Misc. Erotica మరిపోస [Completed]

ఇంటికి వెళ్లి వదినామరిది మంచం మీద కూర్చున్నారు. మౌనిక ఇంకా ఏవేవో ఆలోచనలలో మునిగిపోయింది. ఫోన్ మొగుతుంటే ఇద్దరు ఒకేసారి తల తిప్పి చూసారు. చూస్తే మాధవ్. చందు ఫోన్ ఎత్తి స్పీకర్లో పెట్టాడు.

మాధవ్ : హలో మౌనికా

మౌనిక : చెప్పు అంది ఆందోళనగా

మాధవ్ : అదే..

మౌనిక : ఏం చెప్పాలనుకుంటున్నావ్

మాధవ్ : చూడు మౌనికా.. మనం ప్రేమించుకున్నాం నేను కాదనటంలేదు.. కానీ నేను ఇక్కడికి వచ్చాక సోఫియాతో పరిచయం ప్రేమగా మారింది. తన ప్రేమ నిన్ను మర్చిపోయేలా చేసింది.. ఇన్ని రోజులు నీతో మేనేజ్ చేస్తూ వస్తున్నా.. థాంక్ గాడ్ ఇక ఆ అవసరం లేదు.. నా గురించి తప్పుగా అనుకోకు నేను జస్ట్ ప్రాక్టికల్ గా ఆలోచించాను.. నీతో ఉంటే నాకు అదే జీవితం, ఎదుగుదల ఉండదు.. సోఫియాని చేసుకుంటే నేను ఎంప్లాయిని కాస్తా పార్టనర్ అవుతాను.. తనకి గ్రీన్ కార్డ్ ఉంది నాకు పెర్మనెంట్ విసా వస్తుంది.. నాకు పెళ్ళైందని చెప్పాను నీకు డివోర్స్ ఇస్తానన్నను దానికి సోఫియా ఒప్పుకుంది.

చందు తన అన్న మాటలకి వాడిని చంపెయ్యాలన్నంత కోపంగా చూస్తుంటే మౌనిక కళ్ళు తుడుచుకుని ఫోన్ చేతిలోకి తీసుకుంది.

మౌనిక : నీ జీవితం నువ్వు చూసుకున్నావ్, మరి నా సంగతేంటి.. నా గురించి ఒక్క నిమిషం కూడా ఆలోచించలేదా.. నా వెనక కుక్కలా తిరిగి నన్ను బతిమిలాడి ఆఖరికి నా కాళ్లు పట్టుకుని మరీ నన్ను ఒప్పించి పెళ్లిచేసుకున్నావ్ (కోపంగా అనేసింది).. ఎంత ప్రేమించాను.. ఎంత నమ్మాను.. నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు పెళ్లి చేసుకున్నావ్ నీ దృష్టిలో నన్నోక వెంట్రుకలా తీసి పడేసావ్ అని ఏడ్చేసింది.

మాధవ్ : ఏమో మౌనికా.. ఇప్పుడు అవన్నీ నాకు అనవసరం.. నీకు వీలైనంత త్వరగా డివోర్స్ ఇచ్చేయమని సోఫియా నాకు క్లియర్ గా చెప్పింది.. సొ నువ్వు నాకు కొంచెం కొ ఆపరేట్ చేస్తే చాలు.. నువ్వు కూడా నా లాగే ఆప్పర్చ్యునిటీ కోసం వెయిట్ చెయ్యి.. నీకు కూడా ఎవడో ఒకడు దొరుకుతాడు.. ఇందులో తప్పేం లేదు.. మనం పైకి రావాలంటే తప్పదు.. నాకు డివోర్స్ కావాలి.

మౌనిక : నీ లాంటి వాడినా నేను ప్రేమించింది.. నా మీద నాకే అసహ్యంగా ఉంది.. అలాగే.. నీకు డివోర్స్ యే కదా కావాల్సింది.. ఇస్తాను అని కోపంగా ఫోన్ విసిరికొట్టి తల పట్టుకుని ఏడ్చేసింది.

అంతా విన్న చందుకి అస్సలు ఏం చెయ్యాలో అర్ధంకాలేదు, ఇలాంటి ఒక రోజూ వస్తుందని తను కలలో కూడా ఆలోచించలేదు. అమ్మా నాన్నా చిన్నప్పుడే పోతే దూరపు చుట్టం అయినా బాబాయి దెగ్గర ఇద్దరు పెరిగారు.. ఆ తరువాత మాధవ్ కి జాబ్ వచ్చిన నాలుగు రోజులకే బాబాయితో పెద్ద గొడవ అయ్యింది.. ఇద్దరు బైటికి వచ్చి రెంట్ కి తీసుకున్నారు. అప్పటినుంచి ఇద్దరే కుటుంబంగా ఎవ్వరి జోలికి పోకుండా బతుకుతున్నారు..

రెండున్నర సంవత్సరాలకి మౌనికని తీసుకుని ఇంటికి వచ్చి పెళ్లి చేసుకుంటానన్నాడు. ఎనిమిది నెలలకి అటు మౌనిక ఇటు మాధవ్ ఇద్దరు లోన్ పెట్టి సొంత ఇల్లు కట్టుకుని పెళ్లి చేసుకున్నారు. చందుకి వాళ్ళ అన్నని తనకి దూరం చేస్తుందని కొంచెం అసహనం తప్పితే వాళ్ళ అన్యోన్యత చూసి ఎప్పుడు వాళ్ళిద్దరి మధ్యా కూర్చోవడం కానీ వాళ్ళ గొడవలలో తల దూర్చడం కానీ చేసేవాడు కాదు, కొత్తగా పెళ్ళైన జంటకి తన నుంచి పూర్తిగా ప్రైవసీ ఇస్తూ వాళ్ళకి తను భారం అనిపించకుండా ప్రవర్తించేవాడు. వదిన అంటే కొంచెం కోపం ఉన్నా తన అన్న మీద చూపించే ప్రేమకి కొంచెం కుళ్ళుకున్నా తనంటే ఎప్పుడు గౌరవమే, అభిమానమే.. కానీ ఇప్పుడు.. తన అన్న దొరికితే వాడిని చంపెయ్యాలన్నంత కోపంగా ఉన్నాడు.. చందు లేచి తన రూంలోకి వెళ్ళిపోయాడు. మౌనిక ఇవేవి గమనించే పరిస్థితుల్లో లేదు.

ఆ రాత్రంతా రూంలో చందు ఏవేవో ఆలోచిస్తుంటే ఇంకో రూంలో మౌనికకి మరియు మాధవ్ కి మధ్యలో ఫోన్లు అందులో వాదనలు ప్రతివాదనలు జరుగుతూనే ఉన్నాయి.. అప్పుడప్పుడు మధ్యలో మౌనిక స్నేహితురాళ్ళ నుంచి కూడా.. తెల్లారే సరికి మౌనికకి క్లారిటీ వచ్చేసింది మాధవ్ ఎంత నచ్చజెప్పినా వేస్ట్ అని.. తన దుఃఖం స్థానంలో ఇప్పుడు కోపం ఉంది.

పొద్దున్నే చందు లేచి మౌనిక రూంలోకి వచ్చాడు. మౌనిక కింద కూర్చుని మంచానికి ఆనుకుని అలానే కళ్ళు మూసుకుంది, తన బుగ్గల మీద ఏడ్చిన చారలు.. మొహం అంతా పీక్కుపోయింది. చందు లోపలికి వస్తూనే డోర్ సౌండ్ చేసేసరికి మౌనిక కళ్ళు తెరిచి తల ఎత్తి చూసింది.

చందు : నేనొకసారి అన్నయ్యతో మాట్లాడాలి

మౌనిక : ఒక్క నిమిషం.. ఫ్రెండ్ తో మాట్లాడాలి.. నేను తెచ్చిస్తాను అనగానే చందు వెళ్ళిపోయాడు. మౌనిక వెంటనే స్వప్నకి ఫోన్ చేసి రాత్రి జరిగింది మొత్తం చెప్పింది.

స్వప్న : మేము వస్తున్నాం అని ఫోన్ పెట్టేసింది.

మౌనిక లేచి కళ్ళు తుడుచుకుని ఫోన్ చందుకి ఇవ్వబోతూ డౌట్ వచ్చి ఆటో కాల్ రికార్డింగ్ ఆప్షన్ ఆన్ చేసింది. ముందు తన సంస్కారం అడ్డు వచ్చి వద్దనుకుంది కానీ ఇంతదూరం వచ్చాక ఎవడైతే నాకేంటి ఆనుకుని రికార్డ్ ఆప్షన్ ఆన్ చేసి చందుకి ఇచ్చింది.

పది నిమిషాలకి రాజీ మరియు స్వప్న లోపలికి వచ్చి మౌనిక పక్కన కూర్చున్నారు. ఫోన్లో చెప్పిందే మళ్ళీ తిరగేసి చెప్పింది. రాజీ మరియు స్వప్న కోపంతో పాటు మౌనిక బాధ చూసి వాళ్ళు కూడా ఏడ్చేశారు.

రాజీ : వాడిని ఊరికే వదలకూడదు స్వప్న.. ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి

స్వప్న : ఆ చందు గాడేడి..?

మౌనిక : వాళ్ళ అన్నతో మాట్లాడుతున్నాడు.

రాజీ : ఇద్దరు కలిసి ఇంకా ఏమేమి ప్లాన్ చేస్తున్నారో ముందు వీడిని కొట్టించాలి సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్లో పెట్టి.. అప్పుడు వాడే దిగోస్తాడు.. ఇక్కడికి వచ్చాక లాక్ చేసి గుద్దలో సీసా దించితే అప్పుడు తెలుస్తుంది ఆ నా కొడుక్కి..

మౌనిక కళ్ళు తుడుచుకుని లేచి అయిపోయిందే.. ఉఫ్ అని నడుం మీద చెయ్యి వేసుకుని గాలి ఊది ఐయామ్ ఓకే అనుకుంది మనుసులోనే.. ఇంకా నయ్యం కదా నేను పిల్లల్ని కనలేదు అంతా మన మంచికే అనుకోవాలి అని మాట్లాడుతుంటే స్వప్న మరియు రాజీ ఇద్దరు లేచి నిలబడ్డారు. కానీ స్వప్న.. రాజీ.. చాలా దారుణంగా మోసం చేసాడే వాడికి ఆ బాధ కూడా లేదు దానికే ఎక్కువ బాధగా ఉంది అంటూ ఇద్దరినీ వాటేసుకుని ఎక్కిళ్ళు పెట్టి ఏడుస్తుంటే రాజీ, స్వప్నలు కూడా ఆపుకోలేక మౌనికని గట్టిగా పట్టుకుని ఏడ్చేశారు.. చందు ఫోన్ ఇద్దమని వచ్చి ఇదంతా చూసి డోర్ మీద కొట్టాడు.. ముగ్గురు విడిపడి చందు వంక చూసారు.. రాజీ అయితే చందుని ఈడ్చి ఈడ్చి కొట్టాలని ఉంది ఇటు స్వప్న కూడా అదే తరహా కోపంతో చందుని చూస్తుంది.

చందు లోపలికి వచ్చి ఫోన్ ఇస్తూ నేను ఇప్పుడే వస్తాను అంటూ టేబుల్ మీదున్న స్కూటీ కీస్ అందుకుని వెళ్ళిపోయాడు. చందు వెళ్లిపోయిన ఐదు నిమిషాలవరకు ఎవ్వరు ఏం మాట్లాడుకోలేదు.. కొంచెం సేపు ఆగాక రాజీ మాట్లాడింది..

రాజీ : మౌనికా ఇప్పుడేం చేద్దాం

మౌనిక ఏం మాట్లాడలేదు

స్వప్న : ఆ చందు గాడిని రానీ ఇద్దరూ తెగ మాట్లాడుకున్నారుగా

మౌనిక : అవసరంలేదు.. నేను కాల్ రికార్డింగ్ ఆన్ చేసాను.. వాళ్ళు మాట్లాడుకున్నదంతా రికార్డు అయ్యి ఉంటుంది.

రాజీ లేచి ఫోన్ తీసుకుని ఆడియో ప్లే చేసి సౌండ్ పెంచింది.. మౌనికా మరియు స్వప్న ఇద్దరూ ఫోన్ వైపే చూస్తున్నారు.

మాధవ్ : హలో

చందు : నేను..

మాధవ్ : చెప్పరా ఏమంటుంది అది.. గొడవ గొడవ చేస్తుందా.. ఏమైనా బెదిరిస్తే భయపడకు.. ఏమవ్వదు.. అంతా నేను చూసుకుంటా.. నువ్వు టెన్షన్ పడకు

చందు : వదినని వదిలేస్తున్నావా

మాధవ్ : ఏంట్రా నీకేం చెప్పలేదా అదీ..

చందు : అడిగినదానికి మాత్రమే సమాధానం చెప్పు

మాధవ్ : అవును వదిలేసాను.. నీకేంటి బాధా

చందు : నాకేంటి బాధా.. అలా మాట్లాడుతున్నావెంట్రా.. ఇదంతా డబ్బు మదం

మాధవ్ : ఏయి.. ఏంట్రా

చందు : రేయి వదిన దేవత రా.. అలాంటి అమ్మాయి దొరకడం నీ అదృష్టంరా.. అలా ఎలా చేస్తావ్ రా.. డబ్బు కోసమా.. నువ్వు సంపాదించలేవా వదినకి జాబ్ ఉంది రేపు నాకు జాబ్ వస్తుంది.. అన్ని నీ చేతుల్లోనే పెడతాంరా.. మనం కలిస్తే చిన్న చిన్న మొత్తం కుప్ప అవుతుందిరా.. ఇది కూడా ఆలోచించలేదా నువ్వు.. ఫ్రీ మనీకి ఆశపడి ఇలా చెయ్యడమెంట్రా.. అస్సలు నువ్వు నా అన్నవేనా

మాధవ్ : అవన్నీ మాట్లాడుకోవడానికి బాగుంటాయి తమ్ముడు.. ప్రాక్టికల్ గా వర్క్అవుట్ అవ్వవు.. నువ్వు ఉచిత సలహాలు ఇవ్వడం ఆపి నేను చెప్పింది చేస్తే చాలు.. అయినా ఏంటి దానికి అంత సపోర్ట్ చేస్తున్నావ్.. నువ్వే గొడవ చేసేవాడివి మన మధ్యలోకి వస్తుందని

చందు : అవును రా చేసాను, నిన్ను వదినతో పాటు నాతో కూడా టైం స్పెండ్ చెయ్యమని అలా చెప్పాను, కొత్తగా పెళ్ళైన అమ్మాయి తన మొగుడితో ఎక్కువగా గడపాలని కోరుకుంటుంది, నాకు కొత్తలో నిన్ను నాకు దూరం చేస్తుందని భయపడ్డాను.. కానీ వదిన అలా కాదు.. నేనే మీకు ప్రైవసీ ఇస్తున్నానని తనకి తెలిసి.. నేను కాలేజీ నుంచి ఇంటికి వచ్చాక మళ్ళీ బైటికి వెళ్లకుండా కొంచెం కోపంగా చెప్పేది.. ఆ విషయం నాకు తెలుసు తన ముందు తగ్గకుండా కోపం నటిస్తూ బెట్టు చేస్తూ చివరికి తను చెప్పిందే చేసేవాడిని.. ఎప్పుడు తను నన్ను తక్కువగా భారంగా చూడలేదురా.. నిన్ను ఎంత బాగా చూసుకునేదో నన్ను కూడా అలానే చూసేది కాకపోతే కొంచెం నన్ను కంట్రోల్ చేసేది.

మాధవ్ : ఏంట్రా ఇప్పుడు అయితే ఏం చెయ్యమంటావ్.. నా పెళ్లి అయిపోయింది.. నేను ఇక ఇండియా రావడం కుదరదు.. రావాలనుకుంటే నువ్వు కూడా వచ్చేయి

చందు : ఏంట్రా నేను రావాలనుకుంటేనా.. వేరే ఆప్షన్ లేక ఇలా అంటున్నావ్ కానీ కుదిరితే నన్ను కూడా వదిలించుకుంటావ్ కదరా.. చిన్నప్పటినుంచి కలిసే ఉన్నాం నన్నే ఓర్చుకోలేకపోతున్నావ్ ఇక వదిన సంగతి నేను అర్ధం చేసుకోగలను.. అస్సలు ఇవన్నీ అనవసరం ఒక్కటే అడుగుతాను.. వదినా నేను కావాలా లేక డబ్బు ఆ సోఫియా కావాలా

మాధవ్ : ఏంట్రా నేను లేని ఇన్ని రోజుల్లో దాన్ని తగులుకున్నావా.. పూకు వాచిపోయి నీ పక్కలోకి వచ్చిందా.. దాన్ని తెగ వెనకేసుకొస్తున్నావ్.. జాగ్రత్తరా దెంగితే దెంగావ్ గాని దాని మాయలో పడిపోకు ఖాతర్నాక్ అది.. అలా దాని పూకెనక తిరిగే దాని మాయలో పడిపోయాను

మాధవ్ మాట్లాడుతున్న మాటలు వింటుంటే మౌనికకి తల తిరిగినట్టు అయ్యింది.. రాజీ అయితే పిడికిలి బిగించింది.. స్వప్నకి నోట మాట రాలేదు.

చందు : రేయి వదినని నిన్ను నా అమ్మా నాన్న అనుకున్నారా.. జీవితాంతం మీతోనే కలిసి ఉండాలి మనదొక పెద్ద కుటుంబం కావాలి అనుకున్నానురా.. నువ్వు ఇంత నీచంగా ఆలోచిస్తే నేను కూడా నీలానే ఉంటానని ఎలా అనుకున్నావ్ రా నీతి లేని పిచ్చి లంజాకొడకా..

బూతుమాట వినగానే మౌనికతో పాటు స్వప్న కూడా ఆశ్చర్యపోయింది, రాజీ అయితే తన మనసులో మాట చందు నోటి నుంచి వచ్చినందుకు కొంచెం శాంతించింది.

మాధవ్ : రేయి అవునురా.. నేను నీతి లేని నా కొడుకునే.. అయినా నువ్వెంట్రా నాకు చెప్పేది, ఇప్పుడు చెపుతున్నా విను నాకు సోఫియానే కావాలి.. అస్సలు ఎవడ్రా నువ్వు.. నువ్వు అనుకున్నట్టు నా తమ్ముడివి అనుకుంటున్నావేమో.. నువ్వు రైల్వే స్టేషన్ పట్టాల మీద నిన్ను ఎవరో వదిలేసి వెళ్ళిపోతే జాలి వేసి అమ్మ.. నా అమ్మ నిన్ను తెచ్చుకుని పెంచుకుంది.. నీ అమ్మ ఎవత్తో నీ అయ్య ఎవడో దేన్ని ఎవడు దెంగితె పుట్టావో కూడా నీకు తెలీదురా.. లంజకొడుకువి నువ్వా నేనా

మౌనిక కూడా ఆ మాటలకి బాధ పడింది.. చందు పాపం అనుకుంది

చందు : (ఏడుపు గొంతుతో) నాకు తెలుసు నేను నీ రక్తం పంచుకుపుట్టిన వాడిని కాదని.. అమ్మ నాకు ఎప్పుడో చెప్పింది.. మేము మాట్లాడుకున్నాం..(కోపంగా) నువ్వింత దూరం వచ్చాక ఇక నేనెందుకు తగ్గుతాను.. నువ్వెక్కడైనా చావు.. వదిన మాత్రం నా తల్లితో సమానం.. తనకి అన్యాయం చేస్తే ఊరుకోను

మాధవ్ : ఏం పీకుతావ్ రా

చందు : ఏం పీకుతానా.. శాంపిల్ గా రెండు చెప్పనా.. ముందు వదినతో నీ మీద చీటింగ్ కేసు పెట్టిస్తా.. నీ పర్మినెంట్ విసా ఆగిపోద్ది.. ఆగకపోతే దాని మీద కూడా పెటీషన్ వేపించడానికి ప్రయత్నిస్తా.. కోర్టుకి వెళతా డబ్బులు నీ దెగ్గరే కాదు నేను కూడా అప్పు చెయ్యగలను.. నిన్ను ఇండియా రప్పిస్తా.. మళ్ళీ చచ్చినా వెళ్లనివ్వను.. నిన్ను కోర్టు చుట్టూ తిప్పుతూనే ఉంటా.. నువ్వు డబ్బులు పెట్టి వదినకి అంతా సెటిల్ చేసి తప్పించుకుంటాననుకుంటున్నావేమో.. మనకి ఆస్తి లేకపోయినా వాటాల కోసం ఫ్రాడ్ కేసు పెడతాను.. అదీ అయిపోతే.. మా ఫ్రెండ్స్ నలుగురుని తీసుకోచ్చి నీ కాళ్లు విరగ్గొడతా.. ఇదంతా భరించడానికి నీకు సపోర్ట్ చెయ్యడానికి నీ పక్కన ఉండేది వదిన.. నా వదిన మౌనిక కాదు సోఫియా.. అంత ఓపిక ఉంటుందా నిన్ను దెంగెయ్యమంటుంది.. నువ్వు ఎక్కడ మొదలుపెట్టావో నీకు అది కూడా దక్కనివ్వను.. జీరో చేసి వదిలిపెడతాను.

పది క్షణాల మౌనం.. ఇక్కడ మౌనికతో పాటు ఇద్దరు లేచి నిలబడ్డారు.. స్వప్న మరియు రాజీకి అయితే మొహంలో ఓ వెలుగు వచ్చింది.. మాధవ్ మీద కసి పెరిగింది.

చందు : ఏంట్రా మాట రావట్లేదా.. వీడేం పీకుతాడులే అనుకుంటున్నావా మనసులో.. కావాలంటే బెట్ వేసుకుందాం.. నేను ఎంత సంకిగాడినో చూపిస్తా

మాధవ్ : ఏం కావాలి నీకు.. ఎంత కావాలి

చందు : అయితే విను.. ఈ ఇల్లు పూర్తిగా వదిన పేరు మీద రాయి

మాధవ్ : అది లోన్లో ఉంది

చందు : కట్టు నాన్నా.. ప్రతీ రూపాయి నీదే అయ్యి ఉండాలి కట్టి ఇంటిని వదిన పేరు మీదకి మార్చు.. డబ్బుల కోసమే కదా బంగారం లాంటి వదినని వదిలేసి సోఫియాని చేసుకున్నావ్.. అడుగు ఇస్తుంది.

మాధవ్ : ఓకే

చందు : ఇంకా అయిపోలేదు.. నాకు నీ అసెట్స్ అండ్ లైయబిలిటీస్ లో సగం వదినకి ఇవ్వాలి.. దాని వాల్యూ నిన్నటి వరకు ఫుల్ డీటెయిల్స్ విత్ అథారిటీ కావాలి.. నీ దొంగ తెలివితేటలు వాడకు, మోర్ఫ్ చేస్తే రావాల్సిన దాని పర్సెంటేజ్ పెరుగుతుంది.. నీకు ఫ్యూచర్లో సోఫియా నుంచి వచ్చే ఆస్తిలో టెన్ పర్సెంట్ వదినకి రాసిస్తానని అగ్రిమెంట్ రాత పూర్వకంగా మరియు ప్రింటెడ్ అగ్రిమెంట్ ఇవ్వాలి.. ఎంత త్వరగా అయితే అంత త్వరగా మమ్మల్ని వదిలించుకోవచ్చు అలా కాదు త్వరగా వదిలించుకోవాలనుకుంటే పది కోట్లు వదిన అకౌంట్ కి ట్రాన్స్ఫర్ చేసేయి.. అంతే

మాధవ్ : ఇవన్నీ జరగని పనులు

చందు : జరగాలి లేకపోతే నేనేం చెయ్యాలో అది చేస్తాను.. కాలేజీ కూడా అయిపోయింది.. ప్రస్తుతానికి బేవర్స్ గా పడి ఉన్నాను.. నాకు కూడా జాబ్ వస్తుంది.. తప్పించుకుంటా అనుకుంటున్నావేమో.. టూరిస్ట్ విసా మీద కూడా అమెరికా రావచ్చు.. నీకు సోఫియాని పడెయ్యటానికి ఎన్ని రోజులు పట్టిందో నాకు తెలీదు కానీ మిమ్మల్ని విడగొట్టడానికి నాకు తనతో గంట మీటింగ్ చాలు.. ఇప్పుడు చెప్పు ఒప్పుకుంటున్నావా.. సోఫియా ముందు నీ నిజస్వరూపం బయటపెడితే నీ గతేంటి అప్పుడు నువ్వు ఎంప్లాయి కూడా కాదు.. ఆలోచించు

మాధవ్ : నాకు కొంచెం టైం కావాలి

చందు : నీ ఇష్టం వచ్చినంత తీసుకో.. కానీ ఏ విషయం నాకు గంటలో తేల్చు.. నువ్వు నాకు గంటలో ఫోన్ చెయ్యలేదంటే సాయంత్రానికి నేనిక్కడ విసా పనులు చూసుకుంటా.. నిన్ను చూసి చాలా రోజులవుతుంది.. నిన్ను నీ కొత్త పెళ్ళాన్ని కలవాలని తెగ ఆరాటపడుతున్నాడు లోపలున్న నా సంకిగాడు.

అంతే ఫోన్ కట్ అయ్యింది.. ముగ్గురు స్నేహితురాళ్లు ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు.. మౌనికకి అయితే తనకి తెలిసిన చందుకి ఇప్పుడు ఫోన్లో విన్న చందుకి అస్సలు సంభంధమే లేదని అనిపించింది. ఇంతలో స్కూటీ చప్పుడు అయితే ముగ్గురు తేరుకున్నారు.. రాజీ ఫోన్ పక్కన పెట్టింది. చందు లోపలికి వచ్చాడు.. తన చేతిలో ఏదో కవర్.. నేరుగా కిచెన్ లోకి వెళ్ళాడు.

చందు : స్వప్న అక్కా.. అని పిలవగానే స్వప్న లేచి కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది.. అక్కా టిఫిన్ తెచ్చాను రాత్రంతా వదిన ఏడుస్తూనే ఉంది మొహం పీక్కుపోయింది.. మీ ఇద్దరికీ కూడా తెచ్చాను.. నువ్వు తనకి చాలా క్లోస్ కదా తినిపించు.. ఇదిగో ఇవి తలనొప్పి టాబ్లెట్స్ అని చేతికిచ్చి ఇంకో జోబులో నుంచి ఇంకో టాబ్లెట్ తీసి, అక్కా ఇది స్లీపింగ్ టాబ్లెట్ తనకివ్వు కొంచెం సేపు ప్రశాంతంగా పడుకోనివ్వు తరవాత లేచి కుదుటపడి ఆ తరవాత ఏమైనా ఆలోచిస్తుంది.. నాకు పని ఉంది మీరు ఉంటారు కదా

స్వప్న చందుని మనసులో మెచ్చుకుంటూనే పైకి మాత్రం మౌనంగా తల ఊపింది.. చందు వెళ్లిపోతుంటే పిలిచింది.. చందూ అని.. చందు వెనక్కి తిరిగి చూసాడు.. స్వప్న చందుని కౌగిలించుకుని బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి థాంక్స్ నాన్నా అని వీపు మీద మెచ్చుకొలుగా తట్టి వెళ్ళిపోయింది.. చందు ఇంకా ఆశ్చర్యంగా ఏం అర్ధం కాక నోరు తెరిచి చూస్తూ అలానే నిలబడ్డాడు.

స్వప్న వెళ్లి మౌనికకి టిఫిన్ తినిపించి వాళ్ళు తిన్నారు, స్వప్న మరియు రాజీ చందుని పొగుడుతూ మాధవ్ ని తిడుతుంటే మౌనిక మౌనంగా ఇంకేదో ఆలోచిస్తుంది. రాజీ మౌనికని ఆ ఆలోచనల నుంచి బైటికి తీసుకురావడానికి తన ఆఫీస్ లో జరిగేవి చెపుతుంటే చిన్నగా టాపిక్ మారింది, ముగ్గురు మాట్లాడుకుంటుంటే కొంతసేపటికి ఫోన్ మోగింది చూస్తే మాధవ్. మౌనిక బాధని దూరం చేసిన ప్రయత్నం మొత్తం వేస్ట్ అవడంతో రాజీకి మళ్ళీ బీపీ లేచింది. మౌనిక ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి స్పీకర్లో పెట్టింది కానీ మాట్లాడలేదు

మాధవ్ : హలో

మౌనిక : చెప్పు

మాధవ్ : నా తమ్ముణ్ణి బాగానే నీ వలలో వేసుకున్నావ్, నిన్ను ఏమైనా అంటే తెగ చించుకుంటున్నాడు.. అంత సుఖం చుపించావా.. నాకెప్పుడూ అంత సుఖం అనిపించలేదే

మౌనిక : వాడు నీ తమ్ముడు కాదని నువ్వే అన్నావ్ గా.. వాడు తిట్టింది సరిపోలేదా

రాజి : వాడితో మాటలంటే.. కొజ్జా నా కొడకా ... ... ... అంటూ ఫోన్ అందుకుని బూతులకి లేచేసరికి మాధవ్ పెట్టేసాడు.

చందు వచ్చేసరికి మౌనిక పడుకుని ఉంది తన పక్కన రాజీ కూర్చుని ఉంది, చందుని చూడగానే ఫోన్ తీసుకుని లేచి రూం నుంచి బైటికి వచ్చింది.

రాజీ : చందు.. వాడు ఫోన్ చేసాడు అంటూ ఫోన్ ఇచ్చింది.

చందు ఫోన్ తీసుకుని లోపలికి వెళుతుంటే. రాజీ నేను కూడా ఉంటాను, వింటాను అంది

చందు రమ్మంటూ మౌనిక డోర్ క్లోజ్ చేసి పక్క రూంలోకి వెళ్లారు. చందు మాధవ్ తో గొడవపడుతూ అన్ని విషయాలు మాట్లాడుకుని సెటిల్ చేసుకుంటుంటే రాజీ ఆశ్చర్యపోయింది. ఎంతో అనుభవం ఉన్నవాళ్లు పెద్ద వాళ్ళు పంచాయతీల్లో చేసే ఆలోచనలు ఇంత చిన్న వయసులో అన్నీ గుర్తుపెట్టుకుని పాయింట్ టు పాయింట్ అన్ని తెగ్గొడుతుంటే రాజీ చాలా ఇంప్రెస్ అయ్యింది. చివరికి మాధవ్ అన్నిటికి ఒప్పుకున్నాడు.

మాధవ్ : రేయి.. మీరు నా నుంచి లాక్కుంది నేను రెండు నెలల్లో సంపాదించుకుంటా అని గట్టిగా నవ్వాడు

చందు : ఇదే నేను నీతో మాట్లాడే లాస్ట్ కాల్, ఒక మాట చెపుతా విను, నీ లైఫ్ లాంగ్ గుర్తుపెట్టుకో.. కర్మ అనేది ఒకటి ఉంటుంది అది ఎక్కడికి పోదు అందుకే అంటారు కర్మ ఇస్ ఎ బూమెరాంగ్ అని.. అనుభవిస్తావ్

మాధవ్ : దెంగెయి రా

చందు ఫోన్ పెట్టేసాడు.. రాజీ వాడి పక్కనే ఆనుకుని కూర్చుంది.. ఫోన్ ఇచ్చేసాడు చూస్తే కాల్ టైమర్ మూడు గంటలు దాటింది. చందు కొంచెం పక్కకి జరగబోతే, రాజీ చందు భుజం మీద చెయ్యి వేసింది.

రాజీ : థాంక్స్ రా.. దాని కోసం నిలబడ్డావ్.. థాంక్యు

చందు : స్వప్న అక్క ఎక్కడా

రాజీ : రూంకి వెళ్ళింది, వచ్చేటప్పుడు భోజనం తెస్తానంది

చందు : అయ్యో నేను తెచ్చేవాడిని కదా అక్కా

రాజీ : అక్కా అని కాదు వదిన అని పిలువు, ఇక నుంచి నువ్వు కూడా నాకు మరిదివే.. సారీరా నిన్ను తప్పుగా అర్ధం చేసుకున్నాను

చందు : పరవాలేదక్కా

రాజీ : ఒరేయి

చందు : సరే సరే.. వదిన.. ఓకే నా అని నవ్వాడు

రాజీ : పదా అని చందు మెడ మీద చెయ్యి వేసి నడుస్తూ మౌనిక డోర్ తెరిచి ఉండటంతో చందు మీద నుంచి చెయ్యి తీసింది. లోపల మౌనిక మరియు స్వప్న మాట్లాడుకుంటున్నారు.

స్వప్న : తిందామా, పార్సెల్ కిచెన్లో పెట్టాను

రాజి : తెస్తాను, రావోయి హెల్ప్ చేద్దు అని చందుని పిలుస్తూ తిరిగింది.. చందు కదల్లేదు తన వదిన వంక చూస్తున్నాడు.

రాజీ : ఏంటి మీ వదిన చెప్తే కానీ కదలవా, ఇందాకే చెప్పా కదా నేను కూడా వదిననే అని

చందు : అలా కాదు.. అని మౌనికని చూసాడు.. మౌనిక వెళ్ళమని కళ్ళతో చెప్పడంతో పదండి వదినగారు అంటూ రాజీ వెనక నడిచాడు.

స్వప్న : మౌనికా.. ఒకే ఇంట్లో ఒక మంచోడు ఒక చెడ్డోడు.. విచిత్రం కదా

మౌనిక ఏమి మాట్లాడలేదు

స్వప్న : ఏంటే నిన్నటి నుంచి చూస్తున్నా చందు విషయం ఎత్తితే మౌనంగా ఉంటున్నావ్

మౌనిక : వెళుతున్న చందునే చూస్తూ.. చేతులు కడుక్కుందాం పదా అని లేచింది.

నలుగురు కూర్చుని తింటున్నారు, ముగ్గురు అమ్మాయిలు మాట్లాడుకుంటున్నారు కానీ చందుకి మాత్రం ఇబ్బందిగా అనిపించింది.. తల దించుకుని అర్జెంటుగా వెళ్లిపోవాలన్నట్టు స్పీడ్ స్పీడ్ గా తింటుంటే రాజీ కదిలించింది.

రాజి : ఏంట్రా తిన్న తరువాత యుద్ధానికి వెళ్లాలా

చందు : అదీ.. లేదు

రాజీ : మరేంటా తొందర.. అందరం మాట్లాడుతున్నాం నువ్వెంటి సైలెంట్ గా ఉన్నావ్

చందు : ఊరికే

రాజి : గర్ల్ ఫ్రెండ్ ఉందా నీకు

చందు : లేదు.. ఏ

రాజీ : ఆ ఏం లేదు హ్యాండ్సమ్ గానే ఉన్నావ్ కదా.. అందుకే అడిగాను

చందు : నా మొహానికి అదొక్కటే తక్కువ.. నాకు ఫోనే లేదు ఇంక మళ్ళీ గర్ల్ ఫ్రెండ్

స్వప్న రాజీ ఇద్దరు మౌనిక వంక చూసారు, కానీ మౌనిక ఏం మాట్లాడలేదు

చందు : నేను సరదాగా అన్నాను, నాది అయిపోయింది.. వెళ్లి ప్రాజెక్ట్ చేసుకుంటా మీరు మాట్లాడుకోండి అని లేచి వెళ్ళిపోయాడు.

చందు వెళ్ళిపోయాక మౌనిక రాజీ వంక చూసింది.

మౌనిక : ఏంటి నువ్వు చందుతో అలా బెహేవ్ చేస్తున్నావ్

రాజీ : ఎలా

మౌనిక : నీకు తెలుసు

స్వప్న : మౌనిక.. రాజీ.. ఏంటే

రాజీ : అవునే వాడు నాకు నచ్చాడు.. ప్రేమిస్తున్నా వాడిని.. నేను వాడిని పెళ్లి చేసుకుందాం అనుకుంటున్నా.. నీకేమైనా అభ్యంతరమా

మౌనిక మౌనంగా లేచి సింక్ లో చెయ్యి కడుక్కోవడానికి వెళ్ళింది.

స్వప్న : ఏం మాట్లాడుతున్నావ్.. ఏం చేస్తున్నావ్.. నీ మాటలకి ఏమైనా అర్ధం ఉందా.. వచ్చిన పనేంటి నువ్వు చేసేదేంటి

రాజీ : నిజమేగా చెప్పింది.. మగాడు వాడు.. నాకలాంటి నీకాసైన మగాడే కావాలి.. అదే చెప్పను

స్వప్న తల కొట్టుకుంది.

తిన్నాక స్వప్న మౌనికకి స్లీపింగ్ పిల్ ఇచ్చి పడుకోబెట్టింది.. మౌనిక పడుకున్నాక స్వప్న రాజీని చూసింది.

స్వప్న : వెళదామా.. ఒకసారి రూంకి వెళ్లి సాయంత్రం వరకు మళ్ళీ వద్దాం.

రాజీ : వెళదాంలే.. నేను కొంచెంసేపు నా లవర్ తో మాట్లాడి వస్తా.. నువ్వు తప్పుకో అని స్వప్నని తోసుకుని పక్క రూంలోకి వెళ్ళింది. స్వప్న రాజీ పనులకి మళ్ళీ తల కొట్టుకుంది.

చందు సీరియస్ గా ఏదో రాసుకుంటుంటే రాజీ వెళ్లి పక్కన కూర్చుంది, సడన్ గా తన పక్కన కూర్చునేసరికి భయపడ్డాడు.

రాజీ : ఏంట్రా అలా ఉలిక్కిపడ్డావ్

చందు : ఏం లేదు

రాజి : ఇంకా చెప్పు

చందు : ఏముంది ప్రాజెక్ట్ ఇప్పుడు ఇదొక్కటే నాకున్న పని

రాజీ : నిన్ను ఒకటి అడుగుతా చెప్పు, ఎందుకు మౌనికకి అంత సపోర్ట్ చేసావ్. నీకు అవసరం లేని విషయం, మీ అన్నతో కలిసి ఉంటే హాయిగా అమెరికా వెళ్ళేవాడివి..అంతా వదులుకుని ఎందుకు తనకోసం నిలబడుతున్నావ్, మీ అన్నని నీ వదిన కోసం అంత అడిగావు నీ కోసం ఎందుకు ఒక్క రూపాయి కూడా అడగలేదు.

చందు : ఆ ప్లేస్ లో ఎవరున్నా నేను ఇలానే ఉంటాను, నాలానే ఉంటాను. ఇక డబ్బు, అమెరికా అంటే అవి నేను సంపాదించలేనా, నేను వెళ్ళలేనా, కొంచెం టైం పడుతుంది అంతే.. అయినా నేను మా అమ్మకి మాటిచ్చాను

రాజీ : ఏమని

చందు : మా అమ్మ నాకు చిన్నప్పుడె చెప్పింది తను నా కన్నతల్లి కాదని కానీ అందరికంటే నేనంటేనే తనకి ఎక్కువ ఇష్టమట.. మా నాన్న గారికి, మా అన్నకి నేనంటే ఇష్టం లేదని కూడా చెప్పింది. ఎట్టి పరిస్థితుల్లో వాళ్ళ ఇద్దరి దెగ్గరా డబ్బు కానీ సహాయం కానీ తీసుకోవద్దని చెప్పింది, నేను పెద్దయ్యాక నాకు జాబ్ వచ్చాక తను నాతోనే ఉంటానని నాకు మాట ఇచ్చింది. వాళ్ళు పోయాక నేను దూరంగా వెళ్ళిపోదాం అనుకున్నాను కానీ వీడు ఒక్కడే ఎలా ఉంటాడో ఏంటో వంట రాదు, పని రాదు అందుకే ఉన్నాను. వదిన వచ్చాక నాకు తనని చూడగానే ఎందుకో అమ్మ గుర్తుకువచ్చేది నన్ను కంట్రోల్ చేస్తున్నా నా మీద కోప్పడుతున్నా నాకు బాగుండేది.. నా మీద కేర్ తీసుకోవడం నాకు నచ్చింది అందుకే వెళ్లలేకపోయాను.. ఇదే నా కధ

రాజి : నచ్చావ్

చందు : ధన్యవాద్ రాజి మేడం

రాజి : సరేలే నీకోటి చెప్పనా.. మీ వదిన నీకోసం ఫోన్ కొనింది నిన్న.. ఆపిల్ ఫోన్.. కానీ ఇంతలోనే అంతా అయిపోయింది ఇందాక అందుకే నువ్వు ఫోన్ గురించి ఎత్తగానే దాన్ని చూసాం.

చందు : ఓహ్.. తను ఇంకా ఏడుస్తుందా

రాజి : లేదు కానీ కొంచెం మౌనంగా ఉంటుంది

స్వప్న : రాజీ.. వెళదామా

రాజి : ఆ వస్తున్నా.. చందు

చందు : ఆ

రాజి : రేపు కొంచెం నీతో పని ఉంది.. వస్తావా

చందు : అలానే..

రాజి : వదినా అని పిలవడానికి ఇబ్బంది పడుతున్నావా

చందు : లేదు వదినా

రాజి : (దెగ్గరికి వచ్చి ) మాములుగా వదినా అని పిలు, కాని ఎవ్వరు లేనప్పుడు పేరు పెట్టి పిలు.. సరేనా బై అని వెళ్ళిపోయింది నవ్వుతూ

చందు బుర్ర గోక్కుని ఏంటో ఈ ఆడోళ్ళు అనుకుంటూ మళ్ళి పుస్తకంలో తల దూర్చాడు. రాజీ వాళ్ళు వెళ్ళిపోయి మళ్ళీ సాయంత్రం వచ్చారు. మౌనిక ఇంకా లేవలేదు. రాజీ మౌనిక పక్కన కూర్చుని లేపితే లేచింది స్వప్న పక్క రూంలో చందు దెగ్గరికి వెళ్ళింది.

చందు : రా అక్కా

స్వప్న : ఏంట్రా నన్ను పిలవ్వా వదినా అని

చందు నవ్వాడు.. స్వప్న వచ్చి మంచం ఎక్కి దెగ్గరికి వచ్చి కూర్చుంది.

స్వప్న : ఏరా ఎప్పుడు నవ్వుతూనే ఉంటావా

చందు : బాగుంటా కదా నేను నవ్వితే

స్వప్న : అవునులే.. బాగుంటావ్.. ఒక ముద్దు పెట్టుకోనా

చందు : ఏంటి..?

స్వప్న : ముద్దు రా.. బుగ్గ మీద.. ముద్దొస్తున్నావ్ అని గడ్డం పట్టుకుంది

చందు : పో వదినా.. నాకు సిగ్గుగా ఉంది

స్వప్న : ప్లీజ్

చందు సరే అని బుగ్గ చూపించాడు, స్వప్న మోకాళ్ళ మీద నిలుచుని చందు బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి అలానే కొంచెం సేపు ఉండి బుగ్గ కొరికింది. చందు వదినా.. అంటూ వెనక్కి నెట్టాడు. తన బుగ్గ మీద ఎంగిలి తుడుచుకుంటూ ఏంటిది అని స్వప్నని చూస్తే స్వప్న అదోరకంగా తన వంక చూడటం గమనించి వదినా అని పిలిచాడు పలకలేదు వదినా.. స్వప్నా అన్నాడు భుజం కదిలిస్తూ

స్వప్న : ఏమని పిలిచావ్

చందు : స్వప్న అన్నాను

రాజీ : స్వప్నా...

స్వప్న : అలానే పిలు.. ఇంకో ముద్దు పెట్టుకోనా

చందు : పిలుస్తున్నారు వెళ్ళు

స్వప్న ముద్దు పెట్టు వెళ్తా అని బుగ్గ చూపించింది. చందు సిగ్గుపడుతూనే చప్పున ముద్దు పెట్టి దూరంగా జరిగి ఇక వెళ్ళు అన్నాడు తల దించుకుని. స్వప్న నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.

చందు కొంచెంసేపు బైటికి వెళ్లొచ్చాడు, చీకటి పడింది. రాజీ మరియు మౌనిక ఇద్దరు ఫోన్లో ఏదో చూస్తున్నారు, వంటింట్లో చప్పుడు అవుతుంటే లోపలికి వెళ్ళాడు, స్వప్న వంట చేస్తుంది. వెళ్లి పక్కన నిలుచున్నాడు, స్వప్న చూసి నవ్వింది.

చందు : వదినా.. నేనొకటి అడగనా

స్వప్న : అడగరా

చందు : నువ్వు, రాజీ వదిన అక్కడ రూం కాళీ చేసి ఇంటికి వచ్చెయ్యండి. ముగ్గురు కలిసి ఉండండి.. కొంతకాలం తనకి తోడుగా ఉంటారు కదా

స్వప్న : నీ వదిన కూడా అదే అంది, మేం ఒప్పుకున్నాం.. నువ్వు కూడా అదే చెపుతుంటే చాలా బాగుంది. థాంక్స్

చందు నవ్వాడు

స్వప్న : నవ్వడం కాదు, మీ ఫ్రెండ్ తో పాటు వెళ్లి సామాను షిఫ్ట్ చెయ్యి

చందు : హహ అలాగేలే అని తన రూంలోకి వెళ్ళిపోయాడు.

రాత్రికి తినేసి చందు తన రూంలోకి వచ్చేసాడు, పది పదకొండు మధ్యలో డోర్ తీసుకుని మౌనిక లోపలికి వచ్చింది.

చందు : రా వదినా అని లేచి మంచం మీద పుస్తకాలు, టవల్ తీసి పక్కన పెట్టాడు.

మౌనిక : వాళ్ళకి ఆ రూం సరిపోయింది, లెగు పక్క సరిచేస్తా పడుకుందాం

చందు : హా

మౌనిక పక్క వేసి కూర్చుంది ఇద్దరు కూర్చున్నారు కానీ ఏమి మాట్లాడుకోలేదు. మౌనిక లేచి వెళ్లి కొత్త ఫోన్ తెచ్చి ఇచ్చింది. థాంక్స్ చెప్పి తీసుకున్నాడు. చందు ఫోన్ సీల్ తీసి చూస్తుంటే మౌనిక ఓ పక్కకి తిరిగి పడుకుంది, చందు కూడా లైట్ ఆఫ్ చేసి పడుకున్నాడు. అర్ధరాత్రి దాహం వేసి కళ్ళు తెరిచి చూసాడు, మౌనిక బోళ్ళా పడుకుని తన చేతుల మీద గడ్డం పెట్టుకుని చందునే చూస్తుంది. చందు కళ్ళు తెరవగానే వెంటనే అటు తిరిగి గట్టిగా కళ్ళు మూసుకుని పడుకుంది, చందు కూడా తన దాహం గురించి మర్చిపోయి ఏదో ఆలోచిస్తూ మళ్ళీ నిద్రలోకి జారుకున్నాడు.

రెండు నెలలు గడిచాయి.. ఈ రెండు నెలల్లో మాధవ్ వచ్చాడు, చందు ఇంట్లోకి రావడానికి ఒప్పుకోలేదు లాయర్ తో మాట్లాడుకుని డివోర్స్ సెటిల్ చేసుకున్నారు. గొడవ జరిగినా అన్నతమ్ములు కొట్టుకునేదాకా వెళ్లినా, చందు అనుకున్నట్టు తన వదిన పేరు మీద ఆస్తి మరియు తన అకౌంట్లో డబ్బు వచ్చేలా చేశాడు. మాధవ్ చివరిగా వెళ్ళిపోతూ చాలా చెడ్డగా మాట్లాడాడు ఎవ్వరు వాడిని పట్టించుకోలేదు. ఇన్ని రోజుల్లో చందుకి తన వదిన కంటే స్వప్న మరియు రాజీ చాలా దెగ్గరయ్యారు.

ఒకరోజు మౌనిక ఆఫీస్ నుంచి ఇంటికి వచ్చేసరికి చందు ఏదో సర్దుతుంటే బ్యాగ్ పక్కన పెట్టి చందు దెగ్గరికి వెళ్ళింది.

చందు : హాయి

మౌనిక : ఏంటి ఇదంతా సామాను సర్దుతున్నావా

చందు : హ్మ్మ్.. నేను వెళ్లిపోతున్నా

మౌనిక : ఏంటి..?

చందు : ఇక నేను వెళతాను

మౌనిక : ఎక్కడికి

చందు : ఫ్రెండ్ రూంకి షిఫ్ట్ అవుతున్నా

మౌనిక : ఓహ్..

చందు : ఇలా ఎన్ని రోజులని నీ ఇంట్లో ఉండను.. నాకు ఇబ్బందిగా ఉంది.. నువ్వు కూడా ఇబ్బంది పడతావ్

మౌనిక ఏం మాట్లాడలేదు.. బైట బండి సౌండ్ అయ్యింది

చందు : సతీష్ గాడు వచ్చినట్టున్నాడు, అని తన రెండు బాగులు తీసుకుని అడ్డంగా ఉన్న మౌనికని చూసాడు. మౌనిక పక్కకి జరిగింది, చందు బైటికి వెళ్లి పావుగంటలో మళ్ళీ వచ్చాడు. మౌనిక ఇంకా చందు రూంలో అలానే కూర్చుని ఉంది.

చందు : వాళ్ళు రాలేదా.. అని మంచం మీద కూర్చున్నాడు.. మౌనిక ఏం మాట్లాడలేదు.. వదినా.. మౌనిక తల ఎత్తి చూసింది, నేను వెళతాను మరి..

మౌనిక : డబ్బులు

చందు : ఉన్నాయి.. ఏమైనా అవసరం అయితే ఫోన్ చేస్తాను. ప్రతీ ఆదివారం వస్తూనే ఉంటాను. నా అవసరం ఎప్పుడు వస్తే అప్పుడు, ఒక్క రింగ్ ఇవ్వు చాలు నీ ముందుంటాను.. మౌనిక మౌనంగానే ఉంది.. వెళ్ళనా మరీ.. అని బ్యాగ్ బుక్స్ అందుకుని లేచి నిలబడ్డాడు. చందు గేట్ వరకు నడుస్తుంటే తన వెనకాలే వెళ్ళింది. సతీష్ బండి స్టార్ట్ చేశాడు చందు బ్యాగ్ ముందు పెట్టి పుస్తకాలు వెనక పట్టుకుని బండి ఎక్కి కూర్చున్నాడు. చందు బై అని చెయ్యి ఊపుతుంటే మౌనిక చూస్తూ నిలబడింది. చందు సతీష్ భుజం మీద చెయ్యి వెయ్యగానే బండి ముందుకి కదిలింది. ఒక క్షణం తన వదిననే చూసి ఆ తరువాత తల తిప్పాడు. మౌనిక చాలా సేపటివరకు అక్కడే నిలబడి కాళ్లు నొప్పులు పుట్టి గేట్ దెగ్గరే మెట్ల మీద కూర్చుంది.

రాత్రికి రాజీ మరియు స్వప్న ఇద్దరు వచ్చారు, రాజీ స్కూటీ కీస్ ఆపుతూనే ఏంటిది గేట్ దెగ్గర దోమల్లో కూర్చుంది, కనీసం ఇంటి ముందు లైట్ కూడా వేసుకోలేదు.. అని స్వప్న చెవిలో గొణిగింది.

స్వప్న వెళ్లి మౌనికని తట్టింది, మౌనిక ఉలిక్కిపడింది. స్వప్న మౌనిక వెన్ను మీద తడుతూ ఏంటే ఎక్కడ ఉన్నావ్ ఏం ఆలోచిస్తున్నావ్. మౌనిక ఏం లేదంటూ లేచి వెళ్ళిపోయింది.

రాజీ లోపలికి వస్తూనే చందు గాడేడి.. ఈ టైంలో ఎటు తిరగడానికి పోయాడు వీడు.. ఈ మధ్య బాగా ఎక్కువయ్యింది వీడికి రానీ చెప్తా అంటూ లోపలికి వెళ్లి ఫ్రెష్ అవుతుంది. రాత్రికి ముగ్గురు భోజనాలకి కూర్చున్నారు.

స్వప్న : ఏడి వీడు.. అని ఫోన్ తీసుకుని ఫోన్ చేసింది.. రేయి ఎక్కడా.. ఇక్కడ అన్నం చల్లారిపోతుంది.

చందు : నేను తినేసా వదినా.. మీరు తినేయ్యండి

స్వప్న : మరి వండింది ఏం చెయ్యాలిరా.. నీకు ఇలాగ కాదు, రాజీ తగులుకోవే

రాజీ : హలో, ఇంకెంతసేపురా త్వరగా రా

చందు : అదేంటి వదిన చెప్పలేదా నీకు

రాజీ : ఏంటి..

రాజీ రెండు నిముషాలు విని ఫోన్ పెట్టేసి మౌనిక వంక కోపంగా చూసింది.

స్వప్న : ఏమైందే

రాజీ : వాడు ఇంట్లో నుంచి వెళ్ళిపోయాడు, సామాను, బుక్స్ మొత్తం తీసుకుని..

స్వప్న : మౌనికా.. ఏంటే ఇది

రాజీ : మాట్లాడతావా దవడ పగల కొట్టమంటావా అని అరిచింది కోపంగా.. రాజీ కళ్ళలో నీళ్లు​