Chapter 51

கல்யாணியின் மறுபக்கம்

ரெண்டாவது ரௌண்டுக்கு அன்பு ரெடியாக கல்யாணி
மறுத்துவிட்டாள்.

வேண்டாங்க, போதும், அசதியாக இருக்குதுனு சொன்னா கல்யாணி

அன்பும் வேளைக்கு போவதால் அசதியாக இருக்கும்னு நினைச்சிட்டு தூங்க
போனான்.

பாத்ரூம் போயிடு பிரெஷ் ஆகிட்டு வெளியில் வர

அவன் மனைவி தூங்கிட்டு இருந்தா.

அவள் காதில் போட்டு இருந்த வைர கம்மல் இவனை பார்த்து கண் சிமிட்டியது.

நாட்கள் நகர்ந்தன.

தினமும் இதே மாதிரி ஓல் நடந்தது.

மனைவியை லீவ் போட சொன்னான்.

அவள் மறுத்து விட்டாள்.

உடனே போட முடியாது. வேலை அதிகமா இருக்குது.

நீங்க சொல்லாம ஏன் வந்தீங்க.

நான் முடிஞ்சா அடுத்த வாரம் லீவ் எடுக்கிறேன் னு
கண்டிப்பாக சொல்லிட்டா கல்யாணி.

ஒரு நாள், அன்பு தன் மனைவியை அவள் ஆபிசில் விட்டுட்டு வீட்டுக்கு திரும்பி வர,

ஹை மச்சான், குரல் கேட்க

திரும்பி பார்தால், அவன் பால்ய கால

நண்பன் குமார் நின்று கொண்டு இருந்தான்.

அவன் ஊர் சென்னை கிடையாது.

என்னடா இந்த பக்கம் , அன்பு அவனை பார்த்து கேட்க

வேலை விஷயமா வந்துருக்கேண்டா, குமார் சொல்ல

அன்பு, சரி எங்கே தங்கி இருக்க

அவன் ஹோட்டல் பேரை சொன்னான்.

இருவரும் பரஸ்பரம் நலம் விசாரித்தனர்.

பின்பு குமார் அன்பை ஹோட்டலுக்கு கூப்பிட

இவனும் போர் அடிப்பதால், கூட சென்றான்.

குமார் ரூமில், இருவரும் அரட்டை அடிக்க
ஆரம்பித்தனர்.

குமார், உன் மனைவி எப்படிடா இருக்காங்க, அன்பு விசாரிக்க

மச்சி, நான் இன்னும் கல்யாணமே பண்ணிக்கலடா, குமார் சிரிப்புடன் சொல்ல

அன்பு, என்னடா சொல்ற, ஏற்கனவே நீ ரொம்ப செக்சில் வீக்காச்சே,

எப்படி இன்னும் கல்யாணமே பண்ணிக்கல,

குமார், மச்சி செக்ஸுக்கு எதுக்குடா கல்யாணம்,

கல்யாணம் பண்ணினா, குடும்பத்தை காப்பாத்த உன்னை

மாதிரி கஷ்ட பட்டு சம்பாதிக்கணும்.

குடும்ப பொறுப்பு தோள் மேல வரும்.

பொண்டாட்டி சொல்றதை கேட்கணும்.

பிரச்சனை வரும், பிக்கல் புடுங்கல்

அதற்குத்தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கல, குமார் சொல்ல

அன்புவிற்கு வியப்பாக இருந்தது.

அன்பு, சரிடா, மேற்படி விஷயத்துக்கு என்ன பண்ற.எப்படி
சமாளிக்கிற

எவளையாவது சைடா வச்சிருக்கியா,

குமார், மறுபடியும் நோ கமிட்மெண்ட்ஸ் மச்சி.

காசை கொடுத்தா யார் வேணாலும் வருவாடா மச்சி.

அன்பு, சரிடா, ஏதாவது நோய் நொடி வந்தா

குமார், மச்சி, உனக்கு புரியல,

லோக்கல் பொண்ணுங்க மேல கை வைச்சாதான் மச்சி

ரிஸ்க்.

ஆனா குடும்ப பொண்ணுங்க, அப்படி இல்ல

ரொம்ப சுத்தம்.

தைரியமா ஓக்கலாம் மச்சி.

அன்பு, என்னது, குடும்ப பொண்ணா,

என்னடா சொல்ற, குடும்ப பொண்ணு எப்படிடா,

குமார், மச்சி, நீ இதுல கத்துக்குட்டி.

இப்ப எல்லாம், பொண்ணுங்க வேலைக்கு போறேன்னு சொல்லிட்டு

இந்த வேலைதான் பார்த்துகிட்டு இருக்காங்க மச்சி.

அன்பு, டேய், நம்புற மாதிரி இல்லைடா.

குடும்ப பொண்ணுங்க எப்படி டா,

குமார், நீ நம்பலை இல்லை.

நேத்து கூட ஒரு சூப் பிகரை போட்டேன் மச்சி.

அழகு நா அழகு.

அப்படி ஒரு அழகு.

அவ புருஷன் இவளை விட்டுட்டு வெளிநாடு போய்ட்டான்.

இவா புண்டை அரிப்பு அடக்க ஆள் இல்லை.

வீட்டில் சோம்பலாக இருக்க, வேலைக்கு போயிருக்கா.

அங்கே எவன்கிட்டையோ வகையா மாட்டிருக்கா.

அவன் கொஞ்ச நாள் இவளை வச்சி செஞ்சிருக்கான்.

குமார் சொல்ல சொல்ல, அன்பு ஆவலாக கேட்டு கொண்டு இருந்தான்.

பிறகு அவள் சலித்து விட,

அவன் ஒதுங்க பார்த்துருக்கான்.

இவள் முடியாம அவனை ரொம்பவே கெஞ்சிருக்கா.

அவன் இதுதான் சமயம்னு இவளை பார்ட் டைமா

இவளை இந்த தொழிலுக்கு இழுத்து விட்டு இருக்கான்.

இப்போ, இவ அந்த ஆபிசில் வேலை பார்த்துகிட்டே

தேவடியாதனமும் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கா.

நேத்து மதியம்தான் அவளை போட்டேன்.

குமார் சொல்லிக்கொண்டே,

அவன் மொபைலை எடுத்து

சிறிது நேரம் அதில் எதையோ தேடி

பின்பு ஒரு போட்டோவை எடுத்து காட்ட

அன்பு தலைமேல் இடி விழுந்தது.

ஆமாம், போட்டோவில் இருந்தது கல்யாணிதான்.

அன்புவுக்கு தலை சுத்தியது.

கண்கள் கலங்கியது.

ஆனாலும் சமாளித்து, நண்பன் முன்பு காட்டி கொள்ள

கூடாது என்பதற்காக தன்னை அடக்கிக்கிட்டான்.

தன்னுடைய கல்யாணத்திற்கு குமார் வராதது நல்லதாக போனது.

ஆனாலும் அந்த போட்டோவில் இருப்பது கண்டிப்பாக கல்யாணிதான

என்று உற்று பார்க்க, அன்பிற்கு குழப்பமாக இருந்தது.

அன்பு நண்பனை பார்த்து, இவ எங்கடா வேலை பார்க்கிறா

குமார் அந்த கம்பனி பெயர் சொல்ல, சரியாக பொருந்தியது.

என்னடா மச்சி, அப்படி உத்து பார்க்கிற, செமையா இருக்கால்ல,

செம தேவடியா மச்சி.

நண்பன் சொல்ல சொல்ல அன்பு மனசில் ஈட்டி பாய்ந்தது.

மச்சி, அவளை ஒக்கும் போது அவ முகத்தை பார்க்கணுமே,

அப்படி ஒரு ரியாக்சன்.

எனக்கு அவளை பார்க்க அப்படி ஒரு வெறி மச்சி.

அவ முலையை கடிச்சி இழுத்தேன் பாரு, எப்பா என்ன சுகம்.

அவளை கதற கதற ஓத்தேன் மச்சி.

அவ முலையில் இன்னைக்கும்

என்னுடைய பல் தடம் இருக்கும் மச்சி. குமார் சொல்ல

நேற்று இரவு அன்பு, கல்யாணி முலையில் பார்த்த சிவப்பு

தடத்தை நினைவு கூர்ந்தான்.

அன்பு மனசு கனத்தது.

தன்னுடைய மனைவியா இப்படி,

நம்ம மறுத்தது அன்புவின் இதயம்.

இவன் யோசிக்க

குமார் தொடர்ந்து சொல்லி கொண்டே இருந்தான்.

மச்சி, நான் இங்கே வந்தா, இவளை தொடாமல் போக மாட்டேன் மச்சி.

அவ ஊம்பலுக்கே நான் அடிமை மச்சி.

அப்படி ஊம்பி விடுவா.

அவ முலையை அவ புருஷன் பார்த்தா, சாக் ஆகிடுவான்.

அன்பு அமைதியாக இருக்க

அவனே தொடர்ந்தான்.

அவ முலையை கசக்கி கசக்கி நல்ல பெருசா ஆயிருச்சு மச்சி.

அவ எவ்வளவோ சொல்லி பார்த்தா, முலையை கசக்காதீங்க

புருஷன் பார்த்தா சந்தேகம் வரும்னு சொல்லுவா,

ஆனா நான் விடுகிறது இல்லை.

சும்மா வலிக்க வலிக்க கசக்கி விடுவேன்.

ஆனா சும்மா சொல்லக்கூடாது அன்பு, அவ

அப்படி ஒரு கம்பனி கொடுப்பா.

சத்தியமா சொல்றேன்.

அவ புருசனுக்கு கூட அப்படி கம்பெனி கொடுக்க மாட்டா.

ஒண்ணாம் நம்பர் தேவடியா டா அவ.

அவன் சொல்லி கொண்டே வர,

அடுத்த இடி அன்பு தலை மேல விழுந்தது.

மச்சி, இவா இப்படின்னா, இவ புருஷனுடைய

தங்கச்சி ஒருத்தி இருக்கா,

அவா இவளுக்கும் மேல, கை தேர்ந்த தேவடியா மச்சி,

அன்பு நிலைகுலைந்து விட்டான்.

என்னடா சொல்ற, அன்பு கேட்க

ஆமா மச்சி,

காலேஜ் படிக்கிற ஒரு சிட்டு இருக்காடா.

இவ அளவுக்கு இல்லாட்டாலும் அவளும் செம அழகி

சின்ன பொண்ணு.

தன்னுடைய அண்ணி காரி தேவடியா தனம் பண்ணுகிறதை

எப்படியோ மோப்பம் பிடிச்சிட்டு

அண்ணிகிட்ட கேட்டுருக்கா.

அவளும் பயந்து அழுது சமாளிச்சிருக்கா.

கால போக்குல அவளும் இவளை மாதிரி

தொழிக்குக்கு வந்து தேவடியா தனம் பண்ண

ஆரம்பிச்சிட்டா.

ஒரு நாள் இவளை நான் ஒக்கும் போது தற்செயலாக

அவள் சொல்ல

நான் இவ மூலமா ஒரு நாள் அவளையும் ஓத்தேன் மச்சி.

அவளும் செம புண்டை காரி தான்.

அவளை அவள் அண்ணி தான் கூட்டிட்டு வந்தா.

ரெண்டு அழகிகளும் அடிக்கிற கூத்தை பார்த்தா

ஐயோ, சுன்னிலே தண்ணி கழண்டுக்கும்.

குமார் சொல்ல சொல்ல அன்புவுக்கு தலை சுத்தியது.

இவன் சொல்லுவது உண்மையா இல்லை ரீல் சுத்துகிறானா.

அன்பு குமாரை டெஸ்ட் பண்ண யோசித்தான்.

அன்பு, மச்சி நீ சொல்றது எல்லாம் சரிதான்.

ஆனா நான் எப்படி நம்புகிறது, அன்பு போட்டு வாங்க

குமார், என்ன மச்சி என்னை நீ நம்பலையா

அன்பு, உன்னை நம்புகிறேன் மச்சி. ஆனா

பொண்ணை பார்த்த ரொம்ப ஹோம்லியா இருக்காடா.

அதன் நம்புகிறதற்கு கஷ்டமா இருக்கு.

குமார், மச்சி, என்னை நீ நம்பலை இல்லையா.

நாளைக்கு மதியம் இந்த குடும்ப தேவடியாவை

நான் வர வச்சி, இவளை ஒத்து நான் விடியோவை

உனக்கு காண்பிக்கிறேன் மச்சி.

அப்ப நீ என்னை நம்பினால் போதும். குமார் சொன்னான்.

அன்புவும் இதற்கு ஒத்து கொண்டான்.

காரணம், நாளைக்கு மதியம் மனைவியை வீட்டில்

உட்கார வைத்து விட்டால்,

தன்னுடைய மனைவி பத்தினி என தெரிந்து விடும்.

அன்பு மனதிற்குள் பிளான் போட்டான்.

குமாரிடம் சரி என்று சொல்லி, வீட்டுக்கு வந்தான் அன்பு.

அன்பு சென்ற வுடன், குமார் கல்யாணிக்கு கால் பண்ணி

மறுநாள் மதியம் அவளை ஹோட்டல் ரூமிற்கு வர சொல்ல

அவளும் அதற்கு சரி என்று சொன்னாள்.

அன்று இரவு கல்யாணியை ஒத்த பிறகு, அன்பு தன் மனைவியிடம்

அன்பு, செல்லம் நாளைக்கு ஒரு நாள் ஆபிஸ் லீவ் போடுடி.

எங்கேயாவது வெளிய போகலாம்.

இதை கேட்ட கல்யாணி, உள்ளுக்குள் அதிர்ச்சியுடன்,

ஐயோ, நாளைக்கு முடியாதுங்க,

அன்பு, ஏண்டி, நாளைக்கு என்ன

கல்யாணி, நாளைக்கு ஆபிசில் ஆடிட்டிங் இருக்கு.

நான் கண்டிப்பாக இருக்கனும்.

அன்பு, ஏண்டி, உனக்கும் ஆடிட்டிங்கிற்கும் என்னடி சம்பந்தம்.

கல்யாணி, தான் உளறியதை நினைத்து வருத்தத்துடன்,

இல்லைங்க, ஆடிட்டிங் சமயத்தில் யாருக்கும் லீவு கிடையாது.

எப்படியோ சமாளித்தாள்.

அன்பு, சரி, நாளைக்கு மதியம் பெர்மிஷன் போடு.

கல்யாணி, ஐயோ, முடியவே முடியாதுங்க

அன்பு, ஏண்டி இதற்கு போய் பதறுகிற
Next page: Chapter 52
Previous page: Chapter 50
Next article in the series 'தடுமாறியவள்': தடுமாறியவள் 2 - Bold Decision of Beauties