Chapter 118


வினய் கெட்டவன்தான். ஆனால் கொலையெல்லாம் செய்ததில்லை. ரோஹித்தை அந்தக் கோலத்தில் பார்த்த அதிர்ச்சியில் அவன் என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் திகைத்துப்போய் கைகள் நடுங்க உட்கார்ந்திருந்தான். போலீஸ் உள்ளே நுழையும்போது, அவன் கையில் துப்பாக்கியோடு இருந்தான். நிஷா ப்ளவுஸ் பாவாடையில், புடவையை எடுத்து மார்புகளை மறைத்துக்கொண்டு நின்றுகொண்டிருந்தாள். போலீஸ் வந்ததும், கடவுளுக்கு மனதார நன்றி சொல்லிவிட்டு, கண்ணனுக்கும் அண்ணனுக்கும் என்ன ஆச்சோ என்று வெளியே ஓடோடி வந்தாள்.

நிஷா நிஷா

அண்ணா

நிஷா

கண்ணன்....

அக்கா அக்கா

கட்டவிழ்க்கப்பட்டு நின்றுகொண்டிருந்த அவர்களின் ரத்தம் பார்த்து அவளுக்கு கண்ணீர் முட்டியது. அங்கே நின்றுகொண்டிருந்த சீனுவையும் தீபாவையும், இவர்கள் எப்படி இங்கே வந்தார்கள் என்று புரியாமல் பார்த்தாள்.

ஒரே நேரத்தில் கண்ணனும் சீனுவும் தங்கள் சட்டையை கழட்டி நிஷாவிடம் நீட்ட, நிஷா சீனுவை சட்டை செய்யாமல், கண்ணனிடமிருந்து வேகமாக சட்டையை வாங்கி, போட்டுக்கொண்டு பட்டன்களை மாட்டினாள். சீனுவை ஏறெடுத்துக்கூடப் பார்க்கவில்லை.

சீனுவுக்கு அவளின் நிராகரிப்பு வேதனையாக இருந்தது. எத்தனை முறை நிஷாவை விதம் விதமாகப் படுக்கப்போட்டு ஓத்திருக்கிறேன்! ஆனால் அவள் மனதில் நான் இல்லையே!

ஹாஸ்பிடலில் அவள் சகஜமாகப் பேசியது, அன்பாகப் பேசியது, அட்வைஸ் பண்ணியது எல்லாம் அம்மாவுக்காகத்தான் என்பது புரிந்தது. அம்மாவிடம் முன்பே விஷயத்தை சொல்லி உதவி கேட்டிருந்தால்கூட இந்நேரம் நிஷா சமாதானமாகி தன்கூட வாழ வந்திருப்பாளோ என்று தோன்றியது.

அவனுக்கு அவர்களோடு நிற்பது தர்மசங்கடமாக இருந்தது. ஒதுங்கி நின்றான்.

நிஷா கண்ணனின் சட்டையைப் போடுவதை பார்த்ததும் ராஜ் சொன்னான். உன்ன அவங்க தூக்கிட்டு வர்ற வரைக்கும் கண்ணன் பார்முலாவை அவனுக்குச் சொல்லவே இல்ல. ஆனா உன்ன ரூமுக்குள்ள கொண்டுபோனதும் வீடியோ எதுவும் எடுத்துடுவாங்களோ..ன்னு பயந்து ரொம்ப கெஞ்சினார். அவரோட பலவருட உழைப்பு வீணா போச்சு நிஷா

கண்ணன்..கண்ணன்....நிஷா உணர்ச்சிவசப்பட்டு அவரைக் கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு அவர் நெஞ்சில் முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டு விசும்பினாள். கண்ணன் ஆறுதலாக அவள் தலையை தடவிக்கொடுத்தார்.

ஐ ஜி வேகமாக வந்தார். நான் கூப்பிடும்போது ஸ்டேஷனுக்கு வரணும். இப்போ இங்கிருந்து கிளம்பலாம் என்றார்.

அன்றிலிருந்து ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கையும் ஒவ்வொரு விதமாகிப்போனது.

காவ்யா:

அந்த நாட்களை கண்ணனால் மறக்க முடியவில்லை. நிஷா தன்னைத் தேடிவந்தது, கேன்டீனில் சாப்பிட்டது, அவள் பெயர் பொறித்த கர்ச்சீப்பை தான் வைத்திருப்பதைப் பார்த்து கண்கலங்கியது, அப்புறம் அன்று அனைவர் முன்னாடியும் தன்னைக் கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு அழுதது....

நிஷாவை இழந்துவிட்டோமே என்று தூக்கமில்லாமல் கிடந்தார். எவனோ ஒருவன் புகுந்து என்னையும் என் மனைவியையும் பிரிக்கும் அளவுக்கு இடம் கொடுத்துவிட்டேனே

நினைத்து நினைத்து வருந்தினார். ஆனால் இப்படி நிஷாவையே நினைத்துக்கொண்டிருப்பது காவ்யாவுக்கு செய்யும் துரோகம் என்று நினைத்தார். தன்மேல் உயிரையே வைத்திருக்கும் காவ்யாவை நினைத்துப் பார்த்தார்.

நிஷாவின் நினைவுகளாக தெரிந்தோ தெரியாமலோ தன்னோடு கலந்துவிட்ட அனைத்தையும் அவாய்ட் பண்ணினார். அவள் பெயர் பொறித்த கர்ச்சீப்புகளை தூக்கிப் போட்டார். தன் வாரிசை ஆசையோடு சுமக்கும் காவ்யாவை நன்றாகப் பார்த்துக்கொண்டார். வாழ்க்கையில் தனக்கு கிடைத்த இரண்டாவது வாய்ப்பை - தவறவிட்டுவிடக்கூடாது என்று, தன் அன்பையும் அக்கறையையும்... அள்ளிக்கொடுத்தார்.

ஒரு நல்ல வாழ்க்கைக்காக கனவு கண்டு, ஏங்கிக்கொண்டிருந்த காவ்யா, அவரோடு சந்தோஷமாக இருந்தாள். எல்லா விதத்திலும் அவருக்கு உறுதுணையாக இருந்தாள்.

நம்ம காவ்யாவா இது? பரவால்லயே நல்லா செட்டில் ஆகிட்டாளே

என்னடி சொல்ற? எண்ணெய் வழிஞ்ச முகத்தோட எவனும் சைட்டடிக்கக்கூட லாயக்கில்லாதவளா இருந்தாளே அந்த காவ்யாவா? அவளா சயன்டிஸ்ட் கண்ணனை கட்டியிருக்கா?

காவ்யா கர்ப்பமா இருக்காளா? பரவால்லடி அவ கும்பிட்ட கடவுள்கள் அவளை கைவிடல

என்னடி... இவலாம் எங்க தேறப்போறான்னு நெனச்சேன்... இப்போ செம மரியாதையோட வாழ்ந்திட்டிருக்கா. இந்த உலகத்துல எவ வாழ்க்கை எப்படிலாம் மாறும்னு கணிக்கவே முடியாது போல.

காவ்யாவுடன் கல்லூரியில் படித்த பணக்கார மாணவிகள் இப்படித்தான் பேசிக்கொண்டார்கள். அவளை மதிக்காத தோழிகள் அவளைப்பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டார்கள்.

லேபிலிருந்து வந்தபிறகும் - தனக்காக பார்த்துப் பார்த்து சமைக்கும் கண்ணனை - காவ்யா ரசிப்பாள். அவர் ஊட்டிவிடுவார் என்பதற்காகவே, ஆசையோடு காத்திருப்பாள். அவர்கள் சந்தோஷமாக வாழ்ந்தார்கள்.

மலர் -

சந்தோஷமாக வாழ்ந்துகொண்டிருந்த மலருக்கு, ஆபிசில் நடந்த விஷயங்கள் கோபத்தை உண்டாக்கின. அங்கே தீபாவுக்கு அவளுக்கும் இருந்த மரியாதையைவிட காமினிக்குத்தான் அதிக மரியாதை இருந்தது.

தீபாவுக்கு... காமினிக்கு கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் முக்கியத்துவம் பிடிக்காமல், திட்டமிட்டு காமினியை மற்றவர்கள் முன் திட்டினாள். அவளை அதிகாரம் செய்தாள். இதனால் ராஜ்ஜின் கோபத்துக்கு ஆளானாள்.

அண்ணன் காமினியைக் கண்டிக்காமல் என்னைத்தான் கண்டிக்கிறார் என்று வீட்டில் வந்து சண்டை போட்டாள். ராஜ் அப்பொழுதும் காமினியையே உயர்த்திப் பேச, மலருக்கு கடுப்பானது.

அன்று, வினய் நிஷாவை கடத்திய நாள் - ராஜ்ஜை நினைத்து மற்ற எல்லோரையும்விட காமினிதான் பதறி துடித்தாள் என்று தெரிந்ததும் இன்னும் எரிச்சலானாள். அன்று, ராஜ் ஆபத்தில் இருக்கும்போது, தனக்குப் போன் பண்ணாமல் காமினிக்குப் போன் பண்ணியிருக்கிறானே என்று குற்றம் கண்டுபிடித்தாள்.

இதனால் ராஜ்ஜிடம் சண்டை போட்டாள். சண்டை வாடிக்கையானது. நிம்மதி போனது. ஒரு கட்டத்தில் ராஜ் காமினியையும் வந்தனாவையும் வைத்திருந்தது அவளுக்கு தெரிந்துபோனது.

ச்சே... நான் ராஜ்ஜையே நினைத்துக்கொண்டு வாழ்ந்து என்ன பயன்? அவன் இன்னொருத்தியோடல்லவா குடும்பம் நடத்தியிருக்கிறான். - அவள் நொந்துபோனாள். ராஜ்ஜிடம் படுக்காமல் அவனைப் பட்டினி போட்டாள். அவனோ, நான் திருந்திவிட்டேன், திருமணத்துக்கு அப்புறம் அவர்களோடு படுக்கவில்லை என்று எவ்வளவோ சொல்லிப்பார்த்தான். எடுபடவில்லை.

தினமும் ஓல் வாங்கிவிட்டு, இப்போது ஓக்கப்படாமல் இருப்பது மலருக்கு கஷ்டமாகத்தான் இருந்தது. ஆசைகளை மறைத்துக்கொண்டு அவனிடம் சண்டை போட்டுக்கொண்டு அம்மா வீட்டுக்கு கிளம்பிப் போய்விட்டாள். காமினியை விரட்டும்வரை இவனிடம் சமாதானமாகி வந்துவிடக்கூடாது. ராஜ் என்னை தேடிவந்து கெஞ்சட்டும். திரும்பப் போவது பற்றி அப்போது யோசித்துக்கொள்ளலாம்.

மலருக்கு, அந்த வீட்டிலும் கம்பெனியிலும் தனது சொல்படிதான் எல்லாம் நடக்கவேண்டும் தனது தயவால்தான் எல்லாம் நடக்கவேண்டும் என்கிற ஆசை இருந்தது.

தீபாவிடம் பேசினாள். உனக்கு மட்டுமே அங்கு மரியாதை இருக்குமாறு செய்கிறேன், மாமா மோகனிடம் அவளைவிட நாம்தான் பெட்டர் என நிரூபிக்கிறேன் என்று சபதம் போட்டாள். காமினியை பற்றி நினைத்தாலே அவளுக்கு பற்றிக்கொண்டு வந்தது. இந்த வீட்டு மருமக நானா அவளா?

காமினியின் வளர்ச்சியை எப்படித் தடுப்பது, எப்படி அவளை அங்கிருந்து கிளப்புவது என்று மலரும் தீபாவும் திட்டம்போட ஆரம்பித்தார்கள். முக்கியமானபிசினஸ் அக்ரீமெண்ட் போடும் நேரங்கள் எல்லாம், கிளையண்ட்களிடம், காமினியை படுக்கக் கூப்பிடுங்கள் என்று தீபாவும் மலருமே சொன்னார்கள்.

உங்க ஆபிஸ்ல வர்க் பண்ற காமினி மேமை படுக்க அனுப்புங்க. சைன் போடுறோம்.. என்று அவர்களை சொல்லவைத்தார்கள்.

இதற்கு ராஜ், அப்படிப்பட்ட பிசினஸ் போனாலும் பரவாயில்லை, காமினியை அனுப்பமுடியாது என்று நோ சொல்ல, மலர் அவனிடமிருந்து இன்னும் தூரமானாள். மோகன் - பத்மாவால் இவர்களை சேர்த்து வைக்க முடியவில்லை.

இந்த சமயத்தில், competitor வினய் கம்பெனியில், அவன் இல்லாததால் அங்கு ஏற்பட்ட குழப்பங்களை, மலர் பயன்படுத்திக்கொள்ள நினைத்தாள். கம்பெனி வளர்ச்சிக்கு மலரும் தீபாவுமே காரணம் என்று ஒரு பிம்பம் உருவாக்க நினைத்தாள். வினய் கம்பெனியில், பணம் கொடுத்து ஒரு staff ஐ வளைத்துப்போட்டாள். ஒரு நாள் செய்தி வந்தது - வினய்க்கு என்ன நடந்ததோ தெரியவில்லை - பழசையெல்லாம் மறந்துவிட்டான் - ட்ரீட்மென்டில் இருக்கிறான் - அவன் கம்பெனியை நிர்வாகம் செய்ய பவர்புல்லான ஆள் யாரும் இல்லை.

வினய் திரும்பி வருவதற்குள் கம்பெனியில் இருந்து தகவல்கள் திருட்டு செய்ய முடிவெடுத்தாள். தகவல்கள் தீபாவின் வளர்ச்சிக்கு. பின் - information திருடப்பட்டதாக பிரச்சினை வந்தால், இதற்கு காரணம் காமினிதான் என்று, அதில் காமினியை மாட்டிவிடுவது. அதன்பின் வினய்யை வைத்து காமினியை சீரழிப்பது.

ஒரு நல்ல நாளில் - மலருக்கு விலைபோன வினய்யின் staff - பல முக்கியமான தகவல்களை - திருடிக் கொடுத்தான்.

காமினியை டம்மியாக்கி, மோகனிடம் நல்ல பெயர் எடுக்க, இது போதாது இன்னும் தகவல்கள் வேண்டும் என்றாள் தீபா.

அந்த ஸ்டாப், எனக்குத் தெரிந்தது இவ்வளவுதான், வேண்டுமானால் நான் உங்களை கூட்டிக்கொண்டு போகிறேன், நீங்களே copy செய்துகொள்ளுங்கள் என்றான்.

வேணாம் அண்ணி ஏதாவது பிரச்சினை ஆகப்போகிறது என்று தீபா பயந்தாள். மலரோ, நம்ம கம்பெனி எவளோ ஒருத்தி கண்ட்ரோலிலிருந்து நம்ம கண்ட்ரோலுக்கு வரணும் தீபா என்றாள். மோகன், ராஜ், காமினியால் முடியாததை நாம் நடத்திக் காட்டுவோம் அடுத்து எல்லா பிஸினஸும் நமக்கே என்றாள்.

ஒருநாள் இரவு- அந்த ஸ்டாப்பிடமிருந்து போன் வந்தது. மேம் உடனே கிளம்பி வாங்க. எல்லாம் ரெடி பண்ணி வச்சிட்டேன். செக்யூரிட்டி அசந்த நேரம் நாம ரெண்டு பேரும் உள்ளே புகுந்து copy பண்ணிடவேண்டியதுதான்!

தோழி ஒருத்தியின் திருமணத்தில், மரியாதையோடு நின்றுகொண்டிருந்த மலர், தீபாவிடம் விஷயத்தை சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினாள். வாழ்க்கையில் ஒரு முக்கியமான நாள். இதையெல்லாம் செய்ய ராஜ்க்கோ மற்றவர்களுக்கோ துணிவில்லை. கேட்டால் நாம் நேர்வழியில் போகவேண்டும் என்ற டயலாக் அடிப்பார்கள்.

மலர், அந்த நடு ராத்திரி- தான் நினைத்ததுபோல் வினய்யின் கோட்டைக்குள் நுழைந்தாள். திக் திக் திக்கென்று இருந்தது. முக்கியமான தகவல்களை எல்லாம் தனது ட்ரைவ்வுக்கு ட்ரான்ஸ்பர் பண்ணினாள். அந்த staff வினய்யின் கேபின் வரை திறந்து காட்டினான். கண்கள் விரிய, மலர் முக்கியமான file பேப்பர்களை எடுத்துக்கொண்டிருக்க, அப்போது அவளது முதுகுக்குப் பின்னால் யாரோ வந்து நிற்பதுபோல் இருந்தது.

திருமணத்திற்குப் பின்பு, அவள் நன்றாக சதை போட்டு கும்மென்றிருந்தாள். அன்று அவள் ஒரு ஸ்லீவ்லெஸ் லாங்க் கவுன் அணிந்திருந்தாள். அது பணக்கார திருமணம் என்பதால் இவளின் உடையும் தாராளமாக இருந்தது. கனத்த மார்புகளிலிருந்து ஆடை வழுக்கி கீழே விழுந்துவிடுமோ என்று ஆண்களை பதறவைப்பதுபோல் இருந்தது. கவுனின் ஸ்ட்ராப் தயவால்தான் அவள் ஆடை அவள் உடலில் நின்றுகொண்டிருந்தது. பார்ப்பவர்களை சுண்டியிழுக்கும் விதமாக ப்ரா ஸ்ட்ராப் வேண்டுமென்றே தனியாக தெளிவாகத் தெரிந்தது. அவளது வெற்று தோளில் முரடான ஒரு கை தொட்டது.

படக்கென்று திரும்பிப் பார்த்தாள். வளத்தியாக - கறுப்பாக - ஒரு நீக்ரோ செக்யூரிட்டி நின்றுகொண்டிருந்தான்.

மலரின் இதயம் வேகமாக அடித்துக்கொண்டது. இமைகள் படபடத்தன. அவன் இவளை கோபத்தோடு முறைத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். மலர், முகத்தை திருப்பி, தன்னை கூட்டிவந்த staff-ஐத் தேடினாள். யாரும் இல்லை. எச்சில் விழுங்கினாள்.

இங்க என்ன பண்ற?

அந்த முரட்டு நீக்ரோ எடுத்த எடுப்பிலேயே மலரின் வலது முலையைப் பிடித்துக் கேட்க, மலர் துடித்துப்போனாள். மிரண்டாள். வார்த்தைகள் வர மறுத்தன. நீக்ரோவின் கண்கள் அவளை மேய்ந்தன. விலை உயர்ந்த ஸ்லீவ்லெஸ், லோ நெக் லாங்க் கவுன். க்ளீவேஜில் கிடந்த டாலரில் வைரம் மின்னியது. லட்டு மாதிரி இருக்கிறாள். வசதியான, ஒரு பணக்கார வீட்டுப் பெண்.

விடு.... - மலர் அவன் கையைப் பிடித்து விலக்க முயன்றாள். ஆனால் அவனோ இன்னும் அமுக்கிப் பிடித்தான்.

யார் நீ?

மலர் அவனை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள். இவன் நம்ம டிவி ஷோ எதுவும் பார்க்கல போல. நல்லது.

கோபத்தோடு அவனைப் பார்த்தாள். பலத்தோடு அவன் கையை தன் மார்பிலிருந்து விலக்கினாள். அவனை முறைத்துப் பார்த்துவிட்டு, அவனிடமிருந்து விலகி வேகமாக நடந்தாள்.

நீக்ரோ டேனியலுக்கோ இவள் பதில் சொல்லாமல் விடுவிடுவென்று நடப்பது பார்த்து கோபம் வந்தது. வேகமாக அவளது வளையல் கையைப் பிடித்து தன்பக்கம் இழுத்தான். வம்புக்கென்றே மறுபடியும் அவளது முலையைப் பிடித்துக் கசக்கினான்.

ப்ச். விடுடா பாஸ்டர்ட்

சொல்லுடி யார் நீ உனக்கு என்ன வேணும்???

ந...நான்... ஜர்னலிஸ்ட்.

அந்த செக்யூரிட்டி சட்டென்று தன் கையை அவள் முலையிலிருந்து எடுத்தான். மலர் இப்போது கவுனை அட்ஜஸ்ட் செய்துகொண்டு தில்லாக அவனைப் பார்த்தாள்.

வழி விடு. இல்லைனா இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல போலீஸ் வரும்

மலர் தன் இரு கைகளையும் மடக்கி முன்னால் வைத்துக்கொண்டு அவனை விலக்கிக்கொண்டு வேகமாக நடக்க, அவனோ, என்ன இவ பாட்டுக்கு போய்க்கொண்டு இருக்கிறாள்?? என்று, வெளியே தெரிந்த அவளது ப்ரா பட்டியைப் பிடித்து தன்னிடம் இழுத்தான்.

முதல்ல நீ என்ன விடப்போறியா இல்லையா? - மலர் எரிக்கும் விழிகளால் அவனைப் பார்த்தாள்.

முதல்ல நீ இங்கிருந்து திருடுனதை கொடு. அப்புறம் போ

ஐ டோன்ட் வாண்ட் டு talk to you

ஒழுங்கா கொடுத்துடு

ப்ச் என்கிட்டே எதுவும் இல்ல...!!!! - மலர் சத்தம் போட்டுக் கத்த, அந்த நீக்ரோ முரட்டுத்தனமாக, வேகம் வேகமாக அவளது க்ளீவேஜ் வழியாக ப்ராவுக்குள் கைவிட்டு அவளது வலது முலையை துணியில்லாமல் பிடித்துவிட்டான்.

டேய்... ப்ச்...விடு!!

பலநாட்கள் கைபடாத மலரின் காம்பு சர்வ சாதாரணமாக அவனது இடது கைக்குள் நசுங்கிக் கொண்டிருந்தது. மலர் அவன் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு போராடினாள். அவன் அவளது முலையிலிருந்து கையை எடுத்துவிட்டு அவளை நன்றாக இழுத்துப் பிடித்தான். தனது வலது கையிலிருந்த ஸ்டிக்கைப் போட்டுவிட்டு அவளை பின்பக்கமிருந்து தன் நெஞ்சோடு சேர்த்து அணைத்துப் பிடித்துக்கொண்டான். தனது கரடு முரடான முரட்டுக் கையை மறுபடியும் அவளது க்ளீவேஜ் வழியாக ப்ராவுக்குள் விட்டு அவளது இடது முலையைப் பிடித்துப் பார்த்தான்.

விடு.. விடு.. விடு..... - மலர் இப்போது மிகவும் வேகமாகத் துள்ளினாள். அவனோ நன்றாக அவளது முலையை பிடித்துப் பார்த்தான். ப்ராவுக்குள் அவள் போட்டிருந்த Flash Drive ஐ எடுத்தான்.

மலர் தலைகுனிந்து நிற்க, அவன் அந்த ட்ரைவ்வை தன் முகத்துக்கு முன்னால் வைத்துப் பிடித்துக்கொண்டு சிரித்தான்.

என்னது இது?? என்று நக்கலாகச் சிரித்துக்கொண்டே அவளை இறுக்கிப் பிடித்தான். மலரின் பின்னழகுகள் அவனது தொடைகளுக்கு ஒத்தடம் கொடுத்தன.

அதுவரை திமிறிக்கொண்டிருந்த மலர், இப்போது அவனைப் பயத்துடன் பார்த்தாள். அதைப் பறிக்க முயன்றாள். அவனோ அதை தன் கைக்குள் பாதுகாப்பாக வைத்துக்கொண்டான்.

Give me that I'll give you money - பதட்டத்துடன் சொன்னாள்.

என்னது?

அதைக் கொடு நான் உனக்கு நிறைய பணம் தரேன்

அவன் அதன் வேல்யூவைப் புரிந்துகொண்டான். முடியாது என்றான்.

என்கிட்ட கொடுக்கலைன்னா நீ போலீஸ்கிட்ட கொடுக்கவேண்டியிருக்கும்

அவன் அவளை உற்றுப் பார்த்தான். எங்க எடத்துல வந்து திருடிட்டு என்னையே மிரட்டுற இல்ல? சொல்லு வேற என்னலாம் திருடி வச்சிருக்க?

அவ்ளோதான்

உண்மைய சொல்லிடு

நான்தான் இல்லைனு சொல்றேன்ல?

முதல்லயும் இப்படித்தான் சொன்ன?

சொல்லிக்கொண்டே அவன் அவளது விலையுயர்ந்த கவுனை கீழ்ப்புறமிருந்து பிடித்து உயர்த்த, மலர் பதறினாள். என்ன பண்ற? என்று முறைத்துக்கொண்டே கால்களை உதறினாள்.

அவனோ அவளது பேண்ட்டிக்குள் கைவிட்டு செக் செய்யும் நோக்கத்தில் வேகம் வேகமாக கையை அவளது வழு வழு தொடைகள் வழியாக உயர்த்திக்கொண்டே போய் அவளது தொடைகளுக்கு நடுவே பிடிக்க,

ஒரு செகண்ட்டில் எல்லாம் நடந்துவிட்டது. மலர் நொந்துபோனாள்.

அவனோ அவளை குறும்பாகப் பார்த்துச் சிரித்தான். சத்தம் போட்டுச் சிரித்தான். மலர், அவனைத் தடுக்காமல், தலையைக் குனிந்துகொண்டாள்.

பேன்ட்டி போடலையா? என்று அவன் சத்தென்று அவள் புண்டையில் ஒரு அடி கொடுக்க, மலரின் உடம்பு ஒரு நிமிடம் துடித்து அடங்கியது. தொடைகள் நடுங்கின. காம்புகள் துடித்தன. கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.

எவனோ ஒரு செக்யூரிட்டி... ஒரு அன்றாடங்காய்ச்சி.... தன்னை தன் புண்டையில் அடித்து கேள்வி கேட்பான் என்று அவள் கனவிலும் நினைத்திருக்கவில்லை.

ஜட்டி போடுற பழக்கம் இல்லையா?

அவன் கிண்டலாகக் கேட்டுக்கொண்டே அவளது பட்டுப்போன்ற புண்டையைப் பிடித்துக் கசக்கினான்.

மலர் கசங்கிய முகத்தோடு அவனைப் பார்த்தாள். அவள் புண்டையை ராஜ் கூட இப்படிப் போட்டுக் கசக்கியதில்லை. அவளையுமறியாமல் அவள் புண்டைக்குள் நீர் கோர்த்தது.

விடு ப்ளீஸ்... என்று கெஞ்சினாள்.

அவனோ, அவளுக்குப் பின்புறமிருந்து, தன் இடது கையால் அவளை தன்னோடு அனைத்து வைத்துக்கொண்ட நிலையிலேயே... வலது கையால் மலரின் கொழுத்த புண்டையை அள்ளிப் பிடித்திருந்தான். அவளது புண்டையிலிருந்து பிசுபிசுப்பாக அவளது தேன் கசிவது தெரிந்ததும் நடுவிரலால் அவளது புண்டையிதழ்களை விலக்கி, விரலை அவளது மென்மையான பிளவில் வைத்துத் தேய்த்தான். விரலை அழுத்தி வைத்தபடியே மேலே கொண்டுபோனான். மலரின் பருப்பு நசுங்கியது.

ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.... ஸா....

ஜட்டி போடமாட்டியா ம்ம்??

மலருக்கு shame ஆக இருந்தது. மிகப்பெரிய பிசினஸ்மேன் ராஜ்ஜின் மனைவி நான். பெயர் பெற்ற பிசினஸ் டைக்கூன் மோகனின் மதிப்பு மிக்க மருமகள் நான். யார் என்றே தெரியாத ஒரு சாதாரண செக்யூரிட்டி என் புண்டையைப் பிடித்துப் பார்த்துவிட்டான். அதுமட்டும் இல்லாமல், ஜட்டிலாம் போடமாட்டியா? என்று கேட்கிறான். ச்சே

மலர், ராஜ்ஜிடம் சண்டை போட்டுவிட்டு கோபத்தில் அம்மா வீட்டுக்கு கிளம்பும்போது அவசரத்தில் ஒரு ஜட்டி கூட எடுக்கவில்லை. அங்கு போனபின்புதான் தெரிந்தது. அங்கு கிடந்த ஒன்றிரண்டு ஜட்டிகளை வைத்து ஒப்பேத்திக்கொண்டிருந்தாள். ஒரு பத்து பதினைந்து ஜட்டிகள் எடுக்கவேண்டும் என்று எத்தனையோ தடவைகள் அவள் நினைத்தும்.... வெளியே போகும்போதெல்லாம் நெக்ஸ்ட் டைம் பார்த்துக்கொள்ளலாம் நெக்ஸ்ட் டைம் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று வாங்க முடியாமல் போய்விட்டது.

சிறிய விஷயம்தானே என்று அவள் நினைத்து விட்டது, இன்று ஒரு சாதாரண செக்யூரிட்டி வந்து கேள்வி கேட்கும் அளவுக்கு ஆகிவிட்டது.

மலரின் மென்மையான புண்டையை அவன் அநியாயத்துக்குக் கசக்கினான்.

ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.....ஆஆஆ....

கேட்குறேன்ல? சொல்லு

நான் பெரிய இடத்துப் பொண்ணு. ரொம்ப வசதியானவ. என்ன விட்டுடு. ப்ளீஸ்.....

ஜட்டி போடுவியா மாட்டியா அத சொல்லு

போடுவேன்

இன்னைக்கு ஏன் போடல?

இது லாங்க் ட்ரெஸ்தானே... அவசியமில்லைன்னு......

மலர் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே அவனது நடுவிரல் அவளது புண்டைக்குள் நுழைய, ஷாக்கடித்ததுபோல் துள்ளினாள்.

நோ.. நோ...நோ.... என்று அவன் கையைப் பிடித்தாள்.

மலர் கசங்கிய முகத்தோடு அவனைப் பார்த்தாள். ச்சே ஒரு சாதாரண கூலி என் புண்டைக்குள்ள விரல் விட்டுட்டு இருக்கானே! - அவளால் ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியவில்லை.

பின்னழகுகளை லேசாக பின்னால் சாய்த்தவாறு அவன் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு நின்றாள். அவனோ, உள்ள ஏதாவது பதுக்கி வச்சிருக்கியான்னு பார்க்க வேணாமா ம்ம்??? என்று கேட்டுக்கொண்டே விரலை முழுவதுமாக அவள் பிசுபிசுத்த புண்டைக்குள் விட்டு ஆட்ட ஆரம்பித்தான்.

நீண்ட நாட்களாக நோண்டப்படாத மலரின் ஆசைகளையும் ஏக்கங்களையும் அவனது ஒற்றை விரல் அசைத்துப்பார்க்க, மலர் தனக்குள் இன்ப அலைகள் பெருகி ஓடுவதை உணர்ந்தாள். அந்தஸ்த்து எல்லாம் பார்க்காமல் தன் புண்டை அவன் விரல் வித்தையில் மலர்வதை அவள் உணர்ந்தாள். தன்னையுமறியாமல் முனகினாள்.

இருந்தாலும்... அவன் ஒரு சாதாரண கூலி, எப்படி என் புண்டையை தொட்டுப்பார்க்கலாம்? அதற்குள் விரல்விட்டுப் பார்க்கலாம்?? என்று, தொடைகளை நெருக்கி வைத்துக்கொண்டாள். மூச்சிரைக்கச் சொன்னாள்.

செக் பண்ணிட்டேல்ல... போதும்

நீ எங்க செக் பண்ண விடுற? கால நல்லா விரிச்சு வை

மலருக்கு வியர்த்தது. புண்டை சுகம் அவள் உடம்பெங்கும் பெருகி ஓடியது. எவனோ ஒருவனுக்கு புண்டையை கொடுத்துக்கொண்டு நிற்கக்கூடிய பெண்ணா நான்?? என்று தனக்குத்தானே கேட்டுக்கொண்டாள்.

அன்று வீணாவின் வீட்டில் வேலு மிஸ்பிஹேவ் செய்தபோது எவ்வளவு உறுதியாக இருந்தேன்? எவ்வளவு நல்ல பெண்ணாக இருந்தேன்? என்ன ஆயிற்று இன்று?

கட்டுப்பாடை வரவழைத்துக்கொண்டு, டேனியலை முறைப்போடு பார்த்துச் சொன்னாள்.

போதும். எடு!!!

அவன் விரலை எடுத்துவிட்டு அவளது புண்டையில் சத்தென்று ஒரு அடி கொடுத்தான்.

ஹான்.....

மலருக்கு சுகமாக இருந்தது. இப்படி நோண்டப்படுவது... புண்டையில் அடி வாங்குவது..... - அவனை கசங்கிய முகத்துடன் பார்த்தாள். வெட்கம் விட்டு... தன் கால்களை விரித்து வைத்தாள்.

சீக்கிரம் செக் பண்ணிட்டு விட்டுடு ப்ளீஸ்

டேனியல் - சென்னையில் குடியேறி 20 வருஷத்தைத் தாண்டியவன் - தன் ஆப்பிரிக்க மனைவி மக்களுடன் வசிப்பவன் - வாழ்க்கையில் இப்படி ஒரு அழகியை அருகிலிருந்து பார்த்ததில்லை. அப்படிப்பட்டவனுக்கு அந்த அழகி புண்டையை காட்டிக்கொண்டு நின்றால் எப்படியிருக்கும்?

நோ நோ நோ என்று துள்ளிக்கொண்டு ஓடியவள், எரிக்கும் விழிகளால் பார்த்தவள், இப்போது காட்டிக்கொண்டு நிற்கிறாள். அவன் கருத்த உதட்டுக்குள் புன்னகை அரும்பியது.

இந்த டேபிள்ள காலை தூக்கி வை

சொல்லிவிட்டு அவள் முன்னால் உட்கார்ந்துகொண்டான். நடுவில் மட்டும் ஏற்றப்பட்ட தன் கவுனை அடிவயிற்றில் வைத்துப் பிடித்துக்கொண்டிருந்த மலர், வேறு எதுவும் பேசாமல் தன் வலது காலை எடுத்து அருகில் கிடந்த சிறிய டேபிளில் வைத்தாள். தலையை குனிந்துகொண்டாள்.

ச்சே... அவன் விரல் விட்டுப் பார்ப்பான்னு தெரிஞ்சும் இப்படி காட்டுறோமே!
Next page: Chapter 119
Previous page: Chapter 117