Update 18
సంధ్య : మేము మండీలం.... మిగతా ప్రపంచంతో సంబంధాలు ఉన్నా బయటి ప్రపంచాన్ని ఎప్పుడు మా దెగ్గరికి రానివ్వలేదు....మేము మాములు మనుషుల కంటే కొంచెం బలంగా, మాకు బుద్ధి బలం బాహుబలం మిగతా వాళ్ళ కంటే రెండు రెట్లు ఎక్కువ....మా వంశం లో పుట్టిన వారందరు అంతే...
మా తాత గారు రుద్ర తేజ ఆయనకి ఇద్దరు కొడుకులు...
మా నాన్న గారు రాజా రవీంద్ర ఆయనే మా రాజ్యానికి రాజు, వారికి మేము ముగ్గురము... నేను, మా అన్న, నా చిన్ని చెల్లెలు ...
మా పెద్ద నాన్న గారు తేజా రవీంద్ర ఆయనకి ఒక కొడుకు, కూతురు.....
పెద్దవారు అయన ఉండగా మా నాన్నకి రాజ్యం ఎందుకు అప్పచెప్పారో మాకు తెలియదు కానీ ఆ విషయంలో మా పెద్దనాన్న కి మాకు అప్పుడప్పుడు గొడవలు జరుగుతు ఉండేవి...
మా వంశనికి మేము ఐదుగురమె వారసులం మిగతా వారంతా ఒక్కక్కారుగా చనిపోసాగారు... మిగిలినది మేమే....
ఎక్కడ తప్పు జరిగిందో తెలియదు కానీ మొదటి సారి నేను పుట్టడంతో అందరికి భయం పట్టుకుంది.... ఎందుకంటే నేను వీళ్ళలా బలంగా లేను నాకు వీళ్ళలా యుద్ధ విద్యలు అబ్బలేదు అందుకే నన్ను దూరంగా పెట్టేవారు, ఇంట్లో అందరు భోజనం చేసేటప్పుడు కూడా నన్ను పిలిచే వారు కాదు అలా చిన్నప్పటి నుంచి నా రూమ్ కే పరిమితమాయ్యను..... అప్పుడే మా తాత గారు పోతు పోతు నన్ను చూసి భయపడి... అందరిని పిలిచి తనకీ తెలిసిన పరిష్కారం చెప్పారు....
"ఇలాంటి ఒక కష్ట కాలం వస్తుందని మా గురువుగారు మాకు ముందే సెలవిచ్చారు.... " అని మా ఐదు గురికి ఐదు రంగుల రత్నాలు గల ఉంగరాలు ఇచ్చాడు..... ఈ పాలస్ వెనుక ఒక ఇరవై కిలోమీటర్ల దూరం లో ఒక పెద్ద కొండ దాని లోనికి వెళ్తే ఒక పెద్ద దీపం మధ్యలో చిన్న రంద్రం.... అందులో ఈ ఐదు ఉంగరాలు వేస్తే పక్కనే ఉన్న చిన్న లాకర్ లాంటిది తెరుచుకుంటుంది... అందులో ఉందట ఈ అమృతం దానిని మా ఐదుగురిని సమానం గా పంచుకోమని అదీ మా అందరికి 21 ఏళ్ళు నిందాకే ఆ అమృతం తాగాలని మా దెగ్గర మాట తీసుకుని అయన కాలం చేసారు.
అను : అమ్మా ఐదు రాళ్లు ఎందుకు వెయ్యాలి ఒక ఉంగరం వేస్తే ఎవ్వరి అమృతం వాళ్ళకి వస్తుంది కదా...
సంధ్య : అత్యాశ కొద్దీ మా పెద్ద నాన్న గారు అలానే చేసారు, దాని వల్ల అయన ప్రాణం పోయింది....
ఐదు ఉంగరాలు విభిన్నమైనవి ఒకొక్క ఉంగరపు రత్నం ఒక్కో వెయిట్ లో ఉంటుంది అన్ని కలిసి వేస్తేనే ఆ వెయిట్స్ అన్ని కాల్క్యూలేట్ అయ్యి అప్పుడే ఆ లాకర్ తెరుచుకుంటుంది కాదని ప్రయత్నిస్తే ప్రాణాలు పోతాయి అని మాత్రమే తెలుసు ఎలా పోతాయో ఎవ్వరికి తెలియదు...
మాకు ఉంగరాలు ఇచ్చేటప్పటికే మా పెద్ద నాన్న కొడుకు, మా పెద్దన్నయ్య కి పెళ్లి అయిపోయింది తన భార్య పేరే దేవి... మానస, రవి వాళ్ళ అమ్మ....
అను : అశ్చర్యంతో "అమ్మా అదేంటి మానసకి రవికి పెళ్లి కూడా అనుకున్నారు వాళ్లిద్దరూ ఒక తల్లీ బిడ్డలా???"
సంధ్య : అవును మిమ్మల్ని మోసం చెయ్యటానికి ఆ వేషాలు వేసి ఉంటారు.... ముందు నన్ను చెప్పని ఆ తరువాత నీకు తెలిసినది చెప్పు...
ఇదంతా తెలిసిన మా వదినకి దురాశ పుట్టింది మా అన్నకి లేని పోనివి చెప్తూ సంవత్సరాలుగా మా మధ్య దూరం పెంచింది.... ఇదంతా మా తల్లీ తండ్రులు గమనిస్తూనే ఉన్నారు కానీ అందరికంటే వీళ్ళు పెద్దవాళ్ళు అవటంతో ఏమి చెయ్యలేక పోయారు.....
అలానే మా పెద్దన్నయ్య చెల్లెలు (వయసు వ్యత్యాసం ఎక్కువ) అమూల్య ని తనతో కలిపేసుకుంది తన దెగ్గర ఉన్నది పింక్ రంగు ఉంగరం......
మా అమ్మ నాన్నకి విషం పెట్టారు అదీ మా అమ్మ వాళ్ళు తెలుసుకునే సరికి చాలా ఆలస్యం అయిపోయింది, నా పచ్చ రంగు ఉంగరం నా మెడలో వేసి నన్ను ఈ దీవి నుంచి దూరంగా పంపించేశారు.... మా అమ్మ వాళ్ళ మనుషులు నన్ను రోడ్ మీదగా వెళ్తున్న ఒక లారీ ఎక్కించి వాళ్ళు తప్పించుకున్నారు.... అలానే ఏడ్చుకుంటూ లారీ ఎక్కిన నేను ఒక ఐదు గంటల తరువాత పెద్ద శబ్దనికి ఉలిక్కి పడి లేచాను, టైర్ పంక్చర్ అయింది, వాళ్ళని చూడగానే భయం వేసింది లారీ దిగి ఎవ్వరికి కనిపించకుండా రోడ్ ఎమ్మట పరిగెత్తాను.
చుట్టూ అడవి ప్రాంతం...అలా పరిగెత్తికుంటూ వెళ్తున్న నాకు వెనుక ఏదో తరుమూతుంది అనిపించి అడివి లోకి వెళ్లాను ఎంత దూరం పరిగెత్తానో తెలీదు కానీ దూరం గా ఒక మంట కనిపించింది అక్కడికి వెళ్తుండగా ఒక రాయిని తట్టుకుని కింద పడి దొర్లుకుంటూ కింద పడి స్పృహ కోల్పోయాను....
లేచే సరికి నేను తెగ ప్రజల మధ్యలో ఉన్నాను ముందు భయపడ్డా వాళ్ళని చూసి కొంచెం ధైర్యం తెచ్చుకున్నాను.... వాళ్ళు ముద్రగడ తెగ ప్రజలు ఒక వారం అక్కడే ఉన్నాను కోలుకున్నాక నాకు అక్కడ ఉండాలనిపించలేదు, అక్కడ నుంచి దూరంగా వెళ్లిపోవాలనుకున్నాను అలాగే ఆ ఉంగరాన్ని కూడా వదిలించుకోవాలని దాన్ని అక్కడే వదిలేసి అక్కడనుంచి తప్పించుకుని రోడ్ మీద ఒక లారీ కనపడితే అదీ ఎక్కేసాను....
రెండు రోజులు తిండి లేదు వాళ్ళకి కనపడకుండా అలానే లారీ లో నక్కి కూర్చున్నాను, లారీ నేరుగా వైజాగ్ వెళ్లి ఆగింది, నీరసం గానే లారీ దిగి చూసాను ఎదురుగా ఒక అనాధ ఆశ్రమం, అది అనాధ ఆశ్రమం అని కూడా నాకు తెలియదు ఎవరో ఒక అమ్మాయి లోపల ఆడుకుంటూ ఉంది లోపలికి వెళ్లి తన ముందు స్పృహ కోల్పోయి పడి పోయాను, తానే స్వాతి నా ప్రాణ స్నేహితురాలు....
అక్కడే అనాధ లాగే బతికాను, నాకు స్వాతికి స్నేహం బాగా కుదిరింది ఎన్నో సార్లు నా గతం గురించి అడిగేది కానీ నేనేం చెప్పలేదు, నా గతాన్ని ఇంకొకరితో పంచుకుని దాన్ని పెద్దది చేయదల్చుకోలేదు, స్వాతికి అడిగి అడిగి ఇక అడగడం మానేసి ఆ విషయం గురించి మర్చిపోయింది....
నాకున్న తెలివితేటలతో బానే స్థిరపడ్డాను, నా తో పాటే స్వాతి కూడా..... అప్పుడే శ్రీకాంత్ పరిచయం అయ్యాడు డబ్బు లేకపోయినా పరవాలేదు ప్రేమగా చూసుకుంటే చాలు అనుకుని తనని పెళ్లి చేసుకున్నాను, ఆ తరువాతే తెలిసింది తను నన్ను చేసుకుంది డబ్బు కోసం అని అది కాక ఇంకొకరితో అక్రమ సంబంధం ఉంది అని....కుంగిపోయాను, మోసాన్ని తట్టుకోలేకపోయాను....విక్రమ్ ని చూసుకుంటూ బతికేద్దామని అనుకున్నాను కానీ నా కష్టాన్ని ఎగరేసుకుపోతుంటే చూస్తూ ఊరుకోలేక పోయాను ఎదురు తిరిగాను, ఒక రోజు స్వాతితో ఫోన్ లో మాట్లాడుతుంటే వెనక నుంచి ఎవరో కొట్టినట్టు అనిపించింది తిరిగి లేచి చూస్తే ఇక్కడ ఉన్నాను.....
నా ఉంగరం వీళ్ళకి దొరకదు, అది దొరికేదాకా వీళ్ళు నన్ను ఏమి చెయ్యలేరు, ఆ ధైర్యంతోనే నా కొడుకు కోసం ఇన్ని సంవత్సరాలుగా ఎదురు చూస్తున్నాను.....
ఇది నాకు తెలిసినది నాకు జరిగినది ఇక నువ్వు చెప్పు.......
అను : నాది మీ లాంటి కథే, పెద్ద ఫ్యామిలీ కానీ మా నాన్న ఎందుకు పనికి రాకుండా పొయ్యాడని మేమంటే చులకన.... అప్పుడే మా కంపెనీ అప్పుల పాలయింది, మా ఇంటికి విక్రమ్ వచ్చాడు డబ్బులు వచ్చాయి....వాటితో పాటు విక్రమ్ నాన్న మా అత్తని పెళ్లి చేసుకున్నాడు..... విక్రమ్ ని నాకు ఇచ్చి పెళ్లి చేసారు...
విక్రమ్ వచ్చిన కొత్తల్లో ముభవంగా ఉండేవాడు తనని ఒక పనివాణ్ణి చేసేసారు... పని వాళ్ళైనా ఒక టైం వరకే కానీ విక్రమ్ అలా కాదు కాళ్ళు కూడా పట్టించుకునేవారు తన మొహం ఎప్పుడు చూసినా కళ్ళ కింద ఏడుపు చారలు కనిపించేవి.... ఆ తరువాత ఒకరిని ఒకరం అర్ధం చేసుకున్నాం.... మొదట్లో ముభవంగా ఉండే విక్రమ్ సడన్ గా ధైర్యంగా ఎలా మారిపోయాడో అర్ధం అయ్యేది కాదు, కానీ తరువాత తెలిసింది మీరు ఒకరికి చేసిన హెల్ప్ విక్రమ్ కి కలిసి వచ్చింది అని, కానీ మానస విక్రమ్ చదివే కాలేజ్ లో పరిచయం అయ్యింది నాకు మొన్నటిదాకా మానస గురించి ఏమి తెలియదు, కానీ విక్రమ్ ముందు మానస ని ఏమైనా అంటే చంపేస్తాడు.....అలానే రవి మానస కాబోయే వాడని అలానే తన చెల్లెలు రజినీ....
మానస లో మిమ్మల్ని చూసుకునే వాడు, మానస కూడా విక్రమ్ ని కొడుకు లానే చూసుకునేది, నేను ఎన్నో సార్లు మానస ని చూసాను వాళ్ళది, స్నేహమా కమామ అని కానీ నాకు అది ఎప్పుడు కనిపించలేదు... ఒక్కటి మాత్రం తెలుసు మానస మాత్రం విక్రమ్ విషయం లో నటించలేదు... మీకు నాకు ఇంకా ఎం అవ్వలేదంటే కత్చితంగా దాని వెనక మానస హస్తం ఉండే ఉంటుంది.....
మీరు చనిపోడానికి కారణం మా అత్తయ్య అని, విక్రమ్ కి ఆ గతి పట్టడానికి మా వాళ్లే కారణం అని మానస నాకు చెప్పింది, నాకు తెలిసినవి ఇంతే.... విక్రమ్ ఇండియా లోనే అతి పెద్ద కంపెనీ ఓనర్ అని కూడా నాకు ఈ మధ్యనే తెలిసింది, ఎందుకు దాచిపెట్టాడో తెలియదు ఏది నిజామో ఏది అబద్ధమో అర్ధం కావట్లేదు అంతా అయోమయంగా ఉంది...
సంధ్యా మానస గురించి ఆలోచించడం మొదలు పెట్టింది.... ఈలోగా గొలుసుల తో ఒకరిని లోపలికి తీసుకొచ్చారు..... ఆ వెనుకే దేవి తన వెనుకే అమూల్య కూడా వచ్చింది....
అను భయపడుతు చూస్తుండగా సంధ్య ఏడుస్తూ గట్టిగా ఆ సంకెళ్ళ లో ఉన్న ఆమెని కౌగిలించుకుంది.... శశి అని ఏడుస్తూ.....
శశి : అక్కా ఏడవకు నా కళ్ళలోకి చూడు.....
దేవి : ఆహా అక్కా చెల్లెలు చూడటానికి ఎంత బాగుంది, నీ కొడుకు కూడా ఉంటే బాగుండు చూడముచ్చటగా ఉండేది...
అమూల్య : నవ్వుతూ "వాడు ఎంత సున్నితమైనోడో చూస్తే నీకు నవ్వాగదు వదిన, నాకు కష్టాలు అనగానే కరిగిపోయాడు పిచోడు... పక్కనోడి బాధలు చూసి తట్టుకోలేనోడు వాడి మీద నమ్మకం పెట్టుకున్నారు వీళ్లంతా" అని గట్టిగా నవ్వింది..
దేవి : శశి ఇవ్వాలె నీకు ఆఖరి రోజు ఎంత మాట్లాడుకుంటారో మాట్లాడుకోండి.... అని బైటికి వెళ్ళింది తన వెనుకే అమూల్య ఇంకా గార్డ్స్ కూడా....
సంధ్య వాళ్ళని కోపంగా చూస్తుంది...
శశి : అక్కా ఇలా చూడు వాళ్ళని పట్టించుకోకు...
సంధ్య : శశి నన్ను అమ్మ నాన్న బైటికి తప్పించినప్పుడు ప్రాణ భయంతో పారిపోయానే కానీ నీ గురించి అన్నయ్య గురించి ఆలోచించలేకపోయాను నన్ను క్షమించు.... అని శశి మీద పడిపోయింది...
శశి : సంధ్య తల నిమురుతూ "అక్కా అందులో నీ తప్పు లేదు అప్పుడు మన వయసు అలాంటిది, నువ్వు వెళ్లిపోయిన తరువాత అమ్మ నాన్న చనిపోయారు.... అన్నయ్య నన్ను తప్పించే ప్రయత్నంలో తను దొరికి పోయాడు, తన మనుషులు కొంత మంది నమ్మకమైన వాళ్ళని నాకు అప్పగించాడు వాళ్ళతో పాటు అడివిలోకి వెళ్ళాను అక్కడే ఎలా పగ తీర్చుకోవాలా అని అనుక్షణం ఆలోచించాను "
చిన్నగా ఇక్కడ కొంత మంది మనుషులని చేర్చాను... అన్నయ్యని చంపేశారు తన ఉంగరన్ కూడా తీసుకొనే ఉంటారు.... కొన్ని సంవత్సరాలకి నిన్ను ఎత్తుకొచ్చారని వినగానే బాధ పడ్డాను కానీ అప్పుడే నాకు నా కర్తవ్యం గుర్తొచ్చింది.... మన బిడ్డ విక్రమ్ కోసం వెతకడం మొదలు పెట్టాను అంతా తెలుసుకుని విక్రమ్ పరిస్థితి చూసి చెలించిపోయాను, ఎక్కడ పడితే అక్కడ రోడ్ మీదే నీకోసం ఏడ్చేవాడు పిచ్చి వాడిలా ప్రవర్తించేవాడు...
అస్సలు కంట్రోల్ లో ఉండేవాడు కాదు....
అప్పుడే విక్రమ్ ని దెగ్గరికి తీసాను, మన వంశం లో నాకు అబ్బిన ప్రతి మెలుకువలు వాడికి నేర్పించాను, ధర్మాలు ఇతిహాసాలు, యుద్ధ కళలు అన్ని నేర్పాను వాడికి నేర్పడానికి నేను చాలా నేర్చుకోవాల్సి వచ్చింది.
ఇక మానస విషయం లో చాలా డౌట్ ఉండేది కానీ దాన్ని వాళ్ళమ్మ మోసం చెయ్యమని పంపిస్తే పాపం అది వాడ్ని ప్రేమించింది... అటు దాని అమ్మ ఇటు విక్రమ్ అది నరకయాతనే అనుభవిస్తున్నట్టుంది.
రవి వచ్చాకే నాకు భయం మొదలయింది, మన పిచ్చోడు కొంచెం సెంటిమెంట్ చూపిస్తే చాలు కరిగిపోతాడు....
సంధ్య బాధపడటం చూసి
అక్కా ఇంకో విషయం లో నన్ను క్షమించు వాడికి శృంగారం కూడా నేర్పించాను.....
అను, సంధ్య ఇద్దరు నోటి మీద చెయ్యి వేసుకుని సంధ్య : "అవ్వ కొడుకుకి ఎవరైనా శృంగారం నేర్పిస్తారా?"
శశి : మరి ఎం చెయ్యను వాడు నీ మీద ప్రేమతో ఏదో లోకం లో ఉండేవాడు వాడ్ని ఎలా దారిలోకి తేవాలో నాకు అర్ధం కాలేదు... (అను ని చూస్తూ) ఇక ఈ కోడలు పిల్ల ఉందే విక్రమ్ ని అస్సలు దెగ్గరికి రానిచ్చేది కాదు ఇంకేం చెయ్యాలో నాకు అర్ధం కాలేదు... అని నవ్వింది...
సంధ్య : అయినా కూడా వాడెలా ఒప్పుకున్నాడు?
శశి : ఏంటి నేను అందంగా లేనా... వాడికి నేను చాలా అబద్దాలు చెప్పాను, ఓ పక్క ధర్మం బోదిస్తూనే వాడితో రంకు చేశాను ఇవన్నీ తెలిస్తే వీళ్ళకంటే వాడే ముందు నన్ను చంపేస్తాడు....
నవ్వుతూ ఇదిగో నీ కోడలు ఇక్కడే ఉంది దానికి చెప్పు నీ క్షమాపణలు.
శశి : చెప్పను అస్సలు వీళ్ళ కాపురం సరిగ్గా ఉంటే కదా.... మధ్యలో విడాకులు కూడా తీసుకున్నారు చెప్పలేదా నీకు, తాళి కనపడట్లేదు అడిగావా?
సంధ్యా : అను???
అను : అది అమ్మా! మధ్యలో చెప్పుడు మాటలు విని తప్పు చేశాను, తప్పు నాదే మళ్ళీ నేనే సరిదిద్దుకున్నాను... ఇక నా మెడలో తాళి లేదనేగా ఇదిగో ఈ పూసల దండ ఇదే నా తాళి దీనికంటే నాకు ఏది ఎక్కువ కాదు....
సంధ్య పూసల దండ చూస్తూ "ఇలాంటిదే మానస మేడలోనూ చూసాను నేను".
శశి : దాన్ని తప్పు పట్టకు అది ఎ రోజు విక్రమ్ తో చెడుగా ప్రవర్తించలేదు ఒక రకంగా చెప్పాలంటే నీ లోటు లేకుండా విక్రమ్ సగం బాధ తీర్చింది అదే...
అని చెయ్యి పైకి ఎత్తిన్ది, సంకెళ్ళ చప్పుడు విని
సంధ్య : కళ్లెమ్మటి నీళ్లతో "ఇలా నిన్ను చూడలేకపోతున్నాను శశి"
శశి : అక్కా భయపడకు మన బిడ్డకి నీ సున్నిత పోలికలే కాదు నా పోలికలు వచ్చాయి ఎంత మంచి హృదయం కలవాడో అంత కృరుడు...
వాడు ఈ దీవి మీద పెట్టిన మొదటి అడుగే ఈ రాజ్యపతనానికి మొదటి అడుగు అవుతుంది.
సంధ్య కళ్ల లో నీళ్లు తుడుచుకుని : ఇదిగో నీ కోడలు కడుపుతో ఉంది.... నీ చేత్తో ఆశీర్వదించు...
శశి : అను తల నిమురుతూ జాగ్రత చెప్పి, "నాకు వాడి బిడ్డని చూసే అదృష్టం లేదు ఈరోజుతో నా పాత్ర అంతం అది నాకు తెలుస్తుంది."
అను శశి రెండు చేతులు పట్టుకుని ఏడుస్తుంది, సంధ్య అను తల మీద చెయ్యి వేసి తను కూడా ఏడవటం మొదలు పెట్టింది....
శశి : బాధ పడకండి నా జీవితం లో నేను అన్ని అనుభవించకపోయినా కావాల్సినంత ఆనందం ఎవరి వల్లో అనుకున్నా కానీ నా బిడ్డ వల్లే దొరికింది... ఎప్పుడైనా పోవాల్సిందే కానీ నా ఈ ప్రయాణం నాకు ఆనందకరం, వాడిని కలిసాక చెప్పండి ఈ పిన్ని వాడిని ఒక బిడ్డ కంటే ఎక్కువగానే చూసుకుంది అని...
సంధ్య : మరి నువ్వెలా దొరికావ్??
శశి : ఇదిగో ఈ అమూల్య వల్ల నమ్మించి మోసం చెయ్యడం లో నెంబర్ వన్ ఇది దీన్నీ తక్కువ అంచనా వేసాను, ఒక రకంగా విక్రమ్ ఇన్ని కష్టాలు పడటానికి అను ఇక్కడ ఇలా చిక్కుకోడానికి నేనే కారణం నేనే కనుక వాడిని అమూల్య దెగ్గరికి పంపించి ఉండకపోతే ఇన్ని కష్టాలు పడేది కాదు నా కోడలు అని కళ్ళతోనే క్షమాపణ చెప్పింది.
అను శశిని కౌగిలించుకొని ఓదార్చింది.... ఈలోగా శశి ని గార్డ్స్ లాక్కేళుతుంటే చూడటం తప్ప ఇంకేం చెయ్యలేకపోయారు.... సంధ్య కి తెలుసు తరవాత ఎం జరగబోతుందో అందుకే ఆఖరి చూపు గా శశిని ముద్దు పెట్టుకుంది.... శశి నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.....
శశికి తనని చంపేస్తారని తెలిసినా బాధ లేదు కానీ ఒక్కసారి విక్రమ్ ని చూసి చనిపోతే బాగుండు అన్న ఆరాటం మాత్రం చావలేదు... ఈ ఆలోచనలో ఉండగానే అక్కడికి మానస వచ్చింది.
శశి : రా మానస, నా కోడలా ఏంటి ఇలా వచ్చావు ఆఖరి చూపు కోసమా?
మానస : సైలెంట్ గా తననే చూస్తుంది.
శశి : ఏది తప్పో ఏది ఒప్పో అర్ధం కాట్లేదా.....? సరే ఒకటి చెప్పు విక్రమ్ ని ప్రేమించావా? అయినా నీకు బావ వరసే కదా....
అను ని ఇక్కడికి ఎందుకు తీసుకొచ్చావో తెలుసుకోవచ్చా?
మానస : కళ్ళ నిండా నీళ్లతో "ప్రేమించాను నాకంటే ఎక్కువగా" ఇక అను ని వంటరిగా వదలలేక తీసుకొచ్చాను నాకు అను వాళ్ళ సంగతి తెలుసు అక్కడికంటే ఇక్కడే కనీసం బాగుంటుంది... అది కాక అత్తయ్య ని చూసుకోడానికి అను ఉంటే బాగుంటుందనిపించింది.
మంచిదే అయింది ఇప్పుడు తను ప్రేగ్నన్ట్ ఇక్కడ సంధ్య అత్తయ్య చేతిలో ఉంది.
శశి : ఎప్పుడు చెప్పాలనిపించలేదా వాడికి?
మానస : అనుకున్నాను కానీ నన్ను తల్లిగానే చూసుకున్నాడు, నేను ఇక ధైర్యం చెయ్యలేకపోయాను.... జీవితాంతం కలిసి ఉండే వీలుంటే కనీసం ప్రయత్నించొచ్చు కానీ తనని మోసం చేస్తానని తెలిసి కూడా ఎలా ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పాను?
శశి : అనుకి వీళ్ళ వల్ల ప్రమాదం?
మానస : అమ్మ నాకు మాటిచ్చింది, అను కి ఎం కాదు విక్రమ్ గుర్తుగా అనుని నా ప్రణాలిచ్చయినా కాపాడుతాను..
శశి : ఇన్ని ఏళ్ళు వాడితో సావాసం చేసావ్ వాడు తల్లీ కోసం పడే ఆవేదన చూసావు ఎప్పుడు వాడి తల్లీ బతికే ఉందని కానీ మీ దెగ్గర బంధీ గా ఉందని చెప్పాలనిపించలేదా?
మానస : అనిపించలేదు, ఇక చాలు నన్ను బాధ పెట్టొద్దు అని ఏడ్చింది.
శశి : ఈ జరిగే పరిణామాల వల్ల అందరికంటే ఎక్కువగా కోల్పోయేది, బాధ పడేది నువ్వే... దేనిలోనూ నీ హస్తం లేదు కానీ అన్నిటికి నువ్వే బాధ్యురాలివి....
విక్రమ్ ఇంకా చావలేదని నీకు తెలుసు, వాడు కచ్చితంగా వస్తాడు, నిన్ను చూస్తాడు వాడి చూపు నుండి నువ్వు తప్పించుకోలేవు అప్పుడు వాడికి ఎం సమాధానం చెప్తావో ఆలోచించుకో....
మానస అక్కడ నుంచి ఏడుస్తూ వెళ్ళిపోయింది....
ఆ రోజే శశికి కూడా ఆఖరి రోజు అయింది....
శశి బాధ నుండి బైట పడటానికి సంధ్యకి రెండు నెలలు పట్టింది, తిరిగి అను నే సంధ్యని చూసుకోవాల్సి వచ్చింది..
సంధ్య వీటన్నిటి నుండి తెరుకోడానికి కొంచెం సమయం పట్టింది అను ని చూసేది, తన ప్రవర్తన కొంచెమ్ చిత్రంగా అనిపించినా పాపం అను మాత్రం ఎం చేస్తుంది మా జీవితాలతో ముడి పడినందువల్లే ఈ అమ్మాయికి ఇన్ని కష్టాలు, ఇవన్నీ నాకే అర్ధం కావు అను చిన్న పిల్ల ఇలా కాకా ఇంకెలా ప్రవర్తిస్తుంది.....
మానస అప్పుడప్పుడు అను యోగ క్షేమాలు కనుక్కుంటూనే ఉంది తనకీ కావాల్సిన మెడికేషన్ కూడా అందించింది కానీ అను కి ఎదురుపడే ధైర్యం చేయలేకపోయింది.
సంధ్యకి ఇవన్నీ తెలిసినా అను తో చెప్పలేదు, లేకపోతే కడుపుతో ఉన్న దాన్ని తీసుకొచ్చి ఇలాంటి నరకం లో పడేస్తుందా??
ఆరు నెలలు గడిచిపోయాయి నేను సిద్ధమయ్యాను, ఇప్పుడు నాకు ఉన్న ఒకే ఒక ఆలోచన మానస.... నేను తన గురించి విన్నది నిజమేనా కాదా?
ఇక అను అయితే మానస దెగ్గర అయినా ఉండాలి, లేదా ఇంట్లో అయినా ఉండాలి లేక వాళ్ళ అమ్మ వాళ్ళ దెగ్గర అయినా ఉండాలి, నేను ఇక్కడ ఉన్న ఇన్ని రోజులు అస్సలు బైట ఎం జరుగుతుందో తెలుసుకోవాలి.
మొన్నటిదాకా ఒంటి నిండా దెబ్బలు, ఈ తెగ ప్రజలు ఇచ్చిన మందు తాగడం వల్ల నాకు అప్పుడప్పుడు కళ్ళు తిరుగుతూ ఉండేవి, కానీ ఇప్పుడు మందు పూర్తిగా నా బాడీ లో కలిసిపోయింది ఇక టైం వేస్ట్ చెయ్యదలుచుకోలేదు అను ని మానస ని కలవాలి.
అడవి ప్రజలకి ఒక మాట చెప్పి అక్కడనుంచి సెలవ తీసుకుని అడవి నుంచి బైటికి వచ్చాను.... ముందు అమూల్య ఇంటికి వెళ్ళాను అక్కడ ఎవ్వరు లేరు అమూల్య సంగతి తరువాత అనుకుని ముందు ఇంటికి బైల్దేరాను....
నా ఇంటి చుట్టూ ముగ్గురు కాపలా ఉన్నారు, ఆ వాతావరణం చూస్తుంటే ఇక్కడ ఎవ్వరు ఉన్నారనిపించలేదు, సునీల్ గారింటికి వెళ్ళాను, మొత్తం బూజు పట్టి ఉంది ఎవ్వరు ఉంటున్నట్టు కూడా అనిపించట్లేదు.
ఈ లోగా నాకు తెలిసిన విషయాలు ఏంటంటే ప్రపంచానికి నా గురించి తెలిసిపోయింది, గ్రీన్ లోటస్ ceo నేనే అని, నా గురించి సునీల్ గురించి నా భార్య గురించి అందరికి తెలిసింది....
బైటికి వచ్చాను ఎవ్వరో నన్ను చూసి ఫాస్ట్ గా కార్ డ్రైవ్ చేసుకుంటూ వెళ్లిపోయారు.... సడన్ గా రాజు గుర్తొచ్చాడు... వాడి ఫార్మ్ హౌస్ కి వెళ్ళాను ఇల్లంతా కాలిగా ఉంది డోర్ తెరిచి ఉన్నట్టనిపించి లోపలికి వెళ్ళాను, రాజు అమ్మ సోఫా లో పడుకుని ఉంది.
లోపలికి వెళ్ళాను గోడకి రాజు ఫోటో కి దండ వేసి ఉంది, వెళ్లి తన భుజం పట్టుకున్నాను ఉలిక్కి పడి చూసింది, నన్ను చూసి లేచింది తన కళ్ళలో నీళ్లు నన్ను కోపం గా చూసి చెంప మీద లాగి పెట్టి కొట్టింది అలానే చూసాను... రెండు నిమిషాల వరకు ఆపకుండా ఏడుస్తూ నన్ను కొడుతూ ఉంది నా కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి, గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాను.... గట్టిగా కరుచుకుపోయింది ఎన్ని రోజుల ఆవేదనో గట్టిగా అరుస్తూ ఏడుస్తూనే ఉంది తన ఏడుపు ఆగే వరకు అలానే పట్టుకున్నాను..
నన్ను విడిపించుకుని నా కాలర్ పట్టుకుని.... "నీ వల్లే నీ వల్లే వాడు చచ్చిపోయాడు, నువ్వే చంపేశావ్ అంతా నీ వల్లే నన్ను అమ్మా అని పిలిచావ్ ఒక్క రోజన్నా మమ్మల్ని పట్టించుకున్నావా, నీ స్వార్ధం నువ్వు చేసుకున్నావ్ నా కొడుకుని వదిలేసావ్ మీ గొడవల్లో పడి వాడ్ని పొట్టనబెట్టుకున్నారు, మాకు డబ్బులు లేనప్పుడు కూడా నేను నా కొడుకు ఒకరికి ఒకరం సంతోషంగా ఉన్నాము ఇప్పుడు నీ వల్ల డబ్బులున్నాయి కానీ నా కొడుకు, నా బిడ్డ ఏడి నా సంతోషం ఏది నాకు నా బిడ్డ కావాలి, నా బిడ్డ కావలి అని నా గుండెల మీద కొడుతూ ఉంది .... దాన్ని తీసుకొచ్చి నా ఇంట్లో పెట్టావ్, విశ్వాసం లేని కుక్క....నిర్ధాక్షిణ్యం గా నా కొడుకుని బలి తీసుకుంది....
నాకు ఏడుపు ఆగలేదు, ఒక్క వారం ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చాను నాతో పాటు అందరి జీవితాలు తలకిందులైపోయాయి... తన కాళ్ళు పట్టుకున్నాను అయినా తను ఏడుపు ఆపలేదు "అమ్మా అంతా నా వల్లే జరిగింది నిన్ను క్షమించమని అడగటం కూడా నా వల్ల కావట్లేదు" అన్నాను నాకు ఒక్క సారిగా రాజు జ్ఞాపకాలన్నీ గుర్తొచ్చాయి ఎం చెప్పినా చేసేవాడు ఎందుకు ఏమిటి అని అడిగేవాడు కూడా కాదు... నేను చూసిన వరల్డ్స్ బెస్ట్ హాకర్ నా దెగ్గర కాకుండా బైటికి వెళ్లి ఉంటే కొన్ని కోట్లు వెనకేసుకునేవాడు కానీ ఎప్పుడు నన్ను వదిలేసే ఆలోచన కూడా చెయ్యలేదు, వాడు ఉన్నప్పుడు ఎప్పుడు చుట్టూ అంతా సంతోషంగానే ఉంటుంది... వాడ్ని ఎలా చంపెయ్యబుద్ధి అయింది...
ఆపకుండా నా కళ్ళలో నీళ్లు రావడం చూసి రాజు అమ్మ నన్ను తన ఒళ్ళో పడుకోబెట్టుకుని ఓదార్చింది...
చిన్నా : అమ్మా రాజుని చంపింది మానస యే అని నీకెవరు చెప్పారు?
రాజు అమ్మ : ఎవరో చెప్పటమేమిటి రాజే చెప్పాడు వాడు వచ్చి మానస నిజస్వరూపం గురించి చెప్పి విక్రమ్ ని కాపాడాలి అని అంటుండగానే పది మంది వచ్చి నిర్దాక్షిణ్యం గా నా కాళ్ళ ముందే వాడి గొంతు కోసి వెళ్లిపోయారు.....
వాడు పోయాక నేను ఒంటరి దాన్ని ఐపోయాను రా విక్రమ్, ఎందుకు బతికున్నానో కూడ తెలీదు బహుశా నీ కోసమే నేమో, బండల మీద వాడి రక్తం ఈ చేతులతో తుడిచిటప్పుడు నేను అనుభవించిన నరకం అంతా ఇంతా కాదు... అని ఏడ్చింది...
రా వాడి సమాధి చూద్దువు అని నా చెయ్యి పట్టుకుని ఇంటి వెనక్కి తీసుకెళ్ళింది అవును అక్కడే రాజు సమాధి అక్కడే ఖననము చేసారు వాడి సమాధిని చూస్తూ ఉండిపోయాను రాజు అమ్మని పట్టుకునే.... సడన్ గా రాజు అమ్మ కళ్ళు తిరిగి పడిపోయింది.. తనని పలకరిస్తూనే ఎత్తుకుని ఇంట్లోకి తీస్కోచ్చాను తనలో చలనం లేదు, నాకు అర్ధమైంది తన కళ్ళు మూసేసాను జరగాల్సిన కార్యక్రమం చేపించి రాజు సమాధి పక్కనే తనది కూడా కార్యక్రమం జరిపించాను....
నా వల్ల ఇంకెన్ని ప్రాణాలు బలయిపోతాయో నాకు అర్ధం కావడం లేదు... రెండు రోజులు వేరే ఆలోచన లోంచి బైటికి రాలేకపోయాను, అంతా నా వల్లే అనిపించింది ... అక్కడనుంచి ఇంటికి వచ్చాను పది రోజులు దాటిపోయింది నాకు తెలిసిన వాళ్ళు నాకు సంబంధించిన వాళ్లెవ్వరు బతికి లేరు.... ఎందుకు ఇదంతా, ఎవరి కోసం, మానస మీద రోజు రోజు కి తన గురించి తను చేసిన పనులు గురించి తెలుస్తుంటే తన మీద ఉన్న ప్రేమ కాస్తా అసహ్యంగా మారుతుంది.... ఇంత వరకు నాకు అను జాడ దొరకలేదు మధ్యలో భయం వేసినా ఎక్కడో మానస మీద నమ్మకం మాత్రం చావడం లేదు ఇంత చేసిన దానికి అదే మానసకి అనుకి హాని చెయ్యడం ఒక లెక్కే కాదు కానీ నాకెందుకో అలా జరుగుతుందని అనిపించటం లేదు...
................................................................
రవి : అమ్మా విక్రమ్ కనిపించాడట ఇన్ఫర్మేషన్ వచ్చింది వాడింట్లోనే ఉంటున్నాడట మానస కోసం పిచ్చి కుక్క లాగ వెతుక్కుంటున్నాడు కానీ మన జాడ దొరకలేదు......ఇంకోటి విక్రమ్ మెడలో పచ్చ రత్నపు ఉంగరం చూశారట....
దేవి : వాడి పెళ్ళాన్ని, అమ్మని వదిలేసి నా కూతురి కోసం వెతుక్కుంటున్నాడా పర్లేదు మానస వాడ్ని బానే మోసం చేసింది....
అను ని బైటికి తీసుకురండి ఇప్పుడు తన అవసరం పడింది.
రవి : మరి అత్తయ్య?
దేవి : ఉండని విక్రమ్ అంత తొందరగా లొంగడు అను కి లొంగకపోతే అప్పుడు సంధ్య ని వాడుదాం.
సంధ్యా : అను జాగ్రత్త తొమ్మిది నెలల గర్భిణీవి అందులోనూ కవలలు అలా చిన్న పిల్లలా ప్రవర్తిస్తే ఎలా చాలా జాగ్రత్తగా ఉండాలి.
అను : అలానే మా అని పొట్ట పట్టుకుని మంచం మీద కూర్చుంటూ నవ్వుతూ బదులిచ్చింది ....
సడన్ గా గార్డ్స్ వచ్చి అను ని లాక్కేలుతుండగా సంధ్య ఏడుస్తూ అడ్డు పడింది....
గార్డ్స్ సంధ్యని పక్కకి నెట్టేసారు అనుని ఈడ్చుకెళ్తుండగా ఒకడి తల తెగి ఎగిరిపడింది అందరూ అటు వైపు చూడగా మానస కత్తి తో నిలబడింది.. ఎర్రటి కళ్ళతో కోపంగా....
ఈ లోగా రవి అక్కడికి వచ్చాడు...
రవి : మానస ఎం చేస్తున్నావో తెలుస్తుందా నీకు...
మానస : మాట్లాడకు అను జోలికి వస్తే నిన్నైనా చంపేస్తాను....ఒక్క నిమిషం కూడా ఆలోచించను....
బైట నుంచి మాటలు వినిపిస్తున్నాయి "నన్ను కూడా చంపేస్తావా?" అవి దేవి మాటలు....
దేవి లోపలికి వస్తూ : మీ నాన్న ఆల్రెడీ మంచం మీద పడి ఉన్నాడు ఇప్పుడు ఎంత త్వరగా ఆ అమృతాన్ని తాగితే అంత మంచిది ఇవన్నీ మర్చిపోయావా?
మానస : అమ్మా నేను మీకు ఆ ఐదు ఉంగరాలు తెచ్చిస్తానని మాత్రమే మాట ఇచ్చాను, చెప్పినట్టే ఆ ఉంగరాల కోసం ఏమైనా చేస్తాను కానీ అను జోలికి వస్తే నీ తోనే కాదు ఆ దేవుడితో అయినా యుద్ధం చేస్తాను.....
రవి కోపంగా అను దెగ్గరికి వెళ్ళబోయాడు మానస వెంటనే కత్తి రవి మెడ మీద పెట్టింది.... రవి చెప్పాను కదా అని గట్టిగా అరిచింది.... మానస కోపానికి వాళ్ళ అమ్మ దేవి కుడా కొంచెం జన్కింది, ఇంతటి కోపాన్ని మానసలో ఇప్పటి వరకు ఎవ్వరు చూడలేదు....
దేవి : సరే నీకు ఇంతక ముందు ఇచ్చిన మాట ప్రకారం అనురాధ ప్రాణానికి నా హామీ ఇస్తున్నాను, విక్రమ్ బైటికి వచ్చాడు వాడి దెగ్గర ఉంగరం ఉంది అది తీసుకుని వాడికి అనురాధ ని అప్పగిస్తాను సరేనా....
మానస : మరి అత్తయ్య?
దేవి : నీకు మీ అత్తయ్య గురించి నేను ఏ మాట ఇవ్వలేదే....
మానస : సరే అయితే అనుతో పాటు నేను వెళ్తాను...
దేవి బైటికి వెళ్ళిపోయింది, తనతో పాటే గార్డ్స్ ఆ వెంటనే రవి కోపం గా వెళ్ళిపోయాడు...
మానస సంధ్య వైపు చూసింది, ఇప్పటివరకు జరిగింది చూసిన సంధ్యకి మానస గురించి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చింది అను ని తనతో పాటు పంపించడానికి భయపడలేదు.....
సంధ్య మానసని చూస్తూనే అను దెగ్గరికి వెళ్లి "అనూ మానసతో వెళ్ళు"....
అప్పటి వరకు ప్రేమ, సున్నితమైన మానసని చూసిన అను, అంత కోపంతో....ఒక తల నరికిన మానసని చూసి అనుకి భయంతో ఒళ్ళు జలదరించింది....మానస అంటే భయం ఏర్పడింది.
అను మానస వెంట బైటికి నడిచింది, మానస వెనక్కి తిరిగి అను దెగ్గరికి వచ్చి కౌగిలించుకుంది..... అనుకి ఎం అర్ధం కాకపోయినా ఎందుకో మానస ఏడుస్తుందనిపించింది, అందుకే అను అలానే నిల్చుండిపోయింది....
మానస తెరుకొని అను నుదిటి మీద ముద్దు ఇచ్చి "అను నేను బతికుండగా నీ మీద ఈగ కూడా వాలనివ్వను నన్ను నమ్మమని కూడా నిన్ను అడగను కానీ నిన్ను విక్రమ్ కి అప్పగించే బాధ్యత నాది...." అని ముందుకి వెళ్ళింది, అను మానస వెనకే చిన్నగా నడిచింది కుంటుతూ .
అను విక్రమ్ ని తలుచుకుంటూనే ఒక పక్క సంధ్య అమ్మ గురించిన భయము, చిన్నగా కడుపు నొప్పి తోనే ఫ్లైట్ ఎక్కి కూర్చుంది... మానస తన పక్కనే కూర్చుంది అను భయపడడం చూసి తన చెయ్యి పట్టుకోవాలా వద్దా అన్న సంశయం తోనే అను చెయ్యి మీద తన చెయ్యి వేసి గట్టిగా పట్టుకుంది....
అనుకి మానసని ఎలా చూడాలో అర్ధం కావట్లేదు అలా మానసని చూస్తూనే ఉండిపోయింది....అను మానసని "మానస నాకు ఇవేమి వద్దు ఈ డబ్బులు వద్దు ఈ చావులు వద్దు ఎప్పటిలాగే మనం సంతోషంగా ఉండాలేమా విక్రమ్ అమ్మ గా నాకు అక్కలా"..... అని మాట్లాడుతుండగానే మానస అను ని కోపం చూస్తూ "ఇప్పుడే యుద్ధం మొదలయింది ముందు ముందు అస్సలు ఎవ్వరు బతికుంటారో లేదో కూడా తెలియదు నువ్వు లేనిపోనీ ఆశలు పెట్టుకోకు" అని మొహం అటు తిప్పేసుకుంది అను భయంగా ఏడుస్తూ మానసని చూస్తూ ఉండగానే ఫ్లైట్ స్టార్ట్ అయింది.... రవి మానస గార్డ్స్ ఇంకా వాళ్ళ లీడర్ తో పాటు ఫ్లైట్ బైల్దేరింది....
...................................................................
ఈ రోజు అను ఆచూకీ కోసం సుష్మ ఇంటికి వెళదామని బైటికి వస్తుండగా జయ రాజ్ బైట కనిపించాడు...
నేను బైటికి వచ్చాను...
జయరాజ్ నన్ను చూస్తూనే కొంచెం భయంగా నా దెగ్గరికి వచ్చి పళ్ళు ఇకిలించి నవ్వాడు...
చిన్నా : ఏంటి జయరాజ్?
జయరాజ్ : అది విక్రమ్, అనురాధ మా ఇంట్లోనే ఉంది మేము మా తప్పు తెలుసుకున్నాం అందరం మళ్ళీ కలిసిపోయాం, అను నిన్ను తీస్కురమ్మని నన్ను పంపించింది....
చిన్నా : నాకెందుకో డౌట్ కొట్టింది, అను మళ్ళీ వీళ్ళదెగ్గరికి నో ఛాన్స్ సరే చూద్దాం, చాలా విషయాలు జరిగాయి కదా అనుకుని జయరాజ్ వెంట బైలుదేరాను.... ఇద్దరం కారులో కూర్చున్నాం...
జయరాజ్ ఏదో ఆలోచనలో ఉండటం నేను గమనించాను....
జయరాజ్ పోయిన రెండు నెలల క్రితం జరిగిన సంభాషణ గుర్తు తెచ్చుకున్నాడు...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ఒక రోజు జయరాజ్ వేగంగా ఇంట్లోకి వచ్చి పవిత్ర తో.....
జయరాజ్ : నానమ్మ ఇది విన్నావా, విక్రమ్ ఎవరో కాదు గ్రీన్ లోటస్ మొత్తం ఎంపైర్ కి తానే ceo మనం గనుక దెగ్గర అయితే చాలు మన జీవితాలు మారిపోతాయి...
పవిత్ర : అవును మారిపోతాయి కానీ ఇలా కాదు నా దెగ్గర వేరే ప్లాన్ ఉంది సుష్మ (అను అమ్మ ) కి కబురు చెయ్...
జయరాజ్ దెగ్గరుండి సుష్మని పిలుచుకుని వచ్చాడు...
పవిత్ర ఫ్యామిలీ మొత్తం కూర్చున్నారు(కృరులంతా) ఇందులో అను వాళ్ళ నాన్న లేడు....
పవిత్ర : గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ ఇప్పుడు చిన్నా భిన్నం అయింది సునీల్ గారు ఆమె కూతురు పూజ ఇద్దరు చనిపోయారు ఇక మిగిలింది విక్రమ్ మరియు అను...
సుష్మ నా దెగ్గర ఒక ప్లాన్ ఉంది ఇప్పుడు అనుని ఎవ్వరో కిడ్నప్ చేసారు విక్రమ్ ఎక్కడున్నాడో తెలియదు అస్సలు బతికున్నాడో లేదో అని బయట టాక్ ఒక వేళ విక్రమ్ చనిపోతే తన ఆస్తి మొత్తం విక్రమ్ భార్య అయిన అనురాధ పేరు మీదకి వస్తుంది ఒక వేళ విక్రమ్ బతికి ఉంటే మాత్రం మనం ఏదో ఒకటి చేసి విక్రమ్ ని లేపేస్తే మన జీవితాలకి డోకా ఉండదు ఈ ప్రపంచాన్ని ఎలచ్చు.... అనుని ఎలాగోలా కన్వీన్స్ చెయ్యొచ్చు అప్పుడు మనదే ఈ ప్రపంచం.... అని కళ్ళు ఎగరేస్తూ సుష్మ ని చూసింది...
అందరు సుష్మ వైపు చూసారు....
సుష్మ : నాకు కావాల్సింది అదే మనం అందరం ఒక ఇంటిలోకి చేరుతాం, కోటేశ్వరులం అవుతామంటే అంతకన్నా కావాల్సిందేముంది, ఆ విక్రమ్ గాడి మాయ వల్లే నా కూతురు నన్ను కొట్టింది.... అని ఇంతక ముందు అను తనని కొట్టింది గుర్తు తెచ్చుకుంది.. కానీ ఎలా? అదే అడిగింది కానీ ఎలా అని....
పవిత్ర : ఇప్పటి వరకు విక్రమ్ మరియు అనురాధ జాడ దొరకలేదు కానీ పరిస్థితులకి అనుగుణంగా మన ప్లాన్ ఎప్పటికప్పుడు మారుతూనే ఉంటుంది....
ఈ టైం లోనే జయరాజ్ కి విక్రమ్ ఊరిలోకి వచ్చినట్టు తెలిసింది ఎన్నో నెలలనుంచి కాచుకుని కూర్చున్న పవిత్ర వాళ్ళకి విక్రమ్ కూడా అనురాధ గురించి వెతుకుతున్నాడని తెలిసే సరికి వాళ్ళకి ఇదే మంచి అవకాశంగా కనిపించింది....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
కార్ ఇంటి ముందు ఆగినా జయరాజ్ కదలక పోయేసరికి తట్టాను కిందకి దిగాడు, ఎందుకో నా ఫోకస్ మొత్తం మానస, రవి వాళ్ళ మీదే ఉండిపోయింది....
లోపలికి వెళ్ళాను సుష్మ ఎదురు వచ్చింది మంచినీళ్ళ బాటిల్ తో, పొద్దున్న నుంచి ఎం తినకపోడం తో మానసా గురించి ఆలోచిస్తూ చూసుకోకుండా బాటిల్ అందుకుని తాగాను నీళ్లు ఏదో తేడాగా ఉన్నట్టు అనిపించాయ్ అప్పటికే సగం తాగేసాను.... శశి దెగ్గర నేర్చుకున్న విద్యలు కొంచెం ఆలస్యంగా పని చేసాయి అవును ఈ నీళ్లలో విషం కలిపారు, కొన్ని నెలలుగా ముద్రగడ ప్రజల దెగ్గర అభ్యశించడం వల్ల శశి నేర్పించిన మెలుకువల పట్టు కొంచెం తగ్గింది, వెంటనే బాటిల్ కింద పడేసాను ఈ లోగా వెనుక నుంచి ఏదో గుచ్చుకున్నట్టు అనిపించి వెనక్కి తిరిగాను, జయరాజ్ పెద్ద ఇంజక్షన్ తో గుచ్చాడు.... వాడ్ని వెనక్కి నెట్టాను ఆ వెంటనే ఇంకొక గార్డ్ ఇంకొక ఇంజక్షన్ గుచ్చాడు.... వాడ్ని పట్టుకుని నా ముందుకి లాగి తన్నాను ఎగిరి కింద పడ్డాడు.....
జయరాజ్ వాళ్ళ నాన్న : విక్రమ్ నీకు ఇంకా రెండు గంటల టైం ఉంది ఈ విషానికి విరుగుడు లేదు అంటూ గట్టిగా నవ్వాడు....
ఈలోగా జయరాజ్ గుడిలో మేకపోతుని బలిచే ఒక మేదర కత్తి తీస్కుని నా ముందు నిలబడ్డాడు...
జయరాజ్ : "నీ వల్ల ఎన్ని అవమానాలు పడ్డాను రా, నీ ఆస్థి తో పాటు నీ పెళ్ళానికి నీ తలని కూడా గిఫ్ట్ గా ఇస్తాను" అంటూ ముందుకి వచ్చాడు....
గుండెల మీద ఒక్కటి తన్నాను గాల్లోకి ఎగిరాడు వాడి చేతిలోని కత్తి అందుకుని గాల్లోనే వాడి తల నరికేసాను.... పవిత్ర మొహం లో ఒక్కసారిగా నవ్వు ఎగిరిపోయింది....
గార్డ్స్ అందరు మీదకి వచ్చారు ఒక్కరికి కూడా గాటు పెట్టలేదు తలలు తెంపడం ఒక్కటే పని గా పెట్టుకున్నాను అది ఒక్క వేటు తోనే.....
లోపల జరుగుతున్న మారణహోమానికి అను నాన్న బయటికి వచ్చాడు... తనకేం తెలియదని నాకు తెలుసు.... అలానే వెళ్లి మెట్లేక్కి జయరాజ్ వాళ్ళ నాన్న తల నరికేసాను... ఏం అర్ధం కాకుండా కనీసం ఏడవడానికి కూడా టైం లేదు, తన కళ్ళ ముందే తన ఫ్యామిలీ ఒక్కొక్కరి తలలు తెగుతుంటే తెల్ల మొహం వేసుకుని చూస్తున్న పవిత్ర తల నరికితే ఎగిరి సుష్మ చేతిలో పడింది.....
జరిగేది చూస్తున్న సుష్మ అప్పటికే ఉచ్చ పొసేసింది దానికి తోడు పవిత్ర తల సుష్మ చేతిలో పడేసరికి ఉలిక్కిపడి గట్టిగా కేక వేసి వెళ్లి అను నాన్న వెనుక దాక్కుంది....
చుట్టూ చూసాను.... పద్మ, సింధు, భద్ర వాళ్ళ అమ్మ సోఫా వెనుక దాక్కుని బిక్కు బిక్కుమాంటూ కూర్చున్నారు, వాళ్ళని చూసి "అను" అన్నాను చేతులు అడ్డంగా ఊపుతూ "ఇక్కడ లేదు" అన్నారు.....సుష్మ దెగ్గరికి వెళ్ళాను అను నాన్న పక్కకి తప్పుకున్నాడు.... కత్తి ఎత్తి ఒక్క వేటు వేద్దామని గాల్లోకి లేపి కరెక్ట్ గా తన మెడ దెగ్గర ఆపాను.... అను వాళ్ళ నాన్న భయం తో కళ్ళు మూసుకున్నాడు, సుష్మ కొంచెం సేపటికి కళ్ళు తెరిచింది, కత్తి మెడ మీద ఆగడం చూసి నా కాళ్ళ మీద పడింది, అను వాళ్ళ నాన్నని చూసాను....
చిన్నా : అంకుల్ (కత్తి సుష్మ మీద పెట్టి) ఈ సుష్మ ని వదిలేయడానికి ఒకే ఒక కారణం అను భాధపడుతుందని మాత్రమే, మీరుంటున్న విల్లా ఎప్పుడో మీ పేరు మీద ట్రాన్స్ఫర్ చేశాను అది అమ్ముకుంటే చాలు మీరు జీవితాంతం బతికడానికి ఆ డబ్బు సరిపోతుంది.... నా కంటికి కానీ అను కంటికి కానీ సుష్మ కనిపించిందంటే ఎం చేస్తానో నాకే తెలియదు ఇక్కడనుంచి దూరంగా వెళ్లిపోండి....
అను వాళ్ళ నాన్న తల ఊపాడు, ఉచ్చ పోసుకున్న సుష్మ ని కోపం గా కొంచెం జాలిగా చూస్తూ......
ఆ కత్తి పట్టుకుని అలానే బయటికి వచ్చాను బయట రవి మనుషులు వెయిటింగ్..... వాళ్ళని చూసాను, నా ఒళ్ళంతా రక్తం చూస్తూనే ఒకడు నా దెగ్గరికి వచ్చి ఫోన్ అందించాడు.....
కత్తి కింద పడేసి ఫోన్ తీసుకున్నాను..... అవతల వైపు గొంతు రవి ది....
రవి : విక్రమ్ నీ దెగ్గర ఉన్న రింగ్ నాకు అప్పగించి నీ ఇద్దరు కవలల నిండు గర్భిణీ అయిన నీ భార్యని తీసుకెళ్ళు, నీ ఇంటి దెగ్గరే ఉన్నాను....
నా ఎదురుగా ఉన్న వాడి మెడ పట్టుకుని గాల్లోకి ఎత్తి వాడు చెప్పిందంతా విన్నాను, అందరు చుట్టు ముట్టారు ఫోన్ ఇంకో గార్డ్ కి విసిరేసి నేను ఎత్తిన వాడి మెడ వదిలేసాను అప్పటికే గిల గిల కొట్టుకున్నాడు లేట్ అయిపోయింది, కింద పడి లేవలేదు....నేను వేసిన మెడ మీద పట్టుకి అక్కడ ఉన్న అందరికి ఒక విధంగా భయపడ్డారనే చెప్పాలి వాళ్ళ కళ్ళలో తెలుస్తుంది, కింద పడ్డ కత్తి అందుకుని వాళ్ళ కార్ ఎక్కాను నా ఇంటికి వెళ్ళడానికి.........
మా తాత గారు రుద్ర తేజ ఆయనకి ఇద్దరు కొడుకులు...
మా నాన్న గారు రాజా రవీంద్ర ఆయనే మా రాజ్యానికి రాజు, వారికి మేము ముగ్గురము... నేను, మా అన్న, నా చిన్ని చెల్లెలు ...
మా పెద్ద నాన్న గారు తేజా రవీంద్ర ఆయనకి ఒక కొడుకు, కూతురు.....
పెద్దవారు అయన ఉండగా మా నాన్నకి రాజ్యం ఎందుకు అప్పచెప్పారో మాకు తెలియదు కానీ ఆ విషయంలో మా పెద్దనాన్న కి మాకు అప్పుడప్పుడు గొడవలు జరుగుతు ఉండేవి...
మా వంశనికి మేము ఐదుగురమె వారసులం మిగతా వారంతా ఒక్కక్కారుగా చనిపోసాగారు... మిగిలినది మేమే....
ఎక్కడ తప్పు జరిగిందో తెలియదు కానీ మొదటి సారి నేను పుట్టడంతో అందరికి భయం పట్టుకుంది.... ఎందుకంటే నేను వీళ్ళలా బలంగా లేను నాకు వీళ్ళలా యుద్ధ విద్యలు అబ్బలేదు అందుకే నన్ను దూరంగా పెట్టేవారు, ఇంట్లో అందరు భోజనం చేసేటప్పుడు కూడా నన్ను పిలిచే వారు కాదు అలా చిన్నప్పటి నుంచి నా రూమ్ కే పరిమితమాయ్యను..... అప్పుడే మా తాత గారు పోతు పోతు నన్ను చూసి భయపడి... అందరిని పిలిచి తనకీ తెలిసిన పరిష్కారం చెప్పారు....
"ఇలాంటి ఒక కష్ట కాలం వస్తుందని మా గురువుగారు మాకు ముందే సెలవిచ్చారు.... " అని మా ఐదు గురికి ఐదు రంగుల రత్నాలు గల ఉంగరాలు ఇచ్చాడు..... ఈ పాలస్ వెనుక ఒక ఇరవై కిలోమీటర్ల దూరం లో ఒక పెద్ద కొండ దాని లోనికి వెళ్తే ఒక పెద్ద దీపం మధ్యలో చిన్న రంద్రం.... అందులో ఈ ఐదు ఉంగరాలు వేస్తే పక్కనే ఉన్న చిన్న లాకర్ లాంటిది తెరుచుకుంటుంది... అందులో ఉందట ఈ అమృతం దానిని మా ఐదుగురిని సమానం గా పంచుకోమని అదీ మా అందరికి 21 ఏళ్ళు నిందాకే ఆ అమృతం తాగాలని మా దెగ్గర మాట తీసుకుని అయన కాలం చేసారు.
అను : అమ్మా ఐదు రాళ్లు ఎందుకు వెయ్యాలి ఒక ఉంగరం వేస్తే ఎవ్వరి అమృతం వాళ్ళకి వస్తుంది కదా...
సంధ్య : అత్యాశ కొద్దీ మా పెద్ద నాన్న గారు అలానే చేసారు, దాని వల్ల అయన ప్రాణం పోయింది....
ఐదు ఉంగరాలు విభిన్నమైనవి ఒకొక్క ఉంగరపు రత్నం ఒక్కో వెయిట్ లో ఉంటుంది అన్ని కలిసి వేస్తేనే ఆ వెయిట్స్ అన్ని కాల్క్యూలేట్ అయ్యి అప్పుడే ఆ లాకర్ తెరుచుకుంటుంది కాదని ప్రయత్నిస్తే ప్రాణాలు పోతాయి అని మాత్రమే తెలుసు ఎలా పోతాయో ఎవ్వరికి తెలియదు...
మాకు ఉంగరాలు ఇచ్చేటప్పటికే మా పెద్ద నాన్న కొడుకు, మా పెద్దన్నయ్య కి పెళ్లి అయిపోయింది తన భార్య పేరే దేవి... మానస, రవి వాళ్ళ అమ్మ....
అను : అశ్చర్యంతో "అమ్మా అదేంటి మానసకి రవికి పెళ్లి కూడా అనుకున్నారు వాళ్లిద్దరూ ఒక తల్లీ బిడ్డలా???"
సంధ్య : అవును మిమ్మల్ని మోసం చెయ్యటానికి ఆ వేషాలు వేసి ఉంటారు.... ముందు నన్ను చెప్పని ఆ తరువాత నీకు తెలిసినది చెప్పు...
ఇదంతా తెలిసిన మా వదినకి దురాశ పుట్టింది మా అన్నకి లేని పోనివి చెప్తూ సంవత్సరాలుగా మా మధ్య దూరం పెంచింది.... ఇదంతా మా తల్లీ తండ్రులు గమనిస్తూనే ఉన్నారు కానీ అందరికంటే వీళ్ళు పెద్దవాళ్ళు అవటంతో ఏమి చెయ్యలేక పోయారు.....
అలానే మా పెద్దన్నయ్య చెల్లెలు (వయసు వ్యత్యాసం ఎక్కువ) అమూల్య ని తనతో కలిపేసుకుంది తన దెగ్గర ఉన్నది పింక్ రంగు ఉంగరం......
మా అమ్మ నాన్నకి విషం పెట్టారు అదీ మా అమ్మ వాళ్ళు తెలుసుకునే సరికి చాలా ఆలస్యం అయిపోయింది, నా పచ్చ రంగు ఉంగరం నా మెడలో వేసి నన్ను ఈ దీవి నుంచి దూరంగా పంపించేశారు.... మా అమ్మ వాళ్ళ మనుషులు నన్ను రోడ్ మీదగా వెళ్తున్న ఒక లారీ ఎక్కించి వాళ్ళు తప్పించుకున్నారు.... అలానే ఏడ్చుకుంటూ లారీ ఎక్కిన నేను ఒక ఐదు గంటల తరువాత పెద్ద శబ్దనికి ఉలిక్కి పడి లేచాను, టైర్ పంక్చర్ అయింది, వాళ్ళని చూడగానే భయం వేసింది లారీ దిగి ఎవ్వరికి కనిపించకుండా రోడ్ ఎమ్మట పరిగెత్తాను.
చుట్టూ అడవి ప్రాంతం...అలా పరిగెత్తికుంటూ వెళ్తున్న నాకు వెనుక ఏదో తరుమూతుంది అనిపించి అడివి లోకి వెళ్లాను ఎంత దూరం పరిగెత్తానో తెలీదు కానీ దూరం గా ఒక మంట కనిపించింది అక్కడికి వెళ్తుండగా ఒక రాయిని తట్టుకుని కింద పడి దొర్లుకుంటూ కింద పడి స్పృహ కోల్పోయాను....
లేచే సరికి నేను తెగ ప్రజల మధ్యలో ఉన్నాను ముందు భయపడ్డా వాళ్ళని చూసి కొంచెం ధైర్యం తెచ్చుకున్నాను.... వాళ్ళు ముద్రగడ తెగ ప్రజలు ఒక వారం అక్కడే ఉన్నాను కోలుకున్నాక నాకు అక్కడ ఉండాలనిపించలేదు, అక్కడ నుంచి దూరంగా వెళ్లిపోవాలనుకున్నాను అలాగే ఆ ఉంగరాన్ని కూడా వదిలించుకోవాలని దాన్ని అక్కడే వదిలేసి అక్కడనుంచి తప్పించుకుని రోడ్ మీద ఒక లారీ కనపడితే అదీ ఎక్కేసాను....
రెండు రోజులు తిండి లేదు వాళ్ళకి కనపడకుండా అలానే లారీ లో నక్కి కూర్చున్నాను, లారీ నేరుగా వైజాగ్ వెళ్లి ఆగింది, నీరసం గానే లారీ దిగి చూసాను ఎదురుగా ఒక అనాధ ఆశ్రమం, అది అనాధ ఆశ్రమం అని కూడా నాకు తెలియదు ఎవరో ఒక అమ్మాయి లోపల ఆడుకుంటూ ఉంది లోపలికి వెళ్లి తన ముందు స్పృహ కోల్పోయి పడి పోయాను, తానే స్వాతి నా ప్రాణ స్నేహితురాలు....
అక్కడే అనాధ లాగే బతికాను, నాకు స్వాతికి స్నేహం బాగా కుదిరింది ఎన్నో సార్లు నా గతం గురించి అడిగేది కానీ నేనేం చెప్పలేదు, నా గతాన్ని ఇంకొకరితో పంచుకుని దాన్ని పెద్దది చేయదల్చుకోలేదు, స్వాతికి అడిగి అడిగి ఇక అడగడం మానేసి ఆ విషయం గురించి మర్చిపోయింది....
నాకున్న తెలివితేటలతో బానే స్థిరపడ్డాను, నా తో పాటే స్వాతి కూడా..... అప్పుడే శ్రీకాంత్ పరిచయం అయ్యాడు డబ్బు లేకపోయినా పరవాలేదు ప్రేమగా చూసుకుంటే చాలు అనుకుని తనని పెళ్లి చేసుకున్నాను, ఆ తరువాతే తెలిసింది తను నన్ను చేసుకుంది డబ్బు కోసం అని అది కాక ఇంకొకరితో అక్రమ సంబంధం ఉంది అని....కుంగిపోయాను, మోసాన్ని తట్టుకోలేకపోయాను....విక్రమ్ ని చూసుకుంటూ బతికేద్దామని అనుకున్నాను కానీ నా కష్టాన్ని ఎగరేసుకుపోతుంటే చూస్తూ ఊరుకోలేక పోయాను ఎదురు తిరిగాను, ఒక రోజు స్వాతితో ఫోన్ లో మాట్లాడుతుంటే వెనక నుంచి ఎవరో కొట్టినట్టు అనిపించింది తిరిగి లేచి చూస్తే ఇక్కడ ఉన్నాను.....
నా ఉంగరం వీళ్ళకి దొరకదు, అది దొరికేదాకా వీళ్ళు నన్ను ఏమి చెయ్యలేరు, ఆ ధైర్యంతోనే నా కొడుకు కోసం ఇన్ని సంవత్సరాలుగా ఎదురు చూస్తున్నాను.....
ఇది నాకు తెలిసినది నాకు జరిగినది ఇక నువ్వు చెప్పు.......
అను : నాది మీ లాంటి కథే, పెద్ద ఫ్యామిలీ కానీ మా నాన్న ఎందుకు పనికి రాకుండా పొయ్యాడని మేమంటే చులకన.... అప్పుడే మా కంపెనీ అప్పుల పాలయింది, మా ఇంటికి విక్రమ్ వచ్చాడు డబ్బులు వచ్చాయి....వాటితో పాటు విక్రమ్ నాన్న మా అత్తని పెళ్లి చేసుకున్నాడు..... విక్రమ్ ని నాకు ఇచ్చి పెళ్లి చేసారు...
విక్రమ్ వచ్చిన కొత్తల్లో ముభవంగా ఉండేవాడు తనని ఒక పనివాణ్ణి చేసేసారు... పని వాళ్ళైనా ఒక టైం వరకే కానీ విక్రమ్ అలా కాదు కాళ్ళు కూడా పట్టించుకునేవారు తన మొహం ఎప్పుడు చూసినా కళ్ళ కింద ఏడుపు చారలు కనిపించేవి.... ఆ తరువాత ఒకరిని ఒకరం అర్ధం చేసుకున్నాం.... మొదట్లో ముభవంగా ఉండే విక్రమ్ సడన్ గా ధైర్యంగా ఎలా మారిపోయాడో అర్ధం అయ్యేది కాదు, కానీ తరువాత తెలిసింది మీరు ఒకరికి చేసిన హెల్ప్ విక్రమ్ కి కలిసి వచ్చింది అని, కానీ మానస విక్రమ్ చదివే కాలేజ్ లో పరిచయం అయ్యింది నాకు మొన్నటిదాకా మానస గురించి ఏమి తెలియదు, కానీ విక్రమ్ ముందు మానస ని ఏమైనా అంటే చంపేస్తాడు.....అలానే రవి మానస కాబోయే వాడని అలానే తన చెల్లెలు రజినీ....
మానస లో మిమ్మల్ని చూసుకునే వాడు, మానస కూడా విక్రమ్ ని కొడుకు లానే చూసుకునేది, నేను ఎన్నో సార్లు మానస ని చూసాను వాళ్ళది, స్నేహమా కమామ అని కానీ నాకు అది ఎప్పుడు కనిపించలేదు... ఒక్కటి మాత్రం తెలుసు మానస మాత్రం విక్రమ్ విషయం లో నటించలేదు... మీకు నాకు ఇంకా ఎం అవ్వలేదంటే కత్చితంగా దాని వెనక మానస హస్తం ఉండే ఉంటుంది.....
మీరు చనిపోడానికి కారణం మా అత్తయ్య అని, విక్రమ్ కి ఆ గతి పట్టడానికి మా వాళ్లే కారణం అని మానస నాకు చెప్పింది, నాకు తెలిసినవి ఇంతే.... విక్రమ్ ఇండియా లోనే అతి పెద్ద కంపెనీ ఓనర్ అని కూడా నాకు ఈ మధ్యనే తెలిసింది, ఎందుకు దాచిపెట్టాడో తెలియదు ఏది నిజామో ఏది అబద్ధమో అర్ధం కావట్లేదు అంతా అయోమయంగా ఉంది...
సంధ్యా మానస గురించి ఆలోచించడం మొదలు పెట్టింది.... ఈలోగా గొలుసుల తో ఒకరిని లోపలికి తీసుకొచ్చారు..... ఆ వెనుకే దేవి తన వెనుకే అమూల్య కూడా వచ్చింది....
అను భయపడుతు చూస్తుండగా సంధ్య ఏడుస్తూ గట్టిగా ఆ సంకెళ్ళ లో ఉన్న ఆమెని కౌగిలించుకుంది.... శశి అని ఏడుస్తూ.....
శశి : అక్కా ఏడవకు నా కళ్ళలోకి చూడు.....
దేవి : ఆహా అక్కా చెల్లెలు చూడటానికి ఎంత బాగుంది, నీ కొడుకు కూడా ఉంటే బాగుండు చూడముచ్చటగా ఉండేది...
అమూల్య : నవ్వుతూ "వాడు ఎంత సున్నితమైనోడో చూస్తే నీకు నవ్వాగదు వదిన, నాకు కష్టాలు అనగానే కరిగిపోయాడు పిచోడు... పక్కనోడి బాధలు చూసి తట్టుకోలేనోడు వాడి మీద నమ్మకం పెట్టుకున్నారు వీళ్లంతా" అని గట్టిగా నవ్వింది..
దేవి : శశి ఇవ్వాలె నీకు ఆఖరి రోజు ఎంత మాట్లాడుకుంటారో మాట్లాడుకోండి.... అని బైటికి వెళ్ళింది తన వెనుకే అమూల్య ఇంకా గార్డ్స్ కూడా....
సంధ్య వాళ్ళని కోపంగా చూస్తుంది...
శశి : అక్కా ఇలా చూడు వాళ్ళని పట్టించుకోకు...
సంధ్య : శశి నన్ను అమ్మ నాన్న బైటికి తప్పించినప్పుడు ప్రాణ భయంతో పారిపోయానే కానీ నీ గురించి అన్నయ్య గురించి ఆలోచించలేకపోయాను నన్ను క్షమించు.... అని శశి మీద పడిపోయింది...
శశి : సంధ్య తల నిమురుతూ "అక్కా అందులో నీ తప్పు లేదు అప్పుడు మన వయసు అలాంటిది, నువ్వు వెళ్లిపోయిన తరువాత అమ్మ నాన్న చనిపోయారు.... అన్నయ్య నన్ను తప్పించే ప్రయత్నంలో తను దొరికి పోయాడు, తన మనుషులు కొంత మంది నమ్మకమైన వాళ్ళని నాకు అప్పగించాడు వాళ్ళతో పాటు అడివిలోకి వెళ్ళాను అక్కడే ఎలా పగ తీర్చుకోవాలా అని అనుక్షణం ఆలోచించాను "
చిన్నగా ఇక్కడ కొంత మంది మనుషులని చేర్చాను... అన్నయ్యని చంపేశారు తన ఉంగరన్ కూడా తీసుకొనే ఉంటారు.... కొన్ని సంవత్సరాలకి నిన్ను ఎత్తుకొచ్చారని వినగానే బాధ పడ్డాను కానీ అప్పుడే నాకు నా కర్తవ్యం గుర్తొచ్చింది.... మన బిడ్డ విక్రమ్ కోసం వెతకడం మొదలు పెట్టాను అంతా తెలుసుకుని విక్రమ్ పరిస్థితి చూసి చెలించిపోయాను, ఎక్కడ పడితే అక్కడ రోడ్ మీదే నీకోసం ఏడ్చేవాడు పిచ్చి వాడిలా ప్రవర్తించేవాడు...
అస్సలు కంట్రోల్ లో ఉండేవాడు కాదు....
అప్పుడే విక్రమ్ ని దెగ్గరికి తీసాను, మన వంశం లో నాకు అబ్బిన ప్రతి మెలుకువలు వాడికి నేర్పించాను, ధర్మాలు ఇతిహాసాలు, యుద్ధ కళలు అన్ని నేర్పాను వాడికి నేర్పడానికి నేను చాలా నేర్చుకోవాల్సి వచ్చింది.
ఇక మానస విషయం లో చాలా డౌట్ ఉండేది కానీ దాన్ని వాళ్ళమ్మ మోసం చెయ్యమని పంపిస్తే పాపం అది వాడ్ని ప్రేమించింది... అటు దాని అమ్మ ఇటు విక్రమ్ అది నరకయాతనే అనుభవిస్తున్నట్టుంది.
రవి వచ్చాకే నాకు భయం మొదలయింది, మన పిచ్చోడు కొంచెం సెంటిమెంట్ చూపిస్తే చాలు కరిగిపోతాడు....
సంధ్య బాధపడటం చూసి
అక్కా ఇంకో విషయం లో నన్ను క్షమించు వాడికి శృంగారం కూడా నేర్పించాను.....
అను, సంధ్య ఇద్దరు నోటి మీద చెయ్యి వేసుకుని సంధ్య : "అవ్వ కొడుకుకి ఎవరైనా శృంగారం నేర్పిస్తారా?"
శశి : మరి ఎం చెయ్యను వాడు నీ మీద ప్రేమతో ఏదో లోకం లో ఉండేవాడు వాడ్ని ఎలా దారిలోకి తేవాలో నాకు అర్ధం కాలేదు... (అను ని చూస్తూ) ఇక ఈ కోడలు పిల్ల ఉందే విక్రమ్ ని అస్సలు దెగ్గరికి రానిచ్చేది కాదు ఇంకేం చెయ్యాలో నాకు అర్ధం కాలేదు... అని నవ్వింది...
సంధ్య : అయినా కూడా వాడెలా ఒప్పుకున్నాడు?
శశి : ఏంటి నేను అందంగా లేనా... వాడికి నేను చాలా అబద్దాలు చెప్పాను, ఓ పక్క ధర్మం బోదిస్తూనే వాడితో రంకు చేశాను ఇవన్నీ తెలిస్తే వీళ్ళకంటే వాడే ముందు నన్ను చంపేస్తాడు....
నవ్వుతూ ఇదిగో నీ కోడలు ఇక్కడే ఉంది దానికి చెప్పు నీ క్షమాపణలు.
శశి : చెప్పను అస్సలు వీళ్ళ కాపురం సరిగ్గా ఉంటే కదా.... మధ్యలో విడాకులు కూడా తీసుకున్నారు చెప్పలేదా నీకు, తాళి కనపడట్లేదు అడిగావా?
సంధ్యా : అను???
అను : అది అమ్మా! మధ్యలో చెప్పుడు మాటలు విని తప్పు చేశాను, తప్పు నాదే మళ్ళీ నేనే సరిదిద్దుకున్నాను... ఇక నా మెడలో తాళి లేదనేగా ఇదిగో ఈ పూసల దండ ఇదే నా తాళి దీనికంటే నాకు ఏది ఎక్కువ కాదు....
సంధ్య పూసల దండ చూస్తూ "ఇలాంటిదే మానస మేడలోనూ చూసాను నేను".
శశి : దాన్ని తప్పు పట్టకు అది ఎ రోజు విక్రమ్ తో చెడుగా ప్రవర్తించలేదు ఒక రకంగా చెప్పాలంటే నీ లోటు లేకుండా విక్రమ్ సగం బాధ తీర్చింది అదే...
అని చెయ్యి పైకి ఎత్తిన్ది, సంకెళ్ళ చప్పుడు విని
సంధ్య : కళ్లెమ్మటి నీళ్లతో "ఇలా నిన్ను చూడలేకపోతున్నాను శశి"
శశి : అక్కా భయపడకు మన బిడ్డకి నీ సున్నిత పోలికలే కాదు నా పోలికలు వచ్చాయి ఎంత మంచి హృదయం కలవాడో అంత కృరుడు...
వాడు ఈ దీవి మీద పెట్టిన మొదటి అడుగే ఈ రాజ్యపతనానికి మొదటి అడుగు అవుతుంది.
సంధ్య కళ్ల లో నీళ్లు తుడుచుకుని : ఇదిగో నీ కోడలు కడుపుతో ఉంది.... నీ చేత్తో ఆశీర్వదించు...
శశి : అను తల నిమురుతూ జాగ్రత చెప్పి, "నాకు వాడి బిడ్డని చూసే అదృష్టం లేదు ఈరోజుతో నా పాత్ర అంతం అది నాకు తెలుస్తుంది."
అను శశి రెండు చేతులు పట్టుకుని ఏడుస్తుంది, సంధ్య అను తల మీద చెయ్యి వేసి తను కూడా ఏడవటం మొదలు పెట్టింది....
శశి : బాధ పడకండి నా జీవితం లో నేను అన్ని అనుభవించకపోయినా కావాల్సినంత ఆనందం ఎవరి వల్లో అనుకున్నా కానీ నా బిడ్డ వల్లే దొరికింది... ఎప్పుడైనా పోవాల్సిందే కానీ నా ఈ ప్రయాణం నాకు ఆనందకరం, వాడిని కలిసాక చెప్పండి ఈ పిన్ని వాడిని ఒక బిడ్డ కంటే ఎక్కువగానే చూసుకుంది అని...
సంధ్య : మరి నువ్వెలా దొరికావ్??
శశి : ఇదిగో ఈ అమూల్య వల్ల నమ్మించి మోసం చెయ్యడం లో నెంబర్ వన్ ఇది దీన్నీ తక్కువ అంచనా వేసాను, ఒక రకంగా విక్రమ్ ఇన్ని కష్టాలు పడటానికి అను ఇక్కడ ఇలా చిక్కుకోడానికి నేనే కారణం నేనే కనుక వాడిని అమూల్య దెగ్గరికి పంపించి ఉండకపోతే ఇన్ని కష్టాలు పడేది కాదు నా కోడలు అని కళ్ళతోనే క్షమాపణ చెప్పింది.
అను శశిని కౌగిలించుకొని ఓదార్చింది.... ఈలోగా శశి ని గార్డ్స్ లాక్కేళుతుంటే చూడటం తప్ప ఇంకేం చెయ్యలేకపోయారు.... సంధ్య కి తెలుసు తరవాత ఎం జరగబోతుందో అందుకే ఆఖరి చూపు గా శశిని ముద్దు పెట్టుకుంది.... శశి నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.....
శశికి తనని చంపేస్తారని తెలిసినా బాధ లేదు కానీ ఒక్కసారి విక్రమ్ ని చూసి చనిపోతే బాగుండు అన్న ఆరాటం మాత్రం చావలేదు... ఈ ఆలోచనలో ఉండగానే అక్కడికి మానస వచ్చింది.
శశి : రా మానస, నా కోడలా ఏంటి ఇలా వచ్చావు ఆఖరి చూపు కోసమా?
మానస : సైలెంట్ గా తననే చూస్తుంది.
శశి : ఏది తప్పో ఏది ఒప్పో అర్ధం కాట్లేదా.....? సరే ఒకటి చెప్పు విక్రమ్ ని ప్రేమించావా? అయినా నీకు బావ వరసే కదా....
అను ని ఇక్కడికి ఎందుకు తీసుకొచ్చావో తెలుసుకోవచ్చా?
మానస : కళ్ళ నిండా నీళ్లతో "ప్రేమించాను నాకంటే ఎక్కువగా" ఇక అను ని వంటరిగా వదలలేక తీసుకొచ్చాను నాకు అను వాళ్ళ సంగతి తెలుసు అక్కడికంటే ఇక్కడే కనీసం బాగుంటుంది... అది కాక అత్తయ్య ని చూసుకోడానికి అను ఉంటే బాగుంటుందనిపించింది.
మంచిదే అయింది ఇప్పుడు తను ప్రేగ్నన్ట్ ఇక్కడ సంధ్య అత్తయ్య చేతిలో ఉంది.
శశి : ఎప్పుడు చెప్పాలనిపించలేదా వాడికి?
మానస : అనుకున్నాను కానీ నన్ను తల్లిగానే చూసుకున్నాడు, నేను ఇక ధైర్యం చెయ్యలేకపోయాను.... జీవితాంతం కలిసి ఉండే వీలుంటే కనీసం ప్రయత్నించొచ్చు కానీ తనని మోసం చేస్తానని తెలిసి కూడా ఎలా ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పాను?
శశి : అనుకి వీళ్ళ వల్ల ప్రమాదం?
మానస : అమ్మ నాకు మాటిచ్చింది, అను కి ఎం కాదు విక్రమ్ గుర్తుగా అనుని నా ప్రణాలిచ్చయినా కాపాడుతాను..
శశి : ఇన్ని ఏళ్ళు వాడితో సావాసం చేసావ్ వాడు తల్లీ కోసం పడే ఆవేదన చూసావు ఎప్పుడు వాడి తల్లీ బతికే ఉందని కానీ మీ దెగ్గర బంధీ గా ఉందని చెప్పాలనిపించలేదా?
మానస : అనిపించలేదు, ఇక చాలు నన్ను బాధ పెట్టొద్దు అని ఏడ్చింది.
శశి : ఈ జరిగే పరిణామాల వల్ల అందరికంటే ఎక్కువగా కోల్పోయేది, బాధ పడేది నువ్వే... దేనిలోనూ నీ హస్తం లేదు కానీ అన్నిటికి నువ్వే బాధ్యురాలివి....
విక్రమ్ ఇంకా చావలేదని నీకు తెలుసు, వాడు కచ్చితంగా వస్తాడు, నిన్ను చూస్తాడు వాడి చూపు నుండి నువ్వు తప్పించుకోలేవు అప్పుడు వాడికి ఎం సమాధానం చెప్తావో ఆలోచించుకో....
మానస అక్కడ నుంచి ఏడుస్తూ వెళ్ళిపోయింది....
ఆ రోజే శశికి కూడా ఆఖరి రోజు అయింది....
శశి బాధ నుండి బైట పడటానికి సంధ్యకి రెండు నెలలు పట్టింది, తిరిగి అను నే సంధ్యని చూసుకోవాల్సి వచ్చింది..
సంధ్య వీటన్నిటి నుండి తెరుకోడానికి కొంచెం సమయం పట్టింది అను ని చూసేది, తన ప్రవర్తన కొంచెమ్ చిత్రంగా అనిపించినా పాపం అను మాత్రం ఎం చేస్తుంది మా జీవితాలతో ముడి పడినందువల్లే ఈ అమ్మాయికి ఇన్ని కష్టాలు, ఇవన్నీ నాకే అర్ధం కావు అను చిన్న పిల్ల ఇలా కాకా ఇంకెలా ప్రవర్తిస్తుంది.....
మానస అప్పుడప్పుడు అను యోగ క్షేమాలు కనుక్కుంటూనే ఉంది తనకీ కావాల్సిన మెడికేషన్ కూడా అందించింది కానీ అను కి ఎదురుపడే ధైర్యం చేయలేకపోయింది.
సంధ్యకి ఇవన్నీ తెలిసినా అను తో చెప్పలేదు, లేకపోతే కడుపుతో ఉన్న దాన్ని తీసుకొచ్చి ఇలాంటి నరకం లో పడేస్తుందా??
ఆరు నెలలు గడిచిపోయాయి నేను సిద్ధమయ్యాను, ఇప్పుడు నాకు ఉన్న ఒకే ఒక ఆలోచన మానస.... నేను తన గురించి విన్నది నిజమేనా కాదా?
ఇక అను అయితే మానస దెగ్గర అయినా ఉండాలి, లేదా ఇంట్లో అయినా ఉండాలి లేక వాళ్ళ అమ్మ వాళ్ళ దెగ్గర అయినా ఉండాలి, నేను ఇక్కడ ఉన్న ఇన్ని రోజులు అస్సలు బైట ఎం జరుగుతుందో తెలుసుకోవాలి.
మొన్నటిదాకా ఒంటి నిండా దెబ్బలు, ఈ తెగ ప్రజలు ఇచ్చిన మందు తాగడం వల్ల నాకు అప్పుడప్పుడు కళ్ళు తిరుగుతూ ఉండేవి, కానీ ఇప్పుడు మందు పూర్తిగా నా బాడీ లో కలిసిపోయింది ఇక టైం వేస్ట్ చెయ్యదలుచుకోలేదు అను ని మానస ని కలవాలి.
అడవి ప్రజలకి ఒక మాట చెప్పి అక్కడనుంచి సెలవ తీసుకుని అడవి నుంచి బైటికి వచ్చాను.... ముందు అమూల్య ఇంటికి వెళ్ళాను అక్కడ ఎవ్వరు లేరు అమూల్య సంగతి తరువాత అనుకుని ముందు ఇంటికి బైల్దేరాను....
నా ఇంటి చుట్టూ ముగ్గురు కాపలా ఉన్నారు, ఆ వాతావరణం చూస్తుంటే ఇక్కడ ఎవ్వరు ఉన్నారనిపించలేదు, సునీల్ గారింటికి వెళ్ళాను, మొత్తం బూజు పట్టి ఉంది ఎవ్వరు ఉంటున్నట్టు కూడా అనిపించట్లేదు.
ఈ లోగా నాకు తెలిసిన విషయాలు ఏంటంటే ప్రపంచానికి నా గురించి తెలిసిపోయింది, గ్రీన్ లోటస్ ceo నేనే అని, నా గురించి సునీల్ గురించి నా భార్య గురించి అందరికి తెలిసింది....
బైటికి వచ్చాను ఎవ్వరో నన్ను చూసి ఫాస్ట్ గా కార్ డ్రైవ్ చేసుకుంటూ వెళ్లిపోయారు.... సడన్ గా రాజు గుర్తొచ్చాడు... వాడి ఫార్మ్ హౌస్ కి వెళ్ళాను ఇల్లంతా కాలిగా ఉంది డోర్ తెరిచి ఉన్నట్టనిపించి లోపలికి వెళ్ళాను, రాజు అమ్మ సోఫా లో పడుకుని ఉంది.
లోపలికి వెళ్ళాను గోడకి రాజు ఫోటో కి దండ వేసి ఉంది, వెళ్లి తన భుజం పట్టుకున్నాను ఉలిక్కి పడి చూసింది, నన్ను చూసి లేచింది తన కళ్ళలో నీళ్లు నన్ను కోపం గా చూసి చెంప మీద లాగి పెట్టి కొట్టింది అలానే చూసాను... రెండు నిమిషాల వరకు ఆపకుండా ఏడుస్తూ నన్ను కొడుతూ ఉంది నా కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి, గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాను.... గట్టిగా కరుచుకుపోయింది ఎన్ని రోజుల ఆవేదనో గట్టిగా అరుస్తూ ఏడుస్తూనే ఉంది తన ఏడుపు ఆగే వరకు అలానే పట్టుకున్నాను..
నన్ను విడిపించుకుని నా కాలర్ పట్టుకుని.... "నీ వల్లే నీ వల్లే వాడు చచ్చిపోయాడు, నువ్వే చంపేశావ్ అంతా నీ వల్లే నన్ను అమ్మా అని పిలిచావ్ ఒక్క రోజన్నా మమ్మల్ని పట్టించుకున్నావా, నీ స్వార్ధం నువ్వు చేసుకున్నావ్ నా కొడుకుని వదిలేసావ్ మీ గొడవల్లో పడి వాడ్ని పొట్టనబెట్టుకున్నారు, మాకు డబ్బులు లేనప్పుడు కూడా నేను నా కొడుకు ఒకరికి ఒకరం సంతోషంగా ఉన్నాము ఇప్పుడు నీ వల్ల డబ్బులున్నాయి కానీ నా కొడుకు, నా బిడ్డ ఏడి నా సంతోషం ఏది నాకు నా బిడ్డ కావాలి, నా బిడ్డ కావలి అని నా గుండెల మీద కొడుతూ ఉంది .... దాన్ని తీసుకొచ్చి నా ఇంట్లో పెట్టావ్, విశ్వాసం లేని కుక్క....నిర్ధాక్షిణ్యం గా నా కొడుకుని బలి తీసుకుంది....
నాకు ఏడుపు ఆగలేదు, ఒక్క వారం ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చాను నాతో పాటు అందరి జీవితాలు తలకిందులైపోయాయి... తన కాళ్ళు పట్టుకున్నాను అయినా తను ఏడుపు ఆపలేదు "అమ్మా అంతా నా వల్లే జరిగింది నిన్ను క్షమించమని అడగటం కూడా నా వల్ల కావట్లేదు" అన్నాను నాకు ఒక్క సారిగా రాజు జ్ఞాపకాలన్నీ గుర్తొచ్చాయి ఎం చెప్పినా చేసేవాడు ఎందుకు ఏమిటి అని అడిగేవాడు కూడా కాదు... నేను చూసిన వరల్డ్స్ బెస్ట్ హాకర్ నా దెగ్గర కాకుండా బైటికి వెళ్లి ఉంటే కొన్ని కోట్లు వెనకేసుకునేవాడు కానీ ఎప్పుడు నన్ను వదిలేసే ఆలోచన కూడా చెయ్యలేదు, వాడు ఉన్నప్పుడు ఎప్పుడు చుట్టూ అంతా సంతోషంగానే ఉంటుంది... వాడ్ని ఎలా చంపెయ్యబుద్ధి అయింది...
ఆపకుండా నా కళ్ళలో నీళ్లు రావడం చూసి రాజు అమ్మ నన్ను తన ఒళ్ళో పడుకోబెట్టుకుని ఓదార్చింది...
చిన్నా : అమ్మా రాజుని చంపింది మానస యే అని నీకెవరు చెప్పారు?
రాజు అమ్మ : ఎవరో చెప్పటమేమిటి రాజే చెప్పాడు వాడు వచ్చి మానస నిజస్వరూపం గురించి చెప్పి విక్రమ్ ని కాపాడాలి అని అంటుండగానే పది మంది వచ్చి నిర్దాక్షిణ్యం గా నా కాళ్ళ ముందే వాడి గొంతు కోసి వెళ్లిపోయారు.....
వాడు పోయాక నేను ఒంటరి దాన్ని ఐపోయాను రా విక్రమ్, ఎందుకు బతికున్నానో కూడ తెలీదు బహుశా నీ కోసమే నేమో, బండల మీద వాడి రక్తం ఈ చేతులతో తుడిచిటప్పుడు నేను అనుభవించిన నరకం అంతా ఇంతా కాదు... అని ఏడ్చింది...
రా వాడి సమాధి చూద్దువు అని నా చెయ్యి పట్టుకుని ఇంటి వెనక్కి తీసుకెళ్ళింది అవును అక్కడే రాజు సమాధి అక్కడే ఖననము చేసారు వాడి సమాధిని చూస్తూ ఉండిపోయాను రాజు అమ్మని పట్టుకునే.... సడన్ గా రాజు అమ్మ కళ్ళు తిరిగి పడిపోయింది.. తనని పలకరిస్తూనే ఎత్తుకుని ఇంట్లోకి తీస్కోచ్చాను తనలో చలనం లేదు, నాకు అర్ధమైంది తన కళ్ళు మూసేసాను జరగాల్సిన కార్యక్రమం చేపించి రాజు సమాధి పక్కనే తనది కూడా కార్యక్రమం జరిపించాను....
నా వల్ల ఇంకెన్ని ప్రాణాలు బలయిపోతాయో నాకు అర్ధం కావడం లేదు... రెండు రోజులు వేరే ఆలోచన లోంచి బైటికి రాలేకపోయాను, అంతా నా వల్లే అనిపించింది ... అక్కడనుంచి ఇంటికి వచ్చాను పది రోజులు దాటిపోయింది నాకు తెలిసిన వాళ్ళు నాకు సంబంధించిన వాళ్లెవ్వరు బతికి లేరు.... ఎందుకు ఇదంతా, ఎవరి కోసం, మానస మీద రోజు రోజు కి తన గురించి తను చేసిన పనులు గురించి తెలుస్తుంటే తన మీద ఉన్న ప్రేమ కాస్తా అసహ్యంగా మారుతుంది.... ఇంత వరకు నాకు అను జాడ దొరకలేదు మధ్యలో భయం వేసినా ఎక్కడో మానస మీద నమ్మకం మాత్రం చావడం లేదు ఇంత చేసిన దానికి అదే మానసకి అనుకి హాని చెయ్యడం ఒక లెక్కే కాదు కానీ నాకెందుకో అలా జరుగుతుందని అనిపించటం లేదు...
................................................................
రవి : అమ్మా విక్రమ్ కనిపించాడట ఇన్ఫర్మేషన్ వచ్చింది వాడింట్లోనే ఉంటున్నాడట మానస కోసం పిచ్చి కుక్క లాగ వెతుక్కుంటున్నాడు కానీ మన జాడ దొరకలేదు......ఇంకోటి విక్రమ్ మెడలో పచ్చ రత్నపు ఉంగరం చూశారట....
దేవి : వాడి పెళ్ళాన్ని, అమ్మని వదిలేసి నా కూతురి కోసం వెతుక్కుంటున్నాడా పర్లేదు మానస వాడ్ని బానే మోసం చేసింది....
అను ని బైటికి తీసుకురండి ఇప్పుడు తన అవసరం పడింది.
రవి : మరి అత్తయ్య?
దేవి : ఉండని విక్రమ్ అంత తొందరగా లొంగడు అను కి లొంగకపోతే అప్పుడు సంధ్య ని వాడుదాం.
సంధ్యా : అను జాగ్రత్త తొమ్మిది నెలల గర్భిణీవి అందులోనూ కవలలు అలా చిన్న పిల్లలా ప్రవర్తిస్తే ఎలా చాలా జాగ్రత్తగా ఉండాలి.
అను : అలానే మా అని పొట్ట పట్టుకుని మంచం మీద కూర్చుంటూ నవ్వుతూ బదులిచ్చింది ....
సడన్ గా గార్డ్స్ వచ్చి అను ని లాక్కేలుతుండగా సంధ్య ఏడుస్తూ అడ్డు పడింది....
గార్డ్స్ సంధ్యని పక్కకి నెట్టేసారు అనుని ఈడ్చుకెళ్తుండగా ఒకడి తల తెగి ఎగిరిపడింది అందరూ అటు వైపు చూడగా మానస కత్తి తో నిలబడింది.. ఎర్రటి కళ్ళతో కోపంగా....
ఈ లోగా రవి అక్కడికి వచ్చాడు...
రవి : మానస ఎం చేస్తున్నావో తెలుస్తుందా నీకు...
మానస : మాట్లాడకు అను జోలికి వస్తే నిన్నైనా చంపేస్తాను....ఒక్క నిమిషం కూడా ఆలోచించను....
బైట నుంచి మాటలు వినిపిస్తున్నాయి "నన్ను కూడా చంపేస్తావా?" అవి దేవి మాటలు....
దేవి లోపలికి వస్తూ : మీ నాన్న ఆల్రెడీ మంచం మీద పడి ఉన్నాడు ఇప్పుడు ఎంత త్వరగా ఆ అమృతాన్ని తాగితే అంత మంచిది ఇవన్నీ మర్చిపోయావా?
మానస : అమ్మా నేను మీకు ఆ ఐదు ఉంగరాలు తెచ్చిస్తానని మాత్రమే మాట ఇచ్చాను, చెప్పినట్టే ఆ ఉంగరాల కోసం ఏమైనా చేస్తాను కానీ అను జోలికి వస్తే నీ తోనే కాదు ఆ దేవుడితో అయినా యుద్ధం చేస్తాను.....
రవి కోపంగా అను దెగ్గరికి వెళ్ళబోయాడు మానస వెంటనే కత్తి రవి మెడ మీద పెట్టింది.... రవి చెప్పాను కదా అని గట్టిగా అరిచింది.... మానస కోపానికి వాళ్ళ అమ్మ దేవి కుడా కొంచెం జన్కింది, ఇంతటి కోపాన్ని మానసలో ఇప్పటి వరకు ఎవ్వరు చూడలేదు....
దేవి : సరే నీకు ఇంతక ముందు ఇచ్చిన మాట ప్రకారం అనురాధ ప్రాణానికి నా హామీ ఇస్తున్నాను, విక్రమ్ బైటికి వచ్చాడు వాడి దెగ్గర ఉంగరం ఉంది అది తీసుకుని వాడికి అనురాధ ని అప్పగిస్తాను సరేనా....
మానస : మరి అత్తయ్య?
దేవి : నీకు మీ అత్తయ్య గురించి నేను ఏ మాట ఇవ్వలేదే....
మానస : సరే అయితే అనుతో పాటు నేను వెళ్తాను...
దేవి బైటికి వెళ్ళిపోయింది, తనతో పాటే గార్డ్స్ ఆ వెంటనే రవి కోపం గా వెళ్ళిపోయాడు...
మానస సంధ్య వైపు చూసింది, ఇప్పటివరకు జరిగింది చూసిన సంధ్యకి మానస గురించి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చింది అను ని తనతో పాటు పంపించడానికి భయపడలేదు.....
సంధ్య మానసని చూస్తూనే అను దెగ్గరికి వెళ్లి "అనూ మానసతో వెళ్ళు"....
అప్పటి వరకు ప్రేమ, సున్నితమైన మానసని చూసిన అను, అంత కోపంతో....ఒక తల నరికిన మానసని చూసి అనుకి భయంతో ఒళ్ళు జలదరించింది....మానస అంటే భయం ఏర్పడింది.
అను మానస వెంట బైటికి నడిచింది, మానస వెనక్కి తిరిగి అను దెగ్గరికి వచ్చి కౌగిలించుకుంది..... అనుకి ఎం అర్ధం కాకపోయినా ఎందుకో మానస ఏడుస్తుందనిపించింది, అందుకే అను అలానే నిల్చుండిపోయింది....
మానస తెరుకొని అను నుదిటి మీద ముద్దు ఇచ్చి "అను నేను బతికుండగా నీ మీద ఈగ కూడా వాలనివ్వను నన్ను నమ్మమని కూడా నిన్ను అడగను కానీ నిన్ను విక్రమ్ కి అప్పగించే బాధ్యత నాది...." అని ముందుకి వెళ్ళింది, అను మానస వెనకే చిన్నగా నడిచింది కుంటుతూ .
అను విక్రమ్ ని తలుచుకుంటూనే ఒక పక్క సంధ్య అమ్మ గురించిన భయము, చిన్నగా కడుపు నొప్పి తోనే ఫ్లైట్ ఎక్కి కూర్చుంది... మానస తన పక్కనే కూర్చుంది అను భయపడడం చూసి తన చెయ్యి పట్టుకోవాలా వద్దా అన్న సంశయం తోనే అను చెయ్యి మీద తన చెయ్యి వేసి గట్టిగా పట్టుకుంది....
అనుకి మానసని ఎలా చూడాలో అర్ధం కావట్లేదు అలా మానసని చూస్తూనే ఉండిపోయింది....అను మానసని "మానస నాకు ఇవేమి వద్దు ఈ డబ్బులు వద్దు ఈ చావులు వద్దు ఎప్పటిలాగే మనం సంతోషంగా ఉండాలేమా విక్రమ్ అమ్మ గా నాకు అక్కలా"..... అని మాట్లాడుతుండగానే మానస అను ని కోపం చూస్తూ "ఇప్పుడే యుద్ధం మొదలయింది ముందు ముందు అస్సలు ఎవ్వరు బతికుంటారో లేదో కూడా తెలియదు నువ్వు లేనిపోనీ ఆశలు పెట్టుకోకు" అని మొహం అటు తిప్పేసుకుంది అను భయంగా ఏడుస్తూ మానసని చూస్తూ ఉండగానే ఫ్లైట్ స్టార్ట్ అయింది.... రవి మానస గార్డ్స్ ఇంకా వాళ్ళ లీడర్ తో పాటు ఫ్లైట్ బైల్దేరింది....
...................................................................
ఈ రోజు అను ఆచూకీ కోసం సుష్మ ఇంటికి వెళదామని బైటికి వస్తుండగా జయ రాజ్ బైట కనిపించాడు...
నేను బైటికి వచ్చాను...
జయరాజ్ నన్ను చూస్తూనే కొంచెం భయంగా నా దెగ్గరికి వచ్చి పళ్ళు ఇకిలించి నవ్వాడు...
చిన్నా : ఏంటి జయరాజ్?
జయరాజ్ : అది విక్రమ్, అనురాధ మా ఇంట్లోనే ఉంది మేము మా తప్పు తెలుసుకున్నాం అందరం మళ్ళీ కలిసిపోయాం, అను నిన్ను తీస్కురమ్మని నన్ను పంపించింది....
చిన్నా : నాకెందుకో డౌట్ కొట్టింది, అను మళ్ళీ వీళ్ళదెగ్గరికి నో ఛాన్స్ సరే చూద్దాం, చాలా విషయాలు జరిగాయి కదా అనుకుని జయరాజ్ వెంట బైలుదేరాను.... ఇద్దరం కారులో కూర్చున్నాం...
జయరాజ్ ఏదో ఆలోచనలో ఉండటం నేను గమనించాను....
జయరాజ్ పోయిన రెండు నెలల క్రితం జరిగిన సంభాషణ గుర్తు తెచ్చుకున్నాడు...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ఒక రోజు జయరాజ్ వేగంగా ఇంట్లోకి వచ్చి పవిత్ర తో.....
జయరాజ్ : నానమ్మ ఇది విన్నావా, విక్రమ్ ఎవరో కాదు గ్రీన్ లోటస్ మొత్తం ఎంపైర్ కి తానే ceo మనం గనుక దెగ్గర అయితే చాలు మన జీవితాలు మారిపోతాయి...
పవిత్ర : అవును మారిపోతాయి కానీ ఇలా కాదు నా దెగ్గర వేరే ప్లాన్ ఉంది సుష్మ (అను అమ్మ ) కి కబురు చెయ్...
జయరాజ్ దెగ్గరుండి సుష్మని పిలుచుకుని వచ్చాడు...
పవిత్ర ఫ్యామిలీ మొత్తం కూర్చున్నారు(కృరులంతా) ఇందులో అను వాళ్ళ నాన్న లేడు....
పవిత్ర : గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ ఇప్పుడు చిన్నా భిన్నం అయింది సునీల్ గారు ఆమె కూతురు పూజ ఇద్దరు చనిపోయారు ఇక మిగిలింది విక్రమ్ మరియు అను...
సుష్మ నా దెగ్గర ఒక ప్లాన్ ఉంది ఇప్పుడు అనుని ఎవ్వరో కిడ్నప్ చేసారు విక్రమ్ ఎక్కడున్నాడో తెలియదు అస్సలు బతికున్నాడో లేదో అని బయట టాక్ ఒక వేళ విక్రమ్ చనిపోతే తన ఆస్తి మొత్తం విక్రమ్ భార్య అయిన అనురాధ పేరు మీదకి వస్తుంది ఒక వేళ విక్రమ్ బతికి ఉంటే మాత్రం మనం ఏదో ఒకటి చేసి విక్రమ్ ని లేపేస్తే మన జీవితాలకి డోకా ఉండదు ఈ ప్రపంచాన్ని ఎలచ్చు.... అనుని ఎలాగోలా కన్వీన్స్ చెయ్యొచ్చు అప్పుడు మనదే ఈ ప్రపంచం.... అని కళ్ళు ఎగరేస్తూ సుష్మ ని చూసింది...
అందరు సుష్మ వైపు చూసారు....
సుష్మ : నాకు కావాల్సింది అదే మనం అందరం ఒక ఇంటిలోకి చేరుతాం, కోటేశ్వరులం అవుతామంటే అంతకన్నా కావాల్సిందేముంది, ఆ విక్రమ్ గాడి మాయ వల్లే నా కూతురు నన్ను కొట్టింది.... అని ఇంతక ముందు అను తనని కొట్టింది గుర్తు తెచ్చుకుంది.. కానీ ఎలా? అదే అడిగింది కానీ ఎలా అని....
పవిత్ర : ఇప్పటి వరకు విక్రమ్ మరియు అనురాధ జాడ దొరకలేదు కానీ పరిస్థితులకి అనుగుణంగా మన ప్లాన్ ఎప్పటికప్పుడు మారుతూనే ఉంటుంది....
ఈ టైం లోనే జయరాజ్ కి విక్రమ్ ఊరిలోకి వచ్చినట్టు తెలిసింది ఎన్నో నెలలనుంచి కాచుకుని కూర్చున్న పవిత్ర వాళ్ళకి విక్రమ్ కూడా అనురాధ గురించి వెతుకుతున్నాడని తెలిసే సరికి వాళ్ళకి ఇదే మంచి అవకాశంగా కనిపించింది....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
కార్ ఇంటి ముందు ఆగినా జయరాజ్ కదలక పోయేసరికి తట్టాను కిందకి దిగాడు, ఎందుకో నా ఫోకస్ మొత్తం మానస, రవి వాళ్ళ మీదే ఉండిపోయింది....
లోపలికి వెళ్ళాను సుష్మ ఎదురు వచ్చింది మంచినీళ్ళ బాటిల్ తో, పొద్దున్న నుంచి ఎం తినకపోడం తో మానసా గురించి ఆలోచిస్తూ చూసుకోకుండా బాటిల్ అందుకుని తాగాను నీళ్లు ఏదో తేడాగా ఉన్నట్టు అనిపించాయ్ అప్పటికే సగం తాగేసాను.... శశి దెగ్గర నేర్చుకున్న విద్యలు కొంచెం ఆలస్యంగా పని చేసాయి అవును ఈ నీళ్లలో విషం కలిపారు, కొన్ని నెలలుగా ముద్రగడ ప్రజల దెగ్గర అభ్యశించడం వల్ల శశి నేర్పించిన మెలుకువల పట్టు కొంచెం తగ్గింది, వెంటనే బాటిల్ కింద పడేసాను ఈ లోగా వెనుక నుంచి ఏదో గుచ్చుకున్నట్టు అనిపించి వెనక్కి తిరిగాను, జయరాజ్ పెద్ద ఇంజక్షన్ తో గుచ్చాడు.... వాడ్ని వెనక్కి నెట్టాను ఆ వెంటనే ఇంకొక గార్డ్ ఇంకొక ఇంజక్షన్ గుచ్చాడు.... వాడ్ని పట్టుకుని నా ముందుకి లాగి తన్నాను ఎగిరి కింద పడ్డాడు.....
జయరాజ్ వాళ్ళ నాన్న : విక్రమ్ నీకు ఇంకా రెండు గంటల టైం ఉంది ఈ విషానికి విరుగుడు లేదు అంటూ గట్టిగా నవ్వాడు....
ఈలోగా జయరాజ్ గుడిలో మేకపోతుని బలిచే ఒక మేదర కత్తి తీస్కుని నా ముందు నిలబడ్డాడు...
జయరాజ్ : "నీ వల్ల ఎన్ని అవమానాలు పడ్డాను రా, నీ ఆస్థి తో పాటు నీ పెళ్ళానికి నీ తలని కూడా గిఫ్ట్ గా ఇస్తాను" అంటూ ముందుకి వచ్చాడు....
గుండెల మీద ఒక్కటి తన్నాను గాల్లోకి ఎగిరాడు వాడి చేతిలోని కత్తి అందుకుని గాల్లోనే వాడి తల నరికేసాను.... పవిత్ర మొహం లో ఒక్కసారిగా నవ్వు ఎగిరిపోయింది....
గార్డ్స్ అందరు మీదకి వచ్చారు ఒక్కరికి కూడా గాటు పెట్టలేదు తలలు తెంపడం ఒక్కటే పని గా పెట్టుకున్నాను అది ఒక్క వేటు తోనే.....
లోపల జరుగుతున్న మారణహోమానికి అను నాన్న బయటికి వచ్చాడు... తనకేం తెలియదని నాకు తెలుసు.... అలానే వెళ్లి మెట్లేక్కి జయరాజ్ వాళ్ళ నాన్న తల నరికేసాను... ఏం అర్ధం కాకుండా కనీసం ఏడవడానికి కూడా టైం లేదు, తన కళ్ళ ముందే తన ఫ్యామిలీ ఒక్కొక్కరి తలలు తెగుతుంటే తెల్ల మొహం వేసుకుని చూస్తున్న పవిత్ర తల నరికితే ఎగిరి సుష్మ చేతిలో పడింది.....
జరిగేది చూస్తున్న సుష్మ అప్పటికే ఉచ్చ పొసేసింది దానికి తోడు పవిత్ర తల సుష్మ చేతిలో పడేసరికి ఉలిక్కిపడి గట్టిగా కేక వేసి వెళ్లి అను నాన్న వెనుక దాక్కుంది....
చుట్టూ చూసాను.... పద్మ, సింధు, భద్ర వాళ్ళ అమ్మ సోఫా వెనుక దాక్కుని బిక్కు బిక్కుమాంటూ కూర్చున్నారు, వాళ్ళని చూసి "అను" అన్నాను చేతులు అడ్డంగా ఊపుతూ "ఇక్కడ లేదు" అన్నారు.....సుష్మ దెగ్గరికి వెళ్ళాను అను నాన్న పక్కకి తప్పుకున్నాడు.... కత్తి ఎత్తి ఒక్క వేటు వేద్దామని గాల్లోకి లేపి కరెక్ట్ గా తన మెడ దెగ్గర ఆపాను.... అను వాళ్ళ నాన్న భయం తో కళ్ళు మూసుకున్నాడు, సుష్మ కొంచెం సేపటికి కళ్ళు తెరిచింది, కత్తి మెడ మీద ఆగడం చూసి నా కాళ్ళ మీద పడింది, అను వాళ్ళ నాన్నని చూసాను....
చిన్నా : అంకుల్ (కత్తి సుష్మ మీద పెట్టి) ఈ సుష్మ ని వదిలేయడానికి ఒకే ఒక కారణం అను భాధపడుతుందని మాత్రమే, మీరుంటున్న విల్లా ఎప్పుడో మీ పేరు మీద ట్రాన్స్ఫర్ చేశాను అది అమ్ముకుంటే చాలు మీరు జీవితాంతం బతికడానికి ఆ డబ్బు సరిపోతుంది.... నా కంటికి కానీ అను కంటికి కానీ సుష్మ కనిపించిందంటే ఎం చేస్తానో నాకే తెలియదు ఇక్కడనుంచి దూరంగా వెళ్లిపోండి....
అను వాళ్ళ నాన్న తల ఊపాడు, ఉచ్చ పోసుకున్న సుష్మ ని కోపం గా కొంచెం జాలిగా చూస్తూ......
ఆ కత్తి పట్టుకుని అలానే బయటికి వచ్చాను బయట రవి మనుషులు వెయిటింగ్..... వాళ్ళని చూసాను, నా ఒళ్ళంతా రక్తం చూస్తూనే ఒకడు నా దెగ్గరికి వచ్చి ఫోన్ అందించాడు.....
కత్తి కింద పడేసి ఫోన్ తీసుకున్నాను..... అవతల వైపు గొంతు రవి ది....
రవి : విక్రమ్ నీ దెగ్గర ఉన్న రింగ్ నాకు అప్పగించి నీ ఇద్దరు కవలల నిండు గర్భిణీ అయిన నీ భార్యని తీసుకెళ్ళు, నీ ఇంటి దెగ్గరే ఉన్నాను....
నా ఎదురుగా ఉన్న వాడి మెడ పట్టుకుని గాల్లోకి ఎత్తి వాడు చెప్పిందంతా విన్నాను, అందరు చుట్టు ముట్టారు ఫోన్ ఇంకో గార్డ్ కి విసిరేసి నేను ఎత్తిన వాడి మెడ వదిలేసాను అప్పటికే గిల గిల కొట్టుకున్నాడు లేట్ అయిపోయింది, కింద పడి లేవలేదు....నేను వేసిన మెడ మీద పట్టుకి అక్కడ ఉన్న అందరికి ఒక విధంగా భయపడ్డారనే చెప్పాలి వాళ్ళ కళ్ళలో తెలుస్తుంది, కింద పడ్డ కత్తి అందుకుని వాళ్ళ కార్ ఎక్కాను నా ఇంటికి వెళ్ళడానికి.........
