Update 69


ఓ పది నిమిషాలకు ఇద్దరం స్నానం చేసి యాదీ వడ్డించి వెళ్లి పోయింది , మేము ముగ్గరం బొంచేస్తూ మాట్లడుకోసాగాము.
"తాతా , మన పుర్యికులు దాచి ఉంచిన సంపద మేము కనిపెట్టాము " అంది శాంతా
"ఏంటి ? , ఏమంటున్నావు ? , మనోళ్ళు ఎప్పుడో దాచి పెట్టిన సంపద మీరు కనిపెట్టారా ? ఎక్కడుంది " అంటూ ఆశ్చర్యంగా నా కేసి చూడ సాగాడు.
"నిజమే పెద్దయా , మేము కనిపెట్టాము కాని , అది పూర్తిగా మనది కాదు , ఇప్పటి రూల్స్ ప్రకారం మీకు అందులో వాటా మాత్రమె వస్తుంది " అని చెప్పాను
"అలా ఎలా కుదురుతుంది, అది మా పెద్దలు దాచి పెట్టారు , అది మాకే చెందాలి కాని ఇంకెవ్వరికీ చెందుతుంది "
"మనం తీసుకొన్నా ఎదో ఒక రకంగా బయటికి వస్తే ఆ తరువాత మనం జైలుకు వెళ్ళాల్సి వస్తుంది , అలా కాకుండా మనమే గవర్నమెంట్ కు చెపితే , అందుకు మెచ్చి, దానికి వారసులు మీరే కాబట్టి అందులో వాటా న్యాయ పరంగా వస్తుంది , అప్పుడు ఎటువంటి ఇబ్బంది వుండదు "
"మా అబ్బాయిని రమ్మంటా, వాడు వచ్చిన తరువాత ఎ విషయం డిసైడ్ చేద్దాం" అంటూ భోజనం ముగించి తన కొడుకుకు ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పాడు. రాత్రికి బయలు దేరి పొద్దున్నే వచ్చేయమని చెప్పాడు. మేము కుడా భోజనం పూర్తి చేసి, మిద్ది పైన చల్ల గాలి కోసం వెళ్లాను. నేను పైకి చేరిన కొద్ది సేపటికి శాంతా కుడా పైకి వచ్చింది , వచ్చి నా పక్కన కుచోంటు, మనం చుసిన వాటి విలువ ఎంత ఉంటుంది ఏంటి ?
"ఏమో నాకేమి తెలుసు "
"అవును అంత బంగారం చుసిన తరువాత , అందులో కొంత దాచుకొంటే నీవు పెద్ద కోటేశ్వరుడు కావచ్చు కదా, ఇలా టాక్సీలు నడపనవసరం లేదు కదా ? ఎందుకు అలా చేయలేదు"
"నేను టాక్సీ డ్రైవర్ నే అయినా నాకు కొన్ని ప్రిన్సిపుల్స్ ఉన్నాయి, ఎట్టి పరిస్తితులలోను వాటిని మీరను , అందులో ఒకటి పరాయి సొమ్ముకు ఆశ పాడడం"
"అందుకే నువ్వంటే నాకు ఇష్టం , రేపు మా నాన్న వచ్చిన వెంటనే నేను మన విషయం చెప్పేస్తా "
"ఇప్పుడు చెపితే నేను, మీ సోమ్ములకు ఆశపడి నిన్ను ఎదో మాయ చేసాను అంటారు , ఇప్పుడు వద్దులే , ఈ విషయం ఎదో తేలిన తరువాత చెప్పొచ్చు"
"సరే అయితే నువ్వు ఎప్పుడు చెప్ప మంటే అప్పుడే చెప్తాలే "
"నేను ఈ రోజు ఇక్కడే పడుకొంటా , పద కింద చాపా దిండు తెచ్చుకొంటా " అంటూ తనతో కలిసి కిందకు వచ్చి నా చాపా దిండు తీసుకోని పైకి వచ్చి పడుకొని ఆకాశంలో చుక్కలు చూడసాగాను.

ఓ పట్టాన నిద్దర పట్టక అటూ ఇటూ దొర్లు తుంటే , మెట్ల మిద ఎవ్వరో వస్తున్న సవ్వడి. ఇప్పడు ఎవ్వరు వస్తున్నారబ్బా ఉంటే యాదీ రావాలా లేకుంటే శాంతా రావాలి. పనోళ్ళు ఇద్దరు ఇంట్లో లేరు అనుకొంటూ వుండగా , మెట్ల మీద అడుగుల చప్పుడు నా చాప దగ్గరకు వచ్చాయి.

నేను కళ్ళు ముసుకోవడం చూసి, పక్కన చాపమీద కూచొని "సారూ నిద్ర పోయారా " అంటూ యాది మాట వినిపించింది.

"ఏంటి యాదీ , అందరూ పడుకోన్నారా ? ఏంటి ఇలా వచ్చావు "
"సారూ, మీరు ఊరికి వెళ్ళుతున్నారు గా " అంటూ చాప మిద కూచొని నా దగ్గరకు జరిగింది.

"ఆడవారి మాటలకు అర్తాలు వేరులే " అని పెద్దలు ఊరికే చెప్పలేదు అనుకొంటూ తనను నా మీదకు పిక్కోన్నాను. ఫ్రెష్ గా స్నానం చేసి వచ్చి నట్లు వుంది హమాం సబ్బు వాసనతో ఘుమాలిస్తుంది. నా మీదున్న తనను పూర్తిగా నా కౌగిట్లో బందిస్తు.
"కింద అందరూ పడుకోన్నారా "
"అమ్మగారు , లోపల ఉన్నారు , బయట పెద్దయ్య గురకలు పెడుతున్నాడు " అంది.

తనను నా మిద నుండి నా కిందకు వచ్చే విదంగా తిప్పి , తన జాకెట్ , చిరా , లంగా అన్నింటినీ విప్పదిసి , పక్కన పడేస్తూ తన కాళ్ళ మద్య కూచొని , రెండు కాళ్ళు విడదిస్తూ , తను పక్కకు రాగానే లేచి నాట్యం చేస్తున్న మా వాడిని తన పెదాల మద్యన ఉంచి ఒక్క తోపు తోసాను. తను కోరికతో రావడం వలన తన పూకు లోపలైతే రసాలు ఉరి దారి ఇచ్చాయి కాని పెదాలు మాత్రం మడత పడి , ఆ తోపుడుకు నొప్పితో మూలిగింది.

తన రెండు సన్నులు రెండు చేతులతో పట్టేసుకొని పిసుకుతూ , నా మొడ్డ తన బొక్కలో సరిగ్గా సర్డుకోగా , ఇంకొద్దిగా బలం ఉపయోగింది గట్టిగా నుకాను. ఆ నూకుడికి
"సారూ , రోకలి బండ లాగా ఉంది , కింద తోస్తుంటే నోట్లోకి వచ్చేటట్టు ఉంది , కొద్దిగా చిన్నాగా తోయ్యండి " అంది.
"రోకలి బండ అంటే నాకు ఓ కథ గుర్తుకు వచ్చింది చెపుతా విను "
"మీ కథ , తరువాత చేబుదురు లే , ముందు కొద్దిగా కదిలించు " అంది. అదన్న మాటలకు కొద్దిగా కోపం వచ్చి , గభీ , గభీ మంటూ తన మొత్త మిద పోటు మిద పోటు పోడవ సాగాను. అలా ఓ 20 పోట్లు పోడిచేసరికి , తనకు చివరకంటా వచ్చి నన్ను వాటేసుకొని కార్చేసుకోంది, దానితో పాటు నేను కుడా తన బొక్కలోన కంటా అణిచి పెట్టి కార్చేసుకోన్నాను.

తన లంగాతో మా ఇద్దరినీ తుడిచి , ఇప్పుడు చెప్పండి , ఇందాకా చేపుతానన్న రోకలి బండ కథ అంటూ నా వైపుకు తిరిగింది. దాని పేరు రోకలి బండ కాదు దాని పేరు
"జానెడు .... మూరెడు ..... బారెడు ...... దూరడు" చెపుతా విను అంటూ కథ చెప్పసాగాను. నేను చెప్పే కథను తన కళ్ళ ముందు జరుతున్న సినిమాలా చూడసాగింది యాదీ.

“ఒరేయ్ నారిగా పైనంతా మాడంగా ఉంది యాడికి పోతండావు” అన్నాడు చెండ్లో దున్నుతున్న మల్లన్న.
బుర్ర పైకెత్తి మబ్బులు వంక చూస్తూ నడక ని పరుగ్గా మారుస్తూ “నా కూతురు గొర్లకాడ ఉందన్నా పోతున్నా” అంటూ పరుగు పెట్టాడు నారిగాడుగా పిలవబడే నారప్ప.

౩౦౦ ఇల్లున్న మల్లేపల్లి లో ఓ గోర్లకాపరి. 40 ఎడ్ల వయసున్న నారిగాడికి 25సంవత్సరాల వయసున్నప్పుడు 22 సంవత్సరాల వయసున్న రాజమ్మ తో పెడ్లి ఆయింది. 5 ఏండ్ల తరువాత ఆడబిడ్డ పుట్టగా యాదమ్మ అని పేరు పెట్టినాడు కానీ ఊర్లో అందురు యాది అని పిలుస్తుంటారు. పల్లెకు 3 మైళ్ళ దూరం లో మల్లన్న కొoడే ఆ ఊరి జనాలందరికి ఆదారం. ఆ కొండలోని మల్లన్న సామి కష్టాల్లో అదుకొంటాడని ఆ పల్లె ప్రజల నమ్మకం. పక్కురులో ఉన్న మండలం ఆఫీసులో పనుంటే పొద్దున్నే కూతుర్ని గోర్లకాడికి పంపి, అ పని చూసుకొని మదయానం బువ్వతిని ఇంత సద్ది కూతురికి కట్టుకొని, బిడ్డ అన్నానికి తట్టుకోలేదని తుంపర పడుతున్న మోడం కల్ల చూస్తూ పరుగెత్తాడు.

కొండ కింద నుంచి చుస్తే గోర్లు యాడుండేది కనపడే సరికి, దగ్గరికోచ్చేసాలే అనుకొంటుడగానే తుంపర పేద్ద చినుకులై ఎడా పెడా వాయించపట్టింది. వానలో తడుచుకుంటూ కుతురిదగ్గరి వెళ్లేసరికి గోర్లు ఎక్కడా కనపల్లా కుతురేమో అక్కడున్న పెద్ద పరికి చెట్టుకింద కింద ఉంది.
“గోర్లు ఎక్కడే ఒక్కటి కనపల్లేదేంటే” అని అరిచాడు
“ఉన్నాయిలే నాయనా, వానోత్తందని నేను చెట్టుకింద తొలినా” అంది
“యా చెట్టే కిందనే నాకు కనపల్లేదే” అన్నాడు
“నువ్వు ఆ చెట్టు చాటుకేల్లు నేను తోలుకోత్తా” అంది యాది.
కూతురు చెప్పింది గదా అని పక్కనే ఉన్న మద్ది మాను యనక్కేల్లి కూతురి ఎక్కనుంచి గోర్లు తోలుకోత్తాదాని చూడసాగాడు.

వాళ్ళ నాయన కనుమరుగు కాగానే యాదమ్మ పొడుగు లంగా పైకెత్తి, అక్కడ అతులకి కట్టేసిన గోర్ల నోదిలేసింది. కూతురు చేసిన పనికి వేరే ఎవరన్నా అయితే అక్కడే కళ్ళు తిరిగి కింద పడేవాళ్ళు , కానీ నారప్పకు యాది పుట్టుకతోనే చుక్కలు చూపిచ్చింది అందుకే నారప్పకు ఈ విషయము పెద్దగా అనిపించలా.

ఏమితెలినట్లు “యాచేట్టుకిందన్నాయే అస్సలు నానలేదు” అన్నాడు.
“యాడో ఉన్నాయిలే నాయనా ఆకలేత్తాంది సద్దిఈ తింటా”
“ఆ పెద్ద బండ పక్కన గడ్డి బాగుంది నువ్వు గోర్లని అక్కిడి తోలకపో నేను బువ్వతినొత్త” అంది

గోర్లని పెద్దబండ పక్కకి తోలి, బండెక్కిన నారప్పకి యాది పుట్టినప్పుడు చేసిని హంగామా గుర్తుకు వచ్చింది.

పల్లటుర్లో నర్సు , ఆసుపత్రి ఏమి వుండవుగా ఒక్క మంత్రసాని తప్ప. రాజమ్మకు తొమ్మిదో నెల పడగానే మంత్రసాని మంగమ్మను ఇంట్లోనే ఉండమన్నాడు నారప్ప. మంగమ్మకూ ఊర్లో నా అనేవాళ్ళు ఎవ్వరు లేనందున నారప్ప ఇంట్లో ఉండడానికి వోప్పుకుంది. ఆ పొద్దు శుక్రవారం, పొద్దున్నే మొగునికి కాపి చేసి కొద్దిగా అలసటగా ఉంటే తోగుంది రాజమ్మ. పది నిమిసాలకి నొప్పులేత్తుకున్నాయి
“నారప్ప ఎక్కడున్నావు, నీళ్ళు రొన్ని పొయ్యిమీద పెట్టు టైం దగ్గరకోచ్చిది” అని కొన్నిపాతకోకలు చించింది మంగమ్మ
నారప్ప పక్కింటి రత్తాల్ ని పిలిచికొచ్చాడు మంగమ్మకు తోడుగా.
“మగాళ్ళు చేసే మనేమి లేదుగాని నువ్వు బయటుండు అవసరమోత్తే నేను పిలుత్తా ”
ఇరవై నిమిషాల తరువాత కేవ్వ్ మని చిన్న పిల్ల కేక వినపడ్డది దాని వెంటనే “వోరి దేవుడా” అంటూ మంగమ్మ గట్టిగ అరిచింది. ఏమైందే అని నారప్ప లోనకు పరిగెత్తాడు. అక్కడ రత్తాలు చేతిలో వున్నా పసికందు, పిల్లోడా లేక పిల్లదా అని కాల్ల మధ్యకు చూసాడు. అప్పుడర్తమయింది మంగమ్మ ఎందుకరిచిందో. పుట్టిన ఎ బిడ్డైనా కాళ్ళు చేతులు బార్లా వేసి ఏడుస్తారు మాములుగా. కాని నారిగాని కి పుట్టింది అడ బిడ్డ బాగానే ఉంది కాని దాని ఎడమ చేయి రెండు కాళ్ళ మద్యన ఉంది, ఆ పిల్ల చూపుడు వేలేమే మెదటి రెండుకనుపులు అందు లోనకి (అదే పూకు )వెళ్లి వున్నాయి. ముడు నిమిసాలు ఎవరికీ నోటిలో మాట లేదు. రాజమ్మ నొప్పులతో ములిగేసరికి, మంగమ్మే తేరుకొని చిన్నగా అ పిల్లదాని చేయి తీసి కోకతో తుడిఛి, బొడ్డు కోసి "పిల్లని దొడ్లోకి తెసికేల్లవే నీళ్ళు పోత్తాను" అంది.
మంగమ్మ పిల్లదాని కి నీళ్ళు పోసి, రాజమ్మతో పాలు పట్టిచ్చి.
“ఒర్రె నారప్ప నా జీవితం లో ఇట్టాంటి కానుపు ఎప్పుడు చేయలేదురా ఎందుకైనా మంచిది పోలిమేరమ్మకు మెక్కుకో” అని చెప్పి రాజమ్మను లేపి కుచో బెట్టింది. అది కూతురు పుట్టగానే నారప్పకు తగిలని మెట్ట మెదటి షాకు.

ఆ తరువాత ఆరేడ్లవరకు పిల్ల బాగానే పెరిగింది. తోటి పిల్లలతో ఆదుకుంది, ఏపుగా పెరిగింది. ఆ సంక్రాంతి పండగరోజున నారిగాడికి ఇంకో షాకిచ్చింది కూతురు.
పండక్కి ఒక్కటే కూతురని, ఉరికి పక్కన్నె ఉన్న చిన్న టౌన్ కి వెళ్లి వెయ్యి రూపాయలేట్టి, కూతురికి పొడుగు లంగా జాకెట్టు తెచ్చాడు. పెండ్లానికి చీరా జాకెట్టు ట్టు, తనకేమో లుంగీ బనీను తెచ్చుకొన్నాడు.
రాజామ్మ పొద్దున్నే కూతురుకి కుంకుడు కాయతో తల స్నానంచేయించిన్ది.
“నేను పండగ కాంగానే పల్లెమేసి నిన్ను పిలుత్తా, మీనాయన నువ్వు కలిసి టెంకాయ కొట్టి బువ్వ తిందురుగాని అంత వరకు నీ జతగాల్లతో ఆడుకో పో, గుడ్డలు మాపుకోవద్దు” అని చెప్పి పంపింది. గొర్రి పిల్లలకు తినడానికి ఉరికి పక్కనే ఎర్రన్న చెండ్లో వులవాకులు బాగుంటాయని నారప్ప పోద్దున్నే కోసుకు రావడానికి వేల్లినాడు. వాడు తిరిగొచ్చేటప్పటికి ఉరి బయట మర్రి మాను కింద పిల్లలందరూ యాదమ్మ మీదికి కొట్లాటకు వెళుతున్నారు. ఎక్కడ పెట్టవే బాలు, మా బాలు మా కిచ్చేయి అని అందరు యాదమ్మ మీదకు ఎగబడ్డారు.
“ఎహే బాలు లేదు గీలు లేదు”
“కిట్టప్ప ఎర్రక్కను కొట్టడుగా అదేమో తప్పిచ్చుకుంది బాలు ఆ కంపల్లేకి ఎల్లిందేమో ఎతకండి”.
“అదిగో మా నాయనోచ్చినాడు నేను ఇంటికేలుతున్నా, మీ బాలు నీను తెసుకోలేదు కావాలంటే నన్ను ఎతుక్కోండి” అంది.
“ఓరే నేను దాని జాకెట్టు జేబులు ఎతికా కాని బాలు దాని దగ్గర లేదు”
“అది చెప్పినట్టు కంపలోకి వేల్లిందేమో పదండి చుద్దాము ” అంది ఎర్రక్క.
పిల్ల లందరూ బాలు వెతకడానికి కంపల్లోకి వెళ్ళారు, కుంటుతూ వాళ్ళ నాన్న చేయి పట్టుకోని ఇంటికి బయలుదేరింది యాదమ్మ.
“ఏంటీ నీవు అడుకోలేదా వాళ్ళతో”
“లేదు నాయనా, దొంగముండ ఎర్రక్క నేను రొంత లేటుగా వచ్చినానని అటలోనికి రానీలేదు, ఇప్పడు ఎట్లాడతారో నేను సూత్తా అంది.”
“అందరు కంపల్లోకి వేల్లారుగా ఎతుకులాడ్డనికి, బాలు దొరుకుతాదిలే” అన్నాడు
“బాలు నాతాన ఉంటే వాళ్లకు కంపల్లో ఎక్కడ దొరుకుతాది”
“ఎక్కడ దాపెట్టవే వాళ్ళు నిన్ను అంతా వెతికరుగా, అవును దేబ్బెమైనా తగిలిందా కుంటుతున్నావు” అన్నాడు.
“ఉండు నాయానా నాకు వొంటికి వత్తన్నాయ” అని చెప్పి దోవ చివరికి వెళ్లి గొంతు కుచొని ఎడమచేయి లంగాలోపలికి పెట్టి బాలు బయటకు తీసింది.
“ఇంకా పద నాయన” అని చెప్పి బాలు ని కుడి చేతిలోనికి తీసుకొని వాళ్ళ నాయన చేయిని ఎడమచేత్తో పట్టుకుంది.
కోడిచేత్తో నెత్తిన వులవాకు కట్ట పట్టుకున్న నారిగాని ఎడమ చేయి కి కూతురు చేయి చల్లగా తెమతెమగా తగిలింది.
“ఏందే” అని కుతురు కుడి చేయి చూసాడు నీళ్ళల్లో తడిచిన బాలు కుతురి కుడి చేతిలో వుంది. ఓ నిమిషము నారిగానికి ఏమీ అర్తం గాలా , నేను చుసినపప్పుడు పిల్లలు దాని అంతా ఎతికారు కాని బాలు కనపళ్ళా , బయలు దేరినప్పుడు కుంటుతూ నడిచింది ఇప్పుడేమే గంతులేత్తుంది. అప్పుడు లేని బాలు ఇప్పుడేక్కడ నుంచి వచ్చింది. అప్పుడు కుంటేది వొంటికి పోసిన వెంటనే నొప్పి ఎలా తగ్గింది అని బుర్ర గోక్కున్నాడు. అంతలోనే ఎదోడవుటు వచ్చి
“బాలు ఎక్కడ దాచి పెట్టావే, వాళ్ళు అంతా వెతికారుగా వాళ్ళకు కనపడకుండా ఎక్కడ దాచావు”
“బాలు నాదగ్గరే ఉంది నాయనా వాళ్ళకే కనపల్లా, కనపడకుండా దాచిపేట్టా లేకుంటే నన్ను అడనీరా సచ్చినోల్లు”.

ఆ మాటలకు నరిగాడికి ఉన్న డవుటు పూర్తిగా తీరిపోయింది. ఇది బాలుని పుకులో దాచుకుంది అందుకే కుంటుకుంటూ నడిచింది , బాలు అందులోంచి తీసేసి గెంతుతుంది. ఎందుకైనా మంచిది ఇంటికెళ్ళి రాజితో అడిగిస్తే నిజమేందో తెలుస్తుంది అనుకున్నాడు. ఇంతలోనో ఇళ్లోచ్చింది, నారప్ప గడ్డి గాట్లో వేసి ఇంట్లో కెళ్ళాడు. యదమ్మేమో బాలు తెసికొని దొడ్లోకి వెళ్ళింది.

“ఒసే ఇక్కరా” అని పెండ్లాన్ని పిలిచి కొట్లాట దగ్గిరినించి బాలు తడితడిగా కూతురు చేతిలోకి వచ్చినంత వరకు చెప్పి,
“నాకు ఎదో దవుటుగా ఉంది అది బాలు ఎక్కడ పెట్టుకుందో అడుగు నేను దేడ్లోకి వెళుతున్నా అన్నాడు”
ఇంతలో యాదమ్మ దొడ్లోంచి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కొని వచ్చి “అమ్మ నాకు ఆకలేత్తుంది బువ్వ పెట్టు “ అంది.
“మీ నాయన తానం చేసి వత్తాడు అప్పడు ఇద్దరు కలిసి టెంకాయ కొట్టి పళ్ళెం వేసిన తరువాతే తిండి, అది సరే గాని మర్రి మాను కింద పిల్లలతో కోట్లా పెట్టుకున్నావంట వాళ్ళ దగ్గర బాలు కొట్టుకోచ్చావా “
“ అవునమ్మ ఆ దొంగముండ ఎర్రక్క నన్ను అడనీ లేదు, అందుకే బాలు దొబ్బెసా”
“ఇంతకీ ఆ బాలు ఎక్కడ దా పెట్టుకున్నావు, వాళ్ళు వెతికినప్పుడు” అంది
అదా, “నన్ను ఆటలోకి రానేలేదని మర్రిచేట్టుకింది కూచున్నా కిట్టప్ప ఎర్రక్కను బాలుతో కోట్టాడు , అది తప్పిచ్చుకుంది బాలేమే రాయికి తగిలి నాదగ్గికి వచ్చింది. నేనేమే ఇంకో వైపికి తిరిగి ఉన్నా నన్ను ఎవ్వరు చూడాలా, బాలును తీసి లంగా లోపల దాపెట్టా”
“నీకు లంగాకు జేబులు లేవుగా ఎక్కడ పెట్టావు “
“లంగా లోపల పెట్టలేమ్మా “
“వాళ్ళంతా వెతికారుగా అయినా కనపల్లేదా”
“బయట ఉంటే కనపడేది, లోపల దాపెట్టా”
“లోపాలేక్కడే”
“అబ్బా నీకు అన్నీ చెప్పాలా , కిందో బొక్క ఉందిగా అందులో పెట్టా”
రాజమ్మ గోడ పక్కన ఉండబట్టి సరిపోయింది , లేకుంటే కూతుర చెప్పిన మాటలకి కిందిపడుండేది.ఇంతలో నారప్ప తానం చేసి వచ్చి పెళ్ళాం ఇచ్చిన కొత్త పంచ బనీను వేసుకొని కూతురుతో పాటు పళ్ళెం వేసి టెంకాయ కొట్టాడు. రాజమ్మ వడ్డించిన వోలిగాలు వడలు తిని లేచారు ,
“నాయనా నేను అడుకోవడానికి వెళుతున్నా “ అని యాదమ్మ పల్లెలోకి వెళ్ళింది.
“ఇంతకీ అది బాలు ఎక్కడ దాపెట్టిందో చెప్పెందేమే నీకు” అన్నాడు నారప్ప.
“అవును మామ” , అది చెప్పింది వింటుంటే నాకు మన పెండ్లి జరిగిన న నెలలో మనము అడవిలోకి వెళ్ళినప్పుడు జరిగినవన్నీ ఇప్పుడిప్పుడే గుర్తోతున్నాయి అంది రాజమ్మ.
“నాకు బాలుకున్న తేమ , దాని ఎడమచేయికున్న తేమ చూసినప్పుడే అనుమానమొచ్చింది “
“కాని అంత చిన్న పిల్ల అంత పెద్ద బాలు అక్కడ ఎలా పెట్టుకుందే” అన్నాడు నారప్ప.
“ మామ నీకు గుర్తుకుందా అడివిలో జరిగింది , ఆ రోజు వాళ్ళు పెట్టిన శాపమే దీనికి అంతటికి కారణం అంది”.
“ అది నిజమేనే , లేకుంటే అది అక్కడ వేలు పెట్టుకొని పుట్టడ మేంటి”
“గుద్ద కిందికి 6 ఏండ్లుకుడా లేవు దానిమ్మ కాయంత బాలు అక్కడ దోపుకోవడమేంటి “ అంతా వాళ్ళు పెట్టిన శాపమే అన్నాడు.

“నాయనా పొద్దు కునుకుతుంది పద ఇంటికి పోదాము” అన్న కూతిరి మాటలకు ఉలిక్కి పడి ఈ లోకంలోకి వచ్చాడు నారప్ప.
“ఆ మూలనున్న కుంటి గోర్రను నీవు తోలికోనిరా మిగతావి నేను తోలుకేల్తా” అని ఇంటి ముఖం పట్టాడు.
గొ ర్లు దొడ్లో తోలి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కొని అన్నం తిని చాపలేసుకోని పండుకొన్నారు.
అమ్మ నాయన మద్యలో యాదమ్మ పండుకోంది , పిల్లది నిద్దరపోయుంటిది అనుకోని, ఆ రోజు జరిగిని విషయం చెప్పడానికి , “ఏమే నీవు ఈపక్క రా, దాన్ని అపక్కకు తొయ్యి అన్నాడు”
“అది పండుకుందో లేదో మామ “
“పడుకొందిలే ఇంతసేపు ఎప్పుడూ మేలుకోదుగా “ అన్నాడు. పిల్లదాని పక్కకి తోసి , వచ్చి మొగుడి పక్కలో పడుకుంది రాజమ్మ.
“మద్యానం వర్షం పడిందా , నేను వెళ్లేసరికి కొండలో గోర్లు ఒక్కటి తడవలేదు తెలుసా “
“అదేంటి మామా మంచి గట్టి పదును అయ్యిందిగా, కొండలో పెద్ద మాన్లు కుడా లేవు ఎక్కడున్నాయి ఏంటి తడవకుండా “
“అదేనే, నీ కూతురు అన్ని గోర్లని ఆతులికి కట్టేసి కాళ్ళ మద్యన దాపెట్టింది”
“వాళ్ళు పెట్టిన శాపము ఇంతవరకు మనకు తెలిసి రాలేదు కాని దాన్ని పెబావము కొద్ది కొద్దిగా తెలుత్తుంది మామా” అంది.
ఇద్దరూ పెండ్లి అయిన కొత్తలో కొండలో జరిగిన సంఘటన లోకి జారుకున్నారు. (flash back).
​
Next page: Update 70
Previous page: Update 68