Update 02
నేను గది లోపలికి వెళ్ళాను.
నన్ను చూసి అమ్మ మెల్లిగా "తరువాత కాల్ చేయండి." అని చెప్పి కాల్ కట్ చేసింది.
"ఏమైంది? ఎవరితో మాట్లాడుతున్నావ్?"
"నేను ఫోన్‌లో మాట్లాడే ప్రతి వాళ్ళ గురించి నీకు చెప్పాలా ఏంటి?" అసహనంగా అంది.
ఆమె మాటలకు నేను ఆశ్చర్యపోయాను. అమ్మ ఎప్పుడూ నాతో ఆలా మాట్లాడలేదు. నేను నిశ్శబ్దంగా గది నుండి బయటికి చదువుకోటానికి వెళ్ళిపోయా. కానీ, నిన్న సాయంత్రం నుండి ఆమె ప్రవర్తనకు నా మనసు చివుక్కు మంటోంది.
పుస్తకాన్ని తెరిచాను, కాని నా మానసిక స్థితి చదువుకోవడానికి అనుకూలంగా లేదు. నేను పుస్తకాలను మూసివేసి, నా మొబైల్‌లో ఏదో గేమ్ ఆడటం ప్రారంభించాను.
ఒక గంట తర్వాత అమ్మ పిలిచింది.
"నిఖిల్, వచ్చి బ్రేక్ ఫాస్ట్ చెయ్యి."
అప్పటికే బిస్కెట్ల ప్యాకెట్ తిన్నాను, తినాలనిపించలేదు.
"నాకు ఆకలిగా లేదు. నువ్వు తిను."
"సారీ కన్నా! అరిచానని నా మీద కోపం వచ్చిందా?"
అమ్మ మీద జాలేసింది. "లేదమ్మా. ఇప్పుడే బిస్కెట్స్ తిన్నా, అకలి లేదు. అంతే."
అమ్మ బ్రెడ్, బట్టర్ ప్లేట్ తీసుకొని తన గదిలోకి వెళ్ళింది. నేను నా మొబైల్‌తో ఆడుకుంటూనే ఉన్నాను.
అరగంట తర్వాత మా గార్డెన్ ఏరియాకి బైక్ వచ్చిన సౌండ్ వినిపించింది. కిటికీలోంచి చూసాను. ప్రసాద్ అంకుల్. బైక్ పార్క్ చేసి మా గేటు వైపు వస్తూ కనిపించాడు. గేటు దగ్గరకు వెళ్లి తలుపు తీశాను.
“ఇంకా కాలింగ్ బెల్ కూడా కొట్టలేదు, నేనొచ్చానని ఎలా తెలిసింది?" ఈ సారి అంకుల్ మొహం లో ఆశ్చర్యం.
"మీరు రావటం విండో లో కనిపిస్తుంది."
అంకుల్ లోపలికి వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాడు. మళ్ళీ ఎందుకు వచ్చాడో?
టిఫిన్ చేసి ఖాళీ ప్లేట్‌తో అమ్మ తన గది నుండి బయటకు వచ్చింది.
“ప్రసాద్ సర్! మీరు ఎప్పుడు వచ్చారు?"
"మీకు తెలుసుగా మేడమ్, ఒంటరివాణ్ని, ఈ ఆదివారం మీ ఇంట్లో కంపెనీ దొరకొచ్చని వచ్చా!" అంకుల్ కళ్ళలో ఎదో మెరుపు. దృష్టి అమ్మ పైట మీద.
"సర్ నిన్న సాయంత్రం వెళ్ళిపోయారు. ఇవ్వాళ మళ్ళీ వస్తానని ఏమీ చెప్పలేదు మీరు." అమ్మ బుంగమూతి పెట్టింది.
"ఈ రోజు పొద్దున్నే అనుకున్న.. ప్రాబ్లెమ్ ఏమీ లేదు కదా?"
"ఏయ్...అస్సలు కాదు. మీరొచ్చారంటే, మాకూ హాయే.."
"ఆ హాయి కోసమే మన ఈ తిప్పలన్నీ! "
ఇద్దరూ ఒకరినొకరు చూసుకుని నవ్వుకున్నారు.
"టిఫిన్ చేసారా?"
"ఇంట్లో తినే వచ్చా. "
"అయితే టీ తాగుదాం."
ఈ మొత్తం సంభాషణలో అంకుల్ కళ్ళు మా అమ్మ వొంటి మీదే, ఆమె హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్, భారీ బ్రెస్ట్స్ మీదే ఉన్నాయని గమనించా.
“మా ఇద్దరికీ కొంచెం టీ పెడతావా నాన్నా?” అడిగింది.
నేను రెండు కప్పుల టీతో సోఫా గదికి తిరిగి వచ్చే సరికి ఇద్దరూ రూమ్ లో లేరు.
"అమ్మా, టీ రెడీ." పిలిచా. సమాధానం లేదు.
బెడ్ రూమ్ లో, బాల్కనీ లో కి వెళ్లి చూసా. అక్కడా ఎవరూ లేదు.
వెతుకుతూ గార్డెన్ లోకి వెళ్ళా. గార్డెన్ ఏరియా గేటు గుండా మధ్యలో ఉన్న మెట్ల మీద నుంచి ఏదో గొంతు వినిపించింది.
మెల్లగా మెట్ల వైపు అడుగులు వేశా, ఎవరూ కనిపించలేదు. కానీ వాయిస్ అక్కడ నుండి వస్తోంది.. మెట్లపై కొద్దిగా మూడు నాలుగు మెట్లు వేసిన తర్వాత కనపడిన దృశ్యం చూసి ఫ్రీజ్ అయిపోయా….
అలాంటి దృశ్యం అస్సలు నేను ఊహించలేదు.
అమ్మ, ప్రసాద్ అంకుల్ పెనవేసుకుని కౌగిలి లో ఉన్నారు. పెదాలు కలబడుతూ ఇద్దరూ ఆవేశం గా ముద్దులు పెట్టుకుంటున్నారు. వీపు నా వైపు ఉండటంతో అమ్మకి నేను కనిపించలేదు. అంకుల్ చేతులు అమ్మ బ్లౌజ్ మీద, కొన్నిసార్లు దాని కిందా ఆమె వీపు చుట్టూ తిరుగుతున్నాయి. గట్టిగా కౌగిలించుకోవడంతో అమ్మ చేతులు కూడా అంకుల్ వీపు పాముతున్నాయి.
అమ్మ అతని నుండి పెదాలు బలవంతంగా వేరుచేసింది.
"ఇవాళ్టికి ఇది చాలు.. వాడు తొందర్లోనే మనల్ని వెతుక్కుంటూ వస్తాడు... వెనక్కి వెళ్దాం" గుసగుసగా అంది.
"క్యా యార్ ... నాలుగు రోజులుగా నీ మీద ఆకలితో ఉన్నాను. నిన్న సాయంత్రం నిన్ను చూసినప్పటి నించి ఆగలేకున్నాను తెలుసా.. ”
“లేదు, ఇక వెళ్దాం.. వాడు ఎప్పుడయినా రావచ్చు.. "
"ప్లీజ్...ప్లీజ్...ప్లీజ్...ఐ లవ్ యూ సో మచ్..ఐ లవ్ యూ డార్లింగ్...ప్లీజ్..."
అంకుల్ చేత్తో అమ్మ తల పట్టుకుని మళ్ళీ ముద్దు పెట్టుకోవడానికి ట్రై చేసాడు. అమ్మ కొంచెం మెత్తబడినట్టుంది, అతని మెడను వెనుక నుండి పట్టుకుని, తన పెదవులను మళ్ళీ అతని పెదవులపై పెట్టింది.
ఉఫ్ఫ్ఫ్..... మళ్లీ ఇద్దరూ పూర్తి ఆవేశంతో ముద్దు సెషన్ లో మునిగారు. ముద్దుల మధ్య వాళ్ళ నాలుక పెనవేసుకుని లాలాజలం ఒకరి నుండి మరొకరికి బదిలీ ఆవుతోంది. చాలా హాట్ గా అనిపించి నా ప్యాంటు లోది గట్టిపడింది. ఇలాంటి స్టీమీ సీన్లు నేను సినిమాల్లోనే చూశాను.
నాకు కోపం, ఎక్సైట్ మెంట్ ఒకేసారి వచ్చినట్టు అనిపించింది. అంకుల్ చెయ్యి అమ్మ భుజం నించి బ్లౌజ్ కిందికి జార్చి నొక్కడం ప్రారంభించాడు. అమ్మ అంకుల్ ని గోడ వైపుకు నెట్టి, అతని చొక్కా బటన్లను విప్పింది. నెరిసిన వెంట్రుకల ఛాతీ కండలు తిరిగిన అంకుల్ ఛాతీని పరవశం గా చూసి అమ్మ అతని మెడకి, ఛాతీకి ముద్దులు పెట్టింది.
"ఇప్పుడు నా వంతు టర్న్ బేబీ!" అంటూ అంకుల్ అమ్మ బ్లౌజ్ హుక్స్ విప్పబోయాడు. అకస్మాత్తుగా సోఫా రూమ్‌లో ఉన్న నా ఫోన్ మోగడం ప్రారంభించింది. రింగ్‌ టోన్ వినిపించి అంకుల్, అమ్మ ఒకరినొకరు విడిచిపెట్టారు. నేను గబగబా సోఫా వైపు పరుగెత్తాను. నా హార్ట్ బీట్ పెరిగి చెమటలు పట్టాయి.
నా ఫోన్‌ని తీసి చూస్తే అది డెహ్రాడూన్‌కి చెందిన నా కజిన్ అనిమేష్ కాల్. ఫోనెత్తి 2 నిమిషాలు మాట్లాడాను. కొన్ని నిమిషాల క్రితం చూసిన దృశ్యం తర్వాత నా మనస్సు మనసు లో లేదు. తర్వాత కాల్ చేస్తా అని చెప్పి కట్ చేసాను.
అంకుల్, అమ్మ రూమ్ లోకి వచ్చి సోఫా లో కూర్చినారు. హెయిర్ బ్యాండ్ కట్టి ఉన్న అమ్మ జుట్టు చెదిరినట్టు కనబడుతోంది. అంకుల్ మాత్రం ఏమీ జరగనట్టు అంకుల్ కూల్ గా ఉన్నాడు.
"టీ చల్లారిపోతోంది. ఎక్కడికెళ్లారు?"
"ప్రసాద్ అంకుల్ మన గార్డెన్, మొక్కలు చూస్తానంటే తీసుకెళ్లాను."
ఆమె అబద్ధం చెబుతుందని నేను మెంటల్ గా రెడీ తియ్యని.
“గార్డెన్ లో చూసాను.. ఎవరూ లేరే? "
"సరిగ్గా చూసి ఉండవు. మేమక్కడే ఉన్నాం." అంకుల్ బుకాయించాడు.
"అవును నిఖిల్, మేము 15 నిమిషాల నుండి అక్కడే ఉన్నాము" అమ్మ వత్తాసు పలికింది.
నేను ఇంక ప్రోబ్ చెయ్యలేదు, వాళ్ళు అబద్దాల మీద అబద్ధాలు చెప్తారని నాకు తెలుసు.
ఇద్దరికీ టీ ఇచ్చి నేను గదిలోకి వెళ్ళిపోయాను. వాళ్ళు ఏం చేస్తున్నారో చూడాలని గది తలుపు తెరిచే ఉంచా.
అంకుల్ తన మొబైల్ చూసుకుంటూ టీ తాగాడు. టీ పూర్తయ్యే వరకు ఇద్దరూ కొన్ని నిమిషాల పాటు ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడుకోలేదు.
తర్వాత అంకుల్ మళ్ళీ గార్డెన్ వైపుకి వెళ్ళాడు.
అమ్మ టీ కప్పులు, ప్లేట్లు తీసుకుని వంటింట్లోకి వెళ్లింది. ఆమె మొబైల్ టేబుల్ మీదే వదిలేసింది. అకస్మాత్తుగా ఆమె మొబైల్‌కి ఎవరో వాట్సాప్‌లో మెసేజ్‌లు పంపడంతో బీప్ వచ్చింది.
కిచెన్‌లో అమ్మకి ఆ బీప్ శబ్దం వినిపించలేదు. నేను ఫోన్ దగ్గరికి వెళ్లి చూసాను, వాట్సాప్‌లో 4 మెసేజెస్ అని నోటిఫికేషన్ కనిపిస్తోంది. ఓపెన్ చేసి వాట్సాప్ చూసా. ఆ మెసేజ్ ప్రసాద్ అంకుల్ నించీ. గార్డెన్ ఏరియా నుంచి ఆమెకు మెసేజ్ చేస్తున్నాడు.
"డార్లింగ్, తమ్మడికి ప్యాంటు లో ఊపిరి ఆడటం లేదు. కంట్రోల్ చేసుకోలేక పోతున్నా. ఒక సారి రావచ్చు గా? హెల్ప్ ప్లీజ్..."
నేను చాలా షాక్‌లో ఉన్నాను.. మా ఇంట్లో ఏమి జరుగుతోంది? నిన్నటి వరకు అంతా బాగానే ఉంది. ఇప్పుడు అమ్మ, అంకుల్ చాలా నెలల నుండి సంబంధం ఉన్నట్లుగా చాట్ చేసుకుంటున్నారు. అమ్మ విడాకులు తీసుకోవడానికి కారణం ఇదే అయిఉంటుందా? అయినా పెళ్ళై, నా అంత పెద్ద పిల్లలున్న అంకుల్ తన భార్యను ఎలా మోసం చేస్తాడు? మనసు లో ఏవేవో ప్రశ్నలు.
వాట్సాప్ మెసేజ్‌ని unread గా మార్క్ చేసి ఫోన్‌ని టేబుల్‌పై పెట్టేసి నా గదిలోకి వచ్చేసా.
కాసేపటికి అమ్మ వచ్చి ఫోన్ తీసుకుంది. వాట్సాప్ తెరుస్తుందని నాకు తెలుసు. కాస్త నవ్వి, ఏదో టైప్ చేసిం ఫోన్‌ని తిరిగి టేబుల్‌పై పెట్టేసి, మళ్ళీ సోఫా లో మేగజీన్ చూస్తూ కూర్చుంది. కిటికీలోంచి చూస్తే, అంకుల్ కూడా తన ఫోన్‌లో ఏదో టైప్ చేస్తున్నాడు. అమ్మ ఫోన్ మళ్లీ బీప్ అయింది. ఆమె ఫోన్ తీసుకుని టైప్ చేయడం మొదలెట్టింది. వాళ్ళు ఏం చాట్ చేస్తున్నారో చూడాలని అని అనిపించింది.
అమ్మ తన ఫోన్‌ని స్క్రీన్‌ను ఆఫ్ చేసి టేబుల్ పై మళ్ళీ పెట్టే లోపలే వెళ్లి అడిగాను.
"అమ్మా నీ ఫోన్ ఒకసారి ఇస్తావా? నా ఫోన్ లో ఎదో ప్రాబ్లెమ్. నేను JEE మెయిన్స్‌కి సంబంధించి ఒక నోటిఫికేషన్ చూడాలి.."
అమ్మ నాకు ఫోన్ ఇచ్చింది. నేను ఫోన్‌ని నా రూమ్‌కి తీసుకెళ్లి ఒక్క క్షణం కూడా వృధా చేయకుండా త్వరగా వాట్సాప్ ఓపెన్ చేసాను. ప్రసాద్ అంకుల్ కి ఆమె రిప్లై ఇచ్చింది.
"అబ్బా... ఒక్క ముద్దుకే?"
"నీ పెదాలు భలే రుచిగా ఉన్నాయి బేబీ! నీ ఫిగర్ చూస్తుంటే నాకు లేచి పోయింది ఇక్కడ.”
"కొంచెం ఆగాలి సర్! అయినా అసలు ముందు చెప్పకుండా వచ్చారు మీరు! వీడేమో ఇంట్లోనే ఉన్నాడు."
అంకుల్ వైపు నించి "టైపింగ్..." అని వచ్చి ఉంది సడెన్‌గా మెసేజ్ బీప్ అయింది. ఆ బీప్ శబ్దం అమ్మకి కూడా వినబడి నా వైపు చూసింది.. నేను నా పెన్ను మరియు నోట్‌బుక్ తీసుకొని ఏదో రాస్తున్నారు నటించాను. అమ్మ మళ్ళీ మ్యాగజైన్లో తల దించగానే, అంకుల్ టెక్స్ట్ చూశాను.
"గత 4 రోజులుగా పస్తు పెడుతున్నావు. నీ దర్శనం కోసమే వచ్చా ఇవ్వాళ".
వీళ్లిద్దరు ఇలా హాట్ గా చాట్ చెయ్యటం ఇది మొదటిసారి కాదు అని నాకు అర్థం అయింది. చాలా రోజులు గా పరిచయం ఉన్నటుంది. పైకెళ్ళి పాత టెక్స్ట్ చదివా.. నాలుగు రోజుల క్రితం ఇంటికి మూడు గంటలు ఆలస్యంగా ఎందుకు వచ్చిందో ఇప్పడు తెలుస్తోంది. ఎందుకు ఆలస్యం అయింది అని ఆరోజు అడిగితే ఆఫీస్ లో పని ఎక్కువ అయింది చెప్పింది. ఆ రోజు కూడా అమ్మ నాతో అబద్ధం చెప్పింది…
నా ఈ ఆలోచనల మధ్య అంకుల్ మళ్ళీ మెసేజ్ చేసాడు.
"ఏంటి రిప్లై లేదు? గార్డెన్ లో ఉన్నా..రావా ప్లీజ్?"
ఒక్క సెకను "షట్ అప్ యు బాస్టర్డ్" అని రిప్లై ఇద్దామనుకున్నా. నా వేళ్లకు అంత ధైర్యం రాలేదు.
ఇంకో రెండు నిమిషాల్లో అంకుల్ సోఫా దగ్గిరికి వచ్చాడు. నేను వెంటనే మెసేజెస్ ని unread గా మార్క్ చేసి ఫోన్ అమ్మకి ఇచ్చేసా.
అంకుల్ సోఫాలో అమ్మ పక్కన కూర్చుని ఆమెతో లోగొంతులో ఏదో అన్నాడు. అమ్మ తన ఫోన్‌ని తీస్కుని అతని ముఖంలో అయోమయంగా చూసింది. మెసేజ్ లు చూసి కూడా ఎందుకు రిప్లై ఇవ్వలేదు అని అడుగుతున్నాడు అనుకుంటా. కానీ నేను ఇప్పటికే వాటిని unread అని మార్క్ చేశా. అయితే, అంకుల్ ఫోన్ లో మాత్రం అవి బ్లూ టిక్ గుర్తు తో కనిపించి ఉంటాయి.
"నిఖిల్, ఓసారి వస్తావా?" అమ్మ పిలిచింది. మెసేజీలు చదివానని అమ్మకి ఇప్పుడు తెలిసిపోయింది అని భయపడ్డా.
“నా వాట్సాప్‌లో ఎందుకో హ్యాంగ్ అయిపోతోంది, నీకేమైనా తెలుసా?”.
"ఆప్ అప్గ్రేడ్ చెయ్యాలేమో?"
"నిఖిల్ చెప్పింది కరెక్ట్, అప్‌డేట్ చేయమని చెప్పాను నేను కూడా." అన్నాడు అంకుల్.
"ఇప్పడు చేయమంటావా?"
"లేదులే, నేచూసుకుంటా. వొదిలెయ్యి” అంది అమ్మ.
అమ్మ కీ, అంకుల్ కీ, నా మీద అనుమానం రాలేదని నేను రిలాక్స్ అయ్యాను.
నేను వెళ్లి నా కజిన్‌కి ఫోన్ చేసాను, మళ్ళీ చేస్తాను అని చెప్పిన ప్రామిస్ గుర్తొచ్చి. చదువు, సినిమాలు, పాటలు గురించి ఒక గంటసేపు మాట్లాడుకున్నాము.
ఇంతలో అమ్మ భోజనం రెడీ చేయడానికి కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది. అంకుల్ సోఫాలో కూర్చుని టీవీ చూస్తూ ఉన్నాడు.
కజిన్‌తో మాట్లాడిన తర్వాత అమ్మ లంచ్‌కి ఏమి సిద్ధం చేస్తుందో చూడడానికి నేను కిచెన్ లోకి వెళ్ళా. కేక్ బేక్ చేస్తోంది.
"సడన్ గా ఇవాళ కేక్ స్పెషల్ ఏంటి? లంచ్ టైం లో?"
"అంకుల్‌కి కేక్ అంటే ఇష్టం. ఇంట్లో చేసిన కేక్ రుచి చూపించాలనిపించింది. స్నాక్స్ నిన్నే పెట్టాం కదా.."
"కేక్ లంచ్ లో ఎలా తింటాం? ఇప్పుడే ఎందుకు చేస్తున్నావు?"
"అదేంటి? డిన్నర్ తర్వాత డిజర్ట్‌గా తినొచ్చు గా?"
"పోన్లే, లంచ్ తర్వాత డిజర్ట్ తో నోరు తీపి చేసి పంపుదాం అంకుల్ ని."
"అంకుల్ ఈరోజు మనతోనే ఉంటారు నాన్నా. రేపు నాతో బాటే ఆఫీస్ కి వస్తారు."
"రోజంతా ఉంటున్నాడా?"
"ఔను"
"అమ్మా నీకు తెలుసు కదా..నాకు వేరే వాళ్ళు ఉంటే ఇష్టం ఉండదు. నా చదువుకు disturbance". కాసేపాగి అన్నా .
"ష్...నెమ్మది. ఇంటికొచ్చిన వాళ్లతో మర్యాద గా ఉండాలి.”
“అంకుల్ నీ రూమ్ లోనే పడుకుంటారు. అయితే నీకేమి డిస్టర్బన్స్ ఉండకుండా నే చూసుకుంటా, సరేనా కన్నా?”
నా ముందు మా అమ్మ ఎంత అమాయకంగా ప్రవర్తిస్తుందో. అంకుల్ నాతో రూమ్ లో పడుకోటానికి రాలేదని నాకు ఖచ్చితంగా తెలుసు.
"లంచ్ స్పెషల్స్ ఏంటి?" కాసేపు మౌనంగా ఉండి అడిగా.
"బంగాళదుంప కూర, పాపడ్, సలాడ్‌తో ఫ్రైడ్ రైస్"
"సరే అమ్మా."
ఫ్రైడ్ రైస్ నాకు బాగా నచ్చింది.
నా గదిలోకి వచ్చేసి చదువుపై ఏకాగ్రత పెట్టే ప్రయత్నం చేశా కానీ ఆ ముద్దుల దృశ్యాలు నా మదిలో ఇంకా తిరుగుతూ ఉన్నాయి. నలభై, యాభై ఏళ్ళ వయసు వాళ్ళు కూడా ఇలా చాలా ఉత్సాహంగా, చురుగ్గా ఇలాటి పనులు చేస్తారని నేను అనుకోలేదు.
ఆలోచనల మధ్య అవ్వాళ రాత్రి కోసం ఎదురు చూశాను..
నన్ను చూసి అమ్మ మెల్లిగా "తరువాత కాల్ చేయండి." అని చెప్పి కాల్ కట్ చేసింది.
"ఏమైంది? ఎవరితో మాట్లాడుతున్నావ్?"
"నేను ఫోన్‌లో మాట్లాడే ప్రతి వాళ్ళ గురించి నీకు చెప్పాలా ఏంటి?" అసహనంగా అంది.
ఆమె మాటలకు నేను ఆశ్చర్యపోయాను. అమ్మ ఎప్పుడూ నాతో ఆలా మాట్లాడలేదు. నేను నిశ్శబ్దంగా గది నుండి బయటికి చదువుకోటానికి వెళ్ళిపోయా. కానీ, నిన్న సాయంత్రం నుండి ఆమె ప్రవర్తనకు నా మనసు చివుక్కు మంటోంది.
పుస్తకాన్ని తెరిచాను, కాని నా మానసిక స్థితి చదువుకోవడానికి అనుకూలంగా లేదు. నేను పుస్తకాలను మూసివేసి, నా మొబైల్‌లో ఏదో గేమ్ ఆడటం ప్రారంభించాను.
ఒక గంట తర్వాత అమ్మ పిలిచింది.
"నిఖిల్, వచ్చి బ్రేక్ ఫాస్ట్ చెయ్యి."
అప్పటికే బిస్కెట్ల ప్యాకెట్ తిన్నాను, తినాలనిపించలేదు.
"నాకు ఆకలిగా లేదు. నువ్వు తిను."
"సారీ కన్నా! అరిచానని నా మీద కోపం వచ్చిందా?"
అమ్మ మీద జాలేసింది. "లేదమ్మా. ఇప్పుడే బిస్కెట్స్ తిన్నా, అకలి లేదు. అంతే."
అమ్మ బ్రెడ్, బట్టర్ ప్లేట్ తీసుకొని తన గదిలోకి వెళ్ళింది. నేను నా మొబైల్‌తో ఆడుకుంటూనే ఉన్నాను.
అరగంట తర్వాత మా గార్డెన్ ఏరియాకి బైక్ వచ్చిన సౌండ్ వినిపించింది. కిటికీలోంచి చూసాను. ప్రసాద్ అంకుల్. బైక్ పార్క్ చేసి మా గేటు వైపు వస్తూ కనిపించాడు. గేటు దగ్గరకు వెళ్లి తలుపు తీశాను.
“ఇంకా కాలింగ్ బెల్ కూడా కొట్టలేదు, నేనొచ్చానని ఎలా తెలిసింది?" ఈ సారి అంకుల్ మొహం లో ఆశ్చర్యం.
"మీరు రావటం విండో లో కనిపిస్తుంది."
అంకుల్ లోపలికి వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాడు. మళ్ళీ ఎందుకు వచ్చాడో?
టిఫిన్ చేసి ఖాళీ ప్లేట్‌తో అమ్మ తన గది నుండి బయటకు వచ్చింది.
“ప్రసాద్ సర్! మీరు ఎప్పుడు వచ్చారు?"
"మీకు తెలుసుగా మేడమ్, ఒంటరివాణ్ని, ఈ ఆదివారం మీ ఇంట్లో కంపెనీ దొరకొచ్చని వచ్చా!" అంకుల్ కళ్ళలో ఎదో మెరుపు. దృష్టి అమ్మ పైట మీద.
"సర్ నిన్న సాయంత్రం వెళ్ళిపోయారు. ఇవ్వాళ మళ్ళీ వస్తానని ఏమీ చెప్పలేదు మీరు." అమ్మ బుంగమూతి పెట్టింది.
"ఈ రోజు పొద్దున్నే అనుకున్న.. ప్రాబ్లెమ్ ఏమీ లేదు కదా?"
"ఏయ్...అస్సలు కాదు. మీరొచ్చారంటే, మాకూ హాయే.."
"ఆ హాయి కోసమే మన ఈ తిప్పలన్నీ! "
ఇద్దరూ ఒకరినొకరు చూసుకుని నవ్వుకున్నారు.
"టిఫిన్ చేసారా?"
"ఇంట్లో తినే వచ్చా. "
"అయితే టీ తాగుదాం."
ఈ మొత్తం సంభాషణలో అంకుల్ కళ్ళు మా అమ్మ వొంటి మీదే, ఆమె హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్, భారీ బ్రెస్ట్స్ మీదే ఉన్నాయని గమనించా.
“మా ఇద్దరికీ కొంచెం టీ పెడతావా నాన్నా?” అడిగింది.
నేను రెండు కప్పుల టీతో సోఫా గదికి తిరిగి వచ్చే సరికి ఇద్దరూ రూమ్ లో లేరు.
"అమ్మా, టీ రెడీ." పిలిచా. సమాధానం లేదు.
బెడ్ రూమ్ లో, బాల్కనీ లో కి వెళ్లి చూసా. అక్కడా ఎవరూ లేదు.
వెతుకుతూ గార్డెన్ లోకి వెళ్ళా. గార్డెన్ ఏరియా గేటు గుండా మధ్యలో ఉన్న మెట్ల మీద నుంచి ఏదో గొంతు వినిపించింది.
మెల్లగా మెట్ల వైపు అడుగులు వేశా, ఎవరూ కనిపించలేదు. కానీ వాయిస్ అక్కడ నుండి వస్తోంది.. మెట్లపై కొద్దిగా మూడు నాలుగు మెట్లు వేసిన తర్వాత కనపడిన దృశ్యం చూసి ఫ్రీజ్ అయిపోయా….
అలాంటి దృశ్యం అస్సలు నేను ఊహించలేదు.
అమ్మ, ప్రసాద్ అంకుల్ పెనవేసుకుని కౌగిలి లో ఉన్నారు. పెదాలు కలబడుతూ ఇద్దరూ ఆవేశం గా ముద్దులు పెట్టుకుంటున్నారు. వీపు నా వైపు ఉండటంతో అమ్మకి నేను కనిపించలేదు. అంకుల్ చేతులు అమ్మ బ్లౌజ్ మీద, కొన్నిసార్లు దాని కిందా ఆమె వీపు చుట్టూ తిరుగుతున్నాయి. గట్టిగా కౌగిలించుకోవడంతో అమ్మ చేతులు కూడా అంకుల్ వీపు పాముతున్నాయి.
అమ్మ అతని నుండి పెదాలు బలవంతంగా వేరుచేసింది.
"ఇవాళ్టికి ఇది చాలు.. వాడు తొందర్లోనే మనల్ని వెతుక్కుంటూ వస్తాడు... వెనక్కి వెళ్దాం" గుసగుసగా అంది.
"క్యా యార్ ... నాలుగు రోజులుగా నీ మీద ఆకలితో ఉన్నాను. నిన్న సాయంత్రం నిన్ను చూసినప్పటి నించి ఆగలేకున్నాను తెలుసా.. ”
“లేదు, ఇక వెళ్దాం.. వాడు ఎప్పుడయినా రావచ్చు.. "
"ప్లీజ్...ప్లీజ్...ప్లీజ్...ఐ లవ్ యూ సో మచ్..ఐ లవ్ యూ డార్లింగ్...ప్లీజ్..."
అంకుల్ చేత్తో అమ్మ తల పట్టుకుని మళ్ళీ ముద్దు పెట్టుకోవడానికి ట్రై చేసాడు. అమ్మ కొంచెం మెత్తబడినట్టుంది, అతని మెడను వెనుక నుండి పట్టుకుని, తన పెదవులను మళ్ళీ అతని పెదవులపై పెట్టింది.
ఉఫ్ఫ్ఫ్..... మళ్లీ ఇద్దరూ పూర్తి ఆవేశంతో ముద్దు సెషన్ లో మునిగారు. ముద్దుల మధ్య వాళ్ళ నాలుక పెనవేసుకుని లాలాజలం ఒకరి నుండి మరొకరికి బదిలీ ఆవుతోంది. చాలా హాట్ గా అనిపించి నా ప్యాంటు లోది గట్టిపడింది. ఇలాంటి స్టీమీ సీన్లు నేను సినిమాల్లోనే చూశాను.
నాకు కోపం, ఎక్సైట్ మెంట్ ఒకేసారి వచ్చినట్టు అనిపించింది. అంకుల్ చెయ్యి అమ్మ భుజం నించి బ్లౌజ్ కిందికి జార్చి నొక్కడం ప్రారంభించాడు. అమ్మ అంకుల్ ని గోడ వైపుకు నెట్టి, అతని చొక్కా బటన్లను విప్పింది. నెరిసిన వెంట్రుకల ఛాతీ కండలు తిరిగిన అంకుల్ ఛాతీని పరవశం గా చూసి అమ్మ అతని మెడకి, ఛాతీకి ముద్దులు పెట్టింది.
"ఇప్పుడు నా వంతు టర్న్ బేబీ!" అంటూ అంకుల్ అమ్మ బ్లౌజ్ హుక్స్ విప్పబోయాడు. అకస్మాత్తుగా సోఫా రూమ్‌లో ఉన్న నా ఫోన్ మోగడం ప్రారంభించింది. రింగ్‌ టోన్ వినిపించి అంకుల్, అమ్మ ఒకరినొకరు విడిచిపెట్టారు. నేను గబగబా సోఫా వైపు పరుగెత్తాను. నా హార్ట్ బీట్ పెరిగి చెమటలు పట్టాయి.
నా ఫోన్‌ని తీసి చూస్తే అది డెహ్రాడూన్‌కి చెందిన నా కజిన్ అనిమేష్ కాల్. ఫోనెత్తి 2 నిమిషాలు మాట్లాడాను. కొన్ని నిమిషాల క్రితం చూసిన దృశ్యం తర్వాత నా మనస్సు మనసు లో లేదు. తర్వాత కాల్ చేస్తా అని చెప్పి కట్ చేసాను.
అంకుల్, అమ్మ రూమ్ లోకి వచ్చి సోఫా లో కూర్చినారు. హెయిర్ బ్యాండ్ కట్టి ఉన్న అమ్మ జుట్టు చెదిరినట్టు కనబడుతోంది. అంకుల్ మాత్రం ఏమీ జరగనట్టు అంకుల్ కూల్ గా ఉన్నాడు.
"టీ చల్లారిపోతోంది. ఎక్కడికెళ్లారు?"
"ప్రసాద్ అంకుల్ మన గార్డెన్, మొక్కలు చూస్తానంటే తీసుకెళ్లాను."
ఆమె అబద్ధం చెబుతుందని నేను మెంటల్ గా రెడీ తియ్యని.
“గార్డెన్ లో చూసాను.. ఎవరూ లేరే? "
"సరిగ్గా చూసి ఉండవు. మేమక్కడే ఉన్నాం." అంకుల్ బుకాయించాడు.
"అవును నిఖిల్, మేము 15 నిమిషాల నుండి అక్కడే ఉన్నాము" అమ్మ వత్తాసు పలికింది.
నేను ఇంక ప్రోబ్ చెయ్యలేదు, వాళ్ళు అబద్దాల మీద అబద్ధాలు చెప్తారని నాకు తెలుసు.
ఇద్దరికీ టీ ఇచ్చి నేను గదిలోకి వెళ్ళిపోయాను. వాళ్ళు ఏం చేస్తున్నారో చూడాలని గది తలుపు తెరిచే ఉంచా.
అంకుల్ తన మొబైల్ చూసుకుంటూ టీ తాగాడు. టీ పూర్తయ్యే వరకు ఇద్దరూ కొన్ని నిమిషాల పాటు ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడుకోలేదు.
తర్వాత అంకుల్ మళ్ళీ గార్డెన్ వైపుకి వెళ్ళాడు.
అమ్మ టీ కప్పులు, ప్లేట్లు తీసుకుని వంటింట్లోకి వెళ్లింది. ఆమె మొబైల్ టేబుల్ మీదే వదిలేసింది. అకస్మాత్తుగా ఆమె మొబైల్‌కి ఎవరో వాట్సాప్‌లో మెసేజ్‌లు పంపడంతో బీప్ వచ్చింది.
కిచెన్‌లో అమ్మకి ఆ బీప్ శబ్దం వినిపించలేదు. నేను ఫోన్ దగ్గరికి వెళ్లి చూసాను, వాట్సాప్‌లో 4 మెసేజెస్ అని నోటిఫికేషన్ కనిపిస్తోంది. ఓపెన్ చేసి వాట్సాప్ చూసా. ఆ మెసేజ్ ప్రసాద్ అంకుల్ నించీ. గార్డెన్ ఏరియా నుంచి ఆమెకు మెసేజ్ చేస్తున్నాడు.
"డార్లింగ్, తమ్మడికి ప్యాంటు లో ఊపిరి ఆడటం లేదు. కంట్రోల్ చేసుకోలేక పోతున్నా. ఒక సారి రావచ్చు గా? హెల్ప్ ప్లీజ్..."
నేను చాలా షాక్‌లో ఉన్నాను.. మా ఇంట్లో ఏమి జరుగుతోంది? నిన్నటి వరకు అంతా బాగానే ఉంది. ఇప్పుడు అమ్మ, అంకుల్ చాలా నెలల నుండి సంబంధం ఉన్నట్లుగా చాట్ చేసుకుంటున్నారు. అమ్మ విడాకులు తీసుకోవడానికి కారణం ఇదే అయిఉంటుందా? అయినా పెళ్ళై, నా అంత పెద్ద పిల్లలున్న అంకుల్ తన భార్యను ఎలా మోసం చేస్తాడు? మనసు లో ఏవేవో ప్రశ్నలు.
వాట్సాప్ మెసేజ్‌ని unread గా మార్క్ చేసి ఫోన్‌ని టేబుల్‌పై పెట్టేసి నా గదిలోకి వచ్చేసా.
కాసేపటికి అమ్మ వచ్చి ఫోన్ తీసుకుంది. వాట్సాప్ తెరుస్తుందని నాకు తెలుసు. కాస్త నవ్వి, ఏదో టైప్ చేసిం ఫోన్‌ని తిరిగి టేబుల్‌పై పెట్టేసి, మళ్ళీ సోఫా లో మేగజీన్ చూస్తూ కూర్చుంది. కిటికీలోంచి చూస్తే, అంకుల్ కూడా తన ఫోన్‌లో ఏదో టైప్ చేస్తున్నాడు. అమ్మ ఫోన్ మళ్లీ బీప్ అయింది. ఆమె ఫోన్ తీసుకుని టైప్ చేయడం మొదలెట్టింది. వాళ్ళు ఏం చాట్ చేస్తున్నారో చూడాలని అని అనిపించింది.
అమ్మ తన ఫోన్‌ని స్క్రీన్‌ను ఆఫ్ చేసి టేబుల్ పై మళ్ళీ పెట్టే లోపలే వెళ్లి అడిగాను.
"అమ్మా నీ ఫోన్ ఒకసారి ఇస్తావా? నా ఫోన్ లో ఎదో ప్రాబ్లెమ్. నేను JEE మెయిన్స్‌కి సంబంధించి ఒక నోటిఫికేషన్ చూడాలి.."
అమ్మ నాకు ఫోన్ ఇచ్చింది. నేను ఫోన్‌ని నా రూమ్‌కి తీసుకెళ్లి ఒక్క క్షణం కూడా వృధా చేయకుండా త్వరగా వాట్సాప్ ఓపెన్ చేసాను. ప్రసాద్ అంకుల్ కి ఆమె రిప్లై ఇచ్చింది.
"అబ్బా... ఒక్క ముద్దుకే?"
"నీ పెదాలు భలే రుచిగా ఉన్నాయి బేబీ! నీ ఫిగర్ చూస్తుంటే నాకు లేచి పోయింది ఇక్కడ.”
"కొంచెం ఆగాలి సర్! అయినా అసలు ముందు చెప్పకుండా వచ్చారు మీరు! వీడేమో ఇంట్లోనే ఉన్నాడు."
అంకుల్ వైపు నించి "టైపింగ్..." అని వచ్చి ఉంది సడెన్‌గా మెసేజ్ బీప్ అయింది. ఆ బీప్ శబ్దం అమ్మకి కూడా వినబడి నా వైపు చూసింది.. నేను నా పెన్ను మరియు నోట్‌బుక్ తీసుకొని ఏదో రాస్తున్నారు నటించాను. అమ్మ మళ్ళీ మ్యాగజైన్లో తల దించగానే, అంకుల్ టెక్స్ట్ చూశాను.
"గత 4 రోజులుగా పస్తు పెడుతున్నావు. నీ దర్శనం కోసమే వచ్చా ఇవ్వాళ".
వీళ్లిద్దరు ఇలా హాట్ గా చాట్ చెయ్యటం ఇది మొదటిసారి కాదు అని నాకు అర్థం అయింది. చాలా రోజులు గా పరిచయం ఉన్నటుంది. పైకెళ్ళి పాత టెక్స్ట్ చదివా.. నాలుగు రోజుల క్రితం ఇంటికి మూడు గంటలు ఆలస్యంగా ఎందుకు వచ్చిందో ఇప్పడు తెలుస్తోంది. ఎందుకు ఆలస్యం అయింది అని ఆరోజు అడిగితే ఆఫీస్ లో పని ఎక్కువ అయింది చెప్పింది. ఆ రోజు కూడా అమ్మ నాతో అబద్ధం చెప్పింది…
నా ఈ ఆలోచనల మధ్య అంకుల్ మళ్ళీ మెసేజ్ చేసాడు.
"ఏంటి రిప్లై లేదు? గార్డెన్ లో ఉన్నా..రావా ప్లీజ్?"
ఒక్క సెకను "షట్ అప్ యు బాస్టర్డ్" అని రిప్లై ఇద్దామనుకున్నా. నా వేళ్లకు అంత ధైర్యం రాలేదు.
ఇంకో రెండు నిమిషాల్లో అంకుల్ సోఫా దగ్గిరికి వచ్చాడు. నేను వెంటనే మెసేజెస్ ని unread గా మార్క్ చేసి ఫోన్ అమ్మకి ఇచ్చేసా.
అంకుల్ సోఫాలో అమ్మ పక్కన కూర్చుని ఆమెతో లోగొంతులో ఏదో అన్నాడు. అమ్మ తన ఫోన్‌ని తీస్కుని అతని ముఖంలో అయోమయంగా చూసింది. మెసేజ్ లు చూసి కూడా ఎందుకు రిప్లై ఇవ్వలేదు అని అడుగుతున్నాడు అనుకుంటా. కానీ నేను ఇప్పటికే వాటిని unread అని మార్క్ చేశా. అయితే, అంకుల్ ఫోన్ లో మాత్రం అవి బ్లూ టిక్ గుర్తు తో కనిపించి ఉంటాయి.
"నిఖిల్, ఓసారి వస్తావా?" అమ్మ పిలిచింది. మెసేజీలు చదివానని అమ్మకి ఇప్పుడు తెలిసిపోయింది అని భయపడ్డా.
“నా వాట్సాప్‌లో ఎందుకో హ్యాంగ్ అయిపోతోంది, నీకేమైనా తెలుసా?”.
"ఆప్ అప్గ్రేడ్ చెయ్యాలేమో?"
"నిఖిల్ చెప్పింది కరెక్ట్, అప్‌డేట్ చేయమని చెప్పాను నేను కూడా." అన్నాడు అంకుల్.
"ఇప్పడు చేయమంటావా?"
"లేదులే, నేచూసుకుంటా. వొదిలెయ్యి” అంది అమ్మ.
అమ్మ కీ, అంకుల్ కీ, నా మీద అనుమానం రాలేదని నేను రిలాక్స్ అయ్యాను.
నేను వెళ్లి నా కజిన్‌కి ఫోన్ చేసాను, మళ్ళీ చేస్తాను అని చెప్పిన ప్రామిస్ గుర్తొచ్చి. చదువు, సినిమాలు, పాటలు గురించి ఒక గంటసేపు మాట్లాడుకున్నాము.
ఇంతలో అమ్మ భోజనం రెడీ చేయడానికి కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది. అంకుల్ సోఫాలో కూర్చుని టీవీ చూస్తూ ఉన్నాడు.
కజిన్‌తో మాట్లాడిన తర్వాత అమ్మ లంచ్‌కి ఏమి సిద్ధం చేస్తుందో చూడడానికి నేను కిచెన్ లోకి వెళ్ళా. కేక్ బేక్ చేస్తోంది.
"సడన్ గా ఇవాళ కేక్ స్పెషల్ ఏంటి? లంచ్ టైం లో?"
"అంకుల్‌కి కేక్ అంటే ఇష్టం. ఇంట్లో చేసిన కేక్ రుచి చూపించాలనిపించింది. స్నాక్స్ నిన్నే పెట్టాం కదా.."
"కేక్ లంచ్ లో ఎలా తింటాం? ఇప్పుడే ఎందుకు చేస్తున్నావు?"
"అదేంటి? డిన్నర్ తర్వాత డిజర్ట్‌గా తినొచ్చు గా?"
"పోన్లే, లంచ్ తర్వాత డిజర్ట్ తో నోరు తీపి చేసి పంపుదాం అంకుల్ ని."
"అంకుల్ ఈరోజు మనతోనే ఉంటారు నాన్నా. రేపు నాతో బాటే ఆఫీస్ కి వస్తారు."
"రోజంతా ఉంటున్నాడా?"
"ఔను"
"అమ్మా నీకు తెలుసు కదా..నాకు వేరే వాళ్ళు ఉంటే ఇష్టం ఉండదు. నా చదువుకు disturbance". కాసేపాగి అన్నా .
"ష్...నెమ్మది. ఇంటికొచ్చిన వాళ్లతో మర్యాద గా ఉండాలి.”
“అంకుల్ నీ రూమ్ లోనే పడుకుంటారు. అయితే నీకేమి డిస్టర్బన్స్ ఉండకుండా నే చూసుకుంటా, సరేనా కన్నా?”
నా ముందు మా అమ్మ ఎంత అమాయకంగా ప్రవర్తిస్తుందో. అంకుల్ నాతో రూమ్ లో పడుకోటానికి రాలేదని నాకు ఖచ్చితంగా తెలుసు.
"లంచ్ స్పెషల్స్ ఏంటి?" కాసేపు మౌనంగా ఉండి అడిగా.
"బంగాళదుంప కూర, పాపడ్, సలాడ్‌తో ఫ్రైడ్ రైస్"
"సరే అమ్మా."
ఫ్రైడ్ రైస్ నాకు బాగా నచ్చింది.
నా గదిలోకి వచ్చేసి చదువుపై ఏకాగ్రత పెట్టే ప్రయత్నం చేశా కానీ ఆ ముద్దుల దృశ్యాలు నా మదిలో ఇంకా తిరుగుతూ ఉన్నాయి. నలభై, యాభై ఏళ్ళ వయసు వాళ్ళు కూడా ఇలా చాలా ఉత్సాహంగా, చురుగ్గా ఇలాటి పనులు చేస్తారని నేను అనుకోలేదు.
ఆలోచనల మధ్య అవ్వాళ రాత్రి కోసం ఎదురు చూశాను..
