Update 21
రెండు రోజులకు, కావ్యకి ఫిజిక్స్ ల్యాబ్ అటెండెన్స్ కోసం నేను మురళీ సార్ ని అడిగాను. సార్ నాకో సలహా ఇచ్చారు.
కావ్యకి నన్ను ల్యాబ్ లో మూడు రోజులు లిస్టులో ఉన్న experiments అన్నీ చేసినట్టు దొంగ లెక్కలు అంటే పై పై equipment adjust చేసి వచ్చిన ఏవో ఒక సుమారు లెక్కలు రాసుకొని అవి రికార్డులో ఎక్కించమని చెప్పారు.
అలాగే అనుకొని కావ్య నేను ల్యాబులో ఉన్నాము.
స్కేల్స్ అడ్జస్ట్ చేయిస్తూ నేను తన భుజం మీద మొహం పెట్టి, ముందు తన రెండు చేతులా screw fix చేపిస్తుంటే తన ఒంటి సుగంధం నాకు మరో కొంటె ఆలోచనలు తెప్పించసాగింది.
నాకు తనతో ఓ ముద్దు అడిగే ధైర్యం రాలేదు. తనూ ఎప్పుడూ నాటిగా చాటింగ్ చేయడం తప్పితే, చూపులూ చేష్టలూ ఉండేవి కావు.
ఒకవేళ నేను కాస్త కొంటెగా దగ్గరికెళ్ళినా గాని కళ్ళు పెద్దచేసి బెదిరింపుగా చూసేది, ఇక అంతే నాకు పిరికితనం వచ్చేది.
కావ్య దగ్గర సంపాధించలేని ముద్దు వదిన దగ్గర పొందే వాడిని.
ఇంకో ఇయర్ పీజీ కూడా ఐపోయింది. కాలేజ్ పోవడానికి లేదు. కావ్యని కలవడం లేదు.
ఫోన్ లో కాల్స్, వీడియో కాల్స్ తప్పితే డైరెక్టుగా కలుద్దామంటే వాళ్ళ ఇంట్లో వాళ్ళు అంత స్వాతంత్రం ఇవ్వరూ అని చెప్పేది. పోనీ నేనే వాళ్ళింటికి వస్తాను, పేరెంట్స్ లేనప్పుడు చెప్పూ అంటే అస్సలు ఒప్పుకునేది కాదు.
రెండు వేల ఇరవై రెండులో ప్రభుత్వ కళాశాలలో జూనియర్ లెక్చరర్ పోస్టులు భర్తీకి నోటిఫికషన్లు విడుదల అయ్యాయి. అందులో ఫిజిక్స్ లెక్చరర్ కి పీజీ ఉండాలి. పరీక్షలో 119 పోస్టుల్లో మనకు ర్యాంకు వస్తే ఇక ఉద్యోగం వచ్చినట్టే.
అదే నా లక్ష్యంగా పెట్టుకొని చదువు మొదలు పెట్టాను.
రెండు వేల ఇరవై మూడు చలికాలం, అభీగాడు, కర్నాటకా టూర్ ప్లాన్ చేసాడు. కష్టపడి కావ్యని ఒప్పించి, నేను, కావ్య, అభీ, మీనాక్షి, నలుగురం కలసి కర్నాటక టూర్ పోయాము.
చిక్కమాల్గురు హిల్స్ లో ప్రయాణించి, తిరిగి దారిలో, చల్లని కొండ అడవుల్లో, సాయంత్రం, అక్కడ లోకాల్లో టెంట్లు కిరాయి ఇస్తారు అని తెల్సి టెంట్లు వేసుకున్నాము.
చీకటి పడ్డాక తీరుబాటు దొరికింది. చాలిమంట పెట్టుకొని కూర్చున్నాము.
నేను: భలే సెట్ అయినాయిరా మామ, వాళ్ళకో టెంటు, మనకో టెంటు.
అభీ: అలా కాదు, నేను మీనూ ఒకే టెంటూ, మీరు ఒకటి.
నేను: పెద్ద ప్లానింగ్ ఏ...
వాడు నవ్వాడు.
అలా నేను కావ్య పక్కపక్కనే కూర్చున్నాము. వాళ్లిద్దరూ టెంటులోకి పోయారు. టెంటులో లైట్ వెలుగుకి వాళ్ళ నీడలు బయటకి కనిపిస్తున్నాయి.
వాడు షర్ట్ విప్పేసి, మీనాక్షి స్వెట్టర్ విప్పేసాడు. మీద పడి ముద్దులు పెడుతున్నట్టు కూడా మాకు నీడలు కనిపిస్తున్నాయి.
నేను: ఒరేయ్ కామపు పూక, లైట్ ఆఫ్ చేస్కో... (కావ్య దిక్కు చూసాను) ఇక్కడ మూడ్ వస్తే ముద్దు కూడా పెట్టదు.
అక్కడ లైట్ ఆఫ్ అయ్యింది. ఇక్కడ కావ్య ఫోన్ టార్చ్ ఆన్ అయ్యింది.
నా కళ్ళలోకి కొట్టింది. నాకంత ఆ కాంతి ఎక్కువ అనిపించింది కళ్ళు మసక అయ్యాయి.
నేను: ఆఫ్ చెయ్యవే.
ఆఫ్ చేసి నా ఓల్లోకొచ్చింది. నా చేతులు తన చూట్టూ వేసుకుంది.
నేను తన మెడలో మొహం పెట్టి ముద్దు పెట్టాను.
కావ్య: నేను ముద్దు పెట్టుకొనివ్వనా, ఇదేంటి మరి.
నేను: అది కాదే, ఇంకా ఎక్కువ.
కావ్య: కృష్ణ...
నడుము చుట్టేసి గట్టిగా హత్తుకున్నాను.
నేను: హ్మ్ చెప్పు
కావ్య: ఏదైనా చెప్పవా?
నేను: ఏం చెప్పాలి?
కావ్య: ఏదో ఒకటి?
నేను మౌనంగా ఉన్నాను.
ఇద్దరమూ పైకి ఆకాశం చూసాము. చుక్కలు మినుకుమినుకుమంటూ ఉన్నాయి.
తన చెంప ముద్దు పెట్టుకున్నా.
కావ్య: ఇవి మాత్రమే, మిగతావన్నీ పెళ్ళి తరువాతే.
నేను: సర్లేవే... ఆ చుక్కలు చూడు.
కావ్య: హ చూస్తున్న.
నేను: మంచిగా చూడు పైన కుడి దిక్కు చెంద్రుడికి దగ్గరగా ఉంది చూడు, అది మెరవదు.
కావ్య: మెరుస్తుంది కదా?
నేను: అలా కాదు, మిణుకు ఉండదు, లైట్ వస్తూనే ఉంటుంది. చూడు వేరే వాటిని అవి ట్వింకిల్ అవుతాయి.
కావ్య: అవును కరెక్టే
నేను: ఇది స్టార్ కాదు, ఒక గ్రహం అందుకే ట్వింకిల్ అవకుండా లైట్ వస్తూనే ఉంటుంది.
కావ్య: ఇది నాకు తెలేదురా.
నుదురు ముద్దు పెట్టాను.
నేను: ఉమ్.... నీకోటి చెప్పాలా, ఇప్పుడు భూమీ సూర్యుడి చుట్టూ తిరుగుతూ ఉంటూ, బొంగరంలా రొటేట్ అవుతూ ఉంటుంది.
కావ్య: అవును నాకు తెల్సు.
ముక్కు ముద్దు పెట్టుకున్న.
నేను: అంతే కాదు, భూమి ఒక యాంగిల్ లో, సైడ్ కి ఓరుగుతున్నట్టు తిరుగుద్ది.
కావ్య: హ్మ్ ఇది కూడా తెల్సు.
నేను: ఇంకోటి చెప్తాను. సూర్యుడు కూడా మన గెలాక్సీ చుట్టూ తిరుగుతూ, తనకు తాను బొంగరంలా తిరుగుతుంది.
కావ్య: హ్మ్...
నేను: ఇలా సూర్యుడే కాదు మిగతా చుక్కలు కూడా తిరుగుతాయి.
స్వెట్టర్ లోనికి చేతులు పెట్టి నడుము మీద కోమలంగా నా చల్లని చేతులు రుద్ధాను.
తను పరవశిస్తూ నా గడ్డం ముద్దు పెట్టింది.
కావ్య: ఉమ్...
నేను: ఇప్పుడు మన సూర్యునికి సూటిగా ఒక నక్షత్రం తిరుగుతూ ఉంటుంది. అది సూర్యుని వెనకే ఉంటుంది, అందుకే మనకి కనిపించదు.
కావ్య: హ...
నడుము మీద చేతుని బెత్తాడు పైకి తెచ్చాను. తానేమి అనలేదు.
నేను: ఈ పోల్ స్టార్ అంటారు చూడు. అది మన భూమి నార్త్ పోల్ కి దాదాపు సూటిగా ఉంటుంది.
కావ్య: హ్మ్....
ఇంకొంచెం తన అందాల దిగువకి లేపాను.
నేను: ఇప్పుడు ఇంకా చెప్తా విను.
కావ్య: వొద్దు కృష్ణ
నేను: ఎందుకు బోర్ కొడుతుందా?
నవ్వింది.
కావ్య: కొంటె కృష్ణుడా నీ కొంటె పనులు చాలు అంటున్న.
మెడలో ముద్దు పెట్టాను.
కావ్య: ఊ వద్దు కృష్ణ.
నేను: చెప్పాలా వద్దా?
కావ్య: చెప్పు..
నేను: మన భూమి ఒక యాంగిల్ లో రొటేట్ అవుతుంది కదా?
తన ఎడమ జున్ను ముక్కకి నా మంచు పుల్ల లాంటి చూపుడు వీలిని తాకించాను.
కావ్య: మ్మ్మ్మ్...
కింది పెదవిని పంటితో కొరుక్కుంది.
నేను: యాంగిల్ మారినా కొద్ది పోల్ యాంగిల్ మారుతూ మన భూమి భౌతిగా నక్ష ఏ నక్షత్రాన్ని సూచిస్తే అదే మన పోల్ స్టార్ట్ అవుతుంది.
తన మృదువైన మెడ వంకలో నాలుక ఒత్తి నాకాను.
కావ్య: ఇస్స్ చాలు.
నేను: చెప్పాలా వద్దా?
కావ్య: ఊ చెప్పు
నేను: తొమ్మిది వందల అరవై ఏళ్ళకి ఒకసారి మన సూర్యుడితో అనుగుణంగా తిరిగే నక్షత్రం మారుతుంది.
కుడి చేతిని పూర్తి తన జున్ను ముక్క వంటి కోమలమైన గుండె మీద కప్పేసి పిసికాను.
కావ్య: ఆహ్.... అని కసిగా మూలిగింది.
మెడలో కురుల వాసన చూస్తూ స్వల్పంగా దాన్ని నా చేతిరేఖలతో స్మృశించాను.
కావ్య: మ్మ్మ్మ్.... కృష్ణ చెప్పు...
నేను: అలా తొమ్మిది వందల అరవై ఏళ్ళకి ఒకసారి ఒక నక్షత్రం మారుతూ, ఇరవై ఏడు నక్షత్రాలను మన సూర్యుడు అనుగుణం అయ్యి, ఇరవై ఆరు వేల ఏళ్ళకు మన సూర్యుడు తిరిగి మళ్ళీ మొదటి నక్షత్రంతో అనుగుణం అవుతాడు.
బొటన వేలిని తన నిక్కపొడుకునన్న వెచ్చని చనుమొన మీద మిటాను.
కావ్య: మ్మ్మ్మ్... అన్ని సంవత్సరాలు మనం ఉండము. తెల్సుకుని ఏం పీకుతాము. ఇంకేదైనా చెప్పు.
నేను: టెంటులోకి వస్తావా?
నా మెడలో మొహం దాచుకుంది.
గాఢంగా, మత్తుగా, కావ్య: తీసుకుపో.
తనని ఎత్తుకుని టెంటులోకి తీసుకొనిపోయి, కూర్చోపెట్టి.
కావ్య: చెప్పు.
మొహం పట్టుకొని కళ్ళలోకి చూస్తూన్న. కింది పెదవిని నిమిరాను.
నేను: కవ్వీ....
కావ్య: ఊ....
నేను: ఎంత బాగుంటావే నువు. చూడగానే పడిపోయాను. ఒక ముద్దివ్వే.
కావ్య: ఇందాకా ఇచ్చాను కదా?
నేను: అలా కాదు, నీ పెదాలు కొరికేయాలి అనిపిస్తుంది.
కావ్య: అమ్మో వద్దురా.
నేను: అలా అనకే. మూడు సంవత్సరాలు చాలా ఊహించుకున్నానే.
కావ్య: ఇంకొన్ని రోజులు ఆగుదాము.
నేను: ఒక ముద్దివ్వే ఆపుకుంటాను.
బుంగ మూతి పెట్టి, కావ్య: ఉహు...
నేను: పోనీ ఒక కవిత చెప్తాను నచ్చితే ఇస్తావా?
కావ్య: హహ....
నేను: ఇస్తావా?
కావ్య: ముందు నచ్చాలి కదా?
నేను:
ముద్దుగుండే మయూరివా చలాకీల నేస్తమా.
తీపిపలుకుల నెరజాణా తికమకల తింగరి కూన.
మాయ కళ్ళ మంచుబొమ్మవా మైమరుపాయే ఓ మైనా.
నాగ నడుము తిప్పుతావే గతి తప్పించే సిరి సొగసా.
సవ్వడి అడుగుల కుందేలువా మురిపించావే నా ప్రియా.
వలపుల వెన్నెలవా చెందమామనై తోడుంటా నీ నీడగా.
ముద్ధిస్తే ఎల్లవేళలా ప్రాణంగా ప్రేమిస్తా నిన్ను నా గుండెగా.
తను కిలకిలా నవ్వింది, చిలకాలా.
నేను: బాగుందా?
అంతే తన స్ట్రాబెర్రీ తీపి పెదవులు నా వాటికి గుచ్చేసింది.
తల వెనక చేతు పెట్టి, పై పెదవిని నోట్లోకి తీసుకున్నా.
ముద్దులో కిందకి ఒరిగుతూ పడుకోపెట్టి, ఆ స్ట్రాబెర్రీ జ్యూస్ ని జుర్రడం మొదలు పెట్టాను.
రుచి వదిలి మెడలో ముద్దు చేశాను, తన స్వెట్టర్ అంచులు పైకి లాగుతూ.
స్వెట్టర్ తో పాటే టీషర్ట్ కూడా వచ్చేసింది.
చీకట్లో ఏది కనిపించట్లేదు.
నా టీషర్ట్ విప్పి హత్తుకున్న.
కావ్య: ఆహ్...
మెడలో నాకుతూ టీషర్ట్ పూర్తిగా విప్పేసాను.
ఇద్దరివీ పక్కక విసిరేసి, తన మెడలో వాసన పిల్చాను. రెండు చేతులూ పైకి లేపి తన చంకలో ముక్కు గుచ్చాను.
కావ్య: ఇస్స్.... డర్టీ ఎదవ.
చంకలో ముద్దు పెట్టాను.
కావ్య: ఆహ్.... కృష్ణ వద్దు బాగోదు.
చంకలో చెమట నాకాను.
కావ్య: ఆశ్.... అంటూ వణికింది.
నేను: ఉమ్ కవ్వీ.....
కావ్య: చీ లే... పాడు ఎదవ.
నన్ను పక్కకి తోసేసింది.
తిరిగి తన మెడ కింద తల వాల్చాను. కళ్ళు మూసుకున్న.
కావ్య: చి డార్క్, డర్టీ అనుకున్నా కానీ గలీజ్ ఫాంటసీలు
నేను: పెళ్ళి కానివ్వు, కోడి పిల్ల నిన్ను...
కావ్య: చెంప పగులుద్ధీ. ముద్దు అయిపోయింది, మూస్కొని పడుకో.
నేను: కవ్వీ.... ఏస్కుందామే....
కావ్య: అమ్మో వద్దు...
నేను: సేఫ్టీ కూడా తెచ్చాను.
కావ్య: అడగకురా నాకు మూడ్ వస్తుంది.
టక్కున కిందకి పోయి పాల పిట్ట నడుము పట్టుకుని బొడ్డు ముద్దు పెట్టుకున్నా.
కావ్య: ఆహ్... కృష్ణ వద్దు.... నేను రెడీగా లేను.
పైకి పోయాను.
నేను: హేయ్.... నిజంగా వద్దా, ఫస్ట్ టైం అని భయమా?
కావ్య: రెండూ అనుకో. పెళ్ళి తరువాత నీ ఇష్టం రా... ఐ లవ్ యు....
తన నుదుట ముద్దిచాను.
నేను: హహ.... కూల్.... కవ్వీ ఇక నుంచి నాకు అన్నీ నువ్వే.
కావ్య: ఊ.... నిన్ను కనయ్యలా చూసుకుంటాను కృష్ణా...
తనని ప్రేమగా హత్తుకొని నిద్రపోయాను.
************
JL post exams రాసాను. ఖాళీగా ఉండి ఏం చెయ్యాలి అని, కరీంనగర్ ప్రైవేటు ఇంటర్ కోలేజ్ లో లెక్చర్ ఉద్యోగంలో చేరాను.
రెండు వేల ఇరవై నాలుగు, ఆగస్టు.
నన్ను ప్రొద్దున్నే లేపి, స్నానం చేసి మంచి బట్టలు వేసుకొమ్మని చెప్పి, కారు ఎక్కించి కరీంనగర్ కి తీసుకెళ్తున్నారు మా వాళ్లు.
కారులో, ముందు డ్రైవింగ్ అన్నయ్య, పక్కన పెద్దమ్మ, వెనక సీటులో నేను మధ్యలో, కుడికి వదిన, ఎడమకి వేద్.
వేద్ కిటికీ అద్దం సగం కిందకి తీసి బయటకి చూస్తూ ఉన్నాడు.
కరీంనగర్ చేరుకున్నాక, వదిన ఆ కిటికీ మూయమంది మూసాను.
వేధ్: బాబాయ్.... పిన్ని దగ్గరకి పోతున్నాం... అంటూ సంబురపు నవ్వు.
నేను: మమ్మీకి పిన్నిరా, నీకు అమ్మమ్మ.
వేద్: కాదు పిన్ని వాళ్ళింటికి పోతున్నాము అమ్మ చెప్పింది.
నేను: ఏంటి వదినా వీడు మీ పిన్నిని పిన్నీ అంటున్నాడు.
పెద్దమ్మ వదినా ఇద్దరూ చిన్నగా నవ్వారు.
అమ్మ దీనమ్మ, వీళ్ళు చెక్రా దూపి మాయ మెలోడి చేసారు.
నాకు పెళ్ళి చూపులు. పిల్లని చూడ్డానికి పోతున్నాము.
వదిన వంక చూసాను. మూతి ముడుచుకొని నవ్వింది.
నేను: వదినా కావ్య గురించి నీకు చెప్పినా కదా?
సంధ్య: కావ్య గురించి ఇప్పుడు మాట్లాడకు. ముందు వచ్చిన పని ఐపోనివ్వు.
నేను: ఎంది పిచ్చా.... నేను రాను.
సంధ్య: అబ్బా సైలెంటుగా ఉండు.
ఏంటి సైలెంట్ గా ఉండేది. ఛ...
కారు మోహన్ మామయ్య ఇంటి ముందు ఆగింది.
What the f...
ఈన కూతురికి ఇంకా పెళ్ళి కాలేదా. కాకుండానే అల్లుడి కోసం హైదరాబాదులో బిల్డింగ్ కొనేసాడా.
కారు దిగి దిగగానే అక్కడ కళ్యాణ మండపం గేటు ముందున్న చెట్టు కిందకి పోయి, కావ్యకి ఫోన్ చేసాను.
కావ్య: హా చెప్పు కన్నయ్యా...
నేను: నాకు పెళ్ళి చూపులు.
కావ్య: నాకు కూడా పెళ్ళి చూపులు. వాహ్... వాట్ ఎ యాదృచ్ఛికం హై యార్...
నేను: మూడు భాషలు ఆపు, మీ వాడకే ఉన్నాను రావే లేచిపోదాము.
కావ్య: ఎందుకురా?
నేను: మా వాళ్ళతో మన లవ్ మాటర్ చెప్పలేను. ఏదో గుడిలో పెళ్లి చేస్కుని వచ్చేద్దాం.
కావ్య: కృష్ణ నా తెలివి తక్కువ తనం నీకు తగిలింది. మూస్కొని పెళ్ళి చూపుల్లో అమ్మాయిని చూడు.
నేను: హా చూసి...
కావ్య: దాని సంక నాకు.
కట్ చేసింది.
మోహన్ మామయ్య ఇంట్లోకి పోయాను. అందరూ ఉన్నారు.
మోహన్: ఏం అల్లుడూ నాకు ఆడపిల్లలు లేదా అన్నావు కదా?
నేనేం చెప్పకుండా సిగ్గుతో చిరునవ్వు చేసా, ఆయన మనసు నొప్పకుండా.
నా దగ్గరికొచ్చి భుజాలు పట్టుకున్నాడు.
మోహన్: అమ్మాయి పైన పెంటౌసులో ఉంది. నువు పోయి పరిచయం చేస్కో. మిగతా విషయాలు పెద్దవాళ్ళం మేము మాట్లాడుకుంటాం.
నేను బిక్కమొహం పెట్టుకొని పెద్దమ్మని, వదినని చూసాను.
రాజమని: పోరా... నీకు మరదలు వరుస అవుద్దిలె.
నాకు అంతా కంగారుగా అనిపిస్తుంది. అలజడిగా మెట్లు ఎక్కాను.
“ కావ్య…. కావ్య…. కావ్య… ఉండాలి….” అంటూ నా మనకు ప్రార్థించింది.
పైకి చేరుకున్నాక చిన్న చిన్న మొక్కలూ, పూల కుండీలు, పది అడుగులు పారుకున్న మనీ ప్లాంట్ ఉంది.
గది తలుపు తీసే ఉంది. నాకు ఎవరూ కనిపించలేదు.
గుమ్మంలో అడుగు పెట్టి మూడు అడుగులు వేసాను.
అమ్మాయి నన్ను వెనక నుంచి భుజాలు పట్టుకుని వొంచి నా చెవి కింద చెంప ముద్దు పెట్టింది.
“ ఓ ముద్ధిస్తా బావా, నన్ను గుండెలో పెట్టుకొని చూసుకుంటావా? ”
నేను: కావ్య....
వెనక్కి తిరిగి నడుము పట్టుకుని కళ్ళలోకి చూసాను.
ఎరుపెక్కిన బుగ్గలు, ఎర్రని lipstick పెదవులూ, అదే వెండి వెన్నెల మోము, చిన్న పిల్లలా నవ్వుతుంది.
నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుంది.
కావ్య: నన్నెందుకు గుర్తు పట్టలేదు బావ నువు? పదో తరగతిలో సంధ్యక్క పెళ్ళిలో దారికి అడ్డం వచ్చావు, తరువాన ఇంకో పెళ్ళిలో దారికి అడ్డువచ్చావు. అందంగా ఉన్నాను అన్నావు, నా మొహం ఆ మాత్రం గుర్తులేదా నీకు.
నా మనసంతా ఓ కలవరింత నిండుకుంది.
నేను తన వీపులో చేతులేసి కౌగిట్లో బంధించాను.
అవునూ ఒకరి మీద మనకు ప్రేమ కలగగానే చెప్పాలి. చెప్పలేకపోతే చూపించాలి. ఇవి రెండూ కాకుండా మూడో ఆట, ఈ దాగుడు మూతలు ఏంటో కావ్యకే తెలియాలి.
తనని వెనక్కి జరిపి, అడిగాను.
నేను: ఎందుకే ఇదంతా?
కావ్య: మా వాళ్ళు నీకిచ్చి పెళ్ళి చెయ్యలుకున్నారు మనం డిగ్రీలో ఉన్నప్పుడే. కానీ తీరా పెళ్లి చూపులకి వచ్చాక నన్ను వద్దంటావేమో అని.
తన కన్లలో చెమ్మ జారింది.
నేను: కవ్వీ...
కావ్య: మా వాళ్ళ మాటలు వినీ నిన్నే ఊహించుకున్నా బావా. నువు కాదంటే ఎలా. చదువు ఇష్టం లేకున్నా నీకోసం పీ.జీకొచ్చిన, నీతో ఉండాలని.
తన చెంప తుడిచాను. పెదవి నిమిరాను.
నేను: చెప్పాను కదే, ఒక ముద్ధిస్తే కాదనే వాడిని కాదు.
తన అరికాళ్ళు ఎత్తి నా పెదవులు అందుకుంది.
ముద్దుకి ఎంగిలి నా గడ్డం మీద జారింది.
తనని పక్కన గోడకు ఆనించి కుడి చేతు పైకి లేపాను.
కావ్య: ఆగు వాళ్ళు ఎదురుచూస్తూ ఉంటారు.
నేను: సంక నాకు అన్నావు కదా నాకేస్తా.
కావ్య: చి పిచ్చి కృష్ణ. నువ్విక్కడే ఉండు. నేను పోతాను. రెండు నిమిషాలు ఆగి రా.
నవ్వి తనని పంపించాను.
*******
డిసెంబర్ ఐదు, రెండు వేల ఇరవై నాలుగు,
కావ్య ఇంటి పక్కన కళ్యాణ మండలంలోనే మాకు పెళ్ళి జరిగింది.
డిసెంబర్ ఆరు, 2:12 AM
పరుపు పక్కన చిందరవందరగా పడి ఉన్న నా పట్టు పంచా, షర్టు, బనీన్, కావ్య తెల్ల పట్టు చీర, బంగారు కుంకుమ జాకీటు, ఎరుపు బ్రా, ప్యాంటీ ఎక్కడ విసిరేసానో తెలీదు, క్షమించండి.
ఒకే బ్లాంకెట్ లో,
కావ్య: బావ... అయ్యగారు అరుంధతి నక్షత్రం అన్నాడు, ఏం కనిపించింది అసలు?
నేను: ఓ కోడి మెదడూ, ప్రొద్దున సమయంలో నక్షత్రాలు కనపడవు, కానీ అక్కడ ఆ నక్షత్రం ఉంటుంది.
కావ్య: మరి అక్కడ అది ఉంది అని ఎలా తెలుసు?
నేను: ఆరోజు చెప్పింది గుర్తుందా, భూమి నక్షా, మారుతుంది.
కావ్య: హా అవును.
నేను: దాదాపు పన్నెండు వేల సంవత్సరాల క్రితం, అరుంధతీ నక్షత్రం రాత్రి కనిపించేలా మన భూమి నక్ష ఉండేది.
కావ్య: ఓ అలా అంటావా?
నేను: మరి అరుంధతీ నక్షత్రాన్నే ఎందుకు చూపిస్తారో చెప్పనా?
కావ్య: హా చెప్పు చెప్పు?
నేను: అవి జంట నక్షత్రం కవ్వీ.... అరుంధతీ వశిష్ఠ అనే రెండు నక్షత్రాలు ఒకదానికి ఒకటి జంటగా ఉంటాయి. మనలా పెళ్ళైన దంపతులు ఆ నక్షత్రాల్లా ఎప్పటికీ కలసి ఉండాలి అని చూపిస్తారు.
కావ్య: కానీ ఒక డౌట్...
నేను: తరువాత చెప్తాను... అంటూ తన మెడలో ముద్దులు పెట్టాను.
కావ్య: అబ్బా ఆగు, ఇప్పుడే చెప్పు బావ.
నేను: సరే ఏంటి?
కావ్య: మరీ ఆ కాలంలో టెలిస్కోప్ లేదు కదా ఎలా తెల్సింది అవి జంట నక్షత్రాలు అని?
నేను: అదెనే మానవ మహత్యం, మన భారత ఔన్నిత్యం. ఎలా తెలిసిందో నాకు తెలీదు కానీ, నన్ను ఎలా నిద్ర పుచ్చాలో నీకు తెలుసు.
కావ్య: నువు ఇలా సైన్స్ మాట్లాడితే మూడ్ ఎక్కిపోతుంది.
నేను: మరి రావే తెల్లార్లు ఏసుకుందాం.
ఇద్దరం బ్లాంకెట్ నిండుగా కప్పుకుని,
కావ్య: ఆఅహ్.... బావ కొరక్కు, మా అక్కని కొరికింది చాలదా.
వదినా వ్యూహం కృష్ణకావ్యం.
శుభం
కావ్యకి నన్ను ల్యాబ్ లో మూడు రోజులు లిస్టులో ఉన్న experiments అన్నీ చేసినట్టు దొంగ లెక్కలు అంటే పై పై equipment adjust చేసి వచ్చిన ఏవో ఒక సుమారు లెక్కలు రాసుకొని అవి రికార్డులో ఎక్కించమని చెప్పారు.
అలాగే అనుకొని కావ్య నేను ల్యాబులో ఉన్నాము.
స్కేల్స్ అడ్జస్ట్ చేయిస్తూ నేను తన భుజం మీద మొహం పెట్టి, ముందు తన రెండు చేతులా screw fix చేపిస్తుంటే తన ఒంటి సుగంధం నాకు మరో కొంటె ఆలోచనలు తెప్పించసాగింది.
నాకు తనతో ఓ ముద్దు అడిగే ధైర్యం రాలేదు. తనూ ఎప్పుడూ నాటిగా చాటింగ్ చేయడం తప్పితే, చూపులూ చేష్టలూ ఉండేవి కావు.
ఒకవేళ నేను కాస్త కొంటెగా దగ్గరికెళ్ళినా గాని కళ్ళు పెద్దచేసి బెదిరింపుగా చూసేది, ఇక అంతే నాకు పిరికితనం వచ్చేది.
కావ్య దగ్గర సంపాధించలేని ముద్దు వదిన దగ్గర పొందే వాడిని.
ఇంకో ఇయర్ పీజీ కూడా ఐపోయింది. కాలేజ్ పోవడానికి లేదు. కావ్యని కలవడం లేదు.
ఫోన్ లో కాల్స్, వీడియో కాల్స్ తప్పితే డైరెక్టుగా కలుద్దామంటే వాళ్ళ ఇంట్లో వాళ్ళు అంత స్వాతంత్రం ఇవ్వరూ అని చెప్పేది. పోనీ నేనే వాళ్ళింటికి వస్తాను, పేరెంట్స్ లేనప్పుడు చెప్పూ అంటే అస్సలు ఒప్పుకునేది కాదు.
రెండు వేల ఇరవై రెండులో ప్రభుత్వ కళాశాలలో జూనియర్ లెక్చరర్ పోస్టులు భర్తీకి నోటిఫికషన్లు విడుదల అయ్యాయి. అందులో ఫిజిక్స్ లెక్చరర్ కి పీజీ ఉండాలి. పరీక్షలో 119 పోస్టుల్లో మనకు ర్యాంకు వస్తే ఇక ఉద్యోగం వచ్చినట్టే.
అదే నా లక్ష్యంగా పెట్టుకొని చదువు మొదలు పెట్టాను.
రెండు వేల ఇరవై మూడు చలికాలం, అభీగాడు, కర్నాటకా టూర్ ప్లాన్ చేసాడు. కష్టపడి కావ్యని ఒప్పించి, నేను, కావ్య, అభీ, మీనాక్షి, నలుగురం కలసి కర్నాటక టూర్ పోయాము.
చిక్కమాల్గురు హిల్స్ లో ప్రయాణించి, తిరిగి దారిలో, చల్లని కొండ అడవుల్లో, సాయంత్రం, అక్కడ లోకాల్లో టెంట్లు కిరాయి ఇస్తారు అని తెల్సి టెంట్లు వేసుకున్నాము.
చీకటి పడ్డాక తీరుబాటు దొరికింది. చాలిమంట పెట్టుకొని కూర్చున్నాము.
నేను: భలే సెట్ అయినాయిరా మామ, వాళ్ళకో టెంటు, మనకో టెంటు.
అభీ: అలా కాదు, నేను మీనూ ఒకే టెంటూ, మీరు ఒకటి.
నేను: పెద్ద ప్లానింగ్ ఏ...
వాడు నవ్వాడు.
అలా నేను కావ్య పక్కపక్కనే కూర్చున్నాము. వాళ్లిద్దరూ టెంటులోకి పోయారు. టెంటులో లైట్ వెలుగుకి వాళ్ళ నీడలు బయటకి కనిపిస్తున్నాయి.
వాడు షర్ట్ విప్పేసి, మీనాక్షి స్వెట్టర్ విప్పేసాడు. మీద పడి ముద్దులు పెడుతున్నట్టు కూడా మాకు నీడలు కనిపిస్తున్నాయి.
నేను: ఒరేయ్ కామపు పూక, లైట్ ఆఫ్ చేస్కో... (కావ్య దిక్కు చూసాను) ఇక్కడ మూడ్ వస్తే ముద్దు కూడా పెట్టదు.
అక్కడ లైట్ ఆఫ్ అయ్యింది. ఇక్కడ కావ్య ఫోన్ టార్చ్ ఆన్ అయ్యింది.
నా కళ్ళలోకి కొట్టింది. నాకంత ఆ కాంతి ఎక్కువ అనిపించింది కళ్ళు మసక అయ్యాయి.
నేను: ఆఫ్ చెయ్యవే.
ఆఫ్ చేసి నా ఓల్లోకొచ్చింది. నా చేతులు తన చూట్టూ వేసుకుంది.
నేను తన మెడలో మొహం పెట్టి ముద్దు పెట్టాను.
కావ్య: నేను ముద్దు పెట్టుకొనివ్వనా, ఇదేంటి మరి.
నేను: అది కాదే, ఇంకా ఎక్కువ.
కావ్య: కృష్ణ...
నడుము చుట్టేసి గట్టిగా హత్తుకున్నాను.
నేను: హ్మ్ చెప్పు
కావ్య: ఏదైనా చెప్పవా?
నేను: ఏం చెప్పాలి?
కావ్య: ఏదో ఒకటి?
నేను మౌనంగా ఉన్నాను.
ఇద్దరమూ పైకి ఆకాశం చూసాము. చుక్కలు మినుకుమినుకుమంటూ ఉన్నాయి.
తన చెంప ముద్దు పెట్టుకున్నా.
కావ్య: ఇవి మాత్రమే, మిగతావన్నీ పెళ్ళి తరువాతే.
నేను: సర్లేవే... ఆ చుక్కలు చూడు.
కావ్య: హ చూస్తున్న.
నేను: మంచిగా చూడు పైన కుడి దిక్కు చెంద్రుడికి దగ్గరగా ఉంది చూడు, అది మెరవదు.
కావ్య: మెరుస్తుంది కదా?
నేను: అలా కాదు, మిణుకు ఉండదు, లైట్ వస్తూనే ఉంటుంది. చూడు వేరే వాటిని అవి ట్వింకిల్ అవుతాయి.
కావ్య: అవును కరెక్టే
నేను: ఇది స్టార్ కాదు, ఒక గ్రహం అందుకే ట్వింకిల్ అవకుండా లైట్ వస్తూనే ఉంటుంది.
కావ్య: ఇది నాకు తెలేదురా.
నుదురు ముద్దు పెట్టాను.
నేను: ఉమ్.... నీకోటి చెప్పాలా, ఇప్పుడు భూమీ సూర్యుడి చుట్టూ తిరుగుతూ ఉంటూ, బొంగరంలా రొటేట్ అవుతూ ఉంటుంది.
కావ్య: అవును నాకు తెల్సు.
ముక్కు ముద్దు పెట్టుకున్న.
నేను: అంతే కాదు, భూమి ఒక యాంగిల్ లో, సైడ్ కి ఓరుగుతున్నట్టు తిరుగుద్ది.
కావ్య: హ్మ్ ఇది కూడా తెల్సు.
నేను: ఇంకోటి చెప్తాను. సూర్యుడు కూడా మన గెలాక్సీ చుట్టూ తిరుగుతూ, తనకు తాను బొంగరంలా తిరుగుతుంది.
కావ్య: హ్మ్...
నేను: ఇలా సూర్యుడే కాదు మిగతా చుక్కలు కూడా తిరుగుతాయి.
స్వెట్టర్ లోనికి చేతులు పెట్టి నడుము మీద కోమలంగా నా చల్లని చేతులు రుద్ధాను.
తను పరవశిస్తూ నా గడ్డం ముద్దు పెట్టింది.
కావ్య: ఉమ్...
నేను: ఇప్పుడు మన సూర్యునికి సూటిగా ఒక నక్షత్రం తిరుగుతూ ఉంటుంది. అది సూర్యుని వెనకే ఉంటుంది, అందుకే మనకి కనిపించదు.
కావ్య: హ...
నడుము మీద చేతుని బెత్తాడు పైకి తెచ్చాను. తానేమి అనలేదు.
నేను: ఈ పోల్ స్టార్ అంటారు చూడు. అది మన భూమి నార్త్ పోల్ కి దాదాపు సూటిగా ఉంటుంది.
కావ్య: హ్మ్....
ఇంకొంచెం తన అందాల దిగువకి లేపాను.
నేను: ఇప్పుడు ఇంకా చెప్తా విను.
కావ్య: వొద్దు కృష్ణ
నేను: ఎందుకు బోర్ కొడుతుందా?
నవ్వింది.
కావ్య: కొంటె కృష్ణుడా నీ కొంటె పనులు చాలు అంటున్న.
మెడలో ముద్దు పెట్టాను.
కావ్య: ఊ వద్దు కృష్ణ.
నేను: చెప్పాలా వద్దా?
కావ్య: చెప్పు..
నేను: మన భూమి ఒక యాంగిల్ లో రొటేట్ అవుతుంది కదా?
తన ఎడమ జున్ను ముక్కకి నా మంచు పుల్ల లాంటి చూపుడు వీలిని తాకించాను.
కావ్య: మ్మ్మ్మ్...
కింది పెదవిని పంటితో కొరుక్కుంది.
నేను: యాంగిల్ మారినా కొద్ది పోల్ యాంగిల్ మారుతూ మన భూమి భౌతిగా నక్ష ఏ నక్షత్రాన్ని సూచిస్తే అదే మన పోల్ స్టార్ట్ అవుతుంది.
తన మృదువైన మెడ వంకలో నాలుక ఒత్తి నాకాను.
కావ్య: ఇస్స్ చాలు.
నేను: చెప్పాలా వద్దా?
కావ్య: ఊ చెప్పు
నేను: తొమ్మిది వందల అరవై ఏళ్ళకి ఒకసారి మన సూర్యుడితో అనుగుణంగా తిరిగే నక్షత్రం మారుతుంది.
కుడి చేతిని పూర్తి తన జున్ను ముక్క వంటి కోమలమైన గుండె మీద కప్పేసి పిసికాను.
కావ్య: ఆహ్.... అని కసిగా మూలిగింది.
మెడలో కురుల వాసన చూస్తూ స్వల్పంగా దాన్ని నా చేతిరేఖలతో స్మృశించాను.
కావ్య: మ్మ్మ్మ్.... కృష్ణ చెప్పు...
నేను: అలా తొమ్మిది వందల అరవై ఏళ్ళకి ఒకసారి ఒక నక్షత్రం మారుతూ, ఇరవై ఏడు నక్షత్రాలను మన సూర్యుడు అనుగుణం అయ్యి, ఇరవై ఆరు వేల ఏళ్ళకు మన సూర్యుడు తిరిగి మళ్ళీ మొదటి నక్షత్రంతో అనుగుణం అవుతాడు.
బొటన వేలిని తన నిక్కపొడుకునన్న వెచ్చని చనుమొన మీద మిటాను.
కావ్య: మ్మ్మ్మ్... అన్ని సంవత్సరాలు మనం ఉండము. తెల్సుకుని ఏం పీకుతాము. ఇంకేదైనా చెప్పు.
నేను: టెంటులోకి వస్తావా?
నా మెడలో మొహం దాచుకుంది.
గాఢంగా, మత్తుగా, కావ్య: తీసుకుపో.
తనని ఎత్తుకుని టెంటులోకి తీసుకొనిపోయి, కూర్చోపెట్టి.
కావ్య: చెప్పు.
మొహం పట్టుకొని కళ్ళలోకి చూస్తూన్న. కింది పెదవిని నిమిరాను.
నేను: కవ్వీ....
కావ్య: ఊ....
నేను: ఎంత బాగుంటావే నువు. చూడగానే పడిపోయాను. ఒక ముద్దివ్వే.
కావ్య: ఇందాకా ఇచ్చాను కదా?
నేను: అలా కాదు, నీ పెదాలు కొరికేయాలి అనిపిస్తుంది.
కావ్య: అమ్మో వద్దురా.
నేను: అలా అనకే. మూడు సంవత్సరాలు చాలా ఊహించుకున్నానే.
కావ్య: ఇంకొన్ని రోజులు ఆగుదాము.
నేను: ఒక ముద్దివ్వే ఆపుకుంటాను.
బుంగ మూతి పెట్టి, కావ్య: ఉహు...
నేను: పోనీ ఒక కవిత చెప్తాను నచ్చితే ఇస్తావా?
కావ్య: హహ....
నేను: ఇస్తావా?
కావ్య: ముందు నచ్చాలి కదా?
నేను:
ముద్దుగుండే మయూరివా చలాకీల నేస్తమా.
తీపిపలుకుల నెరజాణా తికమకల తింగరి కూన.
మాయ కళ్ళ మంచుబొమ్మవా మైమరుపాయే ఓ మైనా.
నాగ నడుము తిప్పుతావే గతి తప్పించే సిరి సొగసా.
సవ్వడి అడుగుల కుందేలువా మురిపించావే నా ప్రియా.
వలపుల వెన్నెలవా చెందమామనై తోడుంటా నీ నీడగా.
ముద్ధిస్తే ఎల్లవేళలా ప్రాణంగా ప్రేమిస్తా నిన్ను నా గుండెగా.
తను కిలకిలా నవ్వింది, చిలకాలా.
నేను: బాగుందా?
అంతే తన స్ట్రాబెర్రీ తీపి పెదవులు నా వాటికి గుచ్చేసింది.
తల వెనక చేతు పెట్టి, పై పెదవిని నోట్లోకి తీసుకున్నా.
ముద్దులో కిందకి ఒరిగుతూ పడుకోపెట్టి, ఆ స్ట్రాబెర్రీ జ్యూస్ ని జుర్రడం మొదలు పెట్టాను.
రుచి వదిలి మెడలో ముద్దు చేశాను, తన స్వెట్టర్ అంచులు పైకి లాగుతూ.
స్వెట్టర్ తో పాటే టీషర్ట్ కూడా వచ్చేసింది.
చీకట్లో ఏది కనిపించట్లేదు.
నా టీషర్ట్ విప్పి హత్తుకున్న.
కావ్య: ఆహ్...
మెడలో నాకుతూ టీషర్ట్ పూర్తిగా విప్పేసాను.
ఇద్దరివీ పక్కక విసిరేసి, తన మెడలో వాసన పిల్చాను. రెండు చేతులూ పైకి లేపి తన చంకలో ముక్కు గుచ్చాను.
కావ్య: ఇస్స్.... డర్టీ ఎదవ.
చంకలో ముద్దు పెట్టాను.
కావ్య: ఆహ్.... కృష్ణ వద్దు బాగోదు.
చంకలో చెమట నాకాను.
కావ్య: ఆశ్.... అంటూ వణికింది.
నేను: ఉమ్ కవ్వీ.....
కావ్య: చీ లే... పాడు ఎదవ.
నన్ను పక్కకి తోసేసింది.
తిరిగి తన మెడ కింద తల వాల్చాను. కళ్ళు మూసుకున్న.
కావ్య: చి డార్క్, డర్టీ అనుకున్నా కానీ గలీజ్ ఫాంటసీలు
నేను: పెళ్ళి కానివ్వు, కోడి పిల్ల నిన్ను...
కావ్య: చెంప పగులుద్ధీ. ముద్దు అయిపోయింది, మూస్కొని పడుకో.
నేను: కవ్వీ.... ఏస్కుందామే....
కావ్య: అమ్మో వద్దు...
నేను: సేఫ్టీ కూడా తెచ్చాను.
కావ్య: అడగకురా నాకు మూడ్ వస్తుంది.
టక్కున కిందకి పోయి పాల పిట్ట నడుము పట్టుకుని బొడ్డు ముద్దు పెట్టుకున్నా.
కావ్య: ఆహ్... కృష్ణ వద్దు.... నేను రెడీగా లేను.
పైకి పోయాను.
నేను: హేయ్.... నిజంగా వద్దా, ఫస్ట్ టైం అని భయమా?
కావ్య: రెండూ అనుకో. పెళ్ళి తరువాత నీ ఇష్టం రా... ఐ లవ్ యు....
తన నుదుట ముద్దిచాను.
నేను: హహ.... కూల్.... కవ్వీ ఇక నుంచి నాకు అన్నీ నువ్వే.
కావ్య: ఊ.... నిన్ను కనయ్యలా చూసుకుంటాను కృష్ణా...
తనని ప్రేమగా హత్తుకొని నిద్రపోయాను.
************
JL post exams రాసాను. ఖాళీగా ఉండి ఏం చెయ్యాలి అని, కరీంనగర్ ప్రైవేటు ఇంటర్ కోలేజ్ లో లెక్చర్ ఉద్యోగంలో చేరాను.
రెండు వేల ఇరవై నాలుగు, ఆగస్టు.
నన్ను ప్రొద్దున్నే లేపి, స్నానం చేసి మంచి బట్టలు వేసుకొమ్మని చెప్పి, కారు ఎక్కించి కరీంనగర్ కి తీసుకెళ్తున్నారు మా వాళ్లు.
కారులో, ముందు డ్రైవింగ్ అన్నయ్య, పక్కన పెద్దమ్మ, వెనక సీటులో నేను మధ్యలో, కుడికి వదిన, ఎడమకి వేద్.
వేద్ కిటికీ అద్దం సగం కిందకి తీసి బయటకి చూస్తూ ఉన్నాడు.
కరీంనగర్ చేరుకున్నాక, వదిన ఆ కిటికీ మూయమంది మూసాను.
వేధ్: బాబాయ్.... పిన్ని దగ్గరకి పోతున్నాం... అంటూ సంబురపు నవ్వు.
నేను: మమ్మీకి పిన్నిరా, నీకు అమ్మమ్మ.
వేద్: కాదు పిన్ని వాళ్ళింటికి పోతున్నాము అమ్మ చెప్పింది.
నేను: ఏంటి వదినా వీడు మీ పిన్నిని పిన్నీ అంటున్నాడు.
పెద్దమ్మ వదినా ఇద్దరూ చిన్నగా నవ్వారు.
అమ్మ దీనమ్మ, వీళ్ళు చెక్రా దూపి మాయ మెలోడి చేసారు.
నాకు పెళ్ళి చూపులు. పిల్లని చూడ్డానికి పోతున్నాము.
వదిన వంక చూసాను. మూతి ముడుచుకొని నవ్వింది.
నేను: వదినా కావ్య గురించి నీకు చెప్పినా కదా?
సంధ్య: కావ్య గురించి ఇప్పుడు మాట్లాడకు. ముందు వచ్చిన పని ఐపోనివ్వు.
నేను: ఎంది పిచ్చా.... నేను రాను.
సంధ్య: అబ్బా సైలెంటుగా ఉండు.
ఏంటి సైలెంట్ గా ఉండేది. ఛ...
కారు మోహన్ మామయ్య ఇంటి ముందు ఆగింది.
What the f...
ఈన కూతురికి ఇంకా పెళ్ళి కాలేదా. కాకుండానే అల్లుడి కోసం హైదరాబాదులో బిల్డింగ్ కొనేసాడా.
కారు దిగి దిగగానే అక్కడ కళ్యాణ మండపం గేటు ముందున్న చెట్టు కిందకి పోయి, కావ్యకి ఫోన్ చేసాను.
కావ్య: హా చెప్పు కన్నయ్యా...
నేను: నాకు పెళ్ళి చూపులు.
కావ్య: నాకు కూడా పెళ్ళి చూపులు. వాహ్... వాట్ ఎ యాదృచ్ఛికం హై యార్...
నేను: మూడు భాషలు ఆపు, మీ వాడకే ఉన్నాను రావే లేచిపోదాము.
కావ్య: ఎందుకురా?
నేను: మా వాళ్ళతో మన లవ్ మాటర్ చెప్పలేను. ఏదో గుడిలో పెళ్లి చేస్కుని వచ్చేద్దాం.
కావ్య: కృష్ణ నా తెలివి తక్కువ తనం నీకు తగిలింది. మూస్కొని పెళ్ళి చూపుల్లో అమ్మాయిని చూడు.
నేను: హా చూసి...
కావ్య: దాని సంక నాకు.
కట్ చేసింది.
మోహన్ మామయ్య ఇంట్లోకి పోయాను. అందరూ ఉన్నారు.
మోహన్: ఏం అల్లుడూ నాకు ఆడపిల్లలు లేదా అన్నావు కదా?
నేనేం చెప్పకుండా సిగ్గుతో చిరునవ్వు చేసా, ఆయన మనసు నొప్పకుండా.
నా దగ్గరికొచ్చి భుజాలు పట్టుకున్నాడు.
మోహన్: అమ్మాయి పైన పెంటౌసులో ఉంది. నువు పోయి పరిచయం చేస్కో. మిగతా విషయాలు పెద్దవాళ్ళం మేము మాట్లాడుకుంటాం.
నేను బిక్కమొహం పెట్టుకొని పెద్దమ్మని, వదినని చూసాను.
రాజమని: పోరా... నీకు మరదలు వరుస అవుద్దిలె.
నాకు అంతా కంగారుగా అనిపిస్తుంది. అలజడిగా మెట్లు ఎక్కాను.
“ కావ్య…. కావ్య…. కావ్య… ఉండాలి….” అంటూ నా మనకు ప్రార్థించింది.
పైకి చేరుకున్నాక చిన్న చిన్న మొక్కలూ, పూల కుండీలు, పది అడుగులు పారుకున్న మనీ ప్లాంట్ ఉంది.
గది తలుపు తీసే ఉంది. నాకు ఎవరూ కనిపించలేదు.
గుమ్మంలో అడుగు పెట్టి మూడు అడుగులు వేసాను.
అమ్మాయి నన్ను వెనక నుంచి భుజాలు పట్టుకుని వొంచి నా చెవి కింద చెంప ముద్దు పెట్టింది.
“ ఓ ముద్ధిస్తా బావా, నన్ను గుండెలో పెట్టుకొని చూసుకుంటావా? ”
నేను: కావ్య....
వెనక్కి తిరిగి నడుము పట్టుకుని కళ్ళలోకి చూసాను.
ఎరుపెక్కిన బుగ్గలు, ఎర్రని lipstick పెదవులూ, అదే వెండి వెన్నెల మోము, చిన్న పిల్లలా నవ్వుతుంది.
నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుంది.
కావ్య: నన్నెందుకు గుర్తు పట్టలేదు బావ నువు? పదో తరగతిలో సంధ్యక్క పెళ్ళిలో దారికి అడ్డం వచ్చావు, తరువాన ఇంకో పెళ్ళిలో దారికి అడ్డువచ్చావు. అందంగా ఉన్నాను అన్నావు, నా మొహం ఆ మాత్రం గుర్తులేదా నీకు.
నా మనసంతా ఓ కలవరింత నిండుకుంది.
నేను తన వీపులో చేతులేసి కౌగిట్లో బంధించాను.
అవునూ ఒకరి మీద మనకు ప్రేమ కలగగానే చెప్పాలి. చెప్పలేకపోతే చూపించాలి. ఇవి రెండూ కాకుండా మూడో ఆట, ఈ దాగుడు మూతలు ఏంటో కావ్యకే తెలియాలి.
తనని వెనక్కి జరిపి, అడిగాను.
నేను: ఎందుకే ఇదంతా?
కావ్య: మా వాళ్ళు నీకిచ్చి పెళ్ళి చెయ్యలుకున్నారు మనం డిగ్రీలో ఉన్నప్పుడే. కానీ తీరా పెళ్లి చూపులకి వచ్చాక నన్ను వద్దంటావేమో అని.
తన కన్లలో చెమ్మ జారింది.
నేను: కవ్వీ...
కావ్య: మా వాళ్ళ మాటలు వినీ నిన్నే ఊహించుకున్నా బావా. నువు కాదంటే ఎలా. చదువు ఇష్టం లేకున్నా నీకోసం పీ.జీకొచ్చిన, నీతో ఉండాలని.
తన చెంప తుడిచాను. పెదవి నిమిరాను.
నేను: చెప్పాను కదే, ఒక ముద్ధిస్తే కాదనే వాడిని కాదు.
తన అరికాళ్ళు ఎత్తి నా పెదవులు అందుకుంది.
ముద్దుకి ఎంగిలి నా గడ్డం మీద జారింది.
తనని పక్కన గోడకు ఆనించి కుడి చేతు పైకి లేపాను.
కావ్య: ఆగు వాళ్ళు ఎదురుచూస్తూ ఉంటారు.
నేను: సంక నాకు అన్నావు కదా నాకేస్తా.
కావ్య: చి పిచ్చి కృష్ణ. నువ్విక్కడే ఉండు. నేను పోతాను. రెండు నిమిషాలు ఆగి రా.
నవ్వి తనని పంపించాను.
*******
డిసెంబర్ ఐదు, రెండు వేల ఇరవై నాలుగు,
కావ్య ఇంటి పక్కన కళ్యాణ మండలంలోనే మాకు పెళ్ళి జరిగింది.
డిసెంబర్ ఆరు, 2:12 AM
పరుపు పక్కన చిందరవందరగా పడి ఉన్న నా పట్టు పంచా, షర్టు, బనీన్, కావ్య తెల్ల పట్టు చీర, బంగారు కుంకుమ జాకీటు, ఎరుపు బ్రా, ప్యాంటీ ఎక్కడ విసిరేసానో తెలీదు, క్షమించండి.
ఒకే బ్లాంకెట్ లో,
కావ్య: బావ... అయ్యగారు అరుంధతి నక్షత్రం అన్నాడు, ఏం కనిపించింది అసలు?
నేను: ఓ కోడి మెదడూ, ప్రొద్దున సమయంలో నక్షత్రాలు కనపడవు, కానీ అక్కడ ఆ నక్షత్రం ఉంటుంది.
కావ్య: మరి అక్కడ అది ఉంది అని ఎలా తెలుసు?
నేను: ఆరోజు చెప్పింది గుర్తుందా, భూమి నక్షా, మారుతుంది.
కావ్య: హా అవును.
నేను: దాదాపు పన్నెండు వేల సంవత్సరాల క్రితం, అరుంధతీ నక్షత్రం రాత్రి కనిపించేలా మన భూమి నక్ష ఉండేది.
కావ్య: ఓ అలా అంటావా?
నేను: మరి అరుంధతీ నక్షత్రాన్నే ఎందుకు చూపిస్తారో చెప్పనా?
కావ్య: హా చెప్పు చెప్పు?
నేను: అవి జంట నక్షత్రం కవ్వీ.... అరుంధతీ వశిష్ఠ అనే రెండు నక్షత్రాలు ఒకదానికి ఒకటి జంటగా ఉంటాయి. మనలా పెళ్ళైన దంపతులు ఆ నక్షత్రాల్లా ఎప్పటికీ కలసి ఉండాలి అని చూపిస్తారు.
కావ్య: కానీ ఒక డౌట్...
నేను: తరువాత చెప్తాను... అంటూ తన మెడలో ముద్దులు పెట్టాను.
కావ్య: అబ్బా ఆగు, ఇప్పుడే చెప్పు బావ.
నేను: సరే ఏంటి?
కావ్య: మరీ ఆ కాలంలో టెలిస్కోప్ లేదు కదా ఎలా తెల్సింది అవి జంట నక్షత్రాలు అని?
నేను: అదెనే మానవ మహత్యం, మన భారత ఔన్నిత్యం. ఎలా తెలిసిందో నాకు తెలీదు కానీ, నన్ను ఎలా నిద్ర పుచ్చాలో నీకు తెలుసు.
కావ్య: నువు ఇలా సైన్స్ మాట్లాడితే మూడ్ ఎక్కిపోతుంది.
నేను: మరి రావే తెల్లార్లు ఏసుకుందాం.
ఇద్దరం బ్లాంకెట్ నిండుగా కప్పుకుని,
కావ్య: ఆఅహ్.... బావ కొరక్కు, మా అక్కని కొరికింది చాలదా.
వదినా వ్యూహం కృష్ణకావ్యం.
శుభం
- Previous page: Update 20
