Update 23

సిరిని లోపలికి తీసుకెళ్లి పడుకోబెట్టాక బైటికి వచ్చి కూర్చుంది అక్షిత. శివారెడ్డి కనిపించగానే చెయ్యి చాపింది. అక్షిత బాధలో ఉందని తెలిసి మౌనంగా వచ్చి పక్కన కూర్చున్నాడు.

అక్షిత : నువ్వెళ్ళిపో

శివారెడ్డి : ఈ పరిస్థితుల్లో నిన్ను వదిలేసి ఎలా..

అక్షిత : ఇంకెవ్వరిని పోగొట్టుకుని తట్టుకునేంత గుండె నిబ్బరం నాకు లేదు బావా.. అని కళ్ళు మూసుకుంటే అందంగా నవ్వుతున్న మంజుల కనిపించింది, అక్కా.. అక్కా.. బావా అంటూ చిన్న పిల్లలా తిరిగేది. ఎప్పుడూ అక్కా బావని కాసింత నాకూ ఇవ్వవే అని ఒళ్ళో కూర్చుని గడ్డం పట్టుకుని బతిమిలాడే మంజుల ఇప్పుడు కాటికి పోయింది.

అక్షిత కళ్ళు తుడుచుకుంది, ఇప్పటికే నువ్వు చాలా చేసావ్, ఈ ఊరు, ప్రాంతం, ఇక్కడి పగలు ప్రతీకారాలు ఇవన్నీ నీకు కొత్త. వెళ్లిపో.. ఇప్పుడే.. ఇదే నువ్వు నాకు చేసే మంచి.

(చిన్నా కూడా ఇలానే చేసుంటే నా మంజుల దక్కేది అని లోలోపలే కుమిలిపోయింది)

శివారెడ్డి ఇంకేం మాట్లాడకుండా తన ప్రయాణానికి సిద్ధం అయ్యాడు, లోపల అక్షిత కావాలని ఉన్నా అది కుదరదని తనని కలిసిన మొదటి రోజే చాలా సున్నితంగా, అర్ధమయ్యేలా చెప్పింది అక్షిత. పల్లవి రావడం చూసి శివారెడ్డి లేచి వెళ్ళిపోయాడు.

పల్లవిని పక్కన కూర్చోబెట్టుకుంది అక్షిత.

పల్లవి : భయంగా ఉంది, చిన్నా అని ఏడిస్తే

అక్షిత : వస్తాడు.. అంతవరకు నేనున్నాగా

ఇంతలో మేడం అంటూ వచ్చారు మనుషులు. అక్షిత తల ఎత్తి చూస్తే మీరు అడిగిన గన్స్ అని ఒక్కోటి చూపించాడు. పల్లవి వీపు మీద తట్టి లోపలికి వెళ్ళమని సైగ చేస్తే పల్లవి వెళ్ళిపోయింది.

ఇది తీసుకోండి 18 బుల్లెట్లు విత్ సైలెన్సర్, లైట్ వెయిట్ అనగానే గన్ చూసి అటు ఇటు చేతిలో పట్టుకుని చూసింది. ఇలాంటిది ఇంకొకటి కావలి.
సిరి.. అని కేకేసింది.

సిరి పరిగెత్తుకుంటూ రాగానే ఫణి ఫోటో కావాలని అడిగింది, లోపలికి వెళ్లి తన ఫోన్లో ఫోటో తీసి అక్షిత చేతికి ఇచ్చింది. అక్షిత ఫోటో చూపిస్తుంటే తన పక్కన పెట్టిన గన్ చేతిలోకి తీసుకుని చూసింది. అక్షిత ఫోటో మనుషులకి ఇచ్చి సిరిని చూసింది.

సిరి : వదినా.. నాకూ గన్ కాల్చడం నేర్చుకోవాలని ఉంది

అక్షిత నవ్వి తన మనుషులని చూడగానే అలాగే మేడం అన్నారు. వాడి పేరు ఫణి, ట్రాక్ చెయ్యండి. అలాగే వీడిని కూడా అని తన అన్న ఫోటో ఇచ్చి ఎక్కడెక్కడికి వెళతాడో ముందుగానే చెప్పింది.

మంచం మీద పడుకుంటే ఒళ్ళంతా నెప్పులుగా అనిపించింది. సరిగ్గా నిద్ర రాలేదు. అక్షిత మనుషులు రాత్రంతా కాపలా ఉన్నారు. ఏ సమస్య వచ్చినా ఊరంతా వచ్చేవారు, ఈ సారి వీరారెడ్డి చనిపోయిన విధానం చూసి చాలా మంది ఊరు వదిలి వెళ్ళిపోతే ఇంకొంతమంది బిక్కు బిక్కు మంటూ ఉన్నారు.

తెల్లారి ఎవరో అరుస్తుంటే మెలుకువ వచ్చి లేచింది అక్షిత. చూస్తే పులీసులు, ఆ SI ని చూడగానే అర్ధమైంది ఇది తన కోసం తన నాన్న వేసిన ఎత్తు అని. అక్షితా అక్షితా అని అరుస్తున్నాడు.

చిన్నా మనుషులు కూడా కొత్త, వాళ్ళని నడిపించేది ఒక మగాడు అయ్యుంటే పూలేసులని గేటు దాటనిచ్చేవారు కాదు, కానీ తమని నడిపించేది ఒక అమ్మాయి అని తెలిసాక ఈ ఉద్యోగాలు ఎక్కువ రోజులు ఉండేవి కావని, ఏమైనా జరగచ్చని వాళ్ళ ప్లాన్లో వాళ్ళు ఉన్నారు. ఇంతలో అక్షిత లేచొచ్చింది, అదీ బ్యాక్ పాకెట్లో కొత్తగా బిగించిన లోడెడ్ సైలెన్సర్ గన్నుతొ

పల్లవి చెయ్యి పట్టుకుని అసభ్యకరంగా మాట్లాడుతుండడం చూడగానే వీడికి ఇవ్వాలే ఆఖరి తేదీ అనుకుంది మనసులో

అక్షిత : ఎవరు నువ్వు, ఎందుకు వచ్చావ్

SI : ప్రతాపరెడ్డి కొడుకు వరదారెడ్డిని కాల్చినందుకు నిన్ను అరెస్ట్ చేస్తున్నాను. కానీస్టేబుల్స్ అని చూసాడు.

అక్షిత : వాడు నాకు కాబోయే భర్తని, మావయ్యని, నా మరదలని చంపేశాడు. అంతెందుకు నేనూ ప్రతాపరెడ్డి కూతురినే నా మీద కూడా ఎటాక్ చేసాడు. నిన్న అంత మంది చనిపోయారు, అంత పెద్ద హాస్పిటల్లో ఒకడి తలా మొండెం వేరు చేసి పెట్టారు. బాంబులు, రక్తం. ఇంత జరిగితే ఎక్కడికి పొయ్యవ్. ప్రతాపరెడ్డి మొడ్డ గుడుస్తున్నా అని మాత్రం చెప్పకు, నీ వాలకం చూస్తుంటే చాలా మంది మొడ్డలు గుడుస్తున్నావని అర్ధమవుతుంది. చులకనగా నవ్వింది అక్షిత. ఇలాంటివాటికి ఎప్పుడో సిద్ధమైంది.

అక్షిత మాటలకి SI కి గుద్దలో మండినా, మాములుగా ఉందామనుకున్నాడు కానీ వాడి వల్ల కాలేదు. మర్యాదగా వస్తే ఎవ్వరిని ఇబ్బంది పెట్టం లేదంటే అని పల్లవి వంక ఆశగా చూసాడు.

అక్షిత : ఏదీ, నీ అమ్మని దెంగింది మీ నాన్న అయితే దాని మీద చెయ్యి వెయ్యి చూద్దాం అని రెచ్చగొట్టింది.

SI కోపంగా అక్షితని చూస్తూ నీ యమ్మ అని నోట్లో తిట్టుకుంటూ పల్లవి ముందుకు వెళ్లి చెయ్యి లేపగానే గన్ తీసి వాడి చేతి మడమ మీద షూట్ చేసింది. ఒక పుల్లసుని అందులో SI ని షూట్ చేస్తుందని అక్కడున్న ఎవ్వరు ఊహించలేదు.

ఇప్పటి వరకు మంత్రి, ప్రతాపరెడ్డి ఏదీ చెపితే అది చేసాడు ఈ SI , అస్సలు ఊళ్ళో పుల్లేస్ స్టేషన్ అనేది ఒకటి లేనే లేదు, జీతం తీసుకుంటూ హాయిగా బతికాడు, అలాంటిది ఉన్నట్టుండి SI బలగంతొ వీరారెడ్డి ఇల్లు తొక్కాడు. అందునా వెనక మంత్రిని, ప్రతాపరెడ్డిని చూసుకుని ఎక్కిన బలుపు మొత్తం అక్షిత ఒక బుల్లెట్ తొ మొత్తం దిగిపోయింది, ఏడుపుమొహం పెట్టాడు. హాస్పిటల్ తీసుకువెళ్ళమని వెనక్కి తిరిగి వెళ్ళిపోతుంటే అక్షిత గట్టిగా నవ్వింది.

అక్షిత : ఏంది SI.. వచ్చినంత తేలిక అనుకున్నావా వెళ్లిపోవడం. అని కోపంగా చూస్తూ అన్నా గేటు ముయ్యండి అనగానే అప్పటికే అక్షిత ధైర్యం చూసిన మనుషులకి అక్షిత మామూలు ఆడది కాదని అర్ధమయ్యింది. వెంటనే గేటు మూసేసాడు.

SI : తప్పు చేస్తున్నావ్, జైలుకి వెళతావ్. నిన్ను చెరపకుండా వదలను. అని బెదిరించాడు

అక్షిత గట్టిగా నవ్వింది. ముందు నువ్వు నా ఇంటి గేటు దాటాక చూద్దాం.. అరెస్ట్ వారంట్ ఉందా అని అడిగింది మిగతా వాళ్ళని చూసి, లేదని తల ఊపారు. వాళ్లందరిని చూసి నవ్వింది అక్షిత. వాడికంటే వెనక మందిని చూసుకుని ఎక్కిన బలుపు.. ఈ ఊళ్ళోనే కదరా మీరు ఉండేది, వీరారెడ్డి ఇంటి మీదకి వస్తే ఏం జరుగుద్దో మరిచినారా, పోనీ గుర్తు చెయ్యనా..

వీరారెడ్డి చచ్చినాడు అన్నాడు ఎవరో, వీరారెడ్డి కొడుకు కూడా లేదు అన్నాడు ఇంకొకడు.

అక్షిత : సరే.. సరే.. నా మామ నా పెనివిటి ఇద్దరు లేరు, అయినా ఏం చేస్తార్రా మీరంతా కలిసి. మీరు నన్ను అరెస్ట్ చేసేముందే ఆత్మరక్షణ చట్టం కింద బెయిల్ తెచ్చుకుంటా కేసుల మీద కేసులు పెడతా మొదటి హియరింగ్ కి కూడా ఎవ్వడు రాడు, రాలేడు కూడా.. నేను ఆడంగులని అడ్డుతొ మిమ్మల్ని భయపెడతానని అనుకునేరు అలా అస్సలు చెయ్యను డైరెక్టుగా మీ గుద్దల్లో దిగుతాయి నా గోళీలు. అన్నా.. అని అరవగానే అక్షిత మనుషుల నాయకుడు ముందుకు వచ్చాడు.

అక్షిత : స్నానం చేసొస్తా, ఈలోపు ఈడీ తల నరకండి. వీళ్లంతా అది చూడాలి, మిగతా పుల్లీసులని చూస్తూ ఎవ్వరికి భయం లేదు.. ఆయి అని చిన్న పిల్లల్ని ఆదిలించినట్టు ఆదిలించి SI మోకాల్లో ఒక బుల్లెట్, కడుపులో ఒక బుల్లెట్ వదిలింది. చూస్తున్న ప్రతీఒక్కరికి చెమటలు పట్టాయి.

భారతికి ఒకసారి చిన్నాతొ అన్న మాటలు గుర్తొచ్చాయి, లావణ్యని చూసి ఇదేం కోడలు, నా కోడలంటే ఎలా ఉండాలి ఆ హైటు, ఆ స్ట్రక్చర్ అని ఊహించుకుంది, ఇప్పుడు కళ్ళారా చూస్తుంటే తన ఊహనే తలదన్నేలా ఉంది అక్షిత.

ఇదంతా చూస్తున్న సిరి భుజం మీద చెయ్యేసి, నేను రాత్రి కూడా ఏం తినలేదే.. అని భారతిని చూసింది, భారతి కిచెన్లోకి వెళుతుంటే అత్తని విధవని చేసే ప్రోగ్రాం ఒకటి ఉంది కదా అనుకుంది మనసులో

అక్షిత అందరిని లోపలికి వెళ్ళమని చెప్పగానే పల్లవి, కీర్తి ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకుని లోపలికి వెళ్లిపోయారు.

సిరి : నిజంగానే చంపేస్తావా

అక్షిత : నేనంటే భయం లేదు ఎవ్వరికి, ఏం చెయ్యను మరీ.. ముందు మా నాన్నని భయపెట్టాలి మన జోలికి రాకుండా

ఇద్దరు వెళ్లి పల్లవి, కీర్తి దెగ్గర కూర్చున్నారు.

సిరి : నాకు భయంగా ఉంది వదినా

అక్షిత : నేను కూడా మీ దెగ్గర లేకపోతే అప్పుడు నిజంగానే భయపడాలి, ఉండు స్నానం చేసొస్తా అని లేస్తుంటే బయట SI భయంతొ వేస్తున్న కేకలు వినిపించాయి.

అక్షిత వెళ్ళిపోయాక పల్లవి, కీర్తి ఇద్దరు సిరిని చూసారు.

కీర్తి : ఆమె నీకు ఎలా తెలుసు, చిన్నాకి తనకి ఏంటి.. నువ్వు అంత క్లోజ్ గా ఎందుకు ఉంటున్నావ్

సిరి : అన్నయ్య చెప్పాడు, మనం ఆపదలో ఉన్నప్పుడు మన పక్కన అన్నయ్య లేకపోతే ఎలాంటి పరిస్థితుల్లో ఉన్నా వదిన వస్తుందని చెప్పాడు. వచ్చిందిగా.. మన పక్కన నిలబడిందిగా ఇంకేం కావాలి, తను కూడా అన్నయ్య లాగే, ఇలా మాట్లాడానో లేదో అలా నన్ను కలుపుకుపోయింది. వదినతొ మాట్లాడుతుంటే మన గురించి ఆమెకి అంతా తెలిసినట్టే అనిపిస్తుంది.

పల్లవి : అయినా కూడా.. ఆమెని చూస్తుంటే నాకు భయంగా ఉంది

కీర్తి : అవును.. చాలా డేంజర్ లా ఉంది

సిరి నవ్వుతూ.. అవును.. అన్నయ్య చెప్పాడు అంది.

అక్షిత రెడీ అయ్యి బైటికి వచ్చేసరికి SI తల నరికి బేషన్లో పెట్టి టవల్ తొ కప్పి ఉంచారు. చీపిరితొ నీళ్లు కొట్టి రక్తం కడుగుతుంటే ఎర్రని నీళ్లు బైటికి వస్తున్నాయి, గుంపులు గుంపులుగా తొంగి చూస్తున్న ఊరి జనానికి గొడవలు ఇంకా అయిపోలేదని అర్ధమయ్యింది.

ఇంటికి ఐదుగురిని కాపలా పెట్టి, మిగతా వాళ్ళతో కారు ఎక్కి ఇంటి నుంచి బైటికి రాగానే ఊరు జనం అడ్డం వచ్చారు, వెంటనే కారు దిగి.. ఏంది, మీకేం కావాలా.. ఎంత చేసాడు మీ కోసం వీరారెడ్డి కనీసం ఒక్కడు కూడా ముందుకు రాలేదు. అని అరిచింది.

తప్పైనాదమ్మా.. ఇంటి మొగోడు చావంగానే ఇక మాకెందుకులే అని పక్కకి తప్పుకున్నాం.. అమ్మా మీరు ముందు ఉండండి.. ఇంటికి ఇంట్లో వాళ్లకి కాపలాగా మేముంటాం అన్నారు అందరు కర్రలతో.. అక్షిత ఏం మాట్లాడకుండా కారు ఎక్కి వెళ్ళిపోయింది.

కారు నేరుగా ప్రతాపరెడ్డి ఇంటి ముందు ఆగింది. వరసగా నాలుగు కార్లు ఆగేసరికి అందరూ బైటికి వచ్చారు. అక్షిత పుల్లసుల సమేతంగా బేషన్ తొ ఏదో తాంబూలం పట్టుకుని వచ్చినట్టు నవ్వుతూ ఎదురు వస్తుంటే వరదారెడ్డి పట్టుకొండ్రా దాన్ని అని అరిచాడు. ప్రతాపరెడ్డి కూతురు చేతిలో బేషన్ చూసి ఆగమని సైగ చేసాడు. పక్కనే చిన్నా పెద్ద మావయ్య, ఫణి కూడా ఉన్నారు. అక్షిత చూపంతా ఫణి మీదే ఉంది.

నాయనా ఇది నీకే అంది నవ్వుతూ చేతులు చాపి, అక్షితని చాలా తక్కువ అంచనా వేసారు అక్కడున్న వాళ్లంతా.. ప్రతాపరెడ్డి ఒక నవ్వు నవ్వి అక్షిత చేతిలో బేషన్ అందుకుని టవల్ తీసి చూసి అదిరిపడ్డాడు బేషన్ కింద పడి SI తల బైట పడింది. అందరూ అది చూసి హడలెత్తిపొయ్యారు, ఫణి వాడి నాన్న భయంతొ కింద పడిపోయారు. అక్షిత గట్టిగా నవ్వింది.

అక్షిత : ఏంటి దీనికే.. ఇంకా చాలా ఉంది.

ప్రతాపరెడ్డి మనుషులు కూడా అక్షిత తెగింపు చూసి ఆగిపోయారు. ప్రతాపరెడ్డి ఏమైనా చెపుతాడేమోనని ముందుకు వచ్చారు కానీ మాట పెగల్లేదు ప్రతాపరెడ్డి గొంతు నుంచి. అక్షితకి మనుషులని చూడగానే నిన్న పల్లవి కోసం రావడం గుర్తొచ్చింది.

అక్షిత : పుట్టింటికి వచ్చి ఊరికే వెళితే ఏం బాగుంటది, ఏదో ఒకటి పట్టుకెళ్లాలి కదా.. ఈ సారికి రెండు ప్రాణాలు చాలు అని ప్రతాపరెడ్డి ముఖ్య అనుచరులు ఇద్దరినీ చూసి నవ్వుతూ ఇద్దరికీ పట్ సె హెడ్ షాట్ కొట్టింది. వరదారెడ్డి వీల్ చైర్లో కూర్చుని కోపంగా చూస్తుంటే ఏరా అన్నయ్యా నీకు కూడా కావాలా ఒకటి అని గన్ గురిపెడితే భయపడి వెనక్కి తగ్గడం చూసి నవ్వుకుంది. వెళ్ళిపోతూ వెనక్కి తిరిగి ఫణిని చూస్తూ తన తండ్రితొ నాకు వీడు కావలి, నువ్వే వాడిని నాకు అప్పగించాలి. అని ప్రతాపరెడ్డిని చూసి వెళ్ళిపోయింది. అక్షిత చేతిలో గన్ చూసి ఎవ్వరు ధైర్యం చెయ్యలేదు. వెంట తెచ్చిన పుల్లసులని వదిలేసి వెళ్ళిపోయింది.

ఇంటికి వెళ్లి ఎక్కడ ఎలా దెబ్బ కొడితే ప్రతాపరెడ్డి మాట వింటాడో ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటే సిరి వచ్చి పక్కన చేరింది.

సిరి : ఫణి దొరికాడా

అక్షిత : దొరికాడు, దొరికాడు.. వాడిని నీకే ఇస్తాను. కొంచెం టైం ఇవ్వు అని చురకలు వేస్తుంటే నవ్వుతూ వాటేసుకుంది సిరి.

సిరి : నాకు గన్ కాల్చడం వచ్చేసింది

అక్షిత : అప్పుడే.. గ్రేట్..

సిరి : ఏమైంది అదోలా ఉన్నావ్

అక్షిత : తల కొంచెం నొప్పిగా ఉంది

సిరి : మసాజ్ చెయ్యనా తగ్గిపోతుంది

అక్షిత : వద్దులే

సిరి : ఏం కాదు, బాగా నూనె పెట్టి మసాజ్ చేస్తే తగ్గిపోతుంది అని లేచి కొబ్బరినూనె తెచ్చి తలకి పట్టించి మసాజ్ చేస్తూ తన అన్న గురించి ఆడిగింది. అన్నయ్య గురించి ఏమైనా తెలిసిందా వదినా

అక్షిత : లేదు, నేను వెతకను కూడా.. ఇప్పుడు అన్నయ్య ఎక్కడున్నాడో మనకి తెలిస్తే వాళ్లకి కూడా తెలుస్తుంది. నీ అన్న స్పృహలో ఉంటే చాలు ఎలాగోలా లేచోస్తాడు మన దెగ్గరికి.. కళ్ళు మూసుకునే మాట్లాడింది.


మసాజ్ చేస్తుంటే నిద్రపోయింది అక్షిత.

భారతి చిన్న కూతురి వరస చూసి చాలా ఆశ్చర్యపోయింది. ఎవ్వరు లేపలేదు అక్షితని. సాయంత్రానికి లేచి ముందు కొంచెం తిని అలా కూర్చుంది.

చిన్నా గురించి తెలీక, కనిపించక పిచ్చి లేచిపోతుంది అక్షితకి, ఏడవనూ లేదు, తనలోని బాధ ఎవ్వరితో పంచుకోనూలేదు, అందుకే ఎవ్వరు ఎదురు వచ్చినా ఒక పిచ్చి నవ్వు నవ్వి పలకరిస్తుంది. ఒక్కటే కూర్చుంటే దిగులు ఎక్కువ అవుతుందేమోనని అందరితో ముచ్చట్లు పెడుతుంది. ఆలోచిస్తుంటే అమ్మ గుర్తుకువచ్చింది. ఒకసారి కావ్యకి ఫోన్ చేద్దాం అని ఫోన్ చేస్తే ఎత్తారు కానీ ఎవ్వరు మాట్లాడలేదు. ఫోను ఎత్తింది కావ్య కాదని అర్ధమైంది. అమ్మా.. అనగానే ఫోను పెట్టేసారు. రైలు కూత వినపడింది అక్షితకి. వెంటనే మనుషులని తీసుకుని పరిగెత్తింది. సిరి, పల్లవి వాళ్ళు కంగారుపడ్డారు ఏమైందోనని.

అక్షిత వెంటనే రైల్వే స్టేషన్ కి పరిగెత్తింది. కారు వేగంగా వెళుతుంటే చూసిన వాళ్ళు వెంటనే ప్రతాపరెడ్డికి ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పారు. ఈ ఊరి నుంచి మూడు ఊర్ల దూరం రైల్వే స్టేషన్.

రైల్వే స్టేషన్ దెగ్గరికి వస్తుండగానే కార్లని మెల్లగా వెళ్ళమని చెపుతూ చుట్టూ పరీక్షగా చూస్తుంటే చీకట్లో చెట్టు చాటున ఉచ్చ పోసుకుంటూ కనపడ్డాడు ఒకడు, వాడిని చూడగానే తన అమ్మ మనిషేనని గుర్తుపట్టింది. వెంటనే కారు దిగి వాడి తలకి గన్ పెట్టింది. పది నిముషాలు లోపలికి నడిచిన తరువాత పిచ్చి చెట్ల లోపల ఒక గుడిసెలో ఉంచారు కావ్యని. స్పృహ లేకుండా పడిఉన్న అమ్మని చూడగానే ఏడుపు వచ్చేసింది. శరీరం చూస్తే నాటు వైద్యం చేసారని తెలిసింది. వెంటనే కావ్యని కారు ఎక్కించింది.

అమ్మాయి గారు.. మమ్మల్ని ఎలా కనిపెట్టారు ?
అప్పుడే ఇంకో ట్రైను వెళుతున్న శబ్దం విని అలా అని చెవి చూపించి సైగ చేస్తే అయ్యో అనుకున్నారు.

అక్షిత : మీకు బలం తప్ప బుర్ర లేదని నాకు తెలుసు కదా అని నవ్వింది.

మేమూ మీతో పాటే వస్తాం

అక్షిత : పొయ్యి మీ కుటుంబాలని చూసుకోండి, ఆ తరువాత నాకు సాయం చెయ్యాలనిపిస్తే అన్ని ఆలోచించుకుని రండి అని కావ్యని తీసుకుని ఇంటికి వచ్చేసింది.

కావ్యని ఆ స్థితిలో చూడగానే ఏడుపు లంకించుకుంది భారతి. పక్కన కూర్చుని అన్ని చూసుకుంటుంటే సిరి ఎలా కావ్య చిన్నాని కాపాడిందో చెపుతుంటే చెల్లిని ప్రేమగా ముద్దు పెట్టుకుంది.

ఇప్పుడు తనని అమ్మని కాపాడుకోవడానికి తనకి గుర్తొచ్చిన ఒకే ఒక వ్యక్తి మధుమతి. నెంబర్ వెతికి ఫోన్ చేసింది.

మధుమతి : అక్షితా..

అక్షిత : నాకు నీ సాయం కావాలి

మధుమతి : లేదు, నేను రాలేను. నేను చిన్నా.. అని చెప్తుండగానే ఒక్కనిమిషం అని ఆపేసి ఒక్కటే లేచి మేడ మీదకి వెళ్లి ఎవ్వరు లేరని నిర్ధారించుకున్నాక. ఉన్నాడా పోయాడా అని అడిగింది. కోమాలో ఉన్నాడు. నా స్నేహితురాలు చిన్నాని గుర్తుపట్టి నాకు ఫోన్ చేసింది. తనకి మన గురించి కొద్దిగా అవగాహన ఉంది. ఇక్కడే.. అని అడ్రెస్ చెపుతుంటే.. నాకు చెప్పొద్దు అంది అక్షిత. కావ్య పరిస్థితి వివరించగా తన స్నేహితురాలిని పంపిస్తానంది మధుమతి.

అక్షిత : లావణ్య ఎలా ఉంది

మధు : చిన్నా పక్కనే కూర్చుంది, ఇవ్వనా

అక్షిత : లేదు.. నాకు ఇక ఫోన్ చెయ్యకు, మీ ఫ్రెండ్ తన పేరేంటి

మధు : షర్మిల

అక్షిత : ఊరికి వచ్చాక నాకు ఫోన్ చెయ్యమను

మధు : అలాగే

అక్షిత : జాగ్రత్త

మధు : నేనుండగా వాడికి ఏమి జరగదు, నాది హామీ.. ప్రాణం అడ్డేసైనా కాపాడతాను.

అక్షిత : ఈ ఒక్క మాట చాలు, థాంక్స్ అని పెట్టేసింది. బాధ చాలా వరకు తీరినట్టు కళ్ళు తుడుచుకుని కిందకి వచ్చేసింది.

తెల్లారి లేవగానే ఫోను వచ్చేసరికి షర్మిలని రిసీవ్ చేసుకుని ఇంటికి తీసుకొచ్చింది. కావ్య కోసం చాలా పరికరాలు తెప్పించింది షర్మిల. ఇంకో ముగ్గురు సర్జెన్లు కూడా వచ్చారు. కావ్యకి అండలా ప్రతీ క్షణం దెగ్గరే ఉండి చూసుకుంది భారతి.

రెండు రోజుల తరువాత కావ్య మనుషులు కూడా వచ్చి అక్షిత పక్కన చేరారు, బలం పెరిగింది. అక్షిత కూడా ఊపు పెంచేసింది. ప్రతాపరెడ్డికి ఉన్న పొలాలు అన్ని తగలపెట్టేసింది. మూడు రైస్ మిల్లులు బాంబులు పెట్టి లేపేసింది. ప్రతాపరెడ్డికి ఊపిరి ఆడనివ్వలేదు అక్షిత. కావ్య మనుషులకి ఉన్న ఫైటింగ్ స్కిల్స్ ఉపయోగించుకుని ప్రతాపరెడ్డికి నమ్మకమైన ఒక్కో మనిషిని వాడు మంచోడా చెడ్డోడా అన్న సంబంధం లేకుండా మాటేసి మరీ కప్పేసింది ఒక్కొక్కడిని.

ఇదంతా గమనిస్తున్న భారతికి అక్షిత అంటే భయం ఏర్పడింది. అక్షితతొ పోల్చితే చిన్నా చాలా మంచివాడు, ఆలోచిస్తాడు. అక్షిత అలా కాదు మంచి, చెడు లేదు. ఓ రాక్షసి దానికి తోడు తెలివితేటలు. అక్షితకి భయపడేబదులు ఇవన్నీ నా తెలివితేటలే నా పోలికలే వచ్చాయి అక్షితకి అని తనలో తానే సర్దిచెప్పుకుంది.

ఎనిమిదవ రోజు స్పృహలోకి వచ్చింది కావ్య, కళ్ళు తెరవగానే అక్క భారతి కనిపించింది. దూరంగా అక్షిత నిలుచుని కనిపించింది. భారతిని చూసి చిన్నా అని అడిగితే ఏడుస్తూ జరిగింది చెప్పి అక్షిత ఏమి చేస్తుందో చెపితే కూతురి వంక చూసి భయపడింది. అందరూ పలకరించినా అక్షిత దెగ్గరికి రాలేదు, బైటికి వెళ్ళిపోయింది.

కావ్య : అక్కా.. నాకు భయంగా ఉంది దానికి ఏమైనా జరిగితే నేను తట్టుకోలేను. ఏదో ఒకటి చేసి ఆపు అక్కా

భారతి : ఏం కాదు లేరా.. అది చూసుకుంటుందిలే.. నువ్వు కంగారు పడకు

కావ్య : నీకు అర్ధంకావట్లేదు, నీకు తెలీదు కూడా. నేను చెప్పలేదు.. అక్షితకి మనలాగా అన్ని రంగులు కనిపించవు

భారతి : ఏంటీ..!

కావ్య : అవును, మనలా రంగులు చూడలేదు, ఏదీ ఏ రంగో గుర్తుపట్టలేదు. తెలుపు, నలుపు ఈ రెండు రంగులే కనిపిస్తాయి. చీకట్లో అక్షిత కళ్ళు అస్సలు కనిపించవు.

భారతి : మరి.. మరి.. ఆ రోజు నీ కొడుకుని కాల్చింది. ఇంకో ఇద్దరినీ కాల్చింది.. ఎలా

కావ్య : అవునా.. నమ్మలేకపోతున్నాను. భారతి లేచి అక్షితని పిలిచింది. అక్షిత దెగ్గరికి రాగానే అన్నయ్యని కాల్చావా అని అడిగితే అవును అంది, చీకట్లోనా అంటే అవును అని నవ్వింది వాళ్ళు ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారో అర్ధమయ్యి.. ఎలానే అని అడిగింది కావ్య

అక్షిత : ముందు ఒకడిని కాల్చాను, ఇటు కాలిస్తే అటోడు అరిచాడు. ఆ దూరం లెక్కపెట్టుకున్నాను. కోపంలో అన్నయ్య తలకి గురి పెట్టి కాల్చాను కానీ అది వాడి కాల్లో దిగింది (నవ్వుతూ) ఈ సారి పైన సీలింగ్ ఫ్యాన్ కి గురి పెట్టా అన్నయ్య భుజానికి తగిలింది అని చెపుతుంటే ఇద్దరు నోరేళ్ళబెట్టుకుని చూసారు భయంతొ

భారతి : మాకు తగిలుంటే

అక్షిత : ఏమో అప్పుడు కోపంలో కాల్చా.. దేవుడిపైనే భారం అని చేతులు పైకి ఎత్తింది

కావ్య : వామ్మో.. వామ్మో..

అక్షిత : మరి ఎవ్వరికి భయపడని చిన్నా గాడు, నాకు ఒక్కదానికే ఎందుకు భయపడతాడో ఎప్పుడూ ఆలోచించలేదా

కావ్య : కోపం వస్తే ఆలోచించవా

అక్షిత : ఇప్పుడు కూడా నీ మొగుడి గోడౌన్లు కాల్చి వచ్చా అంది నవ్వుతూ

మాట్లాడుతుంటే మెదడులో అంజి తట్టాడు. చాలా రోజులైంది వాడితో మాట్లాడి, అంజికి స్పృహ వచ్చాక వదిలేసి వచ్చాక మళ్ళీ అంజి గురించి ఆలోచించలేదు. ఇన్ని రోజులు తనని చూడకుండా ఉండడే అనుకుని లేచి నిలబడి సంధ్యకి ఫోన్ చేస్తే స్విచ్ ఆఫ్ అని వచ్చింది.

భారతి : ఏమైంది అక్షితా

అక్షిత : ఏం లేదు.. అంజీ.. అని దీర్గం తీస్తూ లేచి బైటికి వెళ్ళిపోయింది.

నలుగురు మనుషులతో అంజి ఇల్లు కనుక్కుని వెళుతుంటే ఊరంతా అక్షితనే చూస్తున్నారు, ఇన్నేళ్ల చరిత్రలో ఒక ఆడపిల్ల మందిమార్బలంతొ తిరుగుతుంది అని వినడం తప్ప చూసినవాళ్ళు లేరు మరి.

చూస్తే ఇల్లు తాళం వేసుంది, సంధ్య కొడుకుని తీసుకుని వెళ్ళిపోయిందా అన్న అనుమానం వచ్చి వెళ్లిపోతుంటే లోపల నుంచి వచ్చిన శబ్దాలు విని వెనక్కి తిరిగింది. గుంపులో దాక్కుని చూస్తున్న సంధ్య మొగుడిని కూడా చూసింది. వెంటనే తలుపులు పగలకొట్టించింది లోపల వంట గది తాళం వేసి అంజిని లోపల బంధించేసారు. అక్షితని చూడగానే పిన్ని.. పిన్ని అని ఏడుస్తూ కేకలు పెడుతుంటే ఒక్క తన్నుతొ విరగ్గొట్టింది పాత తలుపులని. అంజి ఏడుస్తూ అక్షిత కౌగిలిలోకి చేరిపోతే ఒళ్ళు వెచ్చగా అనిపించింది.

అక్షిత : నేనొచ్చాగా.. ఇంకేం భయం లేదు.. అని ఓదార్చుతూ అమ్మ ఎక్కడా అని అడిగింది.

అంజి : అమ్మ చనిపోయింది. నాన్నకి విషం పెట్టిందిగా అందుకే చనిపోతున్నాను అని చెప్పింది. అమ్మ చనిపోయాక వాడు నన్ను బంధించేసాడు. వెంటనే బెడ్ రూములోకి వెళ్లికాయితం తెచ్చిచ్చాడు.

క్షమించు అక్షితమ్మా.. నా తప్పుకి నేను ప్రాయస్చిత్తం చేసుకున్నాను. నా బిడ్డని నువ్వు చూసుకుంటావని ఆశిస్తూ సెలవు.. బాధ పడింది అక్షిత.

అక్షిత : వెళదాం పదా అని అంజి చెయ్యి పట్టుకుని బైటికి నడిచింది. సంధ్య మొగుడు చూసినా ముందుకు వచ్చేంత ధైర్యం చెయ్యలేకపోయాడు. మారడు కూడా ఏం మాట్లాడలేదు. అంజిని తీసుకెళ్లిపోయింది అక్షిత.

###
###

ఢిల్లీలో మీటింగ్ పూర్తి చేసుకుని ఊరికి తిరిగి వచ్చాడు బుక్కపట్నం శంకర్. ప్రతాపరెడ్డి ఇంటికి వెళ్లి తన కొత్త శత్రువు ఈ సారి ఆడదాని రూపంలో వచ్చిందని తెలిసి నవ్వుకున్నాడు. అక్షితని అస్సలు లెక్క చెయ్యలేదు, ఎంతమంది చెప్పినా వినలేదు. అక్షితని వీళ్ళ అందరి ముందు కాలి కింద కాళ్ళజెర్రిలా తొక్కి నలపాలి అనుకున్నాడు.

పది రోజులు గడిచాయి.

నాలుగు కార్లు వీరారెడ్డి ఇంట్లోకి రయ్యిమని దూసుకొచ్చాయి. అక్షిత కారు దిగి నేరుగా ఇంట్లోకి వెళ్ళింది. ఈ మధ్య గన్ను బాగా వాడుతుంది. ఒకడికి నాలుగు బుల్లెట్ల లెక్కన బానే పంచిపెడుతుంది. స్నానం చేసి పల్లవిని పిలిచింది.

అక్షిత : కొంచెం ఈ చీర కట్టుకోవడానికి సాయం చెయ్యి

పల్లవి : నవ్వుతూ ఇప్పుడెందుకు, అయినా నువ్వు జీన్స్ తప్ప వేరేవి వెయ్యవుగా

అక్షిత : అంజి అడిగాడు, వాడికి జీన్స్ నచ్చలేదు.

పల్లవి సాయం చేస్తే చీర కట్టుకుని చిన్నా బెడ్ రూములోకి వెళ్ళింది. అక్షితని చూడగానే ఫోను పక్కన పడేసి అక్షిత మీదకి ఎగిరి దూకాడు.

అంజి : అమ్మా.. ఆకలేస్తుంది.

అక్షిత : తినేయొచ్చు కదా, ఎందుకు కూర్చున్నావ్. ఎన్ని సార్లు చెప్పినా అంతేనా

అంజి అలిగినట్టు మొహం పెడితే. ఎత్తుకుని కిచెన్లోకి తీసుకెళ్ళింది. భారతి అన్నం ప్లేటు చేతికి ఇస్తే మాటలు చెపుతూ అన్నం పెడుతుండడం చూసి కావ్య నవ్వుకుంది.

భారతి : ఏంటే నవ్వుతున్నావ్

కావ్య : వాడే దాని నడుము వరకు ఉన్నాడు, ఇది వాడిని ఎత్తుకుని తిరుగుతుంది. చిన్న పిల్లలా అల్లరి చేస్తూ తిరిగేది ఇప్పుడు మనుషులని ఏసుకుని తిరుగుతుంది.

భారతి : ఇంటికి ఎప్పుడు వస్తుందో ఎప్పుడు వెళుతుందో.. అదీ చిన్నా గాడి లాగే, ఎవ్వరు ఎదురు చెప్పలేరు దానికి

కావ్య : అస్సలు ఏం చేస్తుంది

భారతి : నీ మనుషులతో మాట్లాడాను, అందరూ కలిసి అక్షితని తొక్కేయ్యాలని చూస్తున్నారట. వాళ్లకి అవకాశం ఇవ్వకుండా జాగ్రత్త పడుతుంది, తనే ఎదురు పోరాడుతూ వాళ్ళని భయపెట్టడానికి ప్రయత్నిస్తుందట, అలా అయితే ఆగుతారని అక్షిత అభిప్రాయం అని చెప్పారు.

కావ్య : ఇలా ఎంత కాలం నెట్టుకొస్తుంది

భారతి : నాకు తెలిసి చిన్నా వచ్చేంతవరకు

కావ్య : చిన్నా ఎక్కడున్నాడో తెలీదు, అస్సలు బతికున్నాడో లేదో కూడా అంటుండగానే భారతి చెల్లెలి నోరు మూసింది. అంజిని ఎత్తుకుని తిరుగుతున్న అక్షితకి అది వినిపించి మౌనంగా వెళ్ళిపోయింది.

రేపు ప్రతాపరెడ్డి.. తన తండ్రితొ మీటింగ్ ఉంది. ఇద్దరు ముగ్గురు రాజకీయ నాయకులు కూడా వస్తున్నారు. రేపు శంకర్ కూడా వస్తాడేమో అని ఆలోచిస్తూ అంజిని పడుకోబెట్టి తనూ పడుకుంది.

#తెల్లారి మీటింగ్.

అందరూ వచ్చి కూర్చున్నారు. ఇంకా అక్షిత రాలేదు. అక్షిత కూడా కావాలనే లేటుగా వచ్చింది, అక్కడున్న అందరికీ అది తెలుసు. కళ్ళు శంకర్ కోసం వెతికాయి, వాడు కనిపించలేదు. కుర్చీలో కూర్చుంది. మధ్యవర్తిగా ఉన్న రాజకీయ నాయకులు పలకరిస్తే వచ్చిన విషయం మాట్లాడమని చెప్పింది.

అదే.. మీ తండ్రి కూతుర్ల వైరం వల్ల నష్టపోతుంది మీరు ఇద్దరే కాదు, మధ్యలో చాలా మంది నలిగిపోతున్నారు. దీనికి అంతం లేదా, ఎదురుగా కూర్చుని మాట్లాడుకోండి, దీనికి ఏదో ఒక పరిష్కారం చూడాలి.. అదే ఈ మీటింగ్ ముఖ్య ఉద్దేశం.

అక్షిత నవ్వింది. అందరూ ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు. మూడు విషయాలు, ఒకటి.. నష్టపోతుంది నేను కాదు, ఈ ప్రతాపరెడ్డి. రెండవది.. దీనికి పరిష్కారాలు చాలానే ఉన్నాయి, అవి మీ నాయకుడు శంకర్ వచ్చినప్పుడు మాట్లాడదాం. ఇక మూడొది.. నేనొక గిఫ్ట్ అడిగాను, ఇంతవరకు అది నా చేతికి రానేలేదు అని నవ్వింది. వస్తే ఆలోచిస్తా

ప్రతాపరెడ్డి : ఏంటది

అక్షిత కోపంగా చూస్తూ.. ఫణి అంది. నేను తలుచుకుంటే వాడిని ఎప్పుడో చంపేసేదాన్ని, నాకు వాడిని నీ చేతులతో నువ్వే అప్పగించాలి అంది నవ్వుతూ

ప్రతాపరెడ్డి : వాడిని అప్పగిస్తే ఇవన్నీ ఆపేస్తావా..?

అక్షిత : నీ జోలికి మాత్రం రాను, మాటిస్తున్నాను.

ప్రతాపరెడ్డి ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు. పన్నెండు రోజుల నుంచి రోజుకో దెబ్బ, ఒళ్ళు గుల్ల గుల్ల అయిపోయింది. వెంటనే ఎవరికో ఫోన్ చేసాడు.

ప్రతాపరెడ్డి : పావుగంట

అక్షిత అలాగే అంది నవ్వుతూ

ఇటు ఫణికి ఇవ్వాళ అక్షితతొ మీటింగ్ అనగానే వాడికి చెమటలు పట్టాయి, పది రోజులుగా అక్షిత ఏం చెయ్యగలదో చూసిన వాడు, తను కనక అక్షితకి దొరికితే అంతే సంగతులు అని తెలిసి ఇంట్లో నుంచి బైటికి రావడం మానేశాడు. ఆఖరికి ఉచ్చ కూడా ఇంట్లో ఉన్న బాత్రూం లోనే కానిస్తున్నాడు.

ప్రతాపరెడ్డి మనిషి ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు, ఫణి, వరదారెడ్డి అన్నం తింటున్నారు.

అయ్యా.. మిమ్మల్ని అయ్యగారు తోలుక రమ్మన్నాడు. అక్షితమ్మ గారిని మీటింగ్ జరుగుతుండగానే మట్టు బెట్టినారు. ఆ వీరా రెడ్డి ముగ్గురు కూతుర్లని, భార్యని వేలం వేస్తున్నారు.

వరదారెడ్డి సంబరంతొ కూడిన నవ్వుతో వేలమా అని ఆశ్చర్యంగా అడిగితే అవునయ్యా అన్నాడు

ఫణి గట్టిగా నవ్వాడు, అక్షిత చావు కబురుతో వాడి భయం అంతా గాల్లో కలిసిపోయింది.

ఫణి : ఈ ఐడియా ఇచ్చింది నేనే వరదా.. భారతిని నూలు పోగు లేకుండా బానిసలా స్టేజి మీద కట్టేసి వేలం వేస్తుంటే అబ్బబ్బా.. నాకు ఆగటం లేదు.

వరదారెడ్డి : ఆ పల్లవి రెడ్డి మాత్రం నాకే కావాలి, దానితో ఇవ్వాళ రాత్రి మందు పార్టీ.. రికార్డింగ్ డాన్స్ వేయిద్దాం. ఆ చిన్నది నీ తాలుకే కదా అని నవ్వాడు.

ఫణి : ఇద్దరం పంచుకుందాం

వరదారెడ్డి : ఇప్పటివరకు ఎవ్వరితొ అనలేదు గానీ.. నా చెల్లెలు అక్షిత.. లంజ.. ఎంత కసిగా ఉంటాదో తెలుసా

ఫణి : దాని నడుము అంటే పిచ్చి నాకు. అన్నం తింటూనే మొడ్డని తడుముకున్నాడు.

వరదారెడ్డి : అది చచ్చిందా ?

అవునయ్యా..

వరదారెడ్డి : అయినా పరవాలేదు, చచ్చిన శవం అయినా ఒక్కసారి దెంగుతాను

ఫణి : నేను కూడా.. అలాంటి ఆడదాన్ని దెంగాలంటే అబ్బో మాములు మగాడి వల్ల కాదు. చాలా కష్టం లొంగతీసుకోవడం

ఇద్దరు నవ్వుకున్నారు. వేగంగా అన్నం తినేసి కారు ఎక్కి వెళ్లిపోయారు.

ఫణి : ఇంతకీ మీటింగ్ ఎక్కడ పెట్టారు..?

మన పాత గోడౌన్లలో అయ్యా

ఫణి : వరదా.. మంచి ప్లేసు.. అక్కడే మధ్యలో నొక్కుదాం నీ చెల్లిని

వరదారెడ్డి : ముందు నేను

ఫణి : ఆ భారతి లంజని ఇద్దరం కలిసి దెంగుదాం. దాన్ని నా కాళ్ళ కింద స్టాండులా వాడుకుంటా అని నవ్వాడు, దానికి వరదారెడ్డి కూడా నవ్వాడు.

కారు గోడౌన్ ముందు ఆగింది, ఇద్దరు లోపలికి వెళ్లారు.

వరదారెడ్డి : నాన్నా.. దాన్ని చంపేసావా.. లంజ ముండ.. ఏదీ దాని బాడీ అని అరుస్తుంటే ప్రతాపరెడ్డి కోపంగా చూస్తున్నాడు.

లోపలికి వచ్చిన ఫణికి తన నాన్న కనిపించలేదు. అయినా ఆత్రంగా అక్షిత డెడ్ బాడీ కోసం చుట్టూ చూసాడు. చచ్చిన శవం అయినా దెంగాలి అనే ఆత్రం వాడి కళ్ళలో స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది.

ఫణి : అంకుల్ నాన్న ఎక్కడా

ప్రతాపరెడ్డి : పని మీద పైకి పోయినాడులే..

ఫణి : అక్షిత చనిపోవడం మీకు బాధ కలిగిస్తే, నేనూ మీ బాధని పంచుకుంటాను అన్నాడు నక్క బుద్ధిని బయట పెడుతూ.. ఇంతకీ ఎక్కడుంది.. ఆ భారతి ఎక్కడా.. దాన్ని అని అంటుండగానే.. వరసగా నిలబడ్డ ప్రతాపరెడ్డి, ముగ్గురు రాజకీయ నాయకులు అడ్డం తప్పుకున్నారు. టేబుల్ మీద కాళ్ళు పెట్టుకుని స్టైల్ గా నవ్వుతున్న అక్షిత మొహం కనిపించగానే ఫణి మొహంలో రంగులు మారాయి.

కాలు మీద కాలు తీసి హాయ్ అని నవ్వుతూ చెయ్యి ఊపింది. ఫణి అడుగులు భయంతొ వెనక్కి పడుతుంటే ఏదో తగులుకుని ఆగిపోయాడని అర్ధమయ్యి వెనక్కి తిరిగి చూసాడు, అక్షిత మనుషులు. అక్షిత మనిషి చాతికి తగులుకుని ఆగిపోయాడని తెలియగానే మొడ్డ ముడుచుకుపోయింది.

ఫణి : అంకుల్.. అని తడబడ్డాడు

చూస్తున్న వరదారెడ్డికి కూడా చెమటలు పట్టేసాయి, నాన్నా ఏంటిది

ప్రతాపరెడ్డి : ఫణిని అక్షితకి అప్పగిస్తున్నాం, దానికి బదులుగా అక్షిత నన్ను వదిలేస్తుంది. ఒప్పందం జరిగిపోయింది.

వరదారెడ్డి : కానీ.. నాన్నా.
నోరు ముయ్యి.. అని గట్టిగా అరిచాడు. స్థాణువులా నిలబడిపోయాడు వరదారెడ్డి. ఫణి భయంతొ వెర్రి చూపులు చూసాడు, మోసం చేసారని అర్ధమైంది. తప్పించుకోవడానికి చుట్టూ చూస్తే ప్రతీ ద్వారం దెగ్గరా ఇద్దరు మనుషులు నిలబడి ఉన్నారు, అందరి చూపు ఫణి మీదే ఉంది.

ఫణి : అంకుల్ ఇది అన్యాయం, ప్లీజ్ ఇలా చెయ్యకండి

అక్షిత : న్యాయం అన్యాయం గురించి నువ్వే అడగాలి, వాళ్ళే సమాధానం చెప్పాలి. బాగుంది.. మీ ఎమోషనల్ డ్రామా అయిపోతే పోదామా అని లేచింది.

ఫణి : అంకుల్.. అంకుల్.. ప్లీజ్ అంకుల్.. అంకుల్.. నేనొక సారి మా నాయనతొ మాట్లాడాలి

అక్షిత కడుపు పట్టుకుని నవ్వింది, నేనేమైనా పుల్లేస్ అనుకున్నావా నేను లాయర్ ని కలవాలి అన్నట్టు అడుగుతున్నావ్.. సరే మాట్లాడుకో అని సైగ చేస్తే వెనక్కి తిరిగి చూసాడు. ఫణి నాన్నని ఉరి వేసారు.. ఫణి ఏడుస్తూ తన తండ్రి కాళ్ళు పట్టుకుంటే అయ్యో.. అంది అక్షిత దీనంగా

అయినా నువ్వు ముచ్చట్లు బాగా చెపుతావట కదా.. నీ గొంతు బాగుంటుందట.. నాకు నువ్వు పాడితే వినాలని ఉంది. అని చెయ్యి చాపగానే పెద్ద కత్తి ఒకటి అక్షిత చేతికి ఇచ్చారు. ఫణికి అర్ధమైపోయింది వెంటనే కేకలు కేకలుగా అరుస్తూ కుందేలు పిల్లలా గెంతుతుంటే ఇద్దరు పట్టుకున్నారు. ఫణిని మోకాళ్ళ మీద కూర్చోబెట్టి అనగపెడితే ఒకడు ఫణి తలని గట్టిగా పట్టుకున్నాడు. రెండు వేళ్ళతో నాలిక పట్టుకుని కోసేసింది అక్షిత. నాలిక కొస్తున్నప్పుడు ఏ మాత్రం విసుగు లేదు అక్షిత మొహంలో, అది చూడగానే ఒక్కొక్కడి ప్యాంటు తడిసిపోయింది. వరదారెడ్డిని చూసి చెయ్యి కడుక్కోవడానికి బాటిల్ అడిగితే భయంతో వెనక్కి వెళ్ళిపోయాడు. చేతులు కడుక్కుని ఏడుస్తున్న ఫణిని చూసింది.

అన్నిటికంటే నమ్మకం ద్రోహం అత్యంత నీచం, నికృష్టం. దానికి ఎంత పెద్ద శిక్ష వేసినా అది చిన్నదే అక్షిత కోణంలో

అక్షిత : రేయి వాడిని టేబుల్ మీదకి తీసుకురండి

ప్రతాపరెడ్డికి అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోదాం అని ఉన్నా.. కన్న కూతురు ఏం చేస్తుందా అన్న కుతూహలం ఆపేసింది. ప్రతాపరెడ్డితొ పాటు శంకర్ అనుచరులు కూడా జరిగేది చూస్తున్నారు.

ఫణిని టేబుల్ మీదకి తీసుకొచ్చారు.

అక్షిత : రెండు చేతులు గట్టిగా పట్టుకోండి మిస్ అయితే మీ చేతులు పోతాయి, తరువాత నన్ను అడగొద్దు. పది రోజుల్లోనే తన అమ్మ కావ్య మనుషులు చాలా దెగ్గరయ్యారు.

ఫణి చేతులు గట్టిగా పట్టుకుంటే వాడు భయంతొ ఉచ్చ పొసేసాడు..

అక్షిత : ఎబ్బే.. ఏందిది.. మొగోడివి కాదా.. రేయి సరిగ్గా పట్టుకోండి అని కత్తి ఎత్తింది, అయినా కూడా ఫణి చేతులు అటు ఇటు కదులుతున్నాయి.. కోపంగా ఖడే ఖడే ఖాయ్ భక్తో.. మాదర్ చూత్..

అక్కా.. అది మాదర్ చూతో , పూకు మీద ఆతో కాదక్కా

అక్షిత : ఏదో ఒకటి గట్టిగా పట్టుకోండి బె.. అని ఒక్క వేటు వేసింది. ఫణి వేళ్ళు తెగాయి. మిగిలిన వేళ్ళు మీరు తీయండి. అని కత్తి ఇచ్చేసి జేబులో నుంచి కర్చీఫ్ తీసి మళ్ళీ తుడుచుకుంటూ.. సినిమా ఇంకా రిలీజ్ అవ్వలేదా

లేదక్కా ఇంకా ట్రైలరే రాలేదు

అక్షిత : ఇంకా ఎన్ని రోజులు తీస్తార్రా.. అని మాట్లాడుతూనే తండ్రి వంక చూసింది.

పూర్తిగా మారిపోయిన కూతురిని చూసి అలా ఉండిపోయాడు ప్రతాపరెడ్డి. వెనక ఫణి ఒక్కో వేలు తీస్తున్నప్పుడు ఫణి ఏడుపుకి వరదారెడ్డి చూస్తూ చూడలేక బైటికి వెళ్ళిపోయాడు. ఒక ఆడది చేస్తున్న హింసకి మగాడిని నేనే భయపడ్డానా అనిపించింది. లోపలున్న ప్రతాపరెడ్డికి మాత్రం ఒక ఆడదాని కోపం ఇలా ఉంటుందా అనిపించింది, ఒక్కసారి లిమిట్ దాటితే, ఒక ఆడది విరుచుకుపడితే ఇలా ఉంటుందా అనుకున్నాడు. అక్షితకి ఎంత దూరంగా ఉంటే అంత మంచిది అనుకున్నాడు.

అక్షిత : రేయి వాడి బట్టలు విప్పి, కారు ట్రంకులో కుక్క బెల్టు ఉంది, అది వాడికి తొడగండి అని హుకుం వేసింది. అందరూ ఫణిని పడుకోపెట్టి బట్టలు విప్పేసారు, అక్షిత వెంటనే ఫణి రెండు అరికాళ్ళ మీద నిలువుగా కోసింది. ఫణి మెడకి కుక్క గొలుసు వేసి అక్షిత స్కార్పియో వెనక కట్టేసారు.

నేను నడుపుతా అని కారు కీస్ తీసుకుని డ్రైవింగ్ సీట్లో కూర్చుని స్టార్ట్ చేసింది. మొదటి గేరు వెయ్యగానే బండి ముందుకు దూకింది, వెనక గుద్దుకున్నాడు ఫణి. అక్షిత నవ్వుతూ సారీ అని ముందుకు పోనించింది. లోపల కావ్య మనుషుల్లో ఒకడు, సీట్ బెల్ట్ పెట్టుకోండి రోయి అని అరిచాడు గట్టిగా

##
##

చాలా రోజుల తరువాత గుడికి వెళ్లి వచ్చారు భారతి వాళ్ళు, ఇంట్లోకి వస్తుంటే ఎవరినో కుక్క గొలుసుతో కట్టేసి ఉంచడం చూసి అతన్ని చూసింది భారతి, ఒళ్ళంతా రక్తం, గీసుకుపోయింది. చాలా వరకు కండ నలిగిపోయింది. వాడి ఒంటి మీద బట్టలు లేవు.. నోట్లో నుంచి ఆగకుండా కారుతున్న రక్తం చూసి అక్షిత వంక చూసింది.

అక్షిత నీళ్లు తాగి మళ్ళీ బ్యాటు అందుకుని ఫణి ముందు నిలుచుంది.

అక్షిత : ఒరేయి నా స్కోర్ ఎంతా

నువ్వు కొట్టిందే ఒక్క ఫోరు దానికి ఎందుకు ఇంత బిల్డప్పు.. ముందే చెపుతున్నా త్రి మిస్ అవుట్ అయితే ఇచ్చేయ్యాలి. అని కార్కు బాల్ గాల్లోకి ఎగరేసి పట్టుకున్నాడు కావ్య మనిషి. అక్షిత ఫణి వంక చూసి ఏరా నీకు మళ్ళీ చెప్పాలా అని బ్యాటుతో ఫణి గూబ మీద కొట్టింది. ఫణి వెంటనే మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాడు. మొదటి బంతి వెయ్యగానే అక్షిత మిస్ చేసింది, కార్కు బాల్ ఫణి ముక్కుకి తగిలి చిట్లింది.

అక్కా.. ఫస్టు మిస్

అక్షిత : బ్యాట్ తగిలింది రా.. మిస్ కాదు

ఎప్పుడూ తొండే.. నేనాడను పో

అక్షిత : సరే.. సరే.. మళ్ళీ వెయ్యి అది ట్రయిల్ బాల్..

ఇదంతా చూసిన భారతికి అక్షిత గురించి ఎలాగో తెలుసు కాబట్టి ఇంకా ఏమేమి చూడాల్సి వస్తుందోనని వేగంగా ఇంట్లోకి వెళ్ళిపోయింది. ఆ వెనుకే పల్లవి, కీర్తి కూడా భయపడుతూ వెళ్లిపోయారు. ఎవ్వరు గుర్తుపట్టక పోయినా సిరి గుర్తు పట్టింది వాడు ఫణి అని.

అంజి అలానే నిలబడటం చూసింది అక్షిత, వెంటనే బ్యాటు ఇచ్చేసి అంజి చెయ్యి పట్టుకుని లోపలికి తీసుకెళ్ళింది.

అక్షిత : ఆలా చూడకూడదు తప్పు

అంజి : పొద్దున నువ్వు బట్టలు వేసుకుంటుంటే నిన్ను చూసాగా

అక్షిత : వాహ్.. చిరంజీవి కొడుకువి అనిపించావురా.. డిఎన్ఏ టెస్ట్ చెయ్యాల్సిన అవసరం కూడా లేదు. అక్కడ వాడు చస్తున్నాడు ఒళ్ళంతా రక్తం ఉంటే అలా చూడద్దు అంటే నీకు మాత్రం వాడి ఒంటి మీద బట్టలు లేవు అని మాట్లాడుతున్నావ్ చూడు.. అమ్మమ్మమ్మో.. అయినా నేను బట్టలు మార్చుకునేటప్పుడు చూడచ్చా అలాగా.. అంటే లేచున్నా పడుకున్నట్టు నటించావా

అంజి : ఏమో.. చూడాలని అనిపించింది. సిగ్గు పడ్డాడు అంజి

అక్షిత : ఎందుకు అనిపించదు, నిన్ను కాదు నిన్ను కన్నా ఆ బాబుని అనాలి.. అని చెవి మెలి తిప్పుతూ లోపలికి తీసుకెళ్ళింది. అంజిని లోపల వదిలి వచ్చేసరికి సిరి ఆడుతుంది క్రికెట్. క్రికెట్ బ్యాటుతో ఫణిని బాదిపారెస్తుంటే వెళ్లి వెనక్కి లాగింది.

సిరి : మాట్లాడారా.. మాట్లాడు

అక్షిత : ఏంది మాట్లాడేది, వాడి నాలిక కోసేసా

సిరి ఆగిపోయింది అక్షితని చూసింది, అయినా కూడా తన కోపం తగ్గలేదు. మళ్ళీ కొడుతుంటే రెండు నిమిషాలు చూసింది. సిరి కోపంగా నిన్ను ఇలా కాదు అని అటు ఇటు చూస్తుంటే గన్ను కనపడింది. వెంటనే అక్షిత జేబులో నుంచి గన్ లాక్కుని "నమ్మక ద్రోహి" అని అరుస్తూ మూడు సార్లు ఠాప్ ఠాప్ ఠాప్ అని నొక్కింది ట్రిగ్గర్. ఫణి చచ్చాడు. ఏడుస్తున్న సిరిని లోపలికి తీసుకెళ్ళింది అక్షిత.

సిరి : వాడు చచ్చాడా

అక్షిత : చచ్చే ఉంటాడు. నేను వాడితో ఎన్ని గేమ్స్ ప్లాన్ చేశాను. అన్ని నాశనం చేసావ్

సిరి : అస్సలు వాడు ఊపిరి తీసుకోవడమే భరించలేక పోతున్నాను. నాకింకా వాడి మీద కసి తీరలేదు. ఇంకా కాల్చాలి అని లేస్తుంటే గట్టిగా పట్టుకుని కూర్చోపెట్టింది.

###
###

ప్రతాపరెడ్డి ఇల్లు.

అందరూ ఇంటికి వచ్చారన్నమాటే గానీ ఇంకా ఏదీ మర్చిపోలేదు, అక్షిత పనులన్నీ కళ్ళ ముందే ఉన్నాయి. ప్రతాపరెడ్డికి ఒక్కటి మాత్రం స్పష్టంగా అర్ధమయ్యింది. అక్షిత తమని వదలదని. కానీ మాటిచ్చింది కాబట్టి వేరే రకంగా చంపస్తుందేమో అన్న భయం పట్టుకుంది.

ప్రతాపరెడ్డి : శంకర్ ఏమంటున్నాడు

వరదారెడ్డి : ఎలక్షన్స్ వస్తున్నాయి, ప్రచారాల్లో బిజీగా ఉన్నాడు. త్వరలోనే అందరి అంతు చూస్తానని అప్పటివరకు కొంచెం ఓపికగా ఉండమని చెప్పాడు.

ప్రతాపరెడ్డి అసహనంగా చేతులు పిసుక్కున్నాడు. ఇంకొన్ని రోజులు అయితే అక్షిత దెబ్బకి ఇది కూడా అలవాటు అయిపోతుందేమో అనుకున్నాడు.

పదిహేను రోజుల్లో కావ్య కోలుకుంది. అక్కా చెల్లెళ్ళు ఇద్దరు కలిసాక ఎన్నో ఏళ్ల దూరాన్ని దూరం చేస్తూ సంతోషంగా ఉన్నారు. పల్లవి, కీర్తి కూడా అక్షితకి చిన్నా మీదున్న ప్రేమని అర్ధం చేసుకున్నారు. అక్షితకి దెగ్గరైపోయారు.

###

ప్రతాపరెడ్డి చేతులు పిసుకుతూనే నాలుగు నెలలు గడిపేశాడు. ఈ నాలుగు నెలల కాలంలో అక్షిత తన అన్న వరదారెడ్డి రెండు కాళ్ళు తీసేసింది. చాలా మందిని చంపేసింది, అయినా ఎవ్వరు అక్షితని ఏమి చెయ్యలేకపోయారు. దేనికి సాక్ష్యాలు ఉండవు, సాక్ష్యం చెప్పడానికి ఎవడైనా ముందుకు వచ్చినా తెల్లారి వాడు ఈత కొడుతుంటేనో, కరెంటు షాక్ కొట్టొ చచ్చిపోతాడు. భయం పూర్తిగా వదిలేసింది. అక్షిత మీద ఎటాక్ ప్లాన్ చేస్తే మిస్ అవ్వకూడదు అనే రేంజ్ లో ఎదిగింది.

ప్రతాపరెడ్డికి మాట ఇచ్చినట్టు తన జోలికి వెళ్ళలేదు. తనకి ఎదురు తిరిగిన ప్రతీ ఒక్కడికి మూడు చెరువుల నీళ్లు తాగించింది. రెండూర్ల మధ్యా కంచె తీయించింది. పెద్దపెద్ద వాళ్ళు చాలా మంది అక్షితని కలవాలని అడిగారు కానీ ఎవ్వరిని దెగ్గరికి రానివ్వలేదు. కొత్త వాడు అనే మాటే దెగ్గరికి రానివ్వలేదు. అక్షితకి తెలుసు ఒక్కసారి మోసపోయినా ఇంకొక్క దెబ్బ పడినా అక్షిత చేసిన పనులకి తనని మాత్రమే కాదు మొత్తం కుటుంబాన్ని నామరూపాలు లేకుండా చేస్తారు. అంత గోరంగా చంపింది చాలా మందిని, అందుకే చాలా జాగ్రత్తగా ఉంటుంది. చిన్నా వచ్చేంత వరకు కంటికి రెప్పలా తనని తన కుటుంబాన్ని కాపాడుకోవడమే అక్షిత లక్ష్యం.

ఇటు ప్రతాపరెడ్డికి కూడా అక్షిత చావడమే కావలి. ఏమి చెయ్యలేక శంకర్ కోసం ఆగిపోయాడు. చూస్తుండగానే ఎలక్షన్లు దెగ్గరికి వచ్చాయి. శంకర్ మందు కొడుతూ ఆలోచించాడు. అక్షిత తన రాజకీయ ఎదుగుదలకి అడ్డం రాకుండా ఎలక్షన్స్ కి ముందే చంపెయ్యాలని అనుకున్నాడు. అక్షితకి ఫోన్ చేసాడు.​
Next page: Update 24
Previous page: Update 22