Update 63

ప్రణవ్ కధ : ఒక తోడు

ప్రణవ్ బాల్కనీ నుండి తిరిగి లోపలకు వచ్చాడు. ఎదురుగా మంచం పై ఎదో ఎత్తుగా ఎవరో ఉన్నట్టు అనిపించింది. అది ఎవరో నాకు బాగా తెలుసు... మెల్లగా మంచం పైకి ఎక్కి టీ షర్ట్ విప్పేసాడు. దుప్పటిలోపల మనిషి కదిలినట్టుగా అనిపించింది. ప్రణవ్ ముందుకు జరిగి దుప్పటి మెల్లగా కిందకు లాగాడు.

ఒక అందమైన అమ్మాయి, కళ్ళు మూసుకొని నిద్ర పోతుంది.

ఆమె మొహంలో నవ్వు చూస్తూ ఉంటే కోటి తారల మధ్య ఉన్న చల్లని నిండు చందమామలా అనిపిస్తుంది.

చూపుడు వేలుని ఆమె నుదిటి మీద పెట్టి మెల్లగా కిందకు ముక్కు మీదకు తీసుకొని వచ్చి పెదవుల మీదుగా, గడ్డం మీదుగా మెడ మీదగా కిందకు వెళ్తూ ఉండగా ఆమె కళ్ళు మూసుకునే చేత్తో నా చేయి పట్టుకొని విసిరేసింది.

నిద్ర పోతే ఇవేమీ తెలియదు కాని తను నిద్ర పోవడం లేదు కదా నటిస్తుంది కదా... నాకు నవ్వొచ్చింది.

మరో సారి అలానే నుదుటి మీదుగా వేలు తీసుకొని వస్తుంటే నోరు తెరిచి వేలు కొరికింది.

నేను తన పక్కనే దగ్గరగా పడుకొని తల కింద చేయి పెట్టుకొని, తన మొహం దగ్గరగా నా మొహం పెట్టి చూస్తూ, మెల్లగా నా చేతిని తన పొట్ట మీదుగా వేసి రుద్దుతూ దగ్గరకు లాక్కున్నాను.

నా చేతిపైనే తన రెండు చేతులతో గట్టిగా కదల కుండా పట్టుకుంది.

నా ట్రాప్ లో పడిపోయింది అని నవ్వుకుని, నా పెదవులు ముందుకు పెట్టి ఆమె పెదవులపై ముద్దు పెట్టాను. నా చర్యకు ప్రతి చర్యగా పెదవులు నాకు అందకుండా ముడిచేసింది.

మళ్ళి ఓటమితో వెనుతిరిగాను. ఈ సారి ఇలా కాదని తన చెవి దగ్గరకు వచ్చి మాత్రం చెప్పాను "భౌ... భౌ... " అని.

శ్రీవిద్య కూడా అలవాటుగా "భౌ" అంది.

నేను నవ్వుతూ ఉంటే, తను కూడా నవ్వు ఆపుకోలేక కళ్ళు తెరిచి నా వైపు చూసింది.

ఇద్దరం నవ్వుకుంటూ ఒకరినోకరిని చూసుకున్నాం.

నేను ముందుకు వంగి ఆమె పెదవులపై ముద్దు పెట్టాను. ఇద్దరం అలా ఒక పది నిముషాలు ముద్దు పెట్టుకొని ఆ తర్వాత కూడా చిన్న చిన్న ముద్దు;లు పెట్టుకుంటూ ఉన్నాము.

శ్రీవిద్య నన్ను హత్తుకుంటూ "ప్రణవ్" అంది.

నేను "చెప్పూ" అన్నాను.

శ్రీవిద్య "నిజంగా మన పెళ్లి ఏ ఆటకం లేకుండా జరుగుతుంది అంటావా..."

నేను "నువ్వు కోరుకుంటే ఇప్పటికిప్పుడు పెళ్లి చేసుకుంటా" అన్నాను.

శ్రీవిద్య "ఎలా?"

నేను "నిన్ను సొంతం చేసుకుని" అంటూ ఆమె పైకి చేరుకొని ఆమెను ఆసాంతం ముద్దలు పెట్టేస్తున్నాను.

శ్రీవిద్య చక్కలిగిలి పెడుతున్నట్టు నవ్వుతూ తోస్తుంది. నేను మరింతగా చక్కలిగిలి పెడుతూ ఆమెను నవ్విస్తున్నాను.

నవ్వుతున్న శ్రీవిద్యని చూస్తూ "ఇంకో సారి నిన్ను ఎడిపించను... గతంలో జరిగిన దానికి నన్ను క్షమించు..." అన్నాను.

నా కళ్ళలో వచ్చిన నీటి తడి చూసేసిందేమో, నవ్వడం ఆపేసి ఎమోషనల్ అయిపొయింది.

నా మొహాన్ని రెండు చేతులతో పట్టుకొని దగ్గరకు తీసుకొని నా కళ్ళలోకి చూస్తూ "బాధ, సంతోషం వీటన్నింటిలో నాకు తోడుగా ఉంటానని మాటివ్వు" అంది.

నేను నా మొహాన్ని ముందుకు తెచ్చి "మాటిస్తున్నాను" అంటూ ముద్దు పెట్టాను.

అలా ముద్దుని కోనసాగిస్తూ ఆమె పెదవుల నుండి చెక్కిళ్ళ మీదుగా మెడ వంపుల్లోకి ముద్దు పెట్టుకుంటూ పోయాను. మా ఇద్దరికీ తెలుసు ఇది ఎక్కడికి దారి తీస్తుందో కాని మమ్మల్ని మేము ఆపుకొదలుచుకోలేదు.

గది బయట దీప గదిలోకి చూస్తూ చిన్నగా నవ్వుకొని సౌండ్ రాకుండా డోర్ క్లోజ్ చేసుకొని వెళ్ళిపోయింది.

నిజానికి తను శ్రీవిద్యని తిట్టి తీసుకొని వెళ్దాం అని వచ్చింది. కానీ అక్కడ వాళ్ళను చూసి విడదీయబుద్ది కాలేదు.

తన గదిలోకి వెళ్లి పడుకుంది. ఒంటరిగా పడుకోడానికి ఏదోలా అనిపించింది. ఒక తోడు ఉంటే బాగుంటుంది అని మొదటి సారి అనిపించింది.

------------------------------------------

(సిద్దార్డ్ కధకి ఇది ట్రైలర్ లాంటిది) - త్వరలో తిరిగి వస్తాను.

మనోజ్ కధ: రావు గారి చేదు జ్ఞాపకం

కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం....

రావు "ఈ రెస్టారెంట్ బాగుంది కదా.... లవ్ మ్యూజిక్.... రెడ్ వైన్... అంతా రెడ్ గా ఉంది. ఎవరైనా ఎవరికైనా ప్రొపోజ్ చేస్తున్నారేమో...."

లలిత దేవి "నేను అదే విషయం మాట్లాడడానికి నిన్ను పిలిచాను"

రావు "చెప్పూ"

లలిత దేవి "ఇక ఆపేద్దాం"

రావు "ఏం ఆపుదాం"

లలిత దేవి "ఈ పెళ్లి"

రావు చేత్తో పట్టుకున్న స్మూన్ చేయి జారి కింద పడిపోయింది.

లలిత దేవి "మనం విడిపోదాం.... డైవర్స్ తీసుకుందాం...."

రావు "జోక్ చేస్తున్నావా.... మనం ఇద్దరి పిల్లల తల్లి దండ్రులం.... మనోజ్, తపస్య కాలేజ్ కి వెళ్ళే పిల్లలు..."

లలిత దేవి "నాకు గుర్తు ఉంది. నేను ఇక ఇలా ఉండలేను.... ఈ బరువు మోయలేను"

ఆమె కళ్ళలో బాధ లేదు, కాని సీరియస్ నెస్ మాత్రం కనిపిస్తుంది. అది చూస్తూ చూస్తూ రావుకి కన్నీళ్ళు వస్తున్నాయి.

మౌనం, నిశ్శబ్ద నరకం అనుభవిస్తూ గొంతు పెగిల్చి "ఎందుకు?" అని మాత్రం అనగలిగాడు.

గత కొన్ని రోజులుగా తన భార్య లగ్జరీ వస్తువులు గిఫ్ట్ గా పొందడం, అందంగా రెడీ అవ్వడం చూస్తూ ఉన్నాడు. కానీ రాత్రిళ్ళు తన దగ్గరకు వచ్చి లవ్ యు చెబుతూ అడిగి మరీ అతిగా దెంగించుకోవడంతో డౌట్ రాలేదు. కాని ఇప్పుడు చూస్తుంటే తన కుటుంబం పగిలిన అద్దం అని అర్ధం అవుతుంది. కాని పిల్లలు మనోజ్ మరియు తపస్య లు... ఇద్దరూ అమ్మ అమ్మా అని అడుగుతారు. వాళ్ళనూ తలుచుకొని బాధ పడుతూ ఉన్నాడు.

లలితా దేవి ఏం మాట్లాడలేదు.

రావు "మనం..." అంటూ అడగబోతున్నాడు.

లలితా దేవి "మనం ఇక లేదు.... నాకు వేరే తోడూ దొరికింది. నేను అతనితో ప్రేమలో ఉన్నాను. నాకు కావలసిన ఎమోషనల్ సపోర్ట్, డబ్బు, సెక్స్ అన్ని తను ఇవ్వగలుగుతున్నాడు. అసలు మన పెళ్ళిలో నా ఇష్టం అసలు అడగలేదు"

రావుకి ఆ మాటకి కోపం వచ్చి "మనం ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్నాం... లలితా... నా ఇంట్లో వాళ్ళను ఎదిరించి నిన్ను చేసుకున్నాను"

లలితా దేవి సైలెంట్ గా ఉంది.

రావు "అంటే అప్పుడు నాతొ రావడానికి నీకూ ఇష్టం ఉంది, మీ అమ్మ వాళ్ళను వదిలేసి వచ్చావ్. ఇప్పుడు.... వేరే వాళ్ళపై ఆ ఇష్టం ఉంది నన్ను వదిలేసి వెళ్తున్నావ్" అన్నాడు.

లలితా దేవి బాధగా మొహం పెట్టి "అలా మాట్లాడకు ప్లీజ్.... నాకు నువ్వు మన పిల్లలు అంటే ఇష్టం ఉంది. కానీ...."

రావు "షట్ అప్..." అని గట్టిగా అరిచి, ఆమె ఏడుపు మొహం పెట్టేసరికి ఏమి అనలేక తల పట్టుకున్నాడు.

ఇంతలో ఒకరు వచ్చి అతన్ని చొక్కా పట్టుకొని పైకి లేపి మొహం పై కొట్టారు. రావు ఒక్క సారిగా కింద పడిపోయాడు.

లలితా దేవి "విహారి... వద్దు..." అని అరిచింది.

రావు కింద పడి వాచీ పోయిన తన కంటి నుండి చూస్తూ ఉంటే... లలితాదేవి మరియు విహారి ఇద్దరూ మ్యాచింగ్ డ్రెస్ మరియు మ్యాచింగ్ శారీ వేసుకున్నారని అర్ధం అయింది.

చుట్టూ చూడగా ఆ రెస్టారెంట్ కి చాలా మంది వస్తున్నారు. అందరి ముందు విహారి, వరూధిని కన్స్ట్రక్షన్ ప్రస్తుత సీఈఓ. అలాగే వరూధిని (చనిపోయింది) గారి భర్త.

విహారి "నా గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో బిహేవ్ చేసేటపుడు ఒళ్ళు దగ్గర పెట్టుకొని ప్రవర్తించు.... తను ఇప్పుడు నా మనిషి..." అని వేలు చూపించాడు.

రావు మెల్లగా పైకి లేచి నిలబడ్డాడు. తనకు ఇప్పుడు అంతా స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. వరూధిని గారి చావు అనుమానాస్పదంగా జరిగింది. గత కొన్ని రోజులుగా చాలా మంది చనిపోయారు. అంటే దాని వెనక ఉంది విహారి, అతనికి సహాయం చేసిన వ్యక్తీ, లలితా దేవి నా భార్య..... తను డబ్బు కోసం ఇంత పని చేయగలదా... అని అనుకుంటూ ఉండగా....

విహారి ఆమెను తీసుకొని స్టేజ్ ఎక్కాడు. ఎక్కడ లేని సిగ్గు అంతా ఒలకబోస్తూ లలితా దేవి ప్రేమగా విహారిని చూస్తుంది.

రావు మనసులో "ఛీ... తను ఇలా ఎలా చేస్తుంది తను ఇద్దరూ పిల్లల తల్లి" అనుకున్నాడు.

విహారి అందరి ముందు లలితాదేవిని వరూధిని కన్స్ట్రక్షన్ కి మేనేజింగ్ డైరక్టర్ గా ఎన్నుకుంటూ ఉన్నట్టు అందరికి చెప్పాడు.

విడాకుల కాగితాలు చేత్తో పట్టుకొని, రావు తల అడ్డంగా ఊపుతూ బయటకు అడుగులు వేస్తూ "మిస్టర్ విహారి అండ్ లలితా దేవి.... ఎప్పుడో ఒకప్పుడు మీ పాపాలకి ప్రాయశ్చిత్తం అనుభవిస్తారు" అనుకుంటూ ఇంటికి నడిచాడు.

గతాన్ని గుర్తు చేసుకుంటూ .... ఆ రోజు మీ ఇద్దరూ తీసుకున్న ఆ ఒక్క డెసిషన్ వల్ల చెయిన్ ఆఫ్ రియాక్షన్స్ ఏర్పడి చాలా జీవితాలు మారిపోయాయి. అంతా మాములుగా ఉండి ఉంటే.. ప్రణవ్ తన తల్లి దండ్రులతో వచ్చి సంతోషంగా సుహాసిని కూతురుని పెళ్ళాడేవాడు.

సిద్దార్డ్ బాస్టర్డ్ లా కాకుండా, దేవ్ కుటుంబ వారసుడుగా రాకుమారుడులా దర్జాగా ఉండేవాడు.

మనోజ్ మరియు తపస్యలతో మనిద్దరం సంతోషంగా ఉండేవాళ్ళం.

కానీ డబ్బు, పదవి, అధికార వ్యామోహంతో ఒళ్ళు మరిచి ఒళ్ళు అమ్ముకొని లంజలా మారిపోయావు.

ఇప్పుడు నీ కొడుకు, నీ కూతురును మోసం చేసి రాక్షసుడులా మారిపోయాడు.

మరో వైపు ప్రణవ్ మరియు సిద్దార్డ్ లు అనుకోకుండా మీ మీదకు తిరిగి వస్తున్నారు.

ఏం జరుగుతుందో ఎలా జరుగుతుందో నాకు తెలియదు. మీ ఇద్దరూ ఎలా నాశనం అవుతారో నాకు చూడాలని ఉంది.

అందుకోసం నేను ఇంకా బ్రతికే ఉండాలి అనుకుంటూ టాబ్లెట్స్ వేసుకుని బెడ్ పైకి చేరుకున్నాడు.

పక్కనే టేబుల్ పై కనిపిస్తున్న బుక్..... సిద్దార్డ్ కధ, జస్ట్ కొద్ది సేపటి ముందు... తన కొడుకు మనోజ్ సేఫ్ నుండి కాజేశాడు.

ప్రస్తుతం మనోజ్, అతని చెల్లెలు తపస్యని దెంగుతూ ఉండి ఉంటాడు, అనుకుంటూ....

బెడ్ పై కూర్చొని కళ్ళజోడు సరి చేసుకొని బుక్ ఓపెన్ చేశాడు.

నవ్వుతున్న సిద్దార్డ్ ఫోటో హీరో లా కనిపిస్తుంది.

ఆ ఫోటో కింద " 'బాస్టర్డ్ సన్' నుండి 'నెక్స్ట్ సీఈఓ' గా సిద్దార్డ్ ప్రయాణం" అని రాసి ఉంది.

రావు పేజి తిప్పి చదవడం మొదలు పెట్టాడు.

"సిద్దార్డ్, ఒక ప్లే బాయ్, అతను......

(త్వరలో సిద్దార్డ్ కధ ఆరంభం)​
Next page: Update 64
Previous page: Update 62