Chapter 04

పెళ్ళి తరవాత బందువులు అందరం ఒక ప్రైవేట్ బస్సులో తిరుపతికి బయలుదేరాం. రాత్రంతా ప్రయాణం, తెల్లారేసరికి తిరుపతి చేరుకుంటాం. నేనూ అమ్మా బస్సులో వెనకనుండి రెండో సీట్లో కూర్చున్నాం. నాన్న ముందెక్కడో కూర్చున్నాడు. దాదాపు మూడు గంటల ప్రయాణం తరవాత, బస్సును డిన్నర్ కని ఒకచోట ఆపారు. అందరం కిందకి దిగాం. నాన్న కోసం వెదికాను గానీ, కనిపించలేదు. “ఎక్కడికి పోయాడబ్బా!?” అనుకుంటూ, ఫుడ్ స్టాల్ దగ్గరకి అమ్మతో పాటూ నడిచాను. ఇద్దరం మాకు కావలసినవి ఆర్డర్ ఇస్తూ ఉండగా, ఎప్పుడొచ్చాడో గానీ, నాన్న నెమ్మదిగా నా పక్కకి చేరాడు. అమ్మ పక్కన ఉండగా ఏమీ చేయలేడులే అని ధీమాగా నిలబడ్డాను. అంతలోనే నాన్న చిన్నగా నా పిర్ర గిల్లేసాడు. నేను “ఉస్..” అని నాన్న వైపుకు తిరిగాను. “ఏమయిందే!?” అడిగింది అమ్మ. “ఏం లేదు, దోమ కుట్టినట్టుంది.” అన్నాను నాన్నను కొరకొరా చూస్తూ. “అవునే, దోమలు ఎక్కువగానే ఉన్నాయి.” అంటూ, ఎవరో పిలిస్తే మరో వైపుకు వెళ్ళింది అమ్మ.

అమ్మ అటువైపుకు వెళ్ళగానే, చటుక్కున నాన్న వైపుకు తిరిగి, “ఎందుకు గిల్లావూ?” అన్నాను కోపంగా. “సారీరా, నెప్పిగా ఉందా!?” అంటూ, తను గిల్లిన చోట నెమ్మదిగా నిమిరాడు. నేను కంగారుగా చుట్టూ చూసాను. ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళున్నారు. అదే అదనుగా, నాన్న నా పిర్రను చిన్నగా నొక్కాడు. నేను “ఉస్..” అని, కాస్త దూరంగా జరిగి, “ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు నాన్నా..” అన్నాను. “అంటే, ఎవరూ చూడకపోతే ఫరవాలేదా!?” అన్నాడు మళ్ళీ తన చేతిని నా పిర్రలకి తాకిస్తూ.

చుట్టూ అంత మంది ఉన్నా, నాన్న అలా నా మీద చేతులు వేస్తుంటే, నాకు ఒళ్ళంతా తిమ్మిరిగా అనిపిస్తుంది. అది ఇంకా కావాలనిపించిందేమో, నాకు తెలియకుండానే కాస్త చీకట్లోకి జరిగాను. నాన్న చుట్టూ చూస్తూ, నెమ్మదిగా తన చేతిని మళ్ళీ నా పిర్రలపై వేసి, చిన్నగా నిమరసాగాడు. అలా నిమురుతుంటే, కాస్త సమ్మగానే అనిపిస్తున్నా, మనసులో ఏదో తెలియని బెరుకూ, కంగారుగా ఉంది. నా కంగారుని పట్టించుకోకుండా, నెమ్మదిగా నా పిర్రల మధ్య చీలికలో వేళ్ళతో నొక్కాడు. నేను “ఉఫ్..” అని ఎగిరిపడి, సర్దుకున్నాను. ఈలోగా నాన్న నన్ను ఇంకాస్త పక్కకి నెట్టాడు. అక్కడ ఇంకాస్త చీకటిగా ఉంది. అక్కడ ఉంటే, చూసేవాళ్ళకి మనుషులు ఉన్నట్టు తెలుస్తుంది గానీ, ఏం చేస్తున్నామో తెలిసే అవకాశం లేదు. నేను తడబడుతూ వెలుతురులోకి రాబోతుంటే, నాన్న చేయి పట్టుకొని ఆపేస్తూ, “వెళ్దాంలే, ఆర్డర్ ఇచ్చింది రావడానికి టైం పడుతుంది.” అన్నాడు. “మ్.. అంతవరకూ అక్కడే నిలబడదాం, పద..” అంటూ మళ్ళీ కదలబోతుంటే, చటుక్కున నా నడుము పట్టి, దగ్గరకి లాక్కొని, “అబ్బా.. సరదాగా మాట్లాడుకుందాం, ఉండొచ్చు కదా..” అన్నాడు.

నేను నాన్న పట్టును విడిపించుకోడానికి ప్రయత్నిస్తున్నట్టుగా నటిస్తూ, “మాట్లాడుకోడానికి పట్టుకోవడం ఎందుకూ!? దూరంగా ఉండి మాట్లాడవచ్చుగా..” అన్నాను. నాన్న వెనక నుండి నడుము చుట్టేసి, దగ్గరకి లాక్కొని, “ఉండరా, చలిగా ఉందీ..” అన్నాడు. అలా లాక్కోవడంలో ఆయనకి అతుక్కుపోయాను. నాన్నది అప్పటికే బాగా లేచిపోయిందేమో, ఫేంట్ చాటునుండి నా పిర్రలను ఒత్తసాగింది. ఆ వత్తిడి తాకగానే, అంతకు ముందు చూసిన నాన్న అంగం గుర్తుకువచ్చి, ఒళ్ళంతా వేడెక్కడం మొదలయ్యింది. నాన్న ఇంకా ఒత్తిడి పెంచుతూ, “అబ్బా.. ఇలా ఉంటే వెచ్చగా ఉంది కదా..” అన్నాడు.

నేను భారంగా ఊపిరితీస్తూ, “ఊఁ..” అన్నాను. నాన్న పొత్తికడుపుమీద చిన్నగా నిమురుతూ, “చీర కట్టుకొని వచ్చుంటే బావుండేదిగా..” అన్నాడు. వస్తున్న తిమ్మిరిని అణుచుకుంటూ, “ఎందుకో?” అన్నాను. “మండపం వెనక జరిగింది గుర్తులేదా?” అన్నాడు చుడీదార్ మీదే నా నడుము మడతను ట్రేస్ చేస్తూ. “గుర్తులేదు..” అన్నాను మొండిగా. “అబద్దం చెప్తున్నావంటే గుర్తుంది అన్నమాట.” అంటూ, ఒక చేతిని నడుము మీద నుండి నెమ్మదిగా పైకి పాకించాడు. అది నా బంతులను తాకేలోగా, గబుక్కున పట్టుకొని, “నన్ను ఇలా చేయడం మీ అక్క చూసిందనుకో, పాపం ఫీలవుతుంది.” అన్నాను. “ఏం ఫీలవదు. అయినా అక్క పాతదయిపోయిందిరా..” అంటూ, ఈసారి తన రెండో చేతిని పైకి పాకించాడు. దాన్నీ మధ్యలోనే ఆపేసి, “అబ్బా.. కూతుర్నని కూడా చూడకుండా ఏంటి నాన్నా ఇదీ?” అన్నాను.

“మరి ఆ రోజు నాన్ననని కూడా చూడకుండా, మొత్తం చూసేసినప్పుడు ఏమయిందో ఈ కూతురు?”
“ఆ రోజు నేను కావాలనేం చూడలేదు.”
“కావాలని చూడనప్పుడు, చూసిన వెంటనే ఎందుకు వెళ్ళిపోలేదూ?”
“ఏమో నాకు తెలీదు.”
“సరే, ఒక విషయం అడుగుతాను, చెప్తావా?”
“అడుగు.”
“నిజమే చెప్పాలి.”
“అబ్బా, చెప్తాలే, అడుగు.”
“అంతకు ముందు ఎవరిదైనా చూసావా?”
“ఏమిటీ?”
“ఇదే..” అంటూ, వెనకనుండి తన మొత్తను కదిపి, పిర్రలపై గుచ్చాడు. “మ్..లేదు.” అన్నాను. నాన్న ఒక చేతిని విడిపించుకొని, చున్నీ లోపలకి తోసి, “అబ్బా.. నిజం చెప్పరా..” అన్నాడు. నేను కంగారుగా అటూఇటూ చూసాను. దూరంగా అమ్మ మా అత్తతో మాట్లాడుతుంది.
“అబ్బా లేదన్నాగా, వదులు నాన్నా, భయంగా ఉందీ..”
“ఫరవాలేదులే, నీ నాన్నతోనేగా ఉందీ, భయమెందుకూ?”
“అందుకే భయం..”
“అదే ఎందుకూ?”

“అబ్బా.. ఎక్కడెక్కడో తడిమేస్తావుగా, అందుకూ..”
“పోనీ ఎక్కడ తడమాలో చెప్పు, అక్కడే తడుముతాను..పోనీ ఇక్కడ తడమనా?”
“ఇస్స్.. బాబోయ్, నాన్నా.. ఏంటిదీ? వదిలేయ్ నాన్నా, ఏదోలా ఉందీ..”
“బాగా తిమ్మిరిగా ఉందా? ఇదైనా నిజం చెప్పు.” అన్నాడు చున్నీ చాటు నుండి నా బంతులను తడుముతూ. నేను తన చేతిని పట్టేసుకొని,
“అవును, తిమ్మిరిగానే ఉంది. వదిలేయ్ ప్లీజ్..”
“నేను వదిలేస్తే నీ తిమ్మిరి ఎలా తీరుతుందీ!?”
“నా తిమ్మిరి నువ్వేం తీర్చనవసరం లేదు.” అంటూ, నా బంతులను నిమురుతున్న నాన్న చేతిని పక్కకి లాగేసాను. నాన్న చటుక్కున నన్ను తన వైపుకి తిప్పుకొని, “ఇలా వేడెక్కిపోయినప్పుడు వదిలేయడం తప్పు.” అన్నాడు. “నేనేం నిన్ను వేడెక్కించలేదు.” అన్నాను మొండిగా. “నేను చెప్తుంది నా గురించి కాదు, నీ గురించి.” అంటూ, తన చేతిని కిందకి దించి, నా పిర్రల మీద వేసాడు. వేడెక్కడమేంటి, లోపల ఊటలు కూడా వచ్చేస్తున్నాయి నాకు.

దాన్ని కప్పి పుచ్చుకుంటూ, “వేడెక్కితే దించుకుంటాలే, వదులు.” అన్నాను. “కష్టపడి ఎక్కడో దించుకోవడం ఎందుకూ? నాన్నని నేను ఉన్నాగా..” అంటూ చిన్నగా నా పిర్రలను నలుపుతూ, గట్టిగా తన వైపుకు లాక్కున్నాడు. మళ్ళీ నాన్న అంగం నా పొత్తికడుపు కింద ఒత్తుకుంది. “హుమ్..” అన్నాను. “ఏంటీ!? గుచ్చుకుంటుందా?” అన్నాడు నాన్న.
“ఏంటీ గుచ్చుకునేదీ!?”
నాన్న మళ్ళీ దాన్ని గట్టిగా నా పొత్తికడుపు మీద నొక్కి, “ఇదే..” అన్నాడు. నేను మళ్ళీ “హుమ్..” అన్నాను.
“నా ఫేంటూ, నీ డ్రెస్ అడ్డంగా లేకపోతే..”
“మ్..లేకపోతే!?”
“ఇంకాస్త గట్టిగా గుచ్చేవాడిని.”
“ఛీ..”
“ఎందుకూ ఛీ? ఆ రోజు అలా అంతసేపు చూస్తే ఛీ అనిపించలేదా?”
“…”
“మళ్ళీ చూస్తావా!?”
“మ్.. ఊఁ..హూఁ..”
“ఇంతకీ నాది ఎలా ఉందీ!?”
“ఇస్.. అబ్బా.. నాన్నా..”
“చెప్పు.. పెద్దగా ఉందా లేదా?”
“ఏమో నాకేం తెలుసూ? నేనేమన్నా కొలిచానా!?”
“సరే, కొలిచి చూస్తావా!?”
“ఉష్.. చుట్టూ అందరూ ఉన్నారు. ఇలా చీకట్లో ఉంటే, ఏమైనా అనుకుంటారు.”
“మనం తండ్రీ కూతుళ్ళమే. ఏం చేసుకున్నా పట్టించుకోరు.”
“మ్మ్..అబ్బా.. నాన్నా ప్లీజ్..”
“మరి చెప్పు..”
“స్స్.. ఏం చెప్పనూ?”
“అదే, నాది ఎలా ఎలాఉందీ?”
“మ్..”
“మ్.. అంటే? బావుందా లేదా?”
“ఏమో తెలీదు.. అబ్బా.. అలా గుచ్చకు నాన్నా..ఇస్స్..”
“గుచ్చకుండా ఉండాలంటే చెప్పాలి. చెప్పు.. బావుందా?”
“మ్మ్..మ్.. ఊఁ..”
“ప్చ్.. అలా కాదు, స్పష్టంగా చెప్పు..”
“మ్.. బావుందిలే, ఇక వదులు..”
“మరి ఒకసారి పట్టుకోవచ్చుగా?”
“…”
“బావుంటుంది.. బయటకి తీయనా?”
“అమ్మో.. ఏంటిది నాన్నా? ఎవరైనా చూస్తారు.”
“సరే, ఎవరూ లేనప్పుడు తీసి నీ చేతిలో పెడతాను.. ఓకేనా?”
“మ్మ్..ఇస్స్..”
“మరి దాన్ని నువ్వేం చేస్తావ్?”
“ఇస్స్.. చంపకు నాన్నా..”
“చెప్పరా.. కసిగా నలుపుతావా!”
“మ్మ్..ఊఁ..”
“చేత్తో కంటే, నోటితో అయితే బావుంటుంది..”
“ఛీ.. అలా మాట్లాడకు నాన్నా..”
“ఏ!? కింద తడిసిపోతుందా?”
“మ్మ్..ఊఁ.. ఛీ, కూతుర్నని కూడ చూడకుండా మరీ ఇలా..”
“బాగా దూలెక్కించేస్తున్నానా..?”
“ఊఁ.. అబ్బా.. కొంచెం నెమ్మదిగా.. అస్స్..”
“నిన్ను చూస్తుంటే కసికసిగా నలిపేయాలనిపిస్తుందే..”
“అక్కడే నలిపితే, నొప్పిగా ఉంది నాన్నా..”
అని అంటూ ఉంటే, నాన్న “సరే, పొజిషన్ మారుస్తా..” అంటూ, మళ్ళీ నన్ను వెనక్కి తిప్పాడు. ఉపస్థు మీద చేయి వేసి, దగ్గరగా లాక్కుని, తన అంగాన్ని నా పిర్రల మధ్య ఒత్తుతూ, కమీజ్ లోంచి, చేతిని లోపలకి దూర్చి, తొడల మధ్య చెయ్యి పెట్టి చిన్నగా నలసాగాడు.

ఆ నలుపుడుకి నా శరీరం వశం తప్పుతుంది. “ఇస్స్…” అంటూ తొడలను దగ్గరకి నొక్కుకున్నాను. అలా నొక్కుకోగానే, నాన్న చెయ్యి అక్కడ ఇరుక్కుపోయింది. నాన్న కాస్త విడదీస్తూ, “అందులో పెట్టినప్పుడు కూడా ఇలాగే బిగించు, సమ్మగా ఉంటుంది, సరేనా?” అన్నాడు. ఆ మాటలకు నాకు మరింత తడిపోతూ ఉండగా, ఇంకా గట్టిగా నా తొడలను బిగించేసాను. “అబ్బా.. బిగించి మరీ చంపుతున్నావే..” అంటూ, నా తొడల మధ్యలోంచి తన చేతిని బయటకి లాగి, “మెల్లగా ఈ హొటల్ వెనక్కి పోదామా?” అన్నాడు కసిగా. నాకు మరింత కసెక్కిపోతుంది. మరి కొద్దిసేపు ఉంటే ఏం జరిగేదో తెలీదు గానీ, అమ్మ మా వైపు రావడం చూసి, “అమ్మో.. అమ్మ వచ్చేస్తుంది.” అని చటుక్కున నాన్నను విడిపించుకొని, వెలుతురులోకి వచ్చేసాను.

ఆ తరవాత అందరం భోజనాలు చేసి బస్సు ఎక్కేసాము. నాన్న నా పక్కన కూర్చోడానికి తెగ ట్రై చేసాడు గానీ, కుదరలేదు. నాన్న ప్రయత్నాలు చూసి, చిన్నగా వెక్కిరించాను. నాన్న ఉడికిపోతూ, పోయి మిగిలిన మగవాళ్ళ దగ్గర కూర్చున్నాడు. నవ్వుకుంటూ నెమ్మదిగా నిద్రలోకి జారుకున్నాను.
​
Next page: Chapter 05
Previous page: Chapter 03