Update 01
(இந்த கதையில் வரும் பெயர்கள் அனைத்தும் கற்பனையே. இந்த கதையில் வரும் சம்பவங்கள் அனைத்தும், அறிவியலுக்கு அப்பாற்பட்ட கற்பனையாக உருவாக்கப்பட்ட சம்பவங்களாகும்.)
புவனாவும் அவள் மகன் சங்கரும் மருத்துவமனையின் ரிசப்சனில் டாக்டர் எப்போது கூப்பிடுவார் என்று காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
அவர்கள் டோக்கன் வரும் நேரத்தில், டாக்டர் ஒரு எமர்ஜென்சி கேஸ் பார்ப்பதற்காக சென்றுவிட்டதால், கையில் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டோடு இருவரும் டாக்டருக்காக வெகுநேரமாக காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
புவனா ஒரு மாதிரியான பதட்டத்துடன் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டை ஒவ்வொரு பக்கமாக புரட்டிக்கொண்டிருந்தாள். அப்போது அவள் தோளில் சாய்ந்த அவள் மகன் சங்கர் “என்னம்மா, எனக்கு என்ன ஆச்சு?” என்றான் அப்பாவியாக.
“எனக்கு தெரியல சங்கர். ஆனா உனக்கு ஒன்னும் ஆகாதுடா.. அம்மா நான் இருக்கேன்ல..” என்று அவனை தன் தோளோடு சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டாள் புவனா.
அப்போது டாக்டர் ரூமிலிருந்து பெல் சத்தம் ஒலிக்க ஒரு நர்ஸ் வந்து “மேடம் நீங்க உள்ள போங்க..” என்று புவனாவை உள்ளே போகச் சொன்னாள்.
புவனாவும், சங்கரும் டாக்டர் கேபினுக்குள் சென்றார்கள். டாக்டர் கனிவான குரலுடன் “வாங்க மேடம்.. உட்காருங்க..” என்று சொல்ல, புவனா கை நடுக்கத்தோடு ரிப்போர்ட்டை டாக்டரிடம் கொடுத்துவிட்டு சேரில் அமர்ந்தாள். அவள் அருகிலேயே சங்கரும் அமர்ந்தான்.
டாக்டர் ரோலிங் சேரில் இடதும் வலதுமாக ஆடியபடியே அந்த ரிப்போர்ட்டின் ஒவ்வொரு பக்கத்தையும் படித்துக்கொண்டே வந்தார். புவனாவும் சங்கரும் அவர் முகத்தையே ஒரு வித படபடப்புடன் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தனர்.
ரிப்போர்ட் முழுவதையும் புரட்டிப் பார்த்த டாக்டர் அதை டேபிளில் வைக்க, புவனா டாக்டர் என்ன சொல்லப்போகிறார் என்ற பயத்தில் “என் பையனுக்கு என்னாச்சு டாக்டர்?” என்றாள்.
டாக்டர் முகமலர்ச்சியுடன் “நத்திங் டூ வொரி மேடம்.. லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனுக்கு பெரிசா ஒன்னும் ப்ராப்ளம் இல்ல..” என்றார்.
“அப்புறம் எதுக்கு சார் அவன் ஆண்குறியில இருந்து விந்து வடிஞ்சிக்கிட்டே இருக்கு?” என்று கேட்டாள்.
“மேடம் இதுமாதிரி பிரச்சனையெல்லாம் கோடியில ஒருத்தருக்குத்தான் இருக்கும். லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனோட விந்தகம் நல்ல உற்பத்தி நிலைமையிலதான் இருக்கு. ஆனா உற்பத்தியான விந்துவை சேர்த்து வைக்கிறது இல்லை. அதனாலதான் உற்பத்தியான விந்து தங்காம அவன் ஆண்குறி வழியா வடிஞ்சிருது..” என்றார்.
“இது எதனால சார்?” என டாக்டரிடம் கேட்டாள் புவனா.
“இதுக்கு ஒரே காரணம்தான் மேடம். வழக்கமா ஒரு ஆணோட ஆண்குறி சுயஇன்பம் மூலமாவோ இல்ல உடலுறவு மூலமாவோ உணர்ச்சி துண்டப்படும் போது, உடம்புல சில ஹார்மொன்ஸ் உற்பத்தியாகும். அதுதான் உச்சகட்ட நிலைமையில விந்தணுவை செமனோடு சேர்த்து வெளியே தள்ளிவிடும். ஆனா உங்க பையனுக்கு அப்படி அந்த தூண்டுதலும் இல்லாமலே ஹார்மோன்ஸ் உற்பத்தி ஆகிட்டு இருக்கு. அது எப்போலாம் உற்பத்தி ஆகுதோ, அப்போலாம் விந்து வெளியேறிட்டு இருக்கும்..” என்றார்.
“இத மருந்து மாத்திரையில குணப்படுத்த முடியுமா டாக்டர்?” என மீண்டும் ஒரு கேள்வியைக் கேட்டாள் புவனா.
“இதமாதிரி அபூர்வமான பிரச்சனைக்கு எனக்கு தெரிஞ்சு மருந்து இல்லை. ஆப்ரேசன் செய்யவும் முடியாது. ஆனா இதுக்கு ஒரு தீர்வு இருக்கு?”
“என்ன தீர்வு டாக்டர்? எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுங்க செய்யுறேன்..” என்றாள் ஆர்வத்துடன்.
“தாய்ப்பால்.. இதுதான் இந்த பிரச்சனைக்கு தீர்வு..” என்றார்.
“என்ன டாக்டர் சொல்றீங்க? தாய்ப்பால் கொடுத்தா பிரச்சனை சரியாகிடுமா?” என்று புவனா கேட்க, “ஆமாம் மேடம். இந்த ஹார்மோன் பிரச்சனையை குணமாக்குற கார்போஹேட்ரேட்டும் அமினோ அமிலமும் தாய்ப்பால்லதான் இருக்கு. உங்க பையனுக்கு காலை மாலை ரெண்டு வேளையும் குறைஞ்சது 100 மில்லி அளவுக்காவது தாய்ப்பால் கொடுக்கனும். அதுவும் கறந்து ரொம்ப நேரம் ஆகிருக்கக்கூடாது. காற்று படாம தாய்ப்பால அப்படியே குடிக்கிறது இன்னும் நல்ல பலன் தரும்..” என்றார்.
டாக்டர் சொல்லி முடித்ததும் எப்படியும் தன் மகனின் பிரச்சனை குணமாகிவிடும் என்ற நம்பிக்கையோடு “சரி, நாங்க கிளம்புறோம் டாக்டர்..” என்று சொல்லிவிட்டு மருத்துவமனையிலிருந்து வீட்டுக்கு வந்தாள்.
வீட்டுக்கு வந்ததிலிருந்து, தன் மகனுக்கு தாய்ப்பாலை யாரிடம் கேட்டு பெறுவது? என்ற யோசனையிலேயே எந்நேரமும் இருந்தாள்.
அப்போது அவள் யோசனையில் தன் தோழி ஒருத்தியின் மகள் சமீபத்தில் குழந்தை பெற்றது தெரிய வந்தது. தாமதிக்காமல் நேரே அவள் வீட்டுக்கு சென்று அவளிடம் விஷயத்தை எல்லாம் சொல்ல அவளோ “புவனா, உனக்கு உதவி செய்ய ஆசைதான். ஆனா என் மகளுக்கு சுரக்குற தாய்ப்பால் அவ குழந்தைக்கே பத்த மாட்டேங்குதே.. இதுல உன் பையனுக்கு நீ 100 மில்லி கேட்குற? எப்படி முடியும் புவனா?” என்று சொல்லி மறுத்துவிட்டாள். பின்னர் அவளுக்கு தெரிந்த மற்ற இரண்டு இடங்களிலும் கேட்டுப் பார்க்க, அங்கேயும் இதே பதில்தான் கிடைத்தது.
இனி என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் வாடிய முகத்தோடு வீட்டுக்கு வந்தாள் புவனா. இரவு முழுவதும் அவளுக்கு தூக்கமே வரவில்லை.
40 வயதாகும் விதவைப் புவனாவுக்கு இருக்கும் ஒரே ஆதரவு அவள் மகன் சங்கர்தான். ஆனால் அவனோ தனக்கிருக்கும் இந்தப் பிரச்சனையால், தனக்கு ஆண்மை பறிபோய்விடுமோ என்ற பயத்தில், மிகுந்த மன உளைச்சலில் இருப்பதை பார்த்து அவளால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
எப்படியாவது இதற்கு ஒரு தீர்வு காண வேண்டும் என்று தீவிரமாக யோசிக்க ஆரம்பித்தாள் புவனா.
(இந்த கதையில் வரும் பெயர்கள் அனைத்தும் கற்பனையே. இந்த கதையில் வரும் சம்பவங்கள் அனைத்தும், அறிவியலுக்கு அப்பாற்பட்ட கற்பனையாக உருவாக்கப்பட்ட சம்பவங்களாகும்.)
புவனாவும் அவள் மகன் சங்கரும் மருத்துவமனையின் ரிசப்சனில் டாக்டர் எப்போது கூப்பிடுவார் என்று காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
அவர்கள் டோக்கன் வரும் நேரத்தில், டாக்டர் ஒரு எமர்ஜென்சி கேஸ் பார்ப்பதற்காக சென்றுவிட்டதால், கையில் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டோடு இருவரும் டாக்டருக்காக வெகுநேரமாக காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
புவனா ஒரு மாதிரியான பதட்டத்துடன் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டை ஒவ்வொரு பக்கமாக புரட்டிக்கொண்டிருந்தாள். அப்போது அவள் தோளில் சாய்ந்த அவள் மகன் சங்கர் “என்னம்மா, எனக்கு என்ன ஆச்சு?” என்றான் அப்பாவியாக.
“எனக்கு தெரியல சங்கர். ஆனா உனக்கு ஒன்னும் ஆகாதுடா.. அம்மா நான் இருக்கேன்ல..” என்று அவனை தன் தோளோடு சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டாள் புவனா.
அப்போது டாக்டர் ரூமிலிருந்து பெல் சத்தம் ஒலிக்க ஒரு நர்ஸ் வந்து “மேடம் நீங்க உள்ள போங்க..” என்று புவனாவை உள்ளே போகச் சொன்னாள்.
புவனாவும், சங்கரும் டாக்டர் கேபினுக்குள் சென்றார்கள். டாக்டர் கனிவான குரலுடன் “வாங்க மேடம்.. உட்காருங்க..” என்று சொல்ல, புவனா கை நடுக்கத்தோடு ரிப்போர்ட்டை டாக்டரிடம் கொடுத்துவிட்டு சேரில் அமர்ந்தாள். அவள் அருகிலேயே சங்கரும் அமர்ந்தான்.
டாக்டர் ரோலிங் சேரில் இடதும் வலதுமாக ஆடியபடியே அந்த ரிப்போர்ட்டின் ஒவ்வொரு பக்கத்தையும் படித்துக்கொண்டே வந்தார். புவனாவும் சங்கரும் அவர் முகத்தையே ஒரு வித படபடப்புடன் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தனர்.
ரிப்போர்ட் முழுவதையும் புரட்டிப் பார்த்த டாக்டர் அதை டேபிளில் வைக்க, புவனா டாக்டர் என்ன சொல்லப்போகிறார் என்ற பயத்தில் “என் பையனுக்கு என்னாச்சு டாக்டர்?” என்றாள்.
டாக்டர் முகமலர்ச்சியுடன் “நத்திங் டூ வொரி மேடம்.. லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனுக்கு பெரிசா ஒன்னும் ப்ராப்ளம் இல்ல..” என்றார்.
“அப்புறம் எதுக்கு சார் அவன் ஆண்குறியில இருந்து விந்து வடிஞ்சிக்கிட்டே இருக்கு?” என்று கேட்டாள்.
“மேடம் இதுமாதிரி பிரச்சனையெல்லாம் கோடியில ஒருத்தருக்குத்தான் இருக்கும். லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனோட விந்தகம் நல்ல உற்பத்தி நிலைமையிலதான் இருக்கு. ஆனா உற்பத்தியான விந்துவை சேர்த்து வைக்கிறது இல்லை. அதனாலதான் உற்பத்தியான விந்து தங்காம அவன் ஆண்குறி வழியா வடிஞ்சிருது..” என்றார்.
“இது எதனால சார்?” என டாக்டரிடம் கேட்டாள் புவனா.
“இதுக்கு ஒரே காரணம்தான் மேடம். வழக்கமா ஒரு ஆணோட ஆண்குறி சுயஇன்பம் மூலமாவோ இல்ல உடலுறவு மூலமாவோ உணர்ச்சி துண்டப்படும் போது, உடம்புல சில ஹார்மொன்ஸ் உற்பத்தியாகும். அதுதான் உச்சகட்ட நிலைமையில விந்தணுவை செமனோடு சேர்த்து வெளியே தள்ளிவிடும். ஆனா உங்க பையனுக்கு அப்படி அந்த தூண்டுதலும் இல்லாமலே ஹார்மோன்ஸ் உற்பத்தி ஆகிட்டு இருக்கு. அது எப்போலாம் உற்பத்தி ஆகுதோ, அப்போலாம் விந்து வெளியேறிட்டு இருக்கும்..” என்றார்.
“இத மருந்து மாத்திரையில குணப்படுத்த முடியுமா டாக்டர்?” என மீண்டும் ஒரு கேள்வியைக் கேட்டாள் புவனா.
“இதமாதிரி அபூர்வமான பிரச்சனைக்கு எனக்கு தெரிஞ்சு மருந்து இல்லை. ஆப்ரேசன் செய்யவும் முடியாது. ஆனா இதுக்கு ஒரு தீர்வு இருக்கு?”
“என்ன தீர்வு டாக்டர்? எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுங்க செய்யுறேன்..” என்றாள் ஆர்வத்துடன்.
“தாய்ப்பால்.. இதுதான் இந்த பிரச்சனைக்கு தீர்வு..” என்றார்.
“என்ன டாக்டர் சொல்றீங்க? தாய்ப்பால் கொடுத்தா பிரச்சனை சரியாகிடுமா?” என்று புவனா கேட்க, “ஆமாம் மேடம். இந்த ஹார்மோன் பிரச்சனையை குணமாக்குற கார்போஹேட்ரேட்டும் அமினோ அமிலமும் தாய்ப்பால்லதான் இருக்கு. உங்க பையனுக்கு காலை மாலை ரெண்டு வேளையும் குறைஞ்சது 100 மில்லி அளவுக்காவது தாய்ப்பால் கொடுக்கனும். அதுவும் கறந்து ரொம்ப நேரம் ஆகிருக்கக்கூடாது. காற்று படாம தாய்ப்பால அப்படியே குடிக்கிறது இன்னும் நல்ல பலன் தரும்..” என்றார்.
டாக்டர் சொல்லி முடித்ததும் எப்படியும் தன் மகனின் பிரச்சனை குணமாகிவிடும் என்ற நம்பிக்கையோடு “சரி, நாங்க கிளம்புறோம் டாக்டர்..” என்று சொல்லிவிட்டு மருத்துவமனையிலிருந்து வீட்டுக்கு வந்தாள்.
வீட்டுக்கு வந்ததிலிருந்து, தன் மகனுக்கு தாய்ப்பாலை யாரிடம் கேட்டு பெறுவது? என்ற யோசனையிலேயே எந்நேரமும் இருந்தாள்.
அப்போது அவள் யோசனையில் தன் தோழி ஒருத்தியின் மகள் சமீபத்தில் குழந்தை பெற்றது தெரிய வந்தது. தாமதிக்காமல் நேரே அவள் வீட்டுக்கு சென்று அவளிடம் விஷயத்தை எல்லாம் சொல்ல அவளோ “புவனா, உனக்கு உதவி செய்ய ஆசைதான். ஆனா என் மகளுக்கு சுரக்குற தாய்ப்பால் அவ குழந்தைக்கே பத்த மாட்டேங்குதே.. இதுல உன் பையனுக்கு நீ 100 மில்லி கேட்குற? எப்படி முடியும் புவனா?” என்று சொல்லி மறுத்துவிட்டாள். பின்னர் அவளுக்கு தெரிந்த மற்ற இரண்டு இடங்களிலும் கேட்டுப் பார்க்க, அங்கேயும் இதே பதில்தான் கிடைத்தது.
இனி என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் வாடிய முகத்தோடு வீட்டுக்கு வந்தாள் புவனா. இரவு முழுவதும் அவளுக்கு தூக்கமே வரவில்லை.
40 வயதாகும் விதவைப் புவனாவுக்கு இருக்கும் ஒரே ஆதரவு அவள் மகன் சங்கர்தான். ஆனால் அவனோ தனக்கிருக்கும் இந்தப் பிரச்சனையால், தனக்கு ஆண்மை பறிபோய்விடுமோ என்ற பயத்தில், மிகுந்த மன உளைச்சலில் இருப்பதை பார்த்து அவளால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
எப்படியாவது இதற்கு ஒரு தீர்வு காண வேண்டும் என்று தீவிரமாக யோசிக்க ஆரம்பித்தாள் புவனா.
ஒரு மாதத்திற்கு பிறகு..
அன்று சங்கருக்கு செமஸ்டரின் கடைசி எக்ஸாம். எக்ஸாம் முடித்து மதியம் அவன் வீட்டுக்கு வந்தபோது, ரொம்பவும் சந்தோஷமாக புவனா அவனை வரவேற்றாள்.
“ஒரு மாத காலமாக தன் பிரச்சனைக்கு தீர்வு காண முடியாமல் கலையிழந்து போயிருந்த அம்மாவுக்கு இன்றைக்கு என்னவானது? எதற்காக இவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறாள்?” என்று, சங்கரால் தன் அம்மாவின் திடீர் மகிழ்ச்சிக்கான காரணத்தை புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை.
இதை தன் தாயிடமே கேட்டுவிடலாம் என்று அவன் நினைத்து முடிப்பதற்குள் “சங்கர், செமஸ்டர் லீவு எத்தனை நாளைக்குப்பா?” என்று கேட்டாள் புவனா.
“இருபது நாள் லீவும்மா..” என்ற சங்கர், புவனாவிடம் “அம்மா.. இன்னைக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கீங்களே.. என்னம்மா விஷயம்?” என்று கேட்டான்.
“அத அப்புறம் சொல்றேன் செல்லம்.. இப்போ நீ போய் ரெடியாகிட்டு வா.. அம்மா இன்னைக்கு வீட்ல சமைக்கல.. வெளிய போய் சாப்பிட்டுட்டு அப்படியே கோவிலுக்கு போய்ட்டு வரலாம்..” என்று சொன்ன புவனா தன் மகனைப் பார்த்து ஒரு வெட்கப் புன்னகையை வீசியபடியே தன் அறைக்குள் சென்றுவிட்டாள்.
சங்கருக்கு தன் கேள்விக்கு விடை கிடைக்காததால் தலையே வெடித்துவிடும்போல இருந்தது. “அம்மாவுக்கு என்னவாச்சு இன்னைக்கு? அவங்க நடவடிக்கையில ஏதோ ஒரு மாற்றம் தெரியுதே?” என்று மனதை போட்டுக் குழப்பிக்கொண்டு கோவிலுக்கு கிளம்பினான் சங்கர்.
அப்போது புவனா தன் அறையிலிருந்து வெளியே வர, அவளைப் பார்த்து சங்கர் ஒரு நிமிடம் உறைந்து போனான்.
விதவையான புவனா, அன்று புத்தம் புதிய ஊதா கலர் புடவை ஒன்றை கட்டியிருந்தாள். தலையில் கொஞ்சம் மல்லிகைப் பூவும் வைத்திருந்தாள். ஆனால் நெற்றியில் மட்டும் குங்குமம் இல்லை. அதற்கு பதிலாக கருப்பு நிற ஸ்டிக்கர் பொட்டு ஒன்றை வைத்திருந்தாள்.
தன் அப்பாவின் இறப்புக்கு பின் ஒரே வண்ணத்திலான காட்டன் புடவையை மட்டும் கட்டுக்கொண்டு, நெற்றியில் விபூதியை மட்டும் பூசிக்கொள்ளும் தன் அம்மா, இன்று இப்படி புதுப்பெண் போல ஜொலிப்பது, சங்கருக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது.
சங்கர் தன் அம்மாவை பார்த்து உறைந்துபோய் நிற்க, புவனா அவனிடம் “சங்கர், அம்மா இந்த புடவையில எப்படிடா இருக்கேன்..” என்று கேட்டாள்.
அதற்கு வார்த்தைகள் வராமல் திக்கித் தினறிய சங்கர் “சூப்பர்ம்மா.. உன்ன இந்த மாதிரி பாத்து எவ்ளோ நாளாச்சு..” என்று ஒருவழியாக வாய் குளறிய படி சொல்லி முடித்தான்.
அம்மாவை அந்த கோலத்தில் பார்த்ததற்கே அவனது சுன்னி தானாக விந்துவை வடிக்க ஆரம்பிக்க, அவன் ஜட்டி நனைய ஆரம்பித்தது.
தன் மகன் தன்னைப் பார்த்து உணர்ச்சிவசப்படுவதை உணர்ந்த புவனா, “சரி வாடா கிளம்பலாம்..” என்று அவன் கையைப் பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு வெளியே சென்றாள்.
வீட்டைப் பூட்டிவிட்டு தன் ஸ்கூட்டியை ஸ்டார்ட் செய்ய, சங்கர் அவள் பின்னால் இரண்டு பக்கமும் கால்போட்டு அமர்ந்துகொண்டான்.
புவனாக்கு வண்டி ஓட்ட தெரியும் என்றாலும், பெரும்பாலும் சங்கர்தான் அவளை பின்னால் அமரவைத்து வண்டியை ஓட்டிச் செல்வான். ஆனால் அன்று புவனா, அவனை உட்கார வைத்து ஓட்டிச் செல்ல, சங்கருக்கு நடப்பது எதுவும் புரியாமல் மண்டையே வெடித்துவிடும்போல இருந்தது.
அவன் ஒன்றும் பேசாமல் இருக்க புவனாவும் அமைதியாக வண்டியை ஓட்டினாள். அப்போது காற்றில் பறந்த புவனாவின் புடவை முந்தானை சங்கரின் முகத்தில் பட, அந்த புதுப்புடவையின் வாசம், தன் அம்மாவின் உடல் வாசனையோடு சேர்ந்து ஒரு புதுவித வாசனையுடன் அவன் மூக்கில் நுழைய மீண்டும் அவன் சுன்னி கசிய ஆரம்பித்தது.
அப்போதுதான் அம்மாவின் பின் பக்கத்தை பார்த்தான் சங்கர். அன்று புவனா, தன் பின்பக்க முதுகு நன்றாக தெரியும்படியாக ஒரு ஜாக்கெட்டை போட்டிருந்தாள். அதன் வழியாக அவளது வெண்ணை பூசிய பளிங்கு முதுகின் அழகு சங்கரின் கண்களை பறித்தது. அவ்வளவுதான் அவன் சுன்னி பைப்பைத் திறந்துவிட்டதுபோன்று வழவழவென்று வடிய ஆரம்பிக்க, சங்கர் தன் கவனத்தை திசை திருப்ப முகத்தை அங்கும் இங்கும் திருப்பிக்கொண்டான்.
இதையெல்லாம் சைடு மிரரில் அவ்வப்போது கவனித்துக்கொண்டே புவனா வண்டியை ஓட்டிக்கொண்டிருந்தாள். இருவரையும் சுமந்தபடியே ரோட்டில் சிட்டாக பறந்த வண்டி, சிறிது நேரத்தில் ஒரு ரெஸ்ட்டாரன்ட் முன்னால் நின்றது.
இருவரும் வண்டியிலிருந்து இறங்கி ரெஸ்டாரன்டின் உள்ளே சென்றார்கள். புவனா தன் குண்டிகள் குலுங்க குலுங்க நடந்து செல்வதை பார்த்து சங்கரின் தடி தூக்க ஆரம்பித்தது. இருந்தாலும் தன் அம்மாவை அப்படி ரசிக்கக்கூடாது என்று நினைத்து, தன் மனதை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு அவள் பின்னாலேயே நடந்து சென்றான்.
இருவரும் ஒரு டேபிளில் எதிரெதிரே அமர்ந்தார்கள். சங்கருக்கு தன் அம்மாவின் அழகை திருட்டுத்தனமாக ரசித்ததை நினைத்து ஒரே குற்ற உணர்வாக இருந்தது. அதனால் புவனாவுடன் எதுவும் பேசாமல் தலையைக் குனிந்தபடியே இருந்தான்.
வெய்ட்டரை அழைத்த புவனா மெனு கார்டை பார்த்து உணவை ஆர்டர் செய்துவிட்டு, தன் மகனிடம் “சங்கர்.. என்னடா ரொம்ப டல்லா இருக்க?” என்றாள்.
அவன் “ஒன்னுமில்லமா..” என்றான் தலையைக் குனிந்துகொண்டே.
“ஒன்னுமில்லன்னா அப்புறம் அம்மாவைப் பாக்க என்ன தயக்கம்? நிமிந்து அம்மாவை பாரு..” என்று புவனா சொன்னதும், சங்கர் கொஞ்சம் தயக்கமாகவே தன் தாயை நிமிர்ந்து பார்த்தான்.
அவன் முகத்தைக் கவனித்த புவனா “என்னடா, ஏன் இப்டி சோகமா இருக்க?” என்றாள்.
“ஒன்னுமில்லமா..” என்ற சங்கரின் பார்வை தானாக தன் அழகு அம்மாவின் சங்கு கழுத்தின் கீழே சென்றது. ஆனால் புவனாவோ மிக நேர்த்தியாக புடவை கட்டியிருந்ததால், அவன் கண்களுக்கு கவர்ச்சியாக எதுவும் புலப்படவில்லை. ஆனால் சங்கர் தன் மார்பை வெறித்துப் பார்ப்பதை புவனா கவனித்துக்கொண்டுதான் இருந்தாள்.
அதற்குள் வெய்ட்டர் புவனா ஆர்டர் செய்த உணவை கொண்டு வந்து தர, புவனா “சாப்பிடு சங்கர்..” என்றபடி தானும் சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.
ஆனால் சங்கர் சாப்பாட்டை கிளைத்துக்கொண்டிருக்க, அதைக் கவனித்த புவனா “நீ என்ன நினைக்கிறன்னு எனக்கு புரியுது சங்கர்.. என்னடா இன்னைக்கு அம்மா ரொம்ப வித்தியாசமா நடந்துக்கிறான்னுதானே நினைக்கிற? எல்லாம் நல்ல விஷயம்தான்.. கொஞ்சம் நேரம் பொறுத்துக்கோ, அப்புறம் உனக்கே எல்லாம் தெரியவரும்..” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே “ஆஆஆஆ..” என்று கத்தியபடி தன் இடது மார்பு பக்கம் பிடித்துக்கொண்டாள்.
அதைக் கண்ட சங்கர் அதிர்ந்துபோனான். உடனே இருக்கையிலிருந்து எழுந்தவன் அம்மாவிடம் வந்து “என்னம்மா ஆச்சு? நெஞ்சு வலிக்குதாம்மா? சீக்கிரம் வா, ஹாஸ்பிட்டல் போலாம்..” என்று பதற, புவனா “ஒன்னுமில்ல சங்கர்.. இது சாதாரண வலிதான்..” என்றாள்.
ஆனால் சங்கருக்கோ பயம் குறையவில்லை. “இல்லம்மா, நீ ஏதோ மறைக்கிற.. வா சீக்கிரம் ஹாஸ்பிட்டல் போலாம்..” என்று சொல்ல, அதற்குள் அவர்களைச் சுற்றி கூட்டம் கூடிவிட்டது.
“என்ன மேடம் ஆச்சு?” என்று ஒவ்வொருவராக கேள்வி கேட்க ஆரம்பிக்க, இனியும் இங்கே இருப்பது சரிபடாது என்று நினைத்த புவனா, உடனே சங்கரைக் கூட்டிக்கொண்டு ரெஸ்டாரண்டில் இருந்து வெளியே வந்தாள்.
பிறகு சங்கரை வண்டியில் ஏற்றிக்கொண்டு அருகே இருக்கும் ஒரு கோவிலுக்கு சென்றாள். தன் மகன் பெயரில் சாமிக்கு ஒரு அர்ச்சனை செய்துவிட்டு, இருவரும் சாமி கும்பிட்டுவிட்டு பிராகரத்தை ஒரு முறை சுற்றி வலம் வந்தார்கள்.
சங்கர் தனது கொஞ்சநஞ்ச பொறுமையையும் இழக்க ஆரம்பித்தான். அதனால் தன் அம்மாவை வழி மறித்து “அம்மா, என்னம்மா ஆச்சு உனக்கு? ஏன் இன்னைக்கு இப்படி பன்ற?” என்று கேட்க, புவனா சிரித்துக்கொண்டே “எல்லாம் உனக்குத்தான்டா செல்லம்.. உன் பிரச்சனை எல்லாம் கூடிய சீக்கிரம் தீரப்போகுது. அதுக்குத்தான் அந்த கடவுளுக்கு நன்றி சொல்ல கோவிலுக்கு வந்திருக்கேன்..” என்று சொல்ல, சங்கருக்கோ சந்தோஷத்தில் மனதுக்குள் ஆயிரம் மத்தாப்புகள் பூத்தது போல இருந்தது.
“என்னம்மா சொல்ற? என் பிரச்சனை தீரப்போகுதா?” என்று கேட்டான் ஆச்சர்யமாக.
“ஆமாடா செல்லம்..” என்று அவன் இரு கன்னத்தையும் கிள்ளினாள் புவனா.
“எப்படிமா? எனக்கு தினமும் ரெண்டு வேளை 100 மில்லி தாய்ப்பால் கொடுத்தாத்தான் இந்த பிரச்சனை சரியாகும்ன்னு டாக்டர் சொன்னாரே, அதுக்கு தாய்ப்பால் கிடைச்சிருச்சா?” என்று கேட்டான் சங்கர்.
“ஆமாடா செல்லம்..”
“என்னால நம்பவே முடியலம்மா.. யாருமா எனக்கு தாய்ப்பால் தரப்போறா?” என சங்கர் ஆச்சர்யமாக கேட்க, “நான்தான்டா..” என்று புவனா சொன்னதைக் கேட்டு சங்கர் அதிர்ந்துபோனான்.
புவனாவும் அவள் மகன் சங்கரும் மருத்துவமனையின் ரிசப்சனில் டாக்டர் எப்போது கூப்பிடுவார் என்று காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
அவர்கள் டோக்கன் வரும் நேரத்தில், டாக்டர் ஒரு எமர்ஜென்சி கேஸ் பார்ப்பதற்காக சென்றுவிட்டதால், கையில் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டோடு இருவரும் டாக்டருக்காக வெகுநேரமாக காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
புவனா ஒரு மாதிரியான பதட்டத்துடன் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டை ஒவ்வொரு பக்கமாக புரட்டிக்கொண்டிருந்தாள். அப்போது அவள் தோளில் சாய்ந்த அவள் மகன் சங்கர் “என்னம்மா, எனக்கு என்ன ஆச்சு?” என்றான் அப்பாவியாக.
“எனக்கு தெரியல சங்கர். ஆனா உனக்கு ஒன்னும் ஆகாதுடா.. அம்மா நான் இருக்கேன்ல..” என்று அவனை தன் தோளோடு சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டாள் புவனா.
அப்போது டாக்டர் ரூமிலிருந்து பெல் சத்தம் ஒலிக்க ஒரு நர்ஸ் வந்து “மேடம் நீங்க உள்ள போங்க..” என்று புவனாவை உள்ளே போகச் சொன்னாள்.
புவனாவும், சங்கரும் டாக்டர் கேபினுக்குள் சென்றார்கள். டாக்டர் கனிவான குரலுடன் “வாங்க மேடம்.. உட்காருங்க..” என்று சொல்ல, புவனா கை நடுக்கத்தோடு ரிப்போர்ட்டை டாக்டரிடம் கொடுத்துவிட்டு சேரில் அமர்ந்தாள். அவள் அருகிலேயே சங்கரும் அமர்ந்தான்.
டாக்டர் ரோலிங் சேரில் இடதும் வலதுமாக ஆடியபடியே அந்த ரிப்போர்ட்டின் ஒவ்வொரு பக்கத்தையும் படித்துக்கொண்டே வந்தார். புவனாவும் சங்கரும் அவர் முகத்தையே ஒரு வித படபடப்புடன் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தனர்.
ரிப்போர்ட் முழுவதையும் புரட்டிப் பார்த்த டாக்டர் அதை டேபிளில் வைக்க, புவனா டாக்டர் என்ன சொல்லப்போகிறார் என்ற பயத்தில் “என் பையனுக்கு என்னாச்சு டாக்டர்?” என்றாள்.
டாக்டர் முகமலர்ச்சியுடன் “நத்திங் டூ வொரி மேடம்.. லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனுக்கு பெரிசா ஒன்னும் ப்ராப்ளம் இல்ல..” என்றார்.
“அப்புறம் எதுக்கு சார் அவன் ஆண்குறியில இருந்து விந்து வடிஞ்சிக்கிட்டே இருக்கு?” என்று கேட்டாள்.
“மேடம் இதுமாதிரி பிரச்சனையெல்லாம் கோடியில ஒருத்தருக்குத்தான் இருக்கும். லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனோட விந்தகம் நல்ல உற்பத்தி நிலைமையிலதான் இருக்கு. ஆனா உற்பத்தியான விந்துவை சேர்த்து வைக்கிறது இல்லை. அதனாலதான் உற்பத்தியான விந்து தங்காம அவன் ஆண்குறி வழியா வடிஞ்சிருது..” என்றார்.
“இது எதனால சார்?” என டாக்டரிடம் கேட்டாள் புவனா.
“இதுக்கு ஒரே காரணம்தான் மேடம். வழக்கமா ஒரு ஆணோட ஆண்குறி சுயஇன்பம் மூலமாவோ இல்ல உடலுறவு மூலமாவோ உணர்ச்சி துண்டப்படும் போது, உடம்புல சில ஹார்மொன்ஸ் உற்பத்தியாகும். அதுதான் உச்சகட்ட நிலைமையில விந்தணுவை செமனோடு சேர்த்து வெளியே தள்ளிவிடும். ஆனா உங்க பையனுக்கு அப்படி அந்த தூண்டுதலும் இல்லாமலே ஹார்மோன்ஸ் உற்பத்தி ஆகிட்டு இருக்கு. அது எப்போலாம் உற்பத்தி ஆகுதோ, அப்போலாம் விந்து வெளியேறிட்டு இருக்கும்..” என்றார்.
“இத மருந்து மாத்திரையில குணப்படுத்த முடியுமா டாக்டர்?” என மீண்டும் ஒரு கேள்வியைக் கேட்டாள் புவனா.
“இதமாதிரி அபூர்வமான பிரச்சனைக்கு எனக்கு தெரிஞ்சு மருந்து இல்லை. ஆப்ரேசன் செய்யவும் முடியாது. ஆனா இதுக்கு ஒரு தீர்வு இருக்கு?”
“என்ன தீர்வு டாக்டர்? எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுங்க செய்யுறேன்..” என்றாள் ஆர்வத்துடன்.
“தாய்ப்பால்.. இதுதான் இந்த பிரச்சனைக்கு தீர்வு..” என்றார்.
“என்ன டாக்டர் சொல்றீங்க? தாய்ப்பால் கொடுத்தா பிரச்சனை சரியாகிடுமா?” என்று புவனா கேட்க, “ஆமாம் மேடம். இந்த ஹார்மோன் பிரச்சனையை குணமாக்குற கார்போஹேட்ரேட்டும் அமினோ அமிலமும் தாய்ப்பால்லதான் இருக்கு. உங்க பையனுக்கு காலை மாலை ரெண்டு வேளையும் குறைஞ்சது 100 மில்லி அளவுக்காவது தாய்ப்பால் கொடுக்கனும். அதுவும் கறந்து ரொம்ப நேரம் ஆகிருக்கக்கூடாது. காற்று படாம தாய்ப்பால அப்படியே குடிக்கிறது இன்னும் நல்ல பலன் தரும்..” என்றார்.
டாக்டர் சொல்லி முடித்ததும் எப்படியும் தன் மகனின் பிரச்சனை குணமாகிவிடும் என்ற நம்பிக்கையோடு “சரி, நாங்க கிளம்புறோம் டாக்டர்..” என்று சொல்லிவிட்டு மருத்துவமனையிலிருந்து வீட்டுக்கு வந்தாள்.
வீட்டுக்கு வந்ததிலிருந்து, தன் மகனுக்கு தாய்ப்பாலை யாரிடம் கேட்டு பெறுவது? என்ற யோசனையிலேயே எந்நேரமும் இருந்தாள்.
அப்போது அவள் யோசனையில் தன் தோழி ஒருத்தியின் மகள் சமீபத்தில் குழந்தை பெற்றது தெரிய வந்தது. தாமதிக்காமல் நேரே அவள் வீட்டுக்கு சென்று அவளிடம் விஷயத்தை எல்லாம் சொல்ல அவளோ “புவனா, உனக்கு உதவி செய்ய ஆசைதான். ஆனா என் மகளுக்கு சுரக்குற தாய்ப்பால் அவ குழந்தைக்கே பத்த மாட்டேங்குதே.. இதுல உன் பையனுக்கு நீ 100 மில்லி கேட்குற? எப்படி முடியும் புவனா?” என்று சொல்லி மறுத்துவிட்டாள். பின்னர் அவளுக்கு தெரிந்த மற்ற இரண்டு இடங்களிலும் கேட்டுப் பார்க்க, அங்கேயும் இதே பதில்தான் கிடைத்தது.
இனி என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் வாடிய முகத்தோடு வீட்டுக்கு வந்தாள் புவனா. இரவு முழுவதும் அவளுக்கு தூக்கமே வரவில்லை.
40 வயதாகும் விதவைப் புவனாவுக்கு இருக்கும் ஒரே ஆதரவு அவள் மகன் சங்கர்தான். ஆனால் அவனோ தனக்கிருக்கும் இந்தப் பிரச்சனையால், தனக்கு ஆண்மை பறிபோய்விடுமோ என்ற பயத்தில், மிகுந்த மன உளைச்சலில் இருப்பதை பார்த்து அவளால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
எப்படியாவது இதற்கு ஒரு தீர்வு காண வேண்டும் என்று தீவிரமாக யோசிக்க ஆரம்பித்தாள் புவனா.
(இந்த கதையில் வரும் பெயர்கள் அனைத்தும் கற்பனையே. இந்த கதையில் வரும் சம்பவங்கள் அனைத்தும், அறிவியலுக்கு அப்பாற்பட்ட கற்பனையாக உருவாக்கப்பட்ட சம்பவங்களாகும்.)
புவனாவும் அவள் மகன் சங்கரும் மருத்துவமனையின் ரிசப்சனில் டாக்டர் எப்போது கூப்பிடுவார் என்று காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
அவர்கள் டோக்கன் வரும் நேரத்தில், டாக்டர் ஒரு எமர்ஜென்சி கேஸ் பார்ப்பதற்காக சென்றுவிட்டதால், கையில் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டோடு இருவரும் டாக்டருக்காக வெகுநேரமாக காத்துக்கொண்டிருந்தனர்.
புவனா ஒரு மாதிரியான பதட்டத்துடன் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட்டை ஒவ்வொரு பக்கமாக புரட்டிக்கொண்டிருந்தாள். அப்போது அவள் தோளில் சாய்ந்த அவள் மகன் சங்கர் “என்னம்மா, எனக்கு என்ன ஆச்சு?” என்றான் அப்பாவியாக.
“எனக்கு தெரியல சங்கர். ஆனா உனக்கு ஒன்னும் ஆகாதுடா.. அம்மா நான் இருக்கேன்ல..” என்று அவனை தன் தோளோடு சேர்த்து அணைத்துக்கொண்டாள் புவனா.
அப்போது டாக்டர் ரூமிலிருந்து பெல் சத்தம் ஒலிக்க ஒரு நர்ஸ் வந்து “மேடம் நீங்க உள்ள போங்க..” என்று புவனாவை உள்ளே போகச் சொன்னாள்.
புவனாவும், சங்கரும் டாக்டர் கேபினுக்குள் சென்றார்கள். டாக்டர் கனிவான குரலுடன் “வாங்க மேடம்.. உட்காருங்க..” என்று சொல்ல, புவனா கை நடுக்கத்தோடு ரிப்போர்ட்டை டாக்டரிடம் கொடுத்துவிட்டு சேரில் அமர்ந்தாள். அவள் அருகிலேயே சங்கரும் அமர்ந்தான்.
டாக்டர் ரோலிங் சேரில் இடதும் வலதுமாக ஆடியபடியே அந்த ரிப்போர்ட்டின் ஒவ்வொரு பக்கத்தையும் படித்துக்கொண்டே வந்தார். புவனாவும் சங்கரும் அவர் முகத்தையே ஒரு வித படபடப்புடன் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தனர்.
ரிப்போர்ட் முழுவதையும் புரட்டிப் பார்த்த டாக்டர் அதை டேபிளில் வைக்க, புவனா டாக்டர் என்ன சொல்லப்போகிறார் என்ற பயத்தில் “என் பையனுக்கு என்னாச்சு டாக்டர்?” என்றாள்.
டாக்டர் முகமலர்ச்சியுடன் “நத்திங் டூ வொரி மேடம்.. லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனுக்கு பெரிசா ஒன்னும் ப்ராப்ளம் இல்ல..” என்றார்.
“அப்புறம் எதுக்கு சார் அவன் ஆண்குறியில இருந்து விந்து வடிஞ்சிக்கிட்டே இருக்கு?” என்று கேட்டாள்.
“மேடம் இதுமாதிரி பிரச்சனையெல்லாம் கோடியில ஒருத்தருக்குத்தான் இருக்கும். லேப் ரிப்போர்ட்படி உங்க பையனோட விந்தகம் நல்ல உற்பத்தி நிலைமையிலதான் இருக்கு. ஆனா உற்பத்தியான விந்துவை சேர்த்து வைக்கிறது இல்லை. அதனாலதான் உற்பத்தியான விந்து தங்காம அவன் ஆண்குறி வழியா வடிஞ்சிருது..” என்றார்.
“இது எதனால சார்?” என டாக்டரிடம் கேட்டாள் புவனா.
“இதுக்கு ஒரே காரணம்தான் மேடம். வழக்கமா ஒரு ஆணோட ஆண்குறி சுயஇன்பம் மூலமாவோ இல்ல உடலுறவு மூலமாவோ உணர்ச்சி துண்டப்படும் போது, உடம்புல சில ஹார்மொன்ஸ் உற்பத்தியாகும். அதுதான் உச்சகட்ட நிலைமையில விந்தணுவை செமனோடு சேர்த்து வெளியே தள்ளிவிடும். ஆனா உங்க பையனுக்கு அப்படி அந்த தூண்டுதலும் இல்லாமலே ஹார்மோன்ஸ் உற்பத்தி ஆகிட்டு இருக்கு. அது எப்போலாம் உற்பத்தி ஆகுதோ, அப்போலாம் விந்து வெளியேறிட்டு இருக்கும்..” என்றார்.
“இத மருந்து மாத்திரையில குணப்படுத்த முடியுமா டாக்டர்?” என மீண்டும் ஒரு கேள்வியைக் கேட்டாள் புவனா.
“இதமாதிரி அபூர்வமான பிரச்சனைக்கு எனக்கு தெரிஞ்சு மருந்து இல்லை. ஆப்ரேசன் செய்யவும் முடியாது. ஆனா இதுக்கு ஒரு தீர்வு இருக்கு?”
“என்ன தீர்வு டாக்டர்? எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுங்க செய்யுறேன்..” என்றாள் ஆர்வத்துடன்.
“தாய்ப்பால்.. இதுதான் இந்த பிரச்சனைக்கு தீர்வு..” என்றார்.
“என்ன டாக்டர் சொல்றீங்க? தாய்ப்பால் கொடுத்தா பிரச்சனை சரியாகிடுமா?” என்று புவனா கேட்க, “ஆமாம் மேடம். இந்த ஹார்மோன் பிரச்சனையை குணமாக்குற கார்போஹேட்ரேட்டும் அமினோ அமிலமும் தாய்ப்பால்லதான் இருக்கு. உங்க பையனுக்கு காலை மாலை ரெண்டு வேளையும் குறைஞ்சது 100 மில்லி அளவுக்காவது தாய்ப்பால் கொடுக்கனும். அதுவும் கறந்து ரொம்ப நேரம் ஆகிருக்கக்கூடாது. காற்று படாம தாய்ப்பால அப்படியே குடிக்கிறது இன்னும் நல்ல பலன் தரும்..” என்றார்.
டாக்டர் சொல்லி முடித்ததும் எப்படியும் தன் மகனின் பிரச்சனை குணமாகிவிடும் என்ற நம்பிக்கையோடு “சரி, நாங்க கிளம்புறோம் டாக்டர்..” என்று சொல்லிவிட்டு மருத்துவமனையிலிருந்து வீட்டுக்கு வந்தாள்.
வீட்டுக்கு வந்ததிலிருந்து, தன் மகனுக்கு தாய்ப்பாலை யாரிடம் கேட்டு பெறுவது? என்ற யோசனையிலேயே எந்நேரமும் இருந்தாள்.
அப்போது அவள் யோசனையில் தன் தோழி ஒருத்தியின் மகள் சமீபத்தில் குழந்தை பெற்றது தெரிய வந்தது. தாமதிக்காமல் நேரே அவள் வீட்டுக்கு சென்று அவளிடம் விஷயத்தை எல்லாம் சொல்ல அவளோ “புவனா, உனக்கு உதவி செய்ய ஆசைதான். ஆனா என் மகளுக்கு சுரக்குற தாய்ப்பால் அவ குழந்தைக்கே பத்த மாட்டேங்குதே.. இதுல உன் பையனுக்கு நீ 100 மில்லி கேட்குற? எப்படி முடியும் புவனா?” என்று சொல்லி மறுத்துவிட்டாள். பின்னர் அவளுக்கு தெரிந்த மற்ற இரண்டு இடங்களிலும் கேட்டுப் பார்க்க, அங்கேயும் இதே பதில்தான் கிடைத்தது.
இனி என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் வாடிய முகத்தோடு வீட்டுக்கு வந்தாள் புவனா. இரவு முழுவதும் அவளுக்கு தூக்கமே வரவில்லை.
40 வயதாகும் விதவைப் புவனாவுக்கு இருக்கும் ஒரே ஆதரவு அவள் மகன் சங்கர்தான். ஆனால் அவனோ தனக்கிருக்கும் இந்தப் பிரச்சனையால், தனக்கு ஆண்மை பறிபோய்விடுமோ என்ற பயத்தில், மிகுந்த மன உளைச்சலில் இருப்பதை பார்த்து அவளால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
எப்படியாவது இதற்கு ஒரு தீர்வு காண வேண்டும் என்று தீவிரமாக யோசிக்க ஆரம்பித்தாள் புவனா.
ஒரு மாதத்திற்கு பிறகு..
அன்று சங்கருக்கு செமஸ்டரின் கடைசி எக்ஸாம். எக்ஸாம் முடித்து மதியம் அவன் வீட்டுக்கு வந்தபோது, ரொம்பவும் சந்தோஷமாக புவனா அவனை வரவேற்றாள்.
“ஒரு மாத காலமாக தன் பிரச்சனைக்கு தீர்வு காண முடியாமல் கலையிழந்து போயிருந்த அம்மாவுக்கு இன்றைக்கு என்னவானது? எதற்காக இவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறாள்?” என்று, சங்கரால் தன் அம்மாவின் திடீர் மகிழ்ச்சிக்கான காரணத்தை புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை.
இதை தன் தாயிடமே கேட்டுவிடலாம் என்று அவன் நினைத்து முடிப்பதற்குள் “சங்கர், செமஸ்டர் லீவு எத்தனை நாளைக்குப்பா?” என்று கேட்டாள் புவனா.
“இருபது நாள் லீவும்மா..” என்ற சங்கர், புவனாவிடம் “அம்மா.. இன்னைக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கீங்களே.. என்னம்மா விஷயம்?” என்று கேட்டான்.
“அத அப்புறம் சொல்றேன் செல்லம்.. இப்போ நீ போய் ரெடியாகிட்டு வா.. அம்மா இன்னைக்கு வீட்ல சமைக்கல.. வெளிய போய் சாப்பிட்டுட்டு அப்படியே கோவிலுக்கு போய்ட்டு வரலாம்..” என்று சொன்ன புவனா தன் மகனைப் பார்த்து ஒரு வெட்கப் புன்னகையை வீசியபடியே தன் அறைக்குள் சென்றுவிட்டாள்.
சங்கருக்கு தன் கேள்விக்கு விடை கிடைக்காததால் தலையே வெடித்துவிடும்போல இருந்தது. “அம்மாவுக்கு என்னவாச்சு இன்னைக்கு? அவங்க நடவடிக்கையில ஏதோ ஒரு மாற்றம் தெரியுதே?” என்று மனதை போட்டுக் குழப்பிக்கொண்டு கோவிலுக்கு கிளம்பினான் சங்கர்.
அப்போது புவனா தன் அறையிலிருந்து வெளியே வர, அவளைப் பார்த்து சங்கர் ஒரு நிமிடம் உறைந்து போனான்.
விதவையான புவனா, அன்று புத்தம் புதிய ஊதா கலர் புடவை ஒன்றை கட்டியிருந்தாள். தலையில் கொஞ்சம் மல்லிகைப் பூவும் வைத்திருந்தாள். ஆனால் நெற்றியில் மட்டும் குங்குமம் இல்லை. அதற்கு பதிலாக கருப்பு நிற ஸ்டிக்கர் பொட்டு ஒன்றை வைத்திருந்தாள்.
தன் அப்பாவின் இறப்புக்கு பின் ஒரே வண்ணத்திலான காட்டன் புடவையை மட்டும் கட்டுக்கொண்டு, நெற்றியில் விபூதியை மட்டும் பூசிக்கொள்ளும் தன் அம்மா, இன்று இப்படி புதுப்பெண் போல ஜொலிப்பது, சங்கருக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது.
சங்கர் தன் அம்மாவை பார்த்து உறைந்துபோய் நிற்க, புவனா அவனிடம் “சங்கர், அம்மா இந்த புடவையில எப்படிடா இருக்கேன்..” என்று கேட்டாள்.
அதற்கு வார்த்தைகள் வராமல் திக்கித் தினறிய சங்கர் “சூப்பர்ம்மா.. உன்ன இந்த மாதிரி பாத்து எவ்ளோ நாளாச்சு..” என்று ஒருவழியாக வாய் குளறிய படி சொல்லி முடித்தான்.
அம்மாவை அந்த கோலத்தில் பார்த்ததற்கே அவனது சுன்னி தானாக விந்துவை வடிக்க ஆரம்பிக்க, அவன் ஜட்டி நனைய ஆரம்பித்தது.
தன் மகன் தன்னைப் பார்த்து உணர்ச்சிவசப்படுவதை உணர்ந்த புவனா, “சரி வாடா கிளம்பலாம்..” என்று அவன் கையைப் பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு வெளியே சென்றாள்.
வீட்டைப் பூட்டிவிட்டு தன் ஸ்கூட்டியை ஸ்டார்ட் செய்ய, சங்கர் அவள் பின்னால் இரண்டு பக்கமும் கால்போட்டு அமர்ந்துகொண்டான்.
புவனாக்கு வண்டி ஓட்ட தெரியும் என்றாலும், பெரும்பாலும் சங்கர்தான் அவளை பின்னால் அமரவைத்து வண்டியை ஓட்டிச் செல்வான். ஆனால் அன்று புவனா, அவனை உட்கார வைத்து ஓட்டிச் செல்ல, சங்கருக்கு நடப்பது எதுவும் புரியாமல் மண்டையே வெடித்துவிடும்போல இருந்தது.
அவன் ஒன்றும் பேசாமல் இருக்க புவனாவும் அமைதியாக வண்டியை ஓட்டினாள். அப்போது காற்றில் பறந்த புவனாவின் புடவை முந்தானை சங்கரின் முகத்தில் பட, அந்த புதுப்புடவையின் வாசம், தன் அம்மாவின் உடல் வாசனையோடு சேர்ந்து ஒரு புதுவித வாசனையுடன் அவன் மூக்கில் நுழைய மீண்டும் அவன் சுன்னி கசிய ஆரம்பித்தது.
அப்போதுதான் அம்மாவின் பின் பக்கத்தை பார்த்தான் சங்கர். அன்று புவனா, தன் பின்பக்க முதுகு நன்றாக தெரியும்படியாக ஒரு ஜாக்கெட்டை போட்டிருந்தாள். அதன் வழியாக அவளது வெண்ணை பூசிய பளிங்கு முதுகின் அழகு சங்கரின் கண்களை பறித்தது. அவ்வளவுதான் அவன் சுன்னி பைப்பைத் திறந்துவிட்டதுபோன்று வழவழவென்று வடிய ஆரம்பிக்க, சங்கர் தன் கவனத்தை திசை திருப்ப முகத்தை அங்கும் இங்கும் திருப்பிக்கொண்டான்.
இதையெல்லாம் சைடு மிரரில் அவ்வப்போது கவனித்துக்கொண்டே புவனா வண்டியை ஓட்டிக்கொண்டிருந்தாள். இருவரையும் சுமந்தபடியே ரோட்டில் சிட்டாக பறந்த வண்டி, சிறிது நேரத்தில் ஒரு ரெஸ்ட்டாரன்ட் முன்னால் நின்றது.
இருவரும் வண்டியிலிருந்து இறங்கி ரெஸ்டாரன்டின் உள்ளே சென்றார்கள். புவனா தன் குண்டிகள் குலுங்க குலுங்க நடந்து செல்வதை பார்த்து சங்கரின் தடி தூக்க ஆரம்பித்தது. இருந்தாலும் தன் அம்மாவை அப்படி ரசிக்கக்கூடாது என்று நினைத்து, தன் மனதை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு அவள் பின்னாலேயே நடந்து சென்றான்.
இருவரும் ஒரு டேபிளில் எதிரெதிரே அமர்ந்தார்கள். சங்கருக்கு தன் அம்மாவின் அழகை திருட்டுத்தனமாக ரசித்ததை நினைத்து ஒரே குற்ற உணர்வாக இருந்தது. அதனால் புவனாவுடன் எதுவும் பேசாமல் தலையைக் குனிந்தபடியே இருந்தான்.
வெய்ட்டரை அழைத்த புவனா மெனு கார்டை பார்த்து உணவை ஆர்டர் செய்துவிட்டு, தன் மகனிடம் “சங்கர்.. என்னடா ரொம்ப டல்லா இருக்க?” என்றாள்.
அவன் “ஒன்னுமில்லமா..” என்றான் தலையைக் குனிந்துகொண்டே.
“ஒன்னுமில்லன்னா அப்புறம் அம்மாவைப் பாக்க என்ன தயக்கம்? நிமிந்து அம்மாவை பாரு..” என்று புவனா சொன்னதும், சங்கர் கொஞ்சம் தயக்கமாகவே தன் தாயை நிமிர்ந்து பார்த்தான்.
அவன் முகத்தைக் கவனித்த புவனா “என்னடா, ஏன் இப்டி சோகமா இருக்க?” என்றாள்.
“ஒன்னுமில்லமா..” என்ற சங்கரின் பார்வை தானாக தன் அழகு அம்மாவின் சங்கு கழுத்தின் கீழே சென்றது. ஆனால் புவனாவோ மிக நேர்த்தியாக புடவை கட்டியிருந்ததால், அவன் கண்களுக்கு கவர்ச்சியாக எதுவும் புலப்படவில்லை. ஆனால் சங்கர் தன் மார்பை வெறித்துப் பார்ப்பதை புவனா கவனித்துக்கொண்டுதான் இருந்தாள்.
அதற்குள் வெய்ட்டர் புவனா ஆர்டர் செய்த உணவை கொண்டு வந்து தர, புவனா “சாப்பிடு சங்கர்..” என்றபடி தானும் சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.
ஆனால் சங்கர் சாப்பாட்டை கிளைத்துக்கொண்டிருக்க, அதைக் கவனித்த புவனா “நீ என்ன நினைக்கிறன்னு எனக்கு புரியுது சங்கர்.. என்னடா இன்னைக்கு அம்மா ரொம்ப வித்தியாசமா நடந்துக்கிறான்னுதானே நினைக்கிற? எல்லாம் நல்ல விஷயம்தான்.. கொஞ்சம் நேரம் பொறுத்துக்கோ, அப்புறம் உனக்கே எல்லாம் தெரியவரும்..” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே “ஆஆஆஆ..” என்று கத்தியபடி தன் இடது மார்பு பக்கம் பிடித்துக்கொண்டாள்.
அதைக் கண்ட சங்கர் அதிர்ந்துபோனான். உடனே இருக்கையிலிருந்து எழுந்தவன் அம்மாவிடம் வந்து “என்னம்மா ஆச்சு? நெஞ்சு வலிக்குதாம்மா? சீக்கிரம் வா, ஹாஸ்பிட்டல் போலாம்..” என்று பதற, புவனா “ஒன்னுமில்ல சங்கர்.. இது சாதாரண வலிதான்..” என்றாள்.
ஆனால் சங்கருக்கோ பயம் குறையவில்லை. “இல்லம்மா, நீ ஏதோ மறைக்கிற.. வா சீக்கிரம் ஹாஸ்பிட்டல் போலாம்..” என்று சொல்ல, அதற்குள் அவர்களைச் சுற்றி கூட்டம் கூடிவிட்டது.
“என்ன மேடம் ஆச்சு?” என்று ஒவ்வொருவராக கேள்வி கேட்க ஆரம்பிக்க, இனியும் இங்கே இருப்பது சரிபடாது என்று நினைத்த புவனா, உடனே சங்கரைக் கூட்டிக்கொண்டு ரெஸ்டாரண்டில் இருந்து வெளியே வந்தாள்.
பிறகு சங்கரை வண்டியில் ஏற்றிக்கொண்டு அருகே இருக்கும் ஒரு கோவிலுக்கு சென்றாள். தன் மகன் பெயரில் சாமிக்கு ஒரு அர்ச்சனை செய்துவிட்டு, இருவரும் சாமி கும்பிட்டுவிட்டு பிராகரத்தை ஒரு முறை சுற்றி வலம் வந்தார்கள்.
சங்கர் தனது கொஞ்சநஞ்ச பொறுமையையும் இழக்க ஆரம்பித்தான். அதனால் தன் அம்மாவை வழி மறித்து “அம்மா, என்னம்மா ஆச்சு உனக்கு? ஏன் இன்னைக்கு இப்படி பன்ற?” என்று கேட்க, புவனா சிரித்துக்கொண்டே “எல்லாம் உனக்குத்தான்டா செல்லம்.. உன் பிரச்சனை எல்லாம் கூடிய சீக்கிரம் தீரப்போகுது. அதுக்குத்தான் அந்த கடவுளுக்கு நன்றி சொல்ல கோவிலுக்கு வந்திருக்கேன்..” என்று சொல்ல, சங்கருக்கோ சந்தோஷத்தில் மனதுக்குள் ஆயிரம் மத்தாப்புகள் பூத்தது போல இருந்தது.
“என்னம்மா சொல்ற? என் பிரச்சனை தீரப்போகுதா?” என்று கேட்டான் ஆச்சர்யமாக.
“ஆமாடா செல்லம்..” என்று அவன் இரு கன்னத்தையும் கிள்ளினாள் புவனா.
“எப்படிமா? எனக்கு தினமும் ரெண்டு வேளை 100 மில்லி தாய்ப்பால் கொடுத்தாத்தான் இந்த பிரச்சனை சரியாகும்ன்னு டாக்டர் சொன்னாரே, அதுக்கு தாய்ப்பால் கிடைச்சிருச்சா?” என்று கேட்டான் சங்கர்.
“ஆமாடா செல்லம்..”
“என்னால நம்பவே முடியலம்மா.. யாருமா எனக்கு தாய்ப்பால் தரப்போறா?” என சங்கர் ஆச்சர்யமாக கேட்க, “நான்தான்டா..” என்று புவனா சொன்னதைக் கேட்டு சங்கர் அதிர்ந்துபோனான்.
- Next page: Update 02
