Update 11
చిన్నా : నేను నీకు నిజం చెప్పడానికి చాలా ప్రయత్నించాను కానీ నువ్వు వినలేదు.
అను : ఇవన్నీ నాకనవసరం ఒక్కటే ఆన్సర్ నేనా ఆ తిరుగుబోతా?
చిన్నా : ఇంకొక్క మాట తన గురించి తప్పుగా మాట్లాడితే నేను ఏం చేస్తానో నాకే తెలీదు.
అను : ఏముంది దాని దెగ్గర, దాని దెగ్గర ఉన్నదేంటి నా దెగ్గర లేనిదీ ఏంటి ఎందుకంత మొండి పట్టు పడుతున్నావ్?
చిన్నా : ప్రాణం పోయినా తనని వదిలే సమస్యే లేదు.
అను కి కూడా పిచ్చి కోపం వచ్చి : అయితే ఆ పేపర్స్ మీద సంతకం చెయ్.
చిన్నా : నా కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి "అదే మాట నా కళ్ళలోకి చూసి చెప్పు".
అను నా కళ్ళలోకి చూసి (తన కళ్ళలో నా మీద ప్రేమ నేను గమనించాను ) "సంతకం పెట్టు" అంది.
ఇక నేను ఆలోచించ లేదు పెన్ తీస్కుని సంతకాలు చేసేసి పెన్ అక్కడే విసిరేసి వచ్చేసాను.
అక్కడ్నుంచి కార్ అక్కడే వదిలేసి నడుచుకుంటూ బైటికి వచ్చేసాను, దార్లో నడుస్తుండగా ఎవరో రెండు గ్యాంగులు కొట్టుకుంటున్నారు అందరూ తాగుబోతులే వెళ్లి రాడ్ అందుకుని దొరికినోన్ని దొరికినట్టు కొట్టాను అందరికి మల్టీపుల్ ఫ్రాక్చర్స్ అయ్యి ఉంటాయి.
సెక్యూరిటీ అధికారి వచ్చి నన్ను స్టేషన్ కి తీసుకెళ్లారు, స్టేషన్ కి వెళ్ళాక నాకు కోపం ఇంకా తగ్గలేదు, ఏదో కావాలి లోపల ఉన్న బాధ? కోపమా? ఇంకేమైనా పోవాలి అని వెళ్లి అక్కడున్న సిఐ కి సారీ చెప్పి చెంప మీద గట్టిగా కొట్టాను.
కాన్స్టేబుల్స్ అందరు వచ్చారు సిఐ కోపం గా వీడ్ని గొలుసు ఎక్కించండ్రా అన్నాడు.
నన్ను గొలుసులతో కట్టేసి పైకి లాగి లాటిలు విరిగిపోయేలాగా కొట్టడం మొదలు పెట్టారు నేను కళ్ళు మూసుకున్నాను.
అప్పుడే ప్రతి నెల వాటా ఇవ్వడానికి వచ్చిన రషీద్ మనిషి నన్ను చూసి పరిగెత్తుకుంటూ బైటికి వెళ్ళాడు, లాటిలు విరుగుతూనే ఉన్నాయ్ ఈ లోగ రషీద్ పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి "రేయ్ ఎవడ్రా వాడు అని గట్టిగ అరుచుకుంటూ సెల్ ని ఒక్క తన్ను తన్నాడు, నేను కళ్ళు మూసుకునే ఉన్నాను , నా కళ్ళలో నీళ్లు కారుతూనే ఉన్నాయ్.
రషీద్ : "సర్ మీరు ఇక్కడ ఏంటి ఇందంతా నాకేం అర్ధం కావట్లేదు". అని నా ఒంటి మీద వాతలని చూసి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లని ఒక్క చూపు చూసాడు వాళ్ళు బెదిరిపోయారు.
కళ్ళు తెరిచి "ఇక్కడ్నుంచి వెళ్ళిపో, సునీల్ ని కూడా రావద్దు అని చెప్పు రేపు పొద్దునే రా, వాళ్ళని నేను ఏది చెప్తే అది చెయ్యమను".
రషీద్ : సర్ అది...
కళ్ళు మూసుకుని "వెళ్ళిపో" అన్నాను.
రషీద్ వెళ్ళిపోయాడు సెక్యూరిటీ అధికారి వాళ్ళని పిలిచి మీరు స్టార్ట్ చెయ్యండి అన్నాను.
రషీద్ ని చూసి వాళ్ళకి చెమటలు పట్టాయి నా దెగ్గరికి రాడానికి కూడా భయపడుతున్నారు.
నేను వెంటనే "రషీద్ చెప్పాడు కదా నేను ఏది చెప్తే అది చెయ్యమని, రషీద్ ని మళ్ళీ పిలవాలా, మళ్ళీ రషీద్ రేపు వచ్చే వరకు ఆపకూడదు " అన్నాను.
లాటి దెబ్బ పడింది కళ్ళు మూసుకున్నాను. దెబ్బలు పడుతూనే ఉన్నాయ్.......నా కంట్లో నుంచి నీళ్లు కారుతూనే ఉన్నాయ్.....
చిన్నా అక్కడ నుంచి వెళ్ళిపోయిన తరువాత అను ఏడుస్తూ హాల్లోనే కూలబడిపోయింది,
అను : నా వల్లే వెళ్ళిపోయాడు నా ఆవేశం వల్ల నేనే పోగొట్టుకున్నాను, మా అమ్మ చెప్పుడు మాటలు విని అనవసరంగా సంతకాలు పెట్టేసాను, వీళ్ళకంటే విక్రమ్ గురించి తెలీదు కానీ నాకు తెలుసు కదా నా కోసం నా సంతోషం కోసం ఏమైనా చేస్తాడు, నన్ను కళ్ళలోకి చూసి చెప్పమన్నాడు అప్పుడైనా అర్ధం చేసుకోవాల్సింది, అయినా ఎవరో దారిన పోయే అమ్మాయి కోసం కట్టుకున్నదాన్ని నన్ను వదిలేస్తాడా?
నాకంటే ముఖ్యమైనదా, ఇదే నేను అస్సలు తట్టుకోలేకపోతున్నా! తనకోసం నేను అన్ని వదులుకుని నన్ను ఎటైనా తీసుకెళ్లిపొమ్మని అడిగాను కదా నన్ను ఎలా వదిలేయాలనిపించింది, నా కోసం ఒక అమ్మాయిని వదలలేకపోయాడు. ఏమైనా కానీ విక్రమ్ తన జీవితం తను చూసుకున్నాడు ఇక నేను ఎందుకు ఆగిపోవాలి ఇక నా దారి నాది.
సుష్మ : ఇంకా ఎందుకే ఏడుస్తావ్ శని వదిలింది అనుకో, ఆ తాళి తెంచి అవతల పారేయ్.
నాకు మొదటి సారి మా అమ్మ నాకు నీచంగా కనిపించింది, తాళి తెంచి మా అమ్మ మొహం మీద విసిరి కొట్టాను.
పవిత్ర : ఆ పూసల దండ కూడా వాడు ఇచ్చిందే కదా తీసి పారెయ్.
పూసల దండ పట్టుకుని చూసుకున్నాను, నా జీవితం లో నాకు అత్యంత విలువైన వస్తువు ఏదైనా ఉంది అంటే అది ఈ దండ మాత్రమే, దీని విలువ నేను విసిరేసిన తాళి కంటే ఎంతో పవిత్రమైంది విలువైంది, మొదటి సారి నా మొగుడు ఎంతో ఇష్టం గా ప్రేమ గా తను కష్టపడి సంపాదించిన డబ్బు తో కొనిచ్చాడు.
ఇక్కడున్న అందరి మీద చిరాకు వేసింది, ప్రాణం అయినా పోగొట్టుకుంటాను కానీ ఈ దండ మాత్రం తీయను, ఎదురు చూస్తాను ఎన్ని రోజులైనా ఎదురు చూస్తాను నా ప్రాణం పోయెదాకా చూస్తాను, ఎప్పుడో అప్పుడు తన మీద ప్రేమ తగ్గాకపోదా? నేను గుర్తురాకుండా ఉండకపోనా, నాకోసం ఎప్పటికైనా రాకపోడ, బతకాలన్న డబ్బులు కావాలి కదా వాటి కోసమైనా నా కోసం వస్తాడా?
దేవుడా ఎలాగోలా ఏదోకటి చేసి డబ్బులు అవ్వగోట్టో, లేక కామం మొత్తం దీంచేసి నా మీద ఉన్న ప్రేమ గుర్తు చేసి ఏదో ఒకటి చేసి నా దెగ్గరికి పంపించేయ్ ప్లీజ్ ప్లీజ్.......
పవిత్ర : అనురాధ దండ......
అను : అమ్మా! నువ్వు నాన్నా, మీరంతా ఇక్కడనుంచి వెళ్లిపోండి, ఇక మీరు (పవిత్రని ఉద్దేశించి ) ఎందుకోచ్చారో తెలుసుకోలేనంత చిన్న పిల్లని కాను, వెళ్లిపోండి.
జయరాజ్ : (కోపంగా ) అనురాధా?
అను : గెట్ లాస్ట్ అని గట్టిగా అరిచి బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లి గట్టిగా తలుపు విసిరి కొట్టింది.
అందరూ షాక్ లో అలానే స్థంబాల్లా నిలబడిపోయారు.
.......................................................................
సునీల్ :
ఎందుకు ఆదిత్య ఈ విధం గా ప్రవర్తిస్తున్నాడు అది ఒక అమ్మాయి కోసం, నిజంగా తనని అంతగా ప్రేమించాడా?
కావాలంటే మానస ని చేస్కోవచ్చు, ఆదిత్య అడగలే కానీ నా కూతురు పూజ ని కళ్ళు మూసుకుని ఇచ్చేస్తాను.
ఏ మనిషైనా ఓక వ్యక్తిని ఇంతలా ప్రేమిస్తాడా, ఇలా ఐతే ఆదిత్య మాట వినడు, వెంటనే స్టేషన్ కి వెళ్ళాలి.
సునీల్ స్టేషన్ కి వెళ్లేసరికి ఇరవై లాటీలు విరిగిపోయి ఉన్నాయ్, సెల్ లో విక్రమ్ లేడు.
సునీల్ : తను ఎక్కడ?
సెక్యూరిటీ అధికారి : సర్ ఇప్పుడే విడిపించుకుని ఒక్కరే నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయారు మేము వస్తామన్నా వద్దు అని చెప్పి వెళ్లారు సర్.
సునీల్ : ఒహ్హ్ అలాగా, సరే
అని బైటికి వచ్చి, ఫోన్ తీసి "గార్డ్స్ సర్ ఎక్కడున్నారో తెలీదు అన్ని చోట్లా వెతకండి దొరికితే జాగ్రత్తగా సెక్యూరిటీ ఇచ్చి ఇంటికి తీసుకురాడానికి ట్రై చెయ్యండి" అని ఆర్డర్ వేసాడు.
గార్డ్స్ వెతకడం మొదలు పెట్టారు.
.......................................................................
రవి :
విక్రమ్ అన్న ఏంటి ఇంకా రాలేదు ఈపాటికి రావాలి కదా, అయినా ఈ రెండు రోజుల్లో ఎంత బాగా కలిసిపోయాడు, ఎంత మంచి వాడు, తనకి తెలీదు కానీ అన్నకి (నా కోసం ప్రాణాలకి ప్రమాదం అని తెలిసినా వచ్చాడు, నేను అంత మందిని చంపి రక్తం తో తన ముందు నిలబడితే కనీసం పానిక్ అవ్వలేదు) ధైర్యం ఎక్కువే,(చెల్లి గురించి ఎంత బాగా ఆలోచించాడు నాకు కూడా తట్టలేదు )ముందు చూపు ఎక్కువే, తెలివి ఎక్కువే, (డోర్ తన్నిన్ది గుర్తు తెచ్చుకుని) బలము ఎక్కువే.
అన్న గురించి అన్నకే తెలీదు, అయినా తన స్నేహం చాలా గొప్పది, అస్సలు నేను రజినికి పెట్టినట్టే అన్నకి కూడా ట్రాకర్ పెట్టాను కదా ఎక్కడున్నాడో చూద్దాం అని టాబ్ తీసాడు.
ముందు చెల్లిది చూద్దాం, అదేంటి చెల్లి గోవా లో ఉందా ఎప్పుడు వెళ్ళింది అన్న నాకు కనీసం చెప్పలేదే, అన్న ఏమాలోచించిన కరెక్ట్ గానే ఆలోచిస్తాడు, ముందు అన్న ఎక్కడున్నాడో చూద్దాం.
ఒక సారి విక్రమ్ లొకేషన్ చూసి రవికి చెమటలు పట్టాయి.
అదేంటి అన్న సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్ లో ఉన్నాడు, కొంపదీసి ఇవన్నీ చూసి భయపడి స్టేషన్ కి పోలేదు కదా, ముందు ఇక్కడనుంచి ఎస్కేప్ అవ్వాలి, లేదు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు బయల్దేరితే అన్న కూడా బైలుదేరుతాడు కదా ఈ టైం చాలు నేను తప్పించుకోడానికి, అన్న బైటికి వచ్చే వరకు చూద్దాం.
ఒక గంట కి విక్రమ్ స్టేషన్ నుంచి బైటికి రావడం ట్రాకర్ లో రవి గమనించాడు, అన్న ఇంటి రూట్లో రావట్లేదు, ట్రాకర్ ఇంత స్లో గా velthundante నడుస్తున్నాడు, అదేంటి బార్ కి వెళ్తున్నాడు అన్నకి మందు అలవాటు లేదు కదా, ఏదైతే అది అయింది ముందు అన్నని కలుద్దాం. అని టాబ్ తీస్కుని విక్రమ్ లొకేషన్ చూసుకుంటూ బైలుదేరాడు.
.......................................................................
గోవా లో ఫ్లైట్ ల్యాండ్ అయ్యాక.
రజిని : అక్కా ఎక్కడ స్టే చేద్దాం.
పూజ : హోటల్ ఏ మనది మనకి ఆ ప్రాబ్లెమ్ యే లేదు పదండి.
రాజు : రజిని గారు బాగా అలిసిపోయినట్టున్నారు కూల్ డ్రింక్ ఏమైనా తీసుకు రమ్మంటారా.
రజిని : అవును రాజు గారు ఏదైనా తీసుకురండి.
రాజు : మానస నీకు? పూజ గారు మీకు?
మానస : (వెక్కిరింతగా) మాకేం వద్దులే రాజు గారూ.. మీరు వెళ్లి తెచ్చుకోండి మేము వెయిట్ చేస్తాము.
రాజు ఇబ్బందిగా మానస వైపు చూసి రజిని వైపు ఒక నవ్వు నవ్వాడు.
రజిని : పదండి రాజు గారు వెళదాం.
వాళ్ళు ఇద్దరు నడుచుకుంటూ వెళ్తుంటే పూజ మనసాని చూస్తూ (వాళ్ల ఇద్దరినీ చూడు అన్నట్టు ) ఒక సైగ చేసి నవ్వింది.
ఇద్దరు నవ్వుకున్నారు.
హోటల్ రూమ్ కి వెళ్లి ఫ్రెషప్ అయ్యి, చీకటి పడుతుండగా బోంచేసి, అందరు బీచ్ కి వెళ్లారు, రాజు కొన్ని కట్టెలు తెచ్చి మంట వేసి మానస, రజిని పూజలను పిలిచాడు, అందరూ ఆనందం గా ఎగురుతు ఆడుతూ పడుతూ ఉంటే మానస మాత్రం ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉంది.
రజిని : వదిన ఇలా రా నువ్వు కూడా మాతో జాయిన్ అవ్వు.
మానస సైలెంట్ గా ఉంది.
అది గమనించిన రాజు పూజ మానస దెగ్గరికి వెళ్లి తన పక్కన కూర్చున్నారు.
పూజ : ఏమైంది మానస?
మానస : ఏమో పూజ ఏదో జరుగుతుంది, నాకు మనసులో ఏం బాలేదు.
రాజు : ఏమైంది మానస?
మానస : చిన్నా గాడు ఎందుకో బాధ పడుతున్నాడు, అప్పుడు రజిని ని చూసి గోవా అన్న ఆనందం లో ఏం పట్టించుకోలేదు కానీ...
ఇప్పుడు గుర్తు తెచ్చుకుంటే నాకెందుకో తేడా కొడుతుంది రాజు.
వాడు పైకి నవ్వుతున్నాడు కానీ వాడి కళ్ళు ఇంకేదో చెప్తున్నాయి, అవును కంఫర్మ్ వాడు ఏడుస్తున్నాడు, నేను అర్జెంటు గా చిన్నా ని చూడాలి పదండి వెళ్ళిపోదాం.
పూజ : చిన్నా?
రాజు : అదే విక్రమ్, ఆదిత్య, మానస చిన్నా అని పిలుచుకుంటుంది.
పూజ : మానస అదే నీ డౌట్ ఐతే ఇప్పుడే ఆదిత్య కి కాల్ చేద్దాం అని మొబైల్ తీసింది.
Switched off, ఇంకో రెండు సార్లు ట్రై చేసినా switched off వచ్చింది, దాని తో మానస లేచి నిలబడింది.
పూజ మానస చెయ్యి పట్టుకుని ఉండు మానస నాన్న కి కాల్ చేద్దాం అని సునీల్ కి కాల్ చేసి స్పీకర్ లో పెట్టింది.
సునీల్ : హలో పూజ.
పూజ : నాన్నా ఆదిత్య మొబైల్ switchoff వస్తుంది నీకేమైనా తెలుసా?
సునీల్ : లేదు పూజ ఆదిత్య కోసం వెతికిస్తున్న ఇంకా దొరకలేదు.
ఆ మాటలు వినగానే మానస మోకాళ్ళ మీద కూర్చుండిపోయింది.
పూజ : ఏమైంది నాన్నా ఆదిత్యని వెతకడం దేనికి.
సునీల్ : మీరు వెళ్లిన సాయంత్రనికి ఆదిత్య తన భార్య అనురాధ తో విడాకులు తీసుకున్నాడు సంతకాలు చేసేసి, ఎలా వెళ్ళాడో సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్ లో సిఐ ని కొట్టి ఇందాకటి వరకు వాళ్ల తో కొట్టించుకున్నాడు నాకు తెలిసి వెళ్లేసరికి అక్కడనుంచి వెళ్ళిపోయాడు, ఇప్పుడు వెతికిస్తున్నాను మీరు కంగారుపడకండి.
పూజ : అలాగే నాన్న మేము బైలుదేరుతున్నాము.
మానస ని తీస్కుని పూజ డైరెక్ట్ గా ఎయిర్పోర్ట్ కి వెళితే రాజు రజిని లగ్గేజ్ తీస్కుని వెనక వెళ్లారు.
.......................................................................
కొన్ని దెబ్బలు తిన్న తరువాత ఆ లాటి దెబ్బలు నా మీద ప్రభావం చూపించలేకపోయాయి నాకు బాధ ఆవేశం ఇంకా పెరుగుతున్నాయి, నేను కళ్ళు తెర్వగానే వాళ్ళు గమనించి కొట్టడం ఆపేసారు, విడిపించుకుని వాళ్ళు వదిలిపెడతామన్నా కూడా వద్దని వారించి బైటకి నడిచాను దారిలో వెళ్తుంటే ఒక తాగుబోతు నాకు ఎదురోచ్చాడు, వాడ్ని చూసాను ఆనందం గా డాన్స్ చేస్తున్నాడు.
వాడి దెగ్గరికి వెళ్ళాను "ఎందుకు ఎగురుతున్నావ్" అని అడిగాను, వాడు తులుతూ "నా బాధలన్ని మర్చిపోయి ఎగురుతున్నాను " అన్నాడు.
ఎలా ఎలా మర్చిపోయావ్
"ఇదిగో నా చేతిలో ఉందే అమృతం దీన్ని తాగి మార్చిపోతాను "
పక్కనే బార్ కనిపించింది లోపలికి వెళ్ళాను.
"నాకు అన్నిటికంటే పవర్ఫుల్ ది కావాలి "
సర్ ఇదే ఆ బాటిల్ చాలా కాస్టలీ, కార్డు గీకేసి లోపలికి వెళ్లి ఉన్న పలంగా మొత్తం తాగేసాను.
ఒకప్పుడు నేను అసహయించుకున్న మందు ఇప్పుడు నా చేతిలో.
అలా మొత్తం తాగేసి ఇంకొకటి ఆర్డర్ చేశాను వెయిటర్ అది చూసి సర్ మీరు అదే మొత్తం తాగేసారు చాలా డేంజర్ సర్, "ఇంకొకటి తీసుకూర" అని అరిచాను నా అరుపులకి పక్కనే ఉన్న ముగ్గురు తాగుబోతులు నన్ను కొట్టడానికి వచ్చారు, ఒకే దెబ్బ ముగ్గురు లెవలేదు మళ్ళీ దాంతో వెయిటర్ భయపడి ఇంకొకటి తెచ్చాడు.
అది కూడా మొత్తం తాగేసాను, బాధ ప్లేస్ లో ఏడపు, ఆవేశం ప్లేస్ లో కోపం వచ్చాయి, అక్కడున్న చైర్స్ అన్ని విరిచేసాను అద్ధాలు అన్ని పగలకొట్టేసాను, దాని తో బౌన్సర్స్ నా మీదకి కొట్లాటకి వచ్చారు, ఒకణ్ణి కొట్టాను నా దెబ్బ చూసి మిగతా వారు ఆగిపోయారు.
బార్ మేనేజర్ దెగ్గరికి వెళ్ళాను, ఐయామ్ సారీ బిల్ వేసి చెప్పండి నేను పే చేస్తాను అన్నాడు.
లక్ష అవుతుంది సర్ అన్నాడు భయం గా, కార్డు తీసి ఐదు లక్షలు పే చేశాను.
అక్కడ నుంచి బైటికి వచ్చాను తాగింది మొత్తం కక్కుకున్నాను, నిలబడి ఆలోచించడం మొదలు పెట్టాను, అమ్మ గుర్తొచ్చింది నా మీద నాకే అసహ్యం వేసింది ఒక అమ్మాయి కోసం నేను ఇంతలా పిచ్చి వాణ్ణి అయ్యానా, ఏ అమ్మ అయినా కొడుకు దెగ్గర తాగోదు అని మాట తీస్కుంటుంది కానీ జీవితం లో ఎప్పుడు ముట్టుకోనని తెలిసి అమ్మ నన్ను ఎప్పుడు ఆ మాట కూడా అడగలేదు కానీ ఇవ్వాళ తాగాను, నాకు ఎవ్వరి మీద కోపం లేదు ఇంటికి వెళదాం అని నిర్ణయించుకుని ఇంటికి బైల్దేరాను పొద్దున్న కావొస్తుంది కానీ ఇంకా చీకటి గానే ఉంది.
ఈ లోగ ఒక ఎద్దు ఎక్కడనుంచి వచ్చిందో వెనక నుంచి గుద్ధింది ఎగిరి పడ్డాను, ఎవరో "అన్నా" అని గట్టిగా అరిచినట్టనిపించింది, లేచి ఆ ఎద్దుని చూసాను మళ్ళీ నన్ను కుమ్మడానికే స్పీడ్ గా వస్తుంది దాన్నే చూస్తున్నాను.....కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి మత్తుగా ఉంది.
.......................................................................
ఏంటి అన్న ఎక్కడెక్కడో తిరుగుతున్నాడు ఇలా కాదు అని ఇంకా స్పీడ్ గా ఎదురు ఎళ్లసాగాడు.
హమ్మయ్య మొత్తానికి కనిపించాడు, ఒక్కసారి విక్రమ్ అవతారం చూసి రవికి బాధ మరియు అనుమానం వచ్చాయి, అన్నా అనుకుంటూ ముందుకు వెళ్ళాడు.
ఈ లోగ ఒక ఎద్దు వచ్చి విక్రమ్ అన్నని కుమ్మింది "అన్నా " అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళాను కానీ అన్న లేచి దాన్నే చూస్తున్నాడు, ఎద్దు కి ఎదురు పరిగెత్తాడు ఇదంతా చూస్తున్న నాకు నా అడుగులు నెమ్మదించాయి, అన్న అలాగే పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి దాని తల పట్టుకుని గాల్లో ఎగిరి మెడ పక్క భాగం లో రెండు మోకాళ్ళతో గుద్దాడు(ద్ధం అని సౌండ్).
ఎద్దు మళ్ళీ లేవలేదు, నాకు ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కాలేదు, ఆ షాట్ చూస్తే ఒళ్ళు గగుర్పొడిచింది. ఆశ్చర్యంగా అలానే చూస్తూ ఉండి పోయాను.....
అంటే ఇన్ని రోజులు నాకు తెలిసిన విక్రమ్ అన్న ఉట్టి యాక్టింగ్ ఆ? అన్న అందరిలాంటి మాములు మనిషి కాదా? మరి నా దెగ్గర ఎందుకు దాచాడు, నా దెగ్గరేనా అందరి దెగ్గర కూడానా?
ఈలోగా విక్రమ్ తులుతూ కింద పడిపోయాడు, స్పీడ్ గా వెళ్లి అన్నని ఎత్తుకుని సునీల్ గారి ఇంటి వైపు నడిచాను...
గేట్ దెగ్గరికి వెళ్తుండగానే గార్డ్స్ గుర్తుపట్టి గేట్ తెరిచారు, అదే టైం లో నాకు రజిని ఇంకో అబ్బాయి అమ్మాయి వాళ్ల పక్కనే ఏడుస్తూ ఇంకో అమ్మాయిని చూసాను, తను ఎవరో కాదు మానస, అవును నా మానస ఒక్కసారి భుజం మీద ఉన్న అన్నని చూసాను... విక్రమ్? ఎవరు నువ్వు?
గేట్ చప్పుడు లా ఏదో వినిపించి కళ్ళు తెరిచాను, చూస్తే రవి నన్ను ఎత్తుకుని సునీల్ గారి ఇంటి హల్లో కి తీస్కోచాడు, ఇక్కడికి ఎలా వచ్చాను అనుకుంటూ కిందకి దిగాను, ఇంకా మత్తుగానే ఉంది చుట్టూ చూసాను సునీల్, గార్డ్స్ పూజ రజిని రవి అందరు నన్నే చూస్తున్నారు, పక్కకి తిరిగి చూసాను మానస కనిపించింది.
తననే చూస్తూ నిల్చున్నాను సునీల్ గార్డ్స్ కి సైగ చేసాడు వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు,
మానస నా దెగ్గరికి వచ్చి చాచిపెట్టి ఒకటి పీకింది, సిగ్గుతో తల ఒంచుకున్నాను.
పూజ : మానసా?
రాజు పూజకి సైగ చేసాడు.
అదే చేత్తో ఎడమవైపు ఇంకొకటి పీకింది... సైలెంట్ గా నిల్చున్నాను.
మానస : "ఇందుకేనా నన్ను ఇక్కడనుంచి పంపించేసింది" అని కోపంగా అడిగింది.
వెంటనే మోకాళ్ళ మీద పడ్డాను తన కాళ్ళు పట్టుకుని మొహం ముడ్చుకున్నాను ఏడుస్తూ, నా తల మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ, నన్ను లేపి నా చెయ్యి పట్టుకుని బాత్రూం కి తీసుకెళ్లి బట్టలు విప్పేసి బకెట్ నీళ్లు నా తల మీద పోసింది, తన మొహం చూసాను ఇంకా కోపం గానే ఉంది కానీ బాధ పడుతుంది, నాకు తల స్నానం చేపించి, ఒళ్ళు రుద్ది బైటకి వచ్చింది మిగతా నీళ్లు పోసుకుని షవర్ ఆన్ చేసి దాని కిందే కూర్చున్నాను.
సుబ్బరంగా షవర్ కింద కూర్చుని ఏడవాల్సిన ఏడుపాంతా ఏడ్చి బైటికి వచ్చాను, సునీల్ గారు బట్టలు అందించారు వేసుకుని బైటకి వచ్చాను.
మానస : పూజ అన్నం పెట్టుకురా.
పూజ డైనింగ్ టేబుల్ దెగ్గరికి వెళ్లి అన్నం ప్లేట్ మానస కి ఇచ్చింది.
మానస నా చెయ్యి పట్టుకుని కోపంగా కుర్చీ లోకి నెట్టి అన్నం ముద్ద నా నోటికి అందించింది, నేను నోరు తెరవలేదు, "తినూ" అని అరిచి బలవంతంగా చెయ్యి నా నోట్లోకి నెట్టింది, నోరు తెరిచాను... అన్నం తింటున్నాను కానీ నాకు కళ్ళలో నీళ్లు ఆగట్లేదు, ఇంకో చేత్తో నా కళ్ళు తుడిచి మళ్ళీ పెట్టింది అలా ఏడుస్తూనే ఇంకో నాలుగు ముద్దలు తిన్నానానిపించి ఇక లేచాను.
మానస ప్లేట్ పక్కన పెట్టేసి వచ్చి నా మూతి తుడిచి మంచి నీళ్లు ఇచ్చింది.
మానస : నేనేం చెప్పాను నువ్వేం చేసావ్.
నేను మౌనంగానే ఉన్నాను.
మానస : మాట్లాడు అని గదిమింది.
ఇంకో రెండు నిముషాలు చూసి నేను ఏం మాట్లాడకపోయేసరికి బైటికి వెళ్ళిపోయింది, నేను అక్కడే కూర్చున్నాను.
కళ్ళు మూసుకున్నాను అను నేను మాట్లాడుకున్న మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి.
(అను : నా వొళ్ళో కూర్చుని "బాబు మనం ఇక్కడ్నుంచి దూరంగా వెళ్ళిపోయాక ఒక పెద్ద స్థలం చుట్టూ ఎటు చుసిన పూలు మధ్యలో మన ఇల్లు మనం ఇద్దరమే ఇంకెవరు ఉండకూడదు, నువ్వు నేను అంతే)
రవికి రజిని కి, విక్రమ్ మానస ని అలా చూసాక ఏం అర్ధం కాలేదు.
రవి : ఎవరీ విక్రమ్, మానస తో ఇంత చనువు గా ఉన్నాడు అస్సలు ఏమైంది?
రజిని, రవి దెగ్గరికి వచ్చి జరిగింది తనకి తెలిసినంత వరకు చెప్పింది.
రవి బైటికి వెళ్లి అటు తిరిగి కూర్చుని ఉన్న మానస భుజం పై చెయ్యి వేసాడు.
మానస తిరిగి రవి ని చూసి లేచి, గట్టిగా కౌగిలించుకుంది ఏడుస్తూ...
రవి : మానస ఏడవకు అన్ని సర్దుకుంటాయి.
మానస : లేదు రవి ఇదంతా నావల్లే జరిగింది, నేను లేకపోయి ఉంటే బాగుండేది, చిన్నగాడికి లైఫ్ లో అన్ని కష్టాలే ఇప్పుడు వరకు వాడు ఏమి అనుభవించలేదు, ఇప్పుడు నా వల్ల తనకిష్టమైన భార్యని కూడా పోగొట్టుకున్నాడు.
రవికి ఏమని ఓదార్చాలో అర్ధం కాలేదు అలాగే మానసని పట్టుకుని నిల్చున్నాడు.
ఈలోగా రజిని కూడా వచ్చి మానస పక్కన కూర్చుంది.
రవి : మానస అస్సలు ఏమైందో చెప్తావా?
మానస : చిన్నా మానస కలిసిన దెగ్గర్నుంచి చిన్నా గతం నుంచి ఇప్పటివరకు జరిగిందంతా చెప్పింది, అంతా విని వాళ్ళ కళ్ళలో కూడా నీళ్లు తిరిగాయి.
రజిని : అన్నయ్య నువ్వు వచ్చే ముందు ఆరోజు డాన్ ని అక్కడున్న వారందరిని చంపింది విక్రమ్ అన్నయ్యే.
రవి : అంటే ముందు నన్ను కొట్టింది నన్ను కాపాడింది అన్ని చేసింది విక్రమే అనమాట.
ఇందాక ఎత్తుకున్నపుడే డౌట్ వచ్చింది కానీ ఇప్పుడు కంఫర్మ్, బాధలన్నీ దాచుకుని బైటికి మాత్రం అలా నవ్వుతు ఎలా ఉండగలిగాడు, చెప్పాలంటే మా ఇద్దరిది ఒకే కద కానీ మేము ముగ్గురం సంతోషం గానే బతికామ్ కానీ విక్రమ్ అన్న చాలా కష్టాలు పడ్డాడు.
మానస : అవును రవి నన్ను చదివించడానికి వాడు చాలా కష్టాలు పడ్డాడు, రాజు వాళ్ళ అమ్మ కి కష్టమవుద్దని వాడు గొడ్డు చాకిరీ చేసి డబ్బులు పంపించేవాడు, నన్ను అమ్మలా చూసుకున్నాడు, సునీల్ గారు మా జీవితం లోకి వచ్చేవరకు చిన్నా పడినంత కష్టం ఎవ్వరు పడలేదు కానీ ఎప్పుడు తన మొహం లో బాధ చూడలేదు, నవ్వుతూనే ఉండేవాడు కానీ ఇప్పుడు......
రవి : అన్ని అవే సర్దుకుంటాయి, నువ్వు భాధపడకూ..
చిన్నా :
అలానే కళ్ళు మూసుకుని ఆలోచిస్తున్నా, అస్సలు ఎందుకు ఇంత బాధపడ్డాను, అమ్మే లేదు ఇంకెవరికోసమో ఎందుకు ఏడవటం పైగా ఇందులో అను తప్పు ఏమాత్రం లేదు మరి ఎందుకు ఏడవటం డివోర్స్ మాత్రమే అయ్యింది అంతే అమ్మ లాగా చనిపోలేదు కదా , అను సంగతి తరువాత తను ఎక్కడున్నా హ్యాపీగా ఉంటే చాలు ఇప్పుడు అస్సలు పని బాలన్స్ ఉంది.
సునీల్ ని చూసాను,
సునీల్ గారు నాకు పల్లవి దాని మొగుడు శ్రీకాంత్ ఇద్దరు కావాలి మీకు మధ్యాహ్నం వరకు టైం ఇస్తున్నాను.
సునీల్ : ఊహించని ఈ మాటలకి తడుముకుంటూ... అది అది....
చిన్నా : పల్లవిని ఎత్తుకెళ్ళింది నువ్వేనా?
సునీల్ : అది.... నేనే, కానీ....
చిన్నా : మనిషిని చూసి వాడు ఎలాంటివాడో చెప్పేయగలను, అమెరికా గవర్నమెంట్ ఇండియా గవర్నమెంట్ రెండు దేశాల్లో వాళ్ళ కోసం వెతుకుతున్నా దొరకలేదంటే ఆ మాత్రం అర్ధం చేసుకోలేనా?
ఎక్కడ ఉన్నారు?
సునీల్ : జంక్ యార్డ్ లో, సంధ్య మేడం కి ఆ గతి పట్టించిన వాళ్ళని మీరు వదిలినా నేను వదల లెకపొయాను.
చిన్నా : సైలెంట్ గా విని "పద" అన్నాను.
ఇద్దరం అక్కడ్నుంచి బైల్దేరి జంక్ యార్డ్ కి వెళ్ళాం.
లోపలికి వెళ్ళగానే పల్లవిని ఐదుగురు దెంగుతున్నారు. తన ఒళ్ళంతా పులిసిపోయింది అది నరకం ఎన్ని రోజుల నుండి అనుభవిస్తుందో..
సునీల్ : అదీ దీనికి గుల ఎక్కువ అందుకే....
పక్కనే పడి ఉన్న శ్రీకాంత్ ని చూసాను.
సునీల్ : అది మీ నాన్న కదా అని ఇంకా ఏమి చెయ్యలేదు...
అందరూ నన్ను చూసి ఆగిపోయి బైటికి వెళ్లిపోయారు.
పల్లవి నన్ను చూసి : విక్రమ్, విక్రమ్ ప్లీజ్ నన్ను కాపాడు నేను సరెండర్ అవుతాను జైలు కి వెళ్ళిపోతాను నీ ఆస్థి నీకు ఇచ్చేస్తాను ప్లీజ్ నన్ను విడిపించు ప్లీజ్ విక్రమ్.
చిన్నా : ఆస్థి తో పాటు నువ్వు నా దెగ్గర నుంచి ఇంకో రెండు లాక్కున్నవ్ అవి కూడా ఇస్తావా?
పల్లవి : చెప్పు ఏంటవి ఇచ్చేస్తాను నన్ను ఈ నరకం నుంచి తప్పించు.
చిన్నా : నా నుంచి నా అమ్మని నా మేడం ని లాక్కున్నవ్ వాళ్ళని తిరిగిచ్చేయ్.
సునీల్ ఈ లోగ షాట్ గన్ తెచ్చాడు.
పల్లవి : అలా అనకు విక్రమ్ ఎంతైనా మీ నాన్న భార్యని నీకు పిన్ని వరసని కనికరించు.
వెంటనే సునీల్ గారి చేతిలో ఉన్న షాట్ గన్ తీస్కుని శ్రీకాంత్ గాడి తలకి గురి పెట్టి ట్రిగ్గర్ నొక్కాను, వాడి తల పుచ్చకాయలాగా పేలిపోయింది.
పల్లవి అది చూసి దడుచుకుని మంచం మీదే ఉచ్చ పొసేసింది. ఇంకేం మాట్లాడలేదు.
చిన్నా : నువ్వడిగింది ఒక్కటి మాత్రం చేస్తాను ఈ నరకం నుంచి తప్పించ మన్నావు కదా అది.
అని తన గుండెకి గురి పెట్టి గన్ లో ఉన్న ఇంకొక బుల్లెట్ కూడా కాల్చేశాను, బాడీ ఛిద్రమయ్యి గుండె నుజ్జు నుజ్జయి బైట పడింది.
గన్ విసిరేసి అక్కడ నుంచి బైటికి వచ్చేసాను.. సునీల్ గారు అమ్మ కేసు లో తప్పుడు సాక్ష్యాలు చెప్పినవారు, తప్పుదోవ పట్టించిన సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు అందరిని చంపేయండి.
ఇంకొక విషయం వాళ్లలో ఎవరికైనా చిన్న పిల్లలు ఉన్నట్టయితే రెండు కాళ్ళు తీసేయండి అంతే ప్రాణం తీయొద్దు, పిల్లలకి తల్లి తండ్రులు అవసరం.
సునీల్ : అలాగే ఆదిత్య.
అక్కడున్న గార్డ్స్ అంతా నన్ను గౌరవంగా చూడడం నేను గమనించాను.
నేను రెస్ట్ తీసుకోవాలి మన హోటల్ కి వెళదాం.
రూమ్ కి వెళ్లిన తరువాత.
సునీల్ గారు నాకు చైనా కి ఫ్లైట్ బుక్ చెయ్యండి అక్కడ లేపేయ్యాల్సిన ప్రాణాలు చాలా ఉన్నాయ్.
సునీల్ : సిప్పర్ టెక్ వాళ్ళ దెగ్గరికా? ఎందుకు?
చిన్నా : శేఖర్ రమణి ఎంప్లాయిస్ మాత్రమే కాదు మానస తల్లి తండ్రులు, వాళ్ళ వల్ల ముగ్గురు పిల్లలు అనాధలయ్యారు, రషీద్ నుంచి తెలుసుకున్నాను, మన కంపెనీ జోలికి వచ్చే ముందు చాలా మంచి కంపెనీలు నాశనం చేసారు.
చాలా ప్రాణాలు పోయాయి.
వెళ్ళాలి.
సునీల్ : నేను ఏర్పాటు చేస్తాను గన్స్ వెపన్స్ ఇంకో గంట లో వస్తాయ్.
చిన్నా : అవసరం లేదు వెపన్స్ వాళ్ళ దెగ్గర ఉంటాయి, కొంచెం మత్తుగా ఉంది అరగంట పడుకుంటాను ఈ లోపు మొత్తం క్లియర్ చెయ్యండి.
అని బెడ్ మీద పడుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను, అను గుర్తొచ్చింది.
కళ్ళు మూసుకొని "సునీల్ గారు నేను ఒక ప్లేస్ కొన్నాను మధ్యలో ఇంటి వరకు ప్లేస్ వదిలి చుట్టూ పూల తోట పెంచాను అటు వెళ్లి చాలా రోజులైంది నాకు అందులో మాములు ఇల్లు అన్ని సదుపాయలతో కావాలి, అవుతుందా?
సునీల్ : అలాగే ఆదిత్య కానీ..
చిన్నా : నేను అందులోనే ఉంటాను ఇక అదే నా ఇల్లు.
సునీల్ : అలాగే ఆదిత్య నువ్వు వెళ్లి వచ్చే లోపు నేను సెట్ చేసేస్తాను.
చిన్నా : అలాగే.
అను : ఇవన్నీ నాకనవసరం ఒక్కటే ఆన్సర్ నేనా ఆ తిరుగుబోతా?
చిన్నా : ఇంకొక్క మాట తన గురించి తప్పుగా మాట్లాడితే నేను ఏం చేస్తానో నాకే తెలీదు.
అను : ఏముంది దాని దెగ్గర, దాని దెగ్గర ఉన్నదేంటి నా దెగ్గర లేనిదీ ఏంటి ఎందుకంత మొండి పట్టు పడుతున్నావ్?
చిన్నా : ప్రాణం పోయినా తనని వదిలే సమస్యే లేదు.
అను కి కూడా పిచ్చి కోపం వచ్చి : అయితే ఆ పేపర్స్ మీద సంతకం చెయ్.
చిన్నా : నా కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి "అదే మాట నా కళ్ళలోకి చూసి చెప్పు".
అను నా కళ్ళలోకి చూసి (తన కళ్ళలో నా మీద ప్రేమ నేను గమనించాను ) "సంతకం పెట్టు" అంది.
ఇక నేను ఆలోచించ లేదు పెన్ తీస్కుని సంతకాలు చేసేసి పెన్ అక్కడే విసిరేసి వచ్చేసాను.
అక్కడ్నుంచి కార్ అక్కడే వదిలేసి నడుచుకుంటూ బైటికి వచ్చేసాను, దార్లో నడుస్తుండగా ఎవరో రెండు గ్యాంగులు కొట్టుకుంటున్నారు అందరూ తాగుబోతులే వెళ్లి రాడ్ అందుకుని దొరికినోన్ని దొరికినట్టు కొట్టాను అందరికి మల్టీపుల్ ఫ్రాక్చర్స్ అయ్యి ఉంటాయి.
సెక్యూరిటీ అధికారి వచ్చి నన్ను స్టేషన్ కి తీసుకెళ్లారు, స్టేషన్ కి వెళ్ళాక నాకు కోపం ఇంకా తగ్గలేదు, ఏదో కావాలి లోపల ఉన్న బాధ? కోపమా? ఇంకేమైనా పోవాలి అని వెళ్లి అక్కడున్న సిఐ కి సారీ చెప్పి చెంప మీద గట్టిగా కొట్టాను.
కాన్స్టేబుల్స్ అందరు వచ్చారు సిఐ కోపం గా వీడ్ని గొలుసు ఎక్కించండ్రా అన్నాడు.
నన్ను గొలుసులతో కట్టేసి పైకి లాగి లాటిలు విరిగిపోయేలాగా కొట్టడం మొదలు పెట్టారు నేను కళ్ళు మూసుకున్నాను.
అప్పుడే ప్రతి నెల వాటా ఇవ్వడానికి వచ్చిన రషీద్ మనిషి నన్ను చూసి పరిగెత్తుకుంటూ బైటికి వెళ్ళాడు, లాటిలు విరుగుతూనే ఉన్నాయ్ ఈ లోగ రషీద్ పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి "రేయ్ ఎవడ్రా వాడు అని గట్టిగ అరుచుకుంటూ సెల్ ని ఒక్క తన్ను తన్నాడు, నేను కళ్ళు మూసుకునే ఉన్నాను , నా కళ్ళలో నీళ్లు కారుతూనే ఉన్నాయ్.
రషీద్ : "సర్ మీరు ఇక్కడ ఏంటి ఇందంతా నాకేం అర్ధం కావట్లేదు". అని నా ఒంటి మీద వాతలని చూసి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లని ఒక్క చూపు చూసాడు వాళ్ళు బెదిరిపోయారు.
కళ్ళు తెరిచి "ఇక్కడ్నుంచి వెళ్ళిపో, సునీల్ ని కూడా రావద్దు అని చెప్పు రేపు పొద్దునే రా, వాళ్ళని నేను ఏది చెప్తే అది చెయ్యమను".
రషీద్ : సర్ అది...
కళ్ళు మూసుకుని "వెళ్ళిపో" అన్నాను.
రషీద్ వెళ్ళిపోయాడు సెక్యూరిటీ అధికారి వాళ్ళని పిలిచి మీరు స్టార్ట్ చెయ్యండి అన్నాను.
రషీద్ ని చూసి వాళ్ళకి చెమటలు పట్టాయి నా దెగ్గరికి రాడానికి కూడా భయపడుతున్నారు.
నేను వెంటనే "రషీద్ చెప్పాడు కదా నేను ఏది చెప్తే అది చెయ్యమని, రషీద్ ని మళ్ళీ పిలవాలా, మళ్ళీ రషీద్ రేపు వచ్చే వరకు ఆపకూడదు " అన్నాను.
లాటి దెబ్బ పడింది కళ్ళు మూసుకున్నాను. దెబ్బలు పడుతూనే ఉన్నాయ్.......నా కంట్లో నుంచి నీళ్లు కారుతూనే ఉన్నాయ్.....
చిన్నా అక్కడ నుంచి వెళ్ళిపోయిన తరువాత అను ఏడుస్తూ హాల్లోనే కూలబడిపోయింది,
అను : నా వల్లే వెళ్ళిపోయాడు నా ఆవేశం వల్ల నేనే పోగొట్టుకున్నాను, మా అమ్మ చెప్పుడు మాటలు విని అనవసరంగా సంతకాలు పెట్టేసాను, వీళ్ళకంటే విక్రమ్ గురించి తెలీదు కానీ నాకు తెలుసు కదా నా కోసం నా సంతోషం కోసం ఏమైనా చేస్తాడు, నన్ను కళ్ళలోకి చూసి చెప్పమన్నాడు అప్పుడైనా అర్ధం చేసుకోవాల్సింది, అయినా ఎవరో దారిన పోయే అమ్మాయి కోసం కట్టుకున్నదాన్ని నన్ను వదిలేస్తాడా?
నాకంటే ముఖ్యమైనదా, ఇదే నేను అస్సలు తట్టుకోలేకపోతున్నా! తనకోసం నేను అన్ని వదులుకుని నన్ను ఎటైనా తీసుకెళ్లిపొమ్మని అడిగాను కదా నన్ను ఎలా వదిలేయాలనిపించింది, నా కోసం ఒక అమ్మాయిని వదలలేకపోయాడు. ఏమైనా కానీ విక్రమ్ తన జీవితం తను చూసుకున్నాడు ఇక నేను ఎందుకు ఆగిపోవాలి ఇక నా దారి నాది.
సుష్మ : ఇంకా ఎందుకే ఏడుస్తావ్ శని వదిలింది అనుకో, ఆ తాళి తెంచి అవతల పారేయ్.
నాకు మొదటి సారి మా అమ్మ నాకు నీచంగా కనిపించింది, తాళి తెంచి మా అమ్మ మొహం మీద విసిరి కొట్టాను.
పవిత్ర : ఆ పూసల దండ కూడా వాడు ఇచ్చిందే కదా తీసి పారెయ్.
పూసల దండ పట్టుకుని చూసుకున్నాను, నా జీవితం లో నాకు అత్యంత విలువైన వస్తువు ఏదైనా ఉంది అంటే అది ఈ దండ మాత్రమే, దీని విలువ నేను విసిరేసిన తాళి కంటే ఎంతో పవిత్రమైంది విలువైంది, మొదటి సారి నా మొగుడు ఎంతో ఇష్టం గా ప్రేమ గా తను కష్టపడి సంపాదించిన డబ్బు తో కొనిచ్చాడు.
ఇక్కడున్న అందరి మీద చిరాకు వేసింది, ప్రాణం అయినా పోగొట్టుకుంటాను కానీ ఈ దండ మాత్రం తీయను, ఎదురు చూస్తాను ఎన్ని రోజులైనా ఎదురు చూస్తాను నా ప్రాణం పోయెదాకా చూస్తాను, ఎప్పుడో అప్పుడు తన మీద ప్రేమ తగ్గాకపోదా? నేను గుర్తురాకుండా ఉండకపోనా, నాకోసం ఎప్పటికైనా రాకపోడ, బతకాలన్న డబ్బులు కావాలి కదా వాటి కోసమైనా నా కోసం వస్తాడా?
దేవుడా ఎలాగోలా ఏదోకటి చేసి డబ్బులు అవ్వగోట్టో, లేక కామం మొత్తం దీంచేసి నా మీద ఉన్న ప్రేమ గుర్తు చేసి ఏదో ఒకటి చేసి నా దెగ్గరికి పంపించేయ్ ప్లీజ్ ప్లీజ్.......
పవిత్ర : అనురాధ దండ......
అను : అమ్మా! నువ్వు నాన్నా, మీరంతా ఇక్కడనుంచి వెళ్లిపోండి, ఇక మీరు (పవిత్రని ఉద్దేశించి ) ఎందుకోచ్చారో తెలుసుకోలేనంత చిన్న పిల్లని కాను, వెళ్లిపోండి.
జయరాజ్ : (కోపంగా ) అనురాధా?
అను : గెట్ లాస్ట్ అని గట్టిగా అరిచి బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లి గట్టిగా తలుపు విసిరి కొట్టింది.
అందరూ షాక్ లో అలానే స్థంబాల్లా నిలబడిపోయారు.
.......................................................................
సునీల్ :
ఎందుకు ఆదిత్య ఈ విధం గా ప్రవర్తిస్తున్నాడు అది ఒక అమ్మాయి కోసం, నిజంగా తనని అంతగా ప్రేమించాడా?
కావాలంటే మానస ని చేస్కోవచ్చు, ఆదిత్య అడగలే కానీ నా కూతురు పూజ ని కళ్ళు మూసుకుని ఇచ్చేస్తాను.
ఏ మనిషైనా ఓక వ్యక్తిని ఇంతలా ప్రేమిస్తాడా, ఇలా ఐతే ఆదిత్య మాట వినడు, వెంటనే స్టేషన్ కి వెళ్ళాలి.
సునీల్ స్టేషన్ కి వెళ్లేసరికి ఇరవై లాటీలు విరిగిపోయి ఉన్నాయ్, సెల్ లో విక్రమ్ లేడు.
సునీల్ : తను ఎక్కడ?
సెక్యూరిటీ అధికారి : సర్ ఇప్పుడే విడిపించుకుని ఒక్కరే నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయారు మేము వస్తామన్నా వద్దు అని చెప్పి వెళ్లారు సర్.
సునీల్ : ఒహ్హ్ అలాగా, సరే
అని బైటికి వచ్చి, ఫోన్ తీసి "గార్డ్స్ సర్ ఎక్కడున్నారో తెలీదు అన్ని చోట్లా వెతకండి దొరికితే జాగ్రత్తగా సెక్యూరిటీ ఇచ్చి ఇంటికి తీసుకురాడానికి ట్రై చెయ్యండి" అని ఆర్డర్ వేసాడు.
గార్డ్స్ వెతకడం మొదలు పెట్టారు.
.......................................................................
రవి :
విక్రమ్ అన్న ఏంటి ఇంకా రాలేదు ఈపాటికి రావాలి కదా, అయినా ఈ రెండు రోజుల్లో ఎంత బాగా కలిసిపోయాడు, ఎంత మంచి వాడు, తనకి తెలీదు కానీ అన్నకి (నా కోసం ప్రాణాలకి ప్రమాదం అని తెలిసినా వచ్చాడు, నేను అంత మందిని చంపి రక్తం తో తన ముందు నిలబడితే కనీసం పానిక్ అవ్వలేదు) ధైర్యం ఎక్కువే,(చెల్లి గురించి ఎంత బాగా ఆలోచించాడు నాకు కూడా తట్టలేదు )ముందు చూపు ఎక్కువే, తెలివి ఎక్కువే, (డోర్ తన్నిన్ది గుర్తు తెచ్చుకుని) బలము ఎక్కువే.
అన్న గురించి అన్నకే తెలీదు, అయినా తన స్నేహం చాలా గొప్పది, అస్సలు నేను రజినికి పెట్టినట్టే అన్నకి కూడా ట్రాకర్ పెట్టాను కదా ఎక్కడున్నాడో చూద్దాం అని టాబ్ తీసాడు.
ముందు చెల్లిది చూద్దాం, అదేంటి చెల్లి గోవా లో ఉందా ఎప్పుడు వెళ్ళింది అన్న నాకు కనీసం చెప్పలేదే, అన్న ఏమాలోచించిన కరెక్ట్ గానే ఆలోచిస్తాడు, ముందు అన్న ఎక్కడున్నాడో చూద్దాం.
ఒక సారి విక్రమ్ లొకేషన్ చూసి రవికి చెమటలు పట్టాయి.
అదేంటి అన్న సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్ లో ఉన్నాడు, కొంపదీసి ఇవన్నీ చూసి భయపడి స్టేషన్ కి పోలేదు కదా, ముందు ఇక్కడనుంచి ఎస్కేప్ అవ్వాలి, లేదు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు బయల్దేరితే అన్న కూడా బైలుదేరుతాడు కదా ఈ టైం చాలు నేను తప్పించుకోడానికి, అన్న బైటికి వచ్చే వరకు చూద్దాం.
ఒక గంట కి విక్రమ్ స్టేషన్ నుంచి బైటికి రావడం ట్రాకర్ లో రవి గమనించాడు, అన్న ఇంటి రూట్లో రావట్లేదు, ట్రాకర్ ఇంత స్లో గా velthundante నడుస్తున్నాడు, అదేంటి బార్ కి వెళ్తున్నాడు అన్నకి మందు అలవాటు లేదు కదా, ఏదైతే అది అయింది ముందు అన్నని కలుద్దాం. అని టాబ్ తీస్కుని విక్రమ్ లొకేషన్ చూసుకుంటూ బైలుదేరాడు.
.......................................................................
గోవా లో ఫ్లైట్ ల్యాండ్ అయ్యాక.
రజిని : అక్కా ఎక్కడ స్టే చేద్దాం.
పూజ : హోటల్ ఏ మనది మనకి ఆ ప్రాబ్లెమ్ యే లేదు పదండి.
రాజు : రజిని గారు బాగా అలిసిపోయినట్టున్నారు కూల్ డ్రింక్ ఏమైనా తీసుకు రమ్మంటారా.
రజిని : అవును రాజు గారు ఏదైనా తీసుకురండి.
రాజు : మానస నీకు? పూజ గారు మీకు?
మానస : (వెక్కిరింతగా) మాకేం వద్దులే రాజు గారూ.. మీరు వెళ్లి తెచ్చుకోండి మేము వెయిట్ చేస్తాము.
రాజు ఇబ్బందిగా మానస వైపు చూసి రజిని వైపు ఒక నవ్వు నవ్వాడు.
రజిని : పదండి రాజు గారు వెళదాం.
వాళ్ళు ఇద్దరు నడుచుకుంటూ వెళ్తుంటే పూజ మనసాని చూస్తూ (వాళ్ల ఇద్దరినీ చూడు అన్నట్టు ) ఒక సైగ చేసి నవ్వింది.
ఇద్దరు నవ్వుకున్నారు.
హోటల్ రూమ్ కి వెళ్లి ఫ్రెషప్ అయ్యి, చీకటి పడుతుండగా బోంచేసి, అందరు బీచ్ కి వెళ్లారు, రాజు కొన్ని కట్టెలు తెచ్చి మంట వేసి మానస, రజిని పూజలను పిలిచాడు, అందరూ ఆనందం గా ఎగురుతు ఆడుతూ పడుతూ ఉంటే మానస మాత్రం ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉంది.
రజిని : వదిన ఇలా రా నువ్వు కూడా మాతో జాయిన్ అవ్వు.
మానస సైలెంట్ గా ఉంది.
అది గమనించిన రాజు పూజ మానస దెగ్గరికి వెళ్లి తన పక్కన కూర్చున్నారు.
పూజ : ఏమైంది మానస?
మానస : ఏమో పూజ ఏదో జరుగుతుంది, నాకు మనసులో ఏం బాలేదు.
రాజు : ఏమైంది మానస?
మానస : చిన్నా గాడు ఎందుకో బాధ పడుతున్నాడు, అప్పుడు రజిని ని చూసి గోవా అన్న ఆనందం లో ఏం పట్టించుకోలేదు కానీ...
ఇప్పుడు గుర్తు తెచ్చుకుంటే నాకెందుకో తేడా కొడుతుంది రాజు.
వాడు పైకి నవ్వుతున్నాడు కానీ వాడి కళ్ళు ఇంకేదో చెప్తున్నాయి, అవును కంఫర్మ్ వాడు ఏడుస్తున్నాడు, నేను అర్జెంటు గా చిన్నా ని చూడాలి పదండి వెళ్ళిపోదాం.
పూజ : చిన్నా?
రాజు : అదే విక్రమ్, ఆదిత్య, మానస చిన్నా అని పిలుచుకుంటుంది.
పూజ : మానస అదే నీ డౌట్ ఐతే ఇప్పుడే ఆదిత్య కి కాల్ చేద్దాం అని మొబైల్ తీసింది.
Switched off, ఇంకో రెండు సార్లు ట్రై చేసినా switched off వచ్చింది, దాని తో మానస లేచి నిలబడింది.
పూజ మానస చెయ్యి పట్టుకుని ఉండు మానస నాన్న కి కాల్ చేద్దాం అని సునీల్ కి కాల్ చేసి స్పీకర్ లో పెట్టింది.
సునీల్ : హలో పూజ.
పూజ : నాన్నా ఆదిత్య మొబైల్ switchoff వస్తుంది నీకేమైనా తెలుసా?
సునీల్ : లేదు పూజ ఆదిత్య కోసం వెతికిస్తున్న ఇంకా దొరకలేదు.
ఆ మాటలు వినగానే మానస మోకాళ్ళ మీద కూర్చుండిపోయింది.
పూజ : ఏమైంది నాన్నా ఆదిత్యని వెతకడం దేనికి.
సునీల్ : మీరు వెళ్లిన సాయంత్రనికి ఆదిత్య తన భార్య అనురాధ తో విడాకులు తీసుకున్నాడు సంతకాలు చేసేసి, ఎలా వెళ్ళాడో సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్ లో సిఐ ని కొట్టి ఇందాకటి వరకు వాళ్ల తో కొట్టించుకున్నాడు నాకు తెలిసి వెళ్లేసరికి అక్కడనుంచి వెళ్ళిపోయాడు, ఇప్పుడు వెతికిస్తున్నాను మీరు కంగారుపడకండి.
పూజ : అలాగే నాన్న మేము బైలుదేరుతున్నాము.
మానస ని తీస్కుని పూజ డైరెక్ట్ గా ఎయిర్పోర్ట్ కి వెళితే రాజు రజిని లగ్గేజ్ తీస్కుని వెనక వెళ్లారు.
.......................................................................
కొన్ని దెబ్బలు తిన్న తరువాత ఆ లాటి దెబ్బలు నా మీద ప్రభావం చూపించలేకపోయాయి నాకు బాధ ఆవేశం ఇంకా పెరుగుతున్నాయి, నేను కళ్ళు తెర్వగానే వాళ్ళు గమనించి కొట్టడం ఆపేసారు, విడిపించుకుని వాళ్ళు వదిలిపెడతామన్నా కూడా వద్దని వారించి బైటకి నడిచాను దారిలో వెళ్తుంటే ఒక తాగుబోతు నాకు ఎదురోచ్చాడు, వాడ్ని చూసాను ఆనందం గా డాన్స్ చేస్తున్నాడు.
వాడి దెగ్గరికి వెళ్ళాను "ఎందుకు ఎగురుతున్నావ్" అని అడిగాను, వాడు తులుతూ "నా బాధలన్ని మర్చిపోయి ఎగురుతున్నాను " అన్నాడు.
ఎలా ఎలా మర్చిపోయావ్
"ఇదిగో నా చేతిలో ఉందే అమృతం దీన్ని తాగి మార్చిపోతాను "
పక్కనే బార్ కనిపించింది లోపలికి వెళ్ళాను.
"నాకు అన్నిటికంటే పవర్ఫుల్ ది కావాలి "
సర్ ఇదే ఆ బాటిల్ చాలా కాస్టలీ, కార్డు గీకేసి లోపలికి వెళ్లి ఉన్న పలంగా మొత్తం తాగేసాను.
ఒకప్పుడు నేను అసహయించుకున్న మందు ఇప్పుడు నా చేతిలో.
అలా మొత్తం తాగేసి ఇంకొకటి ఆర్డర్ చేశాను వెయిటర్ అది చూసి సర్ మీరు అదే మొత్తం తాగేసారు చాలా డేంజర్ సర్, "ఇంకొకటి తీసుకూర" అని అరిచాను నా అరుపులకి పక్కనే ఉన్న ముగ్గురు తాగుబోతులు నన్ను కొట్టడానికి వచ్చారు, ఒకే దెబ్బ ముగ్గురు లెవలేదు మళ్ళీ దాంతో వెయిటర్ భయపడి ఇంకొకటి తెచ్చాడు.
అది కూడా మొత్తం తాగేసాను, బాధ ప్లేస్ లో ఏడపు, ఆవేశం ప్లేస్ లో కోపం వచ్చాయి, అక్కడున్న చైర్స్ అన్ని విరిచేసాను అద్ధాలు అన్ని పగలకొట్టేసాను, దాని తో బౌన్సర్స్ నా మీదకి కొట్లాటకి వచ్చారు, ఒకణ్ణి కొట్టాను నా దెబ్బ చూసి మిగతా వారు ఆగిపోయారు.
బార్ మేనేజర్ దెగ్గరికి వెళ్ళాను, ఐయామ్ సారీ బిల్ వేసి చెప్పండి నేను పే చేస్తాను అన్నాడు.
లక్ష అవుతుంది సర్ అన్నాడు భయం గా, కార్డు తీసి ఐదు లక్షలు పే చేశాను.
అక్కడ నుంచి బైటికి వచ్చాను తాగింది మొత్తం కక్కుకున్నాను, నిలబడి ఆలోచించడం మొదలు పెట్టాను, అమ్మ గుర్తొచ్చింది నా మీద నాకే అసహ్యం వేసింది ఒక అమ్మాయి కోసం నేను ఇంతలా పిచ్చి వాణ్ణి అయ్యానా, ఏ అమ్మ అయినా కొడుకు దెగ్గర తాగోదు అని మాట తీస్కుంటుంది కానీ జీవితం లో ఎప్పుడు ముట్టుకోనని తెలిసి అమ్మ నన్ను ఎప్పుడు ఆ మాట కూడా అడగలేదు కానీ ఇవ్వాళ తాగాను, నాకు ఎవ్వరి మీద కోపం లేదు ఇంటికి వెళదాం అని నిర్ణయించుకుని ఇంటికి బైల్దేరాను పొద్దున్న కావొస్తుంది కానీ ఇంకా చీకటి గానే ఉంది.
ఈ లోగ ఒక ఎద్దు ఎక్కడనుంచి వచ్చిందో వెనక నుంచి గుద్ధింది ఎగిరి పడ్డాను, ఎవరో "అన్నా" అని గట్టిగా అరిచినట్టనిపించింది, లేచి ఆ ఎద్దుని చూసాను మళ్ళీ నన్ను కుమ్మడానికే స్పీడ్ గా వస్తుంది దాన్నే చూస్తున్నాను.....కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి మత్తుగా ఉంది.
.......................................................................
ఏంటి అన్న ఎక్కడెక్కడో తిరుగుతున్నాడు ఇలా కాదు అని ఇంకా స్పీడ్ గా ఎదురు ఎళ్లసాగాడు.
హమ్మయ్య మొత్తానికి కనిపించాడు, ఒక్కసారి విక్రమ్ అవతారం చూసి రవికి బాధ మరియు అనుమానం వచ్చాయి, అన్నా అనుకుంటూ ముందుకు వెళ్ళాడు.
ఈ లోగ ఒక ఎద్దు వచ్చి విక్రమ్ అన్నని కుమ్మింది "అన్నా " అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళాను కానీ అన్న లేచి దాన్నే చూస్తున్నాడు, ఎద్దు కి ఎదురు పరిగెత్తాడు ఇదంతా చూస్తున్న నాకు నా అడుగులు నెమ్మదించాయి, అన్న అలాగే పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి దాని తల పట్టుకుని గాల్లో ఎగిరి మెడ పక్క భాగం లో రెండు మోకాళ్ళతో గుద్దాడు(ద్ధం అని సౌండ్).
ఎద్దు మళ్ళీ లేవలేదు, నాకు ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కాలేదు, ఆ షాట్ చూస్తే ఒళ్ళు గగుర్పొడిచింది. ఆశ్చర్యంగా అలానే చూస్తూ ఉండి పోయాను.....
అంటే ఇన్ని రోజులు నాకు తెలిసిన విక్రమ్ అన్న ఉట్టి యాక్టింగ్ ఆ? అన్న అందరిలాంటి మాములు మనిషి కాదా? మరి నా దెగ్గర ఎందుకు దాచాడు, నా దెగ్గరేనా అందరి దెగ్గర కూడానా?
ఈలోగా విక్రమ్ తులుతూ కింద పడిపోయాడు, స్పీడ్ గా వెళ్లి అన్నని ఎత్తుకుని సునీల్ గారి ఇంటి వైపు నడిచాను...
గేట్ దెగ్గరికి వెళ్తుండగానే గార్డ్స్ గుర్తుపట్టి గేట్ తెరిచారు, అదే టైం లో నాకు రజిని ఇంకో అబ్బాయి అమ్మాయి వాళ్ల పక్కనే ఏడుస్తూ ఇంకో అమ్మాయిని చూసాను, తను ఎవరో కాదు మానస, అవును నా మానస ఒక్కసారి భుజం మీద ఉన్న అన్నని చూసాను... విక్రమ్? ఎవరు నువ్వు?
గేట్ చప్పుడు లా ఏదో వినిపించి కళ్ళు తెరిచాను, చూస్తే రవి నన్ను ఎత్తుకుని సునీల్ గారి ఇంటి హల్లో కి తీస్కోచాడు, ఇక్కడికి ఎలా వచ్చాను అనుకుంటూ కిందకి దిగాను, ఇంకా మత్తుగానే ఉంది చుట్టూ చూసాను సునీల్, గార్డ్స్ పూజ రజిని రవి అందరు నన్నే చూస్తున్నారు, పక్కకి తిరిగి చూసాను మానస కనిపించింది.
తననే చూస్తూ నిల్చున్నాను సునీల్ గార్డ్స్ కి సైగ చేసాడు వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు,
మానస నా దెగ్గరికి వచ్చి చాచిపెట్టి ఒకటి పీకింది, సిగ్గుతో తల ఒంచుకున్నాను.
పూజ : మానసా?
రాజు పూజకి సైగ చేసాడు.
అదే చేత్తో ఎడమవైపు ఇంకొకటి పీకింది... సైలెంట్ గా నిల్చున్నాను.
మానస : "ఇందుకేనా నన్ను ఇక్కడనుంచి పంపించేసింది" అని కోపంగా అడిగింది.
వెంటనే మోకాళ్ళ మీద పడ్డాను తన కాళ్ళు పట్టుకుని మొహం ముడ్చుకున్నాను ఏడుస్తూ, నా తల మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ, నన్ను లేపి నా చెయ్యి పట్టుకుని బాత్రూం కి తీసుకెళ్లి బట్టలు విప్పేసి బకెట్ నీళ్లు నా తల మీద పోసింది, తన మొహం చూసాను ఇంకా కోపం గానే ఉంది కానీ బాధ పడుతుంది, నాకు తల స్నానం చేపించి, ఒళ్ళు రుద్ది బైటకి వచ్చింది మిగతా నీళ్లు పోసుకుని షవర్ ఆన్ చేసి దాని కిందే కూర్చున్నాను.
సుబ్బరంగా షవర్ కింద కూర్చుని ఏడవాల్సిన ఏడుపాంతా ఏడ్చి బైటికి వచ్చాను, సునీల్ గారు బట్టలు అందించారు వేసుకుని బైటకి వచ్చాను.
మానస : పూజ అన్నం పెట్టుకురా.
పూజ డైనింగ్ టేబుల్ దెగ్గరికి వెళ్లి అన్నం ప్లేట్ మానస కి ఇచ్చింది.
మానస నా చెయ్యి పట్టుకుని కోపంగా కుర్చీ లోకి నెట్టి అన్నం ముద్ద నా నోటికి అందించింది, నేను నోరు తెరవలేదు, "తినూ" అని అరిచి బలవంతంగా చెయ్యి నా నోట్లోకి నెట్టింది, నోరు తెరిచాను... అన్నం తింటున్నాను కానీ నాకు కళ్ళలో నీళ్లు ఆగట్లేదు, ఇంకో చేత్తో నా కళ్ళు తుడిచి మళ్ళీ పెట్టింది అలా ఏడుస్తూనే ఇంకో నాలుగు ముద్దలు తిన్నానానిపించి ఇక లేచాను.
మానస ప్లేట్ పక్కన పెట్టేసి వచ్చి నా మూతి తుడిచి మంచి నీళ్లు ఇచ్చింది.
మానస : నేనేం చెప్పాను నువ్వేం చేసావ్.
నేను మౌనంగానే ఉన్నాను.
మానస : మాట్లాడు అని గదిమింది.
ఇంకో రెండు నిముషాలు చూసి నేను ఏం మాట్లాడకపోయేసరికి బైటికి వెళ్ళిపోయింది, నేను అక్కడే కూర్చున్నాను.
కళ్ళు మూసుకున్నాను అను నేను మాట్లాడుకున్న మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి.
(అను : నా వొళ్ళో కూర్చుని "బాబు మనం ఇక్కడ్నుంచి దూరంగా వెళ్ళిపోయాక ఒక పెద్ద స్థలం చుట్టూ ఎటు చుసిన పూలు మధ్యలో మన ఇల్లు మనం ఇద్దరమే ఇంకెవరు ఉండకూడదు, నువ్వు నేను అంతే)
రవికి రజిని కి, విక్రమ్ మానస ని అలా చూసాక ఏం అర్ధం కాలేదు.
రవి : ఎవరీ విక్రమ్, మానస తో ఇంత చనువు గా ఉన్నాడు అస్సలు ఏమైంది?
రజిని, రవి దెగ్గరికి వచ్చి జరిగింది తనకి తెలిసినంత వరకు చెప్పింది.
రవి బైటికి వెళ్లి అటు తిరిగి కూర్చుని ఉన్న మానస భుజం పై చెయ్యి వేసాడు.
మానస తిరిగి రవి ని చూసి లేచి, గట్టిగా కౌగిలించుకుంది ఏడుస్తూ...
రవి : మానస ఏడవకు అన్ని సర్దుకుంటాయి.
మానస : లేదు రవి ఇదంతా నావల్లే జరిగింది, నేను లేకపోయి ఉంటే బాగుండేది, చిన్నగాడికి లైఫ్ లో అన్ని కష్టాలే ఇప్పుడు వరకు వాడు ఏమి అనుభవించలేదు, ఇప్పుడు నా వల్ల తనకిష్టమైన భార్యని కూడా పోగొట్టుకున్నాడు.
రవికి ఏమని ఓదార్చాలో అర్ధం కాలేదు అలాగే మానసని పట్టుకుని నిల్చున్నాడు.
ఈలోగా రజిని కూడా వచ్చి మానస పక్కన కూర్చుంది.
రవి : మానస అస్సలు ఏమైందో చెప్తావా?
మానస : చిన్నా మానస కలిసిన దెగ్గర్నుంచి చిన్నా గతం నుంచి ఇప్పటివరకు జరిగిందంతా చెప్పింది, అంతా విని వాళ్ళ కళ్ళలో కూడా నీళ్లు తిరిగాయి.
రజిని : అన్నయ్య నువ్వు వచ్చే ముందు ఆరోజు డాన్ ని అక్కడున్న వారందరిని చంపింది విక్రమ్ అన్నయ్యే.
రవి : అంటే ముందు నన్ను కొట్టింది నన్ను కాపాడింది అన్ని చేసింది విక్రమే అనమాట.
ఇందాక ఎత్తుకున్నపుడే డౌట్ వచ్చింది కానీ ఇప్పుడు కంఫర్మ్, బాధలన్నీ దాచుకుని బైటికి మాత్రం అలా నవ్వుతు ఎలా ఉండగలిగాడు, చెప్పాలంటే మా ఇద్దరిది ఒకే కద కానీ మేము ముగ్గురం సంతోషం గానే బతికామ్ కానీ విక్రమ్ అన్న చాలా కష్టాలు పడ్డాడు.
మానస : అవును రవి నన్ను చదివించడానికి వాడు చాలా కష్టాలు పడ్డాడు, రాజు వాళ్ళ అమ్మ కి కష్టమవుద్దని వాడు గొడ్డు చాకిరీ చేసి డబ్బులు పంపించేవాడు, నన్ను అమ్మలా చూసుకున్నాడు, సునీల్ గారు మా జీవితం లోకి వచ్చేవరకు చిన్నా పడినంత కష్టం ఎవ్వరు పడలేదు కానీ ఎప్పుడు తన మొహం లో బాధ చూడలేదు, నవ్వుతూనే ఉండేవాడు కానీ ఇప్పుడు......
రవి : అన్ని అవే సర్దుకుంటాయి, నువ్వు భాధపడకూ..
చిన్నా :
అలానే కళ్ళు మూసుకుని ఆలోచిస్తున్నా, అస్సలు ఎందుకు ఇంత బాధపడ్డాను, అమ్మే లేదు ఇంకెవరికోసమో ఎందుకు ఏడవటం పైగా ఇందులో అను తప్పు ఏమాత్రం లేదు మరి ఎందుకు ఏడవటం డివోర్స్ మాత్రమే అయ్యింది అంతే అమ్మ లాగా చనిపోలేదు కదా , అను సంగతి తరువాత తను ఎక్కడున్నా హ్యాపీగా ఉంటే చాలు ఇప్పుడు అస్సలు పని బాలన్స్ ఉంది.
సునీల్ ని చూసాను,
సునీల్ గారు నాకు పల్లవి దాని మొగుడు శ్రీకాంత్ ఇద్దరు కావాలి మీకు మధ్యాహ్నం వరకు టైం ఇస్తున్నాను.
సునీల్ : ఊహించని ఈ మాటలకి తడుముకుంటూ... అది అది....
చిన్నా : పల్లవిని ఎత్తుకెళ్ళింది నువ్వేనా?
సునీల్ : అది.... నేనే, కానీ....
చిన్నా : మనిషిని చూసి వాడు ఎలాంటివాడో చెప్పేయగలను, అమెరికా గవర్నమెంట్ ఇండియా గవర్నమెంట్ రెండు దేశాల్లో వాళ్ళ కోసం వెతుకుతున్నా దొరకలేదంటే ఆ మాత్రం అర్ధం చేసుకోలేనా?
ఎక్కడ ఉన్నారు?
సునీల్ : జంక్ యార్డ్ లో, సంధ్య మేడం కి ఆ గతి పట్టించిన వాళ్ళని మీరు వదిలినా నేను వదల లెకపొయాను.
చిన్నా : సైలెంట్ గా విని "పద" అన్నాను.
ఇద్దరం అక్కడ్నుంచి బైల్దేరి జంక్ యార్డ్ కి వెళ్ళాం.
లోపలికి వెళ్ళగానే పల్లవిని ఐదుగురు దెంగుతున్నారు. తన ఒళ్ళంతా పులిసిపోయింది అది నరకం ఎన్ని రోజుల నుండి అనుభవిస్తుందో..
సునీల్ : అదీ దీనికి గుల ఎక్కువ అందుకే....
పక్కనే పడి ఉన్న శ్రీకాంత్ ని చూసాను.
సునీల్ : అది మీ నాన్న కదా అని ఇంకా ఏమి చెయ్యలేదు...
అందరూ నన్ను చూసి ఆగిపోయి బైటికి వెళ్లిపోయారు.
పల్లవి నన్ను చూసి : విక్రమ్, విక్రమ్ ప్లీజ్ నన్ను కాపాడు నేను సరెండర్ అవుతాను జైలు కి వెళ్ళిపోతాను నీ ఆస్థి నీకు ఇచ్చేస్తాను ప్లీజ్ నన్ను విడిపించు ప్లీజ్ విక్రమ్.
చిన్నా : ఆస్థి తో పాటు నువ్వు నా దెగ్గర నుంచి ఇంకో రెండు లాక్కున్నవ్ అవి కూడా ఇస్తావా?
పల్లవి : చెప్పు ఏంటవి ఇచ్చేస్తాను నన్ను ఈ నరకం నుంచి తప్పించు.
చిన్నా : నా నుంచి నా అమ్మని నా మేడం ని లాక్కున్నవ్ వాళ్ళని తిరిగిచ్చేయ్.
సునీల్ ఈ లోగ షాట్ గన్ తెచ్చాడు.
పల్లవి : అలా అనకు విక్రమ్ ఎంతైనా మీ నాన్న భార్యని నీకు పిన్ని వరసని కనికరించు.
వెంటనే సునీల్ గారి చేతిలో ఉన్న షాట్ గన్ తీస్కుని శ్రీకాంత్ గాడి తలకి గురి పెట్టి ట్రిగ్గర్ నొక్కాను, వాడి తల పుచ్చకాయలాగా పేలిపోయింది.
పల్లవి అది చూసి దడుచుకుని మంచం మీదే ఉచ్చ పొసేసింది. ఇంకేం మాట్లాడలేదు.
చిన్నా : నువ్వడిగింది ఒక్కటి మాత్రం చేస్తాను ఈ నరకం నుంచి తప్పించ మన్నావు కదా అది.
అని తన గుండెకి గురి పెట్టి గన్ లో ఉన్న ఇంకొక బుల్లెట్ కూడా కాల్చేశాను, బాడీ ఛిద్రమయ్యి గుండె నుజ్జు నుజ్జయి బైట పడింది.
గన్ విసిరేసి అక్కడ నుంచి బైటికి వచ్చేసాను.. సునీల్ గారు అమ్మ కేసు లో తప్పుడు సాక్ష్యాలు చెప్పినవారు, తప్పుదోవ పట్టించిన సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు అందరిని చంపేయండి.
ఇంకొక విషయం వాళ్లలో ఎవరికైనా చిన్న పిల్లలు ఉన్నట్టయితే రెండు కాళ్ళు తీసేయండి అంతే ప్రాణం తీయొద్దు, పిల్లలకి తల్లి తండ్రులు అవసరం.
సునీల్ : అలాగే ఆదిత్య.
అక్కడున్న గార్డ్స్ అంతా నన్ను గౌరవంగా చూడడం నేను గమనించాను.
నేను రెస్ట్ తీసుకోవాలి మన హోటల్ కి వెళదాం.
రూమ్ కి వెళ్లిన తరువాత.
సునీల్ గారు నాకు చైనా కి ఫ్లైట్ బుక్ చెయ్యండి అక్కడ లేపేయ్యాల్సిన ప్రాణాలు చాలా ఉన్నాయ్.
సునీల్ : సిప్పర్ టెక్ వాళ్ళ దెగ్గరికా? ఎందుకు?
చిన్నా : శేఖర్ రమణి ఎంప్లాయిస్ మాత్రమే కాదు మానస తల్లి తండ్రులు, వాళ్ళ వల్ల ముగ్గురు పిల్లలు అనాధలయ్యారు, రషీద్ నుంచి తెలుసుకున్నాను, మన కంపెనీ జోలికి వచ్చే ముందు చాలా మంచి కంపెనీలు నాశనం చేసారు.
చాలా ప్రాణాలు పోయాయి.
వెళ్ళాలి.
సునీల్ : నేను ఏర్పాటు చేస్తాను గన్స్ వెపన్స్ ఇంకో గంట లో వస్తాయ్.
చిన్నా : అవసరం లేదు వెపన్స్ వాళ్ళ దెగ్గర ఉంటాయి, కొంచెం మత్తుగా ఉంది అరగంట పడుకుంటాను ఈ లోపు మొత్తం క్లియర్ చెయ్యండి.
అని బెడ్ మీద పడుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను, అను గుర్తొచ్చింది.
కళ్ళు మూసుకొని "సునీల్ గారు నేను ఒక ప్లేస్ కొన్నాను మధ్యలో ఇంటి వరకు ప్లేస్ వదిలి చుట్టూ పూల తోట పెంచాను అటు వెళ్లి చాలా రోజులైంది నాకు అందులో మాములు ఇల్లు అన్ని సదుపాయలతో కావాలి, అవుతుందా?
సునీల్ : అలాగే ఆదిత్య కానీ..
చిన్నా : నేను అందులోనే ఉంటాను ఇక అదే నా ఇల్లు.
సునీల్ : అలాగే ఆదిత్య నువ్వు వెళ్లి వచ్చే లోపు నేను సెట్ చేసేస్తాను.
చిన్నా : అలాగే.
