Incest/Taboo కత్తి [Completed]

పొద్దున్నే భారతికి మెలుకువ రాగానే లేచి కొడుకు గదిలోకి వెళ్ళింది, కొడుకు పెద్ద కూతురు ఇద్దరు వాటేసుకుని పడుకున్నారు. చిన్నగా తట్టిలేపితే లేచింది పల్లవి.

భారతి : గ్రైండర్లో పిండి పెట్టాను, పట్టుపో అనగానే పల్లవి లేచి చిన్నా మొహం చూసి సరేనంటూ బైటికి వెళ్ళిపోయింది.

కూతురు వెళ్ళిపోయాక చిన్నా పక్కన పడుకుని చూస్తుంటే, చిన్నా కళ్ళు తెరిచాడు. ఏంటి పొద్దున్నే అంటుంటే కాలేసింది మీద.

భారతి : నిజం చెప్పాలి

చిన్నా : సరే..!

భారతి : నిన్న నీ అక్కని తీసుకుని బైటికి వెళ్ళావ్, ఒక రోజంతా ఇంటికి రాలేదు. పైగా దాని పుట్టినరోజు నిన్న. అదేమైనా అడిగిందిగా నువ్వేమైనా తీర్చావా ?

కొడుకు సమాధానం చెప్పకుండా చూస్తూ నవ్వుతుంటే.. చెప్పరా అని మళ్ళీ అడిగింది.

చిన్నా : ఎం అవ్వలేదు, నేనేం చెయ్యలేదు.. సరేనా

భారతి : నిజంగా

చిన్నా : ఒకవేళ దాన్ని ఏమైనా చేసానే అనుకో, నువ్వేం చేస్తావ్

భారతి మౌనంగా ఉంది

చిన్నా : కదా.. అబద్ధం కాదు, నిజంగానే ఏమి చెయ్యలేదు

భారతి : ఎందుకు చెయ్యలేదు

చిన్నా : అంటే ఏంటిప్పుడు.. ఏమైనా చెయ్యాలా

భారతి : దానికి నువ్వంటే ప్రాణం, అది ఎలా ఆలోచిస్తుందో నాకు తెలుసు. పైగా దానికి సిగ్గు ఎక్కువ అని ఆపేసి కొడుకు వంక చూసింది

చిన్నా : పెళ్లి చేద్దాం దానికి

భారతి : కానీ.. చిన్నా ఏం ఆలోచిస్తున్నావ్

చిన్నా : చూద్దాం.. చిన్నగా పెళ్ళికి ఒప్పిద్దాం. మనిషికి ఒక తోడు అవసరం అని దానికి అర్ధమయ్యేలా చేస్తాను.

భారతి : దానికి నీతో ఉండాలని ఉంది

చిన్నా : అది కుదరదు, నువ్వు ఏదేదో అలోచించి దానికి ఏవేవో చెప్పి దాని జీవితం నాశనం చెయ్యొద్దు. ఇప్పటికే చిన్నదానికి నాకు దూరం పెంచేశావ్. అది నేను ఇంట్లో ఉంటె కనీసం ఊపిరి కూడా పీల్చుకోలేకపోతుంది అని లేచాడు.

భారతి : నేనేం చేశాను అని ఏడుపు మొహం పెట్టింది, మళ్ళీ వెంటనే అందుకేనా వచ్చిన దెగ్గర నుంచి ఒక్క రోజు కూడా ఇంట్లో లేవు, పగలు ఉండట్లేదు రాత్రి ఉండట్లేదు. అని చిన్నా చెయ్యి పట్టుకుంది.

కాదు, అక్షిత కోసం. అది నా పెళ్ళాం కావాలంటే ఇంకా చాలా చెయ్యాలి. మనసులోనే అనుకున్నాడు. భారతి కొడుకు ఏమైనా చెపుతాడేమో అని చూస్తుంటే ఆకలేస్తుంది అని మాత్రమే అన్నాడు.

భారతి : అయిపోయింది, పిండి పడుతుంది నీ అక్క. చేసేస్తాను.

చిన్నా : దాహంగా ఉంది అని సాగతీసాడు

భారతి నవ్వుతూ అయ్యో చిన్న పిల్లాడివైతే పాలు పట్టేదాన్ని అని తన సన్ను పట్టుకుని ఊపుతూ చెప్పింది. చిన్నా మంచం మీద కూర్చుంటూ అవునా ఇప్పుడు కూడా పట్టొచ్చు నేనేమి అనుకోను

భారతి : నువ్వేమి అనుకోవు బంగారం, పాలే రావు

చిన్నా : పోవే అని నవ్వుతూ కిచెన్లోకి వెళ్ళాడు.

కిచెన్లో పల్లవి గ్రైండర్ దెగ్గర కూర్చుని ఉంటె వెళ్లి ఎదురు కూర్చున్నాడు. చూసి నవ్వింది. ఇక్కడే ఉండు నేనెళ్ళి మొహం కడుక్కుని వస్తా అని లేచెళ్లింది. సరే అని కూర్చున్నాడు. కాసేపటికి పల్లవి కొంగుతో మొహం తుడుచుకుంటూ వస్తుంటే నడుము, దానితోపాటు బొడ్డు కూడా కనపడింది. పల్లవి వస్తూనే ఏంట్రా అంటే లేచి గిన్నెలో పిండి కొంచెం చేతిలో తీసుకుని నడుము పట్టుకుని నొక్కాడు. రేయి.. అంటుంటే ఇంకొంచెం పిండి తీసుకుని మళ్ళి బొడ్డు దెగ్గర నుంచి పైట లోపలే జాకెట్ మీద పూస్తూ కుడి రొమ్ముని పట్టుకున్నాడు.

పల్లవి : ఏమైందిరా.. కళ్ళు మూసుకుంది

చిన్నా : ఊరికే.. ముద్దొచ్చావ్. అని రొమ్ముని పట్టుకుని దెగ్గరికి లాక్కుని బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాడు. ఇంతలో వెనక భారతి రాగి చెంబు ఎత్తి గట్టిగా కొట్టింది. పల్లవి వెంటనే అటు తిరుగుతూ పైట సర్దుకుంది. పైటకి పిండి అంటలేదు కాబట్టి హమ్మయ్యా అనుకుంది, కానీ ఈలోపే భారతి పల్లవి దెగ్గరికి వచ్చి పల్లవి పైట తీసి చూసింది. పల్లవి వెంటనే భయంతో అక్కడి నుంచి పారిపోయింది.

చిన్నా : నువ్వున్నావే..

భారతి : నాకు తెలిసిపోయిందని తెలిస్తే కొంచెం దాని సిగ్గు పోతుందని అలా చేశాలేరా.. అని నములుతుంటే ఎం తింటున్నావ్ అని అడిగాడు.

భారతి : కొబ్బరి.. కావాలా అని నాలిక చూపించింది. వెంటనే అమ్మ మూతిలో నాలిక దూర్చేసి కొబ్బరి కోసం వెతుకుతుంటే భారతి అందనివ్వకుండా వెనక్కి జరుగుతుంటే నడుము మీద చెయ్యేసి గట్టిగా దెగ్గరికి లాక్కున్నాడు. భారతి వెంటనే వదిలించుకుని, రేయి పిండి.. అంటుంటే అవునా అంటూ కుడి చేతితో భారతి సన్ను పిసుకుతూ తుడుచుకుంటూ గట్టిగా పట్టుకుని చూసాడు.

చిన్నా : అమ్మా.. నాన్న బాగా పిసుకుతాడా, చూడవే ఎంతున్నాయో

భారతి : మోసేదాన్ని నాకు తెలుసులే.. అయిపోయిందా.. పోవచ్చా

చిన్నా : ఓహ్.. నాకోసం ఆగావా.. వెళ్ళు వెళ్ళు

చిన్నా అలా వెళ్ళమంటాడని అనుకోలేదు. సర్లే మళ్ళీ చూడొచ్చు అని టిఫిన్ చెయ్యడానికి వెళ్ళింది.

సోఫాలొ కూర్చుని టీవీ చూస్తుంటే పల్లవి టిఫిన్ ప్లేటుతో వచ్చింది, ఒక ప్లేటు తమ్ముడికి ఇచ్చి ఇంకో ప్లేటుతో పక్కన కూర్చుంది.

చిన్నా : రెండు ఇడ్లీలు, రెండు అట్లు.. కాంబో ఆఫర్ ఇవ్వాళ అని తింటూ టీవీ చూస్తున్నారు. తింటూ తింటూ అక్కా ఏంటి అక్కడా అనగానే పల్లవి అటు చూసింది, వెంటనే ఒక ఇడ్లీ తీసి అక్క ప్లేటులొ వేసాడు. పల్లవి ఎక్కడా అని చూసి డౌట్ వచ్చి తన ప్లేటు చూసుకుంది.

పల్లవి : రేయి, ఎక్కువ చెయ్యకు. నీ ఇడ్లీ నువ్వు తీసుకో

చిన్నా : నాది నేను తింటున్నా, నువ్వే ఓవర్ యాక్షన్ చెయ్యకు.

పల్లవి : అమ్మా.. అమ్మా.. అని లేచింది. రేయి నీ ఇడ్లీ నువ్వు తీసుకో అని ఇద్దరు పొట్లాడుకుంటుంటే చిన్న చెల్లి సిరి తన రూము నుంచి చూస్తుంది.

భారతి ఒక ప్లేటు చిన్న అక్క రూముకి, ఇంకో ప్లేటు చెల్లి రూములోకి ఇచ్చి వచ్చి తన ప్లేటు తెచ్చుకుని సోఫాలొ కూర్చుంది.

చిన్నా : అయిపోయిందా సప్లై

భారతి : వాళ్లంతే.. ఒకటి బైటికి రాదు, ఇంకోటి ఎప్పుడు ఫోనులోనే ఉంటుంది.

చిన్నాకి ఫోను వస్తుంటే లేచాడు, సింకులొ చెయ్యి కడుక్కుంటూనే హలో అన్నాడు.

సంధ్య : చిన్నా నేను సంధ్యని

చిన్నా : సంధ్యా.. చెప్పవే, ఎలా ఉన్నావ్

సంధ్య : బాగున్నాను. నువ్వెలా ఉన్నావ్. ఒక్కసారి కనిపించవా (బతిమిలాడింది)

చిన్నా : ఉమ్మ్... ఇవ్వాళ సర్పంచ్ ఆఫీస్ ఉంది కదా, మీ ఊరి నడిబొడ్డులొ ఉంటాను. వచ్చి చూడు.

సంధ్య : అదేంటి.. చిన్నా.. నిజంగానా ఊరికే అంటున్నావా

చిన్నా : నిజమే

సంధ్య : వద్దు చిన్నా.. ఇక్కడ అంతా రాక్షసులు

చిన్నా : ఏంటి నాకంటేనా.. వేరే పని మీద వస్తున్నాలే. త్వరలోనే నిన్ను కలుస్తాను. సరేనా

సంధ్య : అలాగే..

చిన్నా : ఏమంటున్నాడు నీ కొడుకు.

సంధ్య : పక్కనే ఉండి వింటున్నాడు.

చిన్నా : అమ్మా నాన్నా మాట్లాడుకునేటప్పుడు వినకూడదని చెప్పలేదా

సంధ్య : వెళ్ళిపోయాడులే.. చిన్నా నువ్వు ఇందాక నీ కొడుకు అనగానే పాపం చిన్నబుచ్చుకున్నాడు. ఇప్పుడు అమ్మా నాన్నా అనేసరికి ఎంత సంబరంగా వెళ్ళాడో

చిన్నా : మన బిడ్డేగా

సంధ్య : సరే.. తప్పకుండా కలుస్తావుగా, నీతో చాలా మాట్లాడాలి

చిన్నా : తప్పకుండా

సంధ్య : ఎదురు చూస్తుంటాను. నా దెగ్గర ఫోను లేదు. దీనికి చెయ్యకు.

చిన్నా : అదేంటి.. ఫోను లేదా.. అని ఆగిపోయి సరేలే అన్నాడు

సంధ్య : ఉంటాను, అని పెట్టేసింది.

ఎందుకో సంధ్య ఏడుస్తున్నట్టు అనిపించింది. మళ్ళీ చేద్దాం అని ఫోను చూసినా ఆగిపోయి ఇంట్లోకి వచ్చేసాడు. ఎదురుగా నాన్న.

వీరారెడ్డి : నీ పనులు ఇంకా అయిపోలేదా.. ఎన్ని రోజులు తిరుగుతావు

చిన్నా : ఆమ్మో.. చాలా పనులున్నాయి. ఇవ్వాళ పంచాయితీ ఉంది వస్తున్నావా

వీరారెడ్డి : నాకు తెలీకుండా ఎవడ్రా పంచాయతీ పెట్టింది

చిన్నా : నేనే.. పిలుపొస్తుందిలే అని నవ్వుతూ బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

ఈసారి మళ్ళీ ఫోను మోగింది. అది అక్షిత నుంచి.

చిన్నా : చెప్పవే

అక్షిత : ఒక్క ఫోను కూడా లేదు. ఏం చేస్తున్నావ్ అస్సలు. నేను నిన్ను చూడాలి

చిన్నా : చూద్దువు చూద్దువు.. ఓ రెండు రోజులు ఆగు. ఒక రోజు మొత్తం నాతోనే ఉంచుకుంటా

అక్షిత : అవునా.. ఎలాగ ?

చిన్నా : కాలేజీ ఎప్పుడు మొదలయ్యేది

అక్షిత : ఆల్రెడీ మొదలయింది. నేనే నీకోసం వెళ్లకుండా ఇంట్లోనే ఉంటున్నాను.

చిన్నా : నువ్వు కాలేజీకి వెళ్ళు. ఎల్లుండి కిడ్నాప్ చేస్తాను. సరేనా

అక్షితకి చిన్నా గురించి తెలుసు కాబట్టి, సరే అని పెట్టేసింది. ఇంట్లోకి వెళ్లి తన బ్యాగు తీసాడు. శృతి తన కోసం చేయించిన ఉంగరం తీసి వేలుకి తొడిగాడు. చిన్నా గురించి తెలిసిన శృతి, గొడవ జరిగినప్పుడు కూడా ఉపయోగ పడేలా ఉంగరం మధ్యలో మరకత రాయి పెట్టించింది. చాలా ప్రత్యేకంగా చేయించింది. కొంచెంసేపు ఇంట్లోనే కూర్చుని పదకొండు అలా అవుతుండగా లేచి చిన్నగా నడుస్తూ పక్కూరి కంచె వరకు వెళుతుంటే ఎండకి ఎవరి గొడవలో ఉన్న వాళ్ళందరూ చిన్నా వంక చూసి లేచి నిలబడ్డారు. దూరంగా ఉన్న వాళ్ళు చిన్నగా మాట్లాడుకుంటుంటే దెగ్గరగా ఉన్న వాళ్ళు కళ్ళప్పగించి చూస్తున్నారు.

అందరూ చూస్తుండగానే పక్కూరి కంచె దాటి లోపలి అడుగు పెట్టాడు. కంచె లోపల ఉన్న ఆ ఊరి వాళ్లకి కూడా ముందు ఎం అర్ధంకాలేదు. వెంటనే తేరుకుని కొంతమంది భయంతో పక్కకి జరిగితే కొంతమంది కర్రలు అందుకుని నిలబడ్డారు. చిన్నా మాత్రం అడుగు తడబడకుండా ఫోను చూసుకుంటూ అలానే సర్పంచ్ ఆఫీసు వరకు వెళ్లి అక్కడ వేప చెట్టు గద్దె ఉంటె దాని మీద కూర్చున్నాడు. ఊరి మగాళ్లందరూ చెట్టు చుట్టూ చేరారు. కొంతమంది గొడవకి దిగి కొట్లాడాలని ఉన్నా ఇంకా పెద్ద మనుషులు రాలేదుగనక తొందరపడకూడదని ఆగిపోయారు. చిన్నా అస్సలు తల ఎత్తలేదు, ఫారెన్లొ ఉన్న శ్రుతీతో చాట్టింగులో ఉన్నాడు.

పదినిమిషాల్లోనే ప్రతాపరెడ్డి కొడుకు వరదారెడ్డి తన మనుషులతో వచ్చాడు. చిన్నా అస్సలు చూడను కూడా లేదు, దానికి వరదారెడ్డికి ఇంకా మండింది. తన ఎదురుగా ఉన్నది వీరారెడ్డి కొడుకు అని తెలిసినా కావాలనే ఎవరు నువ్వు అని అడిగాడు

చిన్నా : నువ్వెవరు

వరదారెడ్డి పిడికిలి బిగపట్టాడు. ఈ ఊరి పెద్దమనిషి ప్రతాపరెడ్డి కొడుకుని. ఇప్పుడు చెప్పు నువ్వెవరు ?

చిన్నా : పేరు చిరంజీవి, పక్కూళ్ళో ఉంటాను.

వరదారెడ్డి : నీ అయ్య పేరేంది

చిన్నా : యే.. నీ యమ్మని పంపుతావా అని పుసుక్కున నవ్వాడు.

మరి తన నాన్నని తక్కువ చేసి మాట్లాడితే ఊరుకుంటాడా, అదే అనుకున్నారు అక్కడ ఉన్న కొంతమంది ముసలోళ్ళు. చుట్టూ ఉన్న ఊరి జనమందరి ముందు జరిగిన ఘోర అవమానానికి పళ్ళు కొరుకుతూ పక్కనే ఉన్నవాడి కత్తి తీసుకుని మీదకి వస్తుంటే అందరూ వెనక్కి జరిగారు. ఇవ్వాళ వీరారెడ్డి కొడుకు ఐపోతాడేమో అనుకున్నారు అంతా.. ఇంతలోనే చిన్నా ఫోను చెవిలో పెట్టుకుని హలో అత్తా.. అన్నాడు. కత్తి దూసుకుంటూ వచ్చిన వరదారెడ్డి ఆగిపోయి చూసాడు. అవతల ఫోను మాట్లాడుతున్నది తన తల్లే అని తెలీదు వరదాకి.

కావ్య : హలో.. ఎవరు ?

చిన్నా : నీ కూతురి మొగుడిని

కావ్య : రేయి అంది కోపంగా వెంటనే గుర్తుపట్టి

చిన్నా : నీ కొడుకు కత్తి పట్టుకుని నన్ను చంపుదామని నా ముందు నిలబడ్డాడు, నువ్వే జెప్పు ఎం జెయ్యాలా ఈడ్ని.. నీ మొహం చూసి వదిలేదా.. లేక నా పెళ్ళాం మొహం చూసి వదిలేదా

కావ్య మాట్లాడేలోపే వెనక మూడు కార్లు వచ్చి ఆగాయి. తొంగిచూస్తే అందులో నుంచి ప్రతాపరెడ్డితో పాటు సర్పంచు ఇంకో ఇద్దరు పెద్ద మనుషులు కూడా దిగారు.

చిన్నా : పెద్ద మనుషులు ఒచ్చుండారులే.. సర్లే నువ్వు పెట్టేయ్యి అని ఫోను కట్ చేసి కాలు మీద కాలు వేసుకుని కూర్చున్నాడు.

ఇదంతా గంట ముందు నుంచే తన కన్నతండ్రి కోసం ఎప్పుడు వస్తాడా ఎప్పుడు చూస్తానా, మా అమ్మ అతని గురించి చెప్పింది అంతా నిజమేనా అని అదే చెట్టు మీద కూర్చుని ఎదురు చూస్తున్నాడు అంజి. చిన్నా లెక్కలేనితనం చూసి తన అస్సలైన నాన్న అంటే ఇలానే ఉంటాడు. ఇలా కదా ఉండాలి అని సంబరపడుతూ తరవాత ఏం జరుగుతుందా అని ఆసక్తిగా ఎదురు చూస్తున్నాడు.

వరదారెడ్డి తన తండ్రిని చూసి : నాయనా.. ఈడు ఆ వీరారెడ్డి కొడుకు, వదలద్దు ఏసేద్దాం

చిన్నా : అబ్బో ఇప్పటిదాకా నువ్వు పీకిందేందిరా, ఏసీ మీ నాయనకి గిఫ్టు ఇయ్యాల్సింది.

ప్రతాపరెడ్డి : ఈ పొద్దు నువ్వు ఊరు దాటేదెలేదు అని అరుస్తూ పంచె కడుతుంటే వెనక వచ్చిన సర్పంచు మిగతావాళ్ళు ఆపారు.

చిన్నా : ఆయన్ని తరువాత, ముందు నా సంగతి తేల్చు సర్పంచు అని సర్పంచు వంక చూసాడు.

సర్పంచు : ఏంది తేల్చేది, కట్టుబాట్లు దాటినందుకు నిన్ను రెండూర్ల నుంచి వెలెయ్యాల

చిన్నా : కట్టుబాట్లా కారంబీడీ కట్టా

అంతలోపే ఇంకో మూడు కార్లు, వెనక పెద్ద ట్రాక్టరు నిండా జనంతో వీరారెడ్డి దూసుకొచ్చాడు. ముందు అందరూ గొడవ పడుతుంటే ఇద్దరు ముగ్గురు పలుకుబడి ఉన్నవాళ్లు అటు ఇటు సర్ది చెప్పి కుర్చీలు వేసి కూర్చోబెట్టారు. అస్సలైతే పెద్దమనుషులు గద్దె మీదా పంచాయితీ న్యాయం కోసం వచ్చినవాళ్లు కింద అటు ఇటు నిలబడతారు. కానీ ఇక్కడ విరుద్ధంగా పెద్దమనుషులు అంతా చెరోవైపు నిలబడితే చిన్నా గద్దె మీద కూర్చున్నాడు. ఇరువైపునా చెక్క కుర్చీలు వేశారు. సర్పంచుకి కూడా చెక్క కుర్చీ వేశారు, సర్పంచు కుర్చుంటుండగానే చిన్నా వెంటనే లేచి అదే ఊపులో వరదారెడ్డి చేతిలో ఉన్న కత్తి తీసుకుని సర్పంచు కూర్చున్న కుర్చీ కాలు నరికేసి అదే స్పీడులో వెళ్లి గద్దె మీద కూర్చున్నాడు.

అందరూ ముందు భయపడ్డా సర్పంచుని లేపారు. చిన్నా చేతిలో కత్తి ఇంకా అలానే ఉంది.

వీరారెడ్డి : చిన్నా..!

చిన్నా : ష్.. మన పంచాయితీ ఇంట్లో.. ఇక్కడ నాకు ఎవరైనా ఒకటే.. ఎవరైనా అని తన ఊరి వాళ్ళని పక్కూరి వాళ్ళకి అందరికి కత్తి చూయించాడు. చిన్నా హైటు, బాడీ రెండు బాగా కలిసొచ్చాయి. ఒక్క అరుపుకి అందరూ మౌనం. గాలి కూడా వీయడం ఆగిపోయింది. అంజి చెట్టు కొమ్మని కరుచుకుని తన నాన్నని చూస్తున్నాడు. చెవులకి ఇంకేమి వినపడట్లేదు అని తెలియగానే చిన్నా మొహం సర్పంచు వైపు తిరిగింది.

నిన్న నీ ఇంటికి పోస్టు వచ్చింది, రాసింది ఎవరో తెలుసునా నా మావ జోగిరెడ్డి పెద్దకూతురు లావణ్య. పొయ్యి పిలవండి. అని ప్రతాపరెడ్డి వంక మిగతా మనుషుల వంకా చూసాడు. వీరారెడ్డికి అర్ధమైంది, ఇదంతా లావణ్య కోసమని. కొడుకు మీద నమ్మకమున్నా మనసులో భయంగానే ఉంది. ప్రతాపరెడ్డి క్రురత్వం గురించి పూర్తి అవగాహన ఉంది వీరారెడ్డికి, దేనికైనా సిద్ధంగా ఉండమని తన మనుషులకి సైగ చేసాడు. కాసేపటికి లావణ్య తన తండ్రితోపాటు వచ్చింది. ముందు అర్ధంకాకపోయినా చెట్టు కింద కూర్చున్న చిన్నాని చూడగానే సంతోషంతో కళ్ళు తుడుచుకుంది. ఆగలేక చిన్నా దెగ్గరికి వెళ్లిపోతుంటే చిన్నా ఆగమని సైగ చేసాడు, అర్ధమయ్యి ఆగిపోయింది.

చిన్నా : లావణ్యా నువ్వు సర్పంచుకి ఉత్తరం రాసావు అవునా

కోపంగా చూస్తున్న తన నాన్న జోగిరెడ్డి నుంచి దూరం జరిగి అవును అంది ధైర్యంగా, చిన్నా వచ్చాక ఇంకెందుకు భయం.

చిన్నా : సర్పంచు గారు ఆ ఉత్తరం ఏది ?

సర్పంచు : నాకే ఉత్తరం రాలేదు.

చిన్నా : రెండు సార్లు రాసింది, రెండు సార్లు రాలేదా ?

సర్పంచ్ : రాలేదు

చిన్నా : ఏ కళ్ళు కాకులు దెంగాయా అనగానే అందరికి నవ్వొచ్చినా ఆపుకున్నారు. ఇదిగో అందరూ చూడండి, సర్పంచు నుండి ఏ విధమైన సహకారం రాకపోవడంతో వేరే దారిలేక నాకు రాసిన ఉత్తరం అని లావణ్య వంక చూసాడు. నిజానికి లావణ్య కాళీ పేపరు మీద సంతకం మాత్రమే పెట్టింది, అందులో ఏమి రాయలేదు. లావణ్య అవును అంది మళ్ళీ

చిన్నా లెటర్ చదువుతూ, చిన్నా.. అంటే నేనే.. ఇక్కడ నా చదువు మానిపించేసారు. బలవంతంగా పనులు చేయించుకుంటున్నారు. మొన్న వాతలు వచ్చేలా కొట్టారు కూడా అని లావణ్య వంక చూడగానే లావణ్య చేతులు చూయించింది. అవి ఆ రోజు చిరంజీవి కోసం ప్రతాపరెడ్డి వెతుకుతున్నప్పుడు సహకారం తెలుపుతూ జోగిరెడ్డి పెట్టిన వాతలు.

చిన్నా మళ్ళీ చదువుతూ ఇక్కడ సర్పంచుకి ఉత్తరం రాసాను, నాకు ఎటువంటి సహకారం కానీ సమాధానం కానీ రాలేదు. బట్టతలకి పట్టుదలకి తేడా తెలియని ఆ గొట్టంగాడు సర్పంచు ఎలా అయ్యాడో నాకు అర్ధంకావడంలేదు. ఊరంతా శబ్దం రాకుండా నవ్వుకుంటుంటే సర్పంచు మొహం మాడిపోయింది.

ఆ సర్పంచు గాడు ఊరందరి సంకలు బతిమాలి మరి నాకుతాడట, నా ఉత్తరం చేరే సమయానికి ఎవరి సంకో నాకుతూ ఉండుంటాడు. ఈ ఊరిలో ఎవ్వరిని నేను నమ్మలేను. నన్ను కాపాడు. అని ముగించాడు. సర్పంచు లావణ్య వంక, జోగిరెడ్డి వంకా చంపేసేలా చూస్తుంటే జోగిరెడ్డికి ఏం చెయ్యాలో తెలీక తల దించుకున్నాడు. అస్సలు జోగిరెడ్డి తల ఎత్తలేదు. ఎత్తితే ఎక్కడ తన బావని చూడాల్సి వస్తుందోనన్న భయం. లావణ్య మాత్రం పంటి బిగువున నవ్వును ఆపుకుని ఓర్చుకుంటుంది.

చిన్నా చదివింది విన్న రెండూళ్ల జనాలు నవ్వు ఆపుకుంటూ కూర్చుంటే చెట్టు మీద నుంచి పెద్దగా నవ్వు వినిపించి అందరూ పైకి చూసారు. మారడు మనవడు అంజి. మారడు అది చూసి అంజిని అరుస్తుంటే అంజి అస్సలు;యూ పట్టించుకోలేదు. మారడు వెంటనే తన కూతురిని చూసి నువ్వైనా పిలవ్వే అంటుంటే చిన్నా అటు వైపు చూసాడు. సంధ్య తననే చూస్తుంది, మారడిని అస్సలు లెక్కచేయలేదు.

ఇంతలో ప్రతాపరెడ్డి లేచి నిలబడుతూ అది వాళ్ళ కుటుంబ సమస్య, జోగిరెడ్డి తన కూతురిని చదివిస్తాడో చంపుకుంటాడో అది తన ఇష్టం.

వెంటనే చిన్నా ప్రతాపరెడ్డి వంక కోపంగా చూస్తూ లావణ్య చిన్న పిల్ల కాదు, పద్దెనిమిది ఏళ్ళు నిండిన ఆడపిల్ల. తన ఇష్టప్రకారం చదువుకోనివ్వాలి, బలవంతం చేసినా భయపెట్టినా అని ఆపేసి చిన్నగా కోస్తా అని ప్రతాపరెడ్డి కాళ్ళ మధ్యలో చూసాడు. ప్రతాపరెడ్డి ఒకడుగు వెనక్కి వేస్తే వరదారెడ్డి మాత్రం చిన్నాని నరకడానికి ముందుకు వస్తుంటే అందరూ ఆపుతున్నారు.

చిన్నా : రేపు లావణ్య కాలేజీకి రావాలి, ఇక నుంచి ఇంట్లో పనులు చేయించకూడదు, తన నుంచి మళ్ళీ ఉత్తరం వచ్చిందో అని లేచి బైటికి నడిచాడు. లావణ్య దెగ్గరికి వెళ్లి చెయ్యి పట్టుకుని గుంపు నుంచి బైటికి తీసుకొచ్చి ఇంకొక్క రోజు ఓపిక పట్టు నా దెగ్గరికి వచ్చేద్దువు అంటే అలాగే అంది సంతోషంతో

అందరూ వీరారెడ్డి వంక చూసారు. వీరారెడ్డి వెంటనే చిన్నాని పిలుస్తూ అటువైపు వాళ్ళు చెప్పేది కూడా వినాలి కదా అన్నాడు.

చిన్నా : అయిపోయింది పంచాయతీ.. నేను చెప్పినవి రేపు జరగకపోతే.. అని ఆగిపోయి ప్రతాపరెడ్డి వంక చూసి నవ్వుతూ ఇబ్బంది పడేది నువ్వే అని పిలుస్తున్నా వినిపించుకోకుండా వెళ్ళిపోయాడు.

సాయంత్రం వీరారెడ్డి ఇంటికి వచ్చాక చిన్నా గురించి అడిగితే బైటికి వెళ్లాడని చెప్పింది పల్లవి. పంచాయతీలొ జరిగింది మొత్తం చెప్పాడు. భారతి తల పట్టుకుంది.

భారతి : తరవాత ఏం జరుగుతుంది..?

వీరారెడ్డి : నీ బిడ్డకే తెలియాలి అని చిన్నాకి ఫోను చేశాడు

చిన్నా : నాన్నా

వీరారెడ్డి : ఎక్కడున్నావ్

చిన్నా : పనిలో ఉన్నా.. అప్పుడెళ్ళి ఇప్పుడు వచ్చావా

వీరారెడ్డి : వాళ్ళు ఒప్పుకోలేదు, ప్రతాపరెడ్డి దేనికైనా సిద్ధంగా ఉన్నాడు

చిన్నా : నాక్కావాల్సింది అదేలే.. పెళ్ళికి ఏర్పాట్లు చేసుకో అని పెట్టేసాడు.

భారతి : ఏమంటున్నాడు

వీరారెడ్డి : మనం చెప్పేది వాడు వినడే.. పొద్దున పంచాయతీ అన్నాడు పెట్టాడు పెంట.. ఇప్పుడు పెళ్లి అంటున్నాడు. నేనెళ్ళి పెళ్ళికి ఏర్పాట్లు చేసుకుంటా ఇక

భారతి : ఎవరు

వీరారెడ్డి : ఇంకెవరు నీ అన్న కూతురు లావణ్య

భారతి : మరి ఈ అన్న కూతురు మంజుల ? ఫారెన్లొ ఉన్న శృతి ? మారడి కూతురు సంధ్య ?

వీరారెడ్డి : ఆ.. వచ్చాక అడుగు.. ఎహె పో.. విసుగొస్తుంది నాకు

భారతి : నీ వల్లే.. అంతా నువ్వే చేసావ్. నువ్వు అంత చనువు ఇచ్చావ్ వాడికి.. ఇప్పుడు చూడు రెండూర్ల నెత్తి మీద కూర్చున్నాడు. పల్లవి వాడిని ఇంటికి రమ్మను.
​