Chapter 34


తెల్లారుద్ది .. ఆంటీ కిచెన్ లో టీ పెడుతుంటే అనన్య వస్తది .. "అమ్మా .. బావ కి కాఫీ ఇష్టం .. టీ ఎందుకు పెడుతున్నావ్ " , అని అంటే .. ఆంటీ కొంచెం చిరాకుగా "ఒసేయ్ .. టీ పెట్టుకుంటుంది నా కోసమే .. అయినా బావకి ఏమిష్టమో అక్క చూసుకుంటుంది కదా " , అని అంటే .. అది "ఏంటే కొత్తగా మాట్లాడుతున్నావ్ .. తప్పుకో .. నేను బావకు కాఫీ పెట్టి పైకెళ్ళి ఇచ్చేసొస్తా " , అని అంటే .. ఆంటీ కోపంగా "ఒసేయ్ అనన్య .. కొత్తగా పెళ్లయిన మొగుడు పెళ్ళాల మధ్య నువ్వెందుకు ? అయినా అలా వెళ్ళకూడదు .. అసలు లేసారో లేదో " , అని అంటది

అనన్య ఆలోచనలో పడుద్ది .. ఏంటి అమ్మ ఈ రోజు కొత్తగా మాట్లాడుతుంది .. సర్లే అని కాఫీ పెడుతుంటే .. ఆంటీ కోపంగా "ఒకసారి చెబితే అర్ధం కాదా ? అలా బావ బావ అని కలవరించకు .. ఎవరన్నా చూస్తే అసహ్యంగా ఉంటది .. పైగా పెళ్లికొచ్చినోళ్లంతా పెళ్లి కూతురు మీ పెద్దమ్మాయా లేక చిన్నమ్మాయా అని అడుగుతుంటే తల తీసేసినట్టుంది .. పెళ్లయ్యాక బావ సంగతి అక్క చూసుకుంటది కదా .. " , అని అనేసరికి .. అనన్య స్టన్ .. అంటే అమ్మ నన్ను అనుమానిస్తుందా ? ఎవరు వినలేదు అమ్మ మాటల్ని .. ఇంకా అందరు నిద్రలోనే ఉన్నారు ..

బయటకొచ్చి హాల్లో కూర్చుని .. పైకి వెల్దామన్న బలమైన కోరికని అణచుకుని .. బెడ్ రూమ్ లో కి వెళ్లి పడుకుంటది .. పూనమ్ పక్కన ..

ఈ రోజు ప్లాన్ ప్రకారం .. నెల్లూరు వెళ్ళాలి .. మూడో రాత్రి నిద్ర అక్కడ .. అంతేకాదు కాపురం పెట్టె కార్యక్రమం కూడా ఈ రోజే .. అంటే అత్తగారింటికి వెళ్లడం .. అప్పగింతల కార్యక్రమం .. 9 కి కిందకొస్తారు ఆనంద్ , విహారిక .. ఇల్లంతా సైలెంట్ గా ఉంది .. ఎప్పుడు అల్లరి అల్లరిగా తిరిగే అనన్య నిద్ర పోతుంది .. పూనమ్ ఆనంద్ ని అవాయిడ్ చేస్తూ తప్పించుకుంటుంది .. మిగతా వాళ్ళు రెడీ అవుతున్నారు .. ముందు ఒక బ్యాచ్ బయలుదేరద్ది నెల్లూరు కి .. ఫ్రెండ్స్ అంతా ముందు .. తర్వాత ఆనంద్ , విహారిక , అనన్య , ఆంటీ , గోపాలరావు , పద్మ .. అదీ ప్లాన్ .. అబ్బాయి వాళ్ళ తరఫన పద్మ .. ఆనంద్ వాళ్ళ డాడీ గోపాలరావు సైలెంట్ గా నెల్లూరు లో ఏర్పాట్ల గురించి ఎంక్వయిరీ చేస్తున్నాడు ఫోన్ లో .. అక్కడ ఆనంద్ ఫ్రెండ్స్ ఆల్రెడీ ఉన్నారు .. రేపు నైట్ రిసెప్షన్ ..

మొదటి బ్యాచ్ బయలుదేరేక .. రెండో బాచ్ రెడీ అవుతున్నారు .. 11 గంటలకి అప్పగింతలు .. తర్వాత బయలుదేరడం .. అందరు రెడీ అవుతున్నా .. అనన్య మాత్రం ముభావంగా ఉంది .. రెడీ అవుతున్న సూచనలు కనిపించడం లేదు .. విహారిక చెల్లెలితో "ఏమయ్యిందే .. రెడీ గా , టైం అవుతుంది " , అని అనేసరికి .. అప్పుడే రూమ్ లోకి వస్తున్న ఆనంద్ ని చూసి .. రూమ్ లోంచి బయటకు వెళ్లే దానికి ట్రై చేస్తున్న అనన్య ని ఆపేదానికి ట్రై చేసిన చేయి విదిలించుకుని బయటకు వెళ్లి పోద్ది .. ఏంటిది ఏమయ్యింది ఈ రోజు విచిత్రంగా ప్రవర్తిస్తుంది ? విహారిక ఆలోచనలో పడింది .. బహుశా నేను అత్తగారింటికి పోవడం సెంటిమెంట్ లా ఫీల్ అవుతుందా ? అయినా అలాంటి పట్టింపులు లేవు కదా మనకు .. అందులో . వెళ్ళేది ఏరి కోరి పెళ్లి చేసుకున్న ఆనంద్ ఇంటికి .. అయినా నేను వెళ్తుంటే ఫీల్ అవ్వాల్సింది నేను కదా .. మరి దానికేమయ్యింది ?

అందరు ఆల్మోస్ట్ రెడీ .. ఒక్క అనన్య తప్ప .. ఏదో తేడా కొడుతుంది దాని ప్రవర్తన .. విహారిక అనన్య ని రూమ్ లోకి తీసుకెళ్లి .. లాక్ చేసి .. "చెప్పవే .. ఏమయ్యింది .. ఎందుకిలా ఉన్నావ్ ?" , అని అంటే .. అది ముభావంగా ఏమి లేదని తలూపుద్ది అడ్డంగా .. "ఒసేయ్ ... ఎందుకె నాకీ టార్చెర్ .. పెళ్ళయ్యి సంతోషంగా ఉన్న తరుణంలో నువ్వు ఇలా మనసులో ఏదో పెట్టుకుని నన్నిలా బాధ పెట్టడం ఎం బాలేదు " , అని అంటుంటే .. అనన్య ఎమోషనల్ గా ఏడుస్తూ అక్కని వాటేసుకుని .. "అక్కా .. సారీ .. నిన్ను బాధపెట్టాలని కాదు .. ఇకనుంచి బావ మంచి చెడ్డలు నువ్వే చూసుకో .. నేనిప్పుడు రాలేను నీతో .. అర్ధం చేసుకో " , అని అంటుంటే

విహారిక చెల్లెలి గడ్డం పట్టుకుని కన్నీళ్లు తుడుస్తూ "ఏమయ్యిందే ? బావ ఏదన్నా అన్నాడా ?" , అని అంటే ... అది బాధని దిగమింగుకుంటూ "బావ బంగారం అక్కా .. బావ నీకే సొంతం .. అయినా బావ నన్ను నెత్తిన పెట్టుకుని చూసుకుంటాడు .. బావ తప్పేం లేదు .. నేనే కొంచెం అతిగా చేస్తున్నా .. పెళ్లి నీది .. కానీ హడావుడి నాది .. వచ్చినవాళ్ళకి పెళ్లికూతురు నేనా అన్నంతగా .. మంచిది కాదు .. బావ మీద ప్రేమ ఎప్పుడు నా గుండెల్లోనే ఉంటుంది .. ఇక నుంచి బావ ప్రేమ నీకే " , అని అంటది

విహారిక దాని చెంపల మీద కొడుతూ .. "పిచ్చి పట్టిందా నీకు ? పెళ్లి కూతురు నేనే .. ప్రేమ మాత్రం మనిద్దరికీ .. అయినా ఇదంతా వేరే వాళ్లకు ఎందుకు ? మనం ముగ్గురం ఎలా ఉండాలో నిర్ణయించుకోవాల్సింది మనమే .. వేరే వాళ్ళు కాదు ", అని అనేసరికి .. అప్పుడే వేరే డోర్ లోంచి వచ్చిన ఆంటీ .. "ఒసేయ్ విహారిక .. పెళ్ళయ్యి రెండు రోజులు కూడా కాలేదు .. ఏంటా పిచ్చి మాటలు ?" , అని అనేసరికి .. విహారిక కి అర్ధమయ్యింది .. అనన్య అలా ఉండడానికి కారణం అమ్మ ... అంటే అమ్మకి తెలిసిందా ఇదంతా ?

విహారిక తలుపేస్తు "అమ్మా .. ఇదంతా నీకర్ధం కాదె .. అయినా ముసల్దానివి నీకెందుకే ఈ విషయాలు .. చెల్లెలి బాగోగులు నాకు తెలియవా ?" , అని అంటే .. ఆంటీ కోపంగా "అవునే .. ముసల్దాన్ని కాబట్టే ఇన్నాళ్లు మీ ఇష్టానుసారం ప్రవర్తించారు .. మోకాళ్ళ నొప్పులని నేను ఎక్కడికి బడితే అక్కడికి రాలేను .. అలాగని మీ ఇష్టం వచ్చినట్టు ప్రవర్తిస్తే .. దానికి పెళ్లి ఎలా అవుతుందే ?" , అని అంటది .. విహారిక గొంతు తగ్గించి "ఒసేయ్ .. అప్పగింతల రోజు ఆడపిల్లని ఏడిపించకుండా పంపలేరు కదా .. ఎందుకె నాకీ టార్చెర్ ? అనన్య కి ఆనంద్ అంటే ఇష్టం .. అందులో తప్పేముంది ? ఆనంద్ ఎంత మంచి వాడో తెలుసు కదా .. అయినా పెళ్లిడుకొచ్చిన అమ్మాయి కి ఆమాత్రం ఫ్రీడమ్ ఇవ్వక పోతే అది ఏ గొట్టం గాన్నో తగులుకుని కడుపు తెచ్చికుంటే హ్యాపీ నా ? 20 సంవత్సరాలు వచ్చినా మగ పురుగుని దగ్గరకు రానివ్వలేదే అనన్య .. ఈ రోజుల్లో పూకు నాకించుకొని 15 ఏళ్ళ అమ్మాయిని చూపించవే ? "

ఆంటీ స్టన్ .. అనన్య అమ్మని వాటేసుకుని .. "అమ్మా .. మనం నవ్వే క్షణాలు అబద్దాలు కావచ్చు .. కానీ ఏడ్చే క్షణాలు మాత్రం ఖచ్చితంగా నిజాలే .. బావంటే ఇష్టం .. అలాగని అక్క కొంప కొల్లేరు చేయను .. అక్క లేందే నేను లేను .. బావ బంగారం .. మర్చిపోడానికి బాధ కాదె .. బావ .. ఎలా మర్చిపోగలను .. అయినా నేనేమి నీకు చెడ్డపేరు తెచ్చేలా ప్రవర్తించను .. ఇక నా పెళ్లి అంటావా .. నువ్వేం టెన్షన్ పడద్దు .. క్యూ లో ఉంటారు అబ్బాయలు .. బావ లో సగం మంచి గుణాలున్నా పెళ్లిచేసుకుంటా .. " , అని అనేసరికి .. ఆంటీకి ఏమి మాట్లాడాలో తెలియడం లేదు .. "ఒసేయ్ .. అక్కకి ఉన్న శోభనం చీర నీక్కూడా ఉంది .. చూసా .. బీరువాలో .. ఎందుకు కొన్నావో తెలియదు .. ఇన్నాళ్లు అక్క చెల్లెలుగా ఎన్నో పంచుకున్నారు .. ఇప్పుడు ఇలా మొగుణ్ణి పంచుకోవడం .. ఎందుకో తప్పనిపిస్తుంది .. "మీ ఇష్టం ... నేనిక అడ్డురాను .. కాకపోతే ఈ విషయం రహస్యంగా ఉంచుకోండి .. అదొక్కటే నేను కోరుకునేది .. శోభనం అక్కకి .. నీక్కాదు .. ఏదో బావతో సరదాగా ప్రేమగా ఉండడం వేరు ఇలా శోభనం చీరతో బావ పక్కలోకి వెళ్లాలని అనుకోవడం కరెక్ట్ కాదు " , అని అంటది

ఫైనల్ గా .. విహారిక "అమ్మా ... శోభనం చీర గురించి నువ్వేమి టెన్షన్ పడొద్దు .. ఆ విషయం నేను చూసుకుంటా .. నా మొగుడికి ఏది కావాలో .. నా చెల్లెలికి ఏది కావాలో .. ఆ విషయాలన్నీ నాకొదిలేసేయ్ .. ఇంకెప్పుడు అనన్య తో ఈ టాపిక్ మాట్లాడొద్దు .. అది బాధ పడితే తట్టుకోలేను .. " , అని అంటూ బీరువా లోని శోభనం చీర అనన్య బాగ్ లో పెడుతూ .. "ఇక రెడీ కావే .. టైం అవుతుంది " , అని చెల్లెల్ని బాత్రూం లోకి తోస్తుంది .. ఆంటీ ప్రేమగా విహారికని దగ్గరకు తీసుకుని "అది బాధ పడుతుంటే నేను మాత్రం ఆనందంగా ఉండగలనా చెప్పు .. బంగారం లాంటి పిల్లలు మీరిద్దరూ .. నేనే కొంచెం పాత తరహాలో ఆలోచించి దాన్ని మందలించా .. అవును నువ్వు చెప్పింది నిజమే .. చాపెక్కకముందే కాలు జారుతున్నారు ఆడపిల్లలు .. అలాంటిది అనన్య మీద ఇంతవరకు ఒక్క కంప్లైంట్ లేదు .. అయినా మీ ఇద్దరికీ ఒకడే ఎలా నచ్చాడే ?" , అని అంటే ..

విహారిక నవ్వుతూ "అమ్మా .. అదంతా ఒక పెద్ద కధ .. తర్వాత చెబుతా .. ముందు బయటకు నడువు .. అందరికి డౌట్ వస్తుంది " , అని డోర్ ఓపెన్ చేస్తది

మేక్ అప్ అయిన చెంపల మీద కన్నీటి ధార .. ఆనంద్ తండ్రితో "చూసావా నాన్నా .. ఆడపిల్ల పుట్టిల్లు దాటి అత్తగారింటికి వెళ్లాలంటే ఎంత బాధ పడుతుందో .. సెంటిమెంట్ .. చూడు విహారికా , ఇక నుంచి నీకు అమ్మా నాన్నా అంతా నాన్నే .. " , అని అంటే .. గోపాలరావు ప్రేమగా "అవును కోడలు పిల్లా .. ఇకనుంచి పుట్టిల్లు మెట్టినిళ్లు అంతా ఒకటే .. " , అని అంటాడు .. పద్మ కూడా వంత పాడుతూ "అయినా విహారికా .. నువ్వు ఏరికోరి ప్రేమించిన వాణ్ణే కదా పెళ్లిచేసుకున్నావ్ .. ఇంకెందుకు ఈ సెంటిమెంట్ ?" , అని అంటది .. విహారిక మేక్ అప్ సరిజేసుకుంటూ "పద్మా ... అమ్మనే మర్చిపోయేంతగా ప్రేమించే మొగుడు రావడం అదృష్టం కదా .. అందుకే అమ్మని మర్చిపోకూడదని ఈ సెంటిమెంట్ " , అని కవర్ చేస్తది

పది నిముషాల్లో అనన్య అప్సరసలా దిగుద్ది .. రెడీ అయ్యి .. ఆనంద్ కి ఆగడం లేదు దాన్ని చూస్తుంటే .. కళ్ళతోనే మాట్లాడుతున్నాడు

"ఏంటే .. నువ్వే పెళ్లి కూతురిలా ఉన్నావ్ "

"పో బావా .. అందరు పెళ్లి మండపంలో పెళ్లి మీ పెద్దమ్మాయికా , చిన్నమ్మయ్యాకా అని అడుగుతున్నారంట అమ్మని "

"అవునే .. నీ హడావుడి చూస్తే అలానే ఉంది .. తలంబ్రాలు సగం నీపైనే పడ్డాయి "

"హహ .. కావాలనే పోసి .. ఇలా కవరింగ్ ఇస్తున్నావా "

"అవునే ... ఆపుకోలేక పోయా .. ఆ కట్టేదేదో నీ మెళ్ళో కడితే బావుణ్ణు "

"హ .. అప్పుడుగాని అక్క నీ మొడ్డ కట్ చేయదు "

"చ్చి పోవే .. నీ కళ్ళు ఎప్పుడు నా మొడ్డ పైనే "

"అక్కడికి నువ్వేదో పత్తిత్తులా ... పాపం ఆ పూనమ్ ని జుర్రుకున్నావ్ గా .. అది గిల గిల కొట్టుకుంటుంది "

"ఎం చేద్దామే .. దాన్ని చూస్తుంటే నిన్ను చూస్తున్నట్టే ఉంటది "

"ఇంకా నయం నన్ను దెంగుతున్నానని దాన్ని దెంగొద్దు "

"ఒసేయ్ కళ్ళు పోతాయే .. పెళ్లి కానీ అమ్మాయి గురించి అలా మాట్లాడొచ్చా ?"

"సర్లే ..దాని సంగతి పక్కన పెట్టు .. నా సంగతి ఎం చేసావ్ ?"

"ఒసేయ్ .. ఇక్కడ కష్టమే .. హనీ మూన్ ప్లాన్ చేద్దాం "

"అలాగేరా .. హనీ మూన్ ప్యాకేజీ లో ముగ్గురంటే డౌట్ వస్తది .. సెపెరేట్ గా బుక్ చెయ్ నాకు "

"సరెలేవే .. ఓకే .. కార్ యెక్కు .. మనం ముగ్గురం ఒక కార్ .. సరేనా "

"అలాగేరా .. ఆ బంటు గాడు మనల్నే చూస్తున్నాడు .. వాడికి డౌట్ వచ్చేలా ఉంది "

"వాడికి ఆల్రెడీ తెలుసు మన సంగతి "

ఇంతలో బాగ్ లు బయట పెడుతూ బంటు హడావుడి చేస్తుంటే .. పద్మ వాడితో ఆడుకుంటది

"ఏంట్రా బంటు .. నువ్వు రెడీ కాలేదు "

"నేను రావడం లేదక్కా "

"ఎందుకురా .. అయినా నువ్వు మమ్మల్ని ఇక్కడ బాగా చూసుకున్నావ్ .. నెల్లూరు లో నిన్ను బాగా చూసుకునే అవకాశం ఇవ్వు "

"అక్కా .. నేను లేకపోతే నా పిల్లకు బోర్ .. రెండు రోజులు కష్టం "

"దాన్ని కూడా తీసుకురా .. మామిడి తోటలు మా వూళ్ళో కూడా ఉన్నాయి .. ప్లాన్ చేస్తా మీ ఇద్దరికీ "

"పో అక్కా .. అయినా పెళ్లి కానీ అమ్మాయిని అలా ఎలా పంపిస్తారు "

"అవన్నీ కాదురా .. నువ్వు లేకపోతే ఎదో వెలితిగా ఉంటది .. వెళ్లి రెడీ అవ్వు "

ఆనంద్ కూడా బలవంతం చేస్తే ఓకే అంటాడు

కార్ లు బయలుదేరతాయ్ .. లాస్ట్ మినిట్ లో ఫిట్టింగ్ .. ముగ్గురు ఉండకూడదు .. నలుగురుండాలని పద్మ ని కూడా ఎక్కిస్తారు అదే కార్ లో

ఆనంద్ డ్రైవింగ్ .. పక్కనే పెళ్ళాం .. వెనక పద్మ , అనన్య ..

"థాంక్స్ పద్మ .. నువ్వే దగ్గరుండి పెళ్లి కొడుకు సైడ్ పనులన్నీ చూసుకుంటున్నావ్ "

"బావా .. మాటిచ్చా .. విహారికకి .. దగ్గరుండి చూసుకుంటా అని"

"థాంక్స్ విహారికా .. నీలో వచ్చిన మార్పు .. నిజంగా గ్రేట్ "

"అక్కా .. నాలో వచ్చిన మార్పు నీ వల్లే కదా ..ఆ రోజు బాచిలర్ పార్టీ లో నాకు అర్ధమయ్యేలా చెప్పావ్ .. అప్పటినుంచే కొత్త జీవితం స్టార్ట్ అయింది "

"గ్రేట్ .. అంటే త్వరలోనే మాకు పెళ్లి భోజనాలా ?"

"అప్పుడే చెప్పలేం .. నా సంగతి పక్కన పెట్టక్కా .. మీకు ఈ నైట్ మైండ్ బ్లోయింగ్ ఎక్స్పీరియన్స్ .. జీవితంలో మర్చిపోరు .. "

కార్ స్లో చేస్తూ .. ఆనంద్ "ఏంటి పద్మా ? టెన్షన్ పెట్టేస్తున్నావ్ " , అని అంటే .. అది నవ్వుతూ "ఆగు బావ .. సాయంత్రం వరకు .. వెళ్లిన వెంటనే కొంచెం సేపు పడుకోండి .. ఎందుకంటే రాత్రికి నిద్ర పట్టదు .. అలా ఉంటది మన ప్లానింగ్ " , అని అంటది

అనన్య కూడా నవ్వుతూ "బావా .. తినబోతూ రుచి గురించి అడగడం దేనికి .. " , అని అంటే ..

ఆనంద్ కి ఆనందం .. అంటే అనన్య కూడా ఇన్వాల్వ్ అయ్యిందన్న మాట .. ఇక వేరే లెవెల్ లో ఉంటది .. బుర్రిపాలెం మామిడితోట ని మించిన ప్లానింగ్ ఉంటది

నెల్లూరు కి చేరుకునేసరికి నాలుగు అవుద్ది సాయంత్రం .. హడావుడి గా ఉంది .. ఆనంద్ ఫ్రెండ్స్ .. విహారిక ఫ్రెండ్స్ తో హడావుడిగా ఉంది ..

వెళ్లిన తర్వాత రెస్ట్ తీసుకుంటారు .. కొంచెం సేపు .. సాయంత్రం 6 అవుద్ది .. పెళ్లి కూతురుని రెడీ చేస్తున్నారు ఫ్రెండ్స్ .. మూడో నైట్ ..

పద్మ గోపాల్రావు తో ఏదో మాట్లాడుతుంది .. ఆయన తలూపుతున్నాడు నో అన్నట్టు .. ఐదు నిముషాల సంభాషణ తర్వాత ఓకే అంటాడు .. చీకటి పడుతుంది .. ఫ్రెండ్స్ అందరికి ఊరి బయట గెస్ట్ హౌస్ లో అరేంజ్ చేసారు .. ఫ్రెండ్స్ అందర్నీ గెస్ట్ హౌస్ లో డ్రాప్ చేసి .. పద్మ పెళ్లి కొడుకు , పెళ్లి కూతురు , అనన్య ని కార్ లో తీసుకుని కృష్ణపట్నం రేవు కి పోనిస్తది ..

ఫోన్ లో ఎవరితోనే మాట్లాడితే .. కొంచెం దూరం పోయాక ఒక కుర్రోడు కనిపిస్తాడు .. వాణ్ణి ఎక్కించుకుని వాడి చెప్పిన డైరెక్షన్స్ ప్రకారం వెళ్తే .. ఓడరేవు కి కొంచెం దూరంగా .. లోపలకి .. బోట్ లంగరు వేసి ఉంది .. కార్ దిగుతూ చెబుతుంది ..

"బావా .. ఈ నైట్ .. ఈ పడవ లోనే .. లోపల AC రూమ్ ఉంటది . బోట్ డ్రైవర్ కి మీరు కనిపించరు .. మీకు సెపెరేట్ రూమ్ ... ఎమర్జెన్సీ కోసం ఒక డివైస్ ఇస్తారు .. అది నొక్కితే డ్రైవర్ వస్తాడు .. 3 గంటల ప్యాకేజీ .. పడవ ఎక్కువ దూరం పోదు .. మీకు డిస్టర్బన్స్ ఉండదు .. ఇది టూరిజం వాళ్ళ పడవ కాదు .. మనకి తెలిసిన వాళ్ళ ద్వారా అరేంజ్ చేశా .. చాల సేఫ్ .. మీరేమి టెన్షన్ పడాల్సిన అవసరం లేదు "

పద్మ చెబుతుంటే నమ్మబుద్ది కావడం లేదు .. ఆనంద్ బోట్ ఎక్కి చెక్ చేస్తాడు .. రూమ్ చాల నీట్ గా ఉంది .. డబుల్ బెడ్ .. ఫ్రిడ్జ్ .. ఫ్రూట్స్ .. పైన ఓపెన్ టాప్ .. పక్కనే వెళ్లే బోట్స్ కి కనిపించరు .. కొంచెం ఎత్తుగా సైడ్ నుంచి గోడల్లాగా ఉన్నాయ్ .. అంతగా అవసరమనుకుంటే ఓపెన్ టాప్ ని క్లోజ్ చేసే కర్టెన్ కూడా ఉంది .. పక్కనుంచి పుల్ చేస్తే .. లైఫ్ జాకెట్స్ .. అన్ని ఉన్నాయ్ ..

కాకపోతే లైసెన్స్ లేని బోట్ .. రిస్క్ .. కాకపోతే మరీ దూరంగా పోకుండా ఉంటె పెద్ద రిస్క్ కాదు ..

కిందకొచ్చి విహారికకి చెబితే .. అది నీ ఇష్టం అని అంటది .. 3 గంటలే కదా .. సరే అని ఒప్పుకుంటారు ..

అనన్య కళ్ళల్లో ఒక పక్క ఆనందం .. ఇంకో పక్క బాధ .. దాని బాధ కి కారణం తెలుసు .. "ఆనంద్ .. ఇలాంటి అవకాశం మల్లి రాదు కదా .. అనన్య ని కూడా రమ్మందామా ?" , అని అంటే .. ఆనంద్ కొంచెం ఇబ్బందిగా పద్మ వైపు చూస్తాడు .. ఆల్రెడీ అందరికి నా మీద అనన్య మీద డౌట్ ఉంది .. ఆనంద్ ఎందుకు జంకుతున్నాడో గమనించిన పద్మ "పర్లేదు బావ .. నేనేమి అనుకోను .. అసలు దీనిక్కావల్సిన ఖర్చు మొత్తం అనాన్యే పెట్టుకుంది .. " , అని అంటే .. ఆనంద్ ఆశ్చర్యపోతూ "ఎప్పుడు నాచేత నాకించేవాళ్ళు .. ఇప్పుడు దీని ఖర్చంతా మీరే భరిస్తున్నారు .. గ్రేట్ " , అని అంటాడు

అనన్య అక్క చేయి పట్టుకుని "ఇది అక్కకి నేనిచ్చే పెళ్లి గిఫ్ట్ .. " , అని అంటది ..

"సరే బావ .. టైం అవుతుంది .. మనం బుక్ చేసింది 3 గంటలే .. కాకపోతే మీకు నచ్చితే ఎక్స్టెండ్ చేసుకోవచ్చు .. డ్రైవర్ కి ఆ డివైస్ లో మెసేజ్ పెడితే చాలు .. పేమెంట్ రేపు చూసుకోవచ్చు " , అని అంటది .. విహారిక పద్మ ని హగ్ చేసుకుంటూ "థాంక్స్ పద్మా .. ఇలాంటివే లైఫ్ లో మర్చిపోలేని సంఘటనలు " , అని అంటే .. పద్మ "సరే .. నేను బయలుదేరతా .. అనన్యా , నువ్వేం టెన్షన్ పడొద్దు .. నువ్వు మా ఇంట్లోనే పడుకున్నావని కవర్ చేస్తా " , అని బై చెప్పి కార్ లో రిటర్న్ అవుద్ది

ముగ్గురూ బోట్ ఏక్కేక డ్రైవర్ స్టార్ట్ చేస్తాడు .. ఆనంద్ డ్రైవర్ దగ్గరకెళ్ళి బాతాఖానీ స్టార్ట్ చేస్తాడు .. మాటల్లో పెట్టి డీటెయిల్స్ లాగితే .. ఇలాంటి ట్రిప్స్ ఎవరన్నా పలుకుబడి ఉన్నోళ్లు రికమెండ్ చేస్తే కానీ ఒప్పుకోరు .. అంతేగాక సేఫ్టీ విషయంలో భయపడాల్సిందేమీ లేదు .. ఎందుకంటే వెళ్ళేది మాక్సిమం అర కిలోమీటర్ దూరమే ..

తిరిగి రూమ్ లోకి వస్తాడు .. డ్రైవర్ చెప్పింది వాళ్ళకి చెబితే వాళ్ళు కూడా ఆనందిస్తారు .. "బావా .. ఇందాక నువ్వక్కడ ఉన్నప్పుడు పెద్దగా కేక పెట్టా .. వినిపించిందా ?" , అని అడిగితే .. "లేదు .. బహుశా ఈ అలల సౌండ్ వల్ల కావచ్చు .. డివైస్ నుంచి బెల్ కొడితేనే డ్రైవర్ కి వినిపిస్తుంది .. లేదంటే లేదు .. మనం దెంగులాటలో అరిచినా వాడికి వినబడదు .. కాబట్టి మనం నిచ్చింతగా ఉండొచ్చు .. " , అని డ్రెస్ మార్చుకుంటాడు .. షార్ట్స్ .. షర్ట్ .. అలలు ఎగిసిపడుతుంటే తుంపరలు వాళ్ళ మీద పడుతుంటే వొళ్ళు జలదరిస్తాది .. కొంచెం కొంచెం చలి కూడా స్టార్ట్ అవుద్ది ..

అనన్య ఆల్రెడీ నైట్ డ్రెస్ లోకి మారిపోయింది .. సింగల్ పీస్ గౌన్ .. ట్రాన్స్పరెంట్ .. లోపల బ్రా వేసుకోవడం అలవాటు లేదు .. ఏదన్నా ఎమర్జెన్సీ అయితే .. దానిపైనే వేసుకునే ఇంకో పెద్ద గౌన్ .. విహారిక మాత్రం షార్ట్స్ .. షర్ట్ .. ఇద్దరు చెరో సైడ్ .. రెండు రాత్రులు గడిశాయి పెళ్లయ్యాక .. మామిడి తోట సీన్ హై లైట్ .. మిద్ది మీద ఓకే ఓకే ..

అనన్య ని దగ్గరకి లాక్కుంటూ .. "ఒసేయ్ .. మామిడి తోటలో అక్కని దెంగేక నిద్రలో భలే మంచి కల వచ్చిందే .. నువ్వు కూడా మామిడి తోటకొచ్చి నా మీదెక్కి దెంగినట్టు .. మర్చిపోలేకున్నా " , అని అంటే .. అది ఆశ్చర్యంగా "అవునా .. పోనీలే బావా .. కనీసం కలలో అయినా దెంగావ్ నన్ను .. మరి కల నిజం చేస్తావా ఈ రోజు ? సెట్ అప్ కూడా అదిరింది " , అని అనగానే పక్కనున్న పెళ్ళాం కూడా జత కలిపి "ఒరేయ్ .. రెండు రాత్రులు ఒళ్ళు గుల్ల చేసావ్ .. ఈ రోజు నాకు రెస్ట్ ఇవ్వురా .. స్టెఫానీ రెడీ ఉంది .. దాని మీదెక్కు " , అని అంటది

పెళ్ళాన్ని కూడా లాక్కుంటూ "ఒసేయ్ .. శాస్త్రం ప్రకారం మూడు నిద్రలు చేయాల్సిందే .. నీ వాటా నీదే .. ఇక అనన్య వాటా గురించి ఆలోచిస్తా " , అని అంటే .. అనన్య కోపంగా "ఏంట్రా ఇంకా ఆలోచించేది ? ఈ సముద్రంలోని అలలు లానే నీ ఆలోచనలు కూడా నిలకడగా ఉండవా ? ఒకసారి సరే అంటావ్ ఇంకోసారి చూద్దాం అంటావ్ .. ఏదో మాట మీద నిలబడరా " , అని అంటే .. వాడు "ఒసేయ్ .. అలలు లేని సముద్రం ఉండదు .. నువ్వు గుర్తుకు రాని క్షణం ఉండదు .. దెంగించుకునే దానికి నువ్వు రెడీ గా ఉన్నా , దెంగేదానికి నేను కూడా రెడీ గా ఉండాలి కదా " , అని అంటాడు

అనన్య కి ఓపిక తగ్గిపోతుంది రోజు రోజుకి .. "ఒరేయ్ పైన ఉన్న చల్లని చందమామ నువ్వు .. పక్కన ఉన్న విశాలమైన సముద్రం నేను .. ఎదురెదురుగా ఉన్నా కలవలేని పరిస్థితి .. చూసి ఆనందించడమేనా జీవితమంతా ? చంద్రుడు ఒంపిన వెన్నెల పూసుకుని చెంగు చెంగున ఎగిసిపడుతున్న అలలు .. నీ మగతనానికి ఆగలేక పోతున్న నా అందాలు .. ఎన్నాళ్ళు ఇలా ? రంగు లేని పువ్వుకి ఆకర్షణ లేదు , అలలు లేని సముద్రానికి అందం లేదు , సూర్యుడు లేని ప్రపంచానికి వెలుగు లేదు , మగాడు తోడు లేని ఆడదాని జీవితానికి అర్ధం లేదు .. ఇంత వయసొచ్చినా వొంటి మీద మగాడి చేయి పడలేదు .. మొదటి సారి గుడి బయట నిన్ను చూసినప్పుడే అనుకున్నా నా పూకు మీద వాలే మొదటి మొడ్డ నీదే కావాలని .. సముద్రంలో ఎన్ని నీళ్లు ఉన్నా బిందెడు మంచి నీళ్లకే విలువ .. నువ్వు నాతో ఎంత ప్రేమగా ఉన్నా .. అరగంట దెంగుడే నాకిష్టం .. "

అలా చెప్పుకుపోతున్న అనన్య వైపే చూస్తుంటే .. .. మొగుడి అంతరంగాల్లో కదులుతున్న భావాల్ని పసిగట్టి .. "ఒరేయ్ .. రగులుతున్న భీకర అగ్నిపర్వతాల్ని గుండె లోతుల్లో దాచుకుని పైకి ప్రశాంతంగా కనిపించే సముద్రానివి నువ్వు .. నీకు అనన్య మీద ఉన్న ప్రేమ ఎలాంటిదో మాకు తెలుసు .. సముద్రం పైన వచ్చే అలల మాదిరిగా కాకుండా సముద్రమంత లోతుగా ఆలోచిస్తావ్ నువ్వు .. అదే నీతో వచ్చిన తంటా .. నువ్వు నాకు వేసిన మూడు ముళ్ల అర్ధం తెలుసా ? మనం ముగ్గురం .. మనల్ని కలిపేలా .. ఒక్కొక్కరికి ఒక్కో ముడి .. ఈ బంధం మొగుడు పెళ్ళాల మైన మన ఇద్దరి మధ్యే కాదు .. మన ముగ్గురి మధ్య .. తాళి ఉన్న పెళ్ళాన్ని నేను , తాళి లేని పెళ్ళాం ఇది .. ఇద్దర్ని దెంగితేనే ఈ మూడు ముళ్ల బంధానికి విలువ , సార్ధకత .. నేనేం పెర్మనెంట్ కాను .. నేను లేకపోయినా నీకో తోడు ఉండాలి .. దీన్ని మించిన తోడు దొరుకుద్దా నీకు ?"

పెళ్ళాం సంధించిన అస్త్రాలకి సమాధానాలు వెతుకుతున్నాడు .. ఒక పక్క పెళ్ళాం .. ఇంకో పక్క మరదలు .. ఇద్దరు కలిసి చావ దెంగుతున్నారు .. దెంగమని .. నిజమే పెళ్ళాం శాశ్వతం కాదు .. అలాగని ఇప్పట్నించీ పెళ్ళాంతో పాటు మరదల్ని కూడా పక్కలో పెట్టుకోవాలా ? వాడి ఆవేదన అనంతమైన సముద్రపు అలల్లో కొట్టుకుపోయిందా ? వాడి ఆవేశం ఉవ్వెత్తున ఎగిసే అలల్ని దాటి పోయిందా ? ఏదయితే అదయ్యిందని ఇద్దర్ని లాక్కుంటాడు .. విశాలమైన మనసు వాడిది .. పక్కనే ఉన్న సముద్రం లా .. వెన్న లాంటి మనసు వాడిది .. పైన ఉన్న చల్లని వెన్నెలా .. ఎగిరే అల ఎలాగైనా కిందకే పడుతుంది .. కానీ ఉవ్వెత్తున లేస్తున్న వాళ్ళ ముగ్గురి ఆవేశానికి హద్దులు .. ఎదురుగా కనిపించే చందమామే .. కట్టలు తెంచుకుని ప్రవాహం సముద్రంలో కలిసిపోద్దా ?
​
Next page: Chapter 35
Previous page: Chapter 33