Update 22
కీర్తి వెనకే పల్లవి కూడా వచ్చింది. ఇద్దరు సిరిని చూసి ఆశ్చర్యపోయారు. సిరికి కొంచెం బాగా అనిపించింది, ఇంట్లో ఉన్న వాళ్ళతో పోల్చుకుంటే తనకే ఎక్కువ నిజాలు తెలుసు అదీ ఇప్పుడు తన అన్నయ్యతొ కాసేపు మాట్లాడినందుకే చాలా దెగ్గర అయ్యానని అనిపించేసరికి మనసులోని భయాలన్నీ వదిలేసింది. ఇద్దరు అక్కలని చూసి మళ్ళీ గోడకి ఆనుకుని కూర్చున్నాడు చిన్నా
కీర్తి ముందుకు వచ్చి సారీ అని చెపుతూనే ఏడుస్తుంటే చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. పల్లవి వచ్చి కీర్తి భుజం మీద చెయ్యేసి ఓదార్చాక అందరూ కింద కూర్చున్నారు. అక్షిత నుంచి మళ్ళీ ఫోన్ రాగానే లేచి దూరం వెళ్ళాడు, సిరి కూడా లేచి వెళ్ళింది.
చిన్నా : చెప్పు
అక్షిత : ఇంట్లో అంతా కొత్త వాళ్ళు, ఎవరో రాజకీయ నాయకులు వచ్చి వెళ్లారు. ఎవరో శంకర్ అట వాడే మెయిన్ అనుకుంటా. అమ్మ గురించి ఇంకా ఏం తెలీలేదు.
చిన్నా : చూద్దాం, ఏదైనా తెలుసుకోవడానికి ప్రయత్నించు
అక్షిత : ఏదో ఒకటి చెయ్యి
చిన్నా : ఏం చెయ్యను అని విసుక్కున్నాడు
అక్షిత ఫోను పెట్టేసింది. చిన్నా సిరి వంక చూసి, మళ్ళీ అక్కలతో కూర్చున్నాడు.
పల్లవి : ఎవరు రా
కీర్తి : ఎవరో వాడికైనా తెలుసా.. ఒక్కళ్ళా ఇద్దరా.. అవును శృతి వస్తుందని చెప్పావ్, రానే లేదు
చిన్నా నవ్వుతూ : వచ్చింది, అదే రోజు నా మీద ఎటాక్ చేసారు. మళ్ళీ పంపించేసాను
కీర్తి : నీకస్సలు భయం లేదా.. ఒక్కడివే అంత మందిని చూసి కూడా ఎలా చిన్నా
చిన్నా : ఎవరే చెప్పింది నేను భయపడనని, ఉచ్చ పడుతుందే బాబు ఎవడైనా ముందుకు వస్తే.. ఏదో టైమింగ్ అలా కలిసి వచ్చి, భూమ్మీద కొన్ని నూకలు రాసి ఉండబట్టి బతికి బట్టకట్టాను
సిరి : చిన్నప్పుడు మొదటిసారి వాళ్ళని చంపినప్పుడు నీకు ఏం అనిపించింది, అప్పుడు నీ ఆలోచన ఎలా ఉంది. చంపేసాక ఎలా ఉంది.
చిన్నా : అప్పుడా.. ఏమో వాళ్ళు మీ మీదకి వచ్చినప్పుడు ముందు భయంవేసింది, కింద కత్తి కనపడింది. కత్తి పట్టుకుని వాళ్ళని ఆపాలని, వాళ్ళని భయపెట్టాలని మాత్రమే అనుకున్నాను. కనీసం మీ ముందు నిలబడితే నన్ను చంపేసాక మీ దెగ్గరికి వస్తారు, ఈ లోపు అవకాశం దొరికితే మీరు పారిపోవచ్చేమోనని ముందుకు వచ్చేసాను. చిన్న పిల్లాడానుకుని వాళ్ళు లైట్ తీసుకోవడం, వాళ్ళ కంటే నేను కత్తి ముందు విసరడం. హైట్ ఉండటం వల్ల ఆ కత్తి వేటు వాళ్ళ మెడల మీద పడటం అన్ని కలిసి వచ్చాయి అంతే.. రాసి పెట్టుంది బతికేసాం. నేను అప్పుడే పోయ్యుంటే మీకు ఇన్ని బాధలు ఉండేవి కాదేమో అని నవ్వుతు కీర్తి వంక చూస్తే కీర్తి ఏడుపు మొహం పెట్టి చిన్నా వొళ్ళోకి వెళ్ళిపోయింది.
పల్లవి : అప్పుడు మేము కూడా బతికుండే వాళ్ళం కాదుగా అని చిన్నా భుజం మీద తల పెట్టుకుంటే.. చూస్తున్న సిరికి కొంచెం అదోలా అనిపించింది.
######
######
తెల్లారి అందరూ కూర్చుని తింటుంటే తెలియని నెంబర్ నుంచి ఫోన్లు చూసి తిరిగి ఫోన్ చేసాడు.. అక్షిత.
అక్షిత : నేనింట్లో నుంచి పారిపోయాను, అన్నయ్య తిరిగొచ్చాడు. అమ్మ మాత్రం కనిపించలేదు. నన్ను బయటికి పోనివ్వకుండా నా రూము తాళం వేసేసారు, నా ఫోన్ నేను లేవకముందే తీసుకున్నారు.
చిన్నా : ఇప్పుడు ఎక్కడున్నావ్
అక్షిత : మన ఇంట్లో
చిన్నా నేనొస్తున్నా అంటుండగానే అంజి చిన్న బాక్స్ తొ వచ్చాడు. భారతి వెంటనే అంజిని ఎత్తుకుంది.
భారతి : ఏరా.. నానమ్మని మర్చిపోయావా
అంజి : లేదు నానమ్మా..
భారతి : ఆ బాక్స్ ఏంటి
అంజి : అమ్మ పాయసం చేసి పంపింది.
వీరారెడ్డి చూసి వెంటనే బాక్స్ తీసుకుని రెండు స్పూన్లు తినేసాడు ఆత్రంగా, అది చూసి అంజి బాధపడుతుంటే భారతి వెంటనే వీరారెడ్డి చేతుల్లో బాక్స్ లాక్కుంది.
చిన్నా ఆల్రెడీ బైట బండి స్టార్ట్ చేస్తుంటే బాక్స్ అందుకుని బైటికి పరిగెత్తాడు అంజి.
భారతి : మీరైతే చిన్న పిల్లల కంటే ఘోరం.. అది చిన్నా కోసం పంపింది వాళ్ళమ్మ
వీరారెడ్డి : రెండు స్పూన్లే లేవే.. అమ్మో కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి. కొన్ని మంచినీళ్లు ఇవ్వు.
బైట అంజి చిన్నాని చూసి నీ కోసం అమ్మ పంపింది, అక్షిత పిన్ని కోసం కూడా
చిన్నా : ఇటివ్వు.. అక్కడికే వెళుతున్నాను
అంజి : నేనూ వస్తాను, కొంచెం సేపు ఆమెతొ ఉంటాను అని చిన్నా సమాధానం కోసం ఎదరు చూడకుండా బండి ఎక్కి కూర్చున్నాడు. చిన్నా నవ్వుకుని సరే అని తీసుకెళ్లాడు.
చిన్నా : పగటి పూట నిన్ను అమ్మ పంపించిందా, ఆలా పంపించదే నిన్ను
అంజి : ఏమో..
ఇద్దరు కొత్త ఇంటికి వెళ్ళాక లోపల కూర్చున్నారు. అక్షిత అంజిని చూసి పలకరించింది కానీ టెన్షన్లో ఉంది. చిన్నా మాత్రం డబ్బా తెరిచి పాయసం తింటుంటే కోపంగా చూసింది. తింటావా అని సైగ చేసి వద్దులే అని మళ్ళీ తనే తింటుంటే దెగ్గరికి వెళ్లి వీపు మీద చరిచింది. అంజి అది చూసి నవ్వాడు. చిన్నా ఈలోపు ఇంకో స్పూన్ తింటుంటే అంజి బాక్సు, స్పూను రెండు లాక్కుని అక్షిత దెగ్గరికి వెళ్లి తినిపించబోతే చూసావా అంటూ అంజి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుని నువ్వు తిను బంగారం అని స్పూను పెట్టబోతే, ముందు నేను తినిపిస్తా అని అంజి, ఇద్దరు పొట్లాడుకుంటుంటే చిన్నా వేగంగా రావడం అంజి చేతిలో ఉన్న బాక్సు స్పూను రెండూ నెట్టేయడం చూసి అక్షిత, అంజి చిన్నా వైపు చూసారు.
చిన్నాకి తల మత్తుగా అనిపించింది. తల పట్టుకుంటూనే, అందులో ఏదో కలిపారు అన్నాడు.
వెంటనే ఇందాక నాన్న తిన్న సంగతి గుర్తొచ్చి ఫోన్ చేసాడు, ఎవ్వరూ ఎత్తలేదు. వెంటనే మధుమతికి ఫోన్ చేసాడు. తను చెప్పినట్టే పది బాటిళ్ల నీళ్లు ఆగకుండా తాగగానే పొద్దున తిన్నదానితొ సహా మొత్తం కక్కేసాడు. అక్షిత ఫణి నుంచి ఫోన్ వస్తుందంటూ ఫోన్ తెచ్చిస్తే ఎత్తి చెవిలో పెట్టుకున్నాడు.
ఫణి : బావా మావయ్యని హాస్పిటల్ కి తీసుకొచ్చాం. మీరు తిన్న పాయసంలో ఏదో కలిసింది, నువ్వెక్కడ ఉన్నావ్.
చిన్నా : లేదు నేను తిన్నది సేమ్యా
ఫణి ఆశ్చర్యపోయాడు.
ఫణి : అదేంటి పాయసం కాదా
చిన్నా : ఎందుకురా.. ఎందుకు చేసావ్. చిన్నా తల ఇంకా తిరుగుతూనే ఉంది.
ఫణి : మాట తడబడుతుంది.. అంటే తిన్నావన్నమాట. ఒళ్ళు ఎలా ఉంది, మత్తుగా ఉందా.. తల తిరుగుతూ ఉండాలే, పాపం మావయ్య. నీకోసం స్కెచ్ వేస్తే ఆయన కూడా వలలో పడ్డాడు. ఒకే దెబ్బకి ఇద్దరు పిట్టలు.
చిన్నా : నాన్న ఎలా ఉన్నాడు
ఫణి : ముందు నువ్వెలా బ్రతకాలో ఆలోచించు, అయినా నీకింకా నాలుగు గంటలు టైం ఉంది. ఈ లోగా నువ్వు చెయ్యాల్సిన పనులు చాలా ఉన్నాయి. ముందు నీ కొడుకు అంజిని బ్రతికించుకో
చిన్నా : అంజి.. ??
ఫణి : మరి నీకు విషం పెట్టాలంటే చాలా నమ్మకమైన వాళ్ళు అయ్యుండాలి కదా.. అందుకే అంజి నిద్రలో ఉన్నప్పుడు చిన్న ఇంజక్షన్ చేశాను, సంధ్యతొ విషం కలిపించి నువ్వు తినెలా చేస్తే అంజికి విరుగుడు ఇస్తానని చెప్పాను. మాటిచ్చినట్టే సంధ్యకి విరుగుడు ఇచ్చేసాను. పాపం సంధ్య.. తండ్రిని చంపమని కొడుక్కి విషం ఇచ్చి లోపల ఏడుస్తూ బైటికి నవ్వుతూ తెగ కుమిలిపోయింది పాపం. ఇప్పుడు కొడుక్కి విరుగుడు ఇవ్వాలంటే దెగ్గర కొడుకు లేడు, నీకు వేరే పనులున్నాయి, నీ సీక్రెట్ లవర్ అక్షితని బంధించేసారు, మంజులని నేను వేరే ఊరు పంపించాను. నీకు సాయం చేసే వాళ్లెవ్వరు లేరు.. అయ్యయ్యో
అంటే అక్షిత తప్పించుకుందని వీడికింకా తెలీదు. వెంటనే అక్షితని చూసాడు. అక్షిత హాల్లోకి పరిగెత్తేసరికి అంజి స్పృహ కోల్పోయి ఉన్నాడు, వాడి మెడ నరం ఉబ్బి తేలుతుంది. వెంటనే చేతుల్లోకి తీసుకుని విరుగుడు కోసం సంధ్య దెగ్గరికి పరిగెత్తింది కారులో
ఫణి : వచ్చేయి మాట్లాడుకుందాం
చిన్నా : అంజిని వదిలిపెట్టేసి వస్తాను
ఫణి : నీ వల్ల అవ్వదే.. నువ్వు నేను చెప్పిన పనులు చేస్తూ చాలా బిజీగా ఉంటావ్. అన్నట్టు చెప్పడం మర్చిపోయా నీ చెల్లెలు.. అదే నా ప్రేయసి.. సిరి, నా దెగ్గరే ఉంది. ముందు నేను చెప్పిన పనులు చెయ్యి. అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.
చిన్నా వెంటనే భారతికి ఫోన్ చేస్తే ఏడుస్తూ హాస్పిటల్లో ఉన్నామని చెప్పింది. చిన్నా మాట్లాడిన తరువాత చుట్టూ చూసుకుంటే సిరి కనిపించలేదు, వెంటనే భయంతో కీర్తిని పల్లవిని దెగ్గరకి తీసుకుంది. చిన్నా ఫోన్ పెట్టేసిన వెంటనే వీరారెడ్డిని డాక్టర్లకి అప్పగించేసి కూతుర్లని తీసుకుని కారు ఎక్కి ఒంటరిగా ఎవ్వరికి చెప్పకుండా వెళ్ళిపోయింది.
చిన్నా వెంటనే మధుమతికి ఫోన్ చేసాడు. లావణ్యని తీసుకుని దూరంగా వెళ్లిపొమ్మని చెప్పి మంజులకి ఫోన్ చేస్తుంటే మంజుల నుంచే ఫోన్ వచ్చింది.
మంజుల : బావా.. అక్షిత అక్క ఫోన్ చేసింది, అక్కడ ఏం జరుగుతుంది. ఏడుపు గొంతుతొ అడిగింది.
చిన్నా : నాకు తెలిస్తే కదా నీకు చెప్పడానికి, మీ అన్నయ్య.. మీ నాన్న అందరూ.. అని ఫణి దెగ్గర నుంచి ఫోన్ వస్తుంటే కట్ చేసి ఫణి కాల్ ఎత్తాడు.
ఫణి : హా.. పెద్దగా పనులేమి లేవులే.. ఒక్కడివే కొండ మీదకి వచ్చేయి. త్వరగా రా.. ఎప్పుడూ నిన్ను తలుచుకోని నీ చెల్లెలు నోరారా అన్నయ్య అని కలవరిస్తుంది, చూసి తరిద్దువు అని ఫోన్ కట్ చేసాడు.
చిన్నా వెంటనే బండి తీసి ఊరు దాటి కొండ దెగ్గరికి వెళ్ళాడు, చూస్తే కొండ వెనక మట్టి దారి ఉంది, సిరి చెప్పింది.. అంతా ఈ కొండ కోసమేనని. బండి నడుపుతూ నేరుగా పైకి వెళ్ళాడు. పైన కొండ చుట్టూ వందకి పైగా మనుషులు ఉన్నారు, అందరి చేతుల్లో కత్తులు. మధ్యలో తెల్ల షర్టు ప్యాంటు వేసుకుని ముగ్గురు కుర్చీల్లో కూర్చుని ఉన్నారు. ఓ పక్కన ఫణి, ఇంకో పక్కన అక్షిత అన్న వరదారెడ్డి, పక్కనే ఇంకొకతను ఉన్నాడు తనే శివారెడ్డి అని అర్ధమైంది, అక్షిత పలుమార్లు చెప్పింది, తన అమ్మ ఎలాగైతే మంజులని దించిందో అలాగే కావ్య అక్షిత కోసం శివారెడ్డిని దించిందని. మంచివాడు అని చెప్పింది, కానీ ఇక్కడ వీళ్ళతో చూసాక నమ్మకం కుదరలేదు. కుదిరినా అవసరంలేదు.
పక్కన ప్రతాపరెడ్డి, మంజుల నాన్న తన పెద్ద మావయ్య కూడా ఉండడం చూసాడు, కానీ ఎక్కడా చిన్న మావయ్య కనిపించలేదు, అదే లావణ్య నాన్న. మూలకి కావ్యని కట్టి పడేసారు, అక్కడే సిరి కూడా ఉంది. బండి దిగిన వెంటనే చిన్నా అడుగులు సిరి వైపు వేసాడు.
ఇంతలో కుర్చీలో కూర్చున్న వాడి దెగ్గర నుంచి మాటలు వినిపించాయి, చిన్నా నడక మాత్రం ఆగలేదు. "నువ్వు వెతుకుతున్న బుక్కపట్నం శంకర్ నేనే" అని నవ్వాడు. చిన్నా తల తిప్పి శంకర్ వైపు చూసాడు, ఇంతకముందు పేపర్లో చూసాడు, పోయిన సంవత్సరమే మంత్రి అవ్వడానికి విపరీతంగా ప్రయత్నిస్తున్నాడని పడింది పేపర్లో శంకర్ గురించి. చిన్నా సిరి వైపు వెళుతూనే ఏముంది ఈ కొండలో అని అడిగితే.. ఈ కొండే ఓ ఘని, గ్రానైట్ ఘని అనేసరికి చిన్నాకి మొత్తం అర్ధమైంది. వెంటనే రజినీకాంత్ సినిమా ఆల్రెడీ వచ్చిందిగా అన్నాడు, ఫణి దానికి నవ్వుతూ ఇది మామూలు నల్ల గ్రానైట్ కొండ కాదు బావా.. వొంగా గ్రానైట్ కొండ ప్రపంచంలోనే విలువైనది. చిన్నా పట్టించుకోకుండా తన చెల్లెలి వైపు నడుస్తుంటే శంకర్ కి గుద్దలో కాలింది, వేసేయ్యమని మనుషలకి సైగ చేసాడు. చిన్నాకి శంకర్ ని చూసాక, సిరి చెప్పింది విన్నాక చాలా సమాధానాలు దొరికాయి.
పగ తీర్చుకుందమని వచ్చిన భారతి వాళ్ళకి కొండ గురించి తెలిసి ఉంటుంది, ఆశపడి ఇక్కడే సెటిల్ అయిపోయారు, బహుశా ఈ కొండ కోసమే అయ్యుండాలి, అందుకే ఊరిని ముక్కలు చేసారు. ఇప్పుడు పెద్ద మావయ్య అమ్మని తన చెల్లిని అందరిని మోసం చేసి వీళ్ళతో చేతులు కలిపాడు, అదీ ఈ కొండ కోసం. ప్రతాపరెడ్డికి, వాడి కొడుక్కి కావ్య గురించి తెలిసి ఉంటుంది, అందుకే కావ్యని మాటేసి నిజం తెలుసుకుని వాళ్ళు కూడా ఇందులో కుమ్మక్కయ్యారు.
మనుషులు పరిగెత్తుకుంటూ వస్తుంటే వెనక్కి తిరిగి గొంతు మీద ఒక్కటి గుద్దాడు, అంతే వాడు రక్తం కక్కుతుంటే అది చుసిన మిగతా వాళ్ళు అందరూ ఆగిపోయారు. వెనక్కి తిరిగి అక్కడున్న మనుషులని తన్ని కావ్యవి, అక్షితవి కట్లు విప్పాడు. అడ్డొచ్చిన వాడిని కొడుతూనే ఇద్దరి ముందు నిలబడ్డాడు.
ఫణి మాత్రం ఆశ్చర్యపోయి చూస్తున్నాడు, ఇంతవరకు చిరంజీవి అంత బలంగా ఎలా ఉన్నాడో అర్ధం కాలేదు ఫణికి, కానీ ఫణికి తెలియనిదేంటంటే చిన్నా విషం మింగిన వెంటనే కక్కేసాడు. విష ప్రభావం చిన్నా మీద చాలానే ఉన్నా.. చిన్నా స్టామినా వల్ల అది చూసేవాళ్ళకి ఏమి తెలియట్లేదు కానీ.. చిన్నాకి తన శరీరంలో కొద్ది కొద్దిగా బలం తగ్గిపోవడం తెలుస్తునే ఉంది. బైటికి మాత్రం ఏం కాలేదన్నట్టు నటిస్తు ఎదురుగా ఉన్న జనాలని భయపెడుతున్నాడు అంతే..
ఫణి : విష ప్రభావం కనిపించట్లేదు, ఏదో జరిగింది. కానీ ఇంతకముందున్నంత యాక్టీవ్ గా లేడు, త్వరగా వాడి చెల్లిని అడ్డుపెట్టుకుని చంపెయ్యండి. లేదంటే మనం వాడిని ఆపలేం అన్నాడు, దానికి వరదా రెడ్డి గట్టిగా నవ్వాడు.
ఎవ్వరి అవసరం లేదు అని వరదారెడ్డి కత్తి తీసుకుని చిన్నా మీదకి దూకాడు. రెండో క్షణంలోనే చిన్నా చేతిలోకి వరదారెడ్డి కత్తి రావడం, ఆ కత్తి వరదారెడ్డి మెడ మీద పడటం కావ్య చూస్తూనే ఉంది. ఒక్క వేటు వెయ్యబోయ్యాడు.. కావ్య కళ్ళలో నీళ్లు వస్తున్నా చూడలేక కళ్ళు మూసుకుంది. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే వెనక వేరే వాడిని నరికాడు. కావ్య చిన్నా వైపు చూస్తే నవ్వాడు చంపనులే అన్నట్టుగా
పావుగంట గడిచింది, వెళ్లిన వాళ్ళు వెళ్లినట్టు శవాలుగా పడుతుంటే అడవి పులిని వేటాడడం అంత సులువుగా అయ్యే పని కాదని అర్ధమైంది.
శంకర్ : ఇట్టాంటోడు నా పక్కన ఉంటే.. నా సామిరంగా, ఈ పాటికి సీఎం అయిపోదును
ఫణి : పులిని పిల్లిలా ఎంత పెంచినా అది పులే కానీ పిల్లి అవ్వదు
శంకర్ కుర్చీలో కూర్చుని జరిగేది చూస్తున్నాడు.
శంకర్ : ఇంతవరకు వాడి వెనకాల ఉన్న ఇద్దరు ఆడంగుల మీద ఎవ్వడు చెయ్యి వెయ్యలేకపొయ్యాడు అని ఆశ్చర్యపోతుంటే ఇప్పుడు వేస్తారు చూడండి అని పెద్ద తుపాకీ ఒకటి తీసాడు. అది అడవి జంతువులని వేటాడే తుపాకీ, కాల్చితే మత్తు ఎక్కుతుంది. వెంటనే చిన్నాకి గురి పెట్టి కాల్చాడు, చిన్నా వీపుకి గుచ్చుకున్న రెండు నిమిషాలకే చిన్నా తడబడి మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాడు. వరదారెడ్డి నవ్వుతూ కత్తి పట్టుకున్నాడు. సిరి భయపడిపోయింది.
వరదారెడ్డి కత్తి ఎత్తగానే కావ్య చిన్నా ముందుకు వచ్చింది.
కావ్య : వరదా.. వదిలేయిరా.. అమ్మ కోసం
వరదారెడ్డి : లంజా.. వాడు నన్ను చంపుతున్నప్పుడు నోరు కూడా తెరవలేదు కానీ ఇప్పుడు అడ్డం వచ్చావా అని గట్టిగా తంతే పక్కకి పడింది. చిన్నాకి అటు విష ప్రభావంతొ పాటు ఫణి కాల్చిన మత్తు, రెండిటి వల్లా ఏమి కనిపించట్లేదు, తల పోటు భరించలేకపోతున్నాడు. మాటలు వినిపిస్తున్నాయి, అంతా మసకమసకగా కనిపిస్తుంది. వర్షం మొదలయింది.
వరదారెడ్డి కత్తి ఎత్తి ఒక్క పోటు పొడిచాడు, కానీ కత్తి చిన్నాలో దిగలేదు, అదే సమయంలో కావ్య అడ్డం దూకడం వల్ల కావ్య భుజంలో దిగింది.
కావ్య : వరదా.. అన్నయ్యా.. ఏవండీ.. అని వేడుకుంది ఏడుస్తూ
వరదారెడ్డి రాక్షసంగా కత్తిని బైటికి లాగి మళ్ళీ చిన్నాని పొడవబోతుంటే కత్తిని పట్టుకోబోయింది, అప్పటికే ఆలస్యం.. కత్తి కావ్య రెండు చేతులని చీల్చుతూ కావ్య ఛాతిలో దిగింది. ఇదంతా చూస్తూనే ఉన్నారు కొండ మీదనున్న వాళ్లంతా.
కొండకి అటువైపు దొంగచాటుగా చూస్తున్నారు కావ్య మనుషులు. ఒరేయి అమ్మ గారు మనకోసం ఆస్తినిచ్చారు, మనకి చదువు చెప్పించారు. మనకయ్యే ప్రతీ అవసరం ఆవిడే తీర్చారు. ఇలాంటి సమయంలో మనం తప్పుకోవడం తప్పు కదరా.. ఆవిడేమైనా ఫ్రీగా చేసారా.. ఎన్ని సంవత్సరాలనుండి చేసాం బానిసత్వం. మనల్ని ఎప్పుడు బానిసల్లా చూడలేదురా.. ఆఖరికి మనకి సుఖం కూడా పంచింది. మీరు వచ్చినా రాకపోయినా నేను వెళుతున్నాను అని లేచాడు. అప్పుడే కావ్య గొంతు నుంచి అమ్మా అన్న అరుపు విని కావ్యని చూసారు. మూడో సారి కూడా అల్లుడిని కాపాడుతూ పొట్టలో దించుకుంది కత్తి.
కావ్య మొగుడిని చూస్తూ.. నా అక్క కొడుకయ్యా.. నా బిడ్డయ్యా.. మీకు పుణ్యం ఉంటాది, దూరంగా వెళ్ళిపోతాము. వదిలెయ్యండయ్యా అని కన్న కొడుకు కాళ్ళు పట్టుకుని బతిమిలాడుతున్నా పట్టించుకోలేదు వరదారెడ్డి.
ఉన్నట్టుండి కేకలు పెడుతూ ఎనిమిది మంది కుర్రాళ్ళు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చేసరికి కావ్య వాళ్ళని చూసి, సాయం చెయ్యమని చెయ్యి చాచితే, ఎనిమిది మంది కుర్రాళ్ళ కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి. వెంటనే అడ్డొచ్చిన వాళ్ళని గాల్లోనే ఎగర తంతూ ఒక్క అంగలో కావ్యని చేరుకున్నారు. వెంటనే కావ్యని భుజానికి ఎత్తుకుని అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోతుంటే ఆపమంది, కానీ వాళ్ళు వినలేదు. కావ్యని ఎత్తుకుని పరిగెడుతుంటే మిగతా ఏడుగురు చుట్టూ కాపలాగా పరిగెడుతూ కాపాడుకుని వెళ్లిపోయారు. ఇక మిగిలింది సిరి మాత్రమే.. అప్పటికే కావ్య వల్ల చాలా సమయం గడిచినందువల్ల చిన్నా కొంచెం తేరుకున్నాడు. కళ్ళు తెరిచి చూడగానే వరదారెడ్డి, గుండె మీద తంతే మోకాళ్ళ మీద కుప్ప కూలిపోయాడు.
సిరి చెయ్యి పట్టుకుని దెగ్గరికి లాక్కుని ముందుకు నడుస్తుంటే చుట్టూ చేరి ఎటాక్ చెయ్యడం మొదలుపెట్టారు. సిరిని కాపాడటం కష్టమైపోతుంది చిన్నాకి. ఎవడో సిరి చెయ్యి పట్టుకుని లాగితే చిన్నా, సిరి చేతులు విడిపోయాయి. మసకగా కనపడుతుంటే మళ్ళీ కళ్ళు తెరిచి చూసాడు. ఫణి.. ఒక్క ఉదుటున వేగంగా వెళ్లి గుద్ది చంపాలని చిన్నా మొదటి అడుగు వెయ్యగానే.. ఫణి నోటి నుంచి.. నువ్వు ఒక్కడివి చచ్చిపో సిరిని వదిలేస్తా అందరిని వదిలేస్తా అన్నాడు. చిన్నా తల ఎత్తగానే ఇదే సమయమని వెంటనే కడుపులో పొడిచాడు, కుర్చీలో కూర్చుని ఎదురు చూస్తున అందరూ లేచి నిలబడ్డారు. చెమటతొ కొట్టుమిట్టాడుతున్న వరదారెడ్డి కూడా ఓపిక తెచ్చుకుని లేచి నిలబడ్డాడు. వెంటనే కత్తి తీసుకుని వెనక నుంచి పొడిచాడు చావరా అంటూ.. సిరి అన్నయ్యా అన్న అరుపు.. ఇప్పుడు చిన్నా కళ్ళలో మసకతనం లేదు, చాలా స్పష్టంగా కనపడుతున్నాయి.
ఫణి : సారీ బావా నీకు అబద్ధం చెప్పాను అని నవ్వుతూ సిరి మెడ పట్టుకుని బుగ్గ మీద నాకుతుంటే వెన్నులో దిగిన కత్తి బైటికి తీసి ఎంత వేగంగా బైటికి తీసాడో అంతే వేగంగా నరికాడు, ఫణి నాలిక తెగి గాల్లోకి ఎగరడం చూడగానే భయపడి పారిపోయాడు వరదారెడ్డి. వెంటనే ఫణిని చంపబోతుంటే ఇద్దరు పక్క నుంచి పొడిచారు. అప్పటికే చేతులు కాళ్ళు అన్నిటి మీదా కత్తి వేట్లు పడ్డాయి చిన్నాకి.
ఎక్కడి నుంచి పడ్డాయో తెలీదు కానీ రెండు నాటు బాంబులు పడ్డాయి, ఎర్ర మట్టి దిబ్బలో వేగంగా దూసుకొచ్చింది తెల్ల కారు, అందులో మంజుల. ఎంత వేగంగా వచ్చిందో అంతే వేగంగా చిన్నాని బండిలో ఎక్కించి సిరితొ పాటు అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయింది. పది నిమిషాల్లో ఇంత జరుగుతుందని ఊహించలేదు ఎవ్వరు.
ప్రతాపరెడ్డి : వాడు ఇవ్వాళ చావాలి, ఇవ్వాళ మాత్రమే చంపగలం. పొరపాటున కానీ తప్పించుకుని బతికాడో మనం ఎవ్వరం మిగలం వరదా అని కేక వేయగానే గుండె నెప్పితో బాధపడుతూనే కోపంగా లేచి అట్టాగే అని మనుషులతో సుమోలు ఎక్కి వెళ్ళిపోయాడు.
రాత్రి ఎనిమిది కావొస్తుంది, మంచం మీద అక్షిత చేతుల్లో ఉన్న అంజి కళ్ళు తెరవగానే వాడిని ఏడుస్తూ ముద్దులు పెట్టుకోవడం చూస్తూ నిలబడింది కన్న అమ్మ సంధ్య. వెంటనే లోపలికి వెళ్ళింది. ఇక్కడ అంజి కళ్ళు తెరిస్తే కానీ అక్షిత చిన్నా గురించి ఆలోచించలేకపోయింది. వెంటనే తను నమ్మే తన బావ శివారెడ్డికి ఫోను కొట్టింది.
చిన్నా సిరికి అమ్మ వాళ్ళు ఎక్కడున్నది చెప్పి దారిలో దించేసాడు, అప్పటికే చాలా కత్తి పొట్ల వల్ల చిన్నా నీరసపడిపోయాడు, చాలా రక్తం పోయింది. మంజుల కారు మార్చి చిన్నాని టాటా ఏస్ లోకి మార్చింది గుర్తుపట్టకుండా.. ఊరికి దూరంగా పెరిగిన పిల్ల మంజులకి ఎక్కడికి తీసుకెళ్లాలో ఎవరిదెగ్గరికి తీసుకెళ్లాలో తెలీలేదు, మధుమతి నెంబర్ లేదు చిన్నా ఫోను కూడా లేదు. అక్షితకి చాలా సార్లు ఫోన్ చేసింది కానీ తనూ ఎత్తలేదు, అంజితొ ఉందని తెలుసు. ఏం చెయ్యాలో తెలీక ఆపుతూ తిరుగుతూ ఉంది.
చివరికి మంజుల బండిని పట్టేశారు, తప్పించుకోవడానికి తనకి తెలియకుండానే ఎగువ లోయ ప్రాంతంలోకి తిప్పింది బండిని. అంతా మట్టి రోడ్డు దానిలో జోరుగా పడుతున్న వర్షం వల్ల అంతా బురద, బండి ఎక్కడ ఆగితే అక్కడే కూరుకుపోయేంత బురద.
ఏస్ నడుపుతున్న మంజులకి ముందు రోడ్డు కనిపించలేదు, అక్కడితో ఆగిపోతున్నట్టు అనిపించింది. అది లోయ ప్రాంతం అని త్వరగానే అర్ధమైంది. ఏం చెయ్యాలో తెలీలేదు, ఏస్ బండి వేగం తగ్గింది. అప్పటికే కత్తులతో వెనక బడుతున్న సుమోలు ఏస్ బండి ఎటూ తిరగకుండా లాక్ చేసేసాయి. ఏదైతే అది అవుతుంది అని ఏస్ ని వేగంగా తిప్పుతుంటే ఎవడో బాంబు తీసి ఏస్ మీదకి విసిరేసాడు. పల్టీలు కొడుతూ తిరగబడింది ఏస్ బండి. పెద్ద శబ్దం. మంజుల ఒక దిక్కుకి, టాటా ఏస్ ఇంకో దిక్కుకి, ఏస్ బండిలో స్పృహ లేకుండా ఉన్న ఆరు అడుగుల రెండు అంగుళల శరీరం ఇంకో దిక్కుకి పడిపోయారు. అంతా దుమ్ము , పొగ, ఎవరికి ఏమి కనిపించడం లేదు. మంజులా రెడ్డి వెంటనే లేచి తన బావ కోసం చూసింది కనిపించలేదు. అయోమయంలో ఉండగానే వెనక వీపు మీద కత్తి వేటు పడింది, చర్మంతొ పాటు జాకెట్ కూడా చినిగిపోయింది. ఒక చేతిని వెనక్కి వేస్తూనే వెనక్కి తిరిగింది.
చంపాలన్న కసితో ఉన్న వరదా రెడ్డి మంజుల గొంతు పట్టుకుని గాల్లోకి ఎత్తి "ఎక్కడే వాడు" అని అరిచాడు. దానికి మంజుల సమాధానంగా కోపంగా చూస్తూ వరదారెడ్డి మొహం మీద ఉమ్మింది.
శాడిస్ట్ వరదా రెడ్డి మంజుల వంక చూసి నవ్వుతూ చెయ్యి చాపగానే కత్తి అందించారు, కుడి చేత్తో మెడ పట్టుకుని గాల్లోకి లేపి ఉంచుతూనే మంజుల కడుపులో ఎడమ చేత్తో నాలుగు సార్లు వెంటవెంటనే పొడిచి కింద పడేసాడు.
అప్పటివరకు వెతుకుతున్న ఎవ్వరికి చిన్నా కనిపించలేదు. చీకట్లో టార్చ్ లైట్లు వేసి మరీ వెతుకుతున్నారు, కొన ఊపిరితొ ఉన్న మంజుల ఇదంతా చూస్తూనే ఉంది. ఎక్కడ తన బావని చూస్తారేమోనని భయపడింది.
వరదా రెడ్డి : రేయి శివా, అంగుళం అంగుళం వెతకండి. ఈ రాత్రికి శత్రుశేషం మొత్తం ఈ వానలో కలిసిపోవాలా అని అరిచాడు ఆనందంతొ నవ్వుతూ.. నీళ్లతో మొహం కడుక్కున్నాడు.
వెతుకుతున్న శివకి అనుమానం వచ్చి లోయ చివరన చూసాడు, చెట్టు కొమ్మ తన ఛాతిలో గుచ్చుకుని వేలాడుతున్నాడు
ఎక్కడో పిడుగు పడ్డ శబ్దం, తల ఎత్తి చూసాడు శివ
ఉరుము వల్ల పూర్తిగా కనిపించాడు. ఇంతలో ఎవడో వస్తుంటే వాడికి కనిపించకుండా వాడి కళ్ళలో లైట్ కొట్టి, రేయి అక్కడ చప్పుడు అవుతుంది చూడు అని అరిచాడు. దానితో వచ్చేవాడు వెళ్ళిపోయాడు.
ఒంటి నిండా గాయాలున్నా ఇంకా ఊపిరి ఆడుతుంది, ఆ హైట్ ఆ బాడీ ఒక్కసారి చూడగానే అంత వర్షపు చలిలో శివ చేతుల మీద వెంట్రుకలు నిలుచున్నాయి.
ఎవ్వరు చూడక ముందే వెంటనే చేతిలో ఉన్న కత్తితొ కొమ్మని నరికాడు, చిరంజీవి లోయలో పడిపోయాడు, సౌండుకి అందరు శివ వైపు చూసేసరికి శివ లోయలోకి తొంగి చూస్తున్నట్టు నటిస్తూ ఎవ్వరు లేరు అని చేతిని ఊపాడు.
"అన్నా ఇది మనల్ని దారి మళ్ళించింది" అని ఒకడు కోపంగా చెపుతుంటే వరదారెడ్డి కాలు ఎత్తి మంజుల గొంతు మీద నొక్కి నలుపుతుంటే మంజుల ఆఖరి శ్వాస తీసుకుంటూ రెండు చేతులు దణ్ణం పెడుతున్నట్టుగా శివ వంక చూసి వరదారెడ్డి కాళ్లు పట్టుకుంది. మంజులా రెడ్డి ఊపిరి ఆగిపోయింది.
శివా రెడ్డి : వాడి గుండెలో నాలుగు బుల్లెట్లు, పన్నెండు కత్తి పోట్లు. బతికే అవకాశమే లేదు బావా అయినా బత్తికొచ్చాడంటే ఈ వరదారెడ్డి కత్తిని తట్టుకుని నిలబడాలి కదా అనగానే గర్వంతొ వరదారెడ్డి సల్లబడ్డాడు.
గట్టిగా నవ్వుతూ అంతేలే అని వెనుతిరగగానే అందరూ అక్కడి నుంచి వెళ్లిపోయారు. వరదారెడ్డి తన ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు వెనకాలే శివారెడ్డి మిగతా అందరూ ఇంటి గడప బైటే ఆగిపోయారు. లోపల ప్రతాపరెడ్డితొ పాటు చాలా మంది కుర్చీలో కూర్చుని శత్రువు చచ్చాడన్న వార్త కోసం ఎదురు చూస్తుంటే కొడుకు ఆనందంగా నవ్వుతూ రావడంతొ పని అయిపోయిందని సంబరపడుతూ కొడుకు వరదారెడ్డిని మేనల్లడు శివారెడ్డిని గట్టిగా వాటేసుకుని ఇద్దరికీ ముద్దులు పెట్టాడు.
ప్రతాపరెడ్డి : రేయి శివారెడ్డి, పొయ్యి నీ కాబోయే పెళ్ళానికి వాడు చచ్చాడని చెప్పు.. పో అనగానే శివారెడ్డి వీరారెడ్డి కూతురి గదిలోకి వెళ్ళాడు.
అప్పటికే జరిగిందంతా తెలుసుకున్న అక్షిత లోపల దుఃఖం ఉక్కబట్టుకుని కూర్చుని ఉంది. అలికిడి అవ్వగానే తల ఎత్తి చూసింది. లేచి నిలబడి శివ కళ్ళలోకి చూసింది. శివా అక్షిత దెగ్గరికి వచ్చి "బతికే ఉన్నాడు" అని మాత్రమే అన్నాడు. అక్షిత ఆ మాటకి గుండె మీద చెయ్యి వేసుకుని అక్కడే కూలబడి కృతజ్ఞతగా శివ కాళ్లు గట్టిగా పట్టుకుంది. కంట్లో నుంచి నీరు కారి శివ పాదాల మీద పడేసరికి అక్షితని లేపి భుజం తట్టి బైటికి వచ్చాడు.
వరదారెడ్డి : నాయనా శత్రుశేషం ఈ రాత్రితొనే ముగిసిపోవాలి, వెళతాను నాన్న
ప్రతాపరెడ్డి : నీ ఆత్రం పగతోనా లేక ఆ పల్లవి రెడ్డి కోసమా అన్నది నాకు తెలుసులే అని నవ్వుతూ, పో.. పొయ్యి రాపో.. నీ తరవాత నేను కూడా ఒక్కసారి.. అని నవ్వాడు.
ఎప్పటి నుంచో పల్లవి రెడ్డి మీద కన్ను ఉంది వరదారెడ్డికి, రహస్యంగా పల్లవి ఫోటోలు తీయించి అవి చూస్తూ చాలా మంది అమ్మాయిలని నలిపేశాడు. ఇప్పుడు అడ్డుఅదుపు లేదు కాబట్టి ఏమైనా చెయ్యొచ్చు అని వాడి ఉద్దేశం.
వరదా రెడ్డి సంబరంగా భుజాలు ఎగరేసుకుంటూ వెళ్ళాడు.
ఇదంతా విన్న శివారెడ్డి వెంటనే లోపలికి వచ్చాడు. ఐదు అడుగుల పది అంగుళాలు ఉన్న అక్షిత అప్పటికే జీన్స్ వేసుకుని గన్ రీలోడ్ చేస్తూ ఉండటం చూసి దెగ్గరికి వెళ్ళాడు.
శివ : అక్షితా...!
అక్షిత : చిన్నా ఒంటి మీద చెయ్యి పడితే నా మీద పడ్డట్టే. అడ్డం వస్తే అమ్మా అబ్బా ఎవ్వడ్ని చూడను. చిన్నా అక్క మీద వాడి నీడ పడ్డా ముక్కలు ముక్కలుగా నరికేస్తాను అని మాట్లాడుతుండగానే ప్రతాపరెడ్డి లోపలికి వచ్చాడు
ప్రతాపరెడ్డి : ఏమే.. బలిసిందా.. వాడు చచ్చాడు. కాసేపట్లో వాడి కుటుంబం కూడా చస్తుంది. అంత నచ్చిందా వాడిది అని నవ్వాడు. సొంత అన్ననే చంపేస్తా అంటున్నావ్. ఇంత ధైర్యం యాడనుంచి వచ్చిందే
అక్షిత : నా చిన్నా ధైర్యం నీకు తెలుసుగా, అమ్మా అబ్బానే చూడను వాడెంత నా దారిలోకి ఎవడోచ్చినా చంపేస్తాను అని గన్ పైకి ఎత్తి ఒక రౌండు గాల్లోకి షూట్ చేసి తన నాన్నకి గురి పెట్టింది. ప్రతాపరెడ్డి నా మీదకే.. అని అంటుండగానే చెవి నుంచి పోయేలా ఇంకో బుల్లెట్ వదిలింది. గన్ తన తండ్రికి పెట్టి అలానే ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చి తన తండ్రి మనుషులని తప్పించుకుని ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చింది.
అప్పటివరకు ఆలోచిస్తున్న శివారెడ్డి ప్రేమించిన అక్షితా రెడ్డికే ఓటు వేసాడు. వెంటనే బైటికి పరిగెత్తి సుమో స్టార్ట్ చేసాడు.
ప్రతాపరెడ్డి : శివారెడ్డి అని గట్టిగా అరిచాడు
శివ : సారీ మావయ్యా అని హారన్ కొట్టగానే అక్షిత ఎక్కి కూర్చుంది, సుమో బైలుదేరింది.
ప్రతాపరెడ్డి : ఆ ఇద్దరినీ చంపెయ్యండి అని అరిచాడు
అలాగేనయ్యా అని సుమోలు ఎక్కారు
అక్షిత కోసం ఇంకో రెండు సుమోలు వెళ్లాయి వెంబడిస్తూ..
####
####
భారతిని కలుసుకున్న సిరి జరిగింది మొత్తం చెప్పేసరికి ఆగలేకపోయింది భారతి, వెంటనే కారు వేసుకుని హాస్పిటల్ కి వచ్చింది ముందు మొగుడు ఎలా ఉన్నాడో చూద్దామని, హాస్పిటల్ లోపలికి వెళ్లి చూస్తే ఒక్క మనిషి కూడా కనపడలేదు, మొగుడి రూములోకి వెళ్లి చూస్తే శుభ్రంగా వీరారెడ్డి తల నరికి వీరారెడ్డి శరీరం పక్కన పెట్టారు. అది చూడగానే భారతితొ పాటు ముగ్గురు కూతుర్లు భయంతొ పెట్టిన కేకలు హాస్పిటల్ మొత్తం ప్రతిధ్వనించాయి.
అక్షిత నుంచి వచ్చిన ఫోను ఎత్తగానే సిరికి ఇచ్చింది.
సిరి : హలో అంది భయంతొ ఏడుస్తూనే
అక్షిత : సిరి.. నేను అక్షితా.. మీరు మీ ఇంటికి వెళ్ళండి నేను వస్తున్నాను అని చెప్పేసరికి, సిరి విషయం తల్లికి చెప్పింది. భారతికి భయంతొ అస్సలు కాళ్ళు చేతులు ఆడలేదు, సొంతంగా ఆలోచన చేసే తెలివి కొడుకు గురించి వినగానే పోయింది. వెంటనే ఇంటికి వెళ్ళిపోయింది.
తండ్రి ప్రతాపరెడ్డి నుంచి తప్పించుకున్న అక్షిత, తన బావతొ కలిసి నేరుగా చిన్నా ఇంటికి వెళ్ళింది. అప్పటికే చిన్నా ఇంటి ముందు అక్షిత అన్నయ్య వరదా రెడ్డి బళ్ళు ఆగి ఉన్నాయి. అక్షిత సుమో దిగి వెంటనే గన్ చేతిలోకి తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళింది, అప్పటికే వరదారెడ్డి చిన్నా అక్క పల్లవి రెడ్డి జుట్టు పట్టుకుని బైటికి ఈడ్చుకోస్తుంటే చిన్నా అమ్మ బతిమిలాడుకుంటుంది. మిగతా ఇంట్లో వాళ్ళు కూడా ఏడుస్తున్నారు. పల్లవి రెడ్డి కంట్లో నీరు కనిపించగానే అక్షిత తన కంటికి అడ్డంగా ఉన్న వాడికి గన్ గురిపెట్టి ట్రిగ్గర్ నొక్కింది. ఠప్ అన్న సౌండ్ రావడం వరదారెడ్డి మనిషి కిందపడిపోవడం ఒకేసారి జరిగాయి. అందరూ వెనక్కి తిరిగి అక్షిత వంక చూసారు.
అక్షిత : రేయి అన్నయ్యా.. నా చిన్నా నీకు ప్రాణభిక్ష పెట్టాడు, అదీ నన్ను చూసి, ఈ రోజు నువ్వు బతికున్నావంటే అది నా వల్ల. పల్లవిని ఈ ఇంటిని వదిలేసి వెళ్లకపోతే నీ ప్రాణాలు నేనే తీసేస్తాను అని గన్ తన అన్నకి గురి పెట్టింది. అప్పటికే ఒకడిని కాల్చిన అక్షిత మొహం టెన్షన్ తొ ఎర్రబడిపోయి నుదురు మీద నరం గుండె చప్పుడుతొ పాటు కొట్టుకున్నట్టు అనిపించింది.
కానీ ఇదంతా వరదారెడ్డి పట్టించుకోలేదు అక్షితని లెక్క చెయ్యకుండా పల్లవి జుట్టు పట్టుకుని ఇంకా గట్టిగా లాగాడు, అస్సలే ఓపిక నశించిన అక్షితకి ఇప్పుడు ఎవ్వరి మీదా జాలి చూపించే స్థితిలో లేదు, తన గన్ నుంచి రెండు బుల్లెట్లు వదిలింది, ఒక బుల్లెట్ వరదారెడ్డి భుజానికి ఇంకో బుల్లెట్ తొడలోకి రివ్వున దూసుకుపోయాయి, ఊహించని అందరూ స్థాణువుల్లా నిలబడిపోయారు.
చిన్నా అమ్మ భారతికి ఏం అర్ధంకాక చూస్తూ ఉండిపోయింది. ఇద్దరు మనుషులు వరదారెడ్డిని పడిపోకుండా పట్టుకొగా అక్షిత మిగతా మనుషుల మీదకి గన్ పెట్టింది. "సొంత అన్ననే వదల్లేదు, ఎవడైనా పిచ్చి వేషాలేస్తే కాల్చి దెంగుతాను. పొండ్రా" అని అరిచింది. వాళ్ళకి ఏం చెయ్యాలో తెలియక వెంటనే వరదారెడ్డిని తీసుకుని అందరూ బైటికి వెళ్ళిపోతుండగా అక్షితని వెతుక్కుంటూ వచ్చిన తన తండ్రి మనుషులు ఎదురు పడ్డారు, ఏం మాట్లాడుకున్నారో ఏమో కానీ వరదారెడ్డిని తీసుకుని తన మనుషులు తన తండ్రి మనుషులు అందరూ వెళ్లిపోయారు.
చిన్నా అమ్మ భారతి వెంటనే పల్లవిని తన ఒళ్ళోకి తీసుకుంది, కీర్తి, సిరి అందరూ ఏడుస్తూ భయంతొ భారతి ఒళ్ళోకి చేరిపోయారు. కాసేపటికి ఎవరో కొంతమంది మంజులారెడ్డి శవాన్ని ఇంటికి చేర్చారు.
భారతి మంజుల మీద పడిపోయి ఏడుస్తుంటే చిన్నా అక్కలు చెల్లెలు కూడా ఏడుపు లంకించుకున్నారు. ఆ ఏడుపులో భయం, ఒంటరితనం, నిస్సహాయత అన్ని కనిపించాయి అక్షితకి. ఒక్కటే బైటికి వెళ్ళి వీరారెడ్డి మనుషులతో మాట్లాడింది, ముందు వాళ్ళు నమ్మకపోయినా మంజులా రెడ్డి కార్యక్రమం కావడంతొ ఎవరూ అడ్డు చెప్పలేకపోయారు. తెల్లారక ముందే చిన్నా నాన్న మరియు మరదలు ఇద్దరి కార్యక్రమం పూర్తి చేయించేసింది.
పిల్లలు తన ఒళ్ళో పడుకుని ఉన్నారు, అక్షిత వెళ్లి పక్కన నిలుచుంది. భారతి అక్షితని చూసి లేవబోతే అక్షితే కింద కూర్చుని భారతి భుజం మీద చెయ్యేసింది.
అక్షిత : చిన్నా బతికే ఉన్నాడు, మనకోసం వస్తాడు. నేనున్నాను. మీ మీద ఈగ కూడా వాలనివ్వను.
భారతి : నీకు నా కొడుక్కి ఏంటి సంబంధం. మా కోసం నీ కన్నవాళ్ళని ఎందుకు ఎదిరించావ్. నా కొడుకు గురించి నాకు అన్ని తెలుసు, నీ పేరు కూడా ఎప్పుడూ వాడి నోటి నుంచి వినలేదు. సొంత మనుషులే మోసం చేసినవాళ్ళు ఓ పక్క, నా కుటుంబాన్ని చిన్నా భిన్నం చేసిన నీ కుటుంబం ఓ పక్క. ఆ కుటుంబంలో పుట్టిన నువ్వేమో మా కోసం వచ్చావ్, మమ్మల్ని కాపాడవ్. ఎవరిని నమ్మాలి, ఎవరిని నమ్మకూడదు అని తల పట్టుకుంది భారతి. అక్షిత భారతి తల మీద చెయ్యేసి దెగ్గరికి తీసుకుంది.
అక్షిత : ఇక నటించడం ఆపేయి, ఇప్పటికే చాలా ఎక్కువ చేసారు. అక్కడ నీ చెల్లెలు బతికుందో లేదో తెలీదు. నీ చిన్నన్న పిల్లలతో సహా పారిపోయాడు, పెద్దన్న వాళ్ళతో చేతులు కలిపాడు. ఏం జరుగుతుందో నువ్వే చెప్పాలి అని అక్షిత భారతి వంక ఒక చూపు విసిరి నీ కొడుకు గురించి నీకు అన్నీ తెలుసు, ఒక్క నా విషయం తప్ప. అన్నీ చెపుతాను. ముందు వాళ్ళని లేపి అన్నం పెట్టు. నాకు కొంచెం పనుంది అని లేచి బైటికి వెళ్ళిపోయింది.
భారతికి ఇంతకముందే చిన్నాకి అనుమానం వచ్చేసింది, ఈ పాటికే తన గురించి నిజాలు తెలుసుకోవడం మొదలుపెట్టాడేమో అనుకుంది. ఇప్పుడు అక్షిత అన్ని తెలిసినట్టు మాట్లాడుతుంటే ఆశ్చర్యపోయింది. అడగలనుకున్నా అక్షిత వెంటనే బైటికి వెళ్లిపోవడంతొ ఏం చెయ్యలేకపోయింది.
బైటికి వెళ్లిపోయిన అక్షిత తిరిగి మధ్యాహ్నం పదిహేను మంది మనుషులతో వచ్చింది, అక్షిత లోపలికి రాగా వాళ్ళు బైట కాపలా ఉండిపోయారు. ఇదంతా చూసిన భారతి అక్షితతొ మాట్లాడదామని లేచింది.
చెప్పు అంది అక్షిత.
భారతి : ఇదంతా ఈ కొండతోనే మొదలయింది. ఒక రోజు మా నాన్న దెగ్గరికి ఇప్పుడు మనల్ని ఎటాక్ చేసిన బుక్కపట్నం శంకర్ వాళ్ళ నాన్న వచ్చాడు, ఆయన Mla. ఈ కొండ గురించి చెప్పి ఇందులో ఉన్న గ్రానైట్ విలువ చెప్పేసరికి మేము ఆశ్చర్యపోయాం. రూల్స్ రెగ్యులేషన్స్ గురించి నేను చూసుకుంటాను, అమ్ముకుందాం సొమ్ము చేసుకుందాం అని ప్రపోసల్ పెట్టాడు. అందుకు మా నాన్న ఒప్పుకోలేదు.
మా తాతయ్య వాళ్ళ నాన్న గారి ఆస్తి అది అంతా, అప్పట్లో అందరూ దానాలు చేస్తుంటే మా ముత్తాత ఆయనకీ దానం చెయ్యడం ఇష్టంలేక ఆ కొండ ఉన్న స్థలం ఎందుకు పనికి రాదని అది దానం చేసాడు, ఆ తరువాత జరిగిన గొడవల్లో ల్యాండు దానం కింద పోయినా దాని ఒరిజినల్ కాయితాలు నాన్న దెగ్గరే ఉండిపోయాయి. అది పేదలకి దానం చేసిన స్థలం కాబట్టి అది వాళ్లకి కూడా చెందుతుందని అందరికీ సమానంగా పంచాలని తీర్పు చెప్పాడు అది వాళ్లకి నచ్చలేదు.
ఇదే ఊళ్ళో ఉన్న వీరారెడ్డి, ప్రతాపరెడ్డి నాన్నలతో చేతులు కలిపి మా నాన్నని చంపేసి ఆయన దెగ్గర నుంచి ఆ కాయితాల మీద వేలి ముద్రలు వేయించేసుకున్నారు. తప్పించుకున్న మాకు ఎక్కడికెళ్లాలో తెలీలేదు. పగ తీర్చుకోవాలని మాత్రమే అనుకున్నాం. అనుకున్నట్టే నా పెద్దన్న చిన్నన్నలతో నేను ఇక్కడ వీరారెడ్డితొ, నా చెల్లెలు ప్రతాపరెడ్డితొ చేతులు కలిపి ఒకళ్ళని ఒకళ్ళు రెచ్చగొట్టుకునేలా చేసాం. ప్రతాపరెడ్డి నాన్నని, వీరారెడ్డి నాన్నని చంపేసాం. ఊళ్ళకి తగువులు పెడితే ఎటాక్ చేసుకున్నారు. అది నా పిల్లల మీదకే తిరగబడింది. అప్పటికే నాకు చిన్నా అంటే ప్రాణం, పిల్లల మీద ప్రేమ వల్ల భయపడి ఇక వద్దని ఆపేసాను. దానికి బదులుగా బుక్కపట్నం శంకర్ నాన్నని చంపేసాం. అల్లర్లు చల్లబడ్డాక కూడా బుక్కపట్నం శంకర్ మాకోసం వెతుకుతున్నాడని తెలిసి చాలా సంవత్సరాలు మౌనంగా ఉన్నాం.
అక్షిత : మరి ఆ గొడవల్లో చచ్చిపోయిన మా అమ్మ అన్నయ్య, ఆయన ఎవరు
భారతి : అది సెటప్ చేసుకున్న కుటుంబంలోని వాడు, పాపం బలి అయిపోయాడు.
అక్షిత : చిన్నాని పదేళ్ళు దూరంగా పంపించేసావ్.
భారతి : చిన్నా పదేళ్ళకే కత్తి పట్టడం చూసిన మాకు భయం వేసింది. కొడుకు ధైర్యం చుసిన వీరారెడ్డి కళ్ళలో మాత్రం తన వెంట పెట్టుకు తిరిగే ఆలోచనలు కనిపించాయి. నా కొడుకు భవిష్యత్తు కోసం, నేనిక్కడ ప్రశాంతంగా ఉండటం కోసం వాడిని దూరం చేసుకున్నాను. కొండ మీదకి ఎవ్వరి దృష్టి పోకుండా విడకొట్టి కంచె వేయించి ఎప్పుడు ఏదో ఒక గొడవల్లో ఉండేలా ప్లాన్ చేసాం.
ఏమైందో కానీ మా పెద్దన్నకి చిన్నన్నకి ఏదో గొడవ జరిగింది, అది మాకు చెప్పలేదు. దీనికి తోడు పెద్దన్న ఓపిక పట్టలేకపోయాడు, డబ్బు మీద వ్యామొహం.. బుక్కపట్నం శంకర్ తొ చేతులు కలిపాడు, వాడు కూడా పగ, ప్రతీకారం మర్చిపోదాం, సొమ్ము చేసుకుందాం అంటే సరే అనుకున్నాం. కానీ ఇద్దరు కలిసి మమ్మల్ని మోసం చేస్తారు అనుకోలేదు. వాడు ఇంతటితో ఆగడు. వాడు పగా తీర్చుకోవాలి, కొండని కొట్టేయ్యాలి అది మా అన్నకి అర్ధం కావట్లేదు. ఇప్పుడు అనవసరం కూడా లేదు, అని కోపంగా చూసింది. శంకర్ చేతిలోకి కనక ఆ కొండ వెళితే వాడు సీఎం కాదు ఈ దేశానికి పీఎం కూడా అయిపోతాడు. అని కళ్ళు తుడుచుకుంది.
భారతి : ఇప్పుడేం చేద్దాం
అక్షిత : మీరు చాలా చేసారు, ఇక నేను చేస్తాను.
భారతి : ఆ మనుషులు అంతా ఎవరు ?
అక్షిత : చిన్నా మనుషులు, ఎప్పుడైనా అవసరం వస్తుందని ముందే మాట్లాడి పెట్టాడు. బైటికి రానివ్వలేదు అంతే.. ఇంత త్వరగా మమ్మల్ని కనిపెట్టేస్తారని ఊహించలేదు. అది కాక నీ కొడుక్కి ఉన్నంత గుద్ద బలుపు ఎవ్వడికి లేదు, అందుకే ఇప్పుడు ఈ పరిస్థితి.
సిరి అంతా దూరం నుంచి వినడం గమనించి అక్షిత లేచి సిరి దెగ్గరికి వెళ్లి కూర్చుంది. అక్షితని చూడగానే ఏడుస్తూ వాటేసుకుంది. తన అన్నయ్యని నరికింది అక్షిత అన్నయ్యే అని తెలిసినా కోపం ఆపుకోలేకపోయింది. కావ్య ఎంత బతిమాలిందో, చిన్నా కోసం ఎన్ని సార్లు అడ్డుపడిందో అయినా కూడా ఎలా నిర్ధాక్షిణ్యంగా పొడిచాడో పూస గుచ్చినట్టు చెప్పింది. చిన్నా మీద ఎన్ని సార్లు నరికాడో, ఫణి ఎలా దొంగతనంగా దెబ్బతీసాడో వరదారెడ్డి ఎలా కత్తితో ఇష్టం వచ్చినట్టు పొడిచాడో అంతా చెపుతుంటే అక్షిత కళ్ళలో ఎర్రని నీళ్లు చూసి.. వదినా అని వాటేసుకుని ఏడుస్తూ అందరినీ చంపెయ్యాలి, వాళ్లకి అస్సలు దయ లేదు. ఆ ఫణిని చంపాలి అని ఏడుస్తుంటే సిరిని దెగ్గరికి తీసుకుని ఓదార్చుతూ కోపంగా పళ్ళు కొరికింది.
కీర్తి ముందుకు వచ్చి సారీ అని చెపుతూనే ఏడుస్తుంటే చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. పల్లవి వచ్చి కీర్తి భుజం మీద చెయ్యేసి ఓదార్చాక అందరూ కింద కూర్చున్నారు. అక్షిత నుంచి మళ్ళీ ఫోన్ రాగానే లేచి దూరం వెళ్ళాడు, సిరి కూడా లేచి వెళ్ళింది.
చిన్నా : చెప్పు
అక్షిత : ఇంట్లో అంతా కొత్త వాళ్ళు, ఎవరో రాజకీయ నాయకులు వచ్చి వెళ్లారు. ఎవరో శంకర్ అట వాడే మెయిన్ అనుకుంటా. అమ్మ గురించి ఇంకా ఏం తెలీలేదు.
చిన్నా : చూద్దాం, ఏదైనా తెలుసుకోవడానికి ప్రయత్నించు
అక్షిత : ఏదో ఒకటి చెయ్యి
చిన్నా : ఏం చెయ్యను అని విసుక్కున్నాడు
అక్షిత ఫోను పెట్టేసింది. చిన్నా సిరి వంక చూసి, మళ్ళీ అక్కలతో కూర్చున్నాడు.
పల్లవి : ఎవరు రా
కీర్తి : ఎవరో వాడికైనా తెలుసా.. ఒక్కళ్ళా ఇద్దరా.. అవును శృతి వస్తుందని చెప్పావ్, రానే లేదు
చిన్నా నవ్వుతూ : వచ్చింది, అదే రోజు నా మీద ఎటాక్ చేసారు. మళ్ళీ పంపించేసాను
కీర్తి : నీకస్సలు భయం లేదా.. ఒక్కడివే అంత మందిని చూసి కూడా ఎలా చిన్నా
చిన్నా : ఎవరే చెప్పింది నేను భయపడనని, ఉచ్చ పడుతుందే బాబు ఎవడైనా ముందుకు వస్తే.. ఏదో టైమింగ్ అలా కలిసి వచ్చి, భూమ్మీద కొన్ని నూకలు రాసి ఉండబట్టి బతికి బట్టకట్టాను
సిరి : చిన్నప్పుడు మొదటిసారి వాళ్ళని చంపినప్పుడు నీకు ఏం అనిపించింది, అప్పుడు నీ ఆలోచన ఎలా ఉంది. చంపేసాక ఎలా ఉంది.
చిన్నా : అప్పుడా.. ఏమో వాళ్ళు మీ మీదకి వచ్చినప్పుడు ముందు భయంవేసింది, కింద కత్తి కనపడింది. కత్తి పట్టుకుని వాళ్ళని ఆపాలని, వాళ్ళని భయపెట్టాలని మాత్రమే అనుకున్నాను. కనీసం మీ ముందు నిలబడితే నన్ను చంపేసాక మీ దెగ్గరికి వస్తారు, ఈ లోపు అవకాశం దొరికితే మీరు పారిపోవచ్చేమోనని ముందుకు వచ్చేసాను. చిన్న పిల్లాడానుకుని వాళ్ళు లైట్ తీసుకోవడం, వాళ్ళ కంటే నేను కత్తి ముందు విసరడం. హైట్ ఉండటం వల్ల ఆ కత్తి వేటు వాళ్ళ మెడల మీద పడటం అన్ని కలిసి వచ్చాయి అంతే.. రాసి పెట్టుంది బతికేసాం. నేను అప్పుడే పోయ్యుంటే మీకు ఇన్ని బాధలు ఉండేవి కాదేమో అని నవ్వుతు కీర్తి వంక చూస్తే కీర్తి ఏడుపు మొహం పెట్టి చిన్నా వొళ్ళోకి వెళ్ళిపోయింది.
పల్లవి : అప్పుడు మేము కూడా బతికుండే వాళ్ళం కాదుగా అని చిన్నా భుజం మీద తల పెట్టుకుంటే.. చూస్తున్న సిరికి కొంచెం అదోలా అనిపించింది.
######
######
తెల్లారి అందరూ కూర్చుని తింటుంటే తెలియని నెంబర్ నుంచి ఫోన్లు చూసి తిరిగి ఫోన్ చేసాడు.. అక్షిత.
అక్షిత : నేనింట్లో నుంచి పారిపోయాను, అన్నయ్య తిరిగొచ్చాడు. అమ్మ మాత్రం కనిపించలేదు. నన్ను బయటికి పోనివ్వకుండా నా రూము తాళం వేసేసారు, నా ఫోన్ నేను లేవకముందే తీసుకున్నారు.
చిన్నా : ఇప్పుడు ఎక్కడున్నావ్
అక్షిత : మన ఇంట్లో
చిన్నా నేనొస్తున్నా అంటుండగానే అంజి చిన్న బాక్స్ తొ వచ్చాడు. భారతి వెంటనే అంజిని ఎత్తుకుంది.
భారతి : ఏరా.. నానమ్మని మర్చిపోయావా
అంజి : లేదు నానమ్మా..
భారతి : ఆ బాక్స్ ఏంటి
అంజి : అమ్మ పాయసం చేసి పంపింది.
వీరారెడ్డి చూసి వెంటనే బాక్స్ తీసుకుని రెండు స్పూన్లు తినేసాడు ఆత్రంగా, అది చూసి అంజి బాధపడుతుంటే భారతి వెంటనే వీరారెడ్డి చేతుల్లో బాక్స్ లాక్కుంది.
చిన్నా ఆల్రెడీ బైట బండి స్టార్ట్ చేస్తుంటే బాక్స్ అందుకుని బైటికి పరిగెత్తాడు అంజి.
భారతి : మీరైతే చిన్న పిల్లల కంటే ఘోరం.. అది చిన్నా కోసం పంపింది వాళ్ళమ్మ
వీరారెడ్డి : రెండు స్పూన్లే లేవే.. అమ్మో కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి. కొన్ని మంచినీళ్లు ఇవ్వు.
బైట అంజి చిన్నాని చూసి నీ కోసం అమ్మ పంపింది, అక్షిత పిన్ని కోసం కూడా
చిన్నా : ఇటివ్వు.. అక్కడికే వెళుతున్నాను
అంజి : నేనూ వస్తాను, కొంచెం సేపు ఆమెతొ ఉంటాను అని చిన్నా సమాధానం కోసం ఎదరు చూడకుండా బండి ఎక్కి కూర్చున్నాడు. చిన్నా నవ్వుకుని సరే అని తీసుకెళ్లాడు.
చిన్నా : పగటి పూట నిన్ను అమ్మ పంపించిందా, ఆలా పంపించదే నిన్ను
అంజి : ఏమో..
ఇద్దరు కొత్త ఇంటికి వెళ్ళాక లోపల కూర్చున్నారు. అక్షిత అంజిని చూసి పలకరించింది కానీ టెన్షన్లో ఉంది. చిన్నా మాత్రం డబ్బా తెరిచి పాయసం తింటుంటే కోపంగా చూసింది. తింటావా అని సైగ చేసి వద్దులే అని మళ్ళీ తనే తింటుంటే దెగ్గరికి వెళ్లి వీపు మీద చరిచింది. అంజి అది చూసి నవ్వాడు. చిన్నా ఈలోపు ఇంకో స్పూన్ తింటుంటే అంజి బాక్సు, స్పూను రెండు లాక్కుని అక్షిత దెగ్గరికి వెళ్లి తినిపించబోతే చూసావా అంటూ అంజి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుని నువ్వు తిను బంగారం అని స్పూను పెట్టబోతే, ముందు నేను తినిపిస్తా అని అంజి, ఇద్దరు పొట్లాడుకుంటుంటే చిన్నా వేగంగా రావడం అంజి చేతిలో ఉన్న బాక్సు స్పూను రెండూ నెట్టేయడం చూసి అక్షిత, అంజి చిన్నా వైపు చూసారు.
చిన్నాకి తల మత్తుగా అనిపించింది. తల పట్టుకుంటూనే, అందులో ఏదో కలిపారు అన్నాడు.
వెంటనే ఇందాక నాన్న తిన్న సంగతి గుర్తొచ్చి ఫోన్ చేసాడు, ఎవ్వరూ ఎత్తలేదు. వెంటనే మధుమతికి ఫోన్ చేసాడు. తను చెప్పినట్టే పది బాటిళ్ల నీళ్లు ఆగకుండా తాగగానే పొద్దున తిన్నదానితొ సహా మొత్తం కక్కేసాడు. అక్షిత ఫణి నుంచి ఫోన్ వస్తుందంటూ ఫోన్ తెచ్చిస్తే ఎత్తి చెవిలో పెట్టుకున్నాడు.
ఫణి : బావా మావయ్యని హాస్పిటల్ కి తీసుకొచ్చాం. మీరు తిన్న పాయసంలో ఏదో కలిసింది, నువ్వెక్కడ ఉన్నావ్.
చిన్నా : లేదు నేను తిన్నది సేమ్యా
ఫణి ఆశ్చర్యపోయాడు.
ఫణి : అదేంటి పాయసం కాదా
చిన్నా : ఎందుకురా.. ఎందుకు చేసావ్. చిన్నా తల ఇంకా తిరుగుతూనే ఉంది.
ఫణి : మాట తడబడుతుంది.. అంటే తిన్నావన్నమాట. ఒళ్ళు ఎలా ఉంది, మత్తుగా ఉందా.. తల తిరుగుతూ ఉండాలే, పాపం మావయ్య. నీకోసం స్కెచ్ వేస్తే ఆయన కూడా వలలో పడ్డాడు. ఒకే దెబ్బకి ఇద్దరు పిట్టలు.
చిన్నా : నాన్న ఎలా ఉన్నాడు
ఫణి : ముందు నువ్వెలా బ్రతకాలో ఆలోచించు, అయినా నీకింకా నాలుగు గంటలు టైం ఉంది. ఈ లోగా నువ్వు చెయ్యాల్సిన పనులు చాలా ఉన్నాయి. ముందు నీ కొడుకు అంజిని బ్రతికించుకో
చిన్నా : అంజి.. ??
ఫణి : మరి నీకు విషం పెట్టాలంటే చాలా నమ్మకమైన వాళ్ళు అయ్యుండాలి కదా.. అందుకే అంజి నిద్రలో ఉన్నప్పుడు చిన్న ఇంజక్షన్ చేశాను, సంధ్యతొ విషం కలిపించి నువ్వు తినెలా చేస్తే అంజికి విరుగుడు ఇస్తానని చెప్పాను. మాటిచ్చినట్టే సంధ్యకి విరుగుడు ఇచ్చేసాను. పాపం సంధ్య.. తండ్రిని చంపమని కొడుక్కి విషం ఇచ్చి లోపల ఏడుస్తూ బైటికి నవ్వుతూ తెగ కుమిలిపోయింది పాపం. ఇప్పుడు కొడుక్కి విరుగుడు ఇవ్వాలంటే దెగ్గర కొడుకు లేడు, నీకు వేరే పనులున్నాయి, నీ సీక్రెట్ లవర్ అక్షితని బంధించేసారు, మంజులని నేను వేరే ఊరు పంపించాను. నీకు సాయం చేసే వాళ్లెవ్వరు లేరు.. అయ్యయ్యో
అంటే అక్షిత తప్పించుకుందని వీడికింకా తెలీదు. వెంటనే అక్షితని చూసాడు. అక్షిత హాల్లోకి పరిగెత్తేసరికి అంజి స్పృహ కోల్పోయి ఉన్నాడు, వాడి మెడ నరం ఉబ్బి తేలుతుంది. వెంటనే చేతుల్లోకి తీసుకుని విరుగుడు కోసం సంధ్య దెగ్గరికి పరిగెత్తింది కారులో
ఫణి : వచ్చేయి మాట్లాడుకుందాం
చిన్నా : అంజిని వదిలిపెట్టేసి వస్తాను
ఫణి : నీ వల్ల అవ్వదే.. నువ్వు నేను చెప్పిన పనులు చేస్తూ చాలా బిజీగా ఉంటావ్. అన్నట్టు చెప్పడం మర్చిపోయా నీ చెల్లెలు.. అదే నా ప్రేయసి.. సిరి, నా దెగ్గరే ఉంది. ముందు నేను చెప్పిన పనులు చెయ్యి. అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.
చిన్నా వెంటనే భారతికి ఫోన్ చేస్తే ఏడుస్తూ హాస్పిటల్లో ఉన్నామని చెప్పింది. చిన్నా మాట్లాడిన తరువాత చుట్టూ చూసుకుంటే సిరి కనిపించలేదు, వెంటనే భయంతో కీర్తిని పల్లవిని దెగ్గరకి తీసుకుంది. చిన్నా ఫోన్ పెట్టేసిన వెంటనే వీరారెడ్డిని డాక్టర్లకి అప్పగించేసి కూతుర్లని తీసుకుని కారు ఎక్కి ఒంటరిగా ఎవ్వరికి చెప్పకుండా వెళ్ళిపోయింది.
చిన్నా వెంటనే మధుమతికి ఫోన్ చేసాడు. లావణ్యని తీసుకుని దూరంగా వెళ్లిపొమ్మని చెప్పి మంజులకి ఫోన్ చేస్తుంటే మంజుల నుంచే ఫోన్ వచ్చింది.
మంజుల : బావా.. అక్షిత అక్క ఫోన్ చేసింది, అక్కడ ఏం జరుగుతుంది. ఏడుపు గొంతుతొ అడిగింది.
చిన్నా : నాకు తెలిస్తే కదా నీకు చెప్పడానికి, మీ అన్నయ్య.. మీ నాన్న అందరూ.. అని ఫణి దెగ్గర నుంచి ఫోన్ వస్తుంటే కట్ చేసి ఫణి కాల్ ఎత్తాడు.
ఫణి : హా.. పెద్దగా పనులేమి లేవులే.. ఒక్కడివే కొండ మీదకి వచ్చేయి. త్వరగా రా.. ఎప్పుడూ నిన్ను తలుచుకోని నీ చెల్లెలు నోరారా అన్నయ్య అని కలవరిస్తుంది, చూసి తరిద్దువు అని ఫోన్ కట్ చేసాడు.
చిన్నా వెంటనే బండి తీసి ఊరు దాటి కొండ దెగ్గరికి వెళ్ళాడు, చూస్తే కొండ వెనక మట్టి దారి ఉంది, సిరి చెప్పింది.. అంతా ఈ కొండ కోసమేనని. బండి నడుపుతూ నేరుగా పైకి వెళ్ళాడు. పైన కొండ చుట్టూ వందకి పైగా మనుషులు ఉన్నారు, అందరి చేతుల్లో కత్తులు. మధ్యలో తెల్ల షర్టు ప్యాంటు వేసుకుని ముగ్గురు కుర్చీల్లో కూర్చుని ఉన్నారు. ఓ పక్కన ఫణి, ఇంకో పక్కన అక్షిత అన్న వరదారెడ్డి, పక్కనే ఇంకొకతను ఉన్నాడు తనే శివారెడ్డి అని అర్ధమైంది, అక్షిత పలుమార్లు చెప్పింది, తన అమ్మ ఎలాగైతే మంజులని దించిందో అలాగే కావ్య అక్షిత కోసం శివారెడ్డిని దించిందని. మంచివాడు అని చెప్పింది, కానీ ఇక్కడ వీళ్ళతో చూసాక నమ్మకం కుదరలేదు. కుదిరినా అవసరంలేదు.
పక్కన ప్రతాపరెడ్డి, మంజుల నాన్న తన పెద్ద మావయ్య కూడా ఉండడం చూసాడు, కానీ ఎక్కడా చిన్న మావయ్య కనిపించలేదు, అదే లావణ్య నాన్న. మూలకి కావ్యని కట్టి పడేసారు, అక్కడే సిరి కూడా ఉంది. బండి దిగిన వెంటనే చిన్నా అడుగులు సిరి వైపు వేసాడు.
ఇంతలో కుర్చీలో కూర్చున్న వాడి దెగ్గర నుంచి మాటలు వినిపించాయి, చిన్నా నడక మాత్రం ఆగలేదు. "నువ్వు వెతుకుతున్న బుక్కపట్నం శంకర్ నేనే" అని నవ్వాడు. చిన్నా తల తిప్పి శంకర్ వైపు చూసాడు, ఇంతకముందు పేపర్లో చూసాడు, పోయిన సంవత్సరమే మంత్రి అవ్వడానికి విపరీతంగా ప్రయత్నిస్తున్నాడని పడింది పేపర్లో శంకర్ గురించి. చిన్నా సిరి వైపు వెళుతూనే ఏముంది ఈ కొండలో అని అడిగితే.. ఈ కొండే ఓ ఘని, గ్రానైట్ ఘని అనేసరికి చిన్నాకి మొత్తం అర్ధమైంది. వెంటనే రజినీకాంత్ సినిమా ఆల్రెడీ వచ్చిందిగా అన్నాడు, ఫణి దానికి నవ్వుతూ ఇది మామూలు నల్ల గ్రానైట్ కొండ కాదు బావా.. వొంగా గ్రానైట్ కొండ ప్రపంచంలోనే విలువైనది. చిన్నా పట్టించుకోకుండా తన చెల్లెలి వైపు నడుస్తుంటే శంకర్ కి గుద్దలో కాలింది, వేసేయ్యమని మనుషలకి సైగ చేసాడు. చిన్నాకి శంకర్ ని చూసాక, సిరి చెప్పింది విన్నాక చాలా సమాధానాలు దొరికాయి.
పగ తీర్చుకుందమని వచ్చిన భారతి వాళ్ళకి కొండ గురించి తెలిసి ఉంటుంది, ఆశపడి ఇక్కడే సెటిల్ అయిపోయారు, బహుశా ఈ కొండ కోసమే అయ్యుండాలి, అందుకే ఊరిని ముక్కలు చేసారు. ఇప్పుడు పెద్ద మావయ్య అమ్మని తన చెల్లిని అందరిని మోసం చేసి వీళ్ళతో చేతులు కలిపాడు, అదీ ఈ కొండ కోసం. ప్రతాపరెడ్డికి, వాడి కొడుక్కి కావ్య గురించి తెలిసి ఉంటుంది, అందుకే కావ్యని మాటేసి నిజం తెలుసుకుని వాళ్ళు కూడా ఇందులో కుమ్మక్కయ్యారు.
మనుషులు పరిగెత్తుకుంటూ వస్తుంటే వెనక్కి తిరిగి గొంతు మీద ఒక్కటి గుద్దాడు, అంతే వాడు రక్తం కక్కుతుంటే అది చుసిన మిగతా వాళ్ళు అందరూ ఆగిపోయారు. వెనక్కి తిరిగి అక్కడున్న మనుషులని తన్ని కావ్యవి, అక్షితవి కట్లు విప్పాడు. అడ్డొచ్చిన వాడిని కొడుతూనే ఇద్దరి ముందు నిలబడ్డాడు.
ఫణి మాత్రం ఆశ్చర్యపోయి చూస్తున్నాడు, ఇంతవరకు చిరంజీవి అంత బలంగా ఎలా ఉన్నాడో అర్ధం కాలేదు ఫణికి, కానీ ఫణికి తెలియనిదేంటంటే చిన్నా విషం మింగిన వెంటనే కక్కేసాడు. విష ప్రభావం చిన్నా మీద చాలానే ఉన్నా.. చిన్నా స్టామినా వల్ల అది చూసేవాళ్ళకి ఏమి తెలియట్లేదు కానీ.. చిన్నాకి తన శరీరంలో కొద్ది కొద్దిగా బలం తగ్గిపోవడం తెలుస్తునే ఉంది. బైటికి మాత్రం ఏం కాలేదన్నట్టు నటిస్తు ఎదురుగా ఉన్న జనాలని భయపెడుతున్నాడు అంతే..
ఫణి : విష ప్రభావం కనిపించట్లేదు, ఏదో జరిగింది. కానీ ఇంతకముందున్నంత యాక్టీవ్ గా లేడు, త్వరగా వాడి చెల్లిని అడ్డుపెట్టుకుని చంపెయ్యండి. లేదంటే మనం వాడిని ఆపలేం అన్నాడు, దానికి వరదా రెడ్డి గట్టిగా నవ్వాడు.
ఎవ్వరి అవసరం లేదు అని వరదారెడ్డి కత్తి తీసుకుని చిన్నా మీదకి దూకాడు. రెండో క్షణంలోనే చిన్నా చేతిలోకి వరదారెడ్డి కత్తి రావడం, ఆ కత్తి వరదారెడ్డి మెడ మీద పడటం కావ్య చూస్తూనే ఉంది. ఒక్క వేటు వెయ్యబోయ్యాడు.. కావ్య కళ్ళలో నీళ్లు వస్తున్నా చూడలేక కళ్ళు మూసుకుంది. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే వెనక వేరే వాడిని నరికాడు. కావ్య చిన్నా వైపు చూస్తే నవ్వాడు చంపనులే అన్నట్టుగా
పావుగంట గడిచింది, వెళ్లిన వాళ్ళు వెళ్లినట్టు శవాలుగా పడుతుంటే అడవి పులిని వేటాడడం అంత సులువుగా అయ్యే పని కాదని అర్ధమైంది.
శంకర్ : ఇట్టాంటోడు నా పక్కన ఉంటే.. నా సామిరంగా, ఈ పాటికి సీఎం అయిపోదును
ఫణి : పులిని పిల్లిలా ఎంత పెంచినా అది పులే కానీ పిల్లి అవ్వదు
శంకర్ కుర్చీలో కూర్చుని జరిగేది చూస్తున్నాడు.
శంకర్ : ఇంతవరకు వాడి వెనకాల ఉన్న ఇద్దరు ఆడంగుల మీద ఎవ్వడు చెయ్యి వెయ్యలేకపొయ్యాడు అని ఆశ్చర్యపోతుంటే ఇప్పుడు వేస్తారు చూడండి అని పెద్ద తుపాకీ ఒకటి తీసాడు. అది అడవి జంతువులని వేటాడే తుపాకీ, కాల్చితే మత్తు ఎక్కుతుంది. వెంటనే చిన్నాకి గురి పెట్టి కాల్చాడు, చిన్నా వీపుకి గుచ్చుకున్న రెండు నిమిషాలకే చిన్నా తడబడి మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాడు. వరదారెడ్డి నవ్వుతూ కత్తి పట్టుకున్నాడు. సిరి భయపడిపోయింది.
వరదారెడ్డి కత్తి ఎత్తగానే కావ్య చిన్నా ముందుకు వచ్చింది.
కావ్య : వరదా.. వదిలేయిరా.. అమ్మ కోసం
వరదారెడ్డి : లంజా.. వాడు నన్ను చంపుతున్నప్పుడు నోరు కూడా తెరవలేదు కానీ ఇప్పుడు అడ్డం వచ్చావా అని గట్టిగా తంతే పక్కకి పడింది. చిన్నాకి అటు విష ప్రభావంతొ పాటు ఫణి కాల్చిన మత్తు, రెండిటి వల్లా ఏమి కనిపించట్లేదు, తల పోటు భరించలేకపోతున్నాడు. మాటలు వినిపిస్తున్నాయి, అంతా మసకమసకగా కనిపిస్తుంది. వర్షం మొదలయింది.
వరదారెడ్డి కత్తి ఎత్తి ఒక్క పోటు పొడిచాడు, కానీ కత్తి చిన్నాలో దిగలేదు, అదే సమయంలో కావ్య అడ్డం దూకడం వల్ల కావ్య భుజంలో దిగింది.
కావ్య : వరదా.. అన్నయ్యా.. ఏవండీ.. అని వేడుకుంది ఏడుస్తూ
వరదారెడ్డి రాక్షసంగా కత్తిని బైటికి లాగి మళ్ళీ చిన్నాని పొడవబోతుంటే కత్తిని పట్టుకోబోయింది, అప్పటికే ఆలస్యం.. కత్తి కావ్య రెండు చేతులని చీల్చుతూ కావ్య ఛాతిలో దిగింది. ఇదంతా చూస్తూనే ఉన్నారు కొండ మీదనున్న వాళ్లంతా.
కొండకి అటువైపు దొంగచాటుగా చూస్తున్నారు కావ్య మనుషులు. ఒరేయి అమ్మ గారు మనకోసం ఆస్తినిచ్చారు, మనకి చదువు చెప్పించారు. మనకయ్యే ప్రతీ అవసరం ఆవిడే తీర్చారు. ఇలాంటి సమయంలో మనం తప్పుకోవడం తప్పు కదరా.. ఆవిడేమైనా ఫ్రీగా చేసారా.. ఎన్ని సంవత్సరాలనుండి చేసాం బానిసత్వం. మనల్ని ఎప్పుడు బానిసల్లా చూడలేదురా.. ఆఖరికి మనకి సుఖం కూడా పంచింది. మీరు వచ్చినా రాకపోయినా నేను వెళుతున్నాను అని లేచాడు. అప్పుడే కావ్య గొంతు నుంచి అమ్మా అన్న అరుపు విని కావ్యని చూసారు. మూడో సారి కూడా అల్లుడిని కాపాడుతూ పొట్టలో దించుకుంది కత్తి.
కావ్య మొగుడిని చూస్తూ.. నా అక్క కొడుకయ్యా.. నా బిడ్డయ్యా.. మీకు పుణ్యం ఉంటాది, దూరంగా వెళ్ళిపోతాము. వదిలెయ్యండయ్యా అని కన్న కొడుకు కాళ్ళు పట్టుకుని బతిమిలాడుతున్నా పట్టించుకోలేదు వరదారెడ్డి.
ఉన్నట్టుండి కేకలు పెడుతూ ఎనిమిది మంది కుర్రాళ్ళు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చేసరికి కావ్య వాళ్ళని చూసి, సాయం చెయ్యమని చెయ్యి చాచితే, ఎనిమిది మంది కుర్రాళ్ళ కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి. వెంటనే అడ్డొచ్చిన వాళ్ళని గాల్లోనే ఎగర తంతూ ఒక్క అంగలో కావ్యని చేరుకున్నారు. వెంటనే కావ్యని భుజానికి ఎత్తుకుని అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోతుంటే ఆపమంది, కానీ వాళ్ళు వినలేదు. కావ్యని ఎత్తుకుని పరిగెడుతుంటే మిగతా ఏడుగురు చుట్టూ కాపలాగా పరిగెడుతూ కాపాడుకుని వెళ్లిపోయారు. ఇక మిగిలింది సిరి మాత్రమే.. అప్పటికే కావ్య వల్ల చాలా సమయం గడిచినందువల్ల చిన్నా కొంచెం తేరుకున్నాడు. కళ్ళు తెరిచి చూడగానే వరదారెడ్డి, గుండె మీద తంతే మోకాళ్ళ మీద కుప్ప కూలిపోయాడు.
సిరి చెయ్యి పట్టుకుని దెగ్గరికి లాక్కుని ముందుకు నడుస్తుంటే చుట్టూ చేరి ఎటాక్ చెయ్యడం మొదలుపెట్టారు. సిరిని కాపాడటం కష్టమైపోతుంది చిన్నాకి. ఎవడో సిరి చెయ్యి పట్టుకుని లాగితే చిన్నా, సిరి చేతులు విడిపోయాయి. మసకగా కనపడుతుంటే మళ్ళీ కళ్ళు తెరిచి చూసాడు. ఫణి.. ఒక్క ఉదుటున వేగంగా వెళ్లి గుద్ది చంపాలని చిన్నా మొదటి అడుగు వెయ్యగానే.. ఫణి నోటి నుంచి.. నువ్వు ఒక్కడివి చచ్చిపో సిరిని వదిలేస్తా అందరిని వదిలేస్తా అన్నాడు. చిన్నా తల ఎత్తగానే ఇదే సమయమని వెంటనే కడుపులో పొడిచాడు, కుర్చీలో కూర్చుని ఎదురు చూస్తున అందరూ లేచి నిలబడ్డారు. చెమటతొ కొట్టుమిట్టాడుతున్న వరదారెడ్డి కూడా ఓపిక తెచ్చుకుని లేచి నిలబడ్డాడు. వెంటనే కత్తి తీసుకుని వెనక నుంచి పొడిచాడు చావరా అంటూ.. సిరి అన్నయ్యా అన్న అరుపు.. ఇప్పుడు చిన్నా కళ్ళలో మసకతనం లేదు, చాలా స్పష్టంగా కనపడుతున్నాయి.
ఫణి : సారీ బావా నీకు అబద్ధం చెప్పాను అని నవ్వుతూ సిరి మెడ పట్టుకుని బుగ్గ మీద నాకుతుంటే వెన్నులో దిగిన కత్తి బైటికి తీసి ఎంత వేగంగా బైటికి తీసాడో అంతే వేగంగా నరికాడు, ఫణి నాలిక తెగి గాల్లోకి ఎగరడం చూడగానే భయపడి పారిపోయాడు వరదారెడ్డి. వెంటనే ఫణిని చంపబోతుంటే ఇద్దరు పక్క నుంచి పొడిచారు. అప్పటికే చేతులు కాళ్ళు అన్నిటి మీదా కత్తి వేట్లు పడ్డాయి చిన్నాకి.
ఎక్కడి నుంచి పడ్డాయో తెలీదు కానీ రెండు నాటు బాంబులు పడ్డాయి, ఎర్ర మట్టి దిబ్బలో వేగంగా దూసుకొచ్చింది తెల్ల కారు, అందులో మంజుల. ఎంత వేగంగా వచ్చిందో అంతే వేగంగా చిన్నాని బండిలో ఎక్కించి సిరితొ పాటు అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయింది. పది నిమిషాల్లో ఇంత జరుగుతుందని ఊహించలేదు ఎవ్వరు.
ప్రతాపరెడ్డి : వాడు ఇవ్వాళ చావాలి, ఇవ్వాళ మాత్రమే చంపగలం. పొరపాటున కానీ తప్పించుకుని బతికాడో మనం ఎవ్వరం మిగలం వరదా అని కేక వేయగానే గుండె నెప్పితో బాధపడుతూనే కోపంగా లేచి అట్టాగే అని మనుషులతో సుమోలు ఎక్కి వెళ్ళిపోయాడు.
రాత్రి ఎనిమిది కావొస్తుంది, మంచం మీద అక్షిత చేతుల్లో ఉన్న అంజి కళ్ళు తెరవగానే వాడిని ఏడుస్తూ ముద్దులు పెట్టుకోవడం చూస్తూ నిలబడింది కన్న అమ్మ సంధ్య. వెంటనే లోపలికి వెళ్ళింది. ఇక్కడ అంజి కళ్ళు తెరిస్తే కానీ అక్షిత చిన్నా గురించి ఆలోచించలేకపోయింది. వెంటనే తను నమ్మే తన బావ శివారెడ్డికి ఫోను కొట్టింది.
చిన్నా సిరికి అమ్మ వాళ్ళు ఎక్కడున్నది చెప్పి దారిలో దించేసాడు, అప్పటికే చాలా కత్తి పొట్ల వల్ల చిన్నా నీరసపడిపోయాడు, చాలా రక్తం పోయింది. మంజుల కారు మార్చి చిన్నాని టాటా ఏస్ లోకి మార్చింది గుర్తుపట్టకుండా.. ఊరికి దూరంగా పెరిగిన పిల్ల మంజులకి ఎక్కడికి తీసుకెళ్లాలో ఎవరిదెగ్గరికి తీసుకెళ్లాలో తెలీలేదు, మధుమతి నెంబర్ లేదు చిన్నా ఫోను కూడా లేదు. అక్షితకి చాలా సార్లు ఫోన్ చేసింది కానీ తనూ ఎత్తలేదు, అంజితొ ఉందని తెలుసు. ఏం చెయ్యాలో తెలీక ఆపుతూ తిరుగుతూ ఉంది.
చివరికి మంజుల బండిని పట్టేశారు, తప్పించుకోవడానికి తనకి తెలియకుండానే ఎగువ లోయ ప్రాంతంలోకి తిప్పింది బండిని. అంతా మట్టి రోడ్డు దానిలో జోరుగా పడుతున్న వర్షం వల్ల అంతా బురద, బండి ఎక్కడ ఆగితే అక్కడే కూరుకుపోయేంత బురద.
ఏస్ నడుపుతున్న మంజులకి ముందు రోడ్డు కనిపించలేదు, అక్కడితో ఆగిపోతున్నట్టు అనిపించింది. అది లోయ ప్రాంతం అని త్వరగానే అర్ధమైంది. ఏం చెయ్యాలో తెలీలేదు, ఏస్ బండి వేగం తగ్గింది. అప్పటికే కత్తులతో వెనక బడుతున్న సుమోలు ఏస్ బండి ఎటూ తిరగకుండా లాక్ చేసేసాయి. ఏదైతే అది అవుతుంది అని ఏస్ ని వేగంగా తిప్పుతుంటే ఎవడో బాంబు తీసి ఏస్ మీదకి విసిరేసాడు. పల్టీలు కొడుతూ తిరగబడింది ఏస్ బండి. పెద్ద శబ్దం. మంజుల ఒక దిక్కుకి, టాటా ఏస్ ఇంకో దిక్కుకి, ఏస్ బండిలో స్పృహ లేకుండా ఉన్న ఆరు అడుగుల రెండు అంగుళల శరీరం ఇంకో దిక్కుకి పడిపోయారు. అంతా దుమ్ము , పొగ, ఎవరికి ఏమి కనిపించడం లేదు. మంజులా రెడ్డి వెంటనే లేచి తన బావ కోసం చూసింది కనిపించలేదు. అయోమయంలో ఉండగానే వెనక వీపు మీద కత్తి వేటు పడింది, చర్మంతొ పాటు జాకెట్ కూడా చినిగిపోయింది. ఒక చేతిని వెనక్కి వేస్తూనే వెనక్కి తిరిగింది.
చంపాలన్న కసితో ఉన్న వరదా రెడ్డి మంజుల గొంతు పట్టుకుని గాల్లోకి ఎత్తి "ఎక్కడే వాడు" అని అరిచాడు. దానికి మంజుల సమాధానంగా కోపంగా చూస్తూ వరదారెడ్డి మొహం మీద ఉమ్మింది.
శాడిస్ట్ వరదా రెడ్డి మంజుల వంక చూసి నవ్వుతూ చెయ్యి చాపగానే కత్తి అందించారు, కుడి చేత్తో మెడ పట్టుకుని గాల్లోకి లేపి ఉంచుతూనే మంజుల కడుపులో ఎడమ చేత్తో నాలుగు సార్లు వెంటవెంటనే పొడిచి కింద పడేసాడు.
అప్పటివరకు వెతుకుతున్న ఎవ్వరికి చిన్నా కనిపించలేదు. చీకట్లో టార్చ్ లైట్లు వేసి మరీ వెతుకుతున్నారు, కొన ఊపిరితొ ఉన్న మంజుల ఇదంతా చూస్తూనే ఉంది. ఎక్కడ తన బావని చూస్తారేమోనని భయపడింది.
వరదా రెడ్డి : రేయి శివా, అంగుళం అంగుళం వెతకండి. ఈ రాత్రికి శత్రుశేషం మొత్తం ఈ వానలో కలిసిపోవాలా అని అరిచాడు ఆనందంతొ నవ్వుతూ.. నీళ్లతో మొహం కడుక్కున్నాడు.
వెతుకుతున్న శివకి అనుమానం వచ్చి లోయ చివరన చూసాడు, చెట్టు కొమ్మ తన ఛాతిలో గుచ్చుకుని వేలాడుతున్నాడు
ఎక్కడో పిడుగు పడ్డ శబ్దం, తల ఎత్తి చూసాడు శివ
ఉరుము వల్ల పూర్తిగా కనిపించాడు. ఇంతలో ఎవడో వస్తుంటే వాడికి కనిపించకుండా వాడి కళ్ళలో లైట్ కొట్టి, రేయి అక్కడ చప్పుడు అవుతుంది చూడు అని అరిచాడు. దానితో వచ్చేవాడు వెళ్ళిపోయాడు.
ఒంటి నిండా గాయాలున్నా ఇంకా ఊపిరి ఆడుతుంది, ఆ హైట్ ఆ బాడీ ఒక్కసారి చూడగానే అంత వర్షపు చలిలో శివ చేతుల మీద వెంట్రుకలు నిలుచున్నాయి.
ఎవ్వరు చూడక ముందే వెంటనే చేతిలో ఉన్న కత్తితొ కొమ్మని నరికాడు, చిరంజీవి లోయలో పడిపోయాడు, సౌండుకి అందరు శివ వైపు చూసేసరికి శివ లోయలోకి తొంగి చూస్తున్నట్టు నటిస్తూ ఎవ్వరు లేరు అని చేతిని ఊపాడు.
"అన్నా ఇది మనల్ని దారి మళ్ళించింది" అని ఒకడు కోపంగా చెపుతుంటే వరదారెడ్డి కాలు ఎత్తి మంజుల గొంతు మీద నొక్కి నలుపుతుంటే మంజుల ఆఖరి శ్వాస తీసుకుంటూ రెండు చేతులు దణ్ణం పెడుతున్నట్టుగా శివ వంక చూసి వరదారెడ్డి కాళ్లు పట్టుకుంది. మంజులా రెడ్డి ఊపిరి ఆగిపోయింది.
శివా రెడ్డి : వాడి గుండెలో నాలుగు బుల్లెట్లు, పన్నెండు కత్తి పోట్లు. బతికే అవకాశమే లేదు బావా అయినా బత్తికొచ్చాడంటే ఈ వరదారెడ్డి కత్తిని తట్టుకుని నిలబడాలి కదా అనగానే గర్వంతొ వరదారెడ్డి సల్లబడ్డాడు.
గట్టిగా నవ్వుతూ అంతేలే అని వెనుతిరగగానే అందరూ అక్కడి నుంచి వెళ్లిపోయారు. వరదారెడ్డి తన ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు వెనకాలే శివారెడ్డి మిగతా అందరూ ఇంటి గడప బైటే ఆగిపోయారు. లోపల ప్రతాపరెడ్డితొ పాటు చాలా మంది కుర్చీలో కూర్చుని శత్రువు చచ్చాడన్న వార్త కోసం ఎదురు చూస్తుంటే కొడుకు ఆనందంగా నవ్వుతూ రావడంతొ పని అయిపోయిందని సంబరపడుతూ కొడుకు వరదారెడ్డిని మేనల్లడు శివారెడ్డిని గట్టిగా వాటేసుకుని ఇద్దరికీ ముద్దులు పెట్టాడు.
ప్రతాపరెడ్డి : రేయి శివారెడ్డి, పొయ్యి నీ కాబోయే పెళ్ళానికి వాడు చచ్చాడని చెప్పు.. పో అనగానే శివారెడ్డి వీరారెడ్డి కూతురి గదిలోకి వెళ్ళాడు.
అప్పటికే జరిగిందంతా తెలుసుకున్న అక్షిత లోపల దుఃఖం ఉక్కబట్టుకుని కూర్చుని ఉంది. అలికిడి అవ్వగానే తల ఎత్తి చూసింది. లేచి నిలబడి శివ కళ్ళలోకి చూసింది. శివా అక్షిత దెగ్గరికి వచ్చి "బతికే ఉన్నాడు" అని మాత్రమే అన్నాడు. అక్షిత ఆ మాటకి గుండె మీద చెయ్యి వేసుకుని అక్కడే కూలబడి కృతజ్ఞతగా శివ కాళ్లు గట్టిగా పట్టుకుంది. కంట్లో నుంచి నీరు కారి శివ పాదాల మీద పడేసరికి అక్షితని లేపి భుజం తట్టి బైటికి వచ్చాడు.
వరదారెడ్డి : నాయనా శత్రుశేషం ఈ రాత్రితొనే ముగిసిపోవాలి, వెళతాను నాన్న
ప్రతాపరెడ్డి : నీ ఆత్రం పగతోనా లేక ఆ పల్లవి రెడ్డి కోసమా అన్నది నాకు తెలుసులే అని నవ్వుతూ, పో.. పొయ్యి రాపో.. నీ తరవాత నేను కూడా ఒక్కసారి.. అని నవ్వాడు.
ఎప్పటి నుంచో పల్లవి రెడ్డి మీద కన్ను ఉంది వరదారెడ్డికి, రహస్యంగా పల్లవి ఫోటోలు తీయించి అవి చూస్తూ చాలా మంది అమ్మాయిలని నలిపేశాడు. ఇప్పుడు అడ్డుఅదుపు లేదు కాబట్టి ఏమైనా చెయ్యొచ్చు అని వాడి ఉద్దేశం.
వరదా రెడ్డి సంబరంగా భుజాలు ఎగరేసుకుంటూ వెళ్ళాడు.
ఇదంతా విన్న శివారెడ్డి వెంటనే లోపలికి వచ్చాడు. ఐదు అడుగుల పది అంగుళాలు ఉన్న అక్షిత అప్పటికే జీన్స్ వేసుకుని గన్ రీలోడ్ చేస్తూ ఉండటం చూసి దెగ్గరికి వెళ్ళాడు.
శివ : అక్షితా...!
అక్షిత : చిన్నా ఒంటి మీద చెయ్యి పడితే నా మీద పడ్డట్టే. అడ్డం వస్తే అమ్మా అబ్బా ఎవ్వడ్ని చూడను. చిన్నా అక్క మీద వాడి నీడ పడ్డా ముక్కలు ముక్కలుగా నరికేస్తాను అని మాట్లాడుతుండగానే ప్రతాపరెడ్డి లోపలికి వచ్చాడు
ప్రతాపరెడ్డి : ఏమే.. బలిసిందా.. వాడు చచ్చాడు. కాసేపట్లో వాడి కుటుంబం కూడా చస్తుంది. అంత నచ్చిందా వాడిది అని నవ్వాడు. సొంత అన్ననే చంపేస్తా అంటున్నావ్. ఇంత ధైర్యం యాడనుంచి వచ్చిందే
అక్షిత : నా చిన్నా ధైర్యం నీకు తెలుసుగా, అమ్మా అబ్బానే చూడను వాడెంత నా దారిలోకి ఎవడోచ్చినా చంపేస్తాను అని గన్ పైకి ఎత్తి ఒక రౌండు గాల్లోకి షూట్ చేసి తన నాన్నకి గురి పెట్టింది. ప్రతాపరెడ్డి నా మీదకే.. అని అంటుండగానే చెవి నుంచి పోయేలా ఇంకో బుల్లెట్ వదిలింది. గన్ తన తండ్రికి పెట్టి అలానే ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చి తన తండ్రి మనుషులని తప్పించుకుని ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చింది.
అప్పటివరకు ఆలోచిస్తున్న శివారెడ్డి ప్రేమించిన అక్షితా రెడ్డికే ఓటు వేసాడు. వెంటనే బైటికి పరిగెత్తి సుమో స్టార్ట్ చేసాడు.
ప్రతాపరెడ్డి : శివారెడ్డి అని గట్టిగా అరిచాడు
శివ : సారీ మావయ్యా అని హారన్ కొట్టగానే అక్షిత ఎక్కి కూర్చుంది, సుమో బైలుదేరింది.
ప్రతాపరెడ్డి : ఆ ఇద్దరినీ చంపెయ్యండి అని అరిచాడు
అలాగేనయ్యా అని సుమోలు ఎక్కారు
అక్షిత కోసం ఇంకో రెండు సుమోలు వెళ్లాయి వెంబడిస్తూ..
####
####
భారతిని కలుసుకున్న సిరి జరిగింది మొత్తం చెప్పేసరికి ఆగలేకపోయింది భారతి, వెంటనే కారు వేసుకుని హాస్పిటల్ కి వచ్చింది ముందు మొగుడు ఎలా ఉన్నాడో చూద్దామని, హాస్పిటల్ లోపలికి వెళ్లి చూస్తే ఒక్క మనిషి కూడా కనపడలేదు, మొగుడి రూములోకి వెళ్లి చూస్తే శుభ్రంగా వీరారెడ్డి తల నరికి వీరారెడ్డి శరీరం పక్కన పెట్టారు. అది చూడగానే భారతితొ పాటు ముగ్గురు కూతుర్లు భయంతొ పెట్టిన కేకలు హాస్పిటల్ మొత్తం ప్రతిధ్వనించాయి.
అక్షిత నుంచి వచ్చిన ఫోను ఎత్తగానే సిరికి ఇచ్చింది.
సిరి : హలో అంది భయంతొ ఏడుస్తూనే
అక్షిత : సిరి.. నేను అక్షితా.. మీరు మీ ఇంటికి వెళ్ళండి నేను వస్తున్నాను అని చెప్పేసరికి, సిరి విషయం తల్లికి చెప్పింది. భారతికి భయంతొ అస్సలు కాళ్ళు చేతులు ఆడలేదు, సొంతంగా ఆలోచన చేసే తెలివి కొడుకు గురించి వినగానే పోయింది. వెంటనే ఇంటికి వెళ్ళిపోయింది.
తండ్రి ప్రతాపరెడ్డి నుంచి తప్పించుకున్న అక్షిత, తన బావతొ కలిసి నేరుగా చిన్నా ఇంటికి వెళ్ళింది. అప్పటికే చిన్నా ఇంటి ముందు అక్షిత అన్నయ్య వరదా రెడ్డి బళ్ళు ఆగి ఉన్నాయి. అక్షిత సుమో దిగి వెంటనే గన్ చేతిలోకి తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళింది, అప్పటికే వరదారెడ్డి చిన్నా అక్క పల్లవి రెడ్డి జుట్టు పట్టుకుని బైటికి ఈడ్చుకోస్తుంటే చిన్నా అమ్మ బతిమిలాడుకుంటుంది. మిగతా ఇంట్లో వాళ్ళు కూడా ఏడుస్తున్నారు. పల్లవి రెడ్డి కంట్లో నీరు కనిపించగానే అక్షిత తన కంటికి అడ్డంగా ఉన్న వాడికి గన్ గురిపెట్టి ట్రిగ్గర్ నొక్కింది. ఠప్ అన్న సౌండ్ రావడం వరదారెడ్డి మనిషి కిందపడిపోవడం ఒకేసారి జరిగాయి. అందరూ వెనక్కి తిరిగి అక్షిత వంక చూసారు.
అక్షిత : రేయి అన్నయ్యా.. నా చిన్నా నీకు ప్రాణభిక్ష పెట్టాడు, అదీ నన్ను చూసి, ఈ రోజు నువ్వు బతికున్నావంటే అది నా వల్ల. పల్లవిని ఈ ఇంటిని వదిలేసి వెళ్లకపోతే నీ ప్రాణాలు నేనే తీసేస్తాను అని గన్ తన అన్నకి గురి పెట్టింది. అప్పటికే ఒకడిని కాల్చిన అక్షిత మొహం టెన్షన్ తొ ఎర్రబడిపోయి నుదురు మీద నరం గుండె చప్పుడుతొ పాటు కొట్టుకున్నట్టు అనిపించింది.
కానీ ఇదంతా వరదారెడ్డి పట్టించుకోలేదు అక్షితని లెక్క చెయ్యకుండా పల్లవి జుట్టు పట్టుకుని ఇంకా గట్టిగా లాగాడు, అస్సలే ఓపిక నశించిన అక్షితకి ఇప్పుడు ఎవ్వరి మీదా జాలి చూపించే స్థితిలో లేదు, తన గన్ నుంచి రెండు బుల్లెట్లు వదిలింది, ఒక బుల్లెట్ వరదారెడ్డి భుజానికి ఇంకో బుల్లెట్ తొడలోకి రివ్వున దూసుకుపోయాయి, ఊహించని అందరూ స్థాణువుల్లా నిలబడిపోయారు.
చిన్నా అమ్మ భారతికి ఏం అర్ధంకాక చూస్తూ ఉండిపోయింది. ఇద్దరు మనుషులు వరదారెడ్డిని పడిపోకుండా పట్టుకొగా అక్షిత మిగతా మనుషుల మీదకి గన్ పెట్టింది. "సొంత అన్ననే వదల్లేదు, ఎవడైనా పిచ్చి వేషాలేస్తే కాల్చి దెంగుతాను. పొండ్రా" అని అరిచింది. వాళ్ళకి ఏం చెయ్యాలో తెలియక వెంటనే వరదారెడ్డిని తీసుకుని అందరూ బైటికి వెళ్ళిపోతుండగా అక్షితని వెతుక్కుంటూ వచ్చిన తన తండ్రి మనుషులు ఎదురు పడ్డారు, ఏం మాట్లాడుకున్నారో ఏమో కానీ వరదారెడ్డిని తీసుకుని తన మనుషులు తన తండ్రి మనుషులు అందరూ వెళ్లిపోయారు.
చిన్నా అమ్మ భారతి వెంటనే పల్లవిని తన ఒళ్ళోకి తీసుకుంది, కీర్తి, సిరి అందరూ ఏడుస్తూ భయంతొ భారతి ఒళ్ళోకి చేరిపోయారు. కాసేపటికి ఎవరో కొంతమంది మంజులారెడ్డి శవాన్ని ఇంటికి చేర్చారు.
భారతి మంజుల మీద పడిపోయి ఏడుస్తుంటే చిన్నా అక్కలు చెల్లెలు కూడా ఏడుపు లంకించుకున్నారు. ఆ ఏడుపులో భయం, ఒంటరితనం, నిస్సహాయత అన్ని కనిపించాయి అక్షితకి. ఒక్కటే బైటికి వెళ్ళి వీరారెడ్డి మనుషులతో మాట్లాడింది, ముందు వాళ్ళు నమ్మకపోయినా మంజులా రెడ్డి కార్యక్రమం కావడంతొ ఎవరూ అడ్డు చెప్పలేకపోయారు. తెల్లారక ముందే చిన్నా నాన్న మరియు మరదలు ఇద్దరి కార్యక్రమం పూర్తి చేయించేసింది.
పిల్లలు తన ఒళ్ళో పడుకుని ఉన్నారు, అక్షిత వెళ్లి పక్కన నిలుచుంది. భారతి అక్షితని చూసి లేవబోతే అక్షితే కింద కూర్చుని భారతి భుజం మీద చెయ్యేసింది.
అక్షిత : చిన్నా బతికే ఉన్నాడు, మనకోసం వస్తాడు. నేనున్నాను. మీ మీద ఈగ కూడా వాలనివ్వను.
భారతి : నీకు నా కొడుక్కి ఏంటి సంబంధం. మా కోసం నీ కన్నవాళ్ళని ఎందుకు ఎదిరించావ్. నా కొడుకు గురించి నాకు అన్ని తెలుసు, నీ పేరు కూడా ఎప్పుడూ వాడి నోటి నుంచి వినలేదు. సొంత మనుషులే మోసం చేసినవాళ్ళు ఓ పక్క, నా కుటుంబాన్ని చిన్నా భిన్నం చేసిన నీ కుటుంబం ఓ పక్క. ఆ కుటుంబంలో పుట్టిన నువ్వేమో మా కోసం వచ్చావ్, మమ్మల్ని కాపాడవ్. ఎవరిని నమ్మాలి, ఎవరిని నమ్మకూడదు అని తల పట్టుకుంది భారతి. అక్షిత భారతి తల మీద చెయ్యేసి దెగ్గరికి తీసుకుంది.
అక్షిత : ఇక నటించడం ఆపేయి, ఇప్పటికే చాలా ఎక్కువ చేసారు. అక్కడ నీ చెల్లెలు బతికుందో లేదో తెలీదు. నీ చిన్నన్న పిల్లలతో సహా పారిపోయాడు, పెద్దన్న వాళ్ళతో చేతులు కలిపాడు. ఏం జరుగుతుందో నువ్వే చెప్పాలి అని అక్షిత భారతి వంక ఒక చూపు విసిరి నీ కొడుకు గురించి నీకు అన్నీ తెలుసు, ఒక్క నా విషయం తప్ప. అన్నీ చెపుతాను. ముందు వాళ్ళని లేపి అన్నం పెట్టు. నాకు కొంచెం పనుంది అని లేచి బైటికి వెళ్ళిపోయింది.
భారతికి ఇంతకముందే చిన్నాకి అనుమానం వచ్చేసింది, ఈ పాటికే తన గురించి నిజాలు తెలుసుకోవడం మొదలుపెట్టాడేమో అనుకుంది. ఇప్పుడు అక్షిత అన్ని తెలిసినట్టు మాట్లాడుతుంటే ఆశ్చర్యపోయింది. అడగలనుకున్నా అక్షిత వెంటనే బైటికి వెళ్లిపోవడంతొ ఏం చెయ్యలేకపోయింది.
బైటికి వెళ్లిపోయిన అక్షిత తిరిగి మధ్యాహ్నం పదిహేను మంది మనుషులతో వచ్చింది, అక్షిత లోపలికి రాగా వాళ్ళు బైట కాపలా ఉండిపోయారు. ఇదంతా చూసిన భారతి అక్షితతొ మాట్లాడదామని లేచింది.
చెప్పు అంది అక్షిత.
భారతి : ఇదంతా ఈ కొండతోనే మొదలయింది. ఒక రోజు మా నాన్న దెగ్గరికి ఇప్పుడు మనల్ని ఎటాక్ చేసిన బుక్కపట్నం శంకర్ వాళ్ళ నాన్న వచ్చాడు, ఆయన Mla. ఈ కొండ గురించి చెప్పి ఇందులో ఉన్న గ్రానైట్ విలువ చెప్పేసరికి మేము ఆశ్చర్యపోయాం. రూల్స్ రెగ్యులేషన్స్ గురించి నేను చూసుకుంటాను, అమ్ముకుందాం సొమ్ము చేసుకుందాం అని ప్రపోసల్ పెట్టాడు. అందుకు మా నాన్న ఒప్పుకోలేదు.
మా తాతయ్య వాళ్ళ నాన్న గారి ఆస్తి అది అంతా, అప్పట్లో అందరూ దానాలు చేస్తుంటే మా ముత్తాత ఆయనకీ దానం చెయ్యడం ఇష్టంలేక ఆ కొండ ఉన్న స్థలం ఎందుకు పనికి రాదని అది దానం చేసాడు, ఆ తరువాత జరిగిన గొడవల్లో ల్యాండు దానం కింద పోయినా దాని ఒరిజినల్ కాయితాలు నాన్న దెగ్గరే ఉండిపోయాయి. అది పేదలకి దానం చేసిన స్థలం కాబట్టి అది వాళ్లకి కూడా చెందుతుందని అందరికీ సమానంగా పంచాలని తీర్పు చెప్పాడు అది వాళ్లకి నచ్చలేదు.
ఇదే ఊళ్ళో ఉన్న వీరారెడ్డి, ప్రతాపరెడ్డి నాన్నలతో చేతులు కలిపి మా నాన్నని చంపేసి ఆయన దెగ్గర నుంచి ఆ కాయితాల మీద వేలి ముద్రలు వేయించేసుకున్నారు. తప్పించుకున్న మాకు ఎక్కడికెళ్లాలో తెలీలేదు. పగ తీర్చుకోవాలని మాత్రమే అనుకున్నాం. అనుకున్నట్టే నా పెద్దన్న చిన్నన్నలతో నేను ఇక్కడ వీరారెడ్డితొ, నా చెల్లెలు ప్రతాపరెడ్డితొ చేతులు కలిపి ఒకళ్ళని ఒకళ్ళు రెచ్చగొట్టుకునేలా చేసాం. ప్రతాపరెడ్డి నాన్నని, వీరారెడ్డి నాన్నని చంపేసాం. ఊళ్ళకి తగువులు పెడితే ఎటాక్ చేసుకున్నారు. అది నా పిల్లల మీదకే తిరగబడింది. అప్పటికే నాకు చిన్నా అంటే ప్రాణం, పిల్లల మీద ప్రేమ వల్ల భయపడి ఇక వద్దని ఆపేసాను. దానికి బదులుగా బుక్కపట్నం శంకర్ నాన్నని చంపేసాం. అల్లర్లు చల్లబడ్డాక కూడా బుక్కపట్నం శంకర్ మాకోసం వెతుకుతున్నాడని తెలిసి చాలా సంవత్సరాలు మౌనంగా ఉన్నాం.
అక్షిత : మరి ఆ గొడవల్లో చచ్చిపోయిన మా అమ్మ అన్నయ్య, ఆయన ఎవరు
భారతి : అది సెటప్ చేసుకున్న కుటుంబంలోని వాడు, పాపం బలి అయిపోయాడు.
అక్షిత : చిన్నాని పదేళ్ళు దూరంగా పంపించేసావ్.
భారతి : చిన్నా పదేళ్ళకే కత్తి పట్టడం చూసిన మాకు భయం వేసింది. కొడుకు ధైర్యం చుసిన వీరారెడ్డి కళ్ళలో మాత్రం తన వెంట పెట్టుకు తిరిగే ఆలోచనలు కనిపించాయి. నా కొడుకు భవిష్యత్తు కోసం, నేనిక్కడ ప్రశాంతంగా ఉండటం కోసం వాడిని దూరం చేసుకున్నాను. కొండ మీదకి ఎవ్వరి దృష్టి పోకుండా విడకొట్టి కంచె వేయించి ఎప్పుడు ఏదో ఒక గొడవల్లో ఉండేలా ప్లాన్ చేసాం.
ఏమైందో కానీ మా పెద్దన్నకి చిన్నన్నకి ఏదో గొడవ జరిగింది, అది మాకు చెప్పలేదు. దీనికి తోడు పెద్దన్న ఓపిక పట్టలేకపోయాడు, డబ్బు మీద వ్యామొహం.. బుక్కపట్నం శంకర్ తొ చేతులు కలిపాడు, వాడు కూడా పగ, ప్రతీకారం మర్చిపోదాం, సొమ్ము చేసుకుందాం అంటే సరే అనుకున్నాం. కానీ ఇద్దరు కలిసి మమ్మల్ని మోసం చేస్తారు అనుకోలేదు. వాడు ఇంతటితో ఆగడు. వాడు పగా తీర్చుకోవాలి, కొండని కొట్టేయ్యాలి అది మా అన్నకి అర్ధం కావట్లేదు. ఇప్పుడు అనవసరం కూడా లేదు, అని కోపంగా చూసింది. శంకర్ చేతిలోకి కనక ఆ కొండ వెళితే వాడు సీఎం కాదు ఈ దేశానికి పీఎం కూడా అయిపోతాడు. అని కళ్ళు తుడుచుకుంది.
భారతి : ఇప్పుడేం చేద్దాం
అక్షిత : మీరు చాలా చేసారు, ఇక నేను చేస్తాను.
భారతి : ఆ మనుషులు అంతా ఎవరు ?
అక్షిత : చిన్నా మనుషులు, ఎప్పుడైనా అవసరం వస్తుందని ముందే మాట్లాడి పెట్టాడు. బైటికి రానివ్వలేదు అంతే.. ఇంత త్వరగా మమ్మల్ని కనిపెట్టేస్తారని ఊహించలేదు. అది కాక నీ కొడుక్కి ఉన్నంత గుద్ద బలుపు ఎవ్వడికి లేదు, అందుకే ఇప్పుడు ఈ పరిస్థితి.
సిరి అంతా దూరం నుంచి వినడం గమనించి అక్షిత లేచి సిరి దెగ్గరికి వెళ్లి కూర్చుంది. అక్షితని చూడగానే ఏడుస్తూ వాటేసుకుంది. తన అన్నయ్యని నరికింది అక్షిత అన్నయ్యే అని తెలిసినా కోపం ఆపుకోలేకపోయింది. కావ్య ఎంత బతిమాలిందో, చిన్నా కోసం ఎన్ని సార్లు అడ్డుపడిందో అయినా కూడా ఎలా నిర్ధాక్షిణ్యంగా పొడిచాడో పూస గుచ్చినట్టు చెప్పింది. చిన్నా మీద ఎన్ని సార్లు నరికాడో, ఫణి ఎలా దొంగతనంగా దెబ్బతీసాడో వరదారెడ్డి ఎలా కత్తితో ఇష్టం వచ్చినట్టు పొడిచాడో అంతా చెపుతుంటే అక్షిత కళ్ళలో ఎర్రని నీళ్లు చూసి.. వదినా అని వాటేసుకుని ఏడుస్తూ అందరినీ చంపెయ్యాలి, వాళ్లకి అస్సలు దయ లేదు. ఆ ఫణిని చంపాలి అని ఏడుస్తుంటే సిరిని దెగ్గరికి తీసుకుని ఓదార్చుతూ కోపంగా పళ్ళు కొరికింది.
![గోలిసోడా [Completed]](https://eroticaphd.com//data/assets/xa_ams_cat_images/Tel.jpg)
