Update 187


నేను చెప్పిన ప్లేస్ కి వర్షా , శ్రీలత ఇద్దరు వచ్చారు.
"మనం ఎల్లుండి ఇక్కడ నుంచి బయలు దేరుతున్నాము, మీరు ఇంట్లో ఎం చెప్తారో నాకు తెలియదు బట్ నాకు చెడ్డ పేరు రాకుండా చూసుకోండి"
"ఎన్ని రోజులు ఉంటున్నాము మనం" అంది వర్షా
"కచ్చితంగా ఇన్ని రోజులు అని చెప్పలేము , వారం రోజులు అనుకున్నాము , కానీ 10 రోజులు కూడా పట్టవచ్చు"
"10 రోజులు మేనేజ్ చెయ్య వచ్చు ఆ పైన అయితే బరువే మో"
"సరే అయితే మనం 10 రోజులు అని మన టార్గెట్ పెట్టుకొని వెళదాము , ఈ లోపుల అయిపోతే వచ్చేస్తా ము , లేకున్నా వచ్చేద్దాము , కావాలంటే మరో సారి మీరు వెళ్ళవచ్చు , ఎందుకంటే మీకు అప్పటికి బాగా తెలుసు ఉంటుంది అక్కడికి ఎలా వేల్లాలో "
"ఇంతకీ మన ఎం ఎం తీసుకొని వెళ్ళాలి"

"మిమ్మల్ని పిలిచింది అందుకే, మనం వెళ్ళే ది టౌన్ కాదు పక్కా అడివి అక్కడ ఎమీ ఉండవు , దానికి తోడూ మనం చాలా దూరం నడవాల్సి ఉంటుంది, ఏమీ లేవుగా అని లగేజి మోసుకొని వెళితే అక్కడ వాటితో నడవడానికి దూల తీ రుద్ది , కాబట్టి అవసరం ఉన్నంత వరకు మాత్రమే luggage తీసుకొని వెళ్ళాలి"
"క్లాసు వద్దు మహానుభావా అవేంటో చెప్పు అన్నట్లు పెట్టారు వాళ్ళ మొహాలు."
ముందే రాసి పెట్టుకున్న ఓ చిన్న లిస్టు వాళ్ళ చేతిలో పెట్టాను. ఆ లిస్టు ఓపెన్ చేసి వాళ్ళకు ఉన్న డౌట్స్ క్లియర్ చేసుకొని ఎల్లుండి ఎక్కడ కలవాలో కనుక్కొని వెళ్ళారు.

వాళ్ళకు ఇచ్చిన లిస్టు నా దగ్గర ఉండడం తో , అది పట్టుకొని నేను కూడా షాపింగ్ కి వెళ్లాను వీలున్నంత వరకు కావలసిన వన్నీ తీసుకొని ఇంటికి వచ్చాను.

కొద్ది సేపు టీవీ చూసి 10 గంటల కు హరిణి తో కలిసి బెడ్ ఎక్కాను. తనకు పొద్దునకి ఆఫీస్ అంది అని చెప్తున్నా రాత్రి 12 వరకు మేల్కొని తన రెండు కన్నాలు నింపి పడుకోండి పోయాను .

మరుసటి రోజు మిగిలిన సామానులకు షాపింగ్ చేసి , రాత్రి మరో మారు హరిణి బొక్కలు పావనం చేసి పడుకోండి పోయాను.

మేము బయలు దేరాల్సిన రోజు వచ్చింది , నా లగేజి తో 10.30 కి స్టేషన్ కు వెళ్లాను , నేను వెళ్ళిన 15 నిమిషాలకు ఇద్దరు ఓ రెండు బ్యాగులతో వచ్చారు. ముందే రిజర్వుడు టికెట్స్ ఉండడం వలన ఇబ్బంది లేకుండా ట్రైన్ ఎక్కి కుచోన్నాము. దాదాపు 20 గంటలు ప్రయాణం ఎటువంటి ఇబ్బంది లేకుంటే.

పై రెండు బెర్తులు నాకు శ్రీలతకు రాగా వర్షా కి నా కింద బెర్త్ వచ్చింది. ఎటువంటి adventures లేకుండా మరుసటి రోజు ఉదయానికి వైజాగ్ చేరుకున్నాము.

ముందే హోటల్ కూడా బుక్ చేసుకోవడం వలన స్టేషన్ నుంచి డైరెక్ట్ గా హోటల్ కు వచ్చాము వాళ్ళను రెస్ట్ తీసుకోమని తెలిసిన కొన్ని కాంటాక్ట్స్ ను వెతుక్కుంటూ వెళ్ళాను.

మా బ్యాచ్ లో చదివిన ఓ ఫ్రెండ్ ఫాదర్ ఆ అరువుల్లో రెంజర్ గా చేసి రిటైర్ అయ్యాడు , వాళ్ళ ఫాదర్ తో మాట్లాడిస్తాను రమ్మని చెప్పగా వాడు చెప్పిన అడ్రస్ వెతుక్కుంటూ వెళ్లాను.

ట్రైన్ దిగగానే మా వాడికి ఫోన్ చేసి చెప్పడం వలన వాడు నా కోసం వెయిట్ చేస్తూ ఉన్నాడు. నేను వెళ్ళగానే కుశల ప్రశ్నల తరువాత నేను వెళ్ళాల్సిన ప్రదేశం గురించి వాళ్ళ నాన్నకు చెప్పాను .

అయన ఓ 20 నిమిషాలు పొలిసు ప్రశ్నలు వేసాడు , ఎందుకు అక్కడికి వెళ్తున్నావు , నిధులు తవ్వడానికా , లేక పురాతన విగ్రహాలు దొంగలించడానికా , ఎంత మంది వెళుతున్నారు అంటూ

నేను ఒక హిస్టరీ PHD స్టూడెంట్ ని పురాతన కట్టడాల మీద రీసెర్చ్ చేస్తున్నా, కొంత సర్వే చేసి అప్పుడు థీసిస్‌ సబ్‌మిట్ చెయ్యాలి అందుకే కొద్దిగా కష్టం అయినా సరే ఈ ప్లేస్ ను ఎన్నుకున్నా అని చెప్పాగా కొద్దిగా కన్విన్సు అయినట్లు అనిపించింది.

"కొద్దిగా కష్టం కాదు , చాలా కష్టం ఆ ప్లేస్ కి వెళ్ళాలంటే. జీపు మాత్రం ఓ 50 కిమీ దూరం వరకు వెల్ల గలదు ఈ ఆ తరువాత అంతా దట్టమైన అడవి నువ్వు కాలి నడకనే వెళ్ళాలి ఆ అడవిలో ఒకటో రెండో తేగల ఆటవికులు ఉన్నట్లు గుర్తు వాళ్లకు పెద్దగా నాగరికులతో పని ఉండదు వాళ్ళ జోలికి పోనంత వరకు ok , కానీ వాళ్ళ కు కాని పని ఏదన్నా జరిగితే వాళ్ళు ఏమైనా చేయడానికి వెనకాడరు , ఆ అడవిలో ఎటువంటి రూల్స్ పని చేయవు.
ఎందుకైనా మంచిది వాళ్ళు నీకు కనబడితే వాళ్ళను మచ్చిక చేసుకోవడానికి కొన్ని గడియారాలు ,రంగు రంగుల ఐటెమ్స్ ( వంటి మీద వేసుకొనేవి ) తీసుకెళ్లు. వీలయితే ఓ రెండు బాటిల్స్ తీసుకెళ్లు అక్కడ గూడెం పెద్దలకు అవి ఇచ్చి వాళ్ళను మచ్చిక చేసుకోవచ్చు అన్నాడు.

కొన్ని మెడిసిన్స్ , అడివి దోమల భారిన పడకుండా ఉండడానికి పూత మందులు, చేతి లైటు , అగ్గిపెట్టె లేదా లైటర్ అంటూ ఓ లిస్టు చెప్పాడు. ఓ రెండు గంటలు ఓపికగా అయిన చెప్పిన మాటలు విని, అవసరం అయిన చోట పాయింట్స్ నోట్ చేసుకుంటూ వచ్చాను. చివరగా ఆయనకు వీడ్కోలు చెప్పి ఫ్రెండ్ తో పాటు బయటకు వచ్చాను.

వాడికి తెలిసిన ట్రావెల్స్ లో ఓ జీప్ అద్దెకు తీసుకొని అదే జీప్ లో హోటల్ కి వచ్చాను.
కింద నుంచి వాళ్ళ రూమ్స్ కాల్ చేసి భోజనానికి కిందకు రమ్మని చెప్పి వాళ్ళు రాగానే భోజనానికి కూచుని మా ఫ్రెండ్ వాల్ నాన్న దగ్గర సేకరించిన సమాచారాలని వాళ్ళకు వినిపించాను.
తను చెప్పిన లిస్టు లో చాల బాగం ఇంతకూ ముందు నేను ప్రిపేర్ చేసిన లిస్టు లో ఉన్నవే ఓ 6 , 7 వస్తువులు మిస్ అయ్యాయి అవి తీసుకోవాలి.
“ఈరోజు బయలుదేరుదామా , లేక ఈరోజు రెస్ట్ తీసుకొని బయలు దేరుదాము ” అంది వర్షా
“మల్లీ రేపటి వరకు ఉండడం ఎందుకు ఇప్పుడే బయలు దేరుదాము ఎంత దూరం వెళ్లగలిగితే అంత వెళ్దాం, చీకటి పడగానే ఏదైనా ఉరిలో ఆగి తరువాత వెలుగు రాగానే తిరిగి బయలు దేరుదాము అప్పుడు టైం కలిసి వస్తుంది”
ఇద్దరు నా మాటకు ok చెప్పి తిని వెళ్లి వాళ్ళ luggage తెచ్చి జీప్ లో పెట్టి హోటల్ వెకేట్ చేశాము.

మేము ఉన్నది 4 గంటలు కూడా కాలేదు అందుకని మేనేజర్ నన్ను పిలిచి , “మీరు 4 గంటలు కూడా లేరు మీకు ఫుల్ చార్జ్ చేయడం బాగుండదు” అన్నాడు.
ఓ పని మీద వెళుతున్నాము తిరిగి వచ్చేటప్పుడు ఇక్కడే దిగుతాము అప్పుడు చార్జ్ చేయకండి అంటూ. జీపును ముందుకు నడిపించాను.
దారిలో కనబడ్డ సూపర్ మార్కెట్ లోకి వెళ్లి మిస్ అయిన సామాన్లు తీసుకొని దారి పట్టాము.
సిటి కి దగ్గర దగ్గర 500 కి మీ దూరం ఉంది వెళ్ళాల్సిన అడివి.
7 గంటలకు అడివి ఇంకా 10 కిమీ దూరం ఉందనగా ఓ చిన్న పల్లెకు చేరుకున్నాము.
ఆ రాత్రి ఆ పల్లెలో ఉండడానికి ఓ రైతును రిక్వెస్ట్ చేసి వాళ్ళు ఇద్దరు ఆ రైతు ఇంట్లో పడుకోగా నేను జీప్ లోనే పడుకున్నాను.
ఉదయం లేచి రెడీ అయ్యి , ఆ రైతుకు వీడ్కోలు చెప్పి అడివి దారి మళ్లించాను జీపును.
10 కిమీ వరకు దారి బాగానే ఉంది ఆ తరువాత ఎద్దుల బండ్ల కోసం వేసిన దారి , ఆ దారిలో జీప్ చిన్నగా పోనిస్తూ దాదాపు మద్యానం కల్లా జీపుని అడవి లోనికి తీసుకెళ్లాను.
మా ఫ్రెండ్ వాళ్ళ నాన్న కొన్ని గుర్తులు చెప్పాడు. అయన చెప్పిన గుర్తుల ప్రకారం జీపుని అక్కడ ఆపి అటు వైపు నుంచి లోనకు ఓ 50 , నుంచి 60 కిమీ లోపలి వెళితే నేను వెతుకుతున్న కోట వస్తుంది అని చెప్పాడు.
సరిగ్గా అయన చెప్పిన ప్లేస్ వచ్చాము జీప్ ను కొద్దిగా లోపలి తీసుకొని వెళ్లి ఓ పెద్ద పొదలో కి నెట్టి చుట్టూ చెట్ల కొమ్మలతో కప్పి , జీప్ లోని బ్యాగ్ లు తీసుకొని అడవి లోకి బయలు దేరాము.
“రాత్రికి ఎక్కడ ఉంటాము శివా” అంది వర్షా
“లోపల మన కోసం AC రూమ్ ఉంది లేవే అక్కడ హాల్ట్ చేద్దాం” అంది శ్రీ
“మల్లీ ఈ ప్లేస్ కు వచ్చేంత వరకు మనకు అడవే అంతా కాబట్టి ఉన్న 4 రోజులు ఇక్కడ ఉండడం నేర్చుకోవాలి” అంటూ నేను ముందు వాళ్ళు వెనుకగా సాగిపోసాగాము.

ఒక మనిషి నడవడానికి వీలుగా ఉంది దారి , ఒకరు వణుక ఒకరు నడవడానికి మాత్రమె ఉంది. వర్షా మద్యలో నేను ముందు నా వెనుక శ్రీ అలా ముందుకు సాగుతున్నాము.

దారి ఉంది కానీ చెట్లు దారిలోకి వచ్చి ఉన్నాయి వాటిని చేత్తో జరుపుకుంటూ ముందుకు కదలాలి లేకుంటే కళ్ళకు తగిలేట్లు ఉన్నాయి బాట మీదకు వచ్చిన కొమ్మలు. కొంత దూరం వెల్ల గానే మేము వెళుతున్న బాట పక్కన ఓ పెద్ద మర్రి చెట్టు కనబడ్డది విశాలంగా విస్తరించిన కొమ్మల కింద చల్లగా ఉంది. ఆ చల్లదనం చూసి "ఇక్కడ కొద్దిసేపు కుచోందామా " అంది వర్షా , దగ్గర దగ్గర 1.30 గంట నడిచి ఉంటారు ఒకే సారి ఎక్కవ నడిపిస్తే జడుసుకోంటారు అనుకొంటూ ఆ చెట్టు కిందకు చేరాము.

"ఎండకు ఏవైనా జంతువులూ కూడా రావచ్చు , జాగ్రత్త" అని చెప్పగానే తన చుట్టూ చూసుకోంటు "ఇక్కడ పాములు ఉండవా " అది వర్షా
"అడివిలో పాముల ఉండక సిటి లో ఉంటాయా , ఉండొచ్చు , ఉండక పోవచ్చు , కానీ జాగ్రత్త గా ఉండండి " అన్నాను.

అక్కడ కూచొన్న కొద్ది సేపటికి తను ఇబ్బంది పడసాగింది. అది గమనించి
"ఏమైంది , కుచోవడానిక్ చాల ఇబ్బంది పడుతున్నావు"
"నేను పాస్ పోసుకోవాలి , పొదలు వెనక్కు వెళ్ళాలంటే భయంగా ఉంది "
"మీ అక్కను తీసుకెళ్ళు , తనకు కూడా భయమా ఏంటి " అన్నాను

అవును అన్నట్లు ఇద్దరు ఒకే సారి తల ఆడించారు. నేను ఇక్కడే ఉన్నా ఎం కాదు వెళ్ళండి , మీకు అంతగా భయంగా ఉంటె నేను అటు వైపుకు తిరుగుతాను కానివ్వండి అంటూ వాళ్ళు ఉన్న వైపుకు నా వీపును పెట్టి కుచోన్నాను.

కొద్ది సేపటికి ఎక్కవ దూరం వెళ్లి నట్లు లేరు ఎందు కంటే వాళ్ళు వదిలే ధార సౌండ్ నా చెవులకు వినబడ సాగింది. నాలో నేను నవ్వుకొంటూ ఉండగా తమ పని ముగించు కొని వచ్చారు. వాళ్ళు రావడం చూసి కొద్ది serious పేస్ తో "ఇంక కదులుదామా ? , మనం చాల దూరం వెళ్ళాలి" అంటూ బ్యాగ్ లు బుజాన వేసుకొని దారి పట్టాము.

చేతిలోని వాచ్ 11.30 చూపిస్తుంది ఎండ తీవ్రం గానే ఉంది. కానీ చెట్ల కొమ్మల అడ్డం వస్తు ఉండడం వలన మా మీద పెద్దగా పడలేదు కానీ ఆ వేడి మాత్రం మా శరీరాల లోంచి చమటలు దారాలుగా కార్పించ సాగింది. బ్యాగ్ కు అటాచ్ చేసిన బాటిల్ లోని వాటర్ సిప్ చేస్తూ , సపోర్ట్ గా తెచ్చుకొన్న కట్టెతో కొమ్మలు పక్కకు తప్పిస్తూ అప్పుడప్పుడూ మేము వెళుతున్నా దారి సరిగ్గా ఉందొ లేదు చూసుకోంటు ముందుకు సాగి పోసాగాము.

మరో రెండు గంటలు పాటు మా ప్రయాణం లో ఎటువంటి ఆటంకం రాలేదు. దారి పక్కనే ఉన్న ఓ పెద్ద చెట్టు కిందకు చేరి కొద్ది సేపు రెస్ట్ తీసుకొని ప్యాక్ చేసుకొచ్చిన చపాతీలు విప్పుకొని తిని నీళ్ళు తాగి ఓ గంట ఆగి వెళదాం అని బ్యాగ్ మీద తల పెట్టి కొద్దిగా నడుం వాల్చాను.
​
Next page: Update 188
Previous page: Update 186