Incest/Taboo వెలుగు

పొలం దెగ్గర పని చెయ్యకుండా ఆలోచిస్తున్నాను కవిత నన్ను తిట్టినప్పుడు అక్షిత ముసి ముసిగా నవ్వింది అది నా బుర్ర లోనుంచి పొవట్లేదు, ఇంతలో ఎవరో చెయ్యి పడితే చూసాను, అనసూయ అత్త.

అనసూయ : ఏరా.. పనిలోకి దిగకుండా అలా కూర్చున్నావే

ఏం లేదు ఊరికే..

అనసూయ : నాకో గంట నీ పొలం కౌలకి కావాలి రా అల్లుడు

మామకి తెలిస్తే నిన్ను వాడిని ఈ పనులకి సహకరిస్తున్నందుకు నన్ను ముగ్గురిని చీరేస్తాడు..

అనసూయ : నా మొగుడు కూడా నీ లాంటోడే.. వాడికి రెండు నిమిషాల్లో పడిపోతే నీకు అస్సలు... అయ్యో పొరపాటున వచ్చేసిందిరా అల్లుడు, క్షమించరా..

నేను ఇంటికి వెళుతున్నా అత్తా.

అనసూయ : రేయి.. అల్లుడు.. కావాలని కాదురా..

నడుచుకుంటూ ఇంటికి వెళ్లాను, అనసూయ అత్త మంచిదే అలానే చాలా అందగత్తే కూడా మంచి ప్రౌడ వయసులో ఉంటుంది, కానీ రంకులు ఎక్కువగా పెట్టుకుంటుంది దానికి నా పొలం అయితే ఎవ్వరికీ అనుమానం రాదని నన్ను సాయం అడుగుతుంది, నేను ఏమనలేక అలా మౌనంగా ఉండేవాడిని..

ఇంట్లోకి వెళ్లి హాల్లో కింద గాజు గ్లాస్ ఉంటే తీసి తల పైకి ఎత్తాను... అక్కడ జరిగేది చూసి తట్టుకోలేకపోయాను.. అక్షిత సోఫా మధ్యలో కూర్చుని ఉంటే బావ అక్షిత భుజం మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ మాట్లాడుతున్నాడు ఇంకో వైపు సంపత్ అక్షిత తొడలు ఆనేలా కూర్చున్నాడు.. ఎదురుగా అరుణ్ ఒళ్ళో కవిత కూర్చుని ఉంటే, వేణు ఒళ్ళో అక్క కూర్చుని ఉంది..

నేను వాళ్ళ ముందుకి రాగానే అక్షిత సోఫా లోనుంచి లేచి నిలబడింది కానీ పక్కనే ఉన్న బావ అక్షిత నడుము మీద చెయ్యి వేసి లాగి పక్కన కూర్చోబెట్టుకుని భుజం మీద చెయ్యి వేసి.. "రేయి రాంబాబు ఇందులో కొంచెం దమ్సప్ పొయ్యి" అని తను తాగిన గ్లాస్ లో పోయించి అక్షిత పెదాల దెగ్గరికి తీసుకొచ్చాడు..

అక్షిత నన్నే చూస్తుంది, బావ అక్షిత పెదాల మధ్య చిటికిన వేలు పెట్టి తెరుస్తూ "నా బుజ్జి చెల్లికి నేనే తాపిస్తా" అని చిన్నగా పోస్తుంటే అక్షిత తాగేసింది, బావ నా వైపు ఒక వెకిలి నవ్వు విసిరాడు.. నేను అక్కడ ఉండలేక నా రూంలోకి వెళ్లిపోయాను.. గ్లాస్ గుర్తొచ్చి చెయ్యి చూసుకున్నాను అది ఎప్పుడు పగిలిందో ఏమో రక్తం కారుతుంది.. గాజు ముక్కలు కొన్ని ఇరుక్కుని ఉంటే మంచం మీద కూర్చుని అన్నీ పీకేసరికి సాయంత్రం అయ్యింది.. కట్టు కట్టలేదు కానీ రక్తం గడ్డ కట్టుకుపోయి అదే ఆగిపోయింది.. పడుకున్నాను..

ఇక్కడ సోఫాలో అక్షిత కూర్చుని ఉండగా, పవిత్ర మొగుడు ప్రసాద్ అక్షితని ఒళ్ళో కూర్చోబెట్టుకుని తెల్లటి వీపుని చిన్నగా కోరికాడు.. అక్షిత తమకంతొ కళ్ళు మూసుకుంది అనుకున్నారు అక్కడ అంతా.. కానీ అక్షిత ఎడమ కంట్లో సన్నటి కన్నీటిపొరని మాత్రం ఎవ్వరు గమనించలేదు.. ఎందుకంటే తన మొగుడి చేతిలో పగిలిన గ్లాస్ ని కారిన రక్తాన్ని తను చూసింది.

కళ్ళు మూసుకున్నాను, ఇటు పక్క ఒకడు నా తొడని నిమురుతున్నాడు పవిత్ర మొగుడు నా వీపుని కొరుకుతున్నాడు ఇంకొకడి చెయ్యి నా ఒంటి మీద పాకుతుంటే, నాకు ఒక్కసారిగా ఇంతకు ముందు నా మీద జరిగిన రేప్ అట్టెంప్ట్ గుర్తొచ్చింది.. నాకు జరిగిన దానికి ఎంత బాధపడ్డానో గుర్తొచ్చింది.. వెంటనే తేరుకుని లేచాను..

కవిత : అక్షిత.. ఏమైంది..

అక్షిత : ఏం లేదు.. నాకు తలనొప్పిగా ఉంది.. పడుకుంటాను.. అని వాళ్ళు పిలుస్తున్నా వినిపించుకోకుండా రూం లోకి వచ్చి తలుపు పెట్టేసి మంచం మీద కూర్చున్నాను, చిరంజీవి పడుకుని ఉన్నాడు. తన చెయ్యి చూసాను, రక్తం గడ్డ కట్టుకుపోయింది కానీ ఒక్కో చుక్క కారుతూనే ఉంది.

సెల్ఫ్ లో ఉన్న కర్చిఫ్ తెచ్చి కట్టు కడదామని చెయ్యి పట్టుకున్నాను, అదే నా మొగుడి చెయ్యి నేను మొదటిసారి పట్టుకోడం అది ఏంటో తెలీదు కానీ ఒకలా అనిపించింది.. చేతికి కట్టు కట్టి ఆ చేతిని పట్టుకుని చూసాను.. నరాలు తేలి ఉంది.. చిన్నగా పైకి వెళ్లేకొద్ది కండ తెలుస్తుంది.. టీ షర్ట్ వరకు చామనఛాయగా ఉన్న చెయ్యి, కొంచెం టీ షర్ట్ పైకి జరపగానే చర్మం తెల్లగా కనపడింది... ఎండలో పని చేస్తాడుగా అందుకే అలా ఉండుంటుంది..

అలా చూస్తూ కూర్చున్నాను, మనిషికి ఒక లోపం ఉంటే ఎంత చులకన.. వీడు అనుభవించాల్సిన ఆస్తిని వాళ్ళు అనుభవిస్తుంటే వీడు గొడ్డులా కష్టపడుతున్నాడు. రైస్ మిల్లుని సంపత్ గాడు మైంటైన్ చెయ్యడమేంటి, మావిడి తోటని అరుణ్, వేణు లు మెయింటైన్ చేస్తున్నారు, ఆస్తిని డబ్బులని కరిగిస్తున్నారు.. ఆ పనోడు కూడా వాడికి దొరికినంత దోచుకుంటున్నాడు..

ఇంత జరుగుతుంటే వీడు ఎందుకు మౌనంగా ఉంటున్నాడు, తనని తానే తక్కువ అనుకుంటున్నాడా బానిసత్వానికి అలవాటు పడ్డాడా.. ఏంటిది ఎందుకిలా.. నా గురించి చెప్తే జాలిపడి బాధ పడ్డాడు.. ఇంత బాడీ ఇన్ని కండలు, పైగా పని తెలిసిన వాడు ఎందుకు ఇక్కడే వీళ్ళ దెగ్గరపడి ఇన్ని అవమానాలు భరిస్తున్నాడు.. అస్సలు వీడికి ఏం తెలుసు ఎంత వరకు తెలుసు.. నాకే ఏం తెలీదు ఇంకా...

ఎంత కొజ్జా అయితే మాత్రం ఇంత బాధ పెట్టాలా, ఇంకా వీడి చెయ్యి నా చేతిలోనే ఉంది వీడి మీద జాలి కలుగుతుంది కానీ అంతకు మించిన ఆకర్షణ ఏదో వీడిలో ఉంది.. ఇంతలో చిరంజీవి కదిలేసరికి వెనక్కి జరిగి పడుకున్నాను..

మెలుకువ వచ్చి లేచేసరికి రాత్రి అయ్యింది.. చూస్తే పక్కన అక్షిత పడుకుని ఉంది, కానీ కళ్ళు తెరిచే ఉంది.. లేచి కూర్చున్నాను..

అక్షిత : నువ్వు అన్నం తినలేదు.

నాకు ఆకలిగా లేదండి.. మీరు తిన్నారా?

అక్షిత : నీకు కోపం రాలేదా

దేనికండి?

అక్షిత : ఇందాక మీ బావగారు నన్ను అలా పట్టుకున్నందుకు

........................

అక్షిత : ఏం మాట్లాడవే..

నా ఇష్టంతొ మీ అందరికీ పనేంటండీ.. ఈ ఇంట్లో ఎవ్వరు నా మాట లెక్కచెయ్యరు, మీరు అలా కాదేమో అనుకున్నాను.. కొన్ని... ఆ.. అని ఆపేసి మౌనంగా ఉన్నాను

అక్షిత : మరి ఎందుకు నన్ను అడగలేదు.

మీకు ఇష్టం లేకపోతే అక్కడ అలా కూర్చోరుగా..?

అక్షిత : నీలాంటి వాడిని చూడటం ఇదే ఫస్ట్ టైం.. సరేలే నన్ను బైటికి తీసుకెళ్ళు, కొన్ని కొనుక్కోవాలి..

వద్దండి.. నాతో మీరు బైటికి వస్తే ఇబ్బంది పడతారు, ఈ ఊరు మొత్తానికి నా గురించి తెలుసు..

అక్షిత : సరే అయితే నేను వెళ్ళొస్తా... మీ అమ్మ వాళ్ళ బాబాయి ఎవరో ఒకాయన డబ్బు తెచ్చి ఇచ్చాడు, నీకు ఇవ్వమన్నాడు.. ఇచ్చారా నీకు?

లేదు నాకు ఇవ్వరు.. నాకు అవసరం కూడా లేదు.. నన్ను ఇంకేం అడగకండి.. బైటికి వెళతా అన్నారు వెళ్లి రండి డబ్బు కావాలంటే నన్నే అడగండి.. ఒక వేళ మీకు నా దెగ్గర తీసుకోవడం ఇష్టం లేకపోతే అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్లి తీసుకోండి..

అక్షిత : ఎంత ఇస్తావో ఇవ్వు..

నా లాకర్ తెరిచి పదివేలు అక్షిత చేతిలో పెట్టాను.

అక్షిత : నీ దెగ్గర డబ్బులు.. అది..

ఇది నా డబ్బు, ఎవ్వరు అడగరు.. నా సంపాదన.. మా అమ్మ వాళ్ళ దెగ్గర ఉన్నన్ని లేవు కానీ నీకు సరిపోతాయనే అనుకుంటున్నాను..

అక్షిత : ఒకటి అడుగుతాను చెప్తావా?

సమయం వచ్చినప్పుడు అన్నీ చెప్తాను. ఇంకేం అడగకండి..

అక్షిత : అలాగే అని లేస్తూ... ఆయన డబ్బులు ఇస్తూ నిన్ను నన్ను వాళ్ళ ఇంటికి రమ్మన్నాడు.. వీలైతే ఇవ్వాలె రమ్మన్నాడు..

రేపు పొద్దున్నే వెళదాం..

అక్షిత : ఇవ్వాలె వెళదాం, ఒప్పుకో.. నాకు ఇవ్వాళ ఇక్కడ ఇప్పుడు ఉండాలనిలేదు.

అలాగే.. మీరు వెళ్ళిరండి.. నేను అమ్మతొ మాట్లాడతాను..

అక్షిత : నేనే మాట్లాడతాను..

నేను మళ్ళీ పడుకున్నాను, గంటకి అక్షిత వచ్చి లేపింది. కళ్ళు తెరిచి చూసాను నెమలి రంగు చీరలో అద్భుతంగా ఉంది, కానీ ఎమ్మటే ఇందాక హాల్లో నేను చూసింది గుర్తొచ్చి మొహం తిప్పేసుకున్నాను.

అక్షిత : పదా వెళదాం.

అమ్మతో..

అక్షిత : చెప్పాను, వెళ్ళమంది.

లేచి రెడీ అయ్యి ఇంటి బైటకి వచ్చాను, మబ్బులు కమ్ముకొని ఉన్నాయి వర్షం పడేలా ఉంది.. అదే అన్నాను.

కచ్చితంగా వర్షం పడుతుంది, ఇవ్వాలే వెళ్లాలా?

అక్షిత : ప్లీజ్ వెళదాం.. కార్ తీ.. ఇదిగో కీస్..

నీ ఇష్టం... కానీ ఆ కీస్ వద్దు.. నా దెగ్గర ఉన్నాయి.. అని తాళాలు తీసాను..

అక్షిత : అది..?

మా నాన్న బండి.. అని ముందుకు వెళ్లి చెట్టు కింద ఉన్న పరదా బైటికి లాగాను.. మెరూన్ రంగులో మెరిసిపోతుంది... బండి బైటికి తీసాను.

అక్షిత : ఈ బండి?

మా నాన్న గారిది... నేను ఈ బండి అస్సలు నడపను.. ఇదే మొదటి సారి దీన్ని తీయడం... స్టార్ట్ చేసి చాలా రోజులైంది.. కానీ ఎప్పుడు జాగ్రత్తగా మైంటైన్ చేస్తున్నాను.. ఒక్క నిమిషం అంటూ కిక్ కొట్టాను.. మళ్ళీ కొట్టాను.. ఆరోసారి డుగ్ డుగ్ డుగు అంటూ మొదలయింది బుల్లెట్ బండి.

అక్షిత వైపు చూసాను వచ్చి వెనకాల కూర్చుంది, ముందుకు పోనించాను, ఊరు దాటేంత వరకు లైట్లు ఉన్నాయి ఆ తరువాత నల్లటి సింగల్ తారు రోడ్డు, చుట్టూ పొలాలు , నా బండి లైట్, చందమామ తప్ప మరో వెలుగు లేదు.. అప్పుడప్పుడు ఎదురు వచ్చే ట్రాక్టర్ లైట్లు తప్ప.

అక్షిత నా భుజం మీద చిన్నగా చెయ్యి వేసింది, వెళుతుండగా చిన్నగా వర్షం మొదలయింది, చిన్న చినుకులతో మొదలయ్యి జల్లు కురుస్తుంది అయినా చిన్నగా పోనిస్తున్నాను ఇంకో ఐదు నిమిషాలకి వర్షం జోరుగా కురవడంతొ బండిని చెట్టు కింద ఆపాను.

ఇద్దరం పక్కపక్కనే నిలబడ్డాము, చెట్టు చిన్నదే అవ్వడం వల్ల.. కొంచెం పక్కకి జరిగినా చినుకులు మీద పడుతున్నాయి అందుకని ఇద్దరం దెగ్గరికి జరిగి నిలబడ్డాము, వర్షపు హోరు నా చెవులకి స్పష్టంగా వినపడుతుంటే అప్పుడే నా ముక్కుకు తగులుతున్న మట్టి వాసనని ఆస్వాదిస్తున్నాను దానితో పాటే అక్షిత చెయ్యి నా చిటికిన వేలుకి తగులుతుంటే నా చేతిని ముందుకు జరపకుండా అలా అని వెనక్కి తీసుకోకుండా అలానే రాయిలా నిలబడ్డాను.. ఎక్కడ నుంచి వచ్చిందో ఒక ఉరుము గట్టిగా ఉరిమింది అక్షిత భయంతొ నా చెయ్యి పట్టుకుంది గట్టిగా.. దేవుడికి దణ్ణం పెట్టుకున్నాను రేపు ఇంకో కొబ్బరికాయ ఎక్కువ కొడతానని.

అక్షిత వైపు చూసాను నన్నే చూస్తుంది, తన కళ్ళలోకి ఒకసారి చూసి వెంటనే కళ్ళు పక్కకి తిప్పేసాను, అక్షిత చిన్నగా నా చెయ్యి వదిలి అటువైపు తిరిగి నిలబడింది.. కొంత సేపటికి వర్షం తగ్గింది.

అక్షిత : వెళదామా?

అ.. ఆ. అ... వెళదాం అని బండి ఎక్కాను, ఈ సారి అక్షిత బండి ఎక్కగానే నా భుజం మీద చెయ్యి వేసింది.. బండి ముందుకు కదిలింది.

తాతయ్య వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళేవరికి అర్ధరాత్రి దాటింది, తలుపు కొట్టాను అమ్మమ్మ తలుపు తీసి మమ్మల్ని లోపలికి తీసుకెళ్లి రూం చూపించింది.

అమ్మమ్మ : ఏమైనా తిన్నారా అంటూ టవల్ చేతికి ఇచ్చింది..

తుడుచుకుంటూ తినే బైలదేరాం అమ్మమ్మ అన్నాను.

అమ్మమ్మ : సరే పడుకోండి, పొద్దున్నే మాట్లాడుకుందాం. అని వెళ్ళిపోయింది.

ఇద్దరం మంచం మీద పడుకున్నాం, అక్షిత నన్నే చూస్తుంది.

ఏమైంది అండి?

అక్షిత : అండి గిండి లు ఆపి నన్ను పేరు పెట్టి పిలువు.

అలాగే..

అక్షిత : నాకు నిద్ర రావట్లేదు.

నాక్కూడా ఇందాకటిదాకా పడుకున్నాను కదా

అక్షిత : సారీ

దేనికి?

అక్షిత : నిన్ను తక్కువ చేసి మాట్లాడినందుకు, చులకనగా చుసినందుకు నిజంగా సారీ..

ఛ.. వదిలెయ్యండి..

అక్షిత : నిజంగా నీకు మా అందరి మీద కోపంగా లేదా?

లేదు కానీ బాధగా ఉంది.

అక్షిత : ఇంకెప్పుడు నువ్వు బాధ పడేలా నేను నడుచుకొను ఐయామ్ రియల్లీ సారీ

అయ్యో వదిలెయ్యండి, నాకూ అవన్నీ అలవాటే..

అక్షిత : నాకు నీ గురించి చెప్పు, తెలుసుకోవాలని ఉంది.

ఎందుకులేండి, మీరు నేను ఎక్కువ రోజులు కలిసి ఉంటామన్న నమ్మకం కూడా నాకు లేదు.. అనవసరంగా ఎందుకు మీ మైండ్ లో స్టోరేజ్ వేస్ట్

అక్షిత : ఎందుకలా అనుకుంటున్నావు?

ఏమో నాకు అలా అనిపించింది, మీరు అలా రేపుకి గురవ్వడం వల్ల మిమ్మల్ని మీరు తక్కువగా అనుకుంటున్నారు.. రాజులు కూడా కుక్కలా వెనక తిరిగే అందం మీది, శీలం అనేది ఎవడో తీస్తేనో ఎవడో చూస్తేనో పోయేది కాదు మన ఆలోచన బట్టి మన మనసుని బట్టి ఉండేది అది నాకు అర్ధమైనట్టే మీకు కూడా ఏదో ఒక రోజు అర్ధమవుతుంది అప్పుడు నన్ను వదిలేసి వెళ్ళిపోతారు. అందులోనూ మీకు కోరికలు ఎక్కువ.

అక్షిత : ఏ కోరికలు

అవే.. మీకు కొంచెం ఆ యావ ఎక్కువ.

అక్షిత : నేను పడుకుంటాను. అని అటువైపు తిరిగి పడుకుంది.

నేను కళ్ళు మూసుకుని బైట పడుతున్న వర్షం సౌండులో రిధం వెతుకుతూ అందులో మ్యూజిక్ ఎంజాయ్ చేస్తూ పడుకున్నాను..

అక్షిత : వెనక్కి తిరిగి చూసాను చిరంజీవి పడుకున్నాడు, తీక్షణంగా తన మొహం చూసాను, ఆ మొహం.. ఒక పల్లెటూరిలో సాధారణ రైతు వాడు అందులోనూ ప్రతీ నిమిషం అవమానాలు బాధలు పడే వాడిలో ఇంత మెచ్యురిటీ ఎలా సాధ్యం.. నాలో ఆ యావ ఎక్కువట హహ నన్ను బానే గమనించాడు.

మాట్లాడుతుంటే మధ్యలో ఇంగ్లీష్ వర్డ్స్ కూడా వస్తున్నాయి, పది ఫెయిల్ అన్నారు కానీ ఆ మాట తీరు అలా లేదు, వీడిలో చాలా రహస్యాలు దాగి ఉన్నాయి, ఎందుకో వీడి గురించి తెలుసుకోవాలని ఆత్రంగా ఉంది.

నిజంగానే నా లైఫ్ లో ఇంకో మగాడు ఉన్నాడా, అది వీడైతే బాగున్ను కానీ అసలుదె లేవకపోయే.. ఏంటో నా జీవితం ఇలా సంకనాకి పోయింది. ఇవ్వాళ ఈ రోజు ఇలా గడిచిపోయింది... రేపేంటొ.. మధ్యలో ఇదొకటి (పూకు రుద్దుకుంటూ ) తెగ జిల పుడుతుంది.. దేవుడా ఓ మంచి దేవుడా నన్ను ప్రేమించేవాడిని.. నా పూకు దుమ్ము దులిపి దున్నేవాడిని త్వరగా నాకు చూపించవయ్యా తట్టుకోలేకున్నాను.. అని ఒకసారి పక్కన ఉన్న వాడిని ఒకసారి చూసి కళ్ళు మూసుకుని పడుకున్నాను.

చిరంజీవి : తెల్ల తెల్లారే మెలుకువ వచ్చింది, లేచి చూసాను అక్షిత ఇంకా లేవలేదు బైటికి వచ్చి చూసాను అందరూ ముగ్గులు వేసుకుంటున్నారు, ముసలి తాతలు అందరూ అరుగు మీద కూర్చొని బాతాఖానికి బైలుదేరారు.. తాత కూడా నన్ను చూసి పలకరించి శాలువ కప్పుకుని నడుచుకుంటూ వెళ్ళాడు.. పది నిమిషాలకి అక్షిత బైటికి వచ్చి నా పక్కన నిలుచుంది రెండు చేతులు కట్టుకుని, చలికి వణుకుతూ..

తెల్లటి మంచులో అక్షిత అలా వణుకుతూ చేతులు రుద్దుకుంటూ నోటితొ గాలి ఊదుకుంటుంటే ముద్దుగా అనిపించింది, లోపలికి పరిగెత్తి శాలువా తెచ్చి ఇచ్చాను, చిన్నగా నవ్వి తీసుకుని కప్పుకుంది, అయినా ఇంకా కొంచెం వణుకుతూనే ఉంది..

"నా వెనకాలే రండి" అని ఇంట్లోకి నడిచి అమ్మమ్మని అగ్గిపెట్టె అడిగి ఇంటి వెనక్కి నడిచాను, అక్షిత నా వెనకాలే వచ్చింది. ఇంటి వెనకాల ఒక వంద అడుగుల దూరంలో రైలు పట్టాలు ఉంటాయి, స్టేషన్ లేదు కానీ క్రాసింగ్ ఉంది అది దాటితేనే ఊరి పొలాలు మొదలవుతాయి.. అమ్మమ్మ ఇంటి వెనక అంతా కాళీ స్థలాలే.. పక్కనే ఎండిపోయిన ఉన్న పత్తి మండలు చిన్న చిన్న పుల్లలు అన్నీ యేరి కుప్పగా చేసి మంట వెలిగించాను, అక్షిత నా వైపు ఒకసారి చూసి మంట ముందు కూర్చుని చేతులు మంటకి పెట్టి తన బుగ్గలకి అనించుకుంది.. ఎంత ముద్దుగా ఎంత అందంగా ఉందొ.. ఆ తెల్లటి బుగ్గలు చూస్తే చలికి కందిపోతాయేమో అనిపించింది.. అక్షిత నన్ను చూసి ఏంటి అన్నట్టు కళ్ళు ఎగరేసింది.. నాకు సిగ్గేసి లేచి పక్కనే ఉన్న వేప చెట్టు దెగ్గరికి వెళ్లి రెండు పుల్లలు విరిచి అక్షితకి ఒకటిచ్చాను పళ్ళు తోముకోమని.. అలానే నేను కానించి లోపలికి వెళ్లి టీ పెట్టుకొచ్చి, తన చేతికి ఇచ్చాను.

అక్షిత ఒక సారి వాసన చూసి కళ్ళు మూసుకుని ఒక సారి తాగి.. ఆహా.. ఎంత బాగుంది, ఈ వాతావరణం ఈ మంట ఈ టీ.. నిజంగా మీ అమ్మమ్మ చాలా బాగా పెట్టింది.. అంటూనే మళ్ళీ ఏదో గుర్తుకొచ్చినదానిలా

అక్షిత : అయ్యో ఎందుకు మీ అమ్మమ్మ గారిని ఇబ్బంది పెట్టడం నేను పెట్టేదాన్ని కదా

అమ్మమ్మ ఇంటి ముందు కళ్ళాపజల్లి, ముగ్గు వేసి మళ్ళీ పడుకుంది లేండి..

అక్షిత : అయితే.. మరి ఎవరు... టీ నువ్వు పెట్టావా?

బాలేదా?

అక్షిత : చాలా అంటే చాలా బాగుంది.. నిజంగా సూపర్..

థాంక్స్..

అక్షిత : ఇంకా ఏమేమి వచ్చేంటి తమరికి..

అన్నీ వచ్చు.. అన్ని పనులు నేర్చుకున్నాను.. (చెప్పాను ఉత్సాహంగా)

అక్షిత : మగాడు చేసే పనులతో పాటు ఆడది చేసే పనులు కూడా చేస్తావ్ అనమాట.

అదేంటండీ అలా అనేసారు, అందులో తప్పేముంది (నీరసంగా అడిగాను)

అక్షిత : నవ్వుతాలికి అన్నాలేవోయి.. సరదాగా తీసుకో.. పదా అలా వాకింగ్ చేద్దాం.

అక్షిత చేతిలో టీ గ్లాస్ అందుకుని లోపల పెట్టి నేను చెప్పులు వేసుకుని అక్షిత చెప్పులు కూడా పట్టుకొచ్చాను, నన్ను చూసి నవ్వుతూనే వేసుకుంది..

పదండి మీకు ఈ ఊరి పొలాలు చూపిస్తాను అని రైలు పట్టాల వైపు నడిచాను, నా పక్కనే నడుస్తూ వస్తుంది.

అక్షిత : అందరూ అటువైపు వెళుతుంటే నన్ను ఇటువైపు తీసుకెళ్తావ్ ఏంటి?

అటు రైలు కట్ట.. పొద్దున్నే అందరూ చెంబులు పట్టుకుని అటు వెళ్తున్నారు ఎందుకంటారు?

అక్షిత : ఎందుకు? (అని ఉబలాటంగా అడిగింది)

ఆమ్మో.. మీతో కష్టమే.. కాలకృత్యాలు తీర్చుకోవడానికి అండి..

అక్షిత (ఛీ మరీ ఇంత దద్ది లా ప్రవర్తించానేంటి ) చిన్నగా తల మీద మొట్టికాయ వేసుకుంది అది చూసి నేను నవ్వాను..

అక్షిత : ఆ.. నవ్వింది చాల్లే పదా..

ఇద్దరం పట్టాల మీద నడుస్తూ ముందుకు వెళుతున్నాం, నేను ఒక పట్టా మీద ఎక్కి నడుస్తుంటే తను కూడా నన్ను చూసి అటు వైపు పట్టా మీద నడుస్తుంది.. చిన్నగా అది ఎవరు ముందు కాలు కింద పెడతారా అని పోటీగా మారి ముందుకి నడుస్తున్నాం ఇరవై అడుగులు వేసామో లేదో అక్షిత పట్టు తప్పి జారీ పడబోతుంటే తన దెగ్గరికి వెళ్లి భుజం పట్టుకున్నాను.. నన్ను ఒకసారి చూసి.. నువ్వు ఓడిపోయావ్ అంది.. వెంటనే వదిలేసాను.. ఇద్దరం పట్టాలు దిగి మధ్యలో నడుస్తున్నాం..

అదిగో అవే పొలాలు.. అన్ని రకాల తోటలు వేస్తారు ఇంకొంచెం ముందుకు వెళితే అరటి తోట కూడా వస్తుంది.

అక్షిత : ఇక చాలు, పదా వెళ్ళిపోదాం ఇప్పటికే చాలా దూరం వచ్చాము.

అలాగే మీ ఇష్టం అని వెనక్కి తిరిగాను.. ఇద్దరం ఇంటికి బైలుదేరం.. రైలు పట్టాలు దిగి ఇంటి దారి వెళుతుండగా రైలు కట్ట వైపు చూసింది..

మనకా అవసరం లేదు లేండి, బాత్రూం ఉంది.

అక్షిత ఇంకేం మాట్లాడలేదు, ఇంట్లోకి వెళ్లి రెడీ అయ్యి స్నానం చేసి హాల్లోకి వచ్చి కూర్చున్నాం, అప్పటికే తాతయ్య టీవీ చూస్తూ కూర్చున్నాడు, వెళ్లి పక్కన కూర్చుని మాట్లాడుతుంటే అక్షిత పచ్చ రంగు చీరలో కనిపించి కనిపించనట్టు కిచెన్ లో అమ్మమ్మ దెగ్గరికి వెళ్ళింది.

తాతయ్యతొ పాటు టిఫిన్ చేసి పొలాల విషయాల మీద బైటికి వెళ్లాను..

అమ్మమ్మ : అమ్మాయి.. పదా తిందాము..

అక్షిత : అలాగే బామ్మ గారు

అమ్మమ్మ : ఇంకా ఏంటి విశేషాలు.. నా మనవడు బాగా చూసుకుంటున్నాడా, అయినా నువ్వొచ్చి రెండు రోజులేగా అయ్యింది.. నా మతిమరపు మండ.. కానీ అమ్మాయి నువ్వు చాలా అదృష్టవంతురాలివి.. ఎంత పుణ్యం చేసుకుంటే మా కళ్యాణి కోడలివి అవుతావు.

అక్షిత : మొన్న తాత గారు కూడా ఇదే అన్నారు బామ్మా... నాకు అత్తయ్య గురించి చెప్పవా..

అమ్మమ్మ : హా.. వాళ్ళమ్మ గురించి నీకు నీ మొగుడు చెప్పలేదా అని నవ్వుతూ.. లేచి ఫోటో ఆల్బమ్ తెచ్చి అక్షిత చేతిలో పెట్టింది.. అక్షిత ఆల్బమ్ తెరిచింది..

బామ్మ పక్కన కూర్చుంటూ.. అక్షిత మొదటి పేజీ తెరవగానే ఒక చిన్న పాప పసుపు రంగు గౌనులో ఉన్న ఫోటో కనిపించింది, ఎంతో ముద్దుగా చూస్తుంటే చూడబుద్ది అయ్యే మొహం అది..

బామ్మ : తనే కల్యాణి.. నా అక్క కూతురు.. పేరుకే నా అక్క కూతురు కానీ సాకింది నేనే.. నా సొంత కూతురులా పెరిగింది.. చిరంజీవి తల్లి..

అక్షిత : చాలా అందంగా ఉంది అంటూ రెండో పేజీ తిప్పాను.

బామ్మ : అది మీ మావయ్య.. చనిపోయాడు నీకు తెలుసు కదా.

అక్షిత : లేదు బామ్మా, ఎలా చనిపోయాడు..

బామ్మ : అవన్నీ జరిగిపోయాయి్ల తల్లీ, ఇప్పుడెందుకు వదిలేయి..

అక్షిత : తరువాత అయినా తెలుసుకోవాలిగా బామ్మా, చెప్పు..

బామ్మ : సూసైడ్ చేసుకున్నాడు.

అక్షిత : ఎందుకు?

బామ్మ : కళ్యాణి అక్కతొ రంకు పెట్టుకుని దొరికిపోయాడు అది ఊరు ఊరంతా పాకింది, అవమానం తట్టుకోలేక సూసైడ్ చేసుకుని చనిపోయాడు.

అక్షిత : అలాగా.. అత్తయ్య వాళ్ళ అక్క పేరు ఏంటి?

బామ్మా : కవిత.

అక్షిత : ( ఆమ్మో ఏదో పెద్ద కదే ఉంది.. కానీ చిరంజీవి వాళ్ళ నాన్న గురించి చాలా గొప్పగా గౌరవంగా చెప్పాడు.. ఇది అందరికీ తెలిసినట్టు లేదు మొత్తం మిస్టరీ అంతా నా అత్త చుట్టే తిరుగుతుంది, బామ్మ మాటలు చూస్తుంటే తనకి ఏం తెలిసినట్టు లేదు, ఎలా తెలుసుకోవడం..)

బామ్మ : ఏమ్మా.. ఆలోచిస్తున్నావ్.. అందుకే వద్దన్నాను.. పేజీ తిప్పు అదిగో నీ మొగుడి చిన్నప్పుడి ఫోటో.. ఇవన్నీ నీ మొగుడి ఫొటోలే..

అక్షిత : హ్మ్.. (అంటూ ఒక్కొక్కటి చూస్తున్నాను, ఒక్క ఫోటో కూడా సోలోగా లేదు, ప్రతీ ఫొటోలో వాళ్ళమ్మ ఎత్తుకునే ఉంది.. ) బామ్మా అత్తయ్యకి ఆయన అంటే చాలా ఇష్టం లాగ ఉందే..

బామ్మ : అవును.. అమ్మా కొడుకులది ఇద్దరిదీ ఫెవికాల్ బంధం, ఒక్క క్షణం కూడా ఒకరిని విడిచి ఒకరు ఉండలేరు.. నీకోటి తెలుసా నీ మొగుడికి మొదటి స్నానం కూడా ఎవ్వరినీ పొయ్యనివ్వలేదు మీ అత్తే పోసుకుంది అంత పిచ్చి వాడంటే..

అక్షిత : (అవును.. ఆ ఫోటోలు చూస్తుంటేనే తెలుస్తుంది, నాకే అసూయ పుడుతుంది.. మా అమ్మ ఇందులో పది శాతం ప్రేమ ఇచ్చినా బాగున్ను)

ఇంతలో చిరంజీవి, వాళ్ళ తాత గారు ఇద్దరు వచ్చారు.. అది చూసిన బామ్మ వెంటనే అక్షిత చేతిలో నుంచి ఆల్బమ్ తీసుకుంది..

బామ్మ : వాడి ముందు ఇవేమి ఎత్తకు, విపరీతమైన కోపం.. కొడతాడు కూడా.. వాడితో ఇవేమి మాట్లాడి ఇద్దరి మధ్య దూరం తెచ్చుకోకు .. అని లోపలికి వెళ్ళిపోయింది..

ఇంతలోనే చిరంజీవి నా దెగ్గరికి వచ్చాడు..

బోర్ కొడుతుందా.. ఊరు చూస్తావా..

అక్షిత : చూపించు.. అని లేచాను..

ఇద్దరం బండి మీద వెళ్తున్నాం కానీ వాడు ఏదేదో చెప్తున్నాడు, చూపిస్తున్నాడు కానీ నాకు ఇంకా అయోమయంగానే ఉంది, ఏంటి ఈ మిస్టరీ అని ఆలోచిస్తున్నాను.. ఇంతలో బండి ఆపాడు..

అక్షిత గారు, ఇదే మా ఊరి చెరువు... రండి అలా కూర్చుందాం ఇక్కడ కట్ మిర్చి బాగా చేస్తాడు.. అని ముందుకి వెళ్లి "బాబు రెండు ప్లేట్లు కట్ మిర్చీ ఇవ్వు" అని తీసుకొచ్చి నా చేతిలో పెట్టాడు.

అక్షిత : నిన్న అంత కరెక్ట్ గా ఎలా చెప్పావు, నేను నిన్ను వదిలేస్తానని..

హో.. అంటే నేను నిజమే చెప్పానన్న మాట

అక్షిత : ఎలా చెప్పావ్.. అని కన్ను ఎగరేస్తూ అడిగాను.

అందులో ఏముంది అండి నాలాంటి వాడితో ఎలా ఉండగలుగుతారు ఎవరైనా.. అందులోనూ మీరు అస్సలు ఉండలేరు.. ఇప్పటికే పెళ్ళై మూడు రోజులు అవుతుంది... మీరు ఇంకా ఉన్నారంటే నాకే ఆశ్చర్యంగా ఉంది.. ఒక్క మా అమ్మ వాళ్ళతో కలిసిపోతే తప్ప మీరు ఇక్కడ ఉండలేరు..

అక్షిత : నాకు అంత సెక్స్ పిచ్చి ఏం లేదు..

నాకు తెలుసు.. అని నవ్వాను.

అక్షిత : ఇక్కడ ఇంత ఫ్రీగా మాట్లాడుతున్నావ్.. మరి అక్కడ ఎందుకు మూగాడిలా నంగి వేషాలు వేస్తావు..

నేను నవ్వాను..

అక్షిత : నిజంగానే నన్ను వదిలేస్తావా?

నేను మిమ్మల్ని వదిలేయడమేంటండి మీరే ఉండరని చెప్తున్నా, నిజంగా సీరియస్ గానే అన్నాను, మీకు ఎవరైనా నచ్చినా.. మీకు పెళ్లి కావాలనిపించినా నాకు నిర్మొహమాటంగా చెప్పండి దెగ్గరుండి నేనే మీ పెళ్లి చేస్తాను.. మీ వాళ్లు నాకు ఇచ్చిన ఐదు లక్షలకి నాకు వీలైతే ఇంకో రెండు ఎక్కువేసి మరి మీ పెళ్లి చేస్తాను.

అక్షిత : నీకు అంత కష్టం అవసరం లేదు..

మీరు నా బాధ్యత కదండి.. మీ అమ్మ వాళ్ళు మిమ్మల్ని పట్టించుకోక పోవచ్చు కానీ మిమ్మల్ని నాకు ఇచ్చి పెళ్లి చేశారు.. ఎంతైనా ఒక బంధం అయితే మన ఇద్దరి మధ్య ఉందని నేను నమ్ముతాను.. మీరు నమ్మకపోయినా పరవాలేదు..

అక్షిత : మరి ఆ రోజు మీ బావ ఒళ్ళో కూర్చుంటే ఎందుకు నన్ను వచ్చి కోప్పడలేదు ఎందుకు లేపలేదు.

మీరు ఇష్టంగా కూర్చుంటే నేనేం చేసేది, అది మీకు ఇష్టం లేకుండా జరిగి ఒక్క సారి నా కళ్ళలోకి చూసి నన్ను పిలిచి ఉంటే ఆరోజు ఇంకోలా ఉండేదేమో..

అక్షిత : అంటే.. ఏం చేసేవాడివి..?

ఏమో అయినా మీరు అలా చెయ్యలేదుగా..

అక్షిత : నేను కొన్ని ప్రశ్నలు సూటిగా అడుగుతాను సమాధానం చెప్తావా?

అడగండి.

అక్షిత : మీకు నేనంటే ఇష్టం లేదు?

నేను సమాధానం చెప్పను..

అక్షిత : అదేంటి ఇప్పుడే చెపుతా అన్నావ్ కదా..?

నేను మీ ప్రశ్నకి సూటిగా సుత్తి లేకుండా ఇస్తున్న సమాధానం.. "నేను సమాధానం చెప్పను".. తరువాత ప్రశ్న అడగండి.

అక్షిత : నీకు కోపం ఎక్కువట.. నేను వచ్చిన ఈ మూడు రోజుల్లో అది నీలో ఏ కోశానా కనిపించలేదు.. అది నిజమేనా కాదా?

నిజమే.. కోపం కాదు.. నాకు మెంటల్.. కోపం వస్తే నేను సైకోని అయిపోతాను.. మీరు నన్ను వదిలేస్తారాని అంత గట్టిగా చెప్పడానికి రెండో కారణం ఇదే..

అక్షిత : సరే.. ఆఖరి ప్రశ్న.. మీ అమ్మ పేరు.. కళ్యాణి నా.. కవిత నా.. ఇంట్లో కవిత అని పిలుస్తున్నారు బైట వాళ్లు మాత్రం కళ్యాణి అని పిలుస్తున్నారు.. సమాధానం చెప్పు అని అడగగానే చిరంజీవి నా కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి చూసాడు.. ఎర్రగా కన్నీళ్లతో ఉన్నాయి..

"ఆలోచించకుండా తొందరపాటులో నిర్ణయం తీసుకుని ముచ్చటైన పెళ్లి కూతురిలా నా ఇంట్లోకి అడుగు పెట్టావు, నీకు అనవసరమైన విషయాలకి ఎంత దూరంగా ఉంటే నీకు అంత మంచిది.. అంతా బతుకీడ్చి నా చేతుల్లో చావద్దు.. ఎలాగ వచ్చావో అలానే పంపిస్తాను.." అని చేతిలో ఉన్న ప్లేట్ విసిరి కొట్టాడు..

అక్షిత దెబ్బకి దడుచుకుని మౌనంగా ఉండిపోయింది.. ఒక ఐదు నిమిషాలకి కానీ నేను మాములు కాలేకపోయాను.. వెళ్లి అక్షిత ముందు నిలబడ్డాను..

క్షమించండి.. పదండి వెళదాం.. అన్నాను

అక్షిత కళ్ళలో నీళ్లు చూసాను.

నేను ఇంకేం మాట్లాడలేదు, మౌనంగా వెళ్లి బండి ఎక్కి స్టార్ట్ చేసాను. అక్షిత వెనకాలే కూర్చుంది.. నేరుగా ఇంటికే పోనించాను.

ఇంటికి వెళ్ళాక తాతయ్య హాస్పిటల్ కి పోరుగూరు వెళదాం అంటే, బైటికి వెళ్లిపోయాను..

ఇంట్లోకి వెళ్లిన అక్షిత దిగాలుగా కూర్చోడం చూసి బామ్మ అక్షిత పక్కన కూర్చుంది..

బామ్మ : ఏంటి గొడవ పడ్డారా?

అక్షిత : లేదు..

బామ్మ : వాడిని ఏమైనా అడిగావా?

అక్షిత :.....................

బామ్మ : అనుకున్నా .. నేను చెప్పానుగా వద్దని.. వాడికి దెగ్గరయ్యే మార్గం ఒకటి ఉంది చెప్పనా.

అక్షిత : చెప్పు బామ్మా...

బామ్మ : కొండ దేవరాజుని దర్శనం చేసుకుని రా.. అన్ని శుభాలే జరుగుతాయి.

అక్షిత : అలాగే బామ్మ..

బామ్మ : అన్నంత సులువు కాదు పిల్లా.. ఇక్కడ నుంచి చీకటితొ మొదలయ్యి మెట్ల దెగ్గరికి వెళ్ళాలి.. పొద్దున్న ఐదు గంటల లోపే పలాభిషేకం జరిగిపోవాలి.. నూట ఎనిమిది మెట్లు.. మొదట పాల బిందె ఎత్తుకుని భార్య యాభై మెట్లు ఎక్కలి, ఆ తరువాత భర్త చేతుల మీదగా బిందెతొ యాభై మెట్లు ఎక్కాలి మిగిలిన చివరి ఎనిమిది మెట్లు ఎత్తు మెట్లు ఒక్కరు ఎక్కలేరు అందుకే దంపతులిద్దరూ కలిసి బిందె పట్టుకుని ఎక్కుతారు.. కొందరికి రెండు మూడు రోజులు కూడా పడుతుంది బలం ఉన్న వారు కొంత మంది ఒక రోజంతా వెళ్లి అక్కడ పొద్దున్న వరకు ఆగి ఆ తరువాత అభిషేకం జరిపించి తిరిగి వస్తారు..

అక్షిత : అంత కష్టమా..

బామ్మ : అవును.. కానీ భార్య భర్తల మధ్య ఎంత పెద్ద గొడవ అయినా ఇట్టే తీరిపోతుంది..

అక్షిత : ఎలాగా?

బామ్మ : ఆ ప్రయాణం అటు వంటిది, ఎంతటి వారైనా సరే కలిసిపోవాల్సిందే..

అక్షిత : నేను వెళ్తాను..

బామ్మ : మళ్ళీ అడుగుతున్నాను, అంతా మొదలయ్యాక మధ్యలో వదిలేస్తే ఇంటి ఆడదానికి మంచిది కాదు..

అక్షిత : అంటే..

బామ్మ : అంటే నీకే.. మంచిది కాదు..

అక్షిత : లేదు వెళతాను..

బామ్మ : సరే నేను ఏర్పాట్లు చేస్తాను.

అక్షిత : ఆయనని ఒకసారి..

బామ్మ : వాడు ఎక్కుతాడు.. నాకు నీ మీదే అనుమానం.

అక్షిత : అంటే ఏంటి.. నేను ఎక్కలేనా.. చూడు..

బామ్మ : ఆ.. చూస్తా చూస్తా.. గడుసు దానివే.. అని నవ్వుతూ వెళ్ళిపోతూ వెనక్కి తిరిగింది.. ఇదిగో పిల్లా నీ మొగుడు గురించి తెలుసుకోవాలని ఉందా..

అక్షిత : హా...

బామ్మ : అయితే పక్క వీధిలో ఆంజనేయుడి గుడి ఉంది, దాని పక్కనే ఉన్న ఇంట్లో నీ మొగుడి స్నేహితురాలు కాపురం ఉంటుంది వెళ్లి అడుగు తను చెప్తుంది వాడి గురించి..

అక్షిత : ఇప్పుడే వెళతాను.. మళ్ళీ ఆయన వచ్చేస్తాడు.

బామ్మ : వాళ్లు ఇప్పుడే రారు లే.. భోజనం చేసి వెళుదువు కానీ.. అదేక్కడికి పోదు..

అక్షిత : వచ్చాక చేస్తాలే.. అని బైటికి పరిగెడుతూ "ఇంతకీ తన పేరేంటి?"

బామ్మ : లావణ్య..

చిరంజీవి గురించి తెలుసుకోవాలని వేగంగా నడుస్తున్నాను..​