Thriller కాలేజ్ డేస్

భుజం మీదున్న రుక్సానా ఎంత బరువుగా వున్నా లెక్కచేయకుండా పరుగెత్తుతున్నాడు. ఆ సొరంగ మార్గం పూర్తీగా తెలిసిన వాడిలా తిరుగుతున్నాడు. అప్సానా మారు మాట్లాడకుండా అనుసరించింది. పది నిమిషాల తరవాత రుక్సానాని మోయడం కష్టమనిపించింది. ఆమెని కిందకి దింపి "చూస్తూవుండు ఇప్పుడే వస్తాను" అని చెప్పిముందుకు కదిలాడు.

"ఎక్కడికి? " అడిగింది. "దాహం వేస్తొంది నీళ్లు దొరుకుతాయేమో చూస్తాను" అన్నాడు.

"ఈ సొరంగంలో నీళ్లెక్కడ దొరుకుతాయి"

"వస్తున్నప్పుడు చూడలేదా ఒక రూమ్లో మనుషులున్నారు. వాళ్ల కాడ నీళ్లున్నాయోమో అడిగి తీసుకొస్తాను " అన్నాడు.

""ఎంది అడుగుతావా? . . "

"వొరికే ఇస్తారా . . . ఎలాగోలా తీసుకొస్తాను " ముందుకు వెళ్లబోయాడు.

"ఎవరైనా వస్తే నేనేమ్ చేయాలి "

"ఇదిగో దీన్ని నీకాడుంచు ఎవరైనా వస్తే " అని దాని పిడి పట్టుకుని లాగాడు. పెద్ద కత్తొకటి బయటికి వచ్చింది. "దీనిని చూపించి బెదిరించు వినకపోతే ఏసెయ్. పది నిమిషాలలో వస్తాను " అని వెళ్లాడు.

అప్సానా ఆ కత్తిని తిప్పి తిప్పి చూసింది. చానా పదునుగా వుందా కత్తి. అరచేయంత వెడల్పుతో పొడవుగా వేటకత్తిలా వుంది. ఆ కత్తి నది దగ్గరే చిక్కి వుండాలి రాజుకి అని అనుకుంది. రాజు వచ్చేదాక రుక్సానా చూస్తూ కూర్చుంది.

సరిగ్గా పది నిమిషాల తరవాత రాజు చేతిలోని టార్చ్ వెల్లుగు గజిబిజిగా వెలుగుతూ వచ్చింది. పరుగెత్తుకుని ఆయాసంతో రొప్పుతూ వచ్చాడు. వచ్చీ రాగానే చేతిలో నీళ్ల బాటిల్, టార్చ్ ని అప్సానా చేతికిచ్చి రుక్సానాని భుజం మిదకేసుకుని వేగంగా నడవడం మొదలెట్టాడు. కళ్లు మూసి తెరిచేలోగా ఆ సందు నిండి ఇంకో సందులోకి జారుకున్నారు.

నిమిషం తరవాత వాళ్లున్న ప్రదేశానికి నలుగురు మనుషులు వచ్చారు. వాళ్లలో ఇద్దరికి తలలకి దెబ్బలు తగులున్నాయి. "ఎక్కడ్రా వా నాకొడుకు " అని బొప్పి కట్టిన తల మీద చేయి పట్టుకుని అరిచాడు.

"యా పక్కకి పోయింటాడు" అక్కడున్న రెండు సొరంగ మార్గాలలో ఏదాని వైపు పోవాలో తెలీక అడిగాడు రెండో వాడు.

"రేయ్ మీరిద్దురూ అట్ల పోయి యెతకండి, మేమిట్ల పోతాం " రెండు జట్లుగా చీలిపోయారు.

ఎంత వేగంగా పరిగెత్తుదామనుకున్నా భుజం మీదున్న బరువు కారణంగా వేగాన్ని అందుకోలేక పోయాడు రాజు. వారు వెళ్తున్న ఇరుకైన మార్గం అంతమైపోయి వెడెల్పయిన మార్గం లోకి అడుగు పెట్టారు. ఆ మార్గంలో కొద్ది దూరం నడిచాక ఒక రాళ్ల కుప్పలాంటిది కనిపించింది. దాని వెనక రుక్సానాని దింపి వాళ్లిద్దరు కూడా అనుక్కున్నారు.

రెండు జట్లుగా వీడిపోయిన వాళ్లు రెండు ఇరుకైన మార్గాల గుండా పయనించి ఆ రాళ్ల కుప్పదగ్గరే కలుసుకున్నారు.

"ఏరా కనిపించినా రా వాడు" అని అరిచారు తల బొప్పికట్టిన వాడు.

"లేదన్నా" అన్నారు ఇద్దురూ ఒకేసారి.

"యాడికి పాయరా నాకొడుకు" అని అసహనంగా అడిగాడు.

"అన్నా వాడాటికి పోయినా బయటకు పోయేకి ఒకే దావ కదన్నా. మన రవన్నకి చెప్పి పట్టుకుందాం లే అన్నా " అన్నాడు ఒకడు."వాడు నాకిప్పుడే కావల్ల రా" అని ఇంకోసారి తల నిమురుకున్నాడు. "ఎన్ని గుండెకాయలుంటే నన్నే కొడతాడ్రా వాడు" కోపంగా అన్నాడు. పైకి కోపం నటించినా అవమానంతో గుండె రగిలిపోతాంది వాడికి. తన దగ్గర పని చేసే వాళ్ల ముందర దెబ్బ తిన్నడం వల్ల అహం దెబ్బతినింది వానికి.

"అన్నా మన వాళ్లలోనే ఎవరో ఒకరు చేసుంటారన్నా. నీకు తెలీనిదేముంది మన పనితనం చూసి కుళ్లుకునే నాకొడుకులు ఎంత మంది లేరు " అన్నాడొకడు.

"అవునన్నా, నాకిప్పుడనిపిస్తాంది మనందరం ఈడకొచ్చేసినాం ఇప్పుడానా కొడుకుని తప్పించేస్తే కొంప మునుగుతుంది" అని వచ్చిన దారినే పరిగెత్తాడు ఇంకోడు. వాడు చెప్పింది నిజమే అనిపించి వాళ్ల నాయకునికి. వాడు కూడా వాళ్లెనకే పరిగెత్తాడు.

వాళ్లు వెళ్లిపోయారా లేదా అని తల పైకెత్తి చూశాడు రాజు. వెళ్లిపోయారని నిర్దారించుకున్నాక అప్సానా వైపు చూసి "దీనితోనే కొట్నా" టార్చ్ ని చూపించి చెప్పాడు.

"దోనికో కొట్నారనుకుంటున్నాడు నీళ్ల కోసమని తెలిస్తే గుండు పగిలి చస్తాడు నా కొడుకు "అని వెనకాలున్న ఒక రాతిని బలవంతంగా పక్కకి జరిపాలని ప్రయత్నించాడు.

"అదెందుకు ఇప్పుడు జరపడం" అడిగింది అప్సానా.

"ఒక చేయి పట్టు . . . హుమ్మ్" అని మూలిగాడు. అప్సానా కూడా సాయం చేసింది.

ఇద్దరూ పది నిమిషాల పాటు కష్టపడగానే ఆ బండ కొంచెం కదిలింది. మరికొంత సేపటికి దాన్ని పూర్తీగా పెకలించి పారేశారు. ఒక పెద్ద బొక్క బయట పడింది.లోనకి తల పెట్టి టార్చ్ లైటుని వేశాడు.

అది మరో సొరంగం.అప్సానాకి మతి పోయింది.ఎన్ని సొరంగాలున్నా యిక్కడ అవి రాజుకెలా తెలుసని అనుకుంది. ఆ విషయం రాజుని అడగాలనుకుంది. "ముందు నేను దిగుతా తరవాత మీయక్క చివరగా నువ్వు" రాజు ఆ బొక్కలోకి జారుకున్నాడు.

మరో పావుగంట ఆ సొరంగంలో ప్రయాణం చేశాక వాళ్ల ముందు మెట్లు ప్రత్యక్షమయ్యాయి. చివరి మెట్టు ఎక్కి రుక్సానాని కిందికి దించాడు.ఎదురుగా నున్న రాతి తలుపును బలవంతంగా లాగాడు. కిర్రుమని శబ్దం చేస్తూ పక్కకి జరిగి తోవనిచ్చింది.

వేణు గోపాల స్వామి గుడది. రాజు తెరిచిన తలుపు ఆ గుడిలోని నేలమాళిగలోకి దారి. పూర్వకాలం గుడిలోనించి తప్పించుకుని బయటికి పారిపోవడానికి తవ్వించిన సొరంగపు దారి. నేలమాళిగ దాటుకుని బయటకు రాగానే ఎదురుగా ఆ గుడి పూజారి.ఆయనని చూడగానే రాజు ఒక్క క్షణకాలం వూపిరాగినంత పనయ్యింది.

ఆ సమయంలో రాజు ఆయనను అక్కడ వుంటాడని రాజు వూహించలేదు. ఆయన ఇళ్లు వూళ్లో కదా వుండేది ఈ టైంలో . . . . పైగా గుడి వూరికి దూరంగా వుంటాది. కొంపదీసి దొంగ నాకొడుకు గుడి దొంగతనానికి వచ్చాడని వూళ్లో చెప్పడు కదా. తనతో పాటు ఇద్దరమ్మాయిలు వున్నారు. అమ్మాయిలను ఎత్తుకు పోయే వాడని చెబితే వూళ్లో వాళ్లు ఇరగొట్టేత్తారు. ఇవన్నీ వాని కళ్లల్లో కనిపించాయి.

రాజు వూహలకు విరుద్దంగా ఆయన "ఎమైందా పాపకి " అని అడిగాడు.

"ఎమో తెలీదు సామీ, ఎందుకో తెలివి తప్పి పడిపోయింది" చెప్పాడు. భుజాల మీదున్న రుక్సానాని కిందకి దింపబోయాడు.

"ఈడొద్దు, ఆ పక్కన పాకుంది ఆడికి తీసుకపదా" దారి తీశాడు పాక లోకి. ఆ పాకలో ఒక మంచం వుంది. చిన్న కిరసనాయలు బుడ్డీ వెలుగుతావుంది. మంచం మీద రుక్సానాని పడుకోబెట్టాడు. పూజారి రుక్సానా నాడి పట్టుకున్నాడు. కొద్ది క్షణాల పాటు నాడి పరిశీలించగానే ఆయన కళ్లు మెరిశాయి. తరవాత చేయాల్సిన పనులతో ఆయన బిజీ అయిపోయాడు.

రెండు నిమిషాల తరవాత ఒక గ్లాసు నీళ్లు రుక్సానా గొంతులో పోశాడు. ఒక గిన్నేలో నిప్పులు పోసి సామ్రాని పొగవేశాడు. ఆమ్మవారి కుంకుమని నుదుటన పెట్టాడు.

"ఎవురీ పాప" అని అడిగాడు.

"మా అక్క" అనింది అప్సానా.

"చూడ్డానికి మన మతం వాళ్లలా లేరే " అన్నాడు రాజుతో. అవునన్నట్టు తలూపాడు రాజు.

"ఎవురైనా కానీయండి రేపు మూడుపూటలా ఈ నిమ్మకాయలని రసం చేసి ఆ పాపకి ఇవ్వాలి. జాగ్రత్త అమ్మవారి దగ్గరుంచి మంత్రించిన నిమ్మకాయలు అంటు ముట్టు తగల కూడదు" అన్నాడు అప్సానా చేతికి ఇస్తూ.

"ఎమైంది మా యక్కకు" అడింది బయంగా ఆయన చెప్పిన మాటలు విని.

"ఏమి లేదమ్మా చిన్న మంత్రకట్టు మామూలుగా ఒక్క రోజు పాటు వుంటాది. మంత్రించిన కుంకమ,నిమ్మకాయ నీళ్లు తాపానుగా గంటలో కట్టు విడిపోతుంది " చెప్పాడు సమాదానంగా. అయినా అప్సానా భయమింకా పోలేదు. రాజు వైపు చూసింది భయం నిండిన కళ్లతో.

"ఏమి కాదులే, ఎందుకు భయపడతావు. ధైర్యంగా వుండు " అని చెప్పాడు.

"ఇదిగో తల్లీ, ఆ పాప కట్టుకున్న బట్టలు విప్పి ఇవి కట్టు " ఒక జత బట్టలు అప్సానా చేతిలో పెట్టాడు.

"అవును ఈ బట్టలతో ఇంటికి పోతే అంతే" అన్నాడు. రాజు పూజారి బయటికి పోతూ "తెల్లారడానికి ఇంకా గంటకు పైగా సమయముంది కాసేపు కునుకు తీయమ్మా " అని చెప్పి బయటకి పోయారు.

"నాయనా నీ కొద్ది సేపు ఏకాంతంగా మాట్లాడాలి" అని పాక బయటికి వచ్చిన తరవాత రాజుతో అన్నాడు పూజారి.

"నేను కూడా మీతో వొంటరిగా మాట్లాడాలను కుంటున్నాను. సమయం వచ్చినప్పుడు కచ్చితంగా మాట్లాడుకుందాం. కానీ ఇప్పుడు కాదు." అన్నాడు.

"ఆ పిల్లోల్లు జాగ్రత్త" అని చెప్పి నేలమాళిగకు దారి తీసే రహస్య సొరంగంలోకి వెళ్లిపోయాడు.

నాలుగు గంటలు అవుతుండగా రాజు ఈ సారి భుజం మీద ఒక మగ మనిషిని ఎత్తుకుని సొరంగం లోనుంచి బయటకొచ్చాడు.

"ఈ యప్ప ఎవురప్పా" ఆశ్యర్యంతో నోరెల్ల బెడుతూ అన్నాడు పూజారి.

"తెలిసి నోడే సామీ, సంపెత్తారేమోనని బయపడి ఎత్తుకొచ్చినా"

"ఎందుకు సంపాలను కున్నరో, వాళ్లలో ఒకడేమో" అన్నాడు పూజారి. నాడి చూసి నుదురు రుద్దుకున్నాడు పూజారి.

"బతికుతాడా సామీ" అని అడిగాడు రాజు.

"అన్నీ మూగి దెబ్బలు రా అప్పయ్యా, నాకు పసురు వైద్యం కూడా తెలుసు పసురేసి కట్టు కడితే ఎట్లాంటి దెబ్బలయినా మాయమై పోతాయి"అని ఆన్నాడు. "కాకపోతే ఆ పసురుకు కావల్సిన ఆకులు ఇప్పుడు నా కాడ లేవు నువ్వో పని చెయ్యి ఆ పిల్లోల్లని ఇంటికాడ ఇడిసి మాఇంటి కాడికిపో మాయాడదాన్ని లేపి పసురాకులు తీసుకురా " ఆ పసురుకు కావలసిన ఆకు పేర్లు చెప్పాడు.

నాలుగున్నర అవుతుండగా అప్సానా రుక్సానాలను ఇంటికాడ దిగబెట్టాడు. అక్కకు జరిగిందంతా దారిలో వివరిస్తా వచ్చింది అప్సానా.అందుకనే రాజు వాళ్లకు వీడ్కోలు చెప్పి వెళ్లిపోతావుంటే గట్టిగా వాటేసుకుంది రుక్సానా. థ్యాంక్స్ అని బుగ్గ మీద ముద్దుపెట్టింది. అప్సానా పెదాల మీద ముద్దు పెట్టింది.

అరగంటలో పూజారికి కావల్సిన పసురాకులు ఆయనకిచ్చి "ఈ మనిషి జాగ్రత్త" అని చెప్పి బంగళాకి వచ్చాడు.

బంగళా అడుగు పెట్టగానే సంద్య ఆనందంతో గంతులేసింది. "బావిలోనించి ఎటువంటి అరుపు ఇనపడక పోతే చచ్చిపోయినావే అనుకున్నా"అనింది. "అవును నీతో పాటు వున్న ఆ పిల్లెక్కడ" అని అడింది సంద్య.

"ఇంటికాడ ఇడిసేసి వచ్చినా" అన్నాడు.

"అవును బావిలోనించి ఎలా బయట పడ్డావ్ " అని అడిగింది ఆశ్చ్యర్యంగా.

"అవన్నీ మళ్లా మాట్లాడుకుందాం రెయ్యంతా నిద్ర లేదు " అని గదిలోకి వెళ్లి గడి పెట్టుకున్నాడు.

పోయే ముందు మాత్రం రుక్సానా వంటి మీది నగలు వున్న మూటను ఆమె చేతి కందించాడు. వాటిని చూసిన సంద్య కళ్లు పెద్దవి చేసింది. వాటిని చూసినప్పుడే ఏమి జరిగిందో కొంతవరకు వూహించింది. ఎందుకంటే కేశి రెడ్డి కూడా అప్పుడప్పుడు ఇలాంటి నగలే తీసుకొచ్చే వాడు. అంటే వీడు కేశి రెడ్డి కోటలోనించి బయట పడ్డాడు. మొదటి సారి తన నిర్ణయం సరైనదే ననిపించింది.

సెల్ఫ్ డబ్బా తెచ్చిన తంటా

మరుసటి రోజు సాయంత్రానికి ట్రాక్టరు నిండా చెనిక్కాయల మూటలుతో శివాపురం చేరుకున్నారు.

వూరులోకి అడుగు పెట్టగానే పెద్ద పెద్ద అరుపులు వినిపించాయి. ఎవరో కొట్లాడుకుంటున్నారు. ముఖ్యంగా ఆడవాళ్ల అరుపులతో వూరంతా గందరగోళంగా వుంది. గొడవ దగ్గరకెళ్ళి చూస్తే సుమారు ముప్పై మంది చేరి ఒకణ్ని చావగొడుతున్నారు.వాని పేరు రత్న శేఖర్. వూర్లో లేని గొప్పలు చెప్పుకుంటూ సెల్ఫ్ డబ్బా కొట్టుకోవడంలో రత్న గాడూ వాడి బూబూ ఒకర్ని మించినోళ్లు మరొకరు. అలా గొప్పలు చెప్పుకోవడం వల్ల వాళ్లెప్పుడు చిక్కుల్లో పడతుంటారు కానీ ఇలా చావు దెబ్బలు తినెంత డబ్బా కొట్టుకోరు.

విషయం కనుక్కొవడానికి ట్రాక్టరు దగ్గర కొచ్చిన వొకతన్ని "మామా ఎంది విషయం" అడిగాడు.

"ఒక్కువ డౌలు చెపితే ఇట్లే వుంటాది. అనవసరమైన యిసయాలు నీకేన్టికి గనీ పని చూసుకో "అన్నాడు

"విషయమేన్దో చెప్పమంటే జొల్లు చెప్తావెంది మామ నువ్వు. మ్యాటర్ జెప్పు "

"అదేరా ఆ శేష్ గాడు వూర్లోనించి ఎల్లిపోయాడంట. నిన్నంతా ఎతికినా కనపడలేదు కదా. మద్యాన్నం కాడ చింత సెట్టు కింద కూర్చుని వాణ్ని నేనే బెంగుళూరు బస్సెకించినా అని డౌలు సెప్తాంటే పట్టుకొచ్చి వుతుకుతాండారు" అని నవ్వేశాడాయన.

"యా టైం లో బస్సెక్కిచ్చినాడంట" రాజు అడిగాడు.

"రాత్రి పదకొండు గంటల కాడ" అని ధీర్గం తీస్తూ చెప్పి నవ్వాడు. ఆ నవ్వులో రాజు కూడా నవ్వు కలిపాడు.

"చెప్పినోనికి సిగ్గులే, ఇనేవోనికైనా వుండొద్దూ. రేత్రిల్లు వొంటికి పోవల్లన్నా యెనకంటి మడిసుండల్ల వానికి, అట్లాంటోడు కదిరికి పోయి బస్సెక్కిచ్చి వొగడే యెనిక్కి తిరిగి వచ్చినాడంటనా అదీ పదకొండు గంటల కాడ" అని నవ్వాడు. ఆ నవ్వుకు మిరిన్ని నవ్వులు కలిశాయి.

"ఏమో ఎవునికి తెలుసు నాలుగు పీకితే నిజం చెబుతాడని అనుకున్నారు. ఎంత కొట్టినా నేనే బస్సెక్కిచ్చినా అంటుండాడు" అన్నాడా పెద్దమనిషి.

ట్రాక్టరు ఆ గొడవ జరిగే ప్రాంతాన్ని దాటుకుని రామిరెడ్డి పాతింటికి వెళ్లే మలుపు తిరిగింది. రాజుకి రత్న గాన్ని చూసి బాదేసింది. రమేషుగాడి బందువులకి సంబందించిన ఇండ్లు సుమారు పదున్నాయి. నలవైకి పైగా జనం వున్నారు వాళ్లు. అందురూ తలా ఒక చెయ్యి వేసినా చాలు వొంట్లో ఎముకల్లే కుండా చావగొట్టెస్తారు. వా నదృష్టం బాగుండి వాళ్లమ్మ కన్నీళ్లకి వాళ్లు లొంగారు.

"పది రోజులు యెతుకుతాం వాడు దొరకలేదో యీని సావు మా చేతిలోనే" అని చెప్పి పంపించేశారు ఆవేశంలో వున్న కుర్రాళ్లు.

శేష్ గాడు వూరొదిలి యెల్లిపోవడానికి కారణం కూడా రత్న గాడే.

ఏడాది కింద ఎండాకాలం సెవలవులప్పుడు శేష్ గాడి నాన్న గొర్రెల మందలోని పొట్టేళ్లను అమ్మేసి టివి డివిడి ప్లేయర్ కొన్నాడు. ఎండాకాలం సెలవులన్నీ ఆ టివి ముందరే గడిచిపోయినాయి పిల్లోల్లకి. ఎంత లేదన్నా పది మంది పిల్లోల్లుండే వాళ్లు రమేష్ గాడి ఇంటి దగ్గర.జయం, అల్లరి రాముడు, చిత్రం లాంటి లవ్ స్టోరీస్ సీడీ ప్లేయర్లో పెట్టుకుని చూసేవాళ్లు. ఆ సినిమాల్లోని హీరోలతో రమేష్ గాడిని పోల్చి పొగిడి వాన్ని మునగ చెట్టు ఎక్కించేవారు. పొగడక పోతే టివి చూన్నిచ్చే వాడు కాదు రమేష్ గాడు.హిరోయిన్ గా మాత్రం రోజుకో అమ్మాయిని అనుకునే వాళ్లు.

"చా వాళ్లంతా కాదు వై, జయం సినిమాలో హీరోయిన్ లెక్కుండే వాళ్ల పాప కదా కాబట్టి సర్పంచ్ కూతురయితే హీరోయిన్ గా బాగుంటుంది" అన్నాడు రత్నగాడు. అందురు కూడా అవునన్నారు. కాదన్నోళ్లని ఇంట్లోనించి బయటికి తోసేశాడు. "లే యీ పొద్దునుంచి ఆ పాపే మన హీరోయిన్"అన్నాడు. సదా ప్లేస్లో నిహారికని, నితిన్ ప్లేస్లో వాన్ని, సర్పంచ్ గాన్ని విలన్ గా వూహించు కోవడం మొదలెట్టాడు.

"ఆ సినిమాలో విలన్ గోపిచంద్ కదరా, సదా బావ కదా వాడు" అనేవోళ్లు పిల్లోల్లు.

"కానీ మన సినిమాలో మాత్రం విలన్ వాళ్ల నాన్నే, ఇప్పుడు చెప్పు నేను దాన్ని ప్రేమిస్తే మాకడ్డం వాళ్లప్పే కదా" అనేటోడు.

సర్పంచిళ్లు దాటుకుని పోయిన ప్రతిసారి నిహారిక కనపడుతుందేమోనని తొంగి చూసేవోడు. అది ఎప్పుడైనా నీళ్లకి బోరింగు కాడికి వచ్చిందంటే దారిలో దాన్ని చూసి వెకిలి నవ్వు నవ్వేటోడు. అది బోరుకాడికి వస్తుందనగానే ఆ రోజు గొర్రెలలోకి పోయేవాడు. ఆ రోజంతా సర్పంచోళ్ల బోరుకాడే గొర్రెలు మల్లేసేవాడు.

శేషు గాడు ఆమె యెంట పడుతుండటం, వెకిలి నవ్వు నవ్వుతుండటం భరించలేక ఒక రోజు కమలతో "ఎందుకే వాడట్ల చూస్తున్నాడు" అనడిగింది. కమల జడ్.పి.టి.సి. రమాంజి గాడి కూతురు.

"వాడా. . . వాళ్లింట్లో సినిమాలేత్తారు. దాన్లను చూసి వాడు హీరోగా, నిన్ను హీరోయిన్ గా అనుకుంటా రంట. నిజంగానే హీరో అయిపోదామనుకుంటుండాడు. అందుకే నీకు లైనేత్తా వుండాడు." అనింది కమల.

నిహారిక వాణ్ని కిందనుంచి పైదాక పరీక్షించి చూసింది. నల్లటి శరీరం కాకపోతే కండలు తిరిగుంటాది వాడి శరీరం. అవి చూపించడానికి కట్ బనియన్లు వేస్తుంటాడు. అంత ఎత్తు కాదుగనీ పరవాలేదు. రోజూ వాడు చూసేటప్పుడు వాణ్ని చూసి నవ్వేది. అంతే మనోడి మడ్డ నిగిడింది.

"తను నన్ను చూసి నవ్వింది" అని సఖి సినిమాలో మాదవన్ లా ఆ రోజంతా ఎగిరాడు.

"రేయ్ ఇదంతా నా వళ్లే కాబట్టి నాకు కళ్లిప్పించు" అన్నాడు రత్నగాడు.

నిహారిక పెద్దమనిషయ్యి అప్పటికి రెండేళ్లయింది. అది పెద్ద మనిషయిన రెండు నెలలకే దాని మేన మామ యెంకయ్య పిసికి దానిలో కసి రేపాడు.వానితో పడుకుని కడుపొచ్చి అబార్షనయ్యిందని ఒక పుకారు. కానీ అందులో నిజం లేదు పడుకో బెట్టేసే టయానికి వాళ్లత్త పసి గట్టి వూరికి పంపించేసింది.మామ రేపిన కసిని ఎవురితో తీర్చుకోవాలో తెలీక తనకలాడుతావుంది పాపం. కరెక్ట్ టైంలో దొరికాడు శేషు గాడు. ఒక వేళ వీనితో చేస్తా దొరికిపోయినా వాడే బలవంతంగా చేశాడని చెప్పడానికి కూడా సిద్దపడిపోయి వానికి కమలతో కబురుపంపింది.

"ఆ యమ్మ పొద్దన్నే అయిదు గంటలప్పుడు కాలేజీ కాడున్న కరేపాకు చెట్టుకాడుంటదంట ఆటికి పో" అనింది శేషు గానితో.

పొద్దున్నేనే కాపు కాశాడు. సరిగ్గా అయిదుకి నిహారిక వచ్చింది.

"ఎంది నన్ను ప్రేమిస్తాన్నావంట " అని అడిగింది.

"అవును" అన్నాడు.

"ఎందుకు?"

"తెలీదు. . తెల్లగా వుంటావు. అందంగా వుంటావు. సూడగానే ముద్దు పెట్టుకోవాలని పిస్తాది" అన్నాడు.

"నేను తెల్లగుంటాను సరే నువ్వు ఆపోజిట్ కల్లరే" అంది వాని కలర్ ని అవమానించింది.

"మ్మే. . .నా కల్లర్ అవమానించద్దు దేవుడిచ్చినాడు దానికి నేనేమి చేసేడిది" అన్నాడు అలిగినట్టు.

నిహారిక పక పక నవ్వింది వాడలగడం చూసి "ప్రేమ పరాచికాలుండవా ఎంది" అనింది.

"అంటే నువ్వు నన్ను ప్రేమిస్తా వుండావా" అన్నాడు ఆశగా.

ఎవరో అటువైపు వస్తున్న శబ్దం విని "సరే మల్లా ఎప్పుడైనా కలుద్దాం" అనేసి నవ్వుకుంటూ వెళ్లిపోయింది. పోతూ పోతూ "ఈ విషయం ఎవరికీ చెప్పొద్దు" అనింది.

ఆ రోజు శేషు గాని ఆనందానికి అంతు లేదు. కేకలు పెడుతూ వూరంతా ఎగిరాడు. వేటలో కూడా మూడు వుడుములు పట్టి తెచ్చాడు. సర్పంచోళ్లింటికి ఒక వుడుముని పంపించాడు. బసవయ్య "ఎందిరా మీ నాయన వచ్చేవోడు నువ్వొచ్చినావు " అన్నాడు. "ఈ పొద్దు నేనే గదా యాటకి పోయింది " అన్నాడు. నిహారిక బయటికి రాగానే "నీకోసమే" అని ఆ పిల్లకు మాత్రమే వినిపించేలా అన్నాడు.

"ఇట్ల పబ్లిక్ గా మాట్లాడుకోవడం కష్టంగా వుంది. ఎవరైనా చూస్తే ఇంకంతే" అనింది పొద్దున్నే కరివేపాకు చెట్టుకాడ.

"అదిగో ఆ చుక్కల బావికాడ గుబురు తుమ్మ చెట్టు కాడికి పొద్దున్నే చెబెత్తుకుని వచ్చేయ్" అన్నాడు.

మరుసటి రోజు కోడికూడా కూయక ముందే చెంబు పట్టుకుని ఆ చెట్టుకకాటికి పోయింది. అక్కడ ఎవరూ కనపడలేదు. కీచు రేవులు అరుపులు తప్ప ఏమివినిపించడం లేదు. అకస్మాత్తుగా శేషు చెట్టు కొమ్మల మద్య నుండి బయటకు వచ్చి "బూ.. . . " అనరిచాడు. నిహరిక బెదురుకొని అరచబోయింది. అరుపుకూడా బయటికి రాకుండ నోరదిమేశాడు. ఆ కొమ్మల మద్యలోకి లాక్కుపోయాడు.

లోపల అంతా వెచ్చగా అనిపించింది. ఆ చెట్టుకొమ్మలు గుబురుగా కింద నేల వరకు అల్లుకుంటే శేషు దాని మద్యన కొమ్మలన్నీ నీటుగా కొట్టేసి గుడిసెలా చేశాడు. మద్యన చెట్టు మొదలు దానికి ఆనుకుని కూర్చున్నాడు. ఎదురుగా నిహారిక కూర్చుంది. అర్దగంటకు పైగా మాట్లాడు కున్నారు.

"వచ్చే వారం కాలేజీ ఓపెనింగు కదిరి ప్రైవేటు స్కూలికి పంపేస్తున్నారు నన్ను" అని నిహారిక అంటే.

"మా గొర్రె అమడాల పిల్లలని ఈనింది" అన్నాడీడు. అంతకంటే ఏమ్మాట్లాడు కుంటారు.

వాళ్లిద్దరి మనుసుల్లోనూ ఒకటే ఆలోచన అదెట్లా బయట పెట్టాలో తెలీక చస్తావున్నారు. ముట్టుకుందామంటే దూరం జరిగింది. రెండు నెలల పాటు ఒకే తంతు. వాడు గట్టిగా ఈలేయడం, ఈల వినిపించిన పది నిమిషాలకి చెంబట్టుకుని ఈ పిల్ల రావడం.

ఒక రోజు ధైర్యం చేసి చేయి పట్టుకున్నాడు. గుండెల్లో దడ పుట్టి భయం వేసి పారిపోయింది నిహారిక.

"నేనంటే ఇష్టం లేదా" అన్నాడు మరుసటి రోజు. సమాదానం చెప్పకుండా మోనంగా వుండిపోయింది. దగ్గరకు వచ్చి చేయి పట్టుకున్నాడు. వద్దనలేదు. ధైర్యం చేసి నడుము పట్టుకున్నాడు. కాదనలేదు గానీ నిహారికగుండెల్లో రైల్లు పరిగెత్తాయి. అనవసరంగా కమిట్ అయ్యానేమో అనుకుంది. వెళ్లిపోదాం అనిపించింది. ఎం చేస్తాడో చూద్దామని మోనంగా వుంది.

వానికి కూడా ఆ అనుభవం కొత్త. ఏమి చేయాలో తెలీక గుటకలు మింగాడు. ధైర్యం చేసి ఆమె శరీరానికి తన శరీరం ఆనించి చెంపల మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. గట్టి ఆమె గుండెల మీదున్న చను ముచ్చికలు సూదుల్లా ఛాతికి గుచ్చుకున్నాయి. ఆమె శరీరం వెచ్చని ఆవిర్లు కక్కుతొంది. గట్టిగా కరుచుకున్నాడు. ఆమె కూడా కరుచుకుంది. ఒకరి పిర్రల మీద ఒకరు చేతులేసుకుని పిసుక్కున్నారు.

నిగిడిన వాని మగతనం ఆమె పొత్తి కడుపును కుమ్మేస్తొంది. ఆమెను చెట్టు మొదిటి అదిమి తన మగతనంతో పొడుస్తున్నాడు. అది బట్టల మీదనే ఆమె ఆడతనాన్ని వెతుక్కుంటొంది. ఆ ప్రక్రియలో తెలీకుండా ఆమె ఆడతనపు శిఖరాగ్రాన్ని పలుమార్లు తాకింది. ఇద్దరి శరీరాలు వేడి తగ్గాక దూరం జరిగారు.

చెరిగిన బట్టలను ఆమె సర్దుకుంది. వాడు లుంగీ ఎగ్గట్టుకున్నాడు.

ఎమీ తెలియని ఇద్దరు కుర్రకుంకలు పై పై పనులే పెద్ద ఘనకార్యంలా ఫీలయిపోయి ఇంటిదారి పట్టారు.​