Update 17
చిన్నా : అక్షితా...?
అక్షిత : హా... చెప్పు.
చిన్నా : అమ్మ వెళ్ళిపోయిందా?
అక్షిత : (ఏడుస్తూ) వెళ్తుంది.
చిన్నా : నువ్వు ముందా ఏడుపు ఆపు, నేనింకా పోలేదు ముందు మంచినీళ్లు తాగు... తాగావా?
అక్షిత : హ్మ్మ్....
చిన్నా : రేపు వస్తున్నా కదా, ఇప్పుడు నువ్వు ఏడ్చి ఇంట్లో అంత రచ్చ రచ్చ చెయ్యకు, చిన్న ట్యూమర్ అంతే ఆల్రెడీ సుప్రియతొ మాట్లాడాను రిపోర్ట్స్ కూడా పంపించాను స్టార్టింగ్ స్టేజ్ తీసేయ్యొచ్చట అంతే ఇంకేం లేదు నీ పూకుని వదిలేసి నేనెక్కడికి పోతా.
అక్షిత : హ్మ్మ్..
చిన్నా : నేను ఫోన్ చేసినప్పటినుంచి ఏం తినలేదుగా?
అక్షిత : తిన్నా...
చిన్నా : నీ మొహానికి అబద్దాలు మళ్ళీ... ఇందుకేనా నీకు చెప్పింది.. వెళ్లి తిను ముందు...
అక్షిత : ఆ...
చిన్నా : చెప్పిన పనులన్నీ చేసావా?
అక్షిత : ఆ...
చిన్నా : సరే రేపు కలుద్దాం... నా బుజ్జి ముండ రెడీనా?
అక్షిత : (నవ్వుతూ) మ్మ్మ్మ్... అని మూలిగింది.
చిన్నా : పట్టిన బూజంతా దులుపుదాంలే... మొత్తం నాటు నాటే..
అక్షిత : హా హ అ....
చిన్నా : అదీ అలా ఎప్పుడు నవ్వుతూ ఉండు... సరే బాయ్ ఉంటా...
అక్షిత : బాయ్.
ఇంట్లోకి వచ్చి పడుకున్నాను వదిన పడుకోలేదు రాత్రంతా నన్నే చూస్తూ కూర్చుంది తనని నా ఒళ్ళోకి తీసుకుని హత్తుకునే బుజ్జగించాను ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు కానీ అన్నీ తనే అర్ధం చేసుకోవాలని ఆ దేవుడిని కోరుకుంటూ... కళ్ళు మూసుకున్నాను..
తెల్లతేల్లారే ఫోన్ మొగుతుంటే చూసాను అమ్మ వీడియో కాల్ చేస్తుంది అందరూ కేక్ ముందు నిల్చుని ఒక్కసారిగా హ్యాపీ బర్తడే అని పాట పాడారు మొదటి సారి అన్నయ్యని చూడటం వాడిని చూడగానే తెలుస్తుంది, ఇన్ని రోజులు బాడీ బిల్డింగ్ చేస్తున్నాడు వీడు ఇంట్లో వాళ్ళు ఎవ్వరు కనీసం ఒక్క మాట కూడా నాతో అనలేదు.
చిన్నా : అమ్మా... ఫోన్ అన్నయకివ్వు.
అమ్మ ఫోన్ తీసి అన్నయకిచ్చింది..
చిన్నా : రేయ్ అన్నయ్యా... బాడీ బిల్డింగ్ చేస్తున్నావా? ఎప్పటినుంచి ఒక్కసారి కూడా మాట్లాడలేదేమిరా? ఒక సారి షర్ట్ లేపు సిక్స్ ప్యాక్ ఉన్నట్టుంది?
అన్నయ్య : హా.. అన్నాడు అంతే కళ్ల నిండా నీళ్లతో..
చిన్నా : (దీనమ్మ అందరూ ఏడుపు మొహలే) చాల్లేరా బాబు షర్ట్ పైకేత్తు ఒక సారి.
షర్ట్ లేపాడు అనుకున్నట్టు గానే సిక్స్ కాదు అవి ఎయిట్ పాక్స్.. ఇన్ని రోజులు వీడు రూమ్ లో నుంచి బైటికి రాకుండా చేసింది ఇదే అన్నమాట.
ఆ తరువాత అందరూ కేక్ కట్ చేశారు అక్షిత కనిపించలేదు, అమ్మ కేక్ కట్ చేసేటప్పుడు లాక్కొచింది "ఎమన్నావ్ రా దీన్ని నువ్వు? రేపు వస్తున్నావ్ గా అప్పుడు చెప్తా నీ సంగతి" అని నవ్వుతూ అక్షిత తోనే కేక్ కట్ చేపించింది.
అయిపోయాక ఫోన్ పక్కన పడేసి ఆలోచిస్తూ నిద్రలోకి జారుకున్నాను.
తెల్లారే లేచి రెడీ అవుతుంటే వదిన దిగాలుగా కూర్చుని ఉంది, రెడీ అయ్యి బ్యాగ్ తీసుకుని తన ముందు నిల్చున్నాను, వదిన తల ఎత్తి చూసింది తన కళ్ళలో నీళ్లు చూసాను కానీ చెలించలేదు.
చిన్నా : వదినా...?
వదిన : హా... అని కళ్ళు తుడుచుకుని లేచి నిల్చుంది.
చిన్నా : నేను వెళ్తున్నాను.
వదిన ఇంకేం మాట్లాడలేదు, డోర్ దాకా నడిచి షూస్ వేసుకుని డోర్ తీసాను అంతే వెనకాలే గట్టిగా వాటేసుకుంది, వెనక్కి తిరిగాను.. సౌండ్ లేకుండానే వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తుంటే గట్టిగా వాటిసుకోబోయి ఆపుకున్నాను.
తన మొహాన్ని చేతిలోకి తీసుకుని కళ్ళనీళ్లు తుడిచి నుదిటి మీద ముద్దు ఇచ్చాను, బాధగానే బాయ్ అంది ఇంకేం మాట్లాడలేదు ఇక వెనక్కి చూడకుండా ఎయిర్పోర్ట్ కి బైలదేరాను.
పేరుకే ఫ్లైట్ ఎక్కి కూర్చున్నాను కానీ నాకు భయంగానే ఉంది ఒక్కదాన్నే వదిలి వస్తున్నాను, ఫోన్ చూసాను అన్నీ మసక మసకగా కనిపిస్తుంటే కళ్ళు తుడుచుకుని వదిన ఫోటో చూస్తూ కూర్చున్నాను.
...
...
...
...
...
ఫ్లైట్ దిగి నేరుగా సుప్రియ దెగ్గరికి వెళ్ళాను, నాకు ఏవేవో టెస్ట్స్ చేసింది ఆరు గంటలు అక్కడే సరిపోయింది.
చిన్నా : సుప్రియా సంగీతా ఎలా ఉంది?
సుప్రియ : నీ దయ వల్ల బానే ఉంది, కొడుకు పుట్టాడు... నీ పేరే పెట్టుకుంది.
చిన్నా : ఇన్ని టెస్టులు దేనికి అవసరమా?
సుప్రియ : అవసరమే, చాలా మందికి అస్సలు వచ్చినట్టు కూడా తెలీదు కానీ నువ్వు హాస్పిటల్ కి వెళ్లడం మంచిదే అయ్యింది రిపోర్ట్స్ వచ్చాక ఒకసారి మా ఆయనతొ మాట్లాడి ఏ విషయం నీకు చెప్తాను.
అక్కడనుంచి బైల్దేరుతూ అక్షితకి ఫోన్ చేసాను.
అక్షిత : చిన్నా ఇంకా ఇంటికి రాలేదు, వదినేమో ఈపాటికి రావాలే అంది ఎటు పోయావ్ మధ్యలో....
చిన్నా : వస్తున్నాను సుప్రియ దెగ్గర ఆగాను టెస్ట్ చేసింది అయిపోయింది బైలదేరుతున్నాను.
దారిలో ఉండగానే వదినకి కాల్ చేసి ఇంటికి వెళ్తున్నట్టు చెప్పాను ఊ కొట్టింది అంతే, ఫోన్ పెట్టేసాను బాధగా ఉన్నా కొంచెం మనశాంతిగా ఉంది, ఇంటికి వెళ్లి గేట్ తీసాను ఆ సౌండ్ కే అక్షిత పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి నన్ను అల్లుకుపోయింది, వదినని అలా వదిలేసి వచ్చిన బాధనంతా అక్షితని గట్టిగా హత్తుకుని ఏడ్చేసాను...అమ్మ వాళ్ళు బైటికి వస్తుండడం గమనించి అక్షిత టీ షర్ట్ కి తుడుచుకుని అక్షితని చూసాను.
చిన్నా : అక్కు వచ్చేసాగా... చూడు అందరూ వస్తున్నారు మనం తరువాత మాట్లాడుకుందాం పదా...అని బ్యాగ్ తనకి అందించాను.
అమ్మ : ఏరా... అంతా బాగేనా.. చూడు నువ్వు రాగానే అంతా మర్చిపోయి ఎలా కరుచుకుపోయిందో అని అక్షిత చేతిలోని బ్యాగ్ తీసుకుంది.
వెళ్లి అమ్మని వెనక నుంచే వాటేసుకున్నాను తన భుజం పట్టుకుని ఇంట్లోకి నడుస్తూ...
చిన్నా : ఏరి అంతా?
అమ్మ : సంపత్ రూమ్ లో... కవిత టీవీ చూస్తుంది.
అమ్మతో పాటు లోపలికి వెళ్లాను...
చిన్నా : ఏంటండీ కవితగారు బాగున్నారా?
కవిత నన్ను చూసి లేచి నిల్చుంది...
కవిత : రా బాబు..
చిన్నా : బాబు ఆ...! అక్కు మీ అమ్మ చాలా మారినట్టుంది.. మరీ ఇంత మార్పా తట్టుకోలేకపోతున్నానే..
అక్షిత : హహ... బాగా..
దానికి అమ్మ నవ్వింది కవిత తల దించుకుని ఉంది.
చిన్నా : ఏరా అన్నయ్య బైటికి వస్తావా లేదా?
అన్నయ్య బైటికి వచ్చాడు, వెళ్లి వాణ్ని కౌగిలించుకుని "ఏంట్రా సైలెంట్ అయిపోయ్యావ్ బాడీ బిల్డింగ్ బాగా చేస్తున్నావ్, ఏంటి సంగతి?"
అన్నయ్య : చెప్తాను ముందు ఫ్రెష్ అవ్వు.. అని బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.
అన్నయ్య ఎందుకో సీరియస్ గా ఉన్నాడు ఏదో జరిగింది ఏమైందో అనుకుంటూ లోపలికి వెళ్లాను.. అక్షిత ఇంకా డల్ గానే ఉంది వెళ్లి స్నానం చేసి వచ్చి డైనింగ్ టేబుల్ మీద కూర్చున్నాను.
అమ్మ వడ్డించింది, బిర్యాని చేశారు కవిత కూడా వచ్చి కూర్చుంది...అక్షిత ఇంకా రాక పోయేసరికి నేనే లేచి లోపలికి వెళ్ళాను... ముభవంగా ఆలోచిస్తూ కూర్చుంది... అలానే ఎత్తుకుని డైనింగ్ టేబుల్ మీద కూర్చోబెట్టాను... ప్లేట్ లో ముక్కతొ పాటు అన్నం కలిపి తన నోటికి అందించాను.
చిన్నా : కీర దోసకాయ పెట్టినప్పుడు బర్రె లాగ తెరుస్తావ్ నోరు ఇప్పుడు తెరవ్వే...?
కవిత పుసుక్కున నవ్వింది... అమ్మ నా భుజం మీద కొట్టి " ఏంట్రా ఆ మాటలు తినేటప్పుడు.. తిను..." అని అరిచింది... అక్షిత నవ్వుతూ నోరు తెరిచింది.
చిన్నా : అక్కు.. నిజంగానే బాగా మార్పు వచ్చిందే నువ్వు చెప్తే ఏమో అనుకున్నా...
అమ్మ నన్ను కోపంగా చూస్తూ ముందుకు వచ్చింది చేతిలో ముద్ద చూపించాను నోరు తెరిచింది, పక్కన కుర్చీ దెగ్గరికి లాగి కూర్చోమని సైగ చేసేసరికి కూర్చుంది ఇంకో ముద్ద అక్షితకి ఆ తరువాత అమ్మకి తినిపించి కవితని చూసాను... మమ్మల్నే చూస్తుంది.
చిన్నా : కవిత గారు రావాలి.. (అమ్మా అక్షిత వెనక్కి తిరిగి చూసారు ) ఏంటి వచ్చినప్పటినుంచి చూస్తున్నా ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు కొంపదీసి పద్ధతులు ఎక్కువ అయిపోయి మౌనవ్రతం చేస్తుందా ఏంటి?
కవిత కూడా తన ప్లేట్ వదిలేసి నా ఇంకో పక్కకి వచ్చి కూర్చుంది తనకి ఒక ముద్ద పెట్టాను నోరు తెరిచింది గట్టిగా పెద్ద ముద్ద కుక్కాను... దానికి అమ్మ అక్షిత నవ్వితే కవిత నా భుజం మీద కొట్టింది... ముగ్గురికి తినిపించి నేను కూడా తినేసాను.
చిన్నా : ముగ్గురికి ముగ్గురు పేరుకే పెద్దొళ్ళు కానీ చిన్న పిల్లలు.
అమ్మ మూతి తుడుచుకుంటూ నన్ను చూసి నవ్వింది.
చిన్నా : మర్చిపోయా అన్నయ్య ఏడి?
అమ్మ : వాడు గత వారం నుంచి ఇంట్లో ఉండట్లేదు ఎప్పుడు వస్తున్నాడో ఎప్పుడు తింటున్నాడో రెండు సార్లు అడిగాను కానీ సమాధానం చెప్పకుండా కోపంగా చూసాడు ఇక నేను అడగలేదు.
చిన్నా : మళ్ళీ...
అమ్మ : లేదు... కానీ ఏదో చేస్తున్నాడు.
చిన్నా : రాని అడుగుదాం..
కొంచెం సేపటికి అమ్మ అక్షిత బైటికి వెళ్లారు రూమ్ లోకెళ్ళి మంచం మీద ఆనుకున్నాను, కవిత లోపలికి వచ్చి నిలబడింది.
చిన్నా : రండి అత్తగారు, ఏంటి అక్కడే నిల్చున్నారు.
కవిత వచ్చి నా కాళ్ళు పట్టుకుని ఏడ్చింది, వెంటనే లేచి తనని దెగ్గరికి తీసుకున్నాను..
చిన్నా : కవితా ఏంటిది... ఇప్పుడు ఏం జరిగిందని.. నేనేమైనా అన్నానా?
కవిత : నువ్వేమైనా అన్నా బాగుండేది కానీ ఎవ్వరినీ ఏమనలేదు దానికే ఇంకా ఎక్కువగా బాధగా ఉంది.
చిన్నా : ఇప్పుడు అవన్నీ ఎందుకులే వదిలేయి ఇంకా చెప్పు ఏమైనా చేస్తావా లేదా ఇలానే ఉంటారా?
కవిత : అంటే..?
ఇంతలో అమ్మ లోపలికి వచ్చింది మమ్మల్ని చూసి మా దెగ్గరికి వచ్చి కూర్చుంది.
చిన్నా : అదే మళ్ళీ కాలేజీకి వెళ్తావా లేక ఇంట్లోనే ఉంటావా అని.
అమ్మ : వెళ్తుంది లే...
చిన్నా : అక్షిత ఏది?
అమ్మ : కొంచెం పని ఉందని నన్ను వదిలేసి వెళ్ళింది.
చిన్నా : హ్మ్మ్... అయినా కష్టమేలే...
కవిత : యే ఎందుకు?
చిన్నా : అన్నయ్యని వదిన దెగ్గరికి పంపించేద్దాం తొమ్మిది నెలల్లో పిల్లో పిల్లాడో పుట్టేస్తాడు ఈ లోపులో నేను అక్షిత ఇంకో బిడ్డని దించుతాం అక్షితకి అమ్మాయి కావాలని పట్టు పట్టుకుని కూర్చుంది... ఇక ఆ తరువాత అన్నయ్య ఇంకొకరిని నేను ఇంకొకరిని నలుగురు పిల్లలతో మీకస్సలు టైం ఉండదు చూసారా మిమ్మల్ని ఎంత బిజీగా మార్చేస్తున్నానో..
అమ్మ : సంపత్ వెళ్తాడా?
చిన్నా : నేను అడగట్లేదు... వెళ్లి తీరాల్సిందే అక్కడ హోటల్...వదిన ఒక్కటే ఉంది ఎవరు చూసుకోవాలి ఇవన్నీ నాకు వేరే పని లేదా.... ఎల్లుండే మీ ఫ్లైట్..
కవిత : మీ ఫ్లైట్ అంటే...
చిన్నా : మీరు కూడా... అమ్మ నువ్వూ కూడా వెళ్ళండి ఒక ఆరు నెలలు అక్కడ అన్నీ చూసుకుని వాళ్ళకి శోభనం కూడా జరగలేదుగా వెళ్లి అన్నీ దెగ్గరుండి చేయించండి... మీరు వెళ్ళేది టూర్ మీద అన్నయ్యని పంపిస్తుంది డిపెండెంట్ మీద..
కవిత : అదెలాగా?
చిన్నా : వదినకి అక్కడ మూడున్నర కోట్లు డిపాజిట్ చేసి సిటిజెన్ షిప్ తెప్పించానులే... అదే మ్మా.. నా ఫ్రెండ్ వాళ్ళ అన్నయ్య ప్రసాద్ లేడు... అక్కడే ఉండేది ఆయనే హెల్ప్ చేసాడు.
అమ్మ : ఇవన్నీ వాడికి చెప్పవా?
చిన్నా : ఎక్కడ నీ పెద్ద కొడుకు అస్సలు కనపడితేగా...
సాయంత్రం వరకు అక్కడి కబుర్లు ఇక్కడి కబుర్లు చెప్పుకుంటూ కూర్చున్నాం, సాయంత్రనికి అక్షిత కూడా వచ్చేసింది..రాత్రి అయినా అన్నయ్య రాలేదు ఫోన్ చేసాను స్విచ్ ఆఫ్ వచ్చింది, తినేసి రూమ్ లోకెళ్ళి పడుకున్నాను, వదినకి ఫోన్ చేసాను..
చిన్నా : తిన్నావా?
వదిన : హా.. ఎలా ఉన్నారు అంతా...
చిన్నా : బానే ఉన్నారు..
వదిన : ఎప్పుడొస్తావ్... నాకిక్కడ ఏం తోచట్లేదు.
(ఈ లోగా అక్షిత వచ్చి నా మీద పడుకుని నన్ను కరుచుకుని మా మాటలు వింటుంది తన వీపు మీద చెయ్యి వేసి జో కొడుతూ ఫోన్ మాట్లాడుతున్నా )
చిన్నా : నాకు కొంచెం టైం పడుతుంది... అన్నట్టు చెప్పడం మరిచిపోయా అన్నయ్య అమ్మా కవిత అత్త వాళ్ళు వస్తున్నారు నీకోసం ఎల్లుండి బైలదేరుతారు.
వదిన ఏం మాట్లాడలేదు....
చిన్నా : వదినా...?
ఏడుస్తున్న సౌండ్ వినిపించి..
చిన్నా : వదినా... ఏడుస్తున్నావా?
వదిన : నువ్వు అంతా కావాలనే చేసావ్... నాకు నువ్వు సిటిజెన్ షిప్ తీసుకున్నప్పుడే డౌట్ వచ్చింది కానీ ఇలా చేస్తావ్ అనుకోలేదు... నాకు తెలుసు ఇక నువ్వు నా మొహం చూడవని... నువ్వు వచ్చిన పని అయిపోయింది నాకు నయం అయ్యింది.. ఇక నన్ను వదిలించుకున్నావ్.. నీకు నా మీద జాలి తప్పితే ప్రేమ లేదు నేనే పిచ్చిదాన్ని...
ఫోన్ విసిరేసిన సౌండ్ అది కింద పడిన సౌండ్ వినిపించింది ఇంకేం మాటలు లేవు రెండు నిముషాలు చూసి ఫోన్ కట్ చేసి పక్కకి పెట్టేసాను.
అక్షిత నా కళ్ళు తుడుస్తుంటే నా చేతులతోనే కళ్ళు తుడుచుకుని అక్షిత తల నిమురుతూ ఉన్నాను.
అక్షిత : చిన్నా... అంతగా ప్రేమించి ఎందుకు చెప్పలేదు తనకి?
చిన్నా : వద్దులే ఇది ఇలా ఉండనీ... ఇప్పుడు తనకి చెప్పినా ఏం లాభం, ఒక వేళ వదిన ఏదైనా పిచ్చి ఆలోచన చేసిందనుకో నాకు దెగ్గరవ్వాలని ఎందుకోచ్చిన గొడవ... అస్సలే వదిన చాలా తెలివికలది అలా చెయ్యదు కానీ మీ ఆడోళ్లు ఊరికే ఉండరుగా ఏదో ఒక పురుగు తిరుగుతుంటుంది మీకు ఎప్పుడు.
అక్షిత నేను ఎంత మాట్లాడినా ఏం మాట్లాడకుండా మౌనంగా ఉండటంతొ నాకు చిరాకు పుడుతుంది, అనవసరంగా చెప్పాను దీనికి కానీ ఏం చెయ్యను ఈ పిచ్చిదానికి చెప్పకుండా నేను గాలి కూడా పీల్చుకోలేను.
.
.
చిన్నా : ఏంటే నువ్వూ... ఇలా అయితే నేనెళ్ళిపోతా చెప్తున్నా..
నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుని పడుకుంది, నేనింకా అస్సలు వచ్చినప్పటి నుంచి సెక్స్ అడుగుతుందేమో అని చాలా చూసాను కానీ ఒక్కసారి కూడా అడగలేదు పాపం బుజ్జిది బాగా బెంగపెట్టేసుకుంది నా మీద... తల నిమురుతూ ఉన్నాను.
చిన్నా : అక్కు... ఇలా అయితే ఎలా... ఒక వేళ నేను నిజంగానే పోతే...
అంతే నా చంప పగిలింది..
అక్షిత : చంపుతా ఇంకొక్క మాట మాట్లాడావంటే...
అని గుండెల మీద కొడుతుంటే తన చేతులు పట్టుకుని అక్షిత తలని నా గుండెలకి ఆనించుకుని తల నిమురుతూ వీపు పాముతూ కళ్ళు మూసుకున్నాను.
చిన్నా : అందరి పాస్పోర్ట్ లు వచ్చేసాయా?
అక్షిత : హ్మ్...
చిన్నా : వాళ్ళ ఫ్లైట్ ఎప్పుడు ఎల్లుండేనా?
అక్షిత : హ్మ్..
చిన్నా : వదిన ఒక్కటి సెట్ అయిపోతే మనకి ఇంకేం బాధలు లేవు అమ్మ వాళ్లు వెళ్ళిపోయాక మనం ఎటైనా టూర్ వెళదాం అక్కు... నిన్ను చాలా మిస్ అయ్యాను ముఖ్యంగా నీ బరువు.. ఇలా నువ్వు నా మీద పడుకోక ఎన్ని రోజులైందో..
నేను నా పాటికి అలా మాట్లాడుతుండగానే అక్షిత నిద్ర పోయింది నాకు తల నొప్పిగా ఉండటం వల్ల నేను పడుకున్నాను.
తెల్లారి అమ్మ వాళ్లు అంతా సర్దుకుంటున్నారు..
చిన్నా : అమ్మా... అన్నయ్య...
అమ్మ : వాడు రాత్రి ఇంటికి రాలేదు... ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్..
ఎటు వెళ్ళాడు ఈడు ఎవ్వరికి చెప్పకుండా... అని ఆలోచిస్తూ బ్రష్ అందుకున్నాను మొహం కడుక్కోడానికి...
టిఫిన్ చేసి కొంచెం సేపు బైట ఫ్రెండ్స్ ని కలిసి వచ్చాను మధ్యాహ్నం అన్నం తింటుండగా ఇంటి ముందు సైరెన్ల మోత నేను లేచి చూసే లోపే సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు ఇంట్లోకి వచ్చేసారు వాళ్ళతో పాటు ఈ సిటీ కలెక్టర్ IPS ఆఫీసర్ ఇంకెవరో ఇద్దరు వాళ్ళ వెనుక SI లు వచ్చారు...
మేమంతా అలా చూస్తూ ఉండిపోయాము..
వచ్చిన అందరూ అన్నయ్య గురించి అడుగుతుంటే అమ్మ వాళ్ళు భయపడ్డారు, సమాధానం చెప్పడానికి ముందుకి వెళ్ళి వాళ్ళని కూర్చోపెట్టాను... ఈలోగా అన్నయ్య లోపలికి వచ్చాడు వాడి వెనకే ప్రెస్ వాళ్లు కూడా వచ్చారు.
అన్నయ్య రాగానే అందరూ లేచి నిలబడి షేక్ హ్యాండ్ ఇస్తుంటే అలా చూస్తూ ఉండిపోయాను, అమ్మ వాళ్లకి కూడా ఏం అర్ధంకాక నా వెనక్కి వచ్చి భుజం మీద చెయ్యి వేసారు.
అన్నయ్య వాళ్ళతో మాట్లాడుతూనే నన్ను చూసి నవ్వుతూ ఏం కాలేదు అంతా ఓకే అని సైగ చేసాడు, హమ్మయ్య అనుకున్నాను.. అక్షితకి ఇందాకటి నుంచి ఇదంతా చూసి పిచ్చిలేసినట్టుంది ముందుకి వచ్చి "ఇక్కడ అస్సలు ఏం జరుగుతుందో చెప్తారా లేదా?" అని కొంచెం గట్టిగానే అడిగింది.
దాంతో అందరూ అక్షిత వైపు చూసారు నేను వెళ్లి తన పక్కన నిలబడ్డాను, కలెక్టర్ మమ్మల్ని చూసి లేచి నిలబడి ప్రెస్ వాళ్ళని లోపలికి రమ్మన్నాడు, అందరూ లోపలికి వచ్చి మైకులతొ సిద్ధంగా ఉన్నారు.
కలెక్టర్ మైకు అందుకుని మాట్లాడుతూ... మీకందరికి గుర్తుండే ఉంటుంది ఆడపిల్లల స్మగ్లింగ్ చేసే రాకెట్ ని మన సంపత్ గారు వారి తెలివితేటలు ఉపయోగించి ఎంతో రిస్క్ చేసి వాళ్ళని పట్టుకున్నారు... అందరూ ఎస్ ఎస్ అంటూ ఊ కొట్టారు.
నిన్న రాత్రి అదే రాకెట్ కి సంబంధించిన మెయిన్ లీడర్ మన సిటీలోకి ఎంటర్ అయ్యాడని తెలిసి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ల సహకారంతొ వాడిని పట్టించారు...రియల్లీ సంపత్ గారు యూనిఫామ్ లో లేకపోయినా డ్యూటీ చేశారు రియల్లీ హ్యాట్సాఫ్....అంతే కాదు తన సస్పెన్షన్ ఆర్డర్ రివోక్ చేసిన లెటర్ ఇది అని అందరికీ చూపిస్తూ అన్నయకి అందింస్తూ, మళ్ళీ సంపత్ గారిని డ్యూటీలో జాయిన్ అవ్వాలని కోరుకుంటున్నాం.... అంటూ మైక్ అన్నయ్యకి ఇచ్చారు.
అందరి చప్పట్లతొ హాల్ మోత మొగిపోయింది అమ్మ, కవిత అక్షిత అన్నయ్యని గర్వంగా చూసారు నాకైతే పిచ్చ హ్యాపీగా ఉంది కానీ నన్ను తీసుకెళ్లకుండా ఒక్కడే వెళ్లినందుకు కోపంగాను ఉంది.
అన్నయ్య మైక్ అందుకుని... అంతకు ముందు జరిగిన ఇన్సిడెంట్ ఇన్వెస్టిగేషన్ చేసినప్పుడు ఈ రాకెట్ కి సంబంధించిన మెయిన్ లీడర్ వేరే ఉన్నాడని తెలిసింది.. నిజమే నాకు వ్యభిచార ఇళ్లకు వెళ్లే అలవాటు ఒకప్పుడు ఉండేది అప్పుడు ఎవ్వరికీ దొరకని నేను, సీక్రెట్ ఇన్వెస్టిగేషన్ చెయ్యడానికి వెళ్ళినప్పుడు రెడ్ హ్యాండెడ్ గా దొరికిపోయాను, నేను నిరూపించుకోడానికి ప్రూఫ్స్ కూడా లేవు, అందుకే మౌనంగా ఉండిపోయాను యూనిఫామ్ లేకపోయినా ఈ మెయిన్ లీడర్ కోసం ఎదురు చూస్తూనే ఉన్నాను, ఇన్నాళ్ళకి ఇన్ఫర్మేషన్ వచ్చి వాడు నా చేతికి చిక్కాడు అంతే.... అందరూ చెప్పట్లు కొట్టారు.
ఇక నేను మళ్ళీ యూనిఫామ్ వేసుకోడం అంటూ జరగదు... అనగానే అందరూ సర్ సర్... అని బతిమిలాడబోయారు కానీ అన్నయ్య వారిని చూసి.. ఆ వెంటనే నన్ను చూస్తూ... అదిగో నా తమ్ముడు తనే చిరంజీవి అని వేలు నేవైపు చూపించి, నేను సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ అయ్యి వాళ్ళని పట్టుకోడానికి నాకు ప్రమోషన్ రావడానికి సహాయం చేసింది నా తమ్ముడే... నాకు చెప్పకపోయినా తెలుసు వాడి మనసులో ఏముంది వాళ్ల వదినతొ నన్ను కలపాలని చాలా ప్రయత్నించాడు కానీ నేనే వినిపించుకోలేదు, ఇక ఆలస్యం చెయ్యను... నా తమ్ముడి కోరిక మేరకు ఇక నా భార్యతోనే నా జీవితం గడపాలని నిర్ణయించుకున్నాను అని చెప్తూ మైక్ కిందపడేసి పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి నన్ను కౌగిలించుకున్నాడు... ఐయామ్ సారీ రా చిన్నా అని ఏడుస్తూ అందరూ చెప్పట్లు కొడుతుంటే అమ్మా కవిత అక్షిత ఆనందంగా ఏడ్చేసారు.. నాకైతే కన్నీళ్లు ఆగలేదు.. గట్టిగా హత్తుకున్నాను.
ఇక అన్నయ్య వాళ్ళకి డ్రింక్స్ తెప్పించి అందరికీ భోజనాలు ఏర్పాటు చేసి పంపించేసాడు వాడిని చూసి కౌగిలించుకుని కంగ్రాట్స్ అన్నయ్య.. అన్నాను.
అందరం భోజనం చేసాక డాబా పైకి వెళ్లి వాడితో మాట్లాడాను, నన్ను పట్టుకుని తన కళ్ళ నిండా నీళ్లతో చూస్తున్నాడు.
చిన్నా : ఏంట్రా కొంపదీసి కాళ్ళు కానీ పట్టుకుంటావేంట్రా...రా అని రెండు చేతులు చాపాను ఇద్దరం కౌగిలించుకున్నాం.
వెళ్ళు అక్కడ నీ భార్య ఒక్కటే ఉంది, మొన్నే ట్రీట్మెంట్ అయ్యింది ఓ మీద పడిపోకు మృగంలా సుకుమారంగా ప్రేమగా చెయ్యి... మా అన్నయ్య ప్రేమిస్తే ఎలా ఉంటుందో ఏంటో.
ఒక ప్రామిస్ చెయ్యి.
సంపత్ : ప్రామిస్
చిన్నా : ముందు చెప్పనీ... వదిన నాకు అమ్మలాగ తనని జాగ్రత్తగా చూసుకుంటానని ఏ కష్టం రానివ్వనని తనకి నచ్చని పని చెయ్యనని నాకు మాటివ్వు ఇదే నా కోరిక ఇక నిన్ను ఒక్క మాట కూడా అడగను.
సంపత్ : మీ వదిన నిన్ను ఇన్ని రోజులు ఎలా చూసుకుందో అలానే చూసుకోడానికి ప్రయత్నిస్తాను.
చిన్నా : అది నీ వల్ల కాదు గాని బూతులు మాట్లాడకు అస్సలు నచ్చదు, సుకుమారమైనది పువ్వు వంటిది జాగ్రత్త...వదిన గురించి చెప్పాను ఇంకా చాలా మాట్లాడుకున్నాం, అన్నిటికి తల ఊపాడు.
తెల్లారే ప్రయాణం అక్షితకి ఏం వేసుకోవాలో తెలీక నా టీ షర్ట్ జీన్స్ వేసుకుంది..ఇద్దరం సెండ్ ఆఫ్ ఇవ్వడానికి ఎయిర్పోర్ట్ వరకు వెళ్ళాము... టైం అవుతుండగా లోపలికి వెళ్తుంటే అన్నయ్యని పిలిచాను వెనక్కి వచ్చాడు, కౌగిలించుకున్నాను.
చిన్నా : అన్నయ్యా... వదిన చాలా సున్నితమైన మనిషి చాలా జాగ్రత్తగా చూసుకో... మోరటుగా ప్రవర్తించకు తన వల్ల నువ్వు బాధ పడ్డా తనని అస్సలు బాధ పెట్టకు.
సంపత్ : చిన్నా మీ వదినని నాకు కూతురు పుడితే ఎంత బాగా చూసుకుంటానో అలానే చూసుకోడానికి ప్రయత్నిస్తాను..నేను మొదట ప్రేమించే అమ్మాయి చివరి అమ్మాయి లావణ్యనే... తనని అస్సలు బాధ పడనివ్వను అటు చూడు లావణ్య వాళ్ల అమ్మా నాన్న వాళ్ళని కూడా క్షమించమని అడిగాను.. అందరినీ కలుపుకున్నాను....అంటూ వాళ్ల దెగ్గరికి వెళ్లి వాళ్ళని పలకరించి వదిన కోసం తెచ్చిన వస్తువులను తీసుకుని నన్ను చూసి తన గుండె మీద చెయ్యి పెట్టి నన్ను నమ్ము అన్నట్టు కళ్ళు ముసి తెరిచాడు.
వాడు లోపలికి వెళ్ళిపోయాక వెనక్కి తిరిగాను అక్షిత ఫోన్ లో మాట్లాడుతుంది.
అక్షిత : అక్కా... ఇప్పుడే ఫ్లైట్ ఎక్కడానికి లోపలికి వెళ్లారు... హా... అలాగే... ఇక్కడే ఉన్నాడు... మాట్లాడతావా?.... సరే అయితే... బాయ్.
అక్షిత ఫోన్ పెట్టేసి నన్ను చూసింది.. "ఎవరు?"
అక్షిత : వదిన... చెప్పాను...తను పిక్ అప్ చేసుకుంటా అంది... ఇంకా నీ మీద కోపం తగ్గలేదు, అయినా ఎందుకురా తనని అంత బాధ పెట్టడం మళ్ళీ నీకు పెళ్ళాం పోరు కూడా లేదు.
చిన్నా : పదా వెళదాం.
అక్షిత : ఏడుస్తున్నావా?
చిన్నా : లేదే... నా కళ్ళలో నీళ్ళేమైనా కనిపించాయా?
అక్షిత : నీ గురించి నాకు తెలీదా, నువ్వు ఇంత చేసింది మీ అన్నయ్యని లావణ్యని కలపడానికే కానీ ఇప్పుడేమో నీ పిల్లని ఇంకెవడో ఎగరేసుకుపోతున్నట్టు ఏడుస్తున్నావ్.
చిన్నా : జోకులు చేసింది చాల్లే పదా... నాకంటే ఎక్కువగా ఫీల్ అవుతున్నావ్.. నేను మరీ అంత ప్రేమించలేదు తనని... ఎక్కువగా ఊహించేసుకోకు.
అక్షిత : ఏది నా మొహం చూసి చెప్పు ఆ మాట... ఎంత ప్రేమించి ఉంటే నన్ను వదిలేసి మరీ వెళ్ళిపోతావ్ మాములుగా అయితే పెళ్ళాన్ని వదిలేసి వెళ్ళాడు అనుకోవచ్చు కానీ మన బంధం వేరు కదా.. నన్ను వదిలి నాతో మాట్లాడకుండా ఒక్క రోజు కూడా ఉండలేవు, అలాంటి నన్ను వదిలేసి పోయావ్.. నువ్వు పెట్టాలనుకున్న బిజినెస, నీ గోల్స్ అన్నీ వదిలేసి వెళ్ళావ్... ఇంకా బుకాయించకు నేను ఏమనుకోనులే... నాకు తెలుసు నీకు నాకంటే లావణ్య అంటేనే ఎక్కువ ఇష్టం అని..
చిన్నా : ఇది మాత్రం అబద్ధం... నేను తనని ప్రేమించి ఉండొచ్చు దాని అర్ధం తనంటే నాకు ఇష్టమని ప్రేమని అంతే కానీ నీకంటే ఎక్కువని కాదు... ఏదైనా నీ తరువాతే ఇంకెప్పుడు అలా మాట్లాడకు అని తనని హత్తుకుపోయాను.
అక్షిత : సరే సరే ఏడవకు అందరూ మనల్నే చూస్తున్నారు నిన్నంతా నేను ఏడ్చి ఇవ్వాళంతా నువ్వు ఏడ్చి... పదా మన ఏడుపులు ఇంటికెళ్లి ఏడ్చుకుందాం.
అక్కడనుంచి ఇంటికి వచ్చాము... ఇంటికి రాగానే లోపలికెళ్లి డోర్ పెట్టేసి అక్షిత టీ షర్ట్ లాగేసాను లోపల పింక్ బ్రా లో ఉంది ఒక్కసారిగా టీ షర్ట్ లాగేసరికి బ్రా లోనే ఊగుతూ కనిపించే సరికి బ్రా పట్టుకుని లాగాను కానీ అక్షిత వెనకకి జరిగి నా చెయ్యి విడిపించుకుని బ్రా తీసేసింది.
అక్షితని రెండు సళ్ళు అందుకుని పిసుకుతూ వెనక్కి నెట్టి గోడకి ఆనించాను.. ఇద్దరం ఒకరి పెదాలు ఒకరం చీక్కుంటూ ఒక్క సెకండ్ గాప్ లో నా టీ షర్ట్ తీసేసాను మళ్ళీ తన పెదాలు అందుకుని నా జీన్స్ డ్రాయర్ విప్పేసి అక్షిత జీన్స్ బటన్ విప్పకుండానే పాంటీతొ సహా కిందకి లాగేసాను, నా స్పీడ్ కి అక్షిత నవ్వుతూ ఎగిరి రెండు కాళ్ళు నా మీద వేసి సళ్ళని నా నోటికి అందించింది... ముచ్చికని అందుకుని నోటితోనే సాగపీకుతూ బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్లాను.. నాకు ఏం కనిపించకపోతుంటే అక్షిత చేతులతో గోడలకి గుద్దుకోకుండా చేతులతొ నెట్టేస్తూ రూమ్ లోకి దారి చూపించింది.
మంచం మీద పడిపోయి అక్షిత మీదకి ఎక్కేసి మొత్తం ఆక్రమించేసుకున్నాను, అక్షిత నా మొడ్డని చేత్తో పట్టుకుని గట్టిగా పిసికింది, నన్ను చూసి నవ్వుతూ ముద్దు ఇచ్చి తన నాలికతొ తడి చేసి నా మీదకి ఎక్కి పూకులోకి సర్దుకుంది... చిన్నగా ఊగుతూ వేగం పెంచి ఇద్దరం తమకంతొ పోట్లు వేసుకుంటుండగా ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది, మేం పట్టించుకోకుండా మా పనిలో మేము మునిగిపోయాం మళ్ళీ రింగ్ అవ్వడంతొ అక్షితని అలానే ఎత్తుకుని దెంగుతూ నా ప్యాంటు విడిచిన దెగ్గరికి వెళ్లి అక్షితని కిందక పండేసి కుమ్ముతూ ఫోన్ తీసి చూసాను.. సుప్రియ అక్షిత ఆ పేరు చూసి నాకు సహకరించడం ఆపేసి నా చేతిలో ఫోన్ తీసుకుని స్పీకర్ లో పెట్టింది.
సుప్రియ : చిరంజీవి...?
అక్షిత : అక్కా నేను అక్షిత.
సుప్రియ : వేరే డాక్టర్స్ తొ మాట్లాడాను మీరు అర్జెంటుగా హాస్పిటల్ కి వచ్చెయ్యండి ఇంకో విషయం ముందే చెపుదామనుకున్నాను కానీ మర్చిపోయా సెక్స్ అస్సలు చెయ్యకండి... మీకోసం వెయిట్ చేస్తుంటాను లంచ్ బైట చేద్దాం.. అని పెట్టేసింది.
నేను మళ్ళీ దెంగడం మొదలెట్టాను కానీ అక్షిత నా గుండె మీద చెయ్యి వేసి వెనక్కి తోసి బట్టలేసుకుంది.
చిన్నా : ఎలాగో మొదలెట్టాంగా అవ్వగొట్టి పోదాం.
అక్షిత : చాల్లే పదా.. నాకంటే ఎక్కువ గులా నీకు.. నేనే ఆపుకుంటున్నాను.. అని లేచి బైటికి వెళ్ళింది.
బట్టలు వేసుకుని ఇద్దరం సుప్రియ దెగ్గరికి బైలుదేరాము.
+
+
+
సుప్రియ : రండి కూర్చోండి..
ఇద్దరం వెళ్లి తన కేబిన్ లో ఎదురుగా కూర్చున్నాం.
సుప్రియ : రిపోర్ట్స్ మా ముందు ఉంచి.. అక్షితా చిరంజీవికి వచ్చిన ట్యూమర్ చాలా అరుదు, వచ్చిన ప్రాబ్లెమ్ ఏంటంటే స్కానర్ కూడా దాని జాయింట్ స్కాన్ చెయ్యలేకపోతుంది... అంటే అది ఎక్కడ మొదలవుతుందో తెలియట్లేదు..పెద్ద డాక్టర్ సలహా మేరకు తలని ఓపెన్ చేసి ట్యూమర్ ని కట్ చేస్తారు కానీ ఇక్కడ ఒక రిస్క్ ఉంది.
అక్షిత : ఏంటది?
సుప్రియ సీరియస్ గా నన్ను చూసింది... అక్షిత ఏంటా అని చూస్తే నేను ఫోన్ లో గేమ్స్ ఆడుకుంటూ ఉండడం గమనించి ఇద్దరూ నన్నే చూస్తున్నారు.
చిన్నా : ఏంటి?.... మీరు మాట్లాడుకోండి నాకూ వినిపిస్తున్నాయిలే..
ఇక నన్ను పట్టించుకోడం ఆపేసి వాళ్లు మాట్లాడుకోడం మొదలెట్టారు.
సుప్రియ : ట్యూమర్ ఎంత వేగంగా పెరుగుతుందో ఎవ్వరికీ తెలియదు కానీ దాని జాయింట్ కరెక్ట్ గా దొరికినట్టయితే మాత్రం కట్ చేసి తీసేయ్యొచ్చు.
అక్షిత : దొరక్కపోతే...?
సుప్రియ : ఇంకేం చెయ్యలేం అని తల దించుకుంది.
అక్షిత సీరియస్ గా చూస్తూ "ఇప్పుడు మీరేం అంటారు...సర్జరీ చేస్తారా చెయ్యరా?"
సుప్రియ : పెద్ద డాక్టర్ వద్దంటున్నాడు కానీ నా మనసు ఒప్పుకోవట్లేదు అక్షిత, అలా ఎలా వాడిని వదిలెయ్యగలను... అని అక్షిత రెండు చేతులు పట్టుకుని సర్జరీకి వెళదాం అక్షితా నన్ను నమ్ము.
అక్షిత : గాల్లో దీపం అంతేగా?
సుప్రియ : అంతే... అంది ఏడుస్తూ.
అక్షిత : సరే సర్జరీకి వెళదాం.
సుప్రియ ఆనందంగా నిజంగానా అన్నట్టు చూస్తూ లేచి అక్షితని కౌగిలించుకుని ఏడ్చేసింది.
అక్షిత : నేను బైటుంటా మీరేమైనా మాట్లాడుకుంటారా?
సుప్రియ : లేదు లేదు... అని తడబడుతూ మాకంటే ముందే తనే బైటికి నడిచింది.
నేను అక్షిత పిర్ర మీద ఒక్కటి చరిచాను... "మనుషుల్ని అలా బేదరగొట్టేస్తావా?"
అక్షిత నన్ను వాటేసుకుంది కోపంగానే దాని బాధ నాకు తెలుస్తుంది.
ముగ్గురం రెస్టారెంట్ కి వెళ్లి మాట్లాడుకుంటూ భోజనం చేసాము.
చిన్నా : సర్జరీ ఎప్పుడు?
సుప్రియ : ఈ వారం లోపలే.
చిన్నా : సరే ఈ లోపు మేము కూడా బైటికి వెళ్ళొస్తాం.
అక్షిత : ఎక్కడికి?
చిన్నా : ఒకసారి... నాన్న వాళ్ళని.. ప్రణీత ని చూసి వద్దామే..
ఇంకేం మాట్లాడలేదు...సుప్రియ అక్షిత ఇద్దరు మూడిగా కూర్చున్నారు, జోక్ చేసినా నవ్వే మూడ్ లో లేరు, ఇక లాభం లేదులే అని సుప్రియకి బాయ్ చెప్పేసి ఇంటికి బైలుదేరాం.
అక్షిత : హా... చెప్పు.
చిన్నా : అమ్మ వెళ్ళిపోయిందా?
అక్షిత : (ఏడుస్తూ) వెళ్తుంది.
చిన్నా : నువ్వు ముందా ఏడుపు ఆపు, నేనింకా పోలేదు ముందు మంచినీళ్లు తాగు... తాగావా?
అక్షిత : హ్మ్మ్....
చిన్నా : రేపు వస్తున్నా కదా, ఇప్పుడు నువ్వు ఏడ్చి ఇంట్లో అంత రచ్చ రచ్చ చెయ్యకు, చిన్న ట్యూమర్ అంతే ఆల్రెడీ సుప్రియతొ మాట్లాడాను రిపోర్ట్స్ కూడా పంపించాను స్టార్టింగ్ స్టేజ్ తీసేయ్యొచ్చట అంతే ఇంకేం లేదు నీ పూకుని వదిలేసి నేనెక్కడికి పోతా.
అక్షిత : హ్మ్మ్..
చిన్నా : నేను ఫోన్ చేసినప్పటినుంచి ఏం తినలేదుగా?
అక్షిత : తిన్నా...
చిన్నా : నీ మొహానికి అబద్దాలు మళ్ళీ... ఇందుకేనా నీకు చెప్పింది.. వెళ్లి తిను ముందు...
అక్షిత : ఆ...
చిన్నా : చెప్పిన పనులన్నీ చేసావా?
అక్షిత : ఆ...
చిన్నా : సరే రేపు కలుద్దాం... నా బుజ్జి ముండ రెడీనా?
అక్షిత : (నవ్వుతూ) మ్మ్మ్మ్... అని మూలిగింది.
చిన్నా : పట్టిన బూజంతా దులుపుదాంలే... మొత్తం నాటు నాటే..
అక్షిత : హా హ అ....
చిన్నా : అదీ అలా ఎప్పుడు నవ్వుతూ ఉండు... సరే బాయ్ ఉంటా...
అక్షిత : బాయ్.
ఇంట్లోకి వచ్చి పడుకున్నాను వదిన పడుకోలేదు రాత్రంతా నన్నే చూస్తూ కూర్చుంది తనని నా ఒళ్ళోకి తీసుకుని హత్తుకునే బుజ్జగించాను ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు కానీ అన్నీ తనే అర్ధం చేసుకోవాలని ఆ దేవుడిని కోరుకుంటూ... కళ్ళు మూసుకున్నాను..
తెల్లతేల్లారే ఫోన్ మొగుతుంటే చూసాను అమ్మ వీడియో కాల్ చేస్తుంది అందరూ కేక్ ముందు నిల్చుని ఒక్కసారిగా హ్యాపీ బర్తడే అని పాట పాడారు మొదటి సారి అన్నయ్యని చూడటం వాడిని చూడగానే తెలుస్తుంది, ఇన్ని రోజులు బాడీ బిల్డింగ్ చేస్తున్నాడు వీడు ఇంట్లో వాళ్ళు ఎవ్వరు కనీసం ఒక్క మాట కూడా నాతో అనలేదు.
చిన్నా : అమ్మా... ఫోన్ అన్నయకివ్వు.
అమ్మ ఫోన్ తీసి అన్నయకిచ్చింది..
చిన్నా : రేయ్ అన్నయ్యా... బాడీ బిల్డింగ్ చేస్తున్నావా? ఎప్పటినుంచి ఒక్కసారి కూడా మాట్లాడలేదేమిరా? ఒక సారి షర్ట్ లేపు సిక్స్ ప్యాక్ ఉన్నట్టుంది?
అన్నయ్య : హా.. అన్నాడు అంతే కళ్ల నిండా నీళ్లతో..
చిన్నా : (దీనమ్మ అందరూ ఏడుపు మొహలే) చాల్లేరా బాబు షర్ట్ పైకేత్తు ఒక సారి.
షర్ట్ లేపాడు అనుకున్నట్టు గానే సిక్స్ కాదు అవి ఎయిట్ పాక్స్.. ఇన్ని రోజులు వీడు రూమ్ లో నుంచి బైటికి రాకుండా చేసింది ఇదే అన్నమాట.
ఆ తరువాత అందరూ కేక్ కట్ చేశారు అక్షిత కనిపించలేదు, అమ్మ కేక్ కట్ చేసేటప్పుడు లాక్కొచింది "ఎమన్నావ్ రా దీన్ని నువ్వు? రేపు వస్తున్నావ్ గా అప్పుడు చెప్తా నీ సంగతి" అని నవ్వుతూ అక్షిత తోనే కేక్ కట్ చేపించింది.
అయిపోయాక ఫోన్ పక్కన పడేసి ఆలోచిస్తూ నిద్రలోకి జారుకున్నాను.
తెల్లారే లేచి రెడీ అవుతుంటే వదిన దిగాలుగా కూర్చుని ఉంది, రెడీ అయ్యి బ్యాగ్ తీసుకుని తన ముందు నిల్చున్నాను, వదిన తల ఎత్తి చూసింది తన కళ్ళలో నీళ్లు చూసాను కానీ చెలించలేదు.
చిన్నా : వదినా...?
వదిన : హా... అని కళ్ళు తుడుచుకుని లేచి నిల్చుంది.
చిన్నా : నేను వెళ్తున్నాను.
వదిన ఇంకేం మాట్లాడలేదు, డోర్ దాకా నడిచి షూస్ వేసుకుని డోర్ తీసాను అంతే వెనకాలే గట్టిగా వాటేసుకుంది, వెనక్కి తిరిగాను.. సౌండ్ లేకుండానే వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తుంటే గట్టిగా వాటిసుకోబోయి ఆపుకున్నాను.
తన మొహాన్ని చేతిలోకి తీసుకుని కళ్ళనీళ్లు తుడిచి నుదిటి మీద ముద్దు ఇచ్చాను, బాధగానే బాయ్ అంది ఇంకేం మాట్లాడలేదు ఇక వెనక్కి చూడకుండా ఎయిర్పోర్ట్ కి బైలదేరాను.
పేరుకే ఫ్లైట్ ఎక్కి కూర్చున్నాను కానీ నాకు భయంగానే ఉంది ఒక్కదాన్నే వదిలి వస్తున్నాను, ఫోన్ చూసాను అన్నీ మసక మసకగా కనిపిస్తుంటే కళ్ళు తుడుచుకుని వదిన ఫోటో చూస్తూ కూర్చున్నాను.
...
...
...
...
...
ఫ్లైట్ దిగి నేరుగా సుప్రియ దెగ్గరికి వెళ్ళాను, నాకు ఏవేవో టెస్ట్స్ చేసింది ఆరు గంటలు అక్కడే సరిపోయింది.
చిన్నా : సుప్రియా సంగీతా ఎలా ఉంది?
సుప్రియ : నీ దయ వల్ల బానే ఉంది, కొడుకు పుట్టాడు... నీ పేరే పెట్టుకుంది.
చిన్నా : ఇన్ని టెస్టులు దేనికి అవసరమా?
సుప్రియ : అవసరమే, చాలా మందికి అస్సలు వచ్చినట్టు కూడా తెలీదు కానీ నువ్వు హాస్పిటల్ కి వెళ్లడం మంచిదే అయ్యింది రిపోర్ట్స్ వచ్చాక ఒకసారి మా ఆయనతొ మాట్లాడి ఏ విషయం నీకు చెప్తాను.
అక్కడనుంచి బైల్దేరుతూ అక్షితకి ఫోన్ చేసాను.
అక్షిత : చిన్నా ఇంకా ఇంటికి రాలేదు, వదినేమో ఈపాటికి రావాలే అంది ఎటు పోయావ్ మధ్యలో....
చిన్నా : వస్తున్నాను సుప్రియ దెగ్గర ఆగాను టెస్ట్ చేసింది అయిపోయింది బైలదేరుతున్నాను.
దారిలో ఉండగానే వదినకి కాల్ చేసి ఇంటికి వెళ్తున్నట్టు చెప్పాను ఊ కొట్టింది అంతే, ఫోన్ పెట్టేసాను బాధగా ఉన్నా కొంచెం మనశాంతిగా ఉంది, ఇంటికి వెళ్లి గేట్ తీసాను ఆ సౌండ్ కే అక్షిత పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి నన్ను అల్లుకుపోయింది, వదినని అలా వదిలేసి వచ్చిన బాధనంతా అక్షితని గట్టిగా హత్తుకుని ఏడ్చేసాను...అమ్మ వాళ్ళు బైటికి వస్తుండడం గమనించి అక్షిత టీ షర్ట్ కి తుడుచుకుని అక్షితని చూసాను.
చిన్నా : అక్కు వచ్చేసాగా... చూడు అందరూ వస్తున్నారు మనం తరువాత మాట్లాడుకుందాం పదా...అని బ్యాగ్ తనకి అందించాను.
అమ్మ : ఏరా... అంతా బాగేనా.. చూడు నువ్వు రాగానే అంతా మర్చిపోయి ఎలా కరుచుకుపోయిందో అని అక్షిత చేతిలోని బ్యాగ్ తీసుకుంది.
వెళ్లి అమ్మని వెనక నుంచే వాటేసుకున్నాను తన భుజం పట్టుకుని ఇంట్లోకి నడుస్తూ...
చిన్నా : ఏరి అంతా?
అమ్మ : సంపత్ రూమ్ లో... కవిత టీవీ చూస్తుంది.
అమ్మతో పాటు లోపలికి వెళ్లాను...
చిన్నా : ఏంటండీ కవితగారు బాగున్నారా?
కవిత నన్ను చూసి లేచి నిల్చుంది...
కవిత : రా బాబు..
చిన్నా : బాబు ఆ...! అక్కు మీ అమ్మ చాలా మారినట్టుంది.. మరీ ఇంత మార్పా తట్టుకోలేకపోతున్నానే..
అక్షిత : హహ... బాగా..
దానికి అమ్మ నవ్వింది కవిత తల దించుకుని ఉంది.
చిన్నా : ఏరా అన్నయ్య బైటికి వస్తావా లేదా?
అన్నయ్య బైటికి వచ్చాడు, వెళ్లి వాణ్ని కౌగిలించుకుని "ఏంట్రా సైలెంట్ అయిపోయ్యావ్ బాడీ బిల్డింగ్ బాగా చేస్తున్నావ్, ఏంటి సంగతి?"
అన్నయ్య : చెప్తాను ముందు ఫ్రెష్ అవ్వు.. అని బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.
అన్నయ్య ఎందుకో సీరియస్ గా ఉన్నాడు ఏదో జరిగింది ఏమైందో అనుకుంటూ లోపలికి వెళ్లాను.. అక్షిత ఇంకా డల్ గానే ఉంది వెళ్లి స్నానం చేసి వచ్చి డైనింగ్ టేబుల్ మీద కూర్చున్నాను.
అమ్మ వడ్డించింది, బిర్యాని చేశారు కవిత కూడా వచ్చి కూర్చుంది...అక్షిత ఇంకా రాక పోయేసరికి నేనే లేచి లోపలికి వెళ్ళాను... ముభవంగా ఆలోచిస్తూ కూర్చుంది... అలానే ఎత్తుకుని డైనింగ్ టేబుల్ మీద కూర్చోబెట్టాను... ప్లేట్ లో ముక్కతొ పాటు అన్నం కలిపి తన నోటికి అందించాను.
చిన్నా : కీర దోసకాయ పెట్టినప్పుడు బర్రె లాగ తెరుస్తావ్ నోరు ఇప్పుడు తెరవ్వే...?
కవిత పుసుక్కున నవ్వింది... అమ్మ నా భుజం మీద కొట్టి " ఏంట్రా ఆ మాటలు తినేటప్పుడు.. తిను..." అని అరిచింది... అక్షిత నవ్వుతూ నోరు తెరిచింది.
చిన్నా : అక్కు.. నిజంగానే బాగా మార్పు వచ్చిందే నువ్వు చెప్తే ఏమో అనుకున్నా...
అమ్మ నన్ను కోపంగా చూస్తూ ముందుకు వచ్చింది చేతిలో ముద్ద చూపించాను నోరు తెరిచింది, పక్కన కుర్చీ దెగ్గరికి లాగి కూర్చోమని సైగ చేసేసరికి కూర్చుంది ఇంకో ముద్ద అక్షితకి ఆ తరువాత అమ్మకి తినిపించి కవితని చూసాను... మమ్మల్నే చూస్తుంది.
చిన్నా : కవిత గారు రావాలి.. (అమ్మా అక్షిత వెనక్కి తిరిగి చూసారు ) ఏంటి వచ్చినప్పటినుంచి చూస్తున్నా ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు కొంపదీసి పద్ధతులు ఎక్కువ అయిపోయి మౌనవ్రతం చేస్తుందా ఏంటి?
కవిత కూడా తన ప్లేట్ వదిలేసి నా ఇంకో పక్కకి వచ్చి కూర్చుంది తనకి ఒక ముద్ద పెట్టాను నోరు తెరిచింది గట్టిగా పెద్ద ముద్ద కుక్కాను... దానికి అమ్మ అక్షిత నవ్వితే కవిత నా భుజం మీద కొట్టింది... ముగ్గురికి తినిపించి నేను కూడా తినేసాను.
చిన్నా : ముగ్గురికి ముగ్గురు పేరుకే పెద్దొళ్ళు కానీ చిన్న పిల్లలు.
అమ్మ మూతి తుడుచుకుంటూ నన్ను చూసి నవ్వింది.
చిన్నా : మర్చిపోయా అన్నయ్య ఏడి?
అమ్మ : వాడు గత వారం నుంచి ఇంట్లో ఉండట్లేదు ఎప్పుడు వస్తున్నాడో ఎప్పుడు తింటున్నాడో రెండు సార్లు అడిగాను కానీ సమాధానం చెప్పకుండా కోపంగా చూసాడు ఇక నేను అడగలేదు.
చిన్నా : మళ్ళీ...
అమ్మ : లేదు... కానీ ఏదో చేస్తున్నాడు.
చిన్నా : రాని అడుగుదాం..
కొంచెం సేపటికి అమ్మ అక్షిత బైటికి వెళ్లారు రూమ్ లోకెళ్ళి మంచం మీద ఆనుకున్నాను, కవిత లోపలికి వచ్చి నిలబడింది.
చిన్నా : రండి అత్తగారు, ఏంటి అక్కడే నిల్చున్నారు.
కవిత వచ్చి నా కాళ్ళు పట్టుకుని ఏడ్చింది, వెంటనే లేచి తనని దెగ్గరికి తీసుకున్నాను..
చిన్నా : కవితా ఏంటిది... ఇప్పుడు ఏం జరిగిందని.. నేనేమైనా అన్నానా?
కవిత : నువ్వేమైనా అన్నా బాగుండేది కానీ ఎవ్వరినీ ఏమనలేదు దానికే ఇంకా ఎక్కువగా బాధగా ఉంది.
చిన్నా : ఇప్పుడు అవన్నీ ఎందుకులే వదిలేయి ఇంకా చెప్పు ఏమైనా చేస్తావా లేదా ఇలానే ఉంటారా?
కవిత : అంటే..?
ఇంతలో అమ్మ లోపలికి వచ్చింది మమ్మల్ని చూసి మా దెగ్గరికి వచ్చి కూర్చుంది.
చిన్నా : అదే మళ్ళీ కాలేజీకి వెళ్తావా లేక ఇంట్లోనే ఉంటావా అని.
అమ్మ : వెళ్తుంది లే...
చిన్నా : అక్షిత ఏది?
అమ్మ : కొంచెం పని ఉందని నన్ను వదిలేసి వెళ్ళింది.
చిన్నా : హ్మ్మ్... అయినా కష్టమేలే...
కవిత : యే ఎందుకు?
చిన్నా : అన్నయ్యని వదిన దెగ్గరికి పంపించేద్దాం తొమ్మిది నెలల్లో పిల్లో పిల్లాడో పుట్టేస్తాడు ఈ లోపులో నేను అక్షిత ఇంకో బిడ్డని దించుతాం అక్షితకి అమ్మాయి కావాలని పట్టు పట్టుకుని కూర్చుంది... ఇక ఆ తరువాత అన్నయ్య ఇంకొకరిని నేను ఇంకొకరిని నలుగురు పిల్లలతో మీకస్సలు టైం ఉండదు చూసారా మిమ్మల్ని ఎంత బిజీగా మార్చేస్తున్నానో..
అమ్మ : సంపత్ వెళ్తాడా?
చిన్నా : నేను అడగట్లేదు... వెళ్లి తీరాల్సిందే అక్కడ హోటల్...వదిన ఒక్కటే ఉంది ఎవరు చూసుకోవాలి ఇవన్నీ నాకు వేరే పని లేదా.... ఎల్లుండే మీ ఫ్లైట్..
కవిత : మీ ఫ్లైట్ అంటే...
చిన్నా : మీరు కూడా... అమ్మ నువ్వూ కూడా వెళ్ళండి ఒక ఆరు నెలలు అక్కడ అన్నీ చూసుకుని వాళ్ళకి శోభనం కూడా జరగలేదుగా వెళ్లి అన్నీ దెగ్గరుండి చేయించండి... మీరు వెళ్ళేది టూర్ మీద అన్నయ్యని పంపిస్తుంది డిపెండెంట్ మీద..
కవిత : అదెలాగా?
చిన్నా : వదినకి అక్కడ మూడున్నర కోట్లు డిపాజిట్ చేసి సిటిజెన్ షిప్ తెప్పించానులే... అదే మ్మా.. నా ఫ్రెండ్ వాళ్ళ అన్నయ్య ప్రసాద్ లేడు... అక్కడే ఉండేది ఆయనే హెల్ప్ చేసాడు.
అమ్మ : ఇవన్నీ వాడికి చెప్పవా?
చిన్నా : ఎక్కడ నీ పెద్ద కొడుకు అస్సలు కనపడితేగా...
సాయంత్రం వరకు అక్కడి కబుర్లు ఇక్కడి కబుర్లు చెప్పుకుంటూ కూర్చున్నాం, సాయంత్రనికి అక్షిత కూడా వచ్చేసింది..రాత్రి అయినా అన్నయ్య రాలేదు ఫోన్ చేసాను స్విచ్ ఆఫ్ వచ్చింది, తినేసి రూమ్ లోకెళ్ళి పడుకున్నాను, వదినకి ఫోన్ చేసాను..
చిన్నా : తిన్నావా?
వదిన : హా.. ఎలా ఉన్నారు అంతా...
చిన్నా : బానే ఉన్నారు..
వదిన : ఎప్పుడొస్తావ్... నాకిక్కడ ఏం తోచట్లేదు.
(ఈ లోగా అక్షిత వచ్చి నా మీద పడుకుని నన్ను కరుచుకుని మా మాటలు వింటుంది తన వీపు మీద చెయ్యి వేసి జో కొడుతూ ఫోన్ మాట్లాడుతున్నా )
చిన్నా : నాకు కొంచెం టైం పడుతుంది... అన్నట్టు చెప్పడం మరిచిపోయా అన్నయ్య అమ్మా కవిత అత్త వాళ్ళు వస్తున్నారు నీకోసం ఎల్లుండి బైలదేరుతారు.
వదిన ఏం మాట్లాడలేదు....
చిన్నా : వదినా...?
ఏడుస్తున్న సౌండ్ వినిపించి..
చిన్నా : వదినా... ఏడుస్తున్నావా?
వదిన : నువ్వు అంతా కావాలనే చేసావ్... నాకు నువ్వు సిటిజెన్ షిప్ తీసుకున్నప్పుడే డౌట్ వచ్చింది కానీ ఇలా చేస్తావ్ అనుకోలేదు... నాకు తెలుసు ఇక నువ్వు నా మొహం చూడవని... నువ్వు వచ్చిన పని అయిపోయింది నాకు నయం అయ్యింది.. ఇక నన్ను వదిలించుకున్నావ్.. నీకు నా మీద జాలి తప్పితే ప్రేమ లేదు నేనే పిచ్చిదాన్ని...
ఫోన్ విసిరేసిన సౌండ్ అది కింద పడిన సౌండ్ వినిపించింది ఇంకేం మాటలు లేవు రెండు నిముషాలు చూసి ఫోన్ కట్ చేసి పక్కకి పెట్టేసాను.
అక్షిత నా కళ్ళు తుడుస్తుంటే నా చేతులతోనే కళ్ళు తుడుచుకుని అక్షిత తల నిమురుతూ ఉన్నాను.
అక్షిత : చిన్నా... అంతగా ప్రేమించి ఎందుకు చెప్పలేదు తనకి?
చిన్నా : వద్దులే ఇది ఇలా ఉండనీ... ఇప్పుడు తనకి చెప్పినా ఏం లాభం, ఒక వేళ వదిన ఏదైనా పిచ్చి ఆలోచన చేసిందనుకో నాకు దెగ్గరవ్వాలని ఎందుకోచ్చిన గొడవ... అస్సలే వదిన చాలా తెలివికలది అలా చెయ్యదు కానీ మీ ఆడోళ్లు ఊరికే ఉండరుగా ఏదో ఒక పురుగు తిరుగుతుంటుంది మీకు ఎప్పుడు.
అక్షిత నేను ఎంత మాట్లాడినా ఏం మాట్లాడకుండా మౌనంగా ఉండటంతొ నాకు చిరాకు పుడుతుంది, అనవసరంగా చెప్పాను దీనికి కానీ ఏం చెయ్యను ఈ పిచ్చిదానికి చెప్పకుండా నేను గాలి కూడా పీల్చుకోలేను.
.
.
చిన్నా : ఏంటే నువ్వూ... ఇలా అయితే నేనెళ్ళిపోతా చెప్తున్నా..
నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుని పడుకుంది, నేనింకా అస్సలు వచ్చినప్పటి నుంచి సెక్స్ అడుగుతుందేమో అని చాలా చూసాను కానీ ఒక్కసారి కూడా అడగలేదు పాపం బుజ్జిది బాగా బెంగపెట్టేసుకుంది నా మీద... తల నిమురుతూ ఉన్నాను.
చిన్నా : అక్కు... ఇలా అయితే ఎలా... ఒక వేళ నేను నిజంగానే పోతే...
అంతే నా చంప పగిలింది..
అక్షిత : చంపుతా ఇంకొక్క మాట మాట్లాడావంటే...
అని గుండెల మీద కొడుతుంటే తన చేతులు పట్టుకుని అక్షిత తలని నా గుండెలకి ఆనించుకుని తల నిమురుతూ వీపు పాముతూ కళ్ళు మూసుకున్నాను.
చిన్నా : అందరి పాస్పోర్ట్ లు వచ్చేసాయా?
అక్షిత : హ్మ్...
చిన్నా : వాళ్ళ ఫ్లైట్ ఎప్పుడు ఎల్లుండేనా?
అక్షిత : హ్మ్..
చిన్నా : వదిన ఒక్కటి సెట్ అయిపోతే మనకి ఇంకేం బాధలు లేవు అమ్మ వాళ్లు వెళ్ళిపోయాక మనం ఎటైనా టూర్ వెళదాం అక్కు... నిన్ను చాలా మిస్ అయ్యాను ముఖ్యంగా నీ బరువు.. ఇలా నువ్వు నా మీద పడుకోక ఎన్ని రోజులైందో..
నేను నా పాటికి అలా మాట్లాడుతుండగానే అక్షిత నిద్ర పోయింది నాకు తల నొప్పిగా ఉండటం వల్ల నేను పడుకున్నాను.
తెల్లారి అమ్మ వాళ్లు అంతా సర్దుకుంటున్నారు..
చిన్నా : అమ్మా... అన్నయ్య...
అమ్మ : వాడు రాత్రి ఇంటికి రాలేదు... ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్..
ఎటు వెళ్ళాడు ఈడు ఎవ్వరికి చెప్పకుండా... అని ఆలోచిస్తూ బ్రష్ అందుకున్నాను మొహం కడుక్కోడానికి...
టిఫిన్ చేసి కొంచెం సేపు బైట ఫ్రెండ్స్ ని కలిసి వచ్చాను మధ్యాహ్నం అన్నం తింటుండగా ఇంటి ముందు సైరెన్ల మోత నేను లేచి చూసే లోపే సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు ఇంట్లోకి వచ్చేసారు వాళ్ళతో పాటు ఈ సిటీ కలెక్టర్ IPS ఆఫీసర్ ఇంకెవరో ఇద్దరు వాళ్ళ వెనుక SI లు వచ్చారు...
మేమంతా అలా చూస్తూ ఉండిపోయాము..
వచ్చిన అందరూ అన్నయ్య గురించి అడుగుతుంటే అమ్మ వాళ్ళు భయపడ్డారు, సమాధానం చెప్పడానికి ముందుకి వెళ్ళి వాళ్ళని కూర్చోపెట్టాను... ఈలోగా అన్నయ్య లోపలికి వచ్చాడు వాడి వెనకే ప్రెస్ వాళ్లు కూడా వచ్చారు.
అన్నయ్య రాగానే అందరూ లేచి నిలబడి షేక్ హ్యాండ్ ఇస్తుంటే అలా చూస్తూ ఉండిపోయాను, అమ్మ వాళ్లకి కూడా ఏం అర్ధంకాక నా వెనక్కి వచ్చి భుజం మీద చెయ్యి వేసారు.
అన్నయ్య వాళ్ళతో మాట్లాడుతూనే నన్ను చూసి నవ్వుతూ ఏం కాలేదు అంతా ఓకే అని సైగ చేసాడు, హమ్మయ్య అనుకున్నాను.. అక్షితకి ఇందాకటి నుంచి ఇదంతా చూసి పిచ్చిలేసినట్టుంది ముందుకి వచ్చి "ఇక్కడ అస్సలు ఏం జరుగుతుందో చెప్తారా లేదా?" అని కొంచెం గట్టిగానే అడిగింది.
దాంతో అందరూ అక్షిత వైపు చూసారు నేను వెళ్లి తన పక్కన నిలబడ్డాను, కలెక్టర్ మమ్మల్ని చూసి లేచి నిలబడి ప్రెస్ వాళ్ళని లోపలికి రమ్మన్నాడు, అందరూ లోపలికి వచ్చి మైకులతొ సిద్ధంగా ఉన్నారు.
కలెక్టర్ మైకు అందుకుని మాట్లాడుతూ... మీకందరికి గుర్తుండే ఉంటుంది ఆడపిల్లల స్మగ్లింగ్ చేసే రాకెట్ ని మన సంపత్ గారు వారి తెలివితేటలు ఉపయోగించి ఎంతో రిస్క్ చేసి వాళ్ళని పట్టుకున్నారు... అందరూ ఎస్ ఎస్ అంటూ ఊ కొట్టారు.
నిన్న రాత్రి అదే రాకెట్ కి సంబంధించిన మెయిన్ లీడర్ మన సిటీలోకి ఎంటర్ అయ్యాడని తెలిసి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ల సహకారంతొ వాడిని పట్టించారు...రియల్లీ సంపత్ గారు యూనిఫామ్ లో లేకపోయినా డ్యూటీ చేశారు రియల్లీ హ్యాట్సాఫ్....అంతే కాదు తన సస్పెన్షన్ ఆర్డర్ రివోక్ చేసిన లెటర్ ఇది అని అందరికీ చూపిస్తూ అన్నయకి అందింస్తూ, మళ్ళీ సంపత్ గారిని డ్యూటీలో జాయిన్ అవ్వాలని కోరుకుంటున్నాం.... అంటూ మైక్ అన్నయ్యకి ఇచ్చారు.
అందరి చప్పట్లతొ హాల్ మోత మొగిపోయింది అమ్మ, కవిత అక్షిత అన్నయ్యని గర్వంగా చూసారు నాకైతే పిచ్చ హ్యాపీగా ఉంది కానీ నన్ను తీసుకెళ్లకుండా ఒక్కడే వెళ్లినందుకు కోపంగాను ఉంది.
అన్నయ్య మైక్ అందుకుని... అంతకు ముందు జరిగిన ఇన్సిడెంట్ ఇన్వెస్టిగేషన్ చేసినప్పుడు ఈ రాకెట్ కి సంబంధించిన మెయిన్ లీడర్ వేరే ఉన్నాడని తెలిసింది.. నిజమే నాకు వ్యభిచార ఇళ్లకు వెళ్లే అలవాటు ఒకప్పుడు ఉండేది అప్పుడు ఎవ్వరికీ దొరకని నేను, సీక్రెట్ ఇన్వెస్టిగేషన్ చెయ్యడానికి వెళ్ళినప్పుడు రెడ్ హ్యాండెడ్ గా దొరికిపోయాను, నేను నిరూపించుకోడానికి ప్రూఫ్స్ కూడా లేవు, అందుకే మౌనంగా ఉండిపోయాను యూనిఫామ్ లేకపోయినా ఈ మెయిన్ లీడర్ కోసం ఎదురు చూస్తూనే ఉన్నాను, ఇన్నాళ్ళకి ఇన్ఫర్మేషన్ వచ్చి వాడు నా చేతికి చిక్కాడు అంతే.... అందరూ చెప్పట్లు కొట్టారు.
ఇక నేను మళ్ళీ యూనిఫామ్ వేసుకోడం అంటూ జరగదు... అనగానే అందరూ సర్ సర్... అని బతిమిలాడబోయారు కానీ అన్నయ్య వారిని చూసి.. ఆ వెంటనే నన్ను చూస్తూ... అదిగో నా తమ్ముడు తనే చిరంజీవి అని వేలు నేవైపు చూపించి, నేను సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ అయ్యి వాళ్ళని పట్టుకోడానికి నాకు ప్రమోషన్ రావడానికి సహాయం చేసింది నా తమ్ముడే... నాకు చెప్పకపోయినా తెలుసు వాడి మనసులో ఏముంది వాళ్ల వదినతొ నన్ను కలపాలని చాలా ప్రయత్నించాడు కానీ నేనే వినిపించుకోలేదు, ఇక ఆలస్యం చెయ్యను... నా తమ్ముడి కోరిక మేరకు ఇక నా భార్యతోనే నా జీవితం గడపాలని నిర్ణయించుకున్నాను అని చెప్తూ మైక్ కిందపడేసి పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి నన్ను కౌగిలించుకున్నాడు... ఐయామ్ సారీ రా చిన్నా అని ఏడుస్తూ అందరూ చెప్పట్లు కొడుతుంటే అమ్మా కవిత అక్షిత ఆనందంగా ఏడ్చేసారు.. నాకైతే కన్నీళ్లు ఆగలేదు.. గట్టిగా హత్తుకున్నాను.
ఇక అన్నయ్య వాళ్ళకి డ్రింక్స్ తెప్పించి అందరికీ భోజనాలు ఏర్పాటు చేసి పంపించేసాడు వాడిని చూసి కౌగిలించుకుని కంగ్రాట్స్ అన్నయ్య.. అన్నాను.
అందరం భోజనం చేసాక డాబా పైకి వెళ్లి వాడితో మాట్లాడాను, నన్ను పట్టుకుని తన కళ్ళ నిండా నీళ్లతో చూస్తున్నాడు.
చిన్నా : ఏంట్రా కొంపదీసి కాళ్ళు కానీ పట్టుకుంటావేంట్రా...రా అని రెండు చేతులు చాపాను ఇద్దరం కౌగిలించుకున్నాం.
వెళ్ళు అక్కడ నీ భార్య ఒక్కటే ఉంది, మొన్నే ట్రీట్మెంట్ అయ్యింది ఓ మీద పడిపోకు మృగంలా సుకుమారంగా ప్రేమగా చెయ్యి... మా అన్నయ్య ప్రేమిస్తే ఎలా ఉంటుందో ఏంటో.
ఒక ప్రామిస్ చెయ్యి.
సంపత్ : ప్రామిస్
చిన్నా : ముందు చెప్పనీ... వదిన నాకు అమ్మలాగ తనని జాగ్రత్తగా చూసుకుంటానని ఏ కష్టం రానివ్వనని తనకి నచ్చని పని చెయ్యనని నాకు మాటివ్వు ఇదే నా కోరిక ఇక నిన్ను ఒక్క మాట కూడా అడగను.
సంపత్ : మీ వదిన నిన్ను ఇన్ని రోజులు ఎలా చూసుకుందో అలానే చూసుకోడానికి ప్రయత్నిస్తాను.
చిన్నా : అది నీ వల్ల కాదు గాని బూతులు మాట్లాడకు అస్సలు నచ్చదు, సుకుమారమైనది పువ్వు వంటిది జాగ్రత్త...వదిన గురించి చెప్పాను ఇంకా చాలా మాట్లాడుకున్నాం, అన్నిటికి తల ఊపాడు.
తెల్లారే ప్రయాణం అక్షితకి ఏం వేసుకోవాలో తెలీక నా టీ షర్ట్ జీన్స్ వేసుకుంది..ఇద్దరం సెండ్ ఆఫ్ ఇవ్వడానికి ఎయిర్పోర్ట్ వరకు వెళ్ళాము... టైం అవుతుండగా లోపలికి వెళ్తుంటే అన్నయ్యని పిలిచాను వెనక్కి వచ్చాడు, కౌగిలించుకున్నాను.
చిన్నా : అన్నయ్యా... వదిన చాలా సున్నితమైన మనిషి చాలా జాగ్రత్తగా చూసుకో... మోరటుగా ప్రవర్తించకు తన వల్ల నువ్వు బాధ పడ్డా తనని అస్సలు బాధ పెట్టకు.
సంపత్ : చిన్నా మీ వదినని నాకు కూతురు పుడితే ఎంత బాగా చూసుకుంటానో అలానే చూసుకోడానికి ప్రయత్నిస్తాను..నేను మొదట ప్రేమించే అమ్మాయి చివరి అమ్మాయి లావణ్యనే... తనని అస్సలు బాధ పడనివ్వను అటు చూడు లావణ్య వాళ్ల అమ్మా నాన్న వాళ్ళని కూడా క్షమించమని అడిగాను.. అందరినీ కలుపుకున్నాను....అంటూ వాళ్ల దెగ్గరికి వెళ్లి వాళ్ళని పలకరించి వదిన కోసం తెచ్చిన వస్తువులను తీసుకుని నన్ను చూసి తన గుండె మీద చెయ్యి పెట్టి నన్ను నమ్ము అన్నట్టు కళ్ళు ముసి తెరిచాడు.
వాడు లోపలికి వెళ్ళిపోయాక వెనక్కి తిరిగాను అక్షిత ఫోన్ లో మాట్లాడుతుంది.
అక్షిత : అక్కా... ఇప్పుడే ఫ్లైట్ ఎక్కడానికి లోపలికి వెళ్లారు... హా... అలాగే... ఇక్కడే ఉన్నాడు... మాట్లాడతావా?.... సరే అయితే... బాయ్.
అక్షిత ఫోన్ పెట్టేసి నన్ను చూసింది.. "ఎవరు?"
అక్షిత : వదిన... చెప్పాను...తను పిక్ అప్ చేసుకుంటా అంది... ఇంకా నీ మీద కోపం తగ్గలేదు, అయినా ఎందుకురా తనని అంత బాధ పెట్టడం మళ్ళీ నీకు పెళ్ళాం పోరు కూడా లేదు.
చిన్నా : పదా వెళదాం.
అక్షిత : ఏడుస్తున్నావా?
చిన్నా : లేదే... నా కళ్ళలో నీళ్ళేమైనా కనిపించాయా?
అక్షిత : నీ గురించి నాకు తెలీదా, నువ్వు ఇంత చేసింది మీ అన్నయ్యని లావణ్యని కలపడానికే కానీ ఇప్పుడేమో నీ పిల్లని ఇంకెవడో ఎగరేసుకుపోతున్నట్టు ఏడుస్తున్నావ్.
చిన్నా : జోకులు చేసింది చాల్లే పదా... నాకంటే ఎక్కువగా ఫీల్ అవుతున్నావ్.. నేను మరీ అంత ప్రేమించలేదు తనని... ఎక్కువగా ఊహించేసుకోకు.
అక్షిత : ఏది నా మొహం చూసి చెప్పు ఆ మాట... ఎంత ప్రేమించి ఉంటే నన్ను వదిలేసి మరీ వెళ్ళిపోతావ్ మాములుగా అయితే పెళ్ళాన్ని వదిలేసి వెళ్ళాడు అనుకోవచ్చు కానీ మన బంధం వేరు కదా.. నన్ను వదిలి నాతో మాట్లాడకుండా ఒక్క రోజు కూడా ఉండలేవు, అలాంటి నన్ను వదిలేసి పోయావ్.. నువ్వు పెట్టాలనుకున్న బిజినెస, నీ గోల్స్ అన్నీ వదిలేసి వెళ్ళావ్... ఇంకా బుకాయించకు నేను ఏమనుకోనులే... నాకు తెలుసు నీకు నాకంటే లావణ్య అంటేనే ఎక్కువ ఇష్టం అని..
చిన్నా : ఇది మాత్రం అబద్ధం... నేను తనని ప్రేమించి ఉండొచ్చు దాని అర్ధం తనంటే నాకు ఇష్టమని ప్రేమని అంతే కానీ నీకంటే ఎక్కువని కాదు... ఏదైనా నీ తరువాతే ఇంకెప్పుడు అలా మాట్లాడకు అని తనని హత్తుకుపోయాను.
అక్షిత : సరే సరే ఏడవకు అందరూ మనల్నే చూస్తున్నారు నిన్నంతా నేను ఏడ్చి ఇవ్వాళంతా నువ్వు ఏడ్చి... పదా మన ఏడుపులు ఇంటికెళ్లి ఏడ్చుకుందాం.
అక్కడనుంచి ఇంటికి వచ్చాము... ఇంటికి రాగానే లోపలికెళ్లి డోర్ పెట్టేసి అక్షిత టీ షర్ట్ లాగేసాను లోపల పింక్ బ్రా లో ఉంది ఒక్కసారిగా టీ షర్ట్ లాగేసరికి బ్రా లోనే ఊగుతూ కనిపించే సరికి బ్రా పట్టుకుని లాగాను కానీ అక్షిత వెనకకి జరిగి నా చెయ్యి విడిపించుకుని బ్రా తీసేసింది.
అక్షితని రెండు సళ్ళు అందుకుని పిసుకుతూ వెనక్కి నెట్టి గోడకి ఆనించాను.. ఇద్దరం ఒకరి పెదాలు ఒకరం చీక్కుంటూ ఒక్క సెకండ్ గాప్ లో నా టీ షర్ట్ తీసేసాను మళ్ళీ తన పెదాలు అందుకుని నా జీన్స్ డ్రాయర్ విప్పేసి అక్షిత జీన్స్ బటన్ విప్పకుండానే పాంటీతొ సహా కిందకి లాగేసాను, నా స్పీడ్ కి అక్షిత నవ్వుతూ ఎగిరి రెండు కాళ్ళు నా మీద వేసి సళ్ళని నా నోటికి అందించింది... ముచ్చికని అందుకుని నోటితోనే సాగపీకుతూ బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్లాను.. నాకు ఏం కనిపించకపోతుంటే అక్షిత చేతులతో గోడలకి గుద్దుకోకుండా చేతులతొ నెట్టేస్తూ రూమ్ లోకి దారి చూపించింది.
మంచం మీద పడిపోయి అక్షిత మీదకి ఎక్కేసి మొత్తం ఆక్రమించేసుకున్నాను, అక్షిత నా మొడ్డని చేత్తో పట్టుకుని గట్టిగా పిసికింది, నన్ను చూసి నవ్వుతూ ముద్దు ఇచ్చి తన నాలికతొ తడి చేసి నా మీదకి ఎక్కి పూకులోకి సర్దుకుంది... చిన్నగా ఊగుతూ వేగం పెంచి ఇద్దరం తమకంతొ పోట్లు వేసుకుంటుండగా ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది, మేం పట్టించుకోకుండా మా పనిలో మేము మునిగిపోయాం మళ్ళీ రింగ్ అవ్వడంతొ అక్షితని అలానే ఎత్తుకుని దెంగుతూ నా ప్యాంటు విడిచిన దెగ్గరికి వెళ్లి అక్షితని కిందక పండేసి కుమ్ముతూ ఫోన్ తీసి చూసాను.. సుప్రియ అక్షిత ఆ పేరు చూసి నాకు సహకరించడం ఆపేసి నా చేతిలో ఫోన్ తీసుకుని స్పీకర్ లో పెట్టింది.
సుప్రియ : చిరంజీవి...?
అక్షిత : అక్కా నేను అక్షిత.
సుప్రియ : వేరే డాక్టర్స్ తొ మాట్లాడాను మీరు అర్జెంటుగా హాస్పిటల్ కి వచ్చెయ్యండి ఇంకో విషయం ముందే చెపుదామనుకున్నాను కానీ మర్చిపోయా సెక్స్ అస్సలు చెయ్యకండి... మీకోసం వెయిట్ చేస్తుంటాను లంచ్ బైట చేద్దాం.. అని పెట్టేసింది.
నేను మళ్ళీ దెంగడం మొదలెట్టాను కానీ అక్షిత నా గుండె మీద చెయ్యి వేసి వెనక్కి తోసి బట్టలేసుకుంది.
చిన్నా : ఎలాగో మొదలెట్టాంగా అవ్వగొట్టి పోదాం.
అక్షిత : చాల్లే పదా.. నాకంటే ఎక్కువ గులా నీకు.. నేనే ఆపుకుంటున్నాను.. అని లేచి బైటికి వెళ్ళింది.
బట్టలు వేసుకుని ఇద్దరం సుప్రియ దెగ్గరికి బైలుదేరాము.
+
+
+
సుప్రియ : రండి కూర్చోండి..
ఇద్దరం వెళ్లి తన కేబిన్ లో ఎదురుగా కూర్చున్నాం.
సుప్రియ : రిపోర్ట్స్ మా ముందు ఉంచి.. అక్షితా చిరంజీవికి వచ్చిన ట్యూమర్ చాలా అరుదు, వచ్చిన ప్రాబ్లెమ్ ఏంటంటే స్కానర్ కూడా దాని జాయింట్ స్కాన్ చెయ్యలేకపోతుంది... అంటే అది ఎక్కడ మొదలవుతుందో తెలియట్లేదు..పెద్ద డాక్టర్ సలహా మేరకు తలని ఓపెన్ చేసి ట్యూమర్ ని కట్ చేస్తారు కానీ ఇక్కడ ఒక రిస్క్ ఉంది.
అక్షిత : ఏంటది?
సుప్రియ సీరియస్ గా నన్ను చూసింది... అక్షిత ఏంటా అని చూస్తే నేను ఫోన్ లో గేమ్స్ ఆడుకుంటూ ఉండడం గమనించి ఇద్దరూ నన్నే చూస్తున్నారు.
చిన్నా : ఏంటి?.... మీరు మాట్లాడుకోండి నాకూ వినిపిస్తున్నాయిలే..
ఇక నన్ను పట్టించుకోడం ఆపేసి వాళ్లు మాట్లాడుకోడం మొదలెట్టారు.
సుప్రియ : ట్యూమర్ ఎంత వేగంగా పెరుగుతుందో ఎవ్వరికీ తెలియదు కానీ దాని జాయింట్ కరెక్ట్ గా దొరికినట్టయితే మాత్రం కట్ చేసి తీసేయ్యొచ్చు.
అక్షిత : దొరక్కపోతే...?
సుప్రియ : ఇంకేం చెయ్యలేం అని తల దించుకుంది.
అక్షిత సీరియస్ గా చూస్తూ "ఇప్పుడు మీరేం అంటారు...సర్జరీ చేస్తారా చెయ్యరా?"
సుప్రియ : పెద్ద డాక్టర్ వద్దంటున్నాడు కానీ నా మనసు ఒప్పుకోవట్లేదు అక్షిత, అలా ఎలా వాడిని వదిలెయ్యగలను... అని అక్షిత రెండు చేతులు పట్టుకుని సర్జరీకి వెళదాం అక్షితా నన్ను నమ్ము.
అక్షిత : గాల్లో దీపం అంతేగా?
సుప్రియ : అంతే... అంది ఏడుస్తూ.
అక్షిత : సరే సర్జరీకి వెళదాం.
సుప్రియ ఆనందంగా నిజంగానా అన్నట్టు చూస్తూ లేచి అక్షితని కౌగిలించుకుని ఏడ్చేసింది.
అక్షిత : నేను బైటుంటా మీరేమైనా మాట్లాడుకుంటారా?
సుప్రియ : లేదు లేదు... అని తడబడుతూ మాకంటే ముందే తనే బైటికి నడిచింది.
నేను అక్షిత పిర్ర మీద ఒక్కటి చరిచాను... "మనుషుల్ని అలా బేదరగొట్టేస్తావా?"
అక్షిత నన్ను వాటేసుకుంది కోపంగానే దాని బాధ నాకు తెలుస్తుంది.
ముగ్గురం రెస్టారెంట్ కి వెళ్లి మాట్లాడుకుంటూ భోజనం చేసాము.
చిన్నా : సర్జరీ ఎప్పుడు?
సుప్రియ : ఈ వారం లోపలే.
చిన్నా : సరే ఈ లోపు మేము కూడా బైటికి వెళ్ళొస్తాం.
అక్షిత : ఎక్కడికి?
చిన్నా : ఒకసారి... నాన్న వాళ్ళని.. ప్రణీత ని చూసి వద్దామే..
ఇంకేం మాట్లాడలేదు...సుప్రియ అక్షిత ఇద్దరు మూడిగా కూర్చున్నారు, జోక్ చేసినా నవ్వే మూడ్ లో లేరు, ఇక లాభం లేదులే అని సుప్రియకి బాయ్ చెప్పేసి ఇంటికి బైలుదేరాం.
