Chapter 07
அவன் எப்பவுமே அப்படித்தான்.
காலை பத்து மணி இருக்கும்.
படுக்கை அறையில்
மனைவி கணவனிடம்
ஏங்க, நான் ஒரு விஷயம் சொல்லணும்
சொல்லுடி
கொஞ்சம் கோப படாம கேட்கணும்.
நெற்றி சுருக்கிய கணவன்,
இவள் என்ன சொல்ல போறா என்ற ஆர்வத்தில்
தலையை உயர்த்தி, அவளை பார்க்க
அவளோ சொல்லாமல் தயங்க,
ஏதோ சொல்ல வர, சொல்ல மாட்டேங்கிற
கணவன் அவளை கேட்க
ஏங்.க .என.க்கு .கல்.யா..ணம்
ஆ.கி. விட்..டது..
திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்த கணவன் பயத்துடன் அவளை பார்க்க
அவளும் அதே பயத்துடன் அவனை பார்க்க..
புரியல இல்லையா.
இருங்க விபரமா சொல்றேன்.
பிரியா பிரியமானவன்.
அழகி.
காலேஜ் படிக்கும் போதே இவள் பின்னாடி
ஒரு கூட்டமே சுத்தி வர
எல்லாருக்கும் பை பை சொல்லி
எந்த காதல் கத்திரிக்காய் இல்லாமல்
வெற்றிகரமாக படிப்பை முடிச்சிட்டு வந்தவள்.
துடுக்கானவள்.
தைரியமாக முடிவு எடுப்பவள்.
காலேஜ் முடிச்சிட்டு மேற் படிப்பு படிக்கச்
வெளி நாடு போகணும் என்று சொல்ல
ஆரம்பிச்சவளை,
பெற்றோர் நல்ல வசை பாடி
திருமணம் முடிக்க ஏற்பாடு பண்ண
இதுவும் நல்ல தானே இருக்கும் என்று
முடிவு செய்து சரி என்று சொன்னா.
தற்போது ஒரு பெரிய கம்பனியில்
படித்த படிப்புக்கு ஏற்ப ஒரு நல்ல
பதவியில் நல்ல சம்பளத்தில்
வேலை பார்த்திட்டு இருக்கா.
வசந்த், பார்ப்பதற்கு நல்ல கம்பீரமான
அழகானவன்.
ஆனால் கோழை.
உருவத்திற்கும் அவன் குணத்திற்கும்
சம்பந்தமே இருக்காது.
ரொம்ப அமைதியானவன்.
சத்தம் போட்டு பேச மாட்டான்.
எந்த முடிவையும் எடுக்க தயங்குவான்.
நல்ல சம்பளம்.
ஜோசியர் மூலமாக வரம் அமைய
ஒரு நல்ல நாளில்
பிரியா வசந்துக்கு ஊர் அறிய மனைவியானா.
திருமணம் முடிந்து ஆறு மாதம் கழித்து
லோனில் ஒரு வீட்டை வாங்கினாங்க.
கடன் இருப்பதால் இப்போதைக்கு குழந்தை
வேண்டாம் என்று முடிவு.
ஆனா இருவரின் தாம்பத்திய வாழ்க்கை படு ஜோர்.
ப்ரியாவின் அழகு உடம்பை அனுபவிக்காம
தூங்க மாட்டான் வசந்த.
தினமும் இரவு ப்ரியாவை நல்ல ஒத்து முடிச்சிட்டுதான்
வசந்துக்கு ஓய்வு.
இல்லை என்றாலும் பிரியா விட மாட்டா.
அவளுக்கு தினமும் வசந்தின் சுன்னி வேண்டும்.
ஒரு நாள் முடியாது என்றாலும்
அவனிடம் சண்டை போடுவா.
இதற்காகவே அவளிடம் வம்பிழுப்பான் வசந்த.
அவளும் சளைக்காம சண்டை போடுவா.
ஜெயிக்கிறது ப்ரியாதான்.
அந்த மூன்று நாட்களில்..
அவன் சுண்ணியை ஊம்பியவது அவன்
கஞ்சியை குடிச்சி திருப்தி அடைவா.
நல்ல ஜோடி.
இவர்கள் திருமணம் நடந்து இன்றோடு
மூன்று வருடம் ஆகி விட்டது.
இன்று அவர்களுக்கு திருமண நாள்.
இருவரும் கோயிலுக்கு சென்று விட்டு இரவு
சாப்பிட்டிட்டு வீட்டுக்கு வர
அன்று இரவு அந்த துக்கம் நிகழ்ந்தது.
திடீர் என்று வசந்துக்கு வலிப்பு வர
ப்ரியாவுக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியல.
அக்கம் பக்கம் இருந்தவர்களை துணைக்கு
அழைத்து மருத்துவமனையில் சேர்க்க பட்டான் வசந்த்.
பெரிசா ஒன்னும் இல்ல.
ஆனா இதயம் பலவீனமாக இருப்பதாகவும்
ஆறு மாதத்துக்கு கட்டாய ஓய்வு வேண்டும்
எனவும், இல்லை என்றால் உயிருக்கு ஆபத்து
என்றும் மருத்துவர் சொல்ல
பிரியா தலையில் இடி விழுந்தது.
ப்ரியாவுக்கு கணவனை குறித்து அதிக கவலை.
ஒரு மாதம் மெடிக்கல் லீவ் போட்டுட்டு
கணவனை கவனிச்சிக்கிட்டா.
அதில் படுத்த படுக்கையா இருந்த வசந்த
ஓரளவு தெளிஞ்சி
மனைவி உதவியுடன் எழுந்து நடமாட ஆரம்பிச்சான்.
ரொம்பவே மெலிஞ்சிட்டான்.
ஒரு பக்க கையும் காலும் ஐம்பது சதவீதம்
செயல் இழந்து காணப்பட்டன.
ஏதோ கடவுள் செயல், தன் வேலையை தானே
செய்து கொள்ளுவான்.
அதாவது, குளிப்பதும் பெற்றதும்.
ப்ரியாவுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தாலும்
வசந்த் வேலைக்கு போகிற அளவுக்கு ஸ்டெடி ஆகல.
இது ஒருபக்கம்.
அவன் படுத்ததில் இருந்து அவன் சுன்னியும் படுத்தே கிடக்குது.
பிரியா ஒரு மாதமாக செம பட்டினி.
ரொம்பவே சிரம பட்டா
வசந்த் வேலைக்கு போக முடியாத சூழ்நிலை.
பிரியா லீவ் முடிந்து வேலைக்கு போனா.
காலங்கள் ஓட
பிரியா தன் புண்டை அரிப்பை தங்க முடியாம
ஜாடை மாடையாக கணவனிடம் கேட்க
ஐயோ பாவம்
அவன் என்ன பண்ணுவான்.
அவனும் சில தடவை முயற்சி செய்து
அவளை ஓக்க முயற்சிதான்.
முடியல
நின்ன மாதிரி செய்வதற்காக
அவளை நிர்வாணமா நிக்க வச்சி
இவனும் நிர்வாணமா
சுண்ணியை பிடிச்சி அவ புண்டையில
நுழைக்க
வீரியம் பத்தலை.
ஏதோ கொஞ்ச நேரம் ஓப்பான்.
அப்புறம் கஞ்சி வந்துரும்.
இந்த நிலை நீடிக்க
ப்ரியாவுக்கு இந்த புண்டை சுகம் போத வில்லை.
வசந்த் ப்ரியாவிடம் மன்னிப்பு கேட்க
பிரியா, இதுக்கு எதுக்குங்க மன்னிப்பு கேட்கறீங்க.
போக போக எல்லாம் சரியாகிடும்.
தைரியமாக இருங்க.
புருசனுக்கு தைரியம் சொன்னா.
ஆனா அவளுடைய தைரியத்தை இழக்க ஆரம்பிச்சா
இருவரும் அன்பாக இருந்தார்கள்.
ஐந்து மாதம் கழித்து வசந்த் வேலைக்கு போக ஆரம்பிச்சான்.
ஆனா சரியாக இவனால் வேலை பார்க்க முடியாததால்
வீட்டுக்கு அனுப்ப பட்டான்.
வசந்த், வேறு வேலைக்கு தேட ஆரம்பித்தான்.
நாட்கள் நகர்ந்தன
வசந்துக்கு வேலை கிடைச்ச பாடு இல்லை
ஆனால் தன் அன்பு மனைவியிடம் சில மாற்றங்களை கவனிச்சான்.
எப்போதும் இவன் பக்கத்துல உற்கார்ந்து பேசும் மனைவி
இப்பொது செல்லும் கையுமா அலையுறா.
அதிக நேரம் இரவு நேரங்களில் போன் பேசுறா.
தனியாக உட்கார்ந்து சேட்டிங்க் பண்ணுறா.
வசந்துக்கு புரிஞ்ச மாதிரியும் இருந்தது.
ஆனா புரியல.
அவளிடம் கேட்க ஆபிஸ் விஷயமா பேசுவதாக சொன்னா.
படுக்கையில் கையாலாகாத வசந்தோ எதையும் கேட்க
பயந்தான்.
ஒரு நாள் வேலை தேடிட்டு களைப்பாக வீட்டுக்கு வர,
வீடு திறந்து இருந்தது.
பிரியா வீட்டுக்கு வர இன்னும் நேரம் இருக்குதே.
குழப்பத்துடன் வீட்டுக்குள் நுழைய
ஹாலில் யாரும் இல்லை.
பெட்ரூமில் பேச்சி சத்தம் கேட்க
அதற்குள் அவன் எண்ணங்கள் பல கற்பனைகளை
வளர்த்து அவனை பயமுறுத்த,
தயங்கிய படியே கதவுக்கு பக்கத்துல போனான்.
ஒரு நபர் இவங்க கட்டிலில் உட்கார்ந்து இருக்க
ப்ரியாவோ இவன் நுழைந்த அதே சமயத்தில்
கட்டிலை விட்டு நடந்து சோபாவுக்கு போனா.
என்ன நடந்தது.
இல்லை
என்ன நடந்து இருக்கும்.
என்ன வேணும் என்றாலும் நடந்துஇருக்கும்.
ஆனா வசந்த் எதையும் பார்க்கல.
பார்க்காததினால் எதுவும் நடந்து இருக்காதோ,
இல்ல .
வசந்துக்கு ரொம்பவே குழம்பியது.
சூழ் நிலை கைதியாக இருந்தான்.
இவன் நுழைய
இருவருமே பதறவில்லை.
பிரியா, வாங்க,
அதே வாலிபன், ஹலோ சார். எழுந்து மரியாதையாக
கை கொடுத்தான்.
வசந்த் அவனிடம் கையை கொடுத்து குழப்பத்துடன்
ப்ரியாவை பார்க்க
பிரியா, இவங்கதான், பாலா சுப்பிரமணியம்.
நாங்க எல்லாம் பாலுன்னு செல்லமாக தான் கூப்பிடுவோம்.
ஆபிசில் என்னுடைய ஜுனியர்.
வேலைக்கு சேர்ந்து ஒரு மாதம் தான் ஆகிறது.
பிரியா விளக்கம் கொடுக்க
ஹலோ பாலு, வசந்தும் அவனை விஸ் பண்ணினான்.
வசந்த் அங்க இருந்த நாற்காலியில் உக்கார
பிரியா எந்த தயக்கமும் இல்லாம பாலு பக்கத்துல போய் உட்கார்ந்தா.
வசந்துக்கு தான் சங்கடமா இருந்தது.
ஏங்க, நான் யார்கூட பேசிகிட்டு இருக்கேன்னு கேடீன்களே,
நான் அடிக்கடி இவங்க கூட தான் பேசுவேன்,
சொன்ன பிரியா,
பாலு, நான் உன்கூட நைட் பேசுறதை இவர் பார்த்துட்டு
யார் கூட பேசிகிட்டு இருக்கேனு கேட்கிறார் டா.
நைட் கால் பண்ணதேனு சொன்னா கேட்கறியா.
சொன்ன பிரியா செல்லமா பாலுவை அடிச்சா.
பாலு, பிரியா மேடம், நைட் பேசினாத்தான் பல
சந்தேங்களுக்கு விளக்கம் கிடைக்கும்,
சொன்ன பாலு வசந்தத்தை பார்த்து கண்ணாடிக்க,
வசந்த் முழிச்சான்.
இவங்க என்னை வச்சி ஒன்னும் காமடி கீமடி பண்ணலையே.
வசந்த் ஒன்னும் சொல்லாம கொஞ்சமா சிரிச்சி வச்சான்.
பிரியா, என்னடா, புதுசா மேடம்னு சொல்ற,
பாலு, அதுக்குன்னு நான் சார் முன்னாடி உன்னை பேர் சொல்லி
கூப்பிட முடியுமா,
தனியா இருந்த வாடி போடி னு கூட பேசலாம்.
உன் வீட்டுக்காரர் முன்னாடி அப்படி பேசமுடியுமா,
என்ன சார் நான் சொல்றது சரிதானே, சொன்ன பாலு
பெரிய காமடி போல சிரிக்க,
பிரியா, உனக்கு ரொம்பதான் கொழுப்பு ஆகிருச்சின்னு
சொல்லி அவனை அடிக்க
பாலு அடி வாங்காம பிரியா கையை பிடிச்சி தடுக்க
அவள் விடாம அடிக்க,
டேய், என்னடா நடக்காது இங்கே,
நல்ல தானே போய்கிட்டு இருந்தது.
அவன் என்னடானா எதுக்கு எடுத்தாலும்
என்கிட்டேயே கேட்கிறான்.
இவா என்னடானா நான் இருக்கிறதையே மறந்து
என் முன்னாடியே அவன் கூட விளையாடுறா.
இதை தட்டி கேட்க எனக்கு யோகிதை இல்லாம
போய் விட்டது.
வேலையும் இல்ல, சுண்ணியின் இல்ல.
ரொம்பவே நொந்து போனான் வசந்த.
யோசிச்ச வசந்த் நினைவில் இருந்து வெளியில் வர
அங்கே அவன் கண்ட காட்சி.
இவா அடி தாங்காம அவன் பெட்டில் சாய்ந்து விழ
இவா அவன் பக்கத்துல உற்கார்ந்து அவனை
அடிச்சி விளையாண்டாங்க.
பாலு, சார், காப்பாத்துங்க சார்,
இவளை பாருங்க, எப்படி அடிக்கிறானு,
வசந்தத்தை உதவிக்கு கூப்பிட,
பிரியா, அட பாவி, இவளை பாருங்கனா சொல்றே,
இன்னும் வேகமா அடிக்க ஆரம்பிக்க,
வசந்த், விடுமா, வீட்டுக்கு முதல் தடவையா
வந்தவங்களை இப்படியா பண்றது.
அவனை விட்ட பிரியா, இவன் என்ன
இன்னைக்கா முதல் தடவை வாரான்.
ஏற்கனவே பல தடவை வந்துருக்கான்.
சொன்னா பிரியா எழுந்து,
இருங்க உங்களுக்கு காபி போட்டு கொண்டு வரேன்,
பிரியா வெளியில் போக
என்னது , பாலு பல தடவை வந்துருக்கானா
வசந்த், முழித்து கொண்டு இருக்க
பாலு, சார், பிரியா உங்க இயலாமை எல்லாத்தையும்
சொல்லி இருக்கா சார்,
இப்ப எப்படி இருக்கீங்க,
வசந்த், (என்ன, என் இயலாமையை சொல்லி இருக்காளா,
இவன் பரிதாப படுகிறான், இல்லை குத்தி காட்டுகிறானா )
பரவா இல்லை பாலு சார், வசந்த் சொன்னான்,
பாலு, சார், எதுக்கு சார் என்னை சர்னு சொல்றீங்க,
நான் உங்க தம்பி மாதிரி சார்,
பாலு சொல்ல, (என்ன, தம்பி மாதிரியா, வசந்த் முழிச்சான்.)
பாலு சொன்னதுக்கு அசடு வழிஞ்சி அமைதியாக இருந்தான் வசந்த்.
பிரியா வசந்துக்கு காபி கொண்டுட்டு வர
பாலு, என் பிரியா, உன் புருஷனை ஏதும் மிரட்டி வச்சிருக்கியா,
பிரியா, ஏண்டா
பாலு, எதை கேட்டாலும் ஒரு பயங்கர எக்ஸ்பிரெஷன் முகத்துல
காட்டுறார்.
பிரியா, என்னடா சொன்னா
பாலு, நான் உங்க தம்பி மாதிரி னு சொன்னேன், சொல்லிட்டு சிரிக்க
ப்ரியாவும் அதே சிரிப்புடன், தன் கணவனை பார்த்து
இதுக்கு ஏங்க இப்படி முழிக்கிறீங்க,
சொல்லிட்டு மீண்டும் சிரிச்சா ப்ரியா.
சரிடி நான் கிளம்பட்டுமா, பாலு சொல்ல
பிரியா, எனது டி யா, பாலுவை முறைக்க
பாலு, ஐயோ , சாரி பிரியா, எப்போதும் உன்னை
டி போட்டு கூப்பிடுவது போல, அவர் முன்னாடியும் கூப்பிட்டுட்டேன்.
சொன்னவன் எழுந்து
வரேன் வசந்த் சார், கிளம்பிட்டான்.
வசந்த், என்னது, எப்பவும் இவளை டி போட்டு தான் பேசுவானா..
வாசல் வரைக்கும் போய்ட்டு அவனை அனுப்பிச்சிட்டு வர பிரியா போக,
வசந்த் மெதுவா எழுந்து வெளியில் போக
ரொம்ப சேட்டைடா உனக்கு, ப்ரியாவின் குரல்,
வசந்த் வெளியில் போக
வாயை துடைத்து கொண்டே சேலை மாராப்பை சரி
செய்துகொண்டு இருந்தா ப்ரியா.
ஐயோ, இவா எதுக்கு வாயை துடைக்கிறா
சேலையை வேற சரி பண்ணுறா,
வசந்த் மனசில் போராட்ட கேள்விகள் எழுந்தன
ஆனால் எதற்கும் பதில் இல்லை.
ப்ரியாவிடம் கேட்க தயக்கம்.
வசந்த், என்ன பிரியா, பாலு ரொம்ப கிளோஸ் போல
பிரியா, சிரிப்புடன், ஆமாங்க, அவன் எப்போதுமே அப்படித்தான்.
வசந்த், உன்னை தொட்டு தொட்டு பேசுறான்.
அதுவும் என் முன்னாடியே,
பிரியா, இதெல்லாம் பெரிசா எடுக்காதீங்க,
அவன் அப்படி தான் பழகுவான்.
வசந்த், எல்லா பெண்களிடமும் இப்படித்தானா,
பிரியா, சே சே, இல்லைங்க, என் கிட்ட தான் இப்படி பண்ணுவான்,
நான் நா அவனுக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்.
எனக்கும் அவனை ரொம்பவே பிடிக்கும்.
வசந்த், (என்ன ரொம்ப பிடிக்குமா) முழிக்க
பிரியா, என்ன முழிக்கிறீங்க,
வசந்த், இல்ல, ஒண்ணுமில்ல.
பிரியா, இதுக்கே இப்படியா, நீங்க இருக்கீங்க னு
அவன் டீசெண்டா நடந்துக்கிட்டான்.
ஆபிசில் அவன்.
வசந்த், ஆபிசில் அவன்,
பிரியா, அதெல்லாம் உங்களுக்கு எதுக்கு.
வாங்க சாப்பிடலாம்.
இதுவே டீசென்ட் நா , அப்போ.
ஆபிசில் இதை விட னு எதோ சொல்ல வந்தா .
வசந்துக்கு அன்றைய பொழுது இப்படி குழப்பத்துடன் கழிந்தது.
அன்று இரவும் பிரியா வாட்ஸாப்ப் சாட்டிங்கில் பிசியா இருந்தா.
இரண்டு நாள் கழித்து இது போல வசந்த் வெளியில் இருந்து வர,
பாலுவின் வண்டி நிற்க வசந்த் டென்ஷன் ஆகிட்டான்.
ஐயோ இன்னைக்கு என்ன நடக்க போகுதோ.
கதவை திறந்து உள்ள போக
பெட்ரூமில் பேசி குரல்.
இவன் மெதுவாக போக
இவனுக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.
கட்டிலில் இருவரும் உட்கார்ந்து இருக்க
பிரியா தோளில் பாலு கை போட்டு இருந்தான்.
கொஞ்ச நேரம் என்ன செய்வது என்று திகைத்து நின்ற வசந்த
பின்பு தன் கோபத்தை குறைத்து கொண்டு,
கடு கடுப்புடன் உள்ள போய்
வாங்க சார்.., இல்..ல..,
வாங்க த..ம்பி., வசந்த் உளற
பாலு, ஹலோ அண்ணா, வாங்க,
வசந்த், (என்ன அண்ணனா, முடிவே பண்ணிட்டானா)
வசந்த் யோசிக்க
இவன் வந்த பிறகும் அவன் பிரியா மேல உள்ள கையை எடுக்கல.
தன் புருஷனை பார்த்த பிரியா,
எந்த பதட்டமும் இல்லாம,
டேய், அவர் வந்துட்டார்,
இப்பவாவது கையை எடுடா,
பாலு, நீ சும்மா இருடி,
அண்ணனே ஒன்னும் சொல்லல, நீ ரொம்ப குதிக்கிற,
சொன்ன பாலு அவள் காதை திருக,
பிரியா, ஆ ஆ ஆ, டேய் என்னடா பண்ற,
பாலு, ஏண்டி, உன் புருஷன் வந்தவுடன் ரொம்ப பண்ற,
இவ்வளவு நேரம் அமைதியாக தானே இருந்தே,
பிரியா, ஆமாண்டா, இவ்வளவு நேரம் நீ பண்ணதுக்கு
எல்லாம் நான் கமுன்னுதானே இருந்தேன்.
இப்போ என் புருஷன் வந்துட்டாருடா,
இப்போ பண்ணுடா உன் சேட்டையை,
நான் வந்ததுக்கு கையையும் எடுக்கல
போதா குறைக்கு, அவனை உசுப்பேத்துறா, வசந்த் யோசிச்சான்.
வசந்த் யோசித்து முடிக்கல,
பாலு ப்ரியாவின் கழுத்தை இறுக்கி அவ
அழகு கன்னத்துல நச் என்று ஒரு முத்தம் கொடுக்க
அந்த சத்தம் அந்த அரை முழுதும் எதிரொலித்தது.
வசந்த் கோபத்தில், என்ன தம்பி இப்படி பண்றீங்க,
பாலு, நீங்க சும்மா இருங்கண்ணா,
இவ ரொம்ப பண்ணுறா,
நீங்க வந்தா நான் பயந்துருவேனா.
அதன் நீங்க இல்லாதபோ நான் எப்படி முத்தம்
கொடுத்தேனோ
அதே மாதிரி இப்பவும் உங்க முன்னாடி கொடுத்தேன்,
இப்ப என்ன பண்ணுவா இவா,
வசந்துக்கு சுத்தமா பேசி வரல.
ப்ரியாவோ, ஏங்க உங்களை நம்பி இவன்கிட்ட சொன்ன
சும்மா முழிச்சிகிட்டு இருக்கீங்க,
ஐயோ, உங்களை போய் சொன்னேன் பாருங்க,
ஏன் நின்னுட்டு இருக்கீங்க, உட்காருங்க,
இவா திட்டுறாளா, இல்ல அன்பாய் பேசுறாளா, வசந்துக்கு புரியல
கட்டிலில் ஓரத்தில் பிரியா உட்கார்ந்து இருக்க
அவள் பக்கத்துல பாலு அவளை அணைச்சிகிட்டு இருக்க
வேற வழி இல்லாம பாலு பக்கத்துல உட்கார்ந்தான் வசந்த்.
பாலு, வந்த அண்ணனுக்கு டி காபி போட்டு தரணும்னு
உனக்கு அக்கறை இருக்கா,
பாலு சொல்லி முடிக்கவும்
ஆ, ஆ ப்பா. ஸ்ஸ் .ஸ்ஸ்..ஆ ஆ
பிரியா துள்ளி கத்த,
வசந்த், என்ன ஆச்சி, அவன் எட்டி ப்ரியாவை பார்க்க
வசந்துக்கு பதில் சொல்லாம, கட்டிலில் இருந்து எழுந்த
பிரியா,
தடி மாடு, இப்படியா அங்கே கிள்ளுவேடா,
அவர் முன்னாடி தடவி கூட கொடுக்க முடியல,
பாலுவை மண்டையில் ஒரு நங் என்று கொட்டி விட்டு
ஓடிடா பிரியா.
எங்கே கிள்ளி இருப்பான், வசந்துக்கு அடுத்த வினாடி வினா
குயிஸ் ப்ரோக்ராம் ஆரம்பித்தது.
ஆனா எல்லா வினாவுக்கு விடைதான் தெரியல.
கொஞ்ச நேரத்தில் காபி வந்தது வசந்துக்கு.
நாகரீகத்துக்காக, தம்பிக்கு கொடுத்தியா ப்ரியா,
வசந்த் கேட்க,
அவனுக்கு அப்பவே பால் கொடுத்திட்டேன்.
வசந்த், என்னது பால் கொடுத்தாளா, முழிக்க
பாலு, ஆமா அண்ணா, முட்டி முட்டி பால் குடிச்சேன் .
வசந்த், என்னது முட்டி முட்டி,..
பிரியா, ஐயோ, எதுக்கு மறுபடியும் முழிக்கிறீங்க,
இன்னைக்கு அவனுக்கு வயிற் சரி இல்லைனு காபி டி வேண்டாம்னு
சொல்லிட்டான்.
- Next page: Chapter 08
- Previous page: Chapter 06
- Previous article in the series 'தடுமாறியவள்': தடுமாறியவள் 1 - A Fall of a Beauty [Completed]
