Chapter 02
ప్రతి ఆదివారం వచ్చే కస్టమర్స్ కంటే డబల్ వచ్చేసారు. ఆంటీ ఏమో చెబితే వినదు. కనీసం తిననివ్వండి ఆంటీ అంటే, ఒక్కరోజు పస్తుంటే, డబల్ సంపాదించ వచ్చు అని ఒకడి తరువాత మరొకడ్ని నా రూంలోకి పంపుతూనే ఉంది. ఇంకా నయం సగం బ్యాచ్ ఫుల్ మందు కొట్టి వస్తున్నారు, మేటర్ ఉండదు కానీ మీదపడి ఎంగిలి ఎంగిలి చేసి రక్కేస్తుంటారు”, అని బిర్యానీ లాగిస్తు చెప్పింది మాధవి.
“అబ్బా… చ్చి… ఎలా బరిస్తావే బాబు ఆ కంపు ముండాకొడుకులని నువ్వు?”, అని అడిగింది శ్వేత. “అబ్బో…. చాల్లే…., అయినా నువ్వు కుడా మాతో పాటు ప్రతి ఆదివారం ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తానన్నావుగా? అప్పుడు తెలుస్తుంది నీకు”, అని అన్నది మాధవి. “ఏమో… ఇప్పుడు అప్పుడే ఆ డెసిషన్ తీసుకోలేను”, అని అన్నది శ్వేత. “ఎందుకు? ఏమైందని? ఆంటీ నీ ఫోటో చూపెట్టినప్పటినుండి ప్రతిసారి నీ గురించి అడిగి చంపేస్తుంది. అస్సలే ఇంకా కన్నెపిల్లవి, మొదటి దెబ్బకి లక్ష పైనే ఇచ్చి పడుకుంటారే నీతో. అంత అందం పెట్టుకుని, ఆ మాల్లో పని చేస్తావెందుకో ఏమో… ఆ సతీష్ గాడి కోసమేగా….? వాడు ఎందుకు పనికి రాడు…, నాతో వచ్చావంటే డబ్బులే డబ్బులు…”, అంటూ బిర్యానీ తింటూనే ఉంది మాధవి.
“చిపోవే మాధవి…., సర్పంచ్ గారు అన్నట్టు, నన్ను ఎప్పుడు లంజని చెదమా అనేగా నీ కోరిక, నాకు చాల ఇబ్బందులు ఉన్నాయేమో కానీ, ఒళ్ళమ్ముకోవడం అనే పాడు పని చేసేముందు, అన్ని మార్గాలు చూసుకుని, మంచి మార్గం వెతుకుంటా…”, అని కోపంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఏంటే నాతోనే ఫిలాసఫీ మాట్లాడుతున్నావు. ప్రతి ఒక్కరు ఏదో రకంగా వాళ్ళ దెగ్గర ఉన్నయి అమ్ముకునే బతుకుతుంటారు. నేను నా వొళ్ళు అమ్ముకుని బతుకుతున్నాను.
పెద్ద తేడా ఏమి లేదు. సిగ్గులేకుండా ముందు ఒక మాటలు చెప్పి వెనకాల ఇంకో పని చేసి మానాన్ని అమ్ముకునే సమాజం ఇది. నేను అట్లాంటి చిల్లర పనులు చేయట్లేదు.
నా దెగ్గర అందం ఉంది. అది చాల మందికి కావాలి. డబ్బిచ్చి గంట లెక్కన కొనుకుంటారు. అంతే. నువ్వు కూడా ఎప్పుడో అప్పుడు తప్పని సరి పరిస్థితుల్లో వొళ్ళు అమ్ముకుని కాకపోయినా, ఎర వేసో మోసం చేసో నీ పని కానిచ్చుకుంటావు చూడు. అప్పుడు గుర్తు తెచ్చుకో నేను చెప్పిన మాటలు”, అని అన్నది మాధవి.
“ఏమో నే, ఎన్నైనా చెప్పు, నేను నా వొళ్ళుని బజారులో అమ్మకానికి పెట్టలేను”, అని కోపంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఒసే, నువ్వే కదా, డబ్బులు బాగా వస్తాయి అంటే, సతిష్కి తెలీకుండా నాతో ప్రతి ఆదివారం ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తానన్నావు. నువ్వు అడిగితేనే కదా నీ ఫోటో ఆంటీ కి పంపాను?”, అని అన్నది మాధవి. కాస్త తగ్గి, “ఏమోనే, నా మట్టి బుర్రకు మతి ఉండి చేస్తానో, లేక చేస్తానో కానీ, సతీష్ లేకుండా నేను ఉండలేను.
వాడు లేకుంటే చూడు… ఇలాగె అన్ని పిచ్చి పిచ్చి నిర్ణయాలు తీసుకుంటాను. ఆ రోజుకూడా నేను నీతో ఎందుకొస్తానన్నంటే…., ఆ రోజు నాకు సతిష్కి గొడవ. అందుకే కోపంలో నీతో అలా అన్నాను”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఇంత తింగరి నిర్ణయాలు తీసుకునే నువ్వు ఇవాళ్టివరకు ఎవడికి పూకు ఇవ్వలేదు అంటేనే అదొక పెద్ద వింత”, అని చెయ్యి కడుకుంది మాధవి.
“ఇవ్వలేదు ఏంటి, సతీష్ కి ఇచ్చాను గా”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఒసేయ్, నిజంగాన, మీరిద్దరూ చేసేసుకున్నార? ఎలా అనిపించిందేంటి మన హీరో గునపం దెబ్బ?”, అని అడిగింది మాధవి. “హయ్యో లేదే…, నేను ఇచ్చాను….. వాడే తీసుకోలేదు….., పెళ్లయ్యే వరకు మేము అది చేసుకోవద్దు అనుకున్నాము, అది పోనీ లే కానీ అంతకంటే ముఖ్యమైన విషయం నేనొకటి చెప్పాలి”, అని అన్నది శ్వేత. “ఏంటో…….,”, అని అడిగింది మాధవి.
“ఎలా చెప్పాలి నీకు, హ్మ్మ్….. నాకు డాడీ దొరికాడు…., అయన పేరు మోహనరావు”, అని చెప్పింది శ్వేత. “వావ్, ఏంటే అంటున్నావు?, నిజం చెప్పు?, ఇదేదో సినిమాలాగా ఉంది, ఇనేండ్లు ఏమైపోయాడో మరి అయన? మొత్తానికి డాడీ దొరికాడు…?, మరి డాడీ ఏమ్మన్నాడు?”, అని అడిగింది మాధవి.
“డాడీ పేరు మోహనరావు, వైజాగ్లో బాగా రిచ్ ఫెలో. నాతో ఫోన్లో రెండు నిమిషాలే మాట్లాడాడు కానీ, ఈ రోజు నన్ను కలవడానికి వస్తున్నాడు మాధవి”, అని చెప్పింది శ్వేత. “వావ్, కూతురిని కలవడానికి ఎంత తొందరో మీ నాన్నకి. బాగా ప్రేమగా మాట్లాడాడా? నిన్ను ఇక్కడ నుండి తీసుకెళ్లడానికి వస్తున్నాడా ఏంటి?”, అని అడిగింది మాధవి. “హ్మ్మ్…. అంత అదృష్టం కుడా నా? ఏదో మాట్లాడాలి అన్నట్టు చిరాకుగా మాట్లాడాడే…, అది కాకుండా, సర్పంచ్ గారు నేను ఎక్కడ పెదపురంలో వొళ్ళు అమ్ముకుంటానో అని భయపెడితే, నా చేతి ఖర్చులకు డబ్బు ఇవ్వడానికి వస్తున్నాడు”, అని బుంగమూతి పెట్టి చెప్పింది శ్వేత.
“హ్మ్మ్…. అనుకున్న…. ఇప్పుడు నిన్ను కూతురిగా స్వీకరిస్తే నీకు పెళ్లి చెయ్యాలి, మల్లి సంఘంలో సమాజానికి అతనికి రెండో పెళ్లి అయిందని ఒప్పుకోవాలి. ఎంత డబ్బున్నా ఎం లాభం. పరువు ప్రతిష్ట ముఖ్యం వాడికి. మగాళ్లు అందరూ అంతే”, అని చెప్పింది మాధవి. “కరెక్ట్ చెప్పవే మాధవి. సతీష్ కూడా నన్ను అందుకే ముందు డాడీ ని ఒప్పించి, ఆయనతో వైజాగ్ వెళ్లి, అక్కడ నాకొక పిన్ని, నాయనమ్మ తాతయ్య, అక్క, తమ్ముడు, అన్నో చేల్లో, ఎవరొకరు ఉంటారుగా, వీళ్లందరినీ కలిసి మంచి చేసుకుని, నా కొత్త కుటుంబంలో కలిసిపోయి, అక్కడ సెటిల్ అయిపోతే, అప్పుడు సతీష్ వాళ్ళ అమ్మానాన్న నేను ఏ లంజకొ పుట్టిన తండ్రిలేని అమ్మాయిని కాకుండా, పరువు మరియాదా గల కుటుంబం నుండి వచ్చానని నమ్మి, మా ఇద్దరికి పెళ్లి చేస్తారనిచెప్పాడే”, అని చెప్పింది.
“ఏంటే మీ పొగరు నాకు అర్ధం కాదు. లంజకు పుడితే తప్పా? లంజ కూడా ఒక ఆడది కదా? దానికి పిల్లలు పుట్టొద్ద? పుడితే వాళ్ళని సమాజం మనుషుల కింద లెక్క కట్టదా ఏంటి?”, అని బాగా సీరియస్ అయింది మాధవి. ” హయ్యో మాధవి, నువ్వు టాపిక్ డైవర్ట్ చెయ్యకే…., నేను ఒక వేళా నిజంగా అలా పుడితే పర్లేదు పోరాడేదాన్ని, కానీ నా పరిస్థితి అది కాదె…., అర్ధం చేసుకో…”, అని చెప్పింది.
“సరే లే కానీ, నీ పగటి కలలన్ని ఎప్పటికి నిజం అవుతాయే? నీకు మతి ఉండే మాట్లాడుతున్నావా? నీ బాబు నిన్ను వదిలించుకోడానికి వస్తున్నాడు. ఆ విషయం అయినా తెలుసా తెలీదా నీకు?”, అని అడిగింది మాధవి. “ఏమోనే, ఎందుకలా అనుకోవాలి? నన్ను చూడడానికి వస్తున్నాడేమో?”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఒసే పిచ్చిపిల్ల, నీకింకా ఈ లోకం ఎలా నడుస్తుందో తెలియనట్టు లేదు, నిన్ను చూస్తాడే, చూసి డబ్బులిచ్చి చెక్కేస్తాడు.
అంతగా ప్రేమ ఉన్నవాడు మీ అమ్మని అలా ఎలా వదిలేస్తాడు? వాడికి ఇంకో పెళ్ళాం పిల్లలు కుటుంబం ఉండి ఉంటుంది. నీకోసం ఇన్నాళ్లు వాడు తెచ్చుకున్న పేరు పరువు ప్రతిష్ట అన్ని పక్కకి పెట్టి, నువ్వు అనుకున్నట్టు నిన్ను తీసుకెళ్లి ఇంట్లో పెట్టుకుని, వాడి కుటుంబంలో కలుపుకుని, నీకు సతిష్కి పెళ్లి చేస్తదనుకున్నావా? ఎవడు చెప్పాడే ఈ ప్లాన్, ఆ సతీష్ గాడెనా?”, అని శ్వేతాని తిట్టింది మాధవి.
“అవునే మాధవి, సతీష్ ఏ వేసాడు ఈ ప్లాన్. అది కాకుండా మా పెళ్ళికి ఎలాగూ మా డాడీ కట్నం పెట్టాలి కాబట్టి, కట్నం బాగా లాగి, ఆ డబ్బులతో నా పేరు పైన బట్టల షాప్ ఒకటి పెడతా అని కూడా చెప్పాడే సతీష్”, అని దీనంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఎం లోకంలో ఉంటారే బాబు మీ లాంటోళ్ళు. పగటి కళలకి కూడా ఒక్క హద్దుంటుంది. సరే పోనీ ప్లాన్ బాగానే వేశారు. ఒక్కవేల, మీరు అనుకున్నట్టు జరగక పోతే? మీ డాడీ నిన్ను వాళ్ళింట్లోకి స్వీకరించక పోతే? అప్పుడేంటి పరిస్థితి”, అని అడిగింది మాధవి.
“లేదంటే ఏముంది నాకు సతిష్కి పెళ్లి ఈ జన్మలో అవ్వదు. అప్పుడు ఇంకా నేను కూడా నీలాగా ఇంటిదెగ్గర మొహానికి చున్నీ కట్టుకుని, బయట బజారులో బట్టలిప్పి వొళ్ళు అమ్ముకోవడం తప్ప వేరే గతిలేదు.”, అని అలిగినట్టు గుణిగింది శ్వేత. “పోనీ సతీష్ ఈ ప్లాన్ వర్కౌట్ అవ్వడానికి ఏమైనా సహాయం చేస్తానన్నాడ?”, అని అడిగింది మాధవి.
“లేదే మాధవి, సతీష్ ప్లాన్ మాత్రం వేసాడు. మా పెళ్లి అవ్వాలంటే ఈ ప్లాన్ వర్కౌట్ అయ్యేలాగా చెయ్యడం నా బాధ్యత అని ఖరాకండిగా చెప్పేశాడే.
నేను చేయాల్సినవి చేసి నా కొత్త కుటుంబంతో సెటిల్ అయ్యాక…, అప్పుడు సతీష్ వాళ్ళ అమ్మానాన్నలను తీసుకొచ్చి పద్దతిగా సంభంధం కలుపుకుని, తాంబూలాలు మార్చుకుని, పెళ్లి నిశ్చయం చేస్తారని చెప్పాడే. ఇప్పుడు అది అనుకున్నట్టు జరిగేలాగా నేనే చూసుకోవాలి”, అని దీనంగా చెప్పింది శ్వేత… “ నాకు తెలిసి మీరు వేసిన ఎర్రిపుకు ప్లాన్ వర్కౌట్ అయ్యే ప్రసక్తి అస్సలు లేదు కానీ, నువ్వొస్తానంటే ఆంటీ ఆఫర్ ఎప్పటికి రెడీగా ఉంటుంది.
ఆ సతీష్ గాడిని మర్చిపోయి నాతో ఆంటీ దెగ్గరకు వచ్చేయి. వారానికి రెండే రెండు రోజుల పని. మిగితా టైములో ఫుల్ టైం పాస్. నీకు బాగా దూల ఉంటె, ఆ రెండు రోజులు కుడా మజ మజానే. మొదట్లో నాకు నచ్చేది కాదు. తరువాత గంట గంటకి కొత్త మగాడు నా అందాలని దోచుకుంటుంటే భలే కిక్క్ వస్తుందే బాబు. నువ్వుకూడా రాత్రిళ్ళు పూకుగెలికోవటం చూస్తూ ఉంటా…. నీకూడా బాగా పూకు దూల అని నాకు తెలుసు. నాతో వస్తే రసికులు అందరూ కలిసి నీ పూకు దులంతా తీర్చి దుమ్ము దులిపేస్తారు”, అని నవ్వుతు కన్నుకొట్టి చెప్పింది మాధవి.
“చి పోవే మాధవి, ఏంటి అన్ని చూస్తావా నువ్వు…”, అని కోపంగా నవ్వుతు అడిగింది శ్వేత. “మరి మధ్యరాత్రి వణుకుతూ నయిటి లో చేయిపెట్టుకుని నువ్వు మూలుగుతూ గెలుకుంటుంటే చూడరా మరి”, అని చెప్పింది మాధవి. “ఏంటో నే,……, అవును నాకొక డౌట్. నీకెందుకే పచ్చి కళలు రావు. ఇప్పటిదాకా ఒక్క మగాడితో కుడా చెయ్యలేదు నేను. నాకే ఎందుకు అన్ని పాడు కళలు వస్తాయి. అంటే మరి ఒక్కడు కుడా కాదు. ఇద్దరు ముగ్గురు కలిసి నన్ను ఏదేదో చేస్తున్నట్టు అలా వస్తాయి కలలన్ని. నీకు వస్తాయా అలంటి కళలు?”, అని అమాయకంగా అడిగింది శ్వేత.
“ఎందుకంటే, నేను చెయ్యాల్సినవన్నీ చేసేస్తాను కాబట్టి. అనుభవించాల్సినవన్నీ అనుభవించేసాను కాబట్టి. నాకు ఇందాక కారులో నిద్రపట్టినప్పుడు ఎం కల పడిందో తెలుసా? బిర్యానీ తింటున్నట్టు.
ఇప్పుడు బిర్యానీ తినేసాన? మల్లి పడుకుంటే మా అమ్మ నాన్న, లేదా నా స్కూల్, ఇలా ఏది మిస్ అయితే అది మన కలలో వస్తుంది. అందుకే ఏ వయసులో జరగాల్సినవి ఆ వయసులో జరగాలి అంటారు. నీది కసిగా దెంగించుకునే వయసు. ఇంకా పాపం ఎవడు నిన్ను తాకలేదు. అందుకే నీకు అన్ని పాడు కలలే వస్తాయి. పోర్న్ సినిమాలు బ్లూ ఫిలిం లో చేసినట్టు నిన్ను చేస్తునట్టు కళలు పడతాయి. అందుకె త్వరగా ఎవరికో ఒకరికి నీ పూకు అప్పజెప్పేయి. వాడే దూల తీర్చి సుఖపెట్టక అట్లాంటి కళలు ఏమి రావు నీకు”, అని చెప్పింది మాధవి. “అదే చూడాలి, ఎవడు చేస్తాడో….”, అంటూ గిర్రు గిర్రు మని త్రిగుతున్న ఫ్యాన్ చూసి చెప్పింది శ్వేత.
“ఒసే వెర్రి మొహం, ఎవడో అంటావేంటీ? నీ ప్రేమికుడు సతీష్ తో అని అనాలి గాని”, అని మంచం పై శ్వేత వైపు తిరిగి అడిగింది మాధవి. “హయ్యో సతీష్ కి ఎన్ని సార్లు ఇచ్చిన, పాపం అమాయకుడు నన్ను ఎప్పుడు ముట్టుకోలేదు, అందుకే అలా అన్నాను. ఎలాగూ నా కళ్ళల్లో ఎవడెవడో వచ్చేసి నన్ను ఏదో ఏదో చేస్తున్నారు. ఇక నిజంగా చేయడం ఒక్కటే బాకీ ఉంది”, అని కన్ను కొట్టి చెప్పింది శ్వేత.
“టైం దొరికినప్పుడు అల్లా ఆ పోర్నహుబ్ వెబ్సైటు మొబైల్ లో చూడటం ఆపేయి కాస్త. డేటా ఫ్రీ అనేసరికి నువ్వు ఊరికే ఆ పాడు వెబ్సైటు లు చూసి నీ తల పాడుచేసుకుంటున్నావు”, అని చెప్పింది మాధవి. “నువ్వు చేస్తే లేదు కానీ, నేను చూస్తే తప్పా?, అయినా ఆ వీడియోలు భలే ఉంటాయి. నేనైతే అందులో ఉన్న అన్ని కేటగిరీ వీడియోలు చూసేసా. చెప్పుకోడానికే సిగ్గేసే కేటగిరీలు ఉంటాయి బాబు…”, అని సిగ్గుపడింది శ్వేత.
“అది సరే, ఇంతకీ నువ్వు ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తున్నావా లేదా”, అని సూటిగా అడిగేసింది మాధవి. బాగా దీర్ఘంగా ఆలోచించాక, “హే మధు, మధ్యాహ్నం డాడీ వచ్చాక ఒకే ఒక్కసారి అయనతో మాట్లాడి చూస్తానే. ఆయనే నాకున్న ఏకైక ఆప్షన్. అయన చెప్పే సమాధానంబట్టే నా ప్రయాణం ఎటు వెళ్తుందో తెలుస్తుంది.
దానికి నీ సహాయం కుడా కావాలి, ఎందుకంటే డాడీ ని అలాచేసేసరికి నాకు నా మైండ్ బ్లాక్ అయిందనుకో, నాకు దొరికిన అవకాశాన్ని వృధా చేసుకుంటాను. అలా కాకుండా చూసుకోవే ప్లీజ్”, అని మాధవిని బతిమాలింది శ్వేత. “సరే మరి టైం తెల్లవారు ఐదవుతుంది, మరి నేను కొద్దీ సేపు పడుకుంటా”, అంటూ, పాపం బాగా అలసిపోయిన మాధవి నిద్రలోకి జారుకుంది. “థాంక్స్ మధు”, అంటూ శ్వేత కుడా హాయిగా నిద్రపోయింది.
పొద్దున్నే నిద్ర లేచిన శ్వేత, ఫ్రెషగా స్నానం చేసుకుని, మల్లెపువ్వు లాంటి తన శరీరాన్ని తుడుచుకుని, డాడీ ని కలవడానికి ముస్తాబయింది. ఎప్పుడు సొంత నిర్ణయాలు తీసుకునే అలవాటు లేని శ్వేత, నాన్నని కలవడానికి ఎం వేసుకోవాలో అర్ధం కాక నిద్రపోతున్న మాధవిని లేపి, ” హే మధు, డాడీ ని కలవడానికి ఎం వేసుకోవాలి చెప్పవే ప్లీజ్?”, అంటూ అడిగింది.
ఒక చేతిలో చుడిదార్ ఇంకో చేతిలో టీ షీర్ట్ జీన్స్ పట్టుకుని ఉన్న శ్వేతని నిద్రమత్తులో చూసి, “ఇవన్నీ ఎందుకే, హాయిగా చీర కట్టుకోవచ్చుగా”, అని ఒక సలహా ఇచ్చి మల్లి పడుకుంది. అవును కదూ, మొదటి సారి డాడీ ని కలుస్తున్నా. మధు చెప్పినట్టే లక్షణంగా చీర కట్టుకుంటే బెటర్ అనుకుని, డాడీ కోసం ఒక మాంచి ఫాన్సీ చీర కట్టుకుంది శ్వేత.
ఇక వైజాగ్ నుండి బయలుదేరిన మోహనరావు, గవర్నమెంట్ లేడీస్ హాస్టల్ చేరుకొని శ్వేతకి ఫోన్ చేసాడు. “ఆ, హలో…, శ్వేత ఏ నా?”, అని అడిగాడు. “అవును డాడీ, నేనే మీ కూతురు శ్వేతని, మీరు….., మీరు వచ్చేసారా?”, అని అడిగింది. ఏంటి అమ్మాయికి ఇంత తొందరా, అని మనసులో అనుకున్న మోహనరావు, “ఆ…, ఆ…., నేను వచ్చా, మీ గవర్నమెంట్ లేడీస్ హాస్టల్ బయటే ఉన్నా. నువ్వు బయటకి వస్తావా ? లేదా రూమ్ నెంబర్ డీటెయిల్స్ ఇస్తే నేనే వస్తా…”, అని అన్నాడు.
“హయ్యో డాడీ, మాది గవర్నమెంట్ లేడీస్ హాస్టల్ కాదు డాడీ, దానికి దేగ్గర్లోనే రెండు సంధుల దూరంలో ఉండే బ్లూ పారడైస్ హాస్టల్ అండ్ లోడ్జింగ్. గవర్నమెంట్ హాస్టల్లో ఏ.సి లేదని, ప్రైవేట్ హాస్టల్లో ఉంటున్న డాడీ”, అని చెప్పింది శ్వేత.
అస్సలే వెనక ముందు జాగ్రత్తలు ఎక్కువ తీసుకుంటూ, ఎవరి చేత మోసపోవటం అస్సలు ఇష్టం లేని మోహనరావు, “బ్లూ పారడైస్ లాడ్జి ఆ? ప్రైవేట్ హాస్టల్ ఆ అది? మరి సర్పంచ్ ఏమో గవర్నమెంట్ హాస్టల్ అని అన్నాడు ఏంటి?”, అని అనుమానంగా అడిగాడు.
మోహనరావు అలా సూటిగా అడిగే సరికి, అస్సలే టెన్షన్ పార్టీ అయిన శ్వేత, డాడీ ని ఎలాగైనా మెప్పించాల్సింది పోయి మొదట్లోనే అనుమానం కలిగిస్తున్న ఏంటి అని వణికిపోయి, “హయ్యో డాడీ, అది గవర్నమెంట్ హాస్టల్ అని చెబితే రూముకి వెతికే వాళ్ళకి అడ్రస్ ఈజీగా దొరుకుతుందని అలా చెబుతా డాడీ”, అని చెప్పింది.
“రూముకి వచ్చేవాళ్ల కోసమా? ఎవరెవరు వస్తుంటారు అమ్మా నీ రూముకి?”, అని మాములుగా అడిగినట్టే ఒక్క రాడ్ వేసాడు. “హయ్యో హయ్యో, సారి డాడీ, ఎవరు రారు డాడీ ఊరికే, మీతో మాట్లాడుతుంటే ఎం మాట్లాడుతున్నానో అర్ధం అవట్లేదు. సారీ డాడీ, త్వరగా రండి డాడీ మీకోసం వేచి చూస్తున్న…”, అని ఆశగా అడిగింది శ్వేత.
బతిమాలుతూ సారీలు చెప్పేవాళ్లపై సున్నితంగా ఆలోచించే మనస్తత్వం కాదు మోహనరావుధీ. అయన కింద పని చేసే వాళ్ళని కుడా, ఎవరైతే బిత్తిరి బితిరిగా సారీ సారీ అంటూ తప్పులు చేస్తారో వాళ్లపై నిగ పెంచేవాడే కానీ, కరుణించడు మోహనరావు.
ఇక శ్వేత అలా పిచ్చి పిచ్చి మాటలు మాట్లాడే సరికి, మెల్లిగా శ్వేత అస్సలు నిజంగా తన కూతురేనా? తన క్యారెక్టర్ ఎలాంటిది? ఎం పని చేస్తుంటుంది? కూతురు అంటూ వచ్చి నన్ను మోసం చేస్తుందా ఏంటి? అని ఇట్లాంటి ఆలోచనల్లో పడ్డాడు మోహనరావు. ” సరే సరే, వస్తున్న”, అంటూ శ్వేత ఫోన్ పెట్టేసాడు.
మోహనరావు ఫోన్ పెట్టగానే, ” షిట్, ఏంటే శ్వేత, డాడీని మెప్పించాల్సింది పోయి, పాపం ఆయనకి ఇబ్బంది అయ్యేలా మాట్లాడతావేంటి…, ఇప్పుడు ఎలా… ఫోకస్…”, అని తనకి తానూ మాట్లాడుకుంటుంది శ్వేత..
“అబ్బా… చ్చి… ఎలా బరిస్తావే బాబు ఆ కంపు ముండాకొడుకులని నువ్వు?”, అని అడిగింది శ్వేత. “అబ్బో…. చాల్లే…., అయినా నువ్వు కుడా మాతో పాటు ప్రతి ఆదివారం ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తానన్నావుగా? అప్పుడు తెలుస్తుంది నీకు”, అని అన్నది మాధవి. “ఏమో… ఇప్పుడు అప్పుడే ఆ డెసిషన్ తీసుకోలేను”, అని అన్నది శ్వేత. “ఎందుకు? ఏమైందని? ఆంటీ నీ ఫోటో చూపెట్టినప్పటినుండి ప్రతిసారి నీ గురించి అడిగి చంపేస్తుంది. అస్సలే ఇంకా కన్నెపిల్లవి, మొదటి దెబ్బకి లక్ష పైనే ఇచ్చి పడుకుంటారే నీతో. అంత అందం పెట్టుకుని, ఆ మాల్లో పని చేస్తావెందుకో ఏమో… ఆ సతీష్ గాడి కోసమేగా….? వాడు ఎందుకు పనికి రాడు…, నాతో వచ్చావంటే డబ్బులే డబ్బులు…”, అంటూ బిర్యానీ తింటూనే ఉంది మాధవి.
“చిపోవే మాధవి…., సర్పంచ్ గారు అన్నట్టు, నన్ను ఎప్పుడు లంజని చెదమా అనేగా నీ కోరిక, నాకు చాల ఇబ్బందులు ఉన్నాయేమో కానీ, ఒళ్ళమ్ముకోవడం అనే పాడు పని చేసేముందు, అన్ని మార్గాలు చూసుకుని, మంచి మార్గం వెతుకుంటా…”, అని కోపంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఏంటే నాతోనే ఫిలాసఫీ మాట్లాడుతున్నావు. ప్రతి ఒక్కరు ఏదో రకంగా వాళ్ళ దెగ్గర ఉన్నయి అమ్ముకునే బతుకుతుంటారు. నేను నా వొళ్ళు అమ్ముకుని బతుకుతున్నాను.
పెద్ద తేడా ఏమి లేదు. సిగ్గులేకుండా ముందు ఒక మాటలు చెప్పి వెనకాల ఇంకో పని చేసి మానాన్ని అమ్ముకునే సమాజం ఇది. నేను అట్లాంటి చిల్లర పనులు చేయట్లేదు.
నా దెగ్గర అందం ఉంది. అది చాల మందికి కావాలి. డబ్బిచ్చి గంట లెక్కన కొనుకుంటారు. అంతే. నువ్వు కూడా ఎప్పుడో అప్పుడు తప్పని సరి పరిస్థితుల్లో వొళ్ళు అమ్ముకుని కాకపోయినా, ఎర వేసో మోసం చేసో నీ పని కానిచ్చుకుంటావు చూడు. అప్పుడు గుర్తు తెచ్చుకో నేను చెప్పిన మాటలు”, అని అన్నది మాధవి.
“ఏమో నే, ఎన్నైనా చెప్పు, నేను నా వొళ్ళుని బజారులో అమ్మకానికి పెట్టలేను”, అని కోపంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఒసే, నువ్వే కదా, డబ్బులు బాగా వస్తాయి అంటే, సతిష్కి తెలీకుండా నాతో ప్రతి ఆదివారం ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తానన్నావు. నువ్వు అడిగితేనే కదా నీ ఫోటో ఆంటీ కి పంపాను?”, అని అన్నది మాధవి. కాస్త తగ్గి, “ఏమోనే, నా మట్టి బుర్రకు మతి ఉండి చేస్తానో, లేక చేస్తానో కానీ, సతీష్ లేకుండా నేను ఉండలేను.
వాడు లేకుంటే చూడు… ఇలాగె అన్ని పిచ్చి పిచ్చి నిర్ణయాలు తీసుకుంటాను. ఆ రోజుకూడా నేను నీతో ఎందుకొస్తానన్నంటే…., ఆ రోజు నాకు సతిష్కి గొడవ. అందుకే కోపంలో నీతో అలా అన్నాను”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఇంత తింగరి నిర్ణయాలు తీసుకునే నువ్వు ఇవాళ్టివరకు ఎవడికి పూకు ఇవ్వలేదు అంటేనే అదొక పెద్ద వింత”, అని చెయ్యి కడుకుంది మాధవి.
“ఇవ్వలేదు ఏంటి, సతీష్ కి ఇచ్చాను గా”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఒసేయ్, నిజంగాన, మీరిద్దరూ చేసేసుకున్నార? ఎలా అనిపించిందేంటి మన హీరో గునపం దెబ్బ?”, అని అడిగింది మాధవి. “హయ్యో లేదే…, నేను ఇచ్చాను….. వాడే తీసుకోలేదు….., పెళ్లయ్యే వరకు మేము అది చేసుకోవద్దు అనుకున్నాము, అది పోనీ లే కానీ అంతకంటే ముఖ్యమైన విషయం నేనొకటి చెప్పాలి”, అని అన్నది శ్వేత. “ఏంటో…….,”, అని అడిగింది మాధవి.
“ఎలా చెప్పాలి నీకు, హ్మ్మ్….. నాకు డాడీ దొరికాడు…., అయన పేరు మోహనరావు”, అని చెప్పింది శ్వేత. “వావ్, ఏంటే అంటున్నావు?, నిజం చెప్పు?, ఇదేదో సినిమాలాగా ఉంది, ఇనేండ్లు ఏమైపోయాడో మరి అయన? మొత్తానికి డాడీ దొరికాడు…?, మరి డాడీ ఏమ్మన్నాడు?”, అని అడిగింది మాధవి.
“డాడీ పేరు మోహనరావు, వైజాగ్లో బాగా రిచ్ ఫెలో. నాతో ఫోన్లో రెండు నిమిషాలే మాట్లాడాడు కానీ, ఈ రోజు నన్ను కలవడానికి వస్తున్నాడు మాధవి”, అని చెప్పింది శ్వేత. “వావ్, కూతురిని కలవడానికి ఎంత తొందరో మీ నాన్నకి. బాగా ప్రేమగా మాట్లాడాడా? నిన్ను ఇక్కడ నుండి తీసుకెళ్లడానికి వస్తున్నాడా ఏంటి?”, అని అడిగింది మాధవి. “హ్మ్మ్…. అంత అదృష్టం కుడా నా? ఏదో మాట్లాడాలి అన్నట్టు చిరాకుగా మాట్లాడాడే…, అది కాకుండా, సర్పంచ్ గారు నేను ఎక్కడ పెదపురంలో వొళ్ళు అమ్ముకుంటానో అని భయపెడితే, నా చేతి ఖర్చులకు డబ్బు ఇవ్వడానికి వస్తున్నాడు”, అని బుంగమూతి పెట్టి చెప్పింది శ్వేత.
“హ్మ్మ్…. అనుకున్న…. ఇప్పుడు నిన్ను కూతురిగా స్వీకరిస్తే నీకు పెళ్లి చెయ్యాలి, మల్లి సంఘంలో సమాజానికి అతనికి రెండో పెళ్లి అయిందని ఒప్పుకోవాలి. ఎంత డబ్బున్నా ఎం లాభం. పరువు ప్రతిష్ట ముఖ్యం వాడికి. మగాళ్లు అందరూ అంతే”, అని చెప్పింది మాధవి. “కరెక్ట్ చెప్పవే మాధవి. సతీష్ కూడా నన్ను అందుకే ముందు డాడీ ని ఒప్పించి, ఆయనతో వైజాగ్ వెళ్లి, అక్కడ నాకొక పిన్ని, నాయనమ్మ తాతయ్య, అక్క, తమ్ముడు, అన్నో చేల్లో, ఎవరొకరు ఉంటారుగా, వీళ్లందరినీ కలిసి మంచి చేసుకుని, నా కొత్త కుటుంబంలో కలిసిపోయి, అక్కడ సెటిల్ అయిపోతే, అప్పుడు సతీష్ వాళ్ళ అమ్మానాన్న నేను ఏ లంజకొ పుట్టిన తండ్రిలేని అమ్మాయిని కాకుండా, పరువు మరియాదా గల కుటుంబం నుండి వచ్చానని నమ్మి, మా ఇద్దరికి పెళ్లి చేస్తారనిచెప్పాడే”, అని చెప్పింది.
“ఏంటే మీ పొగరు నాకు అర్ధం కాదు. లంజకు పుడితే తప్పా? లంజ కూడా ఒక ఆడది కదా? దానికి పిల్లలు పుట్టొద్ద? పుడితే వాళ్ళని సమాజం మనుషుల కింద లెక్క కట్టదా ఏంటి?”, అని బాగా సీరియస్ అయింది మాధవి. ” హయ్యో మాధవి, నువ్వు టాపిక్ డైవర్ట్ చెయ్యకే…., నేను ఒక వేళా నిజంగా అలా పుడితే పర్లేదు పోరాడేదాన్ని, కానీ నా పరిస్థితి అది కాదె…., అర్ధం చేసుకో…”, అని చెప్పింది.
“సరే లే కానీ, నీ పగటి కలలన్ని ఎప్పటికి నిజం అవుతాయే? నీకు మతి ఉండే మాట్లాడుతున్నావా? నీ బాబు నిన్ను వదిలించుకోడానికి వస్తున్నాడు. ఆ విషయం అయినా తెలుసా తెలీదా నీకు?”, అని అడిగింది మాధవి. “ఏమోనే, ఎందుకలా అనుకోవాలి? నన్ను చూడడానికి వస్తున్నాడేమో?”, అని చెప్పింది శ్వేత. “ఒసే పిచ్చిపిల్ల, నీకింకా ఈ లోకం ఎలా నడుస్తుందో తెలియనట్టు లేదు, నిన్ను చూస్తాడే, చూసి డబ్బులిచ్చి చెక్కేస్తాడు.
అంతగా ప్రేమ ఉన్నవాడు మీ అమ్మని అలా ఎలా వదిలేస్తాడు? వాడికి ఇంకో పెళ్ళాం పిల్లలు కుటుంబం ఉండి ఉంటుంది. నీకోసం ఇన్నాళ్లు వాడు తెచ్చుకున్న పేరు పరువు ప్రతిష్ట అన్ని పక్కకి పెట్టి, నువ్వు అనుకున్నట్టు నిన్ను తీసుకెళ్లి ఇంట్లో పెట్టుకుని, వాడి కుటుంబంలో కలుపుకుని, నీకు సతిష్కి పెళ్లి చేస్తదనుకున్నావా? ఎవడు చెప్పాడే ఈ ప్లాన్, ఆ సతీష్ గాడెనా?”, అని శ్వేతాని తిట్టింది మాధవి.
“అవునే మాధవి, సతీష్ ఏ వేసాడు ఈ ప్లాన్. అది కాకుండా మా పెళ్ళికి ఎలాగూ మా డాడీ కట్నం పెట్టాలి కాబట్టి, కట్నం బాగా లాగి, ఆ డబ్బులతో నా పేరు పైన బట్టల షాప్ ఒకటి పెడతా అని కూడా చెప్పాడే సతీష్”, అని దీనంగా చెప్పింది శ్వేత. “ఎం లోకంలో ఉంటారే బాబు మీ లాంటోళ్ళు. పగటి కళలకి కూడా ఒక్క హద్దుంటుంది. సరే పోనీ ప్లాన్ బాగానే వేశారు. ఒక్కవేల, మీరు అనుకున్నట్టు జరగక పోతే? మీ డాడీ నిన్ను వాళ్ళింట్లోకి స్వీకరించక పోతే? అప్పుడేంటి పరిస్థితి”, అని అడిగింది మాధవి.
“లేదంటే ఏముంది నాకు సతిష్కి పెళ్లి ఈ జన్మలో అవ్వదు. అప్పుడు ఇంకా నేను కూడా నీలాగా ఇంటిదెగ్గర మొహానికి చున్నీ కట్టుకుని, బయట బజారులో బట్టలిప్పి వొళ్ళు అమ్ముకోవడం తప్ప వేరే గతిలేదు.”, అని అలిగినట్టు గుణిగింది శ్వేత. “పోనీ సతీష్ ఈ ప్లాన్ వర్కౌట్ అవ్వడానికి ఏమైనా సహాయం చేస్తానన్నాడ?”, అని అడిగింది మాధవి.
“లేదే మాధవి, సతీష్ ప్లాన్ మాత్రం వేసాడు. మా పెళ్లి అవ్వాలంటే ఈ ప్లాన్ వర్కౌట్ అయ్యేలాగా చెయ్యడం నా బాధ్యత అని ఖరాకండిగా చెప్పేశాడే.
నేను చేయాల్సినవి చేసి నా కొత్త కుటుంబంతో సెటిల్ అయ్యాక…, అప్పుడు సతీష్ వాళ్ళ అమ్మానాన్నలను తీసుకొచ్చి పద్దతిగా సంభంధం కలుపుకుని, తాంబూలాలు మార్చుకుని, పెళ్లి నిశ్చయం చేస్తారని చెప్పాడే. ఇప్పుడు అది అనుకున్నట్టు జరిగేలాగా నేనే చూసుకోవాలి”, అని దీనంగా చెప్పింది శ్వేత… “ నాకు తెలిసి మీరు వేసిన ఎర్రిపుకు ప్లాన్ వర్కౌట్ అయ్యే ప్రసక్తి అస్సలు లేదు కానీ, నువ్వొస్తానంటే ఆంటీ ఆఫర్ ఎప్పటికి రెడీగా ఉంటుంది.
ఆ సతీష్ గాడిని మర్చిపోయి నాతో ఆంటీ దెగ్గరకు వచ్చేయి. వారానికి రెండే రెండు రోజుల పని. మిగితా టైములో ఫుల్ టైం పాస్. నీకు బాగా దూల ఉంటె, ఆ రెండు రోజులు కుడా మజ మజానే. మొదట్లో నాకు నచ్చేది కాదు. తరువాత గంట గంటకి కొత్త మగాడు నా అందాలని దోచుకుంటుంటే భలే కిక్క్ వస్తుందే బాబు. నువ్వుకూడా రాత్రిళ్ళు పూకుగెలికోవటం చూస్తూ ఉంటా…. నీకూడా బాగా పూకు దూల అని నాకు తెలుసు. నాతో వస్తే రసికులు అందరూ కలిసి నీ పూకు దులంతా తీర్చి దుమ్ము దులిపేస్తారు”, అని నవ్వుతు కన్నుకొట్టి చెప్పింది మాధవి.
“చి పోవే మాధవి, ఏంటి అన్ని చూస్తావా నువ్వు…”, అని కోపంగా నవ్వుతు అడిగింది శ్వేత. “మరి మధ్యరాత్రి వణుకుతూ నయిటి లో చేయిపెట్టుకుని నువ్వు మూలుగుతూ గెలుకుంటుంటే చూడరా మరి”, అని చెప్పింది మాధవి. “ఏంటో నే,……, అవును నాకొక డౌట్. నీకెందుకే పచ్చి కళలు రావు. ఇప్పటిదాకా ఒక్క మగాడితో కుడా చెయ్యలేదు నేను. నాకే ఎందుకు అన్ని పాడు కళలు వస్తాయి. అంటే మరి ఒక్కడు కుడా కాదు. ఇద్దరు ముగ్గురు కలిసి నన్ను ఏదేదో చేస్తున్నట్టు అలా వస్తాయి కలలన్ని. నీకు వస్తాయా అలంటి కళలు?”, అని అమాయకంగా అడిగింది శ్వేత.
“ఎందుకంటే, నేను చెయ్యాల్సినవన్నీ చేసేస్తాను కాబట్టి. అనుభవించాల్సినవన్నీ అనుభవించేసాను కాబట్టి. నాకు ఇందాక కారులో నిద్రపట్టినప్పుడు ఎం కల పడిందో తెలుసా? బిర్యానీ తింటున్నట్టు.
ఇప్పుడు బిర్యానీ తినేసాన? మల్లి పడుకుంటే మా అమ్మ నాన్న, లేదా నా స్కూల్, ఇలా ఏది మిస్ అయితే అది మన కలలో వస్తుంది. అందుకే ఏ వయసులో జరగాల్సినవి ఆ వయసులో జరగాలి అంటారు. నీది కసిగా దెంగించుకునే వయసు. ఇంకా పాపం ఎవడు నిన్ను తాకలేదు. అందుకే నీకు అన్ని పాడు కలలే వస్తాయి. పోర్న్ సినిమాలు బ్లూ ఫిలిం లో చేసినట్టు నిన్ను చేస్తునట్టు కళలు పడతాయి. అందుకె త్వరగా ఎవరికో ఒకరికి నీ పూకు అప్పజెప్పేయి. వాడే దూల తీర్చి సుఖపెట్టక అట్లాంటి కళలు ఏమి రావు నీకు”, అని చెప్పింది మాధవి. “అదే చూడాలి, ఎవడు చేస్తాడో….”, అంటూ గిర్రు గిర్రు మని త్రిగుతున్న ఫ్యాన్ చూసి చెప్పింది శ్వేత.
“ఒసే వెర్రి మొహం, ఎవడో అంటావేంటీ? నీ ప్రేమికుడు సతీష్ తో అని అనాలి గాని”, అని మంచం పై శ్వేత వైపు తిరిగి అడిగింది మాధవి. “హయ్యో సతీష్ కి ఎన్ని సార్లు ఇచ్చిన, పాపం అమాయకుడు నన్ను ఎప్పుడు ముట్టుకోలేదు, అందుకే అలా అన్నాను. ఎలాగూ నా కళ్ళల్లో ఎవడెవడో వచ్చేసి నన్ను ఏదో ఏదో చేస్తున్నారు. ఇక నిజంగా చేయడం ఒక్కటే బాకీ ఉంది”, అని కన్ను కొట్టి చెప్పింది శ్వేత.
“టైం దొరికినప్పుడు అల్లా ఆ పోర్నహుబ్ వెబ్సైటు మొబైల్ లో చూడటం ఆపేయి కాస్త. డేటా ఫ్రీ అనేసరికి నువ్వు ఊరికే ఆ పాడు వెబ్సైటు లు చూసి నీ తల పాడుచేసుకుంటున్నావు”, అని చెప్పింది మాధవి. “నువ్వు చేస్తే లేదు కానీ, నేను చూస్తే తప్పా?, అయినా ఆ వీడియోలు భలే ఉంటాయి. నేనైతే అందులో ఉన్న అన్ని కేటగిరీ వీడియోలు చూసేసా. చెప్పుకోడానికే సిగ్గేసే కేటగిరీలు ఉంటాయి బాబు…”, అని సిగ్గుపడింది శ్వేత.
“అది సరే, ఇంతకీ నువ్వు ఆంటీ దెగ్గరకు వస్తున్నావా లేదా”, అని సూటిగా అడిగేసింది మాధవి. బాగా దీర్ఘంగా ఆలోచించాక, “హే మధు, మధ్యాహ్నం డాడీ వచ్చాక ఒకే ఒక్కసారి అయనతో మాట్లాడి చూస్తానే. ఆయనే నాకున్న ఏకైక ఆప్షన్. అయన చెప్పే సమాధానంబట్టే నా ప్రయాణం ఎటు వెళ్తుందో తెలుస్తుంది.
దానికి నీ సహాయం కుడా కావాలి, ఎందుకంటే డాడీ ని అలాచేసేసరికి నాకు నా మైండ్ బ్లాక్ అయిందనుకో, నాకు దొరికిన అవకాశాన్ని వృధా చేసుకుంటాను. అలా కాకుండా చూసుకోవే ప్లీజ్”, అని మాధవిని బతిమాలింది శ్వేత. “సరే మరి టైం తెల్లవారు ఐదవుతుంది, మరి నేను కొద్దీ సేపు పడుకుంటా”, అంటూ, పాపం బాగా అలసిపోయిన మాధవి నిద్రలోకి జారుకుంది. “థాంక్స్ మధు”, అంటూ శ్వేత కుడా హాయిగా నిద్రపోయింది.
పొద్దున్నే నిద్ర లేచిన శ్వేత, ఫ్రెషగా స్నానం చేసుకుని, మల్లెపువ్వు లాంటి తన శరీరాన్ని తుడుచుకుని, డాడీ ని కలవడానికి ముస్తాబయింది. ఎప్పుడు సొంత నిర్ణయాలు తీసుకునే అలవాటు లేని శ్వేత, నాన్నని కలవడానికి ఎం వేసుకోవాలో అర్ధం కాక నిద్రపోతున్న మాధవిని లేపి, ” హే మధు, డాడీ ని కలవడానికి ఎం వేసుకోవాలి చెప్పవే ప్లీజ్?”, అంటూ అడిగింది.
ఒక చేతిలో చుడిదార్ ఇంకో చేతిలో టీ షీర్ట్ జీన్స్ పట్టుకుని ఉన్న శ్వేతని నిద్రమత్తులో చూసి, “ఇవన్నీ ఎందుకే, హాయిగా చీర కట్టుకోవచ్చుగా”, అని ఒక సలహా ఇచ్చి మల్లి పడుకుంది. అవును కదూ, మొదటి సారి డాడీ ని కలుస్తున్నా. మధు చెప్పినట్టే లక్షణంగా చీర కట్టుకుంటే బెటర్ అనుకుని, డాడీ కోసం ఒక మాంచి ఫాన్సీ చీర కట్టుకుంది శ్వేత.
ఇక వైజాగ్ నుండి బయలుదేరిన మోహనరావు, గవర్నమెంట్ లేడీస్ హాస్టల్ చేరుకొని శ్వేతకి ఫోన్ చేసాడు. “ఆ, హలో…, శ్వేత ఏ నా?”, అని అడిగాడు. “అవును డాడీ, నేనే మీ కూతురు శ్వేతని, మీరు….., మీరు వచ్చేసారా?”, అని అడిగింది. ఏంటి అమ్మాయికి ఇంత తొందరా, అని మనసులో అనుకున్న మోహనరావు, “ఆ…, ఆ…., నేను వచ్చా, మీ గవర్నమెంట్ లేడీస్ హాస్టల్ బయటే ఉన్నా. నువ్వు బయటకి వస్తావా ? లేదా రూమ్ నెంబర్ డీటెయిల్స్ ఇస్తే నేనే వస్తా…”, అని అన్నాడు.
“హయ్యో డాడీ, మాది గవర్నమెంట్ లేడీస్ హాస్టల్ కాదు డాడీ, దానికి దేగ్గర్లోనే రెండు సంధుల దూరంలో ఉండే బ్లూ పారడైస్ హాస్టల్ అండ్ లోడ్జింగ్. గవర్నమెంట్ హాస్టల్లో ఏ.సి లేదని, ప్రైవేట్ హాస్టల్లో ఉంటున్న డాడీ”, అని చెప్పింది శ్వేత.
అస్సలే వెనక ముందు జాగ్రత్తలు ఎక్కువ తీసుకుంటూ, ఎవరి చేత మోసపోవటం అస్సలు ఇష్టం లేని మోహనరావు, “బ్లూ పారడైస్ లాడ్జి ఆ? ప్రైవేట్ హాస్టల్ ఆ అది? మరి సర్పంచ్ ఏమో గవర్నమెంట్ హాస్టల్ అని అన్నాడు ఏంటి?”, అని అనుమానంగా అడిగాడు.
మోహనరావు అలా సూటిగా అడిగే సరికి, అస్సలే టెన్షన్ పార్టీ అయిన శ్వేత, డాడీ ని ఎలాగైనా మెప్పించాల్సింది పోయి మొదట్లోనే అనుమానం కలిగిస్తున్న ఏంటి అని వణికిపోయి, “హయ్యో డాడీ, అది గవర్నమెంట్ హాస్టల్ అని చెబితే రూముకి వెతికే వాళ్ళకి అడ్రస్ ఈజీగా దొరుకుతుందని అలా చెబుతా డాడీ”, అని చెప్పింది.
“రూముకి వచ్చేవాళ్ల కోసమా? ఎవరెవరు వస్తుంటారు అమ్మా నీ రూముకి?”, అని మాములుగా అడిగినట్టే ఒక్క రాడ్ వేసాడు. “హయ్యో హయ్యో, సారి డాడీ, ఎవరు రారు డాడీ ఊరికే, మీతో మాట్లాడుతుంటే ఎం మాట్లాడుతున్నానో అర్ధం అవట్లేదు. సారీ డాడీ, త్వరగా రండి డాడీ మీకోసం వేచి చూస్తున్న…”, అని ఆశగా అడిగింది శ్వేత.
బతిమాలుతూ సారీలు చెప్పేవాళ్లపై సున్నితంగా ఆలోచించే మనస్తత్వం కాదు మోహనరావుధీ. అయన కింద పని చేసే వాళ్ళని కుడా, ఎవరైతే బిత్తిరి బితిరిగా సారీ సారీ అంటూ తప్పులు చేస్తారో వాళ్లపై నిగ పెంచేవాడే కానీ, కరుణించడు మోహనరావు.
ఇక శ్వేత అలా పిచ్చి పిచ్చి మాటలు మాట్లాడే సరికి, మెల్లిగా శ్వేత అస్సలు నిజంగా తన కూతురేనా? తన క్యారెక్టర్ ఎలాంటిది? ఎం పని చేస్తుంటుంది? కూతురు అంటూ వచ్చి నన్ను మోసం చేస్తుందా ఏంటి? అని ఇట్లాంటి ఆలోచనల్లో పడ్డాడు మోహనరావు. ” సరే సరే, వస్తున్న”, అంటూ శ్వేత ఫోన్ పెట్టేసాడు.
మోహనరావు ఫోన్ పెట్టగానే, ” షిట్, ఏంటే శ్వేత, డాడీని మెప్పించాల్సింది పోయి, పాపం ఆయనకి ఇబ్బంది అయ్యేలా మాట్లాడతావేంటి…, ఇప్పుడు ఎలా… ఫోకస్…”, అని తనకి తానూ మాట్లాడుకుంటుంది శ్వేత..
- Next page: Chapter 03
- Previous page: Chapter 01
