Update 08
ఒకరోజు అక్షిత సితారని తోడుగా తీసుకుని వాకింగ్ చేయడానికని బైటికి వచ్చింది, ఇద్దరూ అలా నడుచుకుంటూ మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా ఎదురుగా పవిత్ర చేతిలో ఏదో కవర్ తో నడుస్తుంది. అక్షిత చూసి నడవడం ఆపేసింది అది చూసి సితార కూడా ఎదురుగా ఉన్న పవిత్ర చూసేసరికి తన మోహంలో నవ్వు పోయి ఆ స్థానంలో కోపం వచ్చింది.. పవిత్ర అక్షితని కోపంగా చూసి దాటుకుని వెళుతుంటే , అక్షిత పిలిచింది.
అక్షిత : పవిత్రా.. పవిత్రా.. ఒక్కసారి నా మాట విను.
సితార : అక్షితా, మళ్ళీ ఎందుకు.. పద వెళదాం అని కోపంగా కొంచెం గట్టిగానే చెప్పింది.
అక్షిత : లేదమ్మా.. నేను తనతో మాట్లాడాలి.. వదినా అని అరిచింది గట్టిగా
పవిత్ర నడవటం ఆపి అలానే నిల్చుండిపోయింది. అక్షిత చిన్నగా నడుస్తూ పవిత్ర ముందుకు వెళ్ళింది, సితార కూడా రాబోతే వద్దని వారించింది.
పవిత్ర : ఏంటి?
అక్షిత ఎం మాట్లాడకుండా పవిత్రని కౌగిలించుకుంది, పవిత్రకి ఎం అర్ధం కాలేదు విడిపించుకోబోతే అక్షిత వదలలేదు.
పవిత్ర : అక్షిత లే.. వదులు.
అక్షిత : ఏడవాలనిపిస్తే ఇప్పుడే ఏడూ.. నిన్ను ఇలా ప్రేమగా హత్తుకునేవారెవ్వరు ఇప్పుడు నీ పక్కన లేరని నాకు తెలుసు.
పవిత్ర ఎం మాట్లాడలేదు..
అక్షిత : నీ అమ్మ గురించి ఇప్పుడైనా నీకు అర్ధం అయ్యిందా..?
పవిత్ర : ఏంటి?
అక్షిత : సరే ముందు ఇది చెప్పు.. నీ మొగుడు ఎక్కడా? అ.ఆ.. నన్ను వదలకు ఇలానే చెప్పు.
పవిత్ర : వాడు నన్ను వదిలించుకున్నాడు, వాడికి ఇంకో కాపురం ఉంది రెండో పెళ్లి చేసుకున్నాడు.
అక్షిత : అంత తేలిగ్గా జరిగిందా?
పవిత్ర కంట్లో నీటి చుక్క కారి అక్షిత భుజం మీద పడే స్పర్శ అక్షితకి తెలిసి చిన్నగా వీపు నిమిరింది.
పవిత్ర : వాడు ఇంత మోసం చేస్తాడని కలలో కూడా అనుకోలేదు మా డబ్బులన్నీ కొట్టేసి, నన్ను నిర్దాక్షిణ్యంగా వదిలేసాడు, వాడు వెళుతూ వెళుతూ నన్ను అన్న మాటలు అస్సలు మర్చిపోలేను నా జీవితాంతం గుర్తుపెట్టుకుంటాను.
అక్షిత : మరి చిన్నా ఫ్రెండ్స్?
పవిత్ర : వాళ్ళు కూడా అంతే.. ఎవడి దారి వాడు చూసుకున్నారు.
అక్షిత : ఇప్పుడు ఎక్కడికి?
పవిత్ర సమాధానం చెప్పలేదు.. అక్షిత తన చేతిలో ఉన్న కవర్ బలవంతంగా లాక్కుని అందులో కొత్త చీర, బ్లౌజ్ , మల్లెపూలు చూడగానే అక్షిత పవిత్ర వైపు చూసింది.
పవిత్ర : నేను వెళ్ళాలి.. అని కవర్ అందుకుని నడుస్తుంటే..
అక్షిత : ఇంకెన్ని రోజులు దాని చేతిలో బానిసలా బతుకుతావు, అది నిన్ను కుక్కలా వాడుకుంటుందని నీకు ఇంకా అర్ధం కావట్లేదా?
పవిత్ర వెనక్కి తిరిగి "ఏంటి నువ్వు అనేది?"
అక్షిత : నువ్వు ఇంత మొద్దువి కాబట్టే అది నిన్ను.. అయినా నీ తప్పు లేదు, అది నిన్ను ఇలా తయారు చేసింది.. పవిత్ర అలా చూడటంతో..అక్షిత సితారని చూసి ఇంటికి వెళ్ళమని సైగ చేసింది.. సితార ఓకే నా అంటూ డౌట్ గానే ఇంటికి వెళ్ళిపోయినట్టు వెళ్ళిపోయి కొంచెం దూరంగా నిలుచొని చూస్తుంది.
అక్షిత పవిత్ర చెయ్యి పట్టుకుని చెట్టు కిందకి తీసుకొచ్చి కూర్చోపెట్టి తన బుజం మీద చెయ్యి వేసి మొదటి నుంచి ప్రతీ ఒక్కటి.. కళ్యాణి దెగ్గర నుంచి బామ్మా, కవిత, ఇంటి పక్కన వాడు, వాడుకోవడం, అప్పులు, సూసైడ్, కవిత మోసం, కళ్యాణీ చావు, పవిత్ర పుట్టుక, చిన్నా ఎందుకు మౌనంగా ఉన్నాడు అన్నీ తనకి విడమరిచి లాజిక్ మిస్ అవ్వకుండా ఎదురుప్రశ్న వెయ్యకుండా అన్నీ చెప్పింది.
పవిత్రకి ఇందులో సగం తెలిసినా మిగతా నిజాలు నమ్మలేకపోయింది.. కానీ తన తల్లి ప్రవర్తన అక్షిత చెప్పిన కధకి సరిగ్గా సరిపోతుంది.
అక్షిత : నీకు ఇంకా నమ్మకం కుదరకపోతే.. మీరు ఇద్దరు పుట్టిన హాస్పిటల్ కి వేళ్ళు, అక్కడికి నేను వెళ్లి చెక్ చేసాను.. బర్త్ సర్టిఫికెట్స్ రాక్ లో మూడో వరసలో ఒక ఆరంజ్ కవర్ ఉంటుంది నీకోసమే పెట్టి ఉంచాను అది తీసి చదువు అప్పటికి నీకు నమ్మకం కుదరకపోతే ఇక జీవితంలో మళ్లి నీకు కనిపించను అని నడుచుకుంటూ ఇంటికి వెళ్ళిపోయింది సితారతొ పాటు.
అక్కడే నిల్చున్న పవిత్ర చేతిలో ఉన్న కవర్ కింద పడిపోయింది.. తనకి తెలియకుండానే అడుగులు హాస్పిటల్ వైపు నడిచాయి, దారిలో అన్ని కవిత తనతో చిన్నప్పటి నుంచి జరిగిన సంఘటనలు తను అన్న మాటలే ఒక్కోటి గుర్తుకు వస్తున్నాయి..
(పవిత్ర) అమ్మా ఎవరు అతను, నీమీద ఎందుకు పడుకుని ఉన్నాడు? (కవిత) అంకుల్ దెగ్గర మొడ్డ ఉందిరా నాకు అదంటే ఇష్టము.. (పవిత్ర) ఛీ.. (కవిత) బూతులు తప్పు కాదు బంగారం దాన్ని అలానే పిలుస్తారు ........................ (కవిత)అమ్మా మరీ పనోడితోనా సిగ్గు లేదు.. (కవిత) వాడిది చూస్తే నువ్వు ఆ మాట అనవు ...........................................(పవిత్ర) అమ్మా దెగ్గరుండీ నువ్వే నన్ను వాడితో బలవంతం చేపించావా..అస్సలు నువ్వు తల్లివేనా? (కవిత) ఏ నచ్చలేదా.. మరి ఎందుకు కార్చుకున్నావ్..ఎంజాయ్ చేసావా లేదా..ఇది తప్పు కాదు మన కోరిక తీర్చుకుంటున్నాం అంతే, నువ్వు తప్పటడుగులు వెయ్యకుండా తీసుకున్న నిర్ణయం ఇది ................................ (పవిత్ర) అమ్మా తప్పేమో తమ్ముడిని అలా చెయ్యడం.. (కవిత) వాళ్ళు చేసిన మోసం మర్చిపోయావా..ఇదంతా మన ఆస్తి..ఇక మనకే సొంతం..నువ్వు వాడి ఫ్రెండ్స్ ని వలలో వేసుకో.................................... (పవిత్ర) అమ్మా నేను లంజలా కనిపిస్తున్నానా (పవిత్ర) అచ్చం అలానే ఉన్నావ్ సూపర్................................... (పవిత్ర) అమ్మా నాకు ఒక్కటి సరిపోవట్లేదు నీలా కావలి.. (కవిత)అయితే నా కూతురు లంజ నుంచి బజారు లంజలా తాయారు అవుతుందన్నమాట, నాకు కావాల్సింది అదేరా... (పవిత్ర) ఎరా తమ్ముడు.. ఇంత కొజ్జావేంట్రా.................. ఎరా నన్ను దెంగుతావా..అయ్యో మర్చిపోయా నీ వల్ల కాదు కదా.. కనీసం పూకు అయినా నాకరా....................... ఏరా నేను ఏమన్నా నీకు కోపం రాదా................................... (చిన్నా) అక్కా.. నా మాట విను..ప్లీజ్ ఒక్కసారి నేను చెప్పేది విను (పవిత్ర) పోరా చెక్క........................ ఏంట్రా ఇంతలా రెడీ అయ్యావ్ అయినా నువ్వు లోపలికి వెళ్లి పీకేదేముంది ...................... ఆఖరికి అది నీతో టీ కూడా పెట్టిస్తుంది, మేమె నయ్యంరా మరీ బానిస అయిపోయావ్ ............... తమ్ముడు నీకొక సప్రైజ్........... ఏంట్రా నీ పెళ్ళాన్ని దెంగించనా తెగ అడుగుతుంది..
పవిత్ర హాస్పిటల్ చేరుకునే సరికి మొత్తం తన జీవితం గిర్రున తిరిగింది, ఒక్కో అడుగు ముందుకు వేస్తుంటే తన కళ్ళనిండా నీళ్లు ఇంకా ఎక్కువగా కారిపోతున్నాయి.. కాళ్ళు వణుకుతున్నా వెళ్లి అక్షిత చెప్పిన ఆరంజ్ కవర్ ని చూసి ఒక్కసారి తీసింది.
అందులో కల్యాణి అన్న పేరు మీద రిజిస్టర్ అయ్యి కింద బేబీ డీటెయిల్స్ లో ఫిమేల్ అని డేట్ టైం దాని కింద గుర్తుగా పుట్టుమచ్చలు ఎక్కడ ఎక్కడ ఉన్నాయో రాసి ఉన్నాయి, పవిత్ర ఏడుస్తూనే తన చేతి మీద మెడ మీద పుట్టు మచ్చలు తడుముకుని ఏడుస్తూ ఆ పేపర్లని మొహానికేసి కొట్టుకుంది.. ఆ కిందే ఇంకో పేపర్లో మళ్ళి కళ్యాణి అని ఉంది కింద మేల్ అని చిరంజీవి పుట్టిన టైం తేదీ, పుట్టు మచ్చల డీటెయిల్స్ ఉన్నాయ్.. అక్కడ నుంచి ఏడుస్తూ పరిగెత్తుకుంటూ తన ఇంటికి వెళ్లి కవితని కోపంగా చూసింది.
కవిత : ఏంటే కవర్ ఏది.. ఇదొక్కటి చేసిపెట్టవే మళ్ళి మనం ఇంతకముందులా బ్రతకొచ్చు.
పవిత్ర : నీ దెగ్గర నా బర్తడే సర్టిఫికెట్ ఉందా, అని అరిచేసింది..
కవితకి పవిత్ర మోహంలో కోపం చూసి మేటర్ అర్ధం అయిపోయి.. "ఓహో అయితే నిజం తెలిసిపోయిందన్నమాట... కానీ పవిత్ర నేను ఎన్ని చేసినా ఎం చేసినా మన కోసమే.. అయినా ఎవరు చెప్పారు.."
పవిత్ర : అస్సలు నీకు మనసు ఎలా వచ్చింది.. ఇంత నీచంగా ఎలా ఆలోచించగలిగావు.. ఇంత ద్వేషమా? ఇంత పాగా?.. ఎందుకు.. అని ఏడ్చేసింది..
కవిత : పగ ఆ కుటుంబం మీద మాత్రమే కానీ నువ్వు నా కూతురువి ఇది మాత్రం నమ్ము, నాకు నీ మీద ప్రేమ తప్ప ఇంకేం లేదు.. అస్సలు నీకు ఎవ్వరు చెప్పారు ఇదంతా.
పవిత్ర : అక్షిత చెప్పింది.
కవిత : అదో లంజ.. నిన్ను నా దెగ్గర నుంచి దూరం చెయ్యడానికి అబద్ధాలు చెప్పింది.. వాళ్ళని నమ్ముతావా నన్ను నమ్ముతావా.. కానీ పవిత్ర నా దెగ్గర ఒక ఐడియా ఉంది.. నువ్వు వెళ్లి వాళ్ళతో కలిసిపోయినట్టు నటించు, నేను ఇంకొన్ని రోజుల్లో మారిపోయినట్టు వచ్చి క్షమాపణలు చెపుతాను, ఆ ఇంట్లోకి అడుగు పెట్టాక మన ఇద్దరినీ విడదీయాలనుకున్న ఆ లంజ సంగతి చెపుతాను అని ఆనందంగా ఒక పిచ్చిలో చూసింది..
పవిత్ర అసహ్యంగా ఒక చూపు చూసి అక్కడనుంచి బైటికి పరిగెత్తింది.. వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ తన తమ్ముడి ఇంటికి.
అప్పటికే చీకటి పడింది.. పవిత్ర ఏడుస్తూ పరిగెత్తుకుంటూ వెళుతుంటే జోరుగా వర్షం పడడం మొదలయింది, చెప్పులు లేకుండా ఉట్టి కాళ్ళతో పరిగెడుతూ రోడ్ మీద ఆవుపేడ చూసుకోకుండా దాని మీద కాలు వేసేసరికి సర్రున జారీ కింద పడి దోల్లి పక్కనే ఉన్న పూట్రాయికి తల కొట్టుకుంది, తల నుంచి రక్తం కారుతున్నా పట్టించుకోకుండా మళ్ళీ పరిగెత్తి చిన్నా ఇంటి తలుపు కొట్టింది, చిన్నా తలుపు తీసేసరికి పవిత్ర తల నిండా రక్తంతొ చిన్నాని చూసి ఏడ్చింది.
చిన్నా కంగారుపడుతూ బైటికి వచ్చేసరికి, పవిత్ర గట్టిగా చిన్నాని వాటేసుకుని ఏడుస్తూ చిన్నగా కిందకి వంగి చిన్నా కాళ్ళని పట్టుకుని ఏడుస్తూ స్పృహ తప్పి పడిపోయింది
పవిత్రని ఎత్తుకుని లోపలలికి తీసుకెళ్లాడు, లోపల ఉన్న సితార, అక్షిత అది చూసి లేచి నిలబడ్డారు.. చిన్నా పవిత్రని లోపలికి తీసుకెళ్లి మంచం మీద పడుకోబెడితే సితార తల నుంచి రక్తం పోకుండా పట్టుకుంది, డాక్టర్ వచ్చి కట్టు కట్టి గ్లూకోస్ ఎక్కించి జాగ్రత్తలు చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
చిన్నా బైటికి వచ్చి గడప దెగ్గర కూర్చుని బైట పడుతున్న వర్షం చూస్తూ ఆలోచిస్తుంటే అక్షిత వెళ్లి తన పక్కన కూర్చొని భుజం మీద చెయ్యి వేసింది.. అక్షిత భుజం మీద తల పెట్టుకుని తన చెయ్యి అందుకుని ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.
అక్షిత : తనకి జరిగింది మొత్తం చెప్పాను, హాస్పిటల్ కి వెళ్లి ఉంటుంది.. అందుకే
చిన్నా : మరేం పర్లేదులే, పొద్దుటికల్లా లేస్తుందని డాక్టర్ చెప్పిందిగా, పడుకుందువు పదా.. డాక్టర్ నిన్ను కూడా రాత్రుళ్ళు త్వరగా పడుకోమంది అస్సలే ఇద్దరు.
అక్షిత : (నవ్వుమోహంతో) నువ్వు ఇంకా తినలేదు.
చిన్నా : మీ అమ్మ ఉందిగా.
అక్షిత : అవునవును ఈ మధ్య అన్నిటికి అమ్మని ఎక్కువగా వాడుతున్నావ్ నువ్వు..
చిన్నా : పోవే..
అక్షిత : ముద్దు పెట్టు పోతా.. (చిన్నా నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టాడు) నీకు ఈ మధ్య నా మీద ప్రేమ ఎక్కువైపోతోంది బాబు.. ముద్దు అక్కడ కాదంటూ.. పెదాలు అందుకుని రెండు నిమిషాలు చీకి చిన్నా తల నిమిరి లేచి వెళ్లి పడుకుంది.
సితార : అన్నం తిందువురా..
చిన్నా : పదా.. అని లేచి కింద కూర్చుంటే ప్లేట్లో అన్నం పెట్టుకొచ్చి నా ఒళ్ళో కూర్చుంది.. చిన్నగా నడుము మీద చెయ్యి వేసి పిసికాను..
సితార : ఇంద పట్టు, అని అన్నం తినిపిస్తుంటే తన పైట తీసి సళ్ళతో ఆడుకుంటూ తినేసాను.
చిన్నా : (సితార ముచ్చికని వదిలి రెండు సళ్ళు లోపలికి కుక్కి ఉక్స్ పెడుతూ..) అమ్మమ్మ తాతయ్య రాలేదా?
సితార : లేదు ఇవ్వాళ అక్కడే పడుకొని రేపు వస్తామన్నారు. (అని పైట సర్దుకుని, చిన్నా మూతి కడగకుండా పెదాలని శుభ్రంగా నాకి ఒళ్ళోనుంచి లేచింది)
చిన్నా : పదా ఒక రౌండు వేసుకుందాం
సితార : వద్దులే, అక్షిత పస్తులు ఉంటూ నేను ఎంజాయ్ చెయ్యలేను.
చిన్నా : కూతురంటే ఎంత ప్రేమ (అని బొడ్డు మీద ముద్దు పెట్టాను)
సితార : (తల నిమురుతూ) నిజంగా నాన్న, అది నా కడుపున పుడితే ఎంత బాగున్నో అని ఎన్నిసార్లు అనుకున్నానో.. బంగారం రా అది, అలాంటిదాన్ని సొంత అమ్మే దూరం చేసుకోవడం ఆ తల్లి దురదృష్టం, నా అదృష్టం.
చిన్నా : అన్ని మన మంచికేలే.. ఇప్పుడు చూడు పురుడు కూడా ఇక్కడే పోసుకుంటుంది.. అదే ఇంకోలా అయితే దాన్ని వదిలేసి కొన్ని నెలలు దూరంగా ఉండటమంటే నా వల్ల కాని పని.
సితార : అవును అది లేకుండా నువ్వే కాదు, నేను కూడా ఉండలేను..
అలా మాట్లాడుకుంటూ ఇద్దరూ మంచం మీదకి వెళ్లి అక్షితకి ఇరువైపులా పడుకుని ఇద్దరు అక్షితకి చెరొక ముద్దు ఇచ్చి పడుకున్నారు..
({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})
పొద్దున్న పవిత్ర లేచి చూసేసరికి పక్కన అక్షిత కూర్చుని ఏదో పుస్తకం చదువుతు ఉంది, లేచి కూర్చుంది. అక్షిత చూసి పలకరించి కుర్చీలోచి లేచి కొన్ని మంచినీళ్లు ఇచ్చి ఆ వెంటనే గ్లాస్ లో జ్యూస్ పోసి ఇచ్చింది.
పవిత్ర జ్యూస్ తాగి అక్షితని చూసింది, కొంచెం తల దించుకుని.
అక్షిత : నువ్వు జ్యూస్ తాగుతూ ఉండు నేను వెళ్లి మీ తమ్ముడిని పిలుచుకొస్తా అని బైటికి వెళ్ళిపోయింది.
ఐదు నిమిషాలకి చిన్నా లోపలికి వచ్చాడు,
నన్ను చూస్తూనే ఏడ్చేసింది, వెళ్లి పక్కన కూర్చున్నాను.. తన చెయ్యి పట్టుకుని.. "ఏడవకు తల నొప్పి పుడుతుంది" అని మాత్రమే అన్నాను.. ఇంకా ఎక్కువగా ఏడ్చేసింది.
పవిత్ర : నేను అన్నన్ని మాటలు అంటుంటే ఎందుకు పడ్డావు, పధ్ధతి తప్పాను, మానం తప్పాను, శీలంతొ ఆటలు ఆడాను, ఒక జంతువులా బతికాను అయినా కానీ నా కోసం నువ్వెందుకు ఉన్నావు.. ఎందుకు అన్ని మాటలు పడ్డావు.. ఎందుకు?
చిన్నా : అమ్మకి మాటిచ్చాను.. (పవిత్ర ఏడుస్తూ చూసింది) అవును ఒకటి అమ్మకి మాట ఇచ్చాను అది ప్రధాన కారణం అయితే రెండోది నీకోసమే, మన ఇద్దరిదీ ఒకే రక్తం.. అలా ఎలా వదిలేయ్యను అందులోనూ నీ తప్పు లేదు నిన్ను అలా పెంచింది, అలా తయారు చేసింది.
పవిత్ర : కానీ ఎందుకు ఇవన్నీ, ఆస్తి తన చేతికి వచ్చింది కదా అయినా కూడా ఎందుకు ఇన్ని చేసింది, మన జీవితాలతో ఆడుకుంది, ఇంత పగ పడతారా అదీ అవసరంలో ఆదుకోలేదన్న ఒకే ఒక్క కారణంతొ.. నమ్మబుద్ధి కావట్లేదు.
చిన్నా : లేదు అక్కా.. తను ఒక రకమైన శాడిస్ట్.. ఇప్పుడు కాదు తన మొదటి రంకు నువ్వు చూడక ముందే నేను చూసాను, నేను చూస్తున్నానని తెలిసినా కూడా నా ముందే ఇంకొకడితో పడుకుంది.
ఆ తరువాత చిన్నగా నన్ను తన దారిలోకి తెచ్చుకోడానికి చాలా ప్రయత్నించింది కానీ చచ్చిపోయింది అమ్మని నాకి తెలిసాక దాని మీద కోపం బాధ ఒకరకంగా ప్రతీకారం తీర్చుకోవాలని చాలా ఎత్తులు వేసాను అప్పుడే దానికి అర్ధమైంది నేను దాని వలలో పడనని అందుకే నాకు మందు ఇవ్వాలని ప్లాన్ చేసింది నాకు ఒకవేళ నిజం తెలిసినా మూసుకుని ఉంటానని.. నేనూ ఏదేదో చేద్దామనుకున్నా, కానీ అన్నిటికి మధ్యలో నువ్వు నాకు అడ్డం అయిపోయావు నేను చేసే పనుల వల్ల నువ్వెక్కడ బాధ పడతావో అన్న ఆలోచన నన్ను ఏమి చేయానిచ్చేది కాదు.. ఆ రోజు మీరు నాకు మందు కలిపి ఇవ్వడం సితార టీచర్ ద్వారానే తెలుసుకున్నాను.
పవిత్ర : నీకు నా మీద కోపంగా లేదా, నా మీద అసహ్యం కలగలేదా?
చిన్నా : లేదు, నిన్ను ఎలా పెంచిందో నిన్ను ఎలా బ్రెయిన్ వాష్ చేసిందో నేను చిన్నప్పటి నుంచి చూస్తూనే ఉన్నాను కదా, అప్పుడప్పుడు కోపం వచ్చేది కానీ మళ్ళీ పోయేది.. కానీ ఎప్పుడైతే అక్షిత మన ఇంట్లో అడుగుపెట్టి నీ గురించి కంఫర్మ్ చేసిందో అప్పుడే నీ మీద ఉన్న అనుమానాలు అన్ని తొలిగిపోయాయి.. ముందో వెనకో నువ్వు నా దెగ్గరికి వచ్చేస్తావని నాకు తెలుసు.
పవిత్ర : నన్ను క్షమించరా చిన్నోడా.. చెయ్యలేనన్ని తప్పులు చేసేసాను, నిన్ను ఎంతో బాధ పెట్టాను.
చిన్నా : లేదు, నువ్వు ఏ తప్పు చెయ్యలేదు.. నువ్వు చేసిన ఒకే ఒక తప్పు సొంతంగా నీకూగా నువ్వు ఆలోచించకపోవడమే.. గుడ్డిగా తనని నమ్మేసావ్.. ఎంత నిన్ను పెంచిన అమ్మయినా తప్పు తప్పేగాని ఒప్పవదు.. అది తెలుసుకోడానికి నీకు ఇంత టైం పట్టింది.
పవిత్ర : ఒక్కసారి నన్ను వాటేసుకోవా..
చిన్నా : నన్ను అడగాలా, రా అక్కా.. అని వాటేసుకుని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టాను.
ఇంతలో అక్షిత కూడా వచ్చింది..
పవిత్ర : అక్షితా, నన్ను క్షమించు.. సారీ..
అక్షిత : నాక్కూడా ఒక హాగ్ ఇచ్చేయ్ బంగారం.. సరిపోద్ది.. అనగానే పవిత్ర గట్టిగా వాటేసుకుని ఆనంద బాష్పాలతో ఏడ్చేసింది.
అక్షిత : ఆమ్మో.. వదినా.. నీ కోడళ్ళు.. జాగ్రత్త.
పవిత్ర : అయ్యో.. సారీ.. సారీ... అనగానే అక్షితా, చిన్నా ఇద్దరు నవ్వారు..
తరువాత అమ్మమ్మ తాతయ్య వచ్చి ముందు కోప్పడ్డా, అక్షిత అందరికీ సర్ది చెప్పింది.. రెండు నెలలు గడిచాయి ఇంకో వారంలో అక్షితకి డేట్ ఉంది హాస్పిటల్లో జాయిన్ అవ్వాలని చూస్తుంది.
చిన్నా అక్షిత ఇంటికి హాస్పిటల్ కి తిరగడానికి ఇబ్బంది పడకుండా కారు కూడా కొన్నాడు..పవిత్ర ఈ రెండు నెలల్లో తమ్ముడితొ ఉంటే ఎంత సంతోషమో... నలుగురు కలిసి వండుకోవడంలో ఉన్న ఆనందం... ముచ్చట్లు చెప్పుకుంటూ అన్నం తినడం.. అక్షితని జాగ్రత్తగా చూసుకోవడం అన్నింట్లో సంతోషాలు తప్పితే ఏ కోశానా బాధలు లేవు.
పవిత్ర అప్పుడప్పుడు బాధ పడ్డా.. తన తమ్ముడి ప్రేమ, ఆడబిడ్డ మంచితనం చూసి చాలా ఆనందించింది.. చిన్నగా పనులు అందుకోవడం అక్షితని జాగ్రత్తగా చూసుకోవడం అన్ని చేస్తుంది కానీ సితార మాత్రం పవిత్రని దెగ్గరికి రానివ్వలేదు, అందరి ముందు కొంచెం బానే ఉన్నట్టు నటించినా తన వల్ల అక్షితకి చిన్నాకి ఏ ప్రమాదం వస్తుందో అని కళ్ళలో ఓత్తులు వేసుకుని మరి చూస్తుంది.. అస్సలు వంట గదిలోకి రానిచ్చేది కాదు.. పవిత్రకి అది అర్ధమయ్యి తానే వంట గదికి వెళ్లడం మానేసింది ఎంత చనువుగా ఉండాలో అంతే ఉండసాగింది.. ఈ విషయం దంపతులిద్దరూ గమనిస్తూనే ఉన్నారు.
అంతా ఆనందంగా ఉందనుకున్న వేళ, ఒకానొక రోజు అందరితో కలిసి నవ్వులాటలో మునిగి తెలుతు అందరూ అక్షితని నవ్విస్తుంటే లోపల పసికందులు తంతున్నారు అది చూసి అందరూ నవ్వుతున్నారు.. అలాంటి సమయంలో ఫోన్ వచ్చింది చూస్తే అది కవిత నుంచి.. పవిత్ర సడన్ గా లేచి బైటికి వెళ్ళిపోయింది.. ఎవ్వరు పట్టించుకోకపోయినా సితార మాత్రం గమనించి తన వెనుకే వెళ్ళింది.
పవిత్ర : ఎందుకు ఫోన్ చేసావ్?
కవిత : పవి.. మనకి మంచి అవకాశం దొరికింది.. నేను రేపు వస్తాను.. క్షమాపణలు చెప్పి కాళ్ళు పట్టుకుంటాను, వాళ్లు ఎలాగో ఒప్పుకోరు కనీసం భోజనం చేసి వెళతానని దీనంగా బతిమిలాడతాను.. నువ్వేం చేస్తావంటే వండిన అన్నంలో నేనిచ్చే విషం కలిపెయ్యి, అది తిని అందరూ పోతారు ఇక ఆ ఇల్లు, వాడి డబ్బు అన్ని మన సొంతం.. నిన్ను నన్ను వేరు చెయ్యాలని చూసిన ఆ లంజ అక్షిత పీడా కూడా వదిలి పోతుంది. ఒకే దెబ్బకి రెండు పిట్టలు.
పవిత్ర : (గట్టిగా మోస పీలుస్తూ) అంతేనా.. మళ్ళీ మనల్ని ఇంకొకరు మోసం చేస్తే?
కవిత : ఇక మనం ఎవ్వరినీ నమ్మం కదే
పవిత్ర : మనకిక మనుషులతొ సంబంధం లేదంటావ్
కవిత : డబ్బుంటే, మనుషులు ఎవడికి కావాలె.. మనం సుఖపడ్డామా, సుఖంగా ఉన్నామా లేదా అదొక్కటే ముఖ్యం అంతే
పవిత్ర : సరే.. నువ్వు చెప్పినట్టే చేస్తాను
కవిత : నా తల్లే.. ఇదొక్కటి చెయ్యమ్మా.. ఇక మనకి తిరుగు ఉండదు..
పవిత్ర ఫోన్ కట్టేసి అక్షిత వాళ్లు పిలుస్తున్నా వినిపించుకోకుండా వెళ్లి పడుకుంది.. సితారకి సగం సగం వినిపించినా, మొత్తానికి ఏదో జరగబోతుందనిపించి ఇక నుంచి ఇంకా జాగ్రత్తగా ఉండాలని నిర్ణయించుకుంది..
తెల్లారి అందరూ లేవగానే అందరి ముక్కులోకి మొదటగా దూరింది బిర్యానీ వాసన.. వాసన చూస్తూనే ఎవరి రూముల్లో నుంచి వారు బైటికి వచ్చి కిచెన్ వంక చూసారు.. పవిత్ర తెగ కష్ట పడుతుంది.. సితారకి నిద్ర మత్తు ఎగిరిపోయింది.. సరిగ్గా కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం రమేష్ నోటి నుంచి విన్న ప్లాన్.. అన్నం వండి ప్రేమగా తినిపించి చంపెయ్యడం ఆ తరువాత రోజే కళ్యాణి చనిపోవడం గుర్తొచ్చి అక్షిత వైపు చిన్నా వైపు చూసి.. పవిత్ర వైపు కోపంగా చూసింది.
పవిత్ర బిర్యాని స్టవ్ మీద పెట్టి, రైతా చెయ్యడానికి కష్ట పడుతుంటే అక్షిత అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ నడిచి పవిత్ర భుజం మీద చెయ్యి వేసింది.
పవిత్ర : అక్షిత.. లేచావా
అక్షిత : టేస్ట్ ఏమో కానీ వదినా, వాసన మాత్రం అబ్బబ్బ.. ఇవ్వాళ నీ చేతి ముద్ద తినే హాస్పిటల్లో జాయిన్ అవుతాను.
పవిత్ర నవ్వింది.. కరెక్ట్ గా భోజన సమయానికి కవిత ఊడిపడింది.. అందరూ ఇంటి బైట నిల్చున్నారు, పవిత్ర మౌనంగా నిలబడింది.. సితార గోల చెయ్యక ముందే అక్షిత మొహమాటం లేకుండా చెప్పేసింది కవిత లోపలికి రావడానికి వీల్లెదని.. కవిత దొంగ నాటకాలు ఆడి అందరి ముందు ఏడ్చి కాళ్ళు పట్టుకుంది.. ఎవ్వరు కనీసం తన మొహం కూడా చూడలేదు.. ఆకలిగా ఉంది భోజనం చేసి వెళతాను అని బతిమిలాడింది.
పవిత్ర : తినేసి వెళుతుంది రానివ్వండి అంది, చిన్నా అక్షితలని చూసి..
చిన్నా ఒకింత అసహనంగా చూసినా అక్షిత మాత్రం ఏం మాట్లాడకుండా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.. సితార కోపంగా ఏదో అనబోతే అక్షిత వారించింది.. ఇక సితార సహించక లోపలికి వెళ్లి చక చకా ఏదో ఇంటి బైట కుక్కకి పెట్టినట్టు పళ్లెంలో వండిన బిర్యానీ తీసుకొచ్చి డైనింగ్ టేబుల్ మీద విసిరేసినట్టు పెట్టి.. "ఇక తిను.." అని కసిరింది.
కవిత కూర్చుని పవిత్రకి సైగ చెయ్యగానే, పవిత్ర లోపలికి వెళ్లి కొంచెం తెల్లన్నం రైతా తీసుకొచ్చి కవితకి వడ్డించి అందరికి ప్లేట్లు పెట్టింది.. సితార కోపంగా ఏం అవసరం లేదంటూ ముందుకు రాబోతే పవిత్ర పక్కకి చూసింది అప్పుడే తన చేతిలో ఉన్న రైతా గిన్నె జారి కింద పడేసరికి పవిత్ర గిన్నె తీసుకెళ్లి సింకులో వేసి నీళ్లు కుమ్మరించి కడిగి మళ్ళీ సింకులో వేసింది.. మసిగుడ్డ తీసుకెళ్లి తుడుస్తుంటే అక్షిత వచ్చి కుర్చీలో కూర్చుని పవిత్రని చూసింది.
సీతార : అక్షితా, ఏం చేస్తున్నావ్.. లే ముందు అక్కడి నుంచి.
అక్షిత : ఇప్పుడు ఏమైంది..?
సితార : అది.. నువ్వు ఈ టైంలో మసాలా తినకూడదు అస్సలు ఇలా తిరగకూడదు.. లోపలికిపొ.. కొద్దిగా అరిచింది కూడా..
అక్షిత : సరే.. సరే.. ఒకే ముద్ద.. అని పవిత్రని చూసింది.. వదినా.. అంటూ
పవిత్ర : ఒక్క నిమిషం చెయ్యి కడుక్కుని వస్తాను.. అని వెళ్లి గబగబా చెయ్యి కడుక్కుని వచ్చి.. అక్షిత ప్లేట్లో వడ్డీస్తుంటే
అక్షిత : ఒకే ముద్ద, కలిపి నీ చేత్తో తినిపించు వదినా
ఆ మాట వినగానే తనకి తానే పొంగిపోయింది.. పవిత్ర తన చేత్తో తినిపించగానే.. ఆ వెంటనే చిన్నా కూడా వచ్చాడు.. "నాక్కూడా" అంటూ.. అది చూసి అమ్మమ్మ తాతయ్య కూడా ముందుకు వచ్చారు.. పవిత్ర కళ్ళలో ఏడుపు ఒక్కటే తక్కువ.. ఈరోజు ఉన్నంత సంతోషంగా ఇంత ఆనందం ఎప్పుడు పొందని మనసు అది.. తట్టుకోలేక ఏడ్చేస్తే.. అక్షితతొ పాటు అందరూ దెగ్గరికి చేరి బుజ్జగించారు.. అదే నిమిషంలో
అక్షిత : అబ్బా... అని వంగిపోతు, కడుపు మీద చెయ్యి వేసుకుని.. బాబు.. ఇలా రా.. నొప్పిగా ఉంది.. ఉమ్మ్.. అమ్మా... అనగానే అప్పటి నుంచి చూస్తున్న సితార పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి అక్షితని పట్టుకుని చిన్నాని చూసింది..
చిన్నా వెంటనే కారు తీసి అక్షితని పడుకోబెడితే, బామ్మ వెనక కూర్చుని అక్షితని ఒళ్ళో పడుకోబెట్టుకుంది.. తాతయ్య ముందు కూర్చోగానే కారు రయ్యిమాంటూ హాస్పిటల్ వైపు పరుగు తీసింది.
పవిత్ర : సితార గారు మీరు పదండి నేను తాళం వేసి వస్తాను.. అంది.. కానీ సితార అవేమి పట్టించుకోకుండా హాస్పిటల్ వైపు వేగంగా వెళ్ళిపోయింది..
సగం దూరం నడిచిన సితారకి ఏదో తేడాకొట్టి అనుమానంతొ మళ్ళీ ఇంటికి బైలుదేరింది.. మాటలు వినిపిస్తుంటే కిటికీ లోనుంచి తొంగి చూసింది.. పవిత్ర కోపంగా కవిత గొంతు పట్టుకుని గోడకి ఆనించి పిసుకుతుంది.. కవిత రెండు నిమిషాలకి గింజకోవడం చూసి.. వదిలేసింది..
కవిత : నాకు తెలుసే.. నువ్వు విషం కలపవని.. అందుకే నీకు విషం పంపించిన వాడికి డబ్బు ఇచ్చి బిర్యానిలో కలపమని చెప్పాను అరగంటలో అందరూ పోతారు.. అని నవ్వింది.
పవిత్ర తన బొడ్డు లోనుంచి సీసా తీసి "ఇదేనా అది" అని అడిగింది.. అది చూడగానే కవిత మొహంలో నవ్వు మాయమైంది..
పవిత్ర : ఏంటి అర్ధం కాలేదా, నీ దెగ్గర నేర్చుకుందే నీకు వచిన్నట్టే నాకు అనుమానం వచ్చింది.. రెండు సార్లు వాడి మొడ్డ చీకితే మొత్తం కక్కేసాడు.. అయినా నేను విషం కలపలేదని ఎవరు చెప్పారు నీకు, నువ్వు బిర్యానీ తినకుండా తెల్లన్నంలో రైతా వేసుకుని తిన్నావు గుర్తుందా..
కవిత : అంటే అన్నంలో..
పవిత్ర : కాదు రైతాలో.. అందుకే నీకు రైతా వడ్డించగానే అది నా చేతుల్లోనుంచి జారి కింద పడిపోయింది.. ఇంకోటి నువ్వు తిని అరగంట దాటిపోయింది.. అని కవిత చీర పట్టుకుని బైటికి లాగి అవతలకి నెట్టేసి ఇంటికి తాళం వేసింది.
కవితని చూసి "ఎమన్నావ్ మనిషి సుఖపడితే చాలు అన్నావ్, కాదు సంతోషంగా ఉంటే చాలు.. వచ్చే జన్మలో అయినా నీ జీవితం సంతోషంగా సాగాలని ఆ దేవుణ్ణి కోరుకుంటాను" అని మొహం తిప్పేసుకుంది.
ప్రాణభయంతొ బైటికి వచ్చిన కవిత, సితారని చూసి "నన్ను కాపాడు నీకు ఎంత డబ్బు కావాలంటే అంత ఇస్తా" అనగానే, వేసుకున్న చెప్పు తీసి చెంప మీద చెళ్లున పీకింది.. కవిత అక్కడనుంచి పరిగెత్తింది.
పవిత్ర బైటికి వచ్చి అక్కడ సితారని చూసి ఆగిపోయి, "పదండి వెళదాం" అని ముందుకు నడిచింది.
సితార : పవిత్ర.. సారీ.. నిన్ను నేను అనుమానించాను.
పవిత్ర : పర్లేదండి, నేను చేసిన పనులటువంటివి.. అయినా మీకు చిన్నా అక్షిత అంటే ఎంత ఇష్టమో నేను చూసాను, నాకు అలా ఉంటే బాగుండు అనిపించింది.
సితార : ఇప్పటి నుంచి నేను నీకు అమ్మనే..
పవిత్ర : నా తమ్ముడికి, ఆడబిడ్డకి చూపించినంతలో కొంత ప్రేమ చూపించినా చాలు.
సితార వెనక నుండి పవిత్రని హత్తుకుని, తల నిమిరి.. భుజం మీద చెయ్యి వేసి "పదా" అంటూ హాస్పిటల్ వైపు నడిచారు.
కొండ మీద జ్యోతిష్యడు చెప్పినట్టే ఇద్దరు ఆడపిల్లలు పుట్టారు, తాతయ్య కొంచెం చాదస్తం చూపించినా దేవుడిని తలుచుకుని లెంపలు వేసుకున్నాడు.
అందరూ ఆనందించారు ఆ బిడ్డలని చూచి.. పవిత్ర ఎంత సంతోష పడిందో పిల్లలని చూసి అలానే ఒకింత బాధ పడ్డా.. అది తన సంతోషం ముందు నిలువలేదు.
బామ్మ : అమ్మాయి అక్షితా.. పేర్లు ఏమైనా అనుకున్నారా..?
అక్షిత : ఒక అమ్మాయి పేరు కళ్యాణి.. ఇంకో అమ్మాయి పేరు మీ మనవడినే అడగండి అని నవ్వింది.
అందరూ చిన్నా వైపు తిరిగారు..
చిన్నా : నేనూ అదే ఆలోచిస్తున్నా.. అమ్మాయి మొదటి అక్షరం "ల" తొ మొదలయితే సంతోషం అని స్వామి చెప్పాడు.
అక్షిత : ఏ స్వామి?
చిన్నా : చిరంజీవియానందస్వామీ.. అవసరమా నీకు... ఆ ఎక్కడున్నా.. మొదటి అక్షరం "ల" ఆ తరువాత అక్షితకి తెలుగు పదాలలో "వ" అంటే చాలా ఇష్టం.. ఆ తరువాత.. ఆ తరువాత..
అక్షిత : దొంగ నాయాల.. ఈ డొంక తిరుగుళ్ళు ఎందుకు..
సితార మధ్యలో కల్పించుకుని.. "చిన్నా నాకు "ణ్య" అంటే చాలా ఇష్టం" అంది నవ్వుతూ.
చిన్నా : అలాగా.. మరి చెప్పవే.. మూడు కలిపేద్దాం.. లవణ్య.. లావణ్య.. అయిపోయింది.. పేరు. అని పళ్ళికిలిస్తూ నవ్వాడు.
అందరూ చిన్నాని ఏడిపించడానికి దెగ్గరికి వెళ్లి నడుము గిల్లితే, చిన్నా సిగ్గుపడుతుంటే అక్షిత తన ఇరువురు బిడ్డలని తడుముతూ చూసి తనివితీరా నవ్వుకుంది.
ఇక ఊరి జనాలు రకరకాలుగా మాట్లాడుకున్నా ఎవరికీ చిన్నా వాళ్ళని కదిలించి అడిగేంత ధైర్యం లేదు.. అన్ని ఊహాగానాలు వచ్చాయి మరి.
బారసాల నాడు అక్షిత స్వయంగా వెళ్లి లావణ్యని వెంట పెట్టుకొచ్చింది, చిన్నా లావణ్య ఒకరినొకరు చూసుకున్నా అంతగా మాట్లాడుకోలేదు, కనీసం దెగ్గరిగా కూడా కలుసుకోలేదు, కానీ ఒకరినొకరు పలకరించుకున్నారు సంతోషాలని పంచుకున్నారు వాళ్ల మనస్సులో.. చిన్నా లావణ్య కొడుకు కూతురిని ఎత్తుకుని ముద్దాడాడు పేర్లు రాయించే సమయానికి అందరూ కూర్చున్నారు.
అందరూ ఏం పేర్లు పెడతారా అని అనుకుంటుండగా, చిన్నా కూతురితొ బియ్యంలో కళ్యాణి అని రాయించాడు.. అక్షిత ఇంకో బిడ్డతో లావణ్య అని రాయించింది.. పంతులు పేర్లు పెద్దగా చదివేసరికి లావణ్య చిన్నా ఒకరినొకరు చూసుకుని నవ్వుకున్నారు.
ఐదేళ్ళు గాడిచాయి.. తాతయ్య కాలం చేశారు, బామ్మకి కొంచెం మనశాంతిగా ఉండాలని తనతో పాటుగా అందరూ టూర్ కి ప్రయాణం అయ్యారు.. అందరితో పాటు లావణ్య కూడా తన పిల్లలు మొగుడితో పాటు వచ్చింది.
పార్క్ లో పచ్చటి గడ్డి మీద అక్షిత తన కొడుక్కి పాలు ఇస్తుంటే, బామ్మ మళ్ళీ కదిలించింది..
బామ్మ : అమ్మాయి.. అబ్బాయి పేరు ఏమనుకున్నావ్ అని.
అక్షిత : ఏమో తన మేనల్లుడికి తనే పేరు పెట్టుకుంటా అంది.. వదినకే తెలియాలి.. అని పవిత్రని చూసింది.
పవిత్ర : నా తమ్ముడి పేరు కలిసివచ్చేలా.. చిరంజీవి కదా.. ఆ ఆంజనేయుడి గుణాలు అన్ని రావాలని "అంజి" అనే పేరు అనుకుంటున్నాను.. అనగానే.. అందరూ చెప్పట్లు కొట్టారు.
అక్షిత పిల్లాడిని ఎత్తుకుని అంజి.. అంజి.. అంటూ ఆడిస్తుంది..
లావణ్య వచ్చి చిన్నా పక్కనే కూర్చుని అటు చూడు అని సైగ చేసింది.. చిన్నా అటు చూస్తే.. చిన్నా కూతురు లావణ్య, లావణ్య కొడుకు చిరంజీవి ఇద్దరు చేతులు కలుపుకుని ఫ్రెండ్స్ అనుకుంటూ నడుస్తున్నారు.. అప్పుడే వాళ్ళకి అక్షిత పిల్లాడిని ఎత్తుకుని ఆడిస్తూ అడ్డు వచ్చింది.
లావణ్య కొడుకు చిరంజీవి : ఆంటీ.. పక్కకి జరగండి..
అక్షిత : రేయి.. ఎవడ్రా నీకు ఆంటీ.. కేసు పెట్టి బొక్కలోకి తోయిస్తా అనగానే అక్కడున్న అందరూ పగలబడి నవ్వారు
అక్షిత : పవిత్రా.. పవిత్రా.. ఒక్కసారి నా మాట విను.
సితార : అక్షితా, మళ్ళీ ఎందుకు.. పద వెళదాం అని కోపంగా కొంచెం గట్టిగానే చెప్పింది.
అక్షిత : లేదమ్మా.. నేను తనతో మాట్లాడాలి.. వదినా అని అరిచింది గట్టిగా
పవిత్ర నడవటం ఆపి అలానే నిల్చుండిపోయింది. అక్షిత చిన్నగా నడుస్తూ పవిత్ర ముందుకు వెళ్ళింది, సితార కూడా రాబోతే వద్దని వారించింది.
పవిత్ర : ఏంటి?
అక్షిత ఎం మాట్లాడకుండా పవిత్రని కౌగిలించుకుంది, పవిత్రకి ఎం అర్ధం కాలేదు విడిపించుకోబోతే అక్షిత వదలలేదు.
పవిత్ర : అక్షిత లే.. వదులు.
అక్షిత : ఏడవాలనిపిస్తే ఇప్పుడే ఏడూ.. నిన్ను ఇలా ప్రేమగా హత్తుకునేవారెవ్వరు ఇప్పుడు నీ పక్కన లేరని నాకు తెలుసు.
పవిత్ర ఎం మాట్లాడలేదు..
అక్షిత : నీ అమ్మ గురించి ఇప్పుడైనా నీకు అర్ధం అయ్యిందా..?
పవిత్ర : ఏంటి?
అక్షిత : సరే ముందు ఇది చెప్పు.. నీ మొగుడు ఎక్కడా? అ.ఆ.. నన్ను వదలకు ఇలానే చెప్పు.
పవిత్ర : వాడు నన్ను వదిలించుకున్నాడు, వాడికి ఇంకో కాపురం ఉంది రెండో పెళ్లి చేసుకున్నాడు.
అక్షిత : అంత తేలిగ్గా జరిగిందా?
పవిత్ర కంట్లో నీటి చుక్క కారి అక్షిత భుజం మీద పడే స్పర్శ అక్షితకి తెలిసి చిన్నగా వీపు నిమిరింది.
పవిత్ర : వాడు ఇంత మోసం చేస్తాడని కలలో కూడా అనుకోలేదు మా డబ్బులన్నీ కొట్టేసి, నన్ను నిర్దాక్షిణ్యంగా వదిలేసాడు, వాడు వెళుతూ వెళుతూ నన్ను అన్న మాటలు అస్సలు మర్చిపోలేను నా జీవితాంతం గుర్తుపెట్టుకుంటాను.
అక్షిత : మరి చిన్నా ఫ్రెండ్స్?
పవిత్ర : వాళ్ళు కూడా అంతే.. ఎవడి దారి వాడు చూసుకున్నారు.
అక్షిత : ఇప్పుడు ఎక్కడికి?
పవిత్ర సమాధానం చెప్పలేదు.. అక్షిత తన చేతిలో ఉన్న కవర్ బలవంతంగా లాక్కుని అందులో కొత్త చీర, బ్లౌజ్ , మల్లెపూలు చూడగానే అక్షిత పవిత్ర వైపు చూసింది.
పవిత్ర : నేను వెళ్ళాలి.. అని కవర్ అందుకుని నడుస్తుంటే..
అక్షిత : ఇంకెన్ని రోజులు దాని చేతిలో బానిసలా బతుకుతావు, అది నిన్ను కుక్కలా వాడుకుంటుందని నీకు ఇంకా అర్ధం కావట్లేదా?
పవిత్ర వెనక్కి తిరిగి "ఏంటి నువ్వు అనేది?"
అక్షిత : నువ్వు ఇంత మొద్దువి కాబట్టే అది నిన్ను.. అయినా నీ తప్పు లేదు, అది నిన్ను ఇలా తయారు చేసింది.. పవిత్ర అలా చూడటంతో..అక్షిత సితారని చూసి ఇంటికి వెళ్ళమని సైగ చేసింది.. సితార ఓకే నా అంటూ డౌట్ గానే ఇంటికి వెళ్ళిపోయినట్టు వెళ్ళిపోయి కొంచెం దూరంగా నిలుచొని చూస్తుంది.
అక్షిత పవిత్ర చెయ్యి పట్టుకుని చెట్టు కిందకి తీసుకొచ్చి కూర్చోపెట్టి తన బుజం మీద చెయ్యి వేసి మొదటి నుంచి ప్రతీ ఒక్కటి.. కళ్యాణి దెగ్గర నుంచి బామ్మా, కవిత, ఇంటి పక్కన వాడు, వాడుకోవడం, అప్పులు, సూసైడ్, కవిత మోసం, కళ్యాణీ చావు, పవిత్ర పుట్టుక, చిన్నా ఎందుకు మౌనంగా ఉన్నాడు అన్నీ తనకి విడమరిచి లాజిక్ మిస్ అవ్వకుండా ఎదురుప్రశ్న వెయ్యకుండా అన్నీ చెప్పింది.
పవిత్రకి ఇందులో సగం తెలిసినా మిగతా నిజాలు నమ్మలేకపోయింది.. కానీ తన తల్లి ప్రవర్తన అక్షిత చెప్పిన కధకి సరిగ్గా సరిపోతుంది.
అక్షిత : నీకు ఇంకా నమ్మకం కుదరకపోతే.. మీరు ఇద్దరు పుట్టిన హాస్పిటల్ కి వేళ్ళు, అక్కడికి నేను వెళ్లి చెక్ చేసాను.. బర్త్ సర్టిఫికెట్స్ రాక్ లో మూడో వరసలో ఒక ఆరంజ్ కవర్ ఉంటుంది నీకోసమే పెట్టి ఉంచాను అది తీసి చదువు అప్పటికి నీకు నమ్మకం కుదరకపోతే ఇక జీవితంలో మళ్లి నీకు కనిపించను అని నడుచుకుంటూ ఇంటికి వెళ్ళిపోయింది సితారతొ పాటు.
అక్కడే నిల్చున్న పవిత్ర చేతిలో ఉన్న కవర్ కింద పడిపోయింది.. తనకి తెలియకుండానే అడుగులు హాస్పిటల్ వైపు నడిచాయి, దారిలో అన్ని కవిత తనతో చిన్నప్పటి నుంచి జరిగిన సంఘటనలు తను అన్న మాటలే ఒక్కోటి గుర్తుకు వస్తున్నాయి..
(పవిత్ర) అమ్మా ఎవరు అతను, నీమీద ఎందుకు పడుకుని ఉన్నాడు? (కవిత) అంకుల్ దెగ్గర మొడ్డ ఉందిరా నాకు అదంటే ఇష్టము.. (పవిత్ర) ఛీ.. (కవిత) బూతులు తప్పు కాదు బంగారం దాన్ని అలానే పిలుస్తారు ........................ (కవిత)అమ్మా మరీ పనోడితోనా సిగ్గు లేదు.. (కవిత) వాడిది చూస్తే నువ్వు ఆ మాట అనవు ...........................................(పవిత్ర) అమ్మా దెగ్గరుండీ నువ్వే నన్ను వాడితో బలవంతం చేపించావా..అస్సలు నువ్వు తల్లివేనా? (కవిత) ఏ నచ్చలేదా.. మరి ఎందుకు కార్చుకున్నావ్..ఎంజాయ్ చేసావా లేదా..ఇది తప్పు కాదు మన కోరిక తీర్చుకుంటున్నాం అంతే, నువ్వు తప్పటడుగులు వెయ్యకుండా తీసుకున్న నిర్ణయం ఇది ................................ (పవిత్ర) అమ్మా తప్పేమో తమ్ముడిని అలా చెయ్యడం.. (కవిత) వాళ్ళు చేసిన మోసం మర్చిపోయావా..ఇదంతా మన ఆస్తి..ఇక మనకే సొంతం..నువ్వు వాడి ఫ్రెండ్స్ ని వలలో వేసుకో.................................... (పవిత్ర) అమ్మా నేను లంజలా కనిపిస్తున్నానా (పవిత్ర) అచ్చం అలానే ఉన్నావ్ సూపర్................................... (పవిత్ర) అమ్మా నాకు ఒక్కటి సరిపోవట్లేదు నీలా కావలి.. (కవిత)అయితే నా కూతురు లంజ నుంచి బజారు లంజలా తాయారు అవుతుందన్నమాట, నాకు కావాల్సింది అదేరా... (పవిత్ర) ఎరా తమ్ముడు.. ఇంత కొజ్జావేంట్రా.................. ఎరా నన్ను దెంగుతావా..అయ్యో మర్చిపోయా నీ వల్ల కాదు కదా.. కనీసం పూకు అయినా నాకరా....................... ఏరా నేను ఏమన్నా నీకు కోపం రాదా................................... (చిన్నా) అక్కా.. నా మాట విను..ప్లీజ్ ఒక్కసారి నేను చెప్పేది విను (పవిత్ర) పోరా చెక్క........................ ఏంట్రా ఇంతలా రెడీ అయ్యావ్ అయినా నువ్వు లోపలికి వెళ్లి పీకేదేముంది ...................... ఆఖరికి అది నీతో టీ కూడా పెట్టిస్తుంది, మేమె నయ్యంరా మరీ బానిస అయిపోయావ్ ............... తమ్ముడు నీకొక సప్రైజ్........... ఏంట్రా నీ పెళ్ళాన్ని దెంగించనా తెగ అడుగుతుంది..
పవిత్ర హాస్పిటల్ చేరుకునే సరికి మొత్తం తన జీవితం గిర్రున తిరిగింది, ఒక్కో అడుగు ముందుకు వేస్తుంటే తన కళ్ళనిండా నీళ్లు ఇంకా ఎక్కువగా కారిపోతున్నాయి.. కాళ్ళు వణుకుతున్నా వెళ్లి అక్షిత చెప్పిన ఆరంజ్ కవర్ ని చూసి ఒక్కసారి తీసింది.
అందులో కల్యాణి అన్న పేరు మీద రిజిస్టర్ అయ్యి కింద బేబీ డీటెయిల్స్ లో ఫిమేల్ అని డేట్ టైం దాని కింద గుర్తుగా పుట్టుమచ్చలు ఎక్కడ ఎక్కడ ఉన్నాయో రాసి ఉన్నాయి, పవిత్ర ఏడుస్తూనే తన చేతి మీద మెడ మీద పుట్టు మచ్చలు తడుముకుని ఏడుస్తూ ఆ పేపర్లని మొహానికేసి కొట్టుకుంది.. ఆ కిందే ఇంకో పేపర్లో మళ్ళి కళ్యాణి అని ఉంది కింద మేల్ అని చిరంజీవి పుట్టిన టైం తేదీ, పుట్టు మచ్చల డీటెయిల్స్ ఉన్నాయ్.. అక్కడ నుంచి ఏడుస్తూ పరిగెత్తుకుంటూ తన ఇంటికి వెళ్లి కవితని కోపంగా చూసింది.
కవిత : ఏంటే కవర్ ఏది.. ఇదొక్కటి చేసిపెట్టవే మళ్ళి మనం ఇంతకముందులా బ్రతకొచ్చు.
పవిత్ర : నీ దెగ్గర నా బర్తడే సర్టిఫికెట్ ఉందా, అని అరిచేసింది..
కవితకి పవిత్ర మోహంలో కోపం చూసి మేటర్ అర్ధం అయిపోయి.. "ఓహో అయితే నిజం తెలిసిపోయిందన్నమాట... కానీ పవిత్ర నేను ఎన్ని చేసినా ఎం చేసినా మన కోసమే.. అయినా ఎవరు చెప్పారు.."
పవిత్ర : అస్సలు నీకు మనసు ఎలా వచ్చింది.. ఇంత నీచంగా ఎలా ఆలోచించగలిగావు.. ఇంత ద్వేషమా? ఇంత పాగా?.. ఎందుకు.. అని ఏడ్చేసింది..
కవిత : పగ ఆ కుటుంబం మీద మాత్రమే కానీ నువ్వు నా కూతురువి ఇది మాత్రం నమ్ము, నాకు నీ మీద ప్రేమ తప్ప ఇంకేం లేదు.. అస్సలు నీకు ఎవ్వరు చెప్పారు ఇదంతా.
పవిత్ర : అక్షిత చెప్పింది.
కవిత : అదో లంజ.. నిన్ను నా దెగ్గర నుంచి దూరం చెయ్యడానికి అబద్ధాలు చెప్పింది.. వాళ్ళని నమ్ముతావా నన్ను నమ్ముతావా.. కానీ పవిత్ర నా దెగ్గర ఒక ఐడియా ఉంది.. నువ్వు వెళ్లి వాళ్ళతో కలిసిపోయినట్టు నటించు, నేను ఇంకొన్ని రోజుల్లో మారిపోయినట్టు వచ్చి క్షమాపణలు చెపుతాను, ఆ ఇంట్లోకి అడుగు పెట్టాక మన ఇద్దరినీ విడదీయాలనుకున్న ఆ లంజ సంగతి చెపుతాను అని ఆనందంగా ఒక పిచ్చిలో చూసింది..
పవిత్ర అసహ్యంగా ఒక చూపు చూసి అక్కడనుంచి బైటికి పరిగెత్తింది.. వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ తన తమ్ముడి ఇంటికి.
అప్పటికే చీకటి పడింది.. పవిత్ర ఏడుస్తూ పరిగెత్తుకుంటూ వెళుతుంటే జోరుగా వర్షం పడడం మొదలయింది, చెప్పులు లేకుండా ఉట్టి కాళ్ళతో పరిగెడుతూ రోడ్ మీద ఆవుపేడ చూసుకోకుండా దాని మీద కాలు వేసేసరికి సర్రున జారీ కింద పడి దోల్లి పక్కనే ఉన్న పూట్రాయికి తల కొట్టుకుంది, తల నుంచి రక్తం కారుతున్నా పట్టించుకోకుండా మళ్ళీ పరిగెత్తి చిన్నా ఇంటి తలుపు కొట్టింది, చిన్నా తలుపు తీసేసరికి పవిత్ర తల నిండా రక్తంతొ చిన్నాని చూసి ఏడ్చింది.
చిన్నా కంగారుపడుతూ బైటికి వచ్చేసరికి, పవిత్ర గట్టిగా చిన్నాని వాటేసుకుని ఏడుస్తూ చిన్నగా కిందకి వంగి చిన్నా కాళ్ళని పట్టుకుని ఏడుస్తూ స్పృహ తప్పి పడిపోయింది
పవిత్రని ఎత్తుకుని లోపలలికి తీసుకెళ్లాడు, లోపల ఉన్న సితార, అక్షిత అది చూసి లేచి నిలబడ్డారు.. చిన్నా పవిత్రని లోపలికి తీసుకెళ్లి మంచం మీద పడుకోబెడితే సితార తల నుంచి రక్తం పోకుండా పట్టుకుంది, డాక్టర్ వచ్చి కట్టు కట్టి గ్లూకోస్ ఎక్కించి జాగ్రత్తలు చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
చిన్నా బైటికి వచ్చి గడప దెగ్గర కూర్చుని బైట పడుతున్న వర్షం చూస్తూ ఆలోచిస్తుంటే అక్షిత వెళ్లి తన పక్కన కూర్చొని భుజం మీద చెయ్యి వేసింది.. అక్షిత భుజం మీద తల పెట్టుకుని తన చెయ్యి అందుకుని ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.
అక్షిత : తనకి జరిగింది మొత్తం చెప్పాను, హాస్పిటల్ కి వెళ్లి ఉంటుంది.. అందుకే
చిన్నా : మరేం పర్లేదులే, పొద్దుటికల్లా లేస్తుందని డాక్టర్ చెప్పిందిగా, పడుకుందువు పదా.. డాక్టర్ నిన్ను కూడా రాత్రుళ్ళు త్వరగా పడుకోమంది అస్సలే ఇద్దరు.
అక్షిత : (నవ్వుమోహంతో) నువ్వు ఇంకా తినలేదు.
చిన్నా : మీ అమ్మ ఉందిగా.
అక్షిత : అవునవును ఈ మధ్య అన్నిటికి అమ్మని ఎక్కువగా వాడుతున్నావ్ నువ్వు..
చిన్నా : పోవే..
అక్షిత : ముద్దు పెట్టు పోతా.. (చిన్నా నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టాడు) నీకు ఈ మధ్య నా మీద ప్రేమ ఎక్కువైపోతోంది బాబు.. ముద్దు అక్కడ కాదంటూ.. పెదాలు అందుకుని రెండు నిమిషాలు చీకి చిన్నా తల నిమిరి లేచి వెళ్లి పడుకుంది.
సితార : అన్నం తిందువురా..
చిన్నా : పదా.. అని లేచి కింద కూర్చుంటే ప్లేట్లో అన్నం పెట్టుకొచ్చి నా ఒళ్ళో కూర్చుంది.. చిన్నగా నడుము మీద చెయ్యి వేసి పిసికాను..
సితార : ఇంద పట్టు, అని అన్నం తినిపిస్తుంటే తన పైట తీసి సళ్ళతో ఆడుకుంటూ తినేసాను.
చిన్నా : (సితార ముచ్చికని వదిలి రెండు సళ్ళు లోపలికి కుక్కి ఉక్స్ పెడుతూ..) అమ్మమ్మ తాతయ్య రాలేదా?
సితార : లేదు ఇవ్వాళ అక్కడే పడుకొని రేపు వస్తామన్నారు. (అని పైట సర్దుకుని, చిన్నా మూతి కడగకుండా పెదాలని శుభ్రంగా నాకి ఒళ్ళోనుంచి లేచింది)
చిన్నా : పదా ఒక రౌండు వేసుకుందాం
సితార : వద్దులే, అక్షిత పస్తులు ఉంటూ నేను ఎంజాయ్ చెయ్యలేను.
చిన్నా : కూతురంటే ఎంత ప్రేమ (అని బొడ్డు మీద ముద్దు పెట్టాను)
సితార : (తల నిమురుతూ) నిజంగా నాన్న, అది నా కడుపున పుడితే ఎంత బాగున్నో అని ఎన్నిసార్లు అనుకున్నానో.. బంగారం రా అది, అలాంటిదాన్ని సొంత అమ్మే దూరం చేసుకోవడం ఆ తల్లి దురదృష్టం, నా అదృష్టం.
చిన్నా : అన్ని మన మంచికేలే.. ఇప్పుడు చూడు పురుడు కూడా ఇక్కడే పోసుకుంటుంది.. అదే ఇంకోలా అయితే దాన్ని వదిలేసి కొన్ని నెలలు దూరంగా ఉండటమంటే నా వల్ల కాని పని.
సితార : అవును అది లేకుండా నువ్వే కాదు, నేను కూడా ఉండలేను..
అలా మాట్లాడుకుంటూ ఇద్దరూ మంచం మీదకి వెళ్లి అక్షితకి ఇరువైపులా పడుకుని ఇద్దరు అక్షితకి చెరొక ముద్దు ఇచ్చి పడుకున్నారు..
({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})•({})
పొద్దున్న పవిత్ర లేచి చూసేసరికి పక్కన అక్షిత కూర్చుని ఏదో పుస్తకం చదువుతు ఉంది, లేచి కూర్చుంది. అక్షిత చూసి పలకరించి కుర్చీలోచి లేచి కొన్ని మంచినీళ్లు ఇచ్చి ఆ వెంటనే గ్లాస్ లో జ్యూస్ పోసి ఇచ్చింది.
పవిత్ర జ్యూస్ తాగి అక్షితని చూసింది, కొంచెం తల దించుకుని.
అక్షిత : నువ్వు జ్యూస్ తాగుతూ ఉండు నేను వెళ్లి మీ తమ్ముడిని పిలుచుకొస్తా అని బైటికి వెళ్ళిపోయింది.
ఐదు నిమిషాలకి చిన్నా లోపలికి వచ్చాడు,
నన్ను చూస్తూనే ఏడ్చేసింది, వెళ్లి పక్కన కూర్చున్నాను.. తన చెయ్యి పట్టుకుని.. "ఏడవకు తల నొప్పి పుడుతుంది" అని మాత్రమే అన్నాను.. ఇంకా ఎక్కువగా ఏడ్చేసింది.
పవిత్ర : నేను అన్నన్ని మాటలు అంటుంటే ఎందుకు పడ్డావు, పధ్ధతి తప్పాను, మానం తప్పాను, శీలంతొ ఆటలు ఆడాను, ఒక జంతువులా బతికాను అయినా కానీ నా కోసం నువ్వెందుకు ఉన్నావు.. ఎందుకు అన్ని మాటలు పడ్డావు.. ఎందుకు?
చిన్నా : అమ్మకి మాటిచ్చాను.. (పవిత్ర ఏడుస్తూ చూసింది) అవును ఒకటి అమ్మకి మాట ఇచ్చాను అది ప్రధాన కారణం అయితే రెండోది నీకోసమే, మన ఇద్దరిదీ ఒకే రక్తం.. అలా ఎలా వదిలేయ్యను అందులోనూ నీ తప్పు లేదు నిన్ను అలా పెంచింది, అలా తయారు చేసింది.
పవిత్ర : కానీ ఎందుకు ఇవన్నీ, ఆస్తి తన చేతికి వచ్చింది కదా అయినా కూడా ఎందుకు ఇన్ని చేసింది, మన జీవితాలతో ఆడుకుంది, ఇంత పగ పడతారా అదీ అవసరంలో ఆదుకోలేదన్న ఒకే ఒక్క కారణంతొ.. నమ్మబుద్ధి కావట్లేదు.
చిన్నా : లేదు అక్కా.. తను ఒక రకమైన శాడిస్ట్.. ఇప్పుడు కాదు తన మొదటి రంకు నువ్వు చూడక ముందే నేను చూసాను, నేను చూస్తున్నానని తెలిసినా కూడా నా ముందే ఇంకొకడితో పడుకుంది.
ఆ తరువాత చిన్నగా నన్ను తన దారిలోకి తెచ్చుకోడానికి చాలా ప్రయత్నించింది కానీ చచ్చిపోయింది అమ్మని నాకి తెలిసాక దాని మీద కోపం బాధ ఒకరకంగా ప్రతీకారం తీర్చుకోవాలని చాలా ఎత్తులు వేసాను అప్పుడే దానికి అర్ధమైంది నేను దాని వలలో పడనని అందుకే నాకు మందు ఇవ్వాలని ప్లాన్ చేసింది నాకు ఒకవేళ నిజం తెలిసినా మూసుకుని ఉంటానని.. నేనూ ఏదేదో చేద్దామనుకున్నా, కానీ అన్నిటికి మధ్యలో నువ్వు నాకు అడ్డం అయిపోయావు నేను చేసే పనుల వల్ల నువ్వెక్కడ బాధ పడతావో అన్న ఆలోచన నన్ను ఏమి చేయానిచ్చేది కాదు.. ఆ రోజు మీరు నాకు మందు కలిపి ఇవ్వడం సితార టీచర్ ద్వారానే తెలుసుకున్నాను.
పవిత్ర : నీకు నా మీద కోపంగా లేదా, నా మీద అసహ్యం కలగలేదా?
చిన్నా : లేదు, నిన్ను ఎలా పెంచిందో నిన్ను ఎలా బ్రెయిన్ వాష్ చేసిందో నేను చిన్నప్పటి నుంచి చూస్తూనే ఉన్నాను కదా, అప్పుడప్పుడు కోపం వచ్చేది కానీ మళ్ళీ పోయేది.. కానీ ఎప్పుడైతే అక్షిత మన ఇంట్లో అడుగుపెట్టి నీ గురించి కంఫర్మ్ చేసిందో అప్పుడే నీ మీద ఉన్న అనుమానాలు అన్ని తొలిగిపోయాయి.. ముందో వెనకో నువ్వు నా దెగ్గరికి వచ్చేస్తావని నాకు తెలుసు.
పవిత్ర : నన్ను క్షమించరా చిన్నోడా.. చెయ్యలేనన్ని తప్పులు చేసేసాను, నిన్ను ఎంతో బాధ పెట్టాను.
చిన్నా : లేదు, నువ్వు ఏ తప్పు చెయ్యలేదు.. నువ్వు చేసిన ఒకే ఒక తప్పు సొంతంగా నీకూగా నువ్వు ఆలోచించకపోవడమే.. గుడ్డిగా తనని నమ్మేసావ్.. ఎంత నిన్ను పెంచిన అమ్మయినా తప్పు తప్పేగాని ఒప్పవదు.. అది తెలుసుకోడానికి నీకు ఇంత టైం పట్టింది.
పవిత్ర : ఒక్కసారి నన్ను వాటేసుకోవా..
చిన్నా : నన్ను అడగాలా, రా అక్కా.. అని వాటేసుకుని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టాను.
ఇంతలో అక్షిత కూడా వచ్చింది..
పవిత్ర : అక్షితా, నన్ను క్షమించు.. సారీ..
అక్షిత : నాక్కూడా ఒక హాగ్ ఇచ్చేయ్ బంగారం.. సరిపోద్ది.. అనగానే పవిత్ర గట్టిగా వాటేసుకుని ఆనంద బాష్పాలతో ఏడ్చేసింది.
అక్షిత : ఆమ్మో.. వదినా.. నీ కోడళ్ళు.. జాగ్రత్త.
పవిత్ర : అయ్యో.. సారీ.. సారీ... అనగానే అక్షితా, చిన్నా ఇద్దరు నవ్వారు..
తరువాత అమ్మమ్మ తాతయ్య వచ్చి ముందు కోప్పడ్డా, అక్షిత అందరికీ సర్ది చెప్పింది.. రెండు నెలలు గడిచాయి ఇంకో వారంలో అక్షితకి డేట్ ఉంది హాస్పిటల్లో జాయిన్ అవ్వాలని చూస్తుంది.
చిన్నా అక్షిత ఇంటికి హాస్పిటల్ కి తిరగడానికి ఇబ్బంది పడకుండా కారు కూడా కొన్నాడు..పవిత్ర ఈ రెండు నెలల్లో తమ్ముడితొ ఉంటే ఎంత సంతోషమో... నలుగురు కలిసి వండుకోవడంలో ఉన్న ఆనందం... ముచ్చట్లు చెప్పుకుంటూ అన్నం తినడం.. అక్షితని జాగ్రత్తగా చూసుకోవడం అన్నింట్లో సంతోషాలు తప్పితే ఏ కోశానా బాధలు లేవు.
పవిత్ర అప్పుడప్పుడు బాధ పడ్డా.. తన తమ్ముడి ప్రేమ, ఆడబిడ్డ మంచితనం చూసి చాలా ఆనందించింది.. చిన్నగా పనులు అందుకోవడం అక్షితని జాగ్రత్తగా చూసుకోవడం అన్ని చేస్తుంది కానీ సితార మాత్రం పవిత్రని దెగ్గరికి రానివ్వలేదు, అందరి ముందు కొంచెం బానే ఉన్నట్టు నటించినా తన వల్ల అక్షితకి చిన్నాకి ఏ ప్రమాదం వస్తుందో అని కళ్ళలో ఓత్తులు వేసుకుని మరి చూస్తుంది.. అస్సలు వంట గదిలోకి రానిచ్చేది కాదు.. పవిత్రకి అది అర్ధమయ్యి తానే వంట గదికి వెళ్లడం మానేసింది ఎంత చనువుగా ఉండాలో అంతే ఉండసాగింది.. ఈ విషయం దంపతులిద్దరూ గమనిస్తూనే ఉన్నారు.
అంతా ఆనందంగా ఉందనుకున్న వేళ, ఒకానొక రోజు అందరితో కలిసి నవ్వులాటలో మునిగి తెలుతు అందరూ అక్షితని నవ్విస్తుంటే లోపల పసికందులు తంతున్నారు అది చూసి అందరూ నవ్వుతున్నారు.. అలాంటి సమయంలో ఫోన్ వచ్చింది చూస్తే అది కవిత నుంచి.. పవిత్ర సడన్ గా లేచి బైటికి వెళ్ళిపోయింది.. ఎవ్వరు పట్టించుకోకపోయినా సితార మాత్రం గమనించి తన వెనుకే వెళ్ళింది.
పవిత్ర : ఎందుకు ఫోన్ చేసావ్?
కవిత : పవి.. మనకి మంచి అవకాశం దొరికింది.. నేను రేపు వస్తాను.. క్షమాపణలు చెప్పి కాళ్ళు పట్టుకుంటాను, వాళ్లు ఎలాగో ఒప్పుకోరు కనీసం భోజనం చేసి వెళతానని దీనంగా బతిమిలాడతాను.. నువ్వేం చేస్తావంటే వండిన అన్నంలో నేనిచ్చే విషం కలిపెయ్యి, అది తిని అందరూ పోతారు ఇక ఆ ఇల్లు, వాడి డబ్బు అన్ని మన సొంతం.. నిన్ను నన్ను వేరు చెయ్యాలని చూసిన ఆ లంజ అక్షిత పీడా కూడా వదిలి పోతుంది. ఒకే దెబ్బకి రెండు పిట్టలు.
పవిత్ర : (గట్టిగా మోస పీలుస్తూ) అంతేనా.. మళ్ళీ మనల్ని ఇంకొకరు మోసం చేస్తే?
కవిత : ఇక మనం ఎవ్వరినీ నమ్మం కదే
పవిత్ర : మనకిక మనుషులతొ సంబంధం లేదంటావ్
కవిత : డబ్బుంటే, మనుషులు ఎవడికి కావాలె.. మనం సుఖపడ్డామా, సుఖంగా ఉన్నామా లేదా అదొక్కటే ముఖ్యం అంతే
పవిత్ర : సరే.. నువ్వు చెప్పినట్టే చేస్తాను
కవిత : నా తల్లే.. ఇదొక్కటి చెయ్యమ్మా.. ఇక మనకి తిరుగు ఉండదు..
పవిత్ర ఫోన్ కట్టేసి అక్షిత వాళ్లు పిలుస్తున్నా వినిపించుకోకుండా వెళ్లి పడుకుంది.. సితారకి సగం సగం వినిపించినా, మొత్తానికి ఏదో జరగబోతుందనిపించి ఇక నుంచి ఇంకా జాగ్రత్తగా ఉండాలని నిర్ణయించుకుంది..
తెల్లారి అందరూ లేవగానే అందరి ముక్కులోకి మొదటగా దూరింది బిర్యానీ వాసన.. వాసన చూస్తూనే ఎవరి రూముల్లో నుంచి వారు బైటికి వచ్చి కిచెన్ వంక చూసారు.. పవిత్ర తెగ కష్ట పడుతుంది.. సితారకి నిద్ర మత్తు ఎగిరిపోయింది.. సరిగ్గా కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం రమేష్ నోటి నుంచి విన్న ప్లాన్.. అన్నం వండి ప్రేమగా తినిపించి చంపెయ్యడం ఆ తరువాత రోజే కళ్యాణి చనిపోవడం గుర్తొచ్చి అక్షిత వైపు చిన్నా వైపు చూసి.. పవిత్ర వైపు కోపంగా చూసింది.
పవిత్ర బిర్యాని స్టవ్ మీద పెట్టి, రైతా చెయ్యడానికి కష్ట పడుతుంటే అక్షిత అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ నడిచి పవిత్ర భుజం మీద చెయ్యి వేసింది.
పవిత్ర : అక్షిత.. లేచావా
అక్షిత : టేస్ట్ ఏమో కానీ వదినా, వాసన మాత్రం అబ్బబ్బ.. ఇవ్వాళ నీ చేతి ముద్ద తినే హాస్పిటల్లో జాయిన్ అవుతాను.
పవిత్ర నవ్వింది.. కరెక్ట్ గా భోజన సమయానికి కవిత ఊడిపడింది.. అందరూ ఇంటి బైట నిల్చున్నారు, పవిత్ర మౌనంగా నిలబడింది.. సితార గోల చెయ్యక ముందే అక్షిత మొహమాటం లేకుండా చెప్పేసింది కవిత లోపలికి రావడానికి వీల్లెదని.. కవిత దొంగ నాటకాలు ఆడి అందరి ముందు ఏడ్చి కాళ్ళు పట్టుకుంది.. ఎవ్వరు కనీసం తన మొహం కూడా చూడలేదు.. ఆకలిగా ఉంది భోజనం చేసి వెళతాను అని బతిమిలాడింది.
పవిత్ర : తినేసి వెళుతుంది రానివ్వండి అంది, చిన్నా అక్షితలని చూసి..
చిన్నా ఒకింత అసహనంగా చూసినా అక్షిత మాత్రం ఏం మాట్లాడకుండా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.. సితార కోపంగా ఏదో అనబోతే అక్షిత వారించింది.. ఇక సితార సహించక లోపలికి వెళ్లి చక చకా ఏదో ఇంటి బైట కుక్కకి పెట్టినట్టు పళ్లెంలో వండిన బిర్యానీ తీసుకొచ్చి డైనింగ్ టేబుల్ మీద విసిరేసినట్టు పెట్టి.. "ఇక తిను.." అని కసిరింది.
కవిత కూర్చుని పవిత్రకి సైగ చెయ్యగానే, పవిత్ర లోపలికి వెళ్లి కొంచెం తెల్లన్నం రైతా తీసుకొచ్చి కవితకి వడ్డించి అందరికి ప్లేట్లు పెట్టింది.. సితార కోపంగా ఏం అవసరం లేదంటూ ముందుకు రాబోతే పవిత్ర పక్కకి చూసింది అప్పుడే తన చేతిలో ఉన్న రైతా గిన్నె జారి కింద పడేసరికి పవిత్ర గిన్నె తీసుకెళ్లి సింకులో వేసి నీళ్లు కుమ్మరించి కడిగి మళ్ళీ సింకులో వేసింది.. మసిగుడ్డ తీసుకెళ్లి తుడుస్తుంటే అక్షిత వచ్చి కుర్చీలో కూర్చుని పవిత్రని చూసింది.
సీతార : అక్షితా, ఏం చేస్తున్నావ్.. లే ముందు అక్కడి నుంచి.
అక్షిత : ఇప్పుడు ఏమైంది..?
సితార : అది.. నువ్వు ఈ టైంలో మసాలా తినకూడదు అస్సలు ఇలా తిరగకూడదు.. లోపలికిపొ.. కొద్దిగా అరిచింది కూడా..
అక్షిత : సరే.. సరే.. ఒకే ముద్ద.. అని పవిత్రని చూసింది.. వదినా.. అంటూ
పవిత్ర : ఒక్క నిమిషం చెయ్యి కడుక్కుని వస్తాను.. అని వెళ్లి గబగబా చెయ్యి కడుక్కుని వచ్చి.. అక్షిత ప్లేట్లో వడ్డీస్తుంటే
అక్షిత : ఒకే ముద్ద, కలిపి నీ చేత్తో తినిపించు వదినా
ఆ మాట వినగానే తనకి తానే పొంగిపోయింది.. పవిత్ర తన చేత్తో తినిపించగానే.. ఆ వెంటనే చిన్నా కూడా వచ్చాడు.. "నాక్కూడా" అంటూ.. అది చూసి అమ్మమ్మ తాతయ్య కూడా ముందుకు వచ్చారు.. పవిత్ర కళ్ళలో ఏడుపు ఒక్కటే తక్కువ.. ఈరోజు ఉన్నంత సంతోషంగా ఇంత ఆనందం ఎప్పుడు పొందని మనసు అది.. తట్టుకోలేక ఏడ్చేస్తే.. అక్షితతొ పాటు అందరూ దెగ్గరికి చేరి బుజ్జగించారు.. అదే నిమిషంలో
అక్షిత : అబ్బా... అని వంగిపోతు, కడుపు మీద చెయ్యి వేసుకుని.. బాబు.. ఇలా రా.. నొప్పిగా ఉంది.. ఉమ్మ్.. అమ్మా... అనగానే అప్పటి నుంచి చూస్తున్న సితార పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి అక్షితని పట్టుకుని చిన్నాని చూసింది..
చిన్నా వెంటనే కారు తీసి అక్షితని పడుకోబెడితే, బామ్మ వెనక కూర్చుని అక్షితని ఒళ్ళో పడుకోబెట్టుకుంది.. తాతయ్య ముందు కూర్చోగానే కారు రయ్యిమాంటూ హాస్పిటల్ వైపు పరుగు తీసింది.
పవిత్ర : సితార గారు మీరు పదండి నేను తాళం వేసి వస్తాను.. అంది.. కానీ సితార అవేమి పట్టించుకోకుండా హాస్పిటల్ వైపు వేగంగా వెళ్ళిపోయింది..
సగం దూరం నడిచిన సితారకి ఏదో తేడాకొట్టి అనుమానంతొ మళ్ళీ ఇంటికి బైలుదేరింది.. మాటలు వినిపిస్తుంటే కిటికీ లోనుంచి తొంగి చూసింది.. పవిత్ర కోపంగా కవిత గొంతు పట్టుకుని గోడకి ఆనించి పిసుకుతుంది.. కవిత రెండు నిమిషాలకి గింజకోవడం చూసి.. వదిలేసింది..
కవిత : నాకు తెలుసే.. నువ్వు విషం కలపవని.. అందుకే నీకు విషం పంపించిన వాడికి డబ్బు ఇచ్చి బిర్యానిలో కలపమని చెప్పాను అరగంటలో అందరూ పోతారు.. అని నవ్వింది.
పవిత్ర తన బొడ్డు లోనుంచి సీసా తీసి "ఇదేనా అది" అని అడిగింది.. అది చూడగానే కవిత మొహంలో నవ్వు మాయమైంది..
పవిత్ర : ఏంటి అర్ధం కాలేదా, నీ దెగ్గర నేర్చుకుందే నీకు వచిన్నట్టే నాకు అనుమానం వచ్చింది.. రెండు సార్లు వాడి మొడ్డ చీకితే మొత్తం కక్కేసాడు.. అయినా నేను విషం కలపలేదని ఎవరు చెప్పారు నీకు, నువ్వు బిర్యానీ తినకుండా తెల్లన్నంలో రైతా వేసుకుని తిన్నావు గుర్తుందా..
కవిత : అంటే అన్నంలో..
పవిత్ర : కాదు రైతాలో.. అందుకే నీకు రైతా వడ్డించగానే అది నా చేతుల్లోనుంచి జారి కింద పడిపోయింది.. ఇంకోటి నువ్వు తిని అరగంట దాటిపోయింది.. అని కవిత చీర పట్టుకుని బైటికి లాగి అవతలకి నెట్టేసి ఇంటికి తాళం వేసింది.
కవితని చూసి "ఎమన్నావ్ మనిషి సుఖపడితే చాలు అన్నావ్, కాదు సంతోషంగా ఉంటే చాలు.. వచ్చే జన్మలో అయినా నీ జీవితం సంతోషంగా సాగాలని ఆ దేవుణ్ణి కోరుకుంటాను" అని మొహం తిప్పేసుకుంది.
ప్రాణభయంతొ బైటికి వచ్చిన కవిత, సితారని చూసి "నన్ను కాపాడు నీకు ఎంత డబ్బు కావాలంటే అంత ఇస్తా" అనగానే, వేసుకున్న చెప్పు తీసి చెంప మీద చెళ్లున పీకింది.. కవిత అక్కడనుంచి పరిగెత్తింది.
పవిత్ర బైటికి వచ్చి అక్కడ సితారని చూసి ఆగిపోయి, "పదండి వెళదాం" అని ముందుకు నడిచింది.
సితార : పవిత్ర.. సారీ.. నిన్ను నేను అనుమానించాను.
పవిత్ర : పర్లేదండి, నేను చేసిన పనులటువంటివి.. అయినా మీకు చిన్నా అక్షిత అంటే ఎంత ఇష్టమో నేను చూసాను, నాకు అలా ఉంటే బాగుండు అనిపించింది.
సితార : ఇప్పటి నుంచి నేను నీకు అమ్మనే..
పవిత్ర : నా తమ్ముడికి, ఆడబిడ్డకి చూపించినంతలో కొంత ప్రేమ చూపించినా చాలు.
సితార వెనక నుండి పవిత్రని హత్తుకుని, తల నిమిరి.. భుజం మీద చెయ్యి వేసి "పదా" అంటూ హాస్పిటల్ వైపు నడిచారు.
కొండ మీద జ్యోతిష్యడు చెప్పినట్టే ఇద్దరు ఆడపిల్లలు పుట్టారు, తాతయ్య కొంచెం చాదస్తం చూపించినా దేవుడిని తలుచుకుని లెంపలు వేసుకున్నాడు.
అందరూ ఆనందించారు ఆ బిడ్డలని చూచి.. పవిత్ర ఎంత సంతోష పడిందో పిల్లలని చూసి అలానే ఒకింత బాధ పడ్డా.. అది తన సంతోషం ముందు నిలువలేదు.
బామ్మ : అమ్మాయి అక్షితా.. పేర్లు ఏమైనా అనుకున్నారా..?
అక్షిత : ఒక అమ్మాయి పేరు కళ్యాణి.. ఇంకో అమ్మాయి పేరు మీ మనవడినే అడగండి అని నవ్వింది.
అందరూ చిన్నా వైపు తిరిగారు..
చిన్నా : నేనూ అదే ఆలోచిస్తున్నా.. అమ్మాయి మొదటి అక్షరం "ల" తొ మొదలయితే సంతోషం అని స్వామి చెప్పాడు.
అక్షిత : ఏ స్వామి?
చిన్నా : చిరంజీవియానందస్వామీ.. అవసరమా నీకు... ఆ ఎక్కడున్నా.. మొదటి అక్షరం "ల" ఆ తరువాత అక్షితకి తెలుగు పదాలలో "వ" అంటే చాలా ఇష్టం.. ఆ తరువాత.. ఆ తరువాత..
అక్షిత : దొంగ నాయాల.. ఈ డొంక తిరుగుళ్ళు ఎందుకు..
సితార మధ్యలో కల్పించుకుని.. "చిన్నా నాకు "ణ్య" అంటే చాలా ఇష్టం" అంది నవ్వుతూ.
చిన్నా : అలాగా.. మరి చెప్పవే.. మూడు కలిపేద్దాం.. లవణ్య.. లావణ్య.. అయిపోయింది.. పేరు. అని పళ్ళికిలిస్తూ నవ్వాడు.
అందరూ చిన్నాని ఏడిపించడానికి దెగ్గరికి వెళ్లి నడుము గిల్లితే, చిన్నా సిగ్గుపడుతుంటే అక్షిత తన ఇరువురు బిడ్డలని తడుముతూ చూసి తనివితీరా నవ్వుకుంది.
ఇక ఊరి జనాలు రకరకాలుగా మాట్లాడుకున్నా ఎవరికీ చిన్నా వాళ్ళని కదిలించి అడిగేంత ధైర్యం లేదు.. అన్ని ఊహాగానాలు వచ్చాయి మరి.
బారసాల నాడు అక్షిత స్వయంగా వెళ్లి లావణ్యని వెంట పెట్టుకొచ్చింది, చిన్నా లావణ్య ఒకరినొకరు చూసుకున్నా అంతగా మాట్లాడుకోలేదు, కనీసం దెగ్గరిగా కూడా కలుసుకోలేదు, కానీ ఒకరినొకరు పలకరించుకున్నారు సంతోషాలని పంచుకున్నారు వాళ్ల మనస్సులో.. చిన్నా లావణ్య కొడుకు కూతురిని ఎత్తుకుని ముద్దాడాడు పేర్లు రాయించే సమయానికి అందరూ కూర్చున్నారు.
అందరూ ఏం పేర్లు పెడతారా అని అనుకుంటుండగా, చిన్నా కూతురితొ బియ్యంలో కళ్యాణి అని రాయించాడు.. అక్షిత ఇంకో బిడ్డతో లావణ్య అని రాయించింది.. పంతులు పేర్లు పెద్దగా చదివేసరికి లావణ్య చిన్నా ఒకరినొకరు చూసుకుని నవ్వుకున్నారు.
ఐదేళ్ళు గాడిచాయి.. తాతయ్య కాలం చేశారు, బామ్మకి కొంచెం మనశాంతిగా ఉండాలని తనతో పాటుగా అందరూ టూర్ కి ప్రయాణం అయ్యారు.. అందరితో పాటు లావణ్య కూడా తన పిల్లలు మొగుడితో పాటు వచ్చింది.
పార్క్ లో పచ్చటి గడ్డి మీద అక్షిత తన కొడుక్కి పాలు ఇస్తుంటే, బామ్మ మళ్ళీ కదిలించింది..
బామ్మ : అమ్మాయి.. అబ్బాయి పేరు ఏమనుకున్నావ్ అని.
అక్షిత : ఏమో తన మేనల్లుడికి తనే పేరు పెట్టుకుంటా అంది.. వదినకే తెలియాలి.. అని పవిత్రని చూసింది.
పవిత్ర : నా తమ్ముడి పేరు కలిసివచ్చేలా.. చిరంజీవి కదా.. ఆ ఆంజనేయుడి గుణాలు అన్ని రావాలని "అంజి" అనే పేరు అనుకుంటున్నాను.. అనగానే.. అందరూ చెప్పట్లు కొట్టారు.
అక్షిత పిల్లాడిని ఎత్తుకుని అంజి.. అంజి.. అంటూ ఆడిస్తుంది..
లావణ్య వచ్చి చిన్నా పక్కనే కూర్చుని అటు చూడు అని సైగ చేసింది.. చిన్నా అటు చూస్తే.. చిన్నా కూతురు లావణ్య, లావణ్య కొడుకు చిరంజీవి ఇద్దరు చేతులు కలుపుకుని ఫ్రెండ్స్ అనుకుంటూ నడుస్తున్నారు.. అప్పుడే వాళ్ళకి అక్షిత పిల్లాడిని ఎత్తుకుని ఆడిస్తూ అడ్డు వచ్చింది.
లావణ్య కొడుకు చిరంజీవి : ఆంటీ.. పక్కకి జరగండి..
అక్షిత : రేయి.. ఎవడ్రా నీకు ఆంటీ.. కేసు పెట్టి బొక్కలోకి తోయిస్తా అనగానే అక్కడున్న అందరూ పగలబడి నవ్వారు
సమాప్తం
- Previous page: Update 07
- Next article in the series 'రెండు కళ్ళు': వదిన 2
- Previous article in the series 'రెండు కళ్ళు': ఆ ఇద్దరు
