Update 38


అలారం శబ్దానికి , ఇద్దరం మేలుకోన్నాము , తన వైపు చూసుకొని సిగ్గుపడి , లేచి బాత్రూం కి పరిగెత్తింది. పని కానిచ్చి తవల్ చుట్టుకొని వచ్చింది. వెళతాను వదిన లేచే లోపున అని తన డ్రెస్ వేసుకొని వెళ్ళింది. తను వెళ్ళిన తరువాత ఓ గంట పడుకొని లేచి రెడీ అయ్యి , హమీద్ కు ఫోన్ చేసి మనము కారులో వెళ్లొద్దు , బైక్ కానీ లేదా స్కూటర్ కాని ఉంటే తీసుకొనిరా అందులో వెళదాము అని చెప్పా , ఈ లోపుల విల్లు ముగ్గరు రెడీ అయ్యారు. సరిగ్గా 8.30 కి కిందకు వచ్చాము టిఫిన్ చేయడానికి , హమీద్ కుడా అప్పుడే వచ్చి మాతో పాటు టిఫిన్ తిన్నాడు.
"మరి వీళ్ళను ఏమి చేద్దాము ?" అన్నాను హమీద్ తో
"నేను మీతో వస్తా " అంది పల్లవి
"మేము వెళ్ళేది షాపింగ్ కు కాదు , వుంటే ఇక్కడ హోటల్ లో ఉండండి , లేదంటే మా ఫ్రెండ్ ఉన్నాడు అక్కడ వదులుతాను "
"కరెక్ట్ సారూ , మా సార్ వాళ్ళ ఇంటికి పంపుదాము" అన్నాడు హమిదు . వెంటనే ప్రతాప్ కు కాల్ చేసి , విషయం చెప్పి వాళ్ళ ను తీసికెళ్ళ మని చెప్పా. ఓ 20 నిమిషాలలో వాడు, రాణి ఇద్దరు వచ్చారు వాళ్ళ ఆఫీస్ కార్ లో , అందరిని పరిచయం చేసి నేను వచ్చేంత వరకు అక్కడే ఉండమని చెప్పి , మాకు హెల్ప్ కావాలంటే కంట్రోల్ రూమ్ కు ఫోన్ చేస్తామని చెప్పి వాళ్ళను పంపించేసి. మేము నిన్న వెళ్ళిన చోటకు వెళ్ళాము.

ఆ ఇంటికి కొద్ది దూరం లో ఓ బడ్డి కొట్టు ముందు పార్క్ చేసి , అక్కడే సిగరెట్టూ కొనుక్కొని , చాయ్ కి ఆర్డర్ చేసి వాడి కోసం వైట్ చేయ సాగాము, ఓ 2 సిగరెట్లు , 2 టీ లు అయిపోయిన తరువాత , వాడు బయటకి వచ్చి మా ముందు నుంచే మెయిన్ రోడ్డు మీదకు వెల్లి అటో ఎక్కాడు , ఆ అటో ఫాలో అయ్యాము. సందు లు గొందులు తిరుగుతూ చివరకు ఓ కమ్యూనిటి కాలేజ్ లోకి వెళ్ళాడు ఓ ముప్పై నిమిషాలు తరువాత తనతో పాటు ఇంకో గద్దం వ్యక్తి తో బాటకు వచ్చాడు ఇద్దరూ కలిసి అక్కడే ఉన్న స్కూటర్ ఎక్కి వెళ్ళారు . హమీద్ వాళ్ళ వెనుక కొద్దిగా దూరం మైంటైన్ చేస్తూ వేళ్ళ సాగాడు.

"మొన్న మనం వెళ్ళినప్పుడు వాడి దగ్గర పిస్తోలు ఉంది కదా , వెంట తెచ్చుకొంటే ఎట్లా " అని అడిగా హమీద్ ను.
"సార్ ను అడిగుంటే , బాగుండేది , కాని ఇప్పుడే లాగా "
"మీ సారూ అడిగుంటే , పెద్ద బటాలియన్ వచ్చేది , ఇలా ఇద్దరం వుండే వాళ్ళం కాదు "
"మొన్న విన్నప్పుడు , వాడు ఎదో సరుకు వస్తుంది , రిసీవ్ చేసుకోవాలి అన్నాడు , ఏమై ముంటుంది ?". టౌన్ బయటకు వచ్చినట్లు తెలుస్తుంది మరి అలా ఎంత దూరం వెళతారో తెలియదు. ని బండిలో పెట్రోలు ఉందా?
"ట్యాంక్ ఫుల్ చేయించా రాత్రే " సరే పదా చూద్దాం అంటూ ఫాలో అయ్యాము . ఓ 20 k.m వెళ్ళిన తరువాత ఓ టర్నింగ్ లో రోడ్డు పక్క న ఓ చెట్టు కింద బండి ఆపాడు.
"మనము ముందుకు వెళ్లి అగుదాము " అంటూ హమీద్ ను ముందుకు వేళ్ళ మన్నాను.
టర్నింగ్ వుండడం వలన మేము వాళ్ళకు కనబడని దూరం వెళ్లి బండిని రోడ్డు దించి బండిని కనబడకుండా ఓ పొదల వెనుక పార్క్ చేసి, ఆ పొదలు వెనక్కి వెళ్ళాము వాడు మా నుంచి తప్పించు కోకుండా. ఆ పొదల వెనుక నక్కి వాడి వైపు చుడసాగాము. అక్కడ వాడేమో అసహనం తో వచ్చి చూసుకుంటూ రోడ్డు వైపు చూడ సాగాడు.

"ఇలా వైట్ చేయడం ఎందుకు సారూ , వెళ్లి వాన్ని బొక్కలో తోస్తే అన్ని బయటకు వస్తాయిగా "
"వాణ్ణి బొక్కలో తోస్తే , అసలు ఎం జరుగుతుందో తెలిదుగా , వాడి వెనుక ఎవరూ వున్నారో తెలియదు కొద్దిగా వోపిక పట్టు" కొద్ది సేపటికి ఎదో పెద్ద వేహికల్ వస్తున్నా శబ్దం విని అక్కడ వాళ్ళు ఇద్దరు అలెర్ట్ అయిపోయారు , వాళ్లతో పాటు మేము కుడా అలెర్ట్ అవుతూ చుడ సాగాము. ఓ లారి వాళ్ళ పక్క వచ్చి ఆగింది , వాళ్ళలో వాళ్ళు ఏమో మాట్లాడుకొని ,మేము ఫాలో అవుతూ వచ్చిన వాడు లారీ లోకి షిఫ్ట్ అయ్యాడు. స్కూటరు ముందు దారి చూపు తుండగా , లారీ వాళ్ళను ఫాలో ఆయింది .
"హమీద్ , వాళ్ళను ఎట్టి పరిస్తితుల్లో మనం మిస్ కాకూడదు అంటూ , నివెల్లి బండి తీసుకోని రా నేను రోడ్డు మీదకు వస్తాను " హమీద్ తను బండి పార్క్ చేసిన ప్లేసుకు పరుగెత్తు కెళ్ళాడు.
"ఈ లోపల నేను రోడ్డు మీదకు వచ్చాను" హమీద్ రాంగానే స్పీడుగా వెళ్లి టౌన్ ఎంట్రెన్సు లో ఆ లారీని పట్టుకున్నాము. వాడు ఇందాక స్కూటర్ పిక్ చేసుకున్న కాలేజీ దగ్గరకే వచ్చింది.
"హమీద్ , ఇప్పడు ఆ లారిలో ఏముందో తెలుసుకోవాలి "
"సార్ ఈ ఏరియా చాలా టెన్షన్ ఏరియా , ఈ చిన్న గొడవ జరిగినా పెద్ద పెద్దోళ్ళు వచ్చేస్తారు"
"వాళ్ళు అందులో ఏముందో ఇప్పుడే అఫ్ లోడ్ చేస్తారంటావా "
"పగలు ఆఫ్ లోడ్ చేస్తే ఏమి ఇబ్బంది కరమైన వి లేనట్లే , రాత్రి ఆఫ్ లోడ్ చేస్తే నే చెప్పలేము. "
"నేను మద్యానం వరకు ఇక్కడే ఉందా , నీవు వెళ్లి ని పనులు చూసుకొని వచ్చేయ్, ఆపైన నేను వెళ్లి తిని వస్తా అని చెప్పి హమీద్ ను పంపేసాను "

రోడ్డుకు కొద్ది దూరంలో ఓ కాక హోటల్ ఉంటే అందులోకి వెళ్లి చాయ్ , సిగరెట్ ఆర్డర్ చేశా, మద్య మద్యలో ఆ కాలేజీ ముందరున్న లారీ వైపు వో కన్నేసి కుచోన్నా . 4 గంటలకు హమీద్ వచ్చాడు , తనను అక్కడే వుంది ఆ బండి తీసుకోని ప్రతాప్ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాను.
"రేయ్ చిన్న హెల్ప్ చేయరా , ఓ డ్రైవర్ ని పంపి వీళ్ళని ఇంటిదగ్గర దిగ పెట్టి రామ్మనవా నాకు ఈ రాత్రికి పని ఉంది". వాడు వెంటనే ఆఫీస్ కు ఫోన్ చేసి ఓ కానిస్టేబుల్ ను రమ్మన్నాడు. ఆడవాళ్ళు ప్రతాప్ వాళ్ళ ఫ్యామిలి తో బాగా కలిసి పోయారు.
"అక్కా , మీరు డ్రైవర్ తో వెళ్ళండి నేను రేపు పొద్దున వస్తాను. ఇక్కడ పని చూసుకొని"
"అందరం రేపు పొద్దున్నే పోదాములే " అంది పల్లవి
"మీ నాన్న కంగారు పడతాడు , మీరు వెళ్ళండి " అంటూ వాళ్ళని కారు ఎక్కించి , వెళ్ళిన వెంటనే ఫోన్ చేయి , అట్లే శాంతా వాళ్ళ తాతకు చెప్పు అని పంపిచ్చి నేను హమిద్ దగ్గరకు వెళ్ళా.
"ఏమైనా గమనించావా " " ఏమి లేవు సారూ , కాని మా గద్దపోల్లు మాత్రం చాలా మంది వస్తూ పొతూ వున్నారు. "
"మనకు సరియైన ప్లేస్ కావాలి రాత్రికి వాళ్ళను గమనించడానికి , వీలైతే లోనకు వెళ్లి వో సారి చెక్ చేద్దాము" నువ్వు వుండు నేను ఓ రౌండ్ వేసుకోస్తాను అంటూ ఆ కాలేజీ వైపుకు వెళ్లాను.
"కాలేజీ మొత్తం పైన రేకులు వేసి కంపౌండు మాత్రమే గోడ వుంది, వెనుక వైపున గోడకు అనుకోని మునిసిపాలిటి కాలువ ఆ కాలువకు అటువైపున ఇల్లు లేవు . లోనకు వెళ్ళా లంటే ఆ మురిక్కాలవ దాటుకొని , గోడ దూకి వెళ్ళాలి , లేదంటే ముందు గేటు నుంచి వెళ్ళాలి అనుకుంటూ ఓ పూర్తీ రౌండ్ వేసుకొచ్చాను. "
"ఏంటి సార్ ఏమైనా ఛాన్స్ ఉందా లోనకు వెళ్ళడానికి ? "
"ఎనక పక్క గోడ ఎక్కి వెళ్ళాల్సిందే " ఈ లోగా చీకటి పడింది మేము చూస్తుండగానే రాత్రి పది ఆయింది. రాత్రి మేము చుసిన వాడు వచ్చాడు అక్కడ కాలేజీ లోకి. మేము హమీద్ బండి దూరంగా పార్క్ చేసి అక్కడున్న కాక హోటల్ లో చాయ్ తాగుతూ కుచోన్నాము , ఈ లోపుల కాలేజీ నుంచి ఓ గద్దపోడు మాదగ్గరకు వచ్చాడు. లారీలు లోంచి సరుకు దించాలి కొద్దిగా పని చేస్తారా డబ్బు లిస్తాము అన్నాడు. మేము ఒకరి మొహాలు ఒకరం చూసుకున్నాము. గమనించలేదు పొద్దునుంచి తిరుగుతూ వుండడం వలన మేము హమాలీలకు ఈ మాత్రం తీసిపోలేదు. అందులోనా మా బండి అక్కడ లేదు. అన్నింటికీ మించి అది రాత్రి . " ఇద్దరికీ 200 రూపాయలు ఇస్తే వస్తాం" అన్నాడు హమీద్. చలో ఫిర్ , క్యా నాం హాయ్
"మై హు షామీర్ , యే హాయ్ , ఇస్మాయిల్ " అంటూ నన్ను పరిచయం చేసాడు. వాడి వెంబడి లారి దగ్గరకు వెళ్ళాము , మాతో పాటు ఇంకో ఇద్దరు హమాలీ లు వచ్చారు, పైన వున్నా టార్పాలిన్ తీసి , లోపలున్న సరుకులు దించ సాగాము , అందు లో పిల్లలకు బట్టలు బుక్కులు ఇంకా రోజు వారి సరుకులు , మేము తప్పుగా అంచనా వేసామా అని డౌట్ రాసాగింది. సగం దించిన తరువాత , కొనే సంచుల్లో ఉన్నవాటిని దించాల్సి వచ్చింది అవన్నీ పొడుగ్గా నీట్ గా ప్యాక్ చేయబడ్డాయి , వాటి తరువాత , అట్ట పెట్టెలు బరువుగా ఉన్న వాటిని దించాల్సి వచ్చింది. ఏమైనా వుంటే ఆ సంచుల్లోను లేక అట్ట పెట్టెల్లో నే ఉంటాయి.కాని వాటిని చూడడం ఎలా అని ఆలోచిస్తూ ఉండగానే , లారీ ఖాలీ అయి పోయింది. ఈ సరుకులు వేర్వేరు గదుల్లో స్టోర్ చేసారు.

గోనెసంచులు , అట్ట పెట్టెలు వుండే చోట మాత్రం ఇద్దరు గడ్డ పోల్లు వస్తూ పొతూ హమాలీల లను గమనించ సాగారు. దానిని బట్టి మాకు confirm అయ్యింది ఏమంటే , వుంటే ఏమైనా ఆ సంచులు బాక్స్ ల లోనే కాని వాటిని ఎలా తెలుసు కోవాలి అనుకుంటుం డగానే అదరని బాటకు పిలిచి డబ్బు లిచ్చి పంపించారు అప్పటికే రాత్రి 12 అవుతుంది. మేము లోపాలకి వెళ్ళాలంటే ఇంకో గంట , లేదా రెండు గంటలు ఆగాలి అప్పుడే సరైన టైం లోనకు వెళ్ళడానికి అన్నట్లు , దగ్గర జంక్షన్ లో ఉన్న సినిమా ధియేటర్ దగ్గరకు వెళ్లి టి తాగి అక్కడే కొద్ది సేపు గడిపి వెనుకకు వచ్చాము. పని అయిపోగానే వెల్లడానికి వీలుగా హమీద్ బైక్ ని కాలేజ్ వెనుకకు తెచ్చి పెట్టాము.

సరుకులు మోసేటప్పుడు ఎక్కడ గోడ దూకడానికి వీలుగా వుంటుందో లోపల నుంచి చూసుకోవడం వలన, సరిగ్గా 2.30 కి ఇద్దరం వెనుక వైపు నుంచి గోడ దగ్గరకు వెళ్లి కోన్ని రాళ్ళు ఎత్తుగా వేసుకొని , మొదట నేను పైకి ఎక్కి ఆ తరువాత హమీద్ ను పైకి లాక్కొని అటు వైపుకు దుకేసాము. దూకిన వెంటనే పక్కనే చీకటిగా ఉన్న రూమ్ లోకి వెళ్ళాము. ఎక్కడ నుంచో మాటలు విన బడుతున్నాయి.
"క్యా హాయ్ రే ఓ సౌండ్ , కుచ్ కుద్నేకా అవాజ్ ఆయా "
"కోయి బిల్లి ఆయె హుంగా మురిగి హడ్డి యొంకే లియే , ఫిర్ భి మై జాకే దేఖతా హు " అడుగల చప్పుడు మేమున్న రూము వైపు రాసాగాయి.
చీకట్లో రూమ్ లో చుస్తే , అక్కడ పిల్లలు పడుకొని వున్నారు , ఆలోచించే టైం లేదు హమీద్ ను వెంటనే పక్కనున్న పిల్ల వాడి వైపుకు తోసి ఆ పిల్లాడి రగ్గు తనకు కుడా కప్పి డోర్ కు అనుకొని పడుకున్న పిల్లోడి రగ్గు నేను కప్పేసు కొని ఉపిరి బిగపట్టి ఆ అడుగుల చప్పుడుల కోసం ఎదురు చూడ సాగాను. కొద్ది దూరం వచ్చి ఆగిపోయాయి "కుచ్ బి నహి ఇదర్ , తు ఖాలీ ఫిలి పరేషాన్ హో రహా హై " అడుగుల చప్పుడు మా నుంచి దూరంగా వేళ్ళ సాగింది. చిన్నగా హమీద్ రగ్గు పికి తనకు సైగ చేసాను వచ్చేయమని. మేము బయటకు వెళదామని కొనే లోపు నా పక్కనే పడుకున్న ఉన్న పిల్లోడు నిద్రలో కలవరిస్తూ ఏడుస్తున్నాడు "వద్దు నన్ను కొట్టొద్దు , నేను పోను , భయ్యా నన్ను కొట్టొద్దు " అంటూ అటు ఇటు పోర్ల సాగాడు, ఫోన్ టార్చ్ on చేసి బయటకు లైట్ రాకుండా చేతులు అడ్డం పెట్టి ఆ పిల్లోడి వీపు చూసాము , అక్కడ విపంతా వాతలు రక్తాలు ఎండిపోయి అట్టలు కట్టాయి , డౌట్ వచ్చి పక్కనే ఉన్న ఇద్దరి , ముగ్గరిని చెక్ చేసాను , అందరికి అలాగే వాతలు తేలాయి. 8 నుంచి 10 లోపు పిల్లలు, వాళ్ళను ఆ విదంగా చూడగానే కళ్ళవెంట నీల్లు వాటంతట అవే కార సాగాయి. హమీద్ లెట్స్ మూవ్ అంటూ బయటకు వచ్చాము.

ఈ దాగుడు మూతలు చాలు అనుకుంటూ , మేము బాక్స్ లు పెట్టిన రూమ్ వైపు వెళ్ళాము , ఆ రూమ్ ముందు ఇద్దరు గడ్డపొల్లు స్టుల్స్ మీద కూచొని నిద్ర పోతున్నారు. వాళ్ళ పక్కనే పెద్ద వసి తేలిన కర్రలున్నాయి, హమీద్ వైపు చూస్తూ, లోపలికి వెళ్ళాలంటే వీళ్ళను ఇక్కడి నుంచి తప్పించాలీ , నాకు ఒకడు, నీకు ఒకడు సౌండ్ బయటకు రానీ కు అని చెప్పి నా వంతు వచ్చిన వాని వెనక్కు చేరుకొని ఓ చేత్తో వాడి నోరు మూస్తూ రెండో చేయి వాడి మెడ చుట్టూ వేసి శరీరంలోని ఉపిరి బిగపట్టాను, రెండో నిమిషంలో నా చేతుల్లో వెలాడి పడి పోయాడు. ఎదురుగ్గా చూస్తూ హమీద్ తన పొలిసు పద్దతి ఉపయోగించి వాడిని స్ప్రుహ తప్పించాడు. ఒకరి తరువాత ఒకరిని బాట్టలు మోసిన రూములోకి మోసుకెల్లి అక్కడున్న చెత్త గుడ్డలు వాళ్ళ నోట్లో కుక్కి గట్టిగా వున్నా ఇంకో రెండు గుడ్డలు తీసికొని వాళ్ళ కళ్ళు చేతులు కదలడానికి విలు లేకుండా కట్టేసి , నాలుగు బట్టల మూటలు తీసి వాళ్ళను అక్కడ తోసి వాళ్ళ పైన ఆ మూటలు వేసాము. మరీ బట్టల మూటలు తీస్తే తప్ప వాళ్ళు కనబడరు. ఓ 4 గంటల దాకా గ్యారెంటిగా లెవరు ఈ లోపల మా పని కుడా అయిపోతుంది అనుకుంటూ పక్క రూమ్ లోకి వెళ్ళాము.
​
Next page: Update 39
Previous page: Update 37