Update 34


ఇంటికెళ్లి పడుకోన్నాము పొద్దున్నే లేచే కొద్ది బాగా లేట్ అయ్యింది. ఇంట్లోనే స్నానం చేసి టిఫిన్ చేసి సిగరెట్ కోసం ఓబులేసు అంగడి దగ్గరకు వెళ్లాను.
సిగరెట్ ముట్టిచు కుంటుంటే , పవన్ వచ్చాడు "మామా మా నాన్న రమ్ముంటున్నాడు." అంటూ నా చేతిని పట్టుకొన్నాడు.
అంగడిలో ఓ పెద్ద చాక్లెట్ తీసి వాడి కిచ్చి, నీ లాకెట్ బాగుంది ఎవరిచ్చారు ?
"మా తాత ఇచ్చాడు "
"నేను చూస్తా ఇవ్వు " అనగానే నా చేతికిచ్చాడు , ఓబులేసు ను అడిగి ఓ బ్లేడు తీసికొని ఆ లాకెట్ ఓపెన్ చేసాను అందులో కుడా రాగి రేకు వుంది . పవన్ చాక్లెట్ తినే బిజీ లో వుండగా
ఆ రాగి రేకు తీసి జేబులో వేసుకొని లాకేట్ అలాగే ఫిక్స్ చేసి వాడి మెళ్ళో వేసాను. వాడు చాక్లెట్ తిన్న తరువాత్ వాడు నా చేయి పట్టుకొని వాళ్ళ ఇంటికి తిసికేల్లాడు.

అక్కడ వాళ్ళ తాత ఉన్నాడు , "అబ్బీ చిన్న పని చేసి పెడతావా నాకు "
"చెప్పండి పెద్దయ్యా , ఏమీ చేయాలి "
"నా కొడుకేమో ఊర్లో లేడు , నా కూతురు కాలేజికి వెళ్ళాలి , కాని డానికి బట్టలు కొనివ్వాలి , నీకు ఏమి పని లేకుంటే , వాళ్ళను టౌన్ కు తీసికొని వెళ్ళావా "
"ఓ సారి , మా పెద్దయ్యను అడిగి చెప్తాలే " అంటూ నేను వెళ్ళడానికి ప్రయత్నిస్తుంటే
"ఉండు కాఫీ తాగి పోదువుగాని " అంటూ తన కూతురును కేక వేసాడు. పల్లవి ఇంచ్చిన కాఫీ తాగి ఇంటికి వచ్చేసాను.
శాంతా కాలు బాగయ్యింది తను లేచి తిరగ గలుగుగుతుంది. పెద్దాయనకు చెప్పాను సర్పంచ్ చెప్పిన దాన్ని గురించి
"మనకు ఏమి పని లేదు , వెళ్ళు" . ఇంట్లో కెళ్ళి శాంతా కు వాళ్ళ అవ్వకు చెప్పాను.
"వాళ్ళ అన్న ఉన్నాడుగా , నువ్వు ఎందుకు పోవాలంట " అంది శాంత అంది కోపంగా
"వాళ్ళ అన్న ఊర్లో లేడంట"
"వేల్లనివే , వాళ్ళేమన్నా కొత్తోల్లా ఏందీ, మీ పెదనన్నే కదా , అది నీకు చెల్లెలే కదా , ఏవో గొడవల వలన మనం విడిపోయినాము గాని , లేకుంటే అందరం బాగుండే వాళ్ళం , అ అబ్బి పున్యమా అని ఇప్పుడు కలిసాము, చిన్న చిన్న సాయాలు చేసుకోకుంటే అలాగా "
"నీ లెక్చర్ ఆపవే నాయనమ్మా , సరే వెళ్ళనీ " అంటు వాళ్ళ నాయనమ్మ మీద రుస రుస లాడింది.

తను ఎందుకు అంత కోపంగా వుందో నాకు అర్తం కాలేదు. పక్కనే ఉన్న జలజ ఆ సంభాషణ వింటూ ముసి ముసిగా నవ్వసాగింది. నను బట్టలు మార్చుకొని వెళ్లాను

సర్పంచ్ ఇంటికి వెళ్లి వాళ్ళ కారు ఓ సారి చెక్ చేసి , వేల్లడానికి రెడీ అయ్యారు. శైలజా , పల్లవి , పవన్ బయలు దేరారు. బట్టలు తీసికొని వెనుక్క రావడమే వెళ్ళాల్సిసిన టౌన్ మేము హైదరాబాదు నుంచి వచ్చేటప్పుడు దారిలో వున్నా తోవే. దాదాపు ఓ రెండు గంటలు ప్రయాణం. అందులోనా ముప్పావు గంట రోడ్డు బాగోదు.

పల్లవి ముందు సీట్లో , శైలజా వాళ్ళ అబ్బాయి వెనుక సీట్లో కుచోన్నారు. ఇంతకూ మునుపు పల్లవిని సరిగా గమనించ లేదు ఇప్పుడు చూస్తుంటే , తను కుడా శాంతాకు ఎ మాత్రం తీసి పోదు. కుర్తా పైజామాలో వుంది , ఎత్తులు ఉబికి కనిపిస్తున్నాయి. కానీ తన మొహం లో ఎదో తెలీని బాధ కనబడుతుంది.
"ఇంతకీ , ఏమి కొనాలి పల్లవీ మేడం "
"కాలేజికి వెళ్లేందుకు , డ్రెస్ లు కొనాలంట అన్నా " అంటూ శైలజా అంది.
"మీది అమ్మాయిల కాలేజీ లేకుంటే , అమ్మాయిలు అబ్బాయిలు అందరు ఉంటారా ? "
"కో-ఎడ్యుకేషన్ , అందరు వుంటారు "
"ఎన్నో సంవస్తరం ఇప్పుడు "
"2 ఇయర్ "
"మీరు నవ్వితే బాగుంటారు , కొద్దిగా నవ్వండి "
"అది ఇప్పుడు నవ్వే తట్లు లేదు అన్నా , చానా ఇబ్బందుల్లో వుంది , నిజానికి మేము నీతో గుడ్డలు కొనడాని పోవటలేదు, దాని కున్న ఇబ్బంది నీకు చెబుదామని అది మొన్న నువ్వు మా ఇంట్లోకి వచ్చినదగ్గరనుంచి అనుకొంటున్నాము"
"అవునా , వాళ్ళ అన్నకు చెప్పాల్సింది "
"ఆ , మా అయన వున్నది కాస్తా పెద్దది చేసి ఆ తరువాత చేత కాలేదని చేతులేత్తేస్తాడు , అందులోనా ఆడపిల్ల పరువు పోతుంది బయట ఎక్కడైనా తెలిస్తే, పెళ్లి కావాల్సిన పిల్ల , ఈ పల్లెల్లో మంచి కంటే పుకార్లనే జనాలు తొందరగా నమ్ముతారు. " అంది శైలజ
"సరే , అలాగే , ఇంతకీ ఏంటి ఇబ్బంది."
"చెప్పవే , అల్లవీ "
"తన కళ్ళల్లో నీళ్ళు కారుతున్నాయి , ఏడుపు ఆపుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. "
"ఏడుపు వచ్చేటప్పుడు ఆపుకుంటే ఇంకా దుఃఖం పెరుగుతుంది , పూర్తిగా ఏడవండి , అయినా మీరు ఏడుస్తుంటే కుడా బాగుంటారు" అన్నాను నవ్వుతు
"నా మీద నమ్మకము ఉంచి బయలు దేరారుగా , ఇంక బాధ పడకుండా ఇబ్బంది ఏంటో చెప్పండి " . తన కళ్ళు తుడుచుకొని

"సెలవలకు ముందర , కొన్ని ఫోటోలో కావాలంటే నేను నా ఫ్రెండ్స్ కలసి ,వాళ్లకు తెలిసిన వాళ్ళ స్టూడియో వుంటే అక్కడికి వెళ్ళాము , ఇద్దరం కలిసి కొన్ని ఫోటోలు విడివిడిగా , ఇంకా కలిసి దిగాము. ఆ తరువాత నేను సెలవులకు ఇంటికి వచ్చేసాము. "
"నాలుగు రోజుల కిందట నా ఫోన్ కు కొన్ని ఫోటో లు వచ్చాయి తెలీని నంబరు నుంచి " అంటూ చెప్పి తిరిగి ఏడవ సాగింది.
కొన్ని నిమిషాలు అందరం మౌనంగా ఉన్నాము , తనను పూర్తిగా ఎదవనిచ్చి
"ఇంతకీ ఆ ఫోటో లో ఎవరున్నారు ? "
"నేనే "
"ఫోటోలు చూసి ఏడవడం ఎందుకు "
"ఆ పొటోలు , దానివే కాని అన్ని బిత్తల ఉన్న పోటోలు " అంటూ శైలజా బాంబు పేల్చింది
"ఏంటి ? అవన్నీ న్యూడ్ ఫోటోషా " అంటూ శైలజా వైపు చూసాను .
"నేను ఎక్కడికి బయటకు వెళ్ళలేదు , కాని వాళ్లకు నా ఫోటోలో ఎలా వచ్చాయో తెలిదు"
"అవి నీ దగ్గర ఉన్నాయా , డిలిట్ చేసేసావా "
"దిలిట్ చేసేసాను కాని మల్లి పంపారు "
"నేను చూడొచ్చా " పల్లవి , వాళ్ళ వదిన వైపు చూసింది , ఇవ్వనా వద్దా అని
"ఇప్పడు ఆ యన్నే మనకు దిక్కు , పరవా లేదులే చుపిచ్చు " వాళ్ళ వదిన చెప్పిన వెంటనే తన దగ్గరున్న ఫోన్ నాకు ఇచ్చింది.
మెసేజ్ ఫోల్డర్ బ్రోజ్ చేసి ,ఫోటోలు చూసాను. చాలా పూర్ క్వాలిటి రెండు బొమ్మలు వున్నాయి. కొద్దిగా జూమ్ చేసి చుస్తే క్లియర్ గా తెలిసిపోతుంది మార్ఫింగ్ అని
పూర్ క్వాలిటి ఫోటో ఎడిటింగ్ చేసినట్లు ఉన్నారు. మెడ దగ్గర అంగెల్ తెలిసిపోతుంది. పేస్ దగ్గర back గ్రౌండ్ క్లియర్ గా కనబడ లేదు. కంప్యూటర్ లో పెట్టి చుస్తే తెలుస్తుంది ఆ back గ్రౌండ్ ఏంటో అనుకుంటూ.
"ఈ ఫోటోలు నీవి కాదు , వీటిని చుస్తూనే తెలిసిపోతుంది " అన్నాను
"ఇంతకీ , ఆ ఫోటోలు వచ్చిన తరువాత , నీకు ఇంకా మెసేజ్ లు ఏమైనా వచ్చినాయా ? "
"ఇంకో మెసేజ్ వచ్చింది , చూడు " అంటూ నా వైపు వంగుతూ , ఆ మెసేజ్ చూపించింది
"ee photolu negative lu naadaggara unnayi, kaavalante naa ku phone cheyi" ఆ మెసేజ్ నిన్ననే వచ్చింది.
ఆ BSNL నెంబర్ ను నా ఫోన్ లో ఫీడ్ చేసుకొన్నాను.
"నీ నెంబరు , వాళ్లకు ఎలా తెలుసు "
"ఏమో నాకు తెలిదు "
"మీ ఫ్రెండ్స్ కు నీ ఫోన్ నెంబర్ తెలుసా "
"ఆ , కొందరికి మాత్రమే తెలుసు "
"నీకు ఎవ్వరి మీదైనా డౌట్ ఉందా ? " లేదు అంటూ తల ఊపింది.
"ఈ ఫోటోలు , కంపూటర్ లో చుస్తే ఏమైనా కొద్దిగా సమాచారం తెలుస్తుంది , మనం టౌన్ కు వెళ్ళిన వెంటనే ఆ పని చేద్దాం " అంటూ మాతో పాటు కాలేజిలో ఎలక్ట్రానిక్స్ చదివి BSNL లో కమ్యూనికేషన్ ఇంజనీర్ గా జాబు చేస్తున్న మా మిత్రుడు ప్రసాద్ కు ఫోన్ చేసి ఆ నంబర్ డీటెయిల్స్ కనుక్కోమన్నాను. వాడు ఓ గంటాగి ఫోన్ చేస్తానన్నాడు.

ఈ లోపున మేము మెయిన్ రోడ్డు ఎక్కాము , ఓ పది కిలోమీటర్లు వెళ్ళిన తరువాత ప్రతి ఒక్క వెహికల్ ను సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు ఆపేస్తున్నారు. ప్రతి డ్రైవర్ డాక్యుమెంట్ తీసికెళ్ళి టెంట్ లో ఉన్న ఆఫీసర్ కు చూపుతున్నారు. నేను దిగి వాళ్ళను లోపలే కుచోమని డాకుమెంట్స్ తీసుకోని వెళ్లాను.

ఆ ఆఫీసర్ నా డాక్యుమెంట్ తీసికొని , లైసెన్సు లో నా పేరు చూసి
"రే మామ శివా , బాగున్నావారా ? " అన్నాడు. అప్పుడు గమనించా ఆ డ్రెస్ లో ఉన్నది రవీంద్ర నా హాస్టల్ మెట్ కమ్ NCC మెట్ ఇంజనీరింగ్ చదివేటప్పుడు.
"రేయ్ ప్రతాప్ ఇక్కడేంటి రా " అంటూ వాడితో చేయి కలిపాను. అక్కడ డ్యూటీ ఇంకో ఆఫీసర్ కు అప్పగించి నాతో పాటు బయటకు వస్తూ.
"మా ఉద్యోగాలు అంతేలే మామా , నీవు చెప్పు నువ్వు వుండేది బెంగలూరు అని నాతో పాటు జాయిన్ అయిన మన కర్రోడు చెప్పాడు "

కర్రోడు అని పుల్లగుర ప్రతాప్ రెడ్డికి మేము పెట్టుకొన్న పేరు. మా కందరికీ ఎ software కంపనీలో జాబ్ కావాలని మేము ప్రయత్నిస్తుంటే , కాలేజి వచ్చిన రోజు నుంచే వాళ్ళిద్దరూ సెక్యూరిటీ అధికారి ఆఫీసర్స్ కావాలని రొజూ క్లాసు లో కంటే జిమ్ మరియౌ గ్రౌండ్ లో ఎక్కువ గడిపేవారు. ఇద్దరు గ్రూప్ 1 కొట్టి ఆఫీసర్స్ గా జాయిన్ అయ్యారు. ఆ తరువాత కొద్దిగా టచ్ తప్పింది వీళ్ళ ట్రాన్స్ఫార్స్ వలన.

"ఇక్కడ మా బందువుల ఊర్లో తిరుణాల ఉంటే వచ్చాము మామ , పనుంటే టౌన్ కు వెళుతున్నాము. " పద అంటూ నాతో పాటు కారు దగ్గరకు వచ్చాడు.
"మిరేల్లె టౌన్ లోనే కర్రోడు పని చేసేది , వెళ్లి మాట్లాడు చాలా సార్లు అడిగాడు నిన్ను. నువ్వు నాతో కలిసి వాడిని కలవక పోతే , ఆ తరువాత నాకు నలుగు పెడతాడు" అంటూ వాడి నెంబర్ ఇచ్చాడు.
వాడికి వాళ్ళను పరిచయం చేస్తూ , "మా అక్క శైలజ , మరదలు పల్లవి , అది సరే గానీ , ఇక్కడేంటి చెక్ పోస్ట్"
"నువ్వు వెళ్ళే టౌన్ లో ISI ఆక్టివిటీస్ ఎక్కువుగా ఉన్నాయని మాకు ఇన్ఫర్మేషన్ వచ్చిందిరా , ఇక్కడికి పక్క స్టేట్ నుంచి వెపన్స్ వస్తున్నాయని , అందుకే రెడ్రోజుల నుంచి ఇక్కడే డ్యూటీ "
సరే మామ నేను వస్తా , రిటర్న్ లో కలుస్టాలే
" నేను డ్యూటీ దిగుతున్నా , మీరు టౌన్లో ఉంటే కలుస్టాలే , కర్రోన్ని మాట్లాడకుండా రాకురే " అంటూ నాకు బాయ్ చెప్పి లోనకు వెళ్ళాడు. నేను కారును రోడ్దేక్కిచ్చా.
"అక్కా ఏమనుకోను , మా బందు వులని చెప్పాను వాడికి, పల్లవి సారి నిన్ను మరదలు అని పరిచయం చేసాను." అన్నాను
"నన్ను అక్క అని పిలిస్తే , మరి పల్లవి మరదలే కదా నీకు " అంది ఆ మాటకు పల్లవి నా వైపు చూస్తూ నవ్వింది.
"మొదట టౌన్ కు వెళ్లి , ఎక్కడైనా నెట్ కేఫ్ లో ఈ ఫోటోల సంగతి చూసి , మీరు షాపింగ్ చెస్తూ ఉండండి, ఈ లోపున మిగిలిన విషయాలు నేను చూసుకుంటా "
టౌన్ లోకి వెళ్లి , పల్లవి గైడ్ చేస్తుండగా ఓ నెట్ కేఫ్ దగ్గరకు వెల్లాము. కారు పార్క్ చేసి జైలజను పిల్లాడితో పాటు కార్లోనే ఉండమని చెప్పి మేము ఇద్దరం లోపలికి వెళ్ళాము

"కేఫ్ లోని క్యాబిన్ లోకి వెళ్లి ఫోన్ లో ఉన్న పొటోలు అక్కడ కంప్యూటర్ లోకి డౌన్లోడ్ చేసి , ఇమేజ్ software హెల్ప్ తో ఆ ఫొటోస్ ఓపెన్ చేనాను "
"ఇంతకీ ఆ ఫోటోలు నావి కావు అని చూస్తానే ఎలా చెప్పావు "
"ఓ ఆదా ఇవిగో ఈ ఫోటోలో వీటిని చూడు , మరి నీవి చూడు , తేడా ఈజీ గా తెసిలి పోతుంది. " అంటూ , మౌస్ తో ఫోటోలోని చన్నులు చూపిస్తూ , చూపు అక్కడి నుంచి తన ముందు ఎత్తుగా , నిండుగా కొట్తోచ్చి నట్లు కనబడుతున్న తన రొమ్ములు ఇంకో చేత్తో చూపిస్తూ.
"వీడు ఎవడో యదవకు నీ సైజులు సరిగ్గా తెలిసినట్లు లేదు అందుకే తక్కువ సైజు లున్న బొమ్మకు ని తలకాయ తగిలిచ్చాడు "
"సిగ్గు లేదు మీ మొగాల్లకు , ఎప్పుడూ చూపులు అక్కడే " అంటూ నా బుజం మీద కొట్టింది
"అవి వుండేది మాకోసమే కదా ? మేము చూస్తాము కాబట్టే వాటికి వాల్యు " అంటూ , ఫోటో ని కొద్దిగా జూమ్ చేసి చుస్తే back గ్రౌండ్ లో తన తల వెనుక ఓ చిన్న పేరు కనబడ్డది. magnifing గ్లాస్ హెల్ప్ తో ఆ పేరు ను magnify చేయగా చదివి నోరు తెరిచింది పల్లవి. ​
Next page: Update 35
Previous page: Update 33