Chapter 03
இதுவரைக்கும் பிரபு அவள் வீட்டுக்கு ஐந்து ஆறு முறை வந்து இருப்பான். அனால் இதுவரைக்கும் அவன் எப்போதும் சரவணன் இருக்கும் போது தான் வந்திருக்கான். அவன் வரும் போது எப்போதும் ஒரு மணி நேரம் அல்லது அதற்க்கு சற்று அதிக நேரம் இருந்துவிட்டு போவான். ஒரு இரவு அவர்கள் வீட்டிலேயே இரவு உணவு சாப்பிட்டுவிட்டு போனான். ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை அவன் அவர்களது வீட்டில் மதிய உணவு கூட சாப்பிட்டான். எப்போதும் அவள் சமையலை ஹாஹா ஓஹோ என்று புகல்வான். அவள் புன்னகைத்து கொள்வாள்.
"என் மனைவி சமையல் எப்போதும், சூப்பர்," என்று சரவணன் கூற. "நீ கொடுத்துவச்சவன்," என்று பிரபு பதிலுக்கு சொன்னான்.
அப்போது அவளுக்கும் கொஞ்சம் பெருமையாகவும் , மகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கும். அவன் வீட்டில் இருப்பது கொஞ்சம் பழக்கம் ஆனது. அவனுடைய இருப்பை அவள் வீட்டில் கொஞ்சம் இயல்பானது. முதலில் பெண்களை ஒரு விதமாக முறைத்து பார்க்கிறான் என்று சிறிய புகார் சரவணனிடம் அவள் சொல்லி இருந்தாலும் இப்போது அதை அவள் பெரிது படுத்தவில்லை. இருப்பினும் முதல் முறையாக அவன் தன் கணவன் இல்லாதா நேரத்தில் வந்து இருப்பது கொஞ்சம் சங்கடத்தை கொடுத்தது. பல நாட்கள் நல்ல பழகிவிட்டான், எப்படி மூஞ்சில் அடித்ததுபோல, "உள்ளே வராதே' என்று சொல்லுவது என்று தவித்தாள்.
பிரபுவின் எண்ணம் மீராவை எப்படியாவது அடைய வேண்டும் என்பது. முதல் முறையாக அவளை கோவிலில் பார்த்த போது அவள் அழகை கண்டு அசந்து போனான். அப்போது அவள் கழுத்தில் தாலி இருப்பதையும், கால் விரலில் மிஞ்சி இருப்பதையும் கவனித்தான்.
"இந்த அழகு தேவதையை கல்யாணம் செய்த அந்த அதிர்ஷ்டசாலி யாராக இருக்கும், " என்று யோசிக்க துவங்கினான்.
அவள் அழகு அவனை அன்றே கொள்ளைகொண்டது. அவளை மீண்டும் மீண்டும் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசை வந்தது. மீராவை பற்பத்துக்காக அடிக்கடி கோயில் வந்தான். அவள் பெரும்பாலும் குழந்தைகளை அழைத்து தினசரி கோயில் போகிறவள்.
அவள் யார் என்று ஜாடைமாடையாக விசாரிக்க அப்போது கோயில் குருக்கள் தான் சொன்னாரு. "அவுங்க நம்ம சரவணன் ஐயாவின் சம்சாரம்."
"எந்த சரவணன்," என்று பிரபு விசாரிக்க, அப்போது தான் தெரிந்தது அவள் தன் பழைய நண்பன் சரவணனின் மனைவி என்பது.
"ஏன் தனியாக குழந்தைகளுடன் வராங்க, சரவணன் வருவதில்லையா," என்று விசாரிச்சான்.
"அவர் வெள்ளிக்கிழமை தான் குடும்பத்தோடு வருவார்," என்றார் அந்த குருக்கள். "சரி இதை ஏன் கேக்குறேள். அவங்களையே விசாரிக்கிறீங்களே," என்று சந்தேகத்துடன் கேட்டார்.
"இல்லை, சாமி, சரவணன் என் பழைய நண்பன். அவனை பார்க்கணும் என்று தான் விசாரித்தேன்," என்று சமாளித்தான்.
அப்போது அவள் அறிமுகம் நிச்சயமாக கிடைக்கும் என்று குஷியானான். மீராவை பார்த்த முதல் நாளில் இருந்து அவள் தன் கனவில் அடிக்கடி வந்து இம்மசை பண்ணினாள். பிரபு முதலில் இருந்து உள்நோக்கம் கொண்டு பழகினான். அவளை ஒரு நாலாவது அடையானும் என்று வெறிகொண்டான். அவன் இதுவரைக்கும் இரண்டு பெண்களிடம் உடலுறவு வைத்திருக்கான். அனால் இது தான் முதல்முறையாக ஒரு கல்யாணம் ஆனா பெண் மீது அவனுக்கு மோகம் வந்தது.
அவள் நண்பனின் மனைவியாக இருக்கிறாள் என்று ஒரு விதத்தில் மகிழ்ச்சி அனால் மற்றொரு விதத்தில் வருத்தம். அவள் நண்பனின் மனைவி என்பதால் அவள் அறிமுகம் கிடைப்பது சுலபம் அனால் நண்பனின் மனைவியை ஆடையே நினைப்பது நட்பை கொச்சை படுத்துவது. அதனாலேயே சரவணனையும், மீராவையும் சந்திக்காமலே தவிர்த்துவிடலாம் என்று கூட யோசித்தான். அனால் இவள் இவ்வளவு அழகாக இருக்காளே, என்னை நிம்மதியாக தூங்க விடமாட்டீங்கிறாளே என்று தனக்குள் புலம்பினான். கடைசியில் அவள் அழகு தான் ஜெயித்தது. அவன் திட்டம்படி ஒரு வெள்ளிக்கிழமை சரவணனை அந்த கோயிலில் சந்தித்தான். அவள் அறிமுகமும் கிடைத்தது. இப்போது ஆவலுடன் தனியாக அவள் வீட்டில் பேசிக்கொண்டு இருக்கிறான்.
அவள் நம்பிக்கையை ஆடையே அவன் மிகவும் அவசர படமால் கண்ணியமாக நடந்து கொள்ளணும் என்பதில் கவனமாக இருந்தான். அப்போது தான் அவளும் சரவணனிடம் புகார் எதுவும் சொல்ல மாட்டாள். மேலும் தனியாக அவன் வீட்டுக்கு வந்து செல்வது இயல்பான விஷயம் ஆகும்.
காப்பி குடித்துக்கொண்டு சொன்னான், "நல்ல வேலை சரவணன் இங்கே இருப்பது. நான் கல்ப் இல் இருந்து இங்கே வந்ததில் இருந்து எந்த பழைய நண்பர்களையும் பார்க்க முடியில."
"ஆமாம் அவரும் சொன்னாரு, அவர் பழைய நண்பர்கள் யாரும் இப்போது இங்கே இல்லை என்று."
"நான் கல்புக்கு போகும் போது இங்கே இரண்டு பேர் இன்னும் இருந்தார்கள் அனால் இப்போது நான் வந்து பார்த்தால் அவர்களும் வேறு ஊருக்கு வேலைக்கு போய்விட்டார்கள்."
"நீங்க எவ்வளவு வருஷம், கல்ப்பில் இருந்தீங்க?"
"நாலு வருஷம் மதனி," என்றான்.
"வெளி நாட்டில் இருந்திட்ட பிறகு இங்கே திரும்பி, ஒரு சின்ன டவுனுக்கு வந்து இருப்பது போர் அடிக்காதா?"
அவளே அவனுக்கு வழி அமைத்து கொடுக்கிறாள் என்று மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.
"அதுனாலே தான் நான் அடிக்கடி சரவணனை பார்க்க உங்க வீட்டுக்கு வந்துடுறேன். இல்லாட்டி என்ன செய்வது என்று தெரியல. அனால் நான் அடிக்கடி வீட்டுக்கு வருவது உங்களுக்கு தொந்தரவு இல்லையே? அப்படி இருந்த சொல்லுங்க நான் தப்ப எடுத்துக்க மாட்டேன் மதனி, வருவதை கொறச்சிக்குறேன்."
"சே சே அப்படி எதுவும் இல்லை, நீங்க ஏன் அப்படி பீல் பண்ணுறீங்க."
அவன் எதிர்பார்த்த மாதிரியே பதில் வந்தது.
"நல்ல வேல அப்படி சொன்னிங்க மதனி, நீங்க என்ன சொல்ல போறீங்க என்று பயந்துகிட்டு இருந்தேன்."
"ஏன் அப்படி சொல்லுறீங்க."
"இல்லாட்டி இந்த அற்புதமான காபி கிடைப்பத்துக்கு நான் எங்கே போக போறேன்."
மீரா புன்னகைத்தாள்.
"நண்பனை பார்க்கும் சாக்கில் ஓசி காப்பி குடிக்க வாரான் என்று நினைக்காதீங்க. உங்கள் காப்பிக்கு கல்ப்பில் இருந்தால் கூட வாரத்துக்கு ஒரு முறை பிளேன் எடுத்து வந்திட்டு போகலாம்."
"காபி வேணும் என்றல் சொல்லுங்க, அதுக்காக இப்படி ஓவர்ரா சொல்லாதீங்க," என்றாள் மீரா சிரித்துக்கொண்டு.
"சரவணனை பார்த்து பேசிக்கொண்டு இருக்க ஆசை தான் அனால், கடையில் பிசியாக இருக்கும். அங்கே போய் இடைஞ்சலாக இருக்க விரும்பவில்லை."
"ஆமாம் அவர் கடையில் வேலை அதிகம் இருந்தால் கஷ்டம் தான். மத்தியானம் சில நேரம் வரமாட்டார், அல்லது அவசரமாக சாப்பிட்டுவிட்டு போய்விடுவார்."
அப்போ இவளுக்கும் இங்கே கொஞ்ச போர் அடிக்காது என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டான் பிரபு.
"ஆமாம், சரவணன் சின்ன வயதில் இருந்தே நல்ல உழைப்பாளி. நான் தான் கொஞ்சம் பொறுப்பு இல்லாமல் ஜாலி டைப். அதன் என் அப்பா என்னை கல்ப் அனுப்பிவிட்டார்," என்று சொல்லி சிரித்தான் பிரபு.
"நீங்க அவரைவிட இளையவர் என்று தோன்றுது, எப்படி நண்பர்கள் ஆனாங்க?"
பிரபு சிரித்தபடி சொன்னான், " எங்களை இணைத்தது கிரிக்கெட் தான். நாம பக்கத்து உறுங்களுக்கு போய் விளையாடுவோம். அப்போ ஒன்றாக போய் நல்ல நண்பர்கள் ஆனோம்."
"அவர் எப்போது வேலை வேலை என்று தான் பார்த்து இருக்கேன். அவர் கிரிக்கெட் எல்லாம் விளையாடுவாரா?"
"என்ன அப்படி சொல்லிட்டீங்க, சரவணனுக்கு கிரிக்கெட் என்றால் உயிர். நல்ல பேட் செய்வான்."
"நீங்க?"
"நான் வேகமாக போல் பண்ணுவேன், அப்போதே நான் நம்ம டீம் இல் கொஞ்சம் பெரிய சைஸ். அதனாலே நான் தான் வேகா பந்து வீசுபவர் எங்கள் டீம் இல்."
மீரா கவனம் அவன் உடல் மீத்து சென்றது. அவன் சொல்வது உண்மை தான். நல்ல உயரம், வாட்ட சாட்டமாக இருக்கான்.
"சரிங்க மதனி, அற்புத காப்பிக்கு, என் நன்றிகள். நான் சாயங்காலம் வரேன், சரவணன் இருக்கும் போது."
அவன் பேசிக்கொண்டு இருந்தது கொஞ்சம் நல்ல டைம் போனது. "சரிங்க, போயிட்டு வாங்க."
சாயங்காலம் சரவணன் வருவத்துக்கு அரை மணி நேரமாவது முன்பே சென்றுவிடனும். மீண்டும் மீராவுடன் தனியாக பேசுவத்துக்கு வாய்ப்பு அமையும் என்று திட்டமிட்டான்.
மீரா தன் நெத்தியில் மென்மையாக முத்தமிட்டதை சரவணன் உணர்ந்தான். அவனும் அதுவரைக்கும் தூங்கவில்லை, தூங்குவது போல நடித்தான். மீரா மிகவும் மனா போராட்டத்துடன் இருப்பது அறிந்து, அவள் மனா உளைச்சலுக்கு ஆளாகுவதை பார்க்கும் போது அவனுக்கு மனக்கஷ்டமாக இருந்தது. அவள் தப்பு செய்யாமல் இருந்திருந்தால் அவள் இப்படி தவிக்க மாட்டாள். ஒரு புறம் குற்ற உணர்ச்சிகள், மறுபுறம் இன்பங்கள் அனுபவித்த நினுவுகள். அவள் பிரபுவுடன் உடலுறவு கொள்வதை இரண்டு முறை மறைவாக இருந்து பார்த்து இருக்கான். அப்போது எல்லாம் அவன் மனா வேதனை மட்டுமே அதிகமாக இருந்ததால் மீராவின் நிலையை அவ்வளவு கவனத்துக்கு கொள்ளவில்லை.
அனால் இப்போது அவன் உணர்ச்சி வயப்படாத நிலையில் அந்த நிகழ்வை மீண்டும் யோசித்தான். முதல் முறை அவன் வீட்டில் பிரபு மீராவை புணரும் போது மீராவின் அதிக இன்ப முனகல் ஞாபகத்துக்கு வந்தது, அவள் தன்னுடன் உடலுறவில் ஈடுபடும் போது அவளிடம் இருந்து மெல்லிய முனகல் சத்தம் மட்டுமே வரும். எப்போது ஒரு கட்டுப்பாட்டை அவள் கடைபிடிப்பது போல இருக்கும். பிரபுவிடம் தனது உணர்ச்சிகளுக்கு அவள் தடை எதுவும் செய்யவில்லை.
அப்போது அவள் விரல் நகங்கள் அவன் பிட்டத்தின் சதைக்குள் பதிக்கப்படும் அளவுக்கு அவள் அழுத்தி பிடித்திருந்தது மற்றும் அவள் இடுப்பை தோதுவாக அவள் உயர்த்தி உயர்த்தி கொடுப்பது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அது அவனுக்கு தெரியாத புது மீரா. பிறகு அவள் குளிக்கும் போது மகிழ்ச்சியாக பாடின பாட்டு. 'ஏ பெண்ணை தாகம் தணிந்ததா' என்றும் 'அத்தன் தேவை நான் தந்தேன் ஆசை குறைஞ்சதா' என்றும் பாடும போது அது அவள் மனநிலையை பிரதிபலித்தது. அவனுக்கு எந்த அளவு அவள் இணங்கிவிட்டாள் என்று தெளிவாக காட்டியது.
அடுத்த முறை அவர்கள் காதல் லீலையை அவன் நேரடியாக பார்த்தது அந்த பாழடைந்த கோவில் மண்டபத்தில். அப்போது அவர்கள் உடல் நெருக்கம் ஒரு படி மேலே போய் இருந்தது. அப்போது தான் அவள் ஆசையாக அவன் பெரிய உறுப்பை நீவி விடுவதை பார்த்தான். அவன் சுற்றளவு அவள் மெல்லிய விரல்களுக்கு அடங்கவில்லை. அந்த அளவுக்கு இருக்கும் உறுப்பை பிடித்து உருவுவது அவளுக்கு புது அனுபவமாக இருக்கும். இல்லை இல்லை புது அனுபவம் இல்லை, அதற்க்கு முன்பு எத்தனையோ முறை அதை அவனுக்கு செய்திருப்பாள். அப்போது அவள் முகத்தில் உள்ள பரவசம், அவள் கண்களில் மின்னிய காமம், அவன் முன்பு அவளிடம் பார்த்ததில்லை.
அவள் ஆர்வத்தோடு அவன் தடியை சுவைத்த விதம். அது ரசித்து செய்தாள், ஆசையோடு செய்தாள். பல வித்தைகள் அவன் மூலம் கத்து இருக்காள். அதற்க்கு பிறகு அவர்கள் புணரும் போது அவளிடம் வந்த இன்ப புலம்பல்கள்.
"ஆஹ்ஹ்.வேகமா அன்பே.ஸ்ஸ்ஸ்.. இன்னும்.ஃஹம். ஓலுடா செல்லம்.." அவள் வாயில் இருந்து அவன் கேட்ட முதல் கொச்சை வார்த்தைகள்.
தன்னுடன் உடலுறவில் ஈடுபடும் போது அவளிடம் எந்த வார்த்தைகளும் வராது, சிறிய முனகல் தவிர.
அவன் அப்போது இருந்த மனநிலையில் அது அவன் மனதில் பதிவாகவில்லை. அனால் இப்போதைக்கு ஞாபகம் வந்தது. எந்த காரணத்துக்கு அவளுக்கு அது அவ்வளவு இன்பகரமான இருந்தது என்று தெரியாது. புது உறவா, தப்பு செய்யும் கிளர்ச்சியா? அல்லது, (இது தான் சரவணனுக்கு வேதனை கொடுத்தது), பிரபுவின் பாலியில் திரண்ணா? எது இருந்தாலும் அவள் அன்று கண்டா சுகம் தான் இப்போது அவளை தவிக்க செய்கிறது. அவன் எதிர்பார்த்தது போல நாள் அடைவில் அது தணியவில்லை. அதற்காக அவள் அந்த சுகத்துக்கு வேறு இன்னொருவனை நாடியும் போகவில்லை. அவள் அப்படி பட்டவள் கிடையாது.
சரவணன் அந்த யோசனையில் இருக்க மீரா படுத்துக்கொண்டே பழையதையை யோசித்தபடி இருந்தாள். பிரபு அன்று முதல் முறையாக அவளை தனியாக வீட்டில் பார்த்து சென்ற பிறகு சரியாக பதினேழாவது நாளில் முதல் முறையாக அவள் உதடுகளோடு அவன் உதடுகள் சேர்த்து முத்தமிட்டான். அவர்களுக்கு இடையே பல நாட்கள் பாலியல் மனத்தாக்கலைவு வளர்ந்து கொண்டு இருந்தது. அவள் அதை எதிர்த்து போராடினாள். அவன் அந்த பாலியில் விசையுணர்ச்சி நிலை வலுப்படுத்துவதில் இருந்தான். கடைசியில் அவனே ஜெயத்தான்.
"வேண்டாம் பிரபு, வேண்டாம், " என்று அவள் பின்னோக்கி தடுமாற. பிரபு வேண்டும் வேண்டும் என்று முன்னோக்கி நகர்ந்தான். கடைசியில் சுவர் அவளை மேலும் நடக்காமல் தடுத்தது. அவனை தடுக்க எதுவும் இல்லை, அவள் பலமற்ற கைகள் தவிர.
இந்த நிலைக்கு அவளை கொண்டு வர அவன் செய்த முயற்சிகள் பல.
அந்த பதினேழு நாட்களில் அவளை அவன் மடக்கியது இன்னும் வியப்பாக இருந்தது மீராவுக்கு.
அன்று முதல் முறையாக மீராவுடன் தனியாக வீட்டில் சந்தித்த பிறகு அவன் மாலையில் 6 .30 போல வந்தான். அப்போது அவள் பிள்ளைகள் வீட்டில் இருந்தார்கள். அவர்களுக்கு மறக்காமல் சொக்கொலேட் வாங்கி வந்தான்.
"இதை ரொம்ப அவுங்களுக்கு வாங்கி வராதீங்க அப்புறம் ஒழுங்கா சாப்பிட மாட்டார்கள்."
"சின்ன பசங்க தானே மதனி, சாப்பிடட்டும்."
"சரி, இப்போ காப்பி போட்டு தரவா?"
"நான் வேணாம் என்று சொல்வேனா?" என்று சிரித்தான்.
மீரா சமையல் அறை உள்ளே சென்றாள். அவள் பிள்ளைகள் ஹாலில் உள்ள மேஜையில் வீட்டு படம் செய்துகொண்டு இருந்தார்கள். பிரபு அன்று முதல் முறையாக அவள் சமையல் அறை உள்ளே வந்தான். அவன் உள்ளே வருவதை பார்த்து அவள் திடுக்கிட்டாள். அன்று திடுக்கிட்டவாள் பிற்காலத்தில் அதே சமையல் அறையில் அவளை அணைத்தபடி முத்தமிட்டு இருக்கான். அவளும் அவனுக்கு ஒத்தொழைத்து இருக்காள். அவள் ப்லோஸ் ஊக்குகளை விடுவித்து, அவள் ப்ரா மேல் தூக்கி விட்டு அவளிடம் பால் அருந்தி இருக்கான். அவள் உடலின் எல்லா அங்கமும் அங்கேயே வைத்து தடவி இருக்கான். அங்கேயே ஆவலுடன் புணர்ந்து கூட இருக்கான்.
"மதனி அவசரமாக பாத்ரூம் போகணும், எங்கே??? என்ற அவனிடம்.
"இங்கேயே இந்த பக்கம் போங்க, பாத்ரூம் இருக்கு," என்றாள்.
அவன் இது தான் சாக்கு என்று பாத்ரூம் போயிட்டு வந்த பிறகு அவளிடம் அங்கேயே நின்று பேச துவங்கினான். அவளிடம் பேசிக்கொண்டே அவள் உடலை ரசித்தான். அவள் கவனம் வேறு இடத்தில் இருக்கும் போது அவள் கொழுத்த மார்பை பார்த்து பெருமூச்சு விட்டான். அவள் வயிற்றை பார்த்து அதற்க்கு கீழே உள்ளே மன்மத பிரதேசம் எப்படி இருக்கும் என்று யோசித்தான். அவளுக்கு அங்கே முடி இருக்கும்மா இல்லையா? சரவணனுக்கு பிறகு அந்த ரகசியத்தை தெரிந்த ஆண் நானாக இருக்க வேண்டும் என்று சபதம் எடுத்தான். ஒரு நாள் ஆவலுடன் உடலுறவு முடித்த பிறகு இதை எல்லாம் சொல்லி சிரித்தான்.
முதல் நாளில் இருந்து என்னை அடைவதே குறியாக இருந்து இருக்கான் என்று மீரா நினைத்தாள்.
"பாப்பு, கல்யாணம் முடிந்த பிறகு தான் என்ன செய்வது என்று யோசிக்கணும்," என்றான்.
"ஏன் நீங்க மறுபடியும் வெளி நாட்டுக்கு போக போறதில்லையா?"
"முன்பு அப்படி தான் நினைத்து இருந்தேன், அனால் இப்போது இங்கே விட்டு போக மனசே இல்லை."
"ஏன்?"
"உங்களை விட்டுட்டு எங்கே போக மனசு வரும்," என்று பிரபு புன்னகைத்தான்.
"என்னது?? என்னைய??"
"உங்களை என்றாள், சரவணன், நீங்க, குழந்தைகள் எல்லோரையும் சொன்னேன். இந்த சில நாட்கள் உங்களுடன் இருப்பது ஜாலியாக இருக்கு. குறிப்பாக உங்க காப்பியை விட்டுட்டு போக முடியும்மா?"
இவன் ஜொள்ளு பார்ட்டி தான் என்று மீரா அப்போது நினைத்தாள். அனால் அவன் வயசு கோளாறா என்று அவள் கணவன் சொன்னது ஞாபகம் வந்தது. அப்படி தான் ஆண்கள் இருப்பார்கள் நாம அதை பெரிதாக எடுத்துக்க கூடாது என்று முடிவெடுத்தாள். பாவம் ஜொள் விட்டுட்டு போகட்டும். நமக்கு என்ன ஆகா போகுது. இன்னும் கொஞ்ச நாள் தானே இங்கே இருப்பான். எனக்கு 30 ஆகிவிட்டது அப்படி இருந்தும் என்னை பார்த்து ஜொள் விடுறேன் என்று பெருமை கொண்டாள். அவனுடன் கள்ள உறவு வைத்துக்கொள்ள அப்போது மீராவுக்கு எந்த எண்ணமும் இல்லை.
சற்று நேரத்துக்கு பிறகு, சரவணன் பைக் சத்தம் கேட்டு இருவரும் ஹாலுக்கு போனார்கள். அவன் அன்று சற்று நேரம் பேசிவிட்டு அவன் வீட்டுக்கு கிளம்பினான். அடுத்த நாள் மறுபடியும் காலையில் அவள் தனியாக இருக்கும் போது வீட்டுக்கு வந்தான். சாதரணமாக நண்பர்கள் போல இருவரும் அன்று முதல் பேச துவங்கினார்கள்.
"என் மனைவி சமையல் எப்போதும், சூப்பர்," என்று சரவணன் கூற. "நீ கொடுத்துவச்சவன்," என்று பிரபு பதிலுக்கு சொன்னான்.
அப்போது அவளுக்கும் கொஞ்சம் பெருமையாகவும் , மகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கும். அவன் வீட்டில் இருப்பது கொஞ்சம் பழக்கம் ஆனது. அவனுடைய இருப்பை அவள் வீட்டில் கொஞ்சம் இயல்பானது. முதலில் பெண்களை ஒரு விதமாக முறைத்து பார்க்கிறான் என்று சிறிய புகார் சரவணனிடம் அவள் சொல்லி இருந்தாலும் இப்போது அதை அவள் பெரிது படுத்தவில்லை. இருப்பினும் முதல் முறையாக அவன் தன் கணவன் இல்லாதா நேரத்தில் வந்து இருப்பது கொஞ்சம் சங்கடத்தை கொடுத்தது. பல நாட்கள் நல்ல பழகிவிட்டான், எப்படி மூஞ்சில் அடித்ததுபோல, "உள்ளே வராதே' என்று சொல்லுவது என்று தவித்தாள்.
பிரபுவின் எண்ணம் மீராவை எப்படியாவது அடைய வேண்டும் என்பது. முதல் முறையாக அவளை கோவிலில் பார்த்த போது அவள் அழகை கண்டு அசந்து போனான். அப்போது அவள் கழுத்தில் தாலி இருப்பதையும், கால் விரலில் மிஞ்சி இருப்பதையும் கவனித்தான்.
"இந்த அழகு தேவதையை கல்யாணம் செய்த அந்த அதிர்ஷ்டசாலி யாராக இருக்கும், " என்று யோசிக்க துவங்கினான்.
அவள் அழகு அவனை அன்றே கொள்ளைகொண்டது. அவளை மீண்டும் மீண்டும் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசை வந்தது. மீராவை பற்பத்துக்காக அடிக்கடி கோயில் வந்தான். அவள் பெரும்பாலும் குழந்தைகளை அழைத்து தினசரி கோயில் போகிறவள்.
அவள் யார் என்று ஜாடைமாடையாக விசாரிக்க அப்போது கோயில் குருக்கள் தான் சொன்னாரு. "அவுங்க நம்ம சரவணன் ஐயாவின் சம்சாரம்."
"எந்த சரவணன்," என்று பிரபு விசாரிக்க, அப்போது தான் தெரிந்தது அவள் தன் பழைய நண்பன் சரவணனின் மனைவி என்பது.
"ஏன் தனியாக குழந்தைகளுடன் வராங்க, சரவணன் வருவதில்லையா," என்று விசாரிச்சான்.
"அவர் வெள்ளிக்கிழமை தான் குடும்பத்தோடு வருவார்," என்றார் அந்த குருக்கள். "சரி இதை ஏன் கேக்குறேள். அவங்களையே விசாரிக்கிறீங்களே," என்று சந்தேகத்துடன் கேட்டார்.
"இல்லை, சாமி, சரவணன் என் பழைய நண்பன். அவனை பார்க்கணும் என்று தான் விசாரித்தேன்," என்று சமாளித்தான்.
அப்போது அவள் அறிமுகம் நிச்சயமாக கிடைக்கும் என்று குஷியானான். மீராவை பார்த்த முதல் நாளில் இருந்து அவள் தன் கனவில் அடிக்கடி வந்து இம்மசை பண்ணினாள். பிரபு முதலில் இருந்து உள்நோக்கம் கொண்டு பழகினான். அவளை ஒரு நாலாவது அடையானும் என்று வெறிகொண்டான். அவன் இதுவரைக்கும் இரண்டு பெண்களிடம் உடலுறவு வைத்திருக்கான். அனால் இது தான் முதல்முறையாக ஒரு கல்யாணம் ஆனா பெண் மீது அவனுக்கு மோகம் வந்தது.
அவள் நண்பனின் மனைவியாக இருக்கிறாள் என்று ஒரு விதத்தில் மகிழ்ச்சி அனால் மற்றொரு விதத்தில் வருத்தம். அவள் நண்பனின் மனைவி என்பதால் அவள் அறிமுகம் கிடைப்பது சுலபம் அனால் நண்பனின் மனைவியை ஆடையே நினைப்பது நட்பை கொச்சை படுத்துவது. அதனாலேயே சரவணனையும், மீராவையும் சந்திக்காமலே தவிர்த்துவிடலாம் என்று கூட யோசித்தான். அனால் இவள் இவ்வளவு அழகாக இருக்காளே, என்னை நிம்மதியாக தூங்க விடமாட்டீங்கிறாளே என்று தனக்குள் புலம்பினான். கடைசியில் அவள் அழகு தான் ஜெயித்தது. அவன் திட்டம்படி ஒரு வெள்ளிக்கிழமை சரவணனை அந்த கோயிலில் சந்தித்தான். அவள் அறிமுகமும் கிடைத்தது. இப்போது ஆவலுடன் தனியாக அவள் வீட்டில் பேசிக்கொண்டு இருக்கிறான்.
அவள் நம்பிக்கையை ஆடையே அவன் மிகவும் அவசர படமால் கண்ணியமாக நடந்து கொள்ளணும் என்பதில் கவனமாக இருந்தான். அப்போது தான் அவளும் சரவணனிடம் புகார் எதுவும் சொல்ல மாட்டாள். மேலும் தனியாக அவன் வீட்டுக்கு வந்து செல்வது இயல்பான விஷயம் ஆகும்.
காப்பி குடித்துக்கொண்டு சொன்னான், "நல்ல வேலை சரவணன் இங்கே இருப்பது. நான் கல்ப் இல் இருந்து இங்கே வந்ததில் இருந்து எந்த பழைய நண்பர்களையும் பார்க்க முடியில."
"ஆமாம் அவரும் சொன்னாரு, அவர் பழைய நண்பர்கள் யாரும் இப்போது இங்கே இல்லை என்று."
"நான் கல்புக்கு போகும் போது இங்கே இரண்டு பேர் இன்னும் இருந்தார்கள் அனால் இப்போது நான் வந்து பார்த்தால் அவர்களும் வேறு ஊருக்கு வேலைக்கு போய்விட்டார்கள்."
"நீங்க எவ்வளவு வருஷம், கல்ப்பில் இருந்தீங்க?"
"நாலு வருஷம் மதனி," என்றான்.
"வெளி நாட்டில் இருந்திட்ட பிறகு இங்கே திரும்பி, ஒரு சின்ன டவுனுக்கு வந்து இருப்பது போர் அடிக்காதா?"
அவளே அவனுக்கு வழி அமைத்து கொடுக்கிறாள் என்று மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.
"அதுனாலே தான் நான் அடிக்கடி சரவணனை பார்க்க உங்க வீட்டுக்கு வந்துடுறேன். இல்லாட்டி என்ன செய்வது என்று தெரியல. அனால் நான் அடிக்கடி வீட்டுக்கு வருவது உங்களுக்கு தொந்தரவு இல்லையே? அப்படி இருந்த சொல்லுங்க நான் தப்ப எடுத்துக்க மாட்டேன் மதனி, வருவதை கொறச்சிக்குறேன்."
"சே சே அப்படி எதுவும் இல்லை, நீங்க ஏன் அப்படி பீல் பண்ணுறீங்க."
அவன் எதிர்பார்த்த மாதிரியே பதில் வந்தது.
"நல்ல வேல அப்படி சொன்னிங்க மதனி, நீங்க என்ன சொல்ல போறீங்க என்று பயந்துகிட்டு இருந்தேன்."
"ஏன் அப்படி சொல்லுறீங்க."
"இல்லாட்டி இந்த அற்புதமான காபி கிடைப்பத்துக்கு நான் எங்கே போக போறேன்."
மீரா புன்னகைத்தாள்.
"நண்பனை பார்க்கும் சாக்கில் ஓசி காப்பி குடிக்க வாரான் என்று நினைக்காதீங்க. உங்கள் காப்பிக்கு கல்ப்பில் இருந்தால் கூட வாரத்துக்கு ஒரு முறை பிளேன் எடுத்து வந்திட்டு போகலாம்."
"காபி வேணும் என்றல் சொல்லுங்க, அதுக்காக இப்படி ஓவர்ரா சொல்லாதீங்க," என்றாள் மீரா சிரித்துக்கொண்டு.
"சரவணனை பார்த்து பேசிக்கொண்டு இருக்க ஆசை தான் அனால், கடையில் பிசியாக இருக்கும். அங்கே போய் இடைஞ்சலாக இருக்க விரும்பவில்லை."
"ஆமாம் அவர் கடையில் வேலை அதிகம் இருந்தால் கஷ்டம் தான். மத்தியானம் சில நேரம் வரமாட்டார், அல்லது அவசரமாக சாப்பிட்டுவிட்டு போய்விடுவார்."
அப்போ இவளுக்கும் இங்கே கொஞ்ச போர் அடிக்காது என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டான் பிரபு.
"ஆமாம், சரவணன் சின்ன வயதில் இருந்தே நல்ல உழைப்பாளி. நான் தான் கொஞ்சம் பொறுப்பு இல்லாமல் ஜாலி டைப். அதன் என் அப்பா என்னை கல்ப் அனுப்பிவிட்டார்," என்று சொல்லி சிரித்தான் பிரபு.
"நீங்க அவரைவிட இளையவர் என்று தோன்றுது, எப்படி நண்பர்கள் ஆனாங்க?"
பிரபு சிரித்தபடி சொன்னான், " எங்களை இணைத்தது கிரிக்கெட் தான். நாம பக்கத்து உறுங்களுக்கு போய் விளையாடுவோம். அப்போ ஒன்றாக போய் நல்ல நண்பர்கள் ஆனோம்."
"அவர் எப்போது வேலை வேலை என்று தான் பார்த்து இருக்கேன். அவர் கிரிக்கெட் எல்லாம் விளையாடுவாரா?"
"என்ன அப்படி சொல்லிட்டீங்க, சரவணனுக்கு கிரிக்கெட் என்றால் உயிர். நல்ல பேட் செய்வான்."
"நீங்க?"
"நான் வேகமாக போல் பண்ணுவேன், அப்போதே நான் நம்ம டீம் இல் கொஞ்சம் பெரிய சைஸ். அதனாலே நான் தான் வேகா பந்து வீசுபவர் எங்கள் டீம் இல்."
மீரா கவனம் அவன் உடல் மீத்து சென்றது. அவன் சொல்வது உண்மை தான். நல்ல உயரம், வாட்ட சாட்டமாக இருக்கான்.
"சரிங்க மதனி, அற்புத காப்பிக்கு, என் நன்றிகள். நான் சாயங்காலம் வரேன், சரவணன் இருக்கும் போது."
அவன் பேசிக்கொண்டு இருந்தது கொஞ்சம் நல்ல டைம் போனது. "சரிங்க, போயிட்டு வாங்க."
சாயங்காலம் சரவணன் வருவத்துக்கு அரை மணி நேரமாவது முன்பே சென்றுவிடனும். மீண்டும் மீராவுடன் தனியாக பேசுவத்துக்கு வாய்ப்பு அமையும் என்று திட்டமிட்டான்.
மீரா தன் நெத்தியில் மென்மையாக முத்தமிட்டதை சரவணன் உணர்ந்தான். அவனும் அதுவரைக்கும் தூங்கவில்லை, தூங்குவது போல நடித்தான். மீரா மிகவும் மனா போராட்டத்துடன் இருப்பது அறிந்து, அவள் மனா உளைச்சலுக்கு ஆளாகுவதை பார்க்கும் போது அவனுக்கு மனக்கஷ்டமாக இருந்தது. அவள் தப்பு செய்யாமல் இருந்திருந்தால் அவள் இப்படி தவிக்க மாட்டாள். ஒரு புறம் குற்ற உணர்ச்சிகள், மறுபுறம் இன்பங்கள் அனுபவித்த நினுவுகள். அவள் பிரபுவுடன் உடலுறவு கொள்வதை இரண்டு முறை மறைவாக இருந்து பார்த்து இருக்கான். அப்போது எல்லாம் அவன் மனா வேதனை மட்டுமே அதிகமாக இருந்ததால் மீராவின் நிலையை அவ்வளவு கவனத்துக்கு கொள்ளவில்லை.
அனால் இப்போது அவன் உணர்ச்சி வயப்படாத நிலையில் அந்த நிகழ்வை மீண்டும் யோசித்தான். முதல் முறை அவன் வீட்டில் பிரபு மீராவை புணரும் போது மீராவின் அதிக இன்ப முனகல் ஞாபகத்துக்கு வந்தது, அவள் தன்னுடன் உடலுறவில் ஈடுபடும் போது அவளிடம் இருந்து மெல்லிய முனகல் சத்தம் மட்டுமே வரும். எப்போது ஒரு கட்டுப்பாட்டை அவள் கடைபிடிப்பது போல இருக்கும். பிரபுவிடம் தனது உணர்ச்சிகளுக்கு அவள் தடை எதுவும் செய்யவில்லை.
அப்போது அவள் விரல் நகங்கள் அவன் பிட்டத்தின் சதைக்குள் பதிக்கப்படும் அளவுக்கு அவள் அழுத்தி பிடித்திருந்தது மற்றும் அவள் இடுப்பை தோதுவாக அவள் உயர்த்தி உயர்த்தி கொடுப்பது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அது அவனுக்கு தெரியாத புது மீரா. பிறகு அவள் குளிக்கும் போது மகிழ்ச்சியாக பாடின பாட்டு. 'ஏ பெண்ணை தாகம் தணிந்ததா' என்றும் 'அத்தன் தேவை நான் தந்தேன் ஆசை குறைஞ்சதா' என்றும் பாடும போது அது அவள் மனநிலையை பிரதிபலித்தது. அவனுக்கு எந்த அளவு அவள் இணங்கிவிட்டாள் என்று தெளிவாக காட்டியது.
அடுத்த முறை அவர்கள் காதல் லீலையை அவன் நேரடியாக பார்த்தது அந்த பாழடைந்த கோவில் மண்டபத்தில். அப்போது அவர்கள் உடல் நெருக்கம் ஒரு படி மேலே போய் இருந்தது. அப்போது தான் அவள் ஆசையாக அவன் பெரிய உறுப்பை நீவி விடுவதை பார்த்தான். அவன் சுற்றளவு அவள் மெல்லிய விரல்களுக்கு அடங்கவில்லை. அந்த அளவுக்கு இருக்கும் உறுப்பை பிடித்து உருவுவது அவளுக்கு புது அனுபவமாக இருக்கும். இல்லை இல்லை புது அனுபவம் இல்லை, அதற்க்கு முன்பு எத்தனையோ முறை அதை அவனுக்கு செய்திருப்பாள். அப்போது அவள் முகத்தில் உள்ள பரவசம், அவள் கண்களில் மின்னிய காமம், அவன் முன்பு அவளிடம் பார்த்ததில்லை.
அவள் ஆர்வத்தோடு அவன் தடியை சுவைத்த விதம். அது ரசித்து செய்தாள், ஆசையோடு செய்தாள். பல வித்தைகள் அவன் மூலம் கத்து இருக்காள். அதற்க்கு பிறகு அவர்கள் புணரும் போது அவளிடம் வந்த இன்ப புலம்பல்கள்.
"ஆஹ்ஹ்.வேகமா அன்பே.ஸ்ஸ்ஸ்.. இன்னும்.ஃஹம். ஓலுடா செல்லம்.." அவள் வாயில் இருந்து அவன் கேட்ட முதல் கொச்சை வார்த்தைகள்.
தன்னுடன் உடலுறவில் ஈடுபடும் போது அவளிடம் எந்த வார்த்தைகளும் வராது, சிறிய முனகல் தவிர.
அவன் அப்போது இருந்த மனநிலையில் அது அவன் மனதில் பதிவாகவில்லை. அனால் இப்போதைக்கு ஞாபகம் வந்தது. எந்த காரணத்துக்கு அவளுக்கு அது அவ்வளவு இன்பகரமான இருந்தது என்று தெரியாது. புது உறவா, தப்பு செய்யும் கிளர்ச்சியா? அல்லது, (இது தான் சரவணனுக்கு வேதனை கொடுத்தது), பிரபுவின் பாலியில் திரண்ணா? எது இருந்தாலும் அவள் அன்று கண்டா சுகம் தான் இப்போது அவளை தவிக்க செய்கிறது. அவன் எதிர்பார்த்தது போல நாள் அடைவில் அது தணியவில்லை. அதற்காக அவள் அந்த சுகத்துக்கு வேறு இன்னொருவனை நாடியும் போகவில்லை. அவள் அப்படி பட்டவள் கிடையாது.
சரவணன் அந்த யோசனையில் இருக்க மீரா படுத்துக்கொண்டே பழையதையை யோசித்தபடி இருந்தாள். பிரபு அன்று முதல் முறையாக அவளை தனியாக வீட்டில் பார்த்து சென்ற பிறகு சரியாக பதினேழாவது நாளில் முதல் முறையாக அவள் உதடுகளோடு அவன் உதடுகள் சேர்த்து முத்தமிட்டான். அவர்களுக்கு இடையே பல நாட்கள் பாலியல் மனத்தாக்கலைவு வளர்ந்து கொண்டு இருந்தது. அவள் அதை எதிர்த்து போராடினாள். அவன் அந்த பாலியில் விசையுணர்ச்சி நிலை வலுப்படுத்துவதில் இருந்தான். கடைசியில் அவனே ஜெயத்தான்.
"வேண்டாம் பிரபு, வேண்டாம், " என்று அவள் பின்னோக்கி தடுமாற. பிரபு வேண்டும் வேண்டும் என்று முன்னோக்கி நகர்ந்தான். கடைசியில் சுவர் அவளை மேலும் நடக்காமல் தடுத்தது. அவனை தடுக்க எதுவும் இல்லை, அவள் பலமற்ற கைகள் தவிர.
இந்த நிலைக்கு அவளை கொண்டு வர அவன் செய்த முயற்சிகள் பல.
அந்த பதினேழு நாட்களில் அவளை அவன் மடக்கியது இன்னும் வியப்பாக இருந்தது மீராவுக்கு.
அன்று முதல் முறையாக மீராவுடன் தனியாக வீட்டில் சந்தித்த பிறகு அவன் மாலையில் 6 .30 போல வந்தான். அப்போது அவள் பிள்ளைகள் வீட்டில் இருந்தார்கள். அவர்களுக்கு மறக்காமல் சொக்கொலேட் வாங்கி வந்தான்.
"இதை ரொம்ப அவுங்களுக்கு வாங்கி வராதீங்க அப்புறம் ஒழுங்கா சாப்பிட மாட்டார்கள்."
"சின்ன பசங்க தானே மதனி, சாப்பிடட்டும்."
"சரி, இப்போ காப்பி போட்டு தரவா?"
"நான் வேணாம் என்று சொல்வேனா?" என்று சிரித்தான்.
மீரா சமையல் அறை உள்ளே சென்றாள். அவள் பிள்ளைகள் ஹாலில் உள்ள மேஜையில் வீட்டு படம் செய்துகொண்டு இருந்தார்கள். பிரபு அன்று முதல் முறையாக அவள் சமையல் அறை உள்ளே வந்தான். அவன் உள்ளே வருவதை பார்த்து அவள் திடுக்கிட்டாள். அன்று திடுக்கிட்டவாள் பிற்காலத்தில் அதே சமையல் அறையில் அவளை அணைத்தபடி முத்தமிட்டு இருக்கான். அவளும் அவனுக்கு ஒத்தொழைத்து இருக்காள். அவள் ப்லோஸ் ஊக்குகளை விடுவித்து, அவள் ப்ரா மேல் தூக்கி விட்டு அவளிடம் பால் அருந்தி இருக்கான். அவள் உடலின் எல்லா அங்கமும் அங்கேயே வைத்து தடவி இருக்கான். அங்கேயே ஆவலுடன் புணர்ந்து கூட இருக்கான்.
"மதனி அவசரமாக பாத்ரூம் போகணும், எங்கே??? என்ற அவனிடம்.
"இங்கேயே இந்த பக்கம் போங்க, பாத்ரூம் இருக்கு," என்றாள்.
அவன் இது தான் சாக்கு என்று பாத்ரூம் போயிட்டு வந்த பிறகு அவளிடம் அங்கேயே நின்று பேச துவங்கினான். அவளிடம் பேசிக்கொண்டே அவள் உடலை ரசித்தான். அவள் கவனம் வேறு இடத்தில் இருக்கும் போது அவள் கொழுத்த மார்பை பார்த்து பெருமூச்சு விட்டான். அவள் வயிற்றை பார்த்து அதற்க்கு கீழே உள்ளே மன்மத பிரதேசம் எப்படி இருக்கும் என்று யோசித்தான். அவளுக்கு அங்கே முடி இருக்கும்மா இல்லையா? சரவணனுக்கு பிறகு அந்த ரகசியத்தை தெரிந்த ஆண் நானாக இருக்க வேண்டும் என்று சபதம் எடுத்தான். ஒரு நாள் ஆவலுடன் உடலுறவு முடித்த பிறகு இதை எல்லாம் சொல்லி சிரித்தான்.
முதல் நாளில் இருந்து என்னை அடைவதே குறியாக இருந்து இருக்கான் என்று மீரா நினைத்தாள்.
"பாப்பு, கல்யாணம் முடிந்த பிறகு தான் என்ன செய்வது என்று யோசிக்கணும்," என்றான்.
"ஏன் நீங்க மறுபடியும் வெளி நாட்டுக்கு போக போறதில்லையா?"
"முன்பு அப்படி தான் நினைத்து இருந்தேன், அனால் இப்போது இங்கே விட்டு போக மனசே இல்லை."
"ஏன்?"
"உங்களை விட்டுட்டு எங்கே போக மனசு வரும்," என்று பிரபு புன்னகைத்தான்.
"என்னது?? என்னைய??"
"உங்களை என்றாள், சரவணன், நீங்க, குழந்தைகள் எல்லோரையும் சொன்னேன். இந்த சில நாட்கள் உங்களுடன் இருப்பது ஜாலியாக இருக்கு. குறிப்பாக உங்க காப்பியை விட்டுட்டு போக முடியும்மா?"
இவன் ஜொள்ளு பார்ட்டி தான் என்று மீரா அப்போது நினைத்தாள். அனால் அவன் வயசு கோளாறா என்று அவள் கணவன் சொன்னது ஞாபகம் வந்தது. அப்படி தான் ஆண்கள் இருப்பார்கள் நாம அதை பெரிதாக எடுத்துக்க கூடாது என்று முடிவெடுத்தாள். பாவம் ஜொள் விட்டுட்டு போகட்டும். நமக்கு என்ன ஆகா போகுது. இன்னும் கொஞ்ச நாள் தானே இங்கே இருப்பான். எனக்கு 30 ஆகிவிட்டது அப்படி இருந்தும் என்னை பார்த்து ஜொள் விடுறேன் என்று பெருமை கொண்டாள். அவனுடன் கள்ள உறவு வைத்துக்கொள்ள அப்போது மீராவுக்கு எந்த எண்ணமும் இல்லை.
சற்று நேரத்துக்கு பிறகு, சரவணன் பைக் சத்தம் கேட்டு இருவரும் ஹாலுக்கு போனார்கள். அவன் அன்று சற்று நேரம் பேசிவிட்டு அவன் வீட்டுக்கு கிளம்பினான். அடுத்த நாள் மறுபடியும் காலையில் அவள் தனியாக இருக்கும் போது வீட்டுக்கு வந்தான். சாதரணமாக நண்பர்கள் போல இருவரும் அன்று முதல் பேச துவங்கினார்கள்.
- Next page: Chapter 04
- Previous page: Chapter 02
