Update 02
ఈ వర్షంలో వెళ్లడం కష్టమే అనిపించింది నాకు కానీ ఆయన అడిగారు కాబట్టి ఇంకా తప్పడం లేదు వెళ్లడం.
సరే అనుకుంటూ పెద్ద క్యారేజీ అన్నం కూర మరియు అయన తినేవి అన్ని సద్దుకుని తలుపుకి తాళం పెట్టి గొడుగు చాటున తడవకుండా మెల్లిగా అడుగులు వేస్తూ పది నిముషాలలో ఫార్మ్ హౌసు గేట్ దగ్గెరికి చేరుకున్నాను.
ఆమ్మో ఇంత పెద్ద ఇళ్ల అనుకుంటూనే లోపలి నడుస్తూ చుట్టూ మామిడి చేతులు అక్కడక్కడా మామిడి పళ్ళు చాలా పెద్ద తోటల ఉంది. ఆలా కాసేపు నడిచి ప్రధాన గుమ్మం దగ్గెర ఆగాను. తలుపు దగ్గెర నుంచుని గొడుగు కిందకి దించి పక్కన పెట్టి కాస్త గాబరాగానే డోర్ బెల్ నొక్కాను.
కుహూ కుహూ అని పిట్టా కూస్తున్నట్లుగా శబ్దం వినిపించింది పక్కన ఉన్న అద్దంలో మసకగా అటువైపు నుండి వచ్చి తలుపు గడియ తీస్తున్నట్లు తెలుసుతుంది.
ప్రసాద రావు భోజనం పంపించాడేమో అనుకుంటూ కార్తీక్ తలుపు తెరవగానే అక్కడున్న ఒక అమ్మాయిని చూసి ఏంటిది ఎవరు తాను అన్న సందేహం కలిగింది కానీ ఆమె చేతిలో ఉన్న క్యారేజీ చూసి
" ఓహ్ ప్రసాద రావు గారు పంపించారా క్యారేజీ అక్కడ టేబుల్ మీద పెట్టి వాదించండి రెండు నిముషాల్లో వస్తాను" అని మొహం కూడా సరిగ్గా చూడకుండా మాములుగా చేతిలో ఉన్న సిగరెట్ పడేసి చేతులు కడుక్కోడానికి వెళ్ళాడు.
స్నేహ కూడా అవేం పాటించుకోకుండా త్వరగా వడ్డించేసి వెళ్ళిపోదాం అన్న ఆతృతలో ఉంది. మెల్లగా లోపలి నడిచింది కానీ కార్తీక్ ఆవిడా నడుస్తున్నపుడు వచ్చిన ఆమె పెట్టీల చప్పుడు చాలా క్షుణ్ణంగా వినిపించింది. చేతులు కడుక్కొని వచ్చి టేబుల్ చైర్లో కూర్చుని.
"ఈ రోజు ఎం పంపించారు ప్రసాద రావు గారి వైఫ్" అంటూ గిన్నెలు వంక చూస్తూ అడిగాడు.
"చాలా చాలా బాగా చేసారండి ఆవిడా పొద్దున్న తిన్న ఇడ్లీ అమోఘం 5 స్టార్ హోటల్లో కూడా అంట టేస్ట్ రాదు తెలుసా. ఇంతకీ మీరు ఎం అవుతారు వాళ్ళకి తెలిసిన వాళ్ళ లేక వాళ్ళింట్లో పని చేస్తారా" అంటూ ప్లేట్ వడ్డించిన అన్నని కలుపుతూ అడిగాడు.
స్నేహకి కొంచం సిగ్గేసింది తాను ఎవరో తెలుసుకోకుండా తన ముందు తననే పొగుడుతున్నందుకు. కానీ తాను ఇంట్రావర్ట్ ఎక్కువ లోపల ఆలోచించడం తప్పితే ఏది అంత హుషారుగా బయటకు చెప్పదు బహుశా తాను పెరిగిన ఇల్లు వాతావరణం తండ్రి పెంపకం పెళ్ళయాక కూడా భర్త అంత స్వేచ్ఛ ఇవ్వకపోవడం అయి ఉంటుంది.
స్నేహ ఏమి మాట్లాడకపోవడంతో కార్తీక్ కూడా ఎం ఆలోచించకుండా ముందు భోజనం చేస్తున్నాడు. స్నేహ మాత్రం తల వంచుకుని సాఫీగా వడ్డిస్తూ ఉంది. కార్తీక్ కూడా చాలా రుచిగా ఉండడం వల్లనా ఆవురావురుమంటూ తినడం మొదలు పెట్టాడు. రాహుల్ తినడం చూస్తే స్నేహకి నవ్వొచ్చింది ఎందుకంటే చాలా మంది మంచి వంటకం తినదికి దొరికితే అంతకుముందు తిన్నదానితోనో లేదా వాళ్లకు తెలిసిన వాళ్ళు వండినదాన్ని బట్టి పోలుస్తూ ఉంటారు నచ్చితే పొగడ్డం మాత్రం ఆపరు ఇపుడు కార్తీక్ అదే ధోరణిలో ఉన్నాడు.
పూర్తిగా తినేసి చాలా బాగా చేసారండి అంటూ లేచి చెయ్ కడుక్కుని వచ్చి స్నేహ టేబుల్ మొత్తం సద్దుతూ ఉంటె తాను మంచి నీళ్లు తాగేసి మల్లి అదే హాల్ లో కూర్చుని సిగరెట్ వెలిగించాడు. స్నేహ కిచెన్ లోకి వెళ్లి ఓ పావు గంటలో క్యారేజీ ఇంకా కార్తీక్ తిన్న ప్లేట్ శుభ్రంగా కడిగి అన్ని సద్దుకుని ఇంటికి బయలుదేరనుంది.
కార్తీక్ అంతలో తన రెండవ సిగరెట్ కూడా కాల్చేసి
" ఏమిటీ వర్షం ఎపుడు తగ్గుతుంది " అంటూ స్నేహ నడుస్తున్నపుడు వచ్చిన పట్టీల చప్పుడు విని.
" ఇదిగో నేను అడిగినదానికి సమాధానం చెప్పకుండా వెళ్తున్న ఇంతకీ నువ్వు ఎవరు? ఏదైనా హోటల్ నుంచి పంపించారా ? " అని అడగ్గానే.
నడుస్తున్న స్నేహ వెనక్కి తిరిగి " నేను ప్రసాద రావు గారి భార్యానండి నా పేరు స్నేహ" అని తల దించుకుని చెప్పింది.
ఒకింత ఆశ్చర్యంకి లోనైనా కార్తీక్ వెంటనే ఆవిడా మొహం చూసాడు చందమామలాంటి ముఖము, నల్లటి జుట్టు పెద్ద కళ్ళు, సన్నటి ముక్కు కాస్త వణుకుతున్న మాట నిజమే కానీ ఆ పేదలు రెండు అంటి అంటనట్లుగా ఒక దాని ఒకటి తాకుతూ లిప్ స్టిక్ లేకుండానే ఎర్రగా
ఉన్నాయి . ఆ రెండు లేత ఎరుపు రంగు పెదవుల మధ్యలో తెల్లటి పళ్ళు. తను " నేను ప్రసాద రావు గారి భార్యానండి" అన్నపుడు ఆ పెదవుల కదలిక. ఆవిడా ఆలా మాట్లాడుతూ తన జుట్టు సరిచేసుకునపుడు శంఖం లాంటి చెవి కమ్మలు ఊగడం అన్ని గమనిస్తున్నాడు కార్తీక్.
ఇంత అందగత్తేనా ప్రసాద్ గారి భార్య.. ఆయనేమో అప్పుడే సగం ముసలాడిలా ఉంటాడు ఈవిడేమో ఈ మధ్యే పైట వేసినట్లుగా అందంగా బలం గ ఉన్నారు అని అనుకున్నాడు.
ముఖ్యంగా స్నేహ కట్టుకున్న చీరకట్టు. బ్లౌజ్ ఎంత బాగా సరిపోయిందో ఆవిడ సల్లకి. చాలా మంది అమ్మాయిలకు చాలా వరకు బ్లౌజ్ అయితే లూసుగా ఉంటుంది లేదంటే ఊపిరి ఆడకుండా టైటుగా ఉంటుంది. కానీ స్నేహకి ఆలా కాదు సల్లకి గాలి ఆడేలా. వెనక భాగం ఎంత చూపించాలో అంత చూపిస్తూ. మరీ ముందు బాగా low కట్ కాకుండా. ఇదిగో ఇప్పుడే లోయ ప్రారంభం అవుతుంది అన్నట్లుగా రెండు సళ్ళు కలవడం మొదలయ్యే ప్రదేశం దగ్గెర దాచేస్తూ. తన ఎద ఆకారం స్పష్టంగా తెలిసేలా ఉంది.
బ్లౌజ్ దాటి కిందకు వస్తే అప్పుడే వర్షంలో రావడం వాళ్ళ చిన్నగా నడుం మీద చినుకులు పడడం అవి స్నేహ అంత పట్టించుకోకపోవడం. కాకపోతే ఆ ప్రదేశం అంత తడి అయి మెరుస్తుంది. ఇంకాస్త కిందకి వస్తే తన చీర కట్టు వల్ల స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది బొడ్డు. లోతుగా ఉన్నా కిందకి సాగుతుంది అచ్చం మన టాటా కారు సింబల్ లా.
ఒక మగాడు ఆడదాన్ని లొంగదీసుకున్నాక కసి తీరా సెక్స్ చేసాక వచ్చే మొదటి కోరిక ఆడదాన్ని వెనక పిరుదుల మధ్యలో ఉన్న గుహని ఛేదించాలి అనుకోవడం. ఆలా ఛేదించాలి అంటే ఆ ఆడదాని పిరుదులు చాలా ఆకర్శణీయంగా ఉండాలి. స్నేహని చూస్తే తన పువ్వుకంటే ముందర పిరుదులని ముద్దాడి కసి తీరా వెనకాల ఉన్న గుహని దున్ని దున్ని పడేయాలి అన్నంతగా ఉంది స్నేహ పిరుదుల భాగం.
ముఖ్యంగా ఎంత ఉన్నత శిఖరాలకు ఎదిగిన ఆడదానికి ఉన్న అందం ఏమిటి అంటే సున్నితత్వం. మగాడి అంగ స్పర్శ తగలగానే తాను మెల్లిగా కంటి పాపతో పైకి చూస్తూ వణుకుతున్న పెదాలతో ఆహ్ మ్మ్ అంటూ సన్నటి మూలుగు ఇస్తేనే మగాడికి ఇష్టం. తన కాల్లు రెండు తెరిచి తన పొలాన్ని పచ్చిగా దున్నమని పెదవి కొరుక్కుంటూ కసిగా నవ్వి తనకు తాను లొంగిపోయే ఆడది దొరకడం అదృష్టమే కదా.
" ఓహ్ మీరు ప్రసాద్ గారి భార్యా? చెప్పనేలేదు రండి రండి కూర్చోండి " అంటూ తన ముందు సోఫా మీద దిండు అస్తవ్యస్తంగా పది ఉండడంతో అది తీసి కూర్చోమని చెప్పాడు.
స్నేహకి ఇంటికి వెళ్లాలని ఉంది ఎందుకు లేని పోనీ పరిచయాలు అని కాదు కానీ తనకు అంత పెద్ద వాళ్ళతో మాట్లాడ్డం చేతకాదు అని ముందే ఒక ఆలోచన సృష్టించి స్నేహ మైండులో బలంగా నాటాడు ప్రసాద్.
" పరవాలేదు రండి మీ ఇల్లే అనుకోండి " అంటూ కొంచం ఆప్యాయంగా పిలిచాడు కార్తీక్.
ఇంకా మరీ అంతగా అడిగించుకుంటే బాగోదు అనుకుని చిన్నగా అడుగులు వేస్తూ వచ్చి కూర్చుంది. అయినా నాతో మాట్లాడనికి ఎం ఉంటుంది. ఎందుకు కూర్చోమన్నాడు అని ఒకటే దడగా ఉంది.
" మీ వల్ల ఈ రాజు మా అమ్మతో గొడవ... అయ్యాయో ఉండండి" అంటూ స్నేహ కాస్త తడవడం చూసి తన రూమ్ లో ఉన్న టర్కీ టవల్ తీసుకొచ్చి ఇచ్చాడు.
" అదే మీ వల్ల ఈ రోజు మా అమ్మతో చిన్నగా గొడవ పడ్డాను. మీ వల్ల అంటే మీ వల్ల కాదు అనుకోండి కానీ ఒక రకంగా మీ వల్లే" అంటూ ఎం మాట్లాడుతున్నాడో తెలియడం లేదు కార్తీక్ కి.
అయితే తను కంగారు పడుతున్నాడా లేదా స్నేహ చేసిన వంటని ఎలా పొగడలో తెలియక ఆరాటపడుతున్నాడో అన్నది స్నేహకి అర్ధం కావడం లేదు. టవల్ పట్టుకుని అలాగే కిందకు చూస్తూ కాలి బొటన వేలు అటు ఇటు కదుపుతూ భయం కంగారు కలగలిపిన భావనతో కూర్చుంది.
ఆలా ఒక రెండు నిముషాలు కార్తీక్ మాట్లాడుతూ మధ్యలో ఆపి . ఆమె వైపు చూసాడు పెళ్లి అయినా మొదటి రాత్రి శోభనం గదిలో భయంగా కూర్చున్న పెళ్లి కూతురిలా అనిపించింది తనకు.
కార్తీక్ కావాలంటే ముంబై నుంచి మంచి అందగత్తెలు తెప్పించుకుని రోజుకు ఒకదానితో స్వర్గం చూడొచ్చు అంత డబ్బు పలుకుబడి ఉన్నాయి కానీ ఒక సాని దగ్గెర తెగింపు బరితెగింపు తత్త్వం, ఎందరినో చూసాను నువ్వు ఒక లెక్క అన్న వైఖరి ఉంటాయి తప్పితే. స్నేహలా అమాయకత్వం, సున్నితత్వం ఉండవు. అందుకే మొదటి చూపులోనే నచ్చిందా లేదా అన్న విషయం పక్కన పెడితే.స్నేహని చూడగానే నమస్కారం పెట్టాలి అన్నంతగా నచ్చింది. తనతో మాట్లాడాలి అన్న కుతూహలం కలిగింది.
అంత మాట్లాడుతున్న వదిలితే వెళ్లిపోతాను అన్న ఆలోచన ఆమె మొహంలో కనిపించడం చూసి.
" సరే సరే మీకు ఇబ్బందిగా ఉంటె మీరు వెళ్లొచ్చు" అని చెప్పాడు.
హమ్మయ్య అంటూ లేడి పిల్లలా సోఫా పైనుండి ఒక్క పరుగున ఇంట్లో చేరాలి అన్నట్లుగా లేచింది.
" కాకపోతే ఒక్క షరతు" అన్న మాటలు విని మల్లి ఆగి వెనక్కి చూసింది.
మంచి మీసా కట్టు సన్నటి గడ్డం, గుడ్డు ఆకారంలో ఉన్న తెల్లటి ముఖము. బహుశా AC తప్ప ఎండా తెలియదేమో మంచు ప్రదేశంలో ఉంటారేమో ఇలాంటి వాళ్ళు అనంట్లుగా ఉంది కార్తీక్ ముఖము. సరిగ్గా పక్కన నిలబడితే తను కార్తీక్ కి బుజాల దగ్గెరికి వస్తుందేమో అంత పొడుగ్గా ఉన్నాడు. కచ్చితంగా ఆరు అడుగుల పైనే ఉంటాడు. సరిగ్గా లొంగితే ఒక్క రాతిరిలో ఆడదానికి వాంతి చేయించగల సమర్ధుడు.
స్నేహ ఆలా ఒక్కసారి మొహం చూసి మల్లి కిందకి మొహం పెట్టింది. కార్తీక్ వేసుకున్న బాక్సర్స్ ( చిట్టి చెడ్డి) వల్ల స్నేహకి అతని తొడలు తెల్లగా స్పష్టంగా మంచి జుట్టుతో కనిపించాయి. చూపు తిప్పుకుంది పరాయి మగడు అన్నట్లుగా.
" ఏంటో చెప్పండి " అన్న మాటలు వినిపించి వినిపించనట్లుగా వచ్చాయి స్నేహ పెదవుల మధ్యనుండి.
" మరేం లేదు మీరు చేసిన ఇడ్లీ మరియు కొబ్బరి చట్నీ రెసిపీ కొంచం రాసి ఇస్తారా మా అమ్మకి పంపిస్తాను ఇక నుండి ఇడ్లీలు అలానే చేయమంటాను " అని కార్తీక్ కూడా నాసిగాడు.
క్యారేజీ రెండు చేతులతో పట్టుకుని " సరే పంపిస్తాను" అని చెప్పి మల్లి వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా వేగంగా నడిచి వెళ్ళిపోయింది.
తను వెళ్లడం చూసి ఎదో దొరికింది అన్నట్లుగానో లేక ఏదో కోల్పోయినట్లుగానో చిన్నగా నవ్వుతూ అలాగే టీపోయ్ మీద ఉన్న 555 సిగరెట్ ప్యాకెట్ తీసి అందులోంచి తీసిన సిగరెట్ వెలిగించి గట్టిగ పీల్చి గుప్పుమని ఊదాడు.
వర్షం తగ్గడంతో కాస్త తొందరగానే ఇంటికి చేరుకుంది స్నేహ. వచ్చి రాగానే కాసేపు అలాగే కూర్చుంది అక్కడ వాళ్ళ మధ్య జరిగిన సంభాషణ అంత ఒకసారి నెమరు వేసుకుంది. మల్లి ఎదావిదిగా ఇంటి పనుల్లో నిమగ్నం అయింది.
సాయంత్రం నాలుగు గంటలకు ప్రసాద్ ఇంటికి చేరుకొని సరిగా భోజనం పెట్టిందో లేదో అని పెళ్ళని ప్రశ్నించాడు.
" ఇష్టంగానీ తిన్నారండి తినే వరకు వెయిట్ చేసి తిన్నాక అన్ని సద్దుకుని వచ్చేసాను" అని మాములుగా చెప్పింది. అక్కడ కార్తీక్ తనని కూర్చోమనట్లు అదే పనిగా తనతో ఆపకుండా మాట్లాడినట్లుగా ఏమి చెప్పలేదు. అసలే అనుమానపు మనిషి ఎం చెప్తే ఎం అర్ధం చేసుకుంటాడో అనుకుంది.
రోజులాగానే ఆ రోజు కూడా రాత్రి భోజనం పట్టుకెళ్ళాడు ప్రసాద్.
" సర్ అది రేపు మధ్యాహ్నం ఒంటి గంటకి వెళితే సరిపోతుంది పోర్ట్ సాయంత్రం నాలుగు గంటలకు తెరుస్తారు రాత్రి అక్కడే ఉండి సరుకు అంత షిప్పులోకి ఎక్కించి ప్రొద్దునకళ్ల వచ్చేస్తాను" అని కార్తీక్ భోజనం చేసాక ఇంటికి వచేసాడు ప్రసాద్.
టైం తొమిదిన్నర అవడంతో అప్పడికే స్నేహ పక్క ఎక్కి పడుకుఅంట్లుగా కన్నులు మూసింది. కానీ ఇంతకు గాని నిద్ర పట్టడం లేదు. ఎందుకు ఆ అబ్బాయి అంత ఉద్రేకంతో మాట్లాడాడు. ఇడ్లీ బాగుంటే బాగుంది అని చెప్పాలి కానీ అంత సేపు కూర్చోబెట్టి ఎందుకు మాట్లాడాడు. ఒకింత కుతూహలం మరొకింత ఆశ్చర్యం వాళ్ళ అమ్మతో నా ఇడ్లీలు బాగున్నాయ్ అని చెప్పడం ఎందుకు అనుకుంటూ కోపం తెచ్చుకుంది.
ముఖ్యంగా ఎందుకలా నన్ను తినేసేలా చూసాడు అని కాస్త సిగ్గు. అయినా పరాయి మగాడి భార్యని ఆలా చూడ్డం మహా పాపం అంటూ మల్లి చీరకు. ఇలా ఆలోచనలు రావడం ఒకసారి నవ్వు మరోసారి కోపం ఇంకోసారి సిగ్గు ఇలా జరగడం ఏంటా అని తన అదుపు తప్పి రకరకాలుగా ఆలోచించడం స్నేహకి ఆశ్చర్యం వేసింది.
ఇలా ఆలోచిస్తూ ఉండగా వంట గదిలో చప్పుడు కావడం బహుశా ప్రసాద్ ఇంటికి వచ్చి భోజనం చేస్తునందేమో అనుకుని రాని నిద్రని నటిస్తూ కళ్ళు మూసుకుంది స్నేహ.
ఒక పావు గంటలో భోజనం ముగించి పెరట్లోకి వెళ్లి గట్టిగ ఒక దమ్ము లాగి పడక గదిలోకి వచ్చి బెడ్ లైట్ వేసి వచ్చి స్నేహ పక్కన పడుకున్నాడు. స్నేహ కళ్ళు మూసుకుందే కానీ నిద్ర పోలేదు.
ప్రసాద్ యధావిధిగా తను రోజు వచ్చి స్నేహ పక్కనే పడుకుని స్నేహ పడుకుందా లేదా అన్నది నిర్ధారించుకుని మెల్లిగా స్నేహ ఫోన్ చెక్ చేయడం ప్రారంభించాడు. అప్పుడు స్నేహ కళ్ళు తెరచి చూసి ఒక్కసారిగా షాక్ తిన్నది. తన వాట్సాప్ కాల్ లిస్ట్ మరియు వాట్సాప్ మెసేజెస్ అన్ని చెక్ చేసి మెల్లిగా ఫోన్ ఎక్కడ ఉందొ అక్కడ పెట్టి పడుకున్నాడు. స్నేహకి ఇపుడు ప్రసాద్ చేసిన పని చూస్తే కంపరం వేసింది. ఇలాంటి మనిషి అనుకోలేదు తను. కాకపోతే ఇపుడు కోప్పడి గొడవ పెట్టి అనుమానం ఎందుకు అని అడగడం వల్ల వచ్చే లాభం కంటే కూడా నష్టమే ఎక్కువ అని కళ్ళు మూసుకుంది.
రోజులాగే ప్రొద్దున్నే లేచి ముందుగా తలారా స్నానం చేసింది స్నేహ. గదిలో పూజ కానిచ్చి కార్తీక్ కోసం చేయాల్సిన బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ చేసింది గంటలో టిఫిన్ రెడీ చేసి క్యారేజీలో సద్దుతుండగా ఎందుకో ఒక ఆలోచన వచ్చింది. వచ్చిందే తడవుగా బెడ్ రూంలోకి వెళ్లి పెన్ను పేపర్ తీసుకుని మంచం మీద బోర్లా పడుకుని రాయసాగింది. ఆలా ఒక పది నిముషాలు రాసి హడావిడిగా వంట గదిలోకి వచ్చి క్యారేజిలో అన్నింటికంటే కింద బోక్సులో ఆ రాసిన లెటర్ పెట్టి క్యారేజీ రెడీ చేసింది.
ప్రసాద్ కూడా తన వాకింగ్ ముగించుకుని కూరగాయల సంచితో వచ్చి
"ఏమోయ్ ఎంతసేపు టిఫిన్ రెడీ చేసావా? " అని చిన్నగా అరిచాడు.
స్నేహ క్యారేజీతో రావడం చూసి "శ్రమ కలుగుతుందా" అంటూ ప్రేమగా అడిగి " ఇంకెన్ని రోజులు ఇంకో 5 రోజుల్లో వెళ్ళిపోతారు " అని ప్రేమగా తల నిమిరి ఫార్మ్ హౌస్ కి బయలేదుదేరాడు.
ప్రొద్దున్న అంత ఇంత ప్రేమగా ఉండే మనిషి రాత్రి అయేసరికి ఆ అనుమానపు బుద్ధి ఏంటో అర్ధం కాలేదు స్నేహకి.
రాత్రంతా నిద్దుర పట్టలేదు కార్తీక్ కి చాలా కష్టంగా తెల్లవారుజామున పడుకున్నాడు.
కార్తీక్ ఫారిన్లో చదువుకున్నాడు చాలా అని కాదు కానీ మంచి అరేబియన్ గుర్రం లాంటి అమ్మాయిలను తనివితీరా వదలకుండా పూర్తిగా జుర్రుకుని మరి ఎంజాయ్ చేసాడు. పాలకోవా లాంటి తెల్ల తోలు అమ్మాయిలు అంటే కార్తీక్ కి పిచ్చి. ఎక్కువ కాలం ఫారీన్ లోనే ఉన్నాడు కొన్ని రోజులు USA మరి కొన్ని రోజులు కెనడా. ఇలా చదువుని బట్టి తను ఉండే చోటు మారింది. కార్తీక్ తండ్రి గారు కాలం చేసాక అమ్మ ఒకత్తే ఉంటుంది ( కార్తీక్ ఒక్కడే సంతానం) కాబట్టి ఇక్కడే ఇండియాలో ఉండి బిసినెస్ చూసుకుంటున్నాడు. తెలుగు స్పష్టంగా మాట్లాడతాడు రాస్తాడు చదువుతాడు కానీ ఇంత వరకు ఇక్కడ అమ్మాయిని ముట్టుకోలేదు సరికదా చుడనుకూడా లేదు కానీ ఇండియాలో ఇంత అందం ఉంటుంది అని స్నేహని చూసాక కానీ తెలియలేదు మనవాడికి.
స్నేహని చుసిన దగ్గెరి నుండి ఒకటే ఇష్టం పెరిగింది కామ కోరిక అటు పెడితే ఎందుకో ఆవిడ సిగ్గుపడటం, హావభావాలు, నిలుచున్నా శైలి, ఆవిడా నడిచే విధానం, చమన ఛాయా అందం. కట్టు బొట్టు, చిన్న చిరునవ్వు , మాట్లాడానికి ఇబ్బంది పడటం. అన్ని గుర్తొస్తున్నాయి. రోజు కంటే ఆ రోజు రాత్రి ఒక పెట్ట ఎక్కువ కాల్చాడు. స్నేహ అంత కదిలించింది కార్తీక్ ని.
కళ్ళు మూస్తే స్నేహ పేదలు గుర్తొస్తున్నాయి కళ్ళు తెరిస్తే ఆవిడా అక్కడే నిలబడి రమ్మని చేతులు చాచి నవుతున్నట్లుగా ఉంది. ఎం అందం ఎం అందం అసలా అమ్మాయ అప్సరసా అన్నట్లుగా ఉంది. అసలు ఏ ప్రసాద్ పిచోడిలా ఉన్నాడు వాడికేంటి అంత మంచి పెళ్ళాం అని ఆశ్చర్యం. ప్రసాద్ కె కాదు ఇక్కడ సగం మంది మగాళ్లకు అలంటి అందమైన పెల్లలే ఉంటారు.
ఆలా ఆలోచనలు ఎపుడు నిద్ర పట్టిందో తెలియదు కానీ ప్రొద్దున లేచి టైం చూస్తే ఎనిమిది అయింది. చాలా బద్దకంగా లేచి లాభం లేదు మరి బద్దకిస్ట్ అయిపోతున్నాను రోజు జిం మొదలు పెట్టాలి అని అనుకుంటూ బాత్రూం లోకి వెళ్లి అరగంటకి ఫ్రెష్ అయి వచ్చి హాల్ లో చివరి సిగరెట్ డబ్బాలో చివరి సిగరెట్ వెలిగించి పేపర్ చదువుతున్నాడు.
అంతలో ప్రసాద్ వచ్చి
" గుడ్ మార్నింగ్ సర్ " అంటూ విష్ చేసి టేబుల్ దాగరకు వెళ్లి క్యారేజీ ఓపెన్ చేయబోతుండగా.
" ఇదిగో ప్రసాదు" ఇంతవరకు ప్రసాద్ గారు అన్న కంఠం ఈ రోజు ఏకవచనం తో పిలవడం మొదలెట్టింది అది చీకాకు లేక వనే గర్వం చూపించాలి అనుకున్నాడో ప్రసాద్ కి అర్ధం కాలేదు. ప్రసాద్ కూడా పట్టించుకోలేదు. ఎంతైనా తనకు జీతం ఇచ్చే మనిషి.
" చెప్పండి సర్" అంటూ క్యారేజీ ఓపెన్ చేయబోయి ఆ పని మానుకుని కార్తీక్ దాగేరికి పరిగెత్తాడు.
" సిగ్గరేట్స్ అయిపోయాయి ఒక bundle తెప్పించు అర్జెంట్గా ఇదే చివరిది " అంటూ చాలా అర్జెంటు అని పురమాయించగానే ప్రసాద్ వెంటనే బయటకు వెళ్ళాడు.
సిగరెట్ చివరి వరకు కాల్చేసి వచ్చి టేబుల్ చైర్ లో కూర్చున్నాడు కార్తీక్. రోజూ లాగే మొదటి బాక్స్ మూత తీసి ఇడ్లీ ప్లేటులో వేసుకుని రెండవ బాక్స్ మూత తీసి కొబ్బరి చట్నీ వేసుకుని తింటున్నాడు. మూడవ బాక్స్లో ఎక్స్ట్రా ఇడ్లీలు పెట్టరేమో అనుకుని మూత ఓపెన్ చేసి చేసి పెట్టాడు ఇడ్లీలు తగలేకపోగా అందుకో ఒక పేపర్ తగిలింది. ఏంటిది అని ఓపెన్ చేసి చూసాడు.
కార్తీక్ గారికి..
అని చదువుతుండగా.
"సర్ సర్" అంటూ లోపలి వచ్చాడు ప్రసాద్.
వెంటనే తన చేతిలో ఉన్న లెటర్ తాను వేసుకున్న షార్ట్స్ యొక్క పాకెట్లో పెట్టుకున్నాడు.
" లాక్ డౌన్ కదా సర్ అందు వాళ్ళ రేట్స్ చాలా ఎక్కువ చేసారు రెగ్యులర్ రేట్ కంటే రెండు రేట్లు పెట్టి కొన్నాను " అంటూ తాను చేసిన మోసం వాళ్ళ తనకెంత లాభం వచ్చిందో లెక్కలేసుకుంటున్నాడు మనసులో.
" అయ్యో ప్రసాద్ తెలిసిందేగా ఎలాగూ రేట్స్ ఎక్కువగా ఉంటాయనే అనుకున్నాను పర్లేదు ఆ టీపాయి దగ్గెర డబ్బులు ఉన్నాయ్ వెళ్లి తీస్కో " అని చెప్పాడు.
గబా గబా నాలుగు ఇడ్లీలు తినేసి
" ఈ రోజు ఎలా అయినా సరుకు షిప్పులోకి ఎక్కించాలి మరిచిపోకు ప్రసాద్ మనకు ఐస్ గో డౌన్ లో చాలా రెంట్ తీసుకుంటున్నారు లాస్ తట్టుకోలేము ఎలా అయినా నువ్వే చూసుకోవాలి" అని ఆఫీస్ మొత్తంలో ప్రసాద్ రావు చాలా తెలివైనవాడు చాలా చాలా పెద్ద పని అప్పజెపుతున్నాను అన్నట్లుగా ప్రసాదుకు చెప్పాడు.
కార్తీక్ గారికి...
క్షమించాలి నేను పెద్దగా మాటకారికి కాదు మీరు అంత మాట్లాడుతున్న నేను అలానే మీ మాటలు వినకుండా ఇంటికి ఎపుడు వెళ్తానా అని ఆలోచించాను తప్పితే మీ మాటలు న చెవిలోకి దూరలేదు అనడం కంటే నేను దూర్చుకోలేదు అని నిజం చెప్పడం సబబుగా ఉంటుంది అనుకుంటున్నాను. కాకపోతే మీ అమ్మగారితో నేను చేసిన ఇడ్లీలు పోల్చి ఆవిడని తక్కువ చేస్తారు అనుకోలేదు. నాకు ఆ విషయం అస్సలు నచ్చలేదు. మీ అంతటి డబ్బు హోదా కలిగిన వాళ్ళు నా వంటకం నచ్చడం నాకు ఆశ్చర్యం వేసింది ఎందుకంటే మీకు చాలా చోట్ల తినే అవకాశం దొరుకుంటుంది అయినప్పటికీ మీరు నేను చేసిన వంటలు మేచటం ఒకింత ఆశచర్యం మరియు ఆనందం వేస్తుంది.
మేమీ పట్ల నా ప్రవర్తన తప్పుగా ఉంది అన్నట్లుగా అనిపిస్తే క్షమించాలి. ఎందుకంటే మీరు అంతగా మాట్లాడుతుంటే నేను ఒక్క మాట కూడా మాటాడలేదు సరి కదా అలాగే వచ్చేసాను. మీరు అడిగిన రెసిపీ కింద రాసాను మీ అమ్మ గారికి పంపగలరని నా మనవి.
ఆ లెటర్ యొక్క సారాంశాన్ని అర్ధం చేసుకుని.
" నిజంగా ఇంత అమాయకంగా కూడా ఉంటారా అమ్మాయిలు " అని తనలో తానే మాట్లాడుకుంది చిన్నగా నవ్వుకుని. కింద ఉన్న ఇడ్లీ రెసిపీ ఫోన్లో ఫోటో తీసి వాళ్ళ అమ్మకి వాట్సాప్ పెట్టాడు వెంటనే.
ప్రసాద్ కూడా వెంటనే తెచ్చిన క్యారేజీ తీసుకుని ఇంటికి బయలేరు దేరి స్నేహకి అంత వివరించి మల్లి పోర్టుకి బయలుదేరాడు.
స్నేహ బాక్స్ ఓపెన్ చేసి లెటర్ తీసుకున్నాడు అని నిర్ధారణ చేసుకుని. ఇంకా తన పనిలో తాను ఉండిపోయింది.
హడావిడిగా ప్రసాద్ పోర్టుకి వెళ్లి కార్తీక్ అప్పజెప్పిన పని సవ్యంగా జరుగుతుందా లేదా మానిటర్ చేసుతున్నాడు. చూస్తుంటే రాత్రంతా ఇక్కడే గడిచేలా ఉంది అనుకుని సిగరెట్ వెలిగించాడు. తనకి తోడుగా అక్కడ ఒక పది మంది వర్కర్లు ఉన్నారు. వాళ్లందరికీ మేనేజర్ మన ప్రసాద్ కాబట్టి పని చేయించడం మాత్రమే ప్రసాద్ పని.
సిగరెట్ పొగ ఊదుకుంటూ ఆలా నీళ్లలో తేలుతున్న అంత పెద్ద షిప్పు మీద KK Transports అన్న తన కంపెనీ పేరుని చూస్తూ
"ఎంత బలిసినోళ్లు అయితే మాత్రం సొంతంగా షిప్ కొనుక్కున్నారు.. ఆమ్మో ఎన్ని కోట్లు ఉంటుందో " అని పక్కనే ఉన్న పని వాడు వినేలా అన్నాడు.
" ప్రసాద్ అన్న యైబ కోట్ల పై మాటే. మొన్న ఎవరు శ్రీనివాస్ అంట పోయిన నెల వచ్చి ఇంకో షిప్పు తొందర్లోనే వస్తుంది మరో వెయ్యి కంటినేర్లు కూడా వస్తాయ్ అది కూడా ట్రాన్స్పోర్ట్ కి సిద్ధం చేయాలి అని అంటూ ఉండగా విన్నాను" అంటూ చెప్పాడు.
" అంతేరా కాముడు వీళ్లకి డబ్బులు పెరుగుతున్నాయి మనలాంటి వాళ్లకు తరుగుతున్నాయి. ఏటా బలిసినోడు బాలుస్తునే ఉన్నాడు. కరిగేటోడు కరుగుతూనే ఉన్నాడు. మధ్యలో మనం ఎటు కాకుండా పోతున్నాం పద పద ఈ రోజు ఎలా అయినా పని పూర్తి చేయాలి" అంటూ నిట్టూరుస్తూ పని చేయించడంలో నిమగ్నం అయ్యాడు ప్రసాద్.
***
అప్పుడే... స్నానం చేసి సేంట్ కొట్టుకుని మంచి టీ షర్ట్ బాక్సర్స్ వేసుకుని బయటకు వచ్చి మబ్బులని చూస్తున్నాడు. ఈ రోజు కూడా వాన పడితే బాగుండు అన్నట్లుగా. ఎందుకంటే ఆ తడిసిన వానలో స్నేహ క్యారేజీ తీసుకు రావడం మల్లి తనతో మాట్లాడే ఛాన్స్ దొరుకుతుంది అన్న ఆలోచనే కార్తీక్ కి చాలా ఉత్సాహంగా ఉంది.
సరిగ్గా టైం ఒంటిగంట అయింది. నిముషానికి ఒకమారు తలుపు వంక మరియు గడియారం వంక చూస్తున్నాడు కార్తీక్ . ఇంకా తాను వచ్చే టైం దగ్గెర పడింది అన్న టెన్షన్ పెరిగి సిగరెట్ వెలిగించి అటు ఇటు నడుస్తున్నాడు. సరిగ్గా ఒంటిగంట అయి రెండు నిముషాలకు డోర్ బెల్ మోగడంతో ప్రాణం లేచి వచ్చింది కార్తీక్ కి. వెంటనే పరుగున డోర్ దగ్గరకు చేరుకున్నాడు. సిగరెట్ పక్కన డస్ట్ బిన్లో పడేసి మెల్లిగా తలుపు తెరిచి కళ్ళు మూసుకుని స్నేహ తనని ఏమని పీలుస్తుందా అని వెయిట్ చేస్తున్నాడు.
తన అందాల రాసి. ఆ అందమైన పళ్ళ వరసతో.. ఎరుపెక్కిన పెదాలతో.. చిన్నగా నవ్వుతు క్యారేజీ పట్టుకుని ఆలా నిల్చుంటే గట్టిగ అక్కడే వాటేసుకుని ముద్దులతో నలిపేసి.. నీ అంత అందగత్తె ఆ ముసలోడి దగ్గరా ఉండేది.. రా స్నేహ నా జీవితంలోకి వచేసేయవ అంటూ తన చెవిలో చెప్పాలి అనుకున్నాడు.
" సారూ నా పేరు రాజు.. పెసాదం అన్నియ ఇంట్లో నుంచే క్యారేజీ పంపించారు. మీరు తింటే క్యారేజీ మల్ల పట్టుకుపోతా" అన్న మాటలు వినగానే..
"పెసాదం అన్నియ.... ఇదేం గొంతురా అయ్యా " అంటూ కళ్ళు తెరిచి చూడగానే ముందు ఒక బక్క చిక్కిన శరీరం కలిగి నల్లటి చర్మ కాంతితో. మిల మిల మెరిసే పళ్లతో నవ్వుతు పలకరిచాడు రాజు.
ఒక్కసారిగా వెనకడుగు వేసాడు కార్తీక్.
"దేవుడా నాకేంటి ఈ బాధ వస్తే ప్రసాద్ రావాలి లేదా స్నేహ కానీ.. ఏంటిది.. నాకేంటిది వీడ్ని పంపావు" అని పైకి మొహం పెట్టి బిత్తరపోయాడు కార్తీక్.
"సారూ.. పెసాదం " అని రాజు పూర్తి చేసేలోపు.
" ఆగు.. నీ పెసాదం పక్కన పెట్టి నువ్వు తెచ్చిన ప్రసాదం ఇలా ఇవ్వు పది నిముషాల్లో తినేసి క్యారేజీ తెచ్చి ఇస్తాను వెయిట్ చెయ్" అని డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గెరికి వెళ్లి క్యారేజీ ఓపెన్ చేసి పది నిముషాల్లో తినేసి క్యారేజీ సద్దుతూ ఉండగా ఒక ఆలోచన వచ్చింది.
వెంటనే కార్తీక్ కూడా స్నేహకి లెటర్ సారి మొదటి డబ్బాలోనే పెట్టి.
"ఇదిగో " అని క్యారేజీ ఇచ్చేసి రాజుకి కూడా ఒక వంద నోటు ఇచ్చాడు.
" థాంక్యూ సర్ మల్లి వస్తాను" అని రాజు వెళ్ళిపోయాడు.
ఇంకోసారి నీ మొహం చూపించకురా బాబు.. అని మనసులో అనుకున్నాడు.
***
పని ఎక్కువ అవడం వల్ల తినగానే నిద్ర పట్టేసింది స్నేహకి.
" వదినా వదినా" అని తలుపు దగ్గెర చప్పుడు వినపడ్డంతో వెళ్లి తలుపు తీసింది స్నేహ.
" తినేశారు వదినా.. పెసాదం అన్నయ వస్తే చెప్పండి.. సర్ వంద రూపాయలు ఇచ్చారు తీసుకున్నను.. వెళ్ళొస్తా వదిన" అంటూ వెళిపోయాడు రాజు.
తలుపు గడియ వేసి క్యారేజీ కిచెన్లో పెడదామని వెళుతుంటే. ఏదో ఫోన్ రింగ్ అయినట్లుగా శబ్దం. తన ఫోన్ తన చేతుల్లోనే ఉంది. ఎక్కడ అని కిటికిలోంచి చూస్తే తలుపు అవతల రాజు మాట్లాడుతున్నాడు. ఓహ్ వాడిదా అనుకుని కిటికీ వేయబోతుంటే.
" పెసాదం అన్నాయ్.. పొద్దునుంచి ఇక్కడే ఉన్నాను మీ ఇంటి దగ్గెరే ఎవరు రాలేదు అన్నాయ్. వదిన ఇచ్చిన క్యారేజీ నువ్ చూపిన చోట ఇచ్చి మల్లి వచ్చాను. నువ్ వచ్చేవరకు ఇంటికి కాపలాగా ఉంటాను కొంచం ఈ సరి డబ్బులెక్కువ ఇవ్వు అన్నాయ్.. " అని నవ్వుకుంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు.
" ఈ పెసాదం అన్నయకి పెళ్ళాం మీద ఇంత అనుమానం ఏంటో అర్ధం కాదు.. పోనిలే వీడి అనుమానం నాకు ఉద్యోగం అయి కూర్చుంది.. ఈ సారి ఒక రెండు వేలు ఎక్స్ట్రా అడగాలి వేదవని " అంటూ బయటికి మాట్లాడుకున్నాడు రాజు.
ఆ మాటలు విన్న స్నేహ వెంటనే కిటికీ వేసుకుంది అలాగే తల మీద చేయి పెట్టుకుని ఏడవడం మొదలెట్టింది. భర్త నపుంసకుడు అయినా భరిస్తుంది భార్య కానీ అనుమానం మనిషి అయితే తట్టుకోలేదు. తనకు అంత శూన్యంలా అయింది ఒక్క క్షణం. పొరలు పొరలు ఇపుడిపుడే అర్ధం అవుతుంది స్నేహకి ప్రసాద్ గురించి.
ఏ రోజు బయటకు తీస్కెళ్ళేవాడు కాదు. ప్రేమగా మాట్లాడతాడు తప్ప ఆ ప్రేమ మంచం మీద చూపించలేడు. తనకి ఆరోగ్యం సరిగ్గా లేదు అందుకని డాక్టర్ సెక్స్ లో పాల్గొంటే గుండెపోటు వస్తుంది అని చెప్పాడు. వంకాయలు, కార్రోట్ ఇవి వాడి సుఖం పొందమంటాడు. పెళ్ళైన దగ్గెరి నుండి ఇదే తంతు. తను మాత్రం ఏ రోజు కూడా అలంటి వేషాలు వేయలేదు. ఎందుకంటే అలాంటివి వాడితే ఎలెర్జి వస్తుంది అని తను చదువుకునేప్పుడు ఫ్రండ్స్ చెప్పారు. అందువల్ల స్నేహ ఇప్పటికి కన్యగానే అంది. ప్రసాద్ ఏ రోజు కూడా తన అంగాన్ని స్నేహ పువ్వు దూర్చింది లేదు విరహ వేదనతో అల్లాడిపోయింది పెళ్ళైన కొత్తలో. రాను రాను అలవాటుగా మారి విరహ బాధని తప్పించుకోవాలి అంటే మడి , దైవ ఆలోచన, నిగ్రహ ఉపవాసం.. వీటికి అలవాటు పడి తనను తాను మలుచుకుంది.
తల ఎత్తి పరాయి మగాడిని చూస్తే ఎక్కడ సెక్సువల్ థాట్స్ వస్తాయో అని ఏ ఫంక్షన్ కి వెళ్లిన తెలిసినవాళ్లతో అందులో ఆడవాళ్ళతో మాట్లాడి వచ్చేసేది. కానీ ప్రసాద రావు తన భార్యని కంట్రోల్ పెడుతున్నాడు అన్న భ్రమలో ఉండేవాడు అని స్నేహకి తెలుసు. తను ఎపుడు అలాంటివి పట్టించుకోలేదు. రోజులో తాను మాట్లాడేది పక్కింటి పిన్ని మరియు ప్రసాదుతో మాత్రమే. స్నేహకి తండ్రి చిన్నప్పుడే చనిపోయాడు. తల్లి స్నేహ పెళ్లి అయినా మొదటి సంవత్సరంలోనే పోయింది. ఇంకా తల్లి తండ్రి ఇద్దరినీ ప్రసాదలోనే చూసుకుంటూ వచ్చింది. కానీ ప్రసాద్ ఇంత అనుమానం బ్రతుకు ఎందుకు బ్రతుకుతున్నాడో తనకి అర్ధం కాలేదు.
ఆలా అన్ని ఆలోచించుకుంటూ ఇంతలా ప్రేమించి ఇంత జాగ్రత్తగా భర్తని చూసుకుంటే వాడు గూఢచారులని పెట్టి ఇంత అనుమానం బుద్దితో ఉంటాడు అనుకోలేదు స్నేహ. ఆలా ఏడుస్తూ ఏడుస్తూ సాయంత్రం ఐదు గంటలకి లేచి మల్లి ఎనిమిది గంటలకల్లా భోజనం చేసి పంపాలి కాబట్టి. ఇంటికి తెచ్చిన క్యారేజీ ఓపెన్ చేసి కడుగుదాం అనుకుంది.
సరే అనుకుంటూ పెద్ద క్యారేజీ అన్నం కూర మరియు అయన తినేవి అన్ని సద్దుకుని తలుపుకి తాళం పెట్టి గొడుగు చాటున తడవకుండా మెల్లిగా అడుగులు వేస్తూ పది నిముషాలలో ఫార్మ్ హౌసు గేట్ దగ్గెరికి చేరుకున్నాను.
ఆమ్మో ఇంత పెద్ద ఇళ్ల అనుకుంటూనే లోపలి నడుస్తూ చుట్టూ మామిడి చేతులు అక్కడక్కడా మామిడి పళ్ళు చాలా పెద్ద తోటల ఉంది. ఆలా కాసేపు నడిచి ప్రధాన గుమ్మం దగ్గెర ఆగాను. తలుపు దగ్గెర నుంచుని గొడుగు కిందకి దించి పక్కన పెట్టి కాస్త గాబరాగానే డోర్ బెల్ నొక్కాను.
కుహూ కుహూ అని పిట్టా కూస్తున్నట్లుగా శబ్దం వినిపించింది పక్కన ఉన్న అద్దంలో మసకగా అటువైపు నుండి వచ్చి తలుపు గడియ తీస్తున్నట్లు తెలుసుతుంది.
ప్రసాద రావు భోజనం పంపించాడేమో అనుకుంటూ కార్తీక్ తలుపు తెరవగానే అక్కడున్న ఒక అమ్మాయిని చూసి ఏంటిది ఎవరు తాను అన్న సందేహం కలిగింది కానీ ఆమె చేతిలో ఉన్న క్యారేజీ చూసి
" ఓహ్ ప్రసాద రావు గారు పంపించారా క్యారేజీ అక్కడ టేబుల్ మీద పెట్టి వాదించండి రెండు నిముషాల్లో వస్తాను" అని మొహం కూడా సరిగ్గా చూడకుండా మాములుగా చేతిలో ఉన్న సిగరెట్ పడేసి చేతులు కడుక్కోడానికి వెళ్ళాడు.
స్నేహ కూడా అవేం పాటించుకోకుండా త్వరగా వడ్డించేసి వెళ్ళిపోదాం అన్న ఆతృతలో ఉంది. మెల్లగా లోపలి నడిచింది కానీ కార్తీక్ ఆవిడా నడుస్తున్నపుడు వచ్చిన ఆమె పెట్టీల చప్పుడు చాలా క్షుణ్ణంగా వినిపించింది. చేతులు కడుక్కొని వచ్చి టేబుల్ చైర్లో కూర్చుని.
"ఈ రోజు ఎం పంపించారు ప్రసాద రావు గారి వైఫ్" అంటూ గిన్నెలు వంక చూస్తూ అడిగాడు.
"చాలా చాలా బాగా చేసారండి ఆవిడా పొద్దున్న తిన్న ఇడ్లీ అమోఘం 5 స్టార్ హోటల్లో కూడా అంట టేస్ట్ రాదు తెలుసా. ఇంతకీ మీరు ఎం అవుతారు వాళ్ళకి తెలిసిన వాళ్ళ లేక వాళ్ళింట్లో పని చేస్తారా" అంటూ ప్లేట్ వడ్డించిన అన్నని కలుపుతూ అడిగాడు.
స్నేహకి కొంచం సిగ్గేసింది తాను ఎవరో తెలుసుకోకుండా తన ముందు తననే పొగుడుతున్నందుకు. కానీ తాను ఇంట్రావర్ట్ ఎక్కువ లోపల ఆలోచించడం తప్పితే ఏది అంత హుషారుగా బయటకు చెప్పదు బహుశా తాను పెరిగిన ఇల్లు వాతావరణం తండ్రి పెంపకం పెళ్ళయాక కూడా భర్త అంత స్వేచ్ఛ ఇవ్వకపోవడం అయి ఉంటుంది.
స్నేహ ఏమి మాట్లాడకపోవడంతో కార్తీక్ కూడా ఎం ఆలోచించకుండా ముందు భోజనం చేస్తున్నాడు. స్నేహ మాత్రం తల వంచుకుని సాఫీగా వడ్డిస్తూ ఉంది. కార్తీక్ కూడా చాలా రుచిగా ఉండడం వల్లనా ఆవురావురుమంటూ తినడం మొదలు పెట్టాడు. రాహుల్ తినడం చూస్తే స్నేహకి నవ్వొచ్చింది ఎందుకంటే చాలా మంది మంచి వంటకం తినదికి దొరికితే అంతకుముందు తిన్నదానితోనో లేదా వాళ్లకు తెలిసిన వాళ్ళు వండినదాన్ని బట్టి పోలుస్తూ ఉంటారు నచ్చితే పొగడ్డం మాత్రం ఆపరు ఇపుడు కార్తీక్ అదే ధోరణిలో ఉన్నాడు.
పూర్తిగా తినేసి చాలా బాగా చేసారండి అంటూ లేచి చెయ్ కడుక్కుని వచ్చి స్నేహ టేబుల్ మొత్తం సద్దుతూ ఉంటె తాను మంచి నీళ్లు తాగేసి మల్లి అదే హాల్ లో కూర్చుని సిగరెట్ వెలిగించాడు. స్నేహ కిచెన్ లోకి వెళ్లి ఓ పావు గంటలో క్యారేజీ ఇంకా కార్తీక్ తిన్న ప్లేట్ శుభ్రంగా కడిగి అన్ని సద్దుకుని ఇంటికి బయలుదేరనుంది.
కార్తీక్ అంతలో తన రెండవ సిగరెట్ కూడా కాల్చేసి
" ఏమిటీ వర్షం ఎపుడు తగ్గుతుంది " అంటూ స్నేహ నడుస్తున్నపుడు వచ్చిన పట్టీల చప్పుడు విని.
" ఇదిగో నేను అడిగినదానికి సమాధానం చెప్పకుండా వెళ్తున్న ఇంతకీ నువ్వు ఎవరు? ఏదైనా హోటల్ నుంచి పంపించారా ? " అని అడగ్గానే.
నడుస్తున్న స్నేహ వెనక్కి తిరిగి " నేను ప్రసాద రావు గారి భార్యానండి నా పేరు స్నేహ" అని తల దించుకుని చెప్పింది.
ఒకింత ఆశ్చర్యంకి లోనైనా కార్తీక్ వెంటనే ఆవిడా మొహం చూసాడు చందమామలాంటి ముఖము, నల్లటి జుట్టు పెద్ద కళ్ళు, సన్నటి ముక్కు కాస్త వణుకుతున్న మాట నిజమే కానీ ఆ పేదలు రెండు అంటి అంటనట్లుగా ఒక దాని ఒకటి తాకుతూ లిప్ స్టిక్ లేకుండానే ఎర్రగా
ఉన్నాయి . ఆ రెండు లేత ఎరుపు రంగు పెదవుల మధ్యలో తెల్లటి పళ్ళు. తను " నేను ప్రసాద రావు గారి భార్యానండి" అన్నపుడు ఆ పెదవుల కదలిక. ఆవిడా ఆలా మాట్లాడుతూ తన జుట్టు సరిచేసుకునపుడు శంఖం లాంటి చెవి కమ్మలు ఊగడం అన్ని గమనిస్తున్నాడు కార్తీక్.
ఇంత అందగత్తేనా ప్రసాద్ గారి భార్య.. ఆయనేమో అప్పుడే సగం ముసలాడిలా ఉంటాడు ఈవిడేమో ఈ మధ్యే పైట వేసినట్లుగా అందంగా బలం గ ఉన్నారు అని అనుకున్నాడు.
ముఖ్యంగా స్నేహ కట్టుకున్న చీరకట్టు. బ్లౌజ్ ఎంత బాగా సరిపోయిందో ఆవిడ సల్లకి. చాలా మంది అమ్మాయిలకు చాలా వరకు బ్లౌజ్ అయితే లూసుగా ఉంటుంది లేదంటే ఊపిరి ఆడకుండా టైటుగా ఉంటుంది. కానీ స్నేహకి ఆలా కాదు సల్లకి గాలి ఆడేలా. వెనక భాగం ఎంత చూపించాలో అంత చూపిస్తూ. మరీ ముందు బాగా low కట్ కాకుండా. ఇదిగో ఇప్పుడే లోయ ప్రారంభం అవుతుంది అన్నట్లుగా రెండు సళ్ళు కలవడం మొదలయ్యే ప్రదేశం దగ్గెర దాచేస్తూ. తన ఎద ఆకారం స్పష్టంగా తెలిసేలా ఉంది.
బ్లౌజ్ దాటి కిందకు వస్తే అప్పుడే వర్షంలో రావడం వాళ్ళ చిన్నగా నడుం మీద చినుకులు పడడం అవి స్నేహ అంత పట్టించుకోకపోవడం. కాకపోతే ఆ ప్రదేశం అంత తడి అయి మెరుస్తుంది. ఇంకాస్త కిందకి వస్తే తన చీర కట్టు వల్ల స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది బొడ్డు. లోతుగా ఉన్నా కిందకి సాగుతుంది అచ్చం మన టాటా కారు సింబల్ లా.
ఒక మగాడు ఆడదాన్ని లొంగదీసుకున్నాక కసి తీరా సెక్స్ చేసాక వచ్చే మొదటి కోరిక ఆడదాన్ని వెనక పిరుదుల మధ్యలో ఉన్న గుహని ఛేదించాలి అనుకోవడం. ఆలా ఛేదించాలి అంటే ఆ ఆడదాని పిరుదులు చాలా ఆకర్శణీయంగా ఉండాలి. స్నేహని చూస్తే తన పువ్వుకంటే ముందర పిరుదులని ముద్దాడి కసి తీరా వెనకాల ఉన్న గుహని దున్ని దున్ని పడేయాలి అన్నంతగా ఉంది స్నేహ పిరుదుల భాగం.
ముఖ్యంగా ఎంత ఉన్నత శిఖరాలకు ఎదిగిన ఆడదానికి ఉన్న అందం ఏమిటి అంటే సున్నితత్వం. మగాడి అంగ స్పర్శ తగలగానే తాను మెల్లిగా కంటి పాపతో పైకి చూస్తూ వణుకుతున్న పెదాలతో ఆహ్ మ్మ్ అంటూ సన్నటి మూలుగు ఇస్తేనే మగాడికి ఇష్టం. తన కాల్లు రెండు తెరిచి తన పొలాన్ని పచ్చిగా దున్నమని పెదవి కొరుక్కుంటూ కసిగా నవ్వి తనకు తాను లొంగిపోయే ఆడది దొరకడం అదృష్టమే కదా.
" ఓహ్ మీరు ప్రసాద్ గారి భార్యా? చెప్పనేలేదు రండి రండి కూర్చోండి " అంటూ తన ముందు సోఫా మీద దిండు అస్తవ్యస్తంగా పది ఉండడంతో అది తీసి కూర్చోమని చెప్పాడు.
స్నేహకి ఇంటికి వెళ్లాలని ఉంది ఎందుకు లేని పోనీ పరిచయాలు అని కాదు కానీ తనకు అంత పెద్ద వాళ్ళతో మాట్లాడ్డం చేతకాదు అని ముందే ఒక ఆలోచన సృష్టించి స్నేహ మైండులో బలంగా నాటాడు ప్రసాద్.
" పరవాలేదు రండి మీ ఇల్లే అనుకోండి " అంటూ కొంచం ఆప్యాయంగా పిలిచాడు కార్తీక్.
ఇంకా మరీ అంతగా అడిగించుకుంటే బాగోదు అనుకుని చిన్నగా అడుగులు వేస్తూ వచ్చి కూర్చుంది. అయినా నాతో మాట్లాడనికి ఎం ఉంటుంది. ఎందుకు కూర్చోమన్నాడు అని ఒకటే దడగా ఉంది.
" మీ వల్ల ఈ రాజు మా అమ్మతో గొడవ... అయ్యాయో ఉండండి" అంటూ స్నేహ కాస్త తడవడం చూసి తన రూమ్ లో ఉన్న టర్కీ టవల్ తీసుకొచ్చి ఇచ్చాడు.
" అదే మీ వల్ల ఈ రోజు మా అమ్మతో చిన్నగా గొడవ పడ్డాను. మీ వల్ల అంటే మీ వల్ల కాదు అనుకోండి కానీ ఒక రకంగా మీ వల్లే" అంటూ ఎం మాట్లాడుతున్నాడో తెలియడం లేదు కార్తీక్ కి.
అయితే తను కంగారు పడుతున్నాడా లేదా స్నేహ చేసిన వంటని ఎలా పొగడలో తెలియక ఆరాటపడుతున్నాడో అన్నది స్నేహకి అర్ధం కావడం లేదు. టవల్ పట్టుకుని అలాగే కిందకు చూస్తూ కాలి బొటన వేలు అటు ఇటు కదుపుతూ భయం కంగారు కలగలిపిన భావనతో కూర్చుంది.
ఆలా ఒక రెండు నిముషాలు కార్తీక్ మాట్లాడుతూ మధ్యలో ఆపి . ఆమె వైపు చూసాడు పెళ్లి అయినా మొదటి రాత్రి శోభనం గదిలో భయంగా కూర్చున్న పెళ్లి కూతురిలా అనిపించింది తనకు.
కార్తీక్ కావాలంటే ముంబై నుంచి మంచి అందగత్తెలు తెప్పించుకుని రోజుకు ఒకదానితో స్వర్గం చూడొచ్చు అంత డబ్బు పలుకుబడి ఉన్నాయి కానీ ఒక సాని దగ్గెర తెగింపు బరితెగింపు తత్త్వం, ఎందరినో చూసాను నువ్వు ఒక లెక్క అన్న వైఖరి ఉంటాయి తప్పితే. స్నేహలా అమాయకత్వం, సున్నితత్వం ఉండవు. అందుకే మొదటి చూపులోనే నచ్చిందా లేదా అన్న విషయం పక్కన పెడితే.స్నేహని చూడగానే నమస్కారం పెట్టాలి అన్నంతగా నచ్చింది. తనతో మాట్లాడాలి అన్న కుతూహలం కలిగింది.
అంత మాట్లాడుతున్న వదిలితే వెళ్లిపోతాను అన్న ఆలోచన ఆమె మొహంలో కనిపించడం చూసి.
" సరే సరే మీకు ఇబ్బందిగా ఉంటె మీరు వెళ్లొచ్చు" అని చెప్పాడు.
హమ్మయ్య అంటూ లేడి పిల్లలా సోఫా పైనుండి ఒక్క పరుగున ఇంట్లో చేరాలి అన్నట్లుగా లేచింది.
" కాకపోతే ఒక్క షరతు" అన్న మాటలు విని మల్లి ఆగి వెనక్కి చూసింది.
మంచి మీసా కట్టు సన్నటి గడ్డం, గుడ్డు ఆకారంలో ఉన్న తెల్లటి ముఖము. బహుశా AC తప్ప ఎండా తెలియదేమో మంచు ప్రదేశంలో ఉంటారేమో ఇలాంటి వాళ్ళు అనంట్లుగా ఉంది కార్తీక్ ముఖము. సరిగ్గా పక్కన నిలబడితే తను కార్తీక్ కి బుజాల దగ్గెరికి వస్తుందేమో అంత పొడుగ్గా ఉన్నాడు. కచ్చితంగా ఆరు అడుగుల పైనే ఉంటాడు. సరిగ్గా లొంగితే ఒక్క రాతిరిలో ఆడదానికి వాంతి చేయించగల సమర్ధుడు.
స్నేహ ఆలా ఒక్కసారి మొహం చూసి మల్లి కిందకి మొహం పెట్టింది. కార్తీక్ వేసుకున్న బాక్సర్స్ ( చిట్టి చెడ్డి) వల్ల స్నేహకి అతని తొడలు తెల్లగా స్పష్టంగా మంచి జుట్టుతో కనిపించాయి. చూపు తిప్పుకుంది పరాయి మగడు అన్నట్లుగా.
" ఏంటో చెప్పండి " అన్న మాటలు వినిపించి వినిపించనట్లుగా వచ్చాయి స్నేహ పెదవుల మధ్యనుండి.
" మరేం లేదు మీరు చేసిన ఇడ్లీ మరియు కొబ్బరి చట్నీ రెసిపీ కొంచం రాసి ఇస్తారా మా అమ్మకి పంపిస్తాను ఇక నుండి ఇడ్లీలు అలానే చేయమంటాను " అని కార్తీక్ కూడా నాసిగాడు.
క్యారేజీ రెండు చేతులతో పట్టుకుని " సరే పంపిస్తాను" అని చెప్పి మల్లి వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా వేగంగా నడిచి వెళ్ళిపోయింది.
తను వెళ్లడం చూసి ఎదో దొరికింది అన్నట్లుగానో లేక ఏదో కోల్పోయినట్లుగానో చిన్నగా నవ్వుతూ అలాగే టీపోయ్ మీద ఉన్న 555 సిగరెట్ ప్యాకెట్ తీసి అందులోంచి తీసిన సిగరెట్ వెలిగించి గట్టిగ పీల్చి గుప్పుమని ఊదాడు.
వర్షం తగ్గడంతో కాస్త తొందరగానే ఇంటికి చేరుకుంది స్నేహ. వచ్చి రాగానే కాసేపు అలాగే కూర్చుంది అక్కడ వాళ్ళ మధ్య జరిగిన సంభాషణ అంత ఒకసారి నెమరు వేసుకుంది. మల్లి ఎదావిదిగా ఇంటి పనుల్లో నిమగ్నం అయింది.
సాయంత్రం నాలుగు గంటలకు ప్రసాద్ ఇంటికి చేరుకొని సరిగా భోజనం పెట్టిందో లేదో అని పెళ్ళని ప్రశ్నించాడు.
" ఇష్టంగానీ తిన్నారండి తినే వరకు వెయిట్ చేసి తిన్నాక అన్ని సద్దుకుని వచ్చేసాను" అని మాములుగా చెప్పింది. అక్కడ కార్తీక్ తనని కూర్చోమనట్లు అదే పనిగా తనతో ఆపకుండా మాట్లాడినట్లుగా ఏమి చెప్పలేదు. అసలే అనుమానపు మనిషి ఎం చెప్తే ఎం అర్ధం చేసుకుంటాడో అనుకుంది.
రోజులాగానే ఆ రోజు కూడా రాత్రి భోజనం పట్టుకెళ్ళాడు ప్రసాద్.
" సర్ అది రేపు మధ్యాహ్నం ఒంటి గంటకి వెళితే సరిపోతుంది పోర్ట్ సాయంత్రం నాలుగు గంటలకు తెరుస్తారు రాత్రి అక్కడే ఉండి సరుకు అంత షిప్పులోకి ఎక్కించి ప్రొద్దునకళ్ల వచ్చేస్తాను" అని కార్తీక్ భోజనం చేసాక ఇంటికి వచేసాడు ప్రసాద్.
టైం తొమిదిన్నర అవడంతో అప్పడికే స్నేహ పక్క ఎక్కి పడుకుఅంట్లుగా కన్నులు మూసింది. కానీ ఇంతకు గాని నిద్ర పట్టడం లేదు. ఎందుకు ఆ అబ్బాయి అంత ఉద్రేకంతో మాట్లాడాడు. ఇడ్లీ బాగుంటే బాగుంది అని చెప్పాలి కానీ అంత సేపు కూర్చోబెట్టి ఎందుకు మాట్లాడాడు. ఒకింత కుతూహలం మరొకింత ఆశ్చర్యం వాళ్ళ అమ్మతో నా ఇడ్లీలు బాగున్నాయ్ అని చెప్పడం ఎందుకు అనుకుంటూ కోపం తెచ్చుకుంది.
ముఖ్యంగా ఎందుకలా నన్ను తినేసేలా చూసాడు అని కాస్త సిగ్గు. అయినా పరాయి మగాడి భార్యని ఆలా చూడ్డం మహా పాపం అంటూ మల్లి చీరకు. ఇలా ఆలోచనలు రావడం ఒకసారి నవ్వు మరోసారి కోపం ఇంకోసారి సిగ్గు ఇలా జరగడం ఏంటా అని తన అదుపు తప్పి రకరకాలుగా ఆలోచించడం స్నేహకి ఆశ్చర్యం వేసింది.
ఇలా ఆలోచిస్తూ ఉండగా వంట గదిలో చప్పుడు కావడం బహుశా ప్రసాద్ ఇంటికి వచ్చి భోజనం చేస్తునందేమో అనుకుని రాని నిద్రని నటిస్తూ కళ్ళు మూసుకుంది స్నేహ.
ఒక పావు గంటలో భోజనం ముగించి పెరట్లోకి వెళ్లి గట్టిగ ఒక దమ్ము లాగి పడక గదిలోకి వచ్చి బెడ్ లైట్ వేసి వచ్చి స్నేహ పక్కన పడుకున్నాడు. స్నేహ కళ్ళు మూసుకుందే కానీ నిద్ర పోలేదు.
ప్రసాద్ యధావిధిగా తను రోజు వచ్చి స్నేహ పక్కనే పడుకుని స్నేహ పడుకుందా లేదా అన్నది నిర్ధారించుకుని మెల్లిగా స్నేహ ఫోన్ చెక్ చేయడం ప్రారంభించాడు. అప్పుడు స్నేహ కళ్ళు తెరచి చూసి ఒక్కసారిగా షాక్ తిన్నది. తన వాట్సాప్ కాల్ లిస్ట్ మరియు వాట్సాప్ మెసేజెస్ అన్ని చెక్ చేసి మెల్లిగా ఫోన్ ఎక్కడ ఉందొ అక్కడ పెట్టి పడుకున్నాడు. స్నేహకి ఇపుడు ప్రసాద్ చేసిన పని చూస్తే కంపరం వేసింది. ఇలాంటి మనిషి అనుకోలేదు తను. కాకపోతే ఇపుడు కోప్పడి గొడవ పెట్టి అనుమానం ఎందుకు అని అడగడం వల్ల వచ్చే లాభం కంటే కూడా నష్టమే ఎక్కువ అని కళ్ళు మూసుకుంది.
రోజులాగే ప్రొద్దున్నే లేచి ముందుగా తలారా స్నానం చేసింది స్నేహ. గదిలో పూజ కానిచ్చి కార్తీక్ కోసం చేయాల్సిన బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ చేసింది గంటలో టిఫిన్ రెడీ చేసి క్యారేజీలో సద్దుతుండగా ఎందుకో ఒక ఆలోచన వచ్చింది. వచ్చిందే తడవుగా బెడ్ రూంలోకి వెళ్లి పెన్ను పేపర్ తీసుకుని మంచం మీద బోర్లా పడుకుని రాయసాగింది. ఆలా ఒక పది నిముషాలు రాసి హడావిడిగా వంట గదిలోకి వచ్చి క్యారేజిలో అన్నింటికంటే కింద బోక్సులో ఆ రాసిన లెటర్ పెట్టి క్యారేజీ రెడీ చేసింది.
ప్రసాద్ కూడా తన వాకింగ్ ముగించుకుని కూరగాయల సంచితో వచ్చి
"ఏమోయ్ ఎంతసేపు టిఫిన్ రెడీ చేసావా? " అని చిన్నగా అరిచాడు.
స్నేహ క్యారేజీతో రావడం చూసి "శ్రమ కలుగుతుందా" అంటూ ప్రేమగా అడిగి " ఇంకెన్ని రోజులు ఇంకో 5 రోజుల్లో వెళ్ళిపోతారు " అని ప్రేమగా తల నిమిరి ఫార్మ్ హౌస్ కి బయలేదుదేరాడు.
ప్రొద్దున్న అంత ఇంత ప్రేమగా ఉండే మనిషి రాత్రి అయేసరికి ఆ అనుమానపు బుద్ధి ఏంటో అర్ధం కాలేదు స్నేహకి.
రాత్రంతా నిద్దుర పట్టలేదు కార్తీక్ కి చాలా కష్టంగా తెల్లవారుజామున పడుకున్నాడు.
కార్తీక్ ఫారిన్లో చదువుకున్నాడు చాలా అని కాదు కానీ మంచి అరేబియన్ గుర్రం లాంటి అమ్మాయిలను తనివితీరా వదలకుండా పూర్తిగా జుర్రుకుని మరి ఎంజాయ్ చేసాడు. పాలకోవా లాంటి తెల్ల తోలు అమ్మాయిలు అంటే కార్తీక్ కి పిచ్చి. ఎక్కువ కాలం ఫారీన్ లోనే ఉన్నాడు కొన్ని రోజులు USA మరి కొన్ని రోజులు కెనడా. ఇలా చదువుని బట్టి తను ఉండే చోటు మారింది. కార్తీక్ తండ్రి గారు కాలం చేసాక అమ్మ ఒకత్తే ఉంటుంది ( కార్తీక్ ఒక్కడే సంతానం) కాబట్టి ఇక్కడే ఇండియాలో ఉండి బిసినెస్ చూసుకుంటున్నాడు. తెలుగు స్పష్టంగా మాట్లాడతాడు రాస్తాడు చదువుతాడు కానీ ఇంత వరకు ఇక్కడ అమ్మాయిని ముట్టుకోలేదు సరికదా చుడనుకూడా లేదు కానీ ఇండియాలో ఇంత అందం ఉంటుంది అని స్నేహని చూసాక కానీ తెలియలేదు మనవాడికి.
స్నేహని చుసిన దగ్గెరి నుండి ఒకటే ఇష్టం పెరిగింది కామ కోరిక అటు పెడితే ఎందుకో ఆవిడ సిగ్గుపడటం, హావభావాలు, నిలుచున్నా శైలి, ఆవిడా నడిచే విధానం, చమన ఛాయా అందం. కట్టు బొట్టు, చిన్న చిరునవ్వు , మాట్లాడానికి ఇబ్బంది పడటం. అన్ని గుర్తొస్తున్నాయి. రోజు కంటే ఆ రోజు రాత్రి ఒక పెట్ట ఎక్కువ కాల్చాడు. స్నేహ అంత కదిలించింది కార్తీక్ ని.
కళ్ళు మూస్తే స్నేహ పేదలు గుర్తొస్తున్నాయి కళ్ళు తెరిస్తే ఆవిడా అక్కడే నిలబడి రమ్మని చేతులు చాచి నవుతున్నట్లుగా ఉంది. ఎం అందం ఎం అందం అసలా అమ్మాయ అప్సరసా అన్నట్లుగా ఉంది. అసలు ఏ ప్రసాద్ పిచోడిలా ఉన్నాడు వాడికేంటి అంత మంచి పెళ్ళాం అని ఆశ్చర్యం. ప్రసాద్ కె కాదు ఇక్కడ సగం మంది మగాళ్లకు అలంటి అందమైన పెల్లలే ఉంటారు.
ఆలా ఆలోచనలు ఎపుడు నిద్ర పట్టిందో తెలియదు కానీ ప్రొద్దున లేచి టైం చూస్తే ఎనిమిది అయింది. చాలా బద్దకంగా లేచి లాభం లేదు మరి బద్దకిస్ట్ అయిపోతున్నాను రోజు జిం మొదలు పెట్టాలి అని అనుకుంటూ బాత్రూం లోకి వెళ్లి అరగంటకి ఫ్రెష్ అయి వచ్చి హాల్ లో చివరి సిగరెట్ డబ్బాలో చివరి సిగరెట్ వెలిగించి పేపర్ చదువుతున్నాడు.
అంతలో ప్రసాద్ వచ్చి
" గుడ్ మార్నింగ్ సర్ " అంటూ విష్ చేసి టేబుల్ దాగరకు వెళ్లి క్యారేజీ ఓపెన్ చేయబోతుండగా.
" ఇదిగో ప్రసాదు" ఇంతవరకు ప్రసాద్ గారు అన్న కంఠం ఈ రోజు ఏకవచనం తో పిలవడం మొదలెట్టింది అది చీకాకు లేక వనే గర్వం చూపించాలి అనుకున్నాడో ప్రసాద్ కి అర్ధం కాలేదు. ప్రసాద్ కూడా పట్టించుకోలేదు. ఎంతైనా తనకు జీతం ఇచ్చే మనిషి.
" చెప్పండి సర్" అంటూ క్యారేజీ ఓపెన్ చేయబోయి ఆ పని మానుకుని కార్తీక్ దాగేరికి పరిగెత్తాడు.
" సిగ్గరేట్స్ అయిపోయాయి ఒక bundle తెప్పించు అర్జెంట్గా ఇదే చివరిది " అంటూ చాలా అర్జెంటు అని పురమాయించగానే ప్రసాద్ వెంటనే బయటకు వెళ్ళాడు.
సిగరెట్ చివరి వరకు కాల్చేసి వచ్చి టేబుల్ చైర్ లో కూర్చున్నాడు కార్తీక్. రోజూ లాగే మొదటి బాక్స్ మూత తీసి ఇడ్లీ ప్లేటులో వేసుకుని రెండవ బాక్స్ మూత తీసి కొబ్బరి చట్నీ వేసుకుని తింటున్నాడు. మూడవ బాక్స్లో ఎక్స్ట్రా ఇడ్లీలు పెట్టరేమో అనుకుని మూత ఓపెన్ చేసి చేసి పెట్టాడు ఇడ్లీలు తగలేకపోగా అందుకో ఒక పేపర్ తగిలింది. ఏంటిది అని ఓపెన్ చేసి చూసాడు.
కార్తీక్ గారికి..
అని చదువుతుండగా.
"సర్ సర్" అంటూ లోపలి వచ్చాడు ప్రసాద్.
వెంటనే తన చేతిలో ఉన్న లెటర్ తాను వేసుకున్న షార్ట్స్ యొక్క పాకెట్లో పెట్టుకున్నాడు.
" లాక్ డౌన్ కదా సర్ అందు వాళ్ళ రేట్స్ చాలా ఎక్కువ చేసారు రెగ్యులర్ రేట్ కంటే రెండు రేట్లు పెట్టి కొన్నాను " అంటూ తాను చేసిన మోసం వాళ్ళ తనకెంత లాభం వచ్చిందో లెక్కలేసుకుంటున్నాడు మనసులో.
" అయ్యో ప్రసాద్ తెలిసిందేగా ఎలాగూ రేట్స్ ఎక్కువగా ఉంటాయనే అనుకున్నాను పర్లేదు ఆ టీపాయి దగ్గెర డబ్బులు ఉన్నాయ్ వెళ్లి తీస్కో " అని చెప్పాడు.
గబా గబా నాలుగు ఇడ్లీలు తినేసి
" ఈ రోజు ఎలా అయినా సరుకు షిప్పులోకి ఎక్కించాలి మరిచిపోకు ప్రసాద్ మనకు ఐస్ గో డౌన్ లో చాలా రెంట్ తీసుకుంటున్నారు లాస్ తట్టుకోలేము ఎలా అయినా నువ్వే చూసుకోవాలి" అని ఆఫీస్ మొత్తంలో ప్రసాద్ రావు చాలా తెలివైనవాడు చాలా చాలా పెద్ద పని అప్పజెపుతున్నాను అన్నట్లుగా ప్రసాదుకు చెప్పాడు.
కార్తీక్ గారికి...
క్షమించాలి నేను పెద్దగా మాటకారికి కాదు మీరు అంత మాట్లాడుతున్న నేను అలానే మీ మాటలు వినకుండా ఇంటికి ఎపుడు వెళ్తానా అని ఆలోచించాను తప్పితే మీ మాటలు న చెవిలోకి దూరలేదు అనడం కంటే నేను దూర్చుకోలేదు అని నిజం చెప్పడం సబబుగా ఉంటుంది అనుకుంటున్నాను. కాకపోతే మీ అమ్మగారితో నేను చేసిన ఇడ్లీలు పోల్చి ఆవిడని తక్కువ చేస్తారు అనుకోలేదు. నాకు ఆ విషయం అస్సలు నచ్చలేదు. మీ అంతటి డబ్బు హోదా కలిగిన వాళ్ళు నా వంటకం నచ్చడం నాకు ఆశ్చర్యం వేసింది ఎందుకంటే మీకు చాలా చోట్ల తినే అవకాశం దొరుకుంటుంది అయినప్పటికీ మీరు నేను చేసిన వంటలు మేచటం ఒకింత ఆశచర్యం మరియు ఆనందం వేస్తుంది.
మేమీ పట్ల నా ప్రవర్తన తప్పుగా ఉంది అన్నట్లుగా అనిపిస్తే క్షమించాలి. ఎందుకంటే మీరు అంతగా మాట్లాడుతుంటే నేను ఒక్క మాట కూడా మాటాడలేదు సరి కదా అలాగే వచ్చేసాను. మీరు అడిగిన రెసిపీ కింద రాసాను మీ అమ్మ గారికి పంపగలరని నా మనవి.
ఆ లెటర్ యొక్క సారాంశాన్ని అర్ధం చేసుకుని.
" నిజంగా ఇంత అమాయకంగా కూడా ఉంటారా అమ్మాయిలు " అని తనలో తానే మాట్లాడుకుంది చిన్నగా నవ్వుకుని. కింద ఉన్న ఇడ్లీ రెసిపీ ఫోన్లో ఫోటో తీసి వాళ్ళ అమ్మకి వాట్సాప్ పెట్టాడు వెంటనే.
ప్రసాద్ కూడా వెంటనే తెచ్చిన క్యారేజీ తీసుకుని ఇంటికి బయలేరు దేరి స్నేహకి అంత వివరించి మల్లి పోర్టుకి బయలుదేరాడు.
స్నేహ బాక్స్ ఓపెన్ చేసి లెటర్ తీసుకున్నాడు అని నిర్ధారణ చేసుకుని. ఇంకా తన పనిలో తాను ఉండిపోయింది.
హడావిడిగా ప్రసాద్ పోర్టుకి వెళ్లి కార్తీక్ అప్పజెప్పిన పని సవ్యంగా జరుగుతుందా లేదా మానిటర్ చేసుతున్నాడు. చూస్తుంటే రాత్రంతా ఇక్కడే గడిచేలా ఉంది అనుకుని సిగరెట్ వెలిగించాడు. తనకి తోడుగా అక్కడ ఒక పది మంది వర్కర్లు ఉన్నారు. వాళ్లందరికీ మేనేజర్ మన ప్రసాద్ కాబట్టి పని చేయించడం మాత్రమే ప్రసాద్ పని.
సిగరెట్ పొగ ఊదుకుంటూ ఆలా నీళ్లలో తేలుతున్న అంత పెద్ద షిప్పు మీద KK Transports అన్న తన కంపెనీ పేరుని చూస్తూ
"ఎంత బలిసినోళ్లు అయితే మాత్రం సొంతంగా షిప్ కొనుక్కున్నారు.. ఆమ్మో ఎన్ని కోట్లు ఉంటుందో " అని పక్కనే ఉన్న పని వాడు వినేలా అన్నాడు.
" ప్రసాద్ అన్న యైబ కోట్ల పై మాటే. మొన్న ఎవరు శ్రీనివాస్ అంట పోయిన నెల వచ్చి ఇంకో షిప్పు తొందర్లోనే వస్తుంది మరో వెయ్యి కంటినేర్లు కూడా వస్తాయ్ అది కూడా ట్రాన్స్పోర్ట్ కి సిద్ధం చేయాలి అని అంటూ ఉండగా విన్నాను" అంటూ చెప్పాడు.
" అంతేరా కాముడు వీళ్లకి డబ్బులు పెరుగుతున్నాయి మనలాంటి వాళ్లకు తరుగుతున్నాయి. ఏటా బలిసినోడు బాలుస్తునే ఉన్నాడు. కరిగేటోడు కరుగుతూనే ఉన్నాడు. మధ్యలో మనం ఎటు కాకుండా పోతున్నాం పద పద ఈ రోజు ఎలా అయినా పని పూర్తి చేయాలి" అంటూ నిట్టూరుస్తూ పని చేయించడంలో నిమగ్నం అయ్యాడు ప్రసాద్.
***
అప్పుడే... స్నానం చేసి సేంట్ కొట్టుకుని మంచి టీ షర్ట్ బాక్సర్స్ వేసుకుని బయటకు వచ్చి మబ్బులని చూస్తున్నాడు. ఈ రోజు కూడా వాన పడితే బాగుండు అన్నట్లుగా. ఎందుకంటే ఆ తడిసిన వానలో స్నేహ క్యారేజీ తీసుకు రావడం మల్లి తనతో మాట్లాడే ఛాన్స్ దొరుకుతుంది అన్న ఆలోచనే కార్తీక్ కి చాలా ఉత్సాహంగా ఉంది.
సరిగ్గా టైం ఒంటిగంట అయింది. నిముషానికి ఒకమారు తలుపు వంక మరియు గడియారం వంక చూస్తున్నాడు కార్తీక్ . ఇంకా తాను వచ్చే టైం దగ్గెర పడింది అన్న టెన్షన్ పెరిగి సిగరెట్ వెలిగించి అటు ఇటు నడుస్తున్నాడు. సరిగ్గా ఒంటిగంట అయి రెండు నిముషాలకు డోర్ బెల్ మోగడంతో ప్రాణం లేచి వచ్చింది కార్తీక్ కి. వెంటనే పరుగున డోర్ దగ్గరకు చేరుకున్నాడు. సిగరెట్ పక్కన డస్ట్ బిన్లో పడేసి మెల్లిగా తలుపు తెరిచి కళ్ళు మూసుకుని స్నేహ తనని ఏమని పీలుస్తుందా అని వెయిట్ చేస్తున్నాడు.
తన అందాల రాసి. ఆ అందమైన పళ్ళ వరసతో.. ఎరుపెక్కిన పెదాలతో.. చిన్నగా నవ్వుతు క్యారేజీ పట్టుకుని ఆలా నిల్చుంటే గట్టిగ అక్కడే వాటేసుకుని ముద్దులతో నలిపేసి.. నీ అంత అందగత్తె ఆ ముసలోడి దగ్గరా ఉండేది.. రా స్నేహ నా జీవితంలోకి వచేసేయవ అంటూ తన చెవిలో చెప్పాలి అనుకున్నాడు.
" సారూ నా పేరు రాజు.. పెసాదం అన్నియ ఇంట్లో నుంచే క్యారేజీ పంపించారు. మీరు తింటే క్యారేజీ మల్ల పట్టుకుపోతా" అన్న మాటలు వినగానే..
"పెసాదం అన్నియ.... ఇదేం గొంతురా అయ్యా " అంటూ కళ్ళు తెరిచి చూడగానే ముందు ఒక బక్క చిక్కిన శరీరం కలిగి నల్లటి చర్మ కాంతితో. మిల మిల మెరిసే పళ్లతో నవ్వుతు పలకరిచాడు రాజు.
ఒక్కసారిగా వెనకడుగు వేసాడు కార్తీక్.
"దేవుడా నాకేంటి ఈ బాధ వస్తే ప్రసాద్ రావాలి లేదా స్నేహ కానీ.. ఏంటిది.. నాకేంటిది వీడ్ని పంపావు" అని పైకి మొహం పెట్టి బిత్తరపోయాడు కార్తీక్.
"సారూ.. పెసాదం " అని రాజు పూర్తి చేసేలోపు.
" ఆగు.. నీ పెసాదం పక్కన పెట్టి నువ్వు తెచ్చిన ప్రసాదం ఇలా ఇవ్వు పది నిముషాల్లో తినేసి క్యారేజీ తెచ్చి ఇస్తాను వెయిట్ చెయ్" అని డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గెరికి వెళ్లి క్యారేజీ ఓపెన్ చేసి పది నిముషాల్లో తినేసి క్యారేజీ సద్దుతూ ఉండగా ఒక ఆలోచన వచ్చింది.
వెంటనే కార్తీక్ కూడా స్నేహకి లెటర్ సారి మొదటి డబ్బాలోనే పెట్టి.
"ఇదిగో " అని క్యారేజీ ఇచ్చేసి రాజుకి కూడా ఒక వంద నోటు ఇచ్చాడు.
" థాంక్యూ సర్ మల్లి వస్తాను" అని రాజు వెళ్ళిపోయాడు.
ఇంకోసారి నీ మొహం చూపించకురా బాబు.. అని మనసులో అనుకున్నాడు.
***
పని ఎక్కువ అవడం వల్ల తినగానే నిద్ర పట్టేసింది స్నేహకి.
" వదినా వదినా" అని తలుపు దగ్గెర చప్పుడు వినపడ్డంతో వెళ్లి తలుపు తీసింది స్నేహ.
" తినేశారు వదినా.. పెసాదం అన్నయ వస్తే చెప్పండి.. సర్ వంద రూపాయలు ఇచ్చారు తీసుకున్నను.. వెళ్ళొస్తా వదిన" అంటూ వెళిపోయాడు రాజు.
తలుపు గడియ వేసి క్యారేజీ కిచెన్లో పెడదామని వెళుతుంటే. ఏదో ఫోన్ రింగ్ అయినట్లుగా శబ్దం. తన ఫోన్ తన చేతుల్లోనే ఉంది. ఎక్కడ అని కిటికిలోంచి చూస్తే తలుపు అవతల రాజు మాట్లాడుతున్నాడు. ఓహ్ వాడిదా అనుకుని కిటికీ వేయబోతుంటే.
" పెసాదం అన్నాయ్.. పొద్దునుంచి ఇక్కడే ఉన్నాను మీ ఇంటి దగ్గెరే ఎవరు రాలేదు అన్నాయ్. వదిన ఇచ్చిన క్యారేజీ నువ్ చూపిన చోట ఇచ్చి మల్లి వచ్చాను. నువ్ వచ్చేవరకు ఇంటికి కాపలాగా ఉంటాను కొంచం ఈ సరి డబ్బులెక్కువ ఇవ్వు అన్నాయ్.. " అని నవ్వుకుంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు.
" ఈ పెసాదం అన్నయకి పెళ్ళాం మీద ఇంత అనుమానం ఏంటో అర్ధం కాదు.. పోనిలే వీడి అనుమానం నాకు ఉద్యోగం అయి కూర్చుంది.. ఈ సారి ఒక రెండు వేలు ఎక్స్ట్రా అడగాలి వేదవని " అంటూ బయటికి మాట్లాడుకున్నాడు రాజు.
ఆ మాటలు విన్న స్నేహ వెంటనే కిటికీ వేసుకుంది అలాగే తల మీద చేయి పెట్టుకుని ఏడవడం మొదలెట్టింది. భర్త నపుంసకుడు అయినా భరిస్తుంది భార్య కానీ అనుమానం మనిషి అయితే తట్టుకోలేదు. తనకు అంత శూన్యంలా అయింది ఒక్క క్షణం. పొరలు పొరలు ఇపుడిపుడే అర్ధం అవుతుంది స్నేహకి ప్రసాద్ గురించి.
ఏ రోజు బయటకు తీస్కెళ్ళేవాడు కాదు. ప్రేమగా మాట్లాడతాడు తప్ప ఆ ప్రేమ మంచం మీద చూపించలేడు. తనకి ఆరోగ్యం సరిగ్గా లేదు అందుకని డాక్టర్ సెక్స్ లో పాల్గొంటే గుండెపోటు వస్తుంది అని చెప్పాడు. వంకాయలు, కార్రోట్ ఇవి వాడి సుఖం పొందమంటాడు. పెళ్ళైన దగ్గెరి నుండి ఇదే తంతు. తను మాత్రం ఏ రోజు కూడా అలంటి వేషాలు వేయలేదు. ఎందుకంటే అలాంటివి వాడితే ఎలెర్జి వస్తుంది అని తను చదువుకునేప్పుడు ఫ్రండ్స్ చెప్పారు. అందువల్ల స్నేహ ఇప్పటికి కన్యగానే అంది. ప్రసాద్ ఏ రోజు కూడా తన అంగాన్ని స్నేహ పువ్వు దూర్చింది లేదు విరహ వేదనతో అల్లాడిపోయింది పెళ్ళైన కొత్తలో. రాను రాను అలవాటుగా మారి విరహ బాధని తప్పించుకోవాలి అంటే మడి , దైవ ఆలోచన, నిగ్రహ ఉపవాసం.. వీటికి అలవాటు పడి తనను తాను మలుచుకుంది.
తల ఎత్తి పరాయి మగాడిని చూస్తే ఎక్కడ సెక్సువల్ థాట్స్ వస్తాయో అని ఏ ఫంక్షన్ కి వెళ్లిన తెలిసినవాళ్లతో అందులో ఆడవాళ్ళతో మాట్లాడి వచ్చేసేది. కానీ ప్రసాద రావు తన భార్యని కంట్రోల్ పెడుతున్నాడు అన్న భ్రమలో ఉండేవాడు అని స్నేహకి తెలుసు. తను ఎపుడు అలాంటివి పట్టించుకోలేదు. రోజులో తాను మాట్లాడేది పక్కింటి పిన్ని మరియు ప్రసాదుతో మాత్రమే. స్నేహకి తండ్రి చిన్నప్పుడే చనిపోయాడు. తల్లి స్నేహ పెళ్లి అయినా మొదటి సంవత్సరంలోనే పోయింది. ఇంకా తల్లి తండ్రి ఇద్దరినీ ప్రసాదలోనే చూసుకుంటూ వచ్చింది. కానీ ప్రసాద్ ఇంత అనుమానం బ్రతుకు ఎందుకు బ్రతుకుతున్నాడో తనకి అర్ధం కాలేదు.
ఆలా అన్ని ఆలోచించుకుంటూ ఇంతలా ప్రేమించి ఇంత జాగ్రత్తగా భర్తని చూసుకుంటే వాడు గూఢచారులని పెట్టి ఇంత అనుమానం బుద్దితో ఉంటాడు అనుకోలేదు స్నేహ. ఆలా ఏడుస్తూ ఏడుస్తూ సాయంత్రం ఐదు గంటలకి లేచి మల్లి ఎనిమిది గంటలకల్లా భోజనం చేసి పంపాలి కాబట్టి. ఇంటికి తెచ్చిన క్యారేజీ ఓపెన్ చేసి కడుగుదాం అనుకుంది.
