మీదా, రెండో చెయ్యి లంగాలోపల పూకు పిసుక్కుంటూ బిజీగా ఉన్నాయి ప్రతీ ఒక్కళ్ళవీ! నేను గట్టిగా ఒక విజిల్ వేసేసరికి, సవీ సినిమా పాజ్ చేసింది! అందరూ నాకేసి చూస్తున్నారు! “నాకో తల్లీకూతుళ్ళ పెయిర్ కావాలి! ఎవరొస్తున్నారు? లల్లీ ఇంకా మహా మదపోరాటంలో బిజీ! అది వాటాలేసేసరికి, నా మచ్చగాడు వాలిపోతాడు! ఇంద్రాణీ, నువ్వూ ఇందూ వస్తారా?” అని అడిగా! ఇందూ తల అడ్డంగా ఊపుతూ, “నాకిప్పుడే వద్దు! అమ్మమ్మని కూడా రానీ! ముగ్గురికీ ఒకేసారి రేవెట్టెద్దువు కానీ! అందాక లోచనులతో ఇంకో రౌండ్ వేసుకో!” అని సమాధానమిచ్చింది!

ఈలోపు మణత్త మాంఛి ఘుమ ఘుమలాడే కాఫీ కలుపుకుని నాకోసం తీసుకొస్తూ, “సుమీ! మర్చిపోయావా? లోచనులతో ఆ నాగులకీ, మిగిలిన వాళ్ళకీ భోజనాలు పంపించాలి! అందరూ ఇట్లా సినిమాలో మునిగిపోతే ఎట్లా?” అని అదిలించేసరికి, సుమత్త గబగబా లేచి, “రండే ఇత్సీ, ఇందూ! ముందర వాళ్ళకి భోజనాలు సర్ది పంపించేసి కంటిన్యూ చేద్దాం” అనంటూ చొరవగా ఇత్సీనీ ఇందూని లాక్కెళ్ళుతూ ఉంటే, “ఇదేంటబ్బా? ఇత్సీ-ఇందూ ఇద్దరూ సుమత్తకి ఇంత క్లోస్ ఎప్పుడయ్యారబ్బా?” అని బుర్ర గోక్కుంటూ ఉంటే, వెనకాల బల్ల మీద కూర్చుని, అన్నం చివర్లోకి వచ్చేసిన పారూ అందుకుని, “దట్ క్రెడిట్ బిలాంగ్స్ టు మీ! నా వల్లే! మళ్ళీ నేనెక్కడ వాళ్ళ పూకులూ గుద్దలూ ఏకం చేసేస్తానో అన్న భయంతో అమ్మని కాకాయింగ్ చేస్తున్నారు ఇద్దరూ! అదేదో నేను మా అమ్మ గుద్దని చింపనట్టు, అమ్మ కూడా ఓ ఫీలైపోతూ వాళ్ళని చంకలు ఎక్కించేసుకుంది!” అనంటూ అసలు గుట్టు విప్పేసరికి, ఇందూ-ఇత్సీ ఇద్దరూ భయం భయంగా పారూవైపు చూస్తూ, సుమత్తని ఆల్మోస్ట్ కౌగలించుకుని నడవసాగారు! “నేనింక కొత్త పూకు శరత్చంద్రికాదేవి సంగతి చూసేస్తే ఓ పనైపోతుంది! ఇక్కడ ఎవ్వరూ తయారుగా లేరే పారూ! నువ్వు తినేస్తే మనమటు పోదాం!” అనంటూ పారూకి చెప్పేసరికి, అది “ఒకే ఒక్క నిముషం! మణి పెద్దమ్మ ఇచ్చిన కాఫీ కంప్లీట్ చేసేలోపు నా బువ్వ అయిపోతుంది!” అనంటూ గబగబా ఆఖరి ముద్దలను కుక్కేసుకుని, పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి, ప్లేట్ కడగకుండా ఓ పక్కనే పడేసి, నోట్లో ముద్ద ఉండగానే, మంచినీళ్ళతో దాన్ని మింగేస్తూ, “పద నే రెడీ!!” అంటూ పరిగెత్తుకొచ్చింది! అసలే అదిప్పుడు దాని ఒరిజినల్ రూపంలో ఉంది! అది అలా పరిగెత్తుకొస్తూ ఉంటే, అసలే మాంఛి ఒడ్డూ పొడవుతో అది ఐశ్వర్యారాయ్ లా ఉంది!

దానికి ముందర అది మొలకి కట్టుకున్న స్ట్రాపాన్ ఊగుతూ ఉంటే, మాంఛి కామెడీ సీన్ లా ఉంది అది పరిగెత్తుకుంటూ రావడం! అప్పుడే తిందేమో, నోట్లోంచి బిర్యానీ వాసన వస్తోంది! నేనింక అన్నం తినకూడదు! ఆల్రెడీ తినేశా అన్నది గుర్తొచ్చి, “నీయమ్మ, నా నోట్లో నోరు పెడతావ్! సరిగ్గా కడుక్కుని రా! ఒకటే పలావ్ వాసన!” అనంటూ దాని స్ట్రాపాన్ పట్టుకుని కౌగిట్లోకి లాగి, దాని పిర్రలు రెండూ ఒక్కసారి పిసికి వదిలేసరికి, అది, “ఊప్స్! వస్తున్నా! నువ్వు నడుస్తూ ఉండరా అన్నయ్యా!” అంటూ వెనక్కి పరిగెత్తుకెళ్ళి, నోరు సరిగ్గా పుక్కులించుకుని, చెరువువైపు నడుస్తూ ఉన్న నా పక్కకి వచ్చి, నా కుడి భుజాన్ని రెండు చేతులతోనూ గట్టిగా పట్టుకుని, నన్ను కౌగలించుకుని నడవసాగింది! నేను అప్పటికే కాఫీ కంప్లీట్ చేసి సిగరెట్ ముట్టించా! దాన్ని ఫినిష్ చేస్తూ “ఒసేయ్! పారూ! నువ్వు ఈ మధ్య మరీ బరితెగిస్తున్నావే! మాటకు ముందరోసారి అన్నయ్యా! మాటకు తర్వాతోసారి అన్నయ్యా! అంటూ తెగ ఇబ్బంది పెట్టేస్తున్నావే! అందరిలా నువ్వూ స్వామీ అనో నాథా అనో లేక ఏవండీ అనో ఎట్లీస్ట్ విన్నూ అనో పిలవచ్చు కదే! మరీ తాళి కట్టిన మొగుడిని బ్రదర్ అని పిలుస్తే అందరూ ఝడుసుకుంటున్నారే!” అనంటూ దాన్ని సముదాయిస్తూ ఉంటే, పారూ నాకడ్డంపడి, నన్ను మరింత గట్టిగా కౌగలించుకుని, “బొక్కలే! నేనింతే! ఐ కేర్ మై ఫుట్! నీ బాబూ నా బాబూ ఒకళ్ళే అయినప్పుడు, నువ్వు నా మెళ్ళో కట్టిన తాళి సెకండరీ రిలేషన్! ఫస్ట్ రిలేషన్ రక్తసంబంధం! నువ్వు నా అన్నయ్యా! నేను నీ ఫైర్ ఫైటర్ చెల్లినీ! మర్చిపోయావా? ఇందాక తక్షక మహాశయులు ఏం చెప్పారో? నేనే మీ అందరినీ జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలంట! అసలే నేను పేనుని! పెను కుట్టినట్టు బుర్రంతా కుట్టేసే రకాన్ని! నాకు పెత్తనం కూడా వచ్చేసింది! ఊరికే అనలే పేనుకు పెత్తనం ఇవ్వకూడదూ అని! హహహ!” అంటూ వైల్డ్ లాఫ్ ఒకటి నామొహాన పడేసింది!

అక్కడితో ఆగక, అది, “ఒరేయ్ అన్నయ్యా! ఎంతోమంది గుద్దలు దెంగారా! నీ గుద్ద భలే ఉంది! ఎప్పుడూ నువ్వేనా మమ్మల్ని దెంగేది? అప్పుడప్పుడూ నువ్వూ దెంగించుకోరా! ఎట్లాగూ నీది వర్జిన్ గుద్ద కాదుగా? లల్లీ దెంగేసిందిగా! నాకూ ఒక్క ఛాన్స్ ఇవ్వరా?” అని గొణుగుతూ నా పిర్ర మీద చెయ్యి వేసేసరికి, నాకు వెన్నుపూసలో వణుకు పుట్టి, మెదడులోకి వచ్చి, వళ్ళంతా ఒక్కసారి జలదరించి, “నీయమ్మ లంజా! ఏం కోరిక కోరావే? చిరిగిన నా గుద్దని నాలుకతో నాక్కుని సెట్ రైట్ చేసుకునేంత బాడీ ఫ్లెక్సిబిలిటీ నాకు లేదే! నన్నొగ్గెయ్యి! అది పోనీలే అని నీకు గుద్ద ఇస్తే, నీలోని నీలాంబరి బయటకు వచ్చి చింపి దెంగిద్ది! గుద్ద కనపడితే నువ్వు నువ్వులా ఉండవే నీయమ్మ! నీకో దణ్ణం తల్లోయ్!” అంటూ దాన్నుంచి విడిపించుకుని మూడడుగులు ఎడం జరిగి, నడుస్తూ ఉంటే, అది మళ్ళీ తుమ్మబంకలా నన్ను అతుక్కుని, “ఊరికే నవ్వులాటకి అన్నారోయ్ అన్నయ్యా! సీరియస్ గా తీసుకోమాకు! నేను నీ గుద్ద దెంగానూ అని తెలిస్తే, అందరూ కట్టకట్టుకుని నా మీద పడి, నన్ను భంగమానం చేసేస్తారు! నీ మీద నాకెంత ప్రేముందో అంతే ప్రేమ వీళ్ళందరికీ కూడా ఉంది! కానీ ఈ లంజలకి భేషజం అనే పొర అడ్డు దెంగించుకుంది! నేను ఎక్స్ప్రెసివ్! వీళ్ళు కాదు! అంతే తేడా! సో నీ గుద్దకి నానుంచి వచ్చే ప్రమాదమేదీ లేదు! మహా అయితే, నీకు రిమ్మింగ్ వేస్తా అంతే!” అనంటూ నడుస్తూ ఉంది! చెరువు దగ్గరకి వెళ్ళేసరికి, ఇంద్రజ పద్మాసనం వేసుకుని కూర్చుని, ఎదురుగా మడికాళ్ళతో (అదేనండీ, రెండు కాళ్ళనీ ఒకేవైపు మడిచి లేడీస్ కూర్చుంటారు చూడండీ ఆ ఫోస్ అన్నమాట) కూర్చుని ఒక చేతిని నేల మీద సపోర్ట్ గా పెట్టి, రెండో చేతితో వయ్యారంగా తన పొడవాటి నల్లని కురులను సవరదీసుకుంటూ ఉన్న శరత్చంద్రిక, అబ్బో ఇంత పేరు నా వల్ల కాదు, చందూకి ఫిక్స్ అయిపోదాం! చందూకి సీరియస్గా క్లాస్ పీకుతోంది పెద్దావిడ!

మేమిద్దరమూ వస్తున్న అలికిడికి తలతిప్పి చూసిన చందూ నంగా పుంగా నడుస్తున్న మా ఇద్దరినీ చూసి ఒక్కసారిగా “ఛీ! పాడూ!” అంటూ చేత్తో కళ్ళు మూసుకుని తల తిప్పేసింది! ఇంద్రజాదేవి మాత్రం, “రా విన్నూ! సరైన సమయానికి వచ్చావు! ఈ వైట్ అండ్ వైట్ ఎవరూ అని నీ తుత్తర కాసేపు ఆపుకుని ఉంటే, వినయ అంత పెంట పెట్టేదే కాదు! రా!” అంటూ నాతో అని, “ఒసేయ్! పారూ, ముందర నీ నడుముకి ఉన్న ఆ దరిద్రాన్ని విప్పి పక్కన పెట్టు! చూడలేక చస్తున్నా! దానితో నా గుద్దెక్కడ చింపేస్తావో అని గుబులవుతోంది!” అనంటూ పారూతో అంటూ ఉంటే, చందూ షాకవ్వుతూ, “ఇంద్రపుత్రికా! మీరు ఇట్లా పచ్చిగా మాట్లాడుతున్నారా?” అని తెగ ఆశ్చర్యపడిపోసాగింది! పారూ “సరే లేవే అమ్మమ్మా! ఆల్రెడీ అక్కడ వినయకి చింపేశా! పనిలో పని సినాలికి కూడా! సినాలి బెటర్! తట్టుకుంది లంజ! వినయ సోయలో లేదు! వీడే గుద్దాపూకూ నాకి, ఫస్ట్ ఎయిడ్ చేసి, అక్కడ బల్ల మీద పడుకోబెట్టి వచ్చాడు! ఓ శరత్చంద్రికాదేవీ! నువ్వింకా చూడాల్సిందీ, వినాల్సిందీ, చెయ్యల్సిందీ చాలా ఉంది! ఇందాకే లల్లీ అక్క చెప్పిందిగా? ఇక్కడ మాతో ఉండాలీ అంటే అన్నిటికీ సిద్ధపడాలి!” అనంటూ ఇంకోసారి వార్నింగ్ ఇచ్చి, స్ట్రాపాన్ విప్పి పక్కకి విసిరేసి, నాకూ ఇంద్రజకీ మధ్యలో, నా పక్కనే నన్నతుక్కుని కూర్చుంటూ, “అమ్మమ్మా! ఇప్పుడు చెప్పవే! ఈ పాప ఎవరు? పాతాళలోక రాజు మానసపుత్రిక అన్నారు నాగరాజు! అంటే ఈమె దత్తపుత్రికా? ఈమె విన్నూ కోసం ఎదురుచూసిందీ అంటే ఓకే! కానీ ఈవిడ సంగతి నీకు తెలిసిందీ అంటే, ఈ మేడం కూడా పునర్జన్మేనా? పునర్జన్మ అయితే ఎవరి అంశ? వీరధనుంజయుడి బ్యాచా ఈమె? లేదా అణిర్వేకుడి బ్యాచా? ఎవరీ వృద్ధ కన్యామణి??” అనంటూ గుక్క తిప్పుకోకుండా ప్రశ్నలపరంపర సంధించింది!

ఇంద్రజ నవ్వుతూ చెయ్యి చాపి, పారూని తన తొడమీదకి తల వచ్చేలా పడుకోబెట్టి, చందూతో, “ఇది వట్టి రాలుగాయిపిల్లే కానీ, దీనికున్న పరిశీలనా శక్తి అమోఘం! విన్నూ-లల్లీ వీళ్ళిద్దరికీ తప్ప, ఇంకెవరికీ లేదు! బహుశా ఇది వీళ్ళ నాన్న నుంచి వచ్చింది వీళ్ళకి! ముగ్గురూ ముగ్గురే! ఆవులిస్తే పేగులు లెక్కెట్టే రకాలు వీళ్ళు! కొంచెం జాగ్రత్త!” అనంటూ మమ్మల్ని పొగుడుతూనే, పారూ మొహమ్మీద పడుతున్న దాని వెంట్రుకలను వేళ్ళతో వెనక్కి తోస్తూ, దాని తల రాస్తూ, “చిట్టి బంగారం! నీ గెస్ కరక్టేనే! చంద్రిక పునర్జన్మే! వీర ధనుంజయుని తాలూకానే! స్వయానా వీర ధనుంజయుని మేనత్త! చారుమతీదేవి తల్లి అయిన ఆ శరత్చంద్రికాదేవి పునర్జన్మే ఈ శరత్చంద్రిక! చిన్నప్పటినుంచీ తల్లిలేని వీర ధనుంజయుడిని అల్లారుముద్దుగా సాకుతూ పెంచి పెద్ద చేసిన మేనత్త! అంతే కాదు, తన కూతురు చారుమతీదేవిని ఇచ్చి పెళ్ళిచేసి, కూతురితోపాటు అత్తరికం వెళ్ళిపోయింది! పసిగుడ్డయిన వీరధనంజయుడిని పెంచి పెద్ద చేసే క్రమంలో, ఈ జాణ, వీర ధనుంజయుని శౌర్యపరాక్రమాలకీ, శృంగార రసికతకీ దాసురాలయ్యి, మేనల్లుడు-కూతురి మొగుడు అని తెలిసినా, ధనంజయుని మీద కోరికని చంపుకోలేకపోయింది! తనలో కలిగే శృంగార భావనలు వ్యక్తపరచలేక, దాచుకోలేక, కక్కలేక మింగలేక పోయింది! తన వల్ల తన కూతురి కాపురానికి ఎక్కడ ముప్పు వాటిల్లుతుందో అన్న బెంగతో, కనకపోయినా అడ్డాలప్పటి బిడ్డ నుంచీ పెంచిన పుత్రసమానుడిని మోహించిన కులట, బజారు స్త్రీ అని లోకులు ఎక్కడ ఎగతాళి చేస్తారో అన్న భయంతో, ఆ దేవదేవుని మళ్ళీ జన్మంటూ ఉంటే, ఈ ధనంజయునికి భార్యగా పుట్టించూ అని ప్రార్థిస్తూ, ఆత్మహత్య చేసుకుంది! దేవదేవుని లీలలు అంతా ఇంతా కావు కదా? ఈమెని సిరిగిరి అడవుల్లో, అదే శ్రీశైలం అడవుల్లో, ఆ భ్రమరాంబాదేవిని కొలిచే చెంచు జాతిలో పుట్టించాడు!

అడవిలో ఆకులూ అలములూ ఏరుకుని, చిన్న చిన్న జంతువులని వేటాడి వాటిని ఆహారముగా తీసుకుంటూ బ్రతికే చెంచు జాతిలో మరల జన్మించి, ఆనాడు వీరధనుజయుని మామలు ముగ్గురూ అణిర్వేకుడి గతం మీ మూలపురుషుడికి చెప్పేటప్పుడు, ఆ పక్కనే ఒక చెట్టు చాటున నుంచుని మొత్తం విని, పూర్వజన్మ స్మృతి మరల కలిగి, అయ్యో! ఆలశ్యమైపోయినదే! నా ధనుంజయుడు మరల మరణించెనే! అంటూ ఓ బాధపడిపోతూ, దిగులుతో చిక్కి శల్యమయ్యి, మరల దేవదేవుడిని ప్రార్థించి, ఈసారి జన్మలోనయినా నాకు నా ధనంజయుని పతిగా చెయ్యి అంటూ ప్రార్థించి, రెండో మారూ ఆత్మహత్య చేసుకుని చనిపోయింది! మీరందరూ మరలా పుట్టారు! కానీ ఈమె జీవప్రారబ్దమున ఇంకా విరహవేదన అనుభవించాలని వ్రాసిపెట్టి ఉండెను! అందుకే ఈ లలన, నా కూతురితో సమానముగా ఇదిగో ఇదే భూమి మీద పుట్టింది! అప్పట్లో మీ ప్రపంచములో ప్రథమ మహాసంగ్రామం! అదే ఏమంటారూ మీరు? ఆ మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం! అది జరుగుతోంది! ఆ సమయాన ఒక క్షత్రియుని ఇంట పుట్టింది చంద్రిక! ఆ యుద్ధములో చాలా మందే చనిపోతూ ఉన్నారు! వాళ్ళందరి ఆత్మలనూ బధ్రపరచడానికి, యమకింకరులు సరిపోక, యమధర్మరాజు, పాతాళలోకం నుంచి కొంతమంది రాక్షసులను సాయానికి పిలిపించుకున్నాడు! అలా వచ్చిన ఒక రాక్షసుడు, ఈమె తండ్రి ప్రాణాలు తీసుకుపోవడానికి నియమించబడ్డాడు! ఆ కింకరుడు ఈ బాలిక అల్లరికీ, ముద్దు ముద్దు మాటలకీ ముగ్ధుడయ్యి, బిడ్డలు లేని తన భార్య ఈ కూనని చూస్తే మిక్కిలి సంతోషిస్తుంది అని అనుకుని, చంద్రిక తండ్రి ప్రాణాలతో పాటు, బ్రతికున్న ఈమెను కూడా తనతో పాతాళలోకం తీసుకుపోయి, అక్కడ పిల్లలు లేక గొడ్రాలూ గొడ్రాలూ అని అందరితో అవమానానికి గురవ్వుతున్న తన భార్యకి ఇచ్చి పెంచమని చెప్పి, ఈమె తండ్రి ఆత్మని నరకలోకంలో దిగబెట్టి రావడానికి వెళ్ళాడు!

అక్కడ సమవర్తి, పసిగుడ్డుని తన భార్యకి అప్పచెప్పే క్రమములో, అర్హత లేని ఆత్మకి పాతాళలోక దర్శనం కల్పించాడు అన్న ఆగ్రహములో ఆ రాక్షస కింకరుడిని శపించి, తక్షణమే యమలోకంలోంచి గెంటేశారు! తప్పు చేశాను అన్న మనాదిలో, ఆతడు పరధ్యాన్నంగా తన లోకానికి తిరిగి వస్తూ, ఒక ప్రమాదానికి గురయ్యి, చనిపోయాడు! ఆ వార్త విన్న ఆ రాక్షసుని భార్య, ఈమె నష్ట జాతకురాలు! అందువలనే తన భర్త మరణించాడని, కనీస కనికరం లేకుండా, పసిగుడ్డు అయిన చంద్రికని దూరముగా పారేసింది! సరిగ్గా అప్పుడే అటుగా వెళ్తున్న రాక్షస ప్రభువూ, పాతాళలోక రేడూ అయిన బలిచక్రవర్తి, ఆ రాక్షసిని దండించి, చంద్రికని తన ఇంటికి తీసుకెళ్ళి శరత్చంద్రిక అని నామకరణం చేసి, యువరాణి వలే పెంచసాగాడు! ఆ మహాచక్రవర్తికి అప్పటివరకూ మువ్వురు భార్యలున్నా బిడ్డలు కలగలేదు! ఆ ముగ్గురు భార్యలూ, ఈ పసిగుడ్డుని అల్లారుముద్దుగా పెంచుకుంటూ, అందరికీ కాబోయే పాతాళలోక రాణి అని పరిచయం చేస్తూ, అస్త్ర, శస్త్ర, అర్థ, రాజనీతి మొదలైన విద్యాభ్యాసం కొరకు, నా కూతురూ, వినయా, శంతనూ, లతికా చేరిన అదే గురుకులంలో చేర్చి విద్యాబుద్ధులు నేర్పించసాగారు! అదే సమయాన, వినయా, నా కూతురు ఇంద్రాణీ, ఇద్దరూ ఒకే వ్యక్తిని ప్రేమించారు! ప్రేమ విలువ తెలిసిన చంద్రిక, ఇద్దరినీ ఒప్పించడానికి ప్రయత్నించింది! వినయ స్వతహాగా నాగము అవ్వడం మూలాన, కొన్ని సమయాల్లో, తన కళ్ళకు పొరలు కమ్ముతాయి! మీ లోకాన మీరు కుబుసం విడుస్తోంది అంటారు! వాళ్ళ లోకాన ముట్టయ్యిందీ అంటారు! ఆ సమయంలో వాళ్ళు ఏం చూసినా చెడుగానే అర్థం చేసుకుంటారు! సరిగా అట్లాంటి టైంలోనే వినయకి చంద్రిక మీద అపోహ కలిగి, అది పెరిగి పెద్దదయ్యి పూర్తిగా బలపడి, ఇదిగో ఇవాళ చేసినట్టు అప్పుడు కూడా పెంట పెంట చేస్తూ ఉంటే, గొడవెందుకులే అని శరత్చంద్రిక గురుకులాన్ని వీడి తన లోకానికి వెనక్కి వెళ్ళిపోయింది! అప్పటికే చంద్రికకి పూర్వజన్మా జ్ఞానం కలిగింది!

తానెందుకు మళ్ళీ మళ్ళీ జన్మిస్తోందో అర్థమ్మయి, ఈసారయినా ఆ దేవదేవుడు మీకన్నా ముందర తనని పుట్టించినందుకు కృతజ్ఞతలు చెప్పుకుంటూ ఇన్నాళ్ళూ పూజలూ పునస్కారాలలో మునిగి తేలుతూ ఉంది! నాకూతురు ఎప్పుడైతే కబురు చేసిందో, ఎలాగయ్యినా ఈసారి నిన్ను మనువాడాలీ అన్న గట్టి పట్టుదలతో, వినయ కోపం తెలిసున్నదే కనుక, ముందర వెళ్ళి నాగరాజుని బ్రతిమాలుకుని ఆయన ద్వారా మీ దగ్గరకి వచ్చింది! ఇదే చిట్టి తల్లీ, ఈ చంద్రిక కథ!” అంటూ ముగించింది! ఇంద్రజ చంద్రిక లైలా మజ్ఞూ స్టొరీ కంప్లీట్ చేసేటప్పడికి, దాని తల మీద రాస్తూ ఉండడం వలన, నా సీలు రాకాసి ఆదమరచి గుర్రు పెట్టి పడుకుండిపోయింది! పడుకున్న పారూని చూస్తూ, “దేవీ! ఈ రాక్షసి, వారం పది రోజులుగా అస్సలు పడుకోవట్లేదు! నాలానే నిశాచరి అయిపోయింది! చూడండి ఎంతలా అలసిపోయిందో! మీరు తల మీద రాయడం మొదలెట్టగానే గుర్రు పెట్టేసింది!” అనంటూ పారూని ముద్దుగా విసుక్కుంటూ లేచి, నేల మీద పడుకున్న దాని రెండు చేతులతోనూ ఎత్తుకుని తీసుకెళ్ళి మంచమీద పడుకోబెట్టి, దుప్పటీ కప్పి, వెనక్కి వచ్చి, “చందూ! నీకు అభ్యంతరం లేకపోతే?” అనంటూనే, ఒక సిగరెట్ వెలిగించి ఇంద్రజాదేవికి ఇచ్చి, ఇంకోటి నేను వెలిగించుకుని, దమ్ము కొడుతూ చందూని నఖశిఖప్రయంతం పరిశీలనగా చూడడం మొదలెట్టా! చంద్రిక, తన అందాలని చూస్తూ, ఇంకొంచెం లావయ్యి, స్టీల్ రాడ్డులా నైంటీ డిగ్రీస్లో నుంచున్న నా మచ్చగాడిని చూసి, మరింత సిగ్గుపడిపోతూ, చేతులతో కళ్ళు మూసుకుని, వేళ్ళ బొక్కల్లోంచి దొంగచూపులు చూడసాగింది! నేను నా మచ్చగాడిని ముందుకీ వెనక్కీ ఊపుతూ, తానకి టెంప్టేషన్ కలిగిస్తూ, “దేవీ! ఆ శాపగ్రస్తుడయ్యిన ఆ రాక్షస కింకరుడు ఏమయ్యాడు? శాపం తగిలితే, ఆ శాప పరిహారాన్ని పూర్తిచేసుకోవాలి కానీ, వెంటనే చనిపోవడమేంటి?” అంటూ నా డౌట్ ఎక్స్ప్రెస్స్ చేశా!

ఇంద్రజ సిగరెట్ని తన నోట్లోంచి తీసి, నా బుగ్గలు పట్టుకుని ముందరకి లాగి, నా పెదాల మీద ముద్దు పెడుతూ, “అందుకే నువ్వు విన్నూవి!” అనంటూ నన్ను పొగుడుతూనే, “ఆ రాక్షసుడు కూడా పునర్జన్మ ఎత్తాడు! చేసిన పాపానికి భూలోకాన జన్మించి, ఏ భార్య మెప్పుకోసమైతే తన కర్తవ్యాన్ని విస్మరించి ఆ ఆత్మకి పాతాళలోక దర్శనం కల్పించాడో, మరుజన్మలో తనకి దొరికే భార్య వంటి మీద చెయ్యి కూడా వేయనివ్వకుండా, తనని దూరం పెట్టి, మోజు పడిన పరాయి స్త్రీలెవ్వరూ కూడా దక్కకుండా, నాన కష్టాలూ పడుతూ మంచంలోనే బ్రతకమని శాపం పొందిన రాక్షసుడు మరెవ్వరో కాదు! పారూ మారు తండ్రి పొట్టి ప్రసాదే! చావు నోటిదాకా చాలా సార్లే వెళ్ళాడు! కాని కర్మప్రారబ్దాన్ని ఎవ్వరూ తప్పించలేరు! నీ శత్రువులు ప్రహరించగా, నడుము చచ్చుబడిపోయి, మంచాన పడున్నాడు ఇప్పుడు కూడా! ఇంక ఏ ఆత్మ అయితే పాతాళలోక దర్శనం చేసుకుందో, ఆ ఆత్మ కూడా మరల పుట్టింది! చంద్రిక సొంత తండ్రి అయిన క్షత్రియుడు వేరెవ్వరో కాదు! మీ నాన్నే! ఈ జన్మలో కూడా ప్రసాదు కుట్రకి బలయ్యిపోయాడు మీ నాన్న!” అనంటూ నా నెత్తిన ఇంకో బండ వేసి, సిగరెట్ తాగడంలో బిజీ అయిపోయింది! ఇంతలో అడుగుల శబ్దం వినిపించి, తల తిప్పి చూసేసరికి, అక్కడికి లల్లీ-అనూ-స్వానీ-పుష్పా-లతీ-శంతనూ కుంటుకుంటూ ఏదో జాంబీస్ గుంపుగా దాడి చెయ్యడానికి వస్తున్నట్టు రోబోటిక్ మూవ్మెంట్స్ ఇస్తూ నడుస్తూ వస్తున్నారు! వాళ్ళని చూస్తూనే, చందూ “ఛీ!” అంటూ అరిచి ఒక్కసారిగా లేచి నుంచోబోతూంటే, నేను తన చెయ్యి పట్టుకుని లాగేసరికి, తనొచ్చి నా ఒళ్ళో పడింది! చందూ పడడమే తరువాయి అన్నట్టు, నా మచ్చగాడు, ఆ కన్యామణి పెదాలకి హాయ్ చెప్పేశాడు!
Next page: Chapter 037.1
Previous page: Chapter 036.4