Update 09
சங்கரின் முகம் மாறியதை தேவி கவனித்தாள். ஆனால் தேவி அதைப்பற்றி பெரிதாக நினைத்துக்கொள்ளவில்லை.
தேவியும், அவன் அம்மா புவனாவும் ஒருவருக்கொருவர் பேசி சிரித்துக்கொண்டு இருந்தனர். அப்போது தேவி அடிக்கடி புவனாவை “ஏய் பால் மாடு..”, “சீசீசீ.. போடி பால் மாடு..” என்று செல்லமாக செல்லப் பெயர் வைத்து அழைக்க, சங்கருக்கு நேற்றிலிருந்து கண்ட காட்சிகள் எல்லாம் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக மனதுக்குள் வந்துபோனது.
தன் அம்மாவின் பால் நிரம்பிய முலைகள், பால்காரன் மாட்டின் காம்பிலிருந்து பால் கறந்தது, “விட்டா அவள குனியவச்சு மொலையில பால் கறந்துடுவ போல..” என்று மண்டபத்தில் பேசிக்கொண்டது, இப்போது தன் அம்மாவை தேவி “பால் மாடு” என்று அழைப்பது என்று வரிசையாக இந்த விஷயங்கள் திரும்ப திரும்ப சங்கரின் மண்டையைப் போட்டுக் குடைந்துகொண்டிருந்தது.
அந்த குழப்பத்தில் இருந்த சங்கர், உடனே தன் அறைக்குச் சென்று மெத்தையில் படுத்தபடி யோசித்துக்கொண்டிருந்தான். யோசனையில் அப்படியே தூங்கியும் போனான்.
அவன் கண் திறக்கும்போது வீட்டின் சமையலறையிலிருந்து கமகமவென்று நெய் மணம் வீசிக்கொண்டிருந்தது. சங்கர் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து மணியைப் பார்த்தான். மணி மாலை 4.
முந்தைய இரவு மண்டபத்தில் சரியாக தூங்காததால், பகலில் அவ்வளவு நேரம் அசந்து தூங்கியிருந்தான் சங்கர். கண்களை தேய்த்துக்கொண்டு எழுந்த சங்கர், பாத்ரூம் சென்று முகத்தை கழுவ, மீதியிருந்த தூக்கக் கலக்கமும் கலைந்து புத்துணர்வாக இருந்தது சங்கருக்கு.
உடனே கமகமவென வாசம் வருமளவுக்கு அம்மா சமையலறையில் என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறாள் என்று பார்க்க, சமையலறைக்குள் சென்றான் சங்கர்.
அங்கே புவனாவும், தேவியும் ஒன்றாக சேர்ந்து அடுப்பில் மும்முரமாக வேலையில் இருந்தார்கள். “ஏய் நல்ல வாசம் வருதுப்பா..” என்று தேவி சொல்ல, “ம்ம்ம்.. கொதிச்சது போதுமா? இறக்கிடலாமா?” என்று புவனா தேவியிடம் கேட்டாள்.
“ம்ம்ம்.. போதும்ப்பா.. அடுப்பை ஆஃப் பண்ணிடு..” என்று தேவி சொன்னதும், புவனா அடுப்பை அணைத்தாள்.
சங்கர் சமையலறைக்குள் வந்தது கூட தெரியாமல், தோழிகள் இருவரும் அப்படி என்ன செய்கிறார்கள் என்று தெரிந்துகொள்ள “ம்க்கும்..” என்று தொண்டையைச் செருமினான் சங்கர்.
உடனே தேவியும், புவனாவும் ஒன்றாக திரும்பிப் பார்த்தார்கள். சங்கரைப் பார்த்ததும் தேவி “வாடா செல்லம் தூங்கி எழுந்திருச்சிட்டியா?” என்று கொஞ்சலாக கேட்டதும், சங்கருக்கு தேவி எதற்காக தன்னை அப்படி அழைக்கிறாள் என்று புரியவில்லை.
இருந்தாலும் வீட்டுக்கு அழையா விருந்தாளி போல வந்திருக்கும் தேவி சொன்னதைப் பற்றி தெரிந்துகொள்ள அவனுக்கு விருப்பமில்லை. அதனால் “என்னம்மா.. வாசம் கமகமன்னு இருக்கு? என்ன ஸ்பெசல்?” என்றான் சங்கர்.
சங்கர் தன் அம்மா புவனாவிடம் கேட்க, “ம்ம்ம்.. அதுவா? ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து பால் பாயாசம் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கோம்..” என்று தேவி பதில் சொன்னாள்.
அப்போது புவனா “சரி சரி.. வாங்க பாயாசம் சாப்பிடலாம்..” என்று சொல்லி பால் பாயாசத்தை மூன்று கப்களில் ஊற்றினாள். பாயாசத்தின் மீது துருவி வைத்த முந்திரியை போட்டு, ஒரு ஸ்பூனையும் அதில் வைத்து, சங்கருக்கும் தேவிக்கும் கொடுத்துவிட்டு தானும் ஒரு கப்பை எடுத்துக்கொண்டாள்.
மூவரும் ஒன்றாக அமர்ந்து பாயாசத்தை சாப்பிட ஆரம்பித்தார்கள். சங்கர் ஸ்பூனில் பாயாசத்தை எடுத்து சாப்பிட்டு பார்த்தான். அதன் சுவை அபாரமாக இருக்க “அம்மா.. பாயாசம் சூப்பர்..” என்று சொன்னான்.
புவனா சிரித்தபடி “பாயாசத்தை செஞ்சது தேவி.. உன் பாராட்டை அவளுக்கு சொல்லு..” என்று சொன்னாள். சங்கரும் “பாயாசம் சூப்பர் ஆண்ட்டி..” என்றான்.
“ம்ம்ம்.. இது சாதாரண பால் பாயாசம் இல்ல சங்கர்.. தாய்ப்பால் பாயாசம்..” என்று சொல்ல, சங்கருக்கு என்ன நடந்திருக்கும் என்று புரிந்தது.
“ஆமாடா சங்கர்.. தேவி என் முலையில இருந்து பால் கறந்து இந்த தாய்ப்பால் பாயாசம் பண்ணிருக்கா..” என்று வெட்கத்தோடு சொன்னாள் புவனா.
தன் அம்மாவின் முலையிலிருந்து பாலைக் கறந்து தேவி பால் பாயாசம் செய்திருக்கிறாள் என்று தெரிந்ததும், இதுமாதிரி தன் அம்மாவின் தாய்ப்பாலிலிருந்து செய்த பாயாசத்தை சாப்பிட எத்தனை பேருக்கு பாக்கியம் கிடைக்கும் என்று சங்கருக்கு சந்தோஷமாக இருந்தாலும், தனக்கு மட்டுமே சொந்தமாக நினைக்கும் தன் அம்மாவின் முலையையும், முலைப்பாலையும் வேறு ஒருத்தி திடீரென வந்து சொந்தம் கொண்டாடுவதைப் போல உணர்ந்தான் சங்கர்.
அதனால் பாயாசத்தை அமைதியாக குடித்த முடித்த சங்கர், தன் அம்மாவை தனியாக அழைத்துக்கொண்டு போய் “அம்மா.. தேவி ஆண்ட்டி எதுக்காக இங்க வந்திருக்காங்க. இன்னைக்கு காலையில இருந்து நான் உங்கிட்ட பால்கூட குடிக்கலை. ஆனா அவங்க உன் முலையில இருந்து பால் கறந்து பால் பாயாசம் பண்ணிருக்காங்க. இப்போ நான் எப்படி பால் குடிக்கிறது?” என்று தன் மனதில் இருப்பதை தன் அம்மாவிடம் ஒரே மூச்சில் கொட்டித் தீர்த்தான்.
சங்கர் சொன்னதை அமைதியாக கேட்டுக்கொண்டிருந்த புவனா, சிரித்தாள். இப்போ உனக்கு என்ன பிரச்சனை செல்லம்? தேவி நம்ம வீட்டுக்கு வந்தது உனக்கு பிடிக்கலையா? இல்ல அம்மா முலையில இருந்து பால் கறந்தது பிடிக்கலையா?” என்றாள் புவனா.
“ரெண்டும்தாம்மா.. உன் முலைகூட விளையாட நான் பல கற்பனைகள் செஞ்சு வச்சிருக்கேன். தேவி ஆண்ட்டி இங்க இருந்தா நாம எப்படி அதை விளையாட முடியும்? அது மட்டும் இல்லாம, எனக்கு ஒரு நாளைக்கு ரெண்டு வேளை பால் தரனும்ன்னு டாக்டர் சொல்லிருக்காங்கல்ல? இப்போ உன் பாலை எல்லாம், பாயாசம் செய்றேன், பால்கோவா செய்றேன்னு தேவி ஆண்ட்டியே கறந்துட்டா அப்புறம் எனக்கு எப்படி பால் இருக்கும்?” என்றான் சங்கர்.
“ஓஓஓஓ.. இதுதான் உன் பிரச்சனையா?” என்று தன் மகனை மார்போடு அணைத்துக்கொண்டாள் புவனா. தேவியின் மீது இருந்த கோபமெல்லாம், தன் அம்மாவின் மார்பில் சாய்ந்துகொண்டவுடன் பறந்து போனது.
அப்போது புவனா “செல்லம்.. என் உலகமே நீதான். அப்படியிருக்கும்போது நான் உன்ன பத்தி யோசிக்காம இதெல்லாம் செய்வேனா?” என்று சொன்னாள் புவனா.
சங்கர் புவனாவின் வார்த்தைகளுக்கு அர்த்தம் விளங்காமல், அவளைப் பார்த்தான்.
“இன்னைக்கு ராத்திரி உனக்கு பால் கிடைக்கும்.. இப்போதைக்கு இத மட்டும்தான் அம்மா சொல்லுவேன்..” என்று புவனா சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.
சங்கருக்கு ஒன்றும் விளங்கவில்லை. ராத்திரிக்கு இன்னும் சில மணி நேரங்களே இருக்கிறது. அம்மா சொன்ன வார்த்தைகளுக்கான அர்த்தமும் அப்போது தெரிந்துவிடும் என்று அமைதியானான் சங்கர்.
இரவை நோக்கி நேரம் நகர நகர சங்கருக்கு மனம் அவன் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை. அம்மா கொடுத்த சஸ்பென்ஸால் அவன் மனது அங்கும் இங்கும் அலைபாய்ந்து கொண்டிருந்தது.
மணி இரவு 8ஐ தாண்டியிருக்க, புவனா சங்கரை அழைத்தாள். சங்கர் புவனாவின் அறைக்குச் செல்ல, உள்ளே தேவியும் இருப்பதை பார்த்து சங்கருக்கு அவள் மீது கோபம் வந்தது.
இருந்தாலும் அதை வெளிக்காட்டாமல் அம்மாவின் அருகே சென்று அமர்ந்தான். மகனை இழுத்து தன்னோடு அழைத்துக்கொண்ட புவனா, “சங்கர், அம்மா முலையில நீ குடிக்கிற அளவுக்கு பால் சுரக்கலைடா.. அதனால இன்னைக்கு தேவி உனக்கு பால் வருவா..” என்று சொல்லியதும், சங்கர் ஆச்சர்யத்தில் என்ன பேசுவது என்று தெரியவில்லை.
சில வினாடிகளுக்கு பிறகு “என்னம்மா சொல்ற? தேவி ஆண்ட்டிக்கு எப்படி?” என்று கேட்டான்.
“அத நான் சொல்றேன்டா செல்லம்..” என்று தேவி சொல்லியதும், சங்கர் அவளைத் திரும்பிப் பார்த்தான்.
“அன்னைக்கு கோவிலுக்கு பின்னாடி, உன் அம்மா முலையில நான் பால் குடிக்கும்போது, எனக்கும் இதமாதிரி பால் குடுக்குற பாக்கியம் இல்லையேன்னு நினைச்சு வருத்தப் பட்டேன். அதைக் கவனிச்ச உன் அம்மா புவனா, “ஏன்டி ஒரு மாதிரி இருக்க?” என்று கேட்டா.
நான் “ஒன்னுமில்லை..”ன்னு சொன்னாலும், உன் அம்மா வற்புறுத்திக் கேட்டதும் என்னால எதையும் மறைக்க முடியல. “புவனா.. தோளுக்கு மேல வளர்ந்த பையனுக்கு கூட நீ பால் குடுக்கிற. ஆனா, எனக்கோ ஆண்டவன் இதுவரைக்கும் ஒரு குழந்தைய கூட வயித்துல குடுக்கல. என் வாழ்க்கையில எனக்கு இதமாதிரி பால் குடுக்குற சுகம் கிடைக்காமலே போயிடுமோன்னு கவலையா இருக்குடி..”ன்னு என் கவலையை உன் அம்மாகிட்ட சொன்னேன்.
அதுக்கு உன் அம்மா “வயித்துல பத்து மாசம் சுமந்து பெத்தாத்தான் பிள்ளையா? இனி சங்கர் எனக்கு மட்டும் மகன் கிடையாது உனக்கும்தான்..”ன்னு சொன்னா. புவனா சொன்னதோட அர்த்தம் எனக்கு புரிஞ்சுது. எனக்கும் அது சம்மதம்தான்.
அதனால நான் “ஏய் புவனா, எனக்கும் சங்கருக்கு பால் குடுக்க ஆசையா இருக்குடி.. உன் முலையில நீ பால் சுரக்க வச்சன்ன கொஞ்சம் சொல்லுடி..”ன்னு கேட்டேன்.
அதுக்கு உன் அம்மா “அப்படி எடுத்தோம் கவுத்தோம்ன்னு எதையும் செய்ய முடியாது தேவி. முதல்ல நான் டாக்டர் ஹேமமாலினியைப் போய்ப் பாரு. அப்புறம் உன் மாருலயும் பால் ஊறும்..”ன்னு சொன்னா.
அப்புறம், உன்னையும், உன் அம்மாவையும் கார் ஏத்தி வழியனுப்பி வச்சுட்டு, அன்னைக்கே டாக்டர் ஹேமமாலினியைப் போய்ப் பாத்தேன். என் ஆசைப்படியே என் மாருலயும் பால் ஊற வச்சுட்டாங்க அந்த டாக்டர்..” என்று சொல்லி முடித்தாள் தேவி.
சங்கருக்கு தான் காண்பதா கனவா இல்லை நனவா? என்று நினைக்கத் தோன்றியது. தன் ஒருவனுக்கு பால் கொடுக்க, இரண்டு பெண்கள் தங்கள் முலைகளில் பால் சுரக்க வைத்திருப்பதை நினைத்து அவனுக்கு வார்த்தைகள் வரவில்லை.
பிறகு தேவியை நினைத்து உணர்ச்சிவசப்பட்ட சங்கர் “என்னை மன்னிச்சிடுங்க ஆண்ட்டி. நீங்க என் வீட்டுக்கு வந்தது இதுக்காகத்தான்னு தெரியாம உங்களை தப்பா நினைச்சுட்டேன்..” என்றான்.
“அதனால என்ன செல்லம்? நீயும் என் பையன்தான்.. இதுக்கு எதுக்கு மன்னிப்பெல்லாம்..” என்ற தேவி, சங்கரை தன் மார்போடு சாய்த்துக்கொண்டாள்.
தேவியின் பால் நிரம்பிய கனத்த உருண்டைகள் ரெண்டும் சங்கரின் மார்பில் நசுங்க, சங்கருக்கு உடல் ரோமங்கள் சிலிர்த்துக்கொள்ள ஆரம்பித்தன.
அப்போது சங்கர் “அம்மா.. தேவி ஆண்ட்டி என்னை மகனா ஏத்துக்கிட்டாங்க. அதனால நான் இனி அவங்களை ஆண்ட்டின்னு கூப்பிட விரும்பல.. அதனால அவங்களை சித்தின்னு கூப்பிடட்டுமா?” என்று புவனாவிடம் கேட்டான்.
“உன் இஷ்டம்டா செல்லம்..” என்று அம்மா புவனாவும், தேவி சித்தியும் கோரஸாக சொன்னார்கள்.
உடனே சங்கர் “சித்தி எனக்கு எப்படி பால் கொடுக்கப் போறிங்க?” என்றான் சங்கர். “ம்ம்ம்ம்ம்..” என்று யோசித்தவள் “என் பையனுக்கு எப்படி பால் குடிக்கனும்ன்னு தோணுதோ, அப்படியே பால் தரேன்..” என்றாள் தேவி.
சங்கர் தன் சித்தியின் முலையில் முதல் முதலாக பால் குடிக்கப்போவது அவளுக்கு வாழ்நாள் முழுவதும் மறக்க முடியாத நினைவாக இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தான். அதனால் “சித்தி.. நான் இன்னைக்கு குழந்தை மாதிரி பால் குடிக்கிறேன். நீங்க என்னை உங்க மடியில போட்டு, குழந்தைக்கு பால் குடிக்கிறமாதிரி பால் குடுங்க..” என்றான் சங்கர்.
சங்கர் இப்படி சொன்னதும், தேவிக்கு தலைகால் புரியவில்லை. உடனே சந்தோஷத்தில் திளைத்த தேவி, “என் தங்கமே.. இப்பவே உனக்கு பால் தரேன்..” என்று சொல்லி, கட்டிலில் சம்மனம் போட்டு அமர்ந்தாள்.
அதற்குள் சங்கர் குழந்தையைப் போல உட்கார்ந்து கொண்டு, “க்குவா.. க்குவா..” என்று குழந்தையைப் போல அழ ஆரம்பித்தான். சங்கரின் செய்கையை தேவியும் புரிந்துகொண்டாள்.
உடனே “அச்சச்சோ.. என் செல்லக் குட்டிக்கு பசிக்குதா? என் கன்னுக் குட்டிக்கு பசிக்குதா?” என்று சங்கரைக் கொஞ்சிய தேவி, “வாடா செல்லம்.. வா வா.. பால் குடிக்கலாம்..” என்றபடி சங்கரை தன் மடியில் படுக்க வைத்தாள்.
பின்னர் தன் மாராப்பை விலக்கி, தன் ஜாக்கெட்டின் கொக்கிகள் இரண்டை கீழிருந்து மேலாக கழட்டி, தன் இடது பக்க முலையை முக்கால்பாகம் வெளியே கொண்டு வந்து, சங்கரின் தலைக்கு கீழாக கையைக் கொடுத்து, அவன் முகத்தை தன் முலைக்கு நேராக கொண்டு வர, சங்கர் தலையைத் திருப்பி அவள் முலையைப் பார்த்தான்.
உடனே புவனா “சரி சரி.. அழாம பால் குடி.. பால் குடி..” என்றபடி சங்கரின் உதட்டில் தன் முலைக்காம்பை உரச, சங்கர் தேவியின் முலைக்காம்பை உதடுகளால் கவ்வி உறிஞ்ச ஆரம்பித்தான்.
சங்கர் ஒரு குழந்தை போல தன் முலையில் வாய் வைத்ததும், தேவிக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவள் முலையில் ஒரு குழந்தைப் போல பாலை உறிஞ்சிக்குடிக்க, தேவி கண்கள் மூடி பெண்மையின் வரத்தை உணர ஆரம்பித்தாள்.
நடப்பதையெல்லாம் கண் இமைக்காமல் ஆச்சர்யத்தோடு பார்த்துக்கொண்டிருந்த புவனாவுக்கு ஆனந்தத்தில் கண்கள் கலங்கியது. கண்களின் ஓரமாக வழிந்த கண்ணீரை துடைத்துக்கொண்டு, நடப்பதை வேடிக்கை பார்த்தாள் புவனா.
சங்கர், தன் சித்தி தேவிக்கு சிலிர்ப்பூட்ட நினைத்து அவ்வப்போது அவள் முலைக்காம்பை லேசாக கடித்தான். அப்போது அவள் “டேய் செல்லம்.. கடிக்காம பால் குடி..” என்று அன்பாக கடிந்து கொண்டது, புவனாவுக்கு சங்கரின் குழந்தைப் பருவ ஞாபகங்களை நினைவூட்டியது. குழந்தையில் சங்கர் அம்மாவின் முலையில் பால் குடிக்கும்போது லேசாக கடித்துவிட்டால், இதுபோன்றுதான் செல்லமாக திட்டுவாள். உடனே சங்கர், கலகலவென்று சிரித்துவிட்டு, மீண்டும் அப்படியே செய்வான்.
அதேநேரம், தேவியும் சங்கரின் முலை விளையாட்டில் சிலிர்த்துப் போனாள். ஆனால் புவனாவைப் போல இல்லாமல், தேவிக்கு பால் உடனே வற்றிவிட, சங்கர் பாலை உறிஞ்சுவதை நிறுத்தி, மீண்டும் “க்குவா.. க்குவா..” என்று அழ ஆரம்பித்தான்.
சங்கர் இப்படி செய்வது பற்றி தேவிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. உடனே புவனா “ஏய் உன் மாருல பால் தீர்ந்துபோயிருக்கும் அந்த மாருல பால் கொடு..” என்று சொல்ல, தேவி தன் வலது முலையை வெளியே எடுத்து, சங்கரின் முகத்துக்கு நேராக கொண்டு வர, சங்கர் அவள் முலைக் காம்பைக் கவ்வி உறிஞ்ச ஆரம்பித்தான்.
பால் குடிக்கும் போது சங்கரின் சின்னச் சின்ன கடித்தல், இழுத்தல் போன்ற செல்லச் சில்மிஷங்களால் தேவிக்கு பேரானந்தமாக இருந்தது. சங்கரும் முதல் முறை என்பதால் தன் வாலிபச் சீண்டல்களை தவிர்த்து நல்லப் பிள்ளையாக பால் குடித்தான்.
ஆனால் சித்தியின் மல்கோவா முலைகளில் தன் செல்லச் சீண்டல்களை அதோடு நிறுத்திக்கொள்ள அவன் மனது தயாராக இல்லை. அடுத்த முறையிலிருந்து அவள் முலையில் தன் அம்மாவின் முலையோடு விளையாடியதைப் போல பலப் பல விளையாட்டுகளை விளையாடவேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டான்.
தேவியின் இரண்டு முலைகளிலும் வயிறு நிறைய பால் குடித்த பிறகு, சங்கர் அவள் காம்பிலிருந்து வாயை எடுத்தான். சங்கர் வாயை எடுத்ததும், தேவி தன் ஜாக்கெட்டை சரிசெய்து கொண்டாள்.
பின்னர் “ஏய் புவனா.. நீ சங்கருக்கு தினமும் இப்படித்தான் பால் தருவியா?” என்று கேட்டாள்.
உடனே சங்கரும், புவனாவும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டு கள்ளச்சிரிப்பு சிரித்துக்கொண்டனர். பிறகு புவனா “ஏய் தேவி.. அதெல்லாம் போகப் போக நீயே புரிஞ்சுக்குவ..” என்று சொல்ல, தேவி, புவனா என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்று புரியாமல் விழித்தாள்.
ஆனால் தேவியின் மனதோ எதுவாக இருந்தாலும் அதை அனுபவித்துப் பார்த்துவிட வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டது.
பால் கொடுத்து முடித்ததும், அனைவரும் படுக்கத் தயாரானார்கள். வழக்கமாக புவனாவும், சங்கரும் கட்டிலில் படுத்துக்கொள்வார்கள். ஆனால் இன்று தேவி இருக்கிறாள். அதனால் சங்கரை தன் அறையில் படுத்துக்கொள்ளச் சொன்னாள் புவனா. பிறகு தேவியும், புவனாவும், புவனாவின் அறையில் கட்டிலில் படுத்துக் கொண்டனர்.
அப்போது தேவி புவனாவை அணைத்து, அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு “ரொம்ப தேங்க்ஸ்டி.. இது மாதிரி ஒரு அனுபவத்தைக் குடுத்ததுக்கு..” என்றாள்.
“பரவால்லடி.. உனக்காக இதக்கூட செய்ய மாட்டேனா?” என்றாள் புவனா.
இப்படியே பேசிக்கொண்டே இருவரும் தூங்கிப்போயினர். அன்றைய இரவு மூவருக்கும் சுகமாக இரவாகவே இருந்தது.
மறுநாள் பொழுது இனிதாக ஆரம்பித்தது. அன்று சங்கரின் வீட்டில் இருந்த இரண்டு பெண்களும், ஒருவருக்கொருவர் உதவி செய்து கொண்டு மளமளவென்று காலை நேர வேலைகளை முடித்தார்கள்.
சங்கரும் கல்லூரிக்கு தயாராகிக் கொண்டிருக்க தேவி அவனை சாப்பிட அழைத்தாள். ஆனால் சங்கரோ, தன் அறையில் வைத்து எதையோ வேகவேகமாக எழுதிக்கொண்டு இருந்தான்.
தேவி அதைப் பார்த்துவிட்டு வந்து, சமையலறையில் வேலையாக இருந்த புவனாவிடம் சொல்ல, புவனா சங்கர் என்ன செய்கிறான் என்று பார்க்க அவனது அறைக்குள் செல்வதற்குள், சங்கரே கையில் ஒரு வெள்ளைத் தாளுடன் வெளியே வந்தான்.
அதைப் பார்த்த புவனா “என்னடா செல்லம்? கையில என்ன பேப்பர்?” என்று கேட்டாள்.
“அம்மா.. இது லீவ் லெட்டர்.. நான் பத்து நாள் லீவ் போடப் போறேன்..” என்றான் சங்கர்.
அதைக் கேட்டதும் “எதுக்குடா பத்து நாள் லீவு?” என்றாள் புவனா.
“அம்மா.. நான் காலேஜ் போனாலும் உன் நினைவாவே இருக்கு. அதக்கூட சமாளிச்சிடுவேன். ஆனா இப்போ தேவி சித்தியும் இருக்காங்க.. அதனால எனக்கு காலேஜ்ல எந்த வேலையும் ஓடாது.. சும்மா காலேஜ் போய் நடத்துற பாடத்தை கவனிக்காம கனவு காணுறத விட, வீட்டுல இருந்து அம்மாகிட்டயும், சித்திகிட்டயும் பால் குடிச்சிக்கிட்டே படிக்கலாம்..” என்றான் சங்கர்.
சங்கர் சொன்னதை புவனா ஏற்றுக்கொண்டாள். ஆனால் தேவி அதை மறுத்தாள். “சங்கர், நீ எனக்காக உன்னோட படிப்பை கெடுத்துக்காதே..” என்று அக்கறையோடு சொன்னாள்.
“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல சித்தி.. இந்த செமஸ்டர் அப்படி ஒன்னும் கஷ்டம் இல்ல.. நான் எப்படியும் பாஸ் ஆகிடுவேன். ஆனா உங்க முலையில பால் குடிக்க இதுமாதிரி இன்னொரு சான்ஸ் எனக்கு கிடைக்காது..” என்றான்.
சங்கரின் வார்த்தைகள் ஏற்றுக்கொள்ளும்படியாக இருந்தாலும் தேவிக்கு அதில் இஷ்டமில்லை. ஆனால் சங்கர் தன் முடிவில் பிடிவாதமாக இருந்தான். அதனால் தேவியும் இறுதியாக சங்கரின் முடிவுக்கு சம்மதித்தாள்.
உடனே சங்கர் “சரி.. நான் காலேஜ்க்கு கிளம்பனும்.. இன்னைக்கு யார் எனக்கு பால் குடுக்குறிங்க?” என்று சொல்லவும், புவனாவும் தேவியும் ஒன்றாக தங்களது சேலை முந்தானையைச் சரிய விட்டனர்.
அம்மா மற்றும் சித்தி இருவரின் பால் முலைகளும் ஜாக்கெட்டுக்குள் முட்டிக்கெண்டு நின்றதைப் பார்த்து சங்கருக்கு நாவில் எச்சில் ஊறியது. ஆனால் அப்போது அவனுக்கிருந்த பெரும் குழப்பம் என்னவென்றால் எந்த முலையில் பால் குடிப்பது என்பதுதான்.
சித்தியை விட்டு அம்மாவின் முலையில் பால் குடித்தால், சித்தி கோவித்துக்கொள்வாள். அம்மாவை விட்டு சித்தியின் முலையில் பால் குடித்தால், அம்மா கோவித்துக்கொள்வாள். இப்போது என்ன செய்வது என்று யோசித்த சங்கர், அந்த பிரச்சனைக்கு ஒரு தீர்வினைக் கண்டான்.
உடனே கிச்சனுக்குள் சென்று இரண்டு கண்ணாடி தம்ளர்களை எடுத்துவந்தான். அதை ஆளுக்கு ஒன்றாக கொடுத்து, “அம்மா, சித்தி இப்போ உங்களுக்கு ஒரு போட்டி.. அந்த போட்டியில யார் வின் பண்றாங்களோ அவங்க முலையிலதான் நான் பால் குடிப்பேன்..” என்றான் சங்கர்.
சங்கர் என்ன போட்டி வைக்கப் போகிறான் என்று இருவரும் ஆர்வமாக இருந்தார்கள். உடனே சங்கர் “நான் ஒன்.. டூ.. த்ரீ.. சொன்னதும் ரெண்டு பேரும் உங்க ஜாக்கெட்ட கழட்டி, இந்த தம்ளர்ல பால் கறக்கனும்.. யார் முதல்ல கறக்குறாங்களோ அவங்க முலையிலதான் நான் இப்போ பால் குடிக்கப்போறேன்..” என்றான்.
இந்த போட்டியில் கலந்து கொள்ள இரண்டு தாய்களும் சந்தோஷமாக சரி என்றனர். இருவரும் கையில் தம்ளரோடு தயாராக நிற்க சங்கர் “ரெடி.. ஒன்.. டூ.. த்ரீ.. ஸ்டார்ட்..” என்று சொன்னதும், இருவரும் தங்களது ஜாக்கெட் கொக்கிகளை வேகவேகமாக கழட்டினார்கள். அதில் புவனா முதலாவதாக தன் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை கழட்டி முலைகளை வெளியே கொண்டு வந்தாள். ஆனால் தேவிக்கோ கடைசி கொக்கியை அவசரத்தில் கழட்ட முடியவில்லை.
அதனால் அவள் ஜாக்கெட்டை பிடித்து இழுக்க, அவளது ஜாக்கெட் கொக்கி தெறித்து வந்து சங்கரின் முகத்தில் பட்டு கீழே விழுந்தது.
பிறகு இருவருமே தங்களது முலைகளிலிருந்து பாலை முடிந்த வரை வேகமாக கறந்து தம்ளரை நிரப்பிக்கொண்டிருந்தார்கள். ஆரம்பத்தில் தேவி கொஞ்சம் பின்தங்கியிருந்தாலும் தன் பால் ப்லூனை அழுத்திப் பிழிந்து பாலை கறந்து முதலாவதாக தம்ளரை நிறைத்தாள்.
அடுத்த சில வினாடிகளில் புவனா தம்ளரை நிறைத்தாலும், தேவியே அந்த போட்டியில் வெற்றி பெற்றவளானாள்.
அதனால் சங்கர் அவள் முலையிலேயே பால் குடிக்க தீர்மானித்தான். உடனே தேவி தரையில் சம்மனம் போட்டு அமர்ந்து, சங்கர் தன் மடியில் படுக்கவைத்துக்கொண்டாள்.
பின்னர் தன் முலைக்காம்பை சங்கரின் வாய்க்கு நேராக நீட்ட சங்கர் முலைக்காம்பை கவ்வி பாலை உறிய ஆரம்பித்தான். சங்கர் காம்பை உறியும்போதும், அப்போது அவள் முலையிலிருந்து பால் வெளியேறும்போதும் உண்டான சுகத்தில் கண்கள் சொருக தாய்மையின் சுகத்தை அனுபவித்தாள் தேவி.
தன் வயிற்றில் பிள்ளை பிறக்காதபோதும், இருபது வயதிருக்கும் ஒரு பிள்ளைக்கு தன் முலையில் பால் கொடுப்பதை நினைத்து தேவிக்கு கண்கலங்கியது. ஆசையாக தன் முலையில் பால் குடிக்கும் தான் பெறாத மகனின் நெற்றியில் ஒரு முத்தமிட்டாள் தேவி.
அதைக் கண்ட புவனாவுக்கும் ஆனந்தத்தில் கண்ணீர் துளிர்த்தது. இதற்காகத்தான் புவனா இந்த போட்டியில் தேவிக்காக விட்டுக்கொடுத்தாள். புவனா முன்னிலையில் இருந்தபோதும், தேவியின் ஆசைக்காக தன் வேகத்தை குறைத்து, தேவியை வெற்றிபெற செய்தாள். இப்படியொரு தாய்மைக்காக விட்டுக்கொடுத்ததை நினைத்து அவள் பெருமைப்பட்டாள்.
சிறிது நேரத்தில் சங்கர் சமத்துப் பிள்ளையாக சித்தியின் முலையில் பால் குடித்துவிட்டு எழுந்தான். இருவரும் போட்டி போட்டு கறந்த பால் தம்ளர்களைக் கவனித்த சங்கர், தன் அம்மா, சித்தி இருவரையும் அழைத்து, அம்மா முலையில் கறந்த பாலை அவள் கையால் சித்திக்கும், சித்தி முலையில் கறந்த பாலை அவள் கையால் அம்மாவுக்கும் ஊட்டிவிடச் சொன்னான்.
அதைக்கேட்ட இருவரும் வெட்கத்தில் சிரித்தபடி, அவரவர் தங்களது முலையில் கறந்த பால் தம்ளரை கையில் எடுத்துக்கொண்டு, ஒரே சமயத்தில் ஒருவருக்கொருவர் பாலை ஊட்டிக்கொண்டனர்.
காலையிலேயே இப்படியொரு அற்புதக்காட்சியைக் கண்ட சந்தோஷத்தில், சங்கர் லீவ் லெட்டரில் தன் அம்மாவிடம் கையெழுத்து வாங்கிக்கொண்டு, இன்று ஒருநாள் கல்லூரி சென்றுவிட்டு, லீவ் லெட்டர் கொடுத்து வருவதாக சொல்லி, “பால் குடித்ததே போதும்.. டிபன் வேண்டாம்..” என்று சொல்லி புத்தகப் பையை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினான்.
கிளம்பும் முன் தன் அம்மாவின் காதில் “இன்னையில இருந்து புதுப்புது ஆட்டம் ஆரம்பம் ஆகப் போகுது..” என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்ப, இரண்டு தாய்களும் மகனுக்கு டாட்டா காட்டி கல்லூரிக்கு வழியனுப்பினார்கள்.
சங்கர் தன்னிடம் சொல்லாமல், புவனாவின் காதில் மட்டும் ரகசியமாக என்ன சொல்லியிருப்பான் என்று மனதைப் போட்டு குழப்பிக்கொண்டாள் தேவி. அவள் எதையாவது தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்துவிட்டால், அதைத் தவிர வேறு எந்த நினைவும் மனதில் இருக்காது.
அதனால் சங்கர் கிளம்பி சிறிது நேரம் கழித்து தேவி, துணிகளை மடித்துக்கொண்டிருந்த புவனாவிடம் சென்று தானும் ஒரு துணியை எடுத்து மடிப்பது போல புவனாவிடம், “ஏய் புவனா? என் செல்லக்குட்டி உன் காதுல எதையோ சொல்லிட்டு போறான்.. என்ன ரகசியம்?” என்றாள்.
தேவி இப்படி தன்னிடம் வந்து கேட்பாள் என்பதை முன்பே அறிந்திருந்த புவனா, “அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லையே..” என்றாள் சிரிப்புடன்.
“ஏய் பொய் சொல்லாத புவனா.. என்னைப் பத்திதான் உனக்கு தெரியுமில்ல? அது என்ன விஷயம்ன்னு தெரிஞ்சுக்காம எனக்கு கையும் ஓடலை காலும் ஓடலை..” என்றாள் தேவி அப்பாவியாக.
அவளது அப்பாவி முகத்தைப் பார்த்த புவனா “அது ஒன்னுமில்லடி.. இன்னையில இருந்து புதுப்புது ஆட்டம் ஆரம்பம் ஆகப் போகுதுன்னு சொல்லிட்டு போறான் உன் மகன்..” என்றாள் புவனா.
“ஓஓஓஓ.. இதுதானா?..” என்றவள், “அதுசரி.. பால் குடிக்கிறதுல என்னடி புது ஆட்டம் இருக்கப்போவுது? நாம அவனுக்கு பால் கொடுக்கப் போறோம்.. அவன் பால் குடிக்கப் போறான்.. இதுல புதுசா என்ன இருந்திடப் போகுது?” என்று தேவி அப்பாவியாகக் கேட்டாள்.
“அடியே அப்பாவி தேவி.. உனக்கு இதெல்லாம் புரியாது..” என்ற புவனா, தேவியைப் பார்த்து நமட்டுச் சிரிப்பொன்றை உதிர்க்க, தேவிக்கு அவள் சொன்னதன் அர்த்தத்தை புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை.
ஆனால் புவனா மேலோட்டமாக சொல்லிமுடித்த இந்த விஷயம், தேவியின் ஆர்வத்தை இன்னும் அதிகமாக்கியது.
அதனால் சில நிமிட இடைவெளியில், பாத்திரம் துலக்கிக்கொண்டிருந்த புவனாவிடம் “ஏய்.. புவனா.. ப்ளீஸ்டி.. பால் குடிக்கிறதுல என்னடி புதுமை இருக்கப்போகுது.. என்கிட்ட கொஞ்சம் சொல்லுடி..” என்று கெஞ்ச ஆரம்பித்தாள்.
அப்போதும் தேவியிடம் அதைப் பற்றி எதையும் சொல்லாமல் அவளை தவிக்கவிட்டாள் புவனா.
பிறகு மதியம் சாப்பாடு செய்துகொண்டிருக்கும்போது தேவி புவனாவிடம் “ப்ளீஸ்டி.. எனக்கு தலையே வெடிச்சிடும் போல இருக்கு.. பால் குடிக்கிறதுல என்ன புதுமை இருக்குன்னு கொஞ்சம் சொல்லுடி.. ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்..” என்று கெஞ்சினாள்.
தேவியின் கெஞ்சலைப் பார்த்து அதற்கு மேலும் அவளை தவிக்க விட வேண்டாம் என்று நினைத்த புவனா, தேவியிடம், தான் சங்கருக்கு பால் கொடுக்க ஆரம்பித்தது முதல், தனக்கு ஒரு டில்டோவை வாங்கிக்கொடுத்து, இரவு முழுவதும் சுகப்படுத்தியது வரை எல்லாவற்றையும் சொல்லி முடித்தாள் புவனா.
தேவியும், அவன் அம்மா புவனாவும் ஒருவருக்கொருவர் பேசி சிரித்துக்கொண்டு இருந்தனர். அப்போது தேவி அடிக்கடி புவனாவை “ஏய் பால் மாடு..”, “சீசீசீ.. போடி பால் மாடு..” என்று செல்லமாக செல்லப் பெயர் வைத்து அழைக்க, சங்கருக்கு நேற்றிலிருந்து கண்ட காட்சிகள் எல்லாம் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக மனதுக்குள் வந்துபோனது.
தன் அம்மாவின் பால் நிரம்பிய முலைகள், பால்காரன் மாட்டின் காம்பிலிருந்து பால் கறந்தது, “விட்டா அவள குனியவச்சு மொலையில பால் கறந்துடுவ போல..” என்று மண்டபத்தில் பேசிக்கொண்டது, இப்போது தன் அம்மாவை தேவி “பால் மாடு” என்று அழைப்பது என்று வரிசையாக இந்த விஷயங்கள் திரும்ப திரும்ப சங்கரின் மண்டையைப் போட்டுக் குடைந்துகொண்டிருந்தது.
அந்த குழப்பத்தில் இருந்த சங்கர், உடனே தன் அறைக்குச் சென்று மெத்தையில் படுத்தபடி யோசித்துக்கொண்டிருந்தான். யோசனையில் அப்படியே தூங்கியும் போனான்.
அவன் கண் திறக்கும்போது வீட்டின் சமையலறையிலிருந்து கமகமவென்று நெய் மணம் வீசிக்கொண்டிருந்தது. சங்கர் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து மணியைப் பார்த்தான். மணி மாலை 4.
முந்தைய இரவு மண்டபத்தில் சரியாக தூங்காததால், பகலில் அவ்வளவு நேரம் அசந்து தூங்கியிருந்தான் சங்கர். கண்களை தேய்த்துக்கொண்டு எழுந்த சங்கர், பாத்ரூம் சென்று முகத்தை கழுவ, மீதியிருந்த தூக்கக் கலக்கமும் கலைந்து புத்துணர்வாக இருந்தது சங்கருக்கு.
உடனே கமகமவென வாசம் வருமளவுக்கு அம்மா சமையலறையில் என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறாள் என்று பார்க்க, சமையலறைக்குள் சென்றான் சங்கர்.
அங்கே புவனாவும், தேவியும் ஒன்றாக சேர்ந்து அடுப்பில் மும்முரமாக வேலையில் இருந்தார்கள். “ஏய் நல்ல வாசம் வருதுப்பா..” என்று தேவி சொல்ல, “ம்ம்ம்.. கொதிச்சது போதுமா? இறக்கிடலாமா?” என்று புவனா தேவியிடம் கேட்டாள்.
“ம்ம்ம்.. போதும்ப்பா.. அடுப்பை ஆஃப் பண்ணிடு..” என்று தேவி சொன்னதும், புவனா அடுப்பை அணைத்தாள்.
சங்கர் சமையலறைக்குள் வந்தது கூட தெரியாமல், தோழிகள் இருவரும் அப்படி என்ன செய்கிறார்கள் என்று தெரிந்துகொள்ள “ம்க்கும்..” என்று தொண்டையைச் செருமினான் சங்கர்.
உடனே தேவியும், புவனாவும் ஒன்றாக திரும்பிப் பார்த்தார்கள். சங்கரைப் பார்த்ததும் தேவி “வாடா செல்லம் தூங்கி எழுந்திருச்சிட்டியா?” என்று கொஞ்சலாக கேட்டதும், சங்கருக்கு தேவி எதற்காக தன்னை அப்படி அழைக்கிறாள் என்று புரியவில்லை.
இருந்தாலும் வீட்டுக்கு அழையா விருந்தாளி போல வந்திருக்கும் தேவி சொன்னதைப் பற்றி தெரிந்துகொள்ள அவனுக்கு விருப்பமில்லை. அதனால் “என்னம்மா.. வாசம் கமகமன்னு இருக்கு? என்ன ஸ்பெசல்?” என்றான் சங்கர்.
சங்கர் தன் அம்மா புவனாவிடம் கேட்க, “ம்ம்ம்.. அதுவா? ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து பால் பாயாசம் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கோம்..” என்று தேவி பதில் சொன்னாள்.
அப்போது புவனா “சரி சரி.. வாங்க பாயாசம் சாப்பிடலாம்..” என்று சொல்லி பால் பாயாசத்தை மூன்று கப்களில் ஊற்றினாள். பாயாசத்தின் மீது துருவி வைத்த முந்திரியை போட்டு, ஒரு ஸ்பூனையும் அதில் வைத்து, சங்கருக்கும் தேவிக்கும் கொடுத்துவிட்டு தானும் ஒரு கப்பை எடுத்துக்கொண்டாள்.
மூவரும் ஒன்றாக அமர்ந்து பாயாசத்தை சாப்பிட ஆரம்பித்தார்கள். சங்கர் ஸ்பூனில் பாயாசத்தை எடுத்து சாப்பிட்டு பார்த்தான். அதன் சுவை அபாரமாக இருக்க “அம்மா.. பாயாசம் சூப்பர்..” என்று சொன்னான்.
புவனா சிரித்தபடி “பாயாசத்தை செஞ்சது தேவி.. உன் பாராட்டை அவளுக்கு சொல்லு..” என்று சொன்னாள். சங்கரும் “பாயாசம் சூப்பர் ஆண்ட்டி..” என்றான்.
“ம்ம்ம்.. இது சாதாரண பால் பாயாசம் இல்ல சங்கர்.. தாய்ப்பால் பாயாசம்..” என்று சொல்ல, சங்கருக்கு என்ன நடந்திருக்கும் என்று புரிந்தது.
“ஆமாடா சங்கர்.. தேவி என் முலையில இருந்து பால் கறந்து இந்த தாய்ப்பால் பாயாசம் பண்ணிருக்கா..” என்று வெட்கத்தோடு சொன்னாள் புவனா.
தன் அம்மாவின் முலையிலிருந்து பாலைக் கறந்து தேவி பால் பாயாசம் செய்திருக்கிறாள் என்று தெரிந்ததும், இதுமாதிரி தன் அம்மாவின் தாய்ப்பாலிலிருந்து செய்த பாயாசத்தை சாப்பிட எத்தனை பேருக்கு பாக்கியம் கிடைக்கும் என்று சங்கருக்கு சந்தோஷமாக இருந்தாலும், தனக்கு மட்டுமே சொந்தமாக நினைக்கும் தன் அம்மாவின் முலையையும், முலைப்பாலையும் வேறு ஒருத்தி திடீரென வந்து சொந்தம் கொண்டாடுவதைப் போல உணர்ந்தான் சங்கர்.
அதனால் பாயாசத்தை அமைதியாக குடித்த முடித்த சங்கர், தன் அம்மாவை தனியாக அழைத்துக்கொண்டு போய் “அம்மா.. தேவி ஆண்ட்டி எதுக்காக இங்க வந்திருக்காங்க. இன்னைக்கு காலையில இருந்து நான் உங்கிட்ட பால்கூட குடிக்கலை. ஆனா அவங்க உன் முலையில இருந்து பால் கறந்து பால் பாயாசம் பண்ணிருக்காங்க. இப்போ நான் எப்படி பால் குடிக்கிறது?” என்று தன் மனதில் இருப்பதை தன் அம்மாவிடம் ஒரே மூச்சில் கொட்டித் தீர்த்தான்.
சங்கர் சொன்னதை அமைதியாக கேட்டுக்கொண்டிருந்த புவனா, சிரித்தாள். இப்போ உனக்கு என்ன பிரச்சனை செல்லம்? தேவி நம்ம வீட்டுக்கு வந்தது உனக்கு பிடிக்கலையா? இல்ல அம்மா முலையில இருந்து பால் கறந்தது பிடிக்கலையா?” என்றாள் புவனா.
“ரெண்டும்தாம்மா.. உன் முலைகூட விளையாட நான் பல கற்பனைகள் செஞ்சு வச்சிருக்கேன். தேவி ஆண்ட்டி இங்க இருந்தா நாம எப்படி அதை விளையாட முடியும்? அது மட்டும் இல்லாம, எனக்கு ஒரு நாளைக்கு ரெண்டு வேளை பால் தரனும்ன்னு டாக்டர் சொல்லிருக்காங்கல்ல? இப்போ உன் பாலை எல்லாம், பாயாசம் செய்றேன், பால்கோவா செய்றேன்னு தேவி ஆண்ட்டியே கறந்துட்டா அப்புறம் எனக்கு எப்படி பால் இருக்கும்?” என்றான் சங்கர்.
“ஓஓஓஓ.. இதுதான் உன் பிரச்சனையா?” என்று தன் மகனை மார்போடு அணைத்துக்கொண்டாள் புவனா. தேவியின் மீது இருந்த கோபமெல்லாம், தன் அம்மாவின் மார்பில் சாய்ந்துகொண்டவுடன் பறந்து போனது.
அப்போது புவனா “செல்லம்.. என் உலகமே நீதான். அப்படியிருக்கும்போது நான் உன்ன பத்தி யோசிக்காம இதெல்லாம் செய்வேனா?” என்று சொன்னாள் புவனா.
சங்கர் புவனாவின் வார்த்தைகளுக்கு அர்த்தம் விளங்காமல், அவளைப் பார்த்தான்.
“இன்னைக்கு ராத்திரி உனக்கு பால் கிடைக்கும்.. இப்போதைக்கு இத மட்டும்தான் அம்மா சொல்லுவேன்..” என்று புவனா சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.
சங்கருக்கு ஒன்றும் விளங்கவில்லை. ராத்திரிக்கு இன்னும் சில மணி நேரங்களே இருக்கிறது. அம்மா சொன்ன வார்த்தைகளுக்கான அர்த்தமும் அப்போது தெரிந்துவிடும் என்று அமைதியானான் சங்கர்.
இரவை நோக்கி நேரம் நகர நகர சங்கருக்கு மனம் அவன் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை. அம்மா கொடுத்த சஸ்பென்ஸால் அவன் மனது அங்கும் இங்கும் அலைபாய்ந்து கொண்டிருந்தது.
மணி இரவு 8ஐ தாண்டியிருக்க, புவனா சங்கரை அழைத்தாள். சங்கர் புவனாவின் அறைக்குச் செல்ல, உள்ளே தேவியும் இருப்பதை பார்த்து சங்கருக்கு அவள் மீது கோபம் வந்தது.
இருந்தாலும் அதை வெளிக்காட்டாமல் அம்மாவின் அருகே சென்று அமர்ந்தான். மகனை இழுத்து தன்னோடு அழைத்துக்கொண்ட புவனா, “சங்கர், அம்மா முலையில நீ குடிக்கிற அளவுக்கு பால் சுரக்கலைடா.. அதனால இன்னைக்கு தேவி உனக்கு பால் வருவா..” என்று சொல்லியதும், சங்கர் ஆச்சர்யத்தில் என்ன பேசுவது என்று தெரியவில்லை.
சில வினாடிகளுக்கு பிறகு “என்னம்மா சொல்ற? தேவி ஆண்ட்டிக்கு எப்படி?” என்று கேட்டான்.
“அத நான் சொல்றேன்டா செல்லம்..” என்று தேவி சொல்லியதும், சங்கர் அவளைத் திரும்பிப் பார்த்தான்.
“அன்னைக்கு கோவிலுக்கு பின்னாடி, உன் அம்மா முலையில நான் பால் குடிக்கும்போது, எனக்கும் இதமாதிரி பால் குடுக்குற பாக்கியம் இல்லையேன்னு நினைச்சு வருத்தப் பட்டேன். அதைக் கவனிச்ச உன் அம்மா புவனா, “ஏன்டி ஒரு மாதிரி இருக்க?” என்று கேட்டா.
நான் “ஒன்னுமில்லை..”ன்னு சொன்னாலும், உன் அம்மா வற்புறுத்திக் கேட்டதும் என்னால எதையும் மறைக்க முடியல. “புவனா.. தோளுக்கு மேல வளர்ந்த பையனுக்கு கூட நீ பால் குடுக்கிற. ஆனா, எனக்கோ ஆண்டவன் இதுவரைக்கும் ஒரு குழந்தைய கூட வயித்துல குடுக்கல. என் வாழ்க்கையில எனக்கு இதமாதிரி பால் குடுக்குற சுகம் கிடைக்காமலே போயிடுமோன்னு கவலையா இருக்குடி..”ன்னு என் கவலையை உன் அம்மாகிட்ட சொன்னேன்.
அதுக்கு உன் அம்மா “வயித்துல பத்து மாசம் சுமந்து பெத்தாத்தான் பிள்ளையா? இனி சங்கர் எனக்கு மட்டும் மகன் கிடையாது உனக்கும்தான்..”ன்னு சொன்னா. புவனா சொன்னதோட அர்த்தம் எனக்கு புரிஞ்சுது. எனக்கும் அது சம்மதம்தான்.
அதனால நான் “ஏய் புவனா, எனக்கும் சங்கருக்கு பால் குடுக்க ஆசையா இருக்குடி.. உன் முலையில நீ பால் சுரக்க வச்சன்ன கொஞ்சம் சொல்லுடி..”ன்னு கேட்டேன்.
அதுக்கு உன் அம்மா “அப்படி எடுத்தோம் கவுத்தோம்ன்னு எதையும் செய்ய முடியாது தேவி. முதல்ல நான் டாக்டர் ஹேமமாலினியைப் போய்ப் பாரு. அப்புறம் உன் மாருலயும் பால் ஊறும்..”ன்னு சொன்னா.
அப்புறம், உன்னையும், உன் அம்மாவையும் கார் ஏத்தி வழியனுப்பி வச்சுட்டு, அன்னைக்கே டாக்டர் ஹேமமாலினியைப் போய்ப் பாத்தேன். என் ஆசைப்படியே என் மாருலயும் பால் ஊற வச்சுட்டாங்க அந்த டாக்டர்..” என்று சொல்லி முடித்தாள் தேவி.
சங்கருக்கு தான் காண்பதா கனவா இல்லை நனவா? என்று நினைக்கத் தோன்றியது. தன் ஒருவனுக்கு பால் கொடுக்க, இரண்டு பெண்கள் தங்கள் முலைகளில் பால் சுரக்க வைத்திருப்பதை நினைத்து அவனுக்கு வார்த்தைகள் வரவில்லை.
பிறகு தேவியை நினைத்து உணர்ச்சிவசப்பட்ட சங்கர் “என்னை மன்னிச்சிடுங்க ஆண்ட்டி. நீங்க என் வீட்டுக்கு வந்தது இதுக்காகத்தான்னு தெரியாம உங்களை தப்பா நினைச்சுட்டேன்..” என்றான்.
“அதனால என்ன செல்லம்? நீயும் என் பையன்தான்.. இதுக்கு எதுக்கு மன்னிப்பெல்லாம்..” என்ற தேவி, சங்கரை தன் மார்போடு சாய்த்துக்கொண்டாள்.
தேவியின் பால் நிரம்பிய கனத்த உருண்டைகள் ரெண்டும் சங்கரின் மார்பில் நசுங்க, சங்கருக்கு உடல் ரோமங்கள் சிலிர்த்துக்கொள்ள ஆரம்பித்தன.
அப்போது சங்கர் “அம்மா.. தேவி ஆண்ட்டி என்னை மகனா ஏத்துக்கிட்டாங்க. அதனால நான் இனி அவங்களை ஆண்ட்டின்னு கூப்பிட விரும்பல.. அதனால அவங்களை சித்தின்னு கூப்பிடட்டுமா?” என்று புவனாவிடம் கேட்டான்.
“உன் இஷ்டம்டா செல்லம்..” என்று அம்மா புவனாவும், தேவி சித்தியும் கோரஸாக சொன்னார்கள்.
உடனே சங்கர் “சித்தி எனக்கு எப்படி பால் கொடுக்கப் போறிங்க?” என்றான் சங்கர். “ம்ம்ம்ம்ம்..” என்று யோசித்தவள் “என் பையனுக்கு எப்படி பால் குடிக்கனும்ன்னு தோணுதோ, அப்படியே பால் தரேன்..” என்றாள் தேவி.
சங்கர் தன் சித்தியின் முலையில் முதல் முதலாக பால் குடிக்கப்போவது அவளுக்கு வாழ்நாள் முழுவதும் மறக்க முடியாத நினைவாக இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தான். அதனால் “சித்தி.. நான் இன்னைக்கு குழந்தை மாதிரி பால் குடிக்கிறேன். நீங்க என்னை உங்க மடியில போட்டு, குழந்தைக்கு பால் குடிக்கிறமாதிரி பால் குடுங்க..” என்றான் சங்கர்.
சங்கர் இப்படி சொன்னதும், தேவிக்கு தலைகால் புரியவில்லை. உடனே சந்தோஷத்தில் திளைத்த தேவி, “என் தங்கமே.. இப்பவே உனக்கு பால் தரேன்..” என்று சொல்லி, கட்டிலில் சம்மனம் போட்டு அமர்ந்தாள்.
அதற்குள் சங்கர் குழந்தையைப் போல உட்கார்ந்து கொண்டு, “க்குவா.. க்குவா..” என்று குழந்தையைப் போல அழ ஆரம்பித்தான். சங்கரின் செய்கையை தேவியும் புரிந்துகொண்டாள்.
உடனே “அச்சச்சோ.. என் செல்லக் குட்டிக்கு பசிக்குதா? என் கன்னுக் குட்டிக்கு பசிக்குதா?” என்று சங்கரைக் கொஞ்சிய தேவி, “வாடா செல்லம்.. வா வா.. பால் குடிக்கலாம்..” என்றபடி சங்கரை தன் மடியில் படுக்க வைத்தாள்.
பின்னர் தன் மாராப்பை விலக்கி, தன் ஜாக்கெட்டின் கொக்கிகள் இரண்டை கீழிருந்து மேலாக கழட்டி, தன் இடது பக்க முலையை முக்கால்பாகம் வெளியே கொண்டு வந்து, சங்கரின் தலைக்கு கீழாக கையைக் கொடுத்து, அவன் முகத்தை தன் முலைக்கு நேராக கொண்டு வர, சங்கர் தலையைத் திருப்பி அவள் முலையைப் பார்த்தான்.
உடனே புவனா “சரி சரி.. அழாம பால் குடி.. பால் குடி..” என்றபடி சங்கரின் உதட்டில் தன் முலைக்காம்பை உரச, சங்கர் தேவியின் முலைக்காம்பை உதடுகளால் கவ்வி உறிஞ்ச ஆரம்பித்தான்.
சங்கர் ஒரு குழந்தை போல தன் முலையில் வாய் வைத்ததும், தேவிக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவள் முலையில் ஒரு குழந்தைப் போல பாலை உறிஞ்சிக்குடிக்க, தேவி கண்கள் மூடி பெண்மையின் வரத்தை உணர ஆரம்பித்தாள்.
நடப்பதையெல்லாம் கண் இமைக்காமல் ஆச்சர்யத்தோடு பார்த்துக்கொண்டிருந்த புவனாவுக்கு ஆனந்தத்தில் கண்கள் கலங்கியது. கண்களின் ஓரமாக வழிந்த கண்ணீரை துடைத்துக்கொண்டு, நடப்பதை வேடிக்கை பார்த்தாள் புவனா.
சங்கர், தன் சித்தி தேவிக்கு சிலிர்ப்பூட்ட நினைத்து அவ்வப்போது அவள் முலைக்காம்பை லேசாக கடித்தான். அப்போது அவள் “டேய் செல்லம்.. கடிக்காம பால் குடி..” என்று அன்பாக கடிந்து கொண்டது, புவனாவுக்கு சங்கரின் குழந்தைப் பருவ ஞாபகங்களை நினைவூட்டியது. குழந்தையில் சங்கர் அம்மாவின் முலையில் பால் குடிக்கும்போது லேசாக கடித்துவிட்டால், இதுபோன்றுதான் செல்லமாக திட்டுவாள். உடனே சங்கர், கலகலவென்று சிரித்துவிட்டு, மீண்டும் அப்படியே செய்வான்.
அதேநேரம், தேவியும் சங்கரின் முலை விளையாட்டில் சிலிர்த்துப் போனாள். ஆனால் புவனாவைப் போல இல்லாமல், தேவிக்கு பால் உடனே வற்றிவிட, சங்கர் பாலை உறிஞ்சுவதை நிறுத்தி, மீண்டும் “க்குவா.. க்குவா..” என்று அழ ஆரம்பித்தான்.
சங்கர் இப்படி செய்வது பற்றி தேவிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. உடனே புவனா “ஏய் உன் மாருல பால் தீர்ந்துபோயிருக்கும் அந்த மாருல பால் கொடு..” என்று சொல்ல, தேவி தன் வலது முலையை வெளியே எடுத்து, சங்கரின் முகத்துக்கு நேராக கொண்டு வர, சங்கர் அவள் முலைக் காம்பைக் கவ்வி உறிஞ்ச ஆரம்பித்தான்.
பால் குடிக்கும் போது சங்கரின் சின்னச் சின்ன கடித்தல், இழுத்தல் போன்ற செல்லச் சில்மிஷங்களால் தேவிக்கு பேரானந்தமாக இருந்தது. சங்கரும் முதல் முறை என்பதால் தன் வாலிபச் சீண்டல்களை தவிர்த்து நல்லப் பிள்ளையாக பால் குடித்தான்.
ஆனால் சித்தியின் மல்கோவா முலைகளில் தன் செல்லச் சீண்டல்களை அதோடு நிறுத்திக்கொள்ள அவன் மனது தயாராக இல்லை. அடுத்த முறையிலிருந்து அவள் முலையில் தன் அம்மாவின் முலையோடு விளையாடியதைப் போல பலப் பல விளையாட்டுகளை விளையாடவேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டான்.
தேவியின் இரண்டு முலைகளிலும் வயிறு நிறைய பால் குடித்த பிறகு, சங்கர் அவள் காம்பிலிருந்து வாயை எடுத்தான். சங்கர் வாயை எடுத்ததும், தேவி தன் ஜாக்கெட்டை சரிசெய்து கொண்டாள்.
பின்னர் “ஏய் புவனா.. நீ சங்கருக்கு தினமும் இப்படித்தான் பால் தருவியா?” என்று கேட்டாள்.
உடனே சங்கரும், புவனாவும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டு கள்ளச்சிரிப்பு சிரித்துக்கொண்டனர். பிறகு புவனா “ஏய் தேவி.. அதெல்லாம் போகப் போக நீயே புரிஞ்சுக்குவ..” என்று சொல்ல, தேவி, புவனா என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்று புரியாமல் விழித்தாள்.
ஆனால் தேவியின் மனதோ எதுவாக இருந்தாலும் அதை அனுபவித்துப் பார்த்துவிட வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டது.
பால் கொடுத்து முடித்ததும், அனைவரும் படுக்கத் தயாரானார்கள். வழக்கமாக புவனாவும், சங்கரும் கட்டிலில் படுத்துக்கொள்வார்கள். ஆனால் இன்று தேவி இருக்கிறாள். அதனால் சங்கரை தன் அறையில் படுத்துக்கொள்ளச் சொன்னாள் புவனா. பிறகு தேவியும், புவனாவும், புவனாவின் அறையில் கட்டிலில் படுத்துக் கொண்டனர்.
அப்போது தேவி புவனாவை அணைத்து, அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு “ரொம்ப தேங்க்ஸ்டி.. இது மாதிரி ஒரு அனுபவத்தைக் குடுத்ததுக்கு..” என்றாள்.
“பரவால்லடி.. உனக்காக இதக்கூட செய்ய மாட்டேனா?” என்றாள் புவனா.
இப்படியே பேசிக்கொண்டே இருவரும் தூங்கிப்போயினர். அன்றைய இரவு மூவருக்கும் சுகமாக இரவாகவே இருந்தது.
மறுநாள் பொழுது இனிதாக ஆரம்பித்தது. அன்று சங்கரின் வீட்டில் இருந்த இரண்டு பெண்களும், ஒருவருக்கொருவர் உதவி செய்து கொண்டு மளமளவென்று காலை நேர வேலைகளை முடித்தார்கள்.
சங்கரும் கல்லூரிக்கு தயாராகிக் கொண்டிருக்க தேவி அவனை சாப்பிட அழைத்தாள். ஆனால் சங்கரோ, தன் அறையில் வைத்து எதையோ வேகவேகமாக எழுதிக்கொண்டு இருந்தான்.
தேவி அதைப் பார்த்துவிட்டு வந்து, சமையலறையில் வேலையாக இருந்த புவனாவிடம் சொல்ல, புவனா சங்கர் என்ன செய்கிறான் என்று பார்க்க அவனது அறைக்குள் செல்வதற்குள், சங்கரே கையில் ஒரு வெள்ளைத் தாளுடன் வெளியே வந்தான்.
அதைப் பார்த்த புவனா “என்னடா செல்லம்? கையில என்ன பேப்பர்?” என்று கேட்டாள்.
“அம்மா.. இது லீவ் லெட்டர்.. நான் பத்து நாள் லீவ் போடப் போறேன்..” என்றான் சங்கர்.
அதைக் கேட்டதும் “எதுக்குடா பத்து நாள் லீவு?” என்றாள் புவனா.
“அம்மா.. நான் காலேஜ் போனாலும் உன் நினைவாவே இருக்கு. அதக்கூட சமாளிச்சிடுவேன். ஆனா இப்போ தேவி சித்தியும் இருக்காங்க.. அதனால எனக்கு காலேஜ்ல எந்த வேலையும் ஓடாது.. சும்மா காலேஜ் போய் நடத்துற பாடத்தை கவனிக்காம கனவு காணுறத விட, வீட்டுல இருந்து அம்மாகிட்டயும், சித்திகிட்டயும் பால் குடிச்சிக்கிட்டே படிக்கலாம்..” என்றான் சங்கர்.
சங்கர் சொன்னதை புவனா ஏற்றுக்கொண்டாள். ஆனால் தேவி அதை மறுத்தாள். “சங்கர், நீ எனக்காக உன்னோட படிப்பை கெடுத்துக்காதே..” என்று அக்கறையோடு சொன்னாள்.
“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல சித்தி.. இந்த செமஸ்டர் அப்படி ஒன்னும் கஷ்டம் இல்ல.. நான் எப்படியும் பாஸ் ஆகிடுவேன். ஆனா உங்க முலையில பால் குடிக்க இதுமாதிரி இன்னொரு சான்ஸ் எனக்கு கிடைக்காது..” என்றான்.
சங்கரின் வார்த்தைகள் ஏற்றுக்கொள்ளும்படியாக இருந்தாலும் தேவிக்கு அதில் இஷ்டமில்லை. ஆனால் சங்கர் தன் முடிவில் பிடிவாதமாக இருந்தான். அதனால் தேவியும் இறுதியாக சங்கரின் முடிவுக்கு சம்மதித்தாள்.
உடனே சங்கர் “சரி.. நான் காலேஜ்க்கு கிளம்பனும்.. இன்னைக்கு யார் எனக்கு பால் குடுக்குறிங்க?” என்று சொல்லவும், புவனாவும் தேவியும் ஒன்றாக தங்களது சேலை முந்தானையைச் சரிய விட்டனர்.
அம்மா மற்றும் சித்தி இருவரின் பால் முலைகளும் ஜாக்கெட்டுக்குள் முட்டிக்கெண்டு நின்றதைப் பார்த்து சங்கருக்கு நாவில் எச்சில் ஊறியது. ஆனால் அப்போது அவனுக்கிருந்த பெரும் குழப்பம் என்னவென்றால் எந்த முலையில் பால் குடிப்பது என்பதுதான்.
சித்தியை விட்டு அம்மாவின் முலையில் பால் குடித்தால், சித்தி கோவித்துக்கொள்வாள். அம்மாவை விட்டு சித்தியின் முலையில் பால் குடித்தால், அம்மா கோவித்துக்கொள்வாள். இப்போது என்ன செய்வது என்று யோசித்த சங்கர், அந்த பிரச்சனைக்கு ஒரு தீர்வினைக் கண்டான்.
உடனே கிச்சனுக்குள் சென்று இரண்டு கண்ணாடி தம்ளர்களை எடுத்துவந்தான். அதை ஆளுக்கு ஒன்றாக கொடுத்து, “அம்மா, சித்தி இப்போ உங்களுக்கு ஒரு போட்டி.. அந்த போட்டியில யார் வின் பண்றாங்களோ அவங்க முலையிலதான் நான் பால் குடிப்பேன்..” என்றான் சங்கர்.
சங்கர் என்ன போட்டி வைக்கப் போகிறான் என்று இருவரும் ஆர்வமாக இருந்தார்கள். உடனே சங்கர் “நான் ஒன்.. டூ.. த்ரீ.. சொன்னதும் ரெண்டு பேரும் உங்க ஜாக்கெட்ட கழட்டி, இந்த தம்ளர்ல பால் கறக்கனும்.. யார் முதல்ல கறக்குறாங்களோ அவங்க முலையிலதான் நான் இப்போ பால் குடிக்கப்போறேன்..” என்றான்.
இந்த போட்டியில் கலந்து கொள்ள இரண்டு தாய்களும் சந்தோஷமாக சரி என்றனர். இருவரும் கையில் தம்ளரோடு தயாராக நிற்க சங்கர் “ரெடி.. ஒன்.. டூ.. த்ரீ.. ஸ்டார்ட்..” என்று சொன்னதும், இருவரும் தங்களது ஜாக்கெட் கொக்கிகளை வேகவேகமாக கழட்டினார்கள். அதில் புவனா முதலாவதாக தன் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை கழட்டி முலைகளை வெளியே கொண்டு வந்தாள். ஆனால் தேவிக்கோ கடைசி கொக்கியை அவசரத்தில் கழட்ட முடியவில்லை.
அதனால் அவள் ஜாக்கெட்டை பிடித்து இழுக்க, அவளது ஜாக்கெட் கொக்கி தெறித்து வந்து சங்கரின் முகத்தில் பட்டு கீழே விழுந்தது.
பிறகு இருவருமே தங்களது முலைகளிலிருந்து பாலை முடிந்த வரை வேகமாக கறந்து தம்ளரை நிரப்பிக்கொண்டிருந்தார்கள். ஆரம்பத்தில் தேவி கொஞ்சம் பின்தங்கியிருந்தாலும் தன் பால் ப்லூனை அழுத்திப் பிழிந்து பாலை கறந்து முதலாவதாக தம்ளரை நிறைத்தாள்.
அடுத்த சில வினாடிகளில் புவனா தம்ளரை நிறைத்தாலும், தேவியே அந்த போட்டியில் வெற்றி பெற்றவளானாள்.
அதனால் சங்கர் அவள் முலையிலேயே பால் குடிக்க தீர்மானித்தான். உடனே தேவி தரையில் சம்மனம் போட்டு அமர்ந்து, சங்கர் தன் மடியில் படுக்கவைத்துக்கொண்டாள்.
பின்னர் தன் முலைக்காம்பை சங்கரின் வாய்க்கு நேராக நீட்ட சங்கர் முலைக்காம்பை கவ்வி பாலை உறிய ஆரம்பித்தான். சங்கர் காம்பை உறியும்போதும், அப்போது அவள் முலையிலிருந்து பால் வெளியேறும்போதும் உண்டான சுகத்தில் கண்கள் சொருக தாய்மையின் சுகத்தை அனுபவித்தாள் தேவி.
தன் வயிற்றில் பிள்ளை பிறக்காதபோதும், இருபது வயதிருக்கும் ஒரு பிள்ளைக்கு தன் முலையில் பால் கொடுப்பதை நினைத்து தேவிக்கு கண்கலங்கியது. ஆசையாக தன் முலையில் பால் குடிக்கும் தான் பெறாத மகனின் நெற்றியில் ஒரு முத்தமிட்டாள் தேவி.
அதைக் கண்ட புவனாவுக்கும் ஆனந்தத்தில் கண்ணீர் துளிர்த்தது. இதற்காகத்தான் புவனா இந்த போட்டியில் தேவிக்காக விட்டுக்கொடுத்தாள். புவனா முன்னிலையில் இருந்தபோதும், தேவியின் ஆசைக்காக தன் வேகத்தை குறைத்து, தேவியை வெற்றிபெற செய்தாள். இப்படியொரு தாய்மைக்காக விட்டுக்கொடுத்ததை நினைத்து அவள் பெருமைப்பட்டாள்.
சிறிது நேரத்தில் சங்கர் சமத்துப் பிள்ளையாக சித்தியின் முலையில் பால் குடித்துவிட்டு எழுந்தான். இருவரும் போட்டி போட்டு கறந்த பால் தம்ளர்களைக் கவனித்த சங்கர், தன் அம்மா, சித்தி இருவரையும் அழைத்து, அம்மா முலையில் கறந்த பாலை அவள் கையால் சித்திக்கும், சித்தி முலையில் கறந்த பாலை அவள் கையால் அம்மாவுக்கும் ஊட்டிவிடச் சொன்னான்.
அதைக்கேட்ட இருவரும் வெட்கத்தில் சிரித்தபடி, அவரவர் தங்களது முலையில் கறந்த பால் தம்ளரை கையில் எடுத்துக்கொண்டு, ஒரே சமயத்தில் ஒருவருக்கொருவர் பாலை ஊட்டிக்கொண்டனர்.
காலையிலேயே இப்படியொரு அற்புதக்காட்சியைக் கண்ட சந்தோஷத்தில், சங்கர் லீவ் லெட்டரில் தன் அம்மாவிடம் கையெழுத்து வாங்கிக்கொண்டு, இன்று ஒருநாள் கல்லூரி சென்றுவிட்டு, லீவ் லெட்டர் கொடுத்து வருவதாக சொல்லி, “பால் குடித்ததே போதும்.. டிபன் வேண்டாம்..” என்று சொல்லி புத்தகப் பையை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினான்.
கிளம்பும் முன் தன் அம்மாவின் காதில் “இன்னையில இருந்து புதுப்புது ஆட்டம் ஆரம்பம் ஆகப் போகுது..” என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்ப, இரண்டு தாய்களும் மகனுக்கு டாட்டா காட்டி கல்லூரிக்கு வழியனுப்பினார்கள்.
சங்கர் தன்னிடம் சொல்லாமல், புவனாவின் காதில் மட்டும் ரகசியமாக என்ன சொல்லியிருப்பான் என்று மனதைப் போட்டு குழப்பிக்கொண்டாள் தேவி. அவள் எதையாவது தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்துவிட்டால், அதைத் தவிர வேறு எந்த நினைவும் மனதில் இருக்காது.
அதனால் சங்கர் கிளம்பி சிறிது நேரம் கழித்து தேவி, துணிகளை மடித்துக்கொண்டிருந்த புவனாவிடம் சென்று தானும் ஒரு துணியை எடுத்து மடிப்பது போல புவனாவிடம், “ஏய் புவனா? என் செல்லக்குட்டி உன் காதுல எதையோ சொல்லிட்டு போறான்.. என்ன ரகசியம்?” என்றாள்.
தேவி இப்படி தன்னிடம் வந்து கேட்பாள் என்பதை முன்பே அறிந்திருந்த புவனா, “அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லையே..” என்றாள் சிரிப்புடன்.
“ஏய் பொய் சொல்லாத புவனா.. என்னைப் பத்திதான் உனக்கு தெரியுமில்ல? அது என்ன விஷயம்ன்னு தெரிஞ்சுக்காம எனக்கு கையும் ஓடலை காலும் ஓடலை..” என்றாள் தேவி அப்பாவியாக.
அவளது அப்பாவி முகத்தைப் பார்த்த புவனா “அது ஒன்னுமில்லடி.. இன்னையில இருந்து புதுப்புது ஆட்டம் ஆரம்பம் ஆகப் போகுதுன்னு சொல்லிட்டு போறான் உன் மகன்..” என்றாள் புவனா.
“ஓஓஓஓ.. இதுதானா?..” என்றவள், “அதுசரி.. பால் குடிக்கிறதுல என்னடி புது ஆட்டம் இருக்கப்போவுது? நாம அவனுக்கு பால் கொடுக்கப் போறோம்.. அவன் பால் குடிக்கப் போறான்.. இதுல புதுசா என்ன இருந்திடப் போகுது?” என்று தேவி அப்பாவியாகக் கேட்டாள்.
“அடியே அப்பாவி தேவி.. உனக்கு இதெல்லாம் புரியாது..” என்ற புவனா, தேவியைப் பார்த்து நமட்டுச் சிரிப்பொன்றை உதிர்க்க, தேவிக்கு அவள் சொன்னதன் அர்த்தத்தை புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை.
ஆனால் புவனா மேலோட்டமாக சொல்லிமுடித்த இந்த விஷயம், தேவியின் ஆர்வத்தை இன்னும் அதிகமாக்கியது.
அதனால் சில நிமிட இடைவெளியில், பாத்திரம் துலக்கிக்கொண்டிருந்த புவனாவிடம் “ஏய்.. புவனா.. ப்ளீஸ்டி.. பால் குடிக்கிறதுல என்னடி புதுமை இருக்கப்போகுது.. என்கிட்ட கொஞ்சம் சொல்லுடி..” என்று கெஞ்ச ஆரம்பித்தாள்.
அப்போதும் தேவியிடம் அதைப் பற்றி எதையும் சொல்லாமல் அவளை தவிக்கவிட்டாள் புவனா.
பிறகு மதியம் சாப்பாடு செய்துகொண்டிருக்கும்போது தேவி புவனாவிடம் “ப்ளீஸ்டி.. எனக்கு தலையே வெடிச்சிடும் போல இருக்கு.. பால் குடிக்கிறதுல என்ன புதுமை இருக்குன்னு கொஞ்சம் சொல்லுடி.. ப்ளீஸ்.. ப்ளீஸ்..” என்று கெஞ்சினாள்.
தேவியின் கெஞ்சலைப் பார்த்து அதற்கு மேலும் அவளை தவிக்க விட வேண்டாம் என்று நினைத்த புவனா, தேவியிடம், தான் சங்கருக்கு பால் கொடுக்க ஆரம்பித்தது முதல், தனக்கு ஒரு டில்டோவை வாங்கிக்கொடுத்து, இரவு முழுவதும் சுகப்படுத்தியது வரை எல்லாவற்றையும் சொல்லி முடித்தாள் புவனா.
