Chapter 16
கடவுளே அவன் இங்கேயே வந்துவிட்டான் என்று நினைத்தாள் மீரா. என் கணவர் அவன் நாளைக்கு தான் திரும்பி வருவான் என்று கூறினார், ஆனால் அவன் இன்றைக்கே இங்கே இருக்கிறான். அவன் கையில் இருந்த பையைப் பார்த்த மீரா, அவன் இன்னும் வீட்டிற்கு திரும்பிச் செல்லவில்லை என்று தெரிந்தது, அவன் உடனே நேராக அவளைப் பார்க்க வந்திருக்கான. அவனைப் பார்த்தபோது அவள் இதயத்தில் ஒரு குதூகலம் ஏற்பட்டது, ஆனால் அந்த உணர்ச்சியை அவள் முகத்தில் காட்டக்கூடாது என்று அவள் கடுமையாக போராடினாள். ஆவலுடன் இருந்த எல்லா உறவையும் திடீரென துண்டித்துக் கொண்டவன் அவன்தானே. எந்த உணர்ச்சியும் வெளிக்காட்டாதபடி அவனுடன் பேசினாள்.
"உங்களுக்கு என்ன வேணும்? யாரை பார்க்க வந்திருக்கீங்க?" என்று ஏலமானமாக பேசினாள் மீரா.
"என்ன மீரா, என் மீது கோப்பம்மா?" அவன் முகத்தில் இருந்து அந்த புன்முறுவல் மறையவில்லை.
அதை பார்த்து இன்னு கடுப்பானாள் மீரா. "நான்? கோப்பம்மா? நான் ஏன் கோப பாடணும். உங்களுக்கும் எனக்கும் என்ன இருக்கு நான் கோபப்பட?"
"நீ கோப படும் போது நீ எவ்வளோ அழகாக இருக்க தெரியும்மா?" அவன் சாமர்த்தியமாக பேச்சை மாத்தினான்.
மீரா ஒன்னும் அவ்வளவு சுலபமாக சமாதானம் ஆகா போவதில்லை.
"நான் எப்படி இருக்கிறேன், என்ன உணருறேன் என்பதை பற்றி நீங்க ஒன்னும் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. தொய்வு செய்து நீங்க எதற்கு இங்கே வந்திருக்கீங்க என்று சொன்னால் நல்ல இருக்கும்."
"நான் ஏன் இங்கே வந்தேன் என்று உனக்கு தெறியுநம் தானே, சொல்லுறேன்," இப்போது பிரபு முகத்தில் அந்த புன்னகை இல்லை. "உனக்காக ரொம்ப ஏங்கி இருக்கேன், அதனால தான்."
"ஆமாம் ஆமாம், நான் நம்பிட்டேன்," மறுபடியும் ஏளனமாக பதில் சொன்னால் மீரா.
அப்பாடா, கடைசியில் எனக்கு பதில் சொல்ல துவங்கிட்டாள் என்று மகிழ்ச்சியோடு நினைத்தான் பிரபு. "நீ நம்புறியோ இல்லையோ, அனால் அதுதான் உண்மை. உன்னை இனிமேல் பார்க்க முடியாது என்ற எண்ணத்தில் எத்தனை முறை நான் கணீர் வடிந்திருக்கேன் என்று உனக்கு எங்கே தெரிய போகுது."
காரியத்தை சாதிக்க கணீர் பெண்களுக்கு மட்டும் தான் உதவியாக இருக்காது. ஒரு ஆண் தனக்காக கண்ணீர்விட்டான் என்று தெரிந்தால், கடினமான இதயம் கொண்ட பெண்ணின் இதயம் கூட உருக துவங்கிடும்.
"அப்படி என்றால், நீ ஏன் எதுவுமே சொல்லாமல் எல்லா தொடர்பையும் துண்டித்த," முதல் முறையாக அவனுக்கு விளக்கம் கொடுக்க வாய்ப்பு அமைந்தபடி கேட்டாள் மீரா.
"சொல்லுறேன், அனால் முதலில் உள்ளே வரலாம்மா? நான் இப்படியே இங்கே நின்றுகிட்டு பேசுறது நல்ல இருக்காது."
மீரா எதுவும் சொல்லாமல் வீட்டின் உள்ளே நடந்துசென்றால், பிரபு உள்ளே வர அனுமதி கொடுத்தவாறு. இது தான் பிரபுவுக்கு முதல் வெற்றி. பிரபுவின் காலடி மீண்டும் அவள் வீட்டின் உள்ளே பதிந்தது. இன்னும் இரண்டு, மூன்று மாதங்களில் அவன் இந்த வீட்டின் உள்ளே வந்து மூன்று வருடங்கள் ஆகிவிடும். அவன் சமையல் அறை, சாப்பிட்டு அறை தண்டி ஹால் உள்ளே பெரும் போது ஒவ்வொரு இடமும் அவன் மீராவுடன் தடைக்கட்டுச் செய்யப்படாத புணர்ச்சியில் ஈடுபட்டதை நினைவூட்டியது.
பிரபு சோபாவில் உட்காரும்படி மீரா தனது தலையை அசைத்து சைகைகாட்டினாள். பிரபு அந்த மெத்தென்ற பூம்பட்டு வகை சோபாவின் மீது அமர்ந்தான். இதுகூட எங்கள் இருவரின் இடையை எத்தனையோ முறை தாங்கி இருக்கே என்ற பழைய நினைவு பிரபுவுக்கு வந்தது. அதன் விளிம்பில் அமர்துருக்கும் அவன் இடையும், அவன் இடுப்பை அவள் கால்கள் சுற்றி வலயித்தபடி அவன் மாடி மேல் நெருக்கமாக அமர்ந்து இருக்கும் மீராவின் இடையும். அவன் தடித்த தண்டு அவள் தேன் குடத்தை கடைந்தபோது அவர்கள் ஒத்திசைவுநயத்தோடு அது போட்ட கிரிச்சல் சத்தம் இன்னும் வாடாத நினைவாக பிரபு மனதில் இருந்தது.
அங்கே உட்கார்ந்து கொண்டு இருக்கும் போது பிரபுவுக்கு மீண்டும் மீராவை இதே சோபாவில் ஓழ்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை துள்ளிக்கொண்டு வந்தது. அந்த எண்ணம் அவன் பேண்ட் உள்ள உடனே ஒரு எதிர்வினையை ஏற்படுத்தியது. இரும்பு போல் அவன் ஜட்டி உள்ளே அவன் ஆண்மை முட்டி போராடியது. சரவணன் சொன்னதை செய்யும் முன்னே மீராவை ஓழ்க்க வேண்டும் என்ற திடமான மனஉறுதி பிரபுவுக்கு வந்தது. மீரா, சோபாவில் அமரவில்லை. அவன் முன்னே சில ஆடி தொலைவில், அவன் விளக்கத்துக்காக காத்துகொண்டு இருந்தாள்.
பிரபு அவளை இப்போது நிதானமாக கூர்ந்து கவனித்தான். அவள் அவன் தந்தையின் இறுதி சடங்குகளுக்கு அவள் வந்தோ போது அவனால் அவ்வாறு செய்ய இயலவில்லை. அவன் பார்த்த வரைக்கும் அவளுக்கு வயது கூடுனது போலவே தெரியல. சொல்லப்போனால் அவன் இப்போது மேலும் கவர்ச்சியாக இருந்தாள். மிகவும் குறைவான சதைப்பிடிப்பு அவளை தளதளவென்று ஆக்கிவிட்டது. இப்போது தான் சமைக்க ஆரம்பித்ததில், வியர்வை நெற்றியில் முத்தாக இருக்க, எந்த மேக் அப்பும் போடாமல் இருந்தும் அழகாக தான் இருந்தாள் இந்த இல்லத்தரசி.
வீட்டு வேலை செய்ய போகும் பெண் அணிந்திருக்கும் சாதாரண புடவையை தான் அணிந்திருந்தாள். அதை கூட உடனே அவள் உடலில் இருந்து உருவ வேண்டும் என்று ஆசை பிரபுவுக்கு இருந்தது. அவள் புதுவை மட்டுமா, அவள் அணிந்திருந்த எல்லா ஆடைகளும். அவன் கொலை அவள் புழை உள்ளே சொருக, அவன் இன்பத்தில் முனகும், அந்த இனிமையான இசை அவன் காதில் மீண்டும் ஒலிக்க வேண்டும் என்று ஆவலாக இருந்தது பிரபுவுக்கு.
"ஹ்ம்ம், நான் கர்த்துக்கிட்டு இருக்கேன், சொல்லு, ஏன் ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் என்னை தவிக்க வெச்சிட்டு போய்விட்ட," இதை சொல்லும் போதே மீராவுக்கு தெளிவாக தெரிந்தது அவன் கண்கள் அவள் உடலில் இருந்த ஆடைகள் ஒண்டொன்றாக கழட்டுகிறது என்று. மீராவுக்கு அவனின் அந்த பார்வை மிகவும் பரிச்சயம் ஆனா ஒன்று. அவர்கள் ஒவ்வொரு முறையும் மகிழ்ச்சி நிரம்பிய இன்பத்தில் கூடும் முன்பு உள்ள அதே பார்வை.
இப்போது பிரபு மீண்டும் அவன் செய்ய வேண்டிய விஷயத்துக்கு வந்தான். அவன் நோக்கத்தை அடைய அவன் என்ன சொல்ல வேண்டும் என்பதை பல முறை அவன் மனதில் ஒத்திகை செய்து இருந்தான்.
"என் வீட்டுக்கு என் பழைய நிறுவனத்தில் இருந்து மறுபடியும் வந்த சேர வேண்டிய கடிதம் வந்தது. தங்கை கல்யாணம் தான் முடிஞ்சிச்சி என்று என் அப்பா என்னை வேளையில் சேர வற்புறுத்தி கொண்டு இருந்தார்."
ஆமாம் அவன் வேலைக்குப்போக வேண்டிய நிலைமை வைத்து தானே இருக்கும் என்று மீரா மனதில் நினைத்துக்கொண்டாள். அது ஒரு நாளுக்கு நிச்சயமாக நடந்தே ஆகும் என்று எனக்கு தெரியும். ஒரு வகையில் அது நல்லது கூட என்று நினைத்திருந்தேன் என்று எண்ணினாள். அப்போது தான் வேறு வலி இல்லாமல் எங்கள் கள்ள உறவு ஒரு முடிவுக்கு வந்திருக்கும். அனால் எப்படி அது உண்மையில் முடிந்தது சரி இல்லை. நாங்கள் முறைப்படியாக விடைபெற்றுக்க வேண்டும். அநேகமாக கடைசியாக ஒரு முறை, இதுதான் எங்கள் கடைசி கூடல் என்று, இனிக்க இனிக்க இன்பங்கள் பரிமாறி பிரிந்து இருக்கணும். வேறு ஒரு எண்ணமும் மீராவுக்கு வந்தது. அதுதான் அவர்கள் கடைசி முறையாக இருந்திருக்குமா, அல்லது அவன் அடுத்த முறை இங்கு வரும் போது நான் என்னை அவனுயிடம் கொடுத்து இருப்பேன்னா? என்று மீரா பல முறை யோசித்து இருக்காள்.
"எனக்கு இங்கே இருந்து போக மனசே இல்லை. நான் எவ்வளவோ என் தந்தையிடம் வாதாடினேன். நான் இங்கேயே ஒரு வேலை தேடிக்கிறேன் என்று கெஞ்சினேன்," கொஞ்சம் கூட கூசாமல் பிரபு பொய் சொன்னான்.
"உனக்கு தெரியும் இல்ல மீரா, நான் போக விரும்பாத காரணமே நீதான். உன்னை விட்டுட்டு போவது என்னால் நினைக்க கூட முடியில. நீ எனக்கு அவ்வளவு இஷ்டம்."
அவள் அவன் மனதில் எவ்வளவு நிரம்பி இருக்காள் என்று வலியுறுத்த மீராவை ஏக்கத்தோடு பார்த்தான் பிரபு. அந்த பார்வை மீராவை மகிழ செய்தது. அவன் என் மேல் எவ்வளவு ஆசை வைத்திருக்கான் என்று மனம் குளிர்ந்தாள். அவள் மிகவும் விரும்பத்தக்கவாள் என்ற பெருமை உணர்வை பொங்கி ஏல செய்தது.
மீரா இப்போது பேசினாள்," நீ போக போற என்பது பிரச்சனை இல்லை, ஏன் என்னிடம் ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் போன என்பது தான் என் பிரச்சனை. நீ விளக்கி இருந்தால் எனக்கு புரிந்து இருக்கும். நான் அதற்க்கு மேல ஒன்னும் எதிர்பார்க்கள."
"அதற்க்கு காரணமே சரவணா தான்," என்றான் பிரபு, இதை கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்த மீராவின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டு.
"என்னது??? என்ன சொல்ல வர?"
இது முக்கியமான பாகம். அவன் சொல்வதை கேட்டு மீராவுக்கு நம்பிக்கையும், அவன் சொல்வதில் நேர்மை இருக்கு என்ற உணர்வும் வரவேண்டும்.
"சொல்லு மீரா, நீ சரவணன் மனதளவில் மிகவும் காய படுவதை நீ பார்க்க விரும்புவியா?"
இதை ஏன் கேக்குறான் என்று விளங்காமல் மீரா யோசித்தாள்.
"நிச்சயமாக கிடையாது. அவர் காய படுவதை பற்பத்துக்கு பதிலாக செத்து போலாம். ஒவ்வொரு முறையும் நான் அவருக்கு துரோகம் செய்யும் போது என்னை நினைத்தால் என் மேல எனக்கே மிகவும் வெறுப்பாக இருக்கு."
"அதே தான், நானும் சரவணனை ரொம்ப மதிக்கிறேன். அவன் மிகவும் நல்லவன். உன்னை பொறுத்தவரை என் பழகினத்தால் தான் நான் செய்ய கூடாததை எல்லாம் செய்கிறேன்."
அவன் மட்டும் மனா பழகினோம் உள்ள ஆள் கிடையாது, நானும் தானே என்று மீரா மனதுக்குள் நினைத்தாள். ஆனாலும் அவன் என்ன சொல்ல வருகிறான் என்று புரியாமல் மீரா பிரபுவின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
"என் அப்பா என்னை வேலைக்கு போக வற்புறுத்தியதை கூட ஒரு வகையில் என் மனதை சமாதானம் செய்திருப்பேன். என்ன வருடத்தில் இரு முறை இங்கே வந்து போயிருப்பேன். என் குடுபத்தை பார்க்கும் ஆசையில் இல்லை, என் அழகு தேவதை மீராவை பார்க்கும் ஆசையில்."
அப்படி என்றால் எங்கள் கள்ள உறவை நிறுத்தம் திட்டமே அவனுக்கு கிடையாது என்று மீரா நினைவுத்தாள். ஒவ்வொரு முறையும் இங்கே வரும் போது என்னை எடுத்துக்கொள்ள ஆசை படுவான். கேள்வி என்ன என்றால், நான் எங்கள் கள்ள உறவை நிறுத்தி இருப்பேன்னா அல்லது அவன் வரும் ஒவ்வொரு முறையும் என்னை அவனிடம் கொடுப்பேன்னா?
நாம் பிரிந்த கிட்டத்தட்ட இந்த மூன்று வருடமாக அவனை பற்றி தானே நினைத்துக்கொண்டு இருக்கேன், அனால் அதற்க்கு முக்கிய காரணம், எங்கள் உறவு திடீரென்று முடிந்ததுக்காக மற்றும் ஏன் அப்படி நடந்தது என்ற மர்மத்துக்காக என்று மீரா அவனையே நினைத்ததை அவளுக்கு அவளே நியாயப்படுத்தினாள்.
நாங்கள் கடைசியாக சந்தித்து எங்கள் உணர்ச்சிகளை பகிர்ந்துகொண்டு பிரிந்திருந்தால் நான் பிரபு வரும் போது எல்லாம் அவனுடன் தொடர்ந்து படுத்திருப்பேன்னா? என் கணவருக்கு தொடர்ந்து துரோகம் செய்திருப்பேன்னா? இது தெரிய வாய்ப்பில்லை என்று மீரா நினைத்தாள், அவர்கள் பிரிவு வேற மாதிரி இல்லையா நடந்தது.
அதெல்லாம் சரி அனால் ஏன் என்னிடம் ஒண்ணுமே சொல்லாமல் போன என்று தெளிவு படுத்திலே," கேட்டாள் மீரா.
"இரு, நான் அதுக்கு வரேன். வேலைக்கு மட்டும் நான் இங்கே இருந்து போகவேண்டும் என்றால் கூட பரவாயில்லை அனால் என் மாமா நான் அவர் மகளை திருமணம் செய்துவிட்டு தான் போகணும் என்று ரொம்ப வற்புறுத்தினர்."
"ஏன் இது திடீரென்று? நீ ஒரு முறை கூட அவளை பற்றி எதுவும் சொன்னதில்லையே, நாமதான் எத்தனையோ முறை சந்தித்து பு..," மீராவால் புணர்ந்து என்ற வார்த்தையை சொல்ல முடியவில்லை.
"இது ஒன்னும் திடீரென்று நடந்தது கிடையாது. நம்ம குடும்பங்கள், அதாவது, என் குடும்பமும் என் மாமா குடும்பமும் இதை பற்றி முடிவு எடுத்து ரொம்ப வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. நான் தான் இதை தள்ளி போட்டுக்கிட்டு வந்தேன், நான் விழித்திருக்கும் ஒவ்வொரு மணி நேரத்தில் உள்ள ஒவ்வாரு நிமிடமும் உன் நினைவாகவே இருந்தால் நான் எப்படி கல்யாணத்துக்கு சம்மதிப்பேன்."
"உண்மையாகவா?" முதல் முறையாக மீரா முகத்தில் ஒரு சிறு புன்னகை தோன்றியது.
:நான் இதில் பொய் சொல்லுவேன்னா?"
அவன் மனைவியை விட அவனுக்கு அவளை தான் அவன் அதிகம் விரும்புகிறான் என்பது மீராவுக்கு மகிழ்ச்சியை கொடுத்தது.
"வற்புறுத்தலால் தான் நீ உன் மாமா பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணினே என்று சொல்லுறியா?"
"வற்புறுத்தலால் என்று சாதாரணமாக சொல்லிறமுடியாது. எனக்கும் என் அப்பாவுக்கும் பெரும் வாக்குவாதம் ஏற்பட்டது. என் அம்மா ஆலா துவங்கிட்டாங்க. குடும்பத்தில் பூகம்பம்மே வெடித்தது. அந்த கோபத்தில் தான் நான் இதுவரை என் தந்தையை பார்க்க வருல."
மெய்யையும் பொய்யையும் கலந்து பிரபு சொன்னான். குடும்பத்தில் பூகம்பம் வெடித்தது உண்மை, அவன் தாய் அழுதது உண்மை அனால் மற்றவை எல்லாமே பொய்.
அதனால் தான் அவன் மீண்டும் இங்கே வருளயா. அவன் அப்பா மரண படுக்கையில் இருக்கிறார் என்பதால் தான் அவன் சமாதானம் ஆகி இங்கே வந்திருக்கான், என்று மீரா மனதில் நினைத்துக்கொண்டாள்.
"என்ன நடந்தது என்று என்னிடம் சொல்லி இருக்கலாமே, உன் நிலைமை புரிஞ்சிருக்கும். நம் இடையே நிரந்தர உறவு இருக்க முடியாது என்று எனக்கு தெரியும். நீ சொல்லாமல் போன விதம், என்னை நீ பயன்படுத்திவிட்டு வீசி எரிந்தது போல உணர்ந்தேன்."
"என்னை மன்னிச்சிரு மீரா நான் அப்படி யோசிக்கில. இப்படி செய்தால் தான் உனக்கு நல்லது என்று நினைத்தேன்..சரவணனுக்கு கூட. "
"என் புருஷனுக்கும்?? எப்படி?"
"நான் உன்னிடம் ரொம்ப நெருங்கிவிட்டேன், நான் உன்னைப் பார்த்திருந்தால், உன்னை விட்டுவிட்டு அப்படியே செல்ல முடியாது என்று நான் உணர்ந்தேன். அந்த மனா வலு எனக்கு இருந்திருக்காது. என்ன வந்தாளாம் சரி என்று நான் உன்னை என்னுடன் இழுத்து ஓடிப்போயிருப்பேன். "
"அட பாவி, நீ அப்படி செஞ்சிருப்பியா?"
"ஆமாம் மீரா நிச்சயமா. முன்பு சொன்னது போல நீ தான் என் பழகினோம். நான் இருந்த மனா குழப்பத்தில், உன்னை பார்த்திருந்தால், வரும் ஆசை யூட்டுதல் என்னால் எதிர்த்திருக்க முடியாது. நீ முடியாது என்று சொல்லி இருந்தால் கூட நான் உன்னை தூக்கி கொண்டு போயிருப்பேன்."
"ஐயோ அப்படி செஞ்சிருப்பியா?"
"நாம சந்தித்திருந்தால் பின் விளைவுகளை பற்றி யோசிக்கும் மனநிலையில் இருந்திருக்க மாட்டோம். நினைத்து பாரு நம்ம குடும்பம் நிலை என்ன ஆகி இருக்கும்."
ஒருவேளை நானும் சம்மதித்து என் ஆசைக்கு அடிபணிந்து அவனுடன் ஓடி இருந்தால் என்ன ஆகி இருக்கும் என்று மீரா யோசித்தாள். அது ஒரு பய நடுக்கும் அவள் உடலில் ஏற்படுத்தியது. அவள் புருஷனை அது எவ்வளவு மோசமாக பாதிச்சிருக்கும். என் கணவன் மற்றும் பிள்ளைகளை எவ்வளவு கேவலமாக கேலி செய்திருப்பார்கள். ஊர் மக்கள் கொடுக்கும் மதிப்பும் மரியாதைக்கும் தலை நிமிர்ந்து நடக்கும் அவள் கணவன் இனி எப்போதும் அவமானத்தில் தலை குனிந்து செல்ல வேண்டியதாக இருக்கும். இதற்க்கு எல்லாம் மேல, அவள் இரு இனிய குழந்தைகளை நிரந்தரமாக இழந்து இருக்கவேண்டும். அவர்கள் அன்றில் இருந்து தன்னை வெறுப்பார்கள்.
மீராவின் முக பாவத்தை பார்க்கும் போது அவள் என்ன மோசமான பிவிளைவுகள் ஏற்பட்டிருக்கும் என்று யோசிக்கிறாள் என்று புரிந்தது பிரபுவுக்கு. அந்த உணர்வை மேலும் வலியுறுத்த தொடர்ந்து பேசினான். அவன் அவளை திடீரெண்டு விட்டு சென்றதற்கு அவன் சொல்லும் காரணம் மேலும் நம்பத்தக்கதாக இருக்க வேண்டும் என்பதுக்காக.
"நம்ம சுயநலமான செய்கையால் உன் கணவனுக்கும் குழந்தைகளும் வேதனையும், அவமானமும் கொடுக்க கூடாது என்று நினைத்தேன்," எனக்கு சரவணனை பற்றி தான் ரொம்ப நினைவு வந்தது, நான் அவனுக்கு பெரும் தவறு இளைத்துவிட்டேன், மேலும் ஆவணமும் செய்ய என்னால் நினைக்க முடியவில்லை."
இதுதான் பிரபுவின் விளக்கத்தின் பகடைப்புள்ளி, அவள் எப்போதும் சரவணனை அந்த நிலைக்கு ஆளாக்க நினைக்க மாட்டாள்.
பிரபு மேலும் தொடர்ந்தான், "இப்படி நான் சம்மதிக்காமல் இருக்க என் குடும்பம் அவசர அவசரமாக என் திருமணம் ஏற்பாடு செய்தார்கள். மிகவும் நெருங்கிய உறவினர்கள் மட்டுமே அழைத்தார்கள். என்னை ஆறு மாதத்தில் திரும்பி வர சொன்னார்கள். அப்போது எல்லோரையும் அழைத்து ஒரு இரவு விருந்து கொடுப்பதாக இருந்தது அனால் நான் தான் இதுவரை இங்கே வர மறுத்திருந்தேன்."
பிரபு சொன்ன அனைத்தையும் ஜீரணித்து மீரா சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்தாள்.
“வந்து தெளிவுபடுத்தியதற்கு நன்றி. எப்படியிருந்தாலும், நீ இப்போது உன் மனைவி மற்றும் மகளுடன் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிற என்று நம்புகிறேன். ”மீரா கூறினாள்.
"நான் திரும்பி வந்தது என் தந்தையும் பார்க்க என்று ஒரே காரணம் இல்லை மீரா."
"இல்லை? வேறு என்ன?"
“மீரா ஏன் என்று உனக்குத் தெரியாது என்று என்னிடம் சொல்லாதே. இறுதிச் சடங்கின் போது என் வீட்டில் ஒரு சிறிய நேரத்துக்கு நம்ம கண்கள் பரிமாறிக்கொண்டபோது ஒன்றை என்னால் காண முடிந்தது. நீயும் என் கண்களில் அதையே பார்த்திருப்ப என்று நம்புகிறேன்."
பிரபு அவர்களின் பரஸ்பர ஆசைகளைப் பற்றி மறைமுகமாக பேசிக் கொண்டிருந்தான்.
மீரா சுவாசம் வேகமாகுவதை பிரபு காண முடிந்தது. அங்கே பாலியல் பதற்றம் நிலை அதிகரித்தது.
இப்போது ஏன் மீண்டும் பழசை தொடங்குநம் பிரபு. உனக்கும் இப்போது ஒரு மனைவியும் குழந்தையும் இருக்கு. இப்போ இருக்கும் நிலைமை அப்படியே இருக்கட்டும். மீண்டும் தொடர்ந்தாள் அது நமக்கு அதிக மன வேதனையை மட்டும் தான் கொடுக்கும், ”என்று மீரா மென்மையாக பேசினாள்.
"நான் உன் கண்களில் பார்த்தது பொய்யாக இருக்க முடியாது மீரா. உண்மையை ஒதுக்குறேன், இதனை வருடம் ஆகியும் என்னால் உன்னை மறக்க முடியவில்லை. நீயும் உண்மையை சொல்லு, நீ இந்த மூன்று வருடமாக என்னை பற்றி நினைக்கவில்லையா?
"பிரபு இப்போது நமக்கு இரவருக்குமே ஒரு அழகிய குடும்பம் இருக்கு. அவர்கள் நலனை பற்றி தான் நாம இனிமேல் யோசிக்கணும். ஒரு குறிகிய காலத்துக்கு நமக்குள் ஒரு அற்புத உறவு இருந்தது, நான் மறக்குல, அனால் அது தொடர்ந்துகொண்டே போக முடியாது."
"ஏன் கூடாது, மீரா. நமக்கு வாய்ப்பு இருக்கும் போது ஏன் நம்ம சந்தோஷத்தை மறுக்கணும். உனக்கு தெரியுமா, திருமணம் முடிந்து ஒரு மாதம் ஆகியும் நான் என் மனைவியை தொடவில்லை."
மீரா பிரபுவை அன்போடு பார்த்தாள். "பாவம் டா உன் மனைவி. நீ ஏன் அப்படி செஞ்ச."
"உன்னை பற்றியே எப்போதும் நினைத்துக்கொண்டு இருக்கும் போது அவளை தொட எப்படி மனசு வரும்."
மீராவுக்கு பிரபு மேல இப்போது அன்பு பொங்கியது.
"என் மனைவி இதை பற்றி என் அம்மாவிடமும் அவள் அம்மாவிடமும் புகார் கூட செய்துவிட்டாள்."
"பின்ன, அவளால் வேற என்ன செய்ய முடியும்," என்றாள் மீரா.
"எனக்கு வற்புறுத்தி கல்யாணம் செய்ததால் தான் நான் இப்படி நடந்துகொள்கிறேன் என்று அவர்களுக்கு தெரிந்தது. என் அம்மா என்னிடம் சண்டை போட்டு ரொம்ப கெஞ்சிய பிறகு தான் எங்கள் முதல் ராத்திரியே நடந்தது."
நான் உனக்கு அவ்வளவு முகியும்மா டா என்று மீரா மனதில் பூரிப்போடு நினைத்தாள்.
"உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா, நான் அவள் கன்னி திரையை கிழிக்கும் போது என் கண்களை மூடி கொண்டு, உனக்கு நான் தான் முதல் ஆண், உன் கன்னி திரையை கிளிக்கிறேன் என்று கற்பனை செய்துகொண்டேன்."
முதலில், பிரபு மனைபியை பார்க்கும் போது மீராவுக்கு கொஞ்சம் பொறாமை வந்தது அனால் இப்போது அவன் மனைவிக்கு மேலே பிரபுவுக்கு அவள் மேல் தான் ஆசை இருக்கு என்று தெரிந்தபோது மீராவுக்கு ரொம்ப மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.
ஆவலுடன் உடலுறவு கொள்ளும் போது கூட என்னை பற்றி தான் நினைக்கிறான் என்று மகிழ்ச்சியில் மிதந்தாள். நான் மட்டும் என்னவாம், நான் எவ்வளவு தவிர்க்க முயற்சித்தாலும். எத்தனையோ முறை என் கணவன் அணைப்பில் உடலுறவு செய்யும் போது அப்போது பிரபு தான் என் மேலே படர்ந்து இருந்து அவன் பெரிய உருட்டுக்கட்டையால் என் இறுக்கமான யோனியை கிழித்துக்கொண்டு என்னை இன்ப லோகத்துக்கு அழைத்து செல்கிறான் என்று கற்பனை செய்திருக்கேன் என்று வெட்கப்பட்டாள் மீரா.
பிரபு சொன்னது எல்லாமே பொய். அவன் வீட்டில் முதல் ராத்திரி ஏற்பாடு செய்த போது ஆண்ட்ரே அவன் தன் புது மனைவியை அனுபவித்தான். அவன் சொன்னதில் ஒன்று மட்டும் தான் உண்மை. அவன் மனைவி கன்னி திரையை கிழிக்கும்போது அவன் சரவனனுக்கு பதிலாக மீராவின் கன்னி திரையை அவன் தான் கிழிக்கிறான் என்று கற்பனை செய்தான்.
"அது சரி பிரபு அனால் இனிமேலாவது நாம நம் வாழ்க்கைத் துணைக்கு உண்மையாக இருக்க வேண்டாம்மா. நடந்தது நடந்துவிட்டது, அதை திருப்பிப்பெற முடியாது, அனால் இனிமேலாவது தப்பு செய்யாமல் இருக்கலாமே."
பெண்கள் வேண்டாம் என்றால் வேண்டும் என்று அர்த்தம் என்ன பிரபு நினைத்தான். பிரபு சோபாவில் இருந்து எழுந்து அவளுக்கு மிக அருகாமையில் நின்றான். அவன் அவ்வளவு நெருக்கமாக நிற்பது அவளை என்னென்னமோ செய்தது. அவள் வாய் வறண்டு போனது, அவள் இதய துடிப்பு எகிறியது. அவள் அவன் அணைப்பில் வர துடிக்கிறாள் என்று பிரபுவுக்கு தெரியும் அனால் அவளாக எந்த முயற்சியும் செய்யமாட்டாள். அவன் தான் செய்யணும்.
"நாம இதற்கு முன்பு பல முறை இதை செய்தபோது அது தப்பாக தோன்றியதா?" பிரபுவின் குரல் இப்போது ஒரு கிசுகிசுப்பாக இருந்தது.
உண்மையில், அவர்கள் உடல்கள் ஒருவருக்கொருவர் வழங்கிய மகிழ்ச்சியை சுவையாக அனுபவித்து கொண்டிருந்தபோது, குறிப்பாக ஒவ்வொரு முறையும் அவள் பெண்மை உரால் உள்ளே அவனது தடிமனான ஒலக்கை உழவி அவளை பரவச நிலைக்கு கொண்டு போகும் போது வேற எல்லாம் மறந்து போகும். அவள் ஏதோ பெரிய தப்பு செய்தாள் என்ற உணர்வு எப்போதுமே மிகவும் பின்னர் தான் வரும்.
"நாம செய்தது பெரிய தவறு பிரபு, உணர்வுகள் பற்றி இல்லை."
"இல்லை மீரா உணர்வுகள் தான் அதில் எல்லாமே, ஒரு நபர் வேறு ஒரு நபருடன் எப்போதும்மே இருக்கலாம் அனால் அப்போது பெரிதாக உற்சாகமமோ அல்லது கிளிர்ச்சி உணர்வோ இருக்காது, அனால் அதே நபர் வேறு ஒருவருடன் எப்போதாவது சில நேரம் மட்டுமே இருக்க வாய்ப்பு அமையும் போது அப்போது தான் உற்சாகமாக, வாழ்க்கையே இப்போது தான் விழுகிறேன் என்ற உணர்வு வரும். எப்போதும் ஒன்னும் இல்லாத உணர்வுக்கு பதிலாக அந்த சிறுத்த நேரம் மட்டும் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதே மேல்."
"என்ன சொல்ல வர பிரபு, நான் என் புருஷனுடன் மகிழ்ச்சியாக இல்லை அதனால் உன்னிடம் மட்டும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தால் போதும் என்கிரியா?" மீராவுக்கு சற்று கோபம் வந்தது போல இருந்தது.
அவன் சொல்ல வந்தது இதுதான், ஆனால் அதைச் சொல்வதுக்கு இப்போது சரியான நேரம் இல்லை. அவன் பேசும்போது தனது தந்திரத்தை மாற்றிக்கொண்டான்.
"இல்லை மீரா நீ தவறாக புரிஞ்சிகிட்டு. நான் என் மனைவியும் உன்னையும் பற்றி சொல்ல வந்தேன். என் மனைவியுடன் இருப்பதற்கு பதிலாக எப்போதாவது உன்னுடன் இருப்பதே என்னக்கு மேல்."
"ஓ, ஆனால் நீ உன் மனைவிக்கு தவறு செய்கிற."
“ஆம், மீரா, எனக்கு அது தெரியும். நான் என் மனைவியிடம் என் கடமைகளை புறக்கணிக்கவில்லை, ஆனால் நான் சொன்னது போல அது என் கடமைகள் தான். நீயும் தான் மனைவி மற்றும் தாயாக உன் பொறுப்புகளில் நீ ஒருபோதும் தவறியதில்லை. இருப்பினும், நாம ஒன்றாக இருக்கும் தருணங்கள் நமக்கு மட்டும் தான்."
பிரபு தனது கையை மீராவின் மேல் கை மீது வைத்தான். மீரா தனது உடலில் ஒரு உற்சாகத்தை உணர்ந்தாள். அவன் கை இவ்வளவு காலம் கழித்து அவள் உடலைத் தொட்டுக் கொண்டிருந்தது.
"பிரபு தயவுசெய்து கையை எடு, வேண்டாம் .. தொடர்ந்து பாவம் செய்யக்கூடாது."
மீரா வாய் மட்டும் இப்படி கூறியது அனால் அவள் பிரபுவை வேறு எந்தவிதத்திலும் தடுக்கவில்லை.
“இன்பம் கொடுப்பது ஒரு பாவம் அல்ல மீரா எனக்கு நீ வேண்டும் அன்பே, உன் மேல் எனக்கு ரொம்ப ரொம்ப ஆசை. நீ இல்லாமல் நான் இவ்வளவு காலம் கஷ்டப்பட்டேன். என்னால் என்னை தடுக்க முடியில, என் அன்பு காதலி எனக்கு வேணும். "
பிரபு மீராவை தன் கைகளுக்குள் இழுத்தான். அவள் முகத்தை மேலே பார்க்க மறுத்து அவன் மார்பில் புதைத்தாள். அவள் அதைச் செய்யாமல் இருந்தால், அவன் முகத்தில் தோன்றிய வெற்றிகரமான புன்னகையைப் பார்த்திருப்பாள். அது ஒரு திமிர் பிடித்த புன்னகை. அவன் நண்பன் மனைவியை மீண்டும் எளிதில் வென்ற புன்னகை. அவன் முதல் முதலில் அவளை கவர்ந்திழுத்து அவளை தனது கைகளில் எடுத்தபோது அவனுக்கு இருந்த அதே புன்னகை.
அவளுடைய பழக்கமான உடல் மறுபடியும் அணைக்க அவனுக்கு மிகவும் நன்றாக இருந்தது. அவன் அவள் முதுகில் அவன் விரல்களால் வருடிக்கொண்டு இருந்தான், அவன் அவ்வாறு செய்துகொண்டு அவள் தலையின் உச்சியில் முத்தமிட்டான். சிறிது நேரம் கழித்து, அவள் கைகள் மெதுவாக அவளுக்கு முன்னால் இருந்து அவனது உடலைச் சுற்றி நகர்ந்தன. இப்போது அவளது பெரிய மென்மையான முலாம்பழம்கள் மீண்டும் அவனது உறுதியான மார்பில் அழுத்திக்கொண்டிருந்தன.
“மீராவை நீ என்னை மிஸ் பண்ணினியா,” பிரபு அவள் காதுகளில் கிசுகிசுத்தான்.
மீரா தலையை ஆட்டினாள்.
அவன் மீண்டும் கேட்டான், "என் கள்ள பொண்டாட்டியே, நீ என்னை மிஸ் பண்ணுவியா?"
அவன் அவள் கன்னத்தால் அவள் தலையை உயர்த்தினான், அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் கண்களைப் பார்த்தார்கள். அவனுடைய தைரியமான பார்வையை அவளால் எதிர்கொள்ள முடியவில்லை, அவள் வெட்கத்துடன் கண்களைத் தாழ்த்தினாள், “ஆம்,” அவளுடைய தாழ்ந்த மென்மையான குரலின் பதில் அவனை மகிழ்வித்தது.
அவன் உதடுகளை அவள் நடுங்கும் உதடுகளுக்கு தாழ்த்தினான். அவன் உதடுகள் அவளது உதடுகளுக்கு எதிராக உரசும்போது, அவள் உதடுகளை லேசாக பிரிந்து அவள் இதழ்கள் அவன் சப்பிக்கொள்ள அனுமதித்தாள். அவர்கள் மீண்டும் ஒரு நீண்ட ஆழமான முத்தத்தை பகிர்ந்துகொண்டனர். கிட்டத்தட்ட மூன்று ஆண்டுகளாக அவர்கள் பகிர்ந்து கொள்ளாத ஒரு முத்தம். அவள் கைகள் மெல்ல அவன் கழுத்தை சுற்றி வளைக்க, அவன் புட்டங்களுக்கு அவன் கைகள் கீழிறங்கி, அவன் அவளது இரு உருண்டை மாமிசத்தை பிடித்து அவளது உடலை அவனுக்கு எதிராக இழுத்தான்.
அவர்களின் இடுப்புக்கள் ஒன்றாக அரைத்து அவர்கள் உதடுகளில் உரசலால் ஏற்படும் இன்பத்தை அதிகரித்தனர். நீண்ட காலமாக மறுக்கப்பட்டிருந்தது இப்போது அவனது நாக்கு அவள் இனிமையான வாயை ஆராய்வதை தொடங்கியது. அவைகள் தங்கள் அறிமுகத்தை மீண்டும் ஒரு முறை புதுப்பிக்க அவளுடைய நாக்கு அவன் நாக்கை வரவேற்க வந்தது. அவர்களின் உதடுகள் சில விநாடிகள் சுருக்கமாகப் பிரிந்துவிடும், ஆனால் எப்போதும் பிரிக்கப்படுவதை விரும்பவில்லை என்பது போல விரைவாக மீண்டும் ஒன்றாக பூட்டிக்கொள்ளும்.
அவன் தடித்த கோல் அவள் பெண்மையை இடிக்க அது மெல்ல ஈரமாக துவங்கியது. ஆடைகள் தடுத்தும் அந்த பெரிய தடியின் இடிப்பதை மீரா உணர முடிந்தது. அவன் கை அவள் மென்மையான முலையை பிசைவதை உணர்ந்தாள். அவர்கள் பின்பு வர போகும் காதல் விளையாட்டுக்கு தங்களைத் தயார்படுத்திக்கொண்டு நீண்ட மற்றும் ஆழமாக மூத்தசத்தில் லயத்தனர். நீண்ட முத்தத்துக்கு பிறகு, நெற்றிகள் ஒட்டி இருக்க சற்று மூச்சு வாங்கி, ஆசை வார்த்தைகள் கிசுகிசுத்து மீண்டும் ஆழ்ந்த முத்தத்தில் மகிந்தர். இப்படியே 15 நிமிடங்களுக்கு மேல் முத்தமிட்டனர். மூன்று வருடங்களுக்கு முன்பு போல அவர்கள் கைகள் மற்றவர் உடலை சோதிக்க துவங்கினர்.
அவள் ரவிக்கை மேல் அவள் முலைக்காம்புவை கிள்ளினான், அவள் பிட்டத்தை பிசைந்தான். அவள் வயிற்றை வருடிக்கொண்டு சென்று அவள் பெண்மை மேல் விரல்வைத்து அழுத்தினான். மீரா அனுபவித்துக்கொண்டு இருந்தால் தவிர முத்தத்தை தவிர ஒன்னும் செய்யாமல் இருந்தாள். பிறகு அவள் தவறை உணர்ந்தது போல அவன் பேண்ட் முன்னே கை வைத்து அவளுக்கு இன்பம் கொடுத்த அவன் தண்டை பிடித்து பிசைந்தாள். அவர்கள் அவ்வளவு நேரம் முத்தமிட்டதால் உடனே புணரும் நிலைக்கு தயாராக இருந்தார்கள்.
"மீரா நீ வேணும் டி."
"என்னை எடுத்துக்கோ பிரபு."
அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து புன்னகைத்தார். அவர்கள் உமிழ்நீரில் அவர்கள் உதடுகள் நனைந்து இருந்தது. பிரபு தன் பாக்கெட்டில் இருந்து அவன் வாங்கி வந்த ஜாதிமல்லியை வெளியே எடுத்தான். அதை பார்த்து மீரா புன்னகைத்தாள். அடுத்தது என்ன நடக்கும் என்று அவளுக்கு தெரியும். அவளை ஒக்கும் முன்பு எப்போது அவன் ஜாதிமல்லியை அவள் கூந்தலில் சூடுவான். மூன்று வருடம் ஆகிவிட்டது அவள் ஜாதிமல்லி சூடி. அவன் மனைவிக்கும் இதை தான் வாங்கி வருவானா என்று யோசித்த அவள் அதை கேட்டும் விட்டாள்.
"உன் மனைவிக்கும் இதை வாங்கி தந்து தான் ..ஹ்ம்ம்?"
"இல்லை, ஜாதிமல்லி என் அன்பு மீராவுக்கு தான்."
இதை கேட்க மீராவுக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. அவன் அதை அவள் தலையில் சூடுவதுக்கு திரும்பி நின்றாள். பிரபு அவள் முடியில் அதை சூடிக்கொண்டே யோசித்தான், எங்கே அவளை ஓள்க்கலாம். இங்கே சோபாவில அல்லது அவள் அறையில் அவள் மெத்தையில்லா? திடீரென்று விருந்தாளி அறையில் போய் அவளை ஒல்கா முடியாது, ஏன் இந்த மற்றம் என்று கேட்பாள்.
அவன் போவாய் சூடின பிறகு அவன் கைகள் முன்னே வந்து அவள் இரு முலைகளை பற்றிக்கொண்டது. மீரா அவள் கைகளால் அவன் கைகளை பிடித்தாள். அவள் கழுத்தில் முத்தமிட்டு கொண்டு அவள் முலைகளை அமுக்கி விளையாண்டான். மீராவின் இரு பிட்டங்கள் சதைகள் இடையே அவன் தடித்த சுன்னி முட்டுவதை உணர்ந்தாள். மீண்டும் அவர்கள் இன்பகரமான கள்ள ஓலாட்டம் தொடங்க போகுது.
"உங்களுக்கு என்ன வேணும்? யாரை பார்க்க வந்திருக்கீங்க?" என்று ஏலமானமாக பேசினாள் மீரா.
"என்ன மீரா, என் மீது கோப்பம்மா?" அவன் முகத்தில் இருந்து அந்த புன்முறுவல் மறையவில்லை.
அதை பார்த்து இன்னு கடுப்பானாள் மீரா. "நான்? கோப்பம்மா? நான் ஏன் கோப பாடணும். உங்களுக்கும் எனக்கும் என்ன இருக்கு நான் கோபப்பட?"
"நீ கோப படும் போது நீ எவ்வளோ அழகாக இருக்க தெரியும்மா?" அவன் சாமர்த்தியமாக பேச்சை மாத்தினான்.
மீரா ஒன்னும் அவ்வளவு சுலபமாக சமாதானம் ஆகா போவதில்லை.
"நான் எப்படி இருக்கிறேன், என்ன உணருறேன் என்பதை பற்றி நீங்க ஒன்னும் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. தொய்வு செய்து நீங்க எதற்கு இங்கே வந்திருக்கீங்க என்று சொன்னால் நல்ல இருக்கும்."
"நான் ஏன் இங்கே வந்தேன் என்று உனக்கு தெறியுநம் தானே, சொல்லுறேன்," இப்போது பிரபு முகத்தில் அந்த புன்னகை இல்லை. "உனக்காக ரொம்ப ஏங்கி இருக்கேன், அதனால தான்."
"ஆமாம் ஆமாம், நான் நம்பிட்டேன்," மறுபடியும் ஏளனமாக பதில் சொன்னால் மீரா.
அப்பாடா, கடைசியில் எனக்கு பதில் சொல்ல துவங்கிட்டாள் என்று மகிழ்ச்சியோடு நினைத்தான் பிரபு. "நீ நம்புறியோ இல்லையோ, அனால் அதுதான் உண்மை. உன்னை இனிமேல் பார்க்க முடியாது என்ற எண்ணத்தில் எத்தனை முறை நான் கணீர் வடிந்திருக்கேன் என்று உனக்கு எங்கே தெரிய போகுது."
காரியத்தை சாதிக்க கணீர் பெண்களுக்கு மட்டும் தான் உதவியாக இருக்காது. ஒரு ஆண் தனக்காக கண்ணீர்விட்டான் என்று தெரிந்தால், கடினமான இதயம் கொண்ட பெண்ணின் இதயம் கூட உருக துவங்கிடும்.
"அப்படி என்றால், நீ ஏன் எதுவுமே சொல்லாமல் எல்லா தொடர்பையும் துண்டித்த," முதல் முறையாக அவனுக்கு விளக்கம் கொடுக்க வாய்ப்பு அமைந்தபடி கேட்டாள் மீரா.
"சொல்லுறேன், அனால் முதலில் உள்ளே வரலாம்மா? நான் இப்படியே இங்கே நின்றுகிட்டு பேசுறது நல்ல இருக்காது."
மீரா எதுவும் சொல்லாமல் வீட்டின் உள்ளே நடந்துசென்றால், பிரபு உள்ளே வர அனுமதி கொடுத்தவாறு. இது தான் பிரபுவுக்கு முதல் வெற்றி. பிரபுவின் காலடி மீண்டும் அவள் வீட்டின் உள்ளே பதிந்தது. இன்னும் இரண்டு, மூன்று மாதங்களில் அவன் இந்த வீட்டின் உள்ளே வந்து மூன்று வருடங்கள் ஆகிவிடும். அவன் சமையல் அறை, சாப்பிட்டு அறை தண்டி ஹால் உள்ளே பெரும் போது ஒவ்வொரு இடமும் அவன் மீராவுடன் தடைக்கட்டுச் செய்யப்படாத புணர்ச்சியில் ஈடுபட்டதை நினைவூட்டியது.
பிரபு சோபாவில் உட்காரும்படி மீரா தனது தலையை அசைத்து சைகைகாட்டினாள். பிரபு அந்த மெத்தென்ற பூம்பட்டு வகை சோபாவின் மீது அமர்ந்தான். இதுகூட எங்கள் இருவரின் இடையை எத்தனையோ முறை தாங்கி இருக்கே என்ற பழைய நினைவு பிரபுவுக்கு வந்தது. அதன் விளிம்பில் அமர்துருக்கும் அவன் இடையும், அவன் இடுப்பை அவள் கால்கள் சுற்றி வலயித்தபடி அவன் மாடி மேல் நெருக்கமாக அமர்ந்து இருக்கும் மீராவின் இடையும். அவன் தடித்த தண்டு அவள் தேன் குடத்தை கடைந்தபோது அவர்கள் ஒத்திசைவுநயத்தோடு அது போட்ட கிரிச்சல் சத்தம் இன்னும் வாடாத நினைவாக பிரபு மனதில் இருந்தது.
அங்கே உட்கார்ந்து கொண்டு இருக்கும் போது பிரபுவுக்கு மீண்டும் மீராவை இதே சோபாவில் ஓழ்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை துள்ளிக்கொண்டு வந்தது. அந்த எண்ணம் அவன் பேண்ட் உள்ள உடனே ஒரு எதிர்வினையை ஏற்படுத்தியது. இரும்பு போல் அவன் ஜட்டி உள்ளே அவன் ஆண்மை முட்டி போராடியது. சரவணன் சொன்னதை செய்யும் முன்னே மீராவை ஓழ்க்க வேண்டும் என்ற திடமான மனஉறுதி பிரபுவுக்கு வந்தது. மீரா, சோபாவில் அமரவில்லை. அவன் முன்னே சில ஆடி தொலைவில், அவன் விளக்கத்துக்காக காத்துகொண்டு இருந்தாள்.
பிரபு அவளை இப்போது நிதானமாக கூர்ந்து கவனித்தான். அவள் அவன் தந்தையின் இறுதி சடங்குகளுக்கு அவள் வந்தோ போது அவனால் அவ்வாறு செய்ய இயலவில்லை. அவன் பார்த்த வரைக்கும் அவளுக்கு வயது கூடுனது போலவே தெரியல. சொல்லப்போனால் அவன் இப்போது மேலும் கவர்ச்சியாக இருந்தாள். மிகவும் குறைவான சதைப்பிடிப்பு அவளை தளதளவென்று ஆக்கிவிட்டது. இப்போது தான் சமைக்க ஆரம்பித்ததில், வியர்வை நெற்றியில் முத்தாக இருக்க, எந்த மேக் அப்பும் போடாமல் இருந்தும் அழகாக தான் இருந்தாள் இந்த இல்லத்தரசி.
வீட்டு வேலை செய்ய போகும் பெண் அணிந்திருக்கும் சாதாரண புடவையை தான் அணிந்திருந்தாள். அதை கூட உடனே அவள் உடலில் இருந்து உருவ வேண்டும் என்று ஆசை பிரபுவுக்கு இருந்தது. அவள் புதுவை மட்டுமா, அவள் அணிந்திருந்த எல்லா ஆடைகளும். அவன் கொலை அவள் புழை உள்ளே சொருக, அவன் இன்பத்தில் முனகும், அந்த இனிமையான இசை அவன் காதில் மீண்டும் ஒலிக்க வேண்டும் என்று ஆவலாக இருந்தது பிரபுவுக்கு.
"ஹ்ம்ம், நான் கர்த்துக்கிட்டு இருக்கேன், சொல்லு, ஏன் ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் என்னை தவிக்க வெச்சிட்டு போய்விட்ட," இதை சொல்லும் போதே மீராவுக்கு தெளிவாக தெரிந்தது அவன் கண்கள் அவள் உடலில் இருந்த ஆடைகள் ஒண்டொன்றாக கழட்டுகிறது என்று. மீராவுக்கு அவனின் அந்த பார்வை மிகவும் பரிச்சயம் ஆனா ஒன்று. அவர்கள் ஒவ்வொரு முறையும் மகிழ்ச்சி நிரம்பிய இன்பத்தில் கூடும் முன்பு உள்ள அதே பார்வை.
இப்போது பிரபு மீண்டும் அவன் செய்ய வேண்டிய விஷயத்துக்கு வந்தான். அவன் நோக்கத்தை அடைய அவன் என்ன சொல்ல வேண்டும் என்பதை பல முறை அவன் மனதில் ஒத்திகை செய்து இருந்தான்.
"என் வீட்டுக்கு என் பழைய நிறுவனத்தில் இருந்து மறுபடியும் வந்த சேர வேண்டிய கடிதம் வந்தது. தங்கை கல்யாணம் தான் முடிஞ்சிச்சி என்று என் அப்பா என்னை வேளையில் சேர வற்புறுத்தி கொண்டு இருந்தார்."
ஆமாம் அவன் வேலைக்குப்போக வேண்டிய நிலைமை வைத்து தானே இருக்கும் என்று மீரா மனதில் நினைத்துக்கொண்டாள். அது ஒரு நாளுக்கு நிச்சயமாக நடந்தே ஆகும் என்று எனக்கு தெரியும். ஒரு வகையில் அது நல்லது கூட என்று நினைத்திருந்தேன் என்று எண்ணினாள். அப்போது தான் வேறு வலி இல்லாமல் எங்கள் கள்ள உறவு ஒரு முடிவுக்கு வந்திருக்கும். அனால் எப்படி அது உண்மையில் முடிந்தது சரி இல்லை. நாங்கள் முறைப்படியாக விடைபெற்றுக்க வேண்டும். அநேகமாக கடைசியாக ஒரு முறை, இதுதான் எங்கள் கடைசி கூடல் என்று, இனிக்க இனிக்க இன்பங்கள் பரிமாறி பிரிந்து இருக்கணும். வேறு ஒரு எண்ணமும் மீராவுக்கு வந்தது. அதுதான் அவர்கள் கடைசி முறையாக இருந்திருக்குமா, அல்லது அவன் அடுத்த முறை இங்கு வரும் போது நான் என்னை அவனுயிடம் கொடுத்து இருப்பேன்னா? என்று மீரா பல முறை யோசித்து இருக்காள்.
"எனக்கு இங்கே இருந்து போக மனசே இல்லை. நான் எவ்வளவோ என் தந்தையிடம் வாதாடினேன். நான் இங்கேயே ஒரு வேலை தேடிக்கிறேன் என்று கெஞ்சினேன்," கொஞ்சம் கூட கூசாமல் பிரபு பொய் சொன்னான்.
"உனக்கு தெரியும் இல்ல மீரா, நான் போக விரும்பாத காரணமே நீதான். உன்னை விட்டுட்டு போவது என்னால் நினைக்க கூட முடியில. நீ எனக்கு அவ்வளவு இஷ்டம்."
அவள் அவன் மனதில் எவ்வளவு நிரம்பி இருக்காள் என்று வலியுறுத்த மீராவை ஏக்கத்தோடு பார்த்தான் பிரபு. அந்த பார்வை மீராவை மகிழ செய்தது. அவன் என் மேல் எவ்வளவு ஆசை வைத்திருக்கான் என்று மனம் குளிர்ந்தாள். அவள் மிகவும் விரும்பத்தக்கவாள் என்ற பெருமை உணர்வை பொங்கி ஏல செய்தது.
மீரா இப்போது பேசினாள்," நீ போக போற என்பது பிரச்சனை இல்லை, ஏன் என்னிடம் ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் போன என்பது தான் என் பிரச்சனை. நீ விளக்கி இருந்தால் எனக்கு புரிந்து இருக்கும். நான் அதற்க்கு மேல ஒன்னும் எதிர்பார்க்கள."
"அதற்க்கு காரணமே சரவணா தான்," என்றான் பிரபு, இதை கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்த மீராவின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டு.
"என்னது??? என்ன சொல்ல வர?"
இது முக்கியமான பாகம். அவன் சொல்வதை கேட்டு மீராவுக்கு நம்பிக்கையும், அவன் சொல்வதில் நேர்மை இருக்கு என்ற உணர்வும் வரவேண்டும்.
"சொல்லு மீரா, நீ சரவணன் மனதளவில் மிகவும் காய படுவதை நீ பார்க்க விரும்புவியா?"
இதை ஏன் கேக்குறான் என்று விளங்காமல் மீரா யோசித்தாள்.
"நிச்சயமாக கிடையாது. அவர் காய படுவதை பற்பத்துக்கு பதிலாக செத்து போலாம். ஒவ்வொரு முறையும் நான் அவருக்கு துரோகம் செய்யும் போது என்னை நினைத்தால் என் மேல எனக்கே மிகவும் வெறுப்பாக இருக்கு."
"அதே தான், நானும் சரவணனை ரொம்ப மதிக்கிறேன். அவன் மிகவும் நல்லவன். உன்னை பொறுத்தவரை என் பழகினத்தால் தான் நான் செய்ய கூடாததை எல்லாம் செய்கிறேன்."
அவன் மட்டும் மனா பழகினோம் உள்ள ஆள் கிடையாது, நானும் தானே என்று மீரா மனதுக்குள் நினைத்தாள். ஆனாலும் அவன் என்ன சொல்ல வருகிறான் என்று புரியாமல் மீரா பிரபுவின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
"என் அப்பா என்னை வேலைக்கு போக வற்புறுத்தியதை கூட ஒரு வகையில் என் மனதை சமாதானம் செய்திருப்பேன். என்ன வருடத்தில் இரு முறை இங்கே வந்து போயிருப்பேன். என் குடுபத்தை பார்க்கும் ஆசையில் இல்லை, என் அழகு தேவதை மீராவை பார்க்கும் ஆசையில்."
அப்படி என்றால் எங்கள் கள்ள உறவை நிறுத்தம் திட்டமே அவனுக்கு கிடையாது என்று மீரா நினைவுத்தாள். ஒவ்வொரு முறையும் இங்கே வரும் போது என்னை எடுத்துக்கொள்ள ஆசை படுவான். கேள்வி என்ன என்றால், நான் எங்கள் கள்ள உறவை நிறுத்தி இருப்பேன்னா அல்லது அவன் வரும் ஒவ்வொரு முறையும் என்னை அவனிடம் கொடுப்பேன்னா?
நாம் பிரிந்த கிட்டத்தட்ட இந்த மூன்று வருடமாக அவனை பற்றி தானே நினைத்துக்கொண்டு இருக்கேன், அனால் அதற்க்கு முக்கிய காரணம், எங்கள் உறவு திடீரென்று முடிந்ததுக்காக மற்றும் ஏன் அப்படி நடந்தது என்ற மர்மத்துக்காக என்று மீரா அவனையே நினைத்ததை அவளுக்கு அவளே நியாயப்படுத்தினாள்.
நாங்கள் கடைசியாக சந்தித்து எங்கள் உணர்ச்சிகளை பகிர்ந்துகொண்டு பிரிந்திருந்தால் நான் பிரபு வரும் போது எல்லாம் அவனுடன் தொடர்ந்து படுத்திருப்பேன்னா? என் கணவருக்கு தொடர்ந்து துரோகம் செய்திருப்பேன்னா? இது தெரிய வாய்ப்பில்லை என்று மீரா நினைத்தாள், அவர்கள் பிரிவு வேற மாதிரி இல்லையா நடந்தது.
அதெல்லாம் சரி அனால் ஏன் என்னிடம் ஒண்ணுமே சொல்லாமல் போன என்று தெளிவு படுத்திலே," கேட்டாள் மீரா.
"இரு, நான் அதுக்கு வரேன். வேலைக்கு மட்டும் நான் இங்கே இருந்து போகவேண்டும் என்றால் கூட பரவாயில்லை அனால் என் மாமா நான் அவர் மகளை திருமணம் செய்துவிட்டு தான் போகணும் என்று ரொம்ப வற்புறுத்தினர்."
"ஏன் இது திடீரென்று? நீ ஒரு முறை கூட அவளை பற்றி எதுவும் சொன்னதில்லையே, நாமதான் எத்தனையோ முறை சந்தித்து பு..," மீராவால் புணர்ந்து என்ற வார்த்தையை சொல்ல முடியவில்லை.
"இது ஒன்னும் திடீரென்று நடந்தது கிடையாது. நம்ம குடும்பங்கள், அதாவது, என் குடும்பமும் என் மாமா குடும்பமும் இதை பற்றி முடிவு எடுத்து ரொம்ப வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. நான் தான் இதை தள்ளி போட்டுக்கிட்டு வந்தேன், நான் விழித்திருக்கும் ஒவ்வொரு மணி நேரத்தில் உள்ள ஒவ்வாரு நிமிடமும் உன் நினைவாகவே இருந்தால் நான் எப்படி கல்யாணத்துக்கு சம்மதிப்பேன்."
"உண்மையாகவா?" முதல் முறையாக மீரா முகத்தில் ஒரு சிறு புன்னகை தோன்றியது.
:நான் இதில் பொய் சொல்லுவேன்னா?"
அவன் மனைவியை விட அவனுக்கு அவளை தான் அவன் அதிகம் விரும்புகிறான் என்பது மீராவுக்கு மகிழ்ச்சியை கொடுத்தது.
"வற்புறுத்தலால் தான் நீ உன் மாமா பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணினே என்று சொல்லுறியா?"
"வற்புறுத்தலால் என்று சாதாரணமாக சொல்லிறமுடியாது. எனக்கும் என் அப்பாவுக்கும் பெரும் வாக்குவாதம் ஏற்பட்டது. என் அம்மா ஆலா துவங்கிட்டாங்க. குடும்பத்தில் பூகம்பம்மே வெடித்தது. அந்த கோபத்தில் தான் நான் இதுவரை என் தந்தையை பார்க்க வருல."
மெய்யையும் பொய்யையும் கலந்து பிரபு சொன்னான். குடும்பத்தில் பூகம்பம் வெடித்தது உண்மை, அவன் தாய் அழுதது உண்மை அனால் மற்றவை எல்லாமே பொய்.
அதனால் தான் அவன் மீண்டும் இங்கே வருளயா. அவன் அப்பா மரண படுக்கையில் இருக்கிறார் என்பதால் தான் அவன் சமாதானம் ஆகி இங்கே வந்திருக்கான், என்று மீரா மனதில் நினைத்துக்கொண்டாள்.
"என்ன நடந்தது என்று என்னிடம் சொல்லி இருக்கலாமே, உன் நிலைமை புரிஞ்சிருக்கும். நம் இடையே நிரந்தர உறவு இருக்க முடியாது என்று எனக்கு தெரியும். நீ சொல்லாமல் போன விதம், என்னை நீ பயன்படுத்திவிட்டு வீசி எரிந்தது போல உணர்ந்தேன்."
"என்னை மன்னிச்சிரு மீரா நான் அப்படி யோசிக்கில. இப்படி செய்தால் தான் உனக்கு நல்லது என்று நினைத்தேன்..சரவணனுக்கு கூட. "
"என் புருஷனுக்கும்?? எப்படி?"
"நான் உன்னிடம் ரொம்ப நெருங்கிவிட்டேன், நான் உன்னைப் பார்த்திருந்தால், உன்னை விட்டுவிட்டு அப்படியே செல்ல முடியாது என்று நான் உணர்ந்தேன். அந்த மனா வலு எனக்கு இருந்திருக்காது. என்ன வந்தாளாம் சரி என்று நான் உன்னை என்னுடன் இழுத்து ஓடிப்போயிருப்பேன். "
"அட பாவி, நீ அப்படி செஞ்சிருப்பியா?"
"ஆமாம் மீரா நிச்சயமா. முன்பு சொன்னது போல நீ தான் என் பழகினோம். நான் இருந்த மனா குழப்பத்தில், உன்னை பார்த்திருந்தால், வரும் ஆசை யூட்டுதல் என்னால் எதிர்த்திருக்க முடியாது. நீ முடியாது என்று சொல்லி இருந்தால் கூட நான் உன்னை தூக்கி கொண்டு போயிருப்பேன்."
"ஐயோ அப்படி செஞ்சிருப்பியா?"
"நாம சந்தித்திருந்தால் பின் விளைவுகளை பற்றி யோசிக்கும் மனநிலையில் இருந்திருக்க மாட்டோம். நினைத்து பாரு நம்ம குடும்பம் நிலை என்ன ஆகி இருக்கும்."
ஒருவேளை நானும் சம்மதித்து என் ஆசைக்கு அடிபணிந்து அவனுடன் ஓடி இருந்தால் என்ன ஆகி இருக்கும் என்று மீரா யோசித்தாள். அது ஒரு பய நடுக்கும் அவள் உடலில் ஏற்படுத்தியது. அவள் புருஷனை அது எவ்வளவு மோசமாக பாதிச்சிருக்கும். என் கணவன் மற்றும் பிள்ளைகளை எவ்வளவு கேவலமாக கேலி செய்திருப்பார்கள். ஊர் மக்கள் கொடுக்கும் மதிப்பும் மரியாதைக்கும் தலை நிமிர்ந்து நடக்கும் அவள் கணவன் இனி எப்போதும் அவமானத்தில் தலை குனிந்து செல்ல வேண்டியதாக இருக்கும். இதற்க்கு எல்லாம் மேல, அவள் இரு இனிய குழந்தைகளை நிரந்தரமாக இழந்து இருக்கவேண்டும். அவர்கள் அன்றில் இருந்து தன்னை வெறுப்பார்கள்.
மீராவின் முக பாவத்தை பார்க்கும் போது அவள் என்ன மோசமான பிவிளைவுகள் ஏற்பட்டிருக்கும் என்று யோசிக்கிறாள் என்று புரிந்தது பிரபுவுக்கு. அந்த உணர்வை மேலும் வலியுறுத்த தொடர்ந்து பேசினான். அவன் அவளை திடீரெண்டு விட்டு சென்றதற்கு அவன் சொல்லும் காரணம் மேலும் நம்பத்தக்கதாக இருக்க வேண்டும் என்பதுக்காக.
"நம்ம சுயநலமான செய்கையால் உன் கணவனுக்கும் குழந்தைகளும் வேதனையும், அவமானமும் கொடுக்க கூடாது என்று நினைத்தேன்," எனக்கு சரவணனை பற்றி தான் ரொம்ப நினைவு வந்தது, நான் அவனுக்கு பெரும் தவறு இளைத்துவிட்டேன், மேலும் ஆவணமும் செய்ய என்னால் நினைக்க முடியவில்லை."
இதுதான் பிரபுவின் விளக்கத்தின் பகடைப்புள்ளி, அவள் எப்போதும் சரவணனை அந்த நிலைக்கு ஆளாக்க நினைக்க மாட்டாள்.
பிரபு மேலும் தொடர்ந்தான், "இப்படி நான் சம்மதிக்காமல் இருக்க என் குடும்பம் அவசர அவசரமாக என் திருமணம் ஏற்பாடு செய்தார்கள். மிகவும் நெருங்கிய உறவினர்கள் மட்டுமே அழைத்தார்கள். என்னை ஆறு மாதத்தில் திரும்பி வர சொன்னார்கள். அப்போது எல்லோரையும் அழைத்து ஒரு இரவு விருந்து கொடுப்பதாக இருந்தது அனால் நான் தான் இதுவரை இங்கே வர மறுத்திருந்தேன்."
பிரபு சொன்ன அனைத்தையும் ஜீரணித்து மீரா சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்தாள்.
“வந்து தெளிவுபடுத்தியதற்கு நன்றி. எப்படியிருந்தாலும், நீ இப்போது உன் மனைவி மற்றும் மகளுடன் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிற என்று நம்புகிறேன். ”மீரா கூறினாள்.
"நான் திரும்பி வந்தது என் தந்தையும் பார்க்க என்று ஒரே காரணம் இல்லை மீரா."
"இல்லை? வேறு என்ன?"
“மீரா ஏன் என்று உனக்குத் தெரியாது என்று என்னிடம் சொல்லாதே. இறுதிச் சடங்கின் போது என் வீட்டில் ஒரு சிறிய நேரத்துக்கு நம்ம கண்கள் பரிமாறிக்கொண்டபோது ஒன்றை என்னால் காண முடிந்தது. நீயும் என் கண்களில் அதையே பார்த்திருப்ப என்று நம்புகிறேன்."
பிரபு அவர்களின் பரஸ்பர ஆசைகளைப் பற்றி மறைமுகமாக பேசிக் கொண்டிருந்தான்.
மீரா சுவாசம் வேகமாகுவதை பிரபு காண முடிந்தது. அங்கே பாலியல் பதற்றம் நிலை அதிகரித்தது.
இப்போது ஏன் மீண்டும் பழசை தொடங்குநம் பிரபு. உனக்கும் இப்போது ஒரு மனைவியும் குழந்தையும் இருக்கு. இப்போ இருக்கும் நிலைமை அப்படியே இருக்கட்டும். மீண்டும் தொடர்ந்தாள் அது நமக்கு அதிக மன வேதனையை மட்டும் தான் கொடுக்கும், ”என்று மீரா மென்மையாக பேசினாள்.
"நான் உன் கண்களில் பார்த்தது பொய்யாக இருக்க முடியாது மீரா. உண்மையை ஒதுக்குறேன், இதனை வருடம் ஆகியும் என்னால் உன்னை மறக்க முடியவில்லை. நீயும் உண்மையை சொல்லு, நீ இந்த மூன்று வருடமாக என்னை பற்றி நினைக்கவில்லையா?
"பிரபு இப்போது நமக்கு இரவருக்குமே ஒரு அழகிய குடும்பம் இருக்கு. அவர்கள் நலனை பற்றி தான் நாம இனிமேல் யோசிக்கணும். ஒரு குறிகிய காலத்துக்கு நமக்குள் ஒரு அற்புத உறவு இருந்தது, நான் மறக்குல, அனால் அது தொடர்ந்துகொண்டே போக முடியாது."
"ஏன் கூடாது, மீரா. நமக்கு வாய்ப்பு இருக்கும் போது ஏன் நம்ம சந்தோஷத்தை மறுக்கணும். உனக்கு தெரியுமா, திருமணம் முடிந்து ஒரு மாதம் ஆகியும் நான் என் மனைவியை தொடவில்லை."
மீரா பிரபுவை அன்போடு பார்த்தாள். "பாவம் டா உன் மனைவி. நீ ஏன் அப்படி செஞ்ச."
"உன்னை பற்றியே எப்போதும் நினைத்துக்கொண்டு இருக்கும் போது அவளை தொட எப்படி மனசு வரும்."
மீராவுக்கு பிரபு மேல இப்போது அன்பு பொங்கியது.
"என் மனைவி இதை பற்றி என் அம்மாவிடமும் அவள் அம்மாவிடமும் புகார் கூட செய்துவிட்டாள்."
"பின்ன, அவளால் வேற என்ன செய்ய முடியும்," என்றாள் மீரா.
"எனக்கு வற்புறுத்தி கல்யாணம் செய்ததால் தான் நான் இப்படி நடந்துகொள்கிறேன் என்று அவர்களுக்கு தெரிந்தது. என் அம்மா என்னிடம் சண்டை போட்டு ரொம்ப கெஞ்சிய பிறகு தான் எங்கள் முதல் ராத்திரியே நடந்தது."
நான் உனக்கு அவ்வளவு முகியும்மா டா என்று மீரா மனதில் பூரிப்போடு நினைத்தாள்.
"உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா, நான் அவள் கன்னி திரையை கிழிக்கும் போது என் கண்களை மூடி கொண்டு, உனக்கு நான் தான் முதல் ஆண், உன் கன்னி திரையை கிளிக்கிறேன் என்று கற்பனை செய்துகொண்டேன்."
முதலில், பிரபு மனைபியை பார்க்கும் போது மீராவுக்கு கொஞ்சம் பொறாமை வந்தது அனால் இப்போது அவன் மனைவிக்கு மேலே பிரபுவுக்கு அவள் மேல் தான் ஆசை இருக்கு என்று தெரிந்தபோது மீராவுக்கு ரொம்ப மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.
ஆவலுடன் உடலுறவு கொள்ளும் போது கூட என்னை பற்றி தான் நினைக்கிறான் என்று மகிழ்ச்சியில் மிதந்தாள். நான் மட்டும் என்னவாம், நான் எவ்வளவு தவிர்க்க முயற்சித்தாலும். எத்தனையோ முறை என் கணவன் அணைப்பில் உடலுறவு செய்யும் போது அப்போது பிரபு தான் என் மேலே படர்ந்து இருந்து அவன் பெரிய உருட்டுக்கட்டையால் என் இறுக்கமான யோனியை கிழித்துக்கொண்டு என்னை இன்ப லோகத்துக்கு அழைத்து செல்கிறான் என்று கற்பனை செய்திருக்கேன் என்று வெட்கப்பட்டாள் மீரா.
பிரபு சொன்னது எல்லாமே பொய். அவன் வீட்டில் முதல் ராத்திரி ஏற்பாடு செய்த போது ஆண்ட்ரே அவன் தன் புது மனைவியை அனுபவித்தான். அவன் சொன்னதில் ஒன்று மட்டும் தான் உண்மை. அவன் மனைவி கன்னி திரையை கிழிக்கும்போது அவன் சரவனனுக்கு பதிலாக மீராவின் கன்னி திரையை அவன் தான் கிழிக்கிறான் என்று கற்பனை செய்தான்.
"அது சரி பிரபு அனால் இனிமேலாவது நாம நம் வாழ்க்கைத் துணைக்கு உண்மையாக இருக்க வேண்டாம்மா. நடந்தது நடந்துவிட்டது, அதை திருப்பிப்பெற முடியாது, அனால் இனிமேலாவது தப்பு செய்யாமல் இருக்கலாமே."
பெண்கள் வேண்டாம் என்றால் வேண்டும் என்று அர்த்தம் என்ன பிரபு நினைத்தான். பிரபு சோபாவில் இருந்து எழுந்து அவளுக்கு மிக அருகாமையில் நின்றான். அவன் அவ்வளவு நெருக்கமாக நிற்பது அவளை என்னென்னமோ செய்தது. அவள் வாய் வறண்டு போனது, அவள் இதய துடிப்பு எகிறியது. அவள் அவன் அணைப்பில் வர துடிக்கிறாள் என்று பிரபுவுக்கு தெரியும் அனால் அவளாக எந்த முயற்சியும் செய்யமாட்டாள். அவன் தான் செய்யணும்.
"நாம இதற்கு முன்பு பல முறை இதை செய்தபோது அது தப்பாக தோன்றியதா?" பிரபுவின் குரல் இப்போது ஒரு கிசுகிசுப்பாக இருந்தது.
உண்மையில், அவர்கள் உடல்கள் ஒருவருக்கொருவர் வழங்கிய மகிழ்ச்சியை சுவையாக அனுபவித்து கொண்டிருந்தபோது, குறிப்பாக ஒவ்வொரு முறையும் அவள் பெண்மை உரால் உள்ளே அவனது தடிமனான ஒலக்கை உழவி அவளை பரவச நிலைக்கு கொண்டு போகும் போது வேற எல்லாம் மறந்து போகும். அவள் ஏதோ பெரிய தப்பு செய்தாள் என்ற உணர்வு எப்போதுமே மிகவும் பின்னர் தான் வரும்.
"நாம செய்தது பெரிய தவறு பிரபு, உணர்வுகள் பற்றி இல்லை."
"இல்லை மீரா உணர்வுகள் தான் அதில் எல்லாமே, ஒரு நபர் வேறு ஒரு நபருடன் எப்போதும்மே இருக்கலாம் அனால் அப்போது பெரிதாக உற்சாகமமோ அல்லது கிளிர்ச்சி உணர்வோ இருக்காது, அனால் அதே நபர் வேறு ஒருவருடன் எப்போதாவது சில நேரம் மட்டுமே இருக்க வாய்ப்பு அமையும் போது அப்போது தான் உற்சாகமாக, வாழ்க்கையே இப்போது தான் விழுகிறேன் என்ற உணர்வு வரும். எப்போதும் ஒன்னும் இல்லாத உணர்வுக்கு பதிலாக அந்த சிறுத்த நேரம் மட்டும் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதே மேல்."
"என்ன சொல்ல வர பிரபு, நான் என் புருஷனுடன் மகிழ்ச்சியாக இல்லை அதனால் உன்னிடம் மட்டும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தால் போதும் என்கிரியா?" மீராவுக்கு சற்று கோபம் வந்தது போல இருந்தது.
அவன் சொல்ல வந்தது இதுதான், ஆனால் அதைச் சொல்வதுக்கு இப்போது சரியான நேரம் இல்லை. அவன் பேசும்போது தனது தந்திரத்தை மாற்றிக்கொண்டான்.
"இல்லை மீரா நீ தவறாக புரிஞ்சிகிட்டு. நான் என் மனைவியும் உன்னையும் பற்றி சொல்ல வந்தேன். என் மனைவியுடன் இருப்பதற்கு பதிலாக எப்போதாவது உன்னுடன் இருப்பதே என்னக்கு மேல்."
"ஓ, ஆனால் நீ உன் மனைவிக்கு தவறு செய்கிற."
“ஆம், மீரா, எனக்கு அது தெரியும். நான் என் மனைவியிடம் என் கடமைகளை புறக்கணிக்கவில்லை, ஆனால் நான் சொன்னது போல அது என் கடமைகள் தான். நீயும் தான் மனைவி மற்றும் தாயாக உன் பொறுப்புகளில் நீ ஒருபோதும் தவறியதில்லை. இருப்பினும், நாம ஒன்றாக இருக்கும் தருணங்கள் நமக்கு மட்டும் தான்."
பிரபு தனது கையை மீராவின் மேல் கை மீது வைத்தான். மீரா தனது உடலில் ஒரு உற்சாகத்தை உணர்ந்தாள். அவன் கை இவ்வளவு காலம் கழித்து அவள் உடலைத் தொட்டுக் கொண்டிருந்தது.
"பிரபு தயவுசெய்து கையை எடு, வேண்டாம் .. தொடர்ந்து பாவம் செய்யக்கூடாது."
மீரா வாய் மட்டும் இப்படி கூறியது அனால் அவள் பிரபுவை வேறு எந்தவிதத்திலும் தடுக்கவில்லை.
“இன்பம் கொடுப்பது ஒரு பாவம் அல்ல மீரா எனக்கு நீ வேண்டும் அன்பே, உன் மேல் எனக்கு ரொம்ப ரொம்ப ஆசை. நீ இல்லாமல் நான் இவ்வளவு காலம் கஷ்டப்பட்டேன். என்னால் என்னை தடுக்க முடியில, என் அன்பு காதலி எனக்கு வேணும். "
பிரபு மீராவை தன் கைகளுக்குள் இழுத்தான். அவள் முகத்தை மேலே பார்க்க மறுத்து அவன் மார்பில் புதைத்தாள். அவள் அதைச் செய்யாமல் இருந்தால், அவன் முகத்தில் தோன்றிய வெற்றிகரமான புன்னகையைப் பார்த்திருப்பாள். அது ஒரு திமிர் பிடித்த புன்னகை. அவன் நண்பன் மனைவியை மீண்டும் எளிதில் வென்ற புன்னகை. அவன் முதல் முதலில் அவளை கவர்ந்திழுத்து அவளை தனது கைகளில் எடுத்தபோது அவனுக்கு இருந்த அதே புன்னகை.
அவளுடைய பழக்கமான உடல் மறுபடியும் அணைக்க அவனுக்கு மிகவும் நன்றாக இருந்தது. அவன் அவள் முதுகில் அவன் விரல்களால் வருடிக்கொண்டு இருந்தான், அவன் அவ்வாறு செய்துகொண்டு அவள் தலையின் உச்சியில் முத்தமிட்டான். சிறிது நேரம் கழித்து, அவள் கைகள் மெதுவாக அவளுக்கு முன்னால் இருந்து அவனது உடலைச் சுற்றி நகர்ந்தன. இப்போது அவளது பெரிய மென்மையான முலாம்பழம்கள் மீண்டும் அவனது உறுதியான மார்பில் அழுத்திக்கொண்டிருந்தன.
“மீராவை நீ என்னை மிஸ் பண்ணினியா,” பிரபு அவள் காதுகளில் கிசுகிசுத்தான்.
மீரா தலையை ஆட்டினாள்.
அவன் மீண்டும் கேட்டான், "என் கள்ள பொண்டாட்டியே, நீ என்னை மிஸ் பண்ணுவியா?"
அவன் அவள் கன்னத்தால் அவள் தலையை உயர்த்தினான், அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் கண்களைப் பார்த்தார்கள். அவனுடைய தைரியமான பார்வையை அவளால் எதிர்கொள்ள முடியவில்லை, அவள் வெட்கத்துடன் கண்களைத் தாழ்த்தினாள், “ஆம்,” அவளுடைய தாழ்ந்த மென்மையான குரலின் பதில் அவனை மகிழ்வித்தது.
அவன் உதடுகளை அவள் நடுங்கும் உதடுகளுக்கு தாழ்த்தினான். அவன் உதடுகள் அவளது உதடுகளுக்கு எதிராக உரசும்போது, அவள் உதடுகளை லேசாக பிரிந்து அவள் இதழ்கள் அவன் சப்பிக்கொள்ள அனுமதித்தாள். அவர்கள் மீண்டும் ஒரு நீண்ட ஆழமான முத்தத்தை பகிர்ந்துகொண்டனர். கிட்டத்தட்ட மூன்று ஆண்டுகளாக அவர்கள் பகிர்ந்து கொள்ளாத ஒரு முத்தம். அவள் கைகள் மெல்ல அவன் கழுத்தை சுற்றி வளைக்க, அவன் புட்டங்களுக்கு அவன் கைகள் கீழிறங்கி, அவன் அவளது இரு உருண்டை மாமிசத்தை பிடித்து அவளது உடலை அவனுக்கு எதிராக இழுத்தான்.
அவர்களின் இடுப்புக்கள் ஒன்றாக அரைத்து அவர்கள் உதடுகளில் உரசலால் ஏற்படும் இன்பத்தை அதிகரித்தனர். நீண்ட காலமாக மறுக்கப்பட்டிருந்தது இப்போது அவனது நாக்கு அவள் இனிமையான வாயை ஆராய்வதை தொடங்கியது. அவைகள் தங்கள் அறிமுகத்தை மீண்டும் ஒரு முறை புதுப்பிக்க அவளுடைய நாக்கு அவன் நாக்கை வரவேற்க வந்தது. அவர்களின் உதடுகள் சில விநாடிகள் சுருக்கமாகப் பிரிந்துவிடும், ஆனால் எப்போதும் பிரிக்கப்படுவதை விரும்பவில்லை என்பது போல விரைவாக மீண்டும் ஒன்றாக பூட்டிக்கொள்ளும்.
அவன் தடித்த கோல் அவள் பெண்மையை இடிக்க அது மெல்ல ஈரமாக துவங்கியது. ஆடைகள் தடுத்தும் அந்த பெரிய தடியின் இடிப்பதை மீரா உணர முடிந்தது. அவன் கை அவள் மென்மையான முலையை பிசைவதை உணர்ந்தாள். அவர்கள் பின்பு வர போகும் காதல் விளையாட்டுக்கு தங்களைத் தயார்படுத்திக்கொண்டு நீண்ட மற்றும் ஆழமாக மூத்தசத்தில் லயத்தனர். நீண்ட முத்தத்துக்கு பிறகு, நெற்றிகள் ஒட்டி இருக்க சற்று மூச்சு வாங்கி, ஆசை வார்த்தைகள் கிசுகிசுத்து மீண்டும் ஆழ்ந்த முத்தத்தில் மகிந்தர். இப்படியே 15 நிமிடங்களுக்கு மேல் முத்தமிட்டனர். மூன்று வருடங்களுக்கு முன்பு போல அவர்கள் கைகள் மற்றவர் உடலை சோதிக்க துவங்கினர்.
அவள் ரவிக்கை மேல் அவள் முலைக்காம்புவை கிள்ளினான், அவள் பிட்டத்தை பிசைந்தான். அவள் வயிற்றை வருடிக்கொண்டு சென்று அவள் பெண்மை மேல் விரல்வைத்து அழுத்தினான். மீரா அனுபவித்துக்கொண்டு இருந்தால் தவிர முத்தத்தை தவிர ஒன்னும் செய்யாமல் இருந்தாள். பிறகு அவள் தவறை உணர்ந்தது போல அவன் பேண்ட் முன்னே கை வைத்து அவளுக்கு இன்பம் கொடுத்த அவன் தண்டை பிடித்து பிசைந்தாள். அவர்கள் அவ்வளவு நேரம் முத்தமிட்டதால் உடனே புணரும் நிலைக்கு தயாராக இருந்தார்கள்.
"மீரா நீ வேணும் டி."
"என்னை எடுத்துக்கோ பிரபு."
அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து புன்னகைத்தார். அவர்கள் உமிழ்நீரில் அவர்கள் உதடுகள் நனைந்து இருந்தது. பிரபு தன் பாக்கெட்டில் இருந்து அவன் வாங்கி வந்த ஜாதிமல்லியை வெளியே எடுத்தான். அதை பார்த்து மீரா புன்னகைத்தாள். அடுத்தது என்ன நடக்கும் என்று அவளுக்கு தெரியும். அவளை ஒக்கும் முன்பு எப்போது அவன் ஜாதிமல்லியை அவள் கூந்தலில் சூடுவான். மூன்று வருடம் ஆகிவிட்டது அவள் ஜாதிமல்லி சூடி. அவன் மனைவிக்கும் இதை தான் வாங்கி வருவானா என்று யோசித்த அவள் அதை கேட்டும் விட்டாள்.
"உன் மனைவிக்கும் இதை வாங்கி தந்து தான் ..ஹ்ம்ம்?"
"இல்லை, ஜாதிமல்லி என் அன்பு மீராவுக்கு தான்."
இதை கேட்க மீராவுக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. அவன் அதை அவள் தலையில் சூடுவதுக்கு திரும்பி நின்றாள். பிரபு அவள் முடியில் அதை சூடிக்கொண்டே யோசித்தான், எங்கே அவளை ஓள்க்கலாம். இங்கே சோபாவில அல்லது அவள் அறையில் அவள் மெத்தையில்லா? திடீரென்று விருந்தாளி அறையில் போய் அவளை ஒல்கா முடியாது, ஏன் இந்த மற்றம் என்று கேட்பாள்.
அவன் போவாய் சூடின பிறகு அவன் கைகள் முன்னே வந்து அவள் இரு முலைகளை பற்றிக்கொண்டது. மீரா அவள் கைகளால் அவன் கைகளை பிடித்தாள். அவள் கழுத்தில் முத்தமிட்டு கொண்டு அவள் முலைகளை அமுக்கி விளையாண்டான். மீராவின் இரு பிட்டங்கள் சதைகள் இடையே அவன் தடித்த சுன்னி முட்டுவதை உணர்ந்தாள். மீண்டும் அவர்கள் இன்பகரமான கள்ள ஓலாட்டம் தொடங்க போகுது.
- Next page: Chapter 17
- Previous page: Chapter 15
