Chapter 04
లిఫ్ట్ డోర్ మూసుకోగానే ఉదయ్ చైర్ లోంచి లేఛి కాన్ఫరెన్స్ రూం తలుపు లాక్ చేసాడు.
“వావ్… నువ్వు చాలా ఫాస్ట్..” అన్నాను నేను నవ్వుతూ.
“కొన్ని విషయాల్లో మాత్రం కాదు. అవసరానికి తగ్గట్టు గా నా టైం నేను తీసుకుంటాను. ఈఫ్ యు నో వాట్ ఐ మీన్.. ” అంటూ ఉదయ్ నన్ను చైర్ లోంచి లేపి తన వైపు లాక్కున్నాడు.
అదే స్పీడ్ తో నన్ను గోడ వైపు నెట్టాడు. ఎడం చేత్తో నా రెండు చేతుల్నీ తల పైకి ఉండేలా నొక్కి పెట్టి నా పెదాల మీద దాడి చేసాడు. తన కుడి చేతిని నెమ్మదిగా కిందకి జార్చి, టాప్ మీంచే, నా గుండెల్ని మసాజ్ చెయ్యటం మొదలెట్టాడు. నా టాప్, బ్రా మీదనించే నా చనుమోనలని గుర్తించి వేళ్ళతో వాటి మీద మీటుతున్నాడు. నా నిపిల్స్ చాలా సెన్సిటివ్. ఏ మాత్రం కొద్ది గా రాపిడి కలిగినా నా ఒళ్ళు నా కంట్రోల్ లో వుండదు. మా ముద్దులు తీవ్రం అయ్యే కొద్దీ, మా నాలుకలు పెనవేసుకుని డాన్స్ చేస్తున్నాయా అనిపించింది.
ఉదయ్ నెమ్మది గా టాప్ బటన్స్ ఒకటొకటి గా తీయటం మొదలెట్టాడు. నేను ఆపటానికి ప్రయత్నించలేదు. బటన్స్ అన్ని తీసేశాక ఒక అడుగు వెనక్కి వేసి 34DD బ్రా లో ఉబుకుతున్న నా గుండెల వైపు మెచ్చుకోలు గా చూసాడు.
“గార్జిఎస్.. ” అంటూ తన ముఖాన్ని నా గుండెల మధ్య లోయ లోకి అదిమాడు. తన పెదాలు నా గుండెల అంచుల మీద ముద్దులు పెడుతూ ఉంటె, తన ముక్కు స్పర్స నాకు చక్కలిగిలి గా అనిపించింది. ఉదయ్ చెయ్యి నా వీపు పై చేర్చి బ్రా హుక్కులు తీసేసరికి బ్రా కొద్దిగా ముందుకి వాలింది. వెంటనే ఉదయ్ బ్రా కప్పుల్ని పైకి ఎత్తేశాడు. ఇప్పుడు నా గుండెలు తన కళ్ళ ఎదురుకుండా ఏ ఆచ్చాదనా లేకుండా ఫ్రీ గా నిలబడి వున్నాయి.
“ఈ రోజు కోసం ఎంత కాలం నించి ఎదురు చూస్తున్నానో తెలుసా ? బిగ్ బ్రెస్త్స్… లవ్లీ నిపిల్స్..” అంటూ ఉదయ్ నా ఎడమ నిపిల్ మీద నాలుక తో రాసాడు. నాకు ఒళ్లంతా కరెంటు పాకినట్టు అయింది. తన వేళ్ళు మార్చి మార్చి నా గుండెల తో నిపిల్స్ తో ఆడుకుంటుంటే, ఉదయ్ మళ్ళీ నా పెదాల మీద దాడి చేసాడు.
ఇంత లో ఫోన్ మోగింది. ఉదయ్ నన్ను వదిలిపెట్టి ఫోన్ దగ్గరికి వెళ్లాడు. “శరత్ ఫోన్” అంటూ ఫోన్ నా చేతికి ఇచ్చాడు.
“హాయ్ హనీ..” నా గొంతు మామూలు కంటే స్వీట్ గా అనిపించింది.
“ఎక్కడున్నావు? ఇంకా వర్క్ లో నే నా?”
“అవును. రేపు మీటింగ్ కి రెడీ అవుతున్నాం…” అంటూ బ్రా కప్పులు సరి చేసుకున్నాను. ఉదయ్ కూడా అర్థం అయినట్టు నా వెనక్కి వచ్చి బ్రా హుక్కులు పెట్టాడు.
“ఇంకా లేట్ అవుతుందా? మిస్ యు.. ” శరత్ గొంతు అవతలి వైపు.
“ఐ మిస్ యు టూ హనీ.. ” అన్నాను టాప్ బటన్స్ పెట్టుకుంటూ. 10:30 కల్లా వుంటాను.
ఉదయ్ కూడా కొంచం ఇబ్బంది గా ఫీల్ అయినట్టు వున్నాడు. చక చకా పేపర్లు అన్నీ సర్దటం మొదలెట్టాడు.
“సారీ ఉదయ్, నేను బయల్దేరాలి…
“నో వర్రీస్..” అంటూ నా దగ్గరికి వచ్చి నా పెదాల మీద ఒక చిన్న ముద్దు పెట్టాడు. ఇద్దరం బాగ్ లు సర్దుకుని బయట పడ్డాం.
ఆ రోజు రాత్రి శరత్ మంచి మూడ్ లో వున్నాడు. నాకు కూడా ఒళ్లంతా కైపెక్కినట్టు వుంది. నేను ఇంటికి జేరగానే, శరత్ నన్ను బెడ్ రూం లోకి తీసుకు పోయాడు. మళ్ళి ఒక గంట తర్వాత మళ్ళీ చేసాడు. తన కాళ్ళ మధ్య వున్న 8 అంగుళాలూ నన్ను చాలా తృప్తి పరిచాయి కానీ మేము చేస్తున్నంత సేపూ నా మనసు లో ఉదయ్ గురించి ఆలోచించ కుండా ఉండలేక పోయాను. కొద్ది గా గిల్టీ గా అనిపించింది. చాల రోజుల తర్వాత శరత్ తో నాకు భావప్రాప్తి కలిగింది.
మరుసటి రోజు ప్రియా, ఉదయ్ కలిసి గూట్లే ఆఫీసు కి వెళ్లారు. వాడు ఎప్పడిలానే, ప్రియ ను చూస్తూ ఒక వెకిలి నవ్వు నవ్వాడు.
“గుడ్ టు సి యు బొత్, కూర్చోండి..”
“థాంక్ యు గూట్లేజీ. ఇవ్వాళ మీ కోసం ప్రత్యేకం గా కొన్ని కాన్ఫిగ్రేషన్లు తయారు చేసి తెచ్చాం. ఇవి మీ ప్రొడక్షన్ లైన్ కి కి బాగా సూట్ అవుతాయి.
“మీ కాన్ఫిగ్రేషన్లు ఎప్పడూ బావుంటాయి. మీ రేట్లే ప్రాబ్లం.”
“అఫ్ కోర్స్.. అది కూడా రివ్యూ చేద్దాం.., ప్రియా..” ప్రియ వైపు చూస్తూ చిటికెలు వేస్తూ. ఉదయ్ మళ్ళీ డామినేట్ చేస్తున్న అవతారం ఎత్తాడు. ఈ సారి ప్రియ కి కొత్త గా అనిపించ లేదు.
ప్రియ చార్ట్ లు తీసి ఉదయ్ చేతికి ఇచ్చింది. తర్వాత పావుగంట సేపు ఉదయ్ మా ప్రోడక్ట్ గురించి గూట్లే కి వివరిస్తూ వచ్చాడు. ఉదయ్ కి ఇంకా మా ప్రొడుక్ట్స్ గురించి బాగా తెలీదు. కొన్ని ముఖ్యమైన ఫీచర్స్ వివరించనే లేదు. ప్రియ చాల సార్లు కల్పించుకోవాలనిపించింది కానీ, నిగ్రహించుకుంది. గూట్లే కి కూడా వాటి వివరాల మీద అంత ఇంట్రెస్ట్ లేనట్టుంది. డిస్కషన్ సాఫీ గానే సాగుతోంది కదా అని మౌనం గా ఉండిపోయింది. గూట్లే కి ఉదయ్ మీద బాగా నమ్మకం కుదిరినట్టుంది. చెప్పిందానికల్లా గంగిరెద్దు లా తలూపుతున్నాడు.
“ఇదంతా బానే వుంది. మరి రేట్ సంగతి ఏమిటి?” ఉదయ్ ముగించగానే గూట్లే అడిగాడు.
“ప్రియా…” అంటూ ఉదయ్ ప్రియ వైపు చూస్తూ చిటికెలు వేసాడు.
ప్రియ లాప్ టాప్ లో కంపెనీ ప్రైసింగ్ ప్రోగ్రాం ఓపెన్ చేసి కొన్ని నంబర్లు ఎంటర్ చేసింది.
“నాసిక్ ప్లాంట్ ఐతే Rs. 78,50,000. మరి..”
“వాట్? ఇది కరెక్ట్ గా లేదు. నాకు తిక్క లేచిందంటే…” ఉదయ్ మొహం లో కోపం.
“అవుకు రేట్ చాలా ఎక్కువ గా వుంది” అన్నాడు గూట్లే నవ్వుతూ.
మరో పది నిముషాల్లో మల్ళీ ఖండాలా వెళ్ళే ఎక్స్ ప్రెస్ వే మీద ఎక్కారు. ఉదయ్ ముఖం ప్రపంచాన్ని జయించిన వాడిలా వెలిగి పోతోంది. ప్రియ కూడా కొంత వరకూ సంతోషం గానే వుంది. తనకి భావ ప్రాప్తి కలిగి వుంటే బావుండేది. ఉదయ్ తన లోపల చిమ్మేసి ఉంటె ఇంకా బావుండేది. అప్పటికీ సర్ది పెట్టుకుంది. ఆలోచిస్తూ విండో మీద తల వాల్చి కాసేపు కళ్ళు మూసుకుంది.
గంట తర్వాత ఖండాలా రిసార్ట్ కి చేరారు. ఎనిమిది గంటలు కావస్తూ వుండచ్చు. రిసార్ట్ కి ముందూ వెనకాల కొండలు, బాల్కొనీ ల కింద నించి తొలుచుకు పోతున్న ఎక్స్ ప్రెస్ వే – చాలా అందం గా వుంది. ఇద్దరికీ మంచి వ్యూ వున్న రూంలు దొరికాయి. రిసార్ట్ లోని కాంటినెంటల్ రెస్టారెంట్లో తొమ్మిదింటికి రిజర్వేషన్. టైం కల్లా అక్కడ ఉండేలా రమ్మని ఉదయ్ కి గూట్లే చాలా మెసేజ్ లు పంపించాడు. ఎట్టాగైనా వీడిని తొందర గా వదిలించుకోవాలి అనుకుంది ప్రియ.
ఎవరి వాళ్ళ రూం ల లోకి వెళ్ళ బోతూండగా, ఉదయ్ ఆగి అన్నాడు.
“ఆ బండ లంజా కొడుకు ని ఒక 30-45 నిమిషాలు భరిద్దాం. తర్వాత వాడికేదో కట్టు కథలు చెప్పి వాడినించి తప్పించుకుందాం. మనం ఎక్కడ ఆపామో అక్కడినించి మళ్ళీ మొదలెడదాం” అంటూ కన్ను కొట్టాడు.
ప్రియ చిరు నవ్వు నవ్వింది. కారిడార్ లో అటూ ఇటూ చూసి ఎవరూ లేరని నిర్ధారించుకుని, ఉదయ్ ని దగ్గిరికి లాక్కుని పెదాల మీద మాంచి తడి ముద్దిచ్చింది.
“ఇంకో విషయం. నీకు అంత హాయి గా లేక పోతే, నేనిచ్చిన డ్రెస్ వేసుకో పోయినా పర్వాలేదు. నీకు నచ్చిందే వేసుకో. తొమ్మిదింటికి మళ్ళి కింద రెస్టారెంట్ దగ్గర కలుద్దాం”
ప్రియ రూం లోకొచ్చి బట్టల బాగ్, లాప్ టాప్ బాగ్ లని పరుపు మీద పడేసింది. రూం డెకరేషన్ బాగా నచ్చింది. ఆఫీసు నించి బయల్దేరిన బట్టలు తీసి పారేసింది. ఎటూ కాని మారు మూల ప్రాంతం లో ఉదయ్ తొ దెంగించుకుని ఒళ్లంతా చెమట పట్టి ఉంది. బట్టలన్నీ తీసి పారేసి షవర్ లో దూరింది.
షవర్ లో ఎక్కువ సేపు గడపకుండా తొందరగానే టవల్ చుట్టుకుని బైటికి వచ్చింది. వస్తూనే బట్టల బాగ్ ఓపెన్ చేసింది. ఉదయ్ తొ తన “డేట్” కోసం స్పెషల్ గా తెచ్చుకున్న ద్రేస్సేస్ తీసి చూసుకుంది. అందులో మొదటిది ముదురు నీలం రంగు డ్రెస్ – మోకాళ్ళ దాకా వస్తుంది, బాగా కిందకి వచ్చే లో నెక్. నడుం కింద నించి ఓవర లాప్ అవుతూ దయాగోనల్ గా వచ్చేపాటర్న్. అడ్డం ముందు నిలబడి చూసుకుంటే బానే వుంది కానీ పెర్ఫెక్ట్ అనిపించ లేదు. రెండోది ఎరుపు రంగు బాక్ లెస్ ఈవెనింగ్ గౌన్, మోకాళ్ళ కి రెండు మూడు అంగుళాల పైవరకూ వుంటుంది. శరత్ కి ఈ ద్రెస్సంటే ఇష్టం. ఇక మూడోది శరీరానికి అతుక్కు పోయే ముదురాకు పచ్చ శాటిన్ డ్రెస్, హాల్టర్ నెక్ తొ. నాలుగో కాంబినేషన్ స్టైలిష్ ఎంబ్రోయిడరీ వున్న టాంక్ టాప్, రాప్ అరౌండ్ స్కిర్ట్.
ఉన్న ద్రెస్సులన్నీ మార్చి మర్చి ట్రై చేసింది, ఏవీ పెర్ఫెక్ట్ గా అనిపించ లేదు. ప్రియ కళ్ళు ఉదయ్ ఇచ్చిన ప్లాస్టిక్ బాగ్ మీదకి తిరిగాయి. తను ఆ విషయం మర్చే పోయింది. నలుపు రంగు సేక్విన్ ట్యూబ్ డ్రెస్ ని బాక్స్ లోంచి తీసి తన నగ్న శరీరానికి ఎదురు గా పెట్టి చూసుకుంది. “వావ్.. ఇది చాలా పొట్టి గా వుంది” అనుకుంది. తనవి అసలే పెద్ద బంతులు, ఈ డ్రెస్ లో గుండెల మధ్య లోయ ఎక్కువ గా కనిపిస్తుంది, గుండెల్ని దాచటం కష్టం కూడా. కింద చూస్తె, పిరుదుల కి రెండు అంగుళాలు క్రింద వరకూ మాత్రమే వచ్చేలా వుంది. తను ఎప్పుడో టీనేజ్ రోజుల్లో ఇలాంటి డ్రెస్సులు ట్రై చేసింది కానీ, ఇప్పడు వేసుకోగలదా? “నో వే ” అనుకుంది.
ప్రియ కళ్ళు ప్లాస్టిక్ బాగ్ లో ఇంకో చిన్న బక్స్ మీద పడ్డాయి. ఏమై వుంటుందా అని వెంటనే తెరిచి చూసింది. చాల అందం గా వున్న డైమండ్ నెక్లస్ అది. దాన్ని చూసి ప్రియ షాక్ అయి పోయింది. “హోలీ షిట్” అనుకుంటూ మరో సారి పరిశీలన గా చూసింది. నిజం డైమండ్ల లానే వున్నాయి. ఉదయ్ పాపం చాలా ఖర్చు పెట్టి ఉంటాడు.
ఆ రాత్రి నాకు సరిగ్గా నిద్ర పట్టలేదు. ఒక రెండు గంటలు పడుకున్నానో లేదో, మెలుకువ వచ్చేసింది. మనసు లో ఏదో తెలీని గుబులు. టైం చూస్తే నాలుగ్గంటలు. తెల్లారటానికి ఇంకా రెండు గంటలు వుంది. రచన నా పక్కనే నిద్ర పోతోంది. ఆమె ప్రశాంతమైన ముఖాన్ని, పెదవులని చూస్తే ముద్దు పెట్టుకోవాలనిపించింది కానీ తన నిద్ర భంగం చెయ్యాలనిపించ లేదు.
క్రితం రోజు సాయంత్రం సంఘటన నన్ను కుంగదీసింది. ఇది నాకు చాల అవమానకరమైన విషయం. రచనది సామాన్యమైన అందం కాదు, చూసిన వాళ్ళని మంత్ర ముగ్ధుల్ని చేసేంత అందం. తన అందాన్ని వేరేవాళ్ళు ఆరాధించే, అభినందించే విషయం లో నాకెలాంటి అభ్యంతరం లేదు. ఆమె వైపు మొగాళ్ళు చూసే వొంకర చూపులు నాకేమీ కొత్త కాదు. ఐతే మాత్రం, రెడ్డి గారు ఇంత అశ్లీలం గా ప్రవర్తిస్తాడా? పరువు గల కుటుంబం లో ఆడవాళ్లంటే ఆయనకి ఏ రకమైన గౌరవం లేదనుకుంటా. కాస్త బతకనేర్చిన వాడే ఐతే, తన హోదానో, పరపతినో ఎరగా వేసి, మనసు పడిన ఆడదాన్ని రహస్యంగా వశం చేసుకోవటానికి ప్రయత్నించే వాడు. ఆయన మతి గానీ పోయిందా? ఇంత పచ్చిగా మాట్లాడితే ఏ పరువున్న ఆడదైనా రంకు చెయ్యటానికి సాహసిస్తుందా? ఆయన బరి తెగింపు పనికి అర్థం ఏమీ కనిపించలేదు.
ఆలోచిస్తున్న కొద్దీ, నాకు కళ్ళ ముందు కొత్త సమస్యలు కనిపిస్తున్నాయి. నాతో పాటే మిసెస్ సేన్, మిగిలిన వాళ్ళు కొద్దిమంది చెవుల్లో అయినా ఆయన మాటలు పడే వుంటై. విన్న వాళ్ళు ఊరికే వుంటారా? వేరే వాళ్ళ తో చెబుతారు. అసలే ఇలాంటి విషయాలు కార్చిచ్చులా వ్యాపిస్తాయి. తోటి వర్కర్ల ముందు ఇంక నేను తలెత్తుకు ఎలా తిరగగలను? దీన్ని ఎలా భరించటం? ఈసారి ఎదురు పడినప్పుడు అందరి ముందూ ఆయన గూబ పగిలేలా కొట్టాలి. ఉద్యోగం పోయినా పర్లేదు. అంత పరపతి వున్న వాళ్ళు, అలాగే జరిగితే, వేరే ఎక్కడా నాకు గతి లేకుండా చేసి వెంటాడి వేధిస్తారు, తప్పకుండా.
అవ్వాళ ఆ సన్నివేశం లో నలుగురు ఆడవాళ్ళు వున్నారు. రెడ్డి గారు అసభ్యం గా ప్యాంటు మీద నించే మొడ్డ తడుముకోవటం, సర్దుకోవటం చూస్తూ ఉండి పోయారు. మిసెస్ సేన్ ఐతే, రచనతో ఒక పక్క మాట్లాడుతూనే, మరో పక్క రెడ్డి గారి అవస్థ చూస్తూ, ఆయన వైపు మర్మగర్భం గా చిరునవ్వులు విసిరింది. అమ్మ కూడా, ఇంత జరుగుతున్నా, తన కోడలిని ఆదుకునే ప్రయత్నం ఏమీ చెయ్యలేదు సరికదా, చూస్తూ వుంది పోయింది. ఇరవై రెండేళ్లు వున్న నా చెల్లెలు కూడా జరుగుతున్న దాన్ని ఒక బ్లూ ఫిలిం చూస్తున్నట్టు చూస్తూ కూర్చుంది. తనైనా, చాలా తేలిక గా రచనని పక్కకి తీసుకుపోవచ్చు కదా? వీళ్ళ సైకాలజీ అంతు పట్టటం లేదు.
ఊహించని ఈ దాడికి రచన భయపడి ఒణికి పోతుందనుకున్నాన్నేను. దానికి బదులు తన పువ్వు అంత తడిసి పోయి వుండటం చూసి నాకు చాలా ఆశ్చర్యం గా అనిపించింది. కొత్త ప్రశ్నలు పుట్టుకొస్తున్నాయి. నా ఆకోచనల తీరు చూసి, నాకు నేనే ఒక పెద్ద దౌర్భాగ్యుడిలాగా అనిపించాను.
ఇలా తెల్లార్లూ ఆలోచిస్తూ కూర్చున్నాను. ఆరున్నర అయింది. కింద అడుగుల చప్పుడు వినిపించింది. అమ్మ రోజూ ఈ టైం లో ఇంటికి దగ్గర్లో వున్న పార్క్ కి మార్నింగ్ వాక్ కోసం వెడుతుంది. ఎవరి తోనైనా కాసేపు మాట్లాడితే కాస్త మనసు కుదుట పడుతుంది అనిపించి మెట్లు దిగి కిందకెళ్ళాను. అమ్మ నా వైపు ఒక ఖాళీ చూపు విసిరింది. ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ పార్క్ వైపు వెళ్ళాం.
“ఎలా సిగ్గూ ఎగ్గూ లేకుండా చూసాడురా, ఆయన!” అని ముక్కున వేలేసుకుంది.
నేను విన్న ఆయన మాటలు అమ్మకి చెప్పాను. మిల్ లో అందరి ఎదురుకుండా ఆయన దవడ పగలగొట్టాలని నిర్ణయించుకున్న విషయం కూడా చెప్పాను. ఆ మాటలు వినంగానే, అమ్మ కొంచెం ఖంగారు పడింది. “అదేం ఆలోచన రా! అలాంటిది ఏదైనా జరిగితే, మనకే చాలా నష్టం. ఆవేశ పడకు. జరిగిందేదో జరిగింది, ఇంక ఇది ఎక్కడిదాకా వేడుతుందో చూద్దాం.” అంది భుజం తట్టి. నా మానసిక పరిస్థితి బాలేదని గ్రహించి, నన్ను పక్కనే వున్న బెంచీ మీద కూలేను.
సేన్ గారి ఆఫీసు నించీ బయట పడే సరికి నాలుగైంది.
నా జీవితం మారిపోయినట్టు అనిపించింది. నా భార్య అందాలు ఎరగా వేసి, పణం గా పెట్టి కోట్ల కొద్దీ బిజినెస్ చేయచ్చు అని ఒక పెద్దాయన నన్ను కన్విన్స్ చేసాడు. అది నేను ఒక పొగడ్త కిందే తీసుకున్నాను. ప్రకృతి ధర్మం ముందు ఎంతటి వాళ్ళైనా కీలుబోమ్మలే.
ఇంటికొచ్చేసరికి ఇదు గంటలైంది. మామూలుగా కంటే రెండు గంటలు ముందే వచ్చాను. రచన, చెల్లెలు షాపింగ్ కి వెళ్లారు. అమ్మ ఒక్కర్తే వుంది. తనకు జరిగిందంతా చెప్పాను.
అమ్మ ఆశ్చర్య పోయినట్టు అనిపించలేదు. “మరి ఏం చేద్దామనుకున్తున్నావు?” అడిగింది.
“ఏమో తెలీటం లేదు” నాలో ఇంకా పూర్తి నమ్మకం లేదు.
అమ్మ నెమ్మదిగా మాట్లాడింది. “చూడు. తర తరాలు గా మన కుటుంబం వెనక పడిపోయి వుంది. అందరికీ చులకన అయిపోయాం. మీ నాన్న గారు ఒక చిన్న ఉద్యోగం లో రిటైర్ అయ్యారు. నీకు నువ్వు ఎదుగు, బొదుగు లేని ఉద్యోగం లో స్ట్రగుల్ అవుతున్నావు. నీకు ఈ ప్రొమోషన్ ఖాయం ఐతే, మనం నిజం గా చాలా బావు పడతాం, మన ఫామిలీ కి మంచి జరుగుతుంది. నాకు తెలుసు.”
మళ్ళీ అంది. “నీకు సుష్మ అత్తయ్య గుర్తుందా?”
“ఎవరు, మారిషస్ లో వుంటారు వాళ్ళా?”
అమ్మ నవ్వింది. “సుష్మ, నేను ఒకే ఈడు వాళ్ళం. తనకి నా కంటే ఒక నాలుగేళ్ళు ముందు పెళ్లి అయింది. వాళ్ళాయన మారిషస్ లో ఒక షుగర్ ఫ్యాక్టరీ లో పని చేసి ఇప్పడు బాగా సెటిల్ అయ్యారు. ఆయన ఇప్పుడు ఒక పెద్ద పొజిషన్ లో వున్నాడు.”
“మాకు పెళ్ళైన ఒక సంవత్సరానికి వాళ్ళు మమ్మల్ని రమ్మని ఆహ్వానించారు. ప్లేన్ టికెట్స్ కూడా పంపారు. నేను, మీ నాన్న గారూ కలిసి దేశం బయటికి వెళ్లటం అదే మొదటి సారీ, చివరి సారీను. మారిషస్ మాకు చాలా నచ్చింది. వాళ్ళు మమ్మల్ని అక్కడే సెటిల్ అవమని అడిగారు. నాన్న కి కూడా ఏదో ఉద్యోగం చూస్తామన్నారు.”
“మేం అక్కడ ఉన్నప్పడు ఒక ఈజిప్ట్ నించీ ఒకాయన తన ఫ్రెండ్ తొ వాళ్ళింటికి వచ్చాడు. ఆయనకీ అక్కడ షుగర్ ఫ్యాక్టరీస్ వున్నాయి ట. మారిషస్ అంతా క్యాంపు చేస్తూ ఒక సఫారి జిప్సీ లో తిరుగుతున్నారు. వాళ్ళ కి సుష్మ, వాళ్ళ ఆయన ఆతిధ్యం ఇచ్చారు. సుష్మ వాళ్ళని నాన్న గారి ఉద్యోగం సంగతి కూడా అడిగింది.”
“వాళ్ళు సుష్మ ని, నన్ను, వాళ్ళతో టూర్ చెయ్యటానికి రమ్మన్నారు. రాత్రి పూట వుండాల్సి వస్తుంది అని నాన్న గారు ఒప్పుకోలేదు. అప్పుడప్పుడూ నేను ఆ సంగతి గురించి ఆలోచిస్తాను. మేం ఆరోజు వెళ్లి వుంటే, మన జీవితం వేరే గా ఉండేదేమో కదా అని అనిపిస్తుంది నాకు.”
“వావ్… నువ్వు చాలా ఫాస్ట్..” అన్నాను నేను నవ్వుతూ.
“కొన్ని విషయాల్లో మాత్రం కాదు. అవసరానికి తగ్గట్టు గా నా టైం నేను తీసుకుంటాను. ఈఫ్ యు నో వాట్ ఐ మీన్.. ” అంటూ ఉదయ్ నన్ను చైర్ లోంచి లేపి తన వైపు లాక్కున్నాడు.
అదే స్పీడ్ తో నన్ను గోడ వైపు నెట్టాడు. ఎడం చేత్తో నా రెండు చేతుల్నీ తల పైకి ఉండేలా నొక్కి పెట్టి నా పెదాల మీద దాడి చేసాడు. తన కుడి చేతిని నెమ్మదిగా కిందకి జార్చి, టాప్ మీంచే, నా గుండెల్ని మసాజ్ చెయ్యటం మొదలెట్టాడు. నా టాప్, బ్రా మీదనించే నా చనుమోనలని గుర్తించి వేళ్ళతో వాటి మీద మీటుతున్నాడు. నా నిపిల్స్ చాలా సెన్సిటివ్. ఏ మాత్రం కొద్ది గా రాపిడి కలిగినా నా ఒళ్ళు నా కంట్రోల్ లో వుండదు. మా ముద్దులు తీవ్రం అయ్యే కొద్దీ, మా నాలుకలు పెనవేసుకుని డాన్స్ చేస్తున్నాయా అనిపించింది.
ఉదయ్ నెమ్మది గా టాప్ బటన్స్ ఒకటొకటి గా తీయటం మొదలెట్టాడు. నేను ఆపటానికి ప్రయత్నించలేదు. బటన్స్ అన్ని తీసేశాక ఒక అడుగు వెనక్కి వేసి 34DD బ్రా లో ఉబుకుతున్న నా గుండెల వైపు మెచ్చుకోలు గా చూసాడు.
“గార్జిఎస్.. ” అంటూ తన ముఖాన్ని నా గుండెల మధ్య లోయ లోకి అదిమాడు. తన పెదాలు నా గుండెల అంచుల మీద ముద్దులు పెడుతూ ఉంటె, తన ముక్కు స్పర్స నాకు చక్కలిగిలి గా అనిపించింది. ఉదయ్ చెయ్యి నా వీపు పై చేర్చి బ్రా హుక్కులు తీసేసరికి బ్రా కొద్దిగా ముందుకి వాలింది. వెంటనే ఉదయ్ బ్రా కప్పుల్ని పైకి ఎత్తేశాడు. ఇప్పుడు నా గుండెలు తన కళ్ళ ఎదురుకుండా ఏ ఆచ్చాదనా లేకుండా ఫ్రీ గా నిలబడి వున్నాయి.
“ఈ రోజు కోసం ఎంత కాలం నించి ఎదురు చూస్తున్నానో తెలుసా ? బిగ్ బ్రెస్త్స్… లవ్లీ నిపిల్స్..” అంటూ ఉదయ్ నా ఎడమ నిపిల్ మీద నాలుక తో రాసాడు. నాకు ఒళ్లంతా కరెంటు పాకినట్టు అయింది. తన వేళ్ళు మార్చి మార్చి నా గుండెల తో నిపిల్స్ తో ఆడుకుంటుంటే, ఉదయ్ మళ్ళీ నా పెదాల మీద దాడి చేసాడు.
ఇంత లో ఫోన్ మోగింది. ఉదయ్ నన్ను వదిలిపెట్టి ఫోన్ దగ్గరికి వెళ్లాడు. “శరత్ ఫోన్” అంటూ ఫోన్ నా చేతికి ఇచ్చాడు.
“హాయ్ హనీ..” నా గొంతు మామూలు కంటే స్వీట్ గా అనిపించింది.
“ఎక్కడున్నావు? ఇంకా వర్క్ లో నే నా?”
“అవును. రేపు మీటింగ్ కి రెడీ అవుతున్నాం…” అంటూ బ్రా కప్పులు సరి చేసుకున్నాను. ఉదయ్ కూడా అర్థం అయినట్టు నా వెనక్కి వచ్చి బ్రా హుక్కులు పెట్టాడు.
“ఇంకా లేట్ అవుతుందా? మిస్ యు.. ” శరత్ గొంతు అవతలి వైపు.
“ఐ మిస్ యు టూ హనీ.. ” అన్నాను టాప్ బటన్స్ పెట్టుకుంటూ. 10:30 కల్లా వుంటాను.
ఉదయ్ కూడా కొంచం ఇబ్బంది గా ఫీల్ అయినట్టు వున్నాడు. చక చకా పేపర్లు అన్నీ సర్దటం మొదలెట్టాడు.
“సారీ ఉదయ్, నేను బయల్దేరాలి…
“నో వర్రీస్..” అంటూ నా దగ్గరికి వచ్చి నా పెదాల మీద ఒక చిన్న ముద్దు పెట్టాడు. ఇద్దరం బాగ్ లు సర్దుకుని బయట పడ్డాం.
ఆ రోజు రాత్రి శరత్ మంచి మూడ్ లో వున్నాడు. నాకు కూడా ఒళ్లంతా కైపెక్కినట్టు వుంది. నేను ఇంటికి జేరగానే, శరత్ నన్ను బెడ్ రూం లోకి తీసుకు పోయాడు. మళ్ళి ఒక గంట తర్వాత మళ్ళీ చేసాడు. తన కాళ్ళ మధ్య వున్న 8 అంగుళాలూ నన్ను చాలా తృప్తి పరిచాయి కానీ మేము చేస్తున్నంత సేపూ నా మనసు లో ఉదయ్ గురించి ఆలోచించ కుండా ఉండలేక పోయాను. కొద్ది గా గిల్టీ గా అనిపించింది. చాల రోజుల తర్వాత శరత్ తో నాకు భావప్రాప్తి కలిగింది.
మరుసటి రోజు ప్రియా, ఉదయ్ కలిసి గూట్లే ఆఫీసు కి వెళ్లారు. వాడు ఎప్పడిలానే, ప్రియ ను చూస్తూ ఒక వెకిలి నవ్వు నవ్వాడు.
“గుడ్ టు సి యు బొత్, కూర్చోండి..”
“థాంక్ యు గూట్లేజీ. ఇవ్వాళ మీ కోసం ప్రత్యేకం గా కొన్ని కాన్ఫిగ్రేషన్లు తయారు చేసి తెచ్చాం. ఇవి మీ ప్రొడక్షన్ లైన్ కి కి బాగా సూట్ అవుతాయి.
“మీ కాన్ఫిగ్రేషన్లు ఎప్పడూ బావుంటాయి. మీ రేట్లే ప్రాబ్లం.”
“అఫ్ కోర్స్.. అది కూడా రివ్యూ చేద్దాం.., ప్రియా..” ప్రియ వైపు చూస్తూ చిటికెలు వేస్తూ. ఉదయ్ మళ్ళీ డామినేట్ చేస్తున్న అవతారం ఎత్తాడు. ఈ సారి ప్రియ కి కొత్త గా అనిపించ లేదు.
ప్రియ చార్ట్ లు తీసి ఉదయ్ చేతికి ఇచ్చింది. తర్వాత పావుగంట సేపు ఉదయ్ మా ప్రోడక్ట్ గురించి గూట్లే కి వివరిస్తూ వచ్చాడు. ఉదయ్ కి ఇంకా మా ప్రొడుక్ట్స్ గురించి బాగా తెలీదు. కొన్ని ముఖ్యమైన ఫీచర్స్ వివరించనే లేదు. ప్రియ చాల సార్లు కల్పించుకోవాలనిపించింది కానీ, నిగ్రహించుకుంది. గూట్లే కి కూడా వాటి వివరాల మీద అంత ఇంట్రెస్ట్ లేనట్టుంది. డిస్కషన్ సాఫీ గానే సాగుతోంది కదా అని మౌనం గా ఉండిపోయింది. గూట్లే కి ఉదయ్ మీద బాగా నమ్మకం కుదిరినట్టుంది. చెప్పిందానికల్లా గంగిరెద్దు లా తలూపుతున్నాడు.
“ఇదంతా బానే వుంది. మరి రేట్ సంగతి ఏమిటి?” ఉదయ్ ముగించగానే గూట్లే అడిగాడు.
“ప్రియా…” అంటూ ఉదయ్ ప్రియ వైపు చూస్తూ చిటికెలు వేసాడు.
ప్రియ లాప్ టాప్ లో కంపెనీ ప్రైసింగ్ ప్రోగ్రాం ఓపెన్ చేసి కొన్ని నంబర్లు ఎంటర్ చేసింది.
“నాసిక్ ప్లాంట్ ఐతే Rs. 78,50,000. మరి..”
“వాట్? ఇది కరెక్ట్ గా లేదు. నాకు తిక్క లేచిందంటే…” ఉదయ్ మొహం లో కోపం.
“అవుకు రేట్ చాలా ఎక్కువ గా వుంది” అన్నాడు గూట్లే నవ్వుతూ.
మరో పది నిముషాల్లో మల్ళీ ఖండాలా వెళ్ళే ఎక్స్ ప్రెస్ వే మీద ఎక్కారు. ఉదయ్ ముఖం ప్రపంచాన్ని జయించిన వాడిలా వెలిగి పోతోంది. ప్రియ కూడా కొంత వరకూ సంతోషం గానే వుంది. తనకి భావ ప్రాప్తి కలిగి వుంటే బావుండేది. ఉదయ్ తన లోపల చిమ్మేసి ఉంటె ఇంకా బావుండేది. అప్పటికీ సర్ది పెట్టుకుంది. ఆలోచిస్తూ విండో మీద తల వాల్చి కాసేపు కళ్ళు మూసుకుంది.
గంట తర్వాత ఖండాలా రిసార్ట్ కి చేరారు. ఎనిమిది గంటలు కావస్తూ వుండచ్చు. రిసార్ట్ కి ముందూ వెనకాల కొండలు, బాల్కొనీ ల కింద నించి తొలుచుకు పోతున్న ఎక్స్ ప్రెస్ వే – చాలా అందం గా వుంది. ఇద్దరికీ మంచి వ్యూ వున్న రూంలు దొరికాయి. రిసార్ట్ లోని కాంటినెంటల్ రెస్టారెంట్లో తొమ్మిదింటికి రిజర్వేషన్. టైం కల్లా అక్కడ ఉండేలా రమ్మని ఉదయ్ కి గూట్లే చాలా మెసేజ్ లు పంపించాడు. ఎట్టాగైనా వీడిని తొందర గా వదిలించుకోవాలి అనుకుంది ప్రియ.
ఎవరి వాళ్ళ రూం ల లోకి వెళ్ళ బోతూండగా, ఉదయ్ ఆగి అన్నాడు.
“ఆ బండ లంజా కొడుకు ని ఒక 30-45 నిమిషాలు భరిద్దాం. తర్వాత వాడికేదో కట్టు కథలు చెప్పి వాడినించి తప్పించుకుందాం. మనం ఎక్కడ ఆపామో అక్కడినించి మళ్ళీ మొదలెడదాం” అంటూ కన్ను కొట్టాడు.
ప్రియ చిరు నవ్వు నవ్వింది. కారిడార్ లో అటూ ఇటూ చూసి ఎవరూ లేరని నిర్ధారించుకుని, ఉదయ్ ని దగ్గిరికి లాక్కుని పెదాల మీద మాంచి తడి ముద్దిచ్చింది.
“ఇంకో విషయం. నీకు అంత హాయి గా లేక పోతే, నేనిచ్చిన డ్రెస్ వేసుకో పోయినా పర్వాలేదు. నీకు నచ్చిందే వేసుకో. తొమ్మిదింటికి మళ్ళి కింద రెస్టారెంట్ దగ్గర కలుద్దాం”
ప్రియ రూం లోకొచ్చి బట్టల బాగ్, లాప్ టాప్ బాగ్ లని పరుపు మీద పడేసింది. రూం డెకరేషన్ బాగా నచ్చింది. ఆఫీసు నించి బయల్దేరిన బట్టలు తీసి పారేసింది. ఎటూ కాని మారు మూల ప్రాంతం లో ఉదయ్ తొ దెంగించుకుని ఒళ్లంతా చెమట పట్టి ఉంది. బట్టలన్నీ తీసి పారేసి షవర్ లో దూరింది.
షవర్ లో ఎక్కువ సేపు గడపకుండా తొందరగానే టవల్ చుట్టుకుని బైటికి వచ్చింది. వస్తూనే బట్టల బాగ్ ఓపెన్ చేసింది. ఉదయ్ తొ తన “డేట్” కోసం స్పెషల్ గా తెచ్చుకున్న ద్రేస్సేస్ తీసి చూసుకుంది. అందులో మొదటిది ముదురు నీలం రంగు డ్రెస్ – మోకాళ్ళ దాకా వస్తుంది, బాగా కిందకి వచ్చే లో నెక్. నడుం కింద నించి ఓవర లాప్ అవుతూ దయాగోనల్ గా వచ్చేపాటర్న్. అడ్డం ముందు నిలబడి చూసుకుంటే బానే వుంది కానీ పెర్ఫెక్ట్ అనిపించ లేదు. రెండోది ఎరుపు రంగు బాక్ లెస్ ఈవెనింగ్ గౌన్, మోకాళ్ళ కి రెండు మూడు అంగుళాల పైవరకూ వుంటుంది. శరత్ కి ఈ ద్రెస్సంటే ఇష్టం. ఇక మూడోది శరీరానికి అతుక్కు పోయే ముదురాకు పచ్చ శాటిన్ డ్రెస్, హాల్టర్ నెక్ తొ. నాలుగో కాంబినేషన్ స్టైలిష్ ఎంబ్రోయిడరీ వున్న టాంక్ టాప్, రాప్ అరౌండ్ స్కిర్ట్.
ఉన్న ద్రెస్సులన్నీ మార్చి మర్చి ట్రై చేసింది, ఏవీ పెర్ఫెక్ట్ గా అనిపించ లేదు. ప్రియ కళ్ళు ఉదయ్ ఇచ్చిన ప్లాస్టిక్ బాగ్ మీదకి తిరిగాయి. తను ఆ విషయం మర్చే పోయింది. నలుపు రంగు సేక్విన్ ట్యూబ్ డ్రెస్ ని బాక్స్ లోంచి తీసి తన నగ్న శరీరానికి ఎదురు గా పెట్టి చూసుకుంది. “వావ్.. ఇది చాలా పొట్టి గా వుంది” అనుకుంది. తనవి అసలే పెద్ద బంతులు, ఈ డ్రెస్ లో గుండెల మధ్య లోయ ఎక్కువ గా కనిపిస్తుంది, గుండెల్ని దాచటం కష్టం కూడా. కింద చూస్తె, పిరుదుల కి రెండు అంగుళాలు క్రింద వరకూ మాత్రమే వచ్చేలా వుంది. తను ఎప్పుడో టీనేజ్ రోజుల్లో ఇలాంటి డ్రెస్సులు ట్రై చేసింది కానీ, ఇప్పడు వేసుకోగలదా? “నో వే ” అనుకుంది.
ప్రియ కళ్ళు ప్లాస్టిక్ బాగ్ లో ఇంకో చిన్న బక్స్ మీద పడ్డాయి. ఏమై వుంటుందా అని వెంటనే తెరిచి చూసింది. చాల అందం గా వున్న డైమండ్ నెక్లస్ అది. దాన్ని చూసి ప్రియ షాక్ అయి పోయింది. “హోలీ షిట్” అనుకుంటూ మరో సారి పరిశీలన గా చూసింది. నిజం డైమండ్ల లానే వున్నాయి. ఉదయ్ పాపం చాలా ఖర్చు పెట్టి ఉంటాడు.
ఆ రాత్రి నాకు సరిగ్గా నిద్ర పట్టలేదు. ఒక రెండు గంటలు పడుకున్నానో లేదో, మెలుకువ వచ్చేసింది. మనసు లో ఏదో తెలీని గుబులు. టైం చూస్తే నాలుగ్గంటలు. తెల్లారటానికి ఇంకా రెండు గంటలు వుంది. రచన నా పక్కనే నిద్ర పోతోంది. ఆమె ప్రశాంతమైన ముఖాన్ని, పెదవులని చూస్తే ముద్దు పెట్టుకోవాలనిపించింది కానీ తన నిద్ర భంగం చెయ్యాలనిపించ లేదు.
క్రితం రోజు సాయంత్రం సంఘటన నన్ను కుంగదీసింది. ఇది నాకు చాల అవమానకరమైన విషయం. రచనది సామాన్యమైన అందం కాదు, చూసిన వాళ్ళని మంత్ర ముగ్ధుల్ని చేసేంత అందం. తన అందాన్ని వేరేవాళ్ళు ఆరాధించే, అభినందించే విషయం లో నాకెలాంటి అభ్యంతరం లేదు. ఆమె వైపు మొగాళ్ళు చూసే వొంకర చూపులు నాకేమీ కొత్త కాదు. ఐతే మాత్రం, రెడ్డి గారు ఇంత అశ్లీలం గా ప్రవర్తిస్తాడా? పరువు గల కుటుంబం లో ఆడవాళ్లంటే ఆయనకి ఏ రకమైన గౌరవం లేదనుకుంటా. కాస్త బతకనేర్చిన వాడే ఐతే, తన హోదానో, పరపతినో ఎరగా వేసి, మనసు పడిన ఆడదాన్ని రహస్యంగా వశం చేసుకోవటానికి ప్రయత్నించే వాడు. ఆయన మతి గానీ పోయిందా? ఇంత పచ్చిగా మాట్లాడితే ఏ పరువున్న ఆడదైనా రంకు చెయ్యటానికి సాహసిస్తుందా? ఆయన బరి తెగింపు పనికి అర్థం ఏమీ కనిపించలేదు.
ఆలోచిస్తున్న కొద్దీ, నాకు కళ్ళ ముందు కొత్త సమస్యలు కనిపిస్తున్నాయి. నాతో పాటే మిసెస్ సేన్, మిగిలిన వాళ్ళు కొద్దిమంది చెవుల్లో అయినా ఆయన మాటలు పడే వుంటై. విన్న వాళ్ళు ఊరికే వుంటారా? వేరే వాళ్ళ తో చెబుతారు. అసలే ఇలాంటి విషయాలు కార్చిచ్చులా వ్యాపిస్తాయి. తోటి వర్కర్ల ముందు ఇంక నేను తలెత్తుకు ఎలా తిరగగలను? దీన్ని ఎలా భరించటం? ఈసారి ఎదురు పడినప్పుడు అందరి ముందూ ఆయన గూబ పగిలేలా కొట్టాలి. ఉద్యోగం పోయినా పర్లేదు. అంత పరపతి వున్న వాళ్ళు, అలాగే జరిగితే, వేరే ఎక్కడా నాకు గతి లేకుండా చేసి వెంటాడి వేధిస్తారు, తప్పకుండా.
అవ్వాళ ఆ సన్నివేశం లో నలుగురు ఆడవాళ్ళు వున్నారు. రెడ్డి గారు అసభ్యం గా ప్యాంటు మీద నించే మొడ్డ తడుముకోవటం, సర్దుకోవటం చూస్తూ ఉండి పోయారు. మిసెస్ సేన్ ఐతే, రచనతో ఒక పక్క మాట్లాడుతూనే, మరో పక్క రెడ్డి గారి అవస్థ చూస్తూ, ఆయన వైపు మర్మగర్భం గా చిరునవ్వులు విసిరింది. అమ్మ కూడా, ఇంత జరుగుతున్నా, తన కోడలిని ఆదుకునే ప్రయత్నం ఏమీ చెయ్యలేదు సరికదా, చూస్తూ వుంది పోయింది. ఇరవై రెండేళ్లు వున్న నా చెల్లెలు కూడా జరుగుతున్న దాన్ని ఒక బ్లూ ఫిలిం చూస్తున్నట్టు చూస్తూ కూర్చుంది. తనైనా, చాలా తేలిక గా రచనని పక్కకి తీసుకుపోవచ్చు కదా? వీళ్ళ సైకాలజీ అంతు పట్టటం లేదు.
ఊహించని ఈ దాడికి రచన భయపడి ఒణికి పోతుందనుకున్నాన్నేను. దానికి బదులు తన పువ్వు అంత తడిసి పోయి వుండటం చూసి నాకు చాలా ఆశ్చర్యం గా అనిపించింది. కొత్త ప్రశ్నలు పుట్టుకొస్తున్నాయి. నా ఆకోచనల తీరు చూసి, నాకు నేనే ఒక పెద్ద దౌర్భాగ్యుడిలాగా అనిపించాను.
ఇలా తెల్లార్లూ ఆలోచిస్తూ కూర్చున్నాను. ఆరున్నర అయింది. కింద అడుగుల చప్పుడు వినిపించింది. అమ్మ రోజూ ఈ టైం లో ఇంటికి దగ్గర్లో వున్న పార్క్ కి మార్నింగ్ వాక్ కోసం వెడుతుంది. ఎవరి తోనైనా కాసేపు మాట్లాడితే కాస్త మనసు కుదుట పడుతుంది అనిపించి మెట్లు దిగి కిందకెళ్ళాను. అమ్మ నా వైపు ఒక ఖాళీ చూపు విసిరింది. ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ పార్క్ వైపు వెళ్ళాం.
“ఎలా సిగ్గూ ఎగ్గూ లేకుండా చూసాడురా, ఆయన!” అని ముక్కున వేలేసుకుంది.
నేను విన్న ఆయన మాటలు అమ్మకి చెప్పాను. మిల్ లో అందరి ఎదురుకుండా ఆయన దవడ పగలగొట్టాలని నిర్ణయించుకున్న విషయం కూడా చెప్పాను. ఆ మాటలు వినంగానే, అమ్మ కొంచెం ఖంగారు పడింది. “అదేం ఆలోచన రా! అలాంటిది ఏదైనా జరిగితే, మనకే చాలా నష్టం. ఆవేశ పడకు. జరిగిందేదో జరిగింది, ఇంక ఇది ఎక్కడిదాకా వేడుతుందో చూద్దాం.” అంది భుజం తట్టి. నా మానసిక పరిస్థితి బాలేదని గ్రహించి, నన్ను పక్కనే వున్న బెంచీ మీద కూలేను.
సేన్ గారి ఆఫీసు నించీ బయట పడే సరికి నాలుగైంది.
నా జీవితం మారిపోయినట్టు అనిపించింది. నా భార్య అందాలు ఎరగా వేసి, పణం గా పెట్టి కోట్ల కొద్దీ బిజినెస్ చేయచ్చు అని ఒక పెద్దాయన నన్ను కన్విన్స్ చేసాడు. అది నేను ఒక పొగడ్త కిందే తీసుకున్నాను. ప్రకృతి ధర్మం ముందు ఎంతటి వాళ్ళైనా కీలుబోమ్మలే.
ఇంటికొచ్చేసరికి ఇదు గంటలైంది. మామూలుగా కంటే రెండు గంటలు ముందే వచ్చాను. రచన, చెల్లెలు షాపింగ్ కి వెళ్లారు. అమ్మ ఒక్కర్తే వుంది. తనకు జరిగిందంతా చెప్పాను.
అమ్మ ఆశ్చర్య పోయినట్టు అనిపించలేదు. “మరి ఏం చేద్దామనుకున్తున్నావు?” అడిగింది.
“ఏమో తెలీటం లేదు” నాలో ఇంకా పూర్తి నమ్మకం లేదు.
అమ్మ నెమ్మదిగా మాట్లాడింది. “చూడు. తర తరాలు గా మన కుటుంబం వెనక పడిపోయి వుంది. అందరికీ చులకన అయిపోయాం. మీ నాన్న గారు ఒక చిన్న ఉద్యోగం లో రిటైర్ అయ్యారు. నీకు నువ్వు ఎదుగు, బొదుగు లేని ఉద్యోగం లో స్ట్రగుల్ అవుతున్నావు. నీకు ఈ ప్రొమోషన్ ఖాయం ఐతే, మనం నిజం గా చాలా బావు పడతాం, మన ఫామిలీ కి మంచి జరుగుతుంది. నాకు తెలుసు.”
మళ్ళీ అంది. “నీకు సుష్మ అత్తయ్య గుర్తుందా?”
“ఎవరు, మారిషస్ లో వుంటారు వాళ్ళా?”
అమ్మ నవ్వింది. “సుష్మ, నేను ఒకే ఈడు వాళ్ళం. తనకి నా కంటే ఒక నాలుగేళ్ళు ముందు పెళ్లి అయింది. వాళ్ళాయన మారిషస్ లో ఒక షుగర్ ఫ్యాక్టరీ లో పని చేసి ఇప్పడు బాగా సెటిల్ అయ్యారు. ఆయన ఇప్పుడు ఒక పెద్ద పొజిషన్ లో వున్నాడు.”
“మాకు పెళ్ళైన ఒక సంవత్సరానికి వాళ్ళు మమ్మల్ని రమ్మని ఆహ్వానించారు. ప్లేన్ టికెట్స్ కూడా పంపారు. నేను, మీ నాన్న గారూ కలిసి దేశం బయటికి వెళ్లటం అదే మొదటి సారీ, చివరి సారీను. మారిషస్ మాకు చాలా నచ్చింది. వాళ్ళు మమ్మల్ని అక్కడే సెటిల్ అవమని అడిగారు. నాన్న కి కూడా ఏదో ఉద్యోగం చూస్తామన్నారు.”
“మేం అక్కడ ఉన్నప్పడు ఒక ఈజిప్ట్ నించీ ఒకాయన తన ఫ్రెండ్ తొ వాళ్ళింటికి వచ్చాడు. ఆయనకీ అక్కడ షుగర్ ఫ్యాక్టరీస్ వున్నాయి ట. మారిషస్ అంతా క్యాంపు చేస్తూ ఒక సఫారి జిప్సీ లో తిరుగుతున్నారు. వాళ్ళ కి సుష్మ, వాళ్ళ ఆయన ఆతిధ్యం ఇచ్చారు. సుష్మ వాళ్ళని నాన్న గారి ఉద్యోగం సంగతి కూడా అడిగింది.”
“వాళ్ళు సుష్మ ని, నన్ను, వాళ్ళతో టూర్ చెయ్యటానికి రమ్మన్నారు. రాత్రి పూట వుండాల్సి వస్తుంది అని నాన్న గారు ఒప్పుకోలేదు. అప్పుడప్పుడూ నేను ఆ సంగతి గురించి ఆలోచిస్తాను. మేం ఆరోజు వెళ్లి వుంటే, మన జీవితం వేరే గా ఉండేదేమో కదా అని అనిపిస్తుంది నాకు.”
- Next page: Chapter 05
- Previous page: Chapter 03
