Chapter 02
నా కళ్ళు మళ్ళి జూలీ మీద నించి ఉదయ్ మీదకి మళ్ళాయి. ఉదయ్ నా వైపే తీక్షణం గా చూస్తూ కనిపించాడు. నా మీద నించి కళ్ళు మరల్చకుండా పూల్ ఒడ్డు కి స్విం చేస్తూ వచ్చాడు. పూల్ బయటి కి వచ్చిన ఉదయ్ నడుం మీద నీటి బిందువులు మెరుస్తున్నాయి. బైటికి వచ్చి మా టేబుల్ వైపు రాసాగాడు. వస్తున్నంత సేపూ ఏదో మంత్రం వేసినట్టుగా తన చూపుని ని నా కళ్ళ మీద నించి తిప్పలేదు.
టేబుల్ దగ్గరికొచ్చి, “హలో ప్రియా, హలో నీలూ, మిమ్మలని చేసుకున్న అదృష్టవంతులు వీళ్ళేనా?” అంటూ మా మొగుళ్ళ వైపు చూసాడు.
“హాయ్ ఉదయ్! ఇతను ఉదయ్ అని మా సేల్స్ టీం కొత్త సూపర్ స్టార్” అంటూ నీలూ ఉదయ్ ని వాళ్ళ ఆయన కి పరిచెయం చేసింది.
“నైస్ టు మీట్ యు” అంటూ శరత్ ఉదయ్ కి తన పక్క ఉన్న చైర్ చూపించాడు. “రండి”.
ఉదయ్ మా మొగుళ్ళతో మాటలు కలిపేసాడు. కొద్ది నిముషాల్లోనే వాళ్ళని చాలా ఇంప్రెస్స్ చేసాడు అంటే అతిశయోక్తి కాదు. మా మాటలు వెకేషన్ గురించి,యౌరప్ ట్రిప్స్ గురించి మళ్ళాయి. నేను కూడా అప్పుడప్పుడూ నాలుగు మాటలు వేస్తూనే వున్నాను.
నా మనసు మాత్రం పరిపరి విధాలుగా పోతోంది. పక్క పక్క నే కూర్చుని వుండటం తో, శరత్ ని ఉదయ్ నీ పోల్చి చూస్తున్నాను. అప్పుడప్పుడే కొద్దిగా బట్ట తల, చిన్న పొట్ట తో మా అయన – పక్కన ఒక గ్రీకు వీరుడి లాగ వున్నాడు ఉదయ్. ఒకటి రెండు సార్లు నేను ఉదయ్ వైపు చూస్తున్నప్పుడు, ఉదయ్ కూడా నా వైపు చూస్తూ కనిపించాడు. కళ్ళల్లో ఏదో చిలిపి నవ్వు. నీలూ కూడా నేను ఉదయ్ ని చూడటం గమనించినట్టు వుంది.
మరో పదిహేను నిమిషాలు మాతో మాట్లాడి, “ఎక్స్కుస్ మీ” అంటూ ఉదయ్ వేరే గ్రూప్ వైపు సాగి పోయాడు. పార్టీ ఇంకో రెండు గంటల పాటు సాగింది. మేము ఇంటికి బయలుదేరే సరికి శరత్ పూర్తి గా తాగి వున్నాడు. ఇంటికి వెళ్ళంగానే, గుర్రు పెడుతూ నిద్ర పోయాడు. నేను పైజమా లో కి మారి తన పక్కనే కూల బడ్డాను. నిద్ర పట్టటం లేదు. నా మెదడు లో ఉదయ్ పెర్ఫెక్ట్ బాడీ, తన నవ్వు ఇంకా మెదులుతూనే వుంది.
కళ్ళు మూసుకుని నా వేళ్ళని నా పాంటీ లో కి జార్చాను. నా కళ్ళ ముందు ఉదయ్ పూల్ లో, జూలీ కి బదులు నేను.. తను, నేను, నీళ్ళు స్ప్లాష్ చేస్తూ ఆడుతున్నట్టు, పట్టుకుంటున్నట్టు, విదిపించుకోటానికి స్ట్రగుల్ అయినట్టు, కళ్ళ ముందు దృశ్యాలు మెదులుతున్నాయి. ఉదయ్ చేతులు నా పిరుదులు మీద, హిప్స్ మీద పారాడుతున్నట్టు, అప్పుడప్పుడూ నా కాళ్ళ మధ్య పాంటిని, నా నిపుల్స్ ని టచ్ చేస్తున్నట్టు ఫీల్ అయ్యాను.
చాలా రోజుల తర్వాత నాకు ఆ రోజు భావ ప్రాప్తి అయి, చాల గట్టి గా మూలిగినట్టు అనిపించింది. కళ్ళు తెరిచి చూస్తె, మా అయన గురక పెడుతూ పడుకుని వున్నారు. నేను కళ్ళు మూసుకుని, అటువైపు తిరిగి, మెల్లిగా నిద్రలో జారుకున్నాను.
ప్రతి ఏడాది లాగే, సంవత్సరాంతం పార్టీ తర్వాత మా ఆఫీసు లో సేల్స్ ప్లానింగ్ మీటింగ్ వుంటుంది. కంట్రీ, రీజనల్ మానేజర్స్, సేల్స్ వైస్ ప్రెసిడెంట్లు, ఇంకా కొంత మంది ఇంపార్టెంట్ పెద్ద వాళ్ళు అంతా ఈ మీటింగు లకి వస్తారు. సేల్స్ లో పని చేసే వాళ్లంతా, వొచ్చే సంవత్సరానికి మా ప్లాన్స్ ని ప్రెసెంట్ చేస్తే, పెద్ద వాళ్ళు రివ్యూ చేసి వాళ్ళ అభిప్రాయలు, సూచనలు, మార్పులు, చేర్పులు అన్నీ చెబుతారు.
మధ్యాహ్నం లంచ్ తర్వాత నా ప్రెజెంటేషన్. క్రితం సంవత్సరం విజయాల తో మొదలెట్టాన్నేను. నా కోటా ని మించి సేల్స్ టార్గెట్లు (114%) సాధించాను. క్రితం సంవత్సరం చాల బాగా చేసానన్నట్టే. కొత్త సంవత్సరంలో ఏ ఏ కొత్త క్లైంట్ లు, మార్కెట్లు టార్గెట్ చెయ్యాలో, నా నెల నెలా, క్వార్టర్లీ సేల్స్ టార్గెట్ ప్లాన్స్ గురించి విడమరిచి చెప్పాను, పవర్ పాయింట్ చార్ట్ లు ఉపయోగిస్తూ.
“ఎక్స్కుస్ మీ, ప్రియా”, సేల్స్ వి.పి. రాజీవ్ గొంతు విప్పాడు. “జినో కార్ప్ ఎకౌంటు ఇంకా మన చేతికి రాలేదు. గత రెండేళ్ళ లాగానే.. ”
నేను ఒక పేలవమైన నవ్వు నవ్వాను. రాజీవ్ ని మనసు లోనే తిట్టుకున్నాను. ఈ సంవత్సరం జినో కార్ప్ టాపిక్ రాగూడదని ఏ మూలో ఆశ పడ్డాను. జినో కార్ప్ యౌరప్ లో పెద్ద కంపెనీ. ఈ మధ్య ఇండియా లో బాగా పెరుగుతున్నారు. నేను ఈ ఎకౌంటు కోసం సాయశక్తులా ప్రయత్నించాను, కానీ సాధించలేక పోయాను.
“అవును రాజీవ్! ఈ సంవత్సరం తప్పకుండా మనం సాధించి తీరతాం.. కింద సంవత్సరం మనం ఆ కంపెనీ ప్రోక్యుర్మేంట్ డిపార్టుమెంటు తో మంచి రిలేషన్ డెవలప్ చేసాం. ఈ సంవత్సరం గారంటీ గా… ”
“ఎలా? నాక కథలు చెప్పకు. ఈ సంవత్సరం నీ ప్రయత్నాలకి ఇంతకూ ముందుకి ఏమిటి తేడా?”
నా మేనేజర్ సతీష్ నన్ను సమర్దిచాడు. “టు బి హానెస్ట్, ప్రియా చాలా ట్రై చేసింది. కానీ, ఆ ప్రోకుర్మేంట్ లో వున్న అతనితో డీల్ చెయ్యటం చాల కష్టం.”
“ప్రియ ఈ ఎకౌంటు మీద మూడేళ్ళు గా ట్రై చేస్తోంది. తను చెబుతున్నట్టు గా, తానేమీ మంచి రిలేషన్స్ డెవలప్ చేసినట్టు నాకైతే అనిపించటం లేదు.”
“ప్రియ సమర్ధత మీద నాకు పూర్తి భరోసా వుంది. తన రికార్డు చూస్తె మీకే అర్థం అవుతుంది.” అన్నాడు సతీష్ కాన్ఫిడెంట్ గా. రాజీవ్ కొద్ది గా ఆలోచిస్తున్నట్టు నా వైపు తిరిగాడు. “నన్ను తప్పు గా అర్ధం చేసుకోకు ప్రియా. నాకూ నీ వర్క్ మీద, సత్తా మీద చాల కాన్ఫిడెన్స్ వుంది. నువ్వు నీ జాబ్ ని చాల సమర్దవంతంగా చేస్తావని నాకు తెలుసు.”
“థాంక్ యు సర్”
“నా వర్రీ అల్లా జినో కార్ప్ ఎకౌంటు మనకి వస్తుందా లేదా అనే.. వాళ్ళు నాసిక్ లోను, పూణే లోను రెండు ఫ్యాక్టరీలు మొదలేడుతున్నట్టు తెలిసింది. ఈ కొత్త ప్లాంట్స్ కాంట్రాక్ట్స్ మనకి వస్తే, మన గోల్స్, నీ టార్గెట్లు కూడా తేలిగ్గా సాధించచ్చు.”
“నేను ఈ ఎకౌంటు సాధించటానికి పూర్తి ప్రయత్నం చేస్తాను సర్. ”
“సతీష్, నాకు మైక్రో మేనేజ్ చెయ్యటం ఇష్టం లేదని నీకు తెలుసు. కాని ఈ ఎకౌంటు మనకి చాలా ఇంపార్టెంట్. అందుకే, నేను ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నాను. ఇప్పటి నించి జినో కార్ప్ ఎకౌంటు ని ఉదయ్ హేండిల్ చేస్తాడు”
ఉదయ్ సడన్ గా తన పేరు వినేసరికి అలెర్ట్ అయ్యాడు. “ఇది అంత మంచి ఐడియా కాదేమో సర్, ఉదయ్ ఇప్పడికే, చాల అకౌంట్ లు హేండిల్ చేస్తున్నాడు, మరీ స్ట్రెచ్ అవుతాడేమో..” అన్నాడు సతీష్.
“ఉదయ్ చాలా కష్ట పడతాడు. తన కొత్త అకౌంట్ ల ట్రాక్ రికార్డు చాలా బావుంది. నా వుద్దేశం లో ఈ ఎకౌంటు ని సాధించాలంటే ఉదయ్ ఏ సరియైన వాడు. నో అఫెన్స్ ప్రియా” అన్నాడు రాజీవ్. “అంతగా అయితే, ఉదయ్ ఎకౌంటులు కొన్ని మిగిలిన వాళ్లకి ఇవ్వండి.”
“నాకేం ప్రాబ్లం లేదు సర్” అన్నాను భుజాలు ఎగరేసి. నిజంగా నే, నాకు ఈ తల నెప్పి వదిలించుకోవటం మంచిది అనిపించింది.”
“ఓకే. అయితే మనం ఒక నిర్ణయానికి వచ్చినట్టే. ఉదయ్ జినో కార్ప్ ఎకౌంటు హేండిల్ చేస్తాడు ఇవ్వాళ నించి”
“థాంక్ యు” అంటూ ఉదయ్ లేచి నిలబడ్డాడు, తన షర్టు మడతలు సరి చేసుకుంటూ. ఇంత టెన్షన్ లో నూ, నా మనసు తన బేర్ చస్ట్ మీదకే మళ్ళింది. ఛ! అనుకుంటూ కళ్ళు తిప్పుకున్నాను.
“నాదో చిన్న రిక్వెస్ట్” అన్నాడు ఉదయ్. “ప్రియా ఈ ఎకౌంటు మీద నాతొ పని చేస్తే బావుంటుంది. జినో కార్ప్ చాలా పెద్ద కంపెనీ, ప్రియా కి చాల మంది తెలుసు. తన నాలెడ్జ్ నాకు చాలా ఉపయోగకరం గా వుంటుంది. ”
“పర్వాలేదు ఉదయ్” నాకు ఈ సముదాయింపు ధోరణి నచ్చలేదు. “నీకు నేనేమీ అంత తప్పని సరి కాదు. నాకేమీ ఫేవర్స్ అక్కర్లేదు. థాంక్స్ ఎనీ వే.” అన్నాను, కొంచెం అసహనంగా.
“ఫేవర్ ఏం కాదు. నేను చెప్పింది అక్షరాలా నిజం. నాకు నిజం గా నీ అవరసరం వుంది” ఉదయ్ మాటల్లో నిజాయితీ కనిపించింది.
“సరే, దీనిమీద మన ఇప్పటికే చాల టైం గడిపాం. ఈ ఎకౌంటు మీద ప్రియ, ఉదయ్ ఇద్దరూ కలిసి పని చేస్తారు. సతీష్, క్రెడిట్ ఎవరికి ఎలా ఇస్తావో, నీ బాధ్యత” అంటూ ముగించాడు రాజీవ్.
ఉదయ్ నా వేపు చూసి చిరునవ్వు నవ్వాడు. నేను కూడా తన వేపు చూసి స్మైల్ చేసాను.
“సారీ రా, దేవుడి మీద నీకు అంత భరోసా లేదని నాకు తెలుసు, కానీ, జరుగుతున్నది చూస్తుంటే, ఇదేదో పై వాడి మాస్టర్ ప్లాన్ లాగే కనిపిస్తోంది” అంది నీలూ నవ్వుతూ.
“మళ్ళీ మొదలెట్టావా? ఉదయ్, నేను ఒక ఎకౌంటు మీద పని చేస్తున్నాం అంతే. అంత కంటే ఏమీ లేదు.”
“ఇంత కంటే మంచి అవకాశం ఎక్కడ దొరుకుతుంది?”
“సర్లే, ఇంకేదైనా చెప్పు” అంటూ నేను టాపిక్ మార్చాను. అన్నానే గానీ, ఉదయ్ తో పని చేస్తానని తలుచుకుంటే, కొంచం ఎక్సైటింగ్ గానే వుంది. కడుపు లో అనీజీ గా ఏదో తిమ్మిరీగలు తిరుగుతున్న ఫీలింగ్.
వారం రోజుల తర్వాత. బుధ వారం సాయంత్రం 9 గంటలు అయ్యిది అనుకుంటా. ఉదయ్, నేను, ఆఫీసు కాన్ఫరెన్స్ రూం లో తర్వాతి రోజు జినో కార్ప్ మీటింగ్ కి రెడీ అవుతున్నాం. గత కొద్ది రోజులు గా ఇద్దరం మా స్ట్రాటజీ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాం. జినో కార్ప్ గురించి నాకు తెలిసిన విషయాలన్నీ నేను తనకు విడమరచి చెప్పాను. మా ఇద్దరి మధ్య మొదట్లో ఉన్న అనీజీనెస్స్ కొద్ది కొద్ది గా తగ్గుతూ వచ్చింది. ఆ రోజు రాత్రి జినో కార్ప్ కొత్త ప్లాంట్ల గురించి, వాళ్ళ మెషీన్స్ గురించి, మాట్లాడుతూ, వాళ్ళ కొత్త ఆఫీసు ఆర్గనైజేషన్ ఎలా వుంటుందో ఊహిస్తున్నాం.
కుర్చీలో వెనక్కి వాలి నా మెడని అటూ ఇటూ ఊపాను, నొప్పి అన్నట్టుగా.
“మెడ నెప్పి?” అన్నాడు ఉదయ్, నా ఎదురు సీట్ లో కూర్చుని.
“అనుకుంటా. రాత్రి నిద్ర లో పట్టేసైనట్టుంది.”
“ఆలో మీ” అంటూ ఉదయ్ కుర్చీ లోంచి లేచి నా వెనక్కి చేరాడు. నేను వారించే లోపల తన చేతులు నా భుజాల మీద వున్నాయి.
“హేయ్… ఏం చేస్తున్నావ్” అంటూ నేను తన చేతులు తోసెయ్యతానికి ప్రయత్నించాను.
వేసుకున్న టాప్ లైట్ ఫాబ్రిక్ కావటం తో, నా భుజాలకి తన చేతుల వెచ్చదనం తెలుస్తోంది.
“రిలాక్స్, ఏం చెయ్యాలో నాకు తెలుసు” అంటూ ఉదయ్ తన రెండు బొటన వేళ్ళని, వెన్నెముక వైపు జరిపి గట్టిగా వత్తాడు.
“ఓహ్…” అంటూ మూలిగాను నొప్పి తో.
“మొదట కాసేపే నొప్పిగా వుంటుంది. అంతే..”
తను అన్నట్టు గానే, కాసేపటికి నొప్పి తగ్గి రిలాక్స్ అయినట్టు అనిపించింది. ఉదయ్ వేళ్ళు ఎక్స్పర్ట్ గా నా మెడ నరాల్ని, నాట్స్, మజిల్స్ ని జంటిల్ గా మసాజ్ చేస్తున్నాయి.
“మ్.. చాలా రిలాక్సింగ్ గా వుంది” సన్న గా మూలుగుతూ మెడ వెనక్కి వాల్చాను.
ఉదయ్ నెమ్మది గా తన వెళ్ళని నా మెడ నించి భుజాల అంచుల వైపు కదుపుతూ కంటిన్యూ చేసాడు.
“ఎక్కడ నేర్చుకున్నావ్, ఇవన్నీ?”
“నా పద్ధతులు నాకున్నాయి, సీక్రెట్..” అన్నాడు గుసగుసలాడుతున్నట్టు, తన ముఖాన్ని నా చెవి దగ్గరికి తెచ్చి.
“మనం డిస్కౌంట్లు అన్నీ ఇచ్చాకే ఈ రేట్ వస్తోంది” ప్రియ వివరణ ఇవ్వబోయింది.
“షట్ అప్ ప్రియా.. జస్ట్ షట్ అప్..” అంటూ ఉదయ్ ప్రియ మీద లేచాడు. “నీకిచ్చిన ఒక్క పనీ సరిగ్గా చెయ్యలేవు. ఫైనాన్స్ వాళ్ళ తో మళ్ళీ మాట్లాడు. రేట్ డీసెంట్ గా వుండాలని నా మాట గా చెప్పు.”
“నేను ట్రై చేసాను.. ” ఉదయ్, ప్రియ ఇదంతా ముందే మాట్లాడుకోవటం మూలంగా ప్రియ కి ఇదేమి కొత్త అనిపించ లేదు.
“నువ్వేమి చెయ్యలేవు. ఎందుకూ పనికి రావు” అంటూ ఉదయ్ టేబుల్ మీద చేతులు చరిచాడు.
ఏమనుకున్నాడో, “పర్లేదు లే, తనని మళ్ళీ ట్రై చేయ్యనిద్దాం…” అన్నాడు గూట్లే.
“ముందు నువ్వు బయటికి నడువు. లాబీ లోంచి ఫైనాన్స్ వాళ్ళకి కాల్ చెయ్యి. వేరే నంబర్ల తో గానీ మళ్ళీ లోపలకి రాకు.
“ఒకే..” అంటూ ప్రియ రూం లోంచి లాబీ లోకి వచ్చి కూర్చుంది. ఫైనాన్స్ వాళ్ళ కి ఫోన్ లేదు, ఏమి లేదు. మెయిల్స్ చెక్ చేసుకుంటూ ఇంటర్నెట్ న్యూస్ చదువుతూ కూర్చుంది. ఇరవై నిమిషాల తర్వాత రిసెప్షనిస్ట్ ప్రియ ని లోపలి వెళ్ళమని పిలిచింది.
“ఫైనాన్స్ వాళ్ళు నంబర్స్ మీద వర్క్ చేస్తున్నారు, ఉదయ్”
“సరే, అవన్నీ నువ్వే చూసుకో, సరేనా?”
“మీ కాన్ఫిగరేషన్ బానే వుంది. మాకు తప్పకుండా పనికొస్తుంది.” అన్నాడు గూట్లే.
“చూసి నేర్చుకో, సేల్స్ అంటే ఇలా చెయ్యాలి” ఉదయ్ ప్రియ వైపు ఒక చూపు విసిరాడు.
“నేనీ ప్రోపోసల్ ని మా కంట్రీ లెవెల్ ఎక్సిక్యుటివ్ లకి చూపించాలి. ఇంకా మా ఆసియా- పసిఫిక్ బూసులకి.”
“వాళ్ళందరినీ మన ప్రోపోసల్ చాలా ఇంప్రెస్ చేస్తుంది అంటున్నారు గుట్లేజి.” అన్నాడు ఉదయ్.
“ఈ వీకెండ్ ఖండాలా లో మా కార్పోరేట్ లీడర్ షిప్ కాన్ఫరెన్స్ వుంది.” అన్నాడు గూట్లే నా వైపు ఓ బ్రోచర్ తోస్తూ. “నాతొ బాటు మా బిగ్ బాసులంతా వుంటారు. మా CEO కూడా రావచ్చు.”
కళ్ళు తెరిచాను.
మెడ వెనక్కి వాల్చి ఉండటం తో వెనకాల నిలబడ్డ తన ముఖం నా ముఖం పైన ఎదురు గా కనిపిస్తోంది, తల్లకిందులుగా. తన కళ్ళు నా కళ్ళల్లోకి సూటి గా చూస్తున్నాయి. నేనూ తన కళ్ళల్లోకి చూపు తిప్పకుండా చూస్తూ ఉండి పోయాను. తన ముఖం నా ముఖానికి చేరువగా రావటం తెలుస్తూనే వుంది, కానీ ఎందుకో నా బ్రెయిన్ పని చెయ్యటం ఆగి పోయినట్టు అనిపించింది. లేక కావాలని పట్టించుకోవటం మానేశానో తెలీదు. తన దవడలు నా బుగ్గలకి దగ్గరై తన ఊపిరి వెచ్చగా నా గడ్డం మీద తగులుతోంది. ఇంకొద్ది క్షణాల తర్వాత ఉదయ్ పెదాలు సున్నితం గా నా పెదాల మీద వాలాయి.
తన వేళ్ళు నా భుజాల మీదే వున్నాయి, తను మసాజ్ చెయ్యట ఆపేసి కొన్ని క్షణాలు అయింది. తన పెదాల స్పర్స నా పెదాల మీద తెలుస్తోంది. కాలం స్తంభించినట్టు అనిపించింది. తను నెమ్మది గా నా పెదాలని ముద్దు పెట్టుకుంటున్నాడు. ఏ మూలో నా మనసు తనని వారించమని, తోసేయ్యమని చెబుతోంది. కానీ, నా పెదాలు నా మాట వినటం మానేశాయి. నా పెదాలు అతనికి చేరువ అవటం, నేను అతని పెదాల్ని ముద్దు పెట్టుకోవటానికి ప్రయత్నించటం తలుచుకుంటే నా మీద నాకే ఆశ్చర్యం కలుగుతోంది. ముందు తనే తేరుకున్నాడు.
“సారీ.. నువ్వు చాల అందంగా వున్నావు.”
ఏమీ అనకుండా అతని వైపు చూస్తూ ఉండిపోయాను. తను నా వైపు నించి రియాక్షన్ కోసం చూస్తున్నట్టున్నాడు. నేను నా రియాక్షన్ ఎలా వుండాలో తెలిసే పరిస్థితిలో లేను. నా బరువైన శ్వాస, ఎగిరే గుండె చప్పుళ్ళు మాత్రమె వినిపిస్తున్నాయి.
మరో రెండు క్షణాలు ఆగి ఉదయ్ నెమ్మడిగా నేను కూర్చున్న స్వివేల్ చైర్ ని తన వైపు తిప్పుకున్నాడు. మళ్ళీ నన్ను ముద్దు పెట్టుకోవటం మొదలెట్టాడు. ఈ సారి నా చెయ్యి అప్రయత్నంగా తన తల వెనకకు జేరింది. మా పెదాలు ఒకరినోకరికి పెనవేసున్నాయి. తను ఒక నిమిషం పాటు నన్ను గాఢము గా ముద్ద్దు పెట్టుకున్నాడు.
తను నాలుక నా నోట్లో చొప్పించగానే, ఈసారి ముందుగా నేను తేరుకున్నాను. కుర్చీ ని కొంచెం దూరం గా జరిపి “నేను ఇంకా వెళ్ళాలి” అన్నాను, లేస్తూ. “ఇప్పటికే చాల లేట్ అయింది”.
తత్తరపాటు తో నన్ను నేను సరి చేసుకోవటం ఉదయ్ చూస్తూనే ఉన్నాడు. నేను ఉదయ్ వైపు చూడ లేక డోర్ వైపు చూస్తూ నన్ను నేను సంభాళించుకున్నాను. బయటికి పదటానికి సిద్ధం అవుతూ.
“వెయిట్..” ఉదయ్ గొంతు.
“నాకు పెళ్లి అయింది” నా గొంతు నాకే వింత గా వినిపించింది.
“సారీ.. నా ఉద్దేశం.. జినో కార్ప్ మీటింగ్ కి రేప్పొద్దున్న మనం ఎన్నింటికి కలుస్తున్నాం?”
“8:30 ఓకే” అంటూ నేను లిఫ్ట్ వైపు పరుగు తీశాను.
తర్వాతి రోజు ఉదయం పది గంటలు. ఉదయ్, నేను ఇద్దరం పోవై లో జినో కార్ప్ ఆఫీసు లాబీ లో కూర్చుని వున్నాం. రాత్రి సరిగ్గా నిద్ర పట్టక నాకు కొద్ది గా తల నొప్పి గా వుంది. ముందు రోజు సంఘటన, ఉదయ్ ముద్దు పెట్టుకోవటం, ఇవన్నీ తలుచుకుంటే, మనసంతా అల్లకల్లోలం గా వుంది. ఉదయ్, నేను, పొద్దున్నే ఆఫీసు నించి ఇక్కదికి కార్ లో కలిసే వచ్చాం. ఉదయ్ రాత్రి జరిగిన సంఘటన ఎత్తుతాడేమో అని భయ పడ్డాను. ఉదయ్ ని చూస్తుంటే మాత్రం ఏమీ జరగనట్టుగా ఉన్నాడు.
“మిస్టర్ గూట్లే మీ కోసం వెయిట్ చేస్తున్నారు. మీరు లోపలకి వెళ్ళచ్చు.” రిసెప్షనిస్ట్ గొంతు.
నేను, నా వెంటే ఉదయ్, లోపలి వెళ్లి కారిడార్ గుండా నడుచుకుంటూ ఒక కార్నర్ ఆఫీసు కి దారి తీసాం. ముందు గా నేను తలుపు మీద నాక్ చేసాను.
“కమిన్” అంటూ వినిపించింది. ఆ గొంతు నాకు పరిచయమే.
లోపలకి వెళ్ళగానే, జినో కార్ప్ ప్రోక్యుర్మేంట్ మేనేజర్ వినోద్ గూట్లే డెస్క్ వెనలాల కూర్చుని కనిపించాడు. మమ్మల్ని చూస్తూనే, మా వైపు ఒక నవ్వు పారేసాడు. అతని పళ్ళు సిగరెట్ల తో, పాన్ పరాగ్ లతో గార కట్టినట్టున్నాయి. మేము కలిసినప్పుడల్లా, వాడికి నన్ను తేరి పార చూడటం అలవాటు. ఎప్పటి లాగానే, వాడి కళ్ళు నా గుండెల మీదకి మళ్ళాయి. అక్కడ కాసేపు ఆగి, మళ్ళి నా మొహం వైపు తన చూపు మళ్ళించాడు.
“ప్రియా.. ప్లెజర్ టు సీ యు” అంటూ అంటూ డెస్క్ వెనకాల నించి ముందుకి వచ్చాడు. అలా ఒక్క సారి లేచే సరికి వాడి బాన పొట్ట పైకి కిందకి ఊగటం తెలుస్తూనే వుంది. బట్టనెత్తిమీద జుట్టు వెనక్కి వెళ్లి జుట్టంతా ఏదో ఉప్పురిసినట్టుంది. క్రితం సారి జుట్టు నల్లగా వున్నట్టు గుర్తు. రంగేయ్యటం మానేసాడేమో. నా ముందుకొచ్చి నిలబడ్డాడు, తినేసేటట్టు చూస్తూ, నా వైపు చెయ్యి చాపాడు. మర్యాద కోసం నేను నా చేతి ని చాపితే, లాక్కుని నా చేతి వైపే చూస్తూ చేతులు కలిపాడు.
టేబుల్ దగ్గరికొచ్చి, “హలో ప్రియా, హలో నీలూ, మిమ్మలని చేసుకున్న అదృష్టవంతులు వీళ్ళేనా?” అంటూ మా మొగుళ్ళ వైపు చూసాడు.
“హాయ్ ఉదయ్! ఇతను ఉదయ్ అని మా సేల్స్ టీం కొత్త సూపర్ స్టార్” అంటూ నీలూ ఉదయ్ ని వాళ్ళ ఆయన కి పరిచెయం చేసింది.
“నైస్ టు మీట్ యు” అంటూ శరత్ ఉదయ్ కి తన పక్క ఉన్న చైర్ చూపించాడు. “రండి”.
ఉదయ్ మా మొగుళ్ళతో మాటలు కలిపేసాడు. కొద్ది నిముషాల్లోనే వాళ్ళని చాలా ఇంప్రెస్స్ చేసాడు అంటే అతిశయోక్తి కాదు. మా మాటలు వెకేషన్ గురించి,యౌరప్ ట్రిప్స్ గురించి మళ్ళాయి. నేను కూడా అప్పుడప్పుడూ నాలుగు మాటలు వేస్తూనే వున్నాను.
నా మనసు మాత్రం పరిపరి విధాలుగా పోతోంది. పక్క పక్క నే కూర్చుని వుండటం తో, శరత్ ని ఉదయ్ నీ పోల్చి చూస్తున్నాను. అప్పుడప్పుడే కొద్దిగా బట్ట తల, చిన్న పొట్ట తో మా అయన – పక్కన ఒక గ్రీకు వీరుడి లాగ వున్నాడు ఉదయ్. ఒకటి రెండు సార్లు నేను ఉదయ్ వైపు చూస్తున్నప్పుడు, ఉదయ్ కూడా నా వైపు చూస్తూ కనిపించాడు. కళ్ళల్లో ఏదో చిలిపి నవ్వు. నీలూ కూడా నేను ఉదయ్ ని చూడటం గమనించినట్టు వుంది.
మరో పదిహేను నిమిషాలు మాతో మాట్లాడి, “ఎక్స్కుస్ మీ” అంటూ ఉదయ్ వేరే గ్రూప్ వైపు సాగి పోయాడు. పార్టీ ఇంకో రెండు గంటల పాటు సాగింది. మేము ఇంటికి బయలుదేరే సరికి శరత్ పూర్తి గా తాగి వున్నాడు. ఇంటికి వెళ్ళంగానే, గుర్రు పెడుతూ నిద్ర పోయాడు. నేను పైజమా లో కి మారి తన పక్కనే కూల బడ్డాను. నిద్ర పట్టటం లేదు. నా మెదడు లో ఉదయ్ పెర్ఫెక్ట్ బాడీ, తన నవ్వు ఇంకా మెదులుతూనే వుంది.
కళ్ళు మూసుకుని నా వేళ్ళని నా పాంటీ లో కి జార్చాను. నా కళ్ళ ముందు ఉదయ్ పూల్ లో, జూలీ కి బదులు నేను.. తను, నేను, నీళ్ళు స్ప్లాష్ చేస్తూ ఆడుతున్నట్టు, పట్టుకుంటున్నట్టు, విదిపించుకోటానికి స్ట్రగుల్ అయినట్టు, కళ్ళ ముందు దృశ్యాలు మెదులుతున్నాయి. ఉదయ్ చేతులు నా పిరుదులు మీద, హిప్స్ మీద పారాడుతున్నట్టు, అప్పుడప్పుడూ నా కాళ్ళ మధ్య పాంటిని, నా నిపుల్స్ ని టచ్ చేస్తున్నట్టు ఫీల్ అయ్యాను.
చాలా రోజుల తర్వాత నాకు ఆ రోజు భావ ప్రాప్తి అయి, చాల గట్టి గా మూలిగినట్టు అనిపించింది. కళ్ళు తెరిచి చూస్తె, మా అయన గురక పెడుతూ పడుకుని వున్నారు. నేను కళ్ళు మూసుకుని, అటువైపు తిరిగి, మెల్లిగా నిద్రలో జారుకున్నాను.
ప్రతి ఏడాది లాగే, సంవత్సరాంతం పార్టీ తర్వాత మా ఆఫీసు లో సేల్స్ ప్లానింగ్ మీటింగ్ వుంటుంది. కంట్రీ, రీజనల్ మానేజర్స్, సేల్స్ వైస్ ప్రెసిడెంట్లు, ఇంకా కొంత మంది ఇంపార్టెంట్ పెద్ద వాళ్ళు అంతా ఈ మీటింగు లకి వస్తారు. సేల్స్ లో పని చేసే వాళ్లంతా, వొచ్చే సంవత్సరానికి మా ప్లాన్స్ ని ప్రెసెంట్ చేస్తే, పెద్ద వాళ్ళు రివ్యూ చేసి వాళ్ళ అభిప్రాయలు, సూచనలు, మార్పులు, చేర్పులు అన్నీ చెబుతారు.
మధ్యాహ్నం లంచ్ తర్వాత నా ప్రెజెంటేషన్. క్రితం సంవత్సరం విజయాల తో మొదలెట్టాన్నేను. నా కోటా ని మించి సేల్స్ టార్గెట్లు (114%) సాధించాను. క్రితం సంవత్సరం చాల బాగా చేసానన్నట్టే. కొత్త సంవత్సరంలో ఏ ఏ కొత్త క్లైంట్ లు, మార్కెట్లు టార్గెట్ చెయ్యాలో, నా నెల నెలా, క్వార్టర్లీ సేల్స్ టార్గెట్ ప్లాన్స్ గురించి విడమరిచి చెప్పాను, పవర్ పాయింట్ చార్ట్ లు ఉపయోగిస్తూ.
“ఎక్స్కుస్ మీ, ప్రియా”, సేల్స్ వి.పి. రాజీవ్ గొంతు విప్పాడు. “జినో కార్ప్ ఎకౌంటు ఇంకా మన చేతికి రాలేదు. గత రెండేళ్ళ లాగానే.. ”
నేను ఒక పేలవమైన నవ్వు నవ్వాను. రాజీవ్ ని మనసు లోనే తిట్టుకున్నాను. ఈ సంవత్సరం జినో కార్ప్ టాపిక్ రాగూడదని ఏ మూలో ఆశ పడ్డాను. జినో కార్ప్ యౌరప్ లో పెద్ద కంపెనీ. ఈ మధ్య ఇండియా లో బాగా పెరుగుతున్నారు. నేను ఈ ఎకౌంటు కోసం సాయశక్తులా ప్రయత్నించాను, కానీ సాధించలేక పోయాను.
“అవును రాజీవ్! ఈ సంవత్సరం తప్పకుండా మనం సాధించి తీరతాం.. కింద సంవత్సరం మనం ఆ కంపెనీ ప్రోక్యుర్మేంట్ డిపార్టుమెంటు తో మంచి రిలేషన్ డెవలప్ చేసాం. ఈ సంవత్సరం గారంటీ గా… ”
“ఎలా? నాక కథలు చెప్పకు. ఈ సంవత్సరం నీ ప్రయత్నాలకి ఇంతకూ ముందుకి ఏమిటి తేడా?”
నా మేనేజర్ సతీష్ నన్ను సమర్దిచాడు. “టు బి హానెస్ట్, ప్రియా చాలా ట్రై చేసింది. కానీ, ఆ ప్రోకుర్మేంట్ లో వున్న అతనితో డీల్ చెయ్యటం చాల కష్టం.”
“ప్రియ ఈ ఎకౌంటు మీద మూడేళ్ళు గా ట్రై చేస్తోంది. తను చెబుతున్నట్టు గా, తానేమీ మంచి రిలేషన్స్ డెవలప్ చేసినట్టు నాకైతే అనిపించటం లేదు.”
“ప్రియ సమర్ధత మీద నాకు పూర్తి భరోసా వుంది. తన రికార్డు చూస్తె మీకే అర్థం అవుతుంది.” అన్నాడు సతీష్ కాన్ఫిడెంట్ గా. రాజీవ్ కొద్ది గా ఆలోచిస్తున్నట్టు నా వైపు తిరిగాడు. “నన్ను తప్పు గా అర్ధం చేసుకోకు ప్రియా. నాకూ నీ వర్క్ మీద, సత్తా మీద చాల కాన్ఫిడెన్స్ వుంది. నువ్వు నీ జాబ్ ని చాల సమర్దవంతంగా చేస్తావని నాకు తెలుసు.”
“థాంక్ యు సర్”
“నా వర్రీ అల్లా జినో కార్ప్ ఎకౌంటు మనకి వస్తుందా లేదా అనే.. వాళ్ళు నాసిక్ లోను, పూణే లోను రెండు ఫ్యాక్టరీలు మొదలేడుతున్నట్టు తెలిసింది. ఈ కొత్త ప్లాంట్స్ కాంట్రాక్ట్స్ మనకి వస్తే, మన గోల్స్, నీ టార్గెట్లు కూడా తేలిగ్గా సాధించచ్చు.”
“నేను ఈ ఎకౌంటు సాధించటానికి పూర్తి ప్రయత్నం చేస్తాను సర్. ”
“సతీష్, నాకు మైక్రో మేనేజ్ చెయ్యటం ఇష్టం లేదని నీకు తెలుసు. కాని ఈ ఎకౌంటు మనకి చాలా ఇంపార్టెంట్. అందుకే, నేను ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నాను. ఇప్పటి నించి జినో కార్ప్ ఎకౌంటు ని ఉదయ్ హేండిల్ చేస్తాడు”
ఉదయ్ సడన్ గా తన పేరు వినేసరికి అలెర్ట్ అయ్యాడు. “ఇది అంత మంచి ఐడియా కాదేమో సర్, ఉదయ్ ఇప్పడికే, చాల అకౌంట్ లు హేండిల్ చేస్తున్నాడు, మరీ స్ట్రెచ్ అవుతాడేమో..” అన్నాడు సతీష్.
“ఉదయ్ చాలా కష్ట పడతాడు. తన కొత్త అకౌంట్ ల ట్రాక్ రికార్డు చాలా బావుంది. నా వుద్దేశం లో ఈ ఎకౌంటు ని సాధించాలంటే ఉదయ్ ఏ సరియైన వాడు. నో అఫెన్స్ ప్రియా” అన్నాడు రాజీవ్. “అంతగా అయితే, ఉదయ్ ఎకౌంటులు కొన్ని మిగిలిన వాళ్లకి ఇవ్వండి.”
“నాకేం ప్రాబ్లం లేదు సర్” అన్నాను భుజాలు ఎగరేసి. నిజంగా నే, నాకు ఈ తల నెప్పి వదిలించుకోవటం మంచిది అనిపించింది.”
“ఓకే. అయితే మనం ఒక నిర్ణయానికి వచ్చినట్టే. ఉదయ్ జినో కార్ప్ ఎకౌంటు హేండిల్ చేస్తాడు ఇవ్వాళ నించి”
“థాంక్ యు” అంటూ ఉదయ్ లేచి నిలబడ్డాడు, తన షర్టు మడతలు సరి చేసుకుంటూ. ఇంత టెన్షన్ లో నూ, నా మనసు తన బేర్ చస్ట్ మీదకే మళ్ళింది. ఛ! అనుకుంటూ కళ్ళు తిప్పుకున్నాను.
“నాదో చిన్న రిక్వెస్ట్” అన్నాడు ఉదయ్. “ప్రియా ఈ ఎకౌంటు మీద నాతొ పని చేస్తే బావుంటుంది. జినో కార్ప్ చాలా పెద్ద కంపెనీ, ప్రియా కి చాల మంది తెలుసు. తన నాలెడ్జ్ నాకు చాలా ఉపయోగకరం గా వుంటుంది. ”
“పర్వాలేదు ఉదయ్” నాకు ఈ సముదాయింపు ధోరణి నచ్చలేదు. “నీకు నేనేమీ అంత తప్పని సరి కాదు. నాకేమీ ఫేవర్స్ అక్కర్లేదు. థాంక్స్ ఎనీ వే.” అన్నాను, కొంచెం అసహనంగా.
“ఫేవర్ ఏం కాదు. నేను చెప్పింది అక్షరాలా నిజం. నాకు నిజం గా నీ అవరసరం వుంది” ఉదయ్ మాటల్లో నిజాయితీ కనిపించింది.
“సరే, దీనిమీద మన ఇప్పటికే చాల టైం గడిపాం. ఈ ఎకౌంటు మీద ప్రియ, ఉదయ్ ఇద్దరూ కలిసి పని చేస్తారు. సతీష్, క్రెడిట్ ఎవరికి ఎలా ఇస్తావో, నీ బాధ్యత” అంటూ ముగించాడు రాజీవ్.
ఉదయ్ నా వేపు చూసి చిరునవ్వు నవ్వాడు. నేను కూడా తన వేపు చూసి స్మైల్ చేసాను.
“సారీ రా, దేవుడి మీద నీకు అంత భరోసా లేదని నాకు తెలుసు, కానీ, జరుగుతున్నది చూస్తుంటే, ఇదేదో పై వాడి మాస్టర్ ప్లాన్ లాగే కనిపిస్తోంది” అంది నీలూ నవ్వుతూ.
“మళ్ళీ మొదలెట్టావా? ఉదయ్, నేను ఒక ఎకౌంటు మీద పని చేస్తున్నాం అంతే. అంత కంటే ఏమీ లేదు.”
“ఇంత కంటే మంచి అవకాశం ఎక్కడ దొరుకుతుంది?”
“సర్లే, ఇంకేదైనా చెప్పు” అంటూ నేను టాపిక్ మార్చాను. అన్నానే గానీ, ఉదయ్ తో పని చేస్తానని తలుచుకుంటే, కొంచం ఎక్సైటింగ్ గానే వుంది. కడుపు లో అనీజీ గా ఏదో తిమ్మిరీగలు తిరుగుతున్న ఫీలింగ్.
వారం రోజుల తర్వాత. బుధ వారం సాయంత్రం 9 గంటలు అయ్యిది అనుకుంటా. ఉదయ్, నేను, ఆఫీసు కాన్ఫరెన్స్ రూం లో తర్వాతి రోజు జినో కార్ప్ మీటింగ్ కి రెడీ అవుతున్నాం. గత కొద్ది రోజులు గా ఇద్దరం మా స్ట్రాటజీ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాం. జినో కార్ప్ గురించి నాకు తెలిసిన విషయాలన్నీ నేను తనకు విడమరచి చెప్పాను. మా ఇద్దరి మధ్య మొదట్లో ఉన్న అనీజీనెస్స్ కొద్ది కొద్ది గా తగ్గుతూ వచ్చింది. ఆ రోజు రాత్రి జినో కార్ప్ కొత్త ప్లాంట్ల గురించి, వాళ్ళ మెషీన్స్ గురించి, మాట్లాడుతూ, వాళ్ళ కొత్త ఆఫీసు ఆర్గనైజేషన్ ఎలా వుంటుందో ఊహిస్తున్నాం.
కుర్చీలో వెనక్కి వాలి నా మెడని అటూ ఇటూ ఊపాను, నొప్పి అన్నట్టుగా.
“మెడ నెప్పి?” అన్నాడు ఉదయ్, నా ఎదురు సీట్ లో కూర్చుని.
“అనుకుంటా. రాత్రి నిద్ర లో పట్టేసైనట్టుంది.”
“ఆలో మీ” అంటూ ఉదయ్ కుర్చీ లోంచి లేచి నా వెనక్కి చేరాడు. నేను వారించే లోపల తన చేతులు నా భుజాల మీద వున్నాయి.
“హేయ్… ఏం చేస్తున్నావ్” అంటూ నేను తన చేతులు తోసెయ్యతానికి ప్రయత్నించాను.
వేసుకున్న టాప్ లైట్ ఫాబ్రిక్ కావటం తో, నా భుజాలకి తన చేతుల వెచ్చదనం తెలుస్తోంది.
“రిలాక్స్, ఏం చెయ్యాలో నాకు తెలుసు” అంటూ ఉదయ్ తన రెండు బొటన వేళ్ళని, వెన్నెముక వైపు జరిపి గట్టిగా వత్తాడు.
“ఓహ్…” అంటూ మూలిగాను నొప్పి తో.
“మొదట కాసేపే నొప్పిగా వుంటుంది. అంతే..”
తను అన్నట్టు గానే, కాసేపటికి నొప్పి తగ్గి రిలాక్స్ అయినట్టు అనిపించింది. ఉదయ్ వేళ్ళు ఎక్స్పర్ట్ గా నా మెడ నరాల్ని, నాట్స్, మజిల్స్ ని జంటిల్ గా మసాజ్ చేస్తున్నాయి.
“మ్.. చాలా రిలాక్సింగ్ గా వుంది” సన్న గా మూలుగుతూ మెడ వెనక్కి వాల్చాను.
ఉదయ్ నెమ్మది గా తన వెళ్ళని నా మెడ నించి భుజాల అంచుల వైపు కదుపుతూ కంటిన్యూ చేసాడు.
“ఎక్కడ నేర్చుకున్నావ్, ఇవన్నీ?”
“నా పద్ధతులు నాకున్నాయి, సీక్రెట్..” అన్నాడు గుసగుసలాడుతున్నట్టు, తన ముఖాన్ని నా చెవి దగ్గరికి తెచ్చి.
“మనం డిస్కౌంట్లు అన్నీ ఇచ్చాకే ఈ రేట్ వస్తోంది” ప్రియ వివరణ ఇవ్వబోయింది.
“షట్ అప్ ప్రియా.. జస్ట్ షట్ అప్..” అంటూ ఉదయ్ ప్రియ మీద లేచాడు. “నీకిచ్చిన ఒక్క పనీ సరిగ్గా చెయ్యలేవు. ఫైనాన్స్ వాళ్ళ తో మళ్ళీ మాట్లాడు. రేట్ డీసెంట్ గా వుండాలని నా మాట గా చెప్పు.”
“నేను ట్రై చేసాను.. ” ఉదయ్, ప్రియ ఇదంతా ముందే మాట్లాడుకోవటం మూలంగా ప్రియ కి ఇదేమి కొత్త అనిపించ లేదు.
“నువ్వేమి చెయ్యలేవు. ఎందుకూ పనికి రావు” అంటూ ఉదయ్ టేబుల్ మీద చేతులు చరిచాడు.
ఏమనుకున్నాడో, “పర్లేదు లే, తనని మళ్ళీ ట్రై చేయ్యనిద్దాం…” అన్నాడు గూట్లే.
“ముందు నువ్వు బయటికి నడువు. లాబీ లోంచి ఫైనాన్స్ వాళ్ళకి కాల్ చెయ్యి. వేరే నంబర్ల తో గానీ మళ్ళీ లోపలకి రాకు.
“ఒకే..” అంటూ ప్రియ రూం లోంచి లాబీ లోకి వచ్చి కూర్చుంది. ఫైనాన్స్ వాళ్ళ కి ఫోన్ లేదు, ఏమి లేదు. మెయిల్స్ చెక్ చేసుకుంటూ ఇంటర్నెట్ న్యూస్ చదువుతూ కూర్చుంది. ఇరవై నిమిషాల తర్వాత రిసెప్షనిస్ట్ ప్రియ ని లోపలి వెళ్ళమని పిలిచింది.
“ఫైనాన్స్ వాళ్ళు నంబర్స్ మీద వర్క్ చేస్తున్నారు, ఉదయ్”
“సరే, అవన్నీ నువ్వే చూసుకో, సరేనా?”
“మీ కాన్ఫిగరేషన్ బానే వుంది. మాకు తప్పకుండా పనికొస్తుంది.” అన్నాడు గూట్లే.
“చూసి నేర్చుకో, సేల్స్ అంటే ఇలా చెయ్యాలి” ఉదయ్ ప్రియ వైపు ఒక చూపు విసిరాడు.
“నేనీ ప్రోపోసల్ ని మా కంట్రీ లెవెల్ ఎక్సిక్యుటివ్ లకి చూపించాలి. ఇంకా మా ఆసియా- పసిఫిక్ బూసులకి.”
“వాళ్ళందరినీ మన ప్రోపోసల్ చాలా ఇంప్రెస్ చేస్తుంది అంటున్నారు గుట్లేజి.” అన్నాడు ఉదయ్.
“ఈ వీకెండ్ ఖండాలా లో మా కార్పోరేట్ లీడర్ షిప్ కాన్ఫరెన్స్ వుంది.” అన్నాడు గూట్లే నా వైపు ఓ బ్రోచర్ తోస్తూ. “నాతొ బాటు మా బిగ్ బాసులంతా వుంటారు. మా CEO కూడా రావచ్చు.”
కళ్ళు తెరిచాను.
మెడ వెనక్కి వాల్చి ఉండటం తో వెనకాల నిలబడ్డ తన ముఖం నా ముఖం పైన ఎదురు గా కనిపిస్తోంది, తల్లకిందులుగా. తన కళ్ళు నా కళ్ళల్లోకి సూటి గా చూస్తున్నాయి. నేనూ తన కళ్ళల్లోకి చూపు తిప్పకుండా చూస్తూ ఉండి పోయాను. తన ముఖం నా ముఖానికి చేరువగా రావటం తెలుస్తూనే వుంది, కానీ ఎందుకో నా బ్రెయిన్ పని చెయ్యటం ఆగి పోయినట్టు అనిపించింది. లేక కావాలని పట్టించుకోవటం మానేశానో తెలీదు. తన దవడలు నా బుగ్గలకి దగ్గరై తన ఊపిరి వెచ్చగా నా గడ్డం మీద తగులుతోంది. ఇంకొద్ది క్షణాల తర్వాత ఉదయ్ పెదాలు సున్నితం గా నా పెదాల మీద వాలాయి.
తన వేళ్ళు నా భుజాల మీదే వున్నాయి, తను మసాజ్ చెయ్యట ఆపేసి కొన్ని క్షణాలు అయింది. తన పెదాల స్పర్స నా పెదాల మీద తెలుస్తోంది. కాలం స్తంభించినట్టు అనిపించింది. తను నెమ్మది గా నా పెదాలని ముద్దు పెట్టుకుంటున్నాడు. ఏ మూలో నా మనసు తనని వారించమని, తోసేయ్యమని చెబుతోంది. కానీ, నా పెదాలు నా మాట వినటం మానేశాయి. నా పెదాలు అతనికి చేరువ అవటం, నేను అతని పెదాల్ని ముద్దు పెట్టుకోవటానికి ప్రయత్నించటం తలుచుకుంటే నా మీద నాకే ఆశ్చర్యం కలుగుతోంది. ముందు తనే తేరుకున్నాడు.
“సారీ.. నువ్వు చాల అందంగా వున్నావు.”
ఏమీ అనకుండా అతని వైపు చూస్తూ ఉండిపోయాను. తను నా వైపు నించి రియాక్షన్ కోసం చూస్తున్నట్టున్నాడు. నేను నా రియాక్షన్ ఎలా వుండాలో తెలిసే పరిస్థితిలో లేను. నా బరువైన శ్వాస, ఎగిరే గుండె చప్పుళ్ళు మాత్రమె వినిపిస్తున్నాయి.
మరో రెండు క్షణాలు ఆగి ఉదయ్ నెమ్మడిగా నేను కూర్చున్న స్వివేల్ చైర్ ని తన వైపు తిప్పుకున్నాడు. మళ్ళీ నన్ను ముద్దు పెట్టుకోవటం మొదలెట్టాడు. ఈ సారి నా చెయ్యి అప్రయత్నంగా తన తల వెనకకు జేరింది. మా పెదాలు ఒకరినోకరికి పెనవేసున్నాయి. తను ఒక నిమిషం పాటు నన్ను గాఢము గా ముద్ద్దు పెట్టుకున్నాడు.
తను నాలుక నా నోట్లో చొప్పించగానే, ఈసారి ముందుగా నేను తేరుకున్నాను. కుర్చీ ని కొంచెం దూరం గా జరిపి “నేను ఇంకా వెళ్ళాలి” అన్నాను, లేస్తూ. “ఇప్పటికే చాల లేట్ అయింది”.
తత్తరపాటు తో నన్ను నేను సరి చేసుకోవటం ఉదయ్ చూస్తూనే ఉన్నాడు. నేను ఉదయ్ వైపు చూడ లేక డోర్ వైపు చూస్తూ నన్ను నేను సంభాళించుకున్నాను. బయటికి పదటానికి సిద్ధం అవుతూ.
“వెయిట్..” ఉదయ్ గొంతు.
“నాకు పెళ్లి అయింది” నా గొంతు నాకే వింత గా వినిపించింది.
“సారీ.. నా ఉద్దేశం.. జినో కార్ప్ మీటింగ్ కి రేప్పొద్దున్న మనం ఎన్నింటికి కలుస్తున్నాం?”
“8:30 ఓకే” అంటూ నేను లిఫ్ట్ వైపు పరుగు తీశాను.
తర్వాతి రోజు ఉదయం పది గంటలు. ఉదయ్, నేను ఇద్దరం పోవై లో జినో కార్ప్ ఆఫీసు లాబీ లో కూర్చుని వున్నాం. రాత్రి సరిగ్గా నిద్ర పట్టక నాకు కొద్ది గా తల నొప్పి గా వుంది. ముందు రోజు సంఘటన, ఉదయ్ ముద్దు పెట్టుకోవటం, ఇవన్నీ తలుచుకుంటే, మనసంతా అల్లకల్లోలం గా వుంది. ఉదయ్, నేను, పొద్దున్నే ఆఫీసు నించి ఇక్కదికి కార్ లో కలిసే వచ్చాం. ఉదయ్ రాత్రి జరిగిన సంఘటన ఎత్తుతాడేమో అని భయ పడ్డాను. ఉదయ్ ని చూస్తుంటే మాత్రం ఏమీ జరగనట్టుగా ఉన్నాడు.
“మిస్టర్ గూట్లే మీ కోసం వెయిట్ చేస్తున్నారు. మీరు లోపలకి వెళ్ళచ్చు.” రిసెప్షనిస్ట్ గొంతు.
నేను, నా వెంటే ఉదయ్, లోపలి వెళ్లి కారిడార్ గుండా నడుచుకుంటూ ఒక కార్నర్ ఆఫీసు కి దారి తీసాం. ముందు గా నేను తలుపు మీద నాక్ చేసాను.
“కమిన్” అంటూ వినిపించింది. ఆ గొంతు నాకు పరిచయమే.
లోపలకి వెళ్ళగానే, జినో కార్ప్ ప్రోక్యుర్మేంట్ మేనేజర్ వినోద్ గూట్లే డెస్క్ వెనలాల కూర్చుని కనిపించాడు. మమ్మల్ని చూస్తూనే, మా వైపు ఒక నవ్వు పారేసాడు. అతని పళ్ళు సిగరెట్ల తో, పాన్ పరాగ్ లతో గార కట్టినట్టున్నాయి. మేము కలిసినప్పుడల్లా, వాడికి నన్ను తేరి పార చూడటం అలవాటు. ఎప్పటి లాగానే, వాడి కళ్ళు నా గుండెల మీదకి మళ్ళాయి. అక్కడ కాసేపు ఆగి, మళ్ళి నా మొహం వైపు తన చూపు మళ్ళించాడు.
“ప్రియా.. ప్లెజర్ టు సీ యు” అంటూ అంటూ డెస్క్ వెనకాల నించి ముందుకి వచ్చాడు. అలా ఒక్క సారి లేచే సరికి వాడి బాన పొట్ట పైకి కిందకి ఊగటం తెలుస్తూనే వుంది. బట్టనెత్తిమీద జుట్టు వెనక్కి వెళ్లి జుట్టంతా ఏదో ఉప్పురిసినట్టుంది. క్రితం సారి జుట్టు నల్లగా వున్నట్టు గుర్తు. రంగేయ్యటం మానేసాడేమో. నా ముందుకొచ్చి నిలబడ్డాడు, తినేసేటట్టు చూస్తూ, నా వైపు చెయ్యి చాపాడు. మర్యాద కోసం నేను నా చేతి ని చాపితే, లాక్కుని నా చేతి వైపే చూస్తూ చేతులు కలిపాడు.
- Next page: Chapter 03
- Previous page: Chapter 01
