Adultery నిర్మలమ్మ కాపురము

లావణ్య ని దగ్గర ఉండి బస్సు ఎక్కించింది నిర్మలమ్మ,,సమయం దాదాపు 7 అయి మసక చీకట్లు కమ్ముకున్నాయి,,,నిర్మలమ్మ బాగా అలసి పోయి ఉండి,,వాళ్ళు అంట జిడ్డు గ అనిపించింది తనకి,,,బస్సు వెళ్ళగానే రత్నం ఇంటికి వేలింది,,,అప్పటికే రత్నం బయట పొయ్యి దగ్గర నీళ్లు బాగా కాగబెట్టి బకెట్ లో పోసి రెడీ గ ఉంచింది,,,అవి చూడగానే చాల సంతోషం అనిపించింది తనకి,,ఒక కొత్త టవల్ నిర్మలమ్మ కి ఇచ్చింది రత్నం,,,అపుడు మల్లి అడిగింది విషయం ఏంటో చెప్పమని,,,రత్నం ఏమి మాట్లాడకుండా చిన్న పిల్లలని నెట్టినట్టు ,నిర్మలమ్మ వెనక వీపు మీద చేతులు పెట్టి నెట్టుకుంటూ వెళ్లి బాత్ర్ రూమ్ లోకి మెల్లగా నెట్టి తలుపు వేసి బయట గడి పెట్టేసింది,,,,నిర్మలమ్మ కి అంట అయోమయం గ వుంది,,,కానీ ఎదో ఒక మూల ఎదో జరగబోతుందన్న ఎక్ససీట్మెంట్ కూడా ఉండి,,,,కాసేపు ఆ ఆలోచనలన్నీ పక్కన పెట్టి హాయిగా వేడి నీటి స్నానము తల స్నానం చేసి ,బట్టలు మార్చుకుంది,,,ఉదయం విప్పిన బట్టలని రత్నం ఉతికి పెట్టి ఉంచి తన దండెం మీద వేసి ఉంచింది అప్పటికే,,ఆమె తన బట్టలు ఉతకడం తో ఆమె మీద ప్రేమ పెరిగిపోయింది నిర్మలమ్మ కి,,, చీర కట్టుకొని తలకి టవల్ చుట్టుకొని బయటకి వచింది ,,,జుట్టు లోంచి నీటి చుక్కలు పడుతూ ఉండటం తో వేపు దగ్గర జాకెట్ కొంచం తడిచినట్టు అనిపించింది తనకి,,,అక్కడ ఉన్న టేబుల్ ఫ్యాన్ ఆన్ చేసి దాని ఎదురుగ కూర్చుని తల తుడుచుకోసాగింది,,,రత్నం వంట గాడి లోంచి ఆ దృశ్యం చూసింది,,,వెనక వీపు తడిచిన జాకెట్టు,,,ముందుకు వంగి జుట్టు కిందకి వేసి దాన్ని తుడుచుకుంటున్న నిర్మలమ్మ ని చూడగానే రత్నం కి మనసులో అసూయ కలిగింది,,,ఇంత కసి తో కూడిన అందం తనకి ఎలా వచ్చిందో అని బుగ్గలు నొక్కుకుంది,,,,తనకి తెలియకుండానే నిర్మలమ్మ తో ఒక అనుబంధం పెంచుకుంది రత్నం,,,ఒక్క కులం విషయం లో పట్టింపు తప్పితే ,ఇక ఏ విషయం లో కూడా నిర్మలమ్మ కి తిరుగులేదు అని అర్ధం అయింది రత్నం కి,,,

తల తుడుచుకోవడం అయిపోవడం తో జుట్టు మడిచి ముడి వేసుకుంది ,,,రత్నం దగ్గరకి వెళ్లి " రెడ్డి మావ లేడా,,,,ఎవరు కనబడటం లేదు"అంది రత్నం తో, అపుడు రత్నం నిర్మలమ్మ జబ్బ ని గట్టిగ వత్తి "ఎం నిర్మల,,,మా మావ మొడ్డ కనపడకపోతే నిమిషం కూడా ఆపుకునేలా లేవే"అంది నవ్వుతు,,,,నిర్మలమ్మ కొంచం ఇబ్బందిగా తలదించుకుని బయటకి వచ్చి కుర్చీలో కూర్చుంది,,,వెంటనే రత్నం కాఫీ కలుపుకొని వచ్చి నిర్మలమ్మ కి ఇచ్చి పక్కన కూర్చుంది,,,కోసిన్హామ్ సేపు అయ్యాక మెల్ల గ " నిర్మల,,ఈ రోజు మా మావ పుట్టిన రోజు,,," అనగానే నిర్మలమ్మ మొహం వెలిగిపోయింది,,,,"ఏ విషయం ముందే చూపొచ్చు కదా,,నేను ఇంకా టెన్షన్ తో చచ్చిపోయాను " అని రత్నం బుగ్గ చిన్నగా గిల్లి కాఫీ తాగసాగింది,,అపుడు రత్నం " నిర్మల,,అందుకని ఈ రోజు ఆయన్ని పూర్తిగా సంతోష పెట్టాలని అనుకున్న,,దానికి నీ సహాయం కావాలి,,," అనగానే నిర్మలమ్మ అందుకొని,,,"నేను కాదన్న,,దానికి నువ్వు ఇంత గుట్టు గ చెప్పాలా" అంది,,,అపుడు రత్నం "నిర్మల ,,అదికాదు,,,"అని నసుగుతూ " ఇపుడు భోజనానికి మన రెడ్డి మావ తో పాటు, నరసింహం కూడా వస్తాడు,,"అంది కొంచం భయం గ నిర్మలమ్మ ఎలా రియాక్ట్ అవుతుందో అర్ధం కాకా,,,వెంటనే నిర్మలా కప్పు కింద పెట్టేసి నిలబడి " రత్నం,,అసలు నువ్వు నన్ను ఎంత మంది దగ్గర పడుకోబెడతావ్,,,నాకు ఇలా చేయటం నచ్చలేదు,,,,అయినా రెడ్డిగారి వరకు నాకు ఆభ్యన్తరం లేదు,,,కానీ ఆ నరసింహం లాంటి వాడి దగ్గర కూడా పడుకుంటే నాకు రేపు ఉరిలో విలువ ఉంటుందా,,,వాడికి అసలే న మీద పీకల దాకా కోపం,,,నువ్వు ఇలా చేస్తావనుకోలేదు " అని కిటికీ దగ్గర కి వెళ్లి నిలబడింది,,బయటకి చూస్తూ,,,

నిర్మలమ్మ కి బాధ వేసింది అని రత్నం కి అర్ధం అయింది,,,ఇంత వరకు రత్నం అడిగింది ఏది నిర్మలమ్మ కాదనలేదు,,,,కానీ రత్నం మాత్రం ఎం చేస్తుంది,,,నరసింహం రత్నం మీద బాగా వత్తిడి తెస్తున్నాడు,,రోజూ,,,ఈ రోజు ఎలా అయినా వప్పించకపోతే రత్నం మొహం కూడా చూడను అని గట్టిగా వార్నింగ్ కూడా ఇచ్చాడు నరసింహం,,అందువల్ల రత్నం కి, నిర్మలమ్మ ని బాధపెట్టడం ఇష్టం లేకపోయినా తప్పనిసరి పరిస్థితి,,,

కాసేపటికి నిర్మలమ్మ కి చిన్న శబ్దం వినిపించగానే వెనక్కి తిరిగి చూసింది,,,రత్నం నిలబడి ఏడుస్తూ వుంది,,,ఆమె కళ్ళ వెంట నీళ్లు కారిపోతూ ఉన్నాయి,,,,రత్నం ని ఆలా చూడగానే నిర్మల్లమ్మ తట్టుకోలేకపోయింది,,,వెంటనే రత్నం ని గట్టిగా పట్టుకొని "ఏంటి రత్నం,,,నువ్వు ఏడుస్తావా,,,నిన్ను చూసి నేను ధైర్యం తెచుకుటూ ఉంటా,,కానీ నువ్వు ఏడవడం ఏంటి"అంది తన కళ్ళలో కూడా నీళ్లు తిరుగుతుండగా,,,అపుడు రత్నం ,ముక్కు చిదుకొని "నిర్మలా,,నీ దగ్గర ఒక విషయం దాచా,,ఆ నరసింహం కి నాకు రంకు వుంది,,,అది మీ రెడ్డి మావ కి తెలియదనే అనుకుంటున్న,,,బయట నన్ను చెల్లెమ్మ అని పిలుస్తాడు కాబట్టి ఎవరికీ అనుమానం లేదు,,,వాడు నువ్వు కావాలని నన్ను చాలా ఇబ్బంది పెట్టాడు,,,చివరికి బెదిరించాడు కూడా,,,తప్పని సరి అయి నిన్ను అడిగాను కానీ,,నాకు కూడా నిన్ను ఆలా చేయడం చాల బాధగా వుంది "అని నిర్మమ్మ భుజం మీద మొహం పెట్టి మళ్ళీ యేడవ సాగింది,,,,రత్నం ఏడుపుతో నిజాయితీ నిర్మల్లమ్మ ని కట్టి పడేసింది,,,

ఈ లోగ బయట సైకిల్ ఆపిన శబ్దం వినిపించింది,,,రత్నం ఏడుపు ఆపి మొహం తుడుచుకొని, నిర్మలమ్మ ని పక్క రూమ్ లోకి వెళ్ళమని సైగ చేసి బయటకి వెళ్ళింది,,,రెడ్డి ఒక్కడే వచ్చాడు,,,నరసింహం ఎక్కడ అని కళ్ళ తోనే అడిగింది రత్నం,," పక్క ఒరలో కొలుపులు ఉండటం తో అక్కడకి రమ్మని వాళ్ళ ఫ్రండ్ గొడవ చేసాడంట"అని చెప్పాడు రెడ్డి,, రత్నం గట్టిగా గాలి పీల్చుకుంది,,నిర్మలమ్మ ని బాధ పెట్టకుండా ఉండ బోతున్నందుకు,,,

రెడ్డి వచ్చి లోపల ఉన్న నులక మంచం మీద కూర్చున్నాడు,,,నిర్మలమ్మ ఉన్న విషయం రెడ్డి కి తెలియదు,,,వెంటనే రత్నం పెద్దగా "నిర్మలా,,,పొడుగు కావాలన్నావ్ గ,,ర బయటకి,,"అని అరిచిన్ది,,,తనని ఆట పట్టించడానికే రత్నం ఆలా చేస్తోందని అనుకున్నాడు రెడ్డి,,,కానీ ఊహించనట్టుగా నిర్మలమ్మ నవ్వుతు బయటకి వచ్చింది,,,తల స్నానం చేసి జుట్టు ని లూస్ గ ముడివేసి ,చాలా కసిగా అనిపించింది రెడ్డి కి,,,,ఉహించని ఈ షాక్ కి తబ్బిబ్బుయాడు రెడ్డి,,,నిర్మలమ్మ నేరుగా రెడ్డి దగ్గరకి వచ్చి ,చొక్కాలో చెయ్యి పెట్టింది,,,రెడ్డి చొక్కాకి లోపల జేబు ఉంటుంది,,అక్కడ చుట్ట ఉంచుకుంటాడు,,,నిర్మలమ్మ రెడ్డి కళ్ళలోకి అలాగే కసిగా చూస్తూ చుట్ట తీసుకుంది,,చెయ్యి బయటకి తెచ్చే సమయం లో రెడ్డి బుడిపేని గట్టిగా నలిపి వదిలింది,,రెడ్డి కి జివ్వుమంది,,,ఆ చుట్ట ని తన ముక్కు దగ్గర పెట్టుకొని గట్టిగా పీల్చి,,,ఒక చివరని తన పెదాల మధ్య పెట్టుకొని ఇంకో చివరని రెడ్డి పెదాలకి అందించింది,,,చుట్ట కనిపిస్తేనే ముక్కు మూసుకొని తల పక్కకి తిప్పుకునే నిర్మలమ్మ తనకి అంట కసిగా అందించటం తో రెడ్డి లుంగీ లేచింది,,,ఇదంతా తలుపుకి అనుకోని నవ్వుతు చూస్తూ వుంది రత్నం,,,నిర్మలమ్మ చుట్ట ఇచ్చాక అలాగే కళ్ళలోకి చూస్తూ,,,నడుము ఊపుకుంటూ,,,వంట గడి లోకివెలింది అగ్గి పెట్టె కోసం,,,వెళ్లి వచ్చి రెడ్డి ముంది నిలబడి,,"తీసుకో మావ,,,"అంది గుండె వైపు చూపిస్తూ,,,ఆమె చేతిలో అగ్గిపెట్టె లేకపోవడం తో రెడ్డి కి ఏమి అర్ధం కాలేదు,,,రత్నం కి కూడా అర్ధం కాలేదు,,,మళ్ళీ నిర్మలమ్మ గుండె వైపు చూపించింది,,రెడ్డి చెయ్యి తో పైట మీద తడిమాడు,,,జాకెట్ లో అగిపెట్టే వుంది,,,ఆ అగ్గిపెట్టె పక్కనే ,,,అప్పటికే బిర్ర బిగిసి ఉన్న బుడిపె కూడా గట్టిగా తగిలింది రెడ్డి వేళ్ళ కి,,,వెంటనే రెడ్డి మొరటుగా పైట లాగేసాడు,,,జాకెట్ పైకి దీర్ఘ చతురస్రాకారం లో పైకి తేలి కనిపిస్తోంది అగ్గిపెట్టె,,,దానివల్ల జాకెట్ టైట్ అయిపోయి,,మధ్య లో ఒక హుక్ దగ్గర గ్యాప్ వచ్చి లోయ కనిపిస్తుంది,,,వెంటనే రెడ్డి మీదకి లాక్కున్నాడు నిర్మలమ్మ ని,,,ఆమెని తన కులం తొడ మీద కుర్చోబెట్టుకొని ఆమె ఎడమ చేతిని తన మీద చుటూ వేసుకున్నాడు,,అపుడు ఆమె బాయలు తన మొహానికి దగ్గర్లో ఉన్నాయి,,బిరుసెక్కి,,,

వెంటనే ఎడమ చేత్తో జాకెట్ లోకి చెయ్యి పెట్టబోయాడు।।కానీ నిర్మలమ్మ చెయ్యి నెట్టేసింది,,,చెయ్యి పెట్టకుండా నోటి తో తీసుకోమని ఛాలెంజ్ చేసింది,,కసి గ కళ్ళు ఎగరేస్తూ,,,నిర్మలమ్మ ప్రవర్తన చూస్తూ ఉంటె,,రత్నం కి పీఛెక్కి పోతూ వుంది,,,ఒక మనిషి ఇంత రెచ్చగొట్టొచ్చా అని తనకి తెలుస్తూ వుంది,,ఎలా అయినా నిర్మలమ్మ పెద్ద జాణ అని అర్ధం అయింది రత్నం కి,,,

రెడ్డి వెంటనే నిర్మలమ్మ వీపు మీద చెయ్యి పెట్టి ముందుకి నెట్టాడు,,,అపుడు నిర్మలమ్మ బాయ ముందుకి పొడుచుకొని వచ్చి,,,అగ్గి పెట్టె బాగా కనిపిస్తునుండి రెడ్డి కి,,,వెంటనే పెదాలతో అగ్గి పెట్టె ని బయటకి వచ్చేలా నెట్టసాగాడు,,,ఆ సమయం లో రెడ్డి పెదాలకి చింత పిక్క లాంటి బుడిపె అడ్డు తగలసాగింది ,,,ఒక్క నిమిషం అగ్గి పెట్టె ని వదిలి జాకెట్ పైనుండే నిక్కీ ఉన్న బుడిపె ని పళ్ళ తో పట్టుకొని కసుక్కున కొరికి వదిలాడు లాఘవం గ,,,"అమ్మ,,,"అని మత్తుగా అరిచింది నిర్మలమ్మ,,,,అపుడు రత్నం నవ్వి,,"ఎం నిర్మలా,,మీ అమ్మ దగ్గర తగిన పాలు గుర్తొచ్చాయా మావ దెబ్బకి,,," అంది,,,దానికి నిర్మలమ్మ " నీ మొగుడి దెబ్బకి చిన్నపుడు తాగిన ఉగ్గు పలు కూడా బయటకి వచ్చేలా ఉన్నాయి,,," అంది మత్తుగా నవ్వుతు,,,అపుడు రత్నం " ఎం,,నీ మొగుడు తగినపుడు గుర్తురాలేదా ఆ"అంది,,,దానికి నిర్మలమ్మ " ఏమో అపుడు అర్ధం కాలేదు,,,మీ అయన నాలుక తగలగానే ,,తోక తొక్కిన తాచు పాములాగా లేస్తోంది నా బుడిపె"అంది రెడ్డి బట్ట తలని నిమురుతూ,,,ఈ లోగ అగ్గిపెట్టె బయటకి తీసాడు రెడ్డి,,,వెంటనే నిర్మలమ్మ అది అందుకొని చుట్ట అంటించింది,,,రెడ్డి గట్టిగా పీల్చి,,తల పక్కకి తిప్పి గుప్పున వదిలాడు పొగ,,,వెంటనే నిర్మలమ్మ రెడ్డి తలని తన వైపు తిప్పుకొని తన తాళి బొట్టు ని రెడ్డి నోటికి అందించింది,,,రెడ్డి రెండు బిళ్ళలని నోటిలోకి తీసుకొని చుబకం సాగాడు,,,వెంటనే నిర్మలమ్మ మెలికలు తిరుగుతూ రెడ్డి మొహాన్ని తన గుండెల కేసి రుద్దుకోసాగింది,,ఈ దృశ్యం చూస్తున్న రత్నం లో వేడి మొదలయింది,,,తట్టుకోవడం తన వల్ల అనిపించలేదు,,,,నేరుగా వచ్చి కింద కూర్చొని రెడ్డి లుంగీ చెంగుని పక్కకి వేసింది,,అప్పటికే నిగిడి ఉన్న నల్ల తుమ్మ మొద్దు లాంటి మొడ్డ చివరలో తడిగా మెరుస్తూ కనిపించింది,,,రత్నం ఆబగా దాన్ని నోటికి తీసుకోబోగా ,,చటుక్కున నిర్మంలమ్మ వంగి నోటికి తీసేసుకుంది,,,,అంటా వేగం గ ఎలా తీసుకుందో,,రత్నం కి అర్ధం కాలేదు,,,నిర్మలమ్మ దాన్ని నోటి నిండా తీసుకొని ,,తృప్తి గ పీల్చుతూ వదిలింది,,,,ఆ సమయం లో నిర్మలమ్మ నోట్లో కి కొంచం రసం వెళ్ళింది,,,దాన్ని చప్పరితు మింగింది,,,

బస్ చాలా రష్ గా ఉండటం తో లావణ్య కి కూర్చోడానికి సీటు దొరకలేదు. చేసేది ఏమీ లేక పోవడంతో లేడీస్ సీట్ దగ్గర ఇరుక్కుని నిలబడి ఉన్న లావణ్య భుజం మీద ఒక చెయ్యి పడడంతో వెనక్కి తిరిగి చూసింది

వెనక్కి తిరిగి చూసి ఒక్కసారిగా ఆశ్చర్యపోయింది. కారణం ఏమిటంటే ఆ బస్సులో సరోజ ఉంది . ఒకసారి లావణ్య చెవి దగ్గర చిన్నగా " ఏం పిల్ల ఒక్కదానివే బస్సు లో ఉన్నావు.. మీ అత్త ఏది... ఇంకా రెడ్డి బావ కాడ ఉందా... అయినా బావ అంత సులభంగా వదలడు" అంది గుస గుస గ. లావణ్య కి ఏం చెప్పాలో అర్థం కాలేదు. అసలు అక్కడ సరోజ కనిపిస్తుందని ఊహించలేదు. చాలా ఇబ్బందిగా అనిపించింది. కొంచెం మాట గా నవ్వి ఊరుకుంది. కానీ సరోజ ఊరుకోకుండా కూర్చుందును రా అన్నట్టు లావణ్య చేయి పట్టుకొని వెనక్కి లాగింది. అది లావణ్య కి నచ్చలేదు. సరోజ కూర్చుని ఉన్న సీట్లో అప్పటికే ఇద్దరు కుర్రాళ్ళు కూడా ఉన్నారు. ఇద్దరి వయసు 25 లోపే ఉంటుంది, చూడ్డానికి పల్లెలో వాళ్ళ లాగా ఉన్నారు, జుట్టు బాగా పెంచుకుని , చొక్కా గుండీలు సగం వరకు పెట్టకపోవడంతో వాళ్లు వేసుకున్న రంగు బనియన్లు మాసిపోయి బయటికి కనిపిస్తూ చూడడానికి బేల్దారి పనులు చేసుకునే వాళ్ళు లా ఉన్నారు

వాళ్ళ ఇద్దరి మధ్య ఇరుక్కుని కూర్చుని ఉన్న" సరోజ తనని ఎందుకు తెలుస్తుందో అర్థం కాలేదు. అప్పుడు సరోజ లేచి నిలబడి లావణ్య చేయి పట్టుకొని కొంచెం చొరవగా వెనక్కి లాగుతూ " రావమ్మా రంగ సాని... బెట్టు చేసింది చాలు కానీ.." అంటూ తన సీట్ లో నుండి బయటకు వచ్చి , లావణ్య ని బలవంతంగా వారిద్దరి మధ్య కూర్చోబెట్టింది. కూర్చోబెట్టిన తరువాత సీట్ మధ్యలోకి వచ్చి లావణ్య వైపు తిరిగి ముందు సీటు వెనకవైపు ఆనుకొని లావణ్య భుజాల మీద చేతులు వేసి " ఆ... ఇప్పుడు చెప్పు... ఎక్కడికి పోతున్నావ్... అత్త కు తగ్గ కోడలా..." అంది కుతూహలంగా భుజాల ఒత్తి చనువుగా. అప్పటికే లావణ్య సీటు పెద్దగా ఉండటంతో మధ్యలో ఉన్న ప్లేస్ సరిపోలేదు. ఆమె కాళ్ళకి పక్క కుర్రాళ్ళ కాళ్లు రాసుకుంటున్నాయి. వాళ్ల దగ్గర కొంచెం చెమట వాసన కూడా వస్తుంది. దానికితోడు సరోజా భుజాలు పట్టి ఊపడంతో ఏదో బంధించిన ఫీలింగ్ కలిగింది లావణ్యకు. కానీ ఏమీ చేయలేని పరిస్థితి. లావణ్య మొహంలో ఇబ్బంది గమనించిన సరోజా " ఇది రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో ఉన్న నులక మంచం కాదు ... ఆరేసు కొని కూర్చోవడానికి... పల్లె వెలుగు బస్సు.... ఇక్కడ నువ్వు పత్తిత్తు వేషాలు వెయ్య మా క" అంది కొంచెం పెద్దగా. ఆ బస్సు శబ్దంలో మిగతా వాళ్లకు వినిపించకపోయినా మన పక్కన ఉన్న కుర్రాళ్లకు వినిపించింది. వాళ్ళిద్దరూ సరోజ మొహంలోకి చూసి వెకిలిగా చిన్నగా నవ్వారు. లావణ్య నేరుగా వాళ్ళ మొహం లోకి చూడకపోయినా" ఆ విషయం తనకి అర్థం అయింది. సరోజకు ఎలాగో పరువు లేదని తెలుసు. తనని సరిగ్గా మేనేజ్ చేయలేక పోతే తన పరువు కూడా తీస్తుంది అనిపించింది. ఇంకా సైలెంట్ గా ఉండడం మంచిది కాదు అనిపించింది. దానికి తోడు ఆ బస్సులో తనకు తెలిసిన వాళ్ళు ఎవరూ లేరు. తను మళ్లీ ఆ బస్సు ఎక్కి అవకాశం లేదు కాబట్టి , కొంచెం బిడియం పోయి ధైర్యం వచ్చింది. అప్పుడు సరోజ తో " ఇంటికి పోతున్న సరోజ... అత్తయ్య కాలేజ్లో పని ఉందని అక్కడే ఉంది.." అని చెప్పి sarojini సమాధానపరచాలి చూసింది . దానికి సరోజ " అరేయ్ శీనుగా.. విన్నావా.... టీచర్ అమ్మ ఆడనే ఉందంట.." అంది కొంచెం వెటకారంగా. అత్తయ్య టీచర్ అని తనకు ఎలా తెలిసిందో లావణ్య కి అర్థం కాలేదు. అప్పుడు సరోజా పెద్దగా నవ్వి " మా శీను గాడు ఆ బడిలో కొన్నిరోజులు చదివాడు లే.... వాడికి మీ అత్త తెలుసు... కానీ నువ్వేం భయపడక... వాడికి పంతులమ్మ లాగానే తెలుసు...." అని చెప్పేసరికి లావణ్య గుండెల నిండా గాలి పీల్చుకొని వదిలింది. ఈలోగా పక్క ఊరు స్టాప్ రావడంతో పక్క సీటు ఖాళీ అయ్యింది. కానీ ఇంతలో లావణ్యకి ఇంకొక షాక్ తగిలేలా టైలర్ భాషా బస్సు ఎక్కాడు.. ఎక్కి ఆ సీట్లో కూర్చున్నాడు. అతను రావాలి అని గమనించలేదు. sarojini చూసి నవ్వి కన్ను కొట్టాడు. సరోజ ఊరందరికీ తెలిసిన సంగతి లావణ్య కి అర్థమైంది. భాషా కూర్చోగానే పక్క సీట్ లో సరోజ వెళ్ళి కూర్చుంది. భాష తొడమీద గిచ్చుతూ నవ్వుతూ ఏదో మాట్లాడ సాగింది. ఇంతలో భాష లావణ్యను గమనించాడు. ఆశ్చర్యపోతూ "మేడం మీరు ఎక్కడున్నారు ఏంటి "అని అడిగాడు. లావణ్య కొంచెం ధైర్యం వచ్చి సీట్లోంచి లేచి నిలబడింది. అప్పుడు భార్య సరోజ తో .... లేచి నిలబడి మని చెప్పాడు. లావణ్యతో మేడంగారు మీరు కూర్చోండి అని చెప్పాడు. సరోజ భాష బుగ్గ గిల్లుతూ " ఏం.. నా మీద మొహం మొత్తిం దా.." అంటూ లేచి నిలబడే లావణ్య కి సీటు ఇచ్చింది. ఆ సీటు కొంచెం విశాలంగా ఉండటంతో... లావణ్య కి ఊపిరి ఆడినట్టు అనిపించింది.... అప్పటికే భార్యతో కొంచెం పరిచయం ఉండడం వల్ల.... కొంత భరోసా కూడా అనిపించింది. లావణ్య అలా తన పక్కన కూర్చోవడంతో భాష కూడా చాలా సంతోషంగా అనిపించింది. . " ఏంటి భాషా బస్సు ఏ ఊర్లో ఎక్కావు" అని లావణ్య అడగడంతో దానికి భాష" ఇక్కడ ఒక ఆమె జాకెట్లు కుట్టడం మేడం అది ఇచ్చి వచ్చాను" అని చెప్పి మీరు బస్సులో వెళ్తున్నా రూ ఏంటి అని అడిగాడు ఆశ్చర్యంగా. అప్పుడు లావణ్య "ఏం లేదు భాష అత్తయ్యకు బడిలో పని ఉంది ... ఇంట్లో బాబు ఏడుస్తున్నాడు అంట అందుకే నేను త్వరగా వెళ్లాల్సి వచ్చింది.... కారు రావడానికి లేట్ అవుతుంది... అందుకే తప్పనిసరిగా బస్సు ఎక్కాను... ఇప్పటిదాకా చాలా ఇబ్బంది అనిపించింది... నువ్వు వచ్చాక నాకు కొంచెం ధైర్యం వచ్చింది" అని చెప్పడంతో భాషకి గర్వంగా అనిపించింది. " కానీ టీచర్ గారు రాత్రిపూట ఆ బడి దగ్గర ఉండడం ... ప్రమాదం కదా మేడం.." అని అన్నాడు భాష ఏమీ తెలియనట్టు. ఎందుకంటే నిర్మలమ్మ కి. రెడ్డికి పరిచయం ఉందని భాషకి తెలుసు. ఆ విషయం లావణ్య కి తెలుసు అని భాషా కి తెలియదు. అలాగే భాషా కి తెలుసు అని లావణ్య కి తెలియదు. అందుకని " మా బడి పక్కన ఒక ఆంటీ ఉన్నారు భాష... రాత్రికి వాళ్ళ దగ్గర ఉంటాను అని చెప్పింది అత్తయ్య" పంది లావణ్య. భాషా కి విషయం అర్ధమయ్యి చిన్నగా నవ్వుకున్నాడు . అప్పటికీ మసక చీకటి పడసాగింది. ఇంకా ఎంతసేపు పడుతుంది భాష అని అడిగింది ఎలా ఉంది. ఇంకో

గంటన్నర పడుతుంది మేడం అని చెప్పాడు భాష . నిజానికి భాషకి ఎంత లేటు అయితే అంత బాగుండు అనిపిస్తుంది. ఎందుకంటే తనకి మళ్ళీ జీవితంలో దొరకని అవకాశం ఇది. కనీసం తన పక్కన కూర్చునే అవకాశం వచ్చినందుకు సంతోషంతో ఉన్నాడు.

లావణ్య కి కూడా ఆ ప్రయాణం కొత్తగా అనిపించింది. తను ఎక్కడికి వెళ్ళినా కార్లో వెళ్తుంది. కార్ డ్రైవర్ ఉంటాడు కాబట్టి కనీసం ఎవరికి ఫోన్ చేయడానికి కూడా వీలు ఉండదు. అలాంటిది ఈ రోజు ఒక బస్సులో భాషతో ప్రయాణం చేస్తూ ఉండటం థ్రిల్లింగ్ గా అనిపించింది. భాష కి ఏం మాట్లాడాలో అర్థం కాక సైలెంట్గా కూర్చున్నాడు. అతను అలా కూర్చోవడంతో లావణ్యకి అతడిని ఆట పట్టించాలని అనిపించింది. ఇంతకుముందు ఒకసారి కొలతలు తీసుకోవడానికి తన ఇంటికి వచ్చినప్పుడు ఆట పట్టించిన విషయం గుర్తొచ్చింది. వెంటనే "భాష... ఈ మధ్య ఏమన్నా కొత్తరకం జాకెట్లు కొడుతున్నావా" నేను అడిగింది మాట కలుపుతూ. దానికి భాష "పల్లెటూళ్లో కొత్త రకం మోడల్స్ ఎవరు అడగరు మేడం" అని చెప్పాడు. అప్పుడు లావణ్య" అంటే నీ ప్రయోగాలన్నీ నా మీద, మా అత్తయ్య మీద చేస్తున్నావన్నమాట అనింది ఉడికిస్తూ . భాష కి ఏం చెప్పాలో అర్థం కాక చిన్నగా నవ్వి ఊరుకున్నాడు. భాష మొహమాటం చూసి లావణ్య ముచ్చటేసింది. అప్పుడు వెంటనే భాష మా అత్త జాకెట్ లో కొన్ని పాడైపోయాయి... సరి చేయగలరా అని అడిగింది. తప్పకుండా చేస్తాను మేడం కానీ ఎలా పాడైపోయా yo చెప్తారా అని అడిగాడు. దానికి లావణ్య సిగ్గు పడుతూ అది నేను చెప్పలేను భాష అంది. భాషా కి అర్థం కాలేదు. "అదేంటి మేడం అలా అంటున్నారు.... ఏం సర్ చేయాలో చెప్తే చేస్తాను కదా" అన్నాడు. అప్పుడు లావణ్య "నీకు ఎలా చెప్పాలో అర్థం కావట్లేదు భాష" అంది. అప్పుడు భాష చొరవ తీసుకుని "అలా కాదు మేడం జనరల్గా జాకెట్లు chestu దగ్గర కానీ చేతులు దగ్గర కానీ బిర్రు అవుతూ ఉంటాయి. ఆ దేశంతో అడుగుతున్నా". ... అని అన్నాడు. అప్పుడు లావణ్య కొంచెం ధైర్యం తెచ్చుకుని "నీ దగ్గర దాచే దేముంది భాష... ఒక రెండు జాకెట్లకి గుండెల మీద రంధ్రాలు పడి ఉన్నాయి... అదే రంగు గుడ్డ వేసి వాటిని కవర్ చేయాలి.." అని ధైర్యంగా చెప్పేసింది. అడిగాను గానే భాషా కొంచెం సిగ్గు పడ్డాడు. అదే సమయంలో తన అంగం గట్టి పడటం జరిగింది. ఆ టాపిక్ ని ఎలాగైనా పొడిగించాలని భావిస్తూ.." అయినా అక్కడ రంధ్రాలు పడటం ఏంటి మేడం "అని అడిగాడు. అప్పుడు లావణ్య చిలిపిగా మా భాష మా మావయ్య కి... అలా ఇష్టమేమో... అది నేను అడగలేను కదా" అంది భాష ని రెచ్చగొడుతూ. ఆ సమయంలో భాష ఒంటి నుంచి వేడిగాలి రావడం తనకు అర్థం అయింది. భాష బాగా టెంప్ట్య్యాడని లావణ్య కి తెలిసిపోయింది. ఒక రకంగా చెప్పాలంటే లావణ్య కూడా అలాగే ఉంది. మసక చీకటి, పల్లె వెలుగు బస్సు., కొత్తరకం ప్రయాణం చాలా థ్రిల్ గా అనిపించసాగింది ఆమెకు. అది రెడ్డి పనేమో అని భాషా గా అనిపించింది. కానీ నిర్మలమ్మ జాకెట్ కి రంధ్రాలు వేసింది లావణ్య అని భాష తెలీదు. పోయినసారి రెడ్డితో నిర్మలమ్మ కి తాళి కట్టించి నప్పుడు లావణ్య కత్తెరతో కత్తిరించింది. అప్పుడు రెడ్డి తప్పకుండా చేస్తాను మేడం మరి ఎప్పుడు ఇస్తారు జాకెట్లు అని అడిగాడు వెంటనే లావణ్య హ్యాండ్ బ్యాగ్ లో ఉన్న జాకెట్ కి బయటకు తీసింది. రెడ్డి వాళ్ల దగ్గర నుంచి బయలుదేరేటప్పుడు నిర్మలమ్మ లావణ్య తో జాకెట్టు తీసుకెళ్ళమని చెప్పింది. భాష జాకెట్టు చేతిలోకి తీసుకున్నాడు. కానీ బస్సు లో చీకటిగా ఉండడంతో ఎలా చూడాలి అర్థం కాలేదు. అప్పుడు లావణ్య భాష వేలు తీసుకుని జాకెట్టు రంధ్రం దగ్గర పెట్టి చూపించింది. ఆ రంధ్రం లోకి భాషా చూపుడువేలు దూరిపోయింది. ఒక్కసారిగా భాషకి నిక్కబొడుచుకునుంది. చేతుల మీద వెంట్రుకలు లేచి నిలబడ్డాయి. అప్పుడు భాష వణుకుతున్న గొంతుతో" మేడం అందరం కొంచెం పెద్దది గానే ఉంది. అంటే....." అని ఆగిపోయాడు. అప్పుడు లావణ్య "చెప్పు భాషా ఏం చెప్పాలనుకుంటున్నా" అంది. భాషా కి గొంతు పెగలడం లేదు. ఏమి లేదు మేడం అన్నాడు. అప్పుడు లావణ్య " లేదు భాషా ఏదో చెప్పాలి అనుకుంటున్నావు చెప్పు పర్వాలేదు... నేనేమీ అనుకోను లే "అంది. అప్పుడు భాష" మేడం .....అది......" అంటూ నసగా సాగాడు. అప్పుడు లావణ్య భాష చెప్తావా చెప్పవా అంది కోపంగా. లావణ్య చిరాకుని అర్థం చేసుకున్న భాష,, ఇంకా చెప్పేయాలి అని నిర్ణయించుకుని.... గుండెల నిండా గాలి పీల్చుకొని" రంధ్రం పెద్దదిగా ఉంది అంటే.. టీచర్ అమ్మగారి నిపుల్స్ పెద్దగా ఉంటాయి ఏమో అనిపించింది "అన్నాడు. దానికి లావణ్య పెద్దగా నవ్వుతూ" ఈసారి వచ్చినప్పుడు అడిగి కనుక్కో " అంది మళ్ళీ పెద్దగా నవ్వుతూ. భాషా సిగ్గుతో చితికి పోయా డు. లావణ్య ఒక రెండు నిమిషాల వరకు నవ్వుతూనే ఉంది. నవ్వు ఆపుకుని " భాష ఇంతకీ వాటిని కొడతావా లేక రంధ్రాలు ఇంకా పెద్ద చేస్తావా "అంది మళ్ళీ పెద్దగా పగలబడి నవ్వుతూ

లావణ్య అలా నవ్వుతూ ఉండడంతో భాషా కి మొహం సిగ్గుతో చిన్నబోయింది. అదే సమయంలో సరోజా ఆ పక్కన ఉన్న కుర్రాళ్ళతో ఏదో చెబుతూ ఉండగా వాళ్లు మధ్యమధ్యలో తలతిప్పి లావణ్య వైపు చూస్తూ ఉన్నారు. తన గురించి వాళ్ళకి ఏదో చెబుతున్న విషయం లావణ్య కి అర్థం అయింది. అప్పుడు లావణ్య భాషతో " నీకు సరోజ తెలుసా ఇంతకుముందే "అని అడిగింది. అప్పుడు భాషా కొంచెం సిగ్గు పడుతూ "ఆమె ఊరి అందరికీ తెలుసు మేడం" అన్నాడు. అప్పుడు లావణ్య "అలా తెలియడం కాదు నువ్వు ఎప్పుడైనా సరోజ తో చేసావా" అని అడిగింది డైరెక్ట్ గానే. అప్పుడు భాష కూడా ధైర్యం తెచ్చుకొని చాలా సంవత్సరాల క్రితం చేశాను మేడం అని చెప్పాడు. అప్పుడు నీకు ఎలా అనిపించింది అప్పుడు అని అడిగింది. అప్పట్లో అది బాగానే ఉండేది మేడం ఈ మధ్య మరీ పచ్చిగా తయారయింది అని చెప్పాడు భాష. అది ఒకరి మాటలు ఇంకొకరికి మోస్తూ ఉండడంతో చాలామంది దానితో మాట్లాడ్డం మానేశారు మేడం అని చెప్పాడు. అప్పుడు లావణ్య కూడా కొంచెం భయంగా అనిపించింది వాళ్ల సంగతి కూడా మిగతా వాళ్ళతో చెపుతుందేమో అని. కానీ ఏమీ చేయలేని పరిస్థితి .అలా అని సరోజ తో ఎవరికీ చెప్పొద్దని చెప్తే ఆమె దాన్ని అలుసుగా తీసుకుంటుందని భయం. డబ్బులు కోసం బ్లాక్మెయిల్ చేసే అవకాశం కూడా ఉంటుంది అనిపించింది. దానికి బదులు సరోజ ni కంట్రోల్ లో పెట్టుకుంటే ప్రాబ్లం సాల్వ్ అవుతుంది అనిపించింది తనకు. దానికి భాషా సహాయం తీసుకోవాలి అనుకుంది. అప్పుడు తెలివిగా ఆలోచించి" భాష ....సరోజ తో మనం మంచిగా ఉండి తనకి అప్పుడప్పుడు ఏదైనా సహాయం చేస్తూ ఉంటే ఎవరికీ చెప్పకుండా ఉంటుంది కదా" అని అడిగింది. అప్పుడు భాషా దానికి సరే అన్నాడు. అది డబ్బు కోసం ఏమైనా చేస్తుంది అని చెప్పాడు. అప్పుడు లావణ్య "సరే భాష అయితే ఒక పని చేద్దాం ఇప్పుడు బస్సు దిగిన వెంటనే మన ముగ్గురం ఇంటికి వెళదాం ఎందుకంటే ఆమెని బస్సులో అడిగితే పెద్దగా

అరిచే అవకాశం ఉంది దాని వల్ల మన పరువు పోతుంది.. అసలే ఆమె గొంతు చాలా పెద్దది... ఇంటి దగ్గర అయితే ఇంకో గంట వరకు ఎవరూ రారు కాబట్టి ఆమెతో జాగ్రత్తగా చెప్పొచ్చు..." అని చెప్పగానే భాషా కి కూడా అది సరిగ్గానే ఉంది అనిపించింది. అలా మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా కాసేపటికి ఊరు వచ్చేసింది.. లావణ్య భాష బస్సు దిగి సరోజ కోసం నిలబడి ఉన్నారు. కొంచెం సేపటి తరువాత సరోజా ఇద్దరు కుర్రాళ్ళు బస్సు దిగారు. అప్పుడు లావణ్య సరోజ ని పక్కకి పిలిచి " సరోజ... ఒకసారి ఇంటికి వచ్చి కాఫీ తాగి వెళ్ళు" అని అడిగింది. . అప్పుడు సరోజ ఏం చెప్పాలో అర్థంకాక ఆ కుర్రాళ్ళు ఇద్దరి మొహాల్లో చూడసాగింది. అప్పుడు లావణ్య విషయం అర్థమైంది , ఆ ఇద్దరు కుర్రాళ్లు కలిసి సరోజా ని తీసుకొచ్చారని. అప్పుడు లావణ్య "సరోజ ...వాళ్ళని ఈ బస్ స్టాండ్ లోనే ఒక గంట సేపు వెయిట్ చేయమని చెప్పు ఈలోగా నువ్వు వచ్చేయొచ్చు"అని చెప్పింది. అప్పుడు సరోజ వాళ్ళ దగ్గరికి వెళ్లి ఏదో చెప్పి వెనక్కి వచ్చింది. అప్పుడు ముగ్గురు కలిసి ఆటో తీసుకొని ఇంటికి వచ్చేసారు.

వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లేసరికి పని మనిషి బాబు ని పడుకోబెట్టి ఇంటికి వెళ్లడానికి సిద్ధంగా ఉంది. బాబు నిద్ర పోతూ ఉండేసరికి ముగ్గురు ప్రశాంతంగా సోఫాలో కూర్చున్నారు". సమయం వృధా చేయకూడదు అని నిర్ణయించుకున్న లావణ్య " సరోజా నీ దగ్గర దాచడానికి ఏమీ లేదు... నీకు ఎప్పుడూ సహాయం కావాలన్నా నన్ను కలువు.... కానీ బయట ఎవరి దగ్గర ఈ విషయంలో మాట్లాడకూడదు...." అని చెప్పి భాషను కూడా మాట్లాడడం అన్నట్టు సైగ చేసింది.భ అప్పుడు భాష "ఒసేయ్ నీ యమ్మ ఎక్కడ చెప్పావు అంటే నీ మర్యాదగా ఉండదు" అని అనగానే సరోజ భాష తొడమీద పిసుకుతూ"" ఏం బావ నీకు కూడా ఈ అత్తా కోడలు గురించి తెలుసా" అంది ఆశ్చర్యంగా. అప్పుడు భాష "ఒసేయ్ లంజా పెద్ద చిన్న లేకుండా ఏంటి ఆ మాటలు అని అన్నాడు లావణ్య పక్కన ఉండగానే... తన గురించి అలా సపోర్ట్ చేస్తూ మాట్లాడుతూ బూతులు మాట్లాడినా కూడా లావణ్య కి సంతోషంగా అనిపించింది. భాషా కి కూడా స్వతంత్రంగా అనిపించింది అప్పుడు సరోజా" సరేలే బావ నాకు తెలియదా నువ్వు అంతగా చెప్పాలా" అంది. ఇంతకీ వాళ్ళ అత్త లో నీకు ఏమి వచ్చింది రంకుమొగుడ అంది. అప్పుడు భాష సిగ్గుపడుతూ ఏమీ మాట్లాడక పోవడం తో లావణ్య పరవాలేదు భాష చెప్పు అని అనింది. అప్పుడు భాష "వీళ్ళ అత్తకి వయసు మీద పడ్డ ఒంట్లో బిరుసు తగ్గలేదు..... నా ఫోటో చూడు బిరు జాకెట్టు వేసుకుని పిట పిట లాడి పోతుంది అన్నాడు" గోడ మీద ఉన్న ఫోటో ని చూపిస్తూ. అప్పుడు లావణ్య కలగజేసుకుని అది పోయిన పండక్కి తీసుకున్న ఫోటో అని చెప్పింది. అప్పుడు సరోజ రెడ్డి బావ కూడా అదే అంటే మహా పిచ్చి అని చెప్పింది. 57 దాటినా సల్లు నిక్కబొడుచుకొని ఉన్నాయి ఇంకా ఉంది. అప్పుడు లావణ్య ఒక్కొక్కరి ఒంటి తీరు ఒక్కో లఉంటుంది అంది. అప్పుడు భాష అంటే ఈ సమయంలో టీచరమ్మ రెడ్డి చేతుల్లో నలిగిపోతూ పోతూ ఉంటుంది అన్న మాట అన్నాడు. అతని గొంతులో ఆశ గమనించిన లావణ్యకి పాపం అనిపించింది.

అప్పుడు సరోజ కలగజేసుకొని టీచరమ్మ నలిగిపోయే రకం కాదు" నలిపేసి రకం అంది. అప్పుడు భాష అబ్బో టీచరమ్మ గురించి నీకు బాగా తెలిసినట్టే ఉందే అన్నాడు.. విషయం ఇక్కడి దాకా వచ్చిన తరువాత ఇక దాచిపెట్టడం అవసరం అనుకొని చెప్పేయాలని నిర్ణయించుకుంది లావణ్య భాషా కి." ఏం లేదు భాష మొదట్లో రెడ్డి ఆయన భార్య కలిసి ఏవో మాటలు చెప్పి లొంగదీసుకున్నాడు.. అత్తయ్యకి అది కొత్తగా అనిపించిందో ఇంకా ఏ కారణం వల్లనో తెలియదు కానీ తనకి కూడా అది బాగానే ఉంది అనిపించింది.. ఇంతకుముందు ఎప్పుడూ తను అలా చేయలేదు... బహుశా అందువల్ల ఈ వయసులో అలా అనిపించి ఉండొచ్చు... ఇప్పుడు రెడ్డి కుటుంబం అత్తయ్య చాలా ఫ్రీ గా ఉంటున్నారు... మన ముగ్గురం ఫ్రీ గా ఉన్నాము కాబట్టి మీతో ఈ విషయం చెప్తున్నాను... ఈ విషయాన్ని మన ముగ్గురి లోనే దాచుకుం దా0...." అని అనగానే సరోజా లావణ్య చేతులు పట్టుకొని " నువ్వు ఇంతగా చెప్పాలా లావణ్య... ఈ రోజుల్లో అన్ని పెద్ద ఇళ్ళల్లో జరుగుతున్న సంగతి ఇది... మాకు మీ ఇంటి లోకి వచ్చే అర్హత లేకపోయినా మమ్మల్ని ఇంటిలోకి తీసుకున్నావు... మీ జీవితానికి సంబంధించిన రహస్యాల్ని మాతో పంచుకుంటున్న వు.... నువ్వు మాకు అంత విలువ ఇచ్చినప్పుడు మేము కూడా దానిని కాపాడుకోవాలి కదా" అన్నది నిజాయితీగా. లావణ్య కి చాలా సంతోషంగా అనిపించింది ఆ సమయంలో.

అప్పుడు సరోజ మళ్ళీ చిలిపిగా మారిపోయి" ఇంతకీ ఆ రోజు వంట గదిలో ఏం జరిగిందో చెప్పు "అంది. అప్పుడు లావణ్య ఆశ్చర్యంగా మొహం పెట్టి ఏమీ జరగలేదు అంది. అబ్బా ఏం నటిస్తున్నావు మహానటి.... రామిరెడ్డి నిన్ను రూము లోకి తీసుకెళ్లడం... కాసేపటికి నువ్వు వంట గదిలోకి పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్లడ ము.... మళ్లీ రామిరెడ్డి వంట గదిలోకి రావడం నేను చూడలేదు అనుకున్నావా ఏంటి..." అంది లావణ్య బుగ్గలు పిండుతూ. ఆ మాటలు వింటున్న భాషా కి మ**** నిగడ దన్నిన సాగింది. అరచేతుల్లో చెమట మొదలయ్యింది. గొంతు ఎండిపో సాగింది. లావణ్య పెద్దగా నవ్వి" దొంగ సరోజ మొత్తం చూసి మళ్ళీ నన్ను అడుగుతున్నావా నంగనాచి లాగా" అన్నది.

"నిజం చెప్పాలంటే ఆ రోజు ఏం జరిగిందంటే... రామ్ రెడ్డి నన్ను గదిలోకి బలవంతంగా తీసుకెళ్ళాడు... వెళ్ళగానే పంచ తీసేసి చేత్తో ఆడించుకుంటూ మొదలుపెట్టాడు... ఒక్క నిమిషం చిం నా మీద పడింది... అప్పుడు నాకు చిరాకు పుట్టి కడుక్కోవడానికి వంటగదిలోకి పరిగెత్తాను... అంతకుమించి ఆ గదిలో ఏమీ జరగలేదు... కానీ వంట గదిలోకి వచ్చిన తర్వాత మాత్రం.... అప్పటికే నా జాకెట్టు పాలతో తడిచి ఉండడంతో.. అక్కడ నాలుక పెట్టే సమయానికి... నేను వెనక్కి నెట్టాను... అదే టైంకి రత్నం ఆంటీ లోపలికి వచ్చి... ఒక గుడ్డ తో నా జాకెట్ మీద పాల మరకలను తుడిచింది... ఆమె అండ చూసుకుని రామిరెడ్డి నన్ను గట్టిగా వాటేసుకున్నాడు.. ఈలోగా మా అత్తయ్య రావడంతో నన్ను వదిలి పెట్టాడు... ఇది ఆరోజు జరిగింది "అని చెప్పింది.

ఆ మరుసటి రోజు నిర్మలమ్మ కాలేజ్ దగ్గరకి వచ్చే సమయానికి బయలుదేరి టౌన్ కి వెళ్ళాడు. వాళ్ళ కోడలి దగ్గర నుండి నరుకొని రావాలన్నది ఆచారి గారి ఆలోచన. లావణ్య కి ఆచారి గారు అంటే చాల గౌరవం అని అతనికి తెలుసు. పైగా పెద్ద కులం కాబట్టి ఏదన్న అవకాశం వస్తుందేమో అన్న ఆశ. సరిగ్గా ఉదయం 10 గంటలకల్లా నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ఇంట్లో నుండి అందరు వెళ్లిపోయారు అని నిర్ణయించుకున్న తరువాత మెల్లగా వెళ్లి కాలింగ్ బెల్ నొక్కాడు. పని మనిషి వచ్చి తలుపు తీసి" ఎవరు కావాలంది" అని అడిగింది. "న పేరు చారి అమ్మా...టీచర్ గారిని కలవడానికి వచ్చాను" అనడు వినయం గ. "అమ్మా గారు బడి కి వెళ్లారు సార్...వాళ్ళ కోడలమ్మ గారు ఉన్నారు..ఉండండి..నేను పిలుస్తా" అని లోపలి వెళ్ళింది పనిపనిషి. కాసేపటికి లావణ్య పిల్లవాడిని ఎత్తుకొని వచ్చింది. ఆచారి గారిని చూడగానే సంతోషం తో "అయ్యూ..బయటే ఉన్నారేంటి సార్...లోపలి కి రండి" అంది బాబు ని పని మనిషికి ఇస్తూ. ఆచారి సంతో శం గ లోపలి వచ్చాడు. "సార్...కాఫీ ఇస్తాను...ఒక్క నిమిషం "అని లోపలి వెళ్లి ఒక 2 నిమిషాల తరవాత వచ్చి కూర్చుంది. " ఏంటి సార్..ఇలా వచ్చారు...అత్తయ్య గారితో ఏదన్న పని ఉండ" అంది లావణ్య. " ఎం లేదు అమ్మా..ఉదయాన్నే ఇక్కడ ఒక ముహూర్తం పెట్టె పని ఉంటె వచ్చాను..పని లో పని ఒకసారి కలిసి పోదామని వచ్చాను" అనడు అబద్దం అన్న భావన బయటకి కనబడనీయకుండా. "అయ్యో..మీరు ఎపుడు అయినా రావచ్చు సార్...మీరు మా ఇంటికి రావడం మా అదృష్టం..మీ రాకతో మా ఇల్లు పావనం అయింది"అని లావణ్య వినయం గ. ఈ లోగ పని మనిషి కాఫీ తీసుకొని వచ్చింది. ఆమె చేతి లో కాఫీ అందుకోగానే పని మనిషి బయటకి వెళ్ళిపోయింది. లావణ్య వెళ్లి తలుపు వేసి వచ్చి కూర్చుంది. ఆచారి గారు కఫ చప్పరిస్తూ " అత్తయ్య గారిది ఏ ఊరు" అని అడిగాడు. వెంటనే లావణ్య " పక్క నే ఉన్న పాలెం..." అంది. అపుడు ఆచారి గారు కొంచం చొరవ తీసుకొని " నువ్వు ఏమి అనుకోకపోతే ఒక విషయం అడుగుతాను..." అనడు కొంచం ముందుకి వంగి. " అయో..ఆలా ఎందుకు అనుకుంటాను సార్...అడగండి" అంది నవ్వుతు. " మీ అత్తయ్యగారు...ఆ రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో ఉండటం చాల సార్లు నేను చూసా...నేనే కాదు..ఆ టైలర్ బాషా,వాచ్మాన్ రంగ గాడికి కూడా తెలుసు..వాళ్ళు ఒరలో ఆమె గురించి చులకనగా...వెటకారం గ మాట్లాడుతున్నారు..అత్తయ్య ని కొంచం జాగ్రత్తగా ఉండమని చూపు " అనడు మెల్లగా. అయన ఆలా చెప్పడం తో లావణ్య గుండెలో రాయి పడ్డట్టు అయింది. ఎవరికీ తెలియకుండా సరదాగా జరిగిపోతుంది అనుకున్న విషయం ఈ రోజు ఒరలో వేరే వాళ్ళకి కూడా తెలిసింది అన్న ఆలోచన ఆమెకి కొంచం టెన్షన్ కలిగించింది. . వెంటనే సర్దుకొని "మధ్యాన్నం భోజనపు లెక్కలు చూడడానికి వల్లే పిలుస్తారంట సార్..పెద్దవాళ్ళు పిలిచినప్పుడు వెళ్లకపోతే బాగుండదు అని తాను వెళ్తుంది..అంట కన్నా ఎం లేదు.." అనింది నిర్భయం గ. " అదేలేమ్మా..ఆమె మంచిదే..కానీ ఉర్లో వాళ్ళు ఎలా ఉంటారో నీకు తెలుసు కదా..అందులోను కులం తక్కువ వాళ్ళు అంటే పల్లె టూర్లలో ఇంకా అదే భావన ఉంది...మన అనుకోని చెప్పను...మనసులో పెట్టుకో "అనడు పెద్ద రికం గ. లావణ్య మొహం లో ఉన్న ఆందోళన ని గమనించాడు ఆచారి గారు. అదే అదునుగా భావించి ఆమె పక్కన కూర్చున్నాడు. ఆమె భుజం మీద చెయ్యి వేసి" భయపడకమ్మా..నేను ఉన్నకదా..న మాట కాదనే వాడు ఎవడు లేదు ఉరిలో...కాకపోతే ముందు జాగ్రత్తగా చెప్తున్నా "అనడు అనునయిస్తున్నట్టు. తన భుజం మీద చెయ్యి వేసిన తండ్రి వయసు ఉన్న వాడు కావడం తో లావణ్య కి అది మామూలుగానే అనిపించింది. కానీ లావణ్య జబ్బ నునుపుదనం ఆచారి గారికి స్పష్టం అర్ధం అవుతూ ఉంది. చెయ్యి తీస్తూ..వీపు మీదుగా తగిలించాడు. గట్టిగా పలకలు దేరి ఉంది వీపు. జివ్వు మంది ఆచారి గారికి. " అయినా ఈ వయసులో కూడా ఆమె ఆలా రెడీ అవడం అవసరమా..చెప్పు..ఆలా రెడీ అయితే ఎవరన్నా సంసారులు అనుకుంటారా...పట్నం లో అయితే ఎవరు పటించుకోరు కానీ...పల్లెటూరిలో అది కరెక్ట్ కాదు కదా" అంటుండగా....లావణ్య అందుకొని.." అత్తయ్య గారు మామూలుగానే ఉంటారు కదా సార్...ఆలా కూడా ఉండకూడదా..." అంది కళ్ళు పెద్దవి చేసుకొని. వెంటనే ఆచారి గారు ఆ పక్కనే మడత పెట్టి ఉన్న జాకెట్ అందుకొని " చూడమ్మా..ఈ జాకెట్ చూడు..ఎంత పల్చగా ఉందొ..వీపు అంత కిందకి కోసి ఉంది...ముందు వైపు చూడు..." అంటుండగా..లావణ్య "ఆయా సార్....అది న జాకెట్..అత్తయ్యది కాదు" అని సిగ్గు పడుతూ అయన చేతి లో ఉన్న ఆ జాకెట్ లాగేసింది."నీదా...న్నది అయితే సరేలే..ఏ వయసులో నువ్వు వేసుకోవచ్చు కానీ..ఆమెకూడా ఇలాంటివే వేసుకోవడం నేను చూసా..అవి కుట్టేది మన బాషా అంట కదా..వాడు కూడా చులకనగా మాట్లాడటం నేను విన్నా.." అన్నాడు. "కానీ..ఇలాంటివి నువ్వు వేసుకోవడం నేను ఎపుడు చూడలేదు...నువ్వు తెల్లగా ఉంటావు కాబట్టి..బాగుంటాయిలే."అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతు. అప్పటిదాకా లావణ్య ఆయనని తండ్రి సమానుడిగా భవిస్తూ వచ్చింది. కానీ అయన మనస్తత్వం అర్ధం అవసాగింది. చెప్పేది శ్రీరంగ నేతులు..దూరేది దొమ్మరి గుడిసెలు అన్న సామెత గుర్తు వచ్చి కిసుక్కున నవింది. "ఆయా..ఎందుకమ్మాయ్.....ఆలా నవ్వావ్...సరేలే..నేను బయలుదేరుతున్న..ఆ జాకెట్ ఏ రోజు వేసుకుంటావో చెప్పు..వచ్చి మీ ఇంటి ముందు బిచ్చగాడిలా నిలబడి చూస్తా.."అన్నాడు నవ్వుతు. ఆ మాట దెబ్బకి లావణ్య కి ఎక్కడో తగిలింది. అంట వయసు ఉన్న ఆయాన కూడా తనని ఆలా చూడాలనుకోవడం ఆమెకి ఎదో కొత్తగా అనిపించింది. ఇంట వరకు అయన ఆలా ఆలోచిస్తాడని ఆమెకి తెలియదు. ఆ వయసు వాళ్ళు అంటే తాను ఎపుడు చాలా గౌరవం గ భావించేది. కానీ వాళ్లలో కూడా ఇలాంటి ఆలోచనలు ఉంటాయని మొదటిసారి ప్రత్యక్షంగా చూస్తూ ఉంది. వెంటనే తేరుకొని " మీ లాంటి పెద్ద వాళ్ళని ఆలా నిలబెట్టడం నాకు భావ్యం కాదులే పంతులు గారు..ఒక్క రెండు నిముషాలు కూర్చోండి..చూసి వెల్దురు గాని.."అంది నవ్వుతు. అది కాలో,నిజమో ఆచారి గారికి అర్ధం కాలేదు. దేనికోసమో

వెతుకుతుంటే..ఇంకేదో తగిలినట్టు అనిపించింది. . "నిజం గణ.."అన్నాడు నొసలు పెద్దవి చేసుకొని. అయన మొహం లో ఆ ఫీలింగ్ చూడగానే పాపం అనిపించింది లావణ్య కి. పోనీలే..పెద్ద వాడు కదా...కోరిక తీర్చేస్తే పోయేదేముంది అనుకోని...బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది. ఆచారి గారి గుండె దడ పెరగ సాగింది. కాసేపట్లో అంట పల్చటి జాకెట్ లో లావణ్య ని..అంట సులభం గ చూడబోతున్న అనే ఫీలింగ్ ఆయనని పిచ్చి వాడిని చేయసాగింది.

అప్పటికే జాకెట్ ని పట్టుకొని చూశాడు. మొత్తం కలిపి ఉండలా చుట్టి అరచేతిలో ఇమిడిపోయే ఎంత పల్చగా ఉంది. అసలు లైనింగ్ క్లాత్ లేకుండా ఆ జాకెట్ ఎందుకు తీసుకుందో ఆచారికీ అర్థం కాలేదు. ఫ్యాన్ కింద కూర్చున్న చెమటలు పట్టా సాగాయి. గుండె దడ పెరగసాగింది. ఒక రెండు నిమిషాల తరువాత మెల్లగా తలుపు తీసిన శబ్దం వచ్చింది. .అటు వైపు చూసే ధైర్యం కూడా చేయలేకపోయాడు ఆచారి అప్పటికే లావణ్య ఎర్ర రంగు చీర కట్టుకొని ఉంది. ఇప్పుడు కేవలం జాకెట్ మాత్రమే మార్చుకుంది. ఆ ఎర్రటి చీర మీదకు పల్చగా ఉన్న ఆకుపచ్చ రంగు జాకెట్ పిచ్చెక్కిపోయేలా ఉంది. చెమటలు కారిపోతున్న ఆచారి ని చూసి లావణ్య పెద్దగా నవ్వి " అయ్యో పంతులు గారు మిమ్మల్ని చూస్తే ఊర్లో అందరికీ చమట్లు కారిపోతాయి... కానీ ఇప్పుడు ఫ్యాన్ కింద కూర్చున్న కారిపోతున్నాయి తమరికి" అన్నది కొంటెగా చూస్తూ. ఆమె అలా మాట్లాడడంతో ఆచారి కి కొంచెం ధైర్యం వచ్చింది. తడి ఆరి పోతున్న గొంతును సరి చేసుకుంటూ ఆమె వైపు చూడసాగాడు. ఆ జాకెట్ ఎంత పల్చగా ఉంది అంటే లావణ్య భుజాల మీద ఉన్న నరాలు కూడా కనిపిస్తున్నాయి. కానీ లావణ్య పవిటను రెండు పొరలు వేసుకోవడంతో అంతటి ఒత్తిడిలోనూ కొంచెం నిరాశ పడ్డాడు ఆచారి. అది గమనించిన లావణ్య ఆచారి దగ్గరకు వెళ్లి నన్ను .ఆశీర్వదించండి అని కాళ్లకు నమస్కారం చేసింది. తన ముందు వంగి వున్న లావణ్య వీపును పరిశీలించాడు ఆచారి. అప్పుడు అర్థం అయింది తను బ్రా వేసుకోలేదు అని. మెల్లగా తన జబ్బలు పట్టుకొని పైకి లేపాడు. గట్టిగా పుష్టిగా ఉన్నాయి తన జబ్బలు. ఆమె ఒళ్ళు కూడా గోరువెచ్చగా ఉంది. పవిత్ర చాటుకి 9 చూడాలనే ఆచారికి అనిపించినా సంస్కారం అడ్డం వచ్చింది. ఇంతవరకూ కలిగిందే అదృష్టం అనుకున్నాడు ఆచారి. అది గమనించిన లావణ్య సరే పంతులు గారు మీరు కూర్చొని ఉండండి నేను మళ్ళీ జాకెట్ మార్చుకుని వస్తాను అని లోపలికి వెళ్ళింది నవ్వుతూ. ఆమె నడిచి గదిలోనికి వెళుతున్నప్పుడు ఆమె వీపు ను ఆమె పిరుదులను గమనిస్తూ నాలుకతో తడుపుతున్నాడు ఆచారి. రెండు నిమిషాల్లో జాకెట్ మార్చుకొని వచ్చిన లావణ్య తన పమిటని సర్దుకుంటూ వచ్చి ఆచారి కూర్చున్న సోఫా మీద ఇందాక వేసుకొని పల్చటి జాకెట్ ను వేసి, కాఫీ తీసుకుని వస్తాను కూర్చొని పంతులుగారు అని చెప్పి వెళ్ళింది. లావణ్య అలా వంటగదిలోకి వెళ్ళింది లేదో వెంటనే ఆచారి ఆ జాకెట్ ని లాగి తీసుకున్నాడు. అప్పుడే విప్పడం వల్ల చంకల వద్ద వరుసు ఉంది. అంటీ అంటనట్టు చిన్న తడి వరక. దాన్ని చూసి ఆపుకోలేకపోయాడు ఆచారి. ఆ జాకెట్ ని తనివితీరా చప్పరించాలి అని మనసులో ఉన్నా తడి మరకలు చూస్తే లావణ్యకి అనుమానం వస్తుందని భయం తో మెల్లగా నాలుకతో రుచి చూశాడు. నాలుకకు రుచి తగలగానే జన్మ ధన్యం అయిపోయింది అనిపించింది. ముక్కు దగ్గర పెట్టుకొని గాఢంగా వాసన పిలిచాడు. చప్పబడిపోయ ఉన్న తన ఊపిరితిత్తులకు కొత్త జీవం వచ్చిన ఫీలింగ్. ఆచారి ని సంతోష పెట్టాలని కావాలనే లావణ్య అక్కడ జాకెట్ ను వేసి వంట గదిలో నుంచి చూస్తూ నవ్వుకోసాగింది​