Update 03
పొద్దున్నే లేవగానే మార్కెట్ కి వెళ్లి వచ్చి ఇంట్లో పనులన్నీ చేసి కాలేజ్ కి రెడీ అవుతుండగా శ్రీకాంత్ వచ్చి విక్రమ్ నిన్ను మీ పిన్ని పిలుస్తుందని చెప్పాడు.
హా.. ఆ పతివ్రత పిలిచింది ఈ పత్తితు గాడు వచ్చాడు పిలవడానికి అనుకోని సైలెంట్ గా వాడి వెనక వెళ్ళాను, హాల్లో కి వెళ్ళగానే అంతా దిష్టిబొమ్మల్లా నిల్చుని ఉన్నారు.
పల్లవి : రేయ్ విక్రమ్ ఈ రోజు నుంచి నువ్వు కాలేజ్ కి వెళ్లాల్సిన అవసరం లేదు నీకు ఇంట్లోనే ఫుల్ టైం జాబ్.
చిన్నా : పది రోజుల్లో ఫైనల్ ఎగ్జామ్స్ ఉన్నాయి అవి రాసేసి చదువు ఆపేస్తాను.
పల్లవి : ఇప్పుడు నువ్వు చదివి ఎవ్వర్నీ ఉద్ధరించాల్సిన పని లేదు కానీ మానెయ్.
(వెనక పద్మ జయరాజ్ సింధు భద్ర నవ్వులు నాకు వినపడుతున్నాయి)
చిన్నా : ఈ ఒక్క రోజు అయినా వెళ్లి వస్తాను ఇక రానని చెప్పేసి వస్తాను.
పల్లవి : (చిరాకు మొహం తో) ఎలాగోలా ఏడు
(మళ్ళీ అందరి నవ్వులు వినిపించాయి తల దించుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను)
ఈలోగా పల్లవి అందరు వినండి వారం రోజుల్లో అనురాధ కి విక్రమ్ కి పెళ్లి జరిపించడానికి అమ్మ నిశ్చయించింది సో అంత ఇంపార్టెన్స్ ఎం లేదు ఎవ్వరిని పిలవట్లేదు పెళ్ళికి ఎవరికైనా ఇబ్బంది ఉంటే ఇప్పుడే చెప్పండి.
వెంటనే సుష్మ (అను అమ్మ ) : ఈ పనివాడికి ఇచ్చి నా కూతురిని పెళ్లి చెయ్యను, ఎరా వెధవన్నర వెధవ నీకు నా కూతురు కావాల్సొచ్చిందా అని విక్రమ్ చెంపల మీద అటు ఇటు కొట్టింది.
ఆ వెంటనే గిరిరాజ్ (అను నాన్న ) : అమ్మా.. నేను ఎప్పుడు నీకు ఏ విషయం లోను ఎదురు చెప్పలేదు కానీ ఇది నా కూతురు కి సంభందించిన విషయం దయచేసి కొంచెం అలోచించి నిర్ణయం తీస్కోండి.
(ఇక్కడ మీకు సుష్మ మరియు గిరిరాజ్ గురించి చెప్పాలి సుష్మ వట్టి డబ్బు పిచ్చిది చిన్న పిల్లల్ని లాలిపోప్ చూపించినట్టు సుష్మకి డబ్బు చూపిస్తే గంగిరెద్దుల వెళ్ళిపోతుంది, ఇక గిరిరాజ్ తనకి పనిచేయాల్సిన అవసరం లేదని పేకాట ఆడుతూ అక్కడ మోసపోయి ఎప్పటికైనా సంపందించకపోతానా అని డబ్బులు పోగొట్టడం తన అలవాటు గా చేసుకున్నాడు.)
పవిత్ర : (కోపంగా) నా మాటను లెక్కచేయ్యలేదంటే నన్ను లెక్కచేయ్యానట్టే నాకు ఎదురు తిరిగేంత ధైర్యం ఉన్న ఎవరైనా నా కుటుంబ సభ్యుల అర్హత కోల్పోతారు అలాగే నా ఇంట్లో ఉండే అర్హత కూడా........ అని ఆపేసింది.
ఇదంతా విన్న సుష్మ : (తెల్ల మొహంతో) మీకు ఎప్పుడైనా ఎదురు తిరిగామ అత్తయ్య, ముందు మీకు కుటుంబం తరువాతే ఏది ఐనా మీ ఇష్టమే మా ఇష్టం.
ఇంట్లో నుంచి బైటికి వెళ్లాల్సి వస్తుందేమో అన్న భయం తో గిరిరాజు ఇంకేం మాట్లాడలేదు.
జయరాజ్ : ఆ దద్దమ్మ కి ఈ కూలోడికి జోడి సరిపోయిద్ది లే
దానికి పద్మ అందరికి వినపడేలా గట్టిగా నవ్వింది, దానికి ఇంట్లో ఉన్న పల్లవి మిగతా అందరు నవ్వారు.నేను అను మొహం చూసాను అవమానభారంతో తల దించుకుంది.
ఇక పల్లవి వాళ్లంతా ఆఫీస్ కి నేను బడికి వెళ్ళాను. అక్కడ జరిగిందంతా మానస కి చెప్పాను.
మానస : అనురాధ తో మాట్లాడావా?
చిన్నా : లేదు
మానస : నీకు ఇష్టమేనా?
చిన్నా : నా ఇష్టం తో ఎవరికీ పనిలేదు
మానస : అనురాధ కి ఇష్టమేనా?
చిన్నా : నాకు తెలీదు
మానస : నా దృష్టిలో ఇదొక బలవంతపు పెళ్లి, ఇదసలు పెళ్లే కాదు.
చిన్నా : మానస నువ్వు పెళ్లికి కానీ ఆ ఇంటి వైపు కానీ రావడం నాకు అస్సలు ఇష్టం లేదు, మా అమ్మనే చంపేసినవాళ్ళు నువ్వొక లెక్కే కాదు వాళ్ళకి, రేపటి నుంచి నేను కాలేజ్ కి రాను, నన్ను మానేయమన్నారు. నిన్ను కలవలేను ఎప్పుడైనా రాజుని కలుస్తాను.
ఈలోగా నువ్వు రాజు కలిసి కంపెనీ గురించి సునీల్ గారి నెంబర్ గురించి ప్రయత్నాలు అపోద్దు, ఈ కంపెనీ డాకుమెంట్స్ నీ దెగ్గరే ఉంచు పొరపాటున కూడా మూడో వ్యక్తికి తెలియనివ్వకు అని తన భుజం మీద వాలిపోయాను నన్ను గట్టిగా హత్తుకుంది తన కళ్ళలో నీటి చుక్క నా మీద పడగానే తనని బాధ పెడ్తున్నానని నవ్వుతూ ప్రాణం పోయినా నిన్ను వదలను అని నుదిటి మీద ముద్దు ఇచ్చాను.
రాజు సాయంత్రం మీ ఇంటికి వస్తాను అమ్మ తో మాట్లాడే పని ఉంది అది నీకు అభ్యంతరం లేకపోతే.
రాజు : ఎప్పుడైనా నిన్ను కదన్నానా ?
సాయంత్రం రాజు ఇంటికి వెళ్ళాను.
రాజు : అమ్మా.. ఎక్కడా.. విక్రమ్ వచ్చాడు అని కేక వేసుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు.
సుమిత్ర : (లోపలినుంచి వచ్చి) రా బాబు నువ్వేనా విక్రమ్ అంటే.. నీ గురించి మానస గురించి వీడు చెప్తూనే ఉంటాడు.
చిన్నా: అమ్మా నేను మిమ్మల్ని ఒక సహాయం అడగడానికి వచ్చాను మీరు కాదనరన్న నమ్మకం తో వచ్చాను.
సుమిత్ర : (ఆలోచిస్తూ) చెప్పు విక్రమ్ నా వల్ల అయితే తప్పకుండ చేస్తా.
చిన్నా: అమ్మా మానసకి 18 ఏళ్ళు నిండుతున్నాయి 10వ తరగతి అయిపోతుంది తనని అనాధ ఆశ్రమం లో ఉండనివ్వరు కనుక నేను మళ్ళీ వచ్చేవరకు మీ కూతురులా తనకి ఆశ్రయం ఇస్తారని.. ఒంటరి ఆడపిల్ల.... కావాల్సినంత డబ్బులు పంపిస్తాను (అబద్ధం) అని అక్కడితో ఆపేసాను.
సుమిత్ర : (నవ్వుతూ) విక్రమ్ నువ్వు నాకు చాలా నచ్చావు, నువ్వు తిరిగి వచ్చేంతవరకు జాగ్రత్త గా చూసుకుంటాను.
చిన్నా : థాంక్స్ అమ్మా ఇక నేను వెళ్తాను అన్నాను.
రాజు : పదరా మీ ఇంటి వరకు వస్తాను అన్నాడు.
దారిలో చిన్నా : రేయ్ రాజు ఇందాక మానసను మీ ఇంట్లో ఉండటానికి మీ అమ్మ ఒప్పుకున్నప్పుడు నీ కళ్ళు మాతాబుల్లా వెలగడం నేను గమనించాను.
రాజు : (కంగారుగా) అది అదీ..
చిన్నా : రాజు నాకు ఎటువంటి అభ్యంతరము లేదు కానీ తనకి ఇష్టం లెకపొతే మాత్రం నువ్వు బలవంతం చేయకూడదు, నీ వల్ల తను ఇబ్బంది పడింది అని తెలిసిన రోజే నిన్ను చంపేస్తాను.
రాజు నా కళ్ళలో కోపం చూసి భయపడుతు అలాగే ఒప్పుకున్నందుకు ఒకింత సంతోషిస్తూ : విక్రమ్ నాకు మానస తో ప్రేమ కంటే మీ ఇద్దరి స్నేహం చాలా ముఖ్యం, నాకు నా అమ్మ తప్ప ఇంకెవరు లేరు అలాగే తనకి కూడా ఇప్పుడు మీరు ఇద్దరు నా ఫ్యామిలీ అయిపోయారు, మానసకి ఇష్టం లేకపోతే నన్ను నేను మార్చుకుంటాను కానీ మన ముగ్గురి స్నేహానికి ఎటువంటి అంతరాయం కలిగించను ఐ ప్రామిస్ యూ..
చిన్నా : సంతోషం ఇక భయపడడం ఆపి నవ్వు ఆ ఫేస్ చూడలేక చస్తున్నా.
రాజు : హి హి హి
చిన్నా : ఆపరా బాబోయ్ ఇంకెప్పుడు నిన్ను నవ్వమని అడగను.
ఈలోగా ఇల్లు వచ్చింది నన్ను వదిలేసి వాడు వెళ్ళిపోయాడు ఆనందం తో చిందులేస్తూ. నేను వెళ్లి భోజనం చేసి ఆ పెళ్లి సంగతి ఏంటో అని ఆలోచిస్తు విల్లా ముందున్న గార్డెన్ లో అటు ఇటు తిరుగుతున్నా ఎందుకంటే పెళ్లి అనేది చిన్న విషయం కాదు కద దాంట్లో మళ్ళీ నాకు పెళ్లి వయసు కూడా రాలేదు, దాంట్లో మళ్ళీ నా ఒక్క జీవితం మాత్రమే కాదు ఆ అమ్మాయి జీవితం కూడా.
అస్సలు అను నా గురించి ఏమనుకుంటుంది అందరిలాగే నన్ను బానిసలా చూస్తుందా? అస్సలు నేను విక్రమ్ అనే వాడు ఇంట్లో ఉన్నాడని తనకి తెలుసా, కానీ ఎందుకో ఇంట్లో అందరూ తనని చిన్నచూపు చూస్తుంటే ఎక్కడో తన మీద నాకు సాఫ్ట్ కార్నర్ ఉంది.
ఇప్పటివరకు తనతో మాట్లాడలేదు తను నన్ను చూడనుకూడా చూడలేదు అస్సలు తన మనసులో ఎవరైనా ఉన్నారా? నేనంటే ఇష్టమా లేదా అసహ్యమా? ఏమి తెలీదు ఇప్పుడు వీళ్ళని ఎదిరించే ధైర్యం నాకు లేదు ప్రస్తుతానికి గో విత్ ది ఫ్లో అనుకున్నాను, చీకటి పడింది అయినా ఆపకుండా అటు ఇటు తిరుగుతున్నా.
సడన్ గా పల్లవి బాల్కనీ లోనుంచి నన్ను పిలిచింది, ఒక్కసారిగా ఆగి పైకి చూసాను ఇప్పటి నుంచి నన్ను చూస్తుందో ఏమో అనుకుని అలాగే తనని చూసాను షాక్ లో.
లైట్ పింక్ చీరలో చేతిలో చిన్న గాజు గిన్నె, దీనికి రాత్రి పూట బాదాం తినే అలవాటు ఏడ్చింది లే. అలానే చూస్తున్న
పల్లవి : రేయ్ విక్రమ్ ఎన్ని సార్లు పిలవాలిరా కుత్తే, పైకి రా అని వెనక్కి తిరిగి వెళ్లిపోయింది.
వస్తున్నానే పతివ్రత అనుకుని పల్లవి రూమ్ కి వెళ్ళా.
పల్లవి నేను రూంలోకి రాగానే రేయి ఇలా రా అని మంచం మీద పడుకుని కాళ్లు కొంచెం నొప్పిగా ఉన్నాయి కాళ్లు పట్టు అని పడుకుంది. మౌనంగా తన కాళ్లు పడుతున్నాను.వెళ్ళు పెట్టి రుద్దాను
పల్లవి : ఏంట్రా పెళ్లి అనేసరికి టెన్షన్ పడుతున్నావా అది కాపురం చేసేవాళ్ళకి రా నీకెందుకు అని నవ్వుతూ.. ఈ జన్మకి నువ్వు నా సేవ చేసుకుంటూ గడిపేయి. ఇక పో చాలు గాని.. ఈరోజు ఇలా గడిచిపోయింది.
పొద్దున్నే లేచి మార్కెట్ కి వెళ్లి ఎలానో కాళియే కదా కాలేజ్ కూడా లేదు అని చిన్నగా వెళ్ళాను ఇంటికి, రమ ఆంటీ ఆరోగ్యం ఈమధ్య సరిగ్గా ఉండట్లేదు ఊరికే నీరస పడిపోతుంది ఆలోచిస్తూ ఇంట్లోకి వెళ్లేసరికి పల్లవి హాల్లో కోపం గా కూర్చుని ఉంది నేను లోపలికి వెళ్ళగానే ఇంకా ఎర్రగా అయిపోయింది తన మొహం చూసి కొంచెం భయపడ్డాను.
పల్లవి : దున్నపోతా ఎంత సేపు చూడాలిరా నీకోసం అని లేచి కార్ కీస్ తీసుకుని ఆఫీస్ కి రా డ్రైవర్ డ్యూటీ ఎక్కు అని బైటికి వెళ్ళింది.
(ఈ రెండేళ్లలో కార్ డ్రైవింగ్ కూడా నేర్చుకోడం జరిగింది లెండి)
వెంటనే కార్ కీస్ తీస్కుని వెళ్లి డ్రైవింగ్ సీట్ లో కూర్చున్న, ఆఫీస్ కి వెళ్ళగానే రిసెప్షన్ లో అను కనిపించింది. నేను ఆఫీస్ కి రావడం ఇదే మొదటిసారి, గ్లాస్ డోర్ తీస్కుని లోపలికి రాగానే అను తల ఎత్తి నన్ను చూసింది, ఇంట్లో పెళ్లి అనౌన్స్మెంట్ తరువాత తనని నేను నన్ను తను చూసుకోవడం ఇదే మొదటిసారి. వెంటనే మొహం తిప్పేసుకుంది నేను మనకెందుకొచ్చిన యవ్వారం అని పల్లవి వెనకాలే తన కేబిన్ లోకి వెళ్ళా.
తరవాత అక్కడ్నుంచి ఇంటికి వచ్చి మధ్యనానికి కిచెన్ లో పనులు చేసి ఒక స్లీప్ వేసాను అలా సాయంత్రం వరకు పనులతో గడిపి కార్ తీస్కుని పల్లవిని పికప్ చేసుకోడానికి ఆఫీస్ కి వెళ్ళాను. అను ఆఫీస్ వర్క్ అయిపోయిందనుకుంటా చేతిలో హ్యాండ్ బ్యాగ్ తో నిల్చొని ఉంది, నేను అది ఏమి పట్టించుకోకుండా లోపలికి వెళ్తుంటే "ఇంటికి వెళ్ళేటపుడు నేను కూడా వస్తాను" అన్న మాటలు విని వెనక్కి తిరిగాను వెనక అను తప్ప ఇంకెవరు లేరు అంటే ఆ స్వీట్ వాయిస్ తనదే, నేను ఇక్కడికి వచ్చిన ఇన్ని ఏళ్లలో తను నాతో మాట్లాడిన తొలి మాట, నేను రిప్లై కూడా ఇవ్వకుండా పల్లవి కేబిన్ లోకి వెళ్ళాను.
పల్లవి కేబిన్ లోకి వెళ్ళి కూర్చున్న గంట లో పల్లవి వచ్చింది. తను నా మీద కోపంగానే ఉంది అని అర్ధమైంది.
ఆ సాయంత్రం పల్లవిని, అనుని పిక్ చేస్కుని ఇంటి కి వచ్చాను వాళ్ళు లోపలికి వెళ్లిపోయారు నేను రూమ్ కి వెళ్లి బెడ్ మీద పడుకుని రమ ఆంటీ గురించి ఆలోచిస్తున్నాను తనని ఎలా హాస్పిటల్ లో చూపించాలా అని ఎందుకంటే రమ ఆంటీ కి జీతం అయినా ఇస్తున్నారు నాకు అది కూడా లేదు, ఇలా ఆలోచిస్తుంటే డోర్ చప్పుడు అయింది చూస్తే అను? లేచి నిల్చున్నాను.
తను వచ్చింది కానీ ఏమి మాట్లాడలేదు, నేను సైలెంట్ గానె ఉన్నాను, ఒక 10 నిముషాలు అలానే ఉండి వెళ్ళబోయింది, "చెప్పండి" అన్నాను.
అను : నీకు ఈ పెళ్లి ఇష్టమేనా?
చిన్నా : నా ఇష్టాలని పట్టించుకునెవారెవరైనా ఈ ఇంట్లో ఉన్నారా?
మరి మీకు?
అను : ఈ ఇంట్లో నీకు ఎంత వేల్యూ ఉందొ నాకు అంతే కాకపోతే ఒకే రక్తం కాబట్టి కొన్ని వసతులు.
నేను ఇంకేం మాట్లాడలేదు ఒక రెండు నిముషాలు చూసి తను వెళ్లిపోయింది.
వారం రోజుల్లో పెళ్లి అయిపోయింది. పెళ్ళిలో పల్లవి ఫ్యామిలీ మెంబెర్స్ మరియు RAVEN కంపెనీ చీఫ్ సుందర్ అతని కొడుకు సురేష్ తప్ప ఎవరు లేరు రాజు ని నేను రావద్దని చెప్పను , సురేష్ అనురాధని చూస్తూ సొల్లు కార్చుకుంటూ వచ్చి ఒక గిఫ్ట్ వాడే ఓపెన్ చేసి అందరికి ముందు చూపించాడు అది ఒక నెక్లేస్ (దాని కరీదు 2లక్షలు ఉంటుందేమో) అనుకి గిఫ్ట్ గా ఇచ్చాడు అది చూడగానే అను వల్ల అమ్మ సుష్మ వచ్చి "వావ్ ఇట్స్ సో బ్యూటిఫుల్" అని తీసుకుంది "అను ఇది నా దెగ్గర జాగ్రత్త గా దాచిపెడతాను" అని తీసుకెళ్లిపోయింది.
సురేష్ : అనురాధ గారు మీరు చాలా అందంగా ఉన్నారు, ఇంత అందం అడివి కాచిన వెన్నల లా అయిపోతుందని అనుకోలేదు అంటూ నన్ను చిరాకుగా చూస్తూ వెళ్ళిపోయాడు, అను నన్ను చూసింది నేను తలదించుకోడం తప్ప ఏమి చెయ్యలేక పోయాను.
అంత అయిపోయాక నేను నా రూంకి వచ్చాను నన్ను అను రూమ్ లోకి షిఫ్ట్ అవ్వమన్నారు, పల్లవి నన్ను పెళ్లి అయిపోగానే రమ్మని చెప్పింది మొన్న కానీ నేను వెళ్ళలేదు. పల్లవి కూడా నాకు కనిపించలేదు అదే సంతోషం అని నా రూమ్ కి వెళ్ళాను లగ్గజ్ తెచ్చుకోడానికి.
నా సామానులో ఉన్నదే రెండు బ్యాగులు దాంట్లో ఒకటి బుక్స్ ఇక వీటితో పనిలేదు లే అని అవి అక్కడే వదిలేసి బట్టల బ్యాగ్ తీస్కుని అను రూమ్ కి వెళ్ళాను అప్పటికే చీకటిపడిందది నేను ఇంకా ఎం తినలేదు, అను తన బెడ్ మీద అటు వైపు తిరిగి పడుకుంది నేను వెళ్లి నా బ్యాగ్ కింద పెట్టి పక్కన గోడ కి అనుకుని కూర్చున్నాను.
కొంచెం సేపటికి సుష్మ వచ్చి "రేయ్ విక్రమ్ నీ స్థాయి ఏంటో గుర్తు పెట్టుకుని నడుచుకో పొరపాటున కూడా అనుని తాకావో చంపుతా" అని ఒక సాప నా మొహం మీద విసిరేసి వెళ్లిపోయింది, అయ్యో ఇలాంటి దద్దమ్మ నా అల్లుడు అయ్యాడే అని గోనుక్కుంటూ.....
అను ఏమో అటు తిరిగి పడుకుంది నాకేమో నిద్ర రావట్లేదు నేను బ్యాగ్ ని పక్కన పెట్టి ఒకసారి పక్కన ఉన్న గ్లాస్ ని ఎత్తి గట్టిగ కొట్టాను వెంటనే అను లేచి కూర్చుంది తనని చూసాను ఏడ్చిన చారలు తన మొహం మీద స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి, నన్ను చూసి రెండు కాళ్ళు ముడుచుకుని ఏడవటం మొదలుపెట్టింది, నాకు ఎం చెయ్యాలో అర్ధం కాలేదు దెగ్గరికి వెళ్లి ఓదార్చాలా! "ఆమ్మో వద్దులే" అని తనని చూస్తూ కూర్చున్నాను తను అలాగే ఏడుస్తూ మెల్లగా నిద్రలోకి జారుకుంది
పొద్దున్నే అను నిద్ర లేచేసరికి నేను రాత్రంతా అలాగే ఇంచ్ కూడా కదలకుండా కూర్చుని తననే చూస్తున్నాని తెలిసి ఒకింత ఆశ్చర్యం మరియు బాధ తో వెళ్లి రెడీ అవటం మొదలు పెట్టింది, అను స్నానం చేసి వచ్చేలోపు నేను పడుకుండిపోయాను.
అను బైటికి వచ్చి చిన్నా ని అలానే చూస్తూ వెంటనే ఒక దుప్పటి తీసి కప్పి రెడీ అయ్యి ఆఫీస్ కి వెళ్ళింది.
...............................................................
పవిత్ర : పల్లవి ఇంతకీ సురేష్ కి పద్మ కి కుదిరిందా?
పల్లవి : వాడు మన ఇంట్లో అందరిని చూసి సొల్లు కార్చుకున్నాడు, ఎలాగోలా కష్టపడి సంబంధం సెట్ చేశాను గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ తో అగ్రిమెంట్ కి ఇంకా 9నెలలు టైం పడుతుందట ఒక సారి అది కంఫర్మ్ అయితే ఎంగేజ్మెంట్ పెట్టుకుందాము అన్నారు.
పవిత్ర : హో ఇంకా 9 నెలల టైం ఉందన్నమాట? ఈలోగా పద్మ ని సురేష్ కి దెగ్గరగా ఉండమని చెప్పు.
రోజు లేవడం ఇంట్లో వంటపనులు కార్ డ్రైవర్ పనులు చెయ్యడం (ఇద్దరు పనోళ్ళని తీసేసి నన్ను పెట్టుకున్నారు) అవమానాలు చీదారింపులు, నా వల్ల అనురాధ తలదించుకోడాలు ఏ పని చెయ్యకుండా పెళ్ళాం మీద ఆధారపడితే అంతే కద. కాళీ సమయాల్లో అను ని అడిగి కొంచెం డబ్బు తీస్కొని లైబ్రరీ లో మెంబెర్షిప్ తీసుకున్నాను రోజు వెళ్లి ఏరోనాటికల్ ఇంజనీరింగ్ ఇంకా రాకెట్ సైన్స్ బుక్స్ చదవడం, ఇవి నా రొటీన్ వర్క్స్, ఇలా రెండేళ్లు గడిచిపోయాయి.
రాజు మానస సుందర్ కోసం ట్రై చేస్తూనే ఉన్నారు, ఈలోగా మానస, రాజు, అను ఎవరి డిగ్రీలు వాళ్ళు కంప్లీట్ చేసారు, అప్పుడప్పుడు ఎవరికీ తెలీకుండా వెళ్లి మనసాని కలిసి వచ్చే వాణ్ణి, గిరి రాజ్ ఇంకా డబ్బులు పోగొడుతూనే ఉన్నాడు, సుష్మ పేకాట క్లబ్ కి పరిమితం అయిపోయింది, జయరాజ్ మేనేజర్ పోస్ట్ లో ఇరికించారు వాడు ఒక్క సబ్జెక్టు కూడా పాస్ అవ్వలేదు వాడు మేనేజర్ అఫ్ రాజ్ ఇండస్ట్రీస్. పద్మ సురేష్ గాడితో తిరిగి తిరిగి బాగా కండ పట్టింది అన్ని ఎపుగా తయారయ్యాయి, అను మాత్రం అలానే ఉంది ఎందుకుండదు రెండు సంవత్సరాలలో నేను ఒక్క సారి కూడా అనుని ముట్టుకోలేదు తను బెడ్ మీద నేను సాప మీదా, అను నాకు కొంచెం దెగ్గర అయినా నేను దెగ్గర అయ్యేంత చనువు తను నాకు ఇవ్వలేదు, మరి నా వల్ల తనకి కూడా అవమానాలు ఎక్కువయ్యాయి లెండి, జాబ్ లేని ఎందుకు పనిరాని మొగుడు ఉండే ఆడది అంటే అందరికి చులకనే కదా.
ఒకరోజు రోజు మానస అదోలా ఉండటం గమనించాను.
చిన్నా : ఏమైందే అలా ఉన్నావ్.
మానస : ఎం లేదు నువ్వు చెప్పరా, ఎలా ఉంది పెళ్లి జీవితం.
చిన్నా: ఇంతకముందు వంట మాత్రమే చేసేవాణ్ణి ఇపోయూడు డ్రైవర్ గా కూడా పనిచేస్తున్న, పెళ్లి మాత్రమే అయింది.
మానస డల్ గా ఉంది.
చిన్నగా దెగ్గరికి తీస్కుని తన తలని నా భుజం మీద వేస్కుని వీపు మీద చిన్న పిల్లని పామినట్టు పామూతు "చెప్పవే ఏమైందో నాకు తెలియాలి కదా" అన్నాను.
మానస తన పొడవాటి జుట్టుని పక్కకి జరిపి నా భుజం పై పడుకుని "రాజు ప్రపోజ్ చేసాడు అంది".
చిన్నా : నువ్వేం అన్నావ్.
మానస : నాకు అలాంటి ఆలోచన లేదు, నా మీద హోప్స్ కూడా పెట్టుకోవద్దు అని చెప్పాను.
చిన్నా : వాడేం అన్నాడు.
మానస : ఇంకేం మాట్లాడలేదు, బానే ఉంటున్నాడు కానీ ముభావంగా ఉంటున్నాడు, వాడ్ని హర్ట్ చేసానా?
చిన్నా : రాజు అంటే నీకు ఇష్టమా?
మానస : లేదు, అలా అని నా మనసులో ఇంకెవరు లేరు మన ముగ్గురి ఫ్రెండ్షిప్ తెగిద్దెమో అని భయం వేస్తుంది అంతే.
చిన్నా : అలా ఎం అవ్వదులే.
మానస : పోనీ నువ్వు చెప్పు ఎం చేయమంటావ్ నువ్వేం చెప్తే అదే చేస్తా.
చిన్నగా తనని లేపి నుదిటి పై ముద్దు పెట్టి "నీకేం అనిపిస్తే అది చెయ్ నీ వెంటే ఉంటాను" అన్నాను.
మానస మళ్ళీ గట్టిగ కౌగిలించుకుని "సరే నేను ప్రస్తుతానికి ఇలానే ఉంటాను ముందు మన గోల్ రీచ్ అవ్వని తరువాత చూద్దాం" అంది.
ఇప్పటి వరకు మేము మాట్లాడుకుంది అంతా రాజు వాళ్ళ అమ్మ తలుపు చాటుగా వింటుందని నేను ఊహించలేదు.
ఆతరువాత రెండు నెల్లకి పల్లవి నన్ను పిలిచి మా అమ్మ ఆస్తులన్నీ తన పేరు మీదకి ట్రాన్స్ఫర్ చేసుకుంది నాకు ఆ విషయాల మీద ఇంట్రెస్ట్ లేదు కళ్ళు ముస్కుని సంతకాలు చేసేసాను.
తరువాత నెలలో రమ ఆంటీ హాస్పిటల్ లో అడ్మిట్ అయింది తనకి ఇంకో నెలలో ఓపెన్ హార్ట్ సర్జరీ చెయ్యాలి కనీసం రెండు లక్షలు కావాలి వీళ్ళు పట్టించుకోరు ఇంకో పది రోజుల్లో పవిత్ర బర్త్డే ఉంది ఆరోజు అందరు సంతోషం గా ఉంటారు అప్పుడు అడగాలని నిర్ణయించుకున్నాను.
ఒకరోజు సుష్మ సడన్ గా వచ్చి నన్ను పిలిచి నా ముందు పేపర్స్ పెట్టి సైన్ చెయ్యమంది చూస్తే అవి డివోర్స్ పేపర్స్, అను వచ్చాక తను చెప్తే సైన్ చేస్తాను అని చెప్పి సుష్మ మాట్లాడుతున్నా బైటికి వచ్చేసాను.
సాయంత్రం అను రాగానే సుష్మ అను చేతిలో పేపర్స్ పెట్టింది అను విచిత్రంగా వాళ్ళ అమ్మని చూస్తూ పేపర్స్ చదివింది అవి చదివి కోపంగా నన్ను చూస్తూ
అను : సైన్ చేస్తున్నావా వీటి మీద?
చిన్నా : నా చేతుల్లో ఏమి లేదు నీ ఇష్టాన్ని గౌరవిస్తాను. అన్నాను
అను ఆ పేపర్స్ ని చించేసి సుష్మ మొహం మీద కొట్టింది "నా జీవితం అంటే మీకందరికీ ఆటలు గా ఉందా?" అని అరిచింది.
మొట్ట మొదటి సారి ఎక్కడో గెలిచినట్టు అనిపించింది.
అను : విక్రమ్ నేను ఫ్రెష్ అయ్యి వస్తాను ఆకలేస్తుంది ఏమైనా చెయ్యి అని లోపలికి వెళ్లిపోయింది.
సుష్మ జరిగిన దానికి షాక్ లో కోపంతో ఊగిపోతు అక్కడ్నుంచి వెళ్లిపోయింది.
వంట గదిలోకి వెళ్లి "అమ్మా అనుకి జీవితాంతం తోడుగా ఉంటాను తను వెళ్ళిపో అనే వరకు" అని మనసులో అనుకుని చలాకిగా పనులు చేయడం మొదలుపెట్టాను.
.....................................................................
లొకేషన్ గ్రీన్ లోటస్ మీటింగ్ ఛాంబర్ :
సుందర్ : అమ్మ పూజ నీకు పెళ్లి వయసు వచ్చింది నీ మనసులో ఎవరైనా ఉంటే చెప్పు లేదా నేనే సంబంధాలు చూస్తాను అన్నాడు.
పూజ : నాన్న నా పెళ్లి సంగతి తరువాత ముందు ఆదిత్య గారి గురించి ఎంక్వయిరీ మొదలు పెట్టారా?
సుందర్ : సంధ్య గారిని చంపేశారు ఇల్లు మిగతా ఆస్తులు అన్ని అమ్మేసారు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు అన్ని మానిపూలేట్ చేసారు మన పలుకుబడి ఉపయోగించి నాలుగు పీకితే అన్ని తెలుస్తాయి, ఆదిత్య మాత్రం ముంబై లోనే ఉన్నాడని సమాచారం వచ్చింది గల్లీ గల్లీ వెతికిస్తున్నాను.
పూజ : గ్రేట్ న్యూస్ నాన్న. సంధ్య ఆంటీ, ఆదిత్య ఋణం తీర్చుకునే రోజు తొందర్లో రావాలి.
సుందర్ : అవునమ్మా.
ఈలోగా పూజ ఫోన్ కంటిన్యూస్ గా రింగ్ అవుతుంది.
ఇంత ఆనందమైన న్యూస్ వింటుంటే ఎవరా అని చిరాకుగా ఫోన్ తీసింది అది ఒక అన్నోన్ నెంబర్.
పూజ : హాయ్ థిస్ ఈజ్ పూజ, అసిస్టెంట్ మనజింగ్ డైరెక్టర్ అఫ్ గ్రీన్ లోటస్, హౌ కెన్ ఐ హెల్ప్ యూ?
అవతల: హాయ్ మేడం థిస్ ఈజ్ మానస, మే ఐ స్పీక్ టు mr సునిల్ ప్లీజ్ .
పూజ : (ఈమధ్య ఇలాంటి కాల్స్ ఎక్కువయ్యాయి) కోపంతో "సునిల్ ఈజ్రై బిజీ రైట్ట్నౌ , వాట్ యూ హవె టూ సే, స్పీక్ టూ మీ" అంది.
మానస : ఐయామ్ టాకింగ్ ఆన్ బిహల్ఫ్ అఫ్ mr విక్రమ్ఆదిత్య.
పూజ : ఆ మాట వినగానే పూజ కళ్ళు మతాబుల్లా వెలిగిపోయాయి పూజ తిరుకొని మాట్లాడేలోపే కాల్ కట్ అయింది. "హలో హలో" ఛా?
"నాన్న ఇమ్మీడియేట్లి ట్రేస్ థిస్ కాల్ ఆదిత్య గురించి ఇన్ఫర్మేషన్ వచ్చింది ఐయామ్ గోయింగ్ దేర్ అని లేచి వెళ్లిపోయింది".
సునిల్ ఆనందంతో హడావిడి గా ఆ నెంబర్ నోట్ చేస్కుని ట్రేస్ చెయ్యడానికి వెళ్ళాడు..........
పూజ వెంటనే కార్ తీస్కుని బైల్దేరింది కాల్ ట్రై చేస్తూ అటు మానస కూడా ట్రై చేస్తూ ఇద్దరు ఒకేసారి చేయడం వాళ్ళ ఎంగేజ్ వస్తుంది, ఈలోగా సునిల్ కాల్ చేసి "పూజ నీకు లొకేషన్ పంపించాను నేను కూడా బైలుదేరుతున్నాను" అన్నాడు.
పూజ : మీరు ఉండండి నాన్న ముందు నేను వెళ్లి కంఫర్మ్ చేసుకుంటాను అని కాల్ కట్ చేసింది.
2గంటల డ్రైవింగ్ తర్వాత లొకేషన్ కి వెళ్లి డైరెక్ట్ గా మానసకి కాల్ చేసింది.
మానస : హలో పూజ గారు ఎక్కడ ఉన్నారు.
పూజ : నేను మీరు ఉన్న లొకేషన్ లోనే ఉన్నాను మీ కాల్ ట్రేస్ చేశాను, ఇక్కడ అమూల్ షాప్ ముందు ఉన్నాను.
మానస : 10mins వచ్చేస్తున్నాను.
"రాజు వచ్చింది సునిల్ కాదు ఎవరో పూజ మనము ఎవ్వర్నీ నమ్మలేము నువ్వు ఇక్కడే దూరం నుండి గమనిస్తూ ఉండు నేను వెళ్లి కలిసి వస్తాను" అని బయల్దేరింది, ఒక 5మీటర్ ల దూరం లో రాజు ఫాలో అవ్వతు ఉన్నాడు.
మానస : హలో పూజ గారు ఎక్కడ ఉన్నారు?
పూజ : అమూల్ షాప్ ఎదురుగా రోల్స్ రొయస్ కార్ లో ఉన్నాను. నేను బైటికి రాలేను కార్ డోర్ తీసే ఉంది వచ్చేయండి.
మానస వెళ్లి కార్ లో కూర్చుంది.
పూజ : సారీ రికగనిస్డ్ పర్సన్ ని కదా ప్రైవసీ ఇష్యూస్.
మానస: ఓకే డైరెక్ట్ గా పాయింట్ కి వచ్చేస్తాను నేను మిమ్మల్ని నమ్మలేను సునిల్ గారి తో మాత్రమే మాట్లాడతాను.
పూజ : "భయపడకండి నేను సునిల్ గారి కూతుర్ని" అని ఫోటో వాల్పేపర్ చూపించింది.
మానస : సారీ మా అనుభవాలు అలాంటివి.
పూజ : అర్ధమవుతుంది.
మానస ఇప్పటి వరకు జరిగింది అంత క్లియర్ గా కాకుండా పూజ కి ఎంత వరకు చెప్పాలో అంతవరకే చెప్పింది.
పూజ : మానస మొత్తం చెప్పట్లేదాన్న విషయం పూజకి అర్ధమైంది.
"మేము ఆదిత్య గారిని కలవొచ్చా?"
మానస : 3 రోజుల్లో ఇదే ఏరియా లో కేర్ హాస్పిటల్ ముందు కలుస్తాడు.
పూజ : అలాగే ఒకసారి ఆదిత్య గారి ఫోటో ఉంటే నాకు సెండ్ చేస్తారా?
మానస : ఓకే అని ఫోటో సెండ్ చేసింది.
ఫోటో చుసిన పూజ కళ్ళలో మెరుపు మానస గమనించింది. అందుకే
"పూజ ఆదిత్య కి పెళ్లి అయ్యింది" అంది.
పూజ: వెంటనే తెరుకొని" అలా ఎం లేదు మా బాస్ ని ఓ రెండు నిముషాలు చూసుకోకూడదా ఏంటి?" అని జోక్ చేసింది.
మానస : ఓకే బాయ్ పూజ గారు నేను వెళ్ళాలి. అని రాజు దెగ్గరికి వెళ్లి "రాజు అర్జెంటు గా వెళ్లి విక్రమ్ ని పిలుచుకుని రా ".
రాజు : ఇప్పటికిప్పుడు విక్రమ్ ఎక్కడ ఉన్నాడో ఏంటో.
మానస : ఒంటి గంట అవుతుంది వంట ఒండుతుంటాడు లేకపోతే లైబ్రరీ లో ఉంటాడు వెళ్లి పిలుచుకురాపో.
రాజు : అలాగే లే వెళుతున్న అరవకు అని వెళ్ళాడు.
చిన్నా : ఇవ్వాల అను మధ్యనమే వస్తానంది, పోయిన వారం మష్రూమ్ కర్రీ చేస్తే ఎక్కువగా తినింది అని మష్రూమ్ కర్రీ వండుతున్నాడు.
కూర సగం లో ఉండగా రాజు వచ్చాడు.
చిన్నా : ఎందుకోచ్చావ్?
రాజు : మానస నిన్ను అర్జెంటు గా రమ్మంది.
చిన్నా : స్టవ్ మీద కూరని చూస్తూ "ఇప్పుడు కాదు గంట లో నేనే మీ ఇంటికి వస్తాను నువ్వు వెళ్ళు."
రాజు వెళ్ళిపోయాడు.
అన్నం కూర వండేసి చిన్నగా రాజు ఇంటికి వెళ్ళాడు,
చిన్నా కోసం ఎదురుచూస్తున్న రాజు చిన్నా గేట్ దెగ్గర కనిపించగానే "విక్రమ్ మానస లోపల ఉంది వెళ్ళు నేను కూల్డ్రింక్స్ తీసుకొస్తాను అని బైటకి వెళ్ళాడు".
లోపలికి వెళ్ళగానే మానస పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి చిన్నా ని కౌగిలించుకుని "సక్సెస్" అంది.
చిన్నా మానస కళ్ల లోకి చూస్తూ "ఎం సక్సెస్" అన్నాడు.
మానస : ఒక కన్ను ఎగరేస్తూ లోపలికి వెళ్లి మంచం మీద కూర్చుని "ముందు నీకోసం తిరిగి తిరిగి కాళ్ళు నొప్పెడుతున్నాయి వచ్చి వత్తు". అని కాళ్ళు చాపించింది.
చిన్నా : చిన్నగా వెళ్లి తన కాళ్ళను వొళ్ళోకి తీస్కుని వత్తసాగాను.
మానస : పూజ కి కాల్ చేయడం నుంచి తనని కలిసి మాట్లాడడం వరకు మొత్తం పూస గుచ్చినట్టు చెప్పింది.
చిన్నగా తన కాళ్ళ మీద పడుకుని "హ్మ్మ్ " అన్నాను నెక్స్ట్ ఎంటా అన్నట్టు.
నాతల మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ "3రోజుల తరువాత కేర్ హాస్పిటల్ ముందు కలుస్తాడు అని చెప్పాను".
ఎందుకో తన తొడల మీద పడుకుని తల నిమిరించుకుంటుంటే నిద్ర వచ్చేసింది, నిద్ర మత్తులో "హ్మ్మ్ " అంటూ నిద్రపోయాను.
కళ్ళు తెరిచి చూసే సరికి ఇంకా మానస కాళ్ళ మీదే ఉన్నాను తను నా తల నిమురుతూ సీరియస్ గా ఏదో బుక్ చదువుతుంది.
చాలా రోజుల తరువాత ప్రశాంతం గా నిద్రపట్టింది.
చిన్నగా లేచి "లేపొచ్చు కదే" అన్నాను.
మానస : ఇప్పుడు నువ్వు లేచి మీ ఆవిడకి అన్నం వడ్డీంచాల ఇంకొంచెం సేపు పడుకో.
చిన్నా : అవును కదా మర్చిపోయాను.
మానస : అవును రా మనము వెళ్లిపోతున్నాం కదా ఇక అనుని వదిలేస్తావా?
చిన్నా : నాకలాంటి ఉద్దేశాలు లేవు.
మానస : ఆహా! ఎంట్రోయ్ భార్య మీద ప్రేమ ఎక్కువైనట్టుంది.
చిన్నా : అలా ఎం లేదు.
మానస : లేదు రా నీ కళ్ళలో కనిపిస్తుంది.
చిన్నా : "అదేం కాదే" అని మొన్న జరిగిన డివోర్స్ పేపర్స్ మేటర్ చెప్పాను.
మానస : పర్లేదు పాప అందరిలా కాదు కొన్ని ఎత్తిక్స్ ఉన్నాయ్. మరి ఎం చేయాలనుకుంటున్నావు.
చిన్నా : ఇంకా ఏమనుకోలేదు ముందు సునిల్ని కలవని అప్పుడు చెప్తా ఎం చెయ్యలో .
"రాజు మళ్ళీ ఏమైనా ఇబ్బంది పెట్టాడా?"
మానస : లేదు మళ్ళీ ఆ ప్రస్తావన తీసుకురాలేదు కానీ ఇంతకముందున్నంత చనువు గా ఉండట్లేదు.
చిన్నా : కొంచెం టైం పడుతుంది లే.
సరే నేను వెళ్తాను ఇక. అని నుదిటి పై ముద్దు ఇచ్చి బైటికి వచ్చేసాను.
బైటికి వస్తుంటే కిచెన్ లోనుంచి రాజు అమ్మ బైటికి వచ్చి "విక్రమ్ తిని వెల్దు ఉండు అంది".
తనని చూసాను బులుగు చీరలో అంత కాస్టలీ కాదుకానీ తనకోసమె అన్నట్టు ఉంది. లోపల బ్రా కానీ కింద పాంటీ కానీ వెయ్యనట్టుంది తను నాముందుకి వస్తుంటే విచ్చలవిడిగా ఊగుతున్న ఆ పరవాలు చూసి నా కళ్ళకి ఏవి చూడాలో తెలియక కళ్ళు మూసుకున్నాను.
వచ్చి నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుంది నాకు పైనుంచి కింద వరకు తాగులుతున్న మెత్తదనానికి కళ్ళు తెరిచాను, తన పేదలని నా పెదాల దెగ్గరికి తెచ్చి కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ "తినే వెళ్ళాలి" అని ఆర్డర్ వేసింది. తను మాట్లాడిన ఆ రెండు మాటలికి తన నోట్లో ఉన్న గాలి నా నోట్లో కి వచ్చేసిందా అనిపించింది ఆ స్పర్శకి నాకు తెలీకుండానే తల ఉపాను, గట్టిగా నవ్వుతు తన పెద్ద దోసకాయల్ని ఇంకా గట్టిగా నాకు వత్తి వదిలి, పిర్రలుపుకుంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయింది వెనక నుంచి చూసి నవ్వుతు.
వెనక మానస వచ్చి వాటర్ బాటిల్ నీళ్ల ని నా తల మీద పోసింది నవ్వుతు.
చిన్నా : చూసావా?
మానస : మొత్తం, కొంచెం జాగ్రత్త గా ఉండు.
పక్కన ఇంకో బాటిల్ తీస్కుని మళ్ళీ పోస్కున్నాను, మానస అది చూసి నవ్వుతు లోపలికి వెళ్లిపోయింది.
భోజనం చేసేసి ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను ఇందాక రాజు వాళ్ళ అమ్మ తో జరిగిన దానిని గుర్తుచేస్కుంటూ.
అను : ఎక్కడికి వెళ్ళావ్?
చిన్నా : లైబ్రరీ కి.
అను : రేపు పెద్దావిడ బర్త్ డే ఎక్కడికి వెళ్లకుండా ఇంట్లోనే ఉండు.
చిన్నా : అలాగే.
పనులన్నీ అవ్వగొట్టి రూమ్ లోపలికి వెళ్ళాను అను బెడ్ మీద కూర్చుని ఫోన్ చూసుకుంటుంది. మధ్యాహ్నం పడుకున్నా కదా నిద్ర రావట్లేదు అందుకే వెళ్లి గార్డెన్ లో పడుకుని చుక్కలు లెక్కపెడుతు ఉన్నాను, ఎప్పుడొచిందో అను.
అను : ఎం చేస్తున్నావ్?
లేచి కూర్చున్నాను.
చిన్నా : ఎం లేదు ఊరికే అలా నిద్ర రావట్లేదు.
నాకు ఒక మీటర్ దూరం లో కూర్చుని
అను : నీకు కష్టం గా లేదా?
చిన్నా : దేనికి?
అను : అదే జాబ్ లేదు కదా అందరు ఏదో ఒకటి సూటిపోటి మాటలు అంటూ ఉంటే నీకేం అనిపించట్లేదా?
చిన్నా : నాకు అలవాటైపోయాయి.
అను : ఎదేనా జాబ్ చూడన?
చిన్నా : నాకు ఇలా బానే ఉంది.
అను : కానీ నాకు బాలేదు.
అను నన్ను చూస్తుంది నేను తన కళ్ళలోకి చూస్తున్నాను ముందు తన కళ్ళలో కోపం ఉంది చిన్నగా అది మాయం అయ్యి దీనం గా అయ్యాయి, ఇద్దరం అలానే చూసుకుంటున్నాం.
ఈలోగా సుష్మ వచ్చి : "ఎం చేస్తున్నారు ఇక్కడ?" అంది.
దానికి అను లేచి వెళ్ళిపోయింది.
సుష్మ నా దెగ్గరికి వచ్చి నా కాలర్ పట్టుకుని "ఇంకోసారి నా కూతురికి దెగ్గరివ్వాలని చూస్తే బాగోదు" అని సీరియస్ వార్నింగ్ ఇచ్చి పోయింది.
నేను మళ్ళీ చుక్కలు లెక్కపెడుతూ కూర్చున్నాను.
పొద్దున్నే లేచేసరికి ఇంకా గార్డెన్ లోనే ఉన్నాను మీద దుప్పటి ఉంది అను కప్పివుంటుంది అనుకున్నాను, అందరు హడావిడి గా తిరుగుతున్నది చూసి గాని గుర్తురాలేదు నాకు ఇవ్వాల ముసలదాని బర్త్ డే అని.
అన్ని డెకొరేషన్ వర్క్స్ జరుగుతున్నాయి రెడీ అవుదామని బాత్రూం కి వెళ్ళాను సబ్బు కనిపించలేదు పక్కన అను వాడిన సబ్బు ఇంకా తడిగానే ఉంది పట్టుకుని వొళ్ళంతా రుద్దుకున్నాను, ఎందుకో కింద చాలా పొడవు పెరిగినట్టనిపించింది, దాన్ని ఈ హైట్ లో చూడటం ఇదే మొదటి సారి, నా కామానికి దారి అను నె అనుకున్నాను.
రెడీ అయ్యి హాల్లోకి వచ్చేసరికి రాక్షసులంతా వెయిటింగ్ పవిత్ర కోసం.
అను నన్ను చూసి ఎందుకింత లేట్ అని సైగ చేసింది చిన్న స్మైల్ ఇచ్చాను, నా మొహం లో స్మైల్ చూడటం తను తొలిసారి అనుకుంట ఒకింత ఆశ్చర్యం గానె అటు తిరిగింది.
బర్త్ డే కి సురేష్ వచ్చాడు పద్మ పక్కన నిల్చొని ఉన్నాడు అను ని చూస్తూ వెకిలి నవ్వు నవ్వుతు, నాకు అది నచ్చలేదు.
పవిత్ర వచ్చింది అందరు గిఫ్ట్స్ ఇచ్చి విష్ చేసారు నేను కూడా హ్యాపీ బర్త్ డే చెప్పి "అమ్మమ్మ గారు నాకు ఒక రెండున్నర లక్షలు కావాలి అన్నాను" అందరు ఒక్కసారిగా షాక్ లో నన్ను చూసారు, హాల్ వాతావరణం వేడెక్కిపోయింది.
జయరాజ్ : కోపంగా "అందరు గిఫ్ట్స్ ఇచ్చి విష్ చేస్తుంటే నువ్వు గిఫ్ట్ కూడా ఇవ్వకుండా ఇంకా ఎదురు రెండున్నర లక్షలు కావాలా?"
"నువ్వు ఎందుకు పనికి రాని వాడివాని ఒక్క సారి గుర్తు చేస్తే సరిపోదా రోజు చెప్పాలా" అని పద్మ వాళ్ళ అన్నయకి వంత పాడింది.
నేనవేమి పట్టించుకోకుండా : తను మీ చినప్పటినుంచి ఇదే ఇంట్లో పని చేసింది ఇపుడు హాస్పిటల్ లో ఉంది తన సర్జరీ కి ఆ డబులు అవసరం.
అను : నానమ్మ తనకి హెల్ప్ చేద్దాం ప్లీజ్ ఎవరో ఒకరు నిలబడాలి కదా.
నాకు అను సపోర్ట్ ఇచ్చేసరికి నా ఆనందానికి అవధులు లేవు.
పవిత్ర : "ఏయ్ గిరి నీ కూతుర్ని అదుపులో పెట్టుకో" అని కోపంగా అక్కన్నుంచి వెళ్లిపోయింది.
అందరూ మమ్మల్ని చూస్తూ పార్టీ మూడ్ మొత్తం స్పాయిల్ చేసారు అని గోనుక్కుంటూ వెళ్లిపోయారు.
సురేష్ వచ్చి : "అను చూసావా ఇలాంటి పనికిరాని వాడితో తిరుగితే ఇలానే అయిపోతావ్ వీడ్ని ఎంత త్వరగా వదిలించుకుంటే అంత బెటర్, భయపడకు నీకు నేను ఉన్నాను నీ అందానికి తగ్గ ఇంపార్టెన్స్ నీకు ఇస్తాను కదా" అని అనుని కింద నుంచి మీద దాకా చూసాడు.
ఇవ్వాల వీడికి మూడింది ఇదే వీడికి ఆఖరి రోజు అని నేను ఫిక్స్ అయ్యాను. అను కోపం గా అక్కన్నుంచి వెళ్ళిపోయింది.
నేను బైటికి వచ్చాను అను నా దెగ్గరికి వచ్చి " విక్రమ్ నా జీతం మొత్తం రాగానే అమ్మ లగేసుకుంటుంది, నాకంటూ నా దెగ్గర మిగిలింది ఈ ఇరవై వేలు మాత్రమే దేనికైనా ఉపయోగ పడొచ్చు ఉంచు, నాకు హెల్ప్ చేసేవరెవరు లేరు" అని అంది.
తనని కౌగిలించుకోవాలని ముందుకు వెళ్ళాను అది గమనించి అను చెయ్యి ఎత్తింది నేను ఆగిపోయాను.
తెల్లారింది, వెళ్లి హాస్పిటల్ ముందు చైర్ లో కూర్చున్నాను, ఈలోగా ఒక పెద్దాయన నా పక్కన కూర్చున్నాడు తన చెయ్యి చూసాను రో్లెక్స్ వాచ్ ఉంది, అబ్బో ఇది పెద్ద చెయ్యి అనుకున్నాను.
సునిల్ : హాయ్ విక్రమాదిత్య నేను సునిల్ .
చిన్నా : హాయ్ సార్.
సునిల్ : ప్లీజ్ సార్ అనకు అంకుల్ అని పిలువు పైపెచ్చు మీరు మా బాస్.
కంపెనీ ఎప్పుడు హ్యాండ్ ఓవర్ చేసుకుంటారు.
చిన్నా : దానికి నాకింకా అర్హత లేదు సర్టిఫికెట్స్ లేవు అందులో నేను సంపాదించిన ఏ ఒక్క రూపాయి నాది కాదు.
సునిల్ : అలా అనకు ఆదిత్య నేను కంపెనీ పెట్టినవాన్ని ఇప్పుడు చూస్కుంటే నేను కూడా సరిపోను, దానికి కావాల్సింది స్టామినా అది నీలో నాకు టన్నుల కొద్దీ కనిపిస్తుంది వెంటనే వెళ్ళిపోదాం పద అక్కడ సింహాసనం నీకోసం ఎదురు చూస్తుంది.
చిన్నా : ఒక సారి అను గురించి ఆలోచించాను వెంటనే "సారీ నేను రాలేను ఇక్కడ చాలా పనులు మిగిలిపోయాయి కానీ నా తరపున ఒక రిక్వెస్ట్." అన్నాను.
సునిల్ : విసిరేయ్ ఆదిత్య.
చిన్నా : ఇక్కడ నా ప్రాణం మానస, తను నాకు అమ్మ తో సమానం తనని మరియు నా ఫ్రెండ్ రాజు అండ్ వాళ్ళ అమ్మ వీళ్ళు నా ఆప్తులు జాగ్రత్తగా చూస్కోండి.
సునిల్ : అలాగే ఆదిత్య మిగతాది నేను చూసుకుంటాను, అలాగే జరిగింది మొత్తం తెలుసుకున్నాను ఆ రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ వాళ్ళని లేపేయ్యమంటావా?
చిన్నా : లేదు అవన్నీ నేను చూసుకుంటాను.
మీకు RAVEN కంపెనీ వాళ్ళ గురించి తెలుసా?
సునీల్ : అదో చిన్న కంపెనీ ఎందుకు?
చిన్నా : లేదు గ్రీన్ లోటస్ తో ఏదో కాంట్రాక్టు ఓకే అయిందని విన్నాను.
సునీల్ : అదో బుడ్డ కాంట్రాక్టు JANDHAN కంపెనీ వాళ్ళు రికమెండ్ చేసారని ఇచ్చాను.
చిన్నా : ఆ కాంట్రాక్టు కాన్సల్ చెయ్యగలరా.
సునీల్ : కాన్సల్ అయిపోయి 14 15 16 సెకండ్లు దాటిపోయింది అన్నాడు నవ్వుతు, రేపు పొద్దున్నే ఆఫీషియల్ గా ప్రెస్ నోట్ రిలీజ్ అవుతుంది.
చిన్నా : థాంక్ యూ.
సునీల్ : జస్ట్ ఆర్డర్ వెయ్యండి అంతే.
"విక్రమ్ మీరు కంపెనీ వదంటున్నారు?"
చిన్నా : లేదు నేను ఇప్పుడు ఒకేసారి వెలుగులోకి రాలేను కొన్ని రోజులు ఇలానే ఉంటాను ఈ విషయం ఎవ్వరికి చేప్పొద్దు.
సునీల్ : లేదు ఈ విషయం నీకు నాకు నా కూతురు పూజ మన ముగ్గురి మధ్యనే ఉంటుంది.
చిన్నా : సంతోషం.
సునీల్ : ఒక కార్డు ఇస్తూ " ఇది మీ పాకెట్ మనీ లాగా అనుకోండి డబ్బులు అయిపోగానే మళ్ళీ నింపుతాను".
చిన్నా : ఆలోచిస్తూ తీసుకున్నాను "ఎంత ఉన్నాయి".
సునీల్ : 1000 కోట్లు చాలవంటే చెప్పండి ఇంకో వెయ్యి కోట్లు వేస్తాను.
అప్పటివరకు కార్డు పట్టుకుని తిప్పుతూ చూస్తున్న నాకు ఒక్కసారిగా వెయ్యి కోట్లు అనగానే కార్డు బరువెక్కింది. (దిమ్మ తిరిగి మైండ్ బ్లాక్ అయ్యింది).
హా.. ఆ పతివ్రత పిలిచింది ఈ పత్తితు గాడు వచ్చాడు పిలవడానికి అనుకోని సైలెంట్ గా వాడి వెనక వెళ్ళాను, హాల్లో కి వెళ్ళగానే అంతా దిష్టిబొమ్మల్లా నిల్చుని ఉన్నారు.
పల్లవి : రేయ్ విక్రమ్ ఈ రోజు నుంచి నువ్వు కాలేజ్ కి వెళ్లాల్సిన అవసరం లేదు నీకు ఇంట్లోనే ఫుల్ టైం జాబ్.
చిన్నా : పది రోజుల్లో ఫైనల్ ఎగ్జామ్స్ ఉన్నాయి అవి రాసేసి చదువు ఆపేస్తాను.
పల్లవి : ఇప్పుడు నువ్వు చదివి ఎవ్వర్నీ ఉద్ధరించాల్సిన పని లేదు కానీ మానెయ్.
(వెనక పద్మ జయరాజ్ సింధు భద్ర నవ్వులు నాకు వినపడుతున్నాయి)
చిన్నా : ఈ ఒక్క రోజు అయినా వెళ్లి వస్తాను ఇక రానని చెప్పేసి వస్తాను.
పల్లవి : (చిరాకు మొహం తో) ఎలాగోలా ఏడు
(మళ్ళీ అందరి నవ్వులు వినిపించాయి తల దించుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను)
ఈలోగా పల్లవి అందరు వినండి వారం రోజుల్లో అనురాధ కి విక్రమ్ కి పెళ్లి జరిపించడానికి అమ్మ నిశ్చయించింది సో అంత ఇంపార్టెన్స్ ఎం లేదు ఎవ్వరిని పిలవట్లేదు పెళ్ళికి ఎవరికైనా ఇబ్బంది ఉంటే ఇప్పుడే చెప్పండి.
వెంటనే సుష్మ (అను అమ్మ ) : ఈ పనివాడికి ఇచ్చి నా కూతురిని పెళ్లి చెయ్యను, ఎరా వెధవన్నర వెధవ నీకు నా కూతురు కావాల్సొచ్చిందా అని విక్రమ్ చెంపల మీద అటు ఇటు కొట్టింది.
ఆ వెంటనే గిరిరాజ్ (అను నాన్న ) : అమ్మా.. నేను ఎప్పుడు నీకు ఏ విషయం లోను ఎదురు చెప్పలేదు కానీ ఇది నా కూతురు కి సంభందించిన విషయం దయచేసి కొంచెం అలోచించి నిర్ణయం తీస్కోండి.
(ఇక్కడ మీకు సుష్మ మరియు గిరిరాజ్ గురించి చెప్పాలి సుష్మ వట్టి డబ్బు పిచ్చిది చిన్న పిల్లల్ని లాలిపోప్ చూపించినట్టు సుష్మకి డబ్బు చూపిస్తే గంగిరెద్దుల వెళ్ళిపోతుంది, ఇక గిరిరాజ్ తనకి పనిచేయాల్సిన అవసరం లేదని పేకాట ఆడుతూ అక్కడ మోసపోయి ఎప్పటికైనా సంపందించకపోతానా అని డబ్బులు పోగొట్టడం తన అలవాటు గా చేసుకున్నాడు.)
పవిత్ర : (కోపంగా) నా మాటను లెక్కచేయ్యలేదంటే నన్ను లెక్కచేయ్యానట్టే నాకు ఎదురు తిరిగేంత ధైర్యం ఉన్న ఎవరైనా నా కుటుంబ సభ్యుల అర్హత కోల్పోతారు అలాగే నా ఇంట్లో ఉండే అర్హత కూడా........ అని ఆపేసింది.
ఇదంతా విన్న సుష్మ : (తెల్ల మొహంతో) మీకు ఎప్పుడైనా ఎదురు తిరిగామ అత్తయ్య, ముందు మీకు కుటుంబం తరువాతే ఏది ఐనా మీ ఇష్టమే మా ఇష్టం.
ఇంట్లో నుంచి బైటికి వెళ్లాల్సి వస్తుందేమో అన్న భయం తో గిరిరాజు ఇంకేం మాట్లాడలేదు.
జయరాజ్ : ఆ దద్దమ్మ కి ఈ కూలోడికి జోడి సరిపోయిద్ది లే
దానికి పద్మ అందరికి వినపడేలా గట్టిగా నవ్వింది, దానికి ఇంట్లో ఉన్న పల్లవి మిగతా అందరు నవ్వారు.నేను అను మొహం చూసాను అవమానభారంతో తల దించుకుంది.
ఇక పల్లవి వాళ్లంతా ఆఫీస్ కి నేను బడికి వెళ్ళాను. అక్కడ జరిగిందంతా మానస కి చెప్పాను.
మానస : అనురాధ తో మాట్లాడావా?
చిన్నా : లేదు
మానస : నీకు ఇష్టమేనా?
చిన్నా : నా ఇష్టం తో ఎవరికీ పనిలేదు
మానస : అనురాధ కి ఇష్టమేనా?
చిన్నా : నాకు తెలీదు
మానస : నా దృష్టిలో ఇదొక బలవంతపు పెళ్లి, ఇదసలు పెళ్లే కాదు.
చిన్నా : మానస నువ్వు పెళ్లికి కానీ ఆ ఇంటి వైపు కానీ రావడం నాకు అస్సలు ఇష్టం లేదు, మా అమ్మనే చంపేసినవాళ్ళు నువ్వొక లెక్కే కాదు వాళ్ళకి, రేపటి నుంచి నేను కాలేజ్ కి రాను, నన్ను మానేయమన్నారు. నిన్ను కలవలేను ఎప్పుడైనా రాజుని కలుస్తాను.
ఈలోగా నువ్వు రాజు కలిసి కంపెనీ గురించి సునీల్ గారి నెంబర్ గురించి ప్రయత్నాలు అపోద్దు, ఈ కంపెనీ డాకుమెంట్స్ నీ దెగ్గరే ఉంచు పొరపాటున కూడా మూడో వ్యక్తికి తెలియనివ్వకు అని తన భుజం మీద వాలిపోయాను నన్ను గట్టిగా హత్తుకుంది తన కళ్ళలో నీటి చుక్క నా మీద పడగానే తనని బాధ పెడ్తున్నానని నవ్వుతూ ప్రాణం పోయినా నిన్ను వదలను అని నుదిటి మీద ముద్దు ఇచ్చాను.
రాజు సాయంత్రం మీ ఇంటికి వస్తాను అమ్మ తో మాట్లాడే పని ఉంది అది నీకు అభ్యంతరం లేకపోతే.
రాజు : ఎప్పుడైనా నిన్ను కదన్నానా ?
సాయంత్రం రాజు ఇంటికి వెళ్ళాను.
రాజు : అమ్మా.. ఎక్కడా.. విక్రమ్ వచ్చాడు అని కేక వేసుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు.
సుమిత్ర : (లోపలినుంచి వచ్చి) రా బాబు నువ్వేనా విక్రమ్ అంటే.. నీ గురించి మానస గురించి వీడు చెప్తూనే ఉంటాడు.
చిన్నా: అమ్మా నేను మిమ్మల్ని ఒక సహాయం అడగడానికి వచ్చాను మీరు కాదనరన్న నమ్మకం తో వచ్చాను.
సుమిత్ర : (ఆలోచిస్తూ) చెప్పు విక్రమ్ నా వల్ల అయితే తప్పకుండ చేస్తా.
చిన్నా: అమ్మా మానసకి 18 ఏళ్ళు నిండుతున్నాయి 10వ తరగతి అయిపోతుంది తనని అనాధ ఆశ్రమం లో ఉండనివ్వరు కనుక నేను మళ్ళీ వచ్చేవరకు మీ కూతురులా తనకి ఆశ్రయం ఇస్తారని.. ఒంటరి ఆడపిల్ల.... కావాల్సినంత డబ్బులు పంపిస్తాను (అబద్ధం) అని అక్కడితో ఆపేసాను.
సుమిత్ర : (నవ్వుతూ) విక్రమ్ నువ్వు నాకు చాలా నచ్చావు, నువ్వు తిరిగి వచ్చేంతవరకు జాగ్రత్త గా చూసుకుంటాను.
చిన్నా : థాంక్స్ అమ్మా ఇక నేను వెళ్తాను అన్నాను.
రాజు : పదరా మీ ఇంటి వరకు వస్తాను అన్నాడు.
దారిలో చిన్నా : రేయ్ రాజు ఇందాక మానసను మీ ఇంట్లో ఉండటానికి మీ అమ్మ ఒప్పుకున్నప్పుడు నీ కళ్ళు మాతాబుల్లా వెలగడం నేను గమనించాను.
రాజు : (కంగారుగా) అది అదీ..
చిన్నా : రాజు నాకు ఎటువంటి అభ్యంతరము లేదు కానీ తనకి ఇష్టం లెకపొతే మాత్రం నువ్వు బలవంతం చేయకూడదు, నీ వల్ల తను ఇబ్బంది పడింది అని తెలిసిన రోజే నిన్ను చంపేస్తాను.
రాజు నా కళ్ళలో కోపం చూసి భయపడుతు అలాగే ఒప్పుకున్నందుకు ఒకింత సంతోషిస్తూ : విక్రమ్ నాకు మానస తో ప్రేమ కంటే మీ ఇద్దరి స్నేహం చాలా ముఖ్యం, నాకు నా అమ్మ తప్ప ఇంకెవరు లేరు అలాగే తనకి కూడా ఇప్పుడు మీరు ఇద్దరు నా ఫ్యామిలీ అయిపోయారు, మానసకి ఇష్టం లేకపోతే నన్ను నేను మార్చుకుంటాను కానీ మన ముగ్గురి స్నేహానికి ఎటువంటి అంతరాయం కలిగించను ఐ ప్రామిస్ యూ..
చిన్నా : సంతోషం ఇక భయపడడం ఆపి నవ్వు ఆ ఫేస్ చూడలేక చస్తున్నా.
రాజు : హి హి హి
చిన్నా : ఆపరా బాబోయ్ ఇంకెప్పుడు నిన్ను నవ్వమని అడగను.
ఈలోగా ఇల్లు వచ్చింది నన్ను వదిలేసి వాడు వెళ్ళిపోయాడు ఆనందం తో చిందులేస్తూ. నేను వెళ్లి భోజనం చేసి ఆ పెళ్లి సంగతి ఏంటో అని ఆలోచిస్తు విల్లా ముందున్న గార్డెన్ లో అటు ఇటు తిరుగుతున్నా ఎందుకంటే పెళ్లి అనేది చిన్న విషయం కాదు కద దాంట్లో మళ్ళీ నాకు పెళ్లి వయసు కూడా రాలేదు, దాంట్లో మళ్ళీ నా ఒక్క జీవితం మాత్రమే కాదు ఆ అమ్మాయి జీవితం కూడా.
అస్సలు అను నా గురించి ఏమనుకుంటుంది అందరిలాగే నన్ను బానిసలా చూస్తుందా? అస్సలు నేను విక్రమ్ అనే వాడు ఇంట్లో ఉన్నాడని తనకి తెలుసా, కానీ ఎందుకో ఇంట్లో అందరూ తనని చిన్నచూపు చూస్తుంటే ఎక్కడో తన మీద నాకు సాఫ్ట్ కార్నర్ ఉంది.
ఇప్పటివరకు తనతో మాట్లాడలేదు తను నన్ను చూడనుకూడా చూడలేదు అస్సలు తన మనసులో ఎవరైనా ఉన్నారా? నేనంటే ఇష్టమా లేదా అసహ్యమా? ఏమి తెలీదు ఇప్పుడు వీళ్ళని ఎదిరించే ధైర్యం నాకు లేదు ప్రస్తుతానికి గో విత్ ది ఫ్లో అనుకున్నాను, చీకటి పడింది అయినా ఆపకుండా అటు ఇటు తిరుగుతున్నా.
సడన్ గా పల్లవి బాల్కనీ లోనుంచి నన్ను పిలిచింది, ఒక్కసారిగా ఆగి పైకి చూసాను ఇప్పటి నుంచి నన్ను చూస్తుందో ఏమో అనుకుని అలాగే తనని చూసాను షాక్ లో.
లైట్ పింక్ చీరలో చేతిలో చిన్న గాజు గిన్నె, దీనికి రాత్రి పూట బాదాం తినే అలవాటు ఏడ్చింది లే. అలానే చూస్తున్న
పల్లవి : రేయ్ విక్రమ్ ఎన్ని సార్లు పిలవాలిరా కుత్తే, పైకి రా అని వెనక్కి తిరిగి వెళ్లిపోయింది.
వస్తున్నానే పతివ్రత అనుకుని పల్లవి రూమ్ కి వెళ్ళా.
పల్లవి నేను రూంలోకి రాగానే రేయి ఇలా రా అని మంచం మీద పడుకుని కాళ్లు కొంచెం నొప్పిగా ఉన్నాయి కాళ్లు పట్టు అని పడుకుంది. మౌనంగా తన కాళ్లు పడుతున్నాను.వెళ్ళు పెట్టి రుద్దాను
పల్లవి : ఏంట్రా పెళ్లి అనేసరికి టెన్షన్ పడుతున్నావా అది కాపురం చేసేవాళ్ళకి రా నీకెందుకు అని నవ్వుతూ.. ఈ జన్మకి నువ్వు నా సేవ చేసుకుంటూ గడిపేయి. ఇక పో చాలు గాని.. ఈరోజు ఇలా గడిచిపోయింది.
పొద్దున్నే లేచి మార్కెట్ కి వెళ్లి ఎలానో కాళియే కదా కాలేజ్ కూడా లేదు అని చిన్నగా వెళ్ళాను ఇంటికి, రమ ఆంటీ ఆరోగ్యం ఈమధ్య సరిగ్గా ఉండట్లేదు ఊరికే నీరస పడిపోతుంది ఆలోచిస్తూ ఇంట్లోకి వెళ్లేసరికి పల్లవి హాల్లో కోపం గా కూర్చుని ఉంది నేను లోపలికి వెళ్ళగానే ఇంకా ఎర్రగా అయిపోయింది తన మొహం చూసి కొంచెం భయపడ్డాను.
పల్లవి : దున్నపోతా ఎంత సేపు చూడాలిరా నీకోసం అని లేచి కార్ కీస్ తీసుకుని ఆఫీస్ కి రా డ్రైవర్ డ్యూటీ ఎక్కు అని బైటికి వెళ్ళింది.
(ఈ రెండేళ్లలో కార్ డ్రైవింగ్ కూడా నేర్చుకోడం జరిగింది లెండి)
వెంటనే కార్ కీస్ తీస్కుని వెళ్లి డ్రైవింగ్ సీట్ లో కూర్చున్న, ఆఫీస్ కి వెళ్ళగానే రిసెప్షన్ లో అను కనిపించింది. నేను ఆఫీస్ కి రావడం ఇదే మొదటిసారి, గ్లాస్ డోర్ తీస్కుని లోపలికి రాగానే అను తల ఎత్తి నన్ను చూసింది, ఇంట్లో పెళ్లి అనౌన్స్మెంట్ తరువాత తనని నేను నన్ను తను చూసుకోవడం ఇదే మొదటిసారి. వెంటనే మొహం తిప్పేసుకుంది నేను మనకెందుకొచ్చిన యవ్వారం అని పల్లవి వెనకాలే తన కేబిన్ లోకి వెళ్ళా.
తరవాత అక్కడ్నుంచి ఇంటికి వచ్చి మధ్యనానికి కిచెన్ లో పనులు చేసి ఒక స్లీప్ వేసాను అలా సాయంత్రం వరకు పనులతో గడిపి కార్ తీస్కుని పల్లవిని పికప్ చేసుకోడానికి ఆఫీస్ కి వెళ్ళాను. అను ఆఫీస్ వర్క్ అయిపోయిందనుకుంటా చేతిలో హ్యాండ్ బ్యాగ్ తో నిల్చొని ఉంది, నేను అది ఏమి పట్టించుకోకుండా లోపలికి వెళ్తుంటే "ఇంటికి వెళ్ళేటపుడు నేను కూడా వస్తాను" అన్న మాటలు విని వెనక్కి తిరిగాను వెనక అను తప్ప ఇంకెవరు లేరు అంటే ఆ స్వీట్ వాయిస్ తనదే, నేను ఇక్కడికి వచ్చిన ఇన్ని ఏళ్లలో తను నాతో మాట్లాడిన తొలి మాట, నేను రిప్లై కూడా ఇవ్వకుండా పల్లవి కేబిన్ లోకి వెళ్ళాను.
పల్లవి కేబిన్ లోకి వెళ్ళి కూర్చున్న గంట లో పల్లవి వచ్చింది. తను నా మీద కోపంగానే ఉంది అని అర్ధమైంది.
ఆ సాయంత్రం పల్లవిని, అనుని పిక్ చేస్కుని ఇంటి కి వచ్చాను వాళ్ళు లోపలికి వెళ్లిపోయారు నేను రూమ్ కి వెళ్లి బెడ్ మీద పడుకుని రమ ఆంటీ గురించి ఆలోచిస్తున్నాను తనని ఎలా హాస్పిటల్ లో చూపించాలా అని ఎందుకంటే రమ ఆంటీ కి జీతం అయినా ఇస్తున్నారు నాకు అది కూడా లేదు, ఇలా ఆలోచిస్తుంటే డోర్ చప్పుడు అయింది చూస్తే అను? లేచి నిల్చున్నాను.
తను వచ్చింది కానీ ఏమి మాట్లాడలేదు, నేను సైలెంట్ గానె ఉన్నాను, ఒక 10 నిముషాలు అలానే ఉండి వెళ్ళబోయింది, "చెప్పండి" అన్నాను.
అను : నీకు ఈ పెళ్లి ఇష్టమేనా?
చిన్నా : నా ఇష్టాలని పట్టించుకునెవారెవరైనా ఈ ఇంట్లో ఉన్నారా?
మరి మీకు?
అను : ఈ ఇంట్లో నీకు ఎంత వేల్యూ ఉందొ నాకు అంతే కాకపోతే ఒకే రక్తం కాబట్టి కొన్ని వసతులు.
నేను ఇంకేం మాట్లాడలేదు ఒక రెండు నిముషాలు చూసి తను వెళ్లిపోయింది.
వారం రోజుల్లో పెళ్లి అయిపోయింది. పెళ్ళిలో పల్లవి ఫ్యామిలీ మెంబెర్స్ మరియు RAVEN కంపెనీ చీఫ్ సుందర్ అతని కొడుకు సురేష్ తప్ప ఎవరు లేరు రాజు ని నేను రావద్దని చెప్పను , సురేష్ అనురాధని చూస్తూ సొల్లు కార్చుకుంటూ వచ్చి ఒక గిఫ్ట్ వాడే ఓపెన్ చేసి అందరికి ముందు చూపించాడు అది ఒక నెక్లేస్ (దాని కరీదు 2లక్షలు ఉంటుందేమో) అనుకి గిఫ్ట్ గా ఇచ్చాడు అది చూడగానే అను వల్ల అమ్మ సుష్మ వచ్చి "వావ్ ఇట్స్ సో బ్యూటిఫుల్" అని తీసుకుంది "అను ఇది నా దెగ్గర జాగ్రత్త గా దాచిపెడతాను" అని తీసుకెళ్లిపోయింది.
సురేష్ : అనురాధ గారు మీరు చాలా అందంగా ఉన్నారు, ఇంత అందం అడివి కాచిన వెన్నల లా అయిపోతుందని అనుకోలేదు అంటూ నన్ను చిరాకుగా చూస్తూ వెళ్ళిపోయాడు, అను నన్ను చూసింది నేను తలదించుకోడం తప్ప ఏమి చెయ్యలేక పోయాను.
అంత అయిపోయాక నేను నా రూంకి వచ్చాను నన్ను అను రూమ్ లోకి షిఫ్ట్ అవ్వమన్నారు, పల్లవి నన్ను పెళ్లి అయిపోగానే రమ్మని చెప్పింది మొన్న కానీ నేను వెళ్ళలేదు. పల్లవి కూడా నాకు కనిపించలేదు అదే సంతోషం అని నా రూమ్ కి వెళ్ళాను లగ్గజ్ తెచ్చుకోడానికి.
నా సామానులో ఉన్నదే రెండు బ్యాగులు దాంట్లో ఒకటి బుక్స్ ఇక వీటితో పనిలేదు లే అని అవి అక్కడే వదిలేసి బట్టల బ్యాగ్ తీస్కుని అను రూమ్ కి వెళ్ళాను అప్పటికే చీకటిపడిందది నేను ఇంకా ఎం తినలేదు, అను తన బెడ్ మీద అటు వైపు తిరిగి పడుకుంది నేను వెళ్లి నా బ్యాగ్ కింద పెట్టి పక్కన గోడ కి అనుకుని కూర్చున్నాను.
కొంచెం సేపటికి సుష్మ వచ్చి "రేయ్ విక్రమ్ నీ స్థాయి ఏంటో గుర్తు పెట్టుకుని నడుచుకో పొరపాటున కూడా అనుని తాకావో చంపుతా" అని ఒక సాప నా మొహం మీద విసిరేసి వెళ్లిపోయింది, అయ్యో ఇలాంటి దద్దమ్మ నా అల్లుడు అయ్యాడే అని గోనుక్కుంటూ.....
అను ఏమో అటు తిరిగి పడుకుంది నాకేమో నిద్ర రావట్లేదు నేను బ్యాగ్ ని పక్కన పెట్టి ఒకసారి పక్కన ఉన్న గ్లాస్ ని ఎత్తి గట్టిగ కొట్టాను వెంటనే అను లేచి కూర్చుంది తనని చూసాను ఏడ్చిన చారలు తన మొహం మీద స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి, నన్ను చూసి రెండు కాళ్ళు ముడుచుకుని ఏడవటం మొదలుపెట్టింది, నాకు ఎం చెయ్యాలో అర్ధం కాలేదు దెగ్గరికి వెళ్లి ఓదార్చాలా! "ఆమ్మో వద్దులే" అని తనని చూస్తూ కూర్చున్నాను తను అలాగే ఏడుస్తూ మెల్లగా నిద్రలోకి జారుకుంది
పొద్దున్నే అను నిద్ర లేచేసరికి నేను రాత్రంతా అలాగే ఇంచ్ కూడా కదలకుండా కూర్చుని తననే చూస్తున్నాని తెలిసి ఒకింత ఆశ్చర్యం మరియు బాధ తో వెళ్లి రెడీ అవటం మొదలు పెట్టింది, అను స్నానం చేసి వచ్చేలోపు నేను పడుకుండిపోయాను.
అను బైటికి వచ్చి చిన్నా ని అలానే చూస్తూ వెంటనే ఒక దుప్పటి తీసి కప్పి రెడీ అయ్యి ఆఫీస్ కి వెళ్ళింది.
...............................................................
పవిత్ర : పల్లవి ఇంతకీ సురేష్ కి పద్మ కి కుదిరిందా?
పల్లవి : వాడు మన ఇంట్లో అందరిని చూసి సొల్లు కార్చుకున్నాడు, ఎలాగోలా కష్టపడి సంబంధం సెట్ చేశాను గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ తో అగ్రిమెంట్ కి ఇంకా 9నెలలు టైం పడుతుందట ఒక సారి అది కంఫర్మ్ అయితే ఎంగేజ్మెంట్ పెట్టుకుందాము అన్నారు.
పవిత్ర : హో ఇంకా 9 నెలల టైం ఉందన్నమాట? ఈలోగా పద్మ ని సురేష్ కి దెగ్గరగా ఉండమని చెప్పు.
రోజు లేవడం ఇంట్లో వంటపనులు కార్ డ్రైవర్ పనులు చెయ్యడం (ఇద్దరు పనోళ్ళని తీసేసి నన్ను పెట్టుకున్నారు) అవమానాలు చీదారింపులు, నా వల్ల అనురాధ తలదించుకోడాలు ఏ పని చెయ్యకుండా పెళ్ళాం మీద ఆధారపడితే అంతే కద. కాళీ సమయాల్లో అను ని అడిగి కొంచెం డబ్బు తీస్కొని లైబ్రరీ లో మెంబెర్షిప్ తీసుకున్నాను రోజు వెళ్లి ఏరోనాటికల్ ఇంజనీరింగ్ ఇంకా రాకెట్ సైన్స్ బుక్స్ చదవడం, ఇవి నా రొటీన్ వర్క్స్, ఇలా రెండేళ్లు గడిచిపోయాయి.
రాజు మానస సుందర్ కోసం ట్రై చేస్తూనే ఉన్నారు, ఈలోగా మానస, రాజు, అను ఎవరి డిగ్రీలు వాళ్ళు కంప్లీట్ చేసారు, అప్పుడప్పుడు ఎవరికీ తెలీకుండా వెళ్లి మనసాని కలిసి వచ్చే వాణ్ణి, గిరి రాజ్ ఇంకా డబ్బులు పోగొడుతూనే ఉన్నాడు, సుష్మ పేకాట క్లబ్ కి పరిమితం అయిపోయింది, జయరాజ్ మేనేజర్ పోస్ట్ లో ఇరికించారు వాడు ఒక్క సబ్జెక్టు కూడా పాస్ అవ్వలేదు వాడు మేనేజర్ అఫ్ రాజ్ ఇండస్ట్రీస్. పద్మ సురేష్ గాడితో తిరిగి తిరిగి బాగా కండ పట్టింది అన్ని ఎపుగా తయారయ్యాయి, అను మాత్రం అలానే ఉంది ఎందుకుండదు రెండు సంవత్సరాలలో నేను ఒక్క సారి కూడా అనుని ముట్టుకోలేదు తను బెడ్ మీద నేను సాప మీదా, అను నాకు కొంచెం దెగ్గర అయినా నేను దెగ్గర అయ్యేంత చనువు తను నాకు ఇవ్వలేదు, మరి నా వల్ల తనకి కూడా అవమానాలు ఎక్కువయ్యాయి లెండి, జాబ్ లేని ఎందుకు పనిరాని మొగుడు ఉండే ఆడది అంటే అందరికి చులకనే కదా.
ఒకరోజు రోజు మానస అదోలా ఉండటం గమనించాను.
చిన్నా : ఏమైందే అలా ఉన్నావ్.
మానస : ఎం లేదు నువ్వు చెప్పరా, ఎలా ఉంది పెళ్లి జీవితం.
చిన్నా: ఇంతకముందు వంట మాత్రమే చేసేవాణ్ణి ఇపోయూడు డ్రైవర్ గా కూడా పనిచేస్తున్న, పెళ్లి మాత్రమే అయింది.
మానస డల్ గా ఉంది.
చిన్నగా దెగ్గరికి తీస్కుని తన తలని నా భుజం మీద వేస్కుని వీపు మీద చిన్న పిల్లని పామినట్టు పామూతు "చెప్పవే ఏమైందో నాకు తెలియాలి కదా" అన్నాను.
మానస తన పొడవాటి జుట్టుని పక్కకి జరిపి నా భుజం పై పడుకుని "రాజు ప్రపోజ్ చేసాడు అంది".
చిన్నా : నువ్వేం అన్నావ్.
మానస : నాకు అలాంటి ఆలోచన లేదు, నా మీద హోప్స్ కూడా పెట్టుకోవద్దు అని చెప్పాను.
చిన్నా : వాడేం అన్నాడు.
మానస : ఇంకేం మాట్లాడలేదు, బానే ఉంటున్నాడు కానీ ముభావంగా ఉంటున్నాడు, వాడ్ని హర్ట్ చేసానా?
చిన్నా : రాజు అంటే నీకు ఇష్టమా?
మానస : లేదు, అలా అని నా మనసులో ఇంకెవరు లేరు మన ముగ్గురి ఫ్రెండ్షిప్ తెగిద్దెమో అని భయం వేస్తుంది అంతే.
చిన్నా : అలా ఎం అవ్వదులే.
మానస : పోనీ నువ్వు చెప్పు ఎం చేయమంటావ్ నువ్వేం చెప్తే అదే చేస్తా.
చిన్నగా తనని లేపి నుదిటి పై ముద్దు పెట్టి "నీకేం అనిపిస్తే అది చెయ్ నీ వెంటే ఉంటాను" అన్నాను.
మానస మళ్ళీ గట్టిగ కౌగిలించుకుని "సరే నేను ప్రస్తుతానికి ఇలానే ఉంటాను ముందు మన గోల్ రీచ్ అవ్వని తరువాత చూద్దాం" అంది.
ఇప్పటి వరకు మేము మాట్లాడుకుంది అంతా రాజు వాళ్ళ అమ్మ తలుపు చాటుగా వింటుందని నేను ఊహించలేదు.
ఆతరువాత రెండు నెల్లకి పల్లవి నన్ను పిలిచి మా అమ్మ ఆస్తులన్నీ తన పేరు మీదకి ట్రాన్స్ఫర్ చేసుకుంది నాకు ఆ విషయాల మీద ఇంట్రెస్ట్ లేదు కళ్ళు ముస్కుని సంతకాలు చేసేసాను.
తరువాత నెలలో రమ ఆంటీ హాస్పిటల్ లో అడ్మిట్ అయింది తనకి ఇంకో నెలలో ఓపెన్ హార్ట్ సర్జరీ చెయ్యాలి కనీసం రెండు లక్షలు కావాలి వీళ్ళు పట్టించుకోరు ఇంకో పది రోజుల్లో పవిత్ర బర్త్డే ఉంది ఆరోజు అందరు సంతోషం గా ఉంటారు అప్పుడు అడగాలని నిర్ణయించుకున్నాను.
ఒకరోజు సుష్మ సడన్ గా వచ్చి నన్ను పిలిచి నా ముందు పేపర్స్ పెట్టి సైన్ చెయ్యమంది చూస్తే అవి డివోర్స్ పేపర్స్, అను వచ్చాక తను చెప్తే సైన్ చేస్తాను అని చెప్పి సుష్మ మాట్లాడుతున్నా బైటికి వచ్చేసాను.
సాయంత్రం అను రాగానే సుష్మ అను చేతిలో పేపర్స్ పెట్టింది అను విచిత్రంగా వాళ్ళ అమ్మని చూస్తూ పేపర్స్ చదివింది అవి చదివి కోపంగా నన్ను చూస్తూ
అను : సైన్ చేస్తున్నావా వీటి మీద?
చిన్నా : నా చేతుల్లో ఏమి లేదు నీ ఇష్టాన్ని గౌరవిస్తాను. అన్నాను
అను ఆ పేపర్స్ ని చించేసి సుష్మ మొహం మీద కొట్టింది "నా జీవితం అంటే మీకందరికీ ఆటలు గా ఉందా?" అని అరిచింది.
మొట్ట మొదటి సారి ఎక్కడో గెలిచినట్టు అనిపించింది.
అను : విక్రమ్ నేను ఫ్రెష్ అయ్యి వస్తాను ఆకలేస్తుంది ఏమైనా చెయ్యి అని లోపలికి వెళ్లిపోయింది.
సుష్మ జరిగిన దానికి షాక్ లో కోపంతో ఊగిపోతు అక్కడ్నుంచి వెళ్లిపోయింది.
వంట గదిలోకి వెళ్లి "అమ్మా అనుకి జీవితాంతం తోడుగా ఉంటాను తను వెళ్ళిపో అనే వరకు" అని మనసులో అనుకుని చలాకిగా పనులు చేయడం మొదలుపెట్టాను.
.....................................................................
లొకేషన్ గ్రీన్ లోటస్ మీటింగ్ ఛాంబర్ :
సుందర్ : అమ్మ పూజ నీకు పెళ్లి వయసు వచ్చింది నీ మనసులో ఎవరైనా ఉంటే చెప్పు లేదా నేనే సంబంధాలు చూస్తాను అన్నాడు.
పూజ : నాన్న నా పెళ్లి సంగతి తరువాత ముందు ఆదిత్య గారి గురించి ఎంక్వయిరీ మొదలు పెట్టారా?
సుందర్ : సంధ్య గారిని చంపేశారు ఇల్లు మిగతా ఆస్తులు అన్ని అమ్మేసారు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు అన్ని మానిపూలేట్ చేసారు మన పలుకుబడి ఉపయోగించి నాలుగు పీకితే అన్ని తెలుస్తాయి, ఆదిత్య మాత్రం ముంబై లోనే ఉన్నాడని సమాచారం వచ్చింది గల్లీ గల్లీ వెతికిస్తున్నాను.
పూజ : గ్రేట్ న్యూస్ నాన్న. సంధ్య ఆంటీ, ఆదిత్య ఋణం తీర్చుకునే రోజు తొందర్లో రావాలి.
సుందర్ : అవునమ్మా.
ఈలోగా పూజ ఫోన్ కంటిన్యూస్ గా రింగ్ అవుతుంది.
ఇంత ఆనందమైన న్యూస్ వింటుంటే ఎవరా అని చిరాకుగా ఫోన్ తీసింది అది ఒక అన్నోన్ నెంబర్.
పూజ : హాయ్ థిస్ ఈజ్ పూజ, అసిస్టెంట్ మనజింగ్ డైరెక్టర్ అఫ్ గ్రీన్ లోటస్, హౌ కెన్ ఐ హెల్ప్ యూ?
అవతల: హాయ్ మేడం థిస్ ఈజ్ మానస, మే ఐ స్పీక్ టు mr సునిల్ ప్లీజ్ .
పూజ : (ఈమధ్య ఇలాంటి కాల్స్ ఎక్కువయ్యాయి) కోపంతో "సునిల్ ఈజ్రై బిజీ రైట్ట్నౌ , వాట్ యూ హవె టూ సే, స్పీక్ టూ మీ" అంది.
మానస : ఐయామ్ టాకింగ్ ఆన్ బిహల్ఫ్ అఫ్ mr విక్రమ్ఆదిత్య.
పూజ : ఆ మాట వినగానే పూజ కళ్ళు మతాబుల్లా వెలిగిపోయాయి పూజ తిరుకొని మాట్లాడేలోపే కాల్ కట్ అయింది. "హలో హలో" ఛా?
"నాన్న ఇమ్మీడియేట్లి ట్రేస్ థిస్ కాల్ ఆదిత్య గురించి ఇన్ఫర్మేషన్ వచ్చింది ఐయామ్ గోయింగ్ దేర్ అని లేచి వెళ్లిపోయింది".
సునిల్ ఆనందంతో హడావిడి గా ఆ నెంబర్ నోట్ చేస్కుని ట్రేస్ చెయ్యడానికి వెళ్ళాడు..........
పూజ వెంటనే కార్ తీస్కుని బైల్దేరింది కాల్ ట్రై చేస్తూ అటు మానస కూడా ట్రై చేస్తూ ఇద్దరు ఒకేసారి చేయడం వాళ్ళ ఎంగేజ్ వస్తుంది, ఈలోగా సునిల్ కాల్ చేసి "పూజ నీకు లొకేషన్ పంపించాను నేను కూడా బైలుదేరుతున్నాను" అన్నాడు.
పూజ : మీరు ఉండండి నాన్న ముందు నేను వెళ్లి కంఫర్మ్ చేసుకుంటాను అని కాల్ కట్ చేసింది.
2గంటల డ్రైవింగ్ తర్వాత లొకేషన్ కి వెళ్లి డైరెక్ట్ గా మానసకి కాల్ చేసింది.
మానస : హలో పూజ గారు ఎక్కడ ఉన్నారు.
పూజ : నేను మీరు ఉన్న లొకేషన్ లోనే ఉన్నాను మీ కాల్ ట్రేస్ చేశాను, ఇక్కడ అమూల్ షాప్ ముందు ఉన్నాను.
మానస : 10mins వచ్చేస్తున్నాను.
"రాజు వచ్చింది సునిల్ కాదు ఎవరో పూజ మనము ఎవ్వర్నీ నమ్మలేము నువ్వు ఇక్కడే దూరం నుండి గమనిస్తూ ఉండు నేను వెళ్లి కలిసి వస్తాను" అని బయల్దేరింది, ఒక 5మీటర్ ల దూరం లో రాజు ఫాలో అవ్వతు ఉన్నాడు.
మానస : హలో పూజ గారు ఎక్కడ ఉన్నారు?
పూజ : అమూల్ షాప్ ఎదురుగా రోల్స్ రొయస్ కార్ లో ఉన్నాను. నేను బైటికి రాలేను కార్ డోర్ తీసే ఉంది వచ్చేయండి.
మానస వెళ్లి కార్ లో కూర్చుంది.
పూజ : సారీ రికగనిస్డ్ పర్సన్ ని కదా ప్రైవసీ ఇష్యూస్.
మానస: ఓకే డైరెక్ట్ గా పాయింట్ కి వచ్చేస్తాను నేను మిమ్మల్ని నమ్మలేను సునిల్ గారి తో మాత్రమే మాట్లాడతాను.
పూజ : "భయపడకండి నేను సునిల్ గారి కూతుర్ని" అని ఫోటో వాల్పేపర్ చూపించింది.
మానస : సారీ మా అనుభవాలు అలాంటివి.
పూజ : అర్ధమవుతుంది.
మానస ఇప్పటి వరకు జరిగింది అంత క్లియర్ గా కాకుండా పూజ కి ఎంత వరకు చెప్పాలో అంతవరకే చెప్పింది.
పూజ : మానస మొత్తం చెప్పట్లేదాన్న విషయం పూజకి అర్ధమైంది.
"మేము ఆదిత్య గారిని కలవొచ్చా?"
మానస : 3 రోజుల్లో ఇదే ఏరియా లో కేర్ హాస్పిటల్ ముందు కలుస్తాడు.
పూజ : అలాగే ఒకసారి ఆదిత్య గారి ఫోటో ఉంటే నాకు సెండ్ చేస్తారా?
మానస : ఓకే అని ఫోటో సెండ్ చేసింది.
ఫోటో చుసిన పూజ కళ్ళలో మెరుపు మానస గమనించింది. అందుకే
"పూజ ఆదిత్య కి పెళ్లి అయ్యింది" అంది.
పూజ: వెంటనే తెరుకొని" అలా ఎం లేదు మా బాస్ ని ఓ రెండు నిముషాలు చూసుకోకూడదా ఏంటి?" అని జోక్ చేసింది.
మానస : ఓకే బాయ్ పూజ గారు నేను వెళ్ళాలి. అని రాజు దెగ్గరికి వెళ్లి "రాజు అర్జెంటు గా వెళ్లి విక్రమ్ ని పిలుచుకుని రా ".
రాజు : ఇప్పటికిప్పుడు విక్రమ్ ఎక్కడ ఉన్నాడో ఏంటో.
మానస : ఒంటి గంట అవుతుంది వంట ఒండుతుంటాడు లేకపోతే లైబ్రరీ లో ఉంటాడు వెళ్లి పిలుచుకురాపో.
రాజు : అలాగే లే వెళుతున్న అరవకు అని వెళ్ళాడు.
చిన్నా : ఇవ్వాల అను మధ్యనమే వస్తానంది, పోయిన వారం మష్రూమ్ కర్రీ చేస్తే ఎక్కువగా తినింది అని మష్రూమ్ కర్రీ వండుతున్నాడు.
కూర సగం లో ఉండగా రాజు వచ్చాడు.
చిన్నా : ఎందుకోచ్చావ్?
రాజు : మానస నిన్ను అర్జెంటు గా రమ్మంది.
చిన్నా : స్టవ్ మీద కూరని చూస్తూ "ఇప్పుడు కాదు గంట లో నేనే మీ ఇంటికి వస్తాను నువ్వు వెళ్ళు."
రాజు వెళ్ళిపోయాడు.
అన్నం కూర వండేసి చిన్నగా రాజు ఇంటికి వెళ్ళాడు,
చిన్నా కోసం ఎదురుచూస్తున్న రాజు చిన్నా గేట్ దెగ్గర కనిపించగానే "విక్రమ్ మానస లోపల ఉంది వెళ్ళు నేను కూల్డ్రింక్స్ తీసుకొస్తాను అని బైటకి వెళ్ళాడు".
లోపలికి వెళ్ళగానే మానస పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి చిన్నా ని కౌగిలించుకుని "సక్సెస్" అంది.
చిన్నా మానస కళ్ల లోకి చూస్తూ "ఎం సక్సెస్" అన్నాడు.
మానస : ఒక కన్ను ఎగరేస్తూ లోపలికి వెళ్లి మంచం మీద కూర్చుని "ముందు నీకోసం తిరిగి తిరిగి కాళ్ళు నొప్పెడుతున్నాయి వచ్చి వత్తు". అని కాళ్ళు చాపించింది.
చిన్నా : చిన్నగా వెళ్లి తన కాళ్ళను వొళ్ళోకి తీస్కుని వత్తసాగాను.
మానస : పూజ కి కాల్ చేయడం నుంచి తనని కలిసి మాట్లాడడం వరకు మొత్తం పూస గుచ్చినట్టు చెప్పింది.
చిన్నగా తన కాళ్ళ మీద పడుకుని "హ్మ్మ్ " అన్నాను నెక్స్ట్ ఎంటా అన్నట్టు.
నాతల మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ "3రోజుల తరువాత కేర్ హాస్పిటల్ ముందు కలుస్తాడు అని చెప్పాను".
ఎందుకో తన తొడల మీద పడుకుని తల నిమిరించుకుంటుంటే నిద్ర వచ్చేసింది, నిద్ర మత్తులో "హ్మ్మ్ " అంటూ నిద్రపోయాను.
కళ్ళు తెరిచి చూసే సరికి ఇంకా మానస కాళ్ళ మీదే ఉన్నాను తను నా తల నిమురుతూ సీరియస్ గా ఏదో బుక్ చదువుతుంది.
చాలా రోజుల తరువాత ప్రశాంతం గా నిద్రపట్టింది.
చిన్నగా లేచి "లేపొచ్చు కదే" అన్నాను.
మానస : ఇప్పుడు నువ్వు లేచి మీ ఆవిడకి అన్నం వడ్డీంచాల ఇంకొంచెం సేపు పడుకో.
చిన్నా : అవును కదా మర్చిపోయాను.
మానస : అవును రా మనము వెళ్లిపోతున్నాం కదా ఇక అనుని వదిలేస్తావా?
చిన్నా : నాకలాంటి ఉద్దేశాలు లేవు.
మానస : ఆహా! ఎంట్రోయ్ భార్య మీద ప్రేమ ఎక్కువైనట్టుంది.
చిన్నా : అలా ఎం లేదు.
మానస : లేదు రా నీ కళ్ళలో కనిపిస్తుంది.
చిన్నా : "అదేం కాదే" అని మొన్న జరిగిన డివోర్స్ పేపర్స్ మేటర్ చెప్పాను.
మానస : పర్లేదు పాప అందరిలా కాదు కొన్ని ఎత్తిక్స్ ఉన్నాయ్. మరి ఎం చేయాలనుకుంటున్నావు.
చిన్నా : ఇంకా ఏమనుకోలేదు ముందు సునిల్ని కలవని అప్పుడు చెప్తా ఎం చెయ్యలో .
"రాజు మళ్ళీ ఏమైనా ఇబ్బంది పెట్టాడా?"
మానస : లేదు మళ్ళీ ఆ ప్రస్తావన తీసుకురాలేదు కానీ ఇంతకముందున్నంత చనువు గా ఉండట్లేదు.
చిన్నా : కొంచెం టైం పడుతుంది లే.
సరే నేను వెళ్తాను ఇక. అని నుదిటి పై ముద్దు ఇచ్చి బైటికి వచ్చేసాను.
బైటికి వస్తుంటే కిచెన్ లోనుంచి రాజు అమ్మ బైటికి వచ్చి "విక్రమ్ తిని వెల్దు ఉండు అంది".
తనని చూసాను బులుగు చీరలో అంత కాస్టలీ కాదుకానీ తనకోసమె అన్నట్టు ఉంది. లోపల బ్రా కానీ కింద పాంటీ కానీ వెయ్యనట్టుంది తను నాముందుకి వస్తుంటే విచ్చలవిడిగా ఊగుతున్న ఆ పరవాలు చూసి నా కళ్ళకి ఏవి చూడాలో తెలియక కళ్ళు మూసుకున్నాను.
వచ్చి నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకుంది నాకు పైనుంచి కింద వరకు తాగులుతున్న మెత్తదనానికి కళ్ళు తెరిచాను, తన పేదలని నా పెదాల దెగ్గరికి తెచ్చి కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ "తినే వెళ్ళాలి" అని ఆర్డర్ వేసింది. తను మాట్లాడిన ఆ రెండు మాటలికి తన నోట్లో ఉన్న గాలి నా నోట్లో కి వచ్చేసిందా అనిపించింది ఆ స్పర్శకి నాకు తెలీకుండానే తల ఉపాను, గట్టిగా నవ్వుతు తన పెద్ద దోసకాయల్ని ఇంకా గట్టిగా నాకు వత్తి వదిలి, పిర్రలుపుకుంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయింది వెనక నుంచి చూసి నవ్వుతు.
వెనక మానస వచ్చి వాటర్ బాటిల్ నీళ్ల ని నా తల మీద పోసింది నవ్వుతు.
చిన్నా : చూసావా?
మానస : మొత్తం, కొంచెం జాగ్రత్త గా ఉండు.
పక్కన ఇంకో బాటిల్ తీస్కుని మళ్ళీ పోస్కున్నాను, మానస అది చూసి నవ్వుతు లోపలికి వెళ్లిపోయింది.
భోజనం చేసేసి ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను ఇందాక రాజు వాళ్ళ అమ్మ తో జరిగిన దానిని గుర్తుచేస్కుంటూ.
అను : ఎక్కడికి వెళ్ళావ్?
చిన్నా : లైబ్రరీ కి.
అను : రేపు పెద్దావిడ బర్త్ డే ఎక్కడికి వెళ్లకుండా ఇంట్లోనే ఉండు.
చిన్నా : అలాగే.
పనులన్నీ అవ్వగొట్టి రూమ్ లోపలికి వెళ్ళాను అను బెడ్ మీద కూర్చుని ఫోన్ చూసుకుంటుంది. మధ్యాహ్నం పడుకున్నా కదా నిద్ర రావట్లేదు అందుకే వెళ్లి గార్డెన్ లో పడుకుని చుక్కలు లెక్కపెడుతు ఉన్నాను, ఎప్పుడొచిందో అను.
అను : ఎం చేస్తున్నావ్?
లేచి కూర్చున్నాను.
చిన్నా : ఎం లేదు ఊరికే అలా నిద్ర రావట్లేదు.
నాకు ఒక మీటర్ దూరం లో కూర్చుని
అను : నీకు కష్టం గా లేదా?
చిన్నా : దేనికి?
అను : అదే జాబ్ లేదు కదా అందరు ఏదో ఒకటి సూటిపోటి మాటలు అంటూ ఉంటే నీకేం అనిపించట్లేదా?
చిన్నా : నాకు అలవాటైపోయాయి.
అను : ఎదేనా జాబ్ చూడన?
చిన్నా : నాకు ఇలా బానే ఉంది.
అను : కానీ నాకు బాలేదు.
అను నన్ను చూస్తుంది నేను తన కళ్ళలోకి చూస్తున్నాను ముందు తన కళ్ళలో కోపం ఉంది చిన్నగా అది మాయం అయ్యి దీనం గా అయ్యాయి, ఇద్దరం అలానే చూసుకుంటున్నాం.
ఈలోగా సుష్మ వచ్చి : "ఎం చేస్తున్నారు ఇక్కడ?" అంది.
దానికి అను లేచి వెళ్ళిపోయింది.
సుష్మ నా దెగ్గరికి వచ్చి నా కాలర్ పట్టుకుని "ఇంకోసారి నా కూతురికి దెగ్గరివ్వాలని చూస్తే బాగోదు" అని సీరియస్ వార్నింగ్ ఇచ్చి పోయింది.
నేను మళ్ళీ చుక్కలు లెక్కపెడుతూ కూర్చున్నాను.
పొద్దున్నే లేచేసరికి ఇంకా గార్డెన్ లోనే ఉన్నాను మీద దుప్పటి ఉంది అను కప్పివుంటుంది అనుకున్నాను, అందరు హడావిడి గా తిరుగుతున్నది చూసి గాని గుర్తురాలేదు నాకు ఇవ్వాల ముసలదాని బర్త్ డే అని.
అన్ని డెకొరేషన్ వర్క్స్ జరుగుతున్నాయి రెడీ అవుదామని బాత్రూం కి వెళ్ళాను సబ్బు కనిపించలేదు పక్కన అను వాడిన సబ్బు ఇంకా తడిగానే ఉంది పట్టుకుని వొళ్ళంతా రుద్దుకున్నాను, ఎందుకో కింద చాలా పొడవు పెరిగినట్టనిపించింది, దాన్ని ఈ హైట్ లో చూడటం ఇదే మొదటి సారి, నా కామానికి దారి అను నె అనుకున్నాను.
రెడీ అయ్యి హాల్లోకి వచ్చేసరికి రాక్షసులంతా వెయిటింగ్ పవిత్ర కోసం.
అను నన్ను చూసి ఎందుకింత లేట్ అని సైగ చేసింది చిన్న స్మైల్ ఇచ్చాను, నా మొహం లో స్మైల్ చూడటం తను తొలిసారి అనుకుంట ఒకింత ఆశ్చర్యం గానె అటు తిరిగింది.
బర్త్ డే కి సురేష్ వచ్చాడు పద్మ పక్కన నిల్చొని ఉన్నాడు అను ని చూస్తూ వెకిలి నవ్వు నవ్వుతు, నాకు అది నచ్చలేదు.
పవిత్ర వచ్చింది అందరు గిఫ్ట్స్ ఇచ్చి విష్ చేసారు నేను కూడా హ్యాపీ బర్త్ డే చెప్పి "అమ్మమ్మ గారు నాకు ఒక రెండున్నర లక్షలు కావాలి అన్నాను" అందరు ఒక్కసారిగా షాక్ లో నన్ను చూసారు, హాల్ వాతావరణం వేడెక్కిపోయింది.
జయరాజ్ : కోపంగా "అందరు గిఫ్ట్స్ ఇచ్చి విష్ చేస్తుంటే నువ్వు గిఫ్ట్ కూడా ఇవ్వకుండా ఇంకా ఎదురు రెండున్నర లక్షలు కావాలా?"
"నువ్వు ఎందుకు పనికి రాని వాడివాని ఒక్క సారి గుర్తు చేస్తే సరిపోదా రోజు చెప్పాలా" అని పద్మ వాళ్ళ అన్నయకి వంత పాడింది.
నేనవేమి పట్టించుకోకుండా : తను మీ చినప్పటినుంచి ఇదే ఇంట్లో పని చేసింది ఇపుడు హాస్పిటల్ లో ఉంది తన సర్జరీ కి ఆ డబులు అవసరం.
అను : నానమ్మ తనకి హెల్ప్ చేద్దాం ప్లీజ్ ఎవరో ఒకరు నిలబడాలి కదా.
నాకు అను సపోర్ట్ ఇచ్చేసరికి నా ఆనందానికి అవధులు లేవు.
పవిత్ర : "ఏయ్ గిరి నీ కూతుర్ని అదుపులో పెట్టుకో" అని కోపంగా అక్కన్నుంచి వెళ్లిపోయింది.
అందరూ మమ్మల్ని చూస్తూ పార్టీ మూడ్ మొత్తం స్పాయిల్ చేసారు అని గోనుక్కుంటూ వెళ్లిపోయారు.
సురేష్ వచ్చి : "అను చూసావా ఇలాంటి పనికిరాని వాడితో తిరుగితే ఇలానే అయిపోతావ్ వీడ్ని ఎంత త్వరగా వదిలించుకుంటే అంత బెటర్, భయపడకు నీకు నేను ఉన్నాను నీ అందానికి తగ్గ ఇంపార్టెన్స్ నీకు ఇస్తాను కదా" అని అనుని కింద నుంచి మీద దాకా చూసాడు.
ఇవ్వాల వీడికి మూడింది ఇదే వీడికి ఆఖరి రోజు అని నేను ఫిక్స్ అయ్యాను. అను కోపం గా అక్కన్నుంచి వెళ్ళిపోయింది.
నేను బైటికి వచ్చాను అను నా దెగ్గరికి వచ్చి " విక్రమ్ నా జీతం మొత్తం రాగానే అమ్మ లగేసుకుంటుంది, నాకంటూ నా దెగ్గర మిగిలింది ఈ ఇరవై వేలు మాత్రమే దేనికైనా ఉపయోగ పడొచ్చు ఉంచు, నాకు హెల్ప్ చేసేవరెవరు లేరు" అని అంది.
తనని కౌగిలించుకోవాలని ముందుకు వెళ్ళాను అది గమనించి అను చెయ్యి ఎత్తింది నేను ఆగిపోయాను.
తెల్లారింది, వెళ్లి హాస్పిటల్ ముందు చైర్ లో కూర్చున్నాను, ఈలోగా ఒక పెద్దాయన నా పక్కన కూర్చున్నాడు తన చెయ్యి చూసాను రో్లెక్స్ వాచ్ ఉంది, అబ్బో ఇది పెద్ద చెయ్యి అనుకున్నాను.
సునిల్ : హాయ్ విక్రమాదిత్య నేను సునిల్ .
చిన్నా : హాయ్ సార్.
సునిల్ : ప్లీజ్ సార్ అనకు అంకుల్ అని పిలువు పైపెచ్చు మీరు మా బాస్.
కంపెనీ ఎప్పుడు హ్యాండ్ ఓవర్ చేసుకుంటారు.
చిన్నా : దానికి నాకింకా అర్హత లేదు సర్టిఫికెట్స్ లేవు అందులో నేను సంపాదించిన ఏ ఒక్క రూపాయి నాది కాదు.
సునిల్ : అలా అనకు ఆదిత్య నేను కంపెనీ పెట్టినవాన్ని ఇప్పుడు చూస్కుంటే నేను కూడా సరిపోను, దానికి కావాల్సింది స్టామినా అది నీలో నాకు టన్నుల కొద్దీ కనిపిస్తుంది వెంటనే వెళ్ళిపోదాం పద అక్కడ సింహాసనం నీకోసం ఎదురు చూస్తుంది.
చిన్నా : ఒక సారి అను గురించి ఆలోచించాను వెంటనే "సారీ నేను రాలేను ఇక్కడ చాలా పనులు మిగిలిపోయాయి కానీ నా తరపున ఒక రిక్వెస్ట్." అన్నాను.
సునిల్ : విసిరేయ్ ఆదిత్య.
చిన్నా : ఇక్కడ నా ప్రాణం మానస, తను నాకు అమ్మ తో సమానం తనని మరియు నా ఫ్రెండ్ రాజు అండ్ వాళ్ళ అమ్మ వీళ్ళు నా ఆప్తులు జాగ్రత్తగా చూస్కోండి.
సునిల్ : అలాగే ఆదిత్య మిగతాది నేను చూసుకుంటాను, అలాగే జరిగింది మొత్తం తెలుసుకున్నాను ఆ రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ వాళ్ళని లేపేయ్యమంటావా?
చిన్నా : లేదు అవన్నీ నేను చూసుకుంటాను.
మీకు RAVEN కంపెనీ వాళ్ళ గురించి తెలుసా?
సునీల్ : అదో చిన్న కంపెనీ ఎందుకు?
చిన్నా : లేదు గ్రీన్ లోటస్ తో ఏదో కాంట్రాక్టు ఓకే అయిందని విన్నాను.
సునీల్ : అదో బుడ్డ కాంట్రాక్టు JANDHAN కంపెనీ వాళ్ళు రికమెండ్ చేసారని ఇచ్చాను.
చిన్నా : ఆ కాంట్రాక్టు కాన్సల్ చెయ్యగలరా.
సునీల్ : కాన్సల్ అయిపోయి 14 15 16 సెకండ్లు దాటిపోయింది అన్నాడు నవ్వుతు, రేపు పొద్దున్నే ఆఫీషియల్ గా ప్రెస్ నోట్ రిలీజ్ అవుతుంది.
చిన్నా : థాంక్ యూ.
సునీల్ : జస్ట్ ఆర్డర్ వెయ్యండి అంతే.
"విక్రమ్ మీరు కంపెనీ వదంటున్నారు?"
చిన్నా : లేదు నేను ఇప్పుడు ఒకేసారి వెలుగులోకి రాలేను కొన్ని రోజులు ఇలానే ఉంటాను ఈ విషయం ఎవ్వరికి చేప్పొద్దు.
సునీల్ : లేదు ఈ విషయం నీకు నాకు నా కూతురు పూజ మన ముగ్గురి మధ్యనే ఉంటుంది.
చిన్నా : సంతోషం.
సునీల్ : ఒక కార్డు ఇస్తూ " ఇది మీ పాకెట్ మనీ లాగా అనుకోండి డబ్బులు అయిపోగానే మళ్ళీ నింపుతాను".
చిన్నా : ఆలోచిస్తూ తీసుకున్నాను "ఎంత ఉన్నాయి".
సునీల్ : 1000 కోట్లు చాలవంటే చెప్పండి ఇంకో వెయ్యి కోట్లు వేస్తాను.
అప్పటివరకు కార్డు పట్టుకుని తిప్పుతూ చూస్తున్న నాకు ఒక్కసారిగా వెయ్యి కోట్లు అనగానే కార్డు బరువెక్కింది. (దిమ్మ తిరిగి మైండ్ బ్లాక్ అయ్యింది).
