Update 01
ఇది 2020 కోవిడ్ లాక్‌డౌన్ టైం లో నా జీవితంలో జరిగిన యదార్థ సంఘటన.
నేను ప్రస్తుతం బి. టెక్. సెకండ్ ఇయర్ చదువుతున్నాను. మా అమ్మ పేరు హేమలత. నేను మా అమ్మ కలిసి ఉంటాం. మా అమ్మ ఒక సాధారణ గృహిణి. ఒక బ్యాంక్ లో మేనేజర్‌గా పనిచేస్తోంది. వయస్సు 48 సంవత్సరాలు. మంచి ఆకర్షణీమైన రూపం. కళ్ళు తిప్పుకోలేనంత అందగత్తె. కొద్దిగా బొద్దుగా కూడా ఉంటుంది. ఆమె బ్రెస్ట్స్ఆమె శరీరంలో అత్యంత ఆకర్షణీయమైన భాగం. పాపం తను వాటిని దాచి పెట్టటానికి చాలా కష్టపడుతుంది. తను నడుస్తుంటే, అవి మంద్రంగా ఊగుతూ చూసేవాళ్లకు కనువిందు చేస్తాయి.
మా అమ్మ, నాన్న 2019లో కుటుంబం లో కొన్ని విభేదాల కారణంగా విడాకులు తీసుకున్నారు.
నా తల్లిదండ్రులు విడిపోవటం నా జీవితం లో ఒక కష్టమైన ఘట్టం. మా నాన్న దేవేష్ బిజినెస్ మాన్, దేశంలోని చాలా నగరాల్లో ఆయనకి వ్యాపారాలు. మేము ప్రస్తుతం 2014 నుండి హైదరాబాద్ ఉంటున్నాం.
నా కథలోని ముఖ్యమైన పాత్ర ప్రసాద్ అంకుల్. అమ్మ ఉద్యోగం చేస్తున్న అదే బ్రాంచ్‌లో పనిచేస్తున్నాడు. 50 ఏళ్ళు ఉండచ్చు. చాలా డాషింగ్ పర్సనాలిటీ. తెలివైన వాడు అని అమ్మ చెప్తుంటుంది. అతనికి పెళ్ళయింది. ఇద్దరు పిల్లలు కూడా ఉన్నారు. అతని భార్య, పిల్లలు వేరే ఊళ్ళో ఉంటారు. ట్రాన్స్ఫర్ అవటంతో ఆయన మాత్రం మా ఊళ్ళో ఒంటరిగా ఉంటున్నాడు. జుట్టు నెరిసింది కానీ, ఆయనకీ గుబురు మీసాలు, మంచి కండలు తిరిగిన శరీరం ఉంది. రోజూ వర్కౌట్ చేస్తాడనుకుంటా. నేనంటే అభిమానం చూపేవాడు.
అవ్వాళ ఫిబ్రవరి 15. అప్పుడే exams అయిపోయాయి, ఇంజనీరింగ్ ఎంట్రన్స్ పరీక్షలకి ప్రిపేర్ అయ్యే రోజులు, ఇంట్లోనే ఉండేవాడిని. అమ్మకి ఉదయం 10 నుండి సాయంత్రం 5 గంటల వరకు బ్యాంకు పని ఉండేది. పని ఎక్కువగా ఉన్న రోజుల్లో, ఆమె ఇంటికి లేట్ గా వచ్చేది, కానీ ఎప్పుడూ ఉదయం 9:30 గంటలకు బ్యాంకుకు బయలుదేరి పోయేది. సరైన సమయాన్ని అనుసరించే విషయంలో ఆమె చాలా క్రమశిక్షణ పాటించేది.
తన ఆఫీస్ ఆమె ఎప్పుడూ లేట్ గా వెళ్లినట్టు నాకు గుర్తు లేదు.
ఆ రోజు నేను సోఫా రూమ్‌లో కూర్చుని ఫిజిక్స్ ప్రశ్నలను సాల్వ్ చేస్తున్నప్పుడు డోర్ బెల్ మోగింది. సమయం దాదాపు 7 PM. అమ్మ తిరిగొచ్చే సమయం కావడంతో నేను డోర్‌కి వెళ్లి తెరిచాను. అమ్మ సమోసాలు , పిండివంటల ప్యాకెట్ తో వచ్చి వాటిని నా చేతికి ఇచ్చింది. నేను దానిని తీసుకొని మా ఇంటి మెయిన్ గేట్‌ని మూసేయబోయాను.
అమ్మ నన్ను ఆపింది. "నిఖిల్, డోర్ మూసేయ్యద్దు . నా ఆఫీస్ కొలీగ్ ఒకరు కాసేపట్లో మన ఇంటికి వస్తున్నారు."
"ఎవరమ్మా ? మధు ఆంటీ నా?"
ఒక్క మధు ఆంటీ మాత్రమే నాకు తెలిసిన ఆఫీస్ స్నేహితురాలు అమ్మకి. ఆమె నా పుట్టినరోజు లేదా అమ్మ పుట్టినరోజు లేదా ఏదైనా పండుగ వంటి కొన్ని సందర్భాలలో మా ఇంటికి తరచుగా వస్తుంటుంది.
"మధు ఆంటీ కాదు. ఈ వచ్చే ఆయన మా ఆఫీసుకి కొత్త, గత నెలలో మా బ్రాంచ్ ఆఫీసులో అసిస్టెంట్ మేనేజర్‌గా చేరారు."
"అతను" అని వినగానే, ఈ స్నేహితుడు మగవాడని నాకు అర్థమైంది.
ఇప్పటి వరకు మా అమ్మ మగ స్నేహితులను చేసుకోవడం నేను చూడలేదు. ఆమె ఒక మగ స్నేహితుడి గురించి నాకు చెప్పడం ఇదే మొదటిసారి.
నేను పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. మెయిన్ డోర్ మూసేసి మా సోఫా రూమ్ కి తిరిగి వచ్చాను. అమ్మ తన బ్యాగ్ టేబుల్ మీద పెట్టి, మరో చీర తీసుకుని వాష్‌రూమ్‌కి వెళ్లింది. అమ్మ ఆఫీస్ వెళ్ళేటప్పుడు, ఇంట్లో కూడా ఎక్కువ చీరలే కట్టుకుంటుంది. ఎప్పుడైనా ఇంట్లో గౌను లేదా నైటీ వేసుకుంటుంది. చాలా మంది ఆడవాళ లాగానే, ఆమె వద్ద చాలా చీరలున్నాయి. ఇంట్లో హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్, ఆఫీసుకి వెళ్లేటప్పుడు ఫుల్ స్లీవ్ బ్లౌజ్ వేసుకుంటుంది.
10 నిమిషాల తర్వాత మా మెయిన్ గేట్ నుంచి బైక్ వచ్చిన శబ్దం వినిపించింది. నేను గేట్ దగ్గర ఎర్రటి హెల్మెట్ ధరించిన ఒక వ్యక్తి మా బైక్‌లో పార్క్ చేసి ఉండటం చూశాను. గుమ్మం వద్దకు చేరుకున్న తర్వాత అతను హెల్మెట్ తీసి నన్ను పలకరించాడు. మనిషి లో ఒక కాంఫిడెన్స్.
"ఎవరు కావాలి?"
"నేను బ్యాంక్ నుండి వస్తున్నాను. ఇది మేనేజరు హేమలత గారి ఇల్లేనా?"
"అవును. మా అమ్మగారే. ఇప్పుడే ఎవరో ఫ్రెండ్ వస్తారు అని చెప్పింది అమ్మ."
"అవును బాబూ. నేను గత నెలలో మీ అమ్మగారు పనిచేసే బ్రాంచ్ లోనే చేరాను."
“కూర్చోండి. అమ్మ ఇప్పుడే వస్తుంది”.
ఆయన సోఫా లో కూర్చుని ఒక గ్లాసు నీళ్ళు అడిగాడు. నేను కిచెన్‌లోకి వెళ్లి గ్లాసు నీళ్ళు తెచ్చి ఇచ్చాను.
“ఏం చదువున్నావు?” అడిగాడు.
“+2 పరీక్షలు పూర్తి చేశా”
"గ్రేట్".
అమ్మ గొంతు వినిపించింది "హలో ప్రసాద్ గారూ, ఇల్లు కనుక్కోవటం లో ఏమీ ఇబ్బంది కాలేదు కదా?”
వాష్‌రూమ్ నుండి అప్పుడే అమ్మ బయటికొచ్చింది. ఆఫీస్ చీరలోంచి లేత ఆకుపచ్చ కాటన్ చీర, నలుపు రంగు హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్ లోకి మారింది.
అమ్మ పిలిచిన తర్వాత ఆయన పేరు “ప్రసాద్” అని తెలిసింది.
"ప్రాబ్లెమ్ ఏమీ లేదు. అడ్రెస్ ఈజీ గా పట్టుకున్నా. గూగుల్ మ్యాప్ ఉంది కదా”.
"నిఖిల్, నువ్వు అంకుల్ కి హలో చెప్పావా?"
"అఫ్‌కోర్స్ మేడమ్, మీ అబ్బాయి చాలా మర్యాద చేసాడు. బుద్ధిమంతుడు." కితాబిచ్చాడు.
అమ్మ నవ్వుతూ సోఫాలో కూర్చుంది.
ప్రసాద్ అంకుల్, అమ్మ ఇద్దరూ ఎదురుగా సోఫాల్లో కూర్చున్నారు. నేను మధ్య సోఫాలో కూర్చున్నాను.
“స్నాక్స్ తీసుకుందురు గాని, ఇప్పుడే సమోసాలు, పేస్ట్రీలు తెచ్చాను" అంది అమ్మ.
"అయ్యో ఎందుకు మేడమ్ మీరు ఇంత శ్రమ తీసుకున్నారు. నేను ఆ ఫైల్ కోసమే వచ్చాను."
"మిస్టర్, మీరు మా ఇంటికి మొదటిసారి వచ్చారు. మీకు ఫైల్ ఇచ్చి గుడ్ బై చెబుతాను ఎలా అనుకుంటున్నారు? అది మా పద్ధతి కాదు" నవ్వి చెప్పింది.
"చాలా చిన్న పని. మీకు అనవసరంగా ట్రబుల్ ఇచ్చాను". మొహమాటంగా చెప్పాడు.
అమ్మ నవ్వుతూ సమోసాలు , స్నాక్స్ ప్లేట్‌లో తీసుకురమ్మని చెప్పింది . నేను వంటగదిలోకి వెళ్లి మా ముగ్గురి కోసం ప్లేట్లు సిద్ధం చేసాను.
నేను సోఫా హాల్‌కి తిరిగి వచ్చేసరికి అమ్మ కనిపించలేదు. అంకుల్ అక్కడే సోఫాలో కూర్చున్నాడు. ఆఫీస్ ఫైల్ తీసుకురావడానికి లోపలి వెళ్ళినట్టుంది . అప్పుడే బెడ్‌రూమ్ నుండి ఫైల్‌తో వస్తోంది.
"ఇదిగోండి. ఈ ఫైల్‌లో మీకు కావాల్సిన అన్ని వివరాలు ఉన్నాయి"
సమోసాలు, స్నాక్స్ తిన్నాం అందరం. అమ్మ, అంకుల్ కొన్ని ఆఫీస్ గాసిప్స్ మాట్లాడుకున్నారు. అరగంట తర్వాత అంకుల్ బయలుదేరాలి అన్నాడు.
"ఫస్ట్ టైం వచ్చారు. కూర్చోండి కాసేపు!" అమ్మ అడిగింది.
"పర్లేదులెండి , ముందు ముందు కలుస్తూనే ఉంటాం కదా!" నవ్వాడు. అమ్మ కూడా నవ్వింది.
తన ఉద్దేశం ఏమిటో అప్పుడు నాకు అర్థం కాలేదు. ఈ ఫైళ్ల గొడవ ఇంకా ముందు ముందు ఉంటుంది కాబోలు అనుకున్నా. అంకుల్ తన బైక్ దగ్గరకు వెళ్లి అక్కడ నుండి మా ఇద్దరికీ బై చెప్పాడు.
అమ్మ అంకుల్ వైపు ముసిముసిగా నవ్వుతూ బై చెప్పింది. నేను మెయిన్ గేట్ మూసేసి లోపలి వచ్చా.
అంకుల్ వెళ్ళాక నేనూ, అమ్మ గది లోపలికి వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాము. అప్పటికి రాత్రి 8:30 అయింది. అంకుల్ మా ఇంట్లో గంటకు పైగా ఉన్నారు. అమ్మ మొహంలో ఆనందం కనిపించింది. చిన్నగా తనలో తాను నవ్వుకుంటోంది.
"ఏమైంది మమ్మీ?"
"ఏమీ లేదు నాన్నా, ఆఫీసుకి లో జరిగిన ఒక విషయం గుర్తొచ్చి, నవ్వొచ్చింది."
నేను పెద్దగా తరిచి అడగలేదు. చదువుకోవడానికి నా బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయా.
కొన్ని నిమిషాల తర్వాత ఎవరో డోర్ బెల్ కొట్టిన శబ్దం వినిపించింది. నాకంటే ముందు డోర్ దగ్గరికి వెళ్లి అమ్మ తెరిచింది. తలుపు దగ్గర ప్రసాద్ అంకుల్. బయలుదేరిన కొద్ది నిమిషాలకే మళ్ళీ ఎందుకు వచ్చాడు అని నేను ఆశ్చర్యపడ్డా.
"ఏమైంది సార్? అంతా బాగానే ఉందా?" అమ్మ అడిగింది.
"నేను మీ ఇంట్లో నా హెల్మెట్ మర్చిపోయాను. రెండు కిలోమీటర్లు వెళ్ళాక కానీ గుర్తు రాలేదు." అన్నాడు మొహమాటంగా.
"వెళ్ళేటప్పుడు మీ దృష్టి ఎక్కడ ఉంది సార్?" అమ్మ నవ్వుతూ అంది
అంకుల్ కూడా నవ్వాడు.
సోఫాలో ఒకవైపు ఉంచిన హెల్మెట్ తీసుకుని అంకుల్ కి ఇచ్చాను.
"థాంక్స్ నిఖిల్!"
అంకుల్ మా ఇద్దరికీ బై చెప్పేసి వెళ్లిపోయాడు.
“ఏమైనా వంట చేయనా ఈ పూట? తిన్న సమోసాలు, స్నాక్స్ సరిపోతాయా?” అమ్మ అడిగింది.
"లేదమ్మా. కడుపు నిండింది. ఇక ఏమీ తినను" అన్ని చెప్పేసి నేను నా గదిలోకి వచ్చాను.
అమ్మ సోఫాలో కూర్చుని మ్యాగజైన్ చదవడం ప్రారంభించింది. నా పడకగది లోంచి చూస్తే లివింగ్ రూమ్ లో సోఫా కనిపిస్తుంది.
అరగంట తర్వాత అమ్మ ఫోన్ మోగింది. అమ్మ మాట్లాడుతున్న మాటలు నాకు వినిపిస్తున్నాయి.
“ఇంటికి చేరారా సర్?"
అవతలివైపు ప్రసాద్ అంకుల్ అని ఊహించాను.
అమ్మ సోఫాలో నుండి లేచి తన ఫోన్‌ని తీసుకుని తగిలించుకుని తన బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లింది. నేను పెద్దగా పట్టించుకోలేదు, పైగా ఫిజిక్స్ ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ చెయ్యటం లో బిజీగా ఉన్నాను.
45 నిమిషాల తర్వాత నాకు టాయిలెట్ కి వెళ్లాల్సి వచ్చింది. అమ్మ తన మంచం మీద కూర్చుని ఇంకా ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ కనిపించింది. ఆమె గొంతు low గా ఉంది, ఏమి మాట్లాడుతుందో నాకు సరిగ్గా వినబడలేదు. ఇంక 45 నిమిషాలనించి ప్రసాద్ అంకుల్ తో నే మాట్లాడుతోందా, లేక వేరే ఎవరితోనా?
"ఎవరు మమ్మీ ఫోన్లో?"
"పిన్ని". కొన్ని సెకన్ల మౌనం. “చిన్నీ, కొంచెం మంచినీళ్లు తెచ్చి పెట్టు” అడిగింది.
నేను వంటింట్లోకి వెళ్లి గ్లాస్ తో తిరిగొచ్చేసరికి ఆమె అప్పటికే కాల్ కట్ చేసి మంచం మీద పడుకుని తన మ్యాగజైన్ చదువుకుంటోంది.
"నిఖిల్, నీకు రేపు క్లాసులు ఏమైనా ఉన్నాయా?"
"రేపు కాదు మమ్మీ, ఆదివారం నాకు క్లాస్ ఉంది."
"రేపు ఆదివారం, నాన్నా!"
అవును, మరుసటి రోజు ఆదివారం అని అప్పుడు గుర్తొచ్చింది.
"అమ్మా, అయితే రేపు క్లాసులు మధ్యాహ్నం 12 గంటల నుండి సాయంత్రం 5 గంటల వరకు ఉండవచ్చు. ఫుల్ షెడ్యూల్ నాకు రేపు ఉదయం మాత్రమే తెలుస్తుంది"
"క్లాసుల గురించి ఎందుకు అడుగుతున్నావు? ఏదైనా పనుందా?"
“ప్రత్యేకంగా ఏమీ లేదు. ఊరికే అడిగా.”
నేను తర్వాత నా గదికి వచ్చాను. ఇంకో గంట చదువుకుని నిద్రపోయా.
మరుసటి రోజు నేను లేచేసరికి అమ్మ న్యూస్ పేపర్ చదువుతోంది. అమ్మ దగ్గరికి వచ్చి ఆమె పక్కన కూర్చున్నాను.
“వెళ్లి ఫ్రెష్ అవ్వు". ఆర్డర్ వేసింది.
ఒక గంట లో నేను ఫ్రెష్ అయి వచ్చేసరికి అమ్మ స్నానానికి వెళ్ళిపోయింది. ఒక గుడ్ డే బిస్కెట్ తీసుకుని డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకు కూర్చుని తింటూ ఉండగా అమ్మ ఫోన్ మోగింది. నేను వెంటనే రిసీవ్ చేసుకోలేదు.
ఫోన్ ఆగిపోయి మరి కొన్ని సెకండ్లలో మళ్ళీ మోగింది. కాలర్ ఐ డీ మీద “ప్రసాద్” అని కనిపిస్తే, అమ్మ ఆఫీసుకి సంబంధించినది అయిఉండచ్చని ఈ సారి లిఫ్ట్ చేశాను.
నేను హలో చెప్పకముందే "ఎక్కడున్నావు స్వీట్ హార్ట్? చాలా టైం నించి కాల్ చేస్తున్నాను". అవతలినించి ప్రసాద్ అంకుల్ గొంతు.
స్వీట్‌హార్ట్? అతని నోటి నుండి అలాంటి మాట విని నేను ఆశ్చర్యపోయాను.
"హలో, ఎవరు?"
4-5 సెకన్లు అటువైపు నించి నిశ్శబ్దం.
"హలో నిఖిల్. నేనే. ప్రసాద్ అంకుల్. నిన్న సాయంత్రం మీ ఇంటికి వచ్చా. గుర్తుందా?"
"అవును. గుడ్ మార్నింగ్ అంకుల్! "
"వెరీ గుడ్ మార్నింగ్ నిఖిల్. హౌ అర్ యు?"
"గుడ్. హౌ అర్ యు అంకుల్?"
"గుడ్! అమ్మ ఉందా?"
"స్నానం చేస్తోంది. ఇంకాసేపట్లో వస్తుంది."
"ఓహో.. అందుకే ఆమె నా కాల్ ఎత్తటం లేదు."
"స్వీట్‌హార్ట్" అని ఎందుకు అన్నావు అని అడగాలనిపించింది కానీ ఎందుకో అడగలేక పోయా.
"అమ్మ రాగానే నాకు కాల్ చెయ్యమని చెప్పు."
"సరే అంకుల్”. కాల్ కట్ చేశా.
అమ్మ కాల్ లాగ్ చూసాను. నిన్న రాత్రి ఆమె గంటకు పైగా ప్రసాద్ అంకుల్ తో మాట్లాడింది. పిన్ని తో మాట్లాడాననని అబద్ధం చెప్పింది. ఎందుకు? అయోమయంలో పడ్డాను. ఫోన్ టేబుల్ మీద పెట్టి డైనింగ్ రూమ్ కి వచ్చాను.
ఇంతట్లో వాష్‌రూమ్ నుండి అమ్మ బయటకు వచ్చింది. అబద్ధం చెప్పింది అని నాకు కాస్త కోపం వచ్చింది. ప్రసాద్ అంకుల్ ఫోన్ చేసారని చెప్పలేదు. బిస్కెట్లు తినడంలో బిజీ అయిపోయాను.
అమ్మ లేత పసుపు రంగు హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్, ముదురు నీలం రంగు కాటన్ చీర వేసుకుంది. ఆమె శరీరం బొద్దుగా ఉండటం వల్ల ఆమె చీర మరియు జాకెట్టు ద్వారా ఆమె వంపులు కనిపిస్తాయి. నడిచేటప్పుడు ఆమె ఎత్తులు మత్తుగా ఊగుతున్నాయనిపించింది. ఇంతకు ముందు ఎప్పడూ నేను ఆమెను ఆ దృష్టి తో చూడలేదు.
5 నిమిషాల తర్వాత అమ్మ గది నించి బయటికి వచ్చి అడిగింది.
"ప్రసాద్ అంకుల్ నాకు ఏమైనా కాల్ చేసారా? "
"అవును"
"మరి నాకెందుకు చెప్పలేదు?" కోపంగా అడిగింది.
"నువ్వు బాత్రూంలో ఉన్నావు గా?"
అమ్మ సమాధానం చెప్పలేదు. బెడ్ రూంలోకి వెళ్లి తలుపు మూసి, ఎవరికో కాల్ చేసింది. డోర్ దగ్గరికి వెళ్ళా. లో వాయిస్ లో మాట్లాడుతోంది. అవతలి వైపు ప్రసాద్ అంకుల్ అని గెస్ చేశా. ఏమంటోందో స్పష్టంగా వినిపించటం లేదు.
ఒక్క మాట మాత్రం క్లియర్ గా వినిపించింది.
"వాడు ఇంట్లోనే ఉంటాడు. ఇవ్వాళ కుదరదు."
అమ్మ ఎవరి గురించి మాట్లాడుతుందో తెలిసి నేను షాక్ అయ్యాను.
నేను ప్రస్తుతం బి. టెక్. సెకండ్ ఇయర్ చదువుతున్నాను. మా అమ్మ పేరు హేమలత. నేను మా అమ్మ కలిసి ఉంటాం. మా అమ్మ ఒక సాధారణ గృహిణి. ఒక బ్యాంక్ లో మేనేజర్‌గా పనిచేస్తోంది. వయస్సు 48 సంవత్సరాలు. మంచి ఆకర్షణీమైన రూపం. కళ్ళు తిప్పుకోలేనంత అందగత్తె. కొద్దిగా బొద్దుగా కూడా ఉంటుంది. ఆమె బ్రెస్ట్స్ఆమె శరీరంలో అత్యంత ఆకర్షణీయమైన భాగం. పాపం తను వాటిని దాచి పెట్టటానికి చాలా కష్టపడుతుంది. తను నడుస్తుంటే, అవి మంద్రంగా ఊగుతూ చూసేవాళ్లకు కనువిందు చేస్తాయి.
మా అమ్మ, నాన్న 2019లో కుటుంబం లో కొన్ని విభేదాల కారణంగా విడాకులు తీసుకున్నారు.
నా తల్లిదండ్రులు విడిపోవటం నా జీవితం లో ఒక కష్టమైన ఘట్టం. మా నాన్న దేవేష్ బిజినెస్ మాన్, దేశంలోని చాలా నగరాల్లో ఆయనకి వ్యాపారాలు. మేము ప్రస్తుతం 2014 నుండి హైదరాబాద్ ఉంటున్నాం.
నా కథలోని ముఖ్యమైన పాత్ర ప్రసాద్ అంకుల్. అమ్మ ఉద్యోగం చేస్తున్న అదే బ్రాంచ్‌లో పనిచేస్తున్నాడు. 50 ఏళ్ళు ఉండచ్చు. చాలా డాషింగ్ పర్సనాలిటీ. తెలివైన వాడు అని అమ్మ చెప్తుంటుంది. అతనికి పెళ్ళయింది. ఇద్దరు పిల్లలు కూడా ఉన్నారు. అతని భార్య, పిల్లలు వేరే ఊళ్ళో ఉంటారు. ట్రాన్స్ఫర్ అవటంతో ఆయన మాత్రం మా ఊళ్ళో ఒంటరిగా ఉంటున్నాడు. జుట్టు నెరిసింది కానీ, ఆయనకీ గుబురు మీసాలు, మంచి కండలు తిరిగిన శరీరం ఉంది. రోజూ వర్కౌట్ చేస్తాడనుకుంటా. నేనంటే అభిమానం చూపేవాడు.
అవ్వాళ ఫిబ్రవరి 15. అప్పుడే exams అయిపోయాయి, ఇంజనీరింగ్ ఎంట్రన్స్ పరీక్షలకి ప్రిపేర్ అయ్యే రోజులు, ఇంట్లోనే ఉండేవాడిని. అమ్మకి ఉదయం 10 నుండి సాయంత్రం 5 గంటల వరకు బ్యాంకు పని ఉండేది. పని ఎక్కువగా ఉన్న రోజుల్లో, ఆమె ఇంటికి లేట్ గా వచ్చేది, కానీ ఎప్పుడూ ఉదయం 9:30 గంటలకు బ్యాంకుకు బయలుదేరి పోయేది. సరైన సమయాన్ని అనుసరించే విషయంలో ఆమె చాలా క్రమశిక్షణ పాటించేది.
తన ఆఫీస్ ఆమె ఎప్పుడూ లేట్ గా వెళ్లినట్టు నాకు గుర్తు లేదు.
ఆ రోజు నేను సోఫా రూమ్‌లో కూర్చుని ఫిజిక్స్ ప్రశ్నలను సాల్వ్ చేస్తున్నప్పుడు డోర్ బెల్ మోగింది. సమయం దాదాపు 7 PM. అమ్మ తిరిగొచ్చే సమయం కావడంతో నేను డోర్‌కి వెళ్లి తెరిచాను. అమ్మ సమోసాలు , పిండివంటల ప్యాకెట్ తో వచ్చి వాటిని నా చేతికి ఇచ్చింది. నేను దానిని తీసుకొని మా ఇంటి మెయిన్ గేట్‌ని మూసేయబోయాను.
అమ్మ నన్ను ఆపింది. "నిఖిల్, డోర్ మూసేయ్యద్దు . నా ఆఫీస్ కొలీగ్ ఒకరు కాసేపట్లో మన ఇంటికి వస్తున్నారు."
"ఎవరమ్మా ? మధు ఆంటీ నా?"
ఒక్క మధు ఆంటీ మాత్రమే నాకు తెలిసిన ఆఫీస్ స్నేహితురాలు అమ్మకి. ఆమె నా పుట్టినరోజు లేదా అమ్మ పుట్టినరోజు లేదా ఏదైనా పండుగ వంటి కొన్ని సందర్భాలలో మా ఇంటికి తరచుగా వస్తుంటుంది.
"మధు ఆంటీ కాదు. ఈ వచ్చే ఆయన మా ఆఫీసుకి కొత్త, గత నెలలో మా బ్రాంచ్ ఆఫీసులో అసిస్టెంట్ మేనేజర్‌గా చేరారు."
"అతను" అని వినగానే, ఈ స్నేహితుడు మగవాడని నాకు అర్థమైంది.
ఇప్పటి వరకు మా అమ్మ మగ స్నేహితులను చేసుకోవడం నేను చూడలేదు. ఆమె ఒక మగ స్నేహితుడి గురించి నాకు చెప్పడం ఇదే మొదటిసారి.
నేను పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. మెయిన్ డోర్ మూసేసి మా సోఫా రూమ్ కి తిరిగి వచ్చాను. అమ్మ తన బ్యాగ్ టేబుల్ మీద పెట్టి, మరో చీర తీసుకుని వాష్‌రూమ్‌కి వెళ్లింది. అమ్మ ఆఫీస్ వెళ్ళేటప్పుడు, ఇంట్లో కూడా ఎక్కువ చీరలే కట్టుకుంటుంది. ఎప్పుడైనా ఇంట్లో గౌను లేదా నైటీ వేసుకుంటుంది. చాలా మంది ఆడవాళ లాగానే, ఆమె వద్ద చాలా చీరలున్నాయి. ఇంట్లో హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్, ఆఫీసుకి వెళ్లేటప్పుడు ఫుల్ స్లీవ్ బ్లౌజ్ వేసుకుంటుంది.
10 నిమిషాల తర్వాత మా మెయిన్ గేట్ నుంచి బైక్ వచ్చిన శబ్దం వినిపించింది. నేను గేట్ దగ్గర ఎర్రటి హెల్మెట్ ధరించిన ఒక వ్యక్తి మా బైక్‌లో పార్క్ చేసి ఉండటం చూశాను. గుమ్మం వద్దకు చేరుకున్న తర్వాత అతను హెల్మెట్ తీసి నన్ను పలకరించాడు. మనిషి లో ఒక కాంఫిడెన్స్.
"ఎవరు కావాలి?"
"నేను బ్యాంక్ నుండి వస్తున్నాను. ఇది మేనేజరు హేమలత గారి ఇల్లేనా?"
"అవును. మా అమ్మగారే. ఇప్పుడే ఎవరో ఫ్రెండ్ వస్తారు అని చెప్పింది అమ్మ."
"అవును బాబూ. నేను గత నెలలో మీ అమ్మగారు పనిచేసే బ్రాంచ్ లోనే చేరాను."
“కూర్చోండి. అమ్మ ఇప్పుడే వస్తుంది”.
ఆయన సోఫా లో కూర్చుని ఒక గ్లాసు నీళ్ళు అడిగాడు. నేను కిచెన్‌లోకి వెళ్లి గ్లాసు నీళ్ళు తెచ్చి ఇచ్చాను.
“ఏం చదువున్నావు?” అడిగాడు.
“+2 పరీక్షలు పూర్తి చేశా”
"గ్రేట్".
అమ్మ గొంతు వినిపించింది "హలో ప్రసాద్ గారూ, ఇల్లు కనుక్కోవటం లో ఏమీ ఇబ్బంది కాలేదు కదా?”
వాష్‌రూమ్ నుండి అప్పుడే అమ్మ బయటికొచ్చింది. ఆఫీస్ చీరలోంచి లేత ఆకుపచ్చ కాటన్ చీర, నలుపు రంగు హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్ లోకి మారింది.
అమ్మ పిలిచిన తర్వాత ఆయన పేరు “ప్రసాద్” అని తెలిసింది.
"ప్రాబ్లెమ్ ఏమీ లేదు. అడ్రెస్ ఈజీ గా పట్టుకున్నా. గూగుల్ మ్యాప్ ఉంది కదా”.
"నిఖిల్, నువ్వు అంకుల్ కి హలో చెప్పావా?"
"అఫ్‌కోర్స్ మేడమ్, మీ అబ్బాయి చాలా మర్యాద చేసాడు. బుద్ధిమంతుడు." కితాబిచ్చాడు.
అమ్మ నవ్వుతూ సోఫాలో కూర్చుంది.
ప్రసాద్ అంకుల్, అమ్మ ఇద్దరూ ఎదురుగా సోఫాల్లో కూర్చున్నారు. నేను మధ్య సోఫాలో కూర్చున్నాను.
“స్నాక్స్ తీసుకుందురు గాని, ఇప్పుడే సమోసాలు, పేస్ట్రీలు తెచ్చాను" అంది అమ్మ.
"అయ్యో ఎందుకు మేడమ్ మీరు ఇంత శ్రమ తీసుకున్నారు. నేను ఆ ఫైల్ కోసమే వచ్చాను."
"మిస్టర్, మీరు మా ఇంటికి మొదటిసారి వచ్చారు. మీకు ఫైల్ ఇచ్చి గుడ్ బై చెబుతాను ఎలా అనుకుంటున్నారు? అది మా పద్ధతి కాదు" నవ్వి చెప్పింది.
"చాలా చిన్న పని. మీకు అనవసరంగా ట్రబుల్ ఇచ్చాను". మొహమాటంగా చెప్పాడు.
అమ్మ నవ్వుతూ సమోసాలు , స్నాక్స్ ప్లేట్‌లో తీసుకురమ్మని చెప్పింది . నేను వంటగదిలోకి వెళ్లి మా ముగ్గురి కోసం ప్లేట్లు సిద్ధం చేసాను.
నేను సోఫా హాల్‌కి తిరిగి వచ్చేసరికి అమ్మ కనిపించలేదు. అంకుల్ అక్కడే సోఫాలో కూర్చున్నాడు. ఆఫీస్ ఫైల్ తీసుకురావడానికి లోపలి వెళ్ళినట్టుంది . అప్పుడే బెడ్‌రూమ్ నుండి ఫైల్‌తో వస్తోంది.
"ఇదిగోండి. ఈ ఫైల్‌లో మీకు కావాల్సిన అన్ని వివరాలు ఉన్నాయి"
సమోసాలు, స్నాక్స్ తిన్నాం అందరం. అమ్మ, అంకుల్ కొన్ని ఆఫీస్ గాసిప్స్ మాట్లాడుకున్నారు. అరగంట తర్వాత అంకుల్ బయలుదేరాలి అన్నాడు.
"ఫస్ట్ టైం వచ్చారు. కూర్చోండి కాసేపు!" అమ్మ అడిగింది.
"పర్లేదులెండి , ముందు ముందు కలుస్తూనే ఉంటాం కదా!" నవ్వాడు. అమ్మ కూడా నవ్వింది.
తన ఉద్దేశం ఏమిటో అప్పుడు నాకు అర్థం కాలేదు. ఈ ఫైళ్ల గొడవ ఇంకా ముందు ముందు ఉంటుంది కాబోలు అనుకున్నా. అంకుల్ తన బైక్ దగ్గరకు వెళ్లి అక్కడ నుండి మా ఇద్దరికీ బై చెప్పాడు.
అమ్మ అంకుల్ వైపు ముసిముసిగా నవ్వుతూ బై చెప్పింది. నేను మెయిన్ గేట్ మూసేసి లోపలి వచ్చా.
అంకుల్ వెళ్ళాక నేనూ, అమ్మ గది లోపలికి వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాము. అప్పటికి రాత్రి 8:30 అయింది. అంకుల్ మా ఇంట్లో గంటకు పైగా ఉన్నారు. అమ్మ మొహంలో ఆనందం కనిపించింది. చిన్నగా తనలో తాను నవ్వుకుంటోంది.
"ఏమైంది మమ్మీ?"
"ఏమీ లేదు నాన్నా, ఆఫీసుకి లో జరిగిన ఒక విషయం గుర్తొచ్చి, నవ్వొచ్చింది."
నేను పెద్దగా తరిచి అడగలేదు. చదువుకోవడానికి నా బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయా.
కొన్ని నిమిషాల తర్వాత ఎవరో డోర్ బెల్ కొట్టిన శబ్దం వినిపించింది. నాకంటే ముందు డోర్ దగ్గరికి వెళ్లి అమ్మ తెరిచింది. తలుపు దగ్గర ప్రసాద్ అంకుల్. బయలుదేరిన కొద్ది నిమిషాలకే మళ్ళీ ఎందుకు వచ్చాడు అని నేను ఆశ్చర్యపడ్డా.
"ఏమైంది సార్? అంతా బాగానే ఉందా?" అమ్మ అడిగింది.
"నేను మీ ఇంట్లో నా హెల్మెట్ మర్చిపోయాను. రెండు కిలోమీటర్లు వెళ్ళాక కానీ గుర్తు రాలేదు." అన్నాడు మొహమాటంగా.
"వెళ్ళేటప్పుడు మీ దృష్టి ఎక్కడ ఉంది సార్?" అమ్మ నవ్వుతూ అంది
అంకుల్ కూడా నవ్వాడు.
సోఫాలో ఒకవైపు ఉంచిన హెల్మెట్ తీసుకుని అంకుల్ కి ఇచ్చాను.
"థాంక్స్ నిఖిల్!"
అంకుల్ మా ఇద్దరికీ బై చెప్పేసి వెళ్లిపోయాడు.
“ఏమైనా వంట చేయనా ఈ పూట? తిన్న సమోసాలు, స్నాక్స్ సరిపోతాయా?” అమ్మ అడిగింది.
"లేదమ్మా. కడుపు నిండింది. ఇక ఏమీ తినను" అన్ని చెప్పేసి నేను నా గదిలోకి వచ్చాను.
అమ్మ సోఫాలో కూర్చుని మ్యాగజైన్ చదవడం ప్రారంభించింది. నా పడకగది లోంచి చూస్తే లివింగ్ రూమ్ లో సోఫా కనిపిస్తుంది.
అరగంట తర్వాత అమ్మ ఫోన్ మోగింది. అమ్మ మాట్లాడుతున్న మాటలు నాకు వినిపిస్తున్నాయి.
“ఇంటికి చేరారా సర్?"
అవతలివైపు ప్రసాద్ అంకుల్ అని ఊహించాను.
అమ్మ సోఫాలో నుండి లేచి తన ఫోన్‌ని తీసుకుని తగిలించుకుని తన బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లింది. నేను పెద్దగా పట్టించుకోలేదు, పైగా ఫిజిక్స్ ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ చెయ్యటం లో బిజీగా ఉన్నాను.
45 నిమిషాల తర్వాత నాకు టాయిలెట్ కి వెళ్లాల్సి వచ్చింది. అమ్మ తన మంచం మీద కూర్చుని ఇంకా ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ కనిపించింది. ఆమె గొంతు low గా ఉంది, ఏమి మాట్లాడుతుందో నాకు సరిగ్గా వినబడలేదు. ఇంక 45 నిమిషాలనించి ప్రసాద్ అంకుల్ తో నే మాట్లాడుతోందా, లేక వేరే ఎవరితోనా?
"ఎవరు మమ్మీ ఫోన్లో?"
"పిన్ని". కొన్ని సెకన్ల మౌనం. “చిన్నీ, కొంచెం మంచినీళ్లు తెచ్చి పెట్టు” అడిగింది.
నేను వంటింట్లోకి వెళ్లి గ్లాస్ తో తిరిగొచ్చేసరికి ఆమె అప్పటికే కాల్ కట్ చేసి మంచం మీద పడుకుని తన మ్యాగజైన్ చదువుకుంటోంది.
"నిఖిల్, నీకు రేపు క్లాసులు ఏమైనా ఉన్నాయా?"
"రేపు కాదు మమ్మీ, ఆదివారం నాకు క్లాస్ ఉంది."
"రేపు ఆదివారం, నాన్నా!"
అవును, మరుసటి రోజు ఆదివారం అని అప్పుడు గుర్తొచ్చింది.
"అమ్మా, అయితే రేపు క్లాసులు మధ్యాహ్నం 12 గంటల నుండి సాయంత్రం 5 గంటల వరకు ఉండవచ్చు. ఫుల్ షెడ్యూల్ నాకు రేపు ఉదయం మాత్రమే తెలుస్తుంది"
"క్లాసుల గురించి ఎందుకు అడుగుతున్నావు? ఏదైనా పనుందా?"
“ప్రత్యేకంగా ఏమీ లేదు. ఊరికే అడిగా.”
నేను తర్వాత నా గదికి వచ్చాను. ఇంకో గంట చదువుకుని నిద్రపోయా.
మరుసటి రోజు నేను లేచేసరికి అమ్మ న్యూస్ పేపర్ చదువుతోంది. అమ్మ దగ్గరికి వచ్చి ఆమె పక్కన కూర్చున్నాను.
“వెళ్లి ఫ్రెష్ అవ్వు". ఆర్డర్ వేసింది.
ఒక గంట లో నేను ఫ్రెష్ అయి వచ్చేసరికి అమ్మ స్నానానికి వెళ్ళిపోయింది. ఒక గుడ్ డే బిస్కెట్ తీసుకుని డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకు కూర్చుని తింటూ ఉండగా అమ్మ ఫోన్ మోగింది. నేను వెంటనే రిసీవ్ చేసుకోలేదు.
ఫోన్ ఆగిపోయి మరి కొన్ని సెకండ్లలో మళ్ళీ మోగింది. కాలర్ ఐ డీ మీద “ప్రసాద్” అని కనిపిస్తే, అమ్మ ఆఫీసుకి సంబంధించినది అయిఉండచ్చని ఈ సారి లిఫ్ట్ చేశాను.
నేను హలో చెప్పకముందే "ఎక్కడున్నావు స్వీట్ హార్ట్? చాలా టైం నించి కాల్ చేస్తున్నాను". అవతలినించి ప్రసాద్ అంకుల్ గొంతు.
స్వీట్‌హార్ట్? అతని నోటి నుండి అలాంటి మాట విని నేను ఆశ్చర్యపోయాను.
"హలో, ఎవరు?"
4-5 సెకన్లు అటువైపు నించి నిశ్శబ్దం.
"హలో నిఖిల్. నేనే. ప్రసాద్ అంకుల్. నిన్న సాయంత్రం మీ ఇంటికి వచ్చా. గుర్తుందా?"
"అవును. గుడ్ మార్నింగ్ అంకుల్! "
"వెరీ గుడ్ మార్నింగ్ నిఖిల్. హౌ అర్ యు?"
"గుడ్. హౌ అర్ యు అంకుల్?"
"గుడ్! అమ్మ ఉందా?"
"స్నానం చేస్తోంది. ఇంకాసేపట్లో వస్తుంది."
"ఓహో.. అందుకే ఆమె నా కాల్ ఎత్తటం లేదు."
"స్వీట్‌హార్ట్" అని ఎందుకు అన్నావు అని అడగాలనిపించింది కానీ ఎందుకో అడగలేక పోయా.
"అమ్మ రాగానే నాకు కాల్ చెయ్యమని చెప్పు."
"సరే అంకుల్”. కాల్ కట్ చేశా.
అమ్మ కాల్ లాగ్ చూసాను. నిన్న రాత్రి ఆమె గంటకు పైగా ప్రసాద్ అంకుల్ తో మాట్లాడింది. పిన్ని తో మాట్లాడాననని అబద్ధం చెప్పింది. ఎందుకు? అయోమయంలో పడ్డాను. ఫోన్ టేబుల్ మీద పెట్టి డైనింగ్ రూమ్ కి వచ్చాను.
ఇంతట్లో వాష్‌రూమ్ నుండి అమ్మ బయటకు వచ్చింది. అబద్ధం చెప్పింది అని నాకు కాస్త కోపం వచ్చింది. ప్రసాద్ అంకుల్ ఫోన్ చేసారని చెప్పలేదు. బిస్కెట్లు తినడంలో బిజీ అయిపోయాను.
అమ్మ లేత పసుపు రంగు హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్, ముదురు నీలం రంగు కాటన్ చీర వేసుకుంది. ఆమె శరీరం బొద్దుగా ఉండటం వల్ల ఆమె చీర మరియు జాకెట్టు ద్వారా ఆమె వంపులు కనిపిస్తాయి. నడిచేటప్పుడు ఆమె ఎత్తులు మత్తుగా ఊగుతున్నాయనిపించింది. ఇంతకు ముందు ఎప్పడూ నేను ఆమెను ఆ దృష్టి తో చూడలేదు.
5 నిమిషాల తర్వాత అమ్మ గది నించి బయటికి వచ్చి అడిగింది.
"ప్రసాద్ అంకుల్ నాకు ఏమైనా కాల్ చేసారా? "
"అవును"
"మరి నాకెందుకు చెప్పలేదు?" కోపంగా అడిగింది.
"నువ్వు బాత్రూంలో ఉన్నావు గా?"
అమ్మ సమాధానం చెప్పలేదు. బెడ్ రూంలోకి వెళ్లి తలుపు మూసి, ఎవరికో కాల్ చేసింది. డోర్ దగ్గరికి వెళ్ళా. లో వాయిస్ లో మాట్లాడుతోంది. అవతలి వైపు ప్రసాద్ అంకుల్ అని గెస్ చేశా. ఏమంటోందో స్పష్టంగా వినిపించటం లేదు.
ఒక్క మాట మాత్రం క్లియర్ గా వినిపించింది.
"వాడు ఇంట్లోనే ఉంటాడు. ఇవ్వాళ కుదరదు."
అమ్మ ఎవరి గురించి మాట్లాడుతుందో తెలిసి నేను షాక్ అయ్యాను.
- Next page: Update 02
