Update 02
స్వాతి : ఆ రోజు సంధ్యతో ఫోన్ మాట్లాడుతుండగానే అమ్మా! అన్న అరుపు వినిపించి ఆ వెంటనే కాల్ కట్ అవ్వడంతో వెంటనే మీ ఇంటికి వచ్చాను, నేను వచ్చేసరికి పక్క బెడ్ రూంలో నుంచి సౌండ్ వస్తుంటే వెళ్లి చూసాను. అక్కడ శ్రీకాంత్ మరియు పల్లవి పిచ్చి పిచ్చి గా రోప్పుతూ చేసుకుంటున్నారు, మీ ఇద్దరి కోసం మీ బెడ్ రూంలోకి వచ్చి చూడగానే సంధ్య ఫ్యాన్ కి ఉరి వేసి ఉంది అది చూడగానే నా వొంట్లో చలనం రాలేదు, భయపడిపోయాను. వెంటనే తెరుకొని అక్కడ్నుంచి సైలెంట్ గా తప్పించుకొని ఇంటికి వచ్చేసాను ఇక తెల్లారి నువ్వు ఫోన్ చేసినదెగ్గర్నుంచి అంతా నీకు తెలిసిందే అని ముగించింది.
నువ్వు ఏడ్చి ఏడ్చి పడుకున్నాక ఇంటికి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు వచ్చారు సూసైడ్ కేసు అనుమానంతో, కానీ దాన్ని మీ నాన్న ఇంకొకడితో పడుకుని నాకు దొరికిపోయి అవమానంతో సూసైడ్ చేసుకుందని సెక్యూరిటీ అధికారి వాళ్ళకి 25 లక్షలు లంచం ఇచ్చి మానిపులేట్ చేసాడు, పొద్దున్న పేపర్ లో కూడా వచ్చింది నువ్వు చూస్తే తట్టుకోలేవని నీకు కనిపించకుండా పేపర్ దాచేసాను అని పేపర్ తెచ్చి ఇచ్చింది.
ఆ పేపర్ లో ఎంత నీచంగా రాసారంటే మా అమ్మ ఒక బజారుదాని లాగ అంతకముందు తను సాధించిన మెడల్స్ పేరు ప్రాఖ్యతలు ఇవి ఏవి లేవు అన్ని పోయాయి అది చదవలేకపోయినా నాకు జరిగినదంతా ఒక్క సెకండ్ కూడా మర్చిపోవాలని లేదు అందుకే మొత్తం చదివి అక్షరం అక్షరం గుర్తుపెట్టుకున్నాను.
ఒకసారి ఇంటికి వెళ్లి రావాలని ఉంది, వాడిని చంపాలని ఉంది. మేడం ఇందాకటి దానికి ఐయమ్ సారీ ఆవేశం లో అన్నానే తప్ప వేరే దురుద్దేశం లేదు.
స్వాతి : నాకు తెలుసు నాన్నా
చిన్నా : మేడం నేను ఒకసారి ఇంటికి వెళ్లి వస్తాను నన్ను తీసుకెళ్తారా ప్లీజ్
స్వాతి : వద్దు చిన్నా వాళ్ళు దుర్మార్గులు, ప్లీజ్ నా మాట విను
చిన్నా : లేదు మేడం, అమ్మ ఫోటో తీస్కోద్దాం. మీరు బైటే ఉండండి ఎవ్వరు చూడకుండా వెళ్లి తీసుకొచ్చేస్తాను.
స్వాతి కొంచెం అలోచించి సరే పద అని విక్రమాదిత్యని తన ఇంటికి తీసుకెళ్ళింది.
పల్లవి : రేయ్ నా దొంగ మొగుడా ఒప్పందం ప్రకారం నీకు 50కోట్లు నాకు 50కోట్లు అని శ్రీకాంత్ ని పై నుంచి గట్టిగా ఊగుతూ అరుస్తుంది.
శ్రీకాంత్ : అలాగే లేవే, ఇంకా చాలు లేవవే నాకు ఓపిక లేదు అమ్మ అని ములుగుతున్నాడు
పల్లవి : ఇప్పుడు 50 కోట్లు అమ్మకి పంపిస్తున్న కంపెనీ నిలబడాలంటే కత్చితంగా కావాలి నీకు ఓకేనా
శ్రీకాంత్ : నాకు తెలుసే ఏదో ఓక ఫిట్టింగ్ పెడతావని నీయమ్మ.
పల్లవి : (ఒక్క సారి నువ్వు ముంబై రారా నీ గుద్ద కోసి కారం పెడతా నా కొడకా అర్జెంటు గా నా కంపెనీ నిలబెట్టుకోడానికి నాకు 100 కోట్లు కావాలి అన్న టైంలో బలే దొరికారు రా మీరంతా, ఈ వంద కోట్లతో నా కంపెనీ అప్పులన్నీ తీరిపోతాయ్ మళ్ళీ డలాల్ స్ట్రీట్ లో చక్రం తీపొచ్చు నేను మా అమ్మ ) అలా అనకు రా మనం ఈ హెల్ప్ అమ్మకి చేస్తే నన్ను చీఫ్ డైరెక్టర్ గా ప్రమోట్ చేస్తుంది ఆ తర్వాత మనం ఆడిందే ఆట పడిందే పాట నువ్వు నా వెనక ఉండు నేను చూస్కుంటా మొత్తం అని అంది.
శ్రీకాంత్ ఆలోచించడం గమనించి పల్లవి ఇంకా గట్టిగ ఊగుతూ ఒప్పుకుంటున్నావా లేదా అని కోపం తో అడిగింది.
శ్రీకాంత్ : అబ్బా హమ్మా సరే ఒప్పుకుంటున్న లంజ లేవవే నాకు అయిపోవచ్చింది హ అమ్మ...... అని మోత్తుకుంటున్నాడు.
పల్లవి : నన్ను లంజ అనేంత మొగాడివి రా నువ్వు అని మనసులో అనుకుంటూనే తన పని జరగాలంటే తప్పదు అని మౌనంగా కూర్చుంది.
నేను స్వాతి మేడం ఇంటికి వెళ్లే సరికి మా ఇంటి ఎదురుగ 4 కార్లు ఆగి ఉన్నాయి 8మంది సూట్ వెస్కొని నిల్చొని ఉన్నారు, వెంటనే మేడంని రోడ్ మీదకి తీసుకెళ్లి, మేడం మీరు ఇక్కడే ఉండండి నేను ఇప్పుడే వస్తా అని తిరిగి ఇంటికి వచ్చాను. ఇంటి వెనక నుంచి గోడ దూకి వెళ్తుండగా కిటికీలో నుంచి నాకు పల్లవి మాటలు వినబడుతున్నాయి బహుశా ఫోన్ లో మాట్లాడుతుంటుంది.
పల్లవి : అమ్మ నీకు 50 కోట్లు పంపిస్తున్నాను ఇవి కంపెనీ నిలబడటానికి సరిపోతాయి ఇంకో 5 ఏళ్ళు ఓపిక పట్టు మిగతా 100 కోట్లు వస్తాయ్.
పల్లవి అమ్మ : మరి వాడు ఆ కుక్క శ్రీకాంత్ ?
పల్లవి : వాడు నా కుక్క. ఎలాగో ఎవడో ఒకడు నాకింద పడుండాలి కదా ఈ కుక్క ఐతే విస్వాసం గా పడి ఉంటది.
పల్లవి అమ్మ : మిగతా 100 కోట్లు ఎలా వస్తాయి
పల్లవి : దానికి ఒక ఐదు ఏళ్ళు టైం పడుతుంది నా బానిస కుక్క మెచ్యూర్ అవ్వాలి కదా. మన ఇంట్లో ఎలాగో ఒక ముద్రష్టపు లంజ దాపరించింది కదా దానికి ఈ ముష్టి నా కొడుకుని ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తే వాళ్ళే పడి ఉంటారు, ఇక మన రాజా ఇండస్ట్రీస్ ని ఆపే వాల్లే ఉండరు.
పల్లవి అమ్మ : నువ్వు నా అస్సలైన కూతురువే, నా ఇద్దరు కొడుకులు ఉన్నారు ఎందుకు పనికి రారు. నేను మళ్ళీ కాల్ చేస్తా బంగారం లవ్ యూ.
పల్లవి : లవ్ యూ మా.
పల్లవి లోపలికి వెళ్లి డబ్బుని ఆ బ్లాక్ సూట్ గాళ్ళకి ఇచ్చి ఏదో మాట్లాడుతుంది నేను చిన్నగా వెళ్లి మా అమ్మ ఫోటో కోసం వెళ్తే హాల్లో లేదు బెడ్రూంకి వెళ్తే అక్కడ అమ్మ ఫోటో ఉంది. పగలకొట్టేసారు, కోపం ఆపుకోలేక అరుద్దామనుకున్నాను కానీ నా వయసు 13 మాత్రమే అని గుర్తుకొచ్చి ఆగిపోయా.
సైలెంట్ గా ఫోటో తీస్కొని బైటికోచ్చి మేడంని తీస్కొని ఫోటో షాప్ కి వెళ్లి ఆ ఫ్రేమ్ పగలకొట్టి ఇంకో ఫ్రేమ్ చేపించుకొని ఇంటికి వెళ్లి అమ్మ ఫోటో గోడకి అనించి అగర్భత్తి కడ్డీలు వెలిగించా.
చిన్నా : అమ్మా నన్ను క్షమించు నీకు మాటిచ్చాను నీకు ఈ గతి పట్టించిన ప్రతి ఒక్కరిని నీ దెగ్గరికి పంపిస్తానని కానీ వాళ్ళకి శిక్ష నువ్వు కాదు నేనే వేస్తాను అని కళ్ళు ముస్కుని అనుకున్నాను కానీ స్వాతి మేడం భయం తో నన్నే చూస్తుంది (నాకేమైవుద్దొ అని) అది నేను గమనించలేదు.
అన్నం తిని మేడం తో, మేడం నేను ఒంటరిగా ఉండాలనుకుంటున్నాను రాత్రి ఇద్దరం కలిసి పడుకుందాం అని చెప్పి లోపలికి వెళ్లి డోర్ లాక్ చేసుకున్నను. ఆలోచించాను.
ఎవరు ఈ పల్లవి, ఇంత పవర్ఫుల్ గా ఉంది ముంబై, రాజ్ ఇండస్ట్రీస్, బ్లాక్ సూట్ గాళ్ళు అన్ని నా కాళ్ళ ముందు తిరిగాయి.
ఎం చెయ్యాలో ఎం తోచట్లేదు బహుశా నా వయసుకి నేను ఆలోచించే వాటికీ సంబంధం లేదు అనుకుంట. నిద్ర కూడా పట్టట్లేదు బైటికి వచ్చాను స్వాతి మేడం ఏదో ఆలోచిస్తుంది వెనకాలే వెళ్లి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాను వెంటనే తల తిప్పి ఒక నవ్వు నవ్వింది హమ్మయ్య ప్రస్తుతానికి మేడం ని నవ్వించాను అని పక్కన కూర్చున్న.
స్వాతి : చిన్నా పక్కనే జిమ్ ఉంది వెళ్తావా అని అడిగింది
చిన్నా : లేదు ఇప్పుడు నేను వెళ్ళాల్సింది జిమ్ కి కాదు ఏదైనా యోగ సెంటర్ కి.
స్వాతి విక్రమాదిత్యని విచిత్రంగా చూసింది.
అదే రోజు రాత్రి పల్లవి సోఫా లో కూర్చుంటే శ్రీకాంత్ తన కాళ్ళ దెగ్గర కూర్చున్నాడు పల్లవి తన కాళ్ళని శ్రీకాంత్ వడిలో పెట్టి వాడికి మందు తాపుతూ.. శ్రీ, విక్రమ్ ఇంకా ఆ టీచర్ దెగ్గరే ఉన్నాడు వాడికి 18 వచ్చే వరకు మన గుప్పెట్లో పెట్టుకోవాలి వాడ్ని ముంబై తీసుకెళ్ళిపోదాం నా పెదన్న కూతురు అనుకి ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తాను మన కంపెనీ లో ఇద్దరికీ జాబ్ ఇప్పిస్తాను ఇక విక్రమ్ లైఫ్ సెటిల్ అనేసరికి శ్రీకాంత్ గంగిరెద్దులా తల ఊపాడు
పల్లవి : ఆ టీచర్ వాడ్ని దాని దెగ్గరే ఉంచుకొని ఆస్తి కొట్టేయాలని చూస్తుంది దాని సంగతి రేపు పొద్దున్న చెప్తా
శ్రీకాంత్ : అలాగే అని మత్తులో పడిపోయాడు.
పల్లవి ఫోన్ లో : హలో రజాక్
రజాక్ : మేడం చెప్పండి ఇంత రాత్రి కాల్ చేసారు.
పల్లవి : నీకు ఒక ఫోటో వాట్సాప్ చేస్తున్న, గీతం కాలేజ్లో మాథ్స్ టీచర్ దాన్ని చంపి నాకు ఫోటో పెట్టు.
రజాక్ : మేడం మరి??
పల్లవి : ఆ టీచర్ ని నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు ఏస్కో పో
రజాక్ : థాంక్యూ మేడం
____________________________________________
బెడ్ మీద కూర్చుని ఆలోచిస్తున్నాను స్వాతి మేడం చిన్నగా వచ్చి పక్కన కూర్చుంది తల తిప్పి చూసాను, మేడం నా తల పట్టుకుని తన ఎద మీదకి ఆనించుకుని నన్నే చూస్తుంది. పక్కకి జరిగాను. ఇంకేం మాట్లాడకుండా పడుకుంది. నేనూ వాటేసుకుని పడుకున్నాను.
పొద్దున్నే స్వాతి లేచి పక్కన పడుకున్న చిన్నాకి ముద్దు ఇచ్చి కూరగాయల కోసమని బైటికి వచ్చింది అలా రాగానే ఒక మినీ సైజు వ్యాన్ వచ్చి తన ముందు ఆగింది, స్వాతి తేరుకునే లోపే తనని వ్యాన్ లోకి ఎక్కించడం అక్కడ్నుంచి వెళ్లడం కూడా జరిగింది. వ్యాన్ లో రజాక్ బలవంతగా స్వాతి సన్ను మీద చెయ్యి పెట్టి సీట్ కి గట్టిగ అదిమాడు స్వాతి గింజకోడం చూసి ఓపిక నశించి తన మీదకి లాక్కొని చీర మీద నుంచే కింద గట్టిగా పిసికాడు స్వాతి ఈ ఊహించని పనికి నిర్గంతా పోయింది. ఈలోగా వ్యాన్ ఊరి చివరన ఉన్న ఒక అపార్ట్మెంట్ లోకి వెళ్ళింది స్వాతి ని లాకెళ్లి రూంలోకి తీసుకెళ్లారు అక్కడ పల్లవి స్వాతి కోసం ఎదురుచూస్తూ సోఫాలో కూర్చుని ఉంది.
లోపలికి వచ్చిన స్వాతి పల్లవిని చూసింది
స్వాతి : అనుకున్నాను ఇది నీ పనే అని
పల్లవి : హ హ హ ఏమే లంజ ఎలా ఉన్నావ్ ఆ విక్రమ్ గాడ్ని తెల్లారే తీసుకెళ్లిపోయావ్ అంత నచ్చిందా వాడి మొడ్డ, పిల్ల మొడ్డ నీకు సరిపోదే అందుకే పెద్ద మొడ్డలు ఆరెంజ్ చేశా... రేయి కానివ్వండ్రా.
ఈలోగా ఒకడు స్వాతి చీర లాగేసాడు ఇంకొకడు జాకెట్ చింపేశాడు ఇంతలో స్వాతి : పల్లవి నీకేంకావాలి చెప్పు ప్లీజ్ నన్ను వదిలేయి మీద పడ్డ వాళ్ళని విదిలించుకుని పల్లవి కాళ్ళ మీద పడింది ఏడుస్తూ
పల్లవి స్వాతిని కాలితో తన్ని ముందు ఈ పేపర్స్ మీద సంతకం పెట్టు ఈ రోజు నుంచి నీ ఆస్తులన్నీ నావి అనగానే స్వాతి ఏడుస్తూ ఏం ఆలోచించకుండా సంతకం పెట్టేసింది.
స్వాతి : పల్లవి మొత్తం ఇచ్చేసాను కదా ఇక నన్ను పోనీ అని బతిమిలాడింది.
పల్లవి : బాయ్స్ నా పని అయిపోయింది, మీ పని అవ్వగొట్టి అందరు ముంబైకి వచ్చేయండి ఇక ఇక్కడ పని లేదు అని వెళ్లిపోయింది.
ఆరుగురు కుక్కల్లా మొరుగుతూ మీదకి వస్తుంటే స్వాతి అప్పటికే తన ప్రాణాలని వదిలేసింది బహుశా ఆ మృగాలకి ప్రాణం ఉన్న లేకపోయినా అవసరం లేదనుకుంటా అలాగే మీద పడిపోయారు.
చిన్నాకి నిద్రలో అమ్మ పొద్దున్నే లెవగానే తనని లేపడానికి బొడ్డు మీద ముద్దు ఇచ్చినట్టు కలలో తెలిపోతున్నాడు సడన్ గా జరిగింది గుర్తొచ్చి ఉలిక్కిపడి లేచి చూస్తే పక్కన ఎవరు లేరు.
వాచ్ లో టైం చూస్తే అప్పటికే తొమ్మిది అయిపోయింది, ఏంటి ఇంత లేట్ గా లేచాను అని నన్ను నేనే తిట్టుకుని మేడం ఎక్కడికి వెళ్లిందా అని అన్ని రూమ్స్ వెతికాను ఎక్కడా కనిపించలేదు, బైటికి వచ్చి చూస్తే గేట్ దెగ్గర ఒక మొబైల్ కనిపించింది అది స్వాతి మేడంది కంగారుగా వెళ్లి ఫోన్ తీసుకున్నాను ఒక పావుగంటకి ఒక వ్యాన్ వచ్చి గేట్ ముందు మేడంని విసిరేసి వెళ్లిపోయారు.
పరిగెత్తుకుంటూ మేడంని పట్టుకుని లోపలికి తీసుకెళదాం అంటే నాకు లేవట్లేదు ఇంతలో ఒక అన్న పేపర్ పట్టుకుని వెళ్తుంటే అన్నా సాయం చెయ్యవా ప్లీజ్ అని ఏడుపు గొంతుతో అడిగాను, ఆ అన్న వచ్చి మేడం ను పట్టి ఇంట్లో బెడ్ మీద పడుకోబెట్టాడు అన్నకి డౌట్ వచ్చి ముక్కు దెగ్గర వెలు పెట్టాడు ప్రాణం లేదని తెలిసి వెంటనే అక్కడ్నుంచి పారిపోయ్యడు నాకు ఎం అర్ధంకాలేదు తన కాళ్ళ మీద పడి ఏడుస్తూ కూర్చున్నాను.
నా జీవితంలో నాకు తెలిసిన ఇద్దరు ఇక లేరు అనేసరికి ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కావట్లేదు, భయం వేసింది. అలానే కూర్చున్నాను తరవాత ఏంటో ఏం అర్ధం కావట్లేదు, రెండు గంటల తర్వాత ఒక నలుగురు ఇంటి లోపలికి వచ్చి ఈ ఇల్లు మాకు అమ్మేసారు వెంటనే కాళీ చెయ్యమని గట్టిగా చెప్పారు చూడటానికి రౌడీ లనే ఉన్నారు నన్ను స్వాతి మేడంని పట్టుకుని గేట్ బైట విసిరేశారు.
చేతిలో ఫోన్ తప్ప ఇంకేమి లేవు ఎం చెయ్యాలో ఎం తోచట్లేదు ఈలోగా నా ముందుకు ఒక కార్ వచ్చి ఆగింది అందులోనుంచి పల్లవి దిగింది.
పల్లవి : విక్రమ్ ఏమైంది?
నేనేమి మాట్లాడలేదు.
పల్లవి : మార్చరీ వ్యాన్ కి కాల్ చేసి అడ్రస్ చెప్పింది.
వాళ్ళు వచ్చి మేడం ని ఎక్కించుకుని వెళ్లిపోయారు. అనాధ శవం లాగా తనని తీసుకెళుతుంటే నేను నిస్సహాయంగా చూస్తుండిపోయాను, ఏమి చెయ్యలేను చూడడం తప్ప. నాకు తెలుస్తుంది నా జీవితం ఎలా అయిపోయిందంటే పాము ని కొడతారు కదా తల లేచినప్పుడల్లా ఒక దెబ్బ కానీ ఇక్కడ అలా కాదు నేను లేవకముందే దెబ్బ మీద దెబ్బ పడుతుంది.
పల్లవి : విక్రమ్ నేను మీ నాన్న పెళ్లి చేస్కుంటున్నాం ముంబై వెళ్లిపోతున్నాం నాతో పాటు వచ్చేయి నీకు వేరే దారి లేదు. నువ్వు ఒప్పుకున్నా ఒప్పుకోక పోయిన మీ అమ్మ ఒక లంజ అది మీ నాన్న చూసి తట్టుకోలేక నన్ను ఇష్టపడ్డాడు మీ అమ్మని రెడ్ హ్యాండెడ్ గా పట్టుకునేసరికి ఆత్మ హత్య చేసుకుంది. అని కార్ ఎక్కి.. రా వచ్చి కార్ ఎక్కు అంది కోపంగా
నాకు ఇవేమి వినిపించట్లేదు ఇన్ని కష్టాలు ఏ పాపం చేయకుండ నాకు ఇచ్చినందుకు ఆ దేవుణ్ణి ఎం చెయ్యాలా అని ఆలోచిస్తున్న కానీ నాకు వాడు కూడా అందడు. ఈమె నన్ను వదిలేలా లేదు ఇప్పుడు నేను తప్పించుకోలేను ముంబై వెళ్లి అక్కడ ఏదో ఒకలా సూసైడ్ చేసుకుందామని ఫిక్స్ అయిపోయాను, కళ్ళు మూసుకుని అమ్మా, మేడం నేను మీ దెగ్గరికే వచ్చేస్తున్నా అని అమ్మకి చెప్పేసి కార్ ఎక్కి కూర్చున్నాను.
కార్ ముంబై హైవే ఎక్కింది అలాగే నా కళ్ళు మూతలు పడ్డాయి. లేచే సరికి కార్ ముంబైలో ఉన్నట్టు అనిపించింది ఒక రెండు గంటల ప్రయాణం తర్వాత ఓక పెద్ద విల్లా ముందు ఆగింది చూడటానికి కొంచెం పాతదిగా ఉన్నా చాలా పెద్దది, ఏదో ఫంక్షన్ జరుగుతుంది అనుకుంట బైట పెద్ద సెటప్, బ్లాక్ సూట్ గాళ్ళు హడావిడిగా తిరుగుతున్నారు కార్ దిగి పల్లవి లోపలికి వెళ్ళింది నేను అక్కడ కుర్చీలు వేసి ఉంటే పక్కకి వెళ్లి కూర్చున్నాను.
పల్లవి : అమ్మా
పవిత్ర రాజ్ : తల్లీ వచ్చేసావా సాయంత్రం పెళ్లి పెట్టుకుని ఇంత లేట్ గానా వచ్చేది
పల్లవి : సారీ సారీ బంగారం
పవిత్ర : వచ్చాడా నీ బానిస కుక్క
పల్లవి : రాక ఎక్కడికి పోతాడు బైటే వదిలేసి వచ్చా ఉండు పిలుస్త.
ఒకసారి మన వాళ్ళందరిని పిలు పనోడ్ని పరిచయం చెయ్యాలి కదా.
పవిత్ర అందరినీ పిలిచింది ఐదు నిమిషాల్లో అందరు హాల్లో కి వచ్చి కూర్చున్నారు ఈలోగా పల్లవి చిన్నాని హాల్లోకి తీసుకొచ్చింది
పల్లవి : విక్రమ్ తను మా అమ్మ పవిత్ర రాజ్, రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ కంపెనీకి CEO, ఆయన మా పెద్ద అన్నయ్య స్వరాజ్. మానేజింగ్ డైరెక్టర్ అఫ్ రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ తన భార్య రజిని, కూతురు పద్మ మరియు కొడుకు జయరాజ్.
తను మా అక్క సుజాత తన భర్త రవి, కూతురు సింధు, కొడుకు భద్ర.
ఇతను మా చిన్న అన్నయ్య పేరు గిరిరాజ్ ఏమి చెయ్యడు తన భార్య సుష్మ, ఇది వాళ్ళ కూతురు అనురాధ.
అప్పటి వరకు ఇదంతా కళ్ళు దించుకుని వింటున్న నాకు అనురాధ అన్న పేరు అదే అను అని వినపడగానే ఒకసారి కళ్ళు ఎత్తాను, అందరి మేడలో నగలు కాస్టలీ చీరలు. అందరూ ఏదో నన్ను పనోడ్ని చూసినట్టు చూస్తున్నారు, అను మాత్రం వాళ్లందరికీ భిన్నంగా మాములు డ్రెస్ మెడలో చిన్న పూసల దండ, తెలుపు కాదు నలుపు కాదు ఎందుకో తను వీళ్లందరిలో ఎడారిలో మంచి నీటి బావిలా కనిపించింది.
పల్లవి : తను రమ ఇంట్లో వంట మనిషి, మన విల్లా పక్క రోడ్ లోనే నీకు గవర్నమెంట్ కాలేజ్, రోజు వెళ్లి వచ్చి రమకి కావాల్సిన హెల్ప్ చెయ్యడమే నీ పని. అందరు వినండి ఈ రోజు నుంచి మీకు ఏ పని కావాలన్నా విక్రమ్ తో చేపించుకోవచ్చు మొహటపడకండి అని వెళ్ళిపోయింది.
ఇంతలో పవిత్ర : రేయి వెళ్లి అందరికి కాఫీ తీసుకురాపో అని ఆర్డర్ వేసింది.
కళ్ళలో నీళ్ళతో రమ ఆంటీ వెనక కిచెన్ కి వెళ్ళాను.
అందరికి కాఫీ ఇచ్చిన తర్వాత పెళ్లి పనులు చేశాను సాయంత్రం పల్లవికి శ్రీకాంత్ కి పెళ్లి అయింది అంతా పెద్ద పెద్ద వాళ్ళు వచ్చారు ఎన్నో గిఫ్ట్స్ తెచ్చారు.
స్టేజి మీద పవిత్ర మైక్ లో మాట్లాడుతూ ఈ శుభ సందర్భం లో నా కూతురు పల్లవిని అసిస్టెంట్ చీఫ్ అఫ్ రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ గా అనౌన్స్ చేస్తున్నాను. అంది.
అందరి చెప్పట్లతో వెడ్డింగ్ హాల్ మోగింది. నేను వెళ్లి ఒక మూలాన నిల్చున్నాను అక్కడ నన్ను ఎవరు చుసినా ఒక పనివాడనే అనుకుంటారు ఎందుకంటే వచ్చిన దెగ్గర్నుంచి పని చేసి చేసి నా అవతారం అలా అయిపోయింది.
అందరు భోజనాలకి వెళ్లారు నాకు వచ్చిన దెగ్గర నుంచి ఆకలేస్తుంది ఎవర్ని ఐనా అడగాల లేక వెళ్లి పెట్టుకుని తినాలా కన్ఫ్యూషన్ లో ఉన్నాను, ఈ లోగ ఎక్కడినుంచి వచ్చిందో దేవతలా రమ ఆంటీ విక్రమ్ అన్నం తిందువురా అని పిలిచింది వెళ్లి సైలెంట్ గా కిచెన్ లో కింద కూర్చుని అన్నం తినేసా రమ గారి కళ్ళలో నా మీద జాలి కనిపించింది. తిన్న తర్వాత అందరి దెగ్గరికి వెళ్ళా అందరు నన్ను చీదరించుకున్నట్టు చూస్తున్నారు నా ఒంటి నుంచి చెమట కంపు వస్తుంది మరి. అలా ఉంది నా అవతారం. ఇంక ఎక్కువ సేపు నన్ను భరించలేక
పవిత్ర : రేయి విల్లా బైట గ్యారేజ్ పక్కన చిన్న రూం ఉంది వెళ్ళు, అక్కడే నువ్వు ఉండేది గెట్ లాస్ట్ అని ఇంగ్లీష్ లో తిట్టింది.
వెంటనే అవమానం భరించలేక పరిగెత్తుకుంటూ కళ్ళలో నీటితో బైటికి వచ్చేసా
పవిత్ర : వీడికి ఇంకా గుద్ద బలుపు దిగలేదే.
పల్లవి : నేను దించుతా కద మా అని అందరికి చెప్పేసి శ్రీకాంత్ ని తీసుకుని అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయింది. లోపలికి వెళ్లి శ్రీకాంత్ ఎదురుగా కూర్చుంది.
పల్లవి : శ్రీకాంత్ చూసావ్ కదా ఇక్కడ నా పోసిషన్ ఇక్కడ నువ్వు నా చెప్పు చేతల్లో ఉన్నంత వరకు నువ్వు బాగుంటావ్ సరేనా.
శ్రీకాంత్ : అలాగే (నీరసంగా )
పల్లవి : వెళ్లి నీ కొడుకుని తీస్కూరాపో
శ్రీకాంత్ : పల్లవి అది
పల్లవి : చెప్పింది చేయి.
శ్రీకాంత్ : అలాగే అని బైటికి వెళ్ళాడు
నేను బైటికి వచ్చేసరికి మా అమ్మ ఫోటో ఇంకా నా కాలేజ్ బ్యాగ్ మరియు బట్టల బ్యాగ్ తో ఓక బాడీగార్డ్ నిల్చొని ఉన్నాడు నన్ను చూడగానే నా మీదకి విసిరేసి వెళ్ళిపోయాడు. అవి చూడగానే నాకు ఎక్కడ లేని సంతోషం వచ్చింది వెళ్లి అవి తీస్కొని గ్యారేజ్ పక్క రూంలోకి వెళ్ళా. అదో చిన్న రూమ్ ఒక పాత బెడ్ తప్ప ఎం లేవు వెళ్లి బెడ్ మీద కూర్చున్నా దుమ్ము గాల్లోకి లేచింది అదేమి పట్టించుకోకుండా బ్యాగ్స్ పక్కన పెట్టేసి అమ్మ ఫోటోలో తన నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని నా గుండెలకి హత్తుకున్న ఆటోమేటిక్ గా నా కళ్ళు మూసుకుపోయాయి అప్పుడు నాకు గుర్తుకు వచ్చిన ఏదో పాటలోని మాటలు, ఓర్పు వహించు నీటిని సైతం జల్లెడ తో తీయవచ్చు అది మంచులా గడ్డ కట్టే వరకు నిరీక్షించితే అన్న మాటలు గుర్తొచ్చి మెలకుండా కూర్చున్నాను. మా అమ్మని చంపేసి ఇక్కడ వీళ్ళు మా డబ్బులతో ఇంత సుఖంగా ఉండడం నాకు నచ్చలేదు, చచ్చిపోవడం కంటే వీళ్ళ మీద పగ తీర్చుకోవాలనిపించింది.
శ్రీకాంత్ : రేయి విక్రమ్ మీ పిన్ని నిన్ను పిలుస్తుంది.
నా జీవితం మొత్తం తలకిందులవ్వడానికి కారణం అయిన ఆ రాక్షసుడ్ని నెను చూడదల్చుకోలేదు లేచి వాడి వెనకాలే వెళ్ళాను.
పల్లవి : రారా విక్రమ్ కొంచెం కాలు నెప్పి గా ఉంది పట్టు
(ఇప్పుడు కాళ్ళు పడతాను అవకాశం వచ్చినప్పుడు నీ పీకా పడతాను) సైలెంట్ గా వెళ్లి కాళ్ళు నొక్కడం మొదలుపెట్టా.
పల్లవి నాతో కాళ్ళు నొక్కించుకుంటూ శ్రీకాంత్ ని పిలిచి వాడి నోట్లో నోరు పెట్టేసింది అలాగే శ్రీకాంత్ చెయ్యి తన ఎద మీద వెస్కొని పిసుక్కుంటుంది.
విక్రమ్ : నేను వెళ్తాను, అన్నాను చిన్నగా
పల్లవి : కాలితో నా తొడల మధ్యలో నొక్కి పిన్ని అని పిలువు రా అంది
మళ్ళీ ఏమనుకుందో ఏమో పోయి పడుకో పో అని శ్రీకాంత్ ప్యాంటు జిప్ ఓపెన్ చేస్తుంది.
నేను వెనక్కి చూడకుండా రూంకి వచ్చేసాను.
రూంకి రాగానే బెడ్ మీద అమ్మ ఫోటో కనిపించింది దాన్ని చేతిలోకి తీస్కుని అమ్మని చూస్తు అమ్మా నువన్నంత కాలం రాజు లాగా ఉన్నాను ఇప్పుడు ఒక బానిస లాగా బతుకుతున్నాను ఎన్ని ఇబ్బందులు వచ్చినా నీకు ప్రామిస్ చేసినట్టు గొప్పవాన్ని అవుతాను, వీళ్ళకి పనిష్మెంట్ ఇచ్చే తీరుతాను అని కళ్ళు మూసుకున్నాను. ఇక్కడ ఉన్నన్ని రోజులు నా బతుకు కుక్క బతుకే వీళ్ళకి దూరంగా ఉండే ఒకేఒక్క ఛాన్స్ నాకు కాలేజ్, ఎట్టి పరిస్తుతుల్లో రేపు కాలేజ్ కి వెళ్లాలని నిర్ణయించుకున్నాను అలా ఆలోచిస్తూ నిద్రలోకి జరిపోయా.
పొద్దున్నే లేచి స్నానం చేసి రమ ఆంటీని కలిసాను తను నన్ను బైటికి తీసుకువెళ్లి షాప్స్ ఇంకా మార్కెట్ చూపించింది అక్కడ కూరగాయలు, పాల పాకెట్లు కొని వచ్చే దార్లో రోజు ఇదే పని ఇంకా ఏమేమి చెయ్యాలో చెపుతుంటే వింటున్నాను.
చిన్నా : ఆంటీ నన్ను కాలేజ్లో జాయిన్ చేస్తారా
రమ : తప్పకుండ విక్రమ్
చిన్నా : థాంక్స్ ఆంటీ
ఇంటికి వెళ్ళాక ఆ రాక్షసులు చెప్పిన పనులన్నీ చేసేసి మళ్ళీ స్నానం చేసి ఆంటీతో పాటు కాలేజ్కి వెళ్ళాను, అది విల్లా నుంచి ఒక పావుగంట నడిచేంత దూరం, గేట్ లోపలికి అడుగు పెట్టగానే ఒక సారి భయం వేసింది ఎందుకంటే నేను వెళ్లే కాలేజ్ చాలా డీసెంట్ గా ఉండేది, అక్కడే నాకు ఎవరితో అయినా మాట్లాడాలంటే భయంగా ఉండేది అలాంటిది ఇప్పుడు ఇక్కడ వాతావరణం చూస్తే అంత మాస్ గా ఉంది కానీ మనసులో ఎప్పుడైతే అమ్మా, స్వాతి మేడం పోయారో ఇక నాకంటూ లైఫ్ లో ఎవరు లేరు, ఇక భయం దేనికి.. ఆల్రెడీ సూసైడ్ కూడా చేసుకుందాం అని అనుకున్నా ఇక భయం దేనికి జస్ట్ ఫోకస్ ఆన్ ఫ్యూచర్ & రివేంజ్ అని గేట్లో నా కుడి కాలు లోపల పెట్టాను (కాంఫిడెన్స్ తో).
రమ ఆంటీ ప్రిన్సిపాల్తో మాట్లాడి నన్ను వదిలేసి వెళ్లిపోయింది, నేను 8వ తరగతి లోకి వెళ్ళా మొత్తం 20 మంది ఉన్నారు అంతే 11 మంది అబ్బాయిలు 9 మంది అమ్మాయిలు నేను లోపలికి అడుగు పెట్టగానే ఈగల గోలలా ముచ్చట్లు పెట్టె సౌండ్ అంతా ఆగిపోయి అందరు ఒకసారి నన్ను చూసి మళ్ళీ మాట్లాడుకోవడం మొదలుపెట్టారు.
నేను వెళ్లి చివరి బెంచ్ లో కూర్చున్న ఈలోగా ముందు బెంచిలో కూర్చున్న ఒకడు వచ్చి హాయి నా పేరు రాజు, నా ఎయిమ్ వరల్డ్స్ బెస్ట్ హకర్ అవ్వాలని, నాతో ఫ్రెండ్షిప్ చెయ్యాలంటే నువ్వు మంచివాడివి అయ్యి ఉండాలి, మంచితనం అంటే కొంచెం కైన్డ్నెస్స్ ఉంటే చాలు అన్నాడు.
చిన్నా : (ముంబై మొత్తం రాజులే తగలడ్డారా, వీడి మాటలు ఫన్నీ గానే ఉన్నాయి కానీ చాలా డెప్త్ ఉంది, ఈ సారు ఎన్ని కష్టాలు పడ్డాడో ఏంటో) బైటికి మాత్రం హాయి రాజు ఐయామ్ విక్రమ్ నేను మంచి వాణ్ణి అవునో కాదో నువ్వే చెప్పాలి అని అన్నాను. ఈలోగా సార్ లోపలికి వచ్చాడు.
రాగానే నన్ను చూసి న్యూ కమ్మరా ? అన్నాడు
ఎస్ సార్ అన్నాను
వచ్చిందే ఇవ్వాళ 1st డే నె వెళ్లి లాస్ట్ బెంచ్లో కుర్చున్నావ్ ఇక బాగుపడినట్టే అని డస్టర్ తీస్కుని బోర్డు వైపు తిరిగాడు, రాజు నా వైపు చూసి కన్నుకోడుతు లైట్ అన్నాడు.
వచ్చిన దెగ్గర్నుంచి రెండు కళ్ళు అది గర్ల్స్ నుంచి లాస్ట్ బెంచ్ అంటే మన పక్కదే ఒక అమ్మాయి వచ్చినప్పటి నుంచి నన్నే చూస్తుంది ఎవరా అని పక్కకి తిరిగి చూసా ఒక్కసారి గుండె జల్లు మంది ఎందుకంటే ఆ కళ్ళు తనవి అచ్చం అమ్మ లాగే ఉన్నాయి కానీ ఎలా! అమ్మ కళ్ళ లాగే ఉన్నాయి.
తన కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ ఇప్పటికి పది నిమిషాల పైనే అయింది అయినా ఆ అమ్మాయి పక్కకి తిరగడం కానీ తన కళ్ళలో కోపంగా కానీ కనిపించలేదు ఈ లోగా ఒక చాక్ పీస్ ముక్క నా తల పైన పడింది, చూస్తే సార్ బాబు అటెండెన్స్ ఇచ్చి సైట్ కొట్టుకో నాయన ఇంతకీ తమరి పేరేంటో అన్నాడు.
సడన్ గా లేచి "విక్రమ్ సార్" అన్నాను. కూర్చో స్టుపిడ్ అన్నాడు, కూర్చుని తన వైపు చూసాను ఆ అమ్మాయి తల దించుకుని నవ్వడం చూసాను నాకు కొంచెం చిలిపి కోపం వచింది కానీ తన నవ్వు చూడగానే చాలా రోజుల తరువాత మనసు తేలికగా ప్రశాంతంగా అనిపించింది కానీ నా చూపులో కానీ తన చూపులో ఆకర్షణ, కామం లేవు అని నాకు తెలుసు.
రాజు : రేయి విక్రమ్ ఇన్ని రోజుల్లో తను నవ్వడం ఇదే మొదటి సారి చూస్తున్నానురా, తను వచ్చి వారం అవుతుంది ఇవ్వాళే తనని చిరునవ్వుతో చూడటం
చిన్నా : (మొదటిసారా? ఎందుకో బాధ అనిపించింది తన కథ ఏంటో తెలుసుకోవాలని అనిపించింది అదే సమయంలో కష్టాల్లో ఉన్నది నేను ఒక్కణ్ణే కాదు అని కూడా అనిపించింది)
మరొక సారి తన మొహం చూసి బుక్స్ తీద్దాం అని బ్యాగ్ ఓపెబ్ చేసా నాకు అమ్మ ఇచ్చిన షేర్స్ డాకుమెంట్స్ కనిపించాయి (ఇవి ఇక్కడికి ఎలా వచ్చాయి స్వాతి మేడంకి ఇచ్చాను కదా అయినా మంచిదే అయింది మా అమ్మ నాకు ఇచ్చిన ఆఖరివి, వీటిని తన గుర్తుగా జాగ్రత్తగా పెట్టాలి అనుకుని, సరే వీటి సంగతి రూంకి వెళ్ళాక చూడొచ్చు లే అని బుక్స్ తీసాను.
మధ్యాహ్నం లంచ్ బెల్లో రాజు వచ్చి నా పక్కన కూర్చొని విక్రమ్ నీకు మన క్లాస్ గురించి చెప్తా అని ఇది 1st బెంచ్ 70% గాళ్ళు చదువుతారని పొగరు ఎక్కువ, 2nd బెంచ్ వీళ్ళు 50% గాళ్ళు అటు ఇటు ఉంటారు ఎగ్జామ్స్ లో నోట్స్ హెల్ప్ చేసేది వీళ్ళే వీళ్ళతో స్నేహంగా ఉండు ఇక మిగిలిన లాస్ట్ రెండు బెంచీలు చదువుని సంక నాకిచ్చే బ్యాచ్ అలా నెట్టుకొస్తున్నాం ఇంతకీ నువ్వు?
చిన్నా : (99.99% రా అని ) పైకి మాత్రం ఏదో అలా పర్లేదు నేను కూడా నెట్టుకొచ్చే బ్యాచ్చే అన్నాను.
రాజు : ఒహ్హ్ అవునా నువ్వేం బాధ పడకు నీకు నేను హెల్ప్ చేస్తా
చిన్నా: హో థాంక్స్ రాజు
రాజు : ఇప్పుడు గర్ల్స్ దెగ్గరకి వద్దాం సేమ్ 1st బెంచ్ అందగత్తేలు 2nd బెంచ్ నుంచి మిగతా అంత అవేరేజ్ ఫిగర్స్ కానీ లాస్ట్ లో ఉంది, ఇందాక నేను చెప్పాను కద మానస తను అనాధ అంట రోజు అనాధ ఆశ్రమం నుంచి వస్తుంది ఎవ్వరితో మాట్లాడదు నవ్వదు క్లాస్లో ఎవరు తనని పట్టించుకోరు, ఏమడిగినా తన దెగ్గర ఆన్సర్ ఉంటుంది కానీ తనని ఎవ్వరు పట్టించుకోని కారణంగా మన 1st బెంచ్ గాళ్ళు టాప్పర్ లాగా ఫీల్ అవుతారు గర్ల్స్ అందరికి తనంటే అసూయ బాగా చదువుతుందని. మాట్లాడుతూనే ఏదో గమనించినట్టుగా విక్రమ్ నీ టిఫిన్ బాక్స్ ఎక్కడ అన్నాడు.
చిన్నా : అది నేను మర్చిపోయాను రేపటినుంచి తెచ్చుకుంటాను.
రాజు : అయ్యో విక్రమ్ చెప్పోద్దా నాకు, నేను కూడా తినేసాను ఇప్పుడెలా అని బాధ పడ్డాడు
చిన్నా : రాజు ఈ ఒక్క రోజే కదా నాకు ఎలాగో ఆకలి కూడా కావట్లేద.
ఈలోగా ఎవరో పిలిస్తే రాజు వెళ్ళాడు, ఇటు తిరిగి చూడగానే నా బెంచ్ మీద టిఫిన్ బాక్స్ దాంట్లో సగం అన్నం ఉంది ఎవరా అని చూస్తే అది మానసది తినొద్దు అనుకున్నాను కానీ తన ముందు మొహమాటం పడటానికి నా మనసు ఒప్పుకోలేదు తీసుకుని తిన్నాను తనని చూస్తే నన్నే ఆనందంగా చూస్తున్నట్టు అనిపించింది. తినేసి బాక్స్ కడిగి తన బెంచ్ మీదకి బాక్స్ ని నెట్టాను.
చిన్న పేపర్ మీద ఫ్రెండ్స్? అని రాసి తన బెంచి మీదకి నెట్టాను ఆ పేపర్ తిప్పి పెన్ తో రాసి మళ్ళీ నా బెంచ్ మీదకి నెట్టింది అందులో YES అని ఉంది.
నా ఆకలిని గుర్తించిన ఈ దేవతని వీలైతే జీవితాంతం నా ఫ్రెండ్ గా అమ్మకి రెండో స్థానం ఇవ్వాలనిపించింది.
అలా ఆరోజు గడిచింది రాజుకి మానసకి బాయి చెప్పి ఇంటికి వెళ్లి రమ ఆంటీకి వంటలో హెల్ప్ చేసి మిగతా అందరికి పనులు చేసి ఫ్రెష్ అయ్యి నైట్ నా రూంకి వెళ్ళాను అమ్మ ఇచ్చిన డాకుమెంట్స్ పని పట్టడానికి.
వెళ్లి రూంలో లైట్ వేసి బ్యాగ్లో నుంచి డాకుమెంట్స్ తీసాను అందులో THE COMPANY NAMED GREEN HOTELS HAVE BEEN REGISTERED IN THE NAME OF VIKRAMADITHYA ACCORDING TO THE ACT.2011 అని డేట్ వేసి నా ఆధార్ కార్డు ప్యాన్ కార్డు జిరాక్స్ ఉన్నాయి ఐదు పేపర్స్ కింద ఇంకో నోట్ ఉంది దాంట్లో 3.5 క్రోర్స్ కి ఇన్వెస్ట్మెంట్ విత్ షేర్ వేల్యూ 2rs i.e టోటల్ షేర్స్ 1,75,00,000 షేర్స్ హావ్ బీన్ రిజిస్టర్డ్ ఆన్ విక్రమాదిత్య అని ఉంది.
కంటిన్యూస్ గా ఒక నాలుగు పేజీల తరువాత ఒక లెటర్ ఉంది అది అమ్మ హ్యాండ్ రైటింగ్.
అమ్మ : చిన్నా ఇది నీకు నీ 21వ సంవత్సరంలో ఇవ్వాలనుకున్నాను ఎందుకైనా మంచిదని లెటర్ రాసి పెడ్తున్నాను, ఒకరోజు నువ్వు నేను కారులో ఇంటికి వెళ్తుంటే ఒకతను నీ అంత వయసున్న పాపని పట్టుకుని బ్రిడ్జి మీద నుంచి కిందకి దూకుడానికి ప్రయత్నించడం చూసాను నువ్వు అప్పటికి కార్లో నిద్ర పోతున్నావు, అతనిని ఆపి ఆడగగా తన గురించి తెలిసినదేంటంటే తను కష్ట పడి నిర్మించుకున్న గ్రీన్ హోటల్స్ కంపెనీ ఫ్రెండ్స్ మోసం చెయ్యడం వల్ల పూర్తిగా బ్యాంకురుప్ట్ కి వచ్చేసింది తన భార్య దీనిని కారణంగా చూపిస్తూ ఐదేళ్ల పాపని వదిలేసి వెళ్లిపోయింది దిక్కు తోచని పరిస్థితిలో ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కాక దూకి చనిపోదాం అనుకున్నాడు.
తనని కార్ ఎక్కించుకుని ఇంటికి తీసుకెళ్లి తన కంపెనీ డీటెయిల్స్ అండ్ ఫైల్స్ చదివాను. నాకు అర్ధమైనదాన్ని బట్టి కంపెనీ చాలా విలువలతో నిజాయితీగా నడిపారు ఏదేమైనాప్పటికి ఇప్పుడు కంపెనీ పతనావస్థలో ఉంది. ఈ కంపెనీ ఎప్పటికైనా టాప్ ప్లేస్ లోకి వెళ్తుంది అనిపించింది అందుకే తనతో సునీల్ గారు నేను ఈ కంపెనీ అప్పు మొత్తం తీరుస్తాను మరియు ఈ కంపెనీ నాకు అమ్ముతారా, అన్ని లీగల్ గా మీకు ఎంత డబ్బు రావాలో అంత పే చేస్తాను అని అన్నాను.
సునిల్ : మేడం ఈ కంపెనీ పూర్తిగా పతనం అయిపోయినది మాకు చావు తప్ప వేరే దారి లేదు మీ డబ్బుల కోసం నేను మిమ్మల్ని మోసం చెయ్యలేను
అమ్మ : అది అంత నాకు తెలుసు కంపెనీ అమ్మినందుకు గాను మీకు 35 కోట్లు మరియు మళ్ళీ మీరు స్టార్ట్ చెయ్యడానికి ద ఫస్ట్ ఇన్వెస్టర్ అండర్ ద నేమ్ అఫ్ విక్రమాదిత్య వన్ క్రోర్ సెవెంటీ ఫైవ్ లాక్స్ షేర్స్ కొన్నట్టు రిజిస్ట్రేషన్ చేపించండి.
చూసారు కదా నా బిడ్డ విక్రమ్ తనకి ఇరవై ఒకటి వచ్చేవరకు ఇవేమి తనకు తెలియనివ్వను అప్పటివరకు కంపెనీ బాధ్యత మొత్తం మీ చేతులలోనే పెడుతున్నాను, మీరు ఏ కసితో అయితే స్టార్ట్ చేసారో మళ్ళీ అదే పట్టుదలతో ముందుకు సాగండి భవిష్యత్తులో నా కొడుకు కంపెనీకి నా అవసరం ఉంటే తప్పక హెల్ప్ చేస్తాను కానీ మళ్ళీ ఇలాంటి పరిస్థితి రానివ్వకండి.
సునీల్ : అస్సలు కంపెనీ పోతుంది ఇన్వెస్ట్ చెయ్యమని ఎంతో మంది కాళ్ళు పట్టుకున్నాను మేడం కానీ ఒక్కరు పట్టించుకోలేదు, మీ వల్ల కంపెనీ బతుకుతుంది అంతకు మించి నా ఆశయం బతుకుతుంది అది చాలు ఫ్యూచర్లో విక్రమ్ కింద పని చెయ్యడం నా అదృష్టం గా భావిస్తాను అని సంధ్య కాళ్ళ మీద పడ్డాడు. మేడం ఇప్పటి నుంచి ఎవ్వరి మీద ఆధారపడకుండా రేయింబవళ్ళు కష్టపడి పని చేస్తాను అని ఏడ్చాడు.
అమ్మ : చిన్నా నువ్వు అందరిలాంటి వాడివి కాదు అందరూ ప్రాబ్లెమ్ ని ఒకలా చూస్తే నువ్వు ఇంకో యాంగిల్లో చూస్తావ్ నా తరపున నీకు ఈ హెల్ప్ కూడా అవసరం లేదు కానీ ఈ లోకంలో ఏం సాధించాలన్నా దానికి కొంచెం డబ్బు కూడా అవసరం. ఇది నీ కంపెనీ, నీకు 21 వచ్చే వరకు కంపెనీ జోలికి వెళ్ళకు నన్ను నమ్ము ఏదో ఒకరోజు నేను చేసిన పని నీకు మేలు చేకూర్చుతుంది.
లవ్ యూ.
అది చదివి కళ్ళలో నీళ్లతో డాకుమెంట్స్ జాగ్రత్తగా బ్యాగ్ లో పెట్టి అలాగే ఏడుస్తూ పడుకున్నాను. అమ్మకి నా గురించిన ముందుచూపుకి, అబ్బా అమ్మ ఉంటే ఎంత బాగున్ను, ఈ రాక్షసులు ఆస్తి అంత తీసుకుని అమ్మని వదిలినా బాగుండు కదా అని ఎంత మంచి అమ్మని పోగొట్టుకున్నాను అని ఏడుస్తూ పరుపుని గట్టిగ కొడుతూ పడుకున్నాను.
పొద్దున్నే లేచి మార్కెట్ కి వెళ్లి కూరగాయలు కావలసిన సరుకులు తీసుకోచ్చి పనులన్నీ ముగించి కాలేజ్ కి వెళ్ళాను. చివరి బెంచి లో మానస హాయ్ అని చెయ్యి ఎత్తింది, హాయ్ అన్నాను.
మానస : ఎం చిన్నా ఏంటి సంగతులు?
చిన్నా : (ఆశ్చర్యంతో) నా పేరు నీకెలా తెలుసు
మానస : ఏమో అలా పిలవాలనిపించింది, వద్దా?
చిన్నా : లేదు అలాగే పిలువు అని మాట్లాడుతూ నా బెంచ్ లో కూర్చున్నాను.
తను చిన్నా అని పిలిచినప్పుడల్లా అమ్మ నన్ను పిలిచినట్టు ఉంది. మనసుకి చాలా సంతోషంగా అనిపించింది ఈలోగా మాథ్స్ టీచర్ ఎంట్రీ ఇచ్చింది. ఇవ్వాళ రాజు కనిపించలేదు.
మాథ్స్ టీచర్ : రేయి ఇవ్వాళ ఎగ్జామ్ పెడతా అన్నాను కదా ప్రిపేర్ అయ్యారా, ఒక్కడికి చదువు రాదు అంతా చవటలు, మానసా... దీనికి చదువు వచ్చినా రెస్పాండ్ అవ్వదు. ఈలోగా మానస లేచి ప్రిపేర్డ్ టీచర్ మీదే ఆలస్యం అంది. ఒక్కసారిగా అందరు మానసని చూస్తూ అవాక్కయ్యారు, మేడం కూడా షాక్ అయింది ఇందులో ఏముంది అని ఇంత షాక్ అవ్వడానికి అని నేను లైట్ తీసుకున్నాను, ఇంతలో రాజు క్లాస్ గుమ్మం దెగ్గరికి వచ్చి మె ఐ కమిన్ మేడం అన్నాడు టీచర్ తేరుకొని కమిన్ అని రాజుకి కొన్ని తిట్ల దండలు వేసి పంపించింది. రాజు వచ్చి నా పక్కనే కూర్చుని : ఏంట్రా విక్రమ్ క్లాస్ అంతా వేడి మీద ఉంది ఏంటి.
చిన్నా : ఎం లేదు రాజు మేడం ఎగ్జామ్ గురించి అడిగితే మానస ఆన్సర్ చెప్పింది అంతే అన్నాను
రాజు : ఏంటి, మానస ఆన్సర్ చెప్పిందా! ఏంట్రా నిన్నటినుంచి ఈ వింతలు.
చిన్నా : ఇందులో ఏముంది. ఎందుకు అంతలా ఆశ్చర్యపోతున్నారు?
రాజు : లేదు విక్రమ్ నీకు తెలీదు మానస క్లాస్ లో మాట్లాడటం ఇదే మొదటి సారి, అయితే నేను మిస్ అయ్యాను అనమాట, ఛా.
ఒకసారి మానసని చూసాను నన్ను చూస్తూ చిన్నపిల్లలా సిగ్గుపడుతుంది. ఈ లోగ ఎగ్జామ్ క్వశ్చన్స్ మేడం బోర్డు మీద రాస్తుంది అవన్నీ నేను 2nd క్లాస్ లో సాల్వ్ చేసిన ప్రోబ్లమ్స్.
మనస : చిన్నా వచ్చా అవి
చిన్నా : క్వశ్చన్ మార్క్ ఫేస్ పెట్టాను.
మానస : ఎం కాదు నేను చూపిస్తా రాసేయి
చిన్నా : అలాగే
మానస : రేయి నిజం చెప్పు నీకవన్ని వచ్చు కదా?
చిన్న స్మైల్ ఇచ్చాను
మానస: హ్మ్మ్ ఇంట్రెస్టింగ్. మాథ్స్ బాగా చేస్తావా?
చిన్నా : అది నాకు పుట్టుకతోనే వచ్చింది.
అలా ఎగ్జామ్ రాస్తూ మధ్యలో మానసతో మాట్లాడటం మేడం చూసింది.
పీరియడ్ అయిపోయాక మేడం వెళ్తూ విక్రమ్ ఒక సారి నన్ను స్టాఫ్ రూంకి వచ్చి కలువు అని వెళ్లిపోయింది. లంచ్ బెల్ లో మానస నేను టిఫిన్ బాక్స్ సగం సగం తినేసి స్టాఫ్ రూంకి వెళ్ళాను.
మేడం : హ... రా విక్రమ్ ఏంటి క్లాస్ లో తెగ ముచ్చట్లు పెడ్తున్నావ్ ఏంటి విషయం?
చిన్నా : అలా ఎం లేదు మేడం.
మేడం : చూడు విక్రమ్ మానసాను గత కొన్ని రోజులుగా చూస్తున్నాను తను పక్కనే ఉన్న అనాధాశ్రమం నుంచి వస్తుంది వాళ్ళ అమ్మ నాన్న సూసైడ్ చేసుకున్న తరువాత తను షాక్ లోకి వెళ్లిపోయిందని విన్నాను, తను వచ్చి పది రోజులు దాటింది అప్పటినుంచి ఇప్పుడే నేను తను మొదటి సారిగా నవ్వడం చూసింది మీ ఫ్రెండ్షిప్ కి నేను అడ్డు రాను కానీ మళ్ళీ తను బాధ పడేలా మాత్రం నడుచుకోకు
చిన్నా: అలా ఎప్పటికి జరగదు మేడం అని చెప్పి బైటికి వచ్చేసాను.
తనగురించి ఆలోచిస్తూ క్లాస్ లోకి వచ్చాను అప్పుడే రాజు వచ్చి ఏరా తిన్నావా అన్నాడు, హా ఇప్పుడే అయింది అన్నాను.
చిన్నా : నీ హాకింగ్ ఎంత వరకు వచ్చింది.
రాజు : నాకు అస్సలు రాదు విక్రమ్ అది నా ఎయిమ్ మాత్రమే, దానికి పెద్ద పెద్ద బుక్స్ కావాలి లక్షల్లో ఖర్చు అవుద్ది చిన్న చిన్న ఫోన్స్ వరకు మాత్రమే హాక్ చెయ్యగలను అన్నాడు.
చిన్నా : మరి హాక్ చెయ్యాలంటే నీ దెగ్గర కంప్యూటర్ లేక లాప్టాప్ కావాలి కదా అన్నాను.
రాజు: విక్రమ్ నీ గురించి తక్కువ అంచనా వేసాను నువ్వు ఇక్కడున్న వాళ్ళతో పోలిస్తే చాలా గ్రేట్, మన క్లాస్ లో చాలా మందికి హాకింగ్ అంటే ఏంటో కూడా తెలీదు, అందుకే నన్ను చూసి అందరూ నవ్వుతుంటారు. పాత కంప్యూటర్ మన కాలేజ్ ది కొట్టేసా దానితో హాకింగ్ చెయ్యలేను కానీ నేర్చుకోడానికి ఉపయోగ పడుతుంది.
చిన్నా : రాజు నాకు ఒక హెల్ప్ కావాలి చేస్తావా?
రాజు : చెప్పు విక్రమ్ నా వాల్ల అయ్యే పని అయితే కచ్చితంగా చేస్తాను.
చిన్నా: గ్రీన్ హోటల్స్ ఈ కంపెనీ గురించి ఇన్ఫర్మేషన్ కావాలి.
రాజు : కష్టమే కానీ కనుక్కుంటాను. ఇంటర్నెట్ కావాలంటే మా పక్కింటోడి వైర్ వాడికి తెలియకుండా అందరూ పడుకున్నాక లాగాలి.
చిన్నా : వీలైతేయ్ ట్రై చెయ్ కష్టపడకు.
రాజు : నువ్వు చెప్పాలా.
అలా రోజూ ఇంటికి రావడం పనులు చేయడం,కాలేజ్ కి వెళ్లడం ఇలా ఒక నెల రోజులు గడిచిపోయింది, ఈ నెల రోజుల్లో నేను అనుని చూసింది ఒక్క సారె, తను నన్ను చూసి చూడనట్టు పట్టించుకోకుండా వెళ్ళిపోయేది.
ఈ నెల రోజుల్లో మానస గురించి నేను, నా గురించి తాను అన్ని తెలుసుకున్నాము. మానసకి తన చినప్పుడే తల్లీదండ్రులు ఆత్మహత్య చేసుకోడం వల్ల షాక్ కి గురవ్వడం ఆ తర్వాత తెరుకున్నా పట్టించుకునే వాళ్ళు లేక ఒంటరి జీవితానికి అలవాటుపడిపోయింది అందుకే ఎవ్వరితో మాట్లాడేది కాదు, తనకి నా గురించి మొత్తం చెప్పేసాను అమ్మ గురించి, స్వాతి మేడం, పల్లవి, అనురాధని నాకు ఇచ్చి పెళ్లిచేస్తా అనడం, షేర్ పేపర్స్ అన్ని. క్లాస్ లో మానస నేను మాట్లాడుకుంటుంటే రాజు వచ్చాడు.
మానస : చిన్నా నీ బర్త్డే ఎప్పుడు?
చిన్నా : జనవరి 1st ఏ?
మానస : ఆశ్చర్యం తో నోటి మీద చెయ్యి వేసుకుంది.
చిన్నా : ఏమైందే! కొంపదీసి నీది కూడా అప్పుడేనా ఏంటి?
మానస : అవును చిన్నా!
చిన్నా : గ్రేట్ బలే కలుస్తున్నాయి నీకు నాకు మై ఫ్రెండ్
మానస : బెస్ట్ ఫ్రెండ్ అని నా భుజం పై వాలింది.
రాజు ఏదో చెప్పాలని మా దెగ్గరికి వచ్చాడు కానీ మేమిద్దరం మాట్లాడుకుంటుంటే రాలేక అలానే ఉండిపోయాడు అది మానస గమనించింది.
మానస : చిన్నా రాజు? అని సైగ చేసింది.
చిన్నా : రాజు ఇలా రా.
రాజు : విక్రమ్ నువ్వు చెప్పిన గ్రీన్ హోటల్స్ గురించి ఇన్ఫో కనుక్కున్నను అది ఐదేళ్ల క్రితామే స్ప్లిట్ అయింది దాన్ని గ్రీన్ లోటస్ గా మార్చారు ఇప్పుడు ఆ కంపెనీ కింద ఉన్న మినీ కంపెనీ గ్రీన్ హోటల్స్, దానితో పాటు ఇంకో 15 కంపెనీలుకి గ్రీన్ లోటస్ ఓనర్, కంపెనీ ఓనర్ Mr. ఆదిత్య, ఇప్పటివరకు ఆయనని ఎవ్వరు చూడలేదు దాని వాల్యూ గురించి కూడా ఎం తెలియలేదు కానీ ఇండియాలోనే ది బిగ్గెస్ట్ అండ్ నెంబర్ వన్ కంపెనీ. రాజు చెప్పేది అంత వింటున్న నేను మానస అస్సలు నమ్మలేక పోయాము. ఆశ్చర్యం, ఆనందం...
రాజు : ఇంకేమైనా తెలియాలా విక్రమ్
మానస : రాజు గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ సీఈఓ mr. ఆదిత్య కాకుండా వారి కింద ఎవరైతే ఉంటారో వారి పేరు తన నెంబర్ దొరికిద్దేమో ట్రై చేయగలవా.
రాజు : ఎందుకు మీకు ఇవన్నీ?
చిన్నా : చెయ్యగలవా లేదా?
రాజు : ఓకే ఓకే కూల్ రా ట్రై చేస్తా, అన్ని మీరే మాట్లాడుకోండి నాకేం చెప్పకండి నన్ను మీ పనోన్ని చేసుకున్నారు అంతే లే.....
చిన్నా : రాజు నీకు చెప్పాల్సిన టైంలో అన్ని నేను చెప్పనవసరం లేదు నీకే ఒక్కొకటి అర్ధమవుతాయి అంత వరకు నాకు తోడుగా ఉండు చాలు ఈ జీవితానికి నువ్వు ఒప్పుకున్నా ఒప్పుకోకపోయినా మనం ముగ్గురం ఫ్రెండ్స్ ఇది మార్చలేము ఇక ముస్కుని చెప్పిన పని చెయి.
రాజు : నన్ను జైలులో వేసే ప్లాన్స్ ఏం చెయ్యట్లేదు కదా, మా అమ్మకి నేను ఒక్కణ్ణే కొడుకుని ఇలాంటివి ఏమైనా ఉంటే ముందే చెప్పండి పారిపోతా
మానస : రాజూ..
రాజు : సారీ, ఓకే నేను ఆ పని మీద ఉంటా, బాయి రేపు కలుద్దాం.
8 నెలలు గడిచాయి ఇంత వరకు మాకు కంపెనీ వివరాలు ఏమి తెలీలేదు, కంపెనీ మెయిన్ బ్రాంచ్ ముంబై లోనే ఉంది, అస్సలు కంపెనీ లో ఇంకా సునీల్ గారు ఉన్నారా? పేరు మారింది, నా పేరు మీద ఉందా లేదా? సడన్ గా వెళ్లి నేనే విక్రమాదిత్య అంటే నమ్ముతారా? రమ ఆంటీ ని తీసుకెళదాం అంటే ఇక్కడ అందరికి తెలిసిపోద్ది, నాకు నేనుగా వెళ్ళలేను, నాకు మానసకి ఎన్నో ప్రశ్నలు, నాకు లెక్క లేనన్ని అవమానాలు.
మధ్యలో రాజు బర్త్డే కి రాజు వాళ్ళ అమ్మ పాయసం చేసి పంపింది మా ముగ్గురి కోసం. ఆ తరువాత మా ఇద్దరి బర్త్డేలకి రాజు వాళ్ళ అమ్మ తో చికెన్ చేపించుకొచ్చాడు చాలా టేస్టీ గా ఉంది ముగ్గురం కుమ్మేసాము.
చిన్నా : మానస ఇక నుంచి రాజు అమ్మ మనకి కూడా అమ్మే.
దానికి రాజు గాడి కళ్ళలో చెమ్మ మానస గమినించింది. ఇక పద్మ, జయరాజ్, సింధు, భద్ర ఈ నలుగురు వాళ్ళ శాడిజం మొత్తం నా మీద తీర్చుకునే వారు, నన్ను అవమానించడం అంటే వాళ్ళకి పండగ తెల్లారే సండే వచ్చినంత ఆనందం. అనురాధా మాత్రం నాకు దూరంగా ఉండేది.
రాజు విపరీతం గా ట్రై చేస్తున్నాడు వాడు ఎంత కష్టపడుతున్నా ఒక్కసారి కూడా ఇవన్నీ నాతో ఎందుకు చేపిస్తున్నారు అని అడగలేదు, బహుశా ట్రూ ఫ్రెండ్షిప్ అంటే ఇదే కాబోలు అనుకున్న, బెడ్ మీద పడుకుని ఆలోచిస్తూ అమ్మా నువ్వు లేకపోయినా నాకు ఇద్దరు ప్రాణ స్నేహితులు దొరికారు థాంక్స్ మా.. అని కళ్ళుమూసుకున్నాను నిద్రని బలవంతంగా రప్పిస్తూ.
రోజులు సాగుతూనే ఉన్నాయి రెండు ఏళ్ళు గడిచిపోయాయి మానస నా ప్రాణం నా అమ్మ అయిపోయింది, తనని ఇప్పటివరకు కామంతో చూసింది లేదు అమ్మ మీద పడుకున్నప్పుడు ఎంత ప్రశాంతంగా ఉండేదో మానసతో ఉన్నప్పుడు కూడా అంతే ప్రశాంతంగా ఉండేది.. అంత పవిత్రమైన ఫ్రెండ్షిప్ మాది. పదో తరగతి పరీక్షలకి పది రోజులు ఉండగా ఒక రోజు పల్లవికి కాళ్ళు పడుతుంటే.
పల్లవి : రేయ్ రాజు నీకు అను కి వారం లో పెళ్లి ముస్కుని చేస్కో, పెళ్లి అయినంత మాత్రాన నీ పనులు ఏవి మారవు, పెళ్లి తరువాత నుంచి మా అందరితో పాటు దానికి కూడా బానిసవే అని తన కాలి బొటన వేలు నా నోట్లో పెట్టింది, నేను అలాగే ఉండిపోయాను చలనం లేకుండా.
సాయంత్రం
పవిత్ర : ఇప్పుడు ఆ కుక్క కి పెళ్లి కావాల్సొచ్చిందా?
పల్లవి : అమ్మా! నేను చెప్పేది విను RAVEN కంపెనీ వాళ్ళు గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ నుంచి ప్రాజెక్ట్ ఓకే చేపించుకున్నారు మనము RAVEN కంపెనీ తో పార్టనర్షిప్ పెట్టుకుంటే ఆ ప్రాజెక్ట్ ఓకే అయితే వాళ్ళతో సమానంగా ఎదుగుతాము, అప్పుడు మనం కూడా చిన్నగా గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ నుంచి ఆర్డర్స్ తీస్కోవచ్చు, దీనికి ఈ పెళ్లి వేదిక మాత్రమే కానీ పెళ్లిచూపులు పద్మకి మరియు RAVEN గ్రూప్ అఫ్ కంపెనీ సీఈఓ సుందర్ కొడుకు సురేష్కి, ఈ పెళ్లి చూపులు కనుక సెట్ అయితే మన కంపెనీ 100 కోట్ల కంపెనీగా పేరు తెచ్చుకుంటుంది.
ఇదంతా విన్న పవిత్ర ఉత్సాహం ఆపుకోలేక మా తల్లే కంపెనీని నువ్వు ఎక్కడికో తీసుకెళ్తున్నావ్, ఇప్పటినుంచి నేను నీకు ఏ విషయంలో అడ్డుచెప్పను నీకు ఏది అనిపిస్తే అది చేసేయి. ఈ మాటలకి పల్లవి విజయగర్వం తో పొంగిపోయింది.
రాత్రి బెడ్ మీద అమ్మ ఫోటో చూస్తూ అమ్మా నా జీవితం ఎటు పోతుందో ఏమో నాకు తెలీదు డబ్బులు రాని రాకపోని, కంపెనీ ఉండని లేకపోని కానీ నాకంటూ ఉన్నది నీ ఫోటో నా ఇద్దరు ఫ్రెండ్స్ మాత్రమె, ఇవి మాత్రం దూరం కాకుండా చూసుకో అని బతిమిలాడుకుంటు నిద్రపోయా.
నువ్వు ఏడ్చి ఏడ్చి పడుకున్నాక ఇంటికి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు వచ్చారు సూసైడ్ కేసు అనుమానంతో, కానీ దాన్ని మీ నాన్న ఇంకొకడితో పడుకుని నాకు దొరికిపోయి అవమానంతో సూసైడ్ చేసుకుందని సెక్యూరిటీ అధికారి వాళ్ళకి 25 లక్షలు లంచం ఇచ్చి మానిపులేట్ చేసాడు, పొద్దున్న పేపర్ లో కూడా వచ్చింది నువ్వు చూస్తే తట్టుకోలేవని నీకు కనిపించకుండా పేపర్ దాచేసాను అని పేపర్ తెచ్చి ఇచ్చింది.
ఆ పేపర్ లో ఎంత నీచంగా రాసారంటే మా అమ్మ ఒక బజారుదాని లాగ అంతకముందు తను సాధించిన మెడల్స్ పేరు ప్రాఖ్యతలు ఇవి ఏవి లేవు అన్ని పోయాయి అది చదవలేకపోయినా నాకు జరిగినదంతా ఒక్క సెకండ్ కూడా మర్చిపోవాలని లేదు అందుకే మొత్తం చదివి అక్షరం అక్షరం గుర్తుపెట్టుకున్నాను.
ఒకసారి ఇంటికి వెళ్లి రావాలని ఉంది, వాడిని చంపాలని ఉంది. మేడం ఇందాకటి దానికి ఐయమ్ సారీ ఆవేశం లో అన్నానే తప్ప వేరే దురుద్దేశం లేదు.
స్వాతి : నాకు తెలుసు నాన్నా
చిన్నా : మేడం నేను ఒకసారి ఇంటికి వెళ్లి వస్తాను నన్ను తీసుకెళ్తారా ప్లీజ్
స్వాతి : వద్దు చిన్నా వాళ్ళు దుర్మార్గులు, ప్లీజ్ నా మాట విను
చిన్నా : లేదు మేడం, అమ్మ ఫోటో తీస్కోద్దాం. మీరు బైటే ఉండండి ఎవ్వరు చూడకుండా వెళ్లి తీసుకొచ్చేస్తాను.
స్వాతి కొంచెం అలోచించి సరే పద అని విక్రమాదిత్యని తన ఇంటికి తీసుకెళ్ళింది.
పల్లవి : రేయ్ నా దొంగ మొగుడా ఒప్పందం ప్రకారం నీకు 50కోట్లు నాకు 50కోట్లు అని శ్రీకాంత్ ని పై నుంచి గట్టిగా ఊగుతూ అరుస్తుంది.
శ్రీకాంత్ : అలాగే లేవే, ఇంకా చాలు లేవవే నాకు ఓపిక లేదు అమ్మ అని ములుగుతున్నాడు
పల్లవి : ఇప్పుడు 50 కోట్లు అమ్మకి పంపిస్తున్న కంపెనీ నిలబడాలంటే కత్చితంగా కావాలి నీకు ఓకేనా
శ్రీకాంత్ : నాకు తెలుసే ఏదో ఓక ఫిట్టింగ్ పెడతావని నీయమ్మ.
పల్లవి : (ఒక్క సారి నువ్వు ముంబై రారా నీ గుద్ద కోసి కారం పెడతా నా కొడకా అర్జెంటు గా నా కంపెనీ నిలబెట్టుకోడానికి నాకు 100 కోట్లు కావాలి అన్న టైంలో బలే దొరికారు రా మీరంతా, ఈ వంద కోట్లతో నా కంపెనీ అప్పులన్నీ తీరిపోతాయ్ మళ్ళీ డలాల్ స్ట్రీట్ లో చక్రం తీపొచ్చు నేను మా అమ్మ ) అలా అనకు రా మనం ఈ హెల్ప్ అమ్మకి చేస్తే నన్ను చీఫ్ డైరెక్టర్ గా ప్రమోట్ చేస్తుంది ఆ తర్వాత మనం ఆడిందే ఆట పడిందే పాట నువ్వు నా వెనక ఉండు నేను చూస్కుంటా మొత్తం అని అంది.
శ్రీకాంత్ ఆలోచించడం గమనించి పల్లవి ఇంకా గట్టిగ ఊగుతూ ఒప్పుకుంటున్నావా లేదా అని కోపం తో అడిగింది.
శ్రీకాంత్ : అబ్బా హమ్మా సరే ఒప్పుకుంటున్న లంజ లేవవే నాకు అయిపోవచ్చింది హ అమ్మ...... అని మోత్తుకుంటున్నాడు.
పల్లవి : నన్ను లంజ అనేంత మొగాడివి రా నువ్వు అని మనసులో అనుకుంటూనే తన పని జరగాలంటే తప్పదు అని మౌనంగా కూర్చుంది.
నేను స్వాతి మేడం ఇంటికి వెళ్లే సరికి మా ఇంటి ఎదురుగ 4 కార్లు ఆగి ఉన్నాయి 8మంది సూట్ వెస్కొని నిల్చొని ఉన్నారు, వెంటనే మేడంని రోడ్ మీదకి తీసుకెళ్లి, మేడం మీరు ఇక్కడే ఉండండి నేను ఇప్పుడే వస్తా అని తిరిగి ఇంటికి వచ్చాను. ఇంటి వెనక నుంచి గోడ దూకి వెళ్తుండగా కిటికీలో నుంచి నాకు పల్లవి మాటలు వినబడుతున్నాయి బహుశా ఫోన్ లో మాట్లాడుతుంటుంది.
పల్లవి : అమ్మ నీకు 50 కోట్లు పంపిస్తున్నాను ఇవి కంపెనీ నిలబడటానికి సరిపోతాయి ఇంకో 5 ఏళ్ళు ఓపిక పట్టు మిగతా 100 కోట్లు వస్తాయ్.
పల్లవి అమ్మ : మరి వాడు ఆ కుక్క శ్రీకాంత్ ?
పల్లవి : వాడు నా కుక్క. ఎలాగో ఎవడో ఒకడు నాకింద పడుండాలి కదా ఈ కుక్క ఐతే విస్వాసం గా పడి ఉంటది.
పల్లవి అమ్మ : మిగతా 100 కోట్లు ఎలా వస్తాయి
పల్లవి : దానికి ఒక ఐదు ఏళ్ళు టైం పడుతుంది నా బానిస కుక్క మెచ్యూర్ అవ్వాలి కదా. మన ఇంట్లో ఎలాగో ఒక ముద్రష్టపు లంజ దాపరించింది కదా దానికి ఈ ముష్టి నా కొడుకుని ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తే వాళ్ళే పడి ఉంటారు, ఇక మన రాజా ఇండస్ట్రీస్ ని ఆపే వాల్లే ఉండరు.
పల్లవి అమ్మ : నువ్వు నా అస్సలైన కూతురువే, నా ఇద్దరు కొడుకులు ఉన్నారు ఎందుకు పనికి రారు. నేను మళ్ళీ కాల్ చేస్తా బంగారం లవ్ యూ.
పల్లవి : లవ్ యూ మా.
పల్లవి లోపలికి వెళ్లి డబ్బుని ఆ బ్లాక్ సూట్ గాళ్ళకి ఇచ్చి ఏదో మాట్లాడుతుంది నేను చిన్నగా వెళ్లి మా అమ్మ ఫోటో కోసం వెళ్తే హాల్లో లేదు బెడ్రూంకి వెళ్తే అక్కడ అమ్మ ఫోటో ఉంది. పగలకొట్టేసారు, కోపం ఆపుకోలేక అరుద్దామనుకున్నాను కానీ నా వయసు 13 మాత్రమే అని గుర్తుకొచ్చి ఆగిపోయా.
సైలెంట్ గా ఫోటో తీస్కొని బైటికోచ్చి మేడంని తీస్కొని ఫోటో షాప్ కి వెళ్లి ఆ ఫ్రేమ్ పగలకొట్టి ఇంకో ఫ్రేమ్ చేపించుకొని ఇంటికి వెళ్లి అమ్మ ఫోటో గోడకి అనించి అగర్భత్తి కడ్డీలు వెలిగించా.
చిన్నా : అమ్మా నన్ను క్షమించు నీకు మాటిచ్చాను నీకు ఈ గతి పట్టించిన ప్రతి ఒక్కరిని నీ దెగ్గరికి పంపిస్తానని కానీ వాళ్ళకి శిక్ష నువ్వు కాదు నేనే వేస్తాను అని కళ్ళు ముస్కుని అనుకున్నాను కానీ స్వాతి మేడం భయం తో నన్నే చూస్తుంది (నాకేమైవుద్దొ అని) అది నేను గమనించలేదు.
అన్నం తిని మేడం తో, మేడం నేను ఒంటరిగా ఉండాలనుకుంటున్నాను రాత్రి ఇద్దరం కలిసి పడుకుందాం అని చెప్పి లోపలికి వెళ్లి డోర్ లాక్ చేసుకున్నను. ఆలోచించాను.
ఎవరు ఈ పల్లవి, ఇంత పవర్ఫుల్ గా ఉంది ముంబై, రాజ్ ఇండస్ట్రీస్, బ్లాక్ సూట్ గాళ్ళు అన్ని నా కాళ్ళ ముందు తిరిగాయి.
ఎం చెయ్యాలో ఎం తోచట్లేదు బహుశా నా వయసుకి నేను ఆలోచించే వాటికీ సంబంధం లేదు అనుకుంట. నిద్ర కూడా పట్టట్లేదు బైటికి వచ్చాను స్వాతి మేడం ఏదో ఆలోచిస్తుంది వెనకాలే వెళ్లి బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాను వెంటనే తల తిప్పి ఒక నవ్వు నవ్వింది హమ్మయ్య ప్రస్తుతానికి మేడం ని నవ్వించాను అని పక్కన కూర్చున్న.
స్వాతి : చిన్నా పక్కనే జిమ్ ఉంది వెళ్తావా అని అడిగింది
చిన్నా : లేదు ఇప్పుడు నేను వెళ్ళాల్సింది జిమ్ కి కాదు ఏదైనా యోగ సెంటర్ కి.
స్వాతి విక్రమాదిత్యని విచిత్రంగా చూసింది.
అదే రోజు రాత్రి పల్లవి సోఫా లో కూర్చుంటే శ్రీకాంత్ తన కాళ్ళ దెగ్గర కూర్చున్నాడు పల్లవి తన కాళ్ళని శ్రీకాంత్ వడిలో పెట్టి వాడికి మందు తాపుతూ.. శ్రీ, విక్రమ్ ఇంకా ఆ టీచర్ దెగ్గరే ఉన్నాడు వాడికి 18 వచ్చే వరకు మన గుప్పెట్లో పెట్టుకోవాలి వాడ్ని ముంబై తీసుకెళ్ళిపోదాం నా పెదన్న కూతురు అనుకి ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తాను మన కంపెనీ లో ఇద్దరికీ జాబ్ ఇప్పిస్తాను ఇక విక్రమ్ లైఫ్ సెటిల్ అనేసరికి శ్రీకాంత్ గంగిరెద్దులా తల ఊపాడు
పల్లవి : ఆ టీచర్ వాడ్ని దాని దెగ్గరే ఉంచుకొని ఆస్తి కొట్టేయాలని చూస్తుంది దాని సంగతి రేపు పొద్దున్న చెప్తా
శ్రీకాంత్ : అలాగే అని మత్తులో పడిపోయాడు.
పల్లవి ఫోన్ లో : హలో రజాక్
రజాక్ : మేడం చెప్పండి ఇంత రాత్రి కాల్ చేసారు.
పల్లవి : నీకు ఒక ఫోటో వాట్సాప్ చేస్తున్న, గీతం కాలేజ్లో మాథ్స్ టీచర్ దాన్ని చంపి నాకు ఫోటో పెట్టు.
రజాక్ : మేడం మరి??
పల్లవి : ఆ టీచర్ ని నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు ఏస్కో పో
రజాక్ : థాంక్యూ మేడం
____________________________________________
బెడ్ మీద కూర్చుని ఆలోచిస్తున్నాను స్వాతి మేడం చిన్నగా వచ్చి పక్కన కూర్చుంది తల తిప్పి చూసాను, మేడం నా తల పట్టుకుని తన ఎద మీదకి ఆనించుకుని నన్నే చూస్తుంది. పక్కకి జరిగాను. ఇంకేం మాట్లాడకుండా పడుకుంది. నేనూ వాటేసుకుని పడుకున్నాను.
పొద్దున్నే స్వాతి లేచి పక్కన పడుకున్న చిన్నాకి ముద్దు ఇచ్చి కూరగాయల కోసమని బైటికి వచ్చింది అలా రాగానే ఒక మినీ సైజు వ్యాన్ వచ్చి తన ముందు ఆగింది, స్వాతి తేరుకునే లోపే తనని వ్యాన్ లోకి ఎక్కించడం అక్కడ్నుంచి వెళ్లడం కూడా జరిగింది. వ్యాన్ లో రజాక్ బలవంతగా స్వాతి సన్ను మీద చెయ్యి పెట్టి సీట్ కి గట్టిగ అదిమాడు స్వాతి గింజకోడం చూసి ఓపిక నశించి తన మీదకి లాక్కొని చీర మీద నుంచే కింద గట్టిగా పిసికాడు స్వాతి ఈ ఊహించని పనికి నిర్గంతా పోయింది. ఈలోగా వ్యాన్ ఊరి చివరన ఉన్న ఒక అపార్ట్మెంట్ లోకి వెళ్ళింది స్వాతి ని లాకెళ్లి రూంలోకి తీసుకెళ్లారు అక్కడ పల్లవి స్వాతి కోసం ఎదురుచూస్తూ సోఫాలో కూర్చుని ఉంది.
లోపలికి వచ్చిన స్వాతి పల్లవిని చూసింది
స్వాతి : అనుకున్నాను ఇది నీ పనే అని
పల్లవి : హ హ హ ఏమే లంజ ఎలా ఉన్నావ్ ఆ విక్రమ్ గాడ్ని తెల్లారే తీసుకెళ్లిపోయావ్ అంత నచ్చిందా వాడి మొడ్డ, పిల్ల మొడ్డ నీకు సరిపోదే అందుకే పెద్ద మొడ్డలు ఆరెంజ్ చేశా... రేయి కానివ్వండ్రా.
ఈలోగా ఒకడు స్వాతి చీర లాగేసాడు ఇంకొకడు జాకెట్ చింపేశాడు ఇంతలో స్వాతి : పల్లవి నీకేంకావాలి చెప్పు ప్లీజ్ నన్ను వదిలేయి మీద పడ్డ వాళ్ళని విదిలించుకుని పల్లవి కాళ్ళ మీద పడింది ఏడుస్తూ
పల్లవి స్వాతిని కాలితో తన్ని ముందు ఈ పేపర్స్ మీద సంతకం పెట్టు ఈ రోజు నుంచి నీ ఆస్తులన్నీ నావి అనగానే స్వాతి ఏడుస్తూ ఏం ఆలోచించకుండా సంతకం పెట్టేసింది.
స్వాతి : పల్లవి మొత్తం ఇచ్చేసాను కదా ఇక నన్ను పోనీ అని బతిమిలాడింది.
పల్లవి : బాయ్స్ నా పని అయిపోయింది, మీ పని అవ్వగొట్టి అందరు ముంబైకి వచ్చేయండి ఇక ఇక్కడ పని లేదు అని వెళ్లిపోయింది.
ఆరుగురు కుక్కల్లా మొరుగుతూ మీదకి వస్తుంటే స్వాతి అప్పటికే తన ప్రాణాలని వదిలేసింది బహుశా ఆ మృగాలకి ప్రాణం ఉన్న లేకపోయినా అవసరం లేదనుకుంటా అలాగే మీద పడిపోయారు.
చిన్నాకి నిద్రలో అమ్మ పొద్దున్నే లెవగానే తనని లేపడానికి బొడ్డు మీద ముద్దు ఇచ్చినట్టు కలలో తెలిపోతున్నాడు సడన్ గా జరిగింది గుర్తొచ్చి ఉలిక్కిపడి లేచి చూస్తే పక్కన ఎవరు లేరు.
వాచ్ లో టైం చూస్తే అప్పటికే తొమ్మిది అయిపోయింది, ఏంటి ఇంత లేట్ గా లేచాను అని నన్ను నేనే తిట్టుకుని మేడం ఎక్కడికి వెళ్లిందా అని అన్ని రూమ్స్ వెతికాను ఎక్కడా కనిపించలేదు, బైటికి వచ్చి చూస్తే గేట్ దెగ్గర ఒక మొబైల్ కనిపించింది అది స్వాతి మేడంది కంగారుగా వెళ్లి ఫోన్ తీసుకున్నాను ఒక పావుగంటకి ఒక వ్యాన్ వచ్చి గేట్ ముందు మేడంని విసిరేసి వెళ్లిపోయారు.
పరిగెత్తుకుంటూ మేడంని పట్టుకుని లోపలికి తీసుకెళదాం అంటే నాకు లేవట్లేదు ఇంతలో ఒక అన్న పేపర్ పట్టుకుని వెళ్తుంటే అన్నా సాయం చెయ్యవా ప్లీజ్ అని ఏడుపు గొంతుతో అడిగాను, ఆ అన్న వచ్చి మేడం ను పట్టి ఇంట్లో బెడ్ మీద పడుకోబెట్టాడు అన్నకి డౌట్ వచ్చి ముక్కు దెగ్గర వెలు పెట్టాడు ప్రాణం లేదని తెలిసి వెంటనే అక్కడ్నుంచి పారిపోయ్యడు నాకు ఎం అర్ధంకాలేదు తన కాళ్ళ మీద పడి ఏడుస్తూ కూర్చున్నాను.
నా జీవితంలో నాకు తెలిసిన ఇద్దరు ఇక లేరు అనేసరికి ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కావట్లేదు, భయం వేసింది. అలానే కూర్చున్నాను తరవాత ఏంటో ఏం అర్ధం కావట్లేదు, రెండు గంటల తర్వాత ఒక నలుగురు ఇంటి లోపలికి వచ్చి ఈ ఇల్లు మాకు అమ్మేసారు వెంటనే కాళీ చెయ్యమని గట్టిగా చెప్పారు చూడటానికి రౌడీ లనే ఉన్నారు నన్ను స్వాతి మేడంని పట్టుకుని గేట్ బైట విసిరేశారు.
చేతిలో ఫోన్ తప్ప ఇంకేమి లేవు ఎం చెయ్యాలో ఎం తోచట్లేదు ఈలోగా నా ముందుకు ఒక కార్ వచ్చి ఆగింది అందులోనుంచి పల్లవి దిగింది.
పల్లవి : విక్రమ్ ఏమైంది?
నేనేమి మాట్లాడలేదు.
పల్లవి : మార్చరీ వ్యాన్ కి కాల్ చేసి అడ్రస్ చెప్పింది.
వాళ్ళు వచ్చి మేడం ని ఎక్కించుకుని వెళ్లిపోయారు. అనాధ శవం లాగా తనని తీసుకెళుతుంటే నేను నిస్సహాయంగా చూస్తుండిపోయాను, ఏమి చెయ్యలేను చూడడం తప్ప. నాకు తెలుస్తుంది నా జీవితం ఎలా అయిపోయిందంటే పాము ని కొడతారు కదా తల లేచినప్పుడల్లా ఒక దెబ్బ కానీ ఇక్కడ అలా కాదు నేను లేవకముందే దెబ్బ మీద దెబ్బ పడుతుంది.
పల్లవి : విక్రమ్ నేను మీ నాన్న పెళ్లి చేస్కుంటున్నాం ముంబై వెళ్లిపోతున్నాం నాతో పాటు వచ్చేయి నీకు వేరే దారి లేదు. నువ్వు ఒప్పుకున్నా ఒప్పుకోక పోయిన మీ అమ్మ ఒక లంజ అది మీ నాన్న చూసి తట్టుకోలేక నన్ను ఇష్టపడ్డాడు మీ అమ్మని రెడ్ హ్యాండెడ్ గా పట్టుకునేసరికి ఆత్మ హత్య చేసుకుంది. అని కార్ ఎక్కి.. రా వచ్చి కార్ ఎక్కు అంది కోపంగా
నాకు ఇవేమి వినిపించట్లేదు ఇన్ని కష్టాలు ఏ పాపం చేయకుండ నాకు ఇచ్చినందుకు ఆ దేవుణ్ణి ఎం చెయ్యాలా అని ఆలోచిస్తున్న కానీ నాకు వాడు కూడా అందడు. ఈమె నన్ను వదిలేలా లేదు ఇప్పుడు నేను తప్పించుకోలేను ముంబై వెళ్లి అక్కడ ఏదో ఒకలా సూసైడ్ చేసుకుందామని ఫిక్స్ అయిపోయాను, కళ్ళు మూసుకుని అమ్మా, మేడం నేను మీ దెగ్గరికే వచ్చేస్తున్నా అని అమ్మకి చెప్పేసి కార్ ఎక్కి కూర్చున్నాను.
కార్ ముంబై హైవే ఎక్కింది అలాగే నా కళ్ళు మూతలు పడ్డాయి. లేచే సరికి కార్ ముంబైలో ఉన్నట్టు అనిపించింది ఒక రెండు గంటల ప్రయాణం తర్వాత ఓక పెద్ద విల్లా ముందు ఆగింది చూడటానికి కొంచెం పాతదిగా ఉన్నా చాలా పెద్దది, ఏదో ఫంక్షన్ జరుగుతుంది అనుకుంట బైట పెద్ద సెటప్, బ్లాక్ సూట్ గాళ్ళు హడావిడిగా తిరుగుతున్నారు కార్ దిగి పల్లవి లోపలికి వెళ్ళింది నేను అక్కడ కుర్చీలు వేసి ఉంటే పక్కకి వెళ్లి కూర్చున్నాను.
పల్లవి : అమ్మా
పవిత్ర రాజ్ : తల్లీ వచ్చేసావా సాయంత్రం పెళ్లి పెట్టుకుని ఇంత లేట్ గానా వచ్చేది
పల్లవి : సారీ సారీ బంగారం
పవిత్ర : వచ్చాడా నీ బానిస కుక్క
పల్లవి : రాక ఎక్కడికి పోతాడు బైటే వదిలేసి వచ్చా ఉండు పిలుస్త.
ఒకసారి మన వాళ్ళందరిని పిలు పనోడ్ని పరిచయం చెయ్యాలి కదా.
పవిత్ర అందరినీ పిలిచింది ఐదు నిమిషాల్లో అందరు హాల్లో కి వచ్చి కూర్చున్నారు ఈలోగా పల్లవి చిన్నాని హాల్లోకి తీసుకొచ్చింది
పల్లవి : విక్రమ్ తను మా అమ్మ పవిత్ర రాజ్, రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ కంపెనీకి CEO, ఆయన మా పెద్ద అన్నయ్య స్వరాజ్. మానేజింగ్ డైరెక్టర్ అఫ్ రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ తన భార్య రజిని, కూతురు పద్మ మరియు కొడుకు జయరాజ్.
తను మా అక్క సుజాత తన భర్త రవి, కూతురు సింధు, కొడుకు భద్ర.
ఇతను మా చిన్న అన్నయ్య పేరు గిరిరాజ్ ఏమి చెయ్యడు తన భార్య సుష్మ, ఇది వాళ్ళ కూతురు అనురాధ.
అప్పటి వరకు ఇదంతా కళ్ళు దించుకుని వింటున్న నాకు అనురాధ అన్న పేరు అదే అను అని వినపడగానే ఒకసారి కళ్ళు ఎత్తాను, అందరి మేడలో నగలు కాస్టలీ చీరలు. అందరూ ఏదో నన్ను పనోడ్ని చూసినట్టు చూస్తున్నారు, అను మాత్రం వాళ్లందరికీ భిన్నంగా మాములు డ్రెస్ మెడలో చిన్న పూసల దండ, తెలుపు కాదు నలుపు కాదు ఎందుకో తను వీళ్లందరిలో ఎడారిలో మంచి నీటి బావిలా కనిపించింది.
పల్లవి : తను రమ ఇంట్లో వంట మనిషి, మన విల్లా పక్క రోడ్ లోనే నీకు గవర్నమెంట్ కాలేజ్, రోజు వెళ్లి వచ్చి రమకి కావాల్సిన హెల్ప్ చెయ్యడమే నీ పని. అందరు వినండి ఈ రోజు నుంచి మీకు ఏ పని కావాలన్నా విక్రమ్ తో చేపించుకోవచ్చు మొహటపడకండి అని వెళ్ళిపోయింది.
ఇంతలో పవిత్ర : రేయి వెళ్లి అందరికి కాఫీ తీసుకురాపో అని ఆర్డర్ వేసింది.
కళ్ళలో నీళ్ళతో రమ ఆంటీ వెనక కిచెన్ కి వెళ్ళాను.
అందరికి కాఫీ ఇచ్చిన తర్వాత పెళ్లి పనులు చేశాను సాయంత్రం పల్లవికి శ్రీకాంత్ కి పెళ్లి అయింది అంతా పెద్ద పెద్ద వాళ్ళు వచ్చారు ఎన్నో గిఫ్ట్స్ తెచ్చారు.
స్టేజి మీద పవిత్ర మైక్ లో మాట్లాడుతూ ఈ శుభ సందర్భం లో నా కూతురు పల్లవిని అసిస్టెంట్ చీఫ్ అఫ్ రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ గా అనౌన్స్ చేస్తున్నాను. అంది.
అందరి చెప్పట్లతో వెడ్డింగ్ హాల్ మోగింది. నేను వెళ్లి ఒక మూలాన నిల్చున్నాను అక్కడ నన్ను ఎవరు చుసినా ఒక పనివాడనే అనుకుంటారు ఎందుకంటే వచ్చిన దెగ్గర్నుంచి పని చేసి చేసి నా అవతారం అలా అయిపోయింది.
అందరు భోజనాలకి వెళ్లారు నాకు వచ్చిన దెగ్గర నుంచి ఆకలేస్తుంది ఎవర్ని ఐనా అడగాల లేక వెళ్లి పెట్టుకుని తినాలా కన్ఫ్యూషన్ లో ఉన్నాను, ఈ లోగ ఎక్కడినుంచి వచ్చిందో దేవతలా రమ ఆంటీ విక్రమ్ అన్నం తిందువురా అని పిలిచింది వెళ్లి సైలెంట్ గా కిచెన్ లో కింద కూర్చుని అన్నం తినేసా రమ గారి కళ్ళలో నా మీద జాలి కనిపించింది. తిన్న తర్వాత అందరి దెగ్గరికి వెళ్ళా అందరు నన్ను చీదరించుకున్నట్టు చూస్తున్నారు నా ఒంటి నుంచి చెమట కంపు వస్తుంది మరి. అలా ఉంది నా అవతారం. ఇంక ఎక్కువ సేపు నన్ను భరించలేక
పవిత్ర : రేయి విల్లా బైట గ్యారేజ్ పక్కన చిన్న రూం ఉంది వెళ్ళు, అక్కడే నువ్వు ఉండేది గెట్ లాస్ట్ అని ఇంగ్లీష్ లో తిట్టింది.
వెంటనే అవమానం భరించలేక పరిగెత్తుకుంటూ కళ్ళలో నీటితో బైటికి వచ్చేసా
పవిత్ర : వీడికి ఇంకా గుద్ద బలుపు దిగలేదే.
పల్లవి : నేను దించుతా కద మా అని అందరికి చెప్పేసి శ్రీకాంత్ ని తీసుకుని అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయింది. లోపలికి వెళ్లి శ్రీకాంత్ ఎదురుగా కూర్చుంది.
పల్లవి : శ్రీకాంత్ చూసావ్ కదా ఇక్కడ నా పోసిషన్ ఇక్కడ నువ్వు నా చెప్పు చేతల్లో ఉన్నంత వరకు నువ్వు బాగుంటావ్ సరేనా.
శ్రీకాంత్ : అలాగే (నీరసంగా )
పల్లవి : వెళ్లి నీ కొడుకుని తీస్కూరాపో
శ్రీకాంత్ : పల్లవి అది
పల్లవి : చెప్పింది చేయి.
శ్రీకాంత్ : అలాగే అని బైటికి వెళ్ళాడు
నేను బైటికి వచ్చేసరికి మా అమ్మ ఫోటో ఇంకా నా కాలేజ్ బ్యాగ్ మరియు బట్టల బ్యాగ్ తో ఓక బాడీగార్డ్ నిల్చొని ఉన్నాడు నన్ను చూడగానే నా మీదకి విసిరేసి వెళ్ళిపోయాడు. అవి చూడగానే నాకు ఎక్కడ లేని సంతోషం వచ్చింది వెళ్లి అవి తీస్కొని గ్యారేజ్ పక్క రూంలోకి వెళ్ళా. అదో చిన్న రూమ్ ఒక పాత బెడ్ తప్ప ఎం లేవు వెళ్లి బెడ్ మీద కూర్చున్నా దుమ్ము గాల్లోకి లేచింది అదేమి పట్టించుకోకుండా బ్యాగ్స్ పక్కన పెట్టేసి అమ్మ ఫోటోలో తన నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని నా గుండెలకి హత్తుకున్న ఆటోమేటిక్ గా నా కళ్ళు మూసుకుపోయాయి అప్పుడు నాకు గుర్తుకు వచ్చిన ఏదో పాటలోని మాటలు, ఓర్పు వహించు నీటిని సైతం జల్లెడ తో తీయవచ్చు అది మంచులా గడ్డ కట్టే వరకు నిరీక్షించితే అన్న మాటలు గుర్తొచ్చి మెలకుండా కూర్చున్నాను. మా అమ్మని చంపేసి ఇక్కడ వీళ్ళు మా డబ్బులతో ఇంత సుఖంగా ఉండడం నాకు నచ్చలేదు, చచ్చిపోవడం కంటే వీళ్ళ మీద పగ తీర్చుకోవాలనిపించింది.
శ్రీకాంత్ : రేయి విక్రమ్ మీ పిన్ని నిన్ను పిలుస్తుంది.
నా జీవితం మొత్తం తలకిందులవ్వడానికి కారణం అయిన ఆ రాక్షసుడ్ని నెను చూడదల్చుకోలేదు లేచి వాడి వెనకాలే వెళ్ళాను.
పల్లవి : రారా విక్రమ్ కొంచెం కాలు నెప్పి గా ఉంది పట్టు
(ఇప్పుడు కాళ్ళు పడతాను అవకాశం వచ్చినప్పుడు నీ పీకా పడతాను) సైలెంట్ గా వెళ్లి కాళ్ళు నొక్కడం మొదలుపెట్టా.
పల్లవి నాతో కాళ్ళు నొక్కించుకుంటూ శ్రీకాంత్ ని పిలిచి వాడి నోట్లో నోరు పెట్టేసింది అలాగే శ్రీకాంత్ చెయ్యి తన ఎద మీద వెస్కొని పిసుక్కుంటుంది.
విక్రమ్ : నేను వెళ్తాను, అన్నాను చిన్నగా
పల్లవి : కాలితో నా తొడల మధ్యలో నొక్కి పిన్ని అని పిలువు రా అంది
మళ్ళీ ఏమనుకుందో ఏమో పోయి పడుకో పో అని శ్రీకాంత్ ప్యాంటు జిప్ ఓపెన్ చేస్తుంది.
నేను వెనక్కి చూడకుండా రూంకి వచ్చేసాను.
రూంకి రాగానే బెడ్ మీద అమ్మ ఫోటో కనిపించింది దాన్ని చేతిలోకి తీస్కుని అమ్మని చూస్తు అమ్మా నువన్నంత కాలం రాజు లాగా ఉన్నాను ఇప్పుడు ఒక బానిస లాగా బతుకుతున్నాను ఎన్ని ఇబ్బందులు వచ్చినా నీకు ప్రామిస్ చేసినట్టు గొప్పవాన్ని అవుతాను, వీళ్ళకి పనిష్మెంట్ ఇచ్చే తీరుతాను అని కళ్ళు మూసుకున్నాను. ఇక్కడ ఉన్నన్ని రోజులు నా బతుకు కుక్క బతుకే వీళ్ళకి దూరంగా ఉండే ఒకేఒక్క ఛాన్స్ నాకు కాలేజ్, ఎట్టి పరిస్తుతుల్లో రేపు కాలేజ్ కి వెళ్లాలని నిర్ణయించుకున్నాను అలా ఆలోచిస్తూ నిద్రలోకి జరిపోయా.
పొద్దున్నే లేచి స్నానం చేసి రమ ఆంటీని కలిసాను తను నన్ను బైటికి తీసుకువెళ్లి షాప్స్ ఇంకా మార్కెట్ చూపించింది అక్కడ కూరగాయలు, పాల పాకెట్లు కొని వచ్చే దార్లో రోజు ఇదే పని ఇంకా ఏమేమి చెయ్యాలో చెపుతుంటే వింటున్నాను.
చిన్నా : ఆంటీ నన్ను కాలేజ్లో జాయిన్ చేస్తారా
రమ : తప్పకుండ విక్రమ్
చిన్నా : థాంక్స్ ఆంటీ
ఇంటికి వెళ్ళాక ఆ రాక్షసులు చెప్పిన పనులన్నీ చేసేసి మళ్ళీ స్నానం చేసి ఆంటీతో పాటు కాలేజ్కి వెళ్ళాను, అది విల్లా నుంచి ఒక పావుగంట నడిచేంత దూరం, గేట్ లోపలికి అడుగు పెట్టగానే ఒక సారి భయం వేసింది ఎందుకంటే నేను వెళ్లే కాలేజ్ చాలా డీసెంట్ గా ఉండేది, అక్కడే నాకు ఎవరితో అయినా మాట్లాడాలంటే భయంగా ఉండేది అలాంటిది ఇప్పుడు ఇక్కడ వాతావరణం చూస్తే అంత మాస్ గా ఉంది కానీ మనసులో ఎప్పుడైతే అమ్మా, స్వాతి మేడం పోయారో ఇక నాకంటూ లైఫ్ లో ఎవరు లేరు, ఇక భయం దేనికి.. ఆల్రెడీ సూసైడ్ కూడా చేసుకుందాం అని అనుకున్నా ఇక భయం దేనికి జస్ట్ ఫోకస్ ఆన్ ఫ్యూచర్ & రివేంజ్ అని గేట్లో నా కుడి కాలు లోపల పెట్టాను (కాంఫిడెన్స్ తో).
రమ ఆంటీ ప్రిన్సిపాల్తో మాట్లాడి నన్ను వదిలేసి వెళ్లిపోయింది, నేను 8వ తరగతి లోకి వెళ్ళా మొత్తం 20 మంది ఉన్నారు అంతే 11 మంది అబ్బాయిలు 9 మంది అమ్మాయిలు నేను లోపలికి అడుగు పెట్టగానే ఈగల గోలలా ముచ్చట్లు పెట్టె సౌండ్ అంతా ఆగిపోయి అందరు ఒకసారి నన్ను చూసి మళ్ళీ మాట్లాడుకోవడం మొదలుపెట్టారు.
నేను వెళ్లి చివరి బెంచ్ లో కూర్చున్న ఈలోగా ముందు బెంచిలో కూర్చున్న ఒకడు వచ్చి హాయి నా పేరు రాజు, నా ఎయిమ్ వరల్డ్స్ బెస్ట్ హకర్ అవ్వాలని, నాతో ఫ్రెండ్షిప్ చెయ్యాలంటే నువ్వు మంచివాడివి అయ్యి ఉండాలి, మంచితనం అంటే కొంచెం కైన్డ్నెస్స్ ఉంటే చాలు అన్నాడు.
చిన్నా : (ముంబై మొత్తం రాజులే తగలడ్డారా, వీడి మాటలు ఫన్నీ గానే ఉన్నాయి కానీ చాలా డెప్త్ ఉంది, ఈ సారు ఎన్ని కష్టాలు పడ్డాడో ఏంటో) బైటికి మాత్రం హాయి రాజు ఐయామ్ విక్రమ్ నేను మంచి వాణ్ణి అవునో కాదో నువ్వే చెప్పాలి అని అన్నాను. ఈలోగా సార్ లోపలికి వచ్చాడు.
రాగానే నన్ను చూసి న్యూ కమ్మరా ? అన్నాడు
ఎస్ సార్ అన్నాను
వచ్చిందే ఇవ్వాళ 1st డే నె వెళ్లి లాస్ట్ బెంచ్లో కుర్చున్నావ్ ఇక బాగుపడినట్టే అని డస్టర్ తీస్కుని బోర్డు వైపు తిరిగాడు, రాజు నా వైపు చూసి కన్నుకోడుతు లైట్ అన్నాడు.
వచ్చిన దెగ్గర్నుంచి రెండు కళ్ళు అది గర్ల్స్ నుంచి లాస్ట్ బెంచ్ అంటే మన పక్కదే ఒక అమ్మాయి వచ్చినప్పటి నుంచి నన్నే చూస్తుంది ఎవరా అని పక్కకి తిరిగి చూసా ఒక్కసారి గుండె జల్లు మంది ఎందుకంటే ఆ కళ్ళు తనవి అచ్చం అమ్మ లాగే ఉన్నాయి కానీ ఎలా! అమ్మ కళ్ళ లాగే ఉన్నాయి.
తన కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ ఇప్పటికి పది నిమిషాల పైనే అయింది అయినా ఆ అమ్మాయి పక్కకి తిరగడం కానీ తన కళ్ళలో కోపంగా కానీ కనిపించలేదు ఈ లోగా ఒక చాక్ పీస్ ముక్క నా తల పైన పడింది, చూస్తే సార్ బాబు అటెండెన్స్ ఇచ్చి సైట్ కొట్టుకో నాయన ఇంతకీ తమరి పేరేంటో అన్నాడు.
సడన్ గా లేచి "విక్రమ్ సార్" అన్నాను. కూర్చో స్టుపిడ్ అన్నాడు, కూర్చుని తన వైపు చూసాను ఆ అమ్మాయి తల దించుకుని నవ్వడం చూసాను నాకు కొంచెం చిలిపి కోపం వచింది కానీ తన నవ్వు చూడగానే చాలా రోజుల తరువాత మనసు తేలికగా ప్రశాంతంగా అనిపించింది కానీ నా చూపులో కానీ తన చూపులో ఆకర్షణ, కామం లేవు అని నాకు తెలుసు.
రాజు : రేయి విక్రమ్ ఇన్ని రోజుల్లో తను నవ్వడం ఇదే మొదటి సారి చూస్తున్నానురా, తను వచ్చి వారం అవుతుంది ఇవ్వాళే తనని చిరునవ్వుతో చూడటం
చిన్నా : (మొదటిసారా? ఎందుకో బాధ అనిపించింది తన కథ ఏంటో తెలుసుకోవాలని అనిపించింది అదే సమయంలో కష్టాల్లో ఉన్నది నేను ఒక్కణ్ణే కాదు అని కూడా అనిపించింది)
మరొక సారి తన మొహం చూసి బుక్స్ తీద్దాం అని బ్యాగ్ ఓపెబ్ చేసా నాకు అమ్మ ఇచ్చిన షేర్స్ డాకుమెంట్స్ కనిపించాయి (ఇవి ఇక్కడికి ఎలా వచ్చాయి స్వాతి మేడంకి ఇచ్చాను కదా అయినా మంచిదే అయింది మా అమ్మ నాకు ఇచ్చిన ఆఖరివి, వీటిని తన గుర్తుగా జాగ్రత్తగా పెట్టాలి అనుకుని, సరే వీటి సంగతి రూంకి వెళ్ళాక చూడొచ్చు లే అని బుక్స్ తీసాను.
మధ్యాహ్నం లంచ్ బెల్లో రాజు వచ్చి నా పక్కన కూర్చొని విక్రమ్ నీకు మన క్లాస్ గురించి చెప్తా అని ఇది 1st బెంచ్ 70% గాళ్ళు చదువుతారని పొగరు ఎక్కువ, 2nd బెంచ్ వీళ్ళు 50% గాళ్ళు అటు ఇటు ఉంటారు ఎగ్జామ్స్ లో నోట్స్ హెల్ప్ చేసేది వీళ్ళే వీళ్ళతో స్నేహంగా ఉండు ఇక మిగిలిన లాస్ట్ రెండు బెంచీలు చదువుని సంక నాకిచ్చే బ్యాచ్ అలా నెట్టుకొస్తున్నాం ఇంతకీ నువ్వు?
చిన్నా : (99.99% రా అని ) పైకి మాత్రం ఏదో అలా పర్లేదు నేను కూడా నెట్టుకొచ్చే బ్యాచ్చే అన్నాను.
రాజు : ఒహ్హ్ అవునా నువ్వేం బాధ పడకు నీకు నేను హెల్ప్ చేస్తా
చిన్నా: హో థాంక్స్ రాజు
రాజు : ఇప్పుడు గర్ల్స్ దెగ్గరకి వద్దాం సేమ్ 1st బెంచ్ అందగత్తేలు 2nd బెంచ్ నుంచి మిగతా అంత అవేరేజ్ ఫిగర్స్ కానీ లాస్ట్ లో ఉంది, ఇందాక నేను చెప్పాను కద మానస తను అనాధ అంట రోజు అనాధ ఆశ్రమం నుంచి వస్తుంది ఎవ్వరితో మాట్లాడదు నవ్వదు క్లాస్లో ఎవరు తనని పట్టించుకోరు, ఏమడిగినా తన దెగ్గర ఆన్సర్ ఉంటుంది కానీ తనని ఎవ్వరు పట్టించుకోని కారణంగా మన 1st బెంచ్ గాళ్ళు టాప్పర్ లాగా ఫీల్ అవుతారు గర్ల్స్ అందరికి తనంటే అసూయ బాగా చదువుతుందని. మాట్లాడుతూనే ఏదో గమనించినట్టుగా విక్రమ్ నీ టిఫిన్ బాక్స్ ఎక్కడ అన్నాడు.
చిన్నా : అది నేను మర్చిపోయాను రేపటినుంచి తెచ్చుకుంటాను.
రాజు : అయ్యో విక్రమ్ చెప్పోద్దా నాకు, నేను కూడా తినేసాను ఇప్పుడెలా అని బాధ పడ్డాడు
చిన్నా : రాజు ఈ ఒక్క రోజే కదా నాకు ఎలాగో ఆకలి కూడా కావట్లేద.
ఈలోగా ఎవరో పిలిస్తే రాజు వెళ్ళాడు, ఇటు తిరిగి చూడగానే నా బెంచ్ మీద టిఫిన్ బాక్స్ దాంట్లో సగం అన్నం ఉంది ఎవరా అని చూస్తే అది మానసది తినొద్దు అనుకున్నాను కానీ తన ముందు మొహమాటం పడటానికి నా మనసు ఒప్పుకోలేదు తీసుకుని తిన్నాను తనని చూస్తే నన్నే ఆనందంగా చూస్తున్నట్టు అనిపించింది. తినేసి బాక్స్ కడిగి తన బెంచ్ మీదకి బాక్స్ ని నెట్టాను.
చిన్న పేపర్ మీద ఫ్రెండ్స్? అని రాసి తన బెంచి మీదకి నెట్టాను ఆ పేపర్ తిప్పి పెన్ తో రాసి మళ్ళీ నా బెంచ్ మీదకి నెట్టింది అందులో YES అని ఉంది.
నా ఆకలిని గుర్తించిన ఈ దేవతని వీలైతే జీవితాంతం నా ఫ్రెండ్ గా అమ్మకి రెండో స్థానం ఇవ్వాలనిపించింది.
అలా ఆరోజు గడిచింది రాజుకి మానసకి బాయి చెప్పి ఇంటికి వెళ్లి రమ ఆంటీకి వంటలో హెల్ప్ చేసి మిగతా అందరికి పనులు చేసి ఫ్రెష్ అయ్యి నైట్ నా రూంకి వెళ్ళాను అమ్మ ఇచ్చిన డాకుమెంట్స్ పని పట్టడానికి.
వెళ్లి రూంలో లైట్ వేసి బ్యాగ్లో నుంచి డాకుమెంట్స్ తీసాను అందులో THE COMPANY NAMED GREEN HOTELS HAVE BEEN REGISTERED IN THE NAME OF VIKRAMADITHYA ACCORDING TO THE ACT.2011 అని డేట్ వేసి నా ఆధార్ కార్డు ప్యాన్ కార్డు జిరాక్స్ ఉన్నాయి ఐదు పేపర్స్ కింద ఇంకో నోట్ ఉంది దాంట్లో 3.5 క్రోర్స్ కి ఇన్వెస్ట్మెంట్ విత్ షేర్ వేల్యూ 2rs i.e టోటల్ షేర్స్ 1,75,00,000 షేర్స్ హావ్ బీన్ రిజిస్టర్డ్ ఆన్ విక్రమాదిత్య అని ఉంది.
కంటిన్యూస్ గా ఒక నాలుగు పేజీల తరువాత ఒక లెటర్ ఉంది అది అమ్మ హ్యాండ్ రైటింగ్.
అమ్మ : చిన్నా ఇది నీకు నీ 21వ సంవత్సరంలో ఇవ్వాలనుకున్నాను ఎందుకైనా మంచిదని లెటర్ రాసి పెడ్తున్నాను, ఒకరోజు నువ్వు నేను కారులో ఇంటికి వెళ్తుంటే ఒకతను నీ అంత వయసున్న పాపని పట్టుకుని బ్రిడ్జి మీద నుంచి కిందకి దూకుడానికి ప్రయత్నించడం చూసాను నువ్వు అప్పటికి కార్లో నిద్ర పోతున్నావు, అతనిని ఆపి ఆడగగా తన గురించి తెలిసినదేంటంటే తను కష్ట పడి నిర్మించుకున్న గ్రీన్ హోటల్స్ కంపెనీ ఫ్రెండ్స్ మోసం చెయ్యడం వల్ల పూర్తిగా బ్యాంకురుప్ట్ కి వచ్చేసింది తన భార్య దీనిని కారణంగా చూపిస్తూ ఐదేళ్ల పాపని వదిలేసి వెళ్లిపోయింది దిక్కు తోచని పరిస్థితిలో ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కాక దూకి చనిపోదాం అనుకున్నాడు.
తనని కార్ ఎక్కించుకుని ఇంటికి తీసుకెళ్లి తన కంపెనీ డీటెయిల్స్ అండ్ ఫైల్స్ చదివాను. నాకు అర్ధమైనదాన్ని బట్టి కంపెనీ చాలా విలువలతో నిజాయితీగా నడిపారు ఏదేమైనాప్పటికి ఇప్పుడు కంపెనీ పతనావస్థలో ఉంది. ఈ కంపెనీ ఎప్పటికైనా టాప్ ప్లేస్ లోకి వెళ్తుంది అనిపించింది అందుకే తనతో సునీల్ గారు నేను ఈ కంపెనీ అప్పు మొత్తం తీరుస్తాను మరియు ఈ కంపెనీ నాకు అమ్ముతారా, అన్ని లీగల్ గా మీకు ఎంత డబ్బు రావాలో అంత పే చేస్తాను అని అన్నాను.
సునిల్ : మేడం ఈ కంపెనీ పూర్తిగా పతనం అయిపోయినది మాకు చావు తప్ప వేరే దారి లేదు మీ డబ్బుల కోసం నేను మిమ్మల్ని మోసం చెయ్యలేను
అమ్మ : అది అంత నాకు తెలుసు కంపెనీ అమ్మినందుకు గాను మీకు 35 కోట్లు మరియు మళ్ళీ మీరు స్టార్ట్ చెయ్యడానికి ద ఫస్ట్ ఇన్వెస్టర్ అండర్ ద నేమ్ అఫ్ విక్రమాదిత్య వన్ క్రోర్ సెవెంటీ ఫైవ్ లాక్స్ షేర్స్ కొన్నట్టు రిజిస్ట్రేషన్ చేపించండి.
చూసారు కదా నా బిడ్డ విక్రమ్ తనకి ఇరవై ఒకటి వచ్చేవరకు ఇవేమి తనకు తెలియనివ్వను అప్పటివరకు కంపెనీ బాధ్యత మొత్తం మీ చేతులలోనే పెడుతున్నాను, మీరు ఏ కసితో అయితే స్టార్ట్ చేసారో మళ్ళీ అదే పట్టుదలతో ముందుకు సాగండి భవిష్యత్తులో నా కొడుకు కంపెనీకి నా అవసరం ఉంటే తప్పక హెల్ప్ చేస్తాను కానీ మళ్ళీ ఇలాంటి పరిస్థితి రానివ్వకండి.
సునీల్ : అస్సలు కంపెనీ పోతుంది ఇన్వెస్ట్ చెయ్యమని ఎంతో మంది కాళ్ళు పట్టుకున్నాను మేడం కానీ ఒక్కరు పట్టించుకోలేదు, మీ వల్ల కంపెనీ బతుకుతుంది అంతకు మించి నా ఆశయం బతుకుతుంది అది చాలు ఫ్యూచర్లో విక్రమ్ కింద పని చెయ్యడం నా అదృష్టం గా భావిస్తాను అని సంధ్య కాళ్ళ మీద పడ్డాడు. మేడం ఇప్పటి నుంచి ఎవ్వరి మీద ఆధారపడకుండా రేయింబవళ్ళు కష్టపడి పని చేస్తాను అని ఏడ్చాడు.
అమ్మ : చిన్నా నువ్వు అందరిలాంటి వాడివి కాదు అందరూ ప్రాబ్లెమ్ ని ఒకలా చూస్తే నువ్వు ఇంకో యాంగిల్లో చూస్తావ్ నా తరపున నీకు ఈ హెల్ప్ కూడా అవసరం లేదు కానీ ఈ లోకంలో ఏం సాధించాలన్నా దానికి కొంచెం డబ్బు కూడా అవసరం. ఇది నీ కంపెనీ, నీకు 21 వచ్చే వరకు కంపెనీ జోలికి వెళ్ళకు నన్ను నమ్ము ఏదో ఒకరోజు నేను చేసిన పని నీకు మేలు చేకూర్చుతుంది.
లవ్ యూ.
అది చదివి కళ్ళలో నీళ్లతో డాకుమెంట్స్ జాగ్రత్తగా బ్యాగ్ లో పెట్టి అలాగే ఏడుస్తూ పడుకున్నాను. అమ్మకి నా గురించిన ముందుచూపుకి, అబ్బా అమ్మ ఉంటే ఎంత బాగున్ను, ఈ రాక్షసులు ఆస్తి అంత తీసుకుని అమ్మని వదిలినా బాగుండు కదా అని ఎంత మంచి అమ్మని పోగొట్టుకున్నాను అని ఏడుస్తూ పరుపుని గట్టిగ కొడుతూ పడుకున్నాను.
పొద్దున్నే లేచి మార్కెట్ కి వెళ్లి కూరగాయలు కావలసిన సరుకులు తీసుకోచ్చి పనులన్నీ ముగించి కాలేజ్ కి వెళ్ళాను. చివరి బెంచి లో మానస హాయ్ అని చెయ్యి ఎత్తింది, హాయ్ అన్నాను.
మానస : ఎం చిన్నా ఏంటి సంగతులు?
చిన్నా : (ఆశ్చర్యంతో) నా పేరు నీకెలా తెలుసు
మానస : ఏమో అలా పిలవాలనిపించింది, వద్దా?
చిన్నా : లేదు అలాగే పిలువు అని మాట్లాడుతూ నా బెంచ్ లో కూర్చున్నాను.
తను చిన్నా అని పిలిచినప్పుడల్లా అమ్మ నన్ను పిలిచినట్టు ఉంది. మనసుకి చాలా సంతోషంగా అనిపించింది ఈలోగా మాథ్స్ టీచర్ ఎంట్రీ ఇచ్చింది. ఇవ్వాళ రాజు కనిపించలేదు.
మాథ్స్ టీచర్ : రేయి ఇవ్వాళ ఎగ్జామ్ పెడతా అన్నాను కదా ప్రిపేర్ అయ్యారా, ఒక్కడికి చదువు రాదు అంతా చవటలు, మానసా... దీనికి చదువు వచ్చినా రెస్పాండ్ అవ్వదు. ఈలోగా మానస లేచి ప్రిపేర్డ్ టీచర్ మీదే ఆలస్యం అంది. ఒక్కసారిగా అందరు మానసని చూస్తూ అవాక్కయ్యారు, మేడం కూడా షాక్ అయింది ఇందులో ఏముంది అని ఇంత షాక్ అవ్వడానికి అని నేను లైట్ తీసుకున్నాను, ఇంతలో రాజు క్లాస్ గుమ్మం దెగ్గరికి వచ్చి మె ఐ కమిన్ మేడం అన్నాడు టీచర్ తేరుకొని కమిన్ అని రాజుకి కొన్ని తిట్ల దండలు వేసి పంపించింది. రాజు వచ్చి నా పక్కనే కూర్చుని : ఏంట్రా విక్రమ్ క్లాస్ అంతా వేడి మీద ఉంది ఏంటి.
చిన్నా : ఎం లేదు రాజు మేడం ఎగ్జామ్ గురించి అడిగితే మానస ఆన్సర్ చెప్పింది అంతే అన్నాను
రాజు : ఏంటి, మానస ఆన్సర్ చెప్పిందా! ఏంట్రా నిన్నటినుంచి ఈ వింతలు.
చిన్నా : ఇందులో ఏముంది. ఎందుకు అంతలా ఆశ్చర్యపోతున్నారు?
రాజు : లేదు విక్రమ్ నీకు తెలీదు మానస క్లాస్ లో మాట్లాడటం ఇదే మొదటి సారి, అయితే నేను మిస్ అయ్యాను అనమాట, ఛా.
ఒకసారి మానసని చూసాను నన్ను చూస్తూ చిన్నపిల్లలా సిగ్గుపడుతుంది. ఈ లోగ ఎగ్జామ్ క్వశ్చన్స్ మేడం బోర్డు మీద రాస్తుంది అవన్నీ నేను 2nd క్లాస్ లో సాల్వ్ చేసిన ప్రోబ్లమ్స్.
మనస : చిన్నా వచ్చా అవి
చిన్నా : క్వశ్చన్ మార్క్ ఫేస్ పెట్టాను.
మానస : ఎం కాదు నేను చూపిస్తా రాసేయి
చిన్నా : అలాగే
మానస : రేయి నిజం చెప్పు నీకవన్ని వచ్చు కదా?
చిన్న స్మైల్ ఇచ్చాను
మానస: హ్మ్మ్ ఇంట్రెస్టింగ్. మాథ్స్ బాగా చేస్తావా?
చిన్నా : అది నాకు పుట్టుకతోనే వచ్చింది.
అలా ఎగ్జామ్ రాస్తూ మధ్యలో మానసతో మాట్లాడటం మేడం చూసింది.
పీరియడ్ అయిపోయాక మేడం వెళ్తూ విక్రమ్ ఒక సారి నన్ను స్టాఫ్ రూంకి వచ్చి కలువు అని వెళ్లిపోయింది. లంచ్ బెల్ లో మానస నేను టిఫిన్ బాక్స్ సగం సగం తినేసి స్టాఫ్ రూంకి వెళ్ళాను.
మేడం : హ... రా విక్రమ్ ఏంటి క్లాస్ లో తెగ ముచ్చట్లు పెడ్తున్నావ్ ఏంటి విషయం?
చిన్నా : అలా ఎం లేదు మేడం.
మేడం : చూడు విక్రమ్ మానసాను గత కొన్ని రోజులుగా చూస్తున్నాను తను పక్కనే ఉన్న అనాధాశ్రమం నుంచి వస్తుంది వాళ్ళ అమ్మ నాన్న సూసైడ్ చేసుకున్న తరువాత తను షాక్ లోకి వెళ్లిపోయిందని విన్నాను, తను వచ్చి పది రోజులు దాటింది అప్పటినుంచి ఇప్పుడే నేను తను మొదటి సారిగా నవ్వడం చూసింది మీ ఫ్రెండ్షిప్ కి నేను అడ్డు రాను కానీ మళ్ళీ తను బాధ పడేలా మాత్రం నడుచుకోకు
చిన్నా: అలా ఎప్పటికి జరగదు మేడం అని చెప్పి బైటికి వచ్చేసాను.
తనగురించి ఆలోచిస్తూ క్లాస్ లోకి వచ్చాను అప్పుడే రాజు వచ్చి ఏరా తిన్నావా అన్నాడు, హా ఇప్పుడే అయింది అన్నాను.
చిన్నా : నీ హాకింగ్ ఎంత వరకు వచ్చింది.
రాజు : నాకు అస్సలు రాదు విక్రమ్ అది నా ఎయిమ్ మాత్రమే, దానికి పెద్ద పెద్ద బుక్స్ కావాలి లక్షల్లో ఖర్చు అవుద్ది చిన్న చిన్న ఫోన్స్ వరకు మాత్రమే హాక్ చెయ్యగలను అన్నాడు.
చిన్నా : మరి హాక్ చెయ్యాలంటే నీ దెగ్గర కంప్యూటర్ లేక లాప్టాప్ కావాలి కదా అన్నాను.
రాజు: విక్రమ్ నీ గురించి తక్కువ అంచనా వేసాను నువ్వు ఇక్కడున్న వాళ్ళతో పోలిస్తే చాలా గ్రేట్, మన క్లాస్ లో చాలా మందికి హాకింగ్ అంటే ఏంటో కూడా తెలీదు, అందుకే నన్ను చూసి అందరూ నవ్వుతుంటారు. పాత కంప్యూటర్ మన కాలేజ్ ది కొట్టేసా దానితో హాకింగ్ చెయ్యలేను కానీ నేర్చుకోడానికి ఉపయోగ పడుతుంది.
చిన్నా : రాజు నాకు ఒక హెల్ప్ కావాలి చేస్తావా?
రాజు : చెప్పు విక్రమ్ నా వాల్ల అయ్యే పని అయితే కచ్చితంగా చేస్తాను.
చిన్నా: గ్రీన్ హోటల్స్ ఈ కంపెనీ గురించి ఇన్ఫర్మేషన్ కావాలి.
రాజు : కష్టమే కానీ కనుక్కుంటాను. ఇంటర్నెట్ కావాలంటే మా పక్కింటోడి వైర్ వాడికి తెలియకుండా అందరూ పడుకున్నాక లాగాలి.
చిన్నా : వీలైతేయ్ ట్రై చెయ్ కష్టపడకు.
రాజు : నువ్వు చెప్పాలా.
అలా రోజూ ఇంటికి రావడం పనులు చేయడం,కాలేజ్ కి వెళ్లడం ఇలా ఒక నెల రోజులు గడిచిపోయింది, ఈ నెల రోజుల్లో నేను అనుని చూసింది ఒక్క సారె, తను నన్ను చూసి చూడనట్టు పట్టించుకోకుండా వెళ్ళిపోయేది.
ఈ నెల రోజుల్లో మానస గురించి నేను, నా గురించి తాను అన్ని తెలుసుకున్నాము. మానసకి తన చినప్పుడే తల్లీదండ్రులు ఆత్మహత్య చేసుకోడం వల్ల షాక్ కి గురవ్వడం ఆ తర్వాత తెరుకున్నా పట్టించుకునే వాళ్ళు లేక ఒంటరి జీవితానికి అలవాటుపడిపోయింది అందుకే ఎవ్వరితో మాట్లాడేది కాదు, తనకి నా గురించి మొత్తం చెప్పేసాను అమ్మ గురించి, స్వాతి మేడం, పల్లవి, అనురాధని నాకు ఇచ్చి పెళ్లిచేస్తా అనడం, షేర్ పేపర్స్ అన్ని. క్లాస్ లో మానస నేను మాట్లాడుకుంటుంటే రాజు వచ్చాడు.
మానస : చిన్నా నీ బర్త్డే ఎప్పుడు?
చిన్నా : జనవరి 1st ఏ?
మానస : ఆశ్చర్యం తో నోటి మీద చెయ్యి వేసుకుంది.
చిన్నా : ఏమైందే! కొంపదీసి నీది కూడా అప్పుడేనా ఏంటి?
మానస : అవును చిన్నా!
చిన్నా : గ్రేట్ బలే కలుస్తున్నాయి నీకు నాకు మై ఫ్రెండ్
మానస : బెస్ట్ ఫ్రెండ్ అని నా భుజం పై వాలింది.
రాజు ఏదో చెప్పాలని మా దెగ్గరికి వచ్చాడు కానీ మేమిద్దరం మాట్లాడుకుంటుంటే రాలేక అలానే ఉండిపోయాడు అది మానస గమనించింది.
మానస : చిన్నా రాజు? అని సైగ చేసింది.
చిన్నా : రాజు ఇలా రా.
రాజు : విక్రమ్ నువ్వు చెప్పిన గ్రీన్ హోటల్స్ గురించి ఇన్ఫో కనుక్కున్నను అది ఐదేళ్ల క్రితామే స్ప్లిట్ అయింది దాన్ని గ్రీన్ లోటస్ గా మార్చారు ఇప్పుడు ఆ కంపెనీ కింద ఉన్న మినీ కంపెనీ గ్రీన్ హోటల్స్, దానితో పాటు ఇంకో 15 కంపెనీలుకి గ్రీన్ లోటస్ ఓనర్, కంపెనీ ఓనర్ Mr. ఆదిత్య, ఇప్పటివరకు ఆయనని ఎవ్వరు చూడలేదు దాని వాల్యూ గురించి కూడా ఎం తెలియలేదు కానీ ఇండియాలోనే ది బిగ్గెస్ట్ అండ్ నెంబర్ వన్ కంపెనీ. రాజు చెప్పేది అంత వింటున్న నేను మానస అస్సలు నమ్మలేక పోయాము. ఆశ్చర్యం, ఆనందం...
రాజు : ఇంకేమైనా తెలియాలా విక్రమ్
మానస : రాజు గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ సీఈఓ mr. ఆదిత్య కాకుండా వారి కింద ఎవరైతే ఉంటారో వారి పేరు తన నెంబర్ దొరికిద్దేమో ట్రై చేయగలవా.
రాజు : ఎందుకు మీకు ఇవన్నీ?
చిన్నా : చెయ్యగలవా లేదా?
రాజు : ఓకే ఓకే కూల్ రా ట్రై చేస్తా, అన్ని మీరే మాట్లాడుకోండి నాకేం చెప్పకండి నన్ను మీ పనోన్ని చేసుకున్నారు అంతే లే.....
చిన్నా : రాజు నీకు చెప్పాల్సిన టైంలో అన్ని నేను చెప్పనవసరం లేదు నీకే ఒక్కొకటి అర్ధమవుతాయి అంత వరకు నాకు తోడుగా ఉండు చాలు ఈ జీవితానికి నువ్వు ఒప్పుకున్నా ఒప్పుకోకపోయినా మనం ముగ్గురం ఫ్రెండ్స్ ఇది మార్చలేము ఇక ముస్కుని చెప్పిన పని చెయి.
రాజు : నన్ను జైలులో వేసే ప్లాన్స్ ఏం చెయ్యట్లేదు కదా, మా అమ్మకి నేను ఒక్కణ్ణే కొడుకుని ఇలాంటివి ఏమైనా ఉంటే ముందే చెప్పండి పారిపోతా
మానస : రాజూ..
రాజు : సారీ, ఓకే నేను ఆ పని మీద ఉంటా, బాయి రేపు కలుద్దాం.
8 నెలలు గడిచాయి ఇంత వరకు మాకు కంపెనీ వివరాలు ఏమి తెలీలేదు, కంపెనీ మెయిన్ బ్రాంచ్ ముంబై లోనే ఉంది, అస్సలు కంపెనీ లో ఇంకా సునీల్ గారు ఉన్నారా? పేరు మారింది, నా పేరు మీద ఉందా లేదా? సడన్ గా వెళ్లి నేనే విక్రమాదిత్య అంటే నమ్ముతారా? రమ ఆంటీ ని తీసుకెళదాం అంటే ఇక్కడ అందరికి తెలిసిపోద్ది, నాకు నేనుగా వెళ్ళలేను, నాకు మానసకి ఎన్నో ప్రశ్నలు, నాకు లెక్క లేనన్ని అవమానాలు.
మధ్యలో రాజు బర్త్డే కి రాజు వాళ్ళ అమ్మ పాయసం చేసి పంపింది మా ముగ్గురి కోసం. ఆ తరువాత మా ఇద్దరి బర్త్డేలకి రాజు వాళ్ళ అమ్మ తో చికెన్ చేపించుకొచ్చాడు చాలా టేస్టీ గా ఉంది ముగ్గురం కుమ్మేసాము.
చిన్నా : మానస ఇక నుంచి రాజు అమ్మ మనకి కూడా అమ్మే.
దానికి రాజు గాడి కళ్ళలో చెమ్మ మానస గమినించింది. ఇక పద్మ, జయరాజ్, సింధు, భద్ర ఈ నలుగురు వాళ్ళ శాడిజం మొత్తం నా మీద తీర్చుకునే వారు, నన్ను అవమానించడం అంటే వాళ్ళకి పండగ తెల్లారే సండే వచ్చినంత ఆనందం. అనురాధా మాత్రం నాకు దూరంగా ఉండేది.
రాజు విపరీతం గా ట్రై చేస్తున్నాడు వాడు ఎంత కష్టపడుతున్నా ఒక్కసారి కూడా ఇవన్నీ నాతో ఎందుకు చేపిస్తున్నారు అని అడగలేదు, బహుశా ట్రూ ఫ్రెండ్షిప్ అంటే ఇదే కాబోలు అనుకున్న, బెడ్ మీద పడుకుని ఆలోచిస్తూ అమ్మా నువ్వు లేకపోయినా నాకు ఇద్దరు ప్రాణ స్నేహితులు దొరికారు థాంక్స్ మా.. అని కళ్ళుమూసుకున్నాను నిద్రని బలవంతంగా రప్పిస్తూ.
రోజులు సాగుతూనే ఉన్నాయి రెండు ఏళ్ళు గడిచిపోయాయి మానస నా ప్రాణం నా అమ్మ అయిపోయింది, తనని ఇప్పటివరకు కామంతో చూసింది లేదు అమ్మ మీద పడుకున్నప్పుడు ఎంత ప్రశాంతంగా ఉండేదో మానసతో ఉన్నప్పుడు కూడా అంతే ప్రశాంతంగా ఉండేది.. అంత పవిత్రమైన ఫ్రెండ్షిప్ మాది. పదో తరగతి పరీక్షలకి పది రోజులు ఉండగా ఒక రోజు పల్లవికి కాళ్ళు పడుతుంటే.
పల్లవి : రేయ్ రాజు నీకు అను కి వారం లో పెళ్లి ముస్కుని చేస్కో, పెళ్లి అయినంత మాత్రాన నీ పనులు ఏవి మారవు, పెళ్లి తరువాత నుంచి మా అందరితో పాటు దానికి కూడా బానిసవే అని తన కాలి బొటన వేలు నా నోట్లో పెట్టింది, నేను అలాగే ఉండిపోయాను చలనం లేకుండా.
సాయంత్రం
పవిత్ర : ఇప్పుడు ఆ కుక్క కి పెళ్లి కావాల్సొచ్చిందా?
పల్లవి : అమ్మా! నేను చెప్పేది విను RAVEN కంపెనీ వాళ్ళు గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ నుంచి ప్రాజెక్ట్ ఓకే చేపించుకున్నారు మనము RAVEN కంపెనీ తో పార్టనర్షిప్ పెట్టుకుంటే ఆ ప్రాజెక్ట్ ఓకే అయితే వాళ్ళతో సమానంగా ఎదుగుతాము, అప్పుడు మనం కూడా చిన్నగా గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ నుంచి ఆర్డర్స్ తీస్కోవచ్చు, దీనికి ఈ పెళ్లి వేదిక మాత్రమే కానీ పెళ్లిచూపులు పద్మకి మరియు RAVEN గ్రూప్ అఫ్ కంపెనీ సీఈఓ సుందర్ కొడుకు సురేష్కి, ఈ పెళ్లి చూపులు కనుక సెట్ అయితే మన కంపెనీ 100 కోట్ల కంపెనీగా పేరు తెచ్చుకుంటుంది.
ఇదంతా విన్న పవిత్ర ఉత్సాహం ఆపుకోలేక మా తల్లే కంపెనీని నువ్వు ఎక్కడికో తీసుకెళ్తున్నావ్, ఇప్పటినుంచి నేను నీకు ఏ విషయంలో అడ్డుచెప్పను నీకు ఏది అనిపిస్తే అది చేసేయి. ఈ మాటలకి పల్లవి విజయగర్వం తో పొంగిపోయింది.
రాత్రి బెడ్ మీద అమ్మ ఫోటో చూస్తూ అమ్మా నా జీవితం ఎటు పోతుందో ఏమో నాకు తెలీదు డబ్బులు రాని రాకపోని, కంపెనీ ఉండని లేకపోని కానీ నాకంటూ ఉన్నది నీ ఫోటో నా ఇద్దరు ఫ్రెండ్స్ మాత్రమె, ఇవి మాత్రం దూరం కాకుండా చూసుకో అని బతిమిలాడుకుంటు నిద్రపోయా.
