Update 04
உமாவின் கண்கள் அழுததில் குங்குமமாய் சிவந்திருந்தது. அவள் கண்களில் தெரிந்தது கோபமா ஆற்றாமையா என்று தெரியவில்லை. ஆனாலும் அவள் மகனையே கண்ணிமைக்காமல் தீவிரமாகப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். அவள் பார்வை மகன் செல்வாவுக்கு எதையோ சொல்ல நினைப்பது போல் தோன்றியது. ஆனாலும் அவனுக்கு அம்மாவின் மனதில் என்ன உள்ளதென்பதை உறுதியாகத் தெரிந்துகொள்ள முடியாமல் கொஞ்சம் தடுமாறினான். அவன்மேல் எந்தத் தவறில்லையென்றாலும், தாத்தாவீட்டில் பெரியம்மாவும், அத்தையும் செய்த சில்மிஷ சேட்டைகளை அம்மா பார்த்துவிட்ட அவமானத்திலும் குற்றவுணர்ச்சியிலும் அவன் அம்மாவின் முன்னாள் குனிக் குறுகியபடி நின்றிருந்தான். சிறிது நேர மனப் போராட்டத்துக்கு பிறகு மனதில் தைரியம் வரவழைத்துக்கொண்டு, செல்வா
"அம்மா சாரிம்மா. நான் எதுவும் செய்யலம்மா. என்ன நம்பு, ப்ளீஸ்!" வார்த்தைகளால் அம்மாவிடம் கெஞ்சிக்கொண்டிருந்தான். அவன் சொல்ல, உமாவோ பதிலேதும் சொல்லாமல் மகனையே ஆழமாகப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவள் சட்டென்று அவனை நெருங்கிச் சென்று, செல்வாவை நெஞ்சோடு இருக்கமாக கட்டித் தழுவிக் கொண்டாள். அப்படியே அவளது முகத்தை மகனின் பரந்திருந்த மார்பில் முழுவதுமாகப் புதைத்துக்கொண்டாள். அவள் கண்களில் இருந்த ஈரம் இப்போது அவன் மார்பில் படர்ந்தது.
திடீரென்ற அம்மாவின் அணைப்பு அவனுக்கு அதிர்ச்சியையும், சந்தோஷத்தையும் மற்றும் ஆச்சரியத்தையும் சேர்த்தே கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது. அவனும் அம்மாவின் திடீர் அணைப்பு தந்த அதிர்ச்சி விலகாமல் ஆச்சரியமாகப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவன் இப்போது அம்மாவின் கூந்தலில் இருந்து வந்த அருமையான வாசனையையும் சேர்த்தே நுகர்ந்து கொண்டிருக்க, அவனுக்கு உடம்பில் ஏதேதோ ரசாயன மாற்றங்கள் நிகழத் தொடங்கியது. அம்மாவின் பருத்து மிருதுவாகக் குழைந்திருந்த அருமையான மார்பக உருண்டைகள் இரண்டும் அவன் வயிற்றிற்கும் மார்பிற்கும் இடையில் புரண்டு மென்மையாக நசுங்கி கொண்டிருக்க, அவனுக்கு மீண்டும் அவனது ஆண்மை மெது மெதுவாக விறைக்கத் தொடங்கியது. அவனும் எவ்வளவோ முயன்றும் அது பெருத்து வீங்குவதை அவனால் கட்டுப் படுத்தவே முடியவில்லை.
பெருத்து நீண்டு வீங்கி விலுக், விலுக்கென்று துடித்துக்கொண்டிருந்த மகனின் ஆணுறுப்பை அங்கே இப்போது உமாவும் முழுவதுமாக அவளது அடிவயிற்றில் உணர்ந்துகொண்டிருந்தாள். ஆனால் அவளோ அதைப்பற்றியெல்லாம் எந்தக் கவலையையும் படும் நிலையில் இருக்கவில்லை. மகனின் நெருக்கமும் அவன் உடம்பிலிருந்து வந்துகொண்டிருந்த அற்புத ஆண்மை வாசனையிலும் அவளும் தனது மனத்தைத் தொலைத்துக்கொண்டே அவள் கைவிரல்களை அவனது முதுகில் மேலும் அழுத்திக் கோலமிட்டபடி அவனை மேலும் அவள் மார்போடு சேர்த்து இழுத்தாள். அம்மாவின் இந்த ஆக்ரோஷமான அணைப்பில் அவனுமே சற்றுத் தடுமாறித்தான் போனான். அவன் வாயிலிருந்து அவனையும் அறியாமல் "அம்மா.... அம்மா..." என்ற வார்த்தைகள் கிசுகிசுப்பாக வெளிப்பட உமா அனிச்சையாக தலை நிமிர்ந்து மகனை ஆசையோடு பார்த்தாள். பார்த்தவளின் உதடுகள் துடிக்க, மெதுவாக அவளது முன்னங்கால்களை எக்கியபடி அவளது முகத்தை செல்வாவின் முகத்தினருகே உயர்த்த அம்மாவின் உடல் மொழிகள் அவள் ஏங்குவதை உணர்த்தி அவனுக்குக் காம அழைப்புவிட அவனும் குனிந்து உமாவின் உதட்டை மிக மிக மென்மையாகக் கவ்வினான். செல்வாவின் உதடு பட்டதுதான் தாமதம், இப்போது அவள் வெறிகொண்ட வேங்கையாகவே மாறிவிட்டிருந்தாள். மகனின் கீழுதட்டை ஆழமாகக் கவ்வியபடி இழுத்து இழுத்து சப்பி, அப்படியே பபுள்கம் போல சுவைக்கத் தொடங்கிவிட்டாள். செல்வாவோ ஆசையோடும் அதிர்ச்சியோடும் அம்மாவின் உதட்டு முத்தத்தில் சிக்கித் திணறி அப்படியே திளைத்துக்கொண்டிருந்தான்.
உமாவுக்கு இந்தமாதிரி உதட்டு முத்தங்களெல்லாம் ரொம்பவே புதிது. அவள் வாழ்நாளில் இதுவரையில் இந்தமாதிரி உதட்டு முத்தங்களை இதுவரை அனுபவித்ததே இல்லை. கல்யாணமான புதிதிலும் சரி, கடைசியாக மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னால் ஒரே ஒருநாள் புருஷனின் கோழிகுத்து போன்ற ஏறலிலும் சரி இந்த மாதிரி முத்தத்தை அவள் அனுபவித்ததே இல்லை. அவளைப் பொறுத்தவரை உடலுறவில் அதிகபட்சமென்பது, சேலையை தூக்கிவிட்டு ஏற வேண்டியது அடுத்த ஒருசில நொடிகளில் விந்து பாரம் முழுவதையும் இறக்கிவிட்டு இறங்கிவிடவேண்டியது. இதை மட்டும் தான் அவளும் இதுநாள் வரையிலும் கணவனிடம் கண்டிருக்கிறாள். முத்தத்தில் என்னென்னவெல்லாம் வித்தைகள் செய்யவேண்டுமென்ற பிரக்ஞ்சை எதுவுமே இல்லாமல், மகன் மேல் கொண்ட ஆசையிலும் காம மிகுதியிலும் இழுத்து இழுத்து மகனின் உதட்டை சப்பி மென்றுகொண்டிருந்தாள். அவனுமே அம்மாவின் இந்த சின்னப்ப பெண்ணைப் போன்ற நடைத்தையில் கொஞ்சம் திக்குமுக்காடித் தான் போயிருந்தான். ஆனாலும் அம்மா தன்மேல் எவ்வளவு ஆசையிலிருக்கிறாள் என்பதை அந்த அதிதீவிரமான வேகமான முத்தங்கள் அவனுக்கு காட்டத் தவறவில்லை. இப்படியே அம்மாவும் மகனும் எவ்வளவு நேரம் முத்தத்தில் திளைத்திருந்தார்களோ தெரியவில்லை இப்போது
அவனோடு அணைப்பிலிருந்த உமா மெதுவாக செல்வாவின் வலதுகரத்தை பிடித்து மெதுவாக உயர்த்தி அவளது இடதுமார்பில் வைத்து அழுத்திக்கொள்ள, அம்மாவின் தீவிர முத்தத்தில் ரசித்துத் திளைத்திருந்தவன் முதன் முறையாகக் கண்களைத் திறந்து பார்த்தான். இப்போது அவன் போக்குக்கு அவளது உதட்டை கவ்வக் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தவள், கண்கள் திறந்து உமாவும் மகனைப் பார்க்க இருவரின் பார்வையும் நேருக்குநேர் சந்தித்துக்கொண்டது. டக்கென்று அவள் கூச்சத்தில் கண்களை மீண்டும் மூடிக்கொள்ள, அவனது கைகளோ அனிச்சையாக, மிகவும் அனாயாசமாக அம்மாவின் உருண்டு திரண்டிருந்த குண்டு அழகு முலைகளை மென்மையாகப் பிசைந்து விடத் தொடங்கியது. அவனது செயல்பாடுகள் இப்போது உமாவுக்கும் சற்று தைரியத்தை வரவழைக்க, அவள் இடுப்பை அசைத்தபடி அவளது அடிவயிற்றில் மகனின் பெருத்து வீங்கியிருந்த ஆண்மையை இருவருக்கும் இடையில் வைத்து நசுக்கத் தொடங்கியிருந்தாள்.
எங்கேயோ சற்றுத் தொலைவில், ஒரே சீரான தாளகதியில் ஒப்பாரிச் சங்கதிகள், பாடல்கள் கேட்டுக் கொண்டிருக்க இங்கேயோ அம்மாவும் மகனும் பிரிக்கவே முடியாத அணைப்பில் கட்டுண்டு கிடந்தபடி காமச் சங்கதிகள் இசைத்தபடி ஒருவரோடு மற்றவர் இழைந்து உருகி உலகம் மறந்த நிலையில் உறவாடிக் கொண்டிருந்தனர். மகனின் கைகள் அம்மாவின் முலைகளைப் பற்றி வேக வேகமாகப் பிசைந்துகொண்டிருக்க, அம்மா மகனை ஆறத் தழுவிக்கொண்டபடி ஆடைகளுக்கு மேலேயே மகனின் ஆணுறுப்பை வயிற்றுக்கு உள்ளயே தள்ளும் முயற்சியில் தீவிரமாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தாள். வாசல் கதவைக் கூட மூட மறந்த நிலையில், இவர்களின் இந்த தீவிரமான அம்மா மகன் ஆலிங்கனத்தில் நேரமும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நழுவிக்கொண்டே இருந்தது. மகன் மேல் இருந்த ஆசையும், அவளின் உடலின் தீவிரமான காமவேட்கையும் சேர்ந்து அவளை இம்சித்துக்கொண்டிருக்க, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காமத்தின் அடுத்தகட்டம் நோக்கி பயணிக்க ஆயத்தமானாள். மகனை இருக்கமாகத் தழுவியிருந்த அவள் மென்மையான கிசுகிசுப்பான குரலில் அவனிடம்
"ம்ம்ம்... செல்வா, செல்வா.... கதவு திறந்திருக்குப்பா" மகனின் தோள்களில் தவழ்ந்துகொண்டே சொல்ல, செல்வாவுக்கோ அம்மாவின் மிகவும் மிருதுவான உடல் ஸ்பரிசத்திலிருந்து விடுபட கொஞ்சமும் விருப்பமே இல்லை. ஆனாலும் அம்மாவின் கட்டளைக்கு கட்டுப்பட்டவன்போல் அவளிடமிருந்து விலகி மெதுவாக கதவை நோக்கித் திரும்பி நடந்தான். கதவை தாளிட்டுவிட்டு திரும்பிப் பார்க்க அம்மாவை அந்த முன்னறையில் காணவில்லை. லேசான அதிர்ச்சியில் அவனது கண்கள் அங்கும் இங்குமாக அம்மாவைத் தேட, அங்கிருந்த ஒரு படுக்கையறையிலிருந்து லேசானதொரு ஓசை "க்ரீச்ச் க்ரீச்.." என்று கேட்டுக்கொண்டிருக்க, அவனது கால்கள் அவனைக் கேட்காமலேயே அந்த அறையை நோக்கி அவனை இழுத்துச் செல்லத் தொடங்கியது. அங்கே சென்ற செல்வாவுக்கோ லேசானதொரு இன்ப அதிர்ச்சி காத்திருந்தது....
கட்டிலின் மற்றொரு ஓரத்தில் அவனது அம்மா உமா அவனுக்கு முதுகைக் கட்டிக்கொண்டு படுத்திருக்க அவளது வடிவான அழகான முதுகும், வளைந்து பின் சட்டென்று உயர்ந்திருந்த இடையும், பெருத்து உருண்டு திரட்சியாக இருந்த அம்மாவின் பிட்டங்களும் அவன் கண்களுக்கு முழுதும் விருந்தாகின. அந்தக் கட்டிலில் அம்மாவின் முன்னும் பின்னுமாக லேசான அசைவுகள் அவனுக்கு காம அழைப்பு விடுத்துக்கொண்டிருந்தது. அவனும் தன்னையறியாமல் அம்மாவை நோக்கி மெதுவாக நடந்து சென்றான். அவனது காலடிச் சத்தங்கள் உமாவுக்கு மகன் நெருங்கிவிட்டதை உணர்த்த அவளும் லேசாக தலையைத் திருப்பிப் பார்த்துவிட்டு மீண்டும் திரும்பிக்கொண்டவள், அவளது குண்டிக் கோளங்களை மட்டும் வேண்டுமென்றே சற்று பின்னோக்கி நகர்த்தி அசைத்துக் காட்ட அவனுக்கு அதற்கும் மேல் எந்தவித அழைப்பும் தேவைப்படவில்லை.
மெதுவாக கட்டிலில் ஏறி அம்மாவின் அருகில் அவளை முதுகோடு ஓட்டியபடி படுக்க, அவளும் தனது உடம்பை பின்னோக்கி நகர்த்தி மகனின் உடம்போடு தனது பின்புறங்களைப் பொருத்திக்கொண்டாள். அவனுக்கும் இப்போது உடம்பில் ஒருவித சூடு பரவ அப்படியே சிலையாகி அடுத்து என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் திகைத்துக் கொண்டிருக்க, உமாவே மகனின் வலது கையை எடுத்து அவளது உடலைச் சுற்றி இடுப்போடு அணைத்தபடி போட்டுக்கொண்டாள். உமாவின் மிருதுவான பின்புற குண்டிச்சதைகளும், அவளது இதமான உடல் சூடும் மேலும் அவளது முதுகில் முகம் புதைந்திருந்த அவனுக்கு அம்மாவிடமிருந்து வந்துகொண்டிருந்த பால் போன்றதொரு பெண்மை வாசனையும் மொத்தமாக நாசியில் ஏறி மூளையைத் தாக்க, அதற்க்கு சட்டென்றதொரு எதிர்வினையாக அவனது ஆணுறுப்பு அம்மாவின் அழகான வடிவான குண்டிகளை தள்ளியபடி இடிக்கத் தொடங்கியது.
உமாவும் இப்போது மகனின் ஆணுறுப்பை அவளது பிட்டங்களில் உணர்ந்துகொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு காமம் தலைக்கேற மேலும் செய்வதறியாது தவித்துக்கொண்டு படுத்திருந்தாள். மகனுக்கு இப்போது அவளது முழு சம்மதத்தையும் தெரிவிப்பது போன்ற பாவனையில் அவளது குண்டிக்கோளங்களை உடலை வில்லாக வளைத்தும் நெளித்தும் அவனது ஆண்மையோடு மொத விட்டுக்கொண்டிருந்தாள். இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்று அவளது வயிறோடு வளைந்திருந்த செல்வாவின் வலது கையை எடுத்து அவளது இடது முலையின் மேல் வைத்துக் கொள்ள, அவனும் அம்மாவின் சம்மதம் கிடைக்கப் பெற்றவனாய் மெது மெதுவாக உமாவின் பஞ்சு போன்ற முலையை இதமாக வருடத் தொடங்கினான். ஆனால் காமத்தின் உச்சத்தை நோக்கி பயணப் பட ஆயத்தமாகியிருந்த அந்தப் பேரிளம் பெண்ணுக்கு அது போதுமானதாய் இருக்கவில்லை. அவள் மகனின் வேகமான அண்மையான தொடுதலுக்காக ஏங்கிக்கொண்டே அவள் முலைகளில் இருந்த மகனின் விரல்களோடு அவளது விரல்களையும் கோர்த்துக்கொண்டு மென்மையாகவும் அதே நேரம் அழுத்தமாகவும் பிசைந்து காட்டினாள். செல்வாவும் இப்போது அம்மாவுக்கு என்ன தேவையென்பதை முழுதுமாய் உணர்ந்தவன், உமாவின் முலைகள் முழுவதையும் கைகளால் பற்றி அழுத்தி அழுத்திப் பிசைந்துவிட, அவளும் மகனின் பிசைதலுக்கு தோதாக லேசாக சேலையை விலக்கிவிட்டு அவளது முலைகளைக் காட்டிக்கொண்டே இடுப்பை பின்னோக்கி நகர்த்தி செல்வாவின் பிரம்மாண்ட ஆணுறுப்பை அவளது சேலைக்கு மேலே குண்டிப் பிளவுக்குள் நுழைக்க முயற்சித்து, மீண்டும் முயற்சித்து இடையில் சேலை இருப்பதை மறந்தவள் மீண்டும் மீண்டும் தோற்றுக்கொண்டே இருந்தாள்.
இப்படி இருவரும் உடலை உரசி உரசி மிகவும் சூடாகிப் போய் அடுத்த கட்டத்துக்கு நகரும் முயற்சியாக, உமா அவளது வலது கையை பின்னோக்கிக் கொண்டு சென்று மெதுவாக இருவருக்கும் இடையில் நுழைத்துக்கொண்டே, விளைந்த வெள்ளரிக்காய் போன்று நீண்டு தடித்திருந்த மகனது ஆண்மையைப் பரிசோதிக்கும் விதமாக, அதன் நீளம் முழுமைக்கும் கையைக் கொண்டு விரல்களால் மேலும் கீழும் தடவிக் கொண்டே, அவள் பெற்ற மகனின் ஆணுறுப்பின் நீளத்தையும் திண்மையையும் அளந்துகொண்டிருந்தாள். அவளுக்கோ மிகவும் பெருமையாகவும் அதேநேரம் பூரிப்பாகவும் இருந்தது. தான் பெற்ற மகனின் ஆணுறுப்பு 'எவ்வளவு பெரிதாக, எவ்வளவு கனமாக, எவ்வளவு அழகாய் இருக்கிறது!' என்று அதனை எண்ணி வியந்தபடி பலம்கொண்ட மட்டும் அதனை அழுத்தி அழுத்தி தேய்த்துக்கொண்டே தனது மென்மையான அபாரமான குண்டிக் கோளங்களை அதன் மேல் அழுத்தித் தேய்த்துக்கொண்டே காமத்தில் மகனிடம் தொலைந்துகொண்டிருந்தாள். அவர்கள் இப்படி காமத்தில் உலகை மறந்து, அங்கிருந்த சூழ்நிலையையும் மறந்து உல்லாசமாய் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருக்க.
"டப் டப் தப்.... டப் டப் தப்.... அம்மா... அம்மா..." என்ற சத்தம் அம்மா மகன் இருவரின் மோகம் என்னும் தவத்தை கலைத்தது.
உலகை மறந்த நிலையில் கலவியில் ஈடுபட முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தவர்களை அந்தக் கதவு தட்டும் ஓசை இந்த உலகத்திற்க்கு மீண்டும் இழுத்துக் கொண்டுவர,
என்ன நினைத்தாளோ, உமா பட்டென்று மகனிடமிருந்து விலகி கட்டிலை விட்டு எழுந்து நின்றாள். கட்டிலில் மகனின் கோலமும் மற்றும் அவனது பேண்ட்டை முட்டிக்கொண்டு மிக நீளமாக நீட்டிக்கொண்டிருந்த அவனது ஆண்மையும் அவள் காண்பது கனவல்ல நிஜம் என்பதை அவளுக்கு உணர்த்த, ஒரு நிமிடம் ஆடிப் போய்விட்டாள். சற்று நேரம் முன்புதான் அவளது அப்பா அங்கே இறந்திருக்க இப்படி கேவலமாக, பச்சைத் தேவடியாள் போன்று இப்படி மகனுடனேயே சரசமாடிக்கொண்டிருக்கிறோமே என்று அவளது மனசாட்சி அவளை கேள்விகளால் துளைத்தெடுக்க அப்படியே கூனிக் குறுகி உடல் நடுங்கியபடி அங்கே நிற்க... அவளது கண்களில் வழிந்த கண்ணீர் கன்னங்களின் ஊடே வழிந்தோடியது. அங்கே அப்படி அம்மாவின் கண்களில் கண்ணீரைக் கண்டவன் அவள் எதற்கு அழுகிறாள், தான்தான் ஏதோ தவறு செய்துவிட்டோமோ என்று பயந்து அவனும் கட்டிலை விட்டு எழுந்து அம்மாவின் அருகில் வர, உமாவுக்கோ மகனின் கண்களை ஏறெடுத்துக் பார்க்கும் தைரியம் கூட இல்லாமல் தலையைக் குனிந்து கொண்டாள்.
"அம்மா... அம்மா. சரிம்மா, நான் ஏதாவது தப்பா! என்ன மன்னிச்சிடும்மா" செல்வா அம்மாவிடம் வருத்தப்பட்டு மன்னிப்புக் கோரிக்கொண்டிருக்க, உமாவுக்கு மனம் வலித்தது.
"இல்லப்பா... நீயில்ல. அம்மாதான் தப்புப் பண்ணிட்டேன். இப்படி உன்கிட்டயே கேவலமா, இப்படி தரங்கெட்டுப்போய் மோசமா நடந்துக்கிட்டேன். சரிப்பா கண்ணா. அம்மாவை தப்பா நினைக்காத. என்னன்னு தெரியல இப்படி திடீருன்னு கூறுகெட்டுப் போய்... சீ! என்ன நெனச்சா எனக்கே கேவலமா இருக்குது கண்ணா. அம்மாவை மன்னிச்சுடு" அவள் மீண்டும் மகனின் மார்பில் சாய்ந்தபடி கண்களில் கண்ணீர் வழிய அவனது கருணைக்காக ஏங்கிக்கொண்டிருந்தாள். இன்னமும் அடங்காமல் விறைப்பாய் நீட்டிக்கொண்டிருந்த செல்வாவின் அண்மை அம்மாவின் இடுப்பை இடிப்பதை நிறுத்தியிருக்கவில்லை. இந்தக் களேபரத்திலும் அவளுக்கு உள்ளூர ஆனந்தம், அவள் மகன் உமாவின் மேல் எவ்வளவு ஆசையாய் இருக்கிறான் என்பதை நினைத்து உள்ளூர பூரிப்படைந்தாள். செல்வா அவளை சமாதனப் படுத்தும் விதமாக
"அம்மா.. இல்லம்மா! நான் எதுவும் உன்ன தப்பாவே நினைக்கல" அவன் அப்படிச் சொல்லவும்தான் உமாவுக்கு சற்று நிம்மதியாக இருந்தது. அவன் மார்மோடு முகத்தை உரசிக் கொண்டே அவனுக்கு அவள் புரிதலை வெளிப்படுத்தினாள். அதற்குள் மீண்டும்
"டப் டப் தப்.... டப் டப் தப்.... அம்மா... அம்மா..." என்ற ஓசை அவர்கள் இருவரின் கவனத்தையும் கலைக்க இருவரும் அணைப்பிலிருந்து விலகிக் கொண்டனர். இந்தமுறை உமாதான் போய் கதவைத் திறந்தாள்.
"என்னாச்சும்மா. எவ்வளவு நேரமா கதவைத் தட்டிட்டு இருக்குறது. கதவைத் திறக்க ஏன் இவ்வளவு நேரம்" மகளின் அடுக்கடுக்கான கேள்விகளில் சற்றே தடுமாறியள், சுதாரித்துக்கொண்டபடி
"ஏண்டி பூஜா, என்னாச்சி! நான் பாத்ரூல இருந்தேன். அதான்..." என்று மென்று விழுங்கி மகளிடம் சொல்லிக்கொண்டிருக்க
"அவன் எங்க? அண்ணன் என்ன பண்றான்" பூஜாவின் அடுத்த கேள்விக்கு
"தெரியலடி, பெட்ரூம்ல இருக்கானோ என்னவோ!" எதுவும் தெரியாததுபோல நடித்தாள். அதற்க்கு பூஜாவும் அம்மா சொல்வதை நம்புவது போல் நடித்தாலும் அவளுக்கோ உள்ளுக்குள் பெருத்த சந்தேகம். 'அங்கே இழவு வீட்டில் பெரியம்மா, அத்தையின் சில்மிஷம் கண்ட அம்மா வேகமாகே இங்கே ஓடி வர, அவளைப் பின்தொடர்ந்து அண்ணனும் வந்தானே! இப்போது அம்மாவோ எதுவும் நடக்காதது போல இப்படி நடிக்கிறாளே. இப்படி பகல் நேரத்திலேயே கதைவைப் பூட்ட வேண்டிய அவசியம் என்ன?!' சந்தேகங்கள் அவள் மனதில் புயலாக அடிக்க, அவற்றையெல்லாம் அப்புறம் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்துக்கொண்டே,
"அங்க பெரியம்மாவும் பாட்டியும் உன்னைத் தேடிட்டு இருக்காங்க. எதோ சடங்கெல்லாம் பண்ணணுமாம். சீக்கிரம் வா நாம போலாம்" என்று சொல்லிக்கொண்டே உமாவின் கைகளைப் பிடிக்காத குறையாக அழைத்துச் செல்ல, உமாவும் மகளின் பின்னால் மகனை நினைத்துக்கொண்டே எதுவும் பேசாமல் சென்றாள்.
அங்கே தாத்தாவின் வீட்டில்.... அவரின் இறப்புக்கான கடைசி ஈமச் சடங்குகள் நிறைய இருக்க அத்தனையும் நடந்துகொண்டிருந்தது. தாத்தாவுக்கு ஆண்வாரிசுகள் அவன் மாமா (பார்வதியின் கணவர்) மட்டுமே என்பதால், மற்ற ஈமச் சடங்குகள் அனைத்தையும் மாமா கோபாலும் மற்றும் பேரன் செல்வாவுமே முன்னின்று செய்ய வேண்டுமென்று அங்கிருந்த பாட்டியும் மற்ற பெரியவர்களும் முடிவு செய்தனர். அதன்படி செல்வா அவன் அணிந்திருந்த ஆடைகளை மாற்றிவிட்டு, அவனை புதிய ஒரு வெள்ளை வேஷ்டி மட்டும் அணிந்து கொண்டு வரச் சொல்ல, அவனும் வேறு வழியின்றி மற்ற ஆடைகளைத் துறந்துவிட்டு அவர்களின் சொல்படியே வெறும் வேஷ்டியும் தோளில் ஒரு தூண்டும் மட்டும் போட்டுக் கொண்டு அங்கே வந்தான்.
அங்கிருந்த ஐந்து ஜோடிக் கண்கள், அங்கே அவர்கள் இருந்த அந்த அசாதாரணமான சூழ்நிலையையும் முற்றிலுமாக மறந்துவிட்டு அப்படியே செல்வாவின் வலிமையான உடலையும், வேஷ்டியில் அப்பட்டமாகத் தெரிந்த அவனது தூண் போன்ற அவனது தொடைகள் மற்றும் கால்களையும்... மேல்ச்சட்டை அணியாத நிலையில் அப்படியே நிர்வாணமாக இருந்த அவனது பறந்து விரிந்த மார்பையும், அவனது ஒட்டிய வயிற்றையுமே இடைவிடாது திரும்பத் திரும்ப மேய்ந்துகொண்டிருந்தன. அந்த ஐந்து ஜோடிக் கண்களுக்கு சொந்தக்காரிகள்
அவனது அம்மா உமா, பெரியம்மா செல்வி, தங்கை பூஜா, அத்தை பார்வதி மற்றும் பாட்டி செண்பகம்.
வீட்டில் நடக்கவேண்டிய சடங்குகளெல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நடந்துமுடிய, மேலும் ஏற்கனவே சொந்தங்கள் பெரும்பாலோனோருக்கும் சொல்லிவிட்டபடியால் அன்று கிட்டத்தட்ட மணி மூன்றுக்கு முன்னதாகவே அவர்கள் மயாணம் செல்வதற்கு ஆயத்தமானார்கள்.
ஊர்வலம் புறப்பட ஆண்கள் அனைவரும் முன்னால் செல்ல, பேரன் செல்வா அவர்கள் அனைவருக்கும் பின்னால் சென்றுகொண்டிருந்தான். அவனுக்குப் பின்னால் மற்ற பெண்கள் அனைவரும் வரிசையாகச் சென்று கொண்டிருந்தனர். செல்வாவின் தோள்களில் பட்டி செண்பகம் சாய்ந்துகொண்டே ஊர்வலத்தோடு மெதுவாக நடந்து கொண்டிருந்தாள். அங்கே மயானம் செல்ல ஒரு இரண்டு கிலோ மீட்டர் தூரமாவது நடக்க வேண்டும். மிக மெதுவாக ஊர்வலம் நகர்ந்துகொண்டிருக்க, அப்போது பார்வதி மெதுவாகக் குனிந்து அருகிலிருந்த செல்வியின் காதுகளில்,
"பாத்தீங்களா அண்ணி இந்தக் கெளவியை! இப்பதான் புருஷன் தவறியிருக்கார். இப்படி வெக்கமே இல்லாம இப்படி பேரன கொஞ்சிக் கொளாவிக்கிட்டே போறத" அவள் இப்படிச் சொல்லவும் சட்டென செல்வி,
"உனக்கென்னடி எரியுது. எங்கம்மாவுக்கு மட்டும் இப்ப என்னடி கொறச்சல். இந்த ஆவணி வந்தா அவங்களுக்கு 57 வயசு தான் ஆகுது. இன்னும் எப்படி இருக்காங்க பாருடி எங்கம்மா. சும்மா கொத்தும் கொலையுமா கும்முன்னு! அவங்களுக்கில்லாத உரிமையா பேரன்கிட்ட?!" எதோ ஒரு அதியாசத்தை சொல்லியதுபோல பெருமையாக தனது ஓரகத்தியைப் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
"அதுக்காக இப்படியா? அதுக்குன்னு ஒரு இடம் பொருள் ஏவல் வேண்டாம்! இப்படியா கொஞ்சம் கூட வெக்கமே இல்லாம ஒட்டி ஒரசிக்கிட்டு போறது" பார்வதி பொருமினாள்
"உனக்கென்னடி?! நீ மட்டும் என்ன வீட்டுல சும்மாவா இருந்தே. எங்கப்பா இறந்தவுடனே, செல்வாவை கட்டிப் புடிக்கிறமாதிரி புடிச்சி என்னென்னவெல்லாம் பண்ணே! இப்ப ஒன்னும் தெரியாத பச்சப் புள்ள மாதிரி இப்படி நடிக்கிறே!" செல்வி அங்கலாய்த்தாள்
"ஏன், நீங்க மட்டும் அவனை எதுவுமே பண்ணலையா?!. மொதல்ல ஆரம்பிச்சதே நீங்கதான. கட்டிபுடிக்கிறீங்கன்னு சொல்லீட்டு அம்மாடி! உங்களோடத வச்சி என்னமா தேய் தேய்ன்னு தேய்க்கறீங்க. நானே கொஞ்சம் பயந்துட்டேன். அப்புறம் அவனை உங்ககிட்ட இருந்து புடுங்குறதுள்ள நான் பட்ட பாடு எனக்குதான் தெரியும். நானே கஷ்டப்பட்டு அவன ப்ராக்கெட் போடுறதுக்கு அத்தைகிட்ட பேசி அப்படி இப்படின்னு அடிபோட்டா, நீங்க என்னடான்னா? என்னையே முந்திறுவீங்க போலயே!" பார்வதி
"எனக்கு அவன் மகன்டீ, எனக்கில்லாத உரிமை அவன்கிட்ட உனக்கு என்னடி வேண்டிக்கிடக்கு? அதெல்லாம் என்னக்கு அப்பறம்தான் நீயெல்லாம் சொல்லிட்டேன் பாத்துக்கோ" அப்படியே செல்லமாக ஓரகதியிடம் மகனுக்காக கோபப்பட்டாள் செல்வி
"ஆமா ஆமா... மகனாம் மகன். அதான் பாத்தேனே மகனோட அதுல! அப்படியே உங்களோடத வச்சி அப்படி இப்படின்னு தேய்க்கிறீங்களே. எனக்கென்னமோ நமக்கு முன்னால உங்கம்மா முந்திக்குவாங்களோன்னு பயம்மா இருக்குது அண்ணீ" பார்வதி உண்மையான அவளது பயத்தை வெளிக்காட்டினாள்
"அதுவும் நல்லதுக்குதாண்டீ. அப்படிமட்டும் நடந்ததுன்னா, அப்புறம் நானும் செல்வாவோட பயப்படாம அப்படி இப்படின்னு இருக்கலாமில்ல" சிறு குழந்தை போல குதூகலித்தாள் செல்வி
"அண்ணி... நீங்க உண்மையா தான் சொல்லுறீங்களா? நானும் இவ்வளவுநேரம், நீங்க என்னமோ விளையாட்டுக்குத்தான் சொல்றீங்கன்னு நெனச்சுக்கிட்டு இருக்கேன். எனக்கென்னாமோ நீங்க சொல்லுரதப்பாத்தா இன்னைக்கே உங்க தங்கச்சி மகன்கிட்ட முந்தான விரிச்சாலும் விரிச்சிருவீங்க போல இருக்குதே! அப்புறம் எம்பாடு?" பார்வதி கவலைப்பட்டு சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்
"தங்கச்சி மகன் என்னடி தங்கச்சி மகன்; அவன் எம்மகண்டி. உனக்கே தெரியுமில்ல சின்ன வயசில இருந்து அவன்கிட்ட எவ்வளவு உசுருக்கு உசுரா பாசமா இருக்கேன்னு. அவன் பொறந்தப்போ அவங்க அம்மாகிட்ட சொல்லி 'செல்வா'ன்னு பேரு வைக்கச் சென்னாதே நான்தான். அப்புறம் என்னடி கேள்வி. எனக்குதான் மொதல்ல..."
"அதுசரி, வந்து... அம்மான்னா மகன்கிட்ட படுக்கவா ஆசப்படுவாங்க. என்ன மாதிரி நல்ல வெளஞ்ச கட்டையா எவளையாவது கட்டி வச்சி, பக்கத்துல இருந்து பாத்து சந்தோஷமில்ல படனும். நீங்க என்னடான்னா அவனோட படுக்கணும்னு சொல்லுறீங்களே?!" சந்தடி சாக்கில் பார்வதி அவள் மனதில் உள்ளதை, அவள் ஆசைப்பட்டதை நாசூக்காக போட்டுடைத்தாள்.
"ஆமாடி பார்வதி. எனக்கும் மொதல்ல அப்படியெல்லாம் தோணவே இல்ல. ஆனா, இன்னைக்கு அவனை கட்டிப் புடிச்சேன்ல!. ஐயோ அம்மா, எப்படி இருக்கான் தெரியுமா!. அப்படியே கிண்ணுன்னு, தேக்கு மரமாட்டம் இருக்குதுடி அவனோட ஒடம்பு. அப்புறம் வந்து... அவனோடது பெருசா அப்படியே.... சீ போடி, எனக்கே வெக்கமா இருக்குது" அழகாக வெட்கப்பட்டாள்
"ஆமா அண்ணி, நானும் புடிச்சிப் பாத்தேனே. அம்மாடி எவ்வளவு நீளம். எம்பூட்டுப் பருமன். அப்படியே நெகு நெகுன்னு அரை மொளத்துக்கு இருக்கும்னு நெனைக்கிறேன். உங்க அண்ணனுக்கெல்லாம் என் சுண்டு விரலக் கூட தண்டாதுண்ணீ. அப்படிப் பாத்துட்டு அவனக் கட்டிப் பிடிச்சப்ப எனக்கே குறுகுறுன்னு என்னமோ ஒருமாதிரி ஆய்டிச்சி அண்ணி" சொல்லும்போதே தலையைக் குனிந்து கொண்டாள்
"நானும்தான் பாத்தேனே. சீ.... உனக்கு வெக்கமே இல்லடீ. அப்படி அத்தன பேரு மத்தில வச்சி அத அப்படி புடிச்சி அமுக்கியா பாப்பே.. ஐயோ ஐயோ வெக்கங்கெட்டவளே!"
"இல்லண்ணீ. வேணுன்னு புடிக்கல. திடீர்னு எதோ ஒன்னு பெருசா வயித்த இடிக்கிறமாதிரி இருந்திச்சி. அதுதான் என்னோமோ ஏதோன்னு பயந்து புடிச்சிப் பாத்தா... அப்புறம் தான் அது, அதுன்னு! தெரிஞ்சது. அப்புறம் என்னை என்ன பண்ணச் சொல்றீங்க. ஆனா சேலைக்கு மேல வச்சி குத்துனதே செம்மயா சொகம்மா இருந்துச்சி அண்ணி. இன்னும் அப்படியே இல்லம்மா பண்ணா எப்படி இருக்கும்" உண்மையில் அவள் கண்களை மூடி அப்படியே கற்பனையில் மிதந்தாள்
"சீ... போடி. உனக்கு கொஞ்சம் கூட வெக்கமே இல்லடீ. இப்படியா பச்சயா அப்படியே சொல்லுவே. ரொம்ப மோசண்டீ நீ" செல்வி
"நீங்க மட்டும் என்ன? இன்னும் பச்சையா உங்க மகனோடத கையில புடிச்சி ஆட்டுவீங்க, நான் பேசக் கூடாதோ?" பார்வதி
"ஏண்டி, இப்படிக்கெடந்து அலையோ அலைன்னு அலையிறே. எங்கண்ணன் உன்ன ஒண்ணும் செய்யிறதில்லையா"
அடபோங்கண்ணி, நீங்கவேற. உங்கண்ணனுக்கு சுண்டுவிரல் நீளத்துக்கு இருக்கும். உள்ள போறதும் தெரியாது, வெளிய வர்றதும் தெரியாது. அத வச்சி கொஞ்ச நேரம் பண்ணாலும் பரவால்ல, ஆனா உள்ள போறதுக்குள்ள அவருக்கு பொசுக்குன்னு கொட்டிடும். அப்புறம் எங்கண்ணீ சந்தோஷமெல்லாம். ரொம்ப முடியலண்ணீ. எவ்வளவு நாலு ஏங்கியிருக்கேன் தெரியுமா" அவள் கண்களில் கண்ணீரே வந்துவிடும் போல் இருந்தது. சொல்லிவிட்டு அவள் செல்வியை பாவமாகப் பார்த்தாள்.
"எனக்கே பரவால்ல போலருக்கே. எங்க வீட்டுக்காரருக்கு சின்னதுதான். ஆனா எதோ கொஞ்சம் ரெண்டு நிமிஷத்துக்காவது பண்ணுவாரு. ஆனாலும் அதுவே எனக்கு சுத்தமா பத்தாதுடி. அதாவது பரவால்லடீ. முடிச்சதும் அப்படியே கவுந்தடிச்சி படுத்துக்குவாரு பாரு.... ஒரு பொம்பள என்ன நெனைக்கிறா, எது நெனைக்கிறா அதெல்லாம் எதுவுமே தெரியாது அவருக்கு" அவளும் அவள் பாட்டை பார்வதியிடம் புலம்பிக் கொண்டிருந்தாள்
"அதாண்ணீ நானும் சொல்றேன்...." இதை பார்வதி சொல்லி முடிக்கும் முன்பே
"எதாண்ணீ...!? எம்மகன்கிட்ட நீயும் படுத்து ஓத்துக்குறேன்னு சொல்லுறியா?" சொல்லிவிட்டு நாக்கைக் கடித்துக் கொண்டாள்
"நீங்க ஒண்ணும் பயப்படாதீங்கண்ணி. அவன் பத்து பேரு வந்தாலும் சமாளிப்பான். என்னப் பாத்தா உங்களுக்கு பாவமா தெரியலையா அண்ணி" மீண்டும் அவள் முகத்தை பாவமாக வைத்துக்கொள்ள
"அதெல்லாம் சரிதாண்டி. ஏற்கனவே உமா அவனையே சுத்தி சுத்தி வந்து, அவ மகன கண்கொத்திப் பாம்பா பத்திரமா பாத்துட்டு இருக்கா. இன்னைக்கு நீயும்தான் பாத்தேல்ல. அவகிட்ட இன்னைக்கு எப்படி மட்டுனோம்னு? ஏற்கனவே அவ மூஞ்சில எப்படி முழிக்கிறதுன்னு தெரியல. இதுல நீவேற. எப்படிடீ இதெல்லாம் முடியும்"
"எனக்கு ஒரு யோசனை தோணுதுண்ணீ. சொன்னா கோச்சிக்க மாட்டீங்கன்னா சொல்லுறேன்"
"சொல்லுறதெல்லாம் சொல்லிட்டு....!! ரொம்ப பீடிகை போடாம சொல்ல வந்தத சொல்லித் தோல டீ"
"வந்து, இன்னைக்கு ஒருநாள் கூட்டமா இருக்குன்னு சொல்லி அவன எங்க வீட்டுல தங்க வச்சிக்கிறேன். அப்புறம்..." பார்வதி சொல்ல வந்ததை பாதியிலேயே நிறுத்திய செல்வி
"ஏன் இன்னைக்கு ஒருநாள் அவனை எங்க வீட்டுல தங்க வச்சி, நாங்க நல்லா பாத்துக்க! மாட்டோமா?" இதை சொல்லும்போதே செல்வியின் முகத்தில் அவ்வளவு வெட்கம்
"அதுக்கு சொல்லல அண்ணி. உங்க வீட்டுலேன்னா சொந்தக்காரங்க, அதுவும் முக்கியமா உமாவும் கூடவே இருப்பா. அதுவுமில்லாம பெரியம்மா உங்கக்கிட்டன்னா அவன் கொஞ்சம் கூச்சப் பட்டாலும் படுவான். நான்னா பாத்து பக்குவமா சொல்லிக் கொடுத்துருவேன். அதான்...." சொல்லவந்ததை மென்று விழுங்கி சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்
"அதுவும் சரித்தாண்டி. நீ சொல்றதும் சரியாதான் தெரியுது. ஆனா எம்மகன உன்கிட்ட மொதல்ல விட்டுக்கொடுக்கணுமான்னு தான் யோசிக்குறேன்"
"இன்னைக்கு ஒரே ஒரு நாள் தாண்ணீ. அவன்கிட்ட பக்குவமா பேசி உங்களையும் எப்படியாவது கோத்து விட்டுடறேன். நாளைக்கு மீதிய நீங்க பாத்துக்கோங்க. என்ன சொல்றீங்க?" இதை சொல்லும்போதே பார்வதியின் முகம் நூறு வாட்ஸ் பல்பு போல பிரகாசமாக எரிந்தது. இவர்கள் இங்கே அந்த ஊர்வலத்தில் இப்படி பேசிக்கொண்டும் பிளான் போட்டுக்கொண்டும் இருக்க அங்கே......
"அம்மா சாரிம்மா. நான் எதுவும் செய்யலம்மா. என்ன நம்பு, ப்ளீஸ்!" வார்த்தைகளால் அம்மாவிடம் கெஞ்சிக்கொண்டிருந்தான். அவன் சொல்ல, உமாவோ பதிலேதும் சொல்லாமல் மகனையே ஆழமாகப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவள் சட்டென்று அவனை நெருங்கிச் சென்று, செல்வாவை நெஞ்சோடு இருக்கமாக கட்டித் தழுவிக் கொண்டாள். அப்படியே அவளது முகத்தை மகனின் பரந்திருந்த மார்பில் முழுவதுமாகப் புதைத்துக்கொண்டாள். அவள் கண்களில் இருந்த ஈரம் இப்போது அவன் மார்பில் படர்ந்தது.
திடீரென்ற அம்மாவின் அணைப்பு அவனுக்கு அதிர்ச்சியையும், சந்தோஷத்தையும் மற்றும் ஆச்சரியத்தையும் சேர்த்தே கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது. அவனும் அம்மாவின் திடீர் அணைப்பு தந்த அதிர்ச்சி விலகாமல் ஆச்சரியமாகப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவன் இப்போது அம்மாவின் கூந்தலில் இருந்து வந்த அருமையான வாசனையையும் சேர்த்தே நுகர்ந்து கொண்டிருக்க, அவனுக்கு உடம்பில் ஏதேதோ ரசாயன மாற்றங்கள் நிகழத் தொடங்கியது. அம்மாவின் பருத்து மிருதுவாகக் குழைந்திருந்த அருமையான மார்பக உருண்டைகள் இரண்டும் அவன் வயிற்றிற்கும் மார்பிற்கும் இடையில் புரண்டு மென்மையாக நசுங்கி கொண்டிருக்க, அவனுக்கு மீண்டும் அவனது ஆண்மை மெது மெதுவாக விறைக்கத் தொடங்கியது. அவனும் எவ்வளவோ முயன்றும் அது பெருத்து வீங்குவதை அவனால் கட்டுப் படுத்தவே முடியவில்லை.
பெருத்து நீண்டு வீங்கி விலுக், விலுக்கென்று துடித்துக்கொண்டிருந்த மகனின் ஆணுறுப்பை அங்கே இப்போது உமாவும் முழுவதுமாக அவளது அடிவயிற்றில் உணர்ந்துகொண்டிருந்தாள். ஆனால் அவளோ அதைப்பற்றியெல்லாம் எந்தக் கவலையையும் படும் நிலையில் இருக்கவில்லை. மகனின் நெருக்கமும் அவன் உடம்பிலிருந்து வந்துகொண்டிருந்த அற்புத ஆண்மை வாசனையிலும் அவளும் தனது மனத்தைத் தொலைத்துக்கொண்டே அவள் கைவிரல்களை அவனது முதுகில் மேலும் அழுத்திக் கோலமிட்டபடி அவனை மேலும் அவள் மார்போடு சேர்த்து இழுத்தாள். அம்மாவின் இந்த ஆக்ரோஷமான அணைப்பில் அவனுமே சற்றுத் தடுமாறித்தான் போனான். அவன் வாயிலிருந்து அவனையும் அறியாமல் "அம்மா.... அம்மா..." என்ற வார்த்தைகள் கிசுகிசுப்பாக வெளிப்பட உமா அனிச்சையாக தலை நிமிர்ந்து மகனை ஆசையோடு பார்த்தாள். பார்த்தவளின் உதடுகள் துடிக்க, மெதுவாக அவளது முன்னங்கால்களை எக்கியபடி அவளது முகத்தை செல்வாவின் முகத்தினருகே உயர்த்த அம்மாவின் உடல் மொழிகள் அவள் ஏங்குவதை உணர்த்தி அவனுக்குக் காம அழைப்புவிட அவனும் குனிந்து உமாவின் உதட்டை மிக மிக மென்மையாகக் கவ்வினான். செல்வாவின் உதடு பட்டதுதான் தாமதம், இப்போது அவள் வெறிகொண்ட வேங்கையாகவே மாறிவிட்டிருந்தாள். மகனின் கீழுதட்டை ஆழமாகக் கவ்வியபடி இழுத்து இழுத்து சப்பி, அப்படியே பபுள்கம் போல சுவைக்கத் தொடங்கிவிட்டாள். செல்வாவோ ஆசையோடும் அதிர்ச்சியோடும் அம்மாவின் உதட்டு முத்தத்தில் சிக்கித் திணறி அப்படியே திளைத்துக்கொண்டிருந்தான்.
உமாவுக்கு இந்தமாதிரி உதட்டு முத்தங்களெல்லாம் ரொம்பவே புதிது. அவள் வாழ்நாளில் இதுவரையில் இந்தமாதிரி உதட்டு முத்தங்களை இதுவரை அனுபவித்ததே இல்லை. கல்யாணமான புதிதிலும் சரி, கடைசியாக மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னால் ஒரே ஒருநாள் புருஷனின் கோழிகுத்து போன்ற ஏறலிலும் சரி இந்த மாதிரி முத்தத்தை அவள் அனுபவித்ததே இல்லை. அவளைப் பொறுத்தவரை உடலுறவில் அதிகபட்சமென்பது, சேலையை தூக்கிவிட்டு ஏற வேண்டியது அடுத்த ஒருசில நொடிகளில் விந்து பாரம் முழுவதையும் இறக்கிவிட்டு இறங்கிவிடவேண்டியது. இதை மட்டும் தான் அவளும் இதுநாள் வரையிலும் கணவனிடம் கண்டிருக்கிறாள். முத்தத்தில் என்னென்னவெல்லாம் வித்தைகள் செய்யவேண்டுமென்ற பிரக்ஞ்சை எதுவுமே இல்லாமல், மகன் மேல் கொண்ட ஆசையிலும் காம மிகுதியிலும் இழுத்து இழுத்து மகனின் உதட்டை சப்பி மென்றுகொண்டிருந்தாள். அவனுமே அம்மாவின் இந்த சின்னப்ப பெண்ணைப் போன்ற நடைத்தையில் கொஞ்சம் திக்குமுக்காடித் தான் போயிருந்தான். ஆனாலும் அம்மா தன்மேல் எவ்வளவு ஆசையிலிருக்கிறாள் என்பதை அந்த அதிதீவிரமான வேகமான முத்தங்கள் அவனுக்கு காட்டத் தவறவில்லை. இப்படியே அம்மாவும் மகனும் எவ்வளவு நேரம் முத்தத்தில் திளைத்திருந்தார்களோ தெரியவில்லை இப்போது
அவனோடு அணைப்பிலிருந்த உமா மெதுவாக செல்வாவின் வலதுகரத்தை பிடித்து மெதுவாக உயர்த்தி அவளது இடதுமார்பில் வைத்து அழுத்திக்கொள்ள, அம்மாவின் தீவிர முத்தத்தில் ரசித்துத் திளைத்திருந்தவன் முதன் முறையாகக் கண்களைத் திறந்து பார்த்தான். இப்போது அவன் போக்குக்கு அவளது உதட்டை கவ்வக் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தவள், கண்கள் திறந்து உமாவும் மகனைப் பார்க்க இருவரின் பார்வையும் நேருக்குநேர் சந்தித்துக்கொண்டது. டக்கென்று அவள் கூச்சத்தில் கண்களை மீண்டும் மூடிக்கொள்ள, அவனது கைகளோ அனிச்சையாக, மிகவும் அனாயாசமாக அம்மாவின் உருண்டு திரண்டிருந்த குண்டு அழகு முலைகளை மென்மையாகப் பிசைந்து விடத் தொடங்கியது. அவனது செயல்பாடுகள் இப்போது உமாவுக்கும் சற்று தைரியத்தை வரவழைக்க, அவள் இடுப்பை அசைத்தபடி அவளது அடிவயிற்றில் மகனின் பெருத்து வீங்கியிருந்த ஆண்மையை இருவருக்கும் இடையில் வைத்து நசுக்கத் தொடங்கியிருந்தாள்.
எங்கேயோ சற்றுத் தொலைவில், ஒரே சீரான தாளகதியில் ஒப்பாரிச் சங்கதிகள், பாடல்கள் கேட்டுக் கொண்டிருக்க இங்கேயோ அம்மாவும் மகனும் பிரிக்கவே முடியாத அணைப்பில் கட்டுண்டு கிடந்தபடி காமச் சங்கதிகள் இசைத்தபடி ஒருவரோடு மற்றவர் இழைந்து உருகி உலகம் மறந்த நிலையில் உறவாடிக் கொண்டிருந்தனர். மகனின் கைகள் அம்மாவின் முலைகளைப் பற்றி வேக வேகமாகப் பிசைந்துகொண்டிருக்க, அம்மா மகனை ஆறத் தழுவிக்கொண்டபடி ஆடைகளுக்கு மேலேயே மகனின் ஆணுறுப்பை வயிற்றுக்கு உள்ளயே தள்ளும் முயற்சியில் தீவிரமாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தாள். வாசல் கதவைக் கூட மூட மறந்த நிலையில், இவர்களின் இந்த தீவிரமான அம்மா மகன் ஆலிங்கனத்தில் நேரமும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நழுவிக்கொண்டே இருந்தது. மகன் மேல் இருந்த ஆசையும், அவளின் உடலின் தீவிரமான காமவேட்கையும் சேர்ந்து அவளை இம்சித்துக்கொண்டிருக்க, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காமத்தின் அடுத்தகட்டம் நோக்கி பயணிக்க ஆயத்தமானாள். மகனை இருக்கமாகத் தழுவியிருந்த அவள் மென்மையான கிசுகிசுப்பான குரலில் அவனிடம்
"ம்ம்ம்... செல்வா, செல்வா.... கதவு திறந்திருக்குப்பா" மகனின் தோள்களில் தவழ்ந்துகொண்டே சொல்ல, செல்வாவுக்கோ அம்மாவின் மிகவும் மிருதுவான உடல் ஸ்பரிசத்திலிருந்து விடுபட கொஞ்சமும் விருப்பமே இல்லை. ஆனாலும் அம்மாவின் கட்டளைக்கு கட்டுப்பட்டவன்போல் அவளிடமிருந்து விலகி மெதுவாக கதவை நோக்கித் திரும்பி நடந்தான். கதவை தாளிட்டுவிட்டு திரும்பிப் பார்க்க அம்மாவை அந்த முன்னறையில் காணவில்லை. லேசான அதிர்ச்சியில் அவனது கண்கள் அங்கும் இங்குமாக அம்மாவைத் தேட, அங்கிருந்த ஒரு படுக்கையறையிலிருந்து லேசானதொரு ஓசை "க்ரீச்ச் க்ரீச்.." என்று கேட்டுக்கொண்டிருக்க, அவனது கால்கள் அவனைக் கேட்காமலேயே அந்த அறையை நோக்கி அவனை இழுத்துச் செல்லத் தொடங்கியது. அங்கே சென்ற செல்வாவுக்கோ லேசானதொரு இன்ப அதிர்ச்சி காத்திருந்தது....
கட்டிலின் மற்றொரு ஓரத்தில் அவனது அம்மா உமா அவனுக்கு முதுகைக் கட்டிக்கொண்டு படுத்திருக்க அவளது வடிவான அழகான முதுகும், வளைந்து பின் சட்டென்று உயர்ந்திருந்த இடையும், பெருத்து உருண்டு திரட்சியாக இருந்த அம்மாவின் பிட்டங்களும் அவன் கண்களுக்கு முழுதும் விருந்தாகின. அந்தக் கட்டிலில் அம்மாவின் முன்னும் பின்னுமாக லேசான அசைவுகள் அவனுக்கு காம அழைப்பு விடுத்துக்கொண்டிருந்தது. அவனும் தன்னையறியாமல் அம்மாவை நோக்கி மெதுவாக நடந்து சென்றான். அவனது காலடிச் சத்தங்கள் உமாவுக்கு மகன் நெருங்கிவிட்டதை உணர்த்த அவளும் லேசாக தலையைத் திருப்பிப் பார்த்துவிட்டு மீண்டும் திரும்பிக்கொண்டவள், அவளது குண்டிக் கோளங்களை மட்டும் வேண்டுமென்றே சற்று பின்னோக்கி நகர்த்தி அசைத்துக் காட்ட அவனுக்கு அதற்கும் மேல் எந்தவித அழைப்பும் தேவைப்படவில்லை.
மெதுவாக கட்டிலில் ஏறி அம்மாவின் அருகில் அவளை முதுகோடு ஓட்டியபடி படுக்க, அவளும் தனது உடம்பை பின்னோக்கி நகர்த்தி மகனின் உடம்போடு தனது பின்புறங்களைப் பொருத்திக்கொண்டாள். அவனுக்கும் இப்போது உடம்பில் ஒருவித சூடு பரவ அப்படியே சிலையாகி அடுத்து என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் திகைத்துக் கொண்டிருக்க, உமாவே மகனின் வலது கையை எடுத்து அவளது உடலைச் சுற்றி இடுப்போடு அணைத்தபடி போட்டுக்கொண்டாள். உமாவின் மிருதுவான பின்புற குண்டிச்சதைகளும், அவளது இதமான உடல் சூடும் மேலும் அவளது முதுகில் முகம் புதைந்திருந்த அவனுக்கு அம்மாவிடமிருந்து வந்துகொண்டிருந்த பால் போன்றதொரு பெண்மை வாசனையும் மொத்தமாக நாசியில் ஏறி மூளையைத் தாக்க, அதற்க்கு சட்டென்றதொரு எதிர்வினையாக அவனது ஆணுறுப்பு அம்மாவின் அழகான வடிவான குண்டிகளை தள்ளியபடி இடிக்கத் தொடங்கியது.
உமாவும் இப்போது மகனின் ஆணுறுப்பை அவளது பிட்டங்களில் உணர்ந்துகொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு காமம் தலைக்கேற மேலும் செய்வதறியாது தவித்துக்கொண்டு படுத்திருந்தாள். மகனுக்கு இப்போது அவளது முழு சம்மதத்தையும் தெரிவிப்பது போன்ற பாவனையில் அவளது குண்டிக்கோளங்களை உடலை வில்லாக வளைத்தும் நெளித்தும் அவனது ஆண்மையோடு மொத விட்டுக்கொண்டிருந்தாள். இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்று அவளது வயிறோடு வளைந்திருந்த செல்வாவின் வலது கையை எடுத்து அவளது இடது முலையின் மேல் வைத்துக் கொள்ள, அவனும் அம்மாவின் சம்மதம் கிடைக்கப் பெற்றவனாய் மெது மெதுவாக உமாவின் பஞ்சு போன்ற முலையை இதமாக வருடத் தொடங்கினான். ஆனால் காமத்தின் உச்சத்தை நோக்கி பயணப் பட ஆயத்தமாகியிருந்த அந்தப் பேரிளம் பெண்ணுக்கு அது போதுமானதாய் இருக்கவில்லை. அவள் மகனின் வேகமான அண்மையான தொடுதலுக்காக ஏங்கிக்கொண்டே அவள் முலைகளில் இருந்த மகனின் விரல்களோடு அவளது விரல்களையும் கோர்த்துக்கொண்டு மென்மையாகவும் அதே நேரம் அழுத்தமாகவும் பிசைந்து காட்டினாள். செல்வாவும் இப்போது அம்மாவுக்கு என்ன தேவையென்பதை முழுதுமாய் உணர்ந்தவன், உமாவின் முலைகள் முழுவதையும் கைகளால் பற்றி அழுத்தி அழுத்திப் பிசைந்துவிட, அவளும் மகனின் பிசைதலுக்கு தோதாக லேசாக சேலையை விலக்கிவிட்டு அவளது முலைகளைக் காட்டிக்கொண்டே இடுப்பை பின்னோக்கி நகர்த்தி செல்வாவின் பிரம்மாண்ட ஆணுறுப்பை அவளது சேலைக்கு மேலே குண்டிப் பிளவுக்குள் நுழைக்க முயற்சித்து, மீண்டும் முயற்சித்து இடையில் சேலை இருப்பதை மறந்தவள் மீண்டும் மீண்டும் தோற்றுக்கொண்டே இருந்தாள்.
இப்படி இருவரும் உடலை உரசி உரசி மிகவும் சூடாகிப் போய் அடுத்த கட்டத்துக்கு நகரும் முயற்சியாக, உமா அவளது வலது கையை பின்னோக்கிக் கொண்டு சென்று மெதுவாக இருவருக்கும் இடையில் நுழைத்துக்கொண்டே, விளைந்த வெள்ளரிக்காய் போன்று நீண்டு தடித்திருந்த மகனது ஆண்மையைப் பரிசோதிக்கும் விதமாக, அதன் நீளம் முழுமைக்கும் கையைக் கொண்டு விரல்களால் மேலும் கீழும் தடவிக் கொண்டே, அவள் பெற்ற மகனின் ஆணுறுப்பின் நீளத்தையும் திண்மையையும் அளந்துகொண்டிருந்தாள். அவளுக்கோ மிகவும் பெருமையாகவும் அதேநேரம் பூரிப்பாகவும் இருந்தது. தான் பெற்ற மகனின் ஆணுறுப்பு 'எவ்வளவு பெரிதாக, எவ்வளவு கனமாக, எவ்வளவு அழகாய் இருக்கிறது!' என்று அதனை எண்ணி வியந்தபடி பலம்கொண்ட மட்டும் அதனை அழுத்தி அழுத்தி தேய்த்துக்கொண்டே தனது மென்மையான அபாரமான குண்டிக் கோளங்களை அதன் மேல் அழுத்தித் தேய்த்துக்கொண்டே காமத்தில் மகனிடம் தொலைந்துகொண்டிருந்தாள். அவர்கள் இப்படி காமத்தில் உலகை மறந்து, அங்கிருந்த சூழ்நிலையையும் மறந்து உல்லாசமாய் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருக்க.
"டப் டப் தப்.... டப் டப் தப்.... அம்மா... அம்மா..." என்ற சத்தம் அம்மா மகன் இருவரின் மோகம் என்னும் தவத்தை கலைத்தது.
உலகை மறந்த நிலையில் கலவியில் ஈடுபட முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தவர்களை அந்தக் கதவு தட்டும் ஓசை இந்த உலகத்திற்க்கு மீண்டும் இழுத்துக் கொண்டுவர,
என்ன நினைத்தாளோ, உமா பட்டென்று மகனிடமிருந்து விலகி கட்டிலை விட்டு எழுந்து நின்றாள். கட்டிலில் மகனின் கோலமும் மற்றும் அவனது பேண்ட்டை முட்டிக்கொண்டு மிக நீளமாக நீட்டிக்கொண்டிருந்த அவனது ஆண்மையும் அவள் காண்பது கனவல்ல நிஜம் என்பதை அவளுக்கு உணர்த்த, ஒரு நிமிடம் ஆடிப் போய்விட்டாள். சற்று நேரம் முன்புதான் அவளது அப்பா அங்கே இறந்திருக்க இப்படி கேவலமாக, பச்சைத் தேவடியாள் போன்று இப்படி மகனுடனேயே சரசமாடிக்கொண்டிருக்கிறோமே என்று அவளது மனசாட்சி அவளை கேள்விகளால் துளைத்தெடுக்க அப்படியே கூனிக் குறுகி உடல் நடுங்கியபடி அங்கே நிற்க... அவளது கண்களில் வழிந்த கண்ணீர் கன்னங்களின் ஊடே வழிந்தோடியது. அங்கே அப்படி அம்மாவின் கண்களில் கண்ணீரைக் கண்டவன் அவள் எதற்கு அழுகிறாள், தான்தான் ஏதோ தவறு செய்துவிட்டோமோ என்று பயந்து அவனும் கட்டிலை விட்டு எழுந்து அம்மாவின் அருகில் வர, உமாவுக்கோ மகனின் கண்களை ஏறெடுத்துக் பார்க்கும் தைரியம் கூட இல்லாமல் தலையைக் குனிந்து கொண்டாள்.
"அம்மா... அம்மா. சரிம்மா, நான் ஏதாவது தப்பா! என்ன மன்னிச்சிடும்மா" செல்வா அம்மாவிடம் வருத்தப்பட்டு மன்னிப்புக் கோரிக்கொண்டிருக்க, உமாவுக்கு மனம் வலித்தது.
"இல்லப்பா... நீயில்ல. அம்மாதான் தப்புப் பண்ணிட்டேன். இப்படி உன்கிட்டயே கேவலமா, இப்படி தரங்கெட்டுப்போய் மோசமா நடந்துக்கிட்டேன். சரிப்பா கண்ணா. அம்மாவை தப்பா நினைக்காத. என்னன்னு தெரியல இப்படி திடீருன்னு கூறுகெட்டுப் போய்... சீ! என்ன நெனச்சா எனக்கே கேவலமா இருக்குது கண்ணா. அம்மாவை மன்னிச்சுடு" அவள் மீண்டும் மகனின் மார்பில் சாய்ந்தபடி கண்களில் கண்ணீர் வழிய அவனது கருணைக்காக ஏங்கிக்கொண்டிருந்தாள். இன்னமும் அடங்காமல் விறைப்பாய் நீட்டிக்கொண்டிருந்த செல்வாவின் அண்மை அம்மாவின் இடுப்பை இடிப்பதை நிறுத்தியிருக்கவில்லை. இந்தக் களேபரத்திலும் அவளுக்கு உள்ளூர ஆனந்தம், அவள் மகன் உமாவின் மேல் எவ்வளவு ஆசையாய் இருக்கிறான் என்பதை நினைத்து உள்ளூர பூரிப்படைந்தாள். செல்வா அவளை சமாதனப் படுத்தும் விதமாக
"அம்மா.. இல்லம்மா! நான் எதுவும் உன்ன தப்பாவே நினைக்கல" அவன் அப்படிச் சொல்லவும்தான் உமாவுக்கு சற்று நிம்மதியாக இருந்தது. அவன் மார்மோடு முகத்தை உரசிக் கொண்டே அவனுக்கு அவள் புரிதலை வெளிப்படுத்தினாள். அதற்குள் மீண்டும்
"டப் டப் தப்.... டப் டப் தப்.... அம்மா... அம்மா..." என்ற ஓசை அவர்கள் இருவரின் கவனத்தையும் கலைக்க இருவரும் அணைப்பிலிருந்து விலகிக் கொண்டனர். இந்தமுறை உமாதான் போய் கதவைத் திறந்தாள்.
"என்னாச்சும்மா. எவ்வளவு நேரமா கதவைத் தட்டிட்டு இருக்குறது. கதவைத் திறக்க ஏன் இவ்வளவு நேரம்" மகளின் அடுக்கடுக்கான கேள்விகளில் சற்றே தடுமாறியள், சுதாரித்துக்கொண்டபடி
"ஏண்டி பூஜா, என்னாச்சி! நான் பாத்ரூல இருந்தேன். அதான்..." என்று மென்று விழுங்கி மகளிடம் சொல்லிக்கொண்டிருக்க
"அவன் எங்க? அண்ணன் என்ன பண்றான்" பூஜாவின் அடுத்த கேள்விக்கு
"தெரியலடி, பெட்ரூம்ல இருக்கானோ என்னவோ!" எதுவும் தெரியாததுபோல நடித்தாள். அதற்க்கு பூஜாவும் அம்மா சொல்வதை நம்புவது போல் நடித்தாலும் அவளுக்கோ உள்ளுக்குள் பெருத்த சந்தேகம். 'அங்கே இழவு வீட்டில் பெரியம்மா, அத்தையின் சில்மிஷம் கண்ட அம்மா வேகமாகே இங்கே ஓடி வர, அவளைப் பின்தொடர்ந்து அண்ணனும் வந்தானே! இப்போது அம்மாவோ எதுவும் நடக்காதது போல இப்படி நடிக்கிறாளே. இப்படி பகல் நேரத்திலேயே கதைவைப் பூட்ட வேண்டிய அவசியம் என்ன?!' சந்தேகங்கள் அவள் மனதில் புயலாக அடிக்க, அவற்றையெல்லாம் அப்புறம் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்துக்கொண்டே,
"அங்க பெரியம்மாவும் பாட்டியும் உன்னைத் தேடிட்டு இருக்காங்க. எதோ சடங்கெல்லாம் பண்ணணுமாம். சீக்கிரம் வா நாம போலாம்" என்று சொல்லிக்கொண்டே உமாவின் கைகளைப் பிடிக்காத குறையாக அழைத்துச் செல்ல, உமாவும் மகளின் பின்னால் மகனை நினைத்துக்கொண்டே எதுவும் பேசாமல் சென்றாள்.
அங்கே தாத்தாவின் வீட்டில்.... அவரின் இறப்புக்கான கடைசி ஈமச் சடங்குகள் நிறைய இருக்க அத்தனையும் நடந்துகொண்டிருந்தது. தாத்தாவுக்கு ஆண்வாரிசுகள் அவன் மாமா (பார்வதியின் கணவர்) மட்டுமே என்பதால், மற்ற ஈமச் சடங்குகள் அனைத்தையும் மாமா கோபாலும் மற்றும் பேரன் செல்வாவுமே முன்னின்று செய்ய வேண்டுமென்று அங்கிருந்த பாட்டியும் மற்ற பெரியவர்களும் முடிவு செய்தனர். அதன்படி செல்வா அவன் அணிந்திருந்த ஆடைகளை மாற்றிவிட்டு, அவனை புதிய ஒரு வெள்ளை வேஷ்டி மட்டும் அணிந்து கொண்டு வரச் சொல்ல, அவனும் வேறு வழியின்றி மற்ற ஆடைகளைத் துறந்துவிட்டு அவர்களின் சொல்படியே வெறும் வேஷ்டியும் தோளில் ஒரு தூண்டும் மட்டும் போட்டுக் கொண்டு அங்கே வந்தான்.
அங்கிருந்த ஐந்து ஜோடிக் கண்கள், அங்கே அவர்கள் இருந்த அந்த அசாதாரணமான சூழ்நிலையையும் முற்றிலுமாக மறந்துவிட்டு அப்படியே செல்வாவின் வலிமையான உடலையும், வேஷ்டியில் அப்பட்டமாகத் தெரிந்த அவனது தூண் போன்ற அவனது தொடைகள் மற்றும் கால்களையும்... மேல்ச்சட்டை அணியாத நிலையில் அப்படியே நிர்வாணமாக இருந்த அவனது பறந்து விரிந்த மார்பையும், அவனது ஒட்டிய வயிற்றையுமே இடைவிடாது திரும்பத் திரும்ப மேய்ந்துகொண்டிருந்தன. அந்த ஐந்து ஜோடிக் கண்களுக்கு சொந்தக்காரிகள்
அவனது அம்மா உமா, பெரியம்மா செல்வி, தங்கை பூஜா, அத்தை பார்வதி மற்றும் பாட்டி செண்பகம்.
வீட்டில் நடக்கவேண்டிய சடங்குகளெல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நடந்துமுடிய, மேலும் ஏற்கனவே சொந்தங்கள் பெரும்பாலோனோருக்கும் சொல்லிவிட்டபடியால் அன்று கிட்டத்தட்ட மணி மூன்றுக்கு முன்னதாகவே அவர்கள் மயாணம் செல்வதற்கு ஆயத்தமானார்கள்.
ஊர்வலம் புறப்பட ஆண்கள் அனைவரும் முன்னால் செல்ல, பேரன் செல்வா அவர்கள் அனைவருக்கும் பின்னால் சென்றுகொண்டிருந்தான். அவனுக்குப் பின்னால் மற்ற பெண்கள் அனைவரும் வரிசையாகச் சென்று கொண்டிருந்தனர். செல்வாவின் தோள்களில் பட்டி செண்பகம் சாய்ந்துகொண்டே ஊர்வலத்தோடு மெதுவாக நடந்து கொண்டிருந்தாள். அங்கே மயானம் செல்ல ஒரு இரண்டு கிலோ மீட்டர் தூரமாவது நடக்க வேண்டும். மிக மெதுவாக ஊர்வலம் நகர்ந்துகொண்டிருக்க, அப்போது பார்வதி மெதுவாகக் குனிந்து அருகிலிருந்த செல்வியின் காதுகளில்,
"பாத்தீங்களா அண்ணி இந்தக் கெளவியை! இப்பதான் புருஷன் தவறியிருக்கார். இப்படி வெக்கமே இல்லாம இப்படி பேரன கொஞ்சிக் கொளாவிக்கிட்டே போறத" அவள் இப்படிச் சொல்லவும் சட்டென செல்வி,
"உனக்கென்னடி எரியுது. எங்கம்மாவுக்கு மட்டும் இப்ப என்னடி கொறச்சல். இந்த ஆவணி வந்தா அவங்களுக்கு 57 வயசு தான் ஆகுது. இன்னும் எப்படி இருக்காங்க பாருடி எங்கம்மா. சும்மா கொத்தும் கொலையுமா கும்முன்னு! அவங்களுக்கில்லாத உரிமையா பேரன்கிட்ட?!" எதோ ஒரு அதியாசத்தை சொல்லியதுபோல பெருமையாக தனது ஓரகத்தியைப் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
"அதுக்காக இப்படியா? அதுக்குன்னு ஒரு இடம் பொருள் ஏவல் வேண்டாம்! இப்படியா கொஞ்சம் கூட வெக்கமே இல்லாம ஒட்டி ஒரசிக்கிட்டு போறது" பார்வதி பொருமினாள்
"உனக்கென்னடி?! நீ மட்டும் என்ன வீட்டுல சும்மாவா இருந்தே. எங்கப்பா இறந்தவுடனே, செல்வாவை கட்டிப் புடிக்கிறமாதிரி புடிச்சி என்னென்னவெல்லாம் பண்ணே! இப்ப ஒன்னும் தெரியாத பச்சப் புள்ள மாதிரி இப்படி நடிக்கிறே!" செல்வி அங்கலாய்த்தாள்
"ஏன், நீங்க மட்டும் அவனை எதுவுமே பண்ணலையா?!. மொதல்ல ஆரம்பிச்சதே நீங்கதான. கட்டிபுடிக்கிறீங்கன்னு சொல்லீட்டு அம்மாடி! உங்களோடத வச்சி என்னமா தேய் தேய்ன்னு தேய்க்கறீங்க. நானே கொஞ்சம் பயந்துட்டேன். அப்புறம் அவனை உங்ககிட்ட இருந்து புடுங்குறதுள்ள நான் பட்ட பாடு எனக்குதான் தெரியும். நானே கஷ்டப்பட்டு அவன ப்ராக்கெட் போடுறதுக்கு அத்தைகிட்ட பேசி அப்படி இப்படின்னு அடிபோட்டா, நீங்க என்னடான்னா? என்னையே முந்திறுவீங்க போலயே!" பார்வதி
"எனக்கு அவன் மகன்டீ, எனக்கில்லாத உரிமை அவன்கிட்ட உனக்கு என்னடி வேண்டிக்கிடக்கு? அதெல்லாம் என்னக்கு அப்பறம்தான் நீயெல்லாம் சொல்லிட்டேன் பாத்துக்கோ" அப்படியே செல்லமாக ஓரகதியிடம் மகனுக்காக கோபப்பட்டாள் செல்வி
"ஆமா ஆமா... மகனாம் மகன். அதான் பாத்தேனே மகனோட அதுல! அப்படியே உங்களோடத வச்சி அப்படி இப்படின்னு தேய்க்கிறீங்களே. எனக்கென்னமோ நமக்கு முன்னால உங்கம்மா முந்திக்குவாங்களோன்னு பயம்மா இருக்குது அண்ணீ" பார்வதி உண்மையான அவளது பயத்தை வெளிக்காட்டினாள்
"அதுவும் நல்லதுக்குதாண்டீ. அப்படிமட்டும் நடந்ததுன்னா, அப்புறம் நானும் செல்வாவோட பயப்படாம அப்படி இப்படின்னு இருக்கலாமில்ல" சிறு குழந்தை போல குதூகலித்தாள் செல்வி
"அண்ணி... நீங்க உண்மையா தான் சொல்லுறீங்களா? நானும் இவ்வளவுநேரம், நீங்க என்னமோ விளையாட்டுக்குத்தான் சொல்றீங்கன்னு நெனச்சுக்கிட்டு இருக்கேன். எனக்கென்னாமோ நீங்க சொல்லுரதப்பாத்தா இன்னைக்கே உங்க தங்கச்சி மகன்கிட்ட முந்தான விரிச்சாலும் விரிச்சிருவீங்க போல இருக்குதே! அப்புறம் எம்பாடு?" பார்வதி கவலைப்பட்டு சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்
"தங்கச்சி மகன் என்னடி தங்கச்சி மகன்; அவன் எம்மகண்டி. உனக்கே தெரியுமில்ல சின்ன வயசில இருந்து அவன்கிட்ட எவ்வளவு உசுருக்கு உசுரா பாசமா இருக்கேன்னு. அவன் பொறந்தப்போ அவங்க அம்மாகிட்ட சொல்லி 'செல்வா'ன்னு பேரு வைக்கச் சென்னாதே நான்தான். அப்புறம் என்னடி கேள்வி. எனக்குதான் மொதல்ல..."
"அதுசரி, வந்து... அம்மான்னா மகன்கிட்ட படுக்கவா ஆசப்படுவாங்க. என்ன மாதிரி நல்ல வெளஞ்ச கட்டையா எவளையாவது கட்டி வச்சி, பக்கத்துல இருந்து பாத்து சந்தோஷமில்ல படனும். நீங்க என்னடான்னா அவனோட படுக்கணும்னு சொல்லுறீங்களே?!" சந்தடி சாக்கில் பார்வதி அவள் மனதில் உள்ளதை, அவள் ஆசைப்பட்டதை நாசூக்காக போட்டுடைத்தாள்.
"ஆமாடி பார்வதி. எனக்கும் மொதல்ல அப்படியெல்லாம் தோணவே இல்ல. ஆனா, இன்னைக்கு அவனை கட்டிப் புடிச்சேன்ல!. ஐயோ அம்மா, எப்படி இருக்கான் தெரியுமா!. அப்படியே கிண்ணுன்னு, தேக்கு மரமாட்டம் இருக்குதுடி அவனோட ஒடம்பு. அப்புறம் வந்து... அவனோடது பெருசா அப்படியே.... சீ போடி, எனக்கே வெக்கமா இருக்குது" அழகாக வெட்கப்பட்டாள்
"ஆமா அண்ணி, நானும் புடிச்சிப் பாத்தேனே. அம்மாடி எவ்வளவு நீளம். எம்பூட்டுப் பருமன். அப்படியே நெகு நெகுன்னு அரை மொளத்துக்கு இருக்கும்னு நெனைக்கிறேன். உங்க அண்ணனுக்கெல்லாம் என் சுண்டு விரலக் கூட தண்டாதுண்ணீ. அப்படிப் பாத்துட்டு அவனக் கட்டிப் பிடிச்சப்ப எனக்கே குறுகுறுன்னு என்னமோ ஒருமாதிரி ஆய்டிச்சி அண்ணி" சொல்லும்போதே தலையைக் குனிந்து கொண்டாள்
"நானும்தான் பாத்தேனே. சீ.... உனக்கு வெக்கமே இல்லடீ. அப்படி அத்தன பேரு மத்தில வச்சி அத அப்படி புடிச்சி அமுக்கியா பாப்பே.. ஐயோ ஐயோ வெக்கங்கெட்டவளே!"
"இல்லண்ணீ. வேணுன்னு புடிக்கல. திடீர்னு எதோ ஒன்னு பெருசா வயித்த இடிக்கிறமாதிரி இருந்திச்சி. அதுதான் என்னோமோ ஏதோன்னு பயந்து புடிச்சிப் பாத்தா... அப்புறம் தான் அது, அதுன்னு! தெரிஞ்சது. அப்புறம் என்னை என்ன பண்ணச் சொல்றீங்க. ஆனா சேலைக்கு மேல வச்சி குத்துனதே செம்மயா சொகம்மா இருந்துச்சி அண்ணி. இன்னும் அப்படியே இல்லம்மா பண்ணா எப்படி இருக்கும்" உண்மையில் அவள் கண்களை மூடி அப்படியே கற்பனையில் மிதந்தாள்
"சீ... போடி. உனக்கு கொஞ்சம் கூட வெக்கமே இல்லடீ. இப்படியா பச்சயா அப்படியே சொல்லுவே. ரொம்ப மோசண்டீ நீ" செல்வி
"நீங்க மட்டும் என்ன? இன்னும் பச்சையா உங்க மகனோடத கையில புடிச்சி ஆட்டுவீங்க, நான் பேசக் கூடாதோ?" பார்வதி
"ஏண்டி, இப்படிக்கெடந்து அலையோ அலைன்னு அலையிறே. எங்கண்ணன் உன்ன ஒண்ணும் செய்யிறதில்லையா"
அடபோங்கண்ணி, நீங்கவேற. உங்கண்ணனுக்கு சுண்டுவிரல் நீளத்துக்கு இருக்கும். உள்ள போறதும் தெரியாது, வெளிய வர்றதும் தெரியாது. அத வச்சி கொஞ்ச நேரம் பண்ணாலும் பரவால்ல, ஆனா உள்ள போறதுக்குள்ள அவருக்கு பொசுக்குன்னு கொட்டிடும். அப்புறம் எங்கண்ணீ சந்தோஷமெல்லாம். ரொம்ப முடியலண்ணீ. எவ்வளவு நாலு ஏங்கியிருக்கேன் தெரியுமா" அவள் கண்களில் கண்ணீரே வந்துவிடும் போல் இருந்தது. சொல்லிவிட்டு அவள் செல்வியை பாவமாகப் பார்த்தாள்.
"எனக்கே பரவால்ல போலருக்கே. எங்க வீட்டுக்காரருக்கு சின்னதுதான். ஆனா எதோ கொஞ்சம் ரெண்டு நிமிஷத்துக்காவது பண்ணுவாரு. ஆனாலும் அதுவே எனக்கு சுத்தமா பத்தாதுடி. அதாவது பரவால்லடீ. முடிச்சதும் அப்படியே கவுந்தடிச்சி படுத்துக்குவாரு பாரு.... ஒரு பொம்பள என்ன நெனைக்கிறா, எது நெனைக்கிறா அதெல்லாம் எதுவுமே தெரியாது அவருக்கு" அவளும் அவள் பாட்டை பார்வதியிடம் புலம்பிக் கொண்டிருந்தாள்
"அதாண்ணீ நானும் சொல்றேன்...." இதை பார்வதி சொல்லி முடிக்கும் முன்பே
"எதாண்ணீ...!? எம்மகன்கிட்ட நீயும் படுத்து ஓத்துக்குறேன்னு சொல்லுறியா?" சொல்லிவிட்டு நாக்கைக் கடித்துக் கொண்டாள்
"நீங்க ஒண்ணும் பயப்படாதீங்கண்ணி. அவன் பத்து பேரு வந்தாலும் சமாளிப்பான். என்னப் பாத்தா உங்களுக்கு பாவமா தெரியலையா அண்ணி" மீண்டும் அவள் முகத்தை பாவமாக வைத்துக்கொள்ள
"அதெல்லாம் சரிதாண்டி. ஏற்கனவே உமா அவனையே சுத்தி சுத்தி வந்து, அவ மகன கண்கொத்திப் பாம்பா பத்திரமா பாத்துட்டு இருக்கா. இன்னைக்கு நீயும்தான் பாத்தேல்ல. அவகிட்ட இன்னைக்கு எப்படி மட்டுனோம்னு? ஏற்கனவே அவ மூஞ்சில எப்படி முழிக்கிறதுன்னு தெரியல. இதுல நீவேற. எப்படிடீ இதெல்லாம் முடியும்"
"எனக்கு ஒரு யோசனை தோணுதுண்ணீ. சொன்னா கோச்சிக்க மாட்டீங்கன்னா சொல்லுறேன்"
"சொல்லுறதெல்லாம் சொல்லிட்டு....!! ரொம்ப பீடிகை போடாம சொல்ல வந்தத சொல்லித் தோல டீ"
"வந்து, இன்னைக்கு ஒருநாள் கூட்டமா இருக்குன்னு சொல்லி அவன எங்க வீட்டுல தங்க வச்சிக்கிறேன். அப்புறம்..." பார்வதி சொல்ல வந்ததை பாதியிலேயே நிறுத்திய செல்வி
"ஏன் இன்னைக்கு ஒருநாள் அவனை எங்க வீட்டுல தங்க வச்சி, நாங்க நல்லா பாத்துக்க! மாட்டோமா?" இதை சொல்லும்போதே செல்வியின் முகத்தில் அவ்வளவு வெட்கம்
"அதுக்கு சொல்லல அண்ணி. உங்க வீட்டுலேன்னா சொந்தக்காரங்க, அதுவும் முக்கியமா உமாவும் கூடவே இருப்பா. அதுவுமில்லாம பெரியம்மா உங்கக்கிட்டன்னா அவன் கொஞ்சம் கூச்சப் பட்டாலும் படுவான். நான்னா பாத்து பக்குவமா சொல்லிக் கொடுத்துருவேன். அதான்...." சொல்லவந்ததை மென்று விழுங்கி சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்
"அதுவும் சரித்தாண்டி. நீ சொல்றதும் சரியாதான் தெரியுது. ஆனா எம்மகன உன்கிட்ட மொதல்ல விட்டுக்கொடுக்கணுமான்னு தான் யோசிக்குறேன்"
"இன்னைக்கு ஒரே ஒரு நாள் தாண்ணீ. அவன்கிட்ட பக்குவமா பேசி உங்களையும் எப்படியாவது கோத்து விட்டுடறேன். நாளைக்கு மீதிய நீங்க பாத்துக்கோங்க. என்ன சொல்றீங்க?" இதை சொல்லும்போதே பார்வதியின் முகம் நூறு வாட்ஸ் பல்பு போல பிரகாசமாக எரிந்தது. இவர்கள் இங்கே அந்த ஊர்வலத்தில் இப்படி பேசிக்கொண்டும் பிளான் போட்டுக்கொண்டும் இருக்க அங்கே......
