Adultery ఒక భర్త పశ్చాత్తాపం

ఈ కథ దేశాయ్ ఒక్కడి గురించే కాదు, వేరే వ్యక్తులు కూడా ఇందులో ఉన్నారు. అందులో ఒకడు తేజ. అప్పుడప్పుడు అనుకుంటూ ఉంటాను అసలు ఇలాంటి మనిషిని ఎలా కలిసానా అని.

మేము ఉంటున్న ఇంటిని గవర్నమెంట్ పడేయాలి అనటంతో ఇక ఆ డాకుమెంట్స్, ఈ డాకుమెంట్స్ అంటూ గవర్నమెంట్ ఆఫీసుల చుట్టూ తిరగటం ఎక్కువ అయింది. అక్కడ చాలా మంది మంచిగానే ప్రవర్తించేవారు కానీ ఒక్కరు మాత్రం చిరాకు పుట్టించేవాళ్ళు. డాకుమెంట్స్ డేటా ఎంటర్ చేసే దగ్గర ఒక మధ్య వయసు ఉన్న ఆవిడ ఉండేది. ఆమె కావాలనే నిదానంగా డేటా ఏంటర్ చేసేది. ఎవరైనా ఏమన్నా మాట్లాడితే ఇంకా నిదానంగా పనిచేసేది. ఆమె ప్రవర్తన గురించి తెలిసిన అందరూ ఏం మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గానే ఉండేవాళ్ళు.

నేను ఒకసారి మళ్ళీ డాకుమెంట్స్ పని ఉంటే గవర్నమెంట్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళాను అప్పుడు ఒకతను ఆమె తో గొడవ పెట్టుకున్నాడు. దాంతో ఆమె కోపం పట్టలేక అతన్ని కౌంటర్ నుండి వెళ్ళు అని గొడవకి దిగింది. అతను మాత్రం కొంచెం కూడా పక్కకి జరగకుండా ఆమెతో వదిస్తూ ఉన్నాడు. ఆమె కోపంతో పైకి లేచి అక్కడ నుండి వాష్ రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయింది. అదంతా అతను తన ఫోన్ లో రికార్డు చేస్తూ ఉన్నాడు. లోపల నుండి ఆమె పైన ఆఫీసర్ విషయం తెలుసుకుని అతనికి సర్ది చెప్పి ఆమె ప్లేస్ మరొక అతన్ని కూర్చోపెట్టారు. అప్పటి నుండి అక్కడ పని చాలా వేగంగా అయింది. నేను కూడా అతని వల్ల నా పని చాలా త్వరగా కంప్లీట్ చేసుకోగలిగాను.

అప్పుడు గమనించాను అతన్ని, అతను మరెవరో కాదు. మాకు ఒక ఫ్లాట్ నచ్చితే, 3 నెలల తర్వాత కాళీ చేస్తాను అని దాంట్లో రెంట్ కి ఉంటున్న అతను. మెల్లగా అతని దగ్గరికి నడుచుకుంటూ వెళ్లి

"ఈ రోజు ఇంత త్వరగా పని అవుతుంది అనుకోలేదు, థాంక్స్" అన్నాను.

అతను కూడా నన్ను చూసి గుర్తు పట్టి నవ్వాడు.

"అంత తేలికగా అసలు తగ్గవు అనుకుంటా?" అన్నాను

"ఇక్కడ ఇలానే ఉండాలి లేకపోతే మన పని కొంచెం కూడా ముందుకు కదలదు. ఇంతకీ మీకు ఇల్లు దొరికిందా?" అన్నాడు

"ఇంకా లేదు వెతుకుతూనే ఉన్నాం" అన్నాను.

ఇక అతనికి బాయ్ చెప్పి అక్కడ నుండి వచ్చేసాను. మరుసటి రోజు అతను రికార్డు చేసినదంతా సోషల్ మీడియా లో పెట్టేసాడు. అది మెల్లగా న్యూస్ ఛానెల్స్ కి కూడా చేరింది. దాంతో అందులో ఉన్న ఆమెని సస్పెండ్ చేశారు.

కొన్ని రోజుల తర్వాత అతన్ని మళ్ళీ షాపింగ్ మాల్ లో కలిసాను.

"నాకు తెలిసిన మరొక కాళీ ఫ్లాట్ ఉంది. కుదిరితే ఒకసారి వెళ్ళండి" అన్నాడు

"తప్పకుండా" అన్నాను.

తేజ దగ్గర ఆ ఫ్లాట్ ఓనర్ కాంటాక్ట్ డీటెయిల్స్ తీసుకుని మరుసటి రోజు ఫ్లాట్ చూడటానికి వెళ్ళాను. కానీ అది నేను అనుకున్నంత పెద్దగా లేదు. వెంటనే తేజ కి కాల్ చేసాను.

"నువ్వు ఉంటున్న ఫ్లాట్ అయితేనే బెటర్ అనిపిస్తుంది" అన్నాను

"చూస్తుంటే త్వరలో నన్ను బయటకు గేంటెసేలా ఉన్నారుగా" అన్నాడు నవ్వుతూ

"హా తప్పకుండా ప్రశాంత్ కి ఎక్కువ డబ్బు ఇచ్చి అయినా సరే అదే పని చేస్తాను" అన్నాను నవ్వుతూ.

తేజ ఇక్కడికి MBA చేయటానికి గుజరాత్ నుండి వచ్చాడు. అది కంప్లీట్ అయ్యి సంవత్సరం అవుతున్నా కూడా ఏ జాబ్ ట్రై చేయకుండా కాళీగా తిరుగుతూ ఉన్నాడు ఇంకేవో కోర్స్ చేస్తూ.

మా ఇద్దరి జీవితాల్లో తేజ చూపించిన ప్రభావం ఏంటో తెలుసుకునే ముందు, చెప్పాల్సింది మరొకటి ఉంది. వీకెండ్ అప్పుడు స్వామి పని మీద ముంబై వెళ్ళాడు. అదే ఛాన్స్ అన్నట్టుగా అనన్య ని డిన్నర్ కి ఇన్వైట్ చేసాడు దేశాయ్. కానీ అనన్య కుదరదు అని చెప్పింది. ఇదంతా అనన్యనే నాకు కాల్ చేసి చెప్పింది.

కాసేపటికి దేశాయ్ నుండి నాకు ఫోన్ వచ్చింది. నేను కాల్ లిఫ్ట్ చేసాను. వెంటనే నన్ను కూడా డిన్నర్ కి రమ్మని పిలిచాడు. అది విని నేను షాక్ అయ్యాను.

"అనన్య ని కూడా పిలిచారా?" అన్నాను

"హా పిలిచాను, తను కూడా వస్తుంది" అన్నాడు.

అది విని నవ్వుకున్నాను. గంట క్రితమే అనన్య నాకు కాల్ చేసి రావట్లేదు అని చెప్పింది కదా అని.

"నిజంగానే వస్తుందా?" అన్నాను

"రావటంల, రాకపోవటం తన ఇష్టం. నువ్వు మాత్రం రా" అన్నాడు దేశాయ్

"సరే" అన్నాను.

దేశాయ్ ఇలా పార్టీకి పిలిచిన సంగతి మీరాకి చెప్పాలి అనిపించలేదు. అసలు నాకు ఇప్పుడు నాకు వెళ్లాలని కూడా లేదు కాకపోతే దేశాయ్ మొహం ఇప్పుడు ఎలా ఉంటుందో అది చూసి ఆనందపడాలి అనుకుని ఒకే చెప్పాను. ఫ్రెండ్స్ తో చిన్న గెట్ టూగెదర్ ఉందని మీరాకి అబద్దం చెప్పాను. సరిగ్గా 8 గంటలకి దేశాయ్ చెప్పిన అడ్రెస్స్ కి వచ్చాను. ఆశ్చర్యంగా అక్కడ అనన్య కూడా ఉంది. తనని అలా చూసి నాకు అబద్దం చెప్పింది అని ఫీల్ అయ్యాను.

"నువ్వు ఎందుకు వచ్చావ్?" అన్నాను

"తను నాకు కాల్ చేసి నువ్వు కూడా వస్తున్నావ్ అని చెప్పారు. అందుకే ఇక నేను కూడా వచ్చాను" అంది అనన్య

అది విన్నాక నేనొక పెద్ద వెర్రిమాలోకం అని అర్ధం అయింది. దేశాయ్ నన్ను పిచోణ్ని చేసి అతను కోరుకున్నట్టే అనన్యని రప్పించుకున్నాడు. అసలు అనన్య మీద పట్టరాని కోపం వచ్చింది. డిన్నర్ సంగతి చెప్పి తర్వాత నేను వస్తున్న విషయం అడగనందుకు. కానీ ఇప్పుడు తనతో గొడవ పడి ఏం ప్రయోజనం అని సైలెంట్ గా ఉన్నాను.

మమ్మల్ని చూసిన దేశాయ్ చాలా హుందాతనంగా మా దగ్గరికి వచ్చి మమ్మల్ని పలకరించాడు.

"తను కేవలం నువ్వు ఉన్నావ్ అని మాత్రమే వచ్చింది కృష్ణ. తనకి ఇబ్బంది కలగకుండా ఉందాం" అన్నాడు దేశాయ్ నవ్వుతూ

అనన్య, దేశాయ్ తో మాట్లాడుతున్నప్పుడు అతని మీద ఉన్న గౌరవం ఆమె మాటల్లో క్లియర్ గా కనపడుతుంది. తను అలా మాట్లాడటానికి కారణం దేశాయ్ తన బాస్ అనా లేక ఇంకేమన్నా ఉందా? అనుకున్నాను.

ముగ్గురం ఒకేచోట కూర్చొని తింటూ, ఎదురుగా ఉన్న లైవ్ బ్యాండ్ చూస్తూ బాగా ఎంజాయ్ చేసాం. ఇంటికి తిరిగి వస్తుంటే అనన్య మాట్లాడటం మొదలుపెట్టింది.

"నేను చెప్పా కదా, అతను మంచివారని" అంది

"మంచోడిగా యాక్టింగ్ చేసాడు అంతే అది కూడా నేను ఉన్నాను కాబట్టే" అన్నాను

"హాహా అయితే క్రెడిట్ అంతా నీదేలే" అంది నవ్వుతూ

నేను అబద్దం చెప్పిన విషయం మరుసటిరోజు మీరా కి తెలిసిపోయింది.

"నువ్వు నాకు అబద్దం చెప్పావ్, నిన్న రాత్రి దేశాయ్ తో కలిసి పార్టీ కి వెళ్ళావ్ అది కూడా ఆ తిప్పులాడి అనన్యతో" అంది చాలా కోపంగా

"దేశాయ్ పేరు చెప్తే నీకు నచ్చదు అని అబద్దం చెప్పాను బేబీ" అన్నాను మెల్లగా

"నాకు నచ్చదు అని తెలిసినప్పుడు మరి ఎందుకు వెళ్ళావ్?" అంది కళ్ళ వెంట నీళ్లు కారుస్తూ. తనని అలా చూసి బాధ వేసింది.

"దేశాయ్ డే బై డే ఆఫీస్ కి వస్తున్నాడు. చెప్పాలి అంటే మాకు బాస్ కూడా. అందుకే తప్పని పరిస్థితిలో వెళ్ళాను" అన్నాను.

"మరి అనన్య ఎందుకు వచ్చింది? నీకు తెలుసు కదా నువ్వు తనతో మాట్లాడటం నాకు నచ్చదు అని" అంది

"అనన్య తన కింద పని చేస్తుంది, అక్కడికి వెళ్లే వరకు నాకు తెలియదు తను కూడా వస్తుంది అని. నేను నీకు అబద్దం చెప్పటానికి కారణం దేశాయ్ అంటే నీకు ఇష్టం లేదు కాబట్టి" అన్నాను మెల్లగా

"ఇంకొకసారి ఇలా చేయకు క్రిష్, నాకు నచ్చలేదు. ఈసారి అతను పిలిస్తే వెళ్లకు" అంది

"ప్రామిస్ బంగారం" అన్నాను

గవర్నమెంట్ ఆఫీస్ ల చుట్టూ తిరగాల్సిన పని రావటంతో చాలా సార్లు లీవ్ పెట్టటం మొదలుపెట్టాను. దేశాయ్ కూడా మా ఆఫీస్ కి వస్తుండటంతో అతన్ని కలవకూడదు అనే ఉద్దేశంతో మరింత ఎక్కువగా సెలవలు పెడుతూ ఉన్నాను. మా మేనేజర్ లలిత్ కి మాత్రం నేను లీవ్స్ పెట్టటం నచ్చట్లేదు. మంగళవారం రోజు లీవ్ అప్రూవ్ చేయను అని ఖరాకండిగా చెప్పేసాడు.

"ఇక నీకు లీవ్ ఇవ్వను క్రిష్, నీ వల్ల మిగిలిన వాళ్ళు కూడా లీవ్స్ అడుగుతున్నారు. ఇక అడగకు" అన్నాడు

ఇక చేసేది లేక తేజ కి కాల్ చేసి విషయం చెప్పాను.

"సరే నువ్వేం కంగారు పడకు, నేను చూసుకుంటాను" అన్నాడు. పాపం నాకు చాలా హెల్ప్ చేస్తున్నాడు.

గురువారం రోజు గవర్నమెంట్ ఆఫీసర్స్ అప్లికంట్స్ అందరిని రమ్మని పిలిచారు. నాకు ఆఫీస్ లో లీవ్ దొరక్కపోవటంతో పని త్వరగా పూర్తి చేసుకుని చెప్పకుండా ఆఫీస్ నుండి వెళ్ళిపోయాను. నేను వెళ్ళటం అప్పటికే లేట్ అయింది. కానీ అక్కడ తేజ ఉన్నాడు. ఏం అవ్వలేదు టెన్షన్ పడకు అని నాకు ధైర్యం చెప్పాడు. ఆ మీటింగ్ అయ్యాక ఇద్దరం కలిసి దగ్గరలో ఉన్న బార్ కి వెళ్ళాం.

ఇద్దరం తాగుతూ మాట్లాడుకోవటం మొదలుపెట్టాం. మధ్యలో ఫ్లాట్ దొరకట్లేదు అని నా బాధలు చెప్పుకున్నాను.

"మీకు నా ఫ్లాట్ నచ్చింది కదా, త్వరలోనే ఖాళీ చేస్తాను" అన్నాడు

"మరి నువ్వెక్కడ ఉంటావు?" అన్నాను

"అసలు ఈ సిటీ వదిలేసి వెళ్ళిపోదాం అనుకుంటున్నాను. అది ఎంత త్వరగా అయితే అంత బాగుంటుంది" అన్నాడు

"అలా అయితే పర్లేదు. అయినా అంత పెద్ద ఇల్లు ఎందుకు రెంట్ కి తీసుకున్నావ్? నువ్వు ఉండేది ఒక్కడివే కదా?" అన్నాను

"దానికన్నా ముందు వేరొక ఇంట్లో ఉన్నాను అది చాలా ఇరుకుగా అనిపించింది. ఊరిలో మా ఇల్లు కూడా చాలా విశాలంగా ఉంటుంది. అది కాక నేను చేరిన ఇంట్లో పద్దాక ఏదోక ప్రాబ్లెమ్ ఉండేది. ట్యాప్ పనిచేసేది కాదు. వాటర్ వచ్చేవి కాదు. సరిగ్గా కరెంట్ కూడా ఉండేది కాదు. ఇక నాకు చిరాకు వచ్చేసింది. ఇక అందుకే ఇంకొకటి చూసుకోవాలి అని ఫిక్స్ అయ్యి ఇప్పుడు ఉంటున్న ఇంటికి షిఫ్ట్ అయ్యాను." అన్నాడు.

అలా ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ తాగటం పూర్తి చేసాం.

మరుసటిరోజు నేను ఆఫీస్ కి వెళ్లేసరికి లలిత్ నా మీద చాలా కోపంగా ఉన్నాడు. నిన్న నేను చెప్పకుండా ఆఫీస్ నుండి వెళ్ళాను అని.

"నీ బిహేవియర్ మీద ఖచ్చితంగా కంప్లైంట్ చేస్తాను కృష్ణ" అన్నాడు సీరియస్ గా

ఆ మాటకి జాబ్ పోతుందేమో అన్న భయం పట్టుకుంది. దాంతో ఒక్కసారిగా నా గతం నా కళ్ల ముందు కనపడింది. జాబ్ లేని రోజుల్లో ఎన్ని ఇబ్బందులు పడ్డానో గుర్తు వచ్చింది. అది గుర్తు రాగానే తెలియకుండానే వంట్లో వణుకు పుట్టింది. మనసులో దేశాయ్ ఈ రోజు ఆఫీస్ కి వస్తే బాగుండు అనుకున్నాను. మళ్ళీ ఒక్క క్షణం ఆగి అతని గురించి ఎందుకు ఇలా అనుకుంటున్నాను అని నా మీద నాకే సిగ్గుగా అనిపించింది.

వీకెండ్ వచ్చింది. అటు స్వామి కూడా ముంబై బయలుదేరాడు. ఆ టైం లోనే దేశాయ్, అనన్య ని డిన్నర్ కి వెళ్దాం అని అడిగాడు. వెంటనే అనన్య నాకు కాల్ చేసింది. అప్పటికే ఆఫీస్ లో ఉన్న పరిస్థితులు చూసి చిరాకు చిరాకుగా ఉంది నాకు, దాంతో అనన్య చెప్పింది విని నాలో సహనం పూర్తిగా పోయింది.

"నీకు వెళ్ళాలి అని ఉంటే వెళ్ళు, లేదా వాడి మొహం మీద చెప్పు కుదరదు అని" అన్నాను విసురుగా

"అది కాదు అతను నిన్ను కూడా పిలుస్తాను అన్నాడు" అంది అనన్య

"ఎందుకు మీ ఇద్దరికీ గోరు ముద్దలు పెట్టాలా నేను అక్కడికి వచ్చి" అన్నాను

"ఎందుకు కృష్ణ, అన్నీ తప్పుగానే ఆలోచిస్తావ్. ఇది జస్ట్ డిన్నర్ యే కదా, పాపం ఒక్కడే ఉంటున్నాడు తన ఒంటరి తనాన్ని పోగొట్టుకోవటానికి కాస్త మనలాంటి ఫ్రెండ్స్ తో సరదాగా గడపాలి అనుకుంటున్నాడు" అంది అనన్య

"మరి చిన్న పిల్లలా ఏం తెలియనట్టు మాట్లాడకు అనన్య, వాడేం అమాయకుడు కాదు కార్పొరేట్ ఫీల్డ్ లో బాగా పేరు మోసిన వాడు. వాడు ఒంటరిగా ఉంటున్నాడు అనేది పెద్ద నాటకం, ఒకవేళ ఉన్నా వాడి ఒంటరితనాన్ని పోగొట్టేవాళ్ళు చాలా మందే ఉంటారు లే. అంతే కానీ దానిని సాకుగా చెప్పకు" అన్నాను

"కేవలం నువ్వు అనుకున్నట్టు నన్ను ఇంప్రెస్స్ చేయటానికే అనుకుంటే అసలు నిన్నెందుకు పిలుస్తాను అంటాడు చెప్పు?" అంది

"ఎందుకు అంటే నేను లేకపోతే నువ్వు రావు అని" అన్నాను నా మనసులోని మాటని క్లియర్ గా చెప్తూ.

ఆ రోజు నైట్ మళ్ళీ అనన్య నుండి మెసేజ్ వచ్చింది.

"ఇప్పుడే ఇంటికి వచ్చాను" అని

అది చూసి బాల్కనీ లోకి వచ్చి తనకి కాల్ చేసాను.

"ఇప్పుడే వచ్చాను అంటే అర్థం ఏంటి?" అన్నాను

"నేను అతనితో డిన్నర్ కి వెళ్ళాను. సేఫ్ గా ఇంటికి వచ్చాను కూడా. నువ్వు అనుకున్నట్టు అయితే ఏం జరగలేదు" అంది వెటకారం గా

అది విని ఒక్క క్షణం నాకేం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. కాసేపటికి గొంతు సవరించుకుని

"అసలు నువ్వు నాకేం చెప్పాలి అనుకుంటున్నావు. నేను వాడి గురించి తప్పుగా ఆలోచిస్తున్నా అనా?" అన్నాను

"అవును" అంది

"అలా అయితే మంచిది అమ్మా" అని చిరాకుగా ఫోన్ కట్ చేసాను.

మరుసటి రోజు పొద్దున అనన్య నుండి ఫోన్ వచ్చింది.

"రాత్రి అలా మాట్లాడినందుకు సారీ కృష్ణ, నాకు తెలుసు నువ్వు నా గురించి చాలా కేర్ తీసుకుంటావని" అంది

"నాకేం సారీ చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు అనన్య, ఇది నీ లైఫ్. నీకు నచ్చినట్టు చెయ్" అన్నాను

"నీకు తెలుసు కదా అతను నా బాస్, అతనికి నో చెప్పటం చాలా కష్టం. అప్పటికి చెప్పాను వచ్చిన త్వరగా వెళ్ళిపోతాను అని దానికి అతను కూడా సరే అన్నాడు. అన్న మాట ప్రకారం డిన్నర్ అవటంతోనే వెళ్ళటానికి క్యాబ్ కూడా బుక్ చేసాడు" అంది

అది విని నాకు అర్థం అయింది తనని ఇంప్రెస్స్ చేయటానికి దేశాయ్ గట్టిగానే ట్రై చేస్తున్నాడని. కాసేపటికి నా ఫోన్ కి మెసేజ్ వచ్చింది. ఎవరా అని చూస్తే దేశాయ్.

"బ్రేక్ఫాస్ట్ కి ఇంటికి రా మాట్లాడాలి" అంటూ దేశాయ్ మెసేజ్ చేసాడు. ఆ మెసేజ్ కింద అతని అడ్రెస్స్ కూడా ఉంది.

అసలు నా దరిద్రం ఏంటి ఇలా ఉంది అనుకున్నాను. ఒకప్పుడు అతను మీరా ని తీసుకొని వెళ్లిన ఇంటికే ఇప్పుడు నేను వెళ్ళాలి. ఇప్పటికే 6 నెలలు అయింది మీరా నాకు ఆ రోజు జరిగిన విషయం చెప్పి. యే డోర్ కి అయితే మీరా ని అదిమి తన బట్టలు మొత్తం తీసి ఒళ్ళంతా ముద్దులు పెట్టాడో ఆ డోర్ నుండే నేను లోపలికి వెళ్ళాలి. యే ఇంట్లో అయితే మీరాని ఒక లంజలా దెంగాడో ఆ ఇంట్లోకే అడుగు పెట్టాలి. ఇప్పుడు నేను రాను అని చెప్పలేను ఎందుకు అంటే నా ఉద్యోగం ఎప్పుడు పోతుందో తెలియని పరిస్థితిలో ఉన్నాను. ఎలాంటి ఆలోచన లేకుండా వెళ్ళాలి కూల్ అనుకుంటూ మైండ్ ని కంట్రోల్ చేస్తూ ఉన్నాను.

మెల్లగా దేశాయ్ చెప్పిన అడ్రెస్స్ కి బయలుదేరాను. కానీ ఆ ఇంటి దగ్గరికి చేరుకునే సరికి అసలు అది మీరా చెప్పిన ఇళ్ళులా లేదు. అది పెద్ద విల్లాలా ఉంది. గేట్ కి కాపలా ఉన్న అతను నా పేరు కంఫర్మ్ చేసుకుని లోపలికి పంపించాడు. నా కార్ మెల్లగా లోపలికి ఎంటర్ అవుతూ ఉంటే అర్ధం అయింది దేశాయ్ ఎంత రిచ్ ఓహ్.. సినిమాల్లో చూపించినట్టు చూడటానికే రెండు కళ్ళు సరిపోవట్లేదు చుట్టూ చూస్తుంటే. అసలు ఇంత డబ్బు ఉన్న వాడినేనా నేను ఆ రోజు మొహం మీద గుద్దింది అనుకున్నాను.

అయినా కూడా అతను నన్ను ఎందుకు ఏం అనలేదు? అసలు నన్ను ఎలా క్షమించగలిగాడు? అన్న ప్రశ్నలు నా మదిలో మెదిలాయి. ఆ మరుక్షణమే వాటికి సమాధానం గా మీరా కోసం అన్న మాట వినపడింది లోలోపలే.

నేను రావటం చూసి నాకు ఎదురు వచ్చి మరి నన్ను పలకరించాడు దేశాయ్. నవ్వుతూ లోపలికి తీసుకొని వెళ్ళాడు. లోపల ఇంటీరియర్ చాలా బాగుంది. ముందు చెప్పినట్టు నా రెండు కళ్ళు సరిపోవట్లేదు ఆ ఇంటిని చూడటానికి. కాసేపటికి డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరికి వెళ్ళాం. తినటం పూర్తి అయింది. ఇద్దరం మెల్లగా హల్ లోకి వచ్చాం. దేశాయ్, లలిత్ నా గురించి చేసిన కంప్లైంట్ గురించి మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు.

"ఏమైంది కృష్ణ? నీ గురించి కంప్లైంట్ వచ్చింది" అన్నాడు దేశాయ్

అది విని నా గుండె వేగం పెరిగిపోయింది. ఉద్యోగం పోయినట్టే అనుకున్నాను. నా కంగారు చూసిన దేశాయ్

"కంగారు పడకు ఉద్యోగం ఏం పొదులే" అన్నాడు. అది విని నా మనసు తేలిక పడింది. "నువ్వు నా ఫ్రెండ్ వి కృష్ణ, నిన్నెందుకు ఉద్యోగం నుండి తీస్తాను" అన్నాడు.

"థాంక్స్ దేశాయ్" అన్నాను మెల్లగా. ప్రపంచంలో ఎక్కువగా ద్వేషించే అతనికి థాంక్స్ చెప్పినందుకు కొంచెం నాకే సిగ్గుగా అనిపించింది.

"అయినా నేను ఇప్పుడు ఆ విషయం గురించి కాదు నిన్ను పిలిచింది" అంటూ దేశాయ్ చెప్పటం మొదలుపెట్టాడు. "ఒక్కోసారి ఎందుకో తెలియకుండానే అవతల వాళ్ళతో దురుసుగా ప్రవర్తిస్తున్నాను. తర్వాత ఎందుకు అలా చేసాను అని బాధ పడుతున్నాను. నువ్వు కూడా చూసావ్ కదా అప్పుడు నీ దగ్గర ఎలా మాట్లాడానో, అసలు ఏం మాట్లాడుతున్నానో? ఎలా మాట్లాడుతున్నానో? కూడా అర్థం కావట్లేదు. ఆ క్షణం నా ఇగో ని సాటిస్ఫై చేయటానికి అలా మాట్లాడేస్తున్నాను. నువ్వు నా ఫ్రెండ్ అనుకుని చెప్తున్నాను, నన్ను నిజంగా నువ్వు ఫ్రెండ్ లా అనుకుంటున్నావా?" అన్నాడు నన్ను చూసి దేశాయ్.

నేను మెల్లగా అవును అన్నట్టు తల ఆడించాను. మనసులో మాత్రం ఏంటి వీడు సింపతీ గేమ్ స్టార్ట్ చేశాడా? అనుకున్నాను.

దేశాయ్ కాసేపు ఏం మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గా ఉన్నాడు. కాసేపటికి మెల్లగా తన నుదురు తుడుచుకుని "నేను రిజెక్షన్ ని అసలు తట్టుకోలేను కృష్ణ, నువ్వు చెప్తే నమ్ముతావో లేదో ఆ మెంటల్ కండిషన్ నుండి బయటకు రావటానికి మెడిసిన్ కూడా యూస్ చేస్తున్నాను" అన్నాడు

"నేను నీ మాటలు నమ్ముతున్నాను దేశాయ్" అన్నాను

"లేదు కృష్ణ, నువ్వు నన్ను అంత తేలికగా నమ్మవు. అందుకే నాతో పాటు ఇప్పుడు హాస్పిటల్ కి తోడుగా రా" అన్నాడు

"నీకేం ప్రాబ్లెమ్ లేదా?" అన్నాను

"లేదు, మా డాక్టర్ యే చెప్పింది ఈ సారి నీ ఫ్రెండ్ ఎవరినైనా తోడు తీసుకొని రా అని. నీకు కుదురుతుందా మరి?" అన్నాడు

నాకు ఇంకొక ఛాన్స్ కనపడలేదు తప్పించుకోవటానికి.

చేసేది లేక దేశాయ్ తో కలిసి హాస్పిటల్ కి వెళ్ళాను. దేశాయ్ తో సెషన్ అయ్యాక, డాక్టర్ మైత్రేయి నన్ను రమ్మని పిలిచింది. నేను పైకి లేచి తన క్యాబిన్ లోకి అడుగు పెట్టాను. నలభై సంవత్సరాలు ఉంటాయి అనుకుంట ఆమెకి, కొంచెం బొద్దుగా ఉన్నా చూడటానికి మాత్రం చాలా అందంగా ఉంది. తన మాటలు కూడా చాలా తియ్యగా ఉన్నాయి. అసలు దేశాయ్ ఈమెని ట్రీట్మెంట్ కోసమే సెలెక్ట్ చేసుకున్నాడా లేక ఇంకేమన్నా.... అంటూ మనసులో ఎన్నో ప్రశ్నలు.

అంతలో కూర్చోండి అన్న ఆమె మాటతో ఈ లోకంలోకి వచ్చాను. వెంటనే ఆమె ఎదురుగా ఉన్న చైర్ లో కూర్చున్నాను.

"నేను ఎన్నోసార్లు దేశాయ్ కి చెప్పాను సెషన్స్ కి అటెండ్ అవ్వమని, కానీ అతను నా మాట పట్టించుకోవట్లేదు. తన గురించి తెలియకుండా ఎలా ట్రీట్ చేయాలో కూడా అర్థం కావట్లేదు అందుకే కనీసం తనకి దగ్గరైన వాళ్ళని తీసుకొని రమ్మని చెప్పాను అప్పుడైనా అతని గురించి పూర్తిగా తెలుస్తుందని, అతను ఇక మిమ్మల్ని తీసుకొని వచ్చాడు. ఇంతకీ దేశాయ్ మీతో క్లోజ్ గానే ఉంటాడా?" అంది మైత్రేయి నేను దేశాయ్ బెస్ట్ ఫ్రెండ్ ఆ? కాదా అన్నట్టుగా.

"రీసెంట్ గా అతను తన ఫ్రెండ్ భార్య తో సెక్స్ చేసాడు. ఆ విషయం నాకు మాత్రమే తెలుసు" అన్నాను ఆమెని నమ్మించేలా

అది విని మైత్రేయి ఒక్క క్షణం నన్ను తేరిపారా చూసి చిన్నగా నవ్వింది.

"హమ్మయ్య మీరే కరెక్ట్ పర్సన్, తనకి మీరే హెల్ప్ చేయాలి" అంటూ దేశాయ్ బిహేవియర్ గురించి చెప్పటం మొదలుపెట్టింది. తను అలా చెప్తుంటే అర్థం అయింది దేశాయ్ ఒక సైకో మెంటాలిటీతో ఉన్నాడని.

"అతన్ని స్టడీ చేసిన కొద్ది టైం లో నాకు అర్థం అయింది ఏమిటంటే అతను రిజెక్షన్ ని తట్టుకోలేడు. తనకి ఉన్న స్టేటస్ కి అది చిన్న ప్రాబ్లెమ్ కాదు దాని వల్ల తనకి, అటు ఆపొసిట్ లో ఉన్న పర్సన్ కి కూడా చాలా ప్రమాదం ఉంటుంది. అతను ఒంటరిగా ఉంటే ఇంకా అతనికి ఉన్న ప్రాబ్లెమ్ పెద్దది అవుతుంది. వీలు కుదిరినప్పుడల్లా అతన్ని కలుస్తూ ఉండండి. ముఖ్యంగా అతను ఏం చెప్పినా దానికి సరే అని చెప్పండి అంతే కానీ కుదరదు, అవ్వదు అంటూ అతని ముందు చెప్పకండి. కాకపోతే అతను అడిగింది చేయొచ్చా లేదా అనేది తర్వాత ఆలోచించొచ్చు కానీ అతని ముందు మాత్రం సరే అనే చెప్పాలి." అంది

అది విని ఇదెక్కడి సొల్యూషన్ రా బాబు అనుకున్నాను.

బయటకు వస్తుంటే మనసులో ఒకటే ఆలోచన నిజంగా దేశాయ్ నాకు ఫ్రెండ్ యే నా? కానీ మనసులోతుల్లో మాత్రం అతనంటే నాకు పట్టరాని ద్వేషం ఉంది.

"తనేం చెప్పింది?" అన్నాడు దేశాయ్ నన్ను చూసి

"ఏం లేదు మీ గురించి అడిగింది అంతే" అన్నాను

అక్కడ నుండి తన విల్లాకి రిటర్న్ అయ్యాం. అప్పటికే దేశాయ్ వాళ్ళ కుక్ లంచ్ ప్రిపేర్ చేసాడు. ఇద్దరం తినటం పూర్తి చేసాం.

"కృష్ణ, ఇళ్ళు, ఆఫీస్ రోజు వీటిని చూసి చూసి బోర్ కొడుతుంది. నెక్స్ట్ వీక్ లో అలా సరదాగా లంచ్ కి మంచి రిసార్ట్ కి వెళ్దాం" అన్నాడు.

"సరే" అన్నాను.

అది విని దేశాయ్ మొహం వెలిగిపోయింది. అప్పుడు అర్థం అయింది మైత్రేయి ఎందుకు సరే అని చెప్పమందో.

ఆ రోజు రాత్రి దేశాయ్ నా టెర్మినేషన్ ఆపిన సంగతి మీరా కి చెప్పాను.

"వాడు కావాలని ఇది చేసినట్టు ఉంది కృష్ణ, ఎందుకంటే నువ్వేదో అతనికి బాకీ ఉన్నట్టు నువ్వు ఫీల్ అవ్వాలనుకుంటున్నాడు" అంది

"నేనేం వాడికి బాకీ ఉన్నట్టు ఫీల్ అవ్వను మీరా. అసలు ఈ ఉద్యోగం లేకపోయినా ఇంకొకటి దొరుకుతుంది. అయినా నా దరిద్రం వాడు వచ్చి మా బాస్ ప్లేస్ లో కూర్చున్నాడు" అన్నాను

"అయినా ఇప్పుడు వాడి గురించి ఎందుకు బంగారం మనకి" అంది మీరా మెల్లగా నా చేయి పట్టుకుని.

రెండు రోజులు గడిచిన తర్వాత దేశాయ్ మా ఆఫీస్ కి వచ్చాడు. నన్ను తన క్యాబిన్ లోకి పిలిచాడు.

"కృష్ణ, చెప్పాను కదా రిసార్ట్ కి వెళ్దాం అని, మా ఫ్రెండ్ ఒక రిసార్ట్ రన్ చేస్తున్నాడు అది సిటీ కి సౌత్ లో కొంచెం దూరం లో ఉంది. కార్ లో అలా లాంగ్ డ్రైవ్ కి వెళ్లి, లంచ్ చేసి మళ్ళీ సాయంత్రంలోపు రిటర్న్ అయి వచ్చేద్దాం" అన్నాడు

"హ్మ్ సరే" అన్నాను మైత్రేయి మాటలు గుర్తు వచ్చి "మీరు నేనే కదా?" అన్నాను

"అనన్య కూడా వస్తే బాగుండు అనుకుంటున్నాను" అన్నాడు

అది విని నేనేం ఆశ్చర్యపోలేదు. వాడి గురించి నాకు తెలుసు కాబట్టి ఇదే అంటాడు అనుకున్నాను.

"అనన్య నా? తను వస్తుందా అసలు?" అన్నాను

"ఏమో నాకు తెలియదు కృష్ణ, కానీ నువ్వే తనని ఒప్పించాలి" అన్నాడు దేశాయ్

ఇంతకముందే దేశాయ్, అనన్యని బ్రతిమాలితే కానీ అతనితో డిన్నర్ కి వెళ్ళలేదు. అలాంటిది ఇప్పుడు లంచ్ కి వస్తుందా? అది కూడా సిటీ కి దూరంగా ఉన్న రిసార్ట్ కి. అయినా దేశాయ్ ఎందుకు అంత దూరంలో ఉన్న రిసార్ట్ లో లంచ్ ప్లాన్ చేసాడు. అది కేవలం లంచ్ మాత్రమేనా లేక అతని మైండ్ లో ఇంకేమన్నా ప్లాన్ ఉందా? ఇలా ఎన్నో ప్రశ్నలు ఒక్కసారిగా నా మైండ్ లోకి వచ్చి నాట్యం చేసాయి.

"నా కోసం తనని ఒప్పిస్తావ్ కదా కృష్ణ" అన్నాడు దేశాయ్.

నేను ఆలోచనల్లో సరిగ్గా వినకుండా "సరే" అన్నాను.

ఆ తర్వాత అనిపించింది అనవసరంగా అన్నాను అని.

****** ****** ******* *******

ఆ రిసార్ట్ కి చేరుకోవటానికి సిటీ నుండి రెండు గంటలు ప్రయాణం చేయాలి. దేశాయ్ డ్రైవింగ్ చేస్తుంటే అతని పక్కన నేను కూర్చున్నాను. వెనుక సీట్ లో అనన్య కూర్చుని ఉంది. గంట తర్వాత నేను డ్రైవ్ చేస్తాను అన్నాను కానీ దేశాయ్ ఒప్పుకోలేదు.

"ఇప్పుడు నేనే డ్రైవ్ చేస్తాను కృష్ణ, రిటర్న్ లో నువ్వు డ్రైవ్ చెయ్" అన్నాడు దేశాయ్

"సరే" అన్నాను

"నీకు డ్రైవింగ్ వచ్చా అనన్య?" అన్నాడు ఎదురుగా ఉన్న మిర్రర్ లో నుండి తనని చూస్తూ

"నాకు రాదు" అంది అనన్య

"హాహా, వీలు చూసుకుని నేర్పిస్తాలే అయితే" అన్నాడు దేశాయ్ నవ్వుతూ

అసలు వాడి మైండ్ లో ఏముందో అర్థం చేసుకోవటానికి ట్రై చేస్తున్నాను కానీ అసలు అర్థం కావట్లేదు. మధ్యలో వాడు డ్రైవింగ్ ఎలా నేర్చుకున్నాడో అని ఒక స్టోరీ చెప్పాడు.

మెల్లగా రిసార్ట్ కి చేరుకున్నాం. కాకపోతే అక్కడ అడుగు పెట్టగానే నాకొక షాక్ తగిలింది.

"ఇది మా ఫ్రెండ్ రిసార్ట్ కాదు" అన్నాడు దేశాయ్.

అయినా ఇప్పుడు నేను చేసేది ఏం లేదు. సైలెంట్ గా లోపలికి అడుగు పెట్టాను. ఆ రిసార్ట్ మాత్రం చాలా బాగుంది. లోపల రిచ్ గా ఉన్న కాట్టెజెస్ ని చూసాను. ఇది జస్ట్ లంచ్ యేనా లేకపోతే లంచ్ అయ్యాక అనన్య ని ఆ కాట్టేజ్ లోకి తీసుకొని వెల్దామని ఏమన్నా ప్లాన్ చేశాడా అనుకున్నాను.

ఇంతలో స్టాఫ్ మమ్మల్ని ఇన్వైట్ చేసారు. కాసేపు ఆ ఆలోచనల నుండి బయటకు వచ్చాను. నిజంగా రిసార్ట్ చాలా బాగా నచ్చింది నాకు. ఆర్టిఫిషియల్ ఏనుగు బొమ్మలతో ఉన్న పాండ్ నచ్చింది. కాకపోతే రెస్టారెంట్ లో జస్ట్ వైన్ మాత్రమే ఉంది. అనన్య, దేశాయ్ ఇద్దరు వైన్ ఆర్డర్ చేసారు. ఫుడ్ కూడా చాలా బాగుంది.

లంచ్ తర్వాత ముగ్గురం అక్కడ ఉన్న పాండ్ కి వెళ్ళాం. కాసేపు అక్కడ కూర్చుని సీనరీ ని ఎంజాయ్ చేసాం. ఆ క్షణం అనిపించింది దేశాయ్ గురించి తప్పుగా అనుకున్నానా అని, ఎందుకు అంటే వచ్చిన దగ్గర నుండి అనన్య తో అసలు తప్పుగా ప్రవర్తించలేదు. కానీ తనని ఇంప్రెస్ చేయటానికి మాత్రం చాలా కష్టపడుతున్నాడు. అతని కష్టానికి అనన్య కూడా ఇంప్రెస్స్ అయినట్టు అనిపించింది నాకు.

రిసార్ట్ గురించి దేశాయ్ అనన్య ని అడిగినప్పుడు, నన్ను పిలిచినందుకు థాంక్స్ అని దేశాయ్ కి చెప్పింది. అది నిజమే ఈ రోజు చాలా బాగా ఎంజాయ్ చేసాను ఇక్కడ. అసలు దేశాయ్ నాకు కొంచెం కూడా అర్థం కావట్లేదు. ఒక్కసారి చూస్తే పెద్ద వేస్ట్ గాడు అనిపిస్తుంది, మరోసారి కేవలం అమ్మాయిలని దెంగాలనే చూస్తాడు దొంగనాకొడుకు అనిపిస్తుంది, ఇంకోసారి చాలా సరదాగా ఉంటాడు. అతని సరదా చూస్తే ఇంత డబ్బు పెట్టుకుని కూడా అలా సింపుల్ గా ఎలా ఉంటున్నాడు అనిపిస్తుంది.

అనన్య పింక్ కలర్ కుర్తి, జీన్స్ వేసుకుంది. తన అందం రోజు రోజుకి పెరుగుతున్నట్టు అనిపించింది. దేశాయ్, అనన్య పూల్ దగ్గర కూర్చుని ఉంటే నేను నిలబడి ఉన్నాను. దాంతో పై నుండి తన సళ్ళ లోయ నాకు క్లియర్ గా కనపడుతూ ఉంది. అటు దేశాయ్ చూపులు కూడా అక్కడే ఉన్నాయి.

సూర్యుడు ఇక అస్తమిస్తున్నాడు అనగా తిరిగి ప్రయాణం మొదలుపెట్టాం. నేను డ్రైవింగ్ చేస్తుంటే దేశాయ్ నా పక్కన కూర్చున్నాడు, అనన్య ఇందాకటి లా వెనుక కూర్చుంది. మా కార్ హై వే లో దూసుకుని పోతూ ఉంది. చుట్టూ ఉన్న పచ్చని పొలాలు, ఎర్రగా ఉన్న ఆకాశం చూడటానికి బాగున్నాయి.

"బాగుంది కదా?" అన్నాడు వెనక్కి తిరిగి అనన్య ని చూస్తూ

"అవును" అంది అనన్య తన గొంతులో ఆ ఎక్సయిట్మెంట్ నాకు అర్థం అయింది. ఎర్రని లిప్స్టిక్ ఉన్న తన పెదాలు విచ్చుకుని తెల్లని నవ్వుని విరజిమ్ముతూ ఉంది.

అరగంట తర్వాత దేశాయ్ డైవర్షన్ తీసుకొని పొలాల వైపు పొమ్మని చెప్పాడు.

"వచ్చే లెఫ్ట్ లో లోపలికి పోనివ్వు కృష్ణ, మళ్ళీ ఇలాంటి ఛాన్స్ వస్తుందో లేదో కాసేపు ఈ నేచర్ ని ఎంజాయ్ చేద్దాం" అన్నాడు

"మీకు ఈ ప్లేస్ తెలుసా?" అన్నాను

"ఇంతకముందు ఇక్కడ నాకు పొలాలు ఉండేవి" అన్నాడు

నేను మెల్లగా లెఫ్ట్ తీసుకొని చెరుకు తోటల మధ్యలో ఉన్న సన్నని దారి నుండి లోపలికి పోనిచ్చాను. కొంత దూరం వెళ్ళాక ఒక పెద్ద చెట్టు దగ్గర కార్ ఆపాను.

దేశాయ్ కార్ దిగి తన ఒళ్ళు విరుచుకున్నాడు. తన వెనుక మేము కూడా కిందకి దిగాం. బాగా పెరిగిన చెరుకు గడలని చూసి ఇప్పుడు కొంపదీసి అనన్య చేయి పట్టుకుని లోపలికి తీసుకొని వెళ్తాడా ఏంటి అనుకున్నాను.

"అలా సరదాగా ఆ చెరుకు తోటలో నడుద్దాం" అన్నాడు దేశాయ్.

అది విని మొదటిసారి నాకు భయం వేసింది ఇప్పుడు అనుకున్నట్టు చేస్తాడా ఏంటి అని.

"అమ్మో నాకు భయం, ఇప్పటికే చీకటి పడుతూ ఉంది" అంది అనన్య అప్పుడే కమ్ముకుంటున్న చీకటిని చూపిస్తూ

"అయితే ఏమైంది, మేము ఉన్నాం కదా ఏమంటావ్ కృష్ణ?" అన్నాడు దేశాయ్.

నీ చెత్త ఐడియాస్ నాకు తెలుసురా ఇప్పుడు చూడు ఎలా ఇరికిస్తానో అనుకున్నాను మనసులో.

"ఈ రోజు ఫుల్ గా అలిసిపోయాను దేశాయ్, నాకు నడిచే ఓపిక అసలు లేదు. కావాలంటే ఇక్కడ నుండే ఆ సన్ సెట్ చూద్దాం" అన్నాను

"హా నాకు తెలుసు నువ్వు బాగా అలిసిపోయావ్ అని" అంటూ అనన్య వైపు తిరిగి "మనం ఏమి చీకట్లో నడవం కదా, చూడు అక్కడ ఒక చిన్న గుడిసె ఉంది కదా అలా అక్కడ వరకు నడుచుకుంటూ వెళ్లి తిరిగి వచ్చేద్దాం. కృష్ణ ఇక్కడ వెయిట్ చేస్తూ ఉంటాడు" అన్నాడు.

ఆ రోడ్ ఒక వంద మీటర్ల దూరంలో ఒక చిన్న గుడిసె కనపడుతూ ఉంది.

"కానీ ఎవరైనా వస్తే?" అంది అనన్య కొంచెం భయంగా

"ఏముంది కృష్ణ మేనేజ్ చేస్తాడు. ఆ లోపు మనం వచ్చేయొచ్చు" అన్నాడు

ఇద్దరు మెల్లగా ఆ గుడిసె దగ్గరికి వెళ్ళటానికి ఉన్న సన్నని దారిలో వెళ్తూ ఉన్నారు. నేను అలానే కార్ కి ఆనుకుని వాళ్ళని చూస్తూ ఉన్నాను. అనవసరంగా ఇక్కడే ఉంటాను అని చెప్పానా అనుకున్నాను. కానీ అక్కడికి వెళ్ళాక కచ్చితంగా దేశాయ్ వాడి నిజస్వరూపాన్ని బయటకు చూపిస్తాడు. అప్పుడు వాడి గురించి అనన్య కి అర్ధం అవుతుంది అనుకున్నాను. చూస్తుండగానే ఇద్దరు ఆ గుడిసె దగ్గరికి చేరుకున్నారు, అలానే లోపలికి కూడా వెళ్లారు.

అది చూసి నా గుండె వేగం పెరిగింది. నిజంగా వెళ్లకుండా తప్పు చేసానా అనుకున్నాను. ఎందుకో నాలో కంగారు మొదలైంది. తోడుగా వెళ్లినంత మాత్రాన అనన్య వాడేం చేసిన సైలెంట్ గా ఉంటుందా అనుకున్నాను.

ఏమైనా తప్పు జరిగితే వెంటనే ఆపొచ్చు నువ్వు కూడా వెళ్ళు అని నా మనసు చెప్తూ ఉంది. నేను కూడా మెల్లగా అటు అడుగు వేయబోతుంటే నాకు ఏవో మాటలు వినపడ్డాయి. నేను వెంటనే తల తిప్పి చూసాను. ఒక ముగ్గురు మనుషులు నడుచుకుంటూ నా వైపే వస్తూ ఉన్నారు.

"ఎవరు నువ్వు?" అన్నాడు వారిలో ఉన్న 50 సంవత్సరాల మనిషి

అది విని నాకు కంగారు పుట్టింది. అర్థం కానట్టు

"ఏంటి?" అన్నాను

"ఎవరు నువ్వు, ఇక్కడ ఏం చేస్తున్నావ్?" అన్నాడు.

"లిఫ్ట్ కావాలా?" అన్నాను ఆయన అడిగిన దానికి పొంతన లేకుండా

"ఏం మాట్లాడుతున్నావ్ బాబు, లిఫ్ట్ ఏంటి? నేను ఉండేది ఇక్కడే. ఇది నా తోట. ఇంతకీ నువ్వు ఎవరు?" అన్నాడు నవ్వుతూ

అది విని నాలో కంగారు మొదలైంది. అంటే ఇప్పుడు దేశాయ్ వాళ్ళు వెళ్లిన గుడిసె కూడా ఈయనదే. పొరపాటున ఇప్పుడు ఆయన అక్కడికి వెళ్తే దేశాయ్ తో పాటు అనన్య కూడా కనపడుతుంది. దీని వల్ల ఎంత పెద్ద ప్రాబ్లెమ్ వస్తుందో ఏమో అనుకున్నాను.

"నేను సిటీ లో ఉంటాను. తిరిగి వెళ్తుంటే కార్ ఇంజిన్ హీట్ అయింది అందుకే కాసేపు ఇక్కడ ఆపుకున్నాను" అన్నాను

"అవునా ఒక్కడివేనా ఉండేది?" అన్నాడు మాట కలుపుతూ

నాకేం చెప్పాలో అర్థం కావట్లేదు. ఇప్పుడు ఆ గుడిసె లో దేశాయ్, అనన్య ఉన్నారు అని తెలిస్తే ఎంత పెద్ద గొడవ అవుతుందో అని భయం గా ఉంది. దానిని కవర్ చేయటానికి మెల్లగా నవ్వుతూ

"నేను ప్రస్తుతం ఒక్కడినే ఉంటున్నాను. నా భార్య కూడా సిటీ లోనే ఉంది. నేను ఎప్పుడు ఇలా చెరుకు తోటలు చూడలేదు. అందుకే ఇక్కడ కార్ ఆపుకుని వాటిని చూస్తూ ఉన్నాను" అన్నాను

"అవునా, నా పేరు తులసిరామ్ ఇక్కడ నుండి కొంత దూరం వెళ్తే మా ఫామ్ హౌస్ ఉంది, వీళ్లిద్దరు నా పిల్లలు" అన్నాడు పక్కనే ఉన్న తన ఇద్దరు పిల్లల్ని చూపిస్తూ

ఇళ్ళు కొంత దూరం అంటే కొంపదీసి మమ్మల్ని చూసి ఇటు వచ్చారా ఏంటి అనుకున్నాను.

"మీరు అక్కడ నుండి నన్ను చూసి ఇటు వచ్చారా?" అన్నాను మెల్లగా

"హాహా అదేం లేదు బాబు, చెరుకు తోటలు కోతకి వచ్చాయి కదా. ఈ టైం లో ఎలుగు బంట్లు ఎక్కువగా వస్తాయి పంట నాశనం చేయటానికి అందుకే అప్పుడప్పుడు ఇలా తిరిగి చూస్తూ ఉంటాం" అన్నాడు తులసిరామ్ నవ్వుతూ

ఇంతలో ఆయన కొడుకులిద్దరూ తోటలోకి వెళ్లారు. ఒక్క క్షణం వాళ్ళు గుడిసె దగ్గరికి వెళ్తారా అనుకున్నాను. ఆ ఆలోచన రాగానే ఒళ్ళంతా వణికిపోయింది. వాళ్ళు వెళ్లకముందే తులసిరామ్ కి నిజం చెప్పేద్దాం అనుకున్నాను. నేను నోరు తెరిచేలోపే

"అవును ఒక్కడివే ప్రయాణం చేసే బదులు నీ భార్యని కూడా తీసుకొని రావాల్సింది." అన్నాడు తులసిరామ్

"అక్కడ తనకి జాబ్ ఉంది, ఉండేది రెండు రోజులే కదా రెస్ట్ తీసుకోవటానికి అని తిప్పట్లేదు ఎక్కడికి" అన్నాను మెల్లగా

"హాహా మంచి పని, ఈ సారి తప్పకుండా తనని కూడా తీసుకొని రా, అప్పటికి మంచిగా బెల్లం కూడా రెడీ అవుతుంది" అన్నాడు

నేను మెల్లగా సరే అన్నాను. కాసేపటికి తన కొడుకులు తోటని చెక్ చేసి మా దగ్గరికి వచ్చారు.

"సరే బాబు వెళ్ళొస్తాను. ఈ సారి తప్పకుండా నువ్వు అమ్మాయి కలిసి రండి" అంటూ అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయాడు తులసిరామ్.

అతనికి అబద్దాలు చెప్పినందుకు ఏదోలా అనిపించింది. వాళ్ళు వెళ్ళగానే గుర్తు వచ్చింది దేశాయ్ వాళ్ళ విషయం. అసలు ఎంత టైం అయింది అని చూస్తే దాదాపు అరగంట పైనే అయింది. వెంటనే నా ఫోన్ తీసి దేశాయ్ కి ఫోన్ చేసాను.

"వాళ్ళు వెళ్లిపోయారా?" అన్నాడు

"హా" అన్నాను మెల్లగా. వాళ్ళు వచ్చిన సంగతి దేశాయ్ కి తెలిసి జాగ్రత్త పడి ఉంటాడు అనుకున్నాను.

ఒక 5 నిముషాల తర్వాత దేశాయ్ మెల్లగా సన్నని దారిలో నుండి బయటకు వచ్చాడు. అతని మొహం ఏదో సాధించినట్టు వెలిగిపోతూ ఉంది. అది కాక ఎప్పటిలా కాకుండా వేగంగా ఊపిరి తీసుకుంటున్నాడు. అది చూసి ఏం జరిగి ఉండొచ్చో నా బ్రెయిన్ ఆలోచించటం మొదలుపెట్టింది.

"బోర్ కొట్టిందా?" అన్నాడు దేశాయ్

నేనేం చెప్పకుండా సైలెంట్ గా ఉన్నాను. తులసిరామ్ వాళ్ళ విషయం కేవలం దేశాయ్ కి మాత్రమే తెలిసినట్టు ఉంది. ఎందుకంటే అనన్య ప్రవర్తనలో అసలు కంగారు లేదు. అంటే కచ్చితంగా లోపల ఏదో జరిగి ఉండాలి అనుకున్నాను.

నేను కార్ ఎక్కిన తర్వాత అనన్యలో తేడా గమనించాను. అసలు కనీసం నా వైపు కూడా చూడలేకపోతుంది. మొహం నిండా చెమటలు పట్టి ఉన్నాయి. నేను అరగంట క్రితం చూసిన తన లిప్స్టిక్ ఇప్పుడు లేదు. తన కింది పెదవి కూడా ఎర్రగా కందినట్టు కనపడుతుంది. అది చూసి నాకు ఏం జరిగి ఉంటుందో పూర్తిగా అర్థం అయింది.

దేశాయ్ వాడు అనుకున్నది పూర్తి చేసాడు. ఈ అరగంటలో వాడి కల నెరవేర్చుకున్నాడు. గుడిసెలోకి వెళ్ళగానే అనన్య ని బలవంతంగా గోడకి అదిమి ఆమె జీన్స్ బటన్ తీసి మొరటగా తన మొహాన్ని ఆమె తొడల మధ్యలోకి పోనిచ్చి ఉంటాడు. మరొక పెళ్ళైన పూకు వాడికి మంచి విందు భోజనంలా దొరికింది. వాడి ఆకలి తీరా ఆ పూకుని తిని పైకి లేచి అనన్య ని వెనక్కి తిప్పి తన మొడ్డని ఆమె వెనుక నుండి ఆమె పువ్వు లోకి తోసి కసిగా దెంగి ఉంటాడు. అనన్య కి వీడి గురించి అర్థం అయ్యి వాడి మొడ్డని తట్టుకుంటూ, తప్పించుకోవటానికి పెనుగులాడి ఉంటుంది కానీ వాడు ఆమె పెదాలు అందుకుని కొరుకుతూ రెచ్చగొట్టటానికి ట్రై చేసి ఉంటాడు అనుకున్నాను.

ఎందుకో నా మనసు ఇప్పుడు నా ఆధీనంలో లేదు. దేశాయ్ ఆ తోట వాళ్ళ గురించి అడుగుతూ ఉన్నాడు నేను ముభావంగా సమాధానం చెప్తూ ఉన్నాను. అటు అనన్య పూర్తిగా సైలెంట్ అయిపొయింది.

ఇప్పుడు లోపల ఏం జరిగింది అని అనన్య ని అడగాలన్నా నాకు ధైర్యం సరిపోవట్లేదు. దేశాయ్ అనుకున్నట్టు అనన్య ని లొంగదీసుకున్నాడు. ఒకవేళ మీరా ని కూడా లొంగదీసుకోవాలి అనుకుంటున్నాడా? దానికి ముందుగానే ప్లాన్ చేసుకున్నాడా? అనుకున్నాను మనసులో భయం గా.​