Update 16
రాత్రి పన్నెండు కావొస్తుంది నాకు నిద్ర రావట్లేదు,ఫోటో ఆల్బమ్ తన పక్కన పెట్టేసి వచ్చి సోఫా లో కులబడ్డాను....అంతా అయోమయంగా ఉంది, అస్సలు నేను ఇక్కడికి రావడమే నాకు ఇష్టం లేదు ఎందుకో అను ని వదిలి వచ్చేటప్పుడు అనిపించింది అను జాగ్రత్తగా ఉంటుందా లేదా అని, ఎంత సెక్యూరిటీ ఉన్నా కూడా ఏదో భయం నన్ను వెంటాడుతూనే ఉంది, ఇక ఇక్కడ ఇంత పెద్ద ఇంటికి సెక్యూరిటీ లేదు ఎందుకు? ఎవరు ఈ అమూల్య తన ఫోటో చూసిన దెగ్గరనుండి ఏదో ఫీలింగ్ నాకు అర్ధం కావట్లేదు....ఇంత ఒంటరి ఇంట్లో నేను ఎవరో కూడా తెలియకుండా నన్ను తన ఇంట్లో ఎందుకు ఉండనించింది....?
నాకు మూడు డౌట్లు
మొదటిది అమ్మ ఫోటో అమూల్య దెగ్గర ఎందుకు ఉంది, అమ్మ అనాధ కదా ఒక వేళ కలిసి ఉండొచ్చు మనిషి జీవితంలోఎన్నో పరిచయాలు అవుతుంటాయి కానీ అమూల్య వాళ్ళ అమ్మ అనుకుంట అమ్మతో అంత క్లోజ్ గా ఎందుకున్నారు?
రెండవది అమ్మ ఫొటోలో తన చేతికి ఉన్న రింగ్ అలాంటి అమూల్య చేతికి ఉంది, అమూల్య అమ్మ చేతికి ఉన్న రింగ్ కి పింక్ కలర్ స్టోన్ ఉంది అదే రింగ్ ఇప్పుడు అమూల్య చేతికి ఉంది, కానీ అమ్మ రింగ్ కి పచ్చ రంగు స్టోన్ ఉంది, కానీ అమ్మ బతికి ఉన్నప్పుడు ఆ రింగ్ అస్సలు నేను తన చేతికి చూడనే లేదు, ఐతే ఆ రింగ్ ఏమైంది నాకు అమ్మ దాని గురించి ఎందుకు చెప్పలేదు...?
మూడవది అలాంటి రింగ్ నేను ఇంకో చేతికి చూసాను కానీ ఎరుపు రంగు స్టోన్, ఎవరి చేతికి ఎవరి చేతికి గుర్తుకు రావట్లేదు కత్చితంగా చూసాను, నా లైఫ్ లో నాకు తెలిసిన అన్ని మొహాలు గుర్తుకొచ్చాయి, సునీల్ కాదు, పూజ ఛాన్స్ లేదు, మానస కాదు, అను కాదు వాళ్ళ ఇంట్లో వాళ్ళు ఆహా కాదు, నన్ను ఎటాక్ చేసిన వాళ్ళు కాదు, చైనా వాళ్ళు కాదు, ఇంకెవరు రవి కాదు రజినీ కాదు, ఇంకెవరు ఇంకెవరు ఒక్కసారిగా గుర్తొచ్చింది నా మొహం మొత్తం చెమటలు శశి అవును శశి చేతికి ఇలాంటి ఎరుపు రంగు స్టోన్ గల రింగ్ తన చేతికి ఉండటం చూసాను కానీ ఎలా ఒకళ్ళు ఒకళ్ళకి సంబంధం లేని వాళ్ళు, ఇప్పటి వరకు కలవని వాళ్ళు.... ఈ రింగ్స్ మిస్టరీ ఏంటి?
ఇంకా ఇలాంటి రింగ్స్ ఉన్నాయా ఉంటే ఎవరెవరు వీళ్ళకి అమ్మకి సంబంధం ఉందా? ఇక్కడికి వచ్చినప్పటి నుంచి నా మనసు ఏదో కీడు శాంకిస్తూనే ఉంది నేనే పట్టించుకోలేదు ఏదో అనీజి గానే ఉంది, నేను నా వాళ్ళ దెగ్గర లేను ఎందుకు ఒక్కసారిగా నాకు ఈ భయం నా జీవితం లో ఉన్న నా ఇద్దరు ఆడవాళ్ళని కోల్పోతాననా?
వెంటనే మానసకి కాల్ చేశాను ఫస్ట్ రింగ్ కే ఎత్తిన్ది, ఇది మాములుగా అస్సలు ఫోన్ యే చూసుకోదు అలాంటిది ఇంత రాత్రి పూట ఫస్ట్ రింగ్ కే ఎత్తిన్ది.
మానస : హలో చిన్నా ఫోన్ చేసి మాట్లాడవేరా? అంతా ఓకే నా?
చిన్నా : హా ఓకే అక్కడా?
మానస : ఇక్కడంతా బానే ఉంది రా, ఏమైంది చిన్నోడా?
చిన్నా : ఎం లేదే సరే ఉంటా బాయ్.
మానస : హ్మ్మ్ అలాగే?
చిన్నా : బాయ్....
మానస : బాయ్...
చిన్నా : హ్మ్మ్....
మానస : ఏమైంది రా అంత ఓకే నా అక్కడ.
చిన్నా : అనుని నీ దెగ్గరికి పంపిస్తున్నా ఇద్దరు కలిసే ఉండండి.
మానస : ఏమైంది రా ఏమైనా పీడ కల కన్నావా?
చిన్నా : లేదు అను వస్తుంది ఇద్దరు కలిసే ఉండండి.
మానస : అలాగే, ఇంటికి ఏమైనా వస్తావా?
చిన్నా : లేదు ఇక్కడ చాలా పని ఉంది.
మానస : జాగ్రత్త రా అప్పుడప్పుడు ఫోన్ చేస్తూ ఉండు.
కాల్ కట్ చేసి వెంటనే సునీల్ గారికి కాల్ చేశాను ఒక రెండు రింగుల తరువాత ఎత్తాడు.
సునీల్ : హలో ఆదిత్య నువ్వు ఈ టైం లో ఏదైనా సమస్యా?
చిన్నా : అలా ఎం లేదు అను అక్కడ ఇంట్లో ఒంటరిగా ఉంది మానస దెగ్గరికి తీసుకొచ్చేయండి వెంటనే, ఇప్పుడే....
సునీల్ : ఆదిత్య కంగారుపడకు నేను వెళ్తున్నాను స్వయంగా నేనే వెళ్లి తీసుకొస్తాను...
వెంటనే అను కి కాల్ చేశాను రింగ్ అయ్యేలోపే ఎత్తిన్ది...
అను : విక్రమ్?
చిన్నా : అను ఎలా ఉన్నావ్?
అను : నీ ఫోన్ కోసమే చూస్తున్న త్వరగా వచ్చేయ్ నువ్వు లేక ఇక్కడ నా మనసేం బాగోలేదు....
చిన్నా : బంగారం కొంచెం పని ఉంది కత్చితంగా ఈ పని అయిపోగానే ఇక వేరే ఏ పనులు పెట్టుకొను నా జీవితం మొత్తం నీతోనే.
అను : అలాగే.
చిన్నా : బంగారం సునీల్ గారు వస్తున్నారు నిన్ను పిక్ చేసుకోడానికి అమ్ములు దెగ్గరికి వెళ్ళారా బంగారం.
అను : ఏమైంది విక్రమ్?
చిన్నా : ఎం లేదు చిన్న పీడ కల అంతే నువ్వు అమ్ములు దెగ్గర ఉంటే నాకు ధైర్యంగా ఉంటుంది...
అను : సరే వెళ్తాను.
చిన్నా : బంగారం అమ్ములు జాగ్రత్త.....
అను : విక్రమ్ నాకు భయంగా ఉందిరా నువ్వలా మాట్లాడుతుంటే.
చిన్నా : అయ్యో పిచ్చి చెప్పాను కదా ఎం లేదని నేను ఇక్కడున్నన్ని రోజులు మానస ని జాగ్రత్తగా చూసుకో నేను వచ్చాక నిన్ను తీస్కుని దూరంగా... కాదుగాని నీకు దెగ్గరగా బతుకుతాను, నువ్వు నేను అంతే సరేనా....
అను : హ్మ్మ్మ్మ్మ్....
చిన్నా : నువ్వు జాగ్రత్త రా బంగారం.
అను : ఇప్పుడు గుర్తొచ్చింది అయ్యగారికి నా జాగ్రత్త, కంగారుపడకు నీ అమ్ములుని జాగ్రత్తగా చూసుకునే బాధ్యత నాది సరేనా?
చిన్నా : బంగారం ఒక పక్క నువ్వు ఇంకో పక్క మానస ఆపదలో ఉంటే ముందు తనని కాపాడి ఆ తరువాతే నీకోసం వస్తాను చావు అయినా బతుకైనా ఆతరువాతే నీతో , నాకు కావాల్సిన వారందరిలో నువ్వు చివరన ఉంటావు వారందరి తారవాతే నువ్వు నీ పక్కనే నేను....
అను : ఉమ్మా....
చిన్నా : ఉమ్మా ఉమ్మా .... బాయ్ బంగారం...
ఫోన్ పెట్టేసాను ఇప్పుడు కొంచెం నా మనసు నెమ్మదించింది, కానీ నా ప్రశ్నలకి సమాధానం ఎవరు చెప్తారు చాలా సున్నితంగా డీల్ చెయ్యాలి ఎవ్వరికి అనుమానం రాకూడదు, ఇప్పుడున్న పరిస్థితిలో అమూల్య ని కూడా నమ్మలేను, చూద్దాం పొద్దున్నే ఏమవుతుందో..... అని కళ్ళు మూసుకున్నాను.
పొద్దున్నే లేచి అమూల్య రూమ్ కి వెళ్ళాను పరుపు మీద నేను పెట్టిన ఆల్బమ్ కనిపించలేదు అంటే అమూల్య ముందే లేచి ఆ ఆల్బమ్ దాచిపెట్టి మళ్ళీ పడుకుని ఉండాలి నేను ఇక అక్కడ ఎక్కువ సేపు లేను బైటికి వచ్చేసాను....
ఎవరో కార్ అమూల్య ఇంటి చుట్టే తిరుగుతుంది తెగ ఫాలో చేస్తున్నారు ఆ కార్ని ఫోటో తీసి రాజు కి పంపించాను....
లేచిన దెగ్గర నుంచి తల బద్దలవుతుంది పక్కనే ఉన్న చిన్న హాటల్ కి వెళ్లి ఒక టీ తాగాను....
టిఫిన్ చేసి అమూల్య కి టిఫిన్ పట్టుకొచ్చాను నేను వెళ్లేసరికి అమూల్య బైట లాన్ లో కూర్చుని ఉంది తనకీ టిఫిన్ అందించి ఇవ్వాళ మీరు ఆఫీస్ కి వెళ్ళకండి అన్నాను.
ఎందుకు అంది.
విక్రమ్ : మీ ఇల్లు చూసుకున్నారా ఎలా ఉందొ మొత్తం బూజు పట్టి బూత్ బంగ్లా ల ఉంది ఇవ్వాళ హౌస్ క్లీన్ చేయాలి అదీ మీరే స్వయంగా మీ చేతులతోనే....
అమూల్య : కానీ కంపెనీ డెట్స్, ప్రొడక్షన్ కి డబ్బులు కావాలి కదా...?
విక్రమ్ : వాటన్నిటికీ నా దెగ్గర సొల్యూషన్ ఉంది కానీ ముందు ఇవ్వాళ నేను చెప్పింది చేస్తేనే..
అమూల్య : నవ్వుతూ "అలాగే విక్రమ్, ఇప్పుడు హ్యాపీ యే నా ఇక సొల్యూషన్ చెప్పు ప్లీజ్ "....
విక్రమ్ : ముందు హౌస్ క్లీనింగ్.....
ఇద్దరం ఫ్రెష్ అయ్యి చెరొక చీపిరి పట్టుకున్నాం చాలా పెద్ద ఇల్లు పని వాళ్ళని పిలిచి అందరికి తలా ఒక పని అప్పచెప్పి మేము ఇద్దరం కిచెన్ లోకి వెళ్ళాం....
ఇద్దరం చెరొక మూల నుంచి మాట్లాడుకుంటూ క్లీన్ చేస్తున్నాము.... ఇంతలో...
అమూల్య : అవును నీ గురించి నాకు ఏమి తెలియదు, నీ గురించి చెప్పు.
విక్రమ్ : నేనొక మాములు పని చేసుకునే ఇరవైదేల్లా అబ్బాయిని, అమ్మ నాన్న ఎవ్వరు లేరు కానీ పెళ్లి అయింది మొన్నటిదాకా తానే సాకింది ఇప్పుడు నేను ఎదగాలి కదా అందుకే జాబ్ చూసుకుంటూ తిరుగుతూ తిరుగుతూ మీ దెగ్గర వచ్చి పడ్డాను...
మరి మీగురించి.....?
అమూల్య : అమ్మ చిన్నప్పుడే పోయింది, నాన్న ఈ మధ్యే పోయాడు, పోతు పోతు చాలా ప్రాబ్లెమ్స్ ఇచ్చి పోయాడు ప్రస్తుతం ఆ పని లో ఉన్నా నీ దయవల్ల అన్ని బాగానే అవుతున్నాయి ఇప్పటివరకు....
చిన్నా : మీరు చాలా తెలివికల్ల వారు మీ గురించి ఏమి చెప్పలేదు...
అమూల్య : నువ్వు మాత్రం ఏమైనా తక్కువా....
చిన్నా : ఇక నేను మీ PA నే కదా మీ చుట్టూనే ఉంటాను నా గురించి మీకు, మీ గురించి నాకు కత్చితంగా తెలుస్తుంది లెండి...
అమూల్య తుడుస్తూ తుడుస్తూ చూసుకోకుండా వచ్చి నాకు అనుకుంది అదే టైం కి నేను తన వైపు తిరిగాను, తన మెత్తటి పిర్రలు నా ప్యాంటులో ఉన్నోడిని లేపేసాయి, అమూల్య వెంటనే "సారీ" అని దూరంగా జరిగింది....
అంతటితో కిచెన్ కంప్లీట్ చేసి బైటకి వచ్చాము ఈ లోగా పని వాళ్ళు హాల్ మొత్తం క్లీన్ చేసి అమూల్య రూమ్ లోకి వెళ్తుండగా అమూల్య వాళ్ళని సడన్ గా ఆపేసింది.
చిన్నా : అదేంటండీ పని వాళ్ళని అంత భయపెట్టారు.
అమూల్య : లేదు విక్రమ్ నా రూమ్ లో అమ్మ కి నాన్నకి సంబంధించిన గుర్తులు చాలా ఉన్నాయ్ వీళ్ళ వల్ల అవి పోతే నేను తట్టుకోలేను, ఆ రూమ్ నాకు కేవలం రూమ్ మాత్రమే కాదు చాలా పర్సనల్, ఎవ్వర్నీ రావడానికి కూడా ఇష్ట పడను నీకు ఇదంతా ఎందుకు చెప్తున్నా అంటే నువ్వు ఇప్పుడు ఇక్కడ ఉంటున్నావ్ కాబట్టి నీ వల్ల నేను బాధపడటం నాకు ఇష్టం లేదు కాబట్టి..
చిన్నా : ఛా ఛా లేదు నాకు ఆశ్రయం కల్పించారు నా వల్ల మీకు ఇలాంటి ఇబ్బంది రానివ్వను...
అమూల్య : థాంక్స్....
ఈలోగా మధ్యాహ్నం అయింది ఇల్లు కూడా శుభ్రం అయింది, స్విగ్గి లో ఫుడ్ ఆర్డర్ చేసి అలా కూర్చున్నాం నడుము పట్టుకుని....
ఇద్దరం తినేసి కొంచెం సేపు రెస్ట్ తీస్కుని సాయంత్రం అలా వాకింగ్ కి వెళ్ళాం ఇంటికి వస్తుండగా ఒక కార్ లో నలుగురు మంకీ కాప్స్ తో మా ముందు దిగి నా కాలర్ పట్టుకుని నాకు వార్నింగ్ ఇచ్చి వెళ్లారు అమూల్య చాలా భయపడి పోయింది, నా కాలర్ పట్టుకున్న వాళ్ళ బాడీలని నేను తడిమి చూసాను, వాళ్ళు వేస్ట్ నా కొడుకులు గుద్దుకి అరగుద్దు వేస్ట్ అవుద్ది వాళ్ళకి.... ఆ కార్ మాత్రం పొద్దునే ఫాలో చేయడానికి వచ్చిన సేమ్ కార్....
అలానే అమూల్య గారికి ధైర్యం చెపుతూ ఇంటికి వెళ్తుండగా రాజు నుంచి ఫోన్ వచ్చింది......
చిన్నా : చెప్పు రాజు...
రాజు : నువ్వు పంపిన కార్ నారాయణ అనే వాడి పేరు మీద రిజిస్టర్ అయ్యి ఉంది, వాళ్ళ ఫోన్స్ అన్ని హాక్ చేశాను ఈ నైట్ కి నీ మీద ఎటాక్ ప్లాన్ చేసారు, నీ వల్ల వాళ్ళ ప్లాన్ ఏదో నాశనమైందని చాలా కోపంగా ఉన్నారు..... నువ్వు జాగ్రత్త..
చిన్నా : అలాగే నువ్వు మాత్రం ఈ విషయాలన్నీ అక్కడ ఎవ్వరికి చెప్పకు... ముఖ్యంగా మానసకి..
రాజు : అలాగే...
ఈ పిచ్చి నాకొడుకులకి ఇవ్వాళ మూడింది అనుకున్నాను, సరిగ్గా రాత్రి కావొస్తుండగా ఇంట్లో కరెంటు తీసేసారు ఒక పది మంది ఇంటిని చుట్టూ ముట్టారు సైలెంట్ గా అమూల్య బెడ్ రూమ్ డోర్ బైట నుంచి లాక్ చేశాను, ఆ పది మందిని కొట్టడానికి నేను అంతగా కష్టపడలేదు, కానీ ఇంట్లో పది మంది మాత్రమే కాదు ఇంకా ఉన్నారనిపించింది, ఒకడు నా కంట పడ్డాడు సడన్ గా లైట్స్ ఆన్ అయ్యాయి, వీడు ఆ పదిమందిలో వాడు కాదు నింజాకి తక్కువ ఆది వాసి కి ఎక్కువగా ఉంది ఆ అవతారం, నా మీదకి వచ్చాడు చాలా ఫాస్ట్ గా ఉన్నాడు, నా మీదకి వస్తూనే మూడు కిక్స్ ఇచ్చి నన్ను కింద పడేసాడు....
రవి తో ఫైట్ తరువాత మళ్ళీ కిందపడటం ఇదే... లేచి ఫైట్ చేశాను లాభం లేదు వీడు చాలా ఫాస్ట్ గా ఉన్నారు, అంతకు మించింది ఏంటంటే నాకు వచ్చిన ప్రతి స్టైల్ అఫ్ ఫైటింగ్ వాడికి వచ్చు అంటే వీడు శశికి సంభందించిన వాడు....చూస్తుండగానే నా చుట్టూ ఇరవై మంది చుట్టూ ముగారు.... నాకేం అర్ధం కాలేదు శశి చనిపోయింది కదా వీళ్ళు శశి కి సంబంధించిన తెగ వాళ్ళ? హా కొన్ని నిజాలు తెలిసే వరకు నాకు ఈ తలపోట్లు తప్పవు ...ఫోన్ కంటిన్యూ గా మొగుతుంది, ఇరవై మంది ఫైటర్స్ మధ్యలో నిల్చుని ఫోన్ చూసాను రషీద్ అదే పని గా చేస్తున్నాడు...
ఇరవై మంది నా మీద పడ్డారు ఇష్టమొచ్చినట్టు కొట్టుకున్నాం అందులో ప్రతి ఒక్కడు ఒక రవి లాగా అనిపించారు, అందరూ కలిసి నన్ను తుక్కు తుక్కుగా కొట్టారు అమూల్య డోర్ ఓపెన్ చేసి అమూల్య ని బలవంతంగా తీసుకెళ్తున్నారు....
వాళ్ళ వెనకాల పడ్డాను కొట్టుకుంటూనే అమూల్య ని హెలికాప్టర్ ఎక్కించారు, నేను వెంటనే ఎగురుతున్న హెలికాప్టర్ ని పట్టుకున్నాను వెనక నుంచి రెండు కత్తి పోట్లు నా వెన్నులో దిగాయి.... అలానే పట్టుకున్నాను...
గాల్లోకి ఎగిరింది లోపల అమూల్య స్పృహ లో లేదు లోపల చూసాను ఒకడు నన్నే చూస్తున్నాడు అప్పటికే చాలా దూరం వచ్చేసాం గాల్లో వేలాడుతూ ఉండగానే నన్ను చూస్తున్న వాడు ఒక్క తన్ను తన్నాడు అంతే హెలికాప్టర్ లో నుంచి బైటకి పడ్డాను, అస్సలు నన్ను కొట్టె అవకాశం లేదు కానీ ఆ కళ్ళు చూడగానే నేను ఆగిపోయాను ఎందుకంటే ఆ కళ్ళు రవి కళ్ళు కాబట్టి అవును నన్ను తన్నిన్ది ఎవరో కాదు రవి....
గాల్లో తెలుతు కళ్ళు మూసుకున్నాను.... పడటం పడటం ఒక పెద్ద నీళ్ల చెరువులో పడ్డాను పక్కనే రాయి ఉందనుకుంటా బాడీ నీళ్లలో పడినా, నా ఎడమ చేయి ఆ రాయి మీద పడి రక్తం కారడం తెలుస్తుంది నెమ్మదిగా నా కళ్ళు మూసుకుపోతున్నాయి ఎడమ చెయ్యి స్పర్శ తెలియట్లేదు, చిన్నగా హెలికాప్టర్ సౌండ్ దూరం అవసాగింది.
కొంచెం సేపు కదలకుండా అలానే కళ్ళు మూసుకున్నాను నా ఎడమ చేయి ఇంకా రాయి మీదే ఉంది, పడుకుని లేచేసరికి చుట్టూ అడవి ఎటు చూసిన చెట్లు నాకు కళ్ళు తిరిగినట్టు వొమిటింగ్ వస్తునట్టు అనిపిస్తుంది....ఇంకా తెల్లారలేదు అలా అని పూర్తిగా చీకటి లేదు, పాకుదామని చూస్తున్నాను కానీ నా కుడి చేయికి ఆసరా దొరకట్లేదు...
ఈలోగా ఒక నక్క ఎక్కడనుంచి వచ్చిందో నన్నే చూస్తుంది సౌండ్ చెయ్యకుండా, నాకు అర్ధమైపోయింది....నా ఎడమ చెయ్యి మాత్రం దాని నోటికి చిక్కనివ్వకూడదు అని అనుకున్నాను రక్తపు వాసన కి నా ఎడమ చేయి మీదకి దూకింది దాని నోటికి నా కుడి చెయ్యి అందించాను వెంటనే బలాన్ని అంతా కూడ తీసుకుని, నా చేతికి దాని పంటి గాట్ల నొప్పి తెలుస్తుంది, లాక్కేళ్ళడానికి విశ్వ ప్రయత్నాలు చేస్తుంది.... ఒడ్డు దాకా లాక్కెళ్ళింది ఈ లోగ ఎవరో తెగ ప్రజలనుకుంటా నీళ్ల కోసం బిందెల తో వచ్చారు అన్ని మసక మసకగా కనిపిస్తున్నాయి, కాపాడతారు లే ఇక అని కాన్ఫిడెంట్ గా కళ్ళు మూసుకున్నాను.....
లేచేసరికి నేల మీద పడుకుని ఉన్నాను చేతికి కట్టు కట్టి ఉంది ఆకుల వాసన చాలా ఘాటుగా తగులుతుంది నాకు మొదట గుర్తొచ్చింది రవి, ఎలా అన్న అన్నా అని తిరిగేవాడు నన్ను చంపడానికి కూడా వెనుకడలేదు, అమూల్య తో తనకెలా పరిచయం ఎం అర్ధం కావట్లేదు, మరి మానస అస్సలు మానసకి రవి గురించి ఏమైనా తెలుసా నా ఫోన్ చూసుకున్నాను స్విచ్ ఆఫ్ లో ఉంది, ఆన్ చేశాను ఆన్ అయ్యింది, డేట్ చూసాను నేను ఈ అడవిలో ఉంది ఇవ్వాల్టికి ఎనిమిదవ రోజు, మిస్డ్ కాల్స్ చూసాను ఒక్క కాల్ కూడా రాలేదు, రోజు చేసే మానస అను నుంచి ఒక్క కాల్ కూడా లేదు.... ఈ లోగ ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్ అయిపోయింది మళ్ళీ ఆన్ చేశాను ఆన్ అవ్వలేదు....
చిన్నగా లేచాను ఇంకా నీరసంగానే ఉంది, బైట అంతా గొడవ గొడవగా ఉంది పెద్ద పెద్ద మెషినేరీలు అడవిని కొట్టేయడానికి సరిపోతాయవి అంతా గొడవ గొడవ గా జరుగుతుంది.... చిన్నగా నడుచుకుంటూ వెళ్ళాను గుంపు దెగ్గరికి, అక్కడున్న కుర్రవాళ్లంతా ఆయుధలతో యుద్ధనికి రెడీ గా ఉన్నారు, పెద్ద వారు మాత్రం ఆఫీసర్ లని బతిమిలాడుకుంటున్నారు, ఆఫీసర్లు వాళ్ళని లెక్క చేయడం లేదు.....
పక్కనే ఒకడు కనిపించాడు, తనని పిలిచాను అసహనం గానే వచ్చాడు వాడి ద్వారా ఎం జరుగుతుందో తెలుసుకున్నాను...
ఈ తెగ ప్రజలు మాట్లాడేది కన్నడ అయినప్పటికీ ఎన్నో ఏళ్లగా ఈ అడవి మధ్యలో జీవనం సాగిస్తున్నారు, నేను నిలబడ్డ పక్కనే ఒక పెద్ద చెట్టు ఇది కొన్ని వేల సంవత్సరాలుగా ఉందట దీనిని ఇక్కడున్న ప్రజలు దేవుడితో సమానంగా కొలుస్తరాట.
ఇప్పుడొచ్చిన చిక్కెంటంటే ఈ భూమి కింద ఉన్న కానీజాల కోసం వీడి బాస్ 300కోట్లు పెట్టి గవర్నమెంట్ నుంచి స్థలం కొనుక్కుని పర్మిషన్స్ తెచ్చుకుని వచ్చాడు దానికి ఈ ప్రజలు అడ్డు పడుతున్నారు....
వాడికి చెప్పాను మీ బాస్ ని రమ్మను మాట్లాడదాం ఏ గొడవ లేకుండా సమస్య పరిష్కరిస్తాను అని చెప్పాను దానికి వాడు నన్ను సీరియస్ గా చూసి పని ఆపించాడు....
ఆ ఊరి వాళ్ళకి ఎం అర్ధమైందో ఏమో కానీ అందరూ నాకు దండాలు పెట్టారు, ఒకసారి ఆ చెట్టుని చూసాను, దానికి మహిమలు ఉన్నాయో లేవో తెలియదు కానీ ఆ చెట్టు కింద మనసు ప్రశాంతంగా ఉంది.
నన్ను కాపాడిన ప్రజలకి నేను ఇంతకంటే ఋణం తీర్చుకోలేను అనిపించింది ఎం జరిగినా వీళ్ళకి ఈ అడవిని ఇస్తాను అని మనుసులో అనుకున్నాను.
ఆ రోజు అక్కడున్న తెగ ప్రజలు ఆనందంగా ఉన్నారు, మాట్లేడేది కన్నడ అయినప్పటికీ చాలా పురాతన కన్నడం మాట్లాడుతున్నారు....
ఆ రోజు విందుతో నృత్యాలతో గడిచిపోయింది, అక్కడున్న పెద్ద వారు నన్ను అడిగారు, వాళ్ళకి నేను అనుకున్నదే చెప్పాను... వాళ్లంతా చేతులెత్తి మొక్కారు ఈ గొడవల వల్ల వాళ్ళకి ప్రశాంతత లేదట ఎంతో మంది ప్రాణాలు కోల్పోయారట.... అక్కడ ఆ భూమి కోసం వాళ్ళు చెప్పిన కథలు వాళ్ళు పడ్డ కష్టాలు విని నా కంట్లో తడి చేరింది.
తెల్లారే వాడి బాస్ దిగాడు వాడిని ఒప్పించటానికి నానా తంటాలు పడాల్సొచింది బెదిరించాను, భయపెట్టాను, నేనెవరో చెప్పాను జంకినా కానీ మొండిగా కూర్చున్నాడు, ఇక ఆఖరి అస్త్రం గా ఈ ప్రాజెక్ట్ వల్ల నీకెంత లాభం వస్తుందో చెప్పు మొత్తం ఇచ్చి కొంటాను అన్నాను, వాడితో సహా అక్కడున్న అందరు షాక్.....
కొంచెం సేపటికి తెరుకొని ఎనిమిది వందల కోట్లు అడిగాడు, నాకు మైండ్ బ్లాక్ అయింది, వాడు అదంతా తవ్వుకుని అమ్ముకున్నా 500 కోట్ల కంటే ఎక్కువ రాదూ కానీ వీడు 800 కోట్లు అడుగుతున్నాడు....
ఈ లోకం లో మంచికి చెడుకి ఏది కావాలన్నా డబ్బే అనుకుని ఒప్పుకున్నాను, మొత్తం నా పేరు మీద రిజిస్ట్రేషన్ చూపించాను డబ్బులు నా అకౌంట్ లో నుంచి వెళ్తే బైట ఎక్సపోజ్ అవుతాను అనిపించింది ఎందుకంటే ఇన్ని రోజులైంది నా గురించి ఒక్కరు వెతకడానికి రాలేదు కొన్ని రోజులు హైడ్ అవుట్ లో ఉండటం మంచిది అనిపించింది....
సునీల్ గారు నన్ను మొదటగా కలిసినప్పుడు ఇచ్చిన అకౌంట్ గుర్తొచ్చింది ఇప్పటి వరకు ఆ అకౌంట్ ఉన్నట్టు నాకు సునీల్ గారికి తప్ప ఇంకెవ్వరికి తెలియదు, వాళ్ళ దెగ్గరే లాప్టాప్ తీసుకుని లాగిన్ చేసి అమోంట్ ట్రాన్స్ఫర్ చేశాను, ఇంకా అకౌంట్ లో 150 కోట్లు ఉన్నాయి....
అక్కడ అగ్రిమెంట్ కి వచ్చిన వాళ్లంతా నన్ను పిచ్చి వాడిలా చూస్తే అక్కడున్న తెగ ప్రజలు మాత్రం దేవుడిలా చూసారు, రిజిస్ట్రేషన్ అండ్ అగ్రిమెంట్ కాయితాలు ఒక సెట్ ఆ ప్రజలకి ఇచ్చాను ఇక మీ జోలికి ఎవ్వరు రారు అని....
ఆ రోజంతా పండగ చేసుకున్నారు, అక్కడున్న ప్రతి చిన్న పెద్ద అందరి కంట్లో ఆనందాబాష్పాలు, అంత డబ్బు ఖర్చుపెట్టినా నాకు ఏమనిపించలేదు, ఎందుకో మరి ఇంకా మనసుకి చాలా సంతోషంగా అనిపించింది....
నాకు ఒకసారి అనాధ ఆశ్రమం లోని పిల్లలు గుర్తొచ్చారు, వాళ్ళ వెబ్సైటు ఓపెన్ చేసి ఒక రెండు కోట్లు ట్రాన్స్ఫర్ చేశాను, అక్కడున్న వాళ్ళతో ఒక కొత్త సిం తెప్పించాను, లాప్టాప్ కి నెట్ కనెక్ట్ చేసి ఓపెన్ చేశాను.....
కొత్త సిం నా పేరు మీద లేదు ఎవరు ట్రాక్ చెయ్యలేరు, నా ఫోన్ మంటల్లో కాల్చేశాను... కొత్త ఫోన్ లో కొత్త సిం వేసి సునీల్ గారికి కాల్ చేశాను ఎంగేజ్ వస్తుంది .....
న్యూస్ ఓపెన్ చేశాను సునీల్ గారి ఇంట్లో మూడు రోజుల క్రితం బాంబు బ్లాస్ట్ అందరు చనిపోయినట్టు, ఆ న్యూస్ చదవగానే నాకు కాళ్ళు చేతులు ఆడలేదు, వెంటనే రషీద్ గుర్తొచ్చాడు కాల్ చేశాను రింగ్ అవుతుంది కానీ ఎత్తట్లేదు కొంచెం సేపటి తరువాత వేరే కొత్త నెంబర్ నుంచి కాల్ వచ్చింది...
ఎత్తాను కానీ ఎం మాట్లాడలేదు, అవతల కూడా సైలెంట్ గానే ఉంది ఇక లాభం లేదని "రషీద్" అన్నాను.
రషీద్ : సర్ మీరు బతికే ఉన్నారా?
చిన్నా : అదేంటి అలా అడుగుతున్నావు, అస్సలు ఎం జరిగింది బాంబు బ్లాస్ట్ నేను విన్నదంతా నిజమేనా??
రషీద్ : సర్ ఇప్పుడు నేను మీతో ఎక్కువ సేపు మాట్లాడలేను ట్రాక్ చేస్తారు నన్ను చంపడానికి మీ ఫ్రెండ్ రవి మనుషులు నాకోసం కుక్కల్లా తిరుగుతున్నారు, మీ లొకేషన్ పంపించండి నేను అక్కడికి వచ్చి కాల్ చేస్తాను, ఇప్పటివరకు జరిగినదాని వెనక ఉంది ఎవరో కాదు మీ ఫ్రెండ్ మానస, అవును తను పూజ కలిసే సునీల్ గారిని చంపేశారు, మిమ్మల్ని కలిసిన తరువాత నేను అంత మీకు వివరంగా చెపుతాను... ఈ నెంబర్ తీసేస్తున్నాను నేనే వేరే నెంబర్ నుంచి కాల్ చేస్తాను...
అని కాల్ కట్ అయింది.....
నేను కింద కులబడిపోయాను, అస్సలు ఎం జరుగుతుంది సంబంధం లేకుండా ఒకరికొకరు, ఇంకా మనసా ఏంటి ఇది??? బుర్ర బద్ధాలు అవుతుండగా రషీద్ ని కలిసే వరకు ఏమి తెలియదు అని బలవంతంగా కళ్ళు మూసుకున్నాను.....
నాకు మూడు డౌట్లు
మొదటిది అమ్మ ఫోటో అమూల్య దెగ్గర ఎందుకు ఉంది, అమ్మ అనాధ కదా ఒక వేళ కలిసి ఉండొచ్చు మనిషి జీవితంలోఎన్నో పరిచయాలు అవుతుంటాయి కానీ అమూల్య వాళ్ళ అమ్మ అనుకుంట అమ్మతో అంత క్లోజ్ గా ఎందుకున్నారు?
రెండవది అమ్మ ఫొటోలో తన చేతికి ఉన్న రింగ్ అలాంటి అమూల్య చేతికి ఉంది, అమూల్య అమ్మ చేతికి ఉన్న రింగ్ కి పింక్ కలర్ స్టోన్ ఉంది అదే రింగ్ ఇప్పుడు అమూల్య చేతికి ఉంది, కానీ అమ్మ రింగ్ కి పచ్చ రంగు స్టోన్ ఉంది, కానీ అమ్మ బతికి ఉన్నప్పుడు ఆ రింగ్ అస్సలు నేను తన చేతికి చూడనే లేదు, ఐతే ఆ రింగ్ ఏమైంది నాకు అమ్మ దాని గురించి ఎందుకు చెప్పలేదు...?
మూడవది అలాంటి రింగ్ నేను ఇంకో చేతికి చూసాను కానీ ఎరుపు రంగు స్టోన్, ఎవరి చేతికి ఎవరి చేతికి గుర్తుకు రావట్లేదు కత్చితంగా చూసాను, నా లైఫ్ లో నాకు తెలిసిన అన్ని మొహాలు గుర్తుకొచ్చాయి, సునీల్ కాదు, పూజ ఛాన్స్ లేదు, మానస కాదు, అను కాదు వాళ్ళ ఇంట్లో వాళ్ళు ఆహా కాదు, నన్ను ఎటాక్ చేసిన వాళ్ళు కాదు, చైనా వాళ్ళు కాదు, ఇంకెవరు రవి కాదు రజినీ కాదు, ఇంకెవరు ఇంకెవరు ఒక్కసారిగా గుర్తొచ్చింది నా మొహం మొత్తం చెమటలు శశి అవును శశి చేతికి ఇలాంటి ఎరుపు రంగు స్టోన్ గల రింగ్ తన చేతికి ఉండటం చూసాను కానీ ఎలా ఒకళ్ళు ఒకళ్ళకి సంబంధం లేని వాళ్ళు, ఇప్పటి వరకు కలవని వాళ్ళు.... ఈ రింగ్స్ మిస్టరీ ఏంటి?
ఇంకా ఇలాంటి రింగ్స్ ఉన్నాయా ఉంటే ఎవరెవరు వీళ్ళకి అమ్మకి సంబంధం ఉందా? ఇక్కడికి వచ్చినప్పటి నుంచి నా మనసు ఏదో కీడు శాంకిస్తూనే ఉంది నేనే పట్టించుకోలేదు ఏదో అనీజి గానే ఉంది, నేను నా వాళ్ళ దెగ్గర లేను ఎందుకు ఒక్కసారిగా నాకు ఈ భయం నా జీవితం లో ఉన్న నా ఇద్దరు ఆడవాళ్ళని కోల్పోతాననా?
వెంటనే మానసకి కాల్ చేశాను ఫస్ట్ రింగ్ కే ఎత్తిన్ది, ఇది మాములుగా అస్సలు ఫోన్ యే చూసుకోదు అలాంటిది ఇంత రాత్రి పూట ఫస్ట్ రింగ్ కే ఎత్తిన్ది.
మానస : హలో చిన్నా ఫోన్ చేసి మాట్లాడవేరా? అంతా ఓకే నా?
చిన్నా : హా ఓకే అక్కడా?
మానస : ఇక్కడంతా బానే ఉంది రా, ఏమైంది చిన్నోడా?
చిన్నా : ఎం లేదే సరే ఉంటా బాయ్.
మానస : హ్మ్మ్ అలాగే?
చిన్నా : బాయ్....
మానస : బాయ్...
చిన్నా : హ్మ్మ్....
మానస : ఏమైంది రా అంత ఓకే నా అక్కడ.
చిన్నా : అనుని నీ దెగ్గరికి పంపిస్తున్నా ఇద్దరు కలిసే ఉండండి.
మానస : ఏమైంది రా ఏమైనా పీడ కల కన్నావా?
చిన్నా : లేదు అను వస్తుంది ఇద్దరు కలిసే ఉండండి.
మానస : అలాగే, ఇంటికి ఏమైనా వస్తావా?
చిన్నా : లేదు ఇక్కడ చాలా పని ఉంది.
మానస : జాగ్రత్త రా అప్పుడప్పుడు ఫోన్ చేస్తూ ఉండు.
కాల్ కట్ చేసి వెంటనే సునీల్ గారికి కాల్ చేశాను ఒక రెండు రింగుల తరువాత ఎత్తాడు.
సునీల్ : హలో ఆదిత్య నువ్వు ఈ టైం లో ఏదైనా సమస్యా?
చిన్నా : అలా ఎం లేదు అను అక్కడ ఇంట్లో ఒంటరిగా ఉంది మానస దెగ్గరికి తీసుకొచ్చేయండి వెంటనే, ఇప్పుడే....
సునీల్ : ఆదిత్య కంగారుపడకు నేను వెళ్తున్నాను స్వయంగా నేనే వెళ్లి తీసుకొస్తాను...
వెంటనే అను కి కాల్ చేశాను రింగ్ అయ్యేలోపే ఎత్తిన్ది...
అను : విక్రమ్?
చిన్నా : అను ఎలా ఉన్నావ్?
అను : నీ ఫోన్ కోసమే చూస్తున్న త్వరగా వచ్చేయ్ నువ్వు లేక ఇక్కడ నా మనసేం బాగోలేదు....
చిన్నా : బంగారం కొంచెం పని ఉంది కత్చితంగా ఈ పని అయిపోగానే ఇక వేరే ఏ పనులు పెట్టుకొను నా జీవితం మొత్తం నీతోనే.
అను : అలాగే.
చిన్నా : బంగారం సునీల్ గారు వస్తున్నారు నిన్ను పిక్ చేసుకోడానికి అమ్ములు దెగ్గరికి వెళ్ళారా బంగారం.
అను : ఏమైంది విక్రమ్?
చిన్నా : ఎం లేదు చిన్న పీడ కల అంతే నువ్వు అమ్ములు దెగ్గర ఉంటే నాకు ధైర్యంగా ఉంటుంది...
అను : సరే వెళ్తాను.
చిన్నా : బంగారం అమ్ములు జాగ్రత్త.....
అను : విక్రమ్ నాకు భయంగా ఉందిరా నువ్వలా మాట్లాడుతుంటే.
చిన్నా : అయ్యో పిచ్చి చెప్పాను కదా ఎం లేదని నేను ఇక్కడున్నన్ని రోజులు మానస ని జాగ్రత్తగా చూసుకో నేను వచ్చాక నిన్ను తీస్కుని దూరంగా... కాదుగాని నీకు దెగ్గరగా బతుకుతాను, నువ్వు నేను అంతే సరేనా....
అను : హ్మ్మ్మ్మ్మ్....
చిన్నా : నువ్వు జాగ్రత్త రా బంగారం.
అను : ఇప్పుడు గుర్తొచ్చింది అయ్యగారికి నా జాగ్రత్త, కంగారుపడకు నీ అమ్ములుని జాగ్రత్తగా చూసుకునే బాధ్యత నాది సరేనా?
చిన్నా : బంగారం ఒక పక్క నువ్వు ఇంకో పక్క మానస ఆపదలో ఉంటే ముందు తనని కాపాడి ఆ తరువాతే నీకోసం వస్తాను చావు అయినా బతుకైనా ఆతరువాతే నీతో , నాకు కావాల్సిన వారందరిలో నువ్వు చివరన ఉంటావు వారందరి తారవాతే నువ్వు నీ పక్కనే నేను....
అను : ఉమ్మా....
చిన్నా : ఉమ్మా ఉమ్మా .... బాయ్ బంగారం...
ఫోన్ పెట్టేసాను ఇప్పుడు కొంచెం నా మనసు నెమ్మదించింది, కానీ నా ప్రశ్నలకి సమాధానం ఎవరు చెప్తారు చాలా సున్నితంగా డీల్ చెయ్యాలి ఎవ్వరికి అనుమానం రాకూడదు, ఇప్పుడున్న పరిస్థితిలో అమూల్య ని కూడా నమ్మలేను, చూద్దాం పొద్దున్నే ఏమవుతుందో..... అని కళ్ళు మూసుకున్నాను.
పొద్దున్నే లేచి అమూల్య రూమ్ కి వెళ్ళాను పరుపు మీద నేను పెట్టిన ఆల్బమ్ కనిపించలేదు అంటే అమూల్య ముందే లేచి ఆ ఆల్బమ్ దాచిపెట్టి మళ్ళీ పడుకుని ఉండాలి నేను ఇక అక్కడ ఎక్కువ సేపు లేను బైటికి వచ్చేసాను....
ఎవరో కార్ అమూల్య ఇంటి చుట్టే తిరుగుతుంది తెగ ఫాలో చేస్తున్నారు ఆ కార్ని ఫోటో తీసి రాజు కి పంపించాను....
లేచిన దెగ్గర నుంచి తల బద్దలవుతుంది పక్కనే ఉన్న చిన్న హాటల్ కి వెళ్లి ఒక టీ తాగాను....
టిఫిన్ చేసి అమూల్య కి టిఫిన్ పట్టుకొచ్చాను నేను వెళ్లేసరికి అమూల్య బైట లాన్ లో కూర్చుని ఉంది తనకీ టిఫిన్ అందించి ఇవ్వాళ మీరు ఆఫీస్ కి వెళ్ళకండి అన్నాను.
ఎందుకు అంది.
విక్రమ్ : మీ ఇల్లు చూసుకున్నారా ఎలా ఉందొ మొత్తం బూజు పట్టి బూత్ బంగ్లా ల ఉంది ఇవ్వాళ హౌస్ క్లీన్ చేయాలి అదీ మీరే స్వయంగా మీ చేతులతోనే....
అమూల్య : కానీ కంపెనీ డెట్స్, ప్రొడక్షన్ కి డబ్బులు కావాలి కదా...?
విక్రమ్ : వాటన్నిటికీ నా దెగ్గర సొల్యూషన్ ఉంది కానీ ముందు ఇవ్వాళ నేను చెప్పింది చేస్తేనే..
అమూల్య : నవ్వుతూ "అలాగే విక్రమ్, ఇప్పుడు హ్యాపీ యే నా ఇక సొల్యూషన్ చెప్పు ప్లీజ్ "....
విక్రమ్ : ముందు హౌస్ క్లీనింగ్.....
ఇద్దరం ఫ్రెష్ అయ్యి చెరొక చీపిరి పట్టుకున్నాం చాలా పెద్ద ఇల్లు పని వాళ్ళని పిలిచి అందరికి తలా ఒక పని అప్పచెప్పి మేము ఇద్దరం కిచెన్ లోకి వెళ్ళాం....
ఇద్దరం చెరొక మూల నుంచి మాట్లాడుకుంటూ క్లీన్ చేస్తున్నాము.... ఇంతలో...
అమూల్య : అవును నీ గురించి నాకు ఏమి తెలియదు, నీ గురించి చెప్పు.
విక్రమ్ : నేనొక మాములు పని చేసుకునే ఇరవైదేల్లా అబ్బాయిని, అమ్మ నాన్న ఎవ్వరు లేరు కానీ పెళ్లి అయింది మొన్నటిదాకా తానే సాకింది ఇప్పుడు నేను ఎదగాలి కదా అందుకే జాబ్ చూసుకుంటూ తిరుగుతూ తిరుగుతూ మీ దెగ్గర వచ్చి పడ్డాను...
మరి మీగురించి.....?
అమూల్య : అమ్మ చిన్నప్పుడే పోయింది, నాన్న ఈ మధ్యే పోయాడు, పోతు పోతు చాలా ప్రాబ్లెమ్స్ ఇచ్చి పోయాడు ప్రస్తుతం ఆ పని లో ఉన్నా నీ దయవల్ల అన్ని బాగానే అవుతున్నాయి ఇప్పటివరకు....
చిన్నా : మీరు చాలా తెలివికల్ల వారు మీ గురించి ఏమి చెప్పలేదు...
అమూల్య : నువ్వు మాత్రం ఏమైనా తక్కువా....
చిన్నా : ఇక నేను మీ PA నే కదా మీ చుట్టూనే ఉంటాను నా గురించి మీకు, మీ గురించి నాకు కత్చితంగా తెలుస్తుంది లెండి...
అమూల్య తుడుస్తూ తుడుస్తూ చూసుకోకుండా వచ్చి నాకు అనుకుంది అదే టైం కి నేను తన వైపు తిరిగాను, తన మెత్తటి పిర్రలు నా ప్యాంటులో ఉన్నోడిని లేపేసాయి, అమూల్య వెంటనే "సారీ" అని దూరంగా జరిగింది....
అంతటితో కిచెన్ కంప్లీట్ చేసి బైటకి వచ్చాము ఈ లోగా పని వాళ్ళు హాల్ మొత్తం క్లీన్ చేసి అమూల్య రూమ్ లోకి వెళ్తుండగా అమూల్య వాళ్ళని సడన్ గా ఆపేసింది.
చిన్నా : అదేంటండీ పని వాళ్ళని అంత భయపెట్టారు.
అమూల్య : లేదు విక్రమ్ నా రూమ్ లో అమ్మ కి నాన్నకి సంబంధించిన గుర్తులు చాలా ఉన్నాయ్ వీళ్ళ వల్ల అవి పోతే నేను తట్టుకోలేను, ఆ రూమ్ నాకు కేవలం రూమ్ మాత్రమే కాదు చాలా పర్సనల్, ఎవ్వర్నీ రావడానికి కూడా ఇష్ట పడను నీకు ఇదంతా ఎందుకు చెప్తున్నా అంటే నువ్వు ఇప్పుడు ఇక్కడ ఉంటున్నావ్ కాబట్టి నీ వల్ల నేను బాధపడటం నాకు ఇష్టం లేదు కాబట్టి..
చిన్నా : ఛా ఛా లేదు నాకు ఆశ్రయం కల్పించారు నా వల్ల మీకు ఇలాంటి ఇబ్బంది రానివ్వను...
అమూల్య : థాంక్స్....
ఈలోగా మధ్యాహ్నం అయింది ఇల్లు కూడా శుభ్రం అయింది, స్విగ్గి లో ఫుడ్ ఆర్డర్ చేసి అలా కూర్చున్నాం నడుము పట్టుకుని....
ఇద్దరం తినేసి కొంచెం సేపు రెస్ట్ తీస్కుని సాయంత్రం అలా వాకింగ్ కి వెళ్ళాం ఇంటికి వస్తుండగా ఒక కార్ లో నలుగురు మంకీ కాప్స్ తో మా ముందు దిగి నా కాలర్ పట్టుకుని నాకు వార్నింగ్ ఇచ్చి వెళ్లారు అమూల్య చాలా భయపడి పోయింది, నా కాలర్ పట్టుకున్న వాళ్ళ బాడీలని నేను తడిమి చూసాను, వాళ్ళు వేస్ట్ నా కొడుకులు గుద్దుకి అరగుద్దు వేస్ట్ అవుద్ది వాళ్ళకి.... ఆ కార్ మాత్రం పొద్దునే ఫాలో చేయడానికి వచ్చిన సేమ్ కార్....
అలానే అమూల్య గారికి ధైర్యం చెపుతూ ఇంటికి వెళ్తుండగా రాజు నుంచి ఫోన్ వచ్చింది......
చిన్నా : చెప్పు రాజు...
రాజు : నువ్వు పంపిన కార్ నారాయణ అనే వాడి పేరు మీద రిజిస్టర్ అయ్యి ఉంది, వాళ్ళ ఫోన్స్ అన్ని హాక్ చేశాను ఈ నైట్ కి నీ మీద ఎటాక్ ప్లాన్ చేసారు, నీ వల్ల వాళ్ళ ప్లాన్ ఏదో నాశనమైందని చాలా కోపంగా ఉన్నారు..... నువ్వు జాగ్రత్త..
చిన్నా : అలాగే నువ్వు మాత్రం ఈ విషయాలన్నీ అక్కడ ఎవ్వరికి చెప్పకు... ముఖ్యంగా మానసకి..
రాజు : అలాగే...
ఈ పిచ్చి నాకొడుకులకి ఇవ్వాళ మూడింది అనుకున్నాను, సరిగ్గా రాత్రి కావొస్తుండగా ఇంట్లో కరెంటు తీసేసారు ఒక పది మంది ఇంటిని చుట్టూ ముట్టారు సైలెంట్ గా అమూల్య బెడ్ రూమ్ డోర్ బైట నుంచి లాక్ చేశాను, ఆ పది మందిని కొట్టడానికి నేను అంతగా కష్టపడలేదు, కానీ ఇంట్లో పది మంది మాత్రమే కాదు ఇంకా ఉన్నారనిపించింది, ఒకడు నా కంట పడ్డాడు సడన్ గా లైట్స్ ఆన్ అయ్యాయి, వీడు ఆ పదిమందిలో వాడు కాదు నింజాకి తక్కువ ఆది వాసి కి ఎక్కువగా ఉంది ఆ అవతారం, నా మీదకి వచ్చాడు చాలా ఫాస్ట్ గా ఉన్నాడు, నా మీదకి వస్తూనే మూడు కిక్స్ ఇచ్చి నన్ను కింద పడేసాడు....
రవి తో ఫైట్ తరువాత మళ్ళీ కిందపడటం ఇదే... లేచి ఫైట్ చేశాను లాభం లేదు వీడు చాలా ఫాస్ట్ గా ఉన్నారు, అంతకు మించింది ఏంటంటే నాకు వచ్చిన ప్రతి స్టైల్ అఫ్ ఫైటింగ్ వాడికి వచ్చు అంటే వీడు శశికి సంభందించిన వాడు....చూస్తుండగానే నా చుట్టూ ఇరవై మంది చుట్టూ ముగారు.... నాకేం అర్ధం కాలేదు శశి చనిపోయింది కదా వీళ్ళు శశి కి సంబంధించిన తెగ వాళ్ళ? హా కొన్ని నిజాలు తెలిసే వరకు నాకు ఈ తలపోట్లు తప్పవు ...ఫోన్ కంటిన్యూ గా మొగుతుంది, ఇరవై మంది ఫైటర్స్ మధ్యలో నిల్చుని ఫోన్ చూసాను రషీద్ అదే పని గా చేస్తున్నాడు...
ఇరవై మంది నా మీద పడ్డారు ఇష్టమొచ్చినట్టు కొట్టుకున్నాం అందులో ప్రతి ఒక్కడు ఒక రవి లాగా అనిపించారు, అందరూ కలిసి నన్ను తుక్కు తుక్కుగా కొట్టారు అమూల్య డోర్ ఓపెన్ చేసి అమూల్య ని బలవంతంగా తీసుకెళ్తున్నారు....
వాళ్ళ వెనకాల పడ్డాను కొట్టుకుంటూనే అమూల్య ని హెలికాప్టర్ ఎక్కించారు, నేను వెంటనే ఎగురుతున్న హెలికాప్టర్ ని పట్టుకున్నాను వెనక నుంచి రెండు కత్తి పోట్లు నా వెన్నులో దిగాయి.... అలానే పట్టుకున్నాను...
గాల్లోకి ఎగిరింది లోపల అమూల్య స్పృహ లో లేదు లోపల చూసాను ఒకడు నన్నే చూస్తున్నాడు అప్పటికే చాలా దూరం వచ్చేసాం గాల్లో వేలాడుతూ ఉండగానే నన్ను చూస్తున్న వాడు ఒక్క తన్ను తన్నాడు అంతే హెలికాప్టర్ లో నుంచి బైటకి పడ్డాను, అస్సలు నన్ను కొట్టె అవకాశం లేదు కానీ ఆ కళ్ళు చూడగానే నేను ఆగిపోయాను ఎందుకంటే ఆ కళ్ళు రవి కళ్ళు కాబట్టి అవును నన్ను తన్నిన్ది ఎవరో కాదు రవి....
గాల్లో తెలుతు కళ్ళు మూసుకున్నాను.... పడటం పడటం ఒక పెద్ద నీళ్ల చెరువులో పడ్డాను పక్కనే రాయి ఉందనుకుంటా బాడీ నీళ్లలో పడినా, నా ఎడమ చేయి ఆ రాయి మీద పడి రక్తం కారడం తెలుస్తుంది నెమ్మదిగా నా కళ్ళు మూసుకుపోతున్నాయి ఎడమ చెయ్యి స్పర్శ తెలియట్లేదు, చిన్నగా హెలికాప్టర్ సౌండ్ దూరం అవసాగింది.
కొంచెం సేపు కదలకుండా అలానే కళ్ళు మూసుకున్నాను నా ఎడమ చేయి ఇంకా రాయి మీదే ఉంది, పడుకుని లేచేసరికి చుట్టూ అడవి ఎటు చూసిన చెట్లు నాకు కళ్ళు తిరిగినట్టు వొమిటింగ్ వస్తునట్టు అనిపిస్తుంది....ఇంకా తెల్లారలేదు అలా అని పూర్తిగా చీకటి లేదు, పాకుదామని చూస్తున్నాను కానీ నా కుడి చేయికి ఆసరా దొరకట్లేదు...
ఈలోగా ఒక నక్క ఎక్కడనుంచి వచ్చిందో నన్నే చూస్తుంది సౌండ్ చెయ్యకుండా, నాకు అర్ధమైపోయింది....నా ఎడమ చెయ్యి మాత్రం దాని నోటికి చిక్కనివ్వకూడదు అని అనుకున్నాను రక్తపు వాసన కి నా ఎడమ చేయి మీదకి దూకింది దాని నోటికి నా కుడి చెయ్యి అందించాను వెంటనే బలాన్ని అంతా కూడ తీసుకుని, నా చేతికి దాని పంటి గాట్ల నొప్పి తెలుస్తుంది, లాక్కేళ్ళడానికి విశ్వ ప్రయత్నాలు చేస్తుంది.... ఒడ్డు దాకా లాక్కెళ్ళింది ఈ లోగ ఎవరో తెగ ప్రజలనుకుంటా నీళ్ల కోసం బిందెల తో వచ్చారు అన్ని మసక మసకగా కనిపిస్తున్నాయి, కాపాడతారు లే ఇక అని కాన్ఫిడెంట్ గా కళ్ళు మూసుకున్నాను.....
లేచేసరికి నేల మీద పడుకుని ఉన్నాను చేతికి కట్టు కట్టి ఉంది ఆకుల వాసన చాలా ఘాటుగా తగులుతుంది నాకు మొదట గుర్తొచ్చింది రవి, ఎలా అన్న అన్నా అని తిరిగేవాడు నన్ను చంపడానికి కూడా వెనుకడలేదు, అమూల్య తో తనకెలా పరిచయం ఎం అర్ధం కావట్లేదు, మరి మానస అస్సలు మానసకి రవి గురించి ఏమైనా తెలుసా నా ఫోన్ చూసుకున్నాను స్విచ్ ఆఫ్ లో ఉంది, ఆన్ చేశాను ఆన్ అయ్యింది, డేట్ చూసాను నేను ఈ అడవిలో ఉంది ఇవ్వాల్టికి ఎనిమిదవ రోజు, మిస్డ్ కాల్స్ చూసాను ఒక్క కాల్ కూడా రాలేదు, రోజు చేసే మానస అను నుంచి ఒక్క కాల్ కూడా లేదు.... ఈ లోగ ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్ అయిపోయింది మళ్ళీ ఆన్ చేశాను ఆన్ అవ్వలేదు....
చిన్నగా లేచాను ఇంకా నీరసంగానే ఉంది, బైట అంతా గొడవ గొడవగా ఉంది పెద్ద పెద్ద మెషినేరీలు అడవిని కొట్టేయడానికి సరిపోతాయవి అంతా గొడవ గొడవ గా జరుగుతుంది.... చిన్నగా నడుచుకుంటూ వెళ్ళాను గుంపు దెగ్గరికి, అక్కడున్న కుర్రవాళ్లంతా ఆయుధలతో యుద్ధనికి రెడీ గా ఉన్నారు, పెద్ద వారు మాత్రం ఆఫీసర్ లని బతిమిలాడుకుంటున్నారు, ఆఫీసర్లు వాళ్ళని లెక్క చేయడం లేదు.....
పక్కనే ఒకడు కనిపించాడు, తనని పిలిచాను అసహనం గానే వచ్చాడు వాడి ద్వారా ఎం జరుగుతుందో తెలుసుకున్నాను...
ఈ తెగ ప్రజలు మాట్లాడేది కన్నడ అయినప్పటికీ ఎన్నో ఏళ్లగా ఈ అడవి మధ్యలో జీవనం సాగిస్తున్నారు, నేను నిలబడ్డ పక్కనే ఒక పెద్ద చెట్టు ఇది కొన్ని వేల సంవత్సరాలుగా ఉందట దీనిని ఇక్కడున్న ప్రజలు దేవుడితో సమానంగా కొలుస్తరాట.
ఇప్పుడొచ్చిన చిక్కెంటంటే ఈ భూమి కింద ఉన్న కానీజాల కోసం వీడి బాస్ 300కోట్లు పెట్టి గవర్నమెంట్ నుంచి స్థలం కొనుక్కుని పర్మిషన్స్ తెచ్చుకుని వచ్చాడు దానికి ఈ ప్రజలు అడ్డు పడుతున్నారు....
వాడికి చెప్పాను మీ బాస్ ని రమ్మను మాట్లాడదాం ఏ గొడవ లేకుండా సమస్య పరిష్కరిస్తాను అని చెప్పాను దానికి వాడు నన్ను సీరియస్ గా చూసి పని ఆపించాడు....
ఆ ఊరి వాళ్ళకి ఎం అర్ధమైందో ఏమో కానీ అందరూ నాకు దండాలు పెట్టారు, ఒకసారి ఆ చెట్టుని చూసాను, దానికి మహిమలు ఉన్నాయో లేవో తెలియదు కానీ ఆ చెట్టు కింద మనసు ప్రశాంతంగా ఉంది.
నన్ను కాపాడిన ప్రజలకి నేను ఇంతకంటే ఋణం తీర్చుకోలేను అనిపించింది ఎం జరిగినా వీళ్ళకి ఈ అడవిని ఇస్తాను అని మనుసులో అనుకున్నాను.
ఆ రోజు అక్కడున్న తెగ ప్రజలు ఆనందంగా ఉన్నారు, మాట్లేడేది కన్నడ అయినప్పటికీ చాలా పురాతన కన్నడం మాట్లాడుతున్నారు....
ఆ రోజు విందుతో నృత్యాలతో గడిచిపోయింది, అక్కడున్న పెద్ద వారు నన్ను అడిగారు, వాళ్ళకి నేను అనుకున్నదే చెప్పాను... వాళ్లంతా చేతులెత్తి మొక్కారు ఈ గొడవల వల్ల వాళ్ళకి ప్రశాంతత లేదట ఎంతో మంది ప్రాణాలు కోల్పోయారట.... అక్కడ ఆ భూమి కోసం వాళ్ళు చెప్పిన కథలు వాళ్ళు పడ్డ కష్టాలు విని నా కంట్లో తడి చేరింది.
తెల్లారే వాడి బాస్ దిగాడు వాడిని ఒప్పించటానికి నానా తంటాలు పడాల్సొచింది బెదిరించాను, భయపెట్టాను, నేనెవరో చెప్పాను జంకినా కానీ మొండిగా కూర్చున్నాడు, ఇక ఆఖరి అస్త్రం గా ఈ ప్రాజెక్ట్ వల్ల నీకెంత లాభం వస్తుందో చెప్పు మొత్తం ఇచ్చి కొంటాను అన్నాను, వాడితో సహా అక్కడున్న అందరు షాక్.....
కొంచెం సేపటికి తెరుకొని ఎనిమిది వందల కోట్లు అడిగాడు, నాకు మైండ్ బ్లాక్ అయింది, వాడు అదంతా తవ్వుకుని అమ్ముకున్నా 500 కోట్ల కంటే ఎక్కువ రాదూ కానీ వీడు 800 కోట్లు అడుగుతున్నాడు....
ఈ లోకం లో మంచికి చెడుకి ఏది కావాలన్నా డబ్బే అనుకుని ఒప్పుకున్నాను, మొత్తం నా పేరు మీద రిజిస్ట్రేషన్ చూపించాను డబ్బులు నా అకౌంట్ లో నుంచి వెళ్తే బైట ఎక్సపోజ్ అవుతాను అనిపించింది ఎందుకంటే ఇన్ని రోజులైంది నా గురించి ఒక్కరు వెతకడానికి రాలేదు కొన్ని రోజులు హైడ్ అవుట్ లో ఉండటం మంచిది అనిపించింది....
సునీల్ గారు నన్ను మొదటగా కలిసినప్పుడు ఇచ్చిన అకౌంట్ గుర్తొచ్చింది ఇప్పటి వరకు ఆ అకౌంట్ ఉన్నట్టు నాకు సునీల్ గారికి తప్ప ఇంకెవ్వరికి తెలియదు, వాళ్ళ దెగ్గరే లాప్టాప్ తీసుకుని లాగిన్ చేసి అమోంట్ ట్రాన్స్ఫర్ చేశాను, ఇంకా అకౌంట్ లో 150 కోట్లు ఉన్నాయి....
అక్కడ అగ్రిమెంట్ కి వచ్చిన వాళ్లంతా నన్ను పిచ్చి వాడిలా చూస్తే అక్కడున్న తెగ ప్రజలు మాత్రం దేవుడిలా చూసారు, రిజిస్ట్రేషన్ అండ్ అగ్రిమెంట్ కాయితాలు ఒక సెట్ ఆ ప్రజలకి ఇచ్చాను ఇక మీ జోలికి ఎవ్వరు రారు అని....
ఆ రోజంతా పండగ చేసుకున్నారు, అక్కడున్న ప్రతి చిన్న పెద్ద అందరి కంట్లో ఆనందాబాష్పాలు, అంత డబ్బు ఖర్చుపెట్టినా నాకు ఏమనిపించలేదు, ఎందుకో మరి ఇంకా మనసుకి చాలా సంతోషంగా అనిపించింది....
నాకు ఒకసారి అనాధ ఆశ్రమం లోని పిల్లలు గుర్తొచ్చారు, వాళ్ళ వెబ్సైటు ఓపెన్ చేసి ఒక రెండు కోట్లు ట్రాన్స్ఫర్ చేశాను, అక్కడున్న వాళ్ళతో ఒక కొత్త సిం తెప్పించాను, లాప్టాప్ కి నెట్ కనెక్ట్ చేసి ఓపెన్ చేశాను.....
కొత్త సిం నా పేరు మీద లేదు ఎవరు ట్రాక్ చెయ్యలేరు, నా ఫోన్ మంటల్లో కాల్చేశాను... కొత్త ఫోన్ లో కొత్త సిం వేసి సునీల్ గారికి కాల్ చేశాను ఎంగేజ్ వస్తుంది .....
న్యూస్ ఓపెన్ చేశాను సునీల్ గారి ఇంట్లో మూడు రోజుల క్రితం బాంబు బ్లాస్ట్ అందరు చనిపోయినట్టు, ఆ న్యూస్ చదవగానే నాకు కాళ్ళు చేతులు ఆడలేదు, వెంటనే రషీద్ గుర్తొచ్చాడు కాల్ చేశాను రింగ్ అవుతుంది కానీ ఎత్తట్లేదు కొంచెం సేపటి తరువాత వేరే కొత్త నెంబర్ నుంచి కాల్ వచ్చింది...
ఎత్తాను కానీ ఎం మాట్లాడలేదు, అవతల కూడా సైలెంట్ గానే ఉంది ఇక లాభం లేదని "రషీద్" అన్నాను.
రషీద్ : సర్ మీరు బతికే ఉన్నారా?
చిన్నా : అదేంటి అలా అడుగుతున్నావు, అస్సలు ఎం జరిగింది బాంబు బ్లాస్ట్ నేను విన్నదంతా నిజమేనా??
రషీద్ : సర్ ఇప్పుడు నేను మీతో ఎక్కువ సేపు మాట్లాడలేను ట్రాక్ చేస్తారు నన్ను చంపడానికి మీ ఫ్రెండ్ రవి మనుషులు నాకోసం కుక్కల్లా తిరుగుతున్నారు, మీ లొకేషన్ పంపించండి నేను అక్కడికి వచ్చి కాల్ చేస్తాను, ఇప్పటివరకు జరిగినదాని వెనక ఉంది ఎవరో కాదు మీ ఫ్రెండ్ మానస, అవును తను పూజ కలిసే సునీల్ గారిని చంపేశారు, మిమ్మల్ని కలిసిన తరువాత నేను అంత మీకు వివరంగా చెపుతాను... ఈ నెంబర్ తీసేస్తున్నాను నేనే వేరే నెంబర్ నుంచి కాల్ చేస్తాను...
అని కాల్ కట్ అయింది.....
నేను కింద కులబడిపోయాను, అస్సలు ఎం జరుగుతుంది సంబంధం లేకుండా ఒకరికొకరు, ఇంకా మనసా ఏంటి ఇది??? బుర్ర బద్ధాలు అవుతుండగా రషీద్ ని కలిసే వరకు ఏమి తెలియదు అని బలవంతంగా కళ్ళు మూసుకున్నాను.....
