Update 144

ఇంతలో ప్రగతి అత్త బాత్రూం తలుపు వేసిన చప్పుడు వినిపించింది.
ఈ పాటికి ప్రగతి అత్త నగ్నంగా తయారయ్యి ఉంటుంది, ఇదే మంచి అవకాశం అని, చేతిలో ఉన్న పుస్తకం మంచం మీద పడేసి, ఫాంటు, షర్టు, డ్రాయ్రరు తీసేసి, లుంగీ ఒక్కటే కట్టుకుని బాత్రూం వైపు నడిచాను.
నా గుండె శబ్దం నాకే వినిపిస్తుంది.
నేను చిన్నగా బాత్రూం తలుపు శబ్దం కాకుండా తోసాను.
అప్పటికే అత్త స్నానం మొదలుపెట్టింది.
సోప్ నురగతో మొఖం రుద్దుకుంటుంది. నెను మెల్లగా బాత్రూం లోపలికి వెళ్ళి తలుపు దగ్గరకు లాగాను.
ప్రగతి అత్త వైపు తిరిగి మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని నా మొహాన్ని అత్త మొఖానికి దగ్గరగా తెచ్చి ఒక చేతిని అత్త భుజం మీద వేశాను.
షాక్ కొట్టినట్లు ఆమె వళ్ళు వణకగా నేను ఇంకొంచెం ముందుకు వంగి అత్త మీదకి వెళ్తుండగా బక్కెట్ లోని నీళ్ళు చేతిలో పోసుకుని ముఖం మీద కొట్టుకుని కళ్ళు తెరచి, “రేయ్ రామూ...నువ్వేంటి ఇక్కడ,” అని అంటుంటే నేను అత్త నోటిని మూయడానికి నా చేతిని అత్త పెదాలపై తెచ్చాను.

“వద్దురా...నువ్వు బయటకు పోరా,” అంటూ ప్రగతి అత్త నా చాతీ పైన తన గోళ్ళతో గుచ్చి గట్టిగా తోసింది.
ఐనా తమాయించుకుని నేను ముందుకు వెళ్ళి, “ప్లీస్,” అని అంటుండగా, “వద్దు,” అంటూ అత్త పెదవులు వణుకుతున్నాయి.
అప్పుడు అత్త కళ్ళలో సుడి తిరిగిన నీళ్ళకు నాలో ఆవేశం కరిగిపోయింది.
ఇంక వెంటనే ఆమెను వదిలి డోర్ తీసి నేను అక్కడి నుండి వచ్చి కిచెను లోకి వెళ్ళి గడ గడ మంచి నీళ్ళు తాగేశాను.
అప్పుడు నా కాళ్ళలోంచి వణుకు మొదలయ్యింది. అప్పుడు అత్త అరిస్తే, చుట్టుపక్కల వాళ్ళు వస్తే, ఎంత పెద్ద గొడవ అయ్యేది, నా చదువు ఏమయ్యేది, ఇలాంటి ఆలోచనలతో నా తల పగిలిపోసాగింది.
వెంటనే వెళ్ళి అత్తకు సారీ చెప్పాలని బెడ్ రూం బయట నిల్చున్నాను.
అత్త స్నానం ఆపేసి బట్టలు కట్టుకుని బయటకు వచ్చి నన్ను ఒక అసహ్యమైన చూపు చూస్తూ కిచెను లోకి వెళ్తూంది.
అప్పుడు నేను అత్తకు ఎదురువెళ్ళి, “సారీ అత్తా...నేను చాలా తొందరపడ్డాను...నన్ను క్షమించు,” అంటూ ఉండగా, అత్త నన్ను ఛీ అంటూ కిచెను లోకి వెళ్ళి తలుపు గట్టిగా వేసుకుంది.
నాకు ఏమి చెయ్యాలో అర్ధం కాక, కిచెను కిటికీ దగ్గరకు వెళ్ళి, “అత్తా...నన్ను క్షమించు...నీ గురించి అలా ఆలోచించి చాలా తప్పు చేశాను...ఎవరికైనా ఈ విషయం తెలిస్తే నన్ను చాలా నీచంగా చూస్తారు...నా భవిష్యత్తు నీ చేతిలో ఉంది,” అంటూ ఒక విధమైన పశ్చాత్తాపంతో బ్రతిమిలాడాను.

కాని అత్త నుండి ఏవిధమైన సమాధానం రాకపోయేసరికి, నాకు ఇక అక్కడ ఉండాలి అనిపించక మా కాలేజ్ లోకి వెళ్ళి కూర్చున్నాను. నా మనసంతా ఏదో వెలితి, తెలీని బాధ, ఇలా ఎందుకు చేశాను. ఇన్ని రోజులు ఓపికగా ఉన్న నేను ఇలా తొందరపడ్డాను ఏంటి? ఈ విషయం అత్తయ్య ఎవరికైనా చెబుతుందా...చెప్తే నా సంగతి ఏమిటి...మా నాన్న, మామయ్య నా తాట తీస్తారు...ఇక నాతో అత్తయ్య మునుపటిలా ఉంటుందా, ఇలా పలురకాల ప్రశ్నలు నన్ను ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తుండగా సాయంత్రం ఐపోయింది.
ఇంటికి వెళ్తున్నాను కాని నా మనసంతా చాలా అందోళనగా ఉన్నది.
ఈ పాటికి అత్తయ్య విషయం మామయ్యకి, మా ఇంటికి ఫోను చేసి చెప్పేసి ఉంటుంది అని నా అనుమానం.
కంగారు పడుతూనే ఇంటికి చేరి స్నానానికి వెళ్తూ నా షర్ట్ తీయగానే నా ఛాతీ పైన ఆమె గాట్లు కనిపించాయి.
ఎవరైనా చూస్తారేమో అని కంగారుగా టవల్ తో ఆ గాట్లను కవర్ చేస్తూ, బాత్రూం లోకి వెళ్ళి స్నానం చేసి ఇంట్లోంచి బయట పడి బజారుకి వెళ్ళాను.
అప్పటి నుండి మా ఇద్దరి మధ్య మాటలు లేవు.
తను ఎవ్వరికీ చెప్పనందుకు నేను అత్తకి మనసులో థాంక్స్ చెప్పకున్నాను.
అలా రెండు రోజులు గడిచిన తర్వాత, ఒకరోజు సాయంత్రం, "బావా...నిన్ను అమ్మ పిలుస్తుంది," అని అత్త వాళ్ళ అమ్మాయి వచ్చింది.
"ఎక్కడుంది?" అని ఆత్రుతతో అడిగాను .
"మేడ మీద ఉంది," అనేసరికి వెంటనే లేచి, "సరే పద," అని మేడ మీదకు వెళ్ళాను.

ప్రగతి అత్తయ్య ఒక మూల ఉన్న మల్లెపూలు కోస్తూ ఉన్నది.
మేము వచ్చిన సంగతి గమనించి కూడా వెనక్కి తిరక్కుండా సీరియస్ గా పూలు కోస్తూ ఉన్నది.
"పిలిచావంట కదా," అన్నాను.
దానికి ప్రగతి అత్త నా వైపు సీరియస్ గా చూస్తూ, "నీకు ఇప్పుడే...ఇవన్నీ అవసరమా...నువ్వు మంచివాడివి కదా...ఇలా చెయ్యడం తప్పు కదా," అని నా కళ్ళలోకి చూస్తూ మాట్లాడుతుంటే, నేను మెల్లగా, "సారీ," అంటూ నా కళ్ళు దించి ఆమె పాదాల వైపు చూస్తున్నాను.
ఆమె మాటలకు నాలో మళ్ళీ కోరిక బుసలు కొడుతూఉన్నది.
"ఇక నుంచైనా కరెక్ట్ గా ఉండు...అందరు మన మధ్య ఏదో చెడిందనుకుంటారు....నీకు తెలుసుకదా కొంచెం విషయం దొరికితే చాలు కొండంత చెప్పుకుంటారు...కొంచెం అక్కడ ఉన్న పూలు కోసివ్వు," అని అంది.
"సరే," అని నేను కిందకి దిగి ఆమెకు కావలసిన పూలు కోసి ఇచ్చాను.
అవి తీసుకుని తల్లీ కూతుళ్ళు ఇద్దరూ మేడ పైనుండి కిందకు వెళ్ళారు.
నేను కూడా కొద్దిసేపు మేడ మీద కూర్చుని కింద ఉన్న అరుగు పైన కూర్చున్నాను.

కింద ప్రగతి అత్త, చిన్న అత్త మీన కూర్చుని మల్లెపూల దండ కడుతున్నారు.
నేను చూడటం గమనించిన మీన అత్త తల ఎత్తి ఒక నవ్వు విసిరింది.
వెంటనే ప్రగతి అత్త కూడా తలెత్తి చూసి ఒక చిరునవ్వు విసిరింది.
వాళ్ళ ఇద్దరికీ నేను కూడా చిరునవ్వుతో సమాధానం చెప్పాను.
ఇప్పటిదాక సీరియస్ గా ఉన్న ప్రగతి అత్త నన్ను చూసి నవ్వుతూ పలకరించడం నాకు కొంచెం ఆశ్చర్యంగాను, ఆనందంగాను ఉన్నది.
ఒక వారం తర్వాత మా ఇద్దరి మధ్య మాటలు మామూలు అయ్యాయి.
కాని అంతకుం ముందు అంత క్లోజ్ నెస్ లేదు.
ఆ రోజు మా మామయ్య వచ్చి వారం రోజులు ఊరు వెళ్తున్నాను అని ఊరు వెళ్ళాడు.
తరువాత రోజు అల్పపీడనం కారణంగా వర్షం మొదలయ్యి ఈదురుగాలులు కొడుతున్నాయి.
నేను కాలేజ్ కి డుమ్మా కొట్టి ఇంట్లోనే వెచ్చగా రగ్గు కప్పుకొని పడుకొని ఉన్నాను.
రూం డోర్ కొడుతున్నట్టనిపించి వెళ్ళి తలుపు తీసాను.

ఎదురుగా ప్రగతి అత్త, ఏమి చేస్తున్నావు రాము, అనడిగింది.
ఏమి లేదు, అని ఆమె వంక విషయం ఏమిటన్నట్టు చూశాను.
టీ తాగుతావా, అని అడిగింది.
చల్లని వాతావరణంలో వెచ్చటి టీ బాగుంటుంది అనుకుని నేను, సరే...నేను వస్తాను పద, అని హాలులోకి వచ్చి సోఫాలో కూర్చుంటూ కిచెను వైపు చూశాను.
అక్కడ అత్త టీ ప్రిపేర్ చేస్తుంది.
ఇదిగో టీ అని స్టీల్ గ్లాసు చేతికి అందించింది. సుతారంగా తగిలిన ఆమె వేళ్ళు నాలో కలవరాన్ని రేకెత్తించసాగాయి. నేను హాలులో ఉన్న సోఫాలో కూర్చుంటే తను అక్కడ ఉన్న ఇంకో చైర్ లో కూర్చుని ఉన్నది. మామయ్య ఎక్కడికి వెళ్ళాడు, అని అడిగాను. తను కళ్ళు ఎత్తి, నిన్ననే పాప, బాబుని తీసుకుని మా అమ్మ వాళ్ళ ఇంట్లో దింపి బిజినెస్ పని మీద ఊరెళ్ళారు, అని చెప్పింది. మరి నువ్వు వెళ్ళలేదు? అని అడిగాను. నాకు వెళ్ళాలని లేదు...అందుకే వెళ్ళలేదు, అని చెప్పింది. మరి మామయ్య ఎప్పుడు వస్తారు? అని అడిగాను, నా మనసులో ఏదో అయిపోతుంది. ఒక వారం పడుతుంది...వర్షాలు పడుతున్నాయి కదా...ఏమొ ఇంకా తెలీదు, అని అంది.​
Next page: Update 145
Previous page: Update 143