Update 05
ఆ రోజు నుండి ఆచారి గారి ప్రవర్తన లో మార్పులు రాసాగాయి. ఎపుడు ఎదో ఆలోచిస్తూ ఉండసాగారు. నెరిసిన గడ్డాన్ని తీసేయాలన్న ఆలోచన కూడా ఆయనకి రావడం లేదు. ఆ వాసన ఆయనని పిచ్చి వాడిని చేసింది . ఆ స్త్రీ ఎవరో కనుకొని వాళ్ళ కాళ్ళు పట్టుకొని అయినా వాళ్ళని తనివితీరా అనుభవించాలని మనసు నిండా ఆలోచన. ఆయనని వూరు అంతా గౌరవిస్తారు. ఒకవైపు ఊరిలో అయన ఇలా అయిపోయాడని తెలిస్తే ,నలుగురిలో చులకన అయిపోతానేమో అన్న దిగులు. మరో వైపు ఆ పద్మిని జాతి మదవతి ఎవరో తెలియని సందేహం. దాదాపు రోజుకి ఒక్కసారి అయినా బడి మీదుగా ప్రయాణం చేసేవాడు ఏదన్న క్లూ దొరుకుతుంది అన్న ఆశతో. ఒకరోజు బడి మీదుగా వెళ్తుంటే టైలర్ బాషా బడిలో నుండి రావడం అయన కంట పడింది. ఆచారి గారి కాళ్ళు తళుక్కున మెరిసాయి.
ఆచారి గారిని చూడగానే బాషా సైకిల్ దిగి నమస్కారం చేసాడు వినయం గ. "ఎం బాషా బాగున్నావా...బడి లో మీ పిల్లలు చదువుతున్నారా" అని అడిగాడు ఆచారి. "లేదు అయ్యగారు..టీచరమ్మ కి బ్లౌజ్ కుట్టే పని మీద వచ్చాను..." అన్నాడు బాషా. ఆ మాట వినగానే ఆచారికి మళ్ళా ఒకసారి ఆరాటం మొదలయింది. "ఓహో..అవునా..సరే బాషా..నాకు కూడా ఒక చొక్కా కుట్టే పని ఉంది...పద..నీతో వస్తా...కొలతలు తీసుకుందువు గని" అన్నాడు. "ఆయూ..పంతులుగారు..మీరు రావడం ఎందుకు..సాయంత్రం నేనే వచ్చి మీ కొలతలు తీసుకుంటా" అన్నాడు బాషా వినయం గ. " ఎం కాదులే బాషా..మల్లి నీకు శ్రమ ఎందుకు...నువ్వు పద..నేను వస్తున్నా" అని నీరు గ బాషా ఇంటికి వెళ్ళాడు. ఇంటి బటయ అరుగు మీద బాషా మిషన్ పెట్టుకొని కొడుతుంటాడు. ఇంటికి వెళ్ళగానే బాషా "అయ్యా..మీకు కుర్చీ తెస్తా ఉండదనుండి.." అని లోపలి వెళ్ళాడు తన చేతిలో కవర్ అక్కడ పెట్టి. బాషా ల వెళ్ళగానే ఆచారి గారు ఆ కవర్ తీసుకొని గబా గబా దానిలోకి చెయ్యి పెట్టి జాకెట్ ని బయటకి తీసాడు. అది జాకెట్ గుడ్డ . అది చూసి మల్లి లోపలి పెట్టి జాకెట్ తియ్యబోగా బాషా హాట్ తీసుకొని బయటకి వచ్చాడు. వెంటనే ఆ కవర్ అక్కడ పెట్టేసి కుర్చీలో కూర్చున్నాడు ఆచారి గారు. బాషా కొలతలు తీసుకున్నాడు. అయిపోయాక ఆచారిగారు అక్కడ కూర్చున్నారు. అయన ఆలా కురహువడం బాషా కి కొత్తగా అనిపించింది. అయన ముందు కూర్చుని కుట్టడం కొంచం ఇబ్బంది అనిపించింది. ఎందుకంటే ఆచారి గారి రాక కోసం చాల మంది ఎదురు చూస్తూ ఉంటారు. కానీ అయన వెళ్ళరు. అలాంటిది ఏ రోజు పిలవకుండానే వచ్చి కూర్చోవడం కొంచం సంతోషం గ అనిపించింది బాషా కి. " బాషా..టీచరమ్మ ఉండేది టౌన్ లో కదా..మరి నే డాగర కుటించుకోవడం ఏంటి" అన్నాడు ఆశ్చర్యం గ ఆచారి గారి.
దానికి బాషా "మాడం గారికి నేను సరిగ్గా కొడతానని నమ్మకం అంది..మాడం వె కాదు..వాళ్ళ కోడలి గారివి కూడా నాకే ఇస్తారు.." అన్నాడు కొంచం గర్వం గ. "అవునా..వెరీ గుడ్... ఆ పేరు నిలబెట్టుకో..ఇంతకీ ఏ రోజు ఎవరు జాకెట్ కుడుతున్నావ్...టీచరమ్మ డా..వాళ్ళ కోడలిదా" అన్నాడు ఆచారి గారు. ఆచారి గారు ఆలా జాకెట్ గురించి పదే పదే అడగడం బాషా కి కొంచం గ అనిపించింది. "మాడం గారిదే అంది...కోడలిగారిది అయితే ..నేను వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి కొలతలు తీసుకోవాలి" అన్నాడు బాషా. "అంటే...టీచర్ కి కూడా కొలతలు నువ్వే తీసుకుంటావా.." అన్నాడు అనుమానం గ ఆచారి గారు. "మొదటి జాకెట్ కుట్టే టపుడు తీసుకున్న అంది...ఇపుడు ఆది జాకెట్ ఇస్తారు మాడం గారు" అన్నాడు బాషా. ఒక మగ వాడి తో కొలతలు తెపించుకోవడం అనేది ఆచారి గారికి ఇంతవరకు వినలేదు. కానీ టౌన్ లలోకిది మాములే అని ఆయనకి తెలియదు. "అయినా..నీకు కొలతలు ఎలా ఇంచిది బాషా...ఆలా ఇవ్వరు కదా...ఆడవాళ్ళూ.." అన్నాడు విషయాన్నీ పొడిగిస్తూ. " టీచర్ ఆలా అడిగినపుడు నాకు కూడా ఇబ్బంది అనిపించి అయ్యా..కానీ వాళ్ళ టౌన్ లో టైలర్ కూడా అలాగే తీసుకుంటారని మాడం గారు చెప్పారు...అపుడు తీసుకున్న" అన్నాడు బాషా. "ఆబో..చాల గొప్ప టైలర్ వి అయితే నువ్వు...ఏదీ...నువ్వు కుట్టిన బ్లౌజ్ చూపించు..చూద్దాం"అని బాషా ని ప్రత్సాహించాడు ఆచారి గారు. బాషా సంతో శం గ కవర్ లో ఉన్న నిర్మలమ్మ బ్లౌజ్ ని బయటకి తీసి ఆచారి గారికి చూపించారు. ఏదీ...ఇలా ఇవ్వుము..నే పని తనం చూస్తా...అని దాన్ని అందుకున్నాడు ఆచారి గారు. మెత్తగా ఉంది జాకెట్. కుర్ర వాళ్లకు వేసుకునే ల ఉంది అది. జాకెట్ ఉబ్బుల దగ్గర కొంచం పెద్దగానే ఉంది. ఆ రోజు నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ఇంట్లో చుసిన బ్లౌజ్ ఇదో కాదో అర్ధం కాలేదు ఆయనకి. దాన్ని అక్కడ పెట్టేసి బయలుదేరాడు. కానీ బాషా కి బాగా అనుమానం పెరిగిపోయింది ఆచారి గారి మీద.
సాయంత్రం బడి అయిపోయే సమయానికి బడి దగ్గరకి చేరుకున్నాడు ఆచారి గారు. అపుడే నిర్మలమ్మ హ్యాండ్ బాగ్ సర్దుకుంటూ ఉంది బయలు దేరాడు. ఆచారి గారిని చూడగానే సంతోషం గ లేచి ఎదురు వెళ్లి నమస్కారం చెప్పి బడి లోకి ఆహ్వానించి కుర్చీ ఇచ్చింది. నిజం చెప్పాలంటే ..ఆచారి గారు నిర్మలమ్మ ని ఎపుడు సరిగా పాటించుకోలేదు. ఆమెని సరిగ్గా చూడలేదు కూడా. మొదటి సరి ఆమెని దగ్గరగా పరీక్ష గ చూసే అవకాశం వచ్చింది. వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లినపుడు కూడా అంట అవకాశం రాలేదు. ఆ రోజు నిర్మలమ్మ పూల చీర కట్టుకొని,ఎర్ర రంగు జాకెట్ వేసుకొని ఉంది. సిల్క్ చీర లో ఉండటం వాళ్ళ ఆమె వయసు పెద్దగా కనిపించడం లేదు. జాకెట్ బాడీ కి పెయింట్ వేసినట్టు బిర్రుగా అతుక్కొని ఉంది. జబ్బలు దగ్గర కొవ్వు పేరుకొని గుండ్రం గ కన్పిస్తున్నాయి .ఆ భుజాల కిందుగా జాకెట్ మడతలు పడి చంకలోకి దారితీసుకున్నాయి. చంక దగ్గర చుట్టూ చెమట పట్టి ఉంది. అప్పటికే చాల సార్లు పట్టి ఆరిపోయినట్టు ఉన్నాయి మరకలు. అవి చూడగానే ఆచారి గారికి కామం తలకి ఎక్కేసింది. నిర్మలమ్మ తలా లో అక్కడ అక్కడ కొంచం తెల్ల వెంట్రుకలు కనిపిస్తున్నాయి. కానీ మొహం చుస్తే అసలు వయసు తెలియదు. కొంచం నలుపు అయినా ప్రకాశవంతం అయినా మొహం. నిండుగా ఉండే చెక్కిళ్ళు. కింద పెదవి కొంచం లావుగా ఉంది. చాలా సెక్సీ ఉంది ఆ పెదవి. " ఏంటి సర్..ఇలా వచ్చారు...ఏదన్న పని మీద వచ్చారా" అంది నిర్మలమ్మ నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదిస్తూ. "ఎం లేదు నిర్మల గారు...పని మీద వెళ్తూ మిమ్మల్ని ఒకసారి పలకరించి పోదామని వచ్చాను" అన్నాడు ఆచారి గారు. అయన ఆలా అనేసరికి నిర్మలమ్మ కి చాల అనడం కలిగింది. "థాంక్స్ అండి.." అండి కృతజ్ఞతగా. " ఒక్క నిమిషం సార్...కిటికీ క్లోజ్ చేసి వస్తాను..మళ్ళా వర్షం పడితే నీళ్లు లోపలి వచ్చేస్తాయి" అని చెప్పి లేచి వెళ్లి ఎదురుగ ఉన్న కిటికీ వేసి పైన గడి పెటింది. ఆ సమయం లో గడి పెట్టడానికి చెయ్యి పైకి ఎత్తడం తో చెమట తో తడిచిన జాకెట్ దర్శనం ఇచ్చింది ఆచారి గారికి. చంక భాగం బాగా బిర్రుగా ఉంది. అంటే అక్కడ బాగా కొవ్వు ఉంది ని అర్ధం అయింది ఆచారి గారికి. కిటికీ లో నుండి వచ్చిన గాలి ఆమె శరీర పరిమళాన్ని ఆచారి ముక్కు కి కొంచం అందించింది. కమ్మటి సేంట్ వాసనా. మధ్యలో మత్తుగా చెమట వాసనా..ప్రాణం లాగేసినట్టు అనిపించింది ఆచారి గారికి. " నిర్మలమ్మ గారు...మీరు ఏ సేంట్ వాడతారు..చాల బాగుంది పరిమళం" అన్నాడు ఆచారి గారు. వెంటనే నిర్మలమ్మ తన బాగ్ లో నుండి బాటిల్ బయటకి తీసి చూపించింది. "మీకు కావాలి అంటే తీసుకోండి సార్,..మా ఇంట్లో ఇంకా ఉన్నాయి" అండి నిర్మలమ్మ ఉత్సాహం గ. "కానీ అది ఆడవాళ్ళ సేంట్ అనుకుంట..మగ వాళ్ళు వాడితే బాగోదు అనుకుంట...అయినా ఏ వయసులో నాకు ఎందుకు మాడం..ఉరికే అడిగా" అన్నాడు నవ్వుతు. అయన ఆలా అనడం తో మళ్ళీ అడగడం పద్దతి కాదు అనిపించి బాగ్ లో పెట్టుకుంది నిర్మలమ్మ.
"సార్ బస్సు వచ్చే టైం అయింది...బయలుదేరుదామా" అండి నిర్మలమ్మ వినయం గ వాచ్ చూస్తూ. వెంటనే ఆచారి గారు అయన తలా ని రెండు చేతులతో పట్టుకొని "అబా..నొప్పి...ఆ ..."అంటూ అరవగానే నిర్మలమ్మ ఆందోళనగా లేచి అయన దగ్గర కి వచ్చి "ఏమైంది సార్" అండి అయన తలా పట్టుకొని. నిజం గానే తలా కొంచం వేడిగా ఉంది కానీ అది తలా నొప్పి వచ్చిన నొప్పి కాదు అని నిర్మలమ్మకి తెలియదు. "ాబ...తట్టుకోలేకపోతున్న..జండూబామ్ ఉంటె కొంచం ఇస్తారా.."అన్నాడు ఆచారి బాధ నటిస్తూ. వెంటనే నిర్మలమ్మ తన బాగ్ లో ఉన్న జండూ బాం తీసి ఆయనకి ఇస్తే బాగుండదు అనిపించి తానే అయన కణతలకి రాయసాగింది. ఆమె అంట దగ్గరగా ఉండటం తో ఆమె జెక్ట్ నుండి వస్తున్న వాసనా ఇంకా బాగా తెలుస్తోంది ఆచారి గారికి. ఆ వాసనకి అయన వశం తప్పి పోతున్నాడు. ఆ సమయం లో నిర్మలమ్మ ఆయనకి ఒక దేవత లాగా కనిపించింది. రంభ...ఊర్వశి..మేనకా అందరు కలిస్తే ఏర్పడ్డ కామ శిల్పం ల అనిపించింది నిర్మలమ్మ . నిజం గానే నిర్మలమ్మ ని చుస్తే ఎవరికీ అయినా మూడ్ వస్తుంది. ఆమె శరీర భాష ఆలా ఉంటుంది. అలాంటిది ఆ వయసులో ఆచారి గారికి ఇంకా పిచ్చెక్కి పోతుంది. ఆ అవకాశం వదులుకుంటే మళ్ళీ రాదు అని ఆచారి గారికి అర్ధం అయింది. ఇంకా నొప్పి నటిస్తూ ఆమె భుజం మీదకి ఒరిగాడు. నిర్మలమ్మ కి కొంచం ఆందోళన కలిగింది. ఆయనకి ఎమన్నా అవుతుందేమో అని. భుజం మీద ఒరిగిన ఆచారి గారు ఆమె చంక దగ్గర ముక్కు పెట్టి గట్టిగా గాలి పీల్చాడు. ముక్కు లో నుండి ఉపిరి తిత్తులోకి పాకింది ఆ ఘాటు వాసనా. ఏ జన్మ కి ఇది చాలు అనిపించింది.
కానీ అంతకన్నా ఎక్కువ చేస్తే మొదటికే మోసం వస్తుంది అని అనిపించి ...ఇప్పటికి ఇది చాలు..అని సర్దుకున్నాడు ఆచారి గారు. నిర్మలమ్మ కూడా ఏ విషయాన్నయి పాటించుకోలేదు. పెద్దవాడు..పాపం ఆరోగ్యం బాగోలేదు అని అనుకుంది.
ఇంట్లో లావణ్య ఒక్కటే ఉంది. ఈ కొత్త పరిచయాలు, కొత్త రుచులు అలవాటు పడ్డాక మనసు కుదురుగా ఉండటం లేదు. ఎపుడు అవే ఆలోచనలు వస్తున్నాయి . ఇంట్లో ఒక్కటే ఉండటం వాళ్ళ బాగా బోర్ ఫీలవుతూ ఉంది తనకి. అందరు ఉదయం జాబ్స్ కి వెళ్ళిపోతే మల్ల సాయంత్రం దాక ఎవరు రారు. ఇంట్లో పని మనిషి ఇల్లు తుడుస్తూ లావణ్య దగ్గరకి వచ్చి " అమ్మగారు..మీరు ఏమి అనుకోను అంటే ఒక విషయం అడుగుతా" అంది మెల్లగా. పనిమనిషి సీత తో లావణ్య కొంచం చనువుగా ఉంటుంది. సీత వయసు ౨౮ దాక ఉంటాయి. లావణ్య కన్నా ఒక 2 ఏళ్ళు చిన్న. పని మనిషి అయినా ఆమెను లావణ్య చాల బాగా చూసుకుంటూ ఉంటుంది. సీత కి కూడా లావణ్య అంటే చాల ఇష్టం. "ఏంటి..సీతమ్మ..అదును..న డాగర మొహమాటం ఏముంది" అంది లావణ్య. " ఎం లేదు అమ్మ..మొన్న అత్తమ్మ గారి బట్టలు ఉతుకుతు ఉంటె..లంగా కి జాకెట్ కి బాగా మరకలు పట్టి ఉన్నాయి...ఒక జాకెట్ కి అయితే రంధ్రాలు కూడా ఉన్నాయి" అంది సిగ్గు గ నవ్వుతు సీత. లావణ్య కి ఏమి తెలియనట్టుగా నటిస్తూ" మరకలా..ఎం మరకలు..అయినా మాసిన బట్టలకి మరకలు ఉంటాయి కదా" అంది అనుమానం గ చూస్తూ సీత వైపు. "అంటే..... అమ్మా...అవి....." అని నసగా సాగింది సీత. లావణ్య కి విషయం తెలు కాబట్టి కొంచం నవ్వు వచ్చింది. కానీ బయట పడకుండా సీతని ఆట పట్టిద్దామని అనుకోని " ఏంటి..సీత...నే నసుగుడు...విషయం చెప్తే చెప్పు..లేకుంటే లేదు" అంది ముభావం గ. " అది కాదమ్మా..అవి మొగాళ్ళ మరకలు..అట్టలు కట్టి ఉన్నాయి...పెద్ద పెద్ద చారికలు.."అంది తలా దించుకొని కొంచం భయం తో. రెడ్డి బ్రోస్ కార్చుడు గుర్తు వచ్చి లావణ్య వళ్ళు వేడెక్కింది. అది లోపలే దాచుకుంటూ .." అవి మాములే కదా..నీకు ఆ అనుమానం ఏంటి" అంది . " అంటే..అమ్మా..ఈ వయసులో సార్ కి ఆలా రాదు..అది కచ్చితం గా కుర్రవయసులో ఉన్న వాళ్ళకే ఆలా వస్తది..మా అయన దగ్గర చూసా.. అందుకే అనుమానం వచ్చింది..మీరు అర్ధం చేసుకుంటారు అని చెప్తున్నా..మల్లి టీచర్ తో అనవద్దు" అంది బతిమాలినట్టు. అపుడు లావణ్య " అవునా..అయితే..ఈ విషయం మన మధ్యలోనే ఉంచుటలే..నాకు తెలియదు..ఇపుడే చెప్పావు కదా..చూద్దాం...అవునూ...మీ అయన కూడా అలాగే కరుస్తాడా.."అంది అమాయకం గా. అపుడు సీత సిగ్గుతో తలా దించుకొని " ఆబో..వాడు భలే మొరటు అమ్మా..వాడిని తట్టుకోవడం మాములు ఆడదాని వాళ్ళ కాదు ...
రాక్షసుడు.."అంది . "అవునా..ఎం చేస్తాడు ఏంటి అంతలాగా"అంది లావణ్య ఇష్టం గా. అపుడు సీత అక్కడే కింద కూర్చుని "రాత్రి పూత కనీసం 3 సార్లు అయినా చేయాల్సిందే..ఓపిక లేదురా మగాడా అంటే ఇనడుకదా...పైగా ఇంగ్లీసు సినిమాల్లో లాగా సియాలంటాడు....వాడు కూడా ఒకసారి న జాకెట్ కి రంధ్రాలు చేసాడు...టీచర్ జాకెట్ చూడగానే నాకు అదే గుర్తు వచ్చింది....జాకెట్ ఇప్పకూడదు అంట....పైనుండే పలు తాగాలంటే..అందుకే ఆలా బొక్కలు పెట్టాడు...పైగా జాకెట్ బిర్రుగా ఉండాలంట..ఆలా ఉంటె వాడికి వెర్రెక్కిపోద్ది " అంది వాళ్ళ ఆయనని తలచుకుంటూ. ఇలాంటి మాటల కోసమే లావణ్య ఎదురు చూస్తూ ఉంది. వినగానే పిచ్చెక్కింది లావణ్య కి. అదే సమయం లో అత్త రంకు సీత కి తెలిసింది అన్న కొంచం భయం కూడా వేసింది. అవేమి పైకి కనపడకుండా.." సరే సీత..నాకు పని ఉంది..నువ్వు ఇంటికి వెళ్లినాక సుబ్బయ్య ని కూరగాయలు తీసుకొని రమ్మను" అని చెప్పి వంట గది లోకి వెళ్లిపోయింది. సుబ్బయ్య అంటే సీత మొగుడు. సీత వెళ్లిన కాసేపటికి సుబ్బయ్య కూరగాయలు తీసుకొని వచ్చాడు. " అమ్మా గారు..కూరగాయలు తెచ్చానండి.." అని అరిచాడు హాల్ లో నుండి. "ఆ సుబ్బయ్య..నీకోసమే ఎదురు చూస్తున్నా...అక్కడే ఉండు..చీర మార్చుకుంటున్న " అని చెపింది లావణ్య. నిజానికి లావణ్య చీర లోనే ఉంది. కానీ సుబ్బయ్య ని గమనించాలని ఆలా చెప్పి తలుపు సందులో నుండి సుబ్బయ్యని గమనించ సాగింది. వాయు సరే అమ్మా అని చెప్పి మెల్లగా పిల్లి లాగా తలుపు దగ్గరకి వచ్చి పిల్లి లాగా వంగి చూడసాగాడు. "అమ్మా సుబ్బయ్య..నువ్వు మాములోడివి కాదురా" అనుకోని సడన్ గా తలుపు తీసింది లావణ్య. ఆ దెబ్బకి ఎగిరి పడ్డాడు సుబ్బయ్య. ఏమాత్రం ఊహించలేదు వాడు. దెబ్బకి నుదురు అంట చెమట పట్టేసింది వాడికి. ఈరోజుతో జీవితం నాశనం అని నిర్ణయించుకున్నాడు. చేతులు వణకసాగాయి వాడికి. నల్లగా తుమ్మ మొద్దులా ఉంటాడు వాడు. అపుడు లావణ్య.." ఎరా..ఎం చేస్తున్నావ్ తలుపు దగ్గర..ఆ " అంటూ గద్దించేసరికి వాడికి ఇక ఏడుపు ఒక్కటే తక్కువ. అమ్మగారు నన్ను క్షమించండి అంటూ లావణ్య కాళ్ళ మీద పడ్డాడు. అపుడు లావణ్య కాళ్ళు వెనక్కి తీసుకొని పైకి లెమ్మని చెపింది. " కామం అంతగా పటిందా నీకు..మరి అంట కోవ్వెఎక్కనీకు వంటికి.."అంది కోపంగా . అంతటితో ఒరుకోకుండా "అంట పోటుగాడివా నువ్వు.."అంటూ వచ్చి వాడి లుంగీ లాగేసింది. ఊహించని పనికి సుబ్బయ్యకి మైండ్ పనిచేయడం మానేసింది. ఏ రోజు వాడి చావు అని ఫిక్స్ అయిపోయాడు. కానీ ఆ సమయం లో కూడా వాడి పాత కట్ డ్రాయెర్ దగ్గర గుడారం లాగా లేచి ఉండటం చూసి లావణ్య ఆశ్చర్యపోయింది. వాడు నిజం గా భయపడటం లేదు తనకి అర్ధం అయింది. ఎందుకంటే భయపడే వాడికి ఆలా లేవదు అని తనకి తెలుసు. కాకపోతే వాడు నటిస్తున్నాడు అని అర్ధం అయింది. "రేయ్..తియ్యరా డ్రాయేర్ ...." అని దగ్గరకి వచ్చి చూపుడు వేలితో వాడి బ్రాయెర్ ని కిందకి నెట్టింది. టంగుమని లేచి ఉంది వాడి గునపం. దాదాపు 12 అంగుళాల పొడవు ఉన్నట్టు ఉంది. నరాలు తేలి ఉన్నాయి. నల్లగా నిగ నిగ లాడుతోంది. దాని చుట్టూ పొడ లాగా పెరిగి ఉన్నాయి వెంట్రుకలు. బయటకి రాగానే ఒక రకమైన మదపు వాసనా ఆ రూమ్ నిండా వచ్చింది. " నే సంగతి ఇలా కాదురా..ఉండు సీత కి చెప్తా " అని ఫోన్ తీసుకోబోయింది./23
వెంటనే వాడు పెద్దగా ఏడుస్తూ లావణ్య కాళ్ళ మీద పడడం తో ,ఇంట కన్నా ఎక్కువ హెస్తే బాగుండదు అనుకోని ఫోన్ పాకాన పెటింది లావణ్య. వెంటనే వాడు బయటకి వెళ్ళిపోయాడు వేగం గ. లావణ్య కి నవ్వు వచ్చింది. కానీ వాడి గూటం చుస్తే గుటకలు పడుతున్నాయి లావణ్య కి. అసలు అలంటి సైజు ఒకటి ఉంటుంది అని తనకి తెలియదు. సీతమ్మ అదృష్టానికి కొంచం కుళ్లు కుంది. ఆ తరవాత ఒక రెండు రోజుల తరవాత మల్లి సీత ని కదిలించింది లావణ్య. "ఏంటే..సీత.. ఏమంటున్నాడు మీ అయన...నిద్ర పొనిస్తున్నాడా"అంది కవ్విస్తూ. "లేదు అమ్మగారు...ఏ రెండు రోజుల నుండి..వాడు ఎందుకో నలతగా ఉన్నాడు...అసలు దగ్గరకి తీసుకోవడం లేదు...పెందలాడే పాడుకుంటున్నాడు"అంది కొంచం దిగులుగా. అంట లోనే తేరుకొని "ఇంతకీ అత్తమ్మ గారి సంగతి ఏమైనా తేలిందా" అంది కుతూహలంగా, లావణ్య డాగర ఉన్న చనువుతో. " అబ్బా ..నీకు మా అత్తగారి మీద పడిందేంటే..."అంది లావణ్య నవ్వుతూ." అది కాదు అమ్మగారు..మీకు ఒక విషయం చెప్పనా..ఏ కులం లో వాళ్ళకి ఈ వయసులో కోరికలు ఎక్కువగా ఉంటాయంట...మన లాగా కాదు"అంది కళ్ళు పెద్దవి చేసుకొని. "నీకు ఎవరు చెప్పారు"అంది లావణ్య . మా అయన సెప్పాడు అంది. అపుడు లావణ్య " మీ ఇద్దరి మధ్యలో మా అత్త టాపిక్ ఎందుకు వచ్చింది అసలు"అంది ఆరా తెస్తున్నటుగా. అపుడు సీత సిగ్గు పడుతూ" వాడికి వాళ్లంటే భలే పిచ్చి..ఒకసారి అయినా వాళ్ళని ఎక్కాలి అని అంతో ఉంటాడు"అంది .సీత వాళ్ళది కమ్మ కులం. అందుకే లావణ్య కొంచం క్లోజ్ గ ఉంతుంది. " మరి ఎక్కడా" అంది కళ్ళు ఎగరేస్తూ లావణ్య. " ఏమో అమ్మా..తెలీదు...ఎక్కినా..చెప్తాడా"అంది చీపురు తో ఊడుస్తూ ."సరే గని...నువ్వు వెళ్లక సుబ్బాయాని ఓ కసారిరమ్మను "అంది లావణ్య. సీత వెళ్లిన ఒక గంటకి సుబ్బయ్య వచ్చాడు. వచ్చి తలా దించుకొని లావణ్య ముందు నిలబడ్డాడు.
ఆ రోజు కొంచం శుభ్రం గానే ఉన్నాడు. లావణ్య వాడు వచ్చే ముందే తన బ్రా ని అక్కడ కుర్చీ మీద వేసి ఉంచింది.వాడు రాగానే తాను లేచి మల్లి వస్తా అని లోపలి వీలుంది. వెంటనే వాడు ఆ బ్రా ని చేతో తాడిమడం తలుపు సందులో నుండి గమనించింది. ఆ బ్రా ఉబ్బులని వాడు నిమిరి మల్లి సైలెంట్ గ నిల్చున్నాడు. వాడిలో చాల కామం ఉంది అని అర్ధం అయింది తనకి./24
ఇంకా అంతకన్నా ఎక్కువ చేస్తే ఆమెకి అనుమానం వస్తుందేమో అనుకున్న ఆచారి గారు లేచి నిలబడి బయటకి వచ్చేసారు. కానీ ఆచారి గారి గుండె వేగం పెరిగిపోయింది. ఇలాంటి అవకాశం వస్తుంది అని ఎపుడు ఊహించలేదు అయన. ఒక ఆడదాని వాసన లో ఇంత మైకం ఉంటుంది అని మొదటిసారి తెలుసుకున్నాడు. ఆ అనుభూతి ఆయనని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేయసాగింది. వాళ్ళు అంట వేడిగా అనిపిస్తోంది. ఆ అదురుపాటు టోన్ సైకిల్ తీసుకొని బయలుదేరాడు. నిర్మలమ్మ కూడా చేతికి అయినా జాఞడుబామ్ ని కాసుకొని బస్సు టైం కావడం తో వడి వడి గ అడుగులు వేసుకుంటూ బట్ స్టాప్ వైపు వెలింది.
ఇంటికివెళ్ళిన ఆచారి గారు పెరట్లో ఉన్న బావి దగ్గరకి వెళ్లి చల్లటి నీళ్లు కుమ్మరించుకున్నాడు. మడి బట్టలు అక్కడే వదిలివేసాడు. ఆ సమయం లో కులం గుర్తుకి రావడం లేదు ఆయనకి. ఒక ఆడదానితో అనుభవం అంట రుచిగా ఉంటుంది అని అర్ధం అయింది. కులం కన్నా ఆడదాని లో ఉండే వగరు,పొగరు చాల ముఖ్యం అని ఆ రోజు అర్ధం అయింది ఆచారి గారికి. అంట చల్లటి నీళ్లు పోసుకుంటున్న,అయన దండం నిలబడి ఉండడం అతనికే ఆశ్చర్యం కలిగించింది.
ఆ మరుసటి రోజు నిర్మలమ్మ కాలేజ్ దగ్గరకి వచ్చే సమయానికి బయలుదేరి టౌన్ కి వెళ్ళాడు. వాళ్ళ కోడలి దగ్గర నుండి నరుకొని రావాలన్నది ఆచారి గారి ఆలోచన. లావణ్య కి ఆచారి గారు అంటే చాల గౌరవం అని అతనికి తెలుసు. పైగా పెద్ద కులం కాబట్టి ఏదన్న అవకాశం వస్తుందేమో అన్న ఆశ. సరిగ్గా ఉదయం 10 గంటలకల్లా నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ఇంట్లో నుండి అందరు వెళ్లిపోయారు అని నిర్ణయించుకున్న తరువాత మెల్లగా వెళ్లి కాలింగ్ బెల్ నొక్కాడు. పని మనిషి వచ్చి తలుపు తీసి" ఎవరు కావాలంది" అని అడిగింది. "న పేరు చారి అమ్మా...టీచర్ గారిని కలవడానికి వచ్చాను" అనడు వినయం గ. "అమ్మా గారు బడి కి వెళ్లారు సార్...వాళ్ళ కోడలమ్మ గారు ఉన్నారు..ఉండండి..నేను పిలుస్తా" అని లోపలి వెళ్ళింది పనిపనిషి. కాసేపటికి లావణ్య పిల్లవాడిని ఎత్తుకొని వచ్చింది. ఆచారి గారిని చూడగానే సంతోషం తో "అయ్యూ..బయటే ఉన్నారేంటి సార్...లోపలి కి రండి" అంది బాబు ని పని మనిషికి ఇస్తూ. ఆచారి సంతో శం గ లోపలి వచ్చాడు. "సార్...కాఫీ ఇస్తాను...ఒక్క నిమిషం "అని లోపలి వెళ్లి ఒక 2 నిమిషాల తరవాత వచ్చి కూర్చుంది. " ఏంటి సార్..ఇలా వచ్చారు...అత్తయ్య గారితో ఏదన్న పని ఉండ" అంది లావణ్య. " ఎం లేదు అమ్మా..ఉదయాన్నే ఇక్కడ ఒక ముహూర్తం పెట్టె పని ఉంటె వచ్చాను..పని లో పని ఒకసారి కలిసి పోదామని వచ్చాను" అనడు అబద్దం అన్న భావన బయటకి కనబడనీయకుండా. "అయ్యో..మీరు ఎపుడు అయినా రావచ్చు సార్...మీరు మా ఇంటికి రావడం మా అదృష్టం..మీ రాకతో మా ఇల్లు పావనం అయింది"అని లావణ్య వినయం గ. ఈ లోగ పని మనిషి కాఫీ తీసుకొని వచ్చింది. ఆమె చేతి లో కాఫీ అందుకోగానే పని మనిషి బయటకి వెళ్ళిపోయింది. లావణ్య వెళ్లి తలుపు వేసి వచ్చి కూర్చుంది. ఆచారి గారు కఫ చప్పరిస్తూ " అత్తయ్య గారిది ఏ ఊరు" అని అడిగాడు. వెంటనే లావణ్య " పక్క నే ఉన్న పాలెం..." అంది. అపుడు ఆచారి గారు కొంచం చొరవ తీసుకొని " నువ్వు ఏమి అనుకోకపోతే ఒక విషయం అడుగుతాను..." అనడు కొంచం ముందుకి వంగి. " అయో..ఆలా ఎందుకు అనుకుంటాను సార్...అడగండి" అంది నవ్వుతు. " మీ అత్తయ్యగారు...ఆ రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో ఉండటం చాల సార్లు నేను చూసా...నేనే కాదు..ఆ టైలర్ బాషా,వాచ్మాన్ రంగ గాడికి కూడా తెలుసు..వాళ్ళు ఒరలో ఆమె గురించి చులకనగా...వెటకారం గ మాట్లాడుతున్నారు..అత్తయ్య ని కొంచం జాగ్రత్తగా ఉండమని చూపు " అనడు మెల్లగా. అయన ఆలా చెప్పడం తో లావణ్య గుండెలో రాయి పడ్డట్టు అయింది. ఎవరికీ తెలియకుండా సరదాగా జరిగిపోతుంది అనుకున్న విషయం ఈ రోజు ఒరలో వేరే వాళ్ళకి కూడా తెలిసింది అన్న ఆలోచన ఆమెకి కొంచం టెన్షన్ కలిగించింది. . వెంటనే సర్దుకొని "మధ్యాన్నం భోజనపు లెక్కలు చూడడానికి వల్లే పిలుస్తారంట సార్..పెద్దవాళ్ళు పిలిచినప్పుడు వెళ్లకపోతే బాగుండదు అని తాను వెళ్తుంది..అంట కన్నా ఎం లేదు.." అనింది నిర్భయం గ. " అదేలేమ్మా..ఆమె మంచిదే..కానీ ఉర్లో వాళ్ళు ఎలా ఉంటారో నీకు తెలుసు కదా..అందులోను కులం తక్కువ వాళ్ళు అంటే పల్లె టూర్లలో ఇంకా అదే భావన ఉంది...మన అనుకోని చెప్పను...మనసులో పెట్టుకో "అనడు పెద్ద రికం గ. లావణ్య మొహం లో ఉన్న ఆందోళన ని గమనించాడు ఆచారి గారు. అదే అదునుగా భావించి ఆమె పక్కన కూర్చున్నాడు. ఆమె భుజం మీద చెయ్యి వేసి" భయపడకమ్మా..నేను ఉన్నకదా..న మాట కాదనే వాడు ఎవడు లేదు ఉరిలో...కాకపోతే ముందు జాగ్రత్తగా చెప్తున్నా "అనడు అనునయిస్తున్నట్టు. తన భుజం మీద చెయ్యి వేసిన తండ్రి వయసు ఉన్న వాడు కావడం తో లావణ్య కి అది మామూలుగానే అనిపించింది. కానీ లావణ్య జబ్బ నునుపుదనం ఆచారి గారికి స్పష్టం అర్ధం అవుతూ ఉంది. చెయ్యి తీస్తూ..వీపు మీదుగా తగిలించాడు. గట్టిగా పలకలు దేరి ఉంది వీపు. జివ్వు మంది ఆచారి గారికి. " అయినా ఈ వయసులో కూడా ఆమె ఆలా రెడీ అవడం అవసరమా..చెప్పు..ఆలా రెడీ అయితే ఎవరన్నా సంసారులు అనుకుంటారా...పట్నం లో అయితే ఎవరు పటించుకోరు కానీ...పల్లెటూరిలో అది కరెక్ట్ కాదు కదా" అంటుండగా....లావణ్య అందుకొని.." అత్తయ్య గారు మామూలుగానే ఉంటారు కదా సార్...ఆలా కూడా ఉండకూడదా..." అంది కళ్ళు పెద్దవి చేసుకొని. వెంటనే ఆచారి గారు ఆ పక్కనే మడత పెట్టి ఉన్న జాకెట్ అందుకొని " చూడమ్మా..ఈ జాకెట్ చూడు..ఎంత పల్చగా ఉందొ..వీపు అంత కిందకి కోసి ఉంది...ముందు వైపు చూడు..." అంటుండగా..లావణ్య "ఆయా సార్....అది న జాకెట్..అత్తయ్యది కాదు" అని సిగ్గు పడుతూ అయన చేతి లో ఉన్న ఆ జాకెట్ లాగేసింది."నీదా...న్నది అయితే సరేలే..ఏ వయసులో నువ్వు వేసుకోవచ్చు కానీ..ఆమెకూడా ఇలాంటివే వేసుకోవడం నేను చూసా..అవి కుట్టేది మన బాషా అంట కదా..వాడు కూడా చులకనగా మాట్లాడటం నేను విన్నా.." అన్నాడు. "కానీ..ఇలాంటివి నువ్వు వేసుకోవడం నేను ఎపుడు చూడలేదు...నువ్వు తెల్లగా ఉంటావు కాబట్టి..బాగుంటాయిలే."అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతు. అప్పటిదాకా లావణ్య ఆయనని తండ్రి సమానుడిగా భవిస్తూ వచ్చింది. కానీ అయన మనస్తత్వం అర్ధం అవసాగింది. చెప్పేది శ్రీరంగ నేతులు..దూరేది దొమ్మరి గుడిసెలు అన్న సామెత గుర్తు వచ్చి కిసుక్కున నవింది. "ఆయా..ఎందుకమ్మాయ్.....ఆలా నవ్వావ్...సరేలే..నేను బయలుదేరుతున్న..ఆ జాకెట్ ఏ రోజు వేసుకుంటావో చెప్పు..వచ్చి మీ ఇంటి ముందు బిచ్చగాడిలా నిలబడి చూస్తా.."అన్నాడు నవ్వుతు. ఆ మాట దెబ్బకి లావణ్య కి ఎక్కడో తగిలింది. అంట వయసు ఉన్న ఆయాన కూడా తనని ఆలా చూడాలనుకోవడం ఆమెకి ఎదో కొత్తగా అనిపించింది. ఇంట వరకు అయన ఆలా ఆలోచిస్తాడని ఆమెకి తెలియదు. ఆ వయసు వాళ్ళు అంటే తాను ఎపుడు చాలా గౌరవం గ భావించేది. కానీ వాళ్లలో కూడా ఇలాంటి ఆలోచనలు ఉంటాయని మొదటిసారి ప్రత్యక్షంగా చూస్తూ ఉంది. వెంటనే తేరుకొని " మీ లాంటి పెద్ద వాళ్ళని ఆలా నిలబెట్టడం నాకు భావ్యం కాదులే పంతులు గారు..ఒక్క రెండు నిముషాలు కూర్చోండి..చూసి వెల్దురు గాని.."అంది నవ్వుతు. అది కాలో,నిజమో ఆచారి గారికి అర్ధం కాలేదు. దేనికోసమో
వెతుకుతుంటే..ఇంకేదో తగిలినట్టు అనిపించింది. . "నిజం గణ.."అన్నాడు నొసలు పెద్దవి చేసుకొని. అయన మొహం లో ఆ ఫీలింగ్ చూడగానే పాపం అనిపించింది లావణ్య కి. పోనీలే..పెద్ద వాడు కదా...కోరిక తీర్చేస్తే పోయేదేముంది అనుకోని...బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది. ఆచారి గారి గుండె దడ పెరగ సాగింది. కాసేపట్లో అంట పల్చటి జాకెట్ లో లావణ్య ని..అంట సులభం గ చూడబోతున్న అనే ఫీలింగ్ ఆయనని పిచ్చి వాడిని చేయసాగింది.
కాసేపటికి ఊహించినట్టుగానే దేవత లాగా లావణ్య ప్రత్యక్షమైనది. ఆ పల్చటి జాకెట్ లో నుండి దాదాపు ఆమె శరీరం పూర్తిగా కనపడసాగింది. కనకాంబరం రంగు రవిక అది. జబ్బలు తెల్లగా మెరుస్తూ కనిపిస్తున్నాయి. పవిట అడ్డం ఉండటం వల్ల ముందు భాగం కనిపించడం లేదు. ఆచారి గారికి స్వర్గలోకం ముందు నిలబడ్డ భావన. కానీ లావణ్య కి కొంచం కూడా ఇబ్బంది గ లేకుండా...అయన దగ్గర ని లబడి చీర సర్దుకుంటూ.."కోరిక తీరిందా..సార్" అంది నవ్వుతు." తీరడం కాదు..లావణ్యా...స్వర్గ లోకపు సుందరి అంటే ఇలాగె ఉంటుందేమో..."అన్నాడు తన్మయత్వం తో చూస్తూ. ఆ చూపుల్లో కసి ని పసిగట్టడానికి లావణ్య కి ఏంటో సమయం పట్టలేదు. ఆచారి గారు ఇంకా కసి గ చూస్తూ.."పల్లెటూరులో మీ అత్తయ్యగారు...పట్నం లో మీరు...మగవాళ్ళని బతకానిచ్చేలా లేరు.."అన్నాడు కొంటెగా చూస్తూ. అపుడు లావణ్య అందుకొని.."మీ పంతులు గార్లు...చూడ్డానికి నిష్ఠగా కనబడతారు కానీ..మీకు ఆ పిచ్చి బాగా ఎక్కువని విన్నా...మిగతా విషయాల్లో కులపట్టింపులు చేయిస్తారు కానీ..ఇక్కడి దాక వస్తే..అన్ని ఒకటే అని అర్ధం చేకుంటారు..మహానుభావులు.."అంది కొంటెగా కళ్ళు ఎగరేస్తూ. " మీ వాలకం చూస్తూ ఉంటె..ఎవరికో ముహూర్తం పెట్టడానికి వాచినట్టు లేరు..నాకు..మా అత్త కి పెట్టడానికి వచ్చినట్టున్నారు...ముహూర్తం.."అంది పక పకా నవ్వుతు. ఆ మాటకి ఆచారి గారు సిగ్గు తో తలా దించుకొని అవును నట్టు తలా ఊపాడు. " ఆబో..ఆచారి గారి చూపు మా అత్త మీద పడ్డట్టు ఉండే...ఏంటి కతా..."అంది ఇంకా రెచ్చగొడుతూ. " ఎం చెప్పమంటావ్ లావణ్య..మీ అత్త శరీర సుగంధం పీల్చిన ఈ ముక్కు న మాట వినడం లేదు..."అని నిజాయితీ గ వాపుకోవడం తో లావణ్య కి నమ్మకం కుదిరింది. "ఎం సుగంధం..చెమట వాసనా.."అంది నవ్వుతు. " అది చెమట కాదు...అమృతం...నీకు అభ్యన్తరం లేకపోతె..నిన్న వేసుకొని విప్పి ఉంటుంది కదా...అదికాని ఉతకాకపోతే ఒక్కసారి ఇస్తావా...జాకెట్..మీ అత్త గారిది" అందు బతిమాలినట్టు. వెంటనే అత్త రూమ్ లోకి వెళ్లి ఒక జక్కెట్ తెచ్చింది. అది సిల్క్ జక్కెట్ కావడం తో డ్రై క్లయినింగ్ కి పంపడానికి ఉంది. అది చూడగానే ఆచారి గారు అమాంతం లాక్కుని చంక ద గర ముక్కు పెట్టి గట్టిగ పీల్చి.."మహా ప్రభో....చచ్చిపోతున్నాను తండ్రి..."అని మత్తుగా మూలిగాడు.
ఆ కసిని కళ్లారా చుసిన లావణ్య కి అయన మీద పాపం అనిపించింది. ఎందుకంటే అక్షరం ముక్క రాణి రెడ్డి వల్లే ఆమె అత్త ని పాచి పచ్చిగా అనుభవిస్తుంటే ఆమె కళ్లారా చూసింది. అలాంటపుడు ఏంటో జ్ఞానం ఉన్న ..పండితుడు అయిన ఈ బ్రాహ్మణోత్తముడి దగ్గర బయట పడితే తప్పేముంది అని అనిపించింది మనసుకి. " పంతులు గారు..మీ దగ్గర దాచేదేముంది..ఆ అన్న దమ్ములు ఇద్దరు మా అత్తయ్య ని పూర్తిగా వాడుకుంటున్నారు...కానీ నేను మీతో అన్నట్టు మన మధ్యనే ఉండాలి...మీరు చెప్పారని న నమ్మకం" అంది . అపుడు ఆచారి" వాడుకున్నారా..ఎలా విప్పుకుంది మీ అత్త.." అందు కుతూహలం గ. అపుడు లావణ్య "మొత్తం కథ నాక్కూడా సరిగా తెలియదు..కానీ ఆ రెడ్డి పెళ్ళామే అంట చేసినట్టు న అనుమానం..." అంది . దానికి ఆచారి..." అది చేస్తే మాత్రం..ఇది పండుకుంటాడా...పది మందికి పాఠాలు చెప్పేదే ఇలా చదువు సంధ్య లేని వాడి పక్కలో కూలికితే...ఇంకా దాన్ని ఎవడు గౌరవిస్తాడు...." అన్నాడు చనువుగా. ఆమె అత్త ని ఆలా అది..ఇది అనడం లావణ్య కి బాగా కైపు ఏకించింది. ఇలా పచ్చిగా మాటలు అయన నోటా వినడం తిమ్మిరిగా అనిపించింది లావణ్య కి. ఇంకా వినాలని ఆయనని రెచ్చగొడుతూ.." అయిన...ఆ పనికి చదువు అవసరమా...కులం అవసరమా.."అంది సాగదీస్తూ. అపుడు ఆచారి గారు " అంతేలే..రెడ్డి పిలవడమే గొప్ప అనుకోని ఉంటది మీ అత్త...మన ఇళ్లలో ఆడవాళ్లంత నిగ్రహం గ ఉండలేరు వీళ్ళు.."అన్నాడు. మన అని వరస కలుపుకోవడం తో లావణ్య కి ఇంకా చనువు వచ్చింది. "మరి..మీరు ఒక చూపు చూస్తారా..లేక రెడ్డి ఎంగిలి చేసాడు అని వద్దనుకుంటారా.."అంది ఊరిస్తూ. "ఎంత మంది ఎంగిలి చేరిన..దాని రుచే వేరు..దానెమ్మ...ఒక్కసారి అనుభవిస్తే చాలు...జన్మకి "'అన్నాడు కింద పెదవి కొరుక్కుంటూ.
"అవునా..అయితే వెళ్లి రెడ్డి దగ్గర పర్మిషన్ తీసుకోండి..ఇపుడు ఆమె వల్ల ఉంపుడుగత్తె " అంది లావణ్య పెద్దగా నవ్వుతు. "చ..ఆ లంజ కొడుకు పర్మిషన్ నాకెందుకు..నువ్వు ఇచ్చావుగా..అది చాలు...నే సహాయం ఈ జన్మ కి మర్చిపోలేను..అంటూ లావణ్య చేతులు పట్టుకునాడు. "భలేవారే..పెద్దవారు..మీరు న చేతులు పట్టుకోవడం ఏంటి..."అని చేతులు వదిలించుకుంది లావణ్య. ."ఏకు ఎలాంటి సహాయం కావాలన్నా నాకు చెప్పు "అన్నాడు ఆచారి గారు కృతజ్ఞతగా. అపుడు లావణ్య " రేపు బాషా ని ఒకసారి రమ్మనండి..మాట్లాడాలి.. కొత్త జాకెట్ కూడా ఇవ్వాలి కొట్టడానికి"అంది లావణ్య. "తప్పకుండ..ఈ రోజు ఊరు వెళ్ళగానే వాడికి చెప్పి పంపిస్తా...కానీ నువ్వు మారె ఇంట పల్చటి జాకెట్ వేసుకోకు..మీ అత్త కి వెయ్...నాటు కోడి పెట్టలాగ పిటా పిటా లాడిపోద్ది " అన్నాడు ఆచేరి గారు.అందుకు లావణ్య.."అంటే..నాకు బాగాలేదు"అంది బుంగ మూతి పెట్టుకొని. "ఆలా అని కాదు లావణ్య...మన ఆడోల్లు ఇలాంటివి వేసుకోకూడదు..వాళ్ళకి వెయ్యాలి...మనం ఏది చేసిన నాలుగు గోడల మధ్య చేయాలి..."అన్నాడు చిన్నగా. అపుడు లావణ్య.."ఆలా అయితే సరే...ఇంకా నను ఇలా చూడ్డానికి ఇబంది పడుతున్నారేమో అని భయపడ్డ "అంది గట్టిగ గాలి పేల్చి వదులుతూ. దానికి ఆచారి.."ఇబంది కాకపోతే ఏంటి మరి......నోటి దగ్గర పులిహోర దప్పళం పెట్టి నోరు కొట్టేసినట్టు..ఈ పవిట అడ్డం వేసుకుంటే ఎలా" అని దగ్గరకి వాసి ఒక వేలితో కుడి వైపు పవిట లేపి చూసాడు చొరవగా. ఆమె ఏమి అన్నాడు అన్న ధైర్యం తో. పల్చటి జాకెట్ లో నుండి రూపాయి బిళ్ళ అంట ఉన్న బుడిపె చమన ఛాయా రంగులో దర్శనం ఇచ్చింది. లావణ్య సిగ్గు పడి చెయ్యి నెట్టేసింది. మల్లి చెయ్యి వేయబోగా "ఇప్పటి దాక అతని అడిగారు...ఇపుడు నేను కావాలా..వరసలు పోతాయి పంతులు గారు"అంది నవ్వుతు. వెంటనే ఆచారి గారు సర్దుకొని.."నిజమే..తప్పు చేసిన ..ఒక పద్దతి ఉండాలి...సరేలే..రేపు బాషాని పంపుట..జాగ్రత్త" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.
ఆచారి గారిని చూడగానే బాషా సైకిల్ దిగి నమస్కారం చేసాడు వినయం గ. "ఎం బాషా బాగున్నావా...బడి లో మీ పిల్లలు చదువుతున్నారా" అని అడిగాడు ఆచారి. "లేదు అయ్యగారు..టీచరమ్మ కి బ్లౌజ్ కుట్టే పని మీద వచ్చాను..." అన్నాడు బాషా. ఆ మాట వినగానే ఆచారికి మళ్ళా ఒకసారి ఆరాటం మొదలయింది. "ఓహో..అవునా..సరే బాషా..నాకు కూడా ఒక చొక్కా కుట్టే పని ఉంది...పద..నీతో వస్తా...కొలతలు తీసుకుందువు గని" అన్నాడు. "ఆయూ..పంతులుగారు..మీరు రావడం ఎందుకు..సాయంత్రం నేనే వచ్చి మీ కొలతలు తీసుకుంటా" అన్నాడు బాషా వినయం గ. " ఎం కాదులే బాషా..మల్లి నీకు శ్రమ ఎందుకు...నువ్వు పద..నేను వస్తున్నా" అని నీరు గ బాషా ఇంటికి వెళ్ళాడు. ఇంటి బటయ అరుగు మీద బాషా మిషన్ పెట్టుకొని కొడుతుంటాడు. ఇంటికి వెళ్ళగానే బాషా "అయ్యా..మీకు కుర్చీ తెస్తా ఉండదనుండి.." అని లోపలి వెళ్ళాడు తన చేతిలో కవర్ అక్కడ పెట్టి. బాషా ల వెళ్ళగానే ఆచారి గారు ఆ కవర్ తీసుకొని గబా గబా దానిలోకి చెయ్యి పెట్టి జాకెట్ ని బయటకి తీసాడు. అది జాకెట్ గుడ్డ . అది చూసి మల్లి లోపలి పెట్టి జాకెట్ తియ్యబోగా బాషా హాట్ తీసుకొని బయటకి వచ్చాడు. వెంటనే ఆ కవర్ అక్కడ పెట్టేసి కుర్చీలో కూర్చున్నాడు ఆచారి గారు. బాషా కొలతలు తీసుకున్నాడు. అయిపోయాక ఆచారిగారు అక్కడ కూర్చున్నారు. అయన ఆలా కురహువడం బాషా కి కొత్తగా అనిపించింది. అయన ముందు కూర్చుని కుట్టడం కొంచం ఇబ్బంది అనిపించింది. ఎందుకంటే ఆచారి గారి రాక కోసం చాల మంది ఎదురు చూస్తూ ఉంటారు. కానీ అయన వెళ్ళరు. అలాంటిది ఏ రోజు పిలవకుండానే వచ్చి కూర్చోవడం కొంచం సంతోషం గ అనిపించింది బాషా కి. " బాషా..టీచరమ్మ ఉండేది టౌన్ లో కదా..మరి నే డాగర కుటించుకోవడం ఏంటి" అన్నాడు ఆశ్చర్యం గ ఆచారి గారి.
దానికి బాషా "మాడం గారికి నేను సరిగ్గా కొడతానని నమ్మకం అంది..మాడం వె కాదు..వాళ్ళ కోడలి గారివి కూడా నాకే ఇస్తారు.." అన్నాడు కొంచం గర్వం గ. "అవునా..వెరీ గుడ్... ఆ పేరు నిలబెట్టుకో..ఇంతకీ ఏ రోజు ఎవరు జాకెట్ కుడుతున్నావ్...టీచరమ్మ డా..వాళ్ళ కోడలిదా" అన్నాడు ఆచారి గారు. ఆచారి గారు ఆలా జాకెట్ గురించి పదే పదే అడగడం బాషా కి కొంచం గ అనిపించింది. "మాడం గారిదే అంది...కోడలిగారిది అయితే ..నేను వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి కొలతలు తీసుకోవాలి" అన్నాడు బాషా. "అంటే...టీచర్ కి కూడా కొలతలు నువ్వే తీసుకుంటావా.." అన్నాడు అనుమానం గ ఆచారి గారు. "మొదటి జాకెట్ కుట్టే టపుడు తీసుకున్న అంది...ఇపుడు ఆది జాకెట్ ఇస్తారు మాడం గారు" అన్నాడు బాషా. ఒక మగ వాడి తో కొలతలు తెపించుకోవడం అనేది ఆచారి గారికి ఇంతవరకు వినలేదు. కానీ టౌన్ లలోకిది మాములే అని ఆయనకి తెలియదు. "అయినా..నీకు కొలతలు ఎలా ఇంచిది బాషా...ఆలా ఇవ్వరు కదా...ఆడవాళ్ళూ.." అన్నాడు విషయాన్నీ పొడిగిస్తూ. " టీచర్ ఆలా అడిగినపుడు నాకు కూడా ఇబ్బంది అనిపించి అయ్యా..కానీ వాళ్ళ టౌన్ లో టైలర్ కూడా అలాగే తీసుకుంటారని మాడం గారు చెప్పారు...అపుడు తీసుకున్న" అన్నాడు బాషా. "ఆబో..చాల గొప్ప టైలర్ వి అయితే నువ్వు...ఏదీ...నువ్వు కుట్టిన బ్లౌజ్ చూపించు..చూద్దాం"అని బాషా ని ప్రత్సాహించాడు ఆచారి గారు. బాషా సంతో శం గ కవర్ లో ఉన్న నిర్మలమ్మ బ్లౌజ్ ని బయటకి తీసి ఆచారి గారికి చూపించారు. ఏదీ...ఇలా ఇవ్వుము..నే పని తనం చూస్తా...అని దాన్ని అందుకున్నాడు ఆచారి గారు. మెత్తగా ఉంది జాకెట్. కుర్ర వాళ్లకు వేసుకునే ల ఉంది అది. జాకెట్ ఉబ్బుల దగ్గర కొంచం పెద్దగానే ఉంది. ఆ రోజు నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ఇంట్లో చుసిన బ్లౌజ్ ఇదో కాదో అర్ధం కాలేదు ఆయనకి. దాన్ని అక్కడ పెట్టేసి బయలుదేరాడు. కానీ బాషా కి బాగా అనుమానం పెరిగిపోయింది ఆచారి గారి మీద.
సాయంత్రం బడి అయిపోయే సమయానికి బడి దగ్గరకి చేరుకున్నాడు ఆచారి గారు. అపుడే నిర్మలమ్మ హ్యాండ్ బాగ్ సర్దుకుంటూ ఉంది బయలు దేరాడు. ఆచారి గారిని చూడగానే సంతోషం గ లేచి ఎదురు వెళ్లి నమస్కారం చెప్పి బడి లోకి ఆహ్వానించి కుర్చీ ఇచ్చింది. నిజం చెప్పాలంటే ..ఆచారి గారు నిర్మలమ్మ ని ఎపుడు సరిగా పాటించుకోలేదు. ఆమెని సరిగ్గా చూడలేదు కూడా. మొదటి సరి ఆమెని దగ్గరగా పరీక్ష గ చూసే అవకాశం వచ్చింది. వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లినపుడు కూడా అంట అవకాశం రాలేదు. ఆ రోజు నిర్మలమ్మ పూల చీర కట్టుకొని,ఎర్ర రంగు జాకెట్ వేసుకొని ఉంది. సిల్క్ చీర లో ఉండటం వాళ్ళ ఆమె వయసు పెద్దగా కనిపించడం లేదు. జాకెట్ బాడీ కి పెయింట్ వేసినట్టు బిర్రుగా అతుక్కొని ఉంది. జబ్బలు దగ్గర కొవ్వు పేరుకొని గుండ్రం గ కన్పిస్తున్నాయి .ఆ భుజాల కిందుగా జాకెట్ మడతలు పడి చంకలోకి దారితీసుకున్నాయి. చంక దగ్గర చుట్టూ చెమట పట్టి ఉంది. అప్పటికే చాల సార్లు పట్టి ఆరిపోయినట్టు ఉన్నాయి మరకలు. అవి చూడగానే ఆచారి గారికి కామం తలకి ఎక్కేసింది. నిర్మలమ్మ తలా లో అక్కడ అక్కడ కొంచం తెల్ల వెంట్రుకలు కనిపిస్తున్నాయి. కానీ మొహం చుస్తే అసలు వయసు తెలియదు. కొంచం నలుపు అయినా ప్రకాశవంతం అయినా మొహం. నిండుగా ఉండే చెక్కిళ్ళు. కింద పెదవి కొంచం లావుగా ఉంది. చాలా సెక్సీ ఉంది ఆ పెదవి. " ఏంటి సర్..ఇలా వచ్చారు...ఏదన్న పని మీద వచ్చారా" అంది నిర్మలమ్మ నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదిస్తూ. "ఎం లేదు నిర్మల గారు...పని మీద వెళ్తూ మిమ్మల్ని ఒకసారి పలకరించి పోదామని వచ్చాను" అన్నాడు ఆచారి గారు. అయన ఆలా అనేసరికి నిర్మలమ్మ కి చాల అనడం కలిగింది. "థాంక్స్ అండి.." అండి కృతజ్ఞతగా. " ఒక్క నిమిషం సార్...కిటికీ క్లోజ్ చేసి వస్తాను..మళ్ళా వర్షం పడితే నీళ్లు లోపలి వచ్చేస్తాయి" అని చెప్పి లేచి వెళ్లి ఎదురుగ ఉన్న కిటికీ వేసి పైన గడి పెటింది. ఆ సమయం లో గడి పెట్టడానికి చెయ్యి పైకి ఎత్తడం తో చెమట తో తడిచిన జాకెట్ దర్శనం ఇచ్చింది ఆచారి గారికి. చంక భాగం బాగా బిర్రుగా ఉంది. అంటే అక్కడ బాగా కొవ్వు ఉంది ని అర్ధం అయింది ఆచారి గారికి. కిటికీ లో నుండి వచ్చిన గాలి ఆమె శరీర పరిమళాన్ని ఆచారి ముక్కు కి కొంచం అందించింది. కమ్మటి సేంట్ వాసనా. మధ్యలో మత్తుగా చెమట వాసనా..ప్రాణం లాగేసినట్టు అనిపించింది ఆచారి గారికి. " నిర్మలమ్మ గారు...మీరు ఏ సేంట్ వాడతారు..చాల బాగుంది పరిమళం" అన్నాడు ఆచారి గారు. వెంటనే నిర్మలమ్మ తన బాగ్ లో నుండి బాటిల్ బయటకి తీసి చూపించింది. "మీకు కావాలి అంటే తీసుకోండి సార్,..మా ఇంట్లో ఇంకా ఉన్నాయి" అండి నిర్మలమ్మ ఉత్సాహం గ. "కానీ అది ఆడవాళ్ళ సేంట్ అనుకుంట..మగ వాళ్ళు వాడితే బాగోదు అనుకుంట...అయినా ఏ వయసులో నాకు ఎందుకు మాడం..ఉరికే అడిగా" అన్నాడు నవ్వుతు. అయన ఆలా అనడం తో మళ్ళీ అడగడం పద్దతి కాదు అనిపించి బాగ్ లో పెట్టుకుంది నిర్మలమ్మ.
"సార్ బస్సు వచ్చే టైం అయింది...బయలుదేరుదామా" అండి నిర్మలమ్మ వినయం గ వాచ్ చూస్తూ. వెంటనే ఆచారి గారు అయన తలా ని రెండు చేతులతో పట్టుకొని "అబా..నొప్పి...ఆ ..."అంటూ అరవగానే నిర్మలమ్మ ఆందోళనగా లేచి అయన దగ్గర కి వచ్చి "ఏమైంది సార్" అండి అయన తలా పట్టుకొని. నిజం గానే తలా కొంచం వేడిగా ఉంది కానీ అది తలా నొప్పి వచ్చిన నొప్పి కాదు అని నిర్మలమ్మకి తెలియదు. "ాబ...తట్టుకోలేకపోతున్న..జండూబామ్ ఉంటె కొంచం ఇస్తారా.."అన్నాడు ఆచారి బాధ నటిస్తూ. వెంటనే నిర్మలమ్మ తన బాగ్ లో ఉన్న జండూ బాం తీసి ఆయనకి ఇస్తే బాగుండదు అనిపించి తానే అయన కణతలకి రాయసాగింది. ఆమె అంట దగ్గరగా ఉండటం తో ఆమె జెక్ట్ నుండి వస్తున్న వాసనా ఇంకా బాగా తెలుస్తోంది ఆచారి గారికి. ఆ వాసనకి అయన వశం తప్పి పోతున్నాడు. ఆ సమయం లో నిర్మలమ్మ ఆయనకి ఒక దేవత లాగా కనిపించింది. రంభ...ఊర్వశి..మేనకా అందరు కలిస్తే ఏర్పడ్డ కామ శిల్పం ల అనిపించింది నిర్మలమ్మ . నిజం గానే నిర్మలమ్మ ని చుస్తే ఎవరికీ అయినా మూడ్ వస్తుంది. ఆమె శరీర భాష ఆలా ఉంటుంది. అలాంటిది ఆ వయసులో ఆచారి గారికి ఇంకా పిచ్చెక్కి పోతుంది. ఆ అవకాశం వదులుకుంటే మళ్ళీ రాదు అని ఆచారి గారికి అర్ధం అయింది. ఇంకా నొప్పి నటిస్తూ ఆమె భుజం మీదకి ఒరిగాడు. నిర్మలమ్మ కి కొంచం ఆందోళన కలిగింది. ఆయనకి ఎమన్నా అవుతుందేమో అని. భుజం మీద ఒరిగిన ఆచారి గారు ఆమె చంక దగ్గర ముక్కు పెట్టి గట్టిగా గాలి పీల్చాడు. ముక్కు లో నుండి ఉపిరి తిత్తులోకి పాకింది ఆ ఘాటు వాసనా. ఏ జన్మ కి ఇది చాలు అనిపించింది.
కానీ అంతకన్నా ఎక్కువ చేస్తే మొదటికే మోసం వస్తుంది అని అనిపించి ...ఇప్పటికి ఇది చాలు..అని సర్దుకున్నాడు ఆచారి గారు. నిర్మలమ్మ కూడా ఏ విషయాన్నయి పాటించుకోలేదు. పెద్దవాడు..పాపం ఆరోగ్యం బాగోలేదు అని అనుకుంది.
ఇంట్లో లావణ్య ఒక్కటే ఉంది. ఈ కొత్త పరిచయాలు, కొత్త రుచులు అలవాటు పడ్డాక మనసు కుదురుగా ఉండటం లేదు. ఎపుడు అవే ఆలోచనలు వస్తున్నాయి . ఇంట్లో ఒక్కటే ఉండటం వాళ్ళ బాగా బోర్ ఫీలవుతూ ఉంది తనకి. అందరు ఉదయం జాబ్స్ కి వెళ్ళిపోతే మల్ల సాయంత్రం దాక ఎవరు రారు. ఇంట్లో పని మనిషి ఇల్లు తుడుస్తూ లావణ్య దగ్గరకి వచ్చి " అమ్మగారు..మీరు ఏమి అనుకోను అంటే ఒక విషయం అడుగుతా" అంది మెల్లగా. పనిమనిషి సీత తో లావణ్య కొంచం చనువుగా ఉంటుంది. సీత వయసు ౨౮ దాక ఉంటాయి. లావణ్య కన్నా ఒక 2 ఏళ్ళు చిన్న. పని మనిషి అయినా ఆమెను లావణ్య చాల బాగా చూసుకుంటూ ఉంటుంది. సీత కి కూడా లావణ్య అంటే చాల ఇష్టం. "ఏంటి..సీతమ్మ..అదును..న డాగర మొహమాటం ఏముంది" అంది లావణ్య. " ఎం లేదు అమ్మ..మొన్న అత్తమ్మ గారి బట్టలు ఉతుకుతు ఉంటె..లంగా కి జాకెట్ కి బాగా మరకలు పట్టి ఉన్నాయి...ఒక జాకెట్ కి అయితే రంధ్రాలు కూడా ఉన్నాయి" అంది సిగ్గు గ నవ్వుతు సీత. లావణ్య కి ఏమి తెలియనట్టుగా నటిస్తూ" మరకలా..ఎం మరకలు..అయినా మాసిన బట్టలకి మరకలు ఉంటాయి కదా" అంది అనుమానం గ చూస్తూ సీత వైపు. "అంటే..... అమ్మా...అవి....." అని నసగా సాగింది సీత. లావణ్య కి విషయం తెలు కాబట్టి కొంచం నవ్వు వచ్చింది. కానీ బయట పడకుండా సీతని ఆట పట్టిద్దామని అనుకోని " ఏంటి..సీత...నే నసుగుడు...విషయం చెప్తే చెప్పు..లేకుంటే లేదు" అంది ముభావం గ. " అది కాదమ్మా..అవి మొగాళ్ళ మరకలు..అట్టలు కట్టి ఉన్నాయి...పెద్ద పెద్ద చారికలు.."అంది తలా దించుకొని కొంచం భయం తో. రెడ్డి బ్రోస్ కార్చుడు గుర్తు వచ్చి లావణ్య వళ్ళు వేడెక్కింది. అది లోపలే దాచుకుంటూ .." అవి మాములే కదా..నీకు ఆ అనుమానం ఏంటి" అంది . " అంటే..అమ్మా..ఈ వయసులో సార్ కి ఆలా రాదు..అది కచ్చితం గా కుర్రవయసులో ఉన్న వాళ్ళకే ఆలా వస్తది..మా అయన దగ్గర చూసా.. అందుకే అనుమానం వచ్చింది..మీరు అర్ధం చేసుకుంటారు అని చెప్తున్నా..మల్లి టీచర్ తో అనవద్దు" అంది బతిమాలినట్టు. అపుడు లావణ్య " అవునా..అయితే..ఈ విషయం మన మధ్యలోనే ఉంచుటలే..నాకు తెలియదు..ఇపుడే చెప్పావు కదా..చూద్దాం...అవునూ...మీ అయన కూడా అలాగే కరుస్తాడా.."అంది అమాయకం గా. అపుడు సీత సిగ్గుతో తలా దించుకొని " ఆబో..వాడు భలే మొరటు అమ్మా..వాడిని తట్టుకోవడం మాములు ఆడదాని వాళ్ళ కాదు ...
రాక్షసుడు.."అంది . "అవునా..ఎం చేస్తాడు ఏంటి అంతలాగా"అంది లావణ్య ఇష్టం గా. అపుడు సీత అక్కడే కింద కూర్చుని "రాత్రి పూత కనీసం 3 సార్లు అయినా చేయాల్సిందే..ఓపిక లేదురా మగాడా అంటే ఇనడుకదా...పైగా ఇంగ్లీసు సినిమాల్లో లాగా సియాలంటాడు....వాడు కూడా ఒకసారి న జాకెట్ కి రంధ్రాలు చేసాడు...టీచర్ జాకెట్ చూడగానే నాకు అదే గుర్తు వచ్చింది....జాకెట్ ఇప్పకూడదు అంట....పైనుండే పలు తాగాలంటే..అందుకే ఆలా బొక్కలు పెట్టాడు...పైగా జాకెట్ బిర్రుగా ఉండాలంట..ఆలా ఉంటె వాడికి వెర్రెక్కిపోద్ది " అంది వాళ్ళ ఆయనని తలచుకుంటూ. ఇలాంటి మాటల కోసమే లావణ్య ఎదురు చూస్తూ ఉంది. వినగానే పిచ్చెక్కింది లావణ్య కి. అదే సమయం లో అత్త రంకు సీత కి తెలిసింది అన్న కొంచం భయం కూడా వేసింది. అవేమి పైకి కనపడకుండా.." సరే సీత..నాకు పని ఉంది..నువ్వు ఇంటికి వెళ్లినాక సుబ్బయ్య ని కూరగాయలు తీసుకొని రమ్మను" అని చెప్పి వంట గది లోకి వెళ్లిపోయింది. సుబ్బయ్య అంటే సీత మొగుడు. సీత వెళ్లిన కాసేపటికి సుబ్బయ్య కూరగాయలు తీసుకొని వచ్చాడు. " అమ్మా గారు..కూరగాయలు తెచ్చానండి.." అని అరిచాడు హాల్ లో నుండి. "ఆ సుబ్బయ్య..నీకోసమే ఎదురు చూస్తున్నా...అక్కడే ఉండు..చీర మార్చుకుంటున్న " అని చెపింది లావణ్య. నిజానికి లావణ్య చీర లోనే ఉంది. కానీ సుబ్బయ్య ని గమనించాలని ఆలా చెప్పి తలుపు సందులో నుండి సుబ్బయ్యని గమనించ సాగింది. వాయు సరే అమ్మా అని చెప్పి మెల్లగా పిల్లి లాగా తలుపు దగ్గరకి వచ్చి పిల్లి లాగా వంగి చూడసాగాడు. "అమ్మా సుబ్బయ్య..నువ్వు మాములోడివి కాదురా" అనుకోని సడన్ గా తలుపు తీసింది లావణ్య. ఆ దెబ్బకి ఎగిరి పడ్డాడు సుబ్బయ్య. ఏమాత్రం ఊహించలేదు వాడు. దెబ్బకి నుదురు అంట చెమట పట్టేసింది వాడికి. ఈరోజుతో జీవితం నాశనం అని నిర్ణయించుకున్నాడు. చేతులు వణకసాగాయి వాడికి. నల్లగా తుమ్మ మొద్దులా ఉంటాడు వాడు. అపుడు లావణ్య.." ఎరా..ఎం చేస్తున్నావ్ తలుపు దగ్గర..ఆ " అంటూ గద్దించేసరికి వాడికి ఇక ఏడుపు ఒక్కటే తక్కువ. అమ్మగారు నన్ను క్షమించండి అంటూ లావణ్య కాళ్ళ మీద పడ్డాడు. అపుడు లావణ్య కాళ్ళు వెనక్కి తీసుకొని పైకి లెమ్మని చెపింది. " కామం అంతగా పటిందా నీకు..మరి అంట కోవ్వెఎక్కనీకు వంటికి.."అంది కోపంగా . అంతటితో ఒరుకోకుండా "అంట పోటుగాడివా నువ్వు.."అంటూ వచ్చి వాడి లుంగీ లాగేసింది. ఊహించని పనికి సుబ్బయ్యకి మైండ్ పనిచేయడం మానేసింది. ఏ రోజు వాడి చావు అని ఫిక్స్ అయిపోయాడు. కానీ ఆ సమయం లో కూడా వాడి పాత కట్ డ్రాయెర్ దగ్గర గుడారం లాగా లేచి ఉండటం చూసి లావణ్య ఆశ్చర్యపోయింది. వాడు నిజం గా భయపడటం లేదు తనకి అర్ధం అయింది. ఎందుకంటే భయపడే వాడికి ఆలా లేవదు అని తనకి తెలుసు. కాకపోతే వాడు నటిస్తున్నాడు అని అర్ధం అయింది. "రేయ్..తియ్యరా డ్రాయేర్ ...." అని దగ్గరకి వచ్చి చూపుడు వేలితో వాడి బ్రాయెర్ ని కిందకి నెట్టింది. టంగుమని లేచి ఉంది వాడి గునపం. దాదాపు 12 అంగుళాల పొడవు ఉన్నట్టు ఉంది. నరాలు తేలి ఉన్నాయి. నల్లగా నిగ నిగ లాడుతోంది. దాని చుట్టూ పొడ లాగా పెరిగి ఉన్నాయి వెంట్రుకలు. బయటకి రాగానే ఒక రకమైన మదపు వాసనా ఆ రూమ్ నిండా వచ్చింది. " నే సంగతి ఇలా కాదురా..ఉండు సీత కి చెప్తా " అని ఫోన్ తీసుకోబోయింది./23
వెంటనే వాడు పెద్దగా ఏడుస్తూ లావణ్య కాళ్ళ మీద పడడం తో ,ఇంట కన్నా ఎక్కువ హెస్తే బాగుండదు అనుకోని ఫోన్ పాకాన పెటింది లావణ్య. వెంటనే వాడు బయటకి వెళ్ళిపోయాడు వేగం గ. లావణ్య కి నవ్వు వచ్చింది. కానీ వాడి గూటం చుస్తే గుటకలు పడుతున్నాయి లావణ్య కి. అసలు అలంటి సైజు ఒకటి ఉంటుంది అని తనకి తెలియదు. సీతమ్మ అదృష్టానికి కొంచం కుళ్లు కుంది. ఆ తరవాత ఒక రెండు రోజుల తరవాత మల్లి సీత ని కదిలించింది లావణ్య. "ఏంటే..సీత.. ఏమంటున్నాడు మీ అయన...నిద్ర పొనిస్తున్నాడా"అంది కవ్విస్తూ. "లేదు అమ్మగారు...ఏ రెండు రోజుల నుండి..వాడు ఎందుకో నలతగా ఉన్నాడు...అసలు దగ్గరకి తీసుకోవడం లేదు...పెందలాడే పాడుకుంటున్నాడు"అంది కొంచం దిగులుగా. అంట లోనే తేరుకొని "ఇంతకీ అత్తమ్మ గారి సంగతి ఏమైనా తేలిందా" అంది కుతూహలంగా, లావణ్య డాగర ఉన్న చనువుతో. " అబ్బా ..నీకు మా అత్తగారి మీద పడిందేంటే..."అంది లావణ్య నవ్వుతూ." అది కాదు అమ్మగారు..మీకు ఒక విషయం చెప్పనా..ఏ కులం లో వాళ్ళకి ఈ వయసులో కోరికలు ఎక్కువగా ఉంటాయంట...మన లాగా కాదు"అంది కళ్ళు పెద్దవి చేసుకొని. "నీకు ఎవరు చెప్పారు"అంది లావణ్య . మా అయన సెప్పాడు అంది. అపుడు లావణ్య " మీ ఇద్దరి మధ్యలో మా అత్త టాపిక్ ఎందుకు వచ్చింది అసలు"అంది ఆరా తెస్తున్నటుగా. అపుడు సీత సిగ్గు పడుతూ" వాడికి వాళ్లంటే భలే పిచ్చి..ఒకసారి అయినా వాళ్ళని ఎక్కాలి అని అంతో ఉంటాడు"అంది .సీత వాళ్ళది కమ్మ కులం. అందుకే లావణ్య కొంచం క్లోజ్ గ ఉంతుంది. " మరి ఎక్కడా" అంది కళ్ళు ఎగరేస్తూ లావణ్య. " ఏమో అమ్మా..తెలీదు...ఎక్కినా..చెప్తాడా"అంది చీపురు తో ఊడుస్తూ ."సరే గని...నువ్వు వెళ్లక సుబ్బాయాని ఓ కసారిరమ్మను "అంది లావణ్య. సీత వెళ్లిన ఒక గంటకి సుబ్బయ్య వచ్చాడు. వచ్చి తలా దించుకొని లావణ్య ముందు నిలబడ్డాడు.
ఆ రోజు కొంచం శుభ్రం గానే ఉన్నాడు. లావణ్య వాడు వచ్చే ముందే తన బ్రా ని అక్కడ కుర్చీ మీద వేసి ఉంచింది.వాడు రాగానే తాను లేచి మల్లి వస్తా అని లోపలి వీలుంది. వెంటనే వాడు ఆ బ్రా ని చేతో తాడిమడం తలుపు సందులో నుండి గమనించింది. ఆ బ్రా ఉబ్బులని వాడు నిమిరి మల్లి సైలెంట్ గ నిల్చున్నాడు. వాడిలో చాల కామం ఉంది అని అర్ధం అయింది తనకి./24
ఇంకా అంతకన్నా ఎక్కువ చేస్తే ఆమెకి అనుమానం వస్తుందేమో అనుకున్న ఆచారి గారు లేచి నిలబడి బయటకి వచ్చేసారు. కానీ ఆచారి గారి గుండె వేగం పెరిగిపోయింది. ఇలాంటి అవకాశం వస్తుంది అని ఎపుడు ఊహించలేదు అయన. ఒక ఆడదాని వాసన లో ఇంత మైకం ఉంటుంది అని మొదటిసారి తెలుసుకున్నాడు. ఆ అనుభూతి ఆయనని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేయసాగింది. వాళ్ళు అంట వేడిగా అనిపిస్తోంది. ఆ అదురుపాటు టోన్ సైకిల్ తీసుకొని బయలుదేరాడు. నిర్మలమ్మ కూడా చేతికి అయినా జాఞడుబామ్ ని కాసుకొని బస్సు టైం కావడం తో వడి వడి గ అడుగులు వేసుకుంటూ బట్ స్టాప్ వైపు వెలింది.
ఇంటికివెళ్ళిన ఆచారి గారు పెరట్లో ఉన్న బావి దగ్గరకి వెళ్లి చల్లటి నీళ్లు కుమ్మరించుకున్నాడు. మడి బట్టలు అక్కడే వదిలివేసాడు. ఆ సమయం లో కులం గుర్తుకి రావడం లేదు ఆయనకి. ఒక ఆడదానితో అనుభవం అంట రుచిగా ఉంటుంది అని అర్ధం అయింది. కులం కన్నా ఆడదాని లో ఉండే వగరు,పొగరు చాల ముఖ్యం అని ఆ రోజు అర్ధం అయింది ఆచారి గారికి. అంట చల్లటి నీళ్లు పోసుకుంటున్న,అయన దండం నిలబడి ఉండడం అతనికే ఆశ్చర్యం కలిగించింది.
ఆ మరుసటి రోజు నిర్మలమ్మ కాలేజ్ దగ్గరకి వచ్చే సమయానికి బయలుదేరి టౌన్ కి వెళ్ళాడు. వాళ్ళ కోడలి దగ్గర నుండి నరుకొని రావాలన్నది ఆచారి గారి ఆలోచన. లావణ్య కి ఆచారి గారు అంటే చాల గౌరవం అని అతనికి తెలుసు. పైగా పెద్ద కులం కాబట్టి ఏదన్న అవకాశం వస్తుందేమో అన్న ఆశ. సరిగ్గా ఉదయం 10 గంటలకల్లా నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ఇంట్లో నుండి అందరు వెళ్లిపోయారు అని నిర్ణయించుకున్న తరువాత మెల్లగా వెళ్లి కాలింగ్ బెల్ నొక్కాడు. పని మనిషి వచ్చి తలుపు తీసి" ఎవరు కావాలంది" అని అడిగింది. "న పేరు చారి అమ్మా...టీచర్ గారిని కలవడానికి వచ్చాను" అనడు వినయం గ. "అమ్మా గారు బడి కి వెళ్లారు సార్...వాళ్ళ కోడలమ్మ గారు ఉన్నారు..ఉండండి..నేను పిలుస్తా" అని లోపలి వెళ్ళింది పనిపనిషి. కాసేపటికి లావణ్య పిల్లవాడిని ఎత్తుకొని వచ్చింది. ఆచారి గారిని చూడగానే సంతోషం తో "అయ్యూ..బయటే ఉన్నారేంటి సార్...లోపలి కి రండి" అంది బాబు ని పని మనిషికి ఇస్తూ. ఆచారి సంతో శం గ లోపలి వచ్చాడు. "సార్...కాఫీ ఇస్తాను...ఒక్క నిమిషం "అని లోపలి వెళ్లి ఒక 2 నిమిషాల తరవాత వచ్చి కూర్చుంది. " ఏంటి సార్..ఇలా వచ్చారు...అత్తయ్య గారితో ఏదన్న పని ఉండ" అంది లావణ్య. " ఎం లేదు అమ్మా..ఉదయాన్నే ఇక్కడ ఒక ముహూర్తం పెట్టె పని ఉంటె వచ్చాను..పని లో పని ఒకసారి కలిసి పోదామని వచ్చాను" అనడు అబద్దం అన్న భావన బయటకి కనబడనీయకుండా. "అయ్యో..మీరు ఎపుడు అయినా రావచ్చు సార్...మీరు మా ఇంటికి రావడం మా అదృష్టం..మీ రాకతో మా ఇల్లు పావనం అయింది"అని లావణ్య వినయం గ. ఈ లోగ పని మనిషి కాఫీ తీసుకొని వచ్చింది. ఆమె చేతి లో కాఫీ అందుకోగానే పని మనిషి బయటకి వెళ్ళిపోయింది. లావణ్య వెళ్లి తలుపు వేసి వచ్చి కూర్చుంది. ఆచారి గారు కఫ చప్పరిస్తూ " అత్తయ్య గారిది ఏ ఊరు" అని అడిగాడు. వెంటనే లావణ్య " పక్క నే ఉన్న పాలెం..." అంది. అపుడు ఆచారి గారు కొంచం చొరవ తీసుకొని " నువ్వు ఏమి అనుకోకపోతే ఒక విషయం అడుగుతాను..." అనడు కొంచం ముందుకి వంగి. " అయో..ఆలా ఎందుకు అనుకుంటాను సార్...అడగండి" అంది నవ్వుతు. " మీ అత్తయ్యగారు...ఆ రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో ఉండటం చాల సార్లు నేను చూసా...నేనే కాదు..ఆ టైలర్ బాషా,వాచ్మాన్ రంగ గాడికి కూడా తెలుసు..వాళ్ళు ఒరలో ఆమె గురించి చులకనగా...వెటకారం గ మాట్లాడుతున్నారు..అత్తయ్య ని కొంచం జాగ్రత్తగా ఉండమని చూపు " అనడు మెల్లగా. అయన ఆలా చెప్పడం తో లావణ్య గుండెలో రాయి పడ్డట్టు అయింది. ఎవరికీ తెలియకుండా సరదాగా జరిగిపోతుంది అనుకున్న విషయం ఈ రోజు ఒరలో వేరే వాళ్ళకి కూడా తెలిసింది అన్న ఆలోచన ఆమెకి కొంచం టెన్షన్ కలిగించింది. . వెంటనే సర్దుకొని "మధ్యాన్నం భోజనపు లెక్కలు చూడడానికి వల్లే పిలుస్తారంట సార్..పెద్దవాళ్ళు పిలిచినప్పుడు వెళ్లకపోతే బాగుండదు అని తాను వెళ్తుంది..అంట కన్నా ఎం లేదు.." అనింది నిర్భయం గ. " అదేలేమ్మా..ఆమె మంచిదే..కానీ ఉర్లో వాళ్ళు ఎలా ఉంటారో నీకు తెలుసు కదా..అందులోను కులం తక్కువ వాళ్ళు అంటే పల్లె టూర్లలో ఇంకా అదే భావన ఉంది...మన అనుకోని చెప్పను...మనసులో పెట్టుకో "అనడు పెద్ద రికం గ. లావణ్య మొహం లో ఉన్న ఆందోళన ని గమనించాడు ఆచారి గారు. అదే అదునుగా భావించి ఆమె పక్కన కూర్చున్నాడు. ఆమె భుజం మీద చెయ్యి వేసి" భయపడకమ్మా..నేను ఉన్నకదా..న మాట కాదనే వాడు ఎవడు లేదు ఉరిలో...కాకపోతే ముందు జాగ్రత్తగా చెప్తున్నా "అనడు అనునయిస్తున్నట్టు. తన భుజం మీద చెయ్యి వేసిన తండ్రి వయసు ఉన్న వాడు కావడం తో లావణ్య కి అది మామూలుగానే అనిపించింది. కానీ లావణ్య జబ్బ నునుపుదనం ఆచారి గారికి స్పష్టం అర్ధం అవుతూ ఉంది. చెయ్యి తీస్తూ..వీపు మీదుగా తగిలించాడు. గట్టిగా పలకలు దేరి ఉంది వీపు. జివ్వు మంది ఆచారి గారికి. " అయినా ఈ వయసులో కూడా ఆమె ఆలా రెడీ అవడం అవసరమా..చెప్పు..ఆలా రెడీ అయితే ఎవరన్నా సంసారులు అనుకుంటారా...పట్నం లో అయితే ఎవరు పటించుకోరు కానీ...పల్లెటూరిలో అది కరెక్ట్ కాదు కదా" అంటుండగా....లావణ్య అందుకొని.." అత్తయ్య గారు మామూలుగానే ఉంటారు కదా సార్...ఆలా కూడా ఉండకూడదా..." అంది కళ్ళు పెద్దవి చేసుకొని. వెంటనే ఆచారి గారు ఆ పక్కనే మడత పెట్టి ఉన్న జాకెట్ అందుకొని " చూడమ్మా..ఈ జాకెట్ చూడు..ఎంత పల్చగా ఉందొ..వీపు అంత కిందకి కోసి ఉంది...ముందు వైపు చూడు..." అంటుండగా..లావణ్య "ఆయా సార్....అది న జాకెట్..అత్తయ్యది కాదు" అని సిగ్గు పడుతూ అయన చేతి లో ఉన్న ఆ జాకెట్ లాగేసింది."నీదా...న్నది అయితే సరేలే..ఏ వయసులో నువ్వు వేసుకోవచ్చు కానీ..ఆమెకూడా ఇలాంటివే వేసుకోవడం నేను చూసా..అవి కుట్టేది మన బాషా అంట కదా..వాడు కూడా చులకనగా మాట్లాడటం నేను విన్నా.." అన్నాడు. "కానీ..ఇలాంటివి నువ్వు వేసుకోవడం నేను ఎపుడు చూడలేదు...నువ్వు తెల్లగా ఉంటావు కాబట్టి..బాగుంటాయిలే."అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతు. అప్పటిదాకా లావణ్య ఆయనని తండ్రి సమానుడిగా భవిస్తూ వచ్చింది. కానీ అయన మనస్తత్వం అర్ధం అవసాగింది. చెప్పేది శ్రీరంగ నేతులు..దూరేది దొమ్మరి గుడిసెలు అన్న సామెత గుర్తు వచ్చి కిసుక్కున నవింది. "ఆయా..ఎందుకమ్మాయ్.....ఆలా నవ్వావ్...సరేలే..నేను బయలుదేరుతున్న..ఆ జాకెట్ ఏ రోజు వేసుకుంటావో చెప్పు..వచ్చి మీ ఇంటి ముందు బిచ్చగాడిలా నిలబడి చూస్తా.."అన్నాడు నవ్వుతు. ఆ మాట దెబ్బకి లావణ్య కి ఎక్కడో తగిలింది. అంట వయసు ఉన్న ఆయాన కూడా తనని ఆలా చూడాలనుకోవడం ఆమెకి ఎదో కొత్తగా అనిపించింది. ఇంట వరకు అయన ఆలా ఆలోచిస్తాడని ఆమెకి తెలియదు. ఆ వయసు వాళ్ళు అంటే తాను ఎపుడు చాలా గౌరవం గ భావించేది. కానీ వాళ్లలో కూడా ఇలాంటి ఆలోచనలు ఉంటాయని మొదటిసారి ప్రత్యక్షంగా చూస్తూ ఉంది. వెంటనే తేరుకొని " మీ లాంటి పెద్ద వాళ్ళని ఆలా నిలబెట్టడం నాకు భావ్యం కాదులే పంతులు గారు..ఒక్క రెండు నిముషాలు కూర్చోండి..చూసి వెల్దురు గాని.."అంది నవ్వుతు. అది కాలో,నిజమో ఆచారి గారికి అర్ధం కాలేదు. దేనికోసమో
వెతుకుతుంటే..ఇంకేదో తగిలినట్టు అనిపించింది. . "నిజం గణ.."అన్నాడు నొసలు పెద్దవి చేసుకొని. అయన మొహం లో ఆ ఫీలింగ్ చూడగానే పాపం అనిపించింది లావణ్య కి. పోనీలే..పెద్ద వాడు కదా...కోరిక తీర్చేస్తే పోయేదేముంది అనుకోని...బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది. ఆచారి గారి గుండె దడ పెరగ సాగింది. కాసేపట్లో అంట పల్చటి జాకెట్ లో లావణ్య ని..అంట సులభం గ చూడబోతున్న అనే ఫీలింగ్ ఆయనని పిచ్చి వాడిని చేయసాగింది.
కాసేపటికి ఊహించినట్టుగానే దేవత లాగా లావణ్య ప్రత్యక్షమైనది. ఆ పల్చటి జాకెట్ లో నుండి దాదాపు ఆమె శరీరం పూర్తిగా కనపడసాగింది. కనకాంబరం రంగు రవిక అది. జబ్బలు తెల్లగా మెరుస్తూ కనిపిస్తున్నాయి. పవిట అడ్డం ఉండటం వల్ల ముందు భాగం కనిపించడం లేదు. ఆచారి గారికి స్వర్గలోకం ముందు నిలబడ్డ భావన. కానీ లావణ్య కి కొంచం కూడా ఇబ్బంది గ లేకుండా...అయన దగ్గర ని లబడి చీర సర్దుకుంటూ.."కోరిక తీరిందా..సార్" అంది నవ్వుతు." తీరడం కాదు..లావణ్యా...స్వర్గ లోకపు సుందరి అంటే ఇలాగె ఉంటుందేమో..."అన్నాడు తన్మయత్వం తో చూస్తూ. ఆ చూపుల్లో కసి ని పసిగట్టడానికి లావణ్య కి ఏంటో సమయం పట్టలేదు. ఆచారి గారు ఇంకా కసి గ చూస్తూ.."పల్లెటూరులో మీ అత్తయ్యగారు...పట్నం లో మీరు...మగవాళ్ళని బతకానిచ్చేలా లేరు.."అన్నాడు కొంటెగా చూస్తూ. అపుడు లావణ్య అందుకొని.."మీ పంతులు గార్లు...చూడ్డానికి నిష్ఠగా కనబడతారు కానీ..మీకు ఆ పిచ్చి బాగా ఎక్కువని విన్నా...మిగతా విషయాల్లో కులపట్టింపులు చేయిస్తారు కానీ..ఇక్కడి దాక వస్తే..అన్ని ఒకటే అని అర్ధం చేకుంటారు..మహానుభావులు.."అంది కొంటెగా కళ్ళు ఎగరేస్తూ. " మీ వాలకం చూస్తూ ఉంటె..ఎవరికో ముహూర్తం పెట్టడానికి వాచినట్టు లేరు..నాకు..మా అత్త కి పెట్టడానికి వచ్చినట్టున్నారు...ముహూర్తం.."అంది పక పకా నవ్వుతు. ఆ మాటకి ఆచారి గారు సిగ్గు తో తలా దించుకొని అవును నట్టు తలా ఊపాడు. " ఆబో..ఆచారి గారి చూపు మా అత్త మీద పడ్డట్టు ఉండే...ఏంటి కతా..."అంది ఇంకా రెచ్చగొడుతూ. " ఎం చెప్పమంటావ్ లావణ్య..మీ అత్త శరీర సుగంధం పీల్చిన ఈ ముక్కు న మాట వినడం లేదు..."అని నిజాయితీ గ వాపుకోవడం తో లావణ్య కి నమ్మకం కుదిరింది. "ఎం సుగంధం..చెమట వాసనా.."అంది నవ్వుతు. " అది చెమట కాదు...అమృతం...నీకు అభ్యన్తరం లేకపోతె..నిన్న వేసుకొని విప్పి ఉంటుంది కదా...అదికాని ఉతకాకపోతే ఒక్కసారి ఇస్తావా...జాకెట్..మీ అత్త గారిది" అందు బతిమాలినట్టు. వెంటనే అత్త రూమ్ లోకి వెళ్లి ఒక జక్కెట్ తెచ్చింది. అది సిల్క్ జక్కెట్ కావడం తో డ్రై క్లయినింగ్ కి పంపడానికి ఉంది. అది చూడగానే ఆచారి గారు అమాంతం లాక్కుని చంక ద గర ముక్కు పెట్టి గట్టిగ పీల్చి.."మహా ప్రభో....చచ్చిపోతున్నాను తండ్రి..."అని మత్తుగా మూలిగాడు.
ఆ కసిని కళ్లారా చుసిన లావణ్య కి అయన మీద పాపం అనిపించింది. ఎందుకంటే అక్షరం ముక్క రాణి రెడ్డి వల్లే ఆమె అత్త ని పాచి పచ్చిగా అనుభవిస్తుంటే ఆమె కళ్లారా చూసింది. అలాంటపుడు ఏంటో జ్ఞానం ఉన్న ..పండితుడు అయిన ఈ బ్రాహ్మణోత్తముడి దగ్గర బయట పడితే తప్పేముంది అని అనిపించింది మనసుకి. " పంతులు గారు..మీ దగ్గర దాచేదేముంది..ఆ అన్న దమ్ములు ఇద్దరు మా అత్తయ్య ని పూర్తిగా వాడుకుంటున్నారు...కానీ నేను మీతో అన్నట్టు మన మధ్యనే ఉండాలి...మీరు చెప్పారని న నమ్మకం" అంది . అపుడు ఆచారి" వాడుకున్నారా..ఎలా విప్పుకుంది మీ అత్త.." అందు కుతూహలం గ. అపుడు లావణ్య "మొత్తం కథ నాక్కూడా సరిగా తెలియదు..కానీ ఆ రెడ్డి పెళ్ళామే అంట చేసినట్టు న అనుమానం..." అంది . దానికి ఆచారి..." అది చేస్తే మాత్రం..ఇది పండుకుంటాడా...పది మందికి పాఠాలు చెప్పేదే ఇలా చదువు సంధ్య లేని వాడి పక్కలో కూలికితే...ఇంకా దాన్ని ఎవడు గౌరవిస్తాడు...." అన్నాడు చనువుగా. ఆమె అత్త ని ఆలా అది..ఇది అనడం లావణ్య కి బాగా కైపు ఏకించింది. ఇలా పచ్చిగా మాటలు అయన నోటా వినడం తిమ్మిరిగా అనిపించింది లావణ్య కి. ఇంకా వినాలని ఆయనని రెచ్చగొడుతూ.." అయిన...ఆ పనికి చదువు అవసరమా...కులం అవసరమా.."అంది సాగదీస్తూ. అపుడు ఆచారి గారు " అంతేలే..రెడ్డి పిలవడమే గొప్ప అనుకోని ఉంటది మీ అత్త...మన ఇళ్లలో ఆడవాళ్లంత నిగ్రహం గ ఉండలేరు వీళ్ళు.."అన్నాడు. మన అని వరస కలుపుకోవడం తో లావణ్య కి ఇంకా చనువు వచ్చింది. "మరి..మీరు ఒక చూపు చూస్తారా..లేక రెడ్డి ఎంగిలి చేసాడు అని వద్దనుకుంటారా.."అంది ఊరిస్తూ. "ఎంత మంది ఎంగిలి చేరిన..దాని రుచే వేరు..దానెమ్మ...ఒక్కసారి అనుభవిస్తే చాలు...జన్మకి "'అన్నాడు కింద పెదవి కొరుక్కుంటూ.
"అవునా..అయితే వెళ్లి రెడ్డి దగ్గర పర్మిషన్ తీసుకోండి..ఇపుడు ఆమె వల్ల ఉంపుడుగత్తె " అంది లావణ్య పెద్దగా నవ్వుతు. "చ..ఆ లంజ కొడుకు పర్మిషన్ నాకెందుకు..నువ్వు ఇచ్చావుగా..అది చాలు...నే సహాయం ఈ జన్మ కి మర్చిపోలేను..అంటూ లావణ్య చేతులు పట్టుకునాడు. "భలేవారే..పెద్దవారు..మీరు న చేతులు పట్టుకోవడం ఏంటి..."అని చేతులు వదిలించుకుంది లావణ్య. ."ఏకు ఎలాంటి సహాయం కావాలన్నా నాకు చెప్పు "అన్నాడు ఆచారి గారు కృతజ్ఞతగా. అపుడు లావణ్య " రేపు బాషా ని ఒకసారి రమ్మనండి..మాట్లాడాలి.. కొత్త జాకెట్ కూడా ఇవ్వాలి కొట్టడానికి"అంది లావణ్య. "తప్పకుండ..ఈ రోజు ఊరు వెళ్ళగానే వాడికి చెప్పి పంపిస్తా...కానీ నువ్వు మారె ఇంట పల్చటి జాకెట్ వేసుకోకు..మీ అత్త కి వెయ్...నాటు కోడి పెట్టలాగ పిటా పిటా లాడిపోద్ది " అన్నాడు ఆచేరి గారు.అందుకు లావణ్య.."అంటే..నాకు బాగాలేదు"అంది బుంగ మూతి పెట్టుకొని. "ఆలా అని కాదు లావణ్య...మన ఆడోల్లు ఇలాంటివి వేసుకోకూడదు..వాళ్ళకి వెయ్యాలి...మనం ఏది చేసిన నాలుగు గోడల మధ్య చేయాలి..."అన్నాడు చిన్నగా. అపుడు లావణ్య.."ఆలా అయితే సరే...ఇంకా నను ఇలా చూడ్డానికి ఇబంది పడుతున్నారేమో అని భయపడ్డ "అంది గట్టిగ గాలి పేల్చి వదులుతూ. దానికి ఆచారి.."ఇబంది కాకపోతే ఏంటి మరి......నోటి దగ్గర పులిహోర దప్పళం పెట్టి నోరు కొట్టేసినట్టు..ఈ పవిట అడ్డం వేసుకుంటే ఎలా" అని దగ్గరకి వాసి ఒక వేలితో కుడి వైపు పవిట లేపి చూసాడు చొరవగా. ఆమె ఏమి అన్నాడు అన్న ధైర్యం తో. పల్చటి జాకెట్ లో నుండి రూపాయి బిళ్ళ అంట ఉన్న బుడిపె చమన ఛాయా రంగులో దర్శనం ఇచ్చింది. లావణ్య సిగ్గు పడి చెయ్యి నెట్టేసింది. మల్లి చెయ్యి వేయబోగా "ఇప్పటి దాక అతని అడిగారు...ఇపుడు నేను కావాలా..వరసలు పోతాయి పంతులు గారు"అంది నవ్వుతు. వెంటనే ఆచారి గారు సర్దుకొని.."నిజమే..తప్పు చేసిన ..ఒక పద్దతి ఉండాలి...సరేలే..రేపు బాషాని పంపుట..జాగ్రత్త" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.
