Update 03
పెళ్లి చూపులవ్వగానే తిన్నగా హోటల్ కి చేరుకొన్నారు ప్రసాద్ దంపతులు. వాళ్లకి కావ్య బాగా నచ్చింది. శ్రీరామ్ కి నచ్చి సంభందం కుదిరితే బాగుణ్ణు అని అనుకొన్నారు. వాడికి ఫోన్ చేసి చెప్పండి అని లలిత అన్నప్పటికీ "పనిలో ఉంటాడు. రేపు సాయంత్రం ఫోన్ చేద్దాములే"అని వారించాడు. ఆ సాయంత్రమే కాకినాడ వెళ్లి పోయారు.
గురువారం రాత్రి కొడుక్కి ఫోన్ చేసాడు ప్రసాద్ రావు. శ్రీరామ్ హలో చెప్పగానే స్పీకర్ ఫోన్ ఆన్ చేసాడు భార్య కూడా వింటుందని.
"నిన్నే ఫోన్ చేద్దామనుకున్నామురా. కానీ పనిలో బిజీగా ఉంటావని చెయ్యలేదు. అమ్మాయి తల్లి తండ్రులు కూడా చాలా మంచి వారు. మమల్ని బాగా రిసీవ్ చేసుకొన్నారు. అమ్మాయి కూడా చాలా బాగుంది అణుకువ ఉన్న పిల్ల. మాకు అన్ని విధాలా బాగుంది. కాకపొతే బాగా ధనవంతులు",అన్నాడు ఏమి దాచకుండా
"మీకు ముందే చెప్పా కదా నాన్న. మరీ అంత డబ్బున్నవాళ్ళు ఒద్దని. తరువాత మనం, ఆ అమ్మాయి ఇబ్బంది పడాల్సి ఉంటుంది అని."
"మధ్యవర్తి కాస్త ఉన్నవారు అన్నాడు కాని మరి అంత ధనవంతులు అనుకోలేదురా. అమ్మాయికి అస్సలు గర్వం లేదు. నువ్వు ఒకసారి చూస్తే బాగుంటుంది."అన్నాడు కొడుక్కి కొంచెం నచ్చ చెప్పేధోరణితో.
భర్తకు తోడు తనూ ఒక మాట సాయం చేద్దామని రంగంలోకి దిగింది లలిత. "వాళ్లకు మనకు చుట్టరికం కుదిరింది కూడాను. అసలు ఇంతకాలం కలుసుకోకుండా ఎలా ఉన్నామని అన్నారు మీ మామగారు. మనం సంభందం అంటే బాగా ఇష్టంగా ఉన్నారని తెలుస్తోంది. నీవు వచ్చి చూస్తావని మాటిచ్చాము. వెళ్లకపోతే బాగుండదు."అంటూ కొంచెం నొక్కింది.
"అంత ధనికుల సంభందం చేసుకుంటే మీరు దూరమై పోయే అవకాశం ఉంది. ఇద్దరూ అమ్మాయిలు అంటున్నారు. ఒక్కోసారి వాళ్ళ వ్యాపారాలకు అల్లుళ్ళని వారసులుగా పెట్టు కోవాలనుకొంటారు నాన్న", అంటూ పెళ్లి సంభందాలు వెదికే ముందు తాను చెప్పిన ఆందోళనను మళ్ళా చెప్పాడు శ్రీరామ్.
అలా కొంచెం సేపు మాట్లాడుకొని, చివరకు తాము ఫోన్ చెయ్యకుండా, వాళ్ళంతట వాళ్లే ముందుకు వస్తే వాళ్లకి ఇష్టం ఉన్నట్టు అని, మాట ఇచ్చినందుకన్నా అప్పుడు శ్రీరామ్ తప్పక వెళ్లాలని చెప్పి ముగించారు ప్రసాద్రావు దంపుతులు.
********
శుక్రవారం వాళ్ళ ఫోన్ గురించి ఎదురు చూస్తూ గడిపాడు రాజారావు. సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చిన తరువాత భర్త కొంచెం మూడీగా ఉండటం చూసి అక్కడనుంచి ఫోన్ రాలేదని గ్రహించి, అతనిని ఇబ్బంది పెట్టడం ఎందుకని ఏమయ్యిందని అడగలేదు. ఒక పక్క కూతుర్ని గమనిస్తుంది. అది కూడా పొద్దున్నంతా పైకి, కిందికి తిరగడం, హాల్లో ఊరికే టీవీ చానెల్స్ మారుస్తుండడం గమనించింది. భోజనాలయిన తరువాత కావ్య తన రూమ్ కి వెళ్ళిపోయింది. అన్ని సర్దుకొని హాల్లో కూర్చున్నారు.
"అమ్మాయిని బుధవారం చూసారు, అబ్బాయితో కనీసం నిన్న మాట్లాడి వుంటారు. మరీ ఇవ్వాళ్ళయినా మనకి ఫోన్ చెయ్యాలి కదా."అన్నాడు తన ఆత్రుత కనపడనీయకుండా.
"అబ్బాయితో మాట్లాటడం కుదర లేదేమో. లేకపోతె మీకు ఖాళీగా ఉంటుంది వారాంతం లో చేద్దామని ఆగారేమో", అంది సమాధాన పరుస్తూ.
"నేనే ఫోన్ చేసి కనుక్కుంటా", అంటూ మొబైల్ తీసాడు.
"ఒక్క నిముషం. రేపు ఎలాగూ శనివారం. ఆయనకు కాలేజీ ఉండదేమో. మన పురుషోత్తమ రావు గార్ని పంపించి కనుక్కుంటే బాగుంటుంది కదా. ఆయన చెప్పిందాన్ని బట్టి అప్పుడు మీరు మాట్లాడొచ్చు."
మధ్యవర్తి ద్వారా కనుక్కునే మంచి ఆలోచన తనకి ఇచ్చినందుకు అభినందనగా ఆమె చెయ్యి మృదువుగా నొక్కి, వెంటనే మధ్యవర్తికి ఫోన్ చేసి కాకినాడ వెళ్లి కనుక్కొని ఫోన్ చేయండని చెప్పాడు. అలాగే వాళ్ళ సంభందం అంటే తమకు బాగా ఇష్టంగా ఉందని కూడా నొక్కి చెప్పమన్నాడు.
అక్కడ ప్రసాద్ రావు దంపతులు కూడా రాజారావు దగ్గర్నుంచి కాని మధ్యవర్తి దగ్గరనుంచి ఫోన్ రాకపోతే కొంచెం ఆదుర్దా పడ్డారు. తనే చెబుతానన్నాడు, మరి వాళ్ళు తన ఫోన్ కోసం ఎదురు చూస్తున్నారా అని ఒక డౌట్. పోనీ తనే చేద్దామా అని అనుకొన్నాడు ప్రసాద్ రావు. కాని కొడుక్కి ఇచ్చిన మాటతో ఆగిపోయాడు.
శనివారం సాయంత్రం మధ్యవర్తి వచ్చేసరికి ఇద్దరూ తేలిక పడ్డారు. అమ్మాయి వాళ్లు తమ సంభందం అంటే ఇష్టం ఉన్నట్టు చెప్పడంతో ఆనంద పడ్డారు. ఇంకో సారి అబ్బాయితో మాట్లాడి నేనే ఫోన్ చేసి చెప్తా అని మధ్యవర్తికి చెప్పడంతో, అతను సెలవు తీసుకోని, వెంటనే ఆ విషయాన్ని ఫోన్ లో చేరవేసాడు. అబ్బాయి తల్లితండ్రులు కూడా ఇష్టంగా ఉన్నారని చెప్పడంతో హాయిగా నిద్రపోయాడు రాజారావు ఆ రాత్రి.
ఆదివారం ఉదయం ప్రసాద్ రావు ఫోన్ చేసి చెప్పాడు, "నేనే మీకు ఆదివారం చేద్దామనుకుంటున్నాను, ఖాళీగా ఉంటారు కదా అని. ఈ లోపులే మధ్యవర్తి వచ్చారు"అంటూ తన ఆలస్యానికి వివరణ ఇచ్చుకున్నాడు.
"పరవాలేదు. మీరు నాకు ఎప్పుడైనా ఫోన్ చెయ్యొచ్చు"అన్నాడు కాబోయే వియ్యంకుడికి మరింత స్వేచ్ఛ, చనువు ఇస్తూ.
"మా వాడికి అన్ని చెప్పాము. మధ్యలో నేనెందుకు. మీరే మా వాడితో మాట్లాడి తేదీ, సమయం ఫిక్స్ చెయ్యండి."అన్నాడు రాజారావు డైరెక్ట్ మాట్లాడితే శ్రీరామ్ కూడా అడ్డు చెప్పకుండా వెళతాడని.
"తప్పకుండా. ఇప్పుడే మాట్లాడతాను. మీరు అబ్బాయి నెంబర్ మెసేజ్ చెయ్యండి", అంటూ ఫోన్ పెట్టి భార్యకు అప్డేట్ ఇచ్చాడు, కావ్య వినేలాగా.
ప్రసాద్ రావు దగ్గర నుంచి sms రాగానే శ్రీరామ్ కి ఫోన్ చేసి వచ్చే శనివారం ఉదయం పది తర్వాత వాళ్ళింటిలోనే కలుసుకునేట్టు ఫిక్స్ చేయారు. తమ గెస్ట్ హౌస్ లో ఉండవచ్చని రాజారావు ఆఫర్ చేసిన సున్నితంగా తిరస్కరించి అన్ని తాను చూసుకొంటానని చెప్పాడు. కాల్ అయిన వెంటనే తన కార్ లో వెడదామని డిసైడ్ అయ్యి, శుక్రవారం రాత్రికి హోటల్ క్వాలిటీ DV Manor హోటల్ లో రూమ్ బుక్ చేసుకున్నాడు.
డేట్ ఫిక్స్ కావడంతో శనివారం కోసం ఎదురు చూడసాగారు అందరూ.
అబ్బాయికి, కావ్యకి నచ్చితే ఇక ఫిక్స్ చేయడమే తరువాయి కాబట్టి ఎందుకైనా మంచిదని రాజారావు హైదరాబాద్ లో ఉన్న తన క్లోజ్ కాంటాక్ట్స్ ఇద్దరికీ ఫోన్ చేసి శ్రీరామ్ వివరాలు చెప్పి జాగ్రత్తగా వాకబు చేయమన్నాడు. వాళ్ళ దగ్గరనుంచి కూడా అంతా పాజిటివ్ ఫీడ్బ్యాక్ రావడంతో ఆ వివరాలన్నీ భార్య, కూతుళ్ళకి చెబుతూ తాను మనసులో ఆ సంభందం మీద ఫిక్స్ అయిపోయాడు.
వాళ్ళ పేరెంట్స్ వచ్చినపుడు సాంప్రదాయంగా తయారైన తను శ్రీరామ్ వచ్చినప్పుడు ఏ డ్రెస్ వేసుకోవాలా అని ఆలోచించింది. చివరకు చీర, జాకెట్ అయితే మంచిదని అమ్మతో మాట్లాడి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చింది. తల్లి కూతుళ్లిద్దరూ కాచి వడపోసి ఒక చీర డిసైడ్ చేశారు. మొదట వీపంతా కనిపించే స్లీవ్ లెస్ డిజైనర్ జాకెట్ వేసుకొందామని అనుకొన్నా, మొదటి సారి అది ఎక్కువవుతోందేమో అని షార్ట్ స్లీవ్స్ కేవలం వీపు మధ్యలో నాలుగంగుళాల వృత్త భాగం మేర మాత్రమే కనిపించే జాకెట్ సెలెక్ట్ చేసింది.
మొదట స్నేహితుణ్ని తీసుకెళదామా అనుకొన్నా, తను సీరియస్ కాదు కాబట్టి ఒంటరిగా వెళ్ళటానికి ఫిక్స్ అయ్యాడు శ్రీరామ్. మొదట్లో ఈజీగా తీసుకున్న, అతనికి మొదటి పెళ్లి చూపులవ్వడం, పైగా తాను ఒక్కడే వెళ్లాల్సి రావడంతో విజయవాడకు డ్రైవ్ చేస్తున్నప్పుడు ఆ అనుభవం ఎలా ఉంటుందో అని టెన్షన్ గా అనిపించినా, తాను ఫార్మాలిటీ కోసం వెళుతున్నానని అనుకోడంతో నార్మల్ అయ్యాడు. పెళ్లి చూపుల తర్వాత విజయవాడలో ఏమి చెయ్యాలా అని ఆలోచించుకుంటూ హోటల్ గదిలో నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. అప్పటికి రెండు సార్లు అనుభవం ఉండటంతో నార్మల్ గానే ఉంది కావ్య. కాకపొతే తల్లితండ్రులు ఈ సంభందం మీద బాగా ఆశ పెట్టుకొన్నారు. అబ్బాయి ఎలాంటివాడో అన్న ఆలోచనలతో నిద్దురలోకి జారుకొంది.
**************
అనుకున్నట్టుగానే మరుసటి రోజూ రాజారావు ఇచ్చిన అడ్రస్ ద్వారా వాళ్ళ ఇంటికి చేరుకొన్నాడు. ఇంటి బయట రాజారావు, జానకి అన్న పేర్లు లేకపోతె తాను తప్పు అడ్రస్ కి వచ్చానా అని అనుకొనేవాడే. తండ్రి ఇల్లు బాగా ఉందని చెప్పినా అంతపెద్దదని ఊహించలేదు. ముందుగానే చెప్పి ఉంచడంతో గేట్ తీసాడు సెక్యూరిటీ వాడు కార్ లో ఉన్న శ్రీరామ్ ని చూసి. లోపల పార్కింగ్ లో తన కార్ పార్క్ చేసి బయటికి దిగిన శ్రీరామ్ కి అక్కడ పోర్టికోలో ఉన్న బెంజ్, BMW లగ్జరీ కార్స్ చూసి, తన హుండాయ్ వెర్నా చూస్తే నవ్వు వచ్చింది. ఈ సంభందం తమ రేంజ్ కాదని ఆ క్షణమే ఫిక్స్ అయ్యాడు. పనివాడి ద్వారా అతని రాకను తెలుసుకున్న రాజారావు బయటకు వచ్చి సాదరంగా ఆహ్వానించాడు.
లోపలికి వెళ్లే సరికి అక్కడే ఉన్న జానకి, కావ్య లను పరిచయం చేసాడు. తమ ఇంట్లో చెల్లి పెళ్లి చూపుల తంతు అలవాటయిన శ్రీరామ్, కొంచెం సేపు అయిన తర్వాత కావ్యను పిలుస్తారని అనుకొన్నాడు. కాని అలా ఇన్ఫార్మల్ గా పరిచయం చేయడం నచ్చింది. ప్రతి నమస్కారాలు అయిన తరువాత కూర్చున్నారు.
తరువాత సంభాషణ ఎక్కువ రాజారావు నడిపించాడు. చదువు, హాబీలు, జాబ్ గురించి అడుగుతుంటే చాలా విపులంగా జవాబులు చెప్పాడు. ముఖ్యంగా తన ఉద్యోగం గురించి చెప్పేటప్పుడు, టెక్నికల్ మాటలు వాడకుండా సాధ్యమైనంత వరకు వాళ్లకు వివరించిన తీరు కావ్యకు బాగా నచ్చింది. అంతేకాకుండా మాట్లాడుతున్నంత సేపు తన తండ్రి వేపే చూస్తూ మాట్లాటడం గమనించింది. కొంత సేపు అలా మాటలు సాగిన తరువాత భార్య సైగ చేయడంతో కూతురి వేపు తిరిగి, "కావ్య, శ్రీరామ్ కి నీ గది చూపించు"అన్నాడు.
అస్సలు అది ఊహించని శ్రీరామ్ కి గొంతులో పచ్చివెలక్కాయ పడినట్టు అయ్యింది. ఇక్కడే మాట్లాడదాం అందామనుకొనేలోగా కావ్య లేచి నిలబడటంతో గత్యంతరం లేక తను లేచి ఆమె వెనకాలే నడిచాడు. ఆ ఇంటి లోపల పరిసరాల్ని గమనిస్తూ ఆమె వెనక నడవసాగాడు. మెట్లు ఎక్కగానే అక్కడ ఒక గోడకి నిలువెత్తు అద్దం ఉంది. ముందుంగా మెట్లెక్కిన కావ్య కొంచెం పక్కకు జరిగి అద్దంలో తన వెనక వస్తున్న శ్రీరామ్ కేసి చూసింది. అతను వెనక్కి తిరిగి ఇంటి హై సీలింగ్, మధ్యగా అమర్చిన అందమైన పెద్ద శాండిలీర్ చూస్తూ తన వెనక వస్తుండటంతో కొంచెం నిరుత్సహ పడింది. తను అంత కష్టపడి డ్రెస్ సెలెక్ట్ చేస్తే మహానుభావుడు అస్సలు పట్టించుకున్నట్టు లేదు అని. పైకి చేరిన తరువాత ఎడమవైపు చూపించి అతనికి ముందు నడుస్తూ తన గదిలోకి తీసుకు వెళ్ళింది. గదిలోకి వెళ్లిన శ్రీరామ్ కి మతి పోయింది.
ప్రవేశించగానే కూర్చోవడానికి సిట్ అవుట్ ఏరియా, అక్కడ ఒక రిక్లైనర్, ఒక కుర్చీ, రెండు సీట్ల సోఫా, మధ్య కాఫీ టేబుల్ తో కలిసిన ఖరీదైన ఫర్నిచర్ ఉంది. సోఫా కి వెనక గోడకి ఒక పెద్ద టేబుల్ కన్సోల్, పైన మూడు గాజు అల్మైరా లతో కూడిన పెద్ద బుక్ షెల్ఫ్. కుడి వైపుకు వెళితే దాదాపు 22x26 అడుగుల విస్టీర్ణంలో ఉన్న గదిలో, ఒక వైపు గోడకానుకొని కింగ్ సైజు బెడ్డు, సైడ్ టేబుల్స్, ఇంకో వైపు పెద్ద వార్డ్ రోబ్, మరో వైపు ఒక చిన్న స్టడీ టేబుల్ చైర్, మంచానికి ఎదురు వేపు గోడపై మౌంట్ చేసిన 65 అంగుళాల టీవీ. ఇంకో పక్క గోడకి తలుపు వుంది. బహుశా బాత్ రూమ్ అయివుండచ్చు అనుకొన్నాడు. ముందుగానే లైట్స్ వేసి ఉంచడంతో దేదీప్య మానంగా వెలిగి పోతుంది బెడ్ రూమ్. తనకి గేటెడ్ కమ్యూనిటీస్ లో ఉండే కొంచెం రిచ్ ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారు, కాని అలాంటి బెడ్ రూమ్ అంతవరకూ చూడని శ్రీరామ్ తన ఆశ్యర్యాన్ని మనసులోనే దాచుకొన్నాడు.
తను ఒప్పుకుంటే అదే తమ బెడ్ రూమ్ అన్న తలంపు వచ్చి అతని పెదవులపై చిరు దరహాసం మెరిసినా, అది కనిపించనీయకుండా ఇంకో వైపు చూస్తూ "చాలా బాగుందండి మీ గది", అని మెచ్చుకున్నాడు సిన్సియర్ గా. జవాబుగా "థాంక్స్"అని నవ్వి ఊరుకుంది కావ్య.
తను సంభాషణ మొదలు పెడతాడేమోనని ఎదురు చూస్తుంది. ఈ లోపల బుక్ షెల్ఫ్ వేపు నడిచిన శ్రీరామ్ ప్రతి పుస్తకాన్ని చూడసాగాడు. "ఓ మీరు sapiens a brief history of humankind చదివారా. వెరీ గుడ్ బుక్. when breath becomes air, వెరీ టచింగ్"అంటూ పైకి మాట్లాడుతూ పుస్తకాలను వరుసగా చూడసాగాడు. కింద సెక్షన్ లో తెలుగు పుస్తకాలు చూసి,"మీరు తెలుగు పుస్తకాలు కూడా చదువుతారా. భరాగో, చాసో కధలు, మీ కలెక్షన్ చాలా అద్భుతంగా ఉంది", అంటూ ఉత్సాహంగా చెబుతుంటే అతను బుక్స్ బాగా చదువుతాడని అర్ధం అయ్యింది. మనస్సులో ఒక మెట్టు పైకి ఎక్కాడు.
ఇక అలా వదిలేస్తే పుణ్య కాలమంతా తినేస్తాడని "లేదండి. నేను ఎక్కువ ఇంగ్లీష్ చదువుతాను. తెలుగు పుస్తకాలు అమ్మ, నాన్న చదువుతారు. వాళ్ళ రూమ్ లో ఎక్కువయిపోతే ఇక్కడ పెట్టాము. రండి కూర్చోండి"అంటూ తను కూర్చుంది.
కొంచెం సేపు వరకు అతను ఏమి మాట్లాడకపోతే తనే కదిపింది,"మీరు బాడ్మింటన్ లో స్టేట్ రన్నర్ అప్ అని చెప్పారు అంకుల్"
"అవునండి నేషనల్స్ కి ఎంట్రీ వచ్చింది. ట్రైన్లో ఢిల్లీ వెళ్లి రావాలంటే నాలుగు రోజులు పడుతుంది. ఇంకో పక్క పరీక్షలు దగ్గర పడ్డాయి. ఫ్లైట్ లో వెళ్లి వచ్చే తాహతు లేదు. అంతా ఆలోచించి వెళ్లడం మానేసాను. ఒకందుకు అదే మంచిదయ్యిందేమో, చదువు మీద దృష్టి నిలుపాను."అన్నాడు నిర్లిప్తంగా.
"ఐఐటీ లో గోల్డ్ మెడలిస్ట్ అని కూడా చెప్పారు",అంది ఇంకో అస్త్రం వేస్తూ ఏమైనా ఓపెన్ అప్ అవుతాడేమోనని.
"అవునండి దేవుడి దయ వల్ల నాకు చదువు బాగానే వచ్చింది"అన్నాడు అణకువగా.
కొంచెం లిఫ్ట్ ఇచ్చినా తను ఎక్కువగా చెప్పకపోవడంతో, చూస్తుంటే ఈ రాముడు మరీ బుద్ధిమంతుడిలా ఉన్నాడు, కాకపొతే కొంచెం రిజెర్వేడ్ టైపు, ఇక తనే లీడ్ తీసుకోవాలి అని నిశ్చయానికి వొచ్చింది. ఏ మాత్రం అవకాశం వచ్చినా తమ గొప్పలు చెప్పుకునే అబ్బాయిలను చూసిన తరువాత, కనీసం తను వివాహానికి పరిశీలిస్తున్న అమ్మాయితో తన గురించి చాలా వున్నా, అవకాశమిచ్చినా చెప్పుకోకపోవడం ఆశ్చర్యమనిపించింది.
"ఇంతలో ఇక వెళదామా అండి", అనటంతో షాక్ అయ్యింది.
అంతలోనే తేరుకొని,"అరె అప్పుడే, మీకు టిఫిన్ కూడా పెట్టలేదు", అంటూ అతనికి మాట్లాడే అవకాశం ఇవ్వకుండా గది బయటకు వచ్చి కొంచెం దూరంగా ఎదురు చూస్తున్న పనిమనిషి సీత దగ్గరికి వెళ్లి, పది నిమిషాలు తరువాత టిఫిన్ తీసుకురా. తరువాత ఇంకో పావుగంటకి కాఫీ పట్టుకురా అని మెల్లిగా చెప్పి లోపలికి వెళ్ళింది.
అసలు కొంచెం కూడా తినకుండా వెళ్ళిపోతే అమర్యాదగా ఉంటుందని కూర్చున్నాడు. చేతులు కడుక్కోవాలి అంటే తన రూమ్ లో మూసివున్న తలుపు కేసి చూపించింది. అది తీసుకొని లోపలికి వెళితే 8x10 సైజు లో ఒక డ్రెస్సింగ్ రూమ్. గదిలో పెద్ద డ్రెస్సింగ్ మిర్రర్, బట్టలు పెట్టుకోవడానికి వార్డ్ రోబ్స్. ఒకటి తెరచి ఉండటంతో అందులో కావ్య ఖరీదైన డ్రెస్సెస్ కనిపిస్తున్నాయి. ఆ గదికి ఆవల వైపున ఉన్న తలుపు తీసుకొని లోపలికి వెళితే బాత్రూం. ఆల్మోస్ట్ తన థర్డ్ బెడ్ రూమ్ అంత పెద్దది. ఒక వైపున గ్లాస్ పార్టిషన్ తో షవర్ క్యూబికల్, దాని పక్కన పెద్ద బాత్ టబ్. గోడలకి అద్దాలు, మార్బల్ కౌంటర్ టాప్, కింద షెల్ఫ్ లు. గోడలకి అందమైన డిజైనర్ టైల్స్, ఆంటీ స్కిడ్ ఫ్లోర్ టైల్స్ తో చాలా అద్భుతంగా ఉంది. స్టార్ హోటల్ లో కూడా అంత అందమైన, విశాలమైన బాత్ రూమ్ చూడలేదు. చేతులు కడుక్కొని, అక్కడ టవల్ తో తుడుచుకొని వచ్చాడు.
తనే మాటలు కదిపింది. మాటల్లో అతను మెల్లిగా తమ కుటుంబం గురించి, ఆర్థిక పరిస్థితుల గురించి, తన తల్లితండ్రులు కష్టపడి తనని చదివించి, చెల్లికి పెళ్లి చేయడం అన్ని చెప్పాడు. అతను తమ స్థితిగతుల గురించి చెబుతుంటే అతని నిజాయితీ నచ్చింది. ప్రతివారు ఎంతో కొంత ఎక్కువ చెబుతుంటే, ఇతనేమిటి కొంచెం భిన్నంగా ఉన్నాడు, అవకాశమిచ్చిన తనగురించి ఎక్కువ చెప్పుకోలేదు. ఏమై ఉంటుంది? ఏమైనా ప్రేమ వ్యవహారం ఉందా లేక అతను అణుకువ కలిగిన వ్యకిత్వమా అన్న అంచనాలు వేస్తోంది మనస్సులో.
ఇంతలో స్నాక్స్ వస్తే టేబుల్ మీద పెట్టించి అతనికి ఒక ప్లేట్ స్వయంగా అందించింది. తింటున్నప్పుడు ఏమి మాట్లాడలేదు. తన గురించి ఏమి అడగక పోవటం కావ్యకు ఆశ్చర్యం కలిగిస్తుంటే, అక్కడ నుంచి ఎంత త్వరగా బయటపడదామా అని శ్రీరామ్ ఆలోచిస్తున్నాడు.
కొంచెం సేపటికి కాఫీ లు వచ్చాయి. కాఫీ కప్పు అందిస్తూ, అది తాగితే ఇక తమకు సమయం లేదని తనే అడిగింది చివరికి,"ఇంతకీ మీరు నా గురించి ఏమి అడగలేదు"
గొంతుకలో ఉన్న కాఫీ గుటక వేసి ఒక్క క్షణం ఆగాడు. ఆమె అడిగిన దాన్ని బట్టి తనలా ఆమె డిసైడ్ అవలేదని ఊహించి, ఎలా చెప్పాలి అని కొంచెం ఆలోచించి, ఊపిరి తీసుకోని చెప్పసాగాడు.
"మీకు ఎలా చెప్పాలో అర్ధం కావటం లేదండి. అసలు మీరు ఇంకా మా సంభందం గురించి ఇంకా ఆలోచిస్తున్నారంటే ఆశ్చర్యంగా ఉంది. మీకు మాకు ఆర్ధికంగా చాలా తేడా ఉంది. నా అపార్ట్మెంట్ మీ బెడ్ రూమ్ సైజుకి రెండింతలు ఉంటుందేమో. కుర్రాడు బాగా చదువుకున్నాడు, కొంచెం ఆర్థికంగా సపోర్ట్ చేస్తే సరిపోతుంది అని మీ పేరెంట్స్ అనుకొని ఉండవచ్చు. నా ఆదాయంతో మీరు ఇప్పుడు పొందే సుఖాలను ఇచ్చే తాహతు నాకు లేదు. అలాగని ఆయాచితంగా వచ్చే డబ్బుని కూడా అనుభవించాలని ఉండదు. స్వంత కాళ్లపై నిలబడాలి అన్నదే నా ఆశయం. స్వశక్తితో ఒక్కో మెట్టు పైకెక్కాలన్నదే నా ఆలోచన. ఎక్కడో కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్ వచ్చింది. బాగా చదువుకున్న, ఆర్ధికంగా మా స్థాయిలో ఉన్న వారినే చూడమన్నాను. ఇంతవరకు అనుకోకుండా వచ్చింది. నేను చేసుకునే అమ్మాయి పెళ్లి తర్వాత కష్ట పడటం నాకు అస్సలు ఇష్టం లేదు. నేను ఇంతకంటే ఎక్కువ చెప్పలేను. మీకు వంక పెట్టటానికి ఏమి లేదు. మీకు అన్ని వున్నాయి. మీకు సరిపోయే మంచి గొప్ప సంభందం తప్పక దొరుకుతుంది. ఆల్ ది బెస్ట్"
మెల్లిగా మొదలయి ఒక ప్రవాహంలా సాగిపోయిన అతని మాటలతో అతని వ్యక్తితంపై గౌరవం కలిగింది. అతను తన తల్లితండ్రుల మనోభావాల్ని పుస్తకం చదివినట్టు చెప్పడంతో అతని ఆలోచనా విధానం బాగా నచ్చింది. చాలా మంది మగవారు అమ్మాయి ఎంత బాగున్నా, వివాహం ద్వారా తాము ఎంత సుఖపెడతామా అని ఆలోచిస్తారు. అందులో తప్పేమి లేదు వారికి కావలిసినట్టు దొరికితే. అందరికి భిన్నంగా చేసుకునే అమ్మాయి కష్ట సుఖాలు, తాను అమ్మాయికి ఏమి ఇవ్వగలను అన్న అతని ఆలోచనతో ఒక నిర్ణయానికి వచ్చింది. కాని ఆ పరిస్థితిలో ఏమి మాట్లాడిన ప్రయోజనం ఉండదని గ్రహించి,"థాంక్స్ అండి. మీ ఆలోచన విధానం బాగుంది. తర్వాత మాట్లాడదాం", అంది ఇంకా సంబంధానికి తెరపడలేదని తెలియచేస్తూ.
అప్పటికే కాఫీ అవడంతో, ఇంకా సంభాషణ పొడిగించడం ఇష్టం లేక,"వెళదామండి. కింద ఎదురు చూస్తుంటారు"అని తనే దారి తీసాడు.
మాట్లాడకుండా గంభీరంగా వస్తున్న ఇద్దరినీ చూసి ఏమయి ఉంటుందా అనిపించింది రాజారావు దంపతులకు. కొంచెం వెనకగా వస్తున్న కూతురి వేపు చూసాడు ఏమైనా హింట్ ఇస్తుందేమోనని. చెయ్యి చూపించి తరువాత చెబుతా అన్నట్టు సైగ చేసింది కావ్య ప్రసన్నంగా. దాంతో కొంచెం సర్దుకొన్నాడు రాజారావు.
"రా బాబు కూర్చో. ఏమిటి ఇవ్వాళ్ళ నీ ప్లాన్"అన్నాడు మెల్లిగా అతని దగ్గర నుంచి ఏమైనా లాగుదామని.
"ఇక్కడ గాంధీ నగర్లో నా ఫ్రెండ్ పేరెంట్స్ ఉండాలి. వాళ్ళని కలిసి సాయంత్రం దుర్గ దర్శనం చేసుకొని హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోతా. ఇప్పటికే చాలా సేపు అయ్యింది", అన్నాడు వెళ్ళడానికి నిర్ణయించుకున్నట్టు.
"నీ బిజినెస్ కార్డు ఏమైనా ఉంటే ఇవ్వు బాబు."అన్నాడు తన కార్డు అందచేస్తూ.
శ్రీరామ్ ఇచ్చిన కార్డు తీసుకోని కావ్యకు ఇస్తూ, శ్రీరామ్ కి ఒక మిస్సెడ్ కాల్ ఇవ్వు అంటూ, "నీకు విజయవాడలో ఏమైనా అవసరం పడితే అమ్మాయికి గాని నాకు గాని ఫోన్ చెయ్యి బాబు."
"అలాగే అంకుల్. మీ ఇల్లు చాలా బాగుంది. నైస్ మీటింగ్ యు", అంటూ అందరికి నమస్కారం చేసి బయటకు నడిచాడు.
బయటకు వచ్చి కార్ ఎక్కి రివర్స్ చేసి వెళ్ళ బోతూ పోర్టికో కేసి చూసాడు. అక్కడ కావ్య కనిపించడంతో సభ్యతగా ఉండదని అద్దం కిందకు దించి బై అంటూ చెయ్యి ఊపాడు. ప్రతిగా తను చెయ్యి ఊపింది నవ్వుతూ.
ఆ నవ్వుకు అర్ధం ఏమై ఉంటుందా అన్న సందిగ్తతో గేర్ మార్చి ముందుకు పోనిచ్చాడు కార్ ను.
లోపలికి వచ్చిన కావ్య మెల్లిగా తమ గదిలో జరిగినదంతా పూసగుచ్చినట్టు చెప్పింది. అంతా విన్న రాజారావు, "ఇంతకీ నీ అభిప్రాయం ఏంటమ్మా"అని అడిగాడు.
"నాకు నచ్చారు నాన్న", అంది స్థిరంగా. ఆ మాటతో పెళ్లి అయిపోయినంత సంబర పడ్డాడు.
కూతురు నచ్చిందని చెప్పటంతో ఆనందించిన జానకి,"మరి అబ్బాయిని ఎలా వొప్పించాలంటారు", అలాంటి విషయాల్లో భర్త సామర్థ్యంపై ఉన్న నమ్మకంతో.
"ముందుగా వియ్యంకుడితో మాట్లాడితే బాగుంటుందేమో"అన్నాడు కావ్య రియాక్షన్ కోసం చూస్తూ.
"లేదు నాన్న. ఇలాంటి విషయాల్లో తనతో డైరెక్ట్ గా మాట్లాడితే మంచిది. వ్యక్తిత్వం ఉన్నవాడు, నిర్ణయం తీసుకోగలడు. అతనిదే నిర్ణయం అని చెప్పారుగా శ్రీరామ్ పేరెంట్స్ కూడా."
కూతురి నుంచి అదే సమాధానం కోసం ఎదురు చేస్తున్న,"వెరీ గుడ్ తల్లి. రేపు ఆదివారం. ఆలస్యం చేయకుండా రేపే మాట్లాడదాము. అవసరం అయితే హైదరాబాద్ వెళ్లి కలుద్దాము"అన్నాడు ధైర్యంగా.
భర్త నిబ్బరం చూసి, కూతురి తల మీద ప్రేమగా చెయ్యి వేసి నిబ్బరంగా అంది,"మీ నాన్నను మించినట్టున్నాడు. అయినా ఎక్కడికి పోతాడు."
**********************
దారిలో సూర్య పేటలో భోజనం చేసి రాత్రి ఇంటికి చేరే సరికి పది దాటింది. లేట్ అయ్యింది, రేపు ఫోన్ చేసి చెప్పచ్చు అనుకొని మంచం పై చేరాడు. ఆ రోజు పెళ్లి చూపులు గుర్తుకు వచ్చాయి. ఒక ఫామిలీ ఫ్రెండ్ కలిసినట్టు వాళ్ళు పెళ్లి చూపులు ఏర్పాటు చేసిన పద్దతి నచ్చింది. మొబైల్ లో కావ్య ఫోటో తీసి చూసాడు. ఇంత అందానికి వద్దు అని ఎలా చెప్పానా అని మనస్సులో ముల్లు గుచ్చుకున్నట్టయింది. అంతలోనే తాను ఎందుకు వద్దన్నాడో తెలిసి సమాధాన పడ్డాడు. ఇంతకీ తరువాత మాట్లాడదాం అంది, దేని గురించి అయి ఉంటుంది. బహుశా యాంత్రికంగా అన్నదేమో, తానె ఎక్కువగా పట్టించుకుంటున్నాడు అని అనుకొన్నాడు. ఆలోచనలతో మెల్లిగా నిద్రలోకి జారుకున్నాడు.
**********************
కావ్యకు పొద్దున్న తన బెడ్ రూమ్ లో జరిగినదంతా పదే పదే గుర్తుకు వస్తుంది. తాను కోరుకున్న వ్యక్తిత్వం ఉన్న శ్రీరామ్ అంటే బాగా ఇష్టం కలుగుతోంది. అతనితో రేపు ఏమి మాట్లాడాలా అని ఆలోచించి ఒక నిర్ణయానికి రావటంతో, మెల్లిగా తీపి ఊహలు మొదలయ్యాయి. దానికి తోడు పేరెంట్స్ ద్వారా అన్ని విషయాలు తెలుసుకున్న సౌమ్య అప్పుడే ఫోన్ చేసి బావ చాలా అందంగా ఉన్నాడు. నీకు నచ్చకపోతే చెప్పు. నేను ఫిక్స్ అయిపోతా అంటూ ఒక అరగంట సేపు ఏడిపించింది.
మాటల్లో,"శ్రీరామ్ ఫోటో నా రూమ్మేట్ కి చూపించా. చాలా బాగున్నాడు, ఇవ్వాళ్ళ రాత్రికి టిక్కు పెడతాను అని చెప్పింది."
"టిక్కు పెట్టడమేంటే?" అని అడిగింది అర్ధం కాక.
"అది మా కోడ్ వర్డ్ లే. ఆ మాత్రం అర్ధం చేసుకోలేవేమిటే. ఊహించుకొని, వేళ్ళకు పనిచెప్పడమే."
"ఛీ అవేమి మాటలే, మరీ పచ్చిగా!", టిక్ అన్న మాటకు అర్ధం అయి, లేని కోపం తెచ్చుకుంటూ.
"పచ్చి ఏముందే ఇందులో మనస్సులో ఉన్నది చెబుతుంటే. మనల్ని చూసి ఎంతమంది ఖరాబు చేసుకోవడం లేదు. నువ్వు ప్రభాస్ కి ఎన్ని సార్లు టిక్కు పెట్టలేదు", అంది సౌమ్య మరింత రెట్టిస్తూ.
"నీవు మరీ రెచ్చి పోతున్నావు. నీ రూమ్మెట్ నీకంటే ముదురులా ఉంది!"
"ఇద్దరమూ ఒకటే. కాకపొతే అది బయటకు చెప్పింది. నేను చెప్పలేదు. అయినా నాకు నీ మీద డౌటే. నువ్వే పెట్టేస్తెవేమో ఈ రాత్రికి టిక్కు", అంది కొంటెగా.
"నువ్వు మరీ రెచ్చిపోతున్నావు. ఫోన్ పెట్టేస్తున్న", అంటూ కాల్ కట్ చేసింది.
సౌమ్యతో మాట్లాడిన తర్వాత ఒళ్ళంతా వేడి ఎక్కి భారం అయ్యింది.
ఫోన్లో శ్రీరామ్ ఫోటో చూస్తూ,"మరీ బెట్టు చెయ్యక, ఒప్పుకో బాబు", అంటూ లైట్ ఆర్పేసింది.
వయసు పోరుతో ఒక పట్టాన నిద్ర పట్టలేదు. అప్రయత్నంగా నైటీ హుక్స్ విప్పేసింది. బ్రా వేసుకోక పోవడంతో ఆమె నిండైన బత్తాయిలు గాలి పోసుకున్నాయి. మెల్లిగా తన చేతులతో కుచమర్దనం చేసుకుంది. దాంతో ఇంకా వేడెక్కింది. మెల్లిగా నైటీ పైకి లాగి, పాంటీ తీసేసింది. తాటి ముంజల్లాగ, గిల్లితే గాటు పడేలాగా ఉన్న, బలిసిన మెత్తటి తన నిలువు రెమ్మల మీద చేయి వేసి వత్తుకొంది. కొద్దిగా తడి తగిలింది. చూపుడు వేలు, బొటన వేలుతో చింత గింజంత తన తొడిమను సుతారంగా మీటింది. వొళ్ళంతా అద్భుత ప్రకంపనలు. అప్రయత్నంగా రెండు వేళ్ళు తడిగా ఉన్న తన మానం లోకి దూర్చి మెల్లిగా ఆడించ సాగింది. మస్తిష్కంలో శ్రీరామ్ రూపం తన మీద మెదులుతుంటే వేగం పెంచింది. కొంత సేపు అలా ఆడించిన తరువాత ఉధృతంగా కార్చేసింది. ఒళ్ళంతా తేలికై మెల్లిగా నిద్రలోకి జారుకొంది.
**********************
ఉదయం టిఫిన్ తరువాత కూతుర్ని పక్కనే కూర్చుబెట్టుకొని శ్రీరామ్ కి ఫోన్ చేసాడు, స్పీకర్ ఆన్ లో పెట్టి.
ఫోన్ రింగ్ కి నిద్ర లేచిన శ్రీరామ్ నాన్న ఫోన్ చేస్తున్నారేమోనని ఫోన్ తీసాడు. రాజారావు అన్న పేరు చూసి,"గుడ్ మార్నింగ్ అంకుల్"అన్నాడు సమయం చూస్తూ. అప్పుడే తొమ్మిది అయ్యిందా అనుకొన్నాడు.
ఫ్రెండ్స్ పేరెంట్స్ ని కలిసారా, దర్శనం బాగా జరిగిందా లాంటి కుశల ప్రశ్నల తరువాత డైరెక్ట్ గా పాయింట్ కి వచ్చాడు."కావ్య నీతో మాట్లాడనుకొంటుంది బాబు. నీవు ఫ్రీ గా ఉంటె ఒకసారి తనతో మాట్లాడితే బాగుంటుంది", అన్నాడు.
ఒక క్షణం ఆలోచించి, తను అప్పుడే లేచానన్న విషయం చెప్పకుండా,"ఒక గంటలో ఫోన్ చెయ్యనా అంకుల్. వారు ఫ్రీ గా ఉంటారా?"
అది విన్న కావ్య, తండ్రికి తన ఫోన్ చూపిస్తూ తనకే డైరెక్ట్ ఫోన్ చేయమని చెప్పు అని సైగ చేసింది.
"కంగారు లేదు బాబు. ఈ రోజు సండే కదా, కావ్య ఇంట్లోనే ఉంటుంది. నీవు ఫ్రీ అయినప్పుడు తనకే డైరెక్ట్ గా ఫోన్ చెయ్యి, మధ్యలో నేనెందుకు."
"అలాగే అంకుల్, తను నిన్న మిస్సెడ్ కాల్ ఇచ్చారు. నెంబర్ ఉండాలి. ఎందుకైనా మంచిది తన నెంబర్ మెసేజ్ చేస్తారా. అలాగే నా నెంబర్ తనకి ఇవ్వండి. నేను ఫోన్ చేస్తే తెలుస్తుంది. గుడ్ డే"అంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు.
రాజారావు కావ్య ఫోన్ నెంబర్ శ్రీరామ్ కి మెసేజ్ చేసి, శ్రీరామ్ నెంబర్ కావ్య కి ఇచ్చి సేవ్ చేసుకోమన్నాడు. "పైకి వెళ్లి మాట్లాడతావా. అయిన తరువాత ఏ సంగతి చెప్పు. తరువాత ఏమి చేద్దామో ఆలోచిద్దాము".
"కొంచెం కాఫీ తాగి వెళ్లవే"అంది జానకి నవ్వుతూ. కూతురికి, తమకి నచ్చడంతో ఈ సంభందం కుదిరితే బాగుండు అని దేవుడ్ని మనసులోనే కోరుకొంది.
**********************
వెంటనే లేచి మొహం కడుక్కొని, స్నానం చేసి టిఫిన్ చేసాడు. ఏ పని చేసిన కావ్య ఏమి మాట్లాడ బోతోందో అని ఆలోచన మెదుల్తోంది అతని బుర్రలో. ఒక వేళ తనకి ఇష్టమని చెబితే ఏమి చెప్పాలా అని ఆలోచిస్తూ పేరెంట్స్ తో మాట్లాడదామా అనుకోని, వాళ్ళకి నచ్చిందని చెప్పారు కదా అని మానేసాడు. కొంచెం సేపు ఎదురు చూసి, పది అవ్వగానే కావ్య నెంబర్ కి కాల్ చేసాడు.
అతని కాల్ గురించి ఎదురు చూస్తుండటంతో ఒక్క రింగ్ కె ఫోన్ ఆన్సర్ చేసి హలో చెప్పింది. ఇద్దరికీ క్లియర్ గా వినిపిస్తుంది అని అడిగి తెలుసు కొన్నాక, విషయానికి వచ్చేసాడు. "ఇందాక మీ నాన్నగారు ఫోన్ చేసి, మీరు మాట్లాడాలని చెప్పారు."
"అవునండి. నిన్న మీరు వెళ్లిన తరువాత బాగా ఆలోచించాను. మీ గురించి చెప్పింది నాకు బాగా నచ్చింది. కానీ నాకు మాట్లాడే అవకాశం ఇవ్వకుండా మీరు ఏక పక్ష నిర్ణయం తీసుకున్నట్టు ఉంది", అని చెప్పింది ఏ మాత్రం తొట్రుపాటు లేకుండా.
ఆ మాటతో గొంతులో పచ్చి వెలక్కాయ పడ్డట్టు అయ్యింది శ్రీరామ్ కి. ఆ మాటల్లో చాలా అర్ధాలు కనిపించాయి. తనంటే ఇష్టమని పరోక్షంగా తెలియ చేస్తూ, తన తప్పిదాన్ని సున్నితంగా చెప్పింది. మొదటి నుంచి తన నిర్ణయం అదే అయితే, అన్ని విషయాలు తెలిసి పెళ్లి చూపులకు ఎందుకు వచ్చినట్టు? కావ్య సగటు ఆడపిల్ల కాదని అర్ధం అయ్యింది.
"అవునండి. నాదే తప్పు. పేరెంట్స్ మాటిచ్చాను అంటే వచ్చాను. రాకుండా ఫోన్ లోనే మాట్లాడ వలసింది."
అతను తన మాటలను ఇంకోలా అర్ధం చేసుకుంటున్నాడని, "అలాంటిది ఏమి లేదు. మీరు రావడం మంచిదయ్యింది. నిర్ణయం ఏమైనా మీ లాంటి మంచి వ్యక్తిని కలిసే అవకాశం పోయేది. మా పేరెంట్స్ కూడా చాలా హ్యాపీ ఫీల్ అయ్యారు."
బాగా పరిణతి చెందినట్లున్న ఆమె మాటలతో మాములయ్యాడు. "చెప్పండి I am all ears."
"మీ గురించి చెప్పినట్టు, నేను నా గురించి కొంత చెప్పాలనుకుంటున్నాను. మా నాన్న గారు తన స్వశక్తితో కష్టపడి పైకొచ్చిన వారే. మాకున్నదంతా ఆయన కష్టార్జితం. కాకపోతే ముందులో తాతయ్య, అమ్మమ్మ ల సపోర్ట్ కొంచెం వుంది. నిజం చెప్పాలంటే మాకు ఏ కష్టం తెలియకుండా పెంచారు. అలా అని రియాల్టీతో సంభంధం లేకుండా కాదు. నాకు మీలాగే స్వంత కాళ్ళ మీద నిలబడటం ఇష్టం. అలా అని అవసరం అయితే సహాయం తీసుకోవడంలో తప్పులేదనుకుంటాను. మనకి తెలిసినవారు కష్టాల్లో ఉన్నారంటే మనము సహాయం చేస్తాము కదా, అలాగ. మీరు చెప్పినట్టు ఒక్కో మెట్టు ఎక్కుతూ పైకి రావడం నాకూ ఇష్టం. నాకున్న చదువుతో వీలనయినంత సహాయం చేయగలను. నాకు డబ్బు కన్నా వ్యక్తిత్వం ప్రధానం. మీ సంస్కారం నాకు, పేరెంట్స్ కి బాగా నచ్చింది. నేను ఇబ్బంది పడతానని అనుకోవటం లేదు, ఏమంటారు?"
ఆమె అలా డైరెక్ట్ గా అడిగేసరికి వెంటనే ఏమి చెప్పాలో తెలియక మౌనంగా ఉండి పోయాడు.
"ఇప్పుడే చెప్పాలని లేదు. మీకు ఏమైనా ప్రశ్నలుంటే ఫోన్ చేసి అడగండి. కానీ బాగా ఆలోచించు కొని చెప్పండి."అంది అతనికి ఉపశమనం ఇస్తూ.
"థాంక్స్ అండీ. ఈ రోజే ఏ విషయం చెప్తా అన్నాడు."
కావ్యతో మాట్లాడిన తరువాత చాలా హాయిగా, విశ్రాంతిగా అనిపించింది. మళ్ళా కాఫీ పెట్టుకుని తాగుతూ ఆలోచిస్తూ ఉంటె తన ఆలోచనలో మంచితనం ఉన్నా, డబ్బున్న అమ్మాయిల మీద తనకి ఒక స్థిర అభిప్రాయం, ప్రెజుడిస్ ఉండటం కరెక్ట్ కాదని అనుకొన్నాడు. తనకి ఉన్నట్టుగానే ఆ అమ్మాయికి సొంత కాళ్ళ మీద నిలబడాలన్న ఆలోచన ఎందుకు ఉండకూడదు? కనీసం తను అడగాల్సింది కదా, ఏమయ్యింది తన అనలిటికల్ థింకింగ్ కి అని మధన పడ్డాడు. ఆలోచించగా కావ్య అన్ని విధాలా మంచి భార్య అవుతుందన్న నమ్మకం ఏర్పడింది. అతని ఆలోచనలకు అడ్డుకట్ట వేస్తూ ఫోన్ మోగింది. చూస్తే నాన్న దగ్గరనుంచి. తండ్రులతో పెళ్లి చూపుల దగ్గర నుంచి ఇంతవరకు జరిగినదంతా చెప్పాడు. బాగా మాట్లాడుకొని చివరికి అందరూ సంభందం ఖాయం చేసుకోవాలనుకున్నారు. ప్రసాద్ రావు దంపతులకు కాబోయే కోడలి మీద చాలా మంచి అభిప్రాయం కలిగింది.
**********************
ఈ లోపుల అక్కడ కావ్య తల్లి తండ్రులకు తమ సంభాషణ చెప్పింది. తమ పెంపకాన్ని, కూతురి మీద తమకున్న అపారమైన నమ్మకాన్నీ, మనసులోనే దాచుకుంటూ,"బాగా చెప్పవమ్మా"అని అభినందించాడు.
లంచ్ కి కూర్చోబోతుండగా కావ్య ఫోన్ మోగింది. శ్రీరామ్ దగ్గరనుంచి కావడంతో ముక్కు మీద వేలు పెట్టి నిశ్శబ్దం అన్నట్టు సైగ చేసి, "చెప్పండి శ్రీరామ్", అంది.
"బాగా ఆలోచించి చెబుతున్నానండి. నా ఆలోచనలో కొంచెం లోపం ఉంది. మీరు ధైర్యంగా చెప్పక పొతే మిమ్మల్ని మిస్ అయ్యే వాణ్ని. నిన్నే చెప్పానుగా, మీకు వంక పెట్టటానికి ఏమి లేదు అని. మీరంటే నాకు మనస్ఫూర్తిగా ఇష్టం. మా పేరెంట్స్ కి కూడా మీరు బాగా నచ్చారు. మీకు, మీ పేరెంట్స్ కి కూడా ఇష్టమయితే, అంకుల్ కి వీలయినప్పుడు నాన్న గారితో మాట్లాడమనండి."
"అలాగే చెబుతానండి", అంది ఆనందంగా.
"థాంక్ యు అండ్ కంగ్రాట్స్ టు యు. మీ కేమన్న నా గురించి తెలుసు కోవాలనుకుంటే నాకు ఫోన్ చెయ్యండి. ఉంటాను."
"కంగ్రాట్యులేషన్స్. మీరు కూడా. ఫీల్ ఫ్రీ టు కాల్ మీ. గుడ్ డే. బై "అంటూ కాల్ కట్ చేసింది.
తల్లి తండ్రులు తన మాటలు వింటున్నారని కొంచెం సిగ్గు ముంచు కొచ్చింది. కూతురి ముఖం లోని వెలుగు చూసి విషయం అర్ధం అయ్యింది. అబ్బాయి ఒప్పుకోవడంతో తల మీదనుంచి పెద్ద బరువు దించినట్టయింది రాజారావుకి.
"సీతా! ముందు ఆ పరమాన్నం తినిపించవే అందరికి", అంది జానకి ఆనందంగా.
కళ్యాణ మొచ్చిన కక్కు వచ్చిన ఆగదంటారు. మంచి రోజులు దొరకడంతో రెండు వారాల్లో తాంబూలాలు, నెలన్నరలో పెళ్లి నిర్ణయించుకున్నారు. కట్న కానుకలు ఏమి అడగలేదు, కొడుకు ముందే చెప్పడం వల్ల. ఎంగేజ్మెంట్ ఫిక్స్ అయిన తరువాత రెండు రోజుల వరకు శ్రీరామ్ కాల్ చేయకపోతే, తనే కాల్ చేసింది. మెల్లిగా రోజు కాల్ చేసే రొటీన్ లో పడ్డారు. అలాగే శ్రీరామ్ తనని ఇంకా మీరు అని పిలుస్తుంటే రెండు మూడు సార్లు వారించి ఏక వచనం లోకి మార్పించింది. తన కాబోయే భర్త మీద మెల్లిగా మంచి అవగాహన రాసాగింది.
నోవొటెల్ హోటల్ లో దగ్గర బంధువులను పిలిచి ఎంగేజిమెంట్ చాలా గ్రాండ్ గా చేశారు. అది చూసి ప్రసాద్ రావు దంపతులు, బంధువులు బాగా ఆనందించారు. శ్రీరామ్ కి అన్ని విధాలా సరి అయిన జోడి దొరికిందని అభినందించారు. అంతవరకూ ఫోటో మాత్రమే చూసిన సౌమ్య, బావను చూసి చాలా ఆనందించింది. " నెల రోజుల్లో పెళ్లి. ఆ తరువాత ఫుల్ ఎంజాయ్. అక్కా నువ్వు చాలా లక్కీ. నిన్ను చూస్తుంటే చాలా అసూయగా ఉంది"అంటూ అక్కను ఏడిపించసాగింది.
డిన్నర్ అయిన తరువాత బంధువులు అందరూ మెల్లిగా జారు కొన్నారు. పెళ్లి వారికి అదే హోటల్ లో బస ఏర్పాటు చేయడంతో అందరూ రూమ్స్ కి వెళ్లారు. కాసేపు కబుర్లు చెప్పుకుంటామని అక్కడ లాబీలో సోఫాలో రిలాక్స్ అయ్యారు.
కొంచెంసేపు వాళ్ళను మాట్లాడుకోనిచ్చి సౌమ్య కూడా చేరింది అక్కడికి"గుడ్ ఈవెనింగ్ బావా"అంటూ.
"ఏమిటి నువ్వు ఇంకా వెళ్లలేదా"అన్నాడు ఏమి మాట్లాడాలో తెలియక.
"మీ ప్రైవసీ డిస్టర్బ్ చేస్తున్నానా? అక్కతో తప్ప నాతొ మాట్లాడవా? అయితే వెళ్ళిపోతా"అంది కోపం నటిస్తూ.
"అబ్బె అలాంటిదేమి లేదు. కూర్చో. సెమిస్టరు మధ్యలో వచ్చావు. నీ స్టడీస్ డిస్టర్బ్ కాలేదు కదా."
"చదువు గురించి ఇప్పుడెందుకులే. నాకు నీ విషయాలు తెలియాలి."
"అయితే అడుగు"అన్నాడు సౌమ్య ఏమి అడగబోతుందో తెలియక.
"దాంతో కొంచెం జాగ్రత్త శ్రీరామ్"అంది కావ్య చెల్లి దూకుడు తెలిసి.
"అబ్బో పెళ్లి కాకుండానే మొగుడ్ని వెనకేసుకు వస్తున్నావు. నువ్వు అటు తిరుగు. నేను బావని కొన్ని అడగాలి"అంటూ శ్రీరామ్ వైపు తిరిగి,"బావా నీవు నిజం చెప్పాలి. నీకు ఎంత మంది గర్ల్ ఫ్రెండ్స్, ఇంతవరకు"
ఊహించని ఆ ప్రశ్న కు షాక్ తిన్నాడు. మొహంలో నవ్వుపోయి సిగ్గుతో ఎర్రగా అయ్యింది. అసలే తెలుపేమో. క్లియర్ గా తెలుస్తోంది. భర్త రియాక్షన్ తో అతని ఇబ్బంది గమనించింది. తనతో కూడా ఫోన్ లో కాబోయే జీవితం గురించి, అపార్ట్మెంట్ కి ఏమి కొనాలో, అభిరుచులు, బంధువులు, పుస్తకాలు, పని గురించి తప్పితే అఫైర్స్ , ప్రేమలు గురించి ఏమి మాట్లాడేవాడు కాదు. తనకు గర్ల్ ఫ్రెండ్ లేకపోవడమే కాదు, అలాంటి వ్యగ్తిగత విషయాలు వేరే వాళ్లతో సంభాషించే అలవాటు లేదని గ్రహించింది.
"మంచి నీళ్లు కావాలా బావా"అంది వాటర్ బాటిల్ చూపించి ఆట పట్టిస్తూ.
"ఏయ్. బావను ఆట పట్టించింది చాలు. నువ్వు వెళ్లవే", అంది కావ్య
బావ లాంటి అందమైన తెలివైన మెతక మనిషి అంతవరకూ జీవితంలో ఎవరు ఎదురు పడలేదు సౌమ్యకు. అందుకే అతన్ని ఆటపట్టించడం సరదాగా ఉంది తనకి.
"బావకి మాట్లాటడం రాదా. ప్రతిదానికి నువ్వు అడ్డు పడుతున్నావు. బావ చెప్తే వెళ్ళిపోతా"అంది కవ్విస్తూ.
శ్రీరామ్ కొంచెం తేరుకొని, "ఇంతవరకు ఎవ్వరు లేరు. ఇప్పుడు మీ అక్క "
"మా అక్కను ఎలాగూ పెళ్లి చేసుకుంటున్నావుగా. ఇక నుంచి నేనే నీ గర్ల్ ఫ్రెండ్. రాత్రికి ఫోన్ చెయ్యి" అంటూ అక్కడ నుంచి వెళ్లి పోయింది.
"ఏమనుకోకు. అది ఒక్క అల్లరి మేళం. But she is really fun to hang out with." అంది కావ్య
"It's ok. I had friends like that in college and at work but not among relatives. I will start getting used to it now", నవ్వుతూ అన్నాడు, ఆ సరదాకి ఒక ముగింపు పలుకుతూ
ఎంగేజ్మెంట్ అయిన తరువాత రోజు అందరూ వాళ్ళ ఊళ్లకు వెళ్లిపోయారు. రెండు వైపులా పెద్దవాళ్ళు పెళ్లి పనులు మొదలు పెట్టారు. ఇంట్లో మొదటి పెద్ద శుభకార్యం కావటంతో భారీ ఎత్తున చేయటానికి ఏర్పాట్లు చేయసాగారు. కావ్య, శ్రీరామ్ లు రోజు ఫోన్ లో మాట్లాడు కోసాగారు. మొదట్లో కొంచెం రిజర్వేడ్ గా ఉన్నా మెల్లిగా ఓపెన్ అయ్యాడు. పది, పదిహేను నిముషాలు మాట్లాడే శ్రీరామ్ ను కొన్ని రోజుల్లోనే గంటల్లోకి తీసుకెళ్లింది కావ్య. శ్రీరామ్ ని బాగా గమనించడంతో కావ్యకు అతని మనస్తత్వం పై ఒక పూర్తి అవగాహన వొచ్చింది. అతనితో మాట్లాడిన ప్రతి సారి ఒక కొత్త విషయం తెలిసేది కావ్యకు. అలాగని తను తెలివైన వాడన్న గర్వం ఏ కోశానా లేకుండా, తనని ఒక సమానురాలు లాగ మాట్లాడటంతో అతనిపై ప్రేమ, గౌరవం మరింత పెరిగింది. పని చాలా శ్రద్ధతో చేస్తాడని అంచనా కి వచ్చింది కావ్య. ఆఫీస్ సమయంలో అస్సలు ఫోన్ చేయడు. తాను మెసేజ్ పెడితే మాత్రం జవాబిస్తాడు. అతని రెస్పాన్స్ సమయం బట్టి, అస్తమాను ఫోన్ చెక్ చేసుకొనే రకం కాదని అర్ధం అయ్యింది. ఫొటోస్ షేర్ చేసుకునే వారు. మెల్లిగా తన డ్రెస్సెస్ ను మెచ్చుకోటం మొదలు పెట్టి, మెల్లిగా తాను ఇచ్చిన చనువుతో తన అందాల మీద కామెంట్స్, చివరకు ఫోన్ లో ముద్దు వరకు వచ్చారు. అలా అని చెప్పి మరీ పచ్చిగా మాట్లాడేవాడు కాదు. అతనితో తన శృంగార జీవితం ఎలా ఉండబోతుందో అన్న ఆలోచనలతో, తీపి ఊహల్తొ నిద్ర పట్టేది కాదు కావ్యకు.
అప్పుడప్పుడు శ్రీరామ్ చెల్లితో, తల్లి తండ్రులతో మాట్లాడేది కావ్య. మంచి అణకువ కలిగిన కోడలు దొరికిందని చాలా సంతోషం పడేవారు శ్రీరామ్ పేరెంట్స్. అది కూడా కావ్య అంటే మరింత ఇష్టం కలిగేలా, మానసికంగా దగ్గరయ్యేలా చేసింది.
శ్రీరామ్ తన అపార్ట్మెంట్ లోపల చిన్న వీడియోలు, ఫొటోస్ తీసి, కావ్యకు షేర్ చేసి ఆమెకు పూర్తి అవగాహన వచ్చేలా చేసాడు. ఎక్కువగా పెళ్ళైన తరువాత ఇంట్లోకి ఏమి కావాలో తెలుసుకొని షాపింగ్ చేసేవాడు. ఒక రోజు మాటల్లో కొత్త కర్టైన్స్ వేస్తె బాగుంటుందని చెప్పింది.
వెంటనే "తప్పకుండా. మా అమ్మ గారు కొన్న కొత్తలో తొందరలో బట్ట కొని కొట్టించారు. మార్చాలని నేను అనుకుంటున్నాను. రేపే దర్పణ్ షాప్ కి వెళ్లి అక్కడనుంచి నుంచి ఫోన్ చేస్తా"అన్నాడు. అది ఎక్ష్పెక్త్ చేయని కావ్య మొదట చెప్పాలా వద్దా అని సందేహించింది.
చివరకు ఎప్పటికైనా డబ్బు విషయాలు మాట్లాడటం తప్పదని, "ఎంత బడ్జెట్ అనుకొంటున్నావు"
"ఎంత అవుతుందో నాకు అంచనా లేదు. ఎంత అవుతుందో నీకు తెలుసా"అని అడిగాడు.
"నాకు కొంచెం ఐడియా ఉంది. కాని పిండి కొలది రొట్టె అన్నారు కదా. మనం ఎంత పెట్టగలమో నిర్ణయించుకుంటే దాన్ని బట్టి ఉంటుంది కదా!"
ఆ మాట శ్రీరామ్ కి బాగా నచ్చింది."వెరీ గుడ్. నువ్వు నాలాగే ఆలోచిస్తావన్న మాట. నేను అంతే. కొంచెం పెద్ద ఖర్చులకు, బడ్జెట్ ప్రకారమే ముందుకు వెళ్తాను. నా దగ్గర బ్యాంకు లో ఆరు లక్షలకు పైగా ఉంది. ఇది మొత్తం పెళ్లికి బట్టలకు, ఇంట్లో ఫర్నిచర్ కు, హనీమూన్ ఖర్చులు అన్నింటికీ కలిపి. నువ్వే ఆలోచించి డిసైడ్ చెయ్యి" అన్నాడు.
ఆ మాటతో తన కాబోయే భర్త మాటల సూరుడు కాదని, తనకు పెళ్లి చూపుల్లో చెప్పినట్టు తన కాళ్లపై నిలబడేవాడని గ్రహింపు కొచ్చింది. "ఆలోచించి రేపు చెబుతా"అని అప్పటికి సంభాషణ ముగించింది. కాబోయే భర్త వెంట హానీమూన్ మాట వచ్చేసరికి ఆ ఊహలతో రోజు లాగే నిద్ర ఆలస్యమయింది.
మరుసటి రోజు భోజన సమయంలో ఆ విషయం తల్లి తండ్రులిద్దరికి మెల్లిగా చెప్పింది. ఆ విషయం విని సంతోషించినా, "బాగానే ఉంది. కాని కొత్త కాపురానికి ఫర్నిచర్ పెట్టడం మన సంప్రదాయం కదా అమ్మ. అలాగే పెళ్ళైన తరువాత మీ ఇద్దరినీ ఒక వారం స్విట్జర్లాండ్ పంపిద్దామనుకొంటున్నాను. కట్నం కూడా తీసుకోవడం లేదు. అట్లాంటిది మన చేత ఆ మాత్రం ఖర్చు పెట్టించక పొతే ఎలా"అన్నాడు రాజారావు.
"పెళ్ళికి బాగా ఖర్చు చేస్తున్నావు కదా నాన్న. దానికి ఏమి అడ్డు చెప్పటం లేదు కదా. కావాలంటే ఆరు నెలల తరువాత స్విట్జర్లాండ్ ఏదో బహుమతి అని ఒప్పిస్తానులే. ప్రస్తుతానికి తన ఖర్చుతో వెళితే తనకు ఒక తృప్తి. నాకు కూడా. కర్టైన్స్ తప్ప మరేమి కొనిపించనులే"
కూతురు కూడా అల్లుడి తరపు మాట్లాడటం నచ్చింది లలితకు."పోనిలే ఫర్నిచర్ వరకు మనం ఇచ్చేట్టు మాట్లాడి ఒప్పించు. మాకూ ఆనందంగా ఉంటుంది."
ఆ రోజే శ్రీరామ్ తో మాట్లాడుతూ డబల్ రాడ్ తో కర్టైన్స్ వేస్తె బాగుంటుంది. ఒక లేయర్ తెల్లటి పలుచని సిల్క్ గుడ్డతో రెండవ లేయర్ డిజైన్ క్లాత్ తో వేయటానికి ఒక లక్ష లోపులో అన్ని కిటికీలకు కర్టైన్స్ వేయొచ్చని చెప్పి వప్పించింది. తెల్లటి పరదా వేసినప్పుడు ప్రైవసీ తో బాటు వెలుగు కూడా వస్తుందని, భార్య ఐడియా ని మెచ్చుకున్నాడు. హనీమూన్ డిస్కషన్ కూడా కావ్య తీసుకు రావడంతో శ్రీరామ్ కేరళ కాని, మారిషస్ కాని అని చెప్పటంతో ఇద్దరు ఒక వారం పాటు మున్నార్, అలెప్పి, హౌస్ బోట్, తేక్కడి, కొచ్చిన్ కేరళ ట్రిప్ కి వెళదామని డిసైడ్ చేసుకున్నారు. శ్రీరామ్ రిజర్వేషన్ చేస్తానంటే, మాకూ తెలిసిన ట్రావెల్స్ తో చేయిద్దాము. నాన్నగారు చెబితే తరువాత కూడా ఏమి ఇబ్బంది ఉండదు, నువ్వే పే చేద్దువు కాని అని చెప్పటంతో శ్రీరామ్ కూడా ఓకే చెప్పాడు. అదే ఊపులో అమ్మాయిని కాపురానికి పంపేటప్పుడు ఫర్నిచర్ ఇవ్వడం ఆనవాయితి అని తనను ఏమి కొనవద్దని చెప్పింది. తన చెల్లికి తల్లి తండ్రులు ఇచ్చినట్టు గుర్తు ఉండటంతో అభ్యంతరం చెప్పలేదు.
సౌమ్య కూడా ఫోన్ చేసినప్పుడల్లా తన మాటలతో మరింత వేడి ఎక్కించేది. పెళ్లి కుదిరిన తరువాత ఫ్రెండ్స్ ఫోన్ చేసి తమ గురించి అడుగుతుండే వారు. అదేమిటీ హైదరాబాద్ లో ఉండి, ఒక్క సారి విజయవాడ రాకుండా ఎట్లా వున్నాడు. పెళ్ళికి ముందు తాము ఎలా కలుసుకొనేది, ముద్దులు, కౌగలింతలు, వీడియో షేరింగ్ లు, వాళ్ళ విరహం గురించి పచ్చిగా ఫోన్ లో మాట్లాడుకున్న మాటలు చెబుతుంటే తాను ఏమన్నా మిస్ అవుతున్నానేమో అనే భావన కలిగేది.
మాటల్లో ఒక సారి పరోక్షంగా అడిగింది. "మా ఫ్రెండ్స్ ఆశ్చర్య పోతున్నారు, మనిద్దరం ఇంతవరకు ముద్దు పెట్టు కోలేదంటే."
"నీకు ఏమైనా మిస్ అవుతున్న ఫీలింగ్ ఉందా"అని అడిగాడు
ఆ మాటతో సర్దుకొని, "లేదు. నాకు అలాంటి ఫీలింగ్ ఏమి లేదు"
"మనకింకా నాలుగు దశాబ్దాల పైనే సమయం ఉంది. తొందర ఎందుకు. ఇన్ని రోజులు ఆగాము. ఇంకెంత కొన్ని రోజులు మాత్రమే. ఆ ఎదురు చూడడంలోనే ఉన్నది తీపి. లవ్ యు. అంత వరకు ఇది తీసుకో"అంటూ చప్పుడు వచ్చేలా ముద్దు పెట్టాడు.
ఆ మాటతో తనలాగే భర్తకు కనీసం పర స్త్రీ స్పర్శ ఎరుగడని స్పష్ట మయ్యింది. ఏదో మిస్ అవుతున్నాను అన్న తన ఆలోచనలన్నీ పక్కన పెట్టింది.
అలా పగలంతా జ్యువలరీ, బట్టల షాపింగ్, సన్నిహితుల పిలుపు కబుర్లతో, రాత్రి తీపి కబుర్లతో, తియ్యటి ఊహలతో గడిచి పోయింది కావ్యకు. రోజులు భారంగా గడిచినా పెళ్లి రోజు రానే వచ్చింది.
గురువారం రాత్రి కొడుక్కి ఫోన్ చేసాడు ప్రసాద్ రావు. శ్రీరామ్ హలో చెప్పగానే స్పీకర్ ఫోన్ ఆన్ చేసాడు భార్య కూడా వింటుందని.
"నిన్నే ఫోన్ చేద్దామనుకున్నామురా. కానీ పనిలో బిజీగా ఉంటావని చెయ్యలేదు. అమ్మాయి తల్లి తండ్రులు కూడా చాలా మంచి వారు. మమల్ని బాగా రిసీవ్ చేసుకొన్నారు. అమ్మాయి కూడా చాలా బాగుంది అణుకువ ఉన్న పిల్ల. మాకు అన్ని విధాలా బాగుంది. కాకపొతే బాగా ధనవంతులు",అన్నాడు ఏమి దాచకుండా
"మీకు ముందే చెప్పా కదా నాన్న. మరీ అంత డబ్బున్నవాళ్ళు ఒద్దని. తరువాత మనం, ఆ అమ్మాయి ఇబ్బంది పడాల్సి ఉంటుంది అని."
"మధ్యవర్తి కాస్త ఉన్నవారు అన్నాడు కాని మరి అంత ధనవంతులు అనుకోలేదురా. అమ్మాయికి అస్సలు గర్వం లేదు. నువ్వు ఒకసారి చూస్తే బాగుంటుంది."అన్నాడు కొడుక్కి కొంచెం నచ్చ చెప్పేధోరణితో.
భర్తకు తోడు తనూ ఒక మాట సాయం చేద్దామని రంగంలోకి దిగింది లలిత. "వాళ్లకు మనకు చుట్టరికం కుదిరింది కూడాను. అసలు ఇంతకాలం కలుసుకోకుండా ఎలా ఉన్నామని అన్నారు మీ మామగారు. మనం సంభందం అంటే బాగా ఇష్టంగా ఉన్నారని తెలుస్తోంది. నీవు వచ్చి చూస్తావని మాటిచ్చాము. వెళ్లకపోతే బాగుండదు."అంటూ కొంచెం నొక్కింది.
"అంత ధనికుల సంభందం చేసుకుంటే మీరు దూరమై పోయే అవకాశం ఉంది. ఇద్దరూ అమ్మాయిలు అంటున్నారు. ఒక్కోసారి వాళ్ళ వ్యాపారాలకు అల్లుళ్ళని వారసులుగా పెట్టు కోవాలనుకొంటారు నాన్న", అంటూ పెళ్లి సంభందాలు వెదికే ముందు తాను చెప్పిన ఆందోళనను మళ్ళా చెప్పాడు శ్రీరామ్.
అలా కొంచెం సేపు మాట్లాడుకొని, చివరకు తాము ఫోన్ చెయ్యకుండా, వాళ్ళంతట వాళ్లే ముందుకు వస్తే వాళ్లకి ఇష్టం ఉన్నట్టు అని, మాట ఇచ్చినందుకన్నా అప్పుడు శ్రీరామ్ తప్పక వెళ్లాలని చెప్పి ముగించారు ప్రసాద్రావు దంపుతులు.
********
శుక్రవారం వాళ్ళ ఫోన్ గురించి ఎదురు చూస్తూ గడిపాడు రాజారావు. సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చిన తరువాత భర్త కొంచెం మూడీగా ఉండటం చూసి అక్కడనుంచి ఫోన్ రాలేదని గ్రహించి, అతనిని ఇబ్బంది పెట్టడం ఎందుకని ఏమయ్యిందని అడగలేదు. ఒక పక్క కూతుర్ని గమనిస్తుంది. అది కూడా పొద్దున్నంతా పైకి, కిందికి తిరగడం, హాల్లో ఊరికే టీవీ చానెల్స్ మారుస్తుండడం గమనించింది. భోజనాలయిన తరువాత కావ్య తన రూమ్ కి వెళ్ళిపోయింది. అన్ని సర్దుకొని హాల్లో కూర్చున్నారు.
"అమ్మాయిని బుధవారం చూసారు, అబ్బాయితో కనీసం నిన్న మాట్లాడి వుంటారు. మరీ ఇవ్వాళ్ళయినా మనకి ఫోన్ చెయ్యాలి కదా."అన్నాడు తన ఆత్రుత కనపడనీయకుండా.
"అబ్బాయితో మాట్లాటడం కుదర లేదేమో. లేకపోతె మీకు ఖాళీగా ఉంటుంది వారాంతం లో చేద్దామని ఆగారేమో", అంది సమాధాన పరుస్తూ.
"నేనే ఫోన్ చేసి కనుక్కుంటా", అంటూ మొబైల్ తీసాడు.
"ఒక్క నిముషం. రేపు ఎలాగూ శనివారం. ఆయనకు కాలేజీ ఉండదేమో. మన పురుషోత్తమ రావు గార్ని పంపించి కనుక్కుంటే బాగుంటుంది కదా. ఆయన చెప్పిందాన్ని బట్టి అప్పుడు మీరు మాట్లాడొచ్చు."
మధ్యవర్తి ద్వారా కనుక్కునే మంచి ఆలోచన తనకి ఇచ్చినందుకు అభినందనగా ఆమె చెయ్యి మృదువుగా నొక్కి, వెంటనే మధ్యవర్తికి ఫోన్ చేసి కాకినాడ వెళ్లి కనుక్కొని ఫోన్ చేయండని చెప్పాడు. అలాగే వాళ్ళ సంభందం అంటే తమకు బాగా ఇష్టంగా ఉందని కూడా నొక్కి చెప్పమన్నాడు.
అక్కడ ప్రసాద్ రావు దంపతులు కూడా రాజారావు దగ్గర్నుంచి కాని మధ్యవర్తి దగ్గరనుంచి ఫోన్ రాకపోతే కొంచెం ఆదుర్దా పడ్డారు. తనే చెబుతానన్నాడు, మరి వాళ్ళు తన ఫోన్ కోసం ఎదురు చూస్తున్నారా అని ఒక డౌట్. పోనీ తనే చేద్దామా అని అనుకొన్నాడు ప్రసాద్ రావు. కాని కొడుక్కి ఇచ్చిన మాటతో ఆగిపోయాడు.
శనివారం సాయంత్రం మధ్యవర్తి వచ్చేసరికి ఇద్దరూ తేలిక పడ్డారు. అమ్మాయి వాళ్లు తమ సంభందం అంటే ఇష్టం ఉన్నట్టు చెప్పడంతో ఆనంద పడ్డారు. ఇంకో సారి అబ్బాయితో మాట్లాడి నేనే ఫోన్ చేసి చెప్తా అని మధ్యవర్తికి చెప్పడంతో, అతను సెలవు తీసుకోని, వెంటనే ఆ విషయాన్ని ఫోన్ లో చేరవేసాడు. అబ్బాయి తల్లితండ్రులు కూడా ఇష్టంగా ఉన్నారని చెప్పడంతో హాయిగా నిద్రపోయాడు రాజారావు ఆ రాత్రి.
ఆదివారం ఉదయం ప్రసాద్ రావు ఫోన్ చేసి చెప్పాడు, "నేనే మీకు ఆదివారం చేద్దామనుకుంటున్నాను, ఖాళీగా ఉంటారు కదా అని. ఈ లోపులే మధ్యవర్తి వచ్చారు"అంటూ తన ఆలస్యానికి వివరణ ఇచ్చుకున్నాడు.
"పరవాలేదు. మీరు నాకు ఎప్పుడైనా ఫోన్ చెయ్యొచ్చు"అన్నాడు కాబోయే వియ్యంకుడికి మరింత స్వేచ్ఛ, చనువు ఇస్తూ.
"మా వాడికి అన్ని చెప్పాము. మధ్యలో నేనెందుకు. మీరే మా వాడితో మాట్లాడి తేదీ, సమయం ఫిక్స్ చెయ్యండి."అన్నాడు రాజారావు డైరెక్ట్ మాట్లాడితే శ్రీరామ్ కూడా అడ్డు చెప్పకుండా వెళతాడని.
"తప్పకుండా. ఇప్పుడే మాట్లాడతాను. మీరు అబ్బాయి నెంబర్ మెసేజ్ చెయ్యండి", అంటూ ఫోన్ పెట్టి భార్యకు అప్డేట్ ఇచ్చాడు, కావ్య వినేలాగా.
ప్రసాద్ రావు దగ్గర నుంచి sms రాగానే శ్రీరామ్ కి ఫోన్ చేసి వచ్చే శనివారం ఉదయం పది తర్వాత వాళ్ళింటిలోనే కలుసుకునేట్టు ఫిక్స్ చేయారు. తమ గెస్ట్ హౌస్ లో ఉండవచ్చని రాజారావు ఆఫర్ చేసిన సున్నితంగా తిరస్కరించి అన్ని తాను చూసుకొంటానని చెప్పాడు. కాల్ అయిన వెంటనే తన కార్ లో వెడదామని డిసైడ్ అయ్యి, శుక్రవారం రాత్రికి హోటల్ క్వాలిటీ DV Manor హోటల్ లో రూమ్ బుక్ చేసుకున్నాడు.
డేట్ ఫిక్స్ కావడంతో శనివారం కోసం ఎదురు చూడసాగారు అందరూ.
అబ్బాయికి, కావ్యకి నచ్చితే ఇక ఫిక్స్ చేయడమే తరువాయి కాబట్టి ఎందుకైనా మంచిదని రాజారావు హైదరాబాద్ లో ఉన్న తన క్లోజ్ కాంటాక్ట్స్ ఇద్దరికీ ఫోన్ చేసి శ్రీరామ్ వివరాలు చెప్పి జాగ్రత్తగా వాకబు చేయమన్నాడు. వాళ్ళ దగ్గరనుంచి కూడా అంతా పాజిటివ్ ఫీడ్బ్యాక్ రావడంతో ఆ వివరాలన్నీ భార్య, కూతుళ్ళకి చెబుతూ తాను మనసులో ఆ సంభందం మీద ఫిక్స్ అయిపోయాడు.
వాళ్ళ పేరెంట్స్ వచ్చినపుడు సాంప్రదాయంగా తయారైన తను శ్రీరామ్ వచ్చినప్పుడు ఏ డ్రెస్ వేసుకోవాలా అని ఆలోచించింది. చివరకు చీర, జాకెట్ అయితే మంచిదని అమ్మతో మాట్లాడి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చింది. తల్లి కూతుళ్లిద్దరూ కాచి వడపోసి ఒక చీర డిసైడ్ చేశారు. మొదట వీపంతా కనిపించే స్లీవ్ లెస్ డిజైనర్ జాకెట్ వేసుకొందామని అనుకొన్నా, మొదటి సారి అది ఎక్కువవుతోందేమో అని షార్ట్ స్లీవ్స్ కేవలం వీపు మధ్యలో నాలుగంగుళాల వృత్త భాగం మేర మాత్రమే కనిపించే జాకెట్ సెలెక్ట్ చేసింది.
మొదట స్నేహితుణ్ని తీసుకెళదామా అనుకొన్నా, తను సీరియస్ కాదు కాబట్టి ఒంటరిగా వెళ్ళటానికి ఫిక్స్ అయ్యాడు శ్రీరామ్. మొదట్లో ఈజీగా తీసుకున్న, అతనికి మొదటి పెళ్లి చూపులవ్వడం, పైగా తాను ఒక్కడే వెళ్లాల్సి రావడంతో విజయవాడకు డ్రైవ్ చేస్తున్నప్పుడు ఆ అనుభవం ఎలా ఉంటుందో అని టెన్షన్ గా అనిపించినా, తాను ఫార్మాలిటీ కోసం వెళుతున్నానని అనుకోడంతో నార్మల్ అయ్యాడు. పెళ్లి చూపుల తర్వాత విజయవాడలో ఏమి చెయ్యాలా అని ఆలోచించుకుంటూ హోటల్ గదిలో నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. అప్పటికి రెండు సార్లు అనుభవం ఉండటంతో నార్మల్ గానే ఉంది కావ్య. కాకపొతే తల్లితండ్రులు ఈ సంభందం మీద బాగా ఆశ పెట్టుకొన్నారు. అబ్బాయి ఎలాంటివాడో అన్న ఆలోచనలతో నిద్దురలోకి జారుకొంది.
**************
అనుకున్నట్టుగానే మరుసటి రోజూ రాజారావు ఇచ్చిన అడ్రస్ ద్వారా వాళ్ళ ఇంటికి చేరుకొన్నాడు. ఇంటి బయట రాజారావు, జానకి అన్న పేర్లు లేకపోతె తాను తప్పు అడ్రస్ కి వచ్చానా అని అనుకొనేవాడే. తండ్రి ఇల్లు బాగా ఉందని చెప్పినా అంతపెద్దదని ఊహించలేదు. ముందుగానే చెప్పి ఉంచడంతో గేట్ తీసాడు సెక్యూరిటీ వాడు కార్ లో ఉన్న శ్రీరామ్ ని చూసి. లోపల పార్కింగ్ లో తన కార్ పార్క్ చేసి బయటికి దిగిన శ్రీరామ్ కి అక్కడ పోర్టికోలో ఉన్న బెంజ్, BMW లగ్జరీ కార్స్ చూసి, తన హుండాయ్ వెర్నా చూస్తే నవ్వు వచ్చింది. ఈ సంభందం తమ రేంజ్ కాదని ఆ క్షణమే ఫిక్స్ అయ్యాడు. పనివాడి ద్వారా అతని రాకను తెలుసుకున్న రాజారావు బయటకు వచ్చి సాదరంగా ఆహ్వానించాడు.
లోపలికి వెళ్లే సరికి అక్కడే ఉన్న జానకి, కావ్య లను పరిచయం చేసాడు. తమ ఇంట్లో చెల్లి పెళ్లి చూపుల తంతు అలవాటయిన శ్రీరామ్, కొంచెం సేపు అయిన తర్వాత కావ్యను పిలుస్తారని అనుకొన్నాడు. కాని అలా ఇన్ఫార్మల్ గా పరిచయం చేయడం నచ్చింది. ప్రతి నమస్కారాలు అయిన తరువాత కూర్చున్నారు.
తరువాత సంభాషణ ఎక్కువ రాజారావు నడిపించాడు. చదువు, హాబీలు, జాబ్ గురించి అడుగుతుంటే చాలా విపులంగా జవాబులు చెప్పాడు. ముఖ్యంగా తన ఉద్యోగం గురించి చెప్పేటప్పుడు, టెక్నికల్ మాటలు వాడకుండా సాధ్యమైనంత వరకు వాళ్లకు వివరించిన తీరు కావ్యకు బాగా నచ్చింది. అంతేకాకుండా మాట్లాడుతున్నంత సేపు తన తండ్రి వేపే చూస్తూ మాట్లాటడం గమనించింది. కొంత సేపు అలా మాటలు సాగిన తరువాత భార్య సైగ చేయడంతో కూతురి వేపు తిరిగి, "కావ్య, శ్రీరామ్ కి నీ గది చూపించు"అన్నాడు.
అస్సలు అది ఊహించని శ్రీరామ్ కి గొంతులో పచ్చివెలక్కాయ పడినట్టు అయ్యింది. ఇక్కడే మాట్లాడదాం అందామనుకొనేలోగా కావ్య లేచి నిలబడటంతో గత్యంతరం లేక తను లేచి ఆమె వెనకాలే నడిచాడు. ఆ ఇంటి లోపల పరిసరాల్ని గమనిస్తూ ఆమె వెనక నడవసాగాడు. మెట్లు ఎక్కగానే అక్కడ ఒక గోడకి నిలువెత్తు అద్దం ఉంది. ముందుంగా మెట్లెక్కిన కావ్య కొంచెం పక్కకు జరిగి అద్దంలో తన వెనక వస్తున్న శ్రీరామ్ కేసి చూసింది. అతను వెనక్కి తిరిగి ఇంటి హై సీలింగ్, మధ్యగా అమర్చిన అందమైన పెద్ద శాండిలీర్ చూస్తూ తన వెనక వస్తుండటంతో కొంచెం నిరుత్సహ పడింది. తను అంత కష్టపడి డ్రెస్ సెలెక్ట్ చేస్తే మహానుభావుడు అస్సలు పట్టించుకున్నట్టు లేదు అని. పైకి చేరిన తరువాత ఎడమవైపు చూపించి అతనికి ముందు నడుస్తూ తన గదిలోకి తీసుకు వెళ్ళింది. గదిలోకి వెళ్లిన శ్రీరామ్ కి మతి పోయింది.
ప్రవేశించగానే కూర్చోవడానికి సిట్ అవుట్ ఏరియా, అక్కడ ఒక రిక్లైనర్, ఒక కుర్చీ, రెండు సీట్ల సోఫా, మధ్య కాఫీ టేబుల్ తో కలిసిన ఖరీదైన ఫర్నిచర్ ఉంది. సోఫా కి వెనక గోడకి ఒక పెద్ద టేబుల్ కన్సోల్, పైన మూడు గాజు అల్మైరా లతో కూడిన పెద్ద బుక్ షెల్ఫ్. కుడి వైపుకు వెళితే దాదాపు 22x26 అడుగుల విస్టీర్ణంలో ఉన్న గదిలో, ఒక వైపు గోడకానుకొని కింగ్ సైజు బెడ్డు, సైడ్ టేబుల్స్, ఇంకో వైపు పెద్ద వార్డ్ రోబ్, మరో వైపు ఒక చిన్న స్టడీ టేబుల్ చైర్, మంచానికి ఎదురు వేపు గోడపై మౌంట్ చేసిన 65 అంగుళాల టీవీ. ఇంకో పక్క గోడకి తలుపు వుంది. బహుశా బాత్ రూమ్ అయివుండచ్చు అనుకొన్నాడు. ముందుగానే లైట్స్ వేసి ఉంచడంతో దేదీప్య మానంగా వెలిగి పోతుంది బెడ్ రూమ్. తనకి గేటెడ్ కమ్యూనిటీస్ లో ఉండే కొంచెం రిచ్ ఫ్రెండ్స్ ఉన్నారు, కాని అలాంటి బెడ్ రూమ్ అంతవరకూ చూడని శ్రీరామ్ తన ఆశ్యర్యాన్ని మనసులోనే దాచుకొన్నాడు.
తను ఒప్పుకుంటే అదే తమ బెడ్ రూమ్ అన్న తలంపు వచ్చి అతని పెదవులపై చిరు దరహాసం మెరిసినా, అది కనిపించనీయకుండా ఇంకో వైపు చూస్తూ "చాలా బాగుందండి మీ గది", అని మెచ్చుకున్నాడు సిన్సియర్ గా. జవాబుగా "థాంక్స్"అని నవ్వి ఊరుకుంది కావ్య.
తను సంభాషణ మొదలు పెడతాడేమోనని ఎదురు చూస్తుంది. ఈ లోపల బుక్ షెల్ఫ్ వేపు నడిచిన శ్రీరామ్ ప్రతి పుస్తకాన్ని చూడసాగాడు. "ఓ మీరు sapiens a brief history of humankind చదివారా. వెరీ గుడ్ బుక్. when breath becomes air, వెరీ టచింగ్"అంటూ పైకి మాట్లాడుతూ పుస్తకాలను వరుసగా చూడసాగాడు. కింద సెక్షన్ లో తెలుగు పుస్తకాలు చూసి,"మీరు తెలుగు పుస్తకాలు కూడా చదువుతారా. భరాగో, చాసో కధలు, మీ కలెక్షన్ చాలా అద్భుతంగా ఉంది", అంటూ ఉత్సాహంగా చెబుతుంటే అతను బుక్స్ బాగా చదువుతాడని అర్ధం అయ్యింది. మనస్సులో ఒక మెట్టు పైకి ఎక్కాడు.
ఇక అలా వదిలేస్తే పుణ్య కాలమంతా తినేస్తాడని "లేదండి. నేను ఎక్కువ ఇంగ్లీష్ చదువుతాను. తెలుగు పుస్తకాలు అమ్మ, నాన్న చదువుతారు. వాళ్ళ రూమ్ లో ఎక్కువయిపోతే ఇక్కడ పెట్టాము. రండి కూర్చోండి"అంటూ తను కూర్చుంది.
కొంచెం సేపు వరకు అతను ఏమి మాట్లాడకపోతే తనే కదిపింది,"మీరు బాడ్మింటన్ లో స్టేట్ రన్నర్ అప్ అని చెప్పారు అంకుల్"
"అవునండి నేషనల్స్ కి ఎంట్రీ వచ్చింది. ట్రైన్లో ఢిల్లీ వెళ్లి రావాలంటే నాలుగు రోజులు పడుతుంది. ఇంకో పక్క పరీక్షలు దగ్గర పడ్డాయి. ఫ్లైట్ లో వెళ్లి వచ్చే తాహతు లేదు. అంతా ఆలోచించి వెళ్లడం మానేసాను. ఒకందుకు అదే మంచిదయ్యిందేమో, చదువు మీద దృష్టి నిలుపాను."అన్నాడు నిర్లిప్తంగా.
"ఐఐటీ లో గోల్డ్ మెడలిస్ట్ అని కూడా చెప్పారు",అంది ఇంకో అస్త్రం వేస్తూ ఏమైనా ఓపెన్ అప్ అవుతాడేమోనని.
"అవునండి దేవుడి దయ వల్ల నాకు చదువు బాగానే వచ్చింది"అన్నాడు అణకువగా.
కొంచెం లిఫ్ట్ ఇచ్చినా తను ఎక్కువగా చెప్పకపోవడంతో, చూస్తుంటే ఈ రాముడు మరీ బుద్ధిమంతుడిలా ఉన్నాడు, కాకపొతే కొంచెం రిజెర్వేడ్ టైపు, ఇక తనే లీడ్ తీసుకోవాలి అని నిశ్చయానికి వొచ్చింది. ఏ మాత్రం అవకాశం వచ్చినా తమ గొప్పలు చెప్పుకునే అబ్బాయిలను చూసిన తరువాత, కనీసం తను వివాహానికి పరిశీలిస్తున్న అమ్మాయితో తన గురించి చాలా వున్నా, అవకాశమిచ్చినా చెప్పుకోకపోవడం ఆశ్చర్యమనిపించింది.
"ఇంతలో ఇక వెళదామా అండి", అనటంతో షాక్ అయ్యింది.
అంతలోనే తేరుకొని,"అరె అప్పుడే, మీకు టిఫిన్ కూడా పెట్టలేదు", అంటూ అతనికి మాట్లాడే అవకాశం ఇవ్వకుండా గది బయటకు వచ్చి కొంచెం దూరంగా ఎదురు చూస్తున్న పనిమనిషి సీత దగ్గరికి వెళ్లి, పది నిమిషాలు తరువాత టిఫిన్ తీసుకురా. తరువాత ఇంకో పావుగంటకి కాఫీ పట్టుకురా అని మెల్లిగా చెప్పి లోపలికి వెళ్ళింది.
అసలు కొంచెం కూడా తినకుండా వెళ్ళిపోతే అమర్యాదగా ఉంటుందని కూర్చున్నాడు. చేతులు కడుక్కోవాలి అంటే తన రూమ్ లో మూసివున్న తలుపు కేసి చూపించింది. అది తీసుకొని లోపలికి వెళితే 8x10 సైజు లో ఒక డ్రెస్సింగ్ రూమ్. గదిలో పెద్ద డ్రెస్సింగ్ మిర్రర్, బట్టలు పెట్టుకోవడానికి వార్డ్ రోబ్స్. ఒకటి తెరచి ఉండటంతో అందులో కావ్య ఖరీదైన డ్రెస్సెస్ కనిపిస్తున్నాయి. ఆ గదికి ఆవల వైపున ఉన్న తలుపు తీసుకొని లోపలికి వెళితే బాత్రూం. ఆల్మోస్ట్ తన థర్డ్ బెడ్ రూమ్ అంత పెద్దది. ఒక వైపున గ్లాస్ పార్టిషన్ తో షవర్ క్యూబికల్, దాని పక్కన పెద్ద బాత్ టబ్. గోడలకి అద్దాలు, మార్బల్ కౌంటర్ టాప్, కింద షెల్ఫ్ లు. గోడలకి అందమైన డిజైనర్ టైల్స్, ఆంటీ స్కిడ్ ఫ్లోర్ టైల్స్ తో చాలా అద్భుతంగా ఉంది. స్టార్ హోటల్ లో కూడా అంత అందమైన, విశాలమైన బాత్ రూమ్ చూడలేదు. చేతులు కడుక్కొని, అక్కడ టవల్ తో తుడుచుకొని వచ్చాడు.
తనే మాటలు కదిపింది. మాటల్లో అతను మెల్లిగా తమ కుటుంబం గురించి, ఆర్థిక పరిస్థితుల గురించి, తన తల్లితండ్రులు కష్టపడి తనని చదివించి, చెల్లికి పెళ్లి చేయడం అన్ని చెప్పాడు. అతను తమ స్థితిగతుల గురించి చెబుతుంటే అతని నిజాయితీ నచ్చింది. ప్రతివారు ఎంతో కొంత ఎక్కువ చెబుతుంటే, ఇతనేమిటి కొంచెం భిన్నంగా ఉన్నాడు, అవకాశమిచ్చిన తనగురించి ఎక్కువ చెప్పుకోలేదు. ఏమై ఉంటుంది? ఏమైనా ప్రేమ వ్యవహారం ఉందా లేక అతను అణుకువ కలిగిన వ్యకిత్వమా అన్న అంచనాలు వేస్తోంది మనస్సులో.
ఇంతలో స్నాక్స్ వస్తే టేబుల్ మీద పెట్టించి అతనికి ఒక ప్లేట్ స్వయంగా అందించింది. తింటున్నప్పుడు ఏమి మాట్లాడలేదు. తన గురించి ఏమి అడగక పోవటం కావ్యకు ఆశ్చర్యం కలిగిస్తుంటే, అక్కడ నుంచి ఎంత త్వరగా బయటపడదామా అని శ్రీరామ్ ఆలోచిస్తున్నాడు.
కొంచెం సేపటికి కాఫీ లు వచ్చాయి. కాఫీ కప్పు అందిస్తూ, అది తాగితే ఇక తమకు సమయం లేదని తనే అడిగింది చివరికి,"ఇంతకీ మీరు నా గురించి ఏమి అడగలేదు"
గొంతుకలో ఉన్న కాఫీ గుటక వేసి ఒక్క క్షణం ఆగాడు. ఆమె అడిగిన దాన్ని బట్టి తనలా ఆమె డిసైడ్ అవలేదని ఊహించి, ఎలా చెప్పాలి అని కొంచెం ఆలోచించి, ఊపిరి తీసుకోని చెప్పసాగాడు.
"మీకు ఎలా చెప్పాలో అర్ధం కావటం లేదండి. అసలు మీరు ఇంకా మా సంభందం గురించి ఇంకా ఆలోచిస్తున్నారంటే ఆశ్చర్యంగా ఉంది. మీకు మాకు ఆర్ధికంగా చాలా తేడా ఉంది. నా అపార్ట్మెంట్ మీ బెడ్ రూమ్ సైజుకి రెండింతలు ఉంటుందేమో. కుర్రాడు బాగా చదువుకున్నాడు, కొంచెం ఆర్థికంగా సపోర్ట్ చేస్తే సరిపోతుంది అని మీ పేరెంట్స్ అనుకొని ఉండవచ్చు. నా ఆదాయంతో మీరు ఇప్పుడు పొందే సుఖాలను ఇచ్చే తాహతు నాకు లేదు. అలాగని ఆయాచితంగా వచ్చే డబ్బుని కూడా అనుభవించాలని ఉండదు. స్వంత కాళ్లపై నిలబడాలి అన్నదే నా ఆశయం. స్వశక్తితో ఒక్కో మెట్టు పైకెక్కాలన్నదే నా ఆలోచన. ఎక్కడో కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్ వచ్చింది. బాగా చదువుకున్న, ఆర్ధికంగా మా స్థాయిలో ఉన్న వారినే చూడమన్నాను. ఇంతవరకు అనుకోకుండా వచ్చింది. నేను చేసుకునే అమ్మాయి పెళ్లి తర్వాత కష్ట పడటం నాకు అస్సలు ఇష్టం లేదు. నేను ఇంతకంటే ఎక్కువ చెప్పలేను. మీకు వంక పెట్టటానికి ఏమి లేదు. మీకు అన్ని వున్నాయి. మీకు సరిపోయే మంచి గొప్ప సంభందం తప్పక దొరుకుతుంది. ఆల్ ది బెస్ట్"
మెల్లిగా మొదలయి ఒక ప్రవాహంలా సాగిపోయిన అతని మాటలతో అతని వ్యక్తితంపై గౌరవం కలిగింది. అతను తన తల్లితండ్రుల మనోభావాల్ని పుస్తకం చదివినట్టు చెప్పడంతో అతని ఆలోచనా విధానం బాగా నచ్చింది. చాలా మంది మగవారు అమ్మాయి ఎంత బాగున్నా, వివాహం ద్వారా తాము ఎంత సుఖపెడతామా అని ఆలోచిస్తారు. అందులో తప్పేమి లేదు వారికి కావలిసినట్టు దొరికితే. అందరికి భిన్నంగా చేసుకునే అమ్మాయి కష్ట సుఖాలు, తాను అమ్మాయికి ఏమి ఇవ్వగలను అన్న అతని ఆలోచనతో ఒక నిర్ణయానికి వచ్చింది. కాని ఆ పరిస్థితిలో ఏమి మాట్లాడిన ప్రయోజనం ఉండదని గ్రహించి,"థాంక్స్ అండి. మీ ఆలోచన విధానం బాగుంది. తర్వాత మాట్లాడదాం", అంది ఇంకా సంబంధానికి తెరపడలేదని తెలియచేస్తూ.
అప్పటికే కాఫీ అవడంతో, ఇంకా సంభాషణ పొడిగించడం ఇష్టం లేక,"వెళదామండి. కింద ఎదురు చూస్తుంటారు"అని తనే దారి తీసాడు.
మాట్లాడకుండా గంభీరంగా వస్తున్న ఇద్దరినీ చూసి ఏమయి ఉంటుందా అనిపించింది రాజారావు దంపతులకు. కొంచెం వెనకగా వస్తున్న కూతురి వేపు చూసాడు ఏమైనా హింట్ ఇస్తుందేమోనని. చెయ్యి చూపించి తరువాత చెబుతా అన్నట్టు సైగ చేసింది కావ్య ప్రసన్నంగా. దాంతో కొంచెం సర్దుకొన్నాడు రాజారావు.
"రా బాబు కూర్చో. ఏమిటి ఇవ్వాళ్ళ నీ ప్లాన్"అన్నాడు మెల్లిగా అతని దగ్గర నుంచి ఏమైనా లాగుదామని.
"ఇక్కడ గాంధీ నగర్లో నా ఫ్రెండ్ పేరెంట్స్ ఉండాలి. వాళ్ళని కలిసి సాయంత్రం దుర్గ దర్శనం చేసుకొని హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోతా. ఇప్పటికే చాలా సేపు అయ్యింది", అన్నాడు వెళ్ళడానికి నిర్ణయించుకున్నట్టు.
"నీ బిజినెస్ కార్డు ఏమైనా ఉంటే ఇవ్వు బాబు."అన్నాడు తన కార్డు అందచేస్తూ.
శ్రీరామ్ ఇచ్చిన కార్డు తీసుకోని కావ్యకు ఇస్తూ, శ్రీరామ్ కి ఒక మిస్సెడ్ కాల్ ఇవ్వు అంటూ, "నీకు విజయవాడలో ఏమైనా అవసరం పడితే అమ్మాయికి గాని నాకు గాని ఫోన్ చెయ్యి బాబు."
"అలాగే అంకుల్. మీ ఇల్లు చాలా బాగుంది. నైస్ మీటింగ్ యు", అంటూ అందరికి నమస్కారం చేసి బయటకు నడిచాడు.
బయటకు వచ్చి కార్ ఎక్కి రివర్స్ చేసి వెళ్ళ బోతూ పోర్టికో కేసి చూసాడు. అక్కడ కావ్య కనిపించడంతో సభ్యతగా ఉండదని అద్దం కిందకు దించి బై అంటూ చెయ్యి ఊపాడు. ప్రతిగా తను చెయ్యి ఊపింది నవ్వుతూ.
ఆ నవ్వుకు అర్ధం ఏమై ఉంటుందా అన్న సందిగ్తతో గేర్ మార్చి ముందుకు పోనిచ్చాడు కార్ ను.
లోపలికి వచ్చిన కావ్య మెల్లిగా తమ గదిలో జరిగినదంతా పూసగుచ్చినట్టు చెప్పింది. అంతా విన్న రాజారావు, "ఇంతకీ నీ అభిప్రాయం ఏంటమ్మా"అని అడిగాడు.
"నాకు నచ్చారు నాన్న", అంది స్థిరంగా. ఆ మాటతో పెళ్లి అయిపోయినంత సంబర పడ్డాడు.
కూతురు నచ్చిందని చెప్పటంతో ఆనందించిన జానకి,"మరి అబ్బాయిని ఎలా వొప్పించాలంటారు", అలాంటి విషయాల్లో భర్త సామర్థ్యంపై ఉన్న నమ్మకంతో.
"ముందుగా వియ్యంకుడితో మాట్లాడితే బాగుంటుందేమో"అన్నాడు కావ్య రియాక్షన్ కోసం చూస్తూ.
"లేదు నాన్న. ఇలాంటి విషయాల్లో తనతో డైరెక్ట్ గా మాట్లాడితే మంచిది. వ్యక్తిత్వం ఉన్నవాడు, నిర్ణయం తీసుకోగలడు. అతనిదే నిర్ణయం అని చెప్పారుగా శ్రీరామ్ పేరెంట్స్ కూడా."
కూతురి నుంచి అదే సమాధానం కోసం ఎదురు చేస్తున్న,"వెరీ గుడ్ తల్లి. రేపు ఆదివారం. ఆలస్యం చేయకుండా రేపే మాట్లాడదాము. అవసరం అయితే హైదరాబాద్ వెళ్లి కలుద్దాము"అన్నాడు ధైర్యంగా.
భర్త నిబ్బరం చూసి, కూతురి తల మీద ప్రేమగా చెయ్యి వేసి నిబ్బరంగా అంది,"మీ నాన్నను మించినట్టున్నాడు. అయినా ఎక్కడికి పోతాడు."
**********************
దారిలో సూర్య పేటలో భోజనం చేసి రాత్రి ఇంటికి చేరే సరికి పది దాటింది. లేట్ అయ్యింది, రేపు ఫోన్ చేసి చెప్పచ్చు అనుకొని మంచం పై చేరాడు. ఆ రోజు పెళ్లి చూపులు గుర్తుకు వచ్చాయి. ఒక ఫామిలీ ఫ్రెండ్ కలిసినట్టు వాళ్ళు పెళ్లి చూపులు ఏర్పాటు చేసిన పద్దతి నచ్చింది. మొబైల్ లో కావ్య ఫోటో తీసి చూసాడు. ఇంత అందానికి వద్దు అని ఎలా చెప్పానా అని మనస్సులో ముల్లు గుచ్చుకున్నట్టయింది. అంతలోనే తాను ఎందుకు వద్దన్నాడో తెలిసి సమాధాన పడ్డాడు. ఇంతకీ తరువాత మాట్లాడదాం అంది, దేని గురించి అయి ఉంటుంది. బహుశా యాంత్రికంగా అన్నదేమో, తానె ఎక్కువగా పట్టించుకుంటున్నాడు అని అనుకొన్నాడు. ఆలోచనలతో మెల్లిగా నిద్రలోకి జారుకున్నాడు.
**********************
కావ్యకు పొద్దున్న తన బెడ్ రూమ్ లో జరిగినదంతా పదే పదే గుర్తుకు వస్తుంది. తాను కోరుకున్న వ్యక్తిత్వం ఉన్న శ్రీరామ్ అంటే బాగా ఇష్టం కలుగుతోంది. అతనితో రేపు ఏమి మాట్లాడాలా అని ఆలోచించి ఒక నిర్ణయానికి రావటంతో, మెల్లిగా తీపి ఊహలు మొదలయ్యాయి. దానికి తోడు పేరెంట్స్ ద్వారా అన్ని విషయాలు తెలుసుకున్న సౌమ్య అప్పుడే ఫోన్ చేసి బావ చాలా అందంగా ఉన్నాడు. నీకు నచ్చకపోతే చెప్పు. నేను ఫిక్స్ అయిపోతా అంటూ ఒక అరగంట సేపు ఏడిపించింది.
మాటల్లో,"శ్రీరామ్ ఫోటో నా రూమ్మేట్ కి చూపించా. చాలా బాగున్నాడు, ఇవ్వాళ్ళ రాత్రికి టిక్కు పెడతాను అని చెప్పింది."
"టిక్కు పెట్టడమేంటే?" అని అడిగింది అర్ధం కాక.
"అది మా కోడ్ వర్డ్ లే. ఆ మాత్రం అర్ధం చేసుకోలేవేమిటే. ఊహించుకొని, వేళ్ళకు పనిచెప్పడమే."
"ఛీ అవేమి మాటలే, మరీ పచ్చిగా!", టిక్ అన్న మాటకు అర్ధం అయి, లేని కోపం తెచ్చుకుంటూ.
"పచ్చి ఏముందే ఇందులో మనస్సులో ఉన్నది చెబుతుంటే. మనల్ని చూసి ఎంతమంది ఖరాబు చేసుకోవడం లేదు. నువ్వు ప్రభాస్ కి ఎన్ని సార్లు టిక్కు పెట్టలేదు", అంది సౌమ్య మరింత రెట్టిస్తూ.
"నీవు మరీ రెచ్చి పోతున్నావు. నీ రూమ్మెట్ నీకంటే ముదురులా ఉంది!"
"ఇద్దరమూ ఒకటే. కాకపొతే అది బయటకు చెప్పింది. నేను చెప్పలేదు. అయినా నాకు నీ మీద డౌటే. నువ్వే పెట్టేస్తెవేమో ఈ రాత్రికి టిక్కు", అంది కొంటెగా.
"నువ్వు మరీ రెచ్చిపోతున్నావు. ఫోన్ పెట్టేస్తున్న", అంటూ కాల్ కట్ చేసింది.
సౌమ్యతో మాట్లాడిన తర్వాత ఒళ్ళంతా వేడి ఎక్కి భారం అయ్యింది.
ఫోన్లో శ్రీరామ్ ఫోటో చూస్తూ,"మరీ బెట్టు చెయ్యక, ఒప్పుకో బాబు", అంటూ లైట్ ఆర్పేసింది.
వయసు పోరుతో ఒక పట్టాన నిద్ర పట్టలేదు. అప్రయత్నంగా నైటీ హుక్స్ విప్పేసింది. బ్రా వేసుకోక పోవడంతో ఆమె నిండైన బత్తాయిలు గాలి పోసుకున్నాయి. మెల్లిగా తన చేతులతో కుచమర్దనం చేసుకుంది. దాంతో ఇంకా వేడెక్కింది. మెల్లిగా నైటీ పైకి లాగి, పాంటీ తీసేసింది. తాటి ముంజల్లాగ, గిల్లితే గాటు పడేలాగా ఉన్న, బలిసిన మెత్తటి తన నిలువు రెమ్మల మీద చేయి వేసి వత్తుకొంది. కొద్దిగా తడి తగిలింది. చూపుడు వేలు, బొటన వేలుతో చింత గింజంత తన తొడిమను సుతారంగా మీటింది. వొళ్ళంతా అద్భుత ప్రకంపనలు. అప్రయత్నంగా రెండు వేళ్ళు తడిగా ఉన్న తన మానం లోకి దూర్చి మెల్లిగా ఆడించ సాగింది. మస్తిష్కంలో శ్రీరామ్ రూపం తన మీద మెదులుతుంటే వేగం పెంచింది. కొంత సేపు అలా ఆడించిన తరువాత ఉధృతంగా కార్చేసింది. ఒళ్ళంతా తేలికై మెల్లిగా నిద్రలోకి జారుకొంది.
**********************
ఉదయం టిఫిన్ తరువాత కూతుర్ని పక్కనే కూర్చుబెట్టుకొని శ్రీరామ్ కి ఫోన్ చేసాడు, స్పీకర్ ఆన్ లో పెట్టి.
ఫోన్ రింగ్ కి నిద్ర లేచిన శ్రీరామ్ నాన్న ఫోన్ చేస్తున్నారేమోనని ఫోన్ తీసాడు. రాజారావు అన్న పేరు చూసి,"గుడ్ మార్నింగ్ అంకుల్"అన్నాడు సమయం చూస్తూ. అప్పుడే తొమ్మిది అయ్యిందా అనుకొన్నాడు.
ఫ్రెండ్స్ పేరెంట్స్ ని కలిసారా, దర్శనం బాగా జరిగిందా లాంటి కుశల ప్రశ్నల తరువాత డైరెక్ట్ గా పాయింట్ కి వచ్చాడు."కావ్య నీతో మాట్లాడనుకొంటుంది బాబు. నీవు ఫ్రీ గా ఉంటె ఒకసారి తనతో మాట్లాడితే బాగుంటుంది", అన్నాడు.
ఒక క్షణం ఆలోచించి, తను అప్పుడే లేచానన్న విషయం చెప్పకుండా,"ఒక గంటలో ఫోన్ చెయ్యనా అంకుల్. వారు ఫ్రీ గా ఉంటారా?"
అది విన్న కావ్య, తండ్రికి తన ఫోన్ చూపిస్తూ తనకే డైరెక్ట్ ఫోన్ చేయమని చెప్పు అని సైగ చేసింది.
"కంగారు లేదు బాబు. ఈ రోజు సండే కదా, కావ్య ఇంట్లోనే ఉంటుంది. నీవు ఫ్రీ అయినప్పుడు తనకే డైరెక్ట్ గా ఫోన్ చెయ్యి, మధ్యలో నేనెందుకు."
"అలాగే అంకుల్, తను నిన్న మిస్సెడ్ కాల్ ఇచ్చారు. నెంబర్ ఉండాలి. ఎందుకైనా మంచిది తన నెంబర్ మెసేజ్ చేస్తారా. అలాగే నా నెంబర్ తనకి ఇవ్వండి. నేను ఫోన్ చేస్తే తెలుస్తుంది. గుడ్ డే"అంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు.
రాజారావు కావ్య ఫోన్ నెంబర్ శ్రీరామ్ కి మెసేజ్ చేసి, శ్రీరామ్ నెంబర్ కావ్య కి ఇచ్చి సేవ్ చేసుకోమన్నాడు. "పైకి వెళ్లి మాట్లాడతావా. అయిన తరువాత ఏ సంగతి చెప్పు. తరువాత ఏమి చేద్దామో ఆలోచిద్దాము".
"కొంచెం కాఫీ తాగి వెళ్లవే"అంది జానకి నవ్వుతూ. కూతురికి, తమకి నచ్చడంతో ఈ సంభందం కుదిరితే బాగుండు అని దేవుడ్ని మనసులోనే కోరుకొంది.
**********************
వెంటనే లేచి మొహం కడుక్కొని, స్నానం చేసి టిఫిన్ చేసాడు. ఏ పని చేసిన కావ్య ఏమి మాట్లాడ బోతోందో అని ఆలోచన మెదుల్తోంది అతని బుర్రలో. ఒక వేళ తనకి ఇష్టమని చెబితే ఏమి చెప్పాలా అని ఆలోచిస్తూ పేరెంట్స్ తో మాట్లాడదామా అనుకోని, వాళ్ళకి నచ్చిందని చెప్పారు కదా అని మానేసాడు. కొంచెం సేపు ఎదురు చూసి, పది అవ్వగానే కావ్య నెంబర్ కి కాల్ చేసాడు.
అతని కాల్ గురించి ఎదురు చూస్తుండటంతో ఒక్క రింగ్ కె ఫోన్ ఆన్సర్ చేసి హలో చెప్పింది. ఇద్దరికీ క్లియర్ గా వినిపిస్తుంది అని అడిగి తెలుసు కొన్నాక, విషయానికి వచ్చేసాడు. "ఇందాక మీ నాన్నగారు ఫోన్ చేసి, మీరు మాట్లాడాలని చెప్పారు."
"అవునండి. నిన్న మీరు వెళ్లిన తరువాత బాగా ఆలోచించాను. మీ గురించి చెప్పింది నాకు బాగా నచ్చింది. కానీ నాకు మాట్లాడే అవకాశం ఇవ్వకుండా మీరు ఏక పక్ష నిర్ణయం తీసుకున్నట్టు ఉంది", అని చెప్పింది ఏ మాత్రం తొట్రుపాటు లేకుండా.
ఆ మాటతో గొంతులో పచ్చి వెలక్కాయ పడ్డట్టు అయ్యింది శ్రీరామ్ కి. ఆ మాటల్లో చాలా అర్ధాలు కనిపించాయి. తనంటే ఇష్టమని పరోక్షంగా తెలియ చేస్తూ, తన తప్పిదాన్ని సున్నితంగా చెప్పింది. మొదటి నుంచి తన నిర్ణయం అదే అయితే, అన్ని విషయాలు తెలిసి పెళ్లి చూపులకు ఎందుకు వచ్చినట్టు? కావ్య సగటు ఆడపిల్ల కాదని అర్ధం అయ్యింది.
"అవునండి. నాదే తప్పు. పేరెంట్స్ మాటిచ్చాను అంటే వచ్చాను. రాకుండా ఫోన్ లోనే మాట్లాడ వలసింది."
అతను తన మాటలను ఇంకోలా అర్ధం చేసుకుంటున్నాడని, "అలాంటిది ఏమి లేదు. మీరు రావడం మంచిదయ్యింది. నిర్ణయం ఏమైనా మీ లాంటి మంచి వ్యక్తిని కలిసే అవకాశం పోయేది. మా పేరెంట్స్ కూడా చాలా హ్యాపీ ఫీల్ అయ్యారు."
బాగా పరిణతి చెందినట్లున్న ఆమె మాటలతో మాములయ్యాడు. "చెప్పండి I am all ears."
"మీ గురించి చెప్పినట్టు, నేను నా గురించి కొంత చెప్పాలనుకుంటున్నాను. మా నాన్న గారు తన స్వశక్తితో కష్టపడి పైకొచ్చిన వారే. మాకున్నదంతా ఆయన కష్టార్జితం. కాకపోతే ముందులో తాతయ్య, అమ్మమ్మ ల సపోర్ట్ కొంచెం వుంది. నిజం చెప్పాలంటే మాకు ఏ కష్టం తెలియకుండా పెంచారు. అలా అని రియాల్టీతో సంభంధం లేకుండా కాదు. నాకు మీలాగే స్వంత కాళ్ళ మీద నిలబడటం ఇష్టం. అలా అని అవసరం అయితే సహాయం తీసుకోవడంలో తప్పులేదనుకుంటాను. మనకి తెలిసినవారు కష్టాల్లో ఉన్నారంటే మనము సహాయం చేస్తాము కదా, అలాగ. మీరు చెప్పినట్టు ఒక్కో మెట్టు ఎక్కుతూ పైకి రావడం నాకూ ఇష్టం. నాకున్న చదువుతో వీలనయినంత సహాయం చేయగలను. నాకు డబ్బు కన్నా వ్యక్తిత్వం ప్రధానం. మీ సంస్కారం నాకు, పేరెంట్స్ కి బాగా నచ్చింది. నేను ఇబ్బంది పడతానని అనుకోవటం లేదు, ఏమంటారు?"
ఆమె అలా డైరెక్ట్ గా అడిగేసరికి వెంటనే ఏమి చెప్పాలో తెలియక మౌనంగా ఉండి పోయాడు.
"ఇప్పుడే చెప్పాలని లేదు. మీకు ఏమైనా ప్రశ్నలుంటే ఫోన్ చేసి అడగండి. కానీ బాగా ఆలోచించు కొని చెప్పండి."అంది అతనికి ఉపశమనం ఇస్తూ.
"థాంక్స్ అండీ. ఈ రోజే ఏ విషయం చెప్తా అన్నాడు."
కావ్యతో మాట్లాడిన తరువాత చాలా హాయిగా, విశ్రాంతిగా అనిపించింది. మళ్ళా కాఫీ పెట్టుకుని తాగుతూ ఆలోచిస్తూ ఉంటె తన ఆలోచనలో మంచితనం ఉన్నా, డబ్బున్న అమ్మాయిల మీద తనకి ఒక స్థిర అభిప్రాయం, ప్రెజుడిస్ ఉండటం కరెక్ట్ కాదని అనుకొన్నాడు. తనకి ఉన్నట్టుగానే ఆ అమ్మాయికి సొంత కాళ్ళ మీద నిలబడాలన్న ఆలోచన ఎందుకు ఉండకూడదు? కనీసం తను అడగాల్సింది కదా, ఏమయ్యింది తన అనలిటికల్ థింకింగ్ కి అని మధన పడ్డాడు. ఆలోచించగా కావ్య అన్ని విధాలా మంచి భార్య అవుతుందన్న నమ్మకం ఏర్పడింది. అతని ఆలోచనలకు అడ్డుకట్ట వేస్తూ ఫోన్ మోగింది. చూస్తే నాన్న దగ్గరనుంచి. తండ్రులతో పెళ్లి చూపుల దగ్గర నుంచి ఇంతవరకు జరిగినదంతా చెప్పాడు. బాగా మాట్లాడుకొని చివరికి అందరూ సంభందం ఖాయం చేసుకోవాలనుకున్నారు. ప్రసాద్ రావు దంపతులకు కాబోయే కోడలి మీద చాలా మంచి అభిప్రాయం కలిగింది.
**********************
ఈ లోపుల అక్కడ కావ్య తల్లి తండ్రులకు తమ సంభాషణ చెప్పింది. తమ పెంపకాన్ని, కూతురి మీద తమకున్న అపారమైన నమ్మకాన్నీ, మనసులోనే దాచుకుంటూ,"బాగా చెప్పవమ్మా"అని అభినందించాడు.
లంచ్ కి కూర్చోబోతుండగా కావ్య ఫోన్ మోగింది. శ్రీరామ్ దగ్గరనుంచి కావడంతో ముక్కు మీద వేలు పెట్టి నిశ్శబ్దం అన్నట్టు సైగ చేసి, "చెప్పండి శ్రీరామ్", అంది.
"బాగా ఆలోచించి చెబుతున్నానండి. నా ఆలోచనలో కొంచెం లోపం ఉంది. మీరు ధైర్యంగా చెప్పక పొతే మిమ్మల్ని మిస్ అయ్యే వాణ్ని. నిన్నే చెప్పానుగా, మీకు వంక పెట్టటానికి ఏమి లేదు అని. మీరంటే నాకు మనస్ఫూర్తిగా ఇష్టం. మా పేరెంట్స్ కి కూడా మీరు బాగా నచ్చారు. మీకు, మీ పేరెంట్స్ కి కూడా ఇష్టమయితే, అంకుల్ కి వీలయినప్పుడు నాన్న గారితో మాట్లాడమనండి."
"అలాగే చెబుతానండి", అంది ఆనందంగా.
"థాంక్ యు అండ్ కంగ్రాట్స్ టు యు. మీ కేమన్న నా గురించి తెలుసు కోవాలనుకుంటే నాకు ఫోన్ చెయ్యండి. ఉంటాను."
"కంగ్రాట్యులేషన్స్. మీరు కూడా. ఫీల్ ఫ్రీ టు కాల్ మీ. గుడ్ డే. బై "అంటూ కాల్ కట్ చేసింది.
తల్లి తండ్రులు తన మాటలు వింటున్నారని కొంచెం సిగ్గు ముంచు కొచ్చింది. కూతురి ముఖం లోని వెలుగు చూసి విషయం అర్ధం అయ్యింది. అబ్బాయి ఒప్పుకోవడంతో తల మీదనుంచి పెద్ద బరువు దించినట్టయింది రాజారావుకి.
"సీతా! ముందు ఆ పరమాన్నం తినిపించవే అందరికి", అంది జానకి ఆనందంగా.
కళ్యాణ మొచ్చిన కక్కు వచ్చిన ఆగదంటారు. మంచి రోజులు దొరకడంతో రెండు వారాల్లో తాంబూలాలు, నెలన్నరలో పెళ్లి నిర్ణయించుకున్నారు. కట్న కానుకలు ఏమి అడగలేదు, కొడుకు ముందే చెప్పడం వల్ల. ఎంగేజ్మెంట్ ఫిక్స్ అయిన తరువాత రెండు రోజుల వరకు శ్రీరామ్ కాల్ చేయకపోతే, తనే కాల్ చేసింది. మెల్లిగా రోజు కాల్ చేసే రొటీన్ లో పడ్డారు. అలాగే శ్రీరామ్ తనని ఇంకా మీరు అని పిలుస్తుంటే రెండు మూడు సార్లు వారించి ఏక వచనం లోకి మార్పించింది. తన కాబోయే భర్త మీద మెల్లిగా మంచి అవగాహన రాసాగింది.
నోవొటెల్ హోటల్ లో దగ్గర బంధువులను పిలిచి ఎంగేజిమెంట్ చాలా గ్రాండ్ గా చేశారు. అది చూసి ప్రసాద్ రావు దంపతులు, బంధువులు బాగా ఆనందించారు. శ్రీరామ్ కి అన్ని విధాలా సరి అయిన జోడి దొరికిందని అభినందించారు. అంతవరకూ ఫోటో మాత్రమే చూసిన సౌమ్య, బావను చూసి చాలా ఆనందించింది. " నెల రోజుల్లో పెళ్లి. ఆ తరువాత ఫుల్ ఎంజాయ్. అక్కా నువ్వు చాలా లక్కీ. నిన్ను చూస్తుంటే చాలా అసూయగా ఉంది"అంటూ అక్కను ఏడిపించసాగింది.
డిన్నర్ అయిన తరువాత బంధువులు అందరూ మెల్లిగా జారు కొన్నారు. పెళ్లి వారికి అదే హోటల్ లో బస ఏర్పాటు చేయడంతో అందరూ రూమ్స్ కి వెళ్లారు. కాసేపు కబుర్లు చెప్పుకుంటామని అక్కడ లాబీలో సోఫాలో రిలాక్స్ అయ్యారు.
కొంచెంసేపు వాళ్ళను మాట్లాడుకోనిచ్చి సౌమ్య కూడా చేరింది అక్కడికి"గుడ్ ఈవెనింగ్ బావా"అంటూ.
"ఏమిటి నువ్వు ఇంకా వెళ్లలేదా"అన్నాడు ఏమి మాట్లాడాలో తెలియక.
"మీ ప్రైవసీ డిస్టర్బ్ చేస్తున్నానా? అక్కతో తప్ప నాతొ మాట్లాడవా? అయితే వెళ్ళిపోతా"అంది కోపం నటిస్తూ.
"అబ్బె అలాంటిదేమి లేదు. కూర్చో. సెమిస్టరు మధ్యలో వచ్చావు. నీ స్టడీస్ డిస్టర్బ్ కాలేదు కదా."
"చదువు గురించి ఇప్పుడెందుకులే. నాకు నీ విషయాలు తెలియాలి."
"అయితే అడుగు"అన్నాడు సౌమ్య ఏమి అడగబోతుందో తెలియక.
"దాంతో కొంచెం జాగ్రత్త శ్రీరామ్"అంది కావ్య చెల్లి దూకుడు తెలిసి.
"అబ్బో పెళ్లి కాకుండానే మొగుడ్ని వెనకేసుకు వస్తున్నావు. నువ్వు అటు తిరుగు. నేను బావని కొన్ని అడగాలి"అంటూ శ్రీరామ్ వైపు తిరిగి,"బావా నీవు నిజం చెప్పాలి. నీకు ఎంత మంది గర్ల్ ఫ్రెండ్స్, ఇంతవరకు"
ఊహించని ఆ ప్రశ్న కు షాక్ తిన్నాడు. మొహంలో నవ్వుపోయి సిగ్గుతో ఎర్రగా అయ్యింది. అసలే తెలుపేమో. క్లియర్ గా తెలుస్తోంది. భర్త రియాక్షన్ తో అతని ఇబ్బంది గమనించింది. తనతో కూడా ఫోన్ లో కాబోయే జీవితం గురించి, అపార్ట్మెంట్ కి ఏమి కొనాలో, అభిరుచులు, బంధువులు, పుస్తకాలు, పని గురించి తప్పితే అఫైర్స్ , ప్రేమలు గురించి ఏమి మాట్లాడేవాడు కాదు. తనకు గర్ల్ ఫ్రెండ్ లేకపోవడమే కాదు, అలాంటి వ్యగ్తిగత విషయాలు వేరే వాళ్లతో సంభాషించే అలవాటు లేదని గ్రహించింది.
"మంచి నీళ్లు కావాలా బావా"అంది వాటర్ బాటిల్ చూపించి ఆట పట్టిస్తూ.
"ఏయ్. బావను ఆట పట్టించింది చాలు. నువ్వు వెళ్లవే", అంది కావ్య
బావ లాంటి అందమైన తెలివైన మెతక మనిషి అంతవరకూ జీవితంలో ఎవరు ఎదురు పడలేదు సౌమ్యకు. అందుకే అతన్ని ఆటపట్టించడం సరదాగా ఉంది తనకి.
"బావకి మాట్లాటడం రాదా. ప్రతిదానికి నువ్వు అడ్డు పడుతున్నావు. బావ చెప్తే వెళ్ళిపోతా"అంది కవ్విస్తూ.
శ్రీరామ్ కొంచెం తేరుకొని, "ఇంతవరకు ఎవ్వరు లేరు. ఇప్పుడు మీ అక్క "
"మా అక్కను ఎలాగూ పెళ్లి చేసుకుంటున్నావుగా. ఇక నుంచి నేనే నీ గర్ల్ ఫ్రెండ్. రాత్రికి ఫోన్ చెయ్యి" అంటూ అక్కడ నుంచి వెళ్లి పోయింది.
"ఏమనుకోకు. అది ఒక్క అల్లరి మేళం. But she is really fun to hang out with." అంది కావ్య
"It's ok. I had friends like that in college and at work but not among relatives. I will start getting used to it now", నవ్వుతూ అన్నాడు, ఆ సరదాకి ఒక ముగింపు పలుకుతూ
ఎంగేజ్మెంట్ అయిన తరువాత రోజు అందరూ వాళ్ళ ఊళ్లకు వెళ్లిపోయారు. రెండు వైపులా పెద్దవాళ్ళు పెళ్లి పనులు మొదలు పెట్టారు. ఇంట్లో మొదటి పెద్ద శుభకార్యం కావటంతో భారీ ఎత్తున చేయటానికి ఏర్పాట్లు చేయసాగారు. కావ్య, శ్రీరామ్ లు రోజు ఫోన్ లో మాట్లాడు కోసాగారు. మొదట్లో కొంచెం రిజర్వేడ్ గా ఉన్నా మెల్లిగా ఓపెన్ అయ్యాడు. పది, పదిహేను నిముషాలు మాట్లాడే శ్రీరామ్ ను కొన్ని రోజుల్లోనే గంటల్లోకి తీసుకెళ్లింది కావ్య. శ్రీరామ్ ని బాగా గమనించడంతో కావ్యకు అతని మనస్తత్వం పై ఒక పూర్తి అవగాహన వొచ్చింది. అతనితో మాట్లాడిన ప్రతి సారి ఒక కొత్త విషయం తెలిసేది కావ్యకు. అలాగని తను తెలివైన వాడన్న గర్వం ఏ కోశానా లేకుండా, తనని ఒక సమానురాలు లాగ మాట్లాడటంతో అతనిపై ప్రేమ, గౌరవం మరింత పెరిగింది. పని చాలా శ్రద్ధతో చేస్తాడని అంచనా కి వచ్చింది కావ్య. ఆఫీస్ సమయంలో అస్సలు ఫోన్ చేయడు. తాను మెసేజ్ పెడితే మాత్రం జవాబిస్తాడు. అతని రెస్పాన్స్ సమయం బట్టి, అస్తమాను ఫోన్ చెక్ చేసుకొనే రకం కాదని అర్ధం అయ్యింది. ఫొటోస్ షేర్ చేసుకునే వారు. మెల్లిగా తన డ్రెస్సెస్ ను మెచ్చుకోటం మొదలు పెట్టి, మెల్లిగా తాను ఇచ్చిన చనువుతో తన అందాల మీద కామెంట్స్, చివరకు ఫోన్ లో ముద్దు వరకు వచ్చారు. అలా అని చెప్పి మరీ పచ్చిగా మాట్లాడేవాడు కాదు. అతనితో తన శృంగార జీవితం ఎలా ఉండబోతుందో అన్న ఆలోచనలతో, తీపి ఊహల్తొ నిద్ర పట్టేది కాదు కావ్యకు.
అప్పుడప్పుడు శ్రీరామ్ చెల్లితో, తల్లి తండ్రులతో మాట్లాడేది కావ్య. మంచి అణకువ కలిగిన కోడలు దొరికిందని చాలా సంతోషం పడేవారు శ్రీరామ్ పేరెంట్స్. అది కూడా కావ్య అంటే మరింత ఇష్టం కలిగేలా, మానసికంగా దగ్గరయ్యేలా చేసింది.
శ్రీరామ్ తన అపార్ట్మెంట్ లోపల చిన్న వీడియోలు, ఫొటోస్ తీసి, కావ్యకు షేర్ చేసి ఆమెకు పూర్తి అవగాహన వచ్చేలా చేసాడు. ఎక్కువగా పెళ్ళైన తరువాత ఇంట్లోకి ఏమి కావాలో తెలుసుకొని షాపింగ్ చేసేవాడు. ఒక రోజు మాటల్లో కొత్త కర్టైన్స్ వేస్తె బాగుంటుందని చెప్పింది.
వెంటనే "తప్పకుండా. మా అమ్మ గారు కొన్న కొత్తలో తొందరలో బట్ట కొని కొట్టించారు. మార్చాలని నేను అనుకుంటున్నాను. రేపే దర్పణ్ షాప్ కి వెళ్లి అక్కడనుంచి నుంచి ఫోన్ చేస్తా"అన్నాడు. అది ఎక్ష్పెక్త్ చేయని కావ్య మొదట చెప్పాలా వద్దా అని సందేహించింది.
చివరకు ఎప్పటికైనా డబ్బు విషయాలు మాట్లాడటం తప్పదని, "ఎంత బడ్జెట్ అనుకొంటున్నావు"
"ఎంత అవుతుందో నాకు అంచనా లేదు. ఎంత అవుతుందో నీకు తెలుసా"అని అడిగాడు.
"నాకు కొంచెం ఐడియా ఉంది. కాని పిండి కొలది రొట్టె అన్నారు కదా. మనం ఎంత పెట్టగలమో నిర్ణయించుకుంటే దాన్ని బట్టి ఉంటుంది కదా!"
ఆ మాట శ్రీరామ్ కి బాగా నచ్చింది."వెరీ గుడ్. నువ్వు నాలాగే ఆలోచిస్తావన్న మాట. నేను అంతే. కొంచెం పెద్ద ఖర్చులకు, బడ్జెట్ ప్రకారమే ముందుకు వెళ్తాను. నా దగ్గర బ్యాంకు లో ఆరు లక్షలకు పైగా ఉంది. ఇది మొత్తం పెళ్లికి బట్టలకు, ఇంట్లో ఫర్నిచర్ కు, హనీమూన్ ఖర్చులు అన్నింటికీ కలిపి. నువ్వే ఆలోచించి డిసైడ్ చెయ్యి" అన్నాడు.
ఆ మాటతో తన కాబోయే భర్త మాటల సూరుడు కాదని, తనకు పెళ్లి చూపుల్లో చెప్పినట్టు తన కాళ్లపై నిలబడేవాడని గ్రహింపు కొచ్చింది. "ఆలోచించి రేపు చెబుతా"అని అప్పటికి సంభాషణ ముగించింది. కాబోయే భర్త వెంట హానీమూన్ మాట వచ్చేసరికి ఆ ఊహలతో రోజు లాగే నిద్ర ఆలస్యమయింది.
మరుసటి రోజు భోజన సమయంలో ఆ విషయం తల్లి తండ్రులిద్దరికి మెల్లిగా చెప్పింది. ఆ విషయం విని సంతోషించినా, "బాగానే ఉంది. కాని కొత్త కాపురానికి ఫర్నిచర్ పెట్టడం మన సంప్రదాయం కదా అమ్మ. అలాగే పెళ్ళైన తరువాత మీ ఇద్దరినీ ఒక వారం స్విట్జర్లాండ్ పంపిద్దామనుకొంటున్నాను. కట్నం కూడా తీసుకోవడం లేదు. అట్లాంటిది మన చేత ఆ మాత్రం ఖర్చు పెట్టించక పొతే ఎలా"అన్నాడు రాజారావు.
"పెళ్ళికి బాగా ఖర్చు చేస్తున్నావు కదా నాన్న. దానికి ఏమి అడ్డు చెప్పటం లేదు కదా. కావాలంటే ఆరు నెలల తరువాత స్విట్జర్లాండ్ ఏదో బహుమతి అని ఒప్పిస్తానులే. ప్రస్తుతానికి తన ఖర్చుతో వెళితే తనకు ఒక తృప్తి. నాకు కూడా. కర్టైన్స్ తప్ప మరేమి కొనిపించనులే"
కూతురు కూడా అల్లుడి తరపు మాట్లాడటం నచ్చింది లలితకు."పోనిలే ఫర్నిచర్ వరకు మనం ఇచ్చేట్టు మాట్లాడి ఒప్పించు. మాకూ ఆనందంగా ఉంటుంది."
ఆ రోజే శ్రీరామ్ తో మాట్లాడుతూ డబల్ రాడ్ తో కర్టైన్స్ వేస్తె బాగుంటుంది. ఒక లేయర్ తెల్లటి పలుచని సిల్క్ గుడ్డతో రెండవ లేయర్ డిజైన్ క్లాత్ తో వేయటానికి ఒక లక్ష లోపులో అన్ని కిటికీలకు కర్టైన్స్ వేయొచ్చని చెప్పి వప్పించింది. తెల్లటి పరదా వేసినప్పుడు ప్రైవసీ తో బాటు వెలుగు కూడా వస్తుందని, భార్య ఐడియా ని మెచ్చుకున్నాడు. హనీమూన్ డిస్కషన్ కూడా కావ్య తీసుకు రావడంతో శ్రీరామ్ కేరళ కాని, మారిషస్ కాని అని చెప్పటంతో ఇద్దరు ఒక వారం పాటు మున్నార్, అలెప్పి, హౌస్ బోట్, తేక్కడి, కొచ్చిన్ కేరళ ట్రిప్ కి వెళదామని డిసైడ్ చేసుకున్నారు. శ్రీరామ్ రిజర్వేషన్ చేస్తానంటే, మాకూ తెలిసిన ట్రావెల్స్ తో చేయిద్దాము. నాన్నగారు చెబితే తరువాత కూడా ఏమి ఇబ్బంది ఉండదు, నువ్వే పే చేద్దువు కాని అని చెప్పటంతో శ్రీరామ్ కూడా ఓకే చెప్పాడు. అదే ఊపులో అమ్మాయిని కాపురానికి పంపేటప్పుడు ఫర్నిచర్ ఇవ్వడం ఆనవాయితి అని తనను ఏమి కొనవద్దని చెప్పింది. తన చెల్లికి తల్లి తండ్రులు ఇచ్చినట్టు గుర్తు ఉండటంతో అభ్యంతరం చెప్పలేదు.
సౌమ్య కూడా ఫోన్ చేసినప్పుడల్లా తన మాటలతో మరింత వేడి ఎక్కించేది. పెళ్లి కుదిరిన తరువాత ఫ్రెండ్స్ ఫోన్ చేసి తమ గురించి అడుగుతుండే వారు. అదేమిటీ హైదరాబాద్ లో ఉండి, ఒక్క సారి విజయవాడ రాకుండా ఎట్లా వున్నాడు. పెళ్ళికి ముందు తాము ఎలా కలుసుకొనేది, ముద్దులు, కౌగలింతలు, వీడియో షేరింగ్ లు, వాళ్ళ విరహం గురించి పచ్చిగా ఫోన్ లో మాట్లాడుకున్న మాటలు చెబుతుంటే తాను ఏమన్నా మిస్ అవుతున్నానేమో అనే భావన కలిగేది.
మాటల్లో ఒక సారి పరోక్షంగా అడిగింది. "మా ఫ్రెండ్స్ ఆశ్చర్య పోతున్నారు, మనిద్దరం ఇంతవరకు ముద్దు పెట్టు కోలేదంటే."
"నీకు ఏమైనా మిస్ అవుతున్న ఫీలింగ్ ఉందా"అని అడిగాడు
ఆ మాటతో సర్దుకొని, "లేదు. నాకు అలాంటి ఫీలింగ్ ఏమి లేదు"
"మనకింకా నాలుగు దశాబ్దాల పైనే సమయం ఉంది. తొందర ఎందుకు. ఇన్ని రోజులు ఆగాము. ఇంకెంత కొన్ని రోజులు మాత్రమే. ఆ ఎదురు చూడడంలోనే ఉన్నది తీపి. లవ్ యు. అంత వరకు ఇది తీసుకో"అంటూ చప్పుడు వచ్చేలా ముద్దు పెట్టాడు.
ఆ మాటతో తనలాగే భర్తకు కనీసం పర స్త్రీ స్పర్శ ఎరుగడని స్పష్ట మయ్యింది. ఏదో మిస్ అవుతున్నాను అన్న తన ఆలోచనలన్నీ పక్కన పెట్టింది.
అలా పగలంతా జ్యువలరీ, బట్టల షాపింగ్, సన్నిహితుల పిలుపు కబుర్లతో, రాత్రి తీపి కబుర్లతో, తియ్యటి ఊహలతో గడిచి పోయింది కావ్యకు. రోజులు భారంగా గడిచినా పెళ్లి రోజు రానే వచ్చింది.
