Update 05
స్క్రీన్ మీద ప్రసాద్ అంకుల్ నంబర్ చూసి చిన్నగా నవ్వుకుంటూ అమ్మ ఫోన్ ఎత్తింది. ఈ మధ్య ప్రసాద్ అంకుల్ ఎప్పుడు ఫోన్ చేసినా అమ్మ మొహంలో చిరునవ్వు ఉంటోంది.
అమ్మ పక్కనే కూర్చున్నా. వాళ్ళు మాట్లాడేది ఏమైనా వినిపిస్తుందేమో అని ఆశ. నేను పక్కన కూర్చోగానే, ఆమె లేచి తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది. లోపలికెళ్ళి తలుపు దగ్గిరికేసింది కూడా. కొద్దిగా బాధేసింది.
నేను సోఫాలో కూర్చుండి పోయా. అమ్మ ఇట్లా చేయటం మొదటిసారి కాదు. లివింగ్ రూమ్ లో కూర్చుని అంకుల్ తో ఫోన్‌లో మాట్లాడంగా ఈ మధ్య చూడలేదు.
కాసేపాగి ఆమె బెడ్ రూమ్ డోర్ దగ్గరికి మెల్లిగా డోర్ కొంచెం నెట్టా. అమ్మ మంచం మీద పడుకుని మాట్లాడుతోంది. వెల్లకిల్లా పడుకుని ఉంది. ఒక చెయ్యి తలకింద పెట్టుకుంది. మోకాళ్ళ దగ్గరనించి కాళ్ళు మంచం కిందకి వేలాడుతున్నాయి. నవ్వుకుంటూ ఫోన్ లో ఏదో అంటోంది. హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్ వేసుకోవటం వల్ల ఆమె చంకలు నునుపుగా కనిపిస్తున్నాయి. శుభ్రంగా వాక్సింగ్ చేసినట్టు ఉండి, ఆ మొత్తం దృశ్యం, సెక్సీ గా, మనోహరంగా ఉంది.
వాళ్ల మాటల పైన దృష్టి పెట్టా. నేను ఊహించినట్లుగానే చిన్న గొంతులో మాట్లాడుతోంది. నోటి నుండి వచ్చే ప్రతి మాటా వినటం కుదర్లేదు కానీ, కొన్ని మాటలు మాత్రం వినగలిగా.
"రోజూ అంటే కుదరదు సర్! ఇవ్వాలంటే, అక్కడికి వెళ్ళటం ఫస్ట్ టైం కాబట్టి సరే అన్నా." అంది.
అంకుల్ ఎదో అన్నాడు.
"తమరికేం ఫస్ట్ టైం కాదులే! నాకే ఫస్ట్ టైం” ఎత్తిపొడుపు మాటగా అంది.
అటువైపు నించి అంకుల్ ఏమంటున్నాడో నాకు తెలీటం లేదు.
“ఇంక చాలు. నువ్వు ఆవిడతో అక్కడికెళ్లటం నాకిష్టం లేదు.” అమ్మ మొహం లో ఏదో అసూయ.
“కావాలంటే నన్నడగచ్చుగా? నేనేమైనా కాదన్నానా? ఇంక ఎప్పుడూ ఆమెని అడగొద్దు, సరేనా?” బుజ్జగించినట్టు చెప్పింది.
“మళ్లీ ఎప్పుడు కలవటం?” కాసేపాగి అడిగింది.
అంకుల్ ఏదో అన్నట్టున్నాడు.
“ఈ సారి ఇంట్లోనే. “ గట్టి గా నవ్వుతూ అంది. “ ప్రతిసారీ అక్కడికి వెళ్లాలంటే మాటలా? బోలెడంత ఖర్చు... నేనొప్పుకోను.”.
ఆ మాటలని బట్టి వాళ్ళు ఎక్కడో మంచి ప్లేస్ లో గడిపారు ఇవాళ అని నాకు అర్ధం అయింది. బహుశా ఏదైనా హోటలో, రిసార్టులో అయి ఉండవచ్చు, చెప్పలేం.
"నిఖిల్ ఆ.. ” నా పేరు వినిపించే సరికి అలెర్ట్ అయ్యా. “ఆ.. టైం కే వచ్చాడు. నేను ఇంటికి వచ్చేసరికి నిద్రపోతున్నాడు."
వాళ్ళు నాగురించే మాట్లాడుకుంటున్నారు.
"మాట్లాడతాలే వాడితో! అయితే, కొంచెం టైం కావాలి. వాడు కూడా అర్థం చేసుకోవాలిగా? టూ ఎర్లీ నౌ!"
నేను ఏం అర్థం చేసుకోవాలని వాళ్ళు అనుకుంటున్నారో, దాని గురించి నాకు చాలా బాగా అర్థం అయిందని అని పాపం వాళ్ళకి తెలీదు.
తర్వాత వాళ్ళ మాటల్లో కాసేపు ఏవో ఆఫీస్ విషయాలు దొర్లాయి.
"నెక్స్ట్ టైం.. చూద్దాం.... . నన్నడిగితే ఇల్లే బెటర్."
ఔనౌనులే.. ఇల్లే బెటర్, మీ ఆటలకేం అడ్డు రానంత కాలం.. అనుకున్నా మనసులో.
"సరే యార్.... డిన్నర్ ప్రిపేర్ చెయ్యాలి ఇంకా. టేక్ కేర్ నౌ." కాల్ కట్ చేసింది.
అమ్మ బైటికి వచ్చేలోపల నేను చప్పుడు కాకుండా సోఫాలో వెళ్లి కూర్చున్నా.
"పిజ్జా తిన్నానని డిన్నర్ స్కిప్ చేస్తే నేను ఒప్పుకోను” నా చెంపలు రెండూ పట్టుకుని గిల్లింది. తల్లి ప్రేమ అలాంటిది మరి.
బట్టలు మార్చుకోవడానికి డిన్నర్ ప్రిపరేషన్ కోసం కిచెన్ లో దూరింది. నేను కూడా కొన్ని ఫిజిక్స్ న్యూమరికల్స్ సాల్వ్ చేయడానికి నా రూమ్‌లోకి వెళ్లా. మూడు రోజుల నుంచి చదువు అటకెక్కింది మరి.
రాత్రి 8 గంటల ప్రాంతంలో అమ్మ పిలిచింది.
“డిన్నర్ కి టైం ఉందా? లేకపోతే ఇప్పుడు తింటావా” అడిగింది.
“గంటాగి తింటా” అన్నా.
“రేపు ఎన్ని గంటలకి నీ క్లాస్?"
"రేపటి నుండి నా క్లాసులు ఆన్‌లైన్‌లో.. "
కొద్దిపాటి నిశబ్దం.
"ఔనా? చెప్పలేదేం మరి?"
"మర్చిపోయా."
చెప్పటమైతే చెప్పా నేను.. నువ్వే ఈ ప్రపంచం లో ఉంటేగా - అనుకున్నా మనసులో.
రాత్రి 9 గంటలకు ఇద్దరం డిన్నర్ చేసాం. తర్వాత నేను నిద్రపోయాను. అమ్మ ఆడుతున్న అబద్ధాలు ఒక పక్క నించీ తొలిచేస్తున్నా, అమ్మ, అంకుల్ ఇద్దరూ నాతో ఆప్యాయంగా ఉండటం చూస్తుంటే ఎలా అర్థం చేసుకోవాలో తెలీటం లేదు.
తర్వాత ఒక వారం పాటు మళ్ళీ ఓల్డ్ రొటీన్ సాగింది. అమ్మ ఆఫీసుకి వెళ్ళటం, నేను నా చదువులో మునిగి ఉండటం తప్పించి పెద్దగా ఏమీ జరగలేదు. ప్రసాద్ అంకుల్ కూడా వారం నించీ ఫోన్ లు చెయ్యటం లేదు. కొంచెం ఆశ్చర్యం గా అనిపించింది.
“ప్రసాద్ ఎలా ఉన్నారు అమ్మా” ఆపుకోలేక ఒక రోజూ అడిగేసా.
అమ్మ నా వైపు సీరియస్ గా చూసింది - "ఆలా పెద్ద వాళ్ళని పేరు పెట్టి పిలవచ్చా? అంకుల్ అనాలి".
సరేనన్నా.
"ఫామిలీ ని కలవటానికి విజయవాడ వెళ్తానని అన్నారు.”
ఇప్పుడు ఆయన ఏ గంగలోకి పోతే నాకేంటి? అయన వైపు నించి సౌండ్ లేదేంటి అనేదే నా ప్రశ్న - మనస్సులో అనుకున్నా.
“ఫ్యామిలీని తెచ్చుకోవచ్చు కదా.. ఒక్కడే ఎందుకు ఉంటున్నాడు?” అడిగా.
“ఎవరికి తెలుసు? వాళ్ళ పెర్సనల్ విషయం అది” అంది అమ్మ.
ఆయనే ఫ్యామిలీ మకాం మారిస్తే, వాళ్ళ ఆటలు సాగే అవకాశం ఉండదని నాకు తెలుసు.
ఇలా కొద్ది రోజులు గడిచాయి.
28 ఫిబ్రవరి అనుకుంటా, సాయంత్రం 8 గంటల అయుండచ్చు. ఇంట్లోనే ఉన్నాన్నేను. ఆన్లైన్ క్లాసులు సాయంత్రం పూట కూడా ఉంటున్నాయి. అమ్మ డిన్నర్ ప్రిపేర్ చేస్తుంటే, డోర్ బెల్ శబ్దం మోగింది.
క్లాసు ఇంకాసేపట్లో అయిపోతుంది, నేను ఇంకా గదిలోనే కూర్చుని ఉన్నా. అమ్మ వెళ్లి తలుపు తీసింది.
బైటెవరూ కనిపించలేదు అనుకుంటా ...
“ఎవరు?” అమ్మ గొంతు వినిపించింది.
సడన్ గా భయపడేలా “బూ..“ అంటూ పెద్ద పెట్టున కేక వినిపించింది... కంగారు పడి అమ్మ ఒక్క క్షణం వెనక్కి అడుగేసింది.
తలుపు దగ్గర ప్రసాద్ అంకుల్. ఆకతాయి గా నవ్వుతూ కనిపించాడు.
“పిచ్చెమైనా పట్టిందా.. హార్ట్ ఎటాక్ వచ్చినంత పనైంది.. " గుండెల మీద చేతులేసుకుంటూ అంది.
అంకుల్ నవ్వుతూ లోపలికి వచ్చాడు.
“మొత్తానికి డేరింగ్ అండ్ డాషింగ్ మేనేజర్ హేమలత గారు కూడా ఇవ్వాళ భయపడ్డారు..” ఎగతాళిగా అన్నాడు సోఫా లో కూర్చుంటూ.
“సడన్ గా సర్ప్రైస్ ఎవరికైనా కష్టమే” అంది అమ్మ.
“నేనీరోజు వస్తున్నా అని ముందే చెప్పాగా?”
“మధ్యాహ్నం డైరెక్ట్ గా ఆఫీస్ కి వస్తానన్నారు. ఇంటికి వస్తున్నట్టు చెప్పలేదు కదా..”
అప్పటికే నా క్లాస్ ముగిసింది, తలుపు వెనక దాక్కుని వాళ్ళు ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారో వింటున్నా.
"ట్రైన్ లేట్ అయింది బేబీ… ఇవాళ ఆఫీస్ కి డుమ్మా. ఇల్లు స్టేషన్‌కి దగ్గరే కదా, చూసి వెళదాం అనుకున్నా.. మరి, ఈ రాత్రి కి నీ బెడ్ రూమ్ లో కొంచెం చోటిస్తే.. " ఇంకా ఏదో అనబోయాడు.
అమ్మ అంకుల్ నోటిమీద చెయ్యి వేసి ఆపేసింది.
"ష్.. నిఖిల్ ఇంట్లోనే ఉన్నాడు. జాగర్తగా మాట్లాడు". లో గొంతులో చెప్పింది.
"ఎక్కడున్నాడు ఇప్పుడు?"
కళ్ళతో అమ్మ నా గది వైపు సైగ చేసింది.
"రెండు వారాల నించీ నుండి ఆన్లైన్ క్లాసులే. "
అంకుల్ నా రూమ్ వైపు రావటం చూసి ఒక్క గెంతు లో నేను స్టడీ టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్లి చదువుకుంటున్నట్టు నటించాను.
"హాయ్ నిఖిల్, ఎలా ఉన్నావ్?"
"నమస్తే అంకుల్! మీరెలా ఉన్నారు? చాలా రోజులైంది”
“ఔను. ఊరెళ్ళా.”
“అమ్మ చెప్పింది. "
“సర్లే, చదువుకో. సారీ, నిన్ను డిస్టర్బ్ చేసినందుకు."
వెళ్లి మళ్ళీ సోఫాలో కూర్చున్నాడు.
నేను వాళ్లను గమనిస్తూనే ఉన్నాను. అమ్మ మంచినీళ్లు తెచ్చి ఇచ్చి అంకుల్ పక్కనే కూర్చుంది. అంకుల్ చెవిలో ఏదో చెప్పాడు, అమ్మ అతని చెంపమీద ముద్దుగా కొట్టింది. అంకుల్ మళ్ళీ చెవిలో ఏదో చెప్పాడు. అమ్మ నా గది వైపు ఒక సారి చూసింది. నేను చదువులో బిజీగా ఉన్నానని కంఫర్మ్ చేసుకోవటానికి అనుకుంటా. లేచి నిలబడి కొంటెగా నవ్వుకుంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది. కొన్ని సెకండ్ల తర్వాత అంకుల్ కూడా లేచి ఆమెను అనుసరించాడు.
నిశ్శబ్దంగా నేను గదిలోంచి బైటికి వచ్చి కిచెన్ వైపు అడుగులేసా. కిచెన్ తలుపు లోపలి నించి గడియ పెట్టినట్టున్నారు. లోపల ఏదో హాట్ గా జరుగుతోందని నాకు అర్థమైంది. అమ్మ బెడ్ రూమ్ కి, కిచెన్ కి గోడ కామన్, వార్డ్ రోబ్ లో ఉన్న కంతల్లోంచి కిచెన్ లో ఏమౌతోందో చూడాలనే ఆలోచన వచ్చింది. నా అదృష్టంకొద్దీ వార్డ్‌రోబ్ లోపలి గోడకు కుడివైపున ఉన్న చిన్న ఓపెనింగ్‌ను ఉంది. అందులోనుంచి చూస్తే, ఒక మతి పోయే సీన్ కనిపించింది.
అమ్మ చీర, జాకెట్టు నేలమీద ఉన్నాయ్. కేవలం, బ్రా మరియు పెట్టీకోట్‌లో ఉంది. అంకుల్ ఒంటిమీద చొక్కా ఉంది కానీ గుండీలు అన్ని విప్పి ఉన్నాయ్. ఇద్దరూ పిచ్చి పిచ్చిగా ముద్దులు పెట్టుకున్నారు. కిస్ చేస్తూ అంకుల్ ఆమె వక్షోజాలను బ్రా మీదుగానే పిసికేస్తున్నాడు. అమ్మ కూడా చాలా కసిగా స్పందిస్తోంది. ముద్దులు ఆపి అంకుల్ ముఖాన్ని కొద్దిగా వొంచి అమ్మ రెండు గుండెల మధ్య చీలికలో దూర్చి వాటి మెత్తదనాన్ని అనుభవిస్తున్నాడు. కిచెన్ లైట్ లో వాళ్ళ శరీరాలు చెమట పట్టినట్టు మెరుస్తున్నాయి. అంకుల్ చర్యలకి అమ్మ గట్టిగా మూలిగింది. ఆమె మోహంలో ఎదో ఆనందం.
“పది రోజులు.. ఎంత టార్చెర్ అయ్యానో నీకు తెలీదు.. నీ సెక్సీ బాడీ గుర్తొచ్చి నిద్ర పట్టలేదు తెలుసా.. “ తల పైకెత్తి చెప్పాడు. మళ్ళీ ఆబ తన మొహాన్ని అమ్మ క్లీవేజ్ లో దించి బిజీ అయ్యాడు.
కాసేపాగి నిలబడి జీన్స్ జిప్ తెరిచాడు. అమ్మ ప్రస్నార్ధకంగా చూసింది.
"ఇప్పుడే? కాసేపు ఆపుకో".
"కష్టం బేబీ, పది రోజుల లోడ్.. చాలా హెవీగా ఉంది."
అమ్మ నవ్వి, అంకుల్ నడుముకు ఎదురుగా మోకాళ్ల మీద కూర్చుంది. ఆమె ముఖం వెనక్కి ముందుకీ కదలడం మొదలెట్టాక కానీ ఆమె బ్లోజాబ్ ఇస్తోందని నాకు తెలియలేదు.
అంకుల్ తన కుడిచేతిని ఆమె తలవెనకాల వేసి ఇంకొంచెం నోట్లోకి తోస్తున్నాడు. దాదాపు 4-5 నిమిషాల అయ్యే సరికి, అంకుల్ పెద్ద స్వరంతో మూలిగాడు.
"ఓహ్హ్హ్హా.. ఆహ్హ్హ్......నా బేబీ....ఆహ్హ్హ్...ఓహ్ గాడ్...ఆహ్...."
కొన్ని సెకన్ల తర్వాత అతను గోడపై చేతులు వేసి గట్టిగా శ్వాస తీసుకుని రిలాక్స్ అయ్యాడు. అమ్మ లేచి నిలబడింది. ఆమె ముఖం మీద, నోట్లోనూ, మందపాటి స్పెర్మ్ తెల్లగా కారుతూ కనిపించింది. చాలానే కార్చినట్టున్నాడు అంకుల్.
"నువ్వు సూపర్ బేబీ… ఇప్పడు మళ్ళీ సాయంత్రం వరకు అగచ్చు."
"ఇంట కష్టపడే బదులు, అప్పుడప్పుడూ చేతికి కూడా పని చెప్పచ్చు కదా?"
"నీ కోసమే ఈ జ్యూస్. వేస్ట్ చేయడం ఇష్టం లేదు."
ఇద్దరూ నవ్వుకున్నారు.
"తొందరగా క్లీన్ చేసుకోండి. నిఖిల్ చూస్తే బావుండదు.
"ఇంకా ఏమైంది? ఇంకా చాలా లోడ్ వస్తుంది. దాని సంగతి కూడా నువ్వే చూడాలి.”
"సరే సరే.., .. డిన్నర్ అయ్యాక.. ఇప్పుడు కాదు."
అంకుల్ ప్యాంటు సరి చేసుకున్నాడు. అమ్మ కూడా మొహం, మెడ, క్లీవేజ్ శుభ్రం చేసుకుని చీర, జాకెట్టు సరి చేసుకుంది. నేను నా రూమ్ లోకి వచ్చేసా.
కిచెన్ డోర్ తెరిచిన శబ్దం వినిపించింది. అమ్మ నిశ్శబ్దంగా నా గది తలుపు దగ్గరకు వచ్చి నెమ్మదిగా తొంగి చూసింది. నేను రూమ్ లోనే ఉన్నానా లేదా అని చెక్ చెయ్యటానికి కాబోలు.
నా వరకు నేను పుస్తకం మీదే కళ్ళు పెట్టి ఒక గంట నించి శ్రద్ధ గా చదువుకుంటున్నట్టు వాళ్ళకి ఏమాత్రం అనుమానం రాకుండా నటించాను.
అమ్మ, అంకుల్ వచ్చి సోఫా లో కూర్చున్నారు. ఇప్పుడే జిమ్ కెళ్ళి వచ్చినట్టు ఇద్దరూ రొప్పుతూ, చెమటలు కక్కుతున్నారు. ఏసీ ఆన్ చెయ్యనా అంది అమ్మ . ఇది సమ్మర్ ఏమీ కాదుకదా, కాసేపాగితే వాటంతటికి అవే ఆరిపోతాయన్నాడు అంకుల్.
అంకుల్ మొహంలోపెద్ద రిలీఫ్ కనిపిస్తోంది. తన మొబైల్ తీసి ఒక 10-15 నిమిషాల పాటు ఏదో టైపు చేస్తూ ఉన్నాడు. అమ్మ కళ్ళు మూసుకుని కూర్చుంది.
నేను రూంలోంచి బయటకు వచ్చి వాళ్ల దగ్గరికి వెళ్లాను. అంకుల్ మొబైల్‌లో బిజీగా ఉండడంతో నన్ను చూడలేదు.
“నిద్రొస్తోందా అమ్మా?" అడిగా .
నా ప్రశ్నకి అంకుల్ తల పైకెత్తి నన్ను చూశాడు. అమ్మ కూడా కళ్ళు తెరిచింది.
" క్లాసు అయిపోయిందా, నిఖిల్ ?" అంకుల్ అడిగాడు.
"అవును అంకుల్."
"ఏమీ లేదు కన్నా.. ఆకలేస్తోందా ?" అడిగింది అమ్మ.
నేను తలూపాను.
"సబ్జీ సిద్ధంగా ఉంది. రొటీలు చేయాలి. 10 నిమిషాల్లో రెడీ చేస్తా, ఒకే?"
నేను వెళ్లి సోఫా లో అంకుల్ఎ పక్కన కూర్చున్నాను. అంకుల్ తన మొబైల్‌లో ఇంటర్నెట్ గురించి కొన్ని ఆసక్తికరమైన విషయాలను చూపించబోయాడు. నేను మూడ్ లో లేను కానీ మర్యాదగా ఉండదని ఆసక్తి నటించా. నాతో మాట్లాడుతున్నంత సేపు, అంకుల్ కిచెన్ వైపుకి మర్చి మర్చి చూస్తున్నాడు. అయన కళ్ళు ఎప్పుడూ మా అమ్మ వక్షోజాలు, నాభి, చంకలు, పిరుదులపైనే ఉన్నాయని గమనించా.
“డిన్నర్ రెడీ!” అమ్మ అనౌన్స్ చేసింది కాసేపటికి.
“డైనింగ్ టేబుల్ మీద నీకు, అంకుల్ కి ఆరెంజ్ చెయ్యి, నిఖిల్” చెప్పింది.
“మరి నీకు?”
“నేను కాసేపాగి తింటాను”
అంకుల్ కిచెన్ లో అమ్మ దగ్గరికి వెళ్లి ఎదో మాట్లాడాడు. లోపల ఏం మాట్లాడుకున్నారో కానీ, వచ్చి "మీ మమ్మీ కి కూడా ఆరెంజ్ చెయ్యి" అని చెప్పాడు.
"నాకు ఒక్క రోటీ, కొంచెం సబ్జీ, అంతే. చాలు." అంది అమ్మ.
“ఒక్క రొటీనేనా?” అడిగాడు అంకుల్.
“ఆకలిగా లేదు"
అవునులే, అరగంట క్రితం అంకుల్ కార్చిన రసం అంతా మింగేసి కడుపు నిండిపోయి ఉంటుంది అని అనుకున్నా మనసులో. ఇంతకుముందు జరిగిన ఎపిసోడ్ తర్వాత అంకుల్ కైతే రిలీఫ్ వచ్చింది, గానీ, పాపం అమ్మ. బాగా రెచ్చగొట్టి వదిలేసాడు, గామోసు. ఇప్పుడు ఆకలికి మించిన ఉపశమనం వేరే ఏదో కావాలి తనకి.
నేను సంభాషణ పొడిగించకుండా అమ్మ చెప్పింది చేశా. డిన్నర్ చేస్తున్నప్పుడు అమ్మ అంకుల్ కి ఎడమ వైపు కూర్చుంది, నేను కుడి వైపు కూర్చున్నా. తింటూ తింటూ అంకుల్ ఎడమ చేతిని అమ్మ చైర్ బ్యాక్ రెస్ట్ మీద వేశాడు. కాసేపు తర్వాత చూస్తే, చెయ్యి కిందకి జారీ అమ్మ వీపు తడుముతోంది. బ్లౌజ్ కవర్ చెయ్యని వీపు భాగం మీద వేళ్ళతో ఉంగరాలు చుడుతున్నాడు.
ప్లేట్ లో ఒక్క రోటీ తినేసి అమ్మ డిన్నర్ ముగించింది. అయితే, లేవకుండా మేము తింటున్నంత సేపూ అక్కడే కూర్చుని ఉంది.
"నీకు పరవాన్నం ఇష్టమేనా?" అడిగాడు అంకుల్.
"తింటాను అంకుల్. కానీ, పెద్ద ఇష్టం లేదు."
"ఔనా? నాకైతే చాలా ఇష్టం. ముఖ్యంగా గేదె పాలతో చేసిన పరవాన్నం."
"పాలతో చేసినవి ఏవీ నాకు పెద్దగా ఇష్టం ఉండవు." చెప్పా.
"పెరుగుతున్న పిల్లలకి, బ్రెయిన్ పెరగటానికీ పాలల్లో పోషకాహారాలు చాలా అవసరం, తెలుసా?” అన్నాడాయన.
మళ్ళీ అమ్మ వైపు తిరిగి "నేనేమైనా తప్పుగా చెప్పానా, హేమ గారూ?" అన్నాడు.
“మీరు చెప్పింది నూటికి నూరు పాళ్ళూ రైట్ సర్! పాలు అందరికీ అవసరం"
అమ్మ వత్తాసు పలికింది.
"రోజూ రాత్రి పడుకునే లోపు కనీసం ఒక గ్లాసు పాలు తాగడం అలవాటు చేసుకో.” సలహా ఇచ్చాడు. “నువ్వు బేబీ గా ఉన్నప్పుడు, నీక్కావాల్సిన న్యూట్రిషన్ అంతా అమ్మ పాల నించే వచ్చేదని మర్చిపోకు. చూడు, ఇప్పడు నువ్వు ఇంత ఆరోగ్యంగా పొడుగ్గా అయ్యావు అంటే అమ్మ పాలే వాటికి పునాది.".
టాపిక్ పాల నించి అమ్మ పాల వైపు తిరిగేసరికి అమ్మ కొంచెం ఇబ్బంది పడింది.
నేను "అవును" అని ఊరుకున్నా.
"అవును అంటే సరిపోదు. రేపటి నుండి రోజూ పాలు తాగుతానని ప్రామిస్ చెయ్యి”
నేను నవ్వి, సరేనన్నట్టు తలూపాను.
"అమ్మ పాలు ఒంటికి ఎప్పుడూ మంచివే. మీ మమ్మీ పాలు ఇంకా వస్తున్నాయో లేదో, చెక్ చెయ్యాలి" అమ్మ రొమ్ముల వైపు చూస్తూ అని నవ్వాడు.
అయన అలా అనటం నాకు నచ్చలేదు. మొహమాటానికి నవ్వా. అమ్మ కూడా మావైపు నించీ తల తిప్పేసుకుంది, కానీ అటు తిరిగి నవ్వుకుంది.
అంకుల్ తన చేతిని కొంచెం ముందుకు తెచ్చి అమ్మ పైట తప్పించి, ఆమె ఎడమ సన్ను అరచేతి నిండా తీసుకుని ఒక్కసారిగా పిసికాడు. ఇదంతా ఒక్క క్షణం లో జరిగి పోయింది. అమ్మ షాక్ తగిలినట్టు ఉలిక్కి పడి బెదురు చూపులు చూసింది. అయన ఆలా చేస్తాడని, ముఖ్యంగా, నా సమక్షంలో, నేను చూస్తుండగానే అలా చేస్తాడని అస్సలు ఊహించలేదు. కంగారుగా అయన చేతిని తోసేసింది.
అయన కళ్ళల్లో ఎదో వింత ఆనందం.
"ఏమంటావు?" అడిగాడు.
నాకు ఏమనాలో తోచలేదు.
“హా?”
“ఇప్పుడు జరిగింది చూసావా, లేదా?"
లేదన్నట్టు తలూపి “ఏమైంది?” అన్నా.
“ఏం లేదులే” పెద్దగా నవ్వి “నీడిన్నర్ కానివ్వు” అన్నాడాయన.
కోపం, సిగ్గు ముంచుకొచ్చి అమ్మ మొహం ఎర్రగా కందిపోయింది. నిశ్శబ్దంగా తను తిన్నప్లేట్ తీసుకుని కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయింది.
నా ముందు ఆలా చెయ్యటానికి వెనకాడలేదంటే ,అంకుల్ అమ్మ మీద ఎంత కసెక్కి ఉన్నాడో, నాకు అర్థం అయింది.
డిన్నర్ తర్వాత అంకుల్ నా గదిలోకి వచ్చాడు.
"పడుకుందాం ఇంక. లేట్ అయిపోతోంది." అన్నాడు.
“అప్పుడే? ఇప్పుడు పదిన్నరేగా అయింది?”
“రోజూ పదింటికల్లా పడుకోవాలి. అంతగా అయితే తెల్లవారుజామున లేచి చదుకోవాలి. సరేనా?” అంటూ మంచం మీద నడుం వాల్చాడు.
నన్ను తొందరగా పడుకోబెట్టటం అంకుల్ నెక్స్ట్ ప్రాజెక్ట్ అని నాకు అర్థం అయింది.
ఈ లోపు అమ్మ పాల గ్లాసుతో గదిలోకొచ్చింది.
“పాలెవరికి?” అడిగా.
“ఇంకెవరికి? నీకోసమే” అంది.
“ఇవ్వాళా?” మొహం వెగటుగా పెట్టా.
“చూడండి సర్, పాలు అన్న ప్రతిసారీ వీడి వేషాలు!" ఫిర్యాదు చేసింది.
“మనం ఇంతకు ముందు ఏం మాట్లాడుకున్నామో గుర్తుందా? ఆరోగ్యం కంటే ఏదీ ముఖ్యం కాదు” అన్నాడు.
“రేపటి నించి తాగుతా అమ్మా..” ప్రొటెస్ట్ చేశా.
“పాపం తెచ్చింది కదా.. . మంచిదని అనుకున్నాక ఒక రోజు ముందు మొదలెడితే ఏం పోతుంది?" అన్నాడు అంకుల్.
అమ్మ గ్లాస్‌ని నా చేతికి ఇచ్చింది. నాకు ఈ మొత్తం సిట్యుయేషన్ చిరాకు దొబ్బింది. ఇంక ఎక్కువ డ్రామా చెయ్యకుండా పాలు తాగేసాను.
“గుడ్ బాయ్!” అన్నాడు అంకుల్.
అమ్మ ఖాళీ గ్లాస్ తీసుకుని వెళ్ళిపోయింది.
నేను కుర్చీలో కూర్చుని కాసేపు ఫోన్ లో ఏవో చూస్తూ బిజీగా ఉన్నాను. అంకుల్ నా కుర్చీ పక్కన మంచం మీద పడుకుని ఉన్నాడు.
కాసేపటికి ఎదో మైకం కమ్మినట్టయిం, విపరీతం గా నిద్ర ముంచుకొచ్చింది. నేను కూడా ఫోన్‌ని టేబుల్‌పై పెట్టి అంకుల్ పక్కనే మంచం మీద నడుము వాల్చా.
“నిద్రొస్తోందా, నిఖిల్?” అడిగాడు అంకుల్.
“బాగా.. కళ్ళు మూతలు పడిపోతున్నాయి” అన్నా. అంటుండగానే మగతగా నిద్ర కమ్మేసింది.
అమ్మ రూమ్ లోకి వచ్చి ఏదో అడిగింది. అంకుల్ ఏదో అన్నాడు.
“పర్లేదు, వీడు ఇంక రేపటి దాకా లేవడు. ” అని అంకుల్ అనటం మాత్రం వినిపించింది.
కాసేపట్లోనే గాఢ నిద్రలోకి జారుకున్నాను.
అమ్మ పక్కనే కూర్చున్నా. వాళ్ళు మాట్లాడేది ఏమైనా వినిపిస్తుందేమో అని ఆశ. నేను పక్కన కూర్చోగానే, ఆమె లేచి తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది. లోపలికెళ్ళి తలుపు దగ్గిరికేసింది కూడా. కొద్దిగా బాధేసింది.
నేను సోఫాలో కూర్చుండి పోయా. అమ్మ ఇట్లా చేయటం మొదటిసారి కాదు. లివింగ్ రూమ్ లో కూర్చుని అంకుల్ తో ఫోన్‌లో మాట్లాడంగా ఈ మధ్య చూడలేదు.
కాసేపాగి ఆమె బెడ్ రూమ్ డోర్ దగ్గరికి మెల్లిగా డోర్ కొంచెం నెట్టా. అమ్మ మంచం మీద పడుకుని మాట్లాడుతోంది. వెల్లకిల్లా పడుకుని ఉంది. ఒక చెయ్యి తలకింద పెట్టుకుంది. మోకాళ్ళ దగ్గరనించి కాళ్ళు మంచం కిందకి వేలాడుతున్నాయి. నవ్వుకుంటూ ఫోన్ లో ఏదో అంటోంది. హాఫ్ స్లీవ్ బ్లౌజ్ వేసుకోవటం వల్ల ఆమె చంకలు నునుపుగా కనిపిస్తున్నాయి. శుభ్రంగా వాక్సింగ్ చేసినట్టు ఉండి, ఆ మొత్తం దృశ్యం, సెక్సీ గా, మనోహరంగా ఉంది.
వాళ్ల మాటల పైన దృష్టి పెట్టా. నేను ఊహించినట్లుగానే చిన్న గొంతులో మాట్లాడుతోంది. నోటి నుండి వచ్చే ప్రతి మాటా వినటం కుదర్లేదు కానీ, కొన్ని మాటలు మాత్రం వినగలిగా.
"రోజూ అంటే కుదరదు సర్! ఇవ్వాలంటే, అక్కడికి వెళ్ళటం ఫస్ట్ టైం కాబట్టి సరే అన్నా." అంది.
అంకుల్ ఎదో అన్నాడు.
"తమరికేం ఫస్ట్ టైం కాదులే! నాకే ఫస్ట్ టైం” ఎత్తిపొడుపు మాటగా అంది.
అటువైపు నించి అంకుల్ ఏమంటున్నాడో నాకు తెలీటం లేదు.
“ఇంక చాలు. నువ్వు ఆవిడతో అక్కడికెళ్లటం నాకిష్టం లేదు.” అమ్మ మొహం లో ఏదో అసూయ.
“కావాలంటే నన్నడగచ్చుగా? నేనేమైనా కాదన్నానా? ఇంక ఎప్పుడూ ఆమెని అడగొద్దు, సరేనా?” బుజ్జగించినట్టు చెప్పింది.
“మళ్లీ ఎప్పుడు కలవటం?” కాసేపాగి అడిగింది.
అంకుల్ ఏదో అన్నట్టున్నాడు.
“ఈ సారి ఇంట్లోనే. “ గట్టి గా నవ్వుతూ అంది. “ ప్రతిసారీ అక్కడికి వెళ్లాలంటే మాటలా? బోలెడంత ఖర్చు... నేనొప్పుకోను.”.
ఆ మాటలని బట్టి వాళ్ళు ఎక్కడో మంచి ప్లేస్ లో గడిపారు ఇవాళ అని నాకు అర్ధం అయింది. బహుశా ఏదైనా హోటలో, రిసార్టులో అయి ఉండవచ్చు, చెప్పలేం.
"నిఖిల్ ఆ.. ” నా పేరు వినిపించే సరికి అలెర్ట్ అయ్యా. “ఆ.. టైం కే వచ్చాడు. నేను ఇంటికి వచ్చేసరికి నిద్రపోతున్నాడు."
వాళ్ళు నాగురించే మాట్లాడుకుంటున్నారు.
"మాట్లాడతాలే వాడితో! అయితే, కొంచెం టైం కావాలి. వాడు కూడా అర్థం చేసుకోవాలిగా? టూ ఎర్లీ నౌ!"
నేను ఏం అర్థం చేసుకోవాలని వాళ్ళు అనుకుంటున్నారో, దాని గురించి నాకు చాలా బాగా అర్థం అయిందని అని పాపం వాళ్ళకి తెలీదు.
తర్వాత వాళ్ళ మాటల్లో కాసేపు ఏవో ఆఫీస్ విషయాలు దొర్లాయి.
"నెక్స్ట్ టైం.. చూద్దాం.... . నన్నడిగితే ఇల్లే బెటర్."
ఔనౌనులే.. ఇల్లే బెటర్, మీ ఆటలకేం అడ్డు రానంత కాలం.. అనుకున్నా మనసులో.
"సరే యార్.... డిన్నర్ ప్రిపేర్ చెయ్యాలి ఇంకా. టేక్ కేర్ నౌ." కాల్ కట్ చేసింది.
అమ్మ బైటికి వచ్చేలోపల నేను చప్పుడు కాకుండా సోఫాలో వెళ్లి కూర్చున్నా.
"పిజ్జా తిన్నానని డిన్నర్ స్కిప్ చేస్తే నేను ఒప్పుకోను” నా చెంపలు రెండూ పట్టుకుని గిల్లింది. తల్లి ప్రేమ అలాంటిది మరి.
బట్టలు మార్చుకోవడానికి డిన్నర్ ప్రిపరేషన్ కోసం కిచెన్ లో దూరింది. నేను కూడా కొన్ని ఫిజిక్స్ న్యూమరికల్స్ సాల్వ్ చేయడానికి నా రూమ్‌లోకి వెళ్లా. మూడు రోజుల నుంచి చదువు అటకెక్కింది మరి.
రాత్రి 8 గంటల ప్రాంతంలో అమ్మ పిలిచింది.
“డిన్నర్ కి టైం ఉందా? లేకపోతే ఇప్పుడు తింటావా” అడిగింది.
“గంటాగి తింటా” అన్నా.
“రేపు ఎన్ని గంటలకి నీ క్లాస్?"
"రేపటి నుండి నా క్లాసులు ఆన్‌లైన్‌లో.. "
కొద్దిపాటి నిశబ్దం.
"ఔనా? చెప్పలేదేం మరి?"
"మర్చిపోయా."
చెప్పటమైతే చెప్పా నేను.. నువ్వే ఈ ప్రపంచం లో ఉంటేగా - అనుకున్నా మనసులో.
రాత్రి 9 గంటలకు ఇద్దరం డిన్నర్ చేసాం. తర్వాత నేను నిద్రపోయాను. అమ్మ ఆడుతున్న అబద్ధాలు ఒక పక్క నించీ తొలిచేస్తున్నా, అమ్మ, అంకుల్ ఇద్దరూ నాతో ఆప్యాయంగా ఉండటం చూస్తుంటే ఎలా అర్థం చేసుకోవాలో తెలీటం లేదు.
తర్వాత ఒక వారం పాటు మళ్ళీ ఓల్డ్ రొటీన్ సాగింది. అమ్మ ఆఫీసుకి వెళ్ళటం, నేను నా చదువులో మునిగి ఉండటం తప్పించి పెద్దగా ఏమీ జరగలేదు. ప్రసాద్ అంకుల్ కూడా వారం నించీ ఫోన్ లు చెయ్యటం లేదు. కొంచెం ఆశ్చర్యం గా అనిపించింది.
“ప్రసాద్ ఎలా ఉన్నారు అమ్మా” ఆపుకోలేక ఒక రోజూ అడిగేసా.
అమ్మ నా వైపు సీరియస్ గా చూసింది - "ఆలా పెద్ద వాళ్ళని పేరు పెట్టి పిలవచ్చా? అంకుల్ అనాలి".
సరేనన్నా.
"ఫామిలీ ని కలవటానికి విజయవాడ వెళ్తానని అన్నారు.”
ఇప్పుడు ఆయన ఏ గంగలోకి పోతే నాకేంటి? అయన వైపు నించి సౌండ్ లేదేంటి అనేదే నా ప్రశ్న - మనస్సులో అనుకున్నా.
“ఫ్యామిలీని తెచ్చుకోవచ్చు కదా.. ఒక్కడే ఎందుకు ఉంటున్నాడు?” అడిగా.
“ఎవరికి తెలుసు? వాళ్ళ పెర్సనల్ విషయం అది” అంది అమ్మ.
ఆయనే ఫ్యామిలీ మకాం మారిస్తే, వాళ్ళ ఆటలు సాగే అవకాశం ఉండదని నాకు తెలుసు.
ఇలా కొద్ది రోజులు గడిచాయి.
28 ఫిబ్రవరి అనుకుంటా, సాయంత్రం 8 గంటల అయుండచ్చు. ఇంట్లోనే ఉన్నాన్నేను. ఆన్లైన్ క్లాసులు సాయంత్రం పూట కూడా ఉంటున్నాయి. అమ్మ డిన్నర్ ప్రిపేర్ చేస్తుంటే, డోర్ బెల్ శబ్దం మోగింది.
క్లాసు ఇంకాసేపట్లో అయిపోతుంది, నేను ఇంకా గదిలోనే కూర్చుని ఉన్నా. అమ్మ వెళ్లి తలుపు తీసింది.
బైటెవరూ కనిపించలేదు అనుకుంటా ...
“ఎవరు?” అమ్మ గొంతు వినిపించింది.
సడన్ గా భయపడేలా “బూ..“ అంటూ పెద్ద పెట్టున కేక వినిపించింది... కంగారు పడి అమ్మ ఒక్క క్షణం వెనక్కి అడుగేసింది.
తలుపు దగ్గర ప్రసాద్ అంకుల్. ఆకతాయి గా నవ్వుతూ కనిపించాడు.
“పిచ్చెమైనా పట్టిందా.. హార్ట్ ఎటాక్ వచ్చినంత పనైంది.. " గుండెల మీద చేతులేసుకుంటూ అంది.
అంకుల్ నవ్వుతూ లోపలికి వచ్చాడు.
“మొత్తానికి డేరింగ్ అండ్ డాషింగ్ మేనేజర్ హేమలత గారు కూడా ఇవ్వాళ భయపడ్డారు..” ఎగతాళిగా అన్నాడు సోఫా లో కూర్చుంటూ.
“సడన్ గా సర్ప్రైస్ ఎవరికైనా కష్టమే” అంది అమ్మ.
“నేనీరోజు వస్తున్నా అని ముందే చెప్పాగా?”
“మధ్యాహ్నం డైరెక్ట్ గా ఆఫీస్ కి వస్తానన్నారు. ఇంటికి వస్తున్నట్టు చెప్పలేదు కదా..”
అప్పటికే నా క్లాస్ ముగిసింది, తలుపు వెనక దాక్కుని వాళ్ళు ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారో వింటున్నా.
"ట్రైన్ లేట్ అయింది బేబీ… ఇవాళ ఆఫీస్ కి డుమ్మా. ఇల్లు స్టేషన్‌కి దగ్గరే కదా, చూసి వెళదాం అనుకున్నా.. మరి, ఈ రాత్రి కి నీ బెడ్ రూమ్ లో కొంచెం చోటిస్తే.. " ఇంకా ఏదో అనబోయాడు.
అమ్మ అంకుల్ నోటిమీద చెయ్యి వేసి ఆపేసింది.
"ష్.. నిఖిల్ ఇంట్లోనే ఉన్నాడు. జాగర్తగా మాట్లాడు". లో గొంతులో చెప్పింది.
"ఎక్కడున్నాడు ఇప్పుడు?"
కళ్ళతో అమ్మ నా గది వైపు సైగ చేసింది.
"రెండు వారాల నించీ నుండి ఆన్లైన్ క్లాసులే. "
అంకుల్ నా రూమ్ వైపు రావటం చూసి ఒక్క గెంతు లో నేను స్టడీ టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్లి చదువుకుంటున్నట్టు నటించాను.
"హాయ్ నిఖిల్, ఎలా ఉన్నావ్?"
"నమస్తే అంకుల్! మీరెలా ఉన్నారు? చాలా రోజులైంది”
“ఔను. ఊరెళ్ళా.”
“అమ్మ చెప్పింది. "
“సర్లే, చదువుకో. సారీ, నిన్ను డిస్టర్బ్ చేసినందుకు."
వెళ్లి మళ్ళీ సోఫాలో కూర్చున్నాడు.
నేను వాళ్లను గమనిస్తూనే ఉన్నాను. అమ్మ మంచినీళ్లు తెచ్చి ఇచ్చి అంకుల్ పక్కనే కూర్చుంది. అంకుల్ చెవిలో ఏదో చెప్పాడు, అమ్మ అతని చెంపమీద ముద్దుగా కొట్టింది. అంకుల్ మళ్ళీ చెవిలో ఏదో చెప్పాడు. అమ్మ నా గది వైపు ఒక సారి చూసింది. నేను చదువులో బిజీగా ఉన్నానని కంఫర్మ్ చేసుకోవటానికి అనుకుంటా. లేచి నిలబడి కొంటెగా నవ్వుకుంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది. కొన్ని సెకండ్ల తర్వాత అంకుల్ కూడా లేచి ఆమెను అనుసరించాడు.
నిశ్శబ్దంగా నేను గదిలోంచి బైటికి వచ్చి కిచెన్ వైపు అడుగులేసా. కిచెన్ తలుపు లోపలి నించి గడియ పెట్టినట్టున్నారు. లోపల ఏదో హాట్ గా జరుగుతోందని నాకు అర్థమైంది. అమ్మ బెడ్ రూమ్ కి, కిచెన్ కి గోడ కామన్, వార్డ్ రోబ్ లో ఉన్న కంతల్లోంచి కిచెన్ లో ఏమౌతోందో చూడాలనే ఆలోచన వచ్చింది. నా అదృష్టంకొద్దీ వార్డ్‌రోబ్ లోపలి గోడకు కుడివైపున ఉన్న చిన్న ఓపెనింగ్‌ను ఉంది. అందులోనుంచి చూస్తే, ఒక మతి పోయే సీన్ కనిపించింది.
అమ్మ చీర, జాకెట్టు నేలమీద ఉన్నాయ్. కేవలం, బ్రా మరియు పెట్టీకోట్‌లో ఉంది. అంకుల్ ఒంటిమీద చొక్కా ఉంది కానీ గుండీలు అన్ని విప్పి ఉన్నాయ్. ఇద్దరూ పిచ్చి పిచ్చిగా ముద్దులు పెట్టుకున్నారు. కిస్ చేస్తూ అంకుల్ ఆమె వక్షోజాలను బ్రా మీదుగానే పిసికేస్తున్నాడు. అమ్మ కూడా చాలా కసిగా స్పందిస్తోంది. ముద్దులు ఆపి అంకుల్ ముఖాన్ని కొద్దిగా వొంచి అమ్మ రెండు గుండెల మధ్య చీలికలో దూర్చి వాటి మెత్తదనాన్ని అనుభవిస్తున్నాడు. కిచెన్ లైట్ లో వాళ్ళ శరీరాలు చెమట పట్టినట్టు మెరుస్తున్నాయి. అంకుల్ చర్యలకి అమ్మ గట్టిగా మూలిగింది. ఆమె మోహంలో ఎదో ఆనందం.
“పది రోజులు.. ఎంత టార్చెర్ అయ్యానో నీకు తెలీదు.. నీ సెక్సీ బాడీ గుర్తొచ్చి నిద్ర పట్టలేదు తెలుసా.. “ తల పైకెత్తి చెప్పాడు. మళ్ళీ ఆబ తన మొహాన్ని అమ్మ క్లీవేజ్ లో దించి బిజీ అయ్యాడు.
కాసేపాగి నిలబడి జీన్స్ జిప్ తెరిచాడు. అమ్మ ప్రస్నార్ధకంగా చూసింది.
"ఇప్పుడే? కాసేపు ఆపుకో".
"కష్టం బేబీ, పది రోజుల లోడ్.. చాలా హెవీగా ఉంది."
అమ్మ నవ్వి, అంకుల్ నడుముకు ఎదురుగా మోకాళ్ల మీద కూర్చుంది. ఆమె ముఖం వెనక్కి ముందుకీ కదలడం మొదలెట్టాక కానీ ఆమె బ్లోజాబ్ ఇస్తోందని నాకు తెలియలేదు.
అంకుల్ తన కుడిచేతిని ఆమె తలవెనకాల వేసి ఇంకొంచెం నోట్లోకి తోస్తున్నాడు. దాదాపు 4-5 నిమిషాల అయ్యే సరికి, అంకుల్ పెద్ద స్వరంతో మూలిగాడు.
"ఓహ్హ్హ్హా.. ఆహ్హ్హ్......నా బేబీ....ఆహ్హ్హ్...ఓహ్ గాడ్...ఆహ్...."
కొన్ని సెకన్ల తర్వాత అతను గోడపై చేతులు వేసి గట్టిగా శ్వాస తీసుకుని రిలాక్స్ అయ్యాడు. అమ్మ లేచి నిలబడింది. ఆమె ముఖం మీద, నోట్లోనూ, మందపాటి స్పెర్మ్ తెల్లగా కారుతూ కనిపించింది. చాలానే కార్చినట్టున్నాడు అంకుల్.
"నువ్వు సూపర్ బేబీ… ఇప్పడు మళ్ళీ సాయంత్రం వరకు అగచ్చు."
"ఇంట కష్టపడే బదులు, అప్పుడప్పుడూ చేతికి కూడా పని చెప్పచ్చు కదా?"
"నీ కోసమే ఈ జ్యూస్. వేస్ట్ చేయడం ఇష్టం లేదు."
ఇద్దరూ నవ్వుకున్నారు.
"తొందరగా క్లీన్ చేసుకోండి. నిఖిల్ చూస్తే బావుండదు.
"ఇంకా ఏమైంది? ఇంకా చాలా లోడ్ వస్తుంది. దాని సంగతి కూడా నువ్వే చూడాలి.”
"సరే సరే.., .. డిన్నర్ అయ్యాక.. ఇప్పుడు కాదు."
అంకుల్ ప్యాంటు సరి చేసుకున్నాడు. అమ్మ కూడా మొహం, మెడ, క్లీవేజ్ శుభ్రం చేసుకుని చీర, జాకెట్టు సరి చేసుకుంది. నేను నా రూమ్ లోకి వచ్చేసా.
కిచెన్ డోర్ తెరిచిన శబ్దం వినిపించింది. అమ్మ నిశ్శబ్దంగా నా గది తలుపు దగ్గరకు వచ్చి నెమ్మదిగా తొంగి చూసింది. నేను రూమ్ లోనే ఉన్నానా లేదా అని చెక్ చెయ్యటానికి కాబోలు.
నా వరకు నేను పుస్తకం మీదే కళ్ళు పెట్టి ఒక గంట నించి శ్రద్ధ గా చదువుకుంటున్నట్టు వాళ్ళకి ఏమాత్రం అనుమానం రాకుండా నటించాను.
అమ్మ, అంకుల్ వచ్చి సోఫా లో కూర్చున్నారు. ఇప్పుడే జిమ్ కెళ్ళి వచ్చినట్టు ఇద్దరూ రొప్పుతూ, చెమటలు కక్కుతున్నారు. ఏసీ ఆన్ చెయ్యనా అంది అమ్మ . ఇది సమ్మర్ ఏమీ కాదుకదా, కాసేపాగితే వాటంతటికి అవే ఆరిపోతాయన్నాడు అంకుల్.
అంకుల్ మొహంలోపెద్ద రిలీఫ్ కనిపిస్తోంది. తన మొబైల్ తీసి ఒక 10-15 నిమిషాల పాటు ఏదో టైపు చేస్తూ ఉన్నాడు. అమ్మ కళ్ళు మూసుకుని కూర్చుంది.
నేను రూంలోంచి బయటకు వచ్చి వాళ్ల దగ్గరికి వెళ్లాను. అంకుల్ మొబైల్‌లో బిజీగా ఉండడంతో నన్ను చూడలేదు.
“నిద్రొస్తోందా అమ్మా?" అడిగా .
నా ప్రశ్నకి అంకుల్ తల పైకెత్తి నన్ను చూశాడు. అమ్మ కూడా కళ్ళు తెరిచింది.
" క్లాసు అయిపోయిందా, నిఖిల్ ?" అంకుల్ అడిగాడు.
"అవును అంకుల్."
"ఏమీ లేదు కన్నా.. ఆకలేస్తోందా ?" అడిగింది అమ్మ.
నేను తలూపాను.
"సబ్జీ సిద్ధంగా ఉంది. రొటీలు చేయాలి. 10 నిమిషాల్లో రెడీ చేస్తా, ఒకే?"
నేను వెళ్లి సోఫా లో అంకుల్ఎ పక్కన కూర్చున్నాను. అంకుల్ తన మొబైల్‌లో ఇంటర్నెట్ గురించి కొన్ని ఆసక్తికరమైన విషయాలను చూపించబోయాడు. నేను మూడ్ లో లేను కానీ మర్యాదగా ఉండదని ఆసక్తి నటించా. నాతో మాట్లాడుతున్నంత సేపు, అంకుల్ కిచెన్ వైపుకి మర్చి మర్చి చూస్తున్నాడు. అయన కళ్ళు ఎప్పుడూ మా అమ్మ వక్షోజాలు, నాభి, చంకలు, పిరుదులపైనే ఉన్నాయని గమనించా.
“డిన్నర్ రెడీ!” అమ్మ అనౌన్స్ చేసింది కాసేపటికి.
“డైనింగ్ టేబుల్ మీద నీకు, అంకుల్ కి ఆరెంజ్ చెయ్యి, నిఖిల్” చెప్పింది.
“మరి నీకు?”
“నేను కాసేపాగి తింటాను”
అంకుల్ కిచెన్ లో అమ్మ దగ్గరికి వెళ్లి ఎదో మాట్లాడాడు. లోపల ఏం మాట్లాడుకున్నారో కానీ, వచ్చి "మీ మమ్మీ కి కూడా ఆరెంజ్ చెయ్యి" అని చెప్పాడు.
"నాకు ఒక్క రోటీ, కొంచెం సబ్జీ, అంతే. చాలు." అంది అమ్మ.
“ఒక్క రొటీనేనా?” అడిగాడు అంకుల్.
“ఆకలిగా లేదు"
అవునులే, అరగంట క్రితం అంకుల్ కార్చిన రసం అంతా మింగేసి కడుపు నిండిపోయి ఉంటుంది అని అనుకున్నా మనసులో. ఇంతకుముందు జరిగిన ఎపిసోడ్ తర్వాత అంకుల్ కైతే రిలీఫ్ వచ్చింది, గానీ, పాపం అమ్మ. బాగా రెచ్చగొట్టి వదిలేసాడు, గామోసు. ఇప్పుడు ఆకలికి మించిన ఉపశమనం వేరే ఏదో కావాలి తనకి.
నేను సంభాషణ పొడిగించకుండా అమ్మ చెప్పింది చేశా. డిన్నర్ చేస్తున్నప్పుడు అమ్మ అంకుల్ కి ఎడమ వైపు కూర్చుంది, నేను కుడి వైపు కూర్చున్నా. తింటూ తింటూ అంకుల్ ఎడమ చేతిని అమ్మ చైర్ బ్యాక్ రెస్ట్ మీద వేశాడు. కాసేపు తర్వాత చూస్తే, చెయ్యి కిందకి జారీ అమ్మ వీపు తడుముతోంది. బ్లౌజ్ కవర్ చెయ్యని వీపు భాగం మీద వేళ్ళతో ఉంగరాలు చుడుతున్నాడు.
ప్లేట్ లో ఒక్క రోటీ తినేసి అమ్మ డిన్నర్ ముగించింది. అయితే, లేవకుండా మేము తింటున్నంత సేపూ అక్కడే కూర్చుని ఉంది.
"నీకు పరవాన్నం ఇష్టమేనా?" అడిగాడు అంకుల్.
"తింటాను అంకుల్. కానీ, పెద్ద ఇష్టం లేదు."
"ఔనా? నాకైతే చాలా ఇష్టం. ముఖ్యంగా గేదె పాలతో చేసిన పరవాన్నం."
"పాలతో చేసినవి ఏవీ నాకు పెద్దగా ఇష్టం ఉండవు." చెప్పా.
"పెరుగుతున్న పిల్లలకి, బ్రెయిన్ పెరగటానికీ పాలల్లో పోషకాహారాలు చాలా అవసరం, తెలుసా?” అన్నాడాయన.
మళ్ళీ అమ్మ వైపు తిరిగి "నేనేమైనా తప్పుగా చెప్పానా, హేమ గారూ?" అన్నాడు.
“మీరు చెప్పింది నూటికి నూరు పాళ్ళూ రైట్ సర్! పాలు అందరికీ అవసరం"
అమ్మ వత్తాసు పలికింది.
"రోజూ రాత్రి పడుకునే లోపు కనీసం ఒక గ్లాసు పాలు తాగడం అలవాటు చేసుకో.” సలహా ఇచ్చాడు. “నువ్వు బేబీ గా ఉన్నప్పుడు, నీక్కావాల్సిన న్యూట్రిషన్ అంతా అమ్మ పాల నించే వచ్చేదని మర్చిపోకు. చూడు, ఇప్పడు నువ్వు ఇంత ఆరోగ్యంగా పొడుగ్గా అయ్యావు అంటే అమ్మ పాలే వాటికి పునాది.".
టాపిక్ పాల నించి అమ్మ పాల వైపు తిరిగేసరికి అమ్మ కొంచెం ఇబ్బంది పడింది.
నేను "అవును" అని ఊరుకున్నా.
"అవును అంటే సరిపోదు. రేపటి నుండి రోజూ పాలు తాగుతానని ప్రామిస్ చెయ్యి”
నేను నవ్వి, సరేనన్నట్టు తలూపాను.
"అమ్మ పాలు ఒంటికి ఎప్పుడూ మంచివే. మీ మమ్మీ పాలు ఇంకా వస్తున్నాయో లేదో, చెక్ చెయ్యాలి" అమ్మ రొమ్ముల వైపు చూస్తూ అని నవ్వాడు.
అయన అలా అనటం నాకు నచ్చలేదు. మొహమాటానికి నవ్వా. అమ్మ కూడా మావైపు నించీ తల తిప్పేసుకుంది, కానీ అటు తిరిగి నవ్వుకుంది.
అంకుల్ తన చేతిని కొంచెం ముందుకు తెచ్చి అమ్మ పైట తప్పించి, ఆమె ఎడమ సన్ను అరచేతి నిండా తీసుకుని ఒక్కసారిగా పిసికాడు. ఇదంతా ఒక్క క్షణం లో జరిగి పోయింది. అమ్మ షాక్ తగిలినట్టు ఉలిక్కి పడి బెదురు చూపులు చూసింది. అయన ఆలా చేస్తాడని, ముఖ్యంగా, నా సమక్షంలో, నేను చూస్తుండగానే అలా చేస్తాడని అస్సలు ఊహించలేదు. కంగారుగా అయన చేతిని తోసేసింది.
అయన కళ్ళల్లో ఎదో వింత ఆనందం.
"ఏమంటావు?" అడిగాడు.
నాకు ఏమనాలో తోచలేదు.
“హా?”
“ఇప్పుడు జరిగింది చూసావా, లేదా?"
లేదన్నట్టు తలూపి “ఏమైంది?” అన్నా.
“ఏం లేదులే” పెద్దగా నవ్వి “నీడిన్నర్ కానివ్వు” అన్నాడాయన.
కోపం, సిగ్గు ముంచుకొచ్చి అమ్మ మొహం ఎర్రగా కందిపోయింది. నిశ్శబ్దంగా తను తిన్నప్లేట్ తీసుకుని కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయింది.
నా ముందు ఆలా చెయ్యటానికి వెనకాడలేదంటే ,అంకుల్ అమ్మ మీద ఎంత కసెక్కి ఉన్నాడో, నాకు అర్థం అయింది.
డిన్నర్ తర్వాత అంకుల్ నా గదిలోకి వచ్చాడు.
"పడుకుందాం ఇంక. లేట్ అయిపోతోంది." అన్నాడు.
“అప్పుడే? ఇప్పుడు పదిన్నరేగా అయింది?”
“రోజూ పదింటికల్లా పడుకోవాలి. అంతగా అయితే తెల్లవారుజామున లేచి చదుకోవాలి. సరేనా?” అంటూ మంచం మీద నడుం వాల్చాడు.
నన్ను తొందరగా పడుకోబెట్టటం అంకుల్ నెక్స్ట్ ప్రాజెక్ట్ అని నాకు అర్థం అయింది.
ఈ లోపు అమ్మ పాల గ్లాసుతో గదిలోకొచ్చింది.
“పాలెవరికి?” అడిగా.
“ఇంకెవరికి? నీకోసమే” అంది.
“ఇవ్వాళా?” మొహం వెగటుగా పెట్టా.
“చూడండి సర్, పాలు అన్న ప్రతిసారీ వీడి వేషాలు!" ఫిర్యాదు చేసింది.
“మనం ఇంతకు ముందు ఏం మాట్లాడుకున్నామో గుర్తుందా? ఆరోగ్యం కంటే ఏదీ ముఖ్యం కాదు” అన్నాడు.
“రేపటి నించి తాగుతా అమ్మా..” ప్రొటెస్ట్ చేశా.
“పాపం తెచ్చింది కదా.. . మంచిదని అనుకున్నాక ఒక రోజు ముందు మొదలెడితే ఏం పోతుంది?" అన్నాడు అంకుల్.
అమ్మ గ్లాస్‌ని నా చేతికి ఇచ్చింది. నాకు ఈ మొత్తం సిట్యుయేషన్ చిరాకు దొబ్బింది. ఇంక ఎక్కువ డ్రామా చెయ్యకుండా పాలు తాగేసాను.
“గుడ్ బాయ్!” అన్నాడు అంకుల్.
అమ్మ ఖాళీ గ్లాస్ తీసుకుని వెళ్ళిపోయింది.
నేను కుర్చీలో కూర్చుని కాసేపు ఫోన్ లో ఏవో చూస్తూ బిజీగా ఉన్నాను. అంకుల్ నా కుర్చీ పక్కన మంచం మీద పడుకుని ఉన్నాడు.
కాసేపటికి ఎదో మైకం కమ్మినట్టయిం, విపరీతం గా నిద్ర ముంచుకొచ్చింది. నేను కూడా ఫోన్‌ని టేబుల్‌పై పెట్టి అంకుల్ పక్కనే మంచం మీద నడుము వాల్చా.
“నిద్రొస్తోందా, నిఖిల్?” అడిగాడు అంకుల్.
“బాగా.. కళ్ళు మూతలు పడిపోతున్నాయి” అన్నా. అంటుండగానే మగతగా నిద్ర కమ్మేసింది.
అమ్మ రూమ్ లోకి వచ్చి ఏదో అడిగింది. అంకుల్ ఏదో అన్నాడు.
“పర్లేదు, వీడు ఇంక రేపటి దాకా లేవడు. ” అని అంకుల్ అనటం మాత్రం వినిపించింది.
కాసేపట్లోనే గాఢ నిద్రలోకి జారుకున్నాను.
