Update13

లావణ్య పల్లవి ఇద్దరు లేచి రెడీ అయ్యారు. చిన్నా లోపలికి వచ్చేసరికి ఇద్దరు రెడీ అయ్యి కూర్చున్నారు. తన అక్క పల్లవిని చూసి టిఫిన్ తీసుకురాపో అనగానే పల్లవి సరేనంటూ లేచేళ్ళింది.

చిన్నా : కాలేజీకి వెళతావా

లావణ్య ఆశ్చర్యపోతూ లేచి ఏ కాలేజీ అంది

చిన్నా : అదేంటి చదువుకోవా

లావణ్య : ఇంక ఇప్పుడేం చదువుతా, నాకు చదువు మీద ఆలోచన లేదు

చిన్నా : మరి దేని మీద ఉంది నీ ఆలోచన

లావణ్య : ఇందాక పల్లవి వదిన చెప్పింది. నన్ను పెళ్లి చేసుకుంటానని ఇంట్లో చెప్పావంట కదా.. నాకు ముందు అస్సలు ఈ ఆలోచనే లేదు. కానీ ఇప్పుడు వేరే ఆలోచన లేదు. నీతో ఉంటాను అని సిగ్గుపడుతూ వాటేసుకుంది.

అవాక్కయ్యేవంతు చిన్నాది అయ్యింది. ఇంట్లో వాళ్ళతో పాటు రెండూర్ల జనం అంతా లావణ్య చిన్నా ప్రేమికులు అనుకున్నా ఒక్క అక్షితకి మాత్రమే తెలుసు చిన్నాకి లావణ్య మీద ఆ ఇది లేదు, స్నేహితురాలిలా మాత్రమే చూస్తాడని. అలాంటిది ఇప్పుడు పరిస్థితులతో పాటు లావణ్య కూడా చిన్నా వైపే మక్కువ చూపడంతో ఏటూ తెల్చుకోలేకపోయాడు. తన అమ్మ గురించి నిజం తెలిసాక లావణ్యని పెళ్లి చేసుకోవడమె మంచిదనిపించింది.

మొదటిసారి శృతిని దెగ్గరికి తీసుకున్నప్పుడు వేసింది భయం, ఎక్కడ అక్షితకి దూరం అయిపోతానో అని. తరువాత సంధ్య బిడ్డని అడిగినప్పుడు మళ్ళీ భయపడ్డాను అక్షితకి నాకు దూరం పెరుగుతుందేమోనని. శృతితో పడక ఎక్కిన ప్రతీసారి అక్షితని తలుచుకునేవాడిని, ఎక్కడ శృతి ప్రేమలో పడి దాన్ని మర్చిపోతానేమోనని. అలాంటిది ఇప్పుడు లావణ్యని పెళ్లి చేసుకుంటే...?

అక్షిత మనసులో ఏమనుకుంటుంది. సంధ్య నాతో కలవలేదు ఓకే. శృతి ఇక్కడికి ఇప్పుడల్లా రాదు, వచ్చినా మళ్ళీ పంపించి మానేజ్ చెయ్యొచ్చు ఎందుకంటే దీని గురించి మేము ముందే మాట్లాడుకున్నాం, ఎప్పుడు తనతో ఉండలేనని తనకి చెప్పేసాను దానికి శృతి ఒప్పుకుంది, కానీ ఇప్పుడు లావణ్యని పెళ్లి చేసుకుంటే అందరి దృష్టిలో తను నా భార్య అవుతుంది. అక్షిత మూడో వ్యక్తి అవుతుంది. అస్సలు ఇదంతా కాదు అక్షిత మనసులో బాధ పడదా. ఏం చెయ్యాలి ఏం చెయ్యాలి..

ఇంతలో పల్లవి లోపలికి వచ్చేసరికి లావణ్య దూరం జరిగింది, పల్లవి చూసి నవ్వితే లావణ్య సిగ్గు పడింది, తమ్ముడి మొహంలొ మాత్రం అలజడి కనిపించడంతో ఒక్క క్షణం ఆగిపోయి తరువాత మాట్లాడచ్చులే అని టిఫిన్ ప్లేట్ లావణ్యకి ఇచ్చింది. ఇద్దరు తిన్నాక లావణ్య నేను తీస్తాను అని ప్లేట్లు తీసుకెళ్ళింది. పల్లవి తమ్ముడి భుజం మీద తల పెట్టుకుంది.

పల్లవి : ఏమైంది రా, ఎందుకలా ఉన్నావ్

చిన్నా : లావణ్యని పెళ్లి చేసుకుంటే శృతి ఎలా ఫీల్ అవుతుందా అని

పల్లవి : తనకి మాటిచ్చావ్ కదా, ఎలా మరి

చిన్నా : ఏమో అంటుండగానే లావణ్య లోపలికి వచ్చింది. అక్కా తమ్ముడు ఇద్దరు లావణ్య వంకే చూస్తుంటే దెగ్గరికి వచ్చి ఏమైంది అని అడిగింది. ఇద్దరు ఏమి లేదని తల ఊపారు.

####
####

తెల్లారి చిన్నా కాలేజీలొ నేరుగా ఆఫీసు లోపలికి వెళ్లి కుర్చీల్లో కూర్చున్నాడు. లావణ్య గురించి మాట్లాడి తనని జాయిన్ చెయ్యాలి. ఎదురుగా ఉన్న మధుమతి ఎంతకీ తల ఎత్తక పోవడంతో టేబుల్ మీద చేత్తో కొట్టాడు నవ్వుతూ. మధుమతి తల ఎత్తి చూసింది. చెంప మీద కొట్టిన చారలతో పాటు, పెదం కూడా పగిలిపోయింది. చూస్తుంటే తెలుస్తుంది ఎవరో కొట్టారని. ఇంత అందంగా ఇంత సున్నితంగా ఉన్న ఈమె మీద చెయ్యి చేసుకున్నారంటే నమ్మబుద్ధి కాలేదు. మధుమతి చిన్నాని చూడగానే చిరాకు వచ్చింది.

మధుమతి : మీతో మాట్లాడే ఓపిక నాకు లేదండి, దయచేసి నన్ను ఇబ్బంది పెట్టకండి.

చిన్నా : అయ్యో.. లేదు మేడం. నిన్న ఊరికే సరదాకి అన్నాను. జాయిన్ చెయ్యాల్సింది నాకు కాబోయే భార్యని, తను నీట్ కూడా రాసింది. ఇవి తన సర్టిఫికెట్స్ ఒకసారి చూడండి అని కవర్లో నుంచి తీసి మధుమతి ఎదురుగా పెట్టాడు.

మధుమతి అవి చేతిలోకి తీసుకుంది. పేరు చూసి తండ్రి పేరు చూడగానే మొహంలొ కదలికలు మారిపోయాయి. తండ్రి పేరు జోగిరెడ్డి తల్లి పేరు సుకన్య (లావణ్య పిన్ని) అని ఉంది.

మధుమతి : మీది ఎర్రకొండా

చిన్నా : అవును, ఎలా చెప్పారు

మధుమతి : లావణ్యని నువ్వు పెళ్లి చేసుకుంటున్నావా

చిన్నా : మీకు లావణ్య తెలుసా అని అడుగుతుంటేనే మధుమతి ఏడ్చేసింది. చిన్నా వెంటనే లేచి నిలబడ్డాడు.

మధుమతి కళ్ళు తుడుచుకుని చిన్నాని కూర్చోమంది.

మధుమతి : నేను లావణ్య కన్న తల్లిని అని ఏడుస్తుంటే చిన్నా మాత్రం మనసులో వరసపెట్టి పడుతున్నాయి షాకులు. కానీ మా అమ్మ ఇచ్చిన దానితో పోల్చుకుంటే ఇదేమంత పెద్దది కాదులే అనుకున్నాడు.

చిన్నా : మా మావయ్యకి మీకు ఏంటి సంబంధం ?

మధుమతి : జోగిరెడ్డి మీ మావయ్యా...! అని భయపడింది. బాబు నేను మిమ్మల్ని కలిసినట్టు మీ మావయ్యకి చెప్పకండి మీకు పుణ్యం ఉంటుంది, తెలిస్తే నన్ను చంపేస్తారు. నిన్న నా కూతురిని చూసుకుందాం అని వెళ్లినందుకు ఇలా కొట్టి తరిమాడు అని ఏడుస్తుంటే బాధ పడ్డాడు.

చిన్నా : భయపడకండి. నాకు ఆయనకీ పడదు. అని చిన్నతనం నుంచి తనకి లావణ్యకి మధ్య స్నేహంతోపాటు పదేళ్ల తరువాత మళ్ళీ తెచ్చుకుని ఎలా తన ఇంటికి తీసుకొచ్చాడో మొత్తం వివరంగా చెప్పాడు.

మధుమతి : నేను చేసిన తప్పు వల్ల నా బిడ్డ ఎన్ని కష్టాలు పడింది. ఇన్నేళ్లు ఒంటరిగా పనిమనిషిలా బతికింది. అని కళ్ళు తుడుచుకుంది.

చిన్నా : అస్సలేంటి మీ కథ

మధుమతి : చెప్తాను, ఒక్కసారి నా బిడ్డ ఫోటో చుపించవా అని అడిగితే నా దెగ్గర కూడా లేదు అని వెంటనే ఇంటికి వీడియో కాల్ చేసి పల్లవి ద్వారా లావణ్యతో మాట్లాడుతుంటే మధుమతి లేచి చిన్నా పక్కకి వచ్చింది, ఫోన్లో తన ముఖం కనిపించకుండా నవ్వుతూ మాట్లాడుతున్న లావణ్యని చూసి ఏడ్చేస్తుంటే చిన్నా ఫోను పెట్టేసాడు. అక్కడే చిన్నా పక్కన మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని ఏడుస్తుంటే భుజం మీద చెయ్యేసి లేపాడు.

చిన్నా : ఎందుకు ఏడుస్తున్నారు, చూడండి మీ అమ్మాయి ఎంత బాగుందో. అన్ని మన మంచికే అనుకోవాలి. లావణ్యకి తన అమ్మ ఉంది, తన కోసం ఎదురుచూస్తుంది అని తెలిస్తే సంతోషంతో పిచ్చిది అయిపోద్ది.

మధుమతి : అయినా కూడా.. అంతా నా వల్లే

చిన్నా : అస్సలేం జరిగిందో చెపుతారా అని పక్కనే కుర్చీలో కుర్చోపెట్టాడు

మధుమతి : జోగిరెడ్డి నన్ను పెళ్లి చేసుకుంటానని మోసం చేసాడు. నాతో బిడ్డని కన్నాడు. నేనూ జోగిరెడ్డి చూపించిన ప్రేమ ముందు ఇవన్నీ పట్టించుకోలేదు. అనాధనని. నన్ను చేసుకుంటే డబ్బు, పేరు ఏది రావని తెలిసి కూడా నా చెయ్యి వదల్లేదు, అంతే పూర్తిగా నేనూ నమ్మాను. కానీ.. దురదృష్టవశాత్తు గొడవల్లో వాళ్ళ అమ్మా నాన్నా చనిపోయారు. దానికి కారణం నేను, పుట్టిన నా బిడ్డ వల్లేనని నన్ను మనుషులతో కొట్టించి తరిమేశాడు. బతికుంటే చాలని పారిపోయాను, ఆ తరువాత బిడ్డ కోసం నేను ఎంత వెతికినా జోగిరెడ్డి జాడ తెలియలేదు.

నా చేతిలో అప్పుడు ఏమి లేవు, జోగిరెడ్డి మీద ఆధారపడి బతికిన నాకు చివరికి నన్ను నేను పోషించుకోలేని పరిస్థితి ఏర్పడింది. మళ్ళీ చదువు అని పనులని నానా పాట్లు పడ్డాను. ఒక్కో ఊరు పని చెస్తూ జోగిరెడ్డి కోసం వెతుకుతూనే ఉన్నాను. అలా వెతుక్కుంటూ ఈ ఊరు వచ్చాను. చివరికి జోగిరెడ్డి ఆచూకీ తెలిసింది. కనీసం నా బిడ్డ మొహం కూడా ఎరుగను. కనీసం దూరం నుంచైనా ఎలా ఉంటుందో చూసుకుందామని వెళ్లి జోగిరెడ్డి కంట్లో పడ్డాను. మళ్ళీ కొట్టి తరిమేశాడు.

చిన్నా : కొట్టించాడా.. కొట్టాడా ?

మధుమతి : లేదు జోగిరెడ్డే కొట్టాడు

చిన్నా : నా మామ నిన్ను మోసం చెయ్యలేదు. అని ఆలోచిస్తు నిన్ను మర్చిపోలేదు, వేరే మగాడి చేతిని నీ మీద పడనివ్వకుండా తనే కొట్టి పంపించేశాడు.

మధుమతి చిన్నాని కోపంగా చూసింది. మధుమతి కోపంగా ఏదో అనేలోపే చిన్నానే మాట్లాడాడు.

చిన్నా : జోగిరెడ్డి కుటుంబ వివరాలు తెలుసా

మధుమతి : తెలుసు, మొత్తం ఐదుగురు. జోగిరెడ్డి రెండోవాడు

చిన్నా : అలా కాదు మొత్తం చెప్పు, ఏ ఊరు వాళ్ళది ?

మధుమతి : దుర్గాపురం.. ఇక్కడి నుంచి యాభై కిలోమీటర్ల అవతల. వాళ్ళ పేర్లు తెలీదు కానీ చాలా పేరు కలవాళ్ళు. జోగిరెడ్డి ముందు తన అన్న ఉన్నాడు, రెండోది జోగిరెడ్డి, జోగిరెడ్డి తమ్ముడు కూడా ఉన్నాడు ఎప్పుడు తనతోనే తిరిగేవాడు.

చిన్నా : ఆడపిల్లలు

మధుమతి : ఇద్దరు ఆడపిల్లలు, చిన్న పిల్లలు వాళ్ళు.

చిన్నా : నువ్వు చెప్పిన దాని ప్రకారం వాళ్ళ అమ్మా నాన్నా గొడవల్లో చనిపోయాక ఉన్న పిల్లలు మొత్తం ఆ ఊరి నుంచి పారిపోయారు.

మధుమతి : అవును

చిన్నా ఆలోచించాడు. గొడవల్లో వాళ్ళ అమ్మా నాన్న చనిపోయాక ఆ ఊరి నుంచి ఎర్రకొండ వచ్చి దాక్కున్నారు. అమ్మ పెళ్లి నాటికి తన అమ్మా నాన్న ఉన్నారు అంటే వాళ్ళని సెటప్ చేసి ఉండాలి. మధుమతి మొత్తం ఐదుగురు అని చెప్పింది. కానీ ఉన్నది జోగిరెడ్డి, కరుణారెడ్డి , అమ్మ భారతి, అక్షిత అమ్మ కావ్య.. నలుగురు.. మరి ఇంకొకడు ఎక్కడికి పోయినట్టు. అస్సలు ఎందుకు పారిపోయారు. అంతా కలిసి నాన్న మీద ఎందుకు ఎటాక్ చేయించారు. నాన్నకి దుర్గాపురానికి ఏంటి సంబంధం ?

మధుమతి : బాబు..!

చిన్నా నుంచి సమాధానం రాలేదు ఆలోచిస్తున్నాడు. వాళ్ళే పారిపోయే స్థితిలో ఉన్నప్పుడు జోగిరెడ్డికి మధుమతి భారం అయ్యుంటుంది, బిడ్డని మధుమతి చేతికి ఇస్తే సాకలేదని తనే తీసుకుపోయాడు. నిజంగానే దురదృష్టం అయితే బిడ్డని వదిలేస్తారు కదా కానీ మామ ఆ పని చెయ్యలేదు. ఒకావిధంగా మధుమతికి మంచే చేశాడు మామా.

మధుమతిని తరిమేసి తన మొదటి భార్య కూతురని చెప్పి తన ఇంట్లోనే పనిమనిషిని చేసాడు. కూతురిని ప్రేమగా చూసుకుంటే రెండో భార్యతో ఇబ్బంది. రెండో భార్య.. సుకన్య. ప్రతాపరెడ్డి చుట్టం తను. ఒక అన్నా చెల్లి నాన్న దెగ్గర సెటిల్ అయ్యారు, ఇంకో అన్నా చెల్లి ప్రతాపరెడ్డి దెగ్గర సెటిల్ అయ్యారు. ఊరిని విడగొట్టారు. నాన్నకి ప్రతాపరెడ్డికి మధ్య ద్వేషం పెంచేశారు. దేనికిదంతా..

పగా తీర్చుకునే వాళ్ళే అయితే ఈపాటికి చంపేసేవాళ్ళే. ఎన్నో అవకాశాలు ఉన్నాయి. కానీ అది వాళ్ళ ఉద్దేశం కాదు. మధుమతి కదిలించబోతే చెయ్యి ఎత్తి ఆపాడు చిన్నా. నేను లేని ఈ పదేళ్లలో కచ్చితంగా గొడవలు జరిగాయి. ఎం జరిగిందో తెలుసుకోవాలి. అస్సలు దుర్గాపురంలో ఉన్న అమ్మ తల్లితండ్రులకి ఎర్రకొండలో ఉన్న మా నాన్నకి మధ్య సంబంధం తెలుసుకోవాలి. ఏదో మిస్ అవుతున్నా. ఎవ్వరిని చంపనప్పుడు ఎందుకు ఇంకా దాక్కోవడం, ఎందుకు ఇంకా చీకట్లో కలుసుకోవడం. అమ్మా.. ఏం చేస్తున్నావ్ ?

చిన్నా తల మీద చెయ్యి పెట్టుకుని ఆలోచిస్తూ ఒక్కసారిగా లేచి మధుమతిని చూసి లావణ్యని కలిసే ఏర్పాటు చేస్తాను అన్నాడు.

మధుమతి : రేపు నా బిడ్డ పుట్టినరోజు

చిన్నా : రేపా.. రేపు కాదే.. ఏ సంవత్సరంలో పుట్టింది

మధుమతి : 19*3 - మార్చి ఇరవై ఐదు

చిన్నా మనసులోనే అనుకున్నాడు, అంటే లావణ్య నాకంటే మూడేళ్లు పెద్దది. మామ లావణ్యకి సంబంధించిన విషయాలు అన్ని కప్పేసి తన జీవితం గురించి ఎవ్వరికి అనుమానం రాకుండా చేసాడు. ఆయనకి ఇంత తెలివి.. అయితే కావ్య సలహా అయ్యుండాలి లేదంటే అమ్మ సలహా అయ్యుండాలి.

మధుమతిని చూసి రేపు మీ ఇంటి దెగ్గరికి మీ కూతురిని తీసుకొస్తాను అని చెప్పేసి తీవ్రంగా ఆలోచిస్తూ ఇంటికి వెళ్ళాడు. అక్షిత ఫోను చేసినా ఎత్తలేదు. నేరుగా ఇంటికి వెళ్ళాడు. తల నొప్పిగా అనిపించింది.

ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే భారతి ఏమి తెలియనట్టు కింద కూర్చుని టీవీ చూస్తూ చీర ఫాల్ కుడుతుంటే వెనక నుంచి వెళ్లి వీపు మీద ఒక్కటి చరిచాడు. వీపు పట్టుకుని నొప్పికి విలవిల్లాడుతూ కళ్లెమ్మటి నీళ్లతో వెనక్కి తిరిగి కొడుకుని చూసింది. చిన్నాకె బాధ వేసి తనని తానే తిట్టుకుంటూ సారీ చెపుతూ అమ్మ వెనక కూర్చుని వీపు దెగ్గర ఎర్రగా కమిలిన చోట చేత్తో తుడిచి ముద్దు పెట్టాడు.

చిన్నా : సారీ మా.. బైట ఏదో చిరాకు. పొద్దున్న మన ఇద్దరి మధ్యా జరిగింది గుర్తొచ్చి.. సారీ

ఇంతలో పల్లవి గోరింటాకు గిన్నెతో వచ్చి అమ్మా గోరింటాకు నూరాను, మేము పెట్టుకుంటున్నాం అంటుంటే చిన్నా పిలిచాడు.

పల్లవి : ఏంటి చిన్నా

వెంటనే చిన్నా తన అమ్మని రెండు చేతులతో ఎత్తుకుని కప్పులో వేసి తీసుకురాపో అంటే పల్లవి నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.

భారతి : ముందు నన్ను కిందకి దించు అంది కోపంగా

చిన్నా : నీకు నా మీద కోపం కూడా వస్తుందా, ఇదెప్పటి నుంచి అని కీర్తి రూములోకి తీసుకెళ్లి మంచం మీద కుర్చోపెట్టాడు. పల్లవి గోరింటాకు తెచ్చిస్తే వెళ్ళమని చెప్పి తలుపు పెట్టేసి లైటు వేసి అమ్మ ముందు కూర్చున్నాడు. భారతి ఇంకా కోపంగానే చూస్తుంది. వెంటనే కాళ్ళు పట్టుకుని తల ఆనిస్తూ సారీమా సారీ.. సారీ.. సారీ.. అని బతిమిలాడుతుంటే వెంటనే కరిగిపోయింది.

చిన్నా ఒకళ్ళ ముందు తగ్గడమే చూడలేదు ఎప్పుడూ..ఇప్పుడు కాదు చిన్నప్పటి నుంచి అంతే.. తప్పు వాడిదే అయినా ఒప్పుకోడు. క్షమించడం, క్షమాపణ చెప్పడం అన్న పదాలు వాడి డిక్షనరీలోనే లేవు. అందుకే.. భారతి వెంటనే కొడుకు తల మీద చెయ్యి వేసింది. చిన్నా లేచాడు.

చిన్నా : కోపం కొంచమైనా తగ్గిందా

భారతి : చిన్నా పెద్దా లేకుండా నన్ను కొడతావా, ఇలా పెంచానా నిన్ను ?

చిన్నా : సారీ అమ్మా.. ఇంకెప్పుడు ఏ అమ్మాయి మీదా చెయ్యి ఎత్తను. నీ మీద ఒట్టు అని నుదిటి మీద ముద్దు పెడితే సరే అంది. వెంటనే ఎదురు కూర్చుని తన అమ్మ రెండు చేతులని తీసుకుని అరచేతిలో చందమామ పెట్టి చుట్టూ చుక్కలు పెట్టి వేళ్ళకి కూడా పెడుతుంటే కొడుకుని ముద్దుగా చూసింది భారతి. రెండు చేతుల నిండా పెట్టాక తల ఎత్తాడు.

భారతి : బాగుంది అని నవ్వి.. క్షమించేసానులే అంది

అమ్మ కాలు తీసుకుని ఒళ్ళో పెట్టుకుని కాళ్ళకి కూడా గోరింటాకు పెడుతుంటే వెనక్కి తీసుకోబోయింది భారతి, కానీ చిన్నా తన అమ్మ కాలుని వదల్లేదు. వినడని తెలిసి రెండో కాలు కూడా కొడుకు ఒళ్ళో పెట్టింది. అమ్మ కాళ్ళకి శ్రద్ధగా గోరింటాకు పెట్టి పని పూర్తి అయ్యాక మళ్ళీ తల ఎత్తి చూసాడు నవ్వుతూ

భారతి : రేత్రి పెట్టుకునేదాన్ని కదా, ఇప్పుడు పని ఎవ్వరు చెయ్యాలి.

చిన్నా : ఇంట్లో ముగ్గురు కూతుళ్లు, ఒక కోడలు ఉంది. వాళ్ళు చూసుకుంటారులే

భారతి : నాకా పిల్ల నచ్చలేదు.

చిన్నా : లేదు నీకా పిల్ల నచ్చింది. నీ మనసు నాకు తెలీదా అని అమ్మ రొమ్ము మీద చెయ్యేసి నవ్వాడు. అమ్మా గోరింటాకు పెట్టేదా

భారతి కంగారుగా ఎక్కడా అంది.

చిన్నా : ఇక్కడ కాదులేవే.. ఇక్కడా అని రొమ్ము మీదున్న చేతిని బొడ్డులో వేలితో గుచ్చి ఇక్కడా అన్నాడు

భారతి : ఇంకా నయ్యం.. ఎవరైనా చూస్తే ఈ వయసులో ఇవేం పాడుబుద్ధులు అని తిట్టుకుంటారు నన్ను

చిన్నా : చిన్న చుక్క.. బొడ్డు లోపల పెడతాను. కాదనకే నా బుజ్జివి కదూ.. ప్లీజ్ ప్లీజ్.. నాకోసం

భారతి : అస్సలు మాట వినవు..

చిన్నా వెంటనే తన అమ్మ కొంగు తీసి భారతిని పడుకోబెట్టి ముగ్గులో గొబ్బెమ్మ పెట్టినట్టు బొడ్డులో గోరింటాకు చిన్న ఉండ చేసి బొడ్డులో నెట్టాడు. చల్లగా తగిలేసరికి నడుముని అటు ఇటు ఊపింది భారతి. పక్కనే ఉన్న కీర్తి చున్నికి చెయ్యి తుడుచుకుని అమ్మ పక్కన పడుకుని చెయ్యి చాపితే కొడుకు చేతి మీద తల పెట్టుకుని పడుకుంది.

చిన్నా : అమ్మా..

భారతి : హ్మ్మ్..

చిన్నా : నేనంటే నీకు ఎంతిష్టం

భారతి : దేనితోనూ కొలవలేను పోల్చలేను.. ఆ.. మా నాన్న అంత ఇష్టం.

చిన్నా : మీ నాన్న గురించి చెప్పు

భారతి : ఎప్పుడూ కోప్పడేవాడు కాదు, పేదా జాతి కులం లాంటి పట్టింపులు లేవు, అందరిని సమానంగా చూస్తాడు. చాలా మంచివాడు, చాలా మొండివాడు. అన్నిటికంటే ఆయనకి అస్సలు భయం లేదు, నీలాగే అంది నవ్వుతూ..

అయినా కానీ భారతి కళ్ళు తడి చేరడం చిన్నా గమనించాడు.

చిన్నా : తాతకి అంత సీన్ ఉందా.. కామెడీగా ఉంటాడు అని భారతి సెటప్ చేసిన ఆయన్ని గుర్తుచేసాడు.

భారతి : ఒకప్పుడు అలా ఉండేవాడు

చిన్నా : నేను కూడా ఆయనలాగే ఉండడానికి ప్రయత్నిస్తాను.

భారతి : నువ్వు ఆయనకంటే గొప్పవాడివి.. ఆయనకంటే మంచివాడివి. లావణ్యని కేవలం తను కష్టపడకూడదని మాత్రమే ఈ ఇంటికి తీసుకొచ్చావని నాకు తెలుసు.

చిన్నా ఏం మాట్లాడలేదు కళ్ళు మూసుకున్నాడు. భారతి అది చూసి తను కూడా కొడుకు చేతి మీద సర్దుకుని కళ్ళు మూసుకుని ప్రశాంతంగా పడుకుంది. పదేళ్ల తరువాత మొదటిసారి చిన్నాతో పడుకుంది మళ్ళీ. అప్పుడు తన చేతి మీద కొడుకు నిద్రపోతే ఇప్పుడు కొడుకు చేతిమీద తను నిద్రపోతుంది.

​
Next page: Update14
Previous page: Update 12