Fantasy వేపాకు వెన్నముద్ద

కొడుకు మీదెక్కి వాడిని తన ఒంటితో నలుపుతూ ఎడమ చేతిని షాటు లోపలికి పోనించి గుటాన్ని పట్టేసింది, గుడ్డు నోటి నుంచి ఉఫ్ అన్న శబ్దం విన్న వెంటనే తన పెదవులతో కొడుకు మీద దాడికి దిగి ఆపకుండా ముద్దులు పెట్టేస్తుంటే మళ్ళీ సమాధి కనిపించింది కానీ ఈసారి ఒంటి మీద చెమటలు పట్టలేదు, ముద్దుల వర్షం కూడా ఆగలేదు. రాధ కళ్ళు మూసుకుంది.

"అక్షితా..." కేకలు వేస్తూ పిలుస్తుంది మహారాణి.

కోట అంతా పరిగెడుతూ వెళుతుంటే తనని పట్టుకోవడానికి తన అక్క రక్షిత వెనకే పరిగెడుతుంది. "ఆగవే నీ సంగతి చెప్తా ఇవ్వాళ, ఆగు" అని ఆయాసపడుతున్నా అక్షిత పరుగు ఆగలేదు. అక్షిత కోట బైటికి వెళ్లేసరికి వదిలేసింది.

మహారాణి : అక్షిత ఏది ?

రక్షిత : రాజ్యం మీద పడి తిరగడానికి వెళ్ళింది అది

మహారాణి : మాటలు

రక్షిత : సరే

మహారాణి : యువరాజు రాజగోపాలుడు నిన్ను చూసుకోవడానికి వస్తున్నారు, త్వరగా సిద్ధం చెయ్యండి అని ఆజ్ఞాపించి వెళ్ళిపోయింది.

అందరూ కలిసి రక్షితని బంధించేశారు. మహారాణి మహారాజు దెగ్గరికి వెళ్ళింది.

మహారాజు : ఎక్కడ నీ చిన్న కూతురు

మహారాణి : ఇవ్వాళ చాలా సంతోషంగా ఉంది

మహారాజు : ఆ పిచ్చిదాన్ని ఏది పడితే అది మాట్లాడకుండా ఉండమని చెప్పు

మహారాణి : నా కూతురుని తక్కువ చేసి మాట్లాడేది ఎవరైనా సరే. అది ఒక దేశానికీ రాజు అయినా నేను సహించలేను.

మహారాజు కోపంగా వెళ్ళిపోయాడు.

కిన్నెర నదీ ప్రాంతం, అడవికి ఆనుకుని ఉన్న నీళ్లలో నీడ చాటున చిన్న పడవ, అందులో తన ప్రియుడు వీరాతో తన ఒళ్ళో నగ్నంగా పడుకుని కబుర్లు ఆడుతుంది అక్షిత.

వీరా : మనం ఇలా ఆడుతున్నామని రాజు గారికి తెలిస్తే ఏమవుతుందో తెలుసా, అక్షిత చేతిలో వేళ్ళలో తన వేళ్ళు పోనించి పట్టుకున్నాడు.

అక్షిత : ఏముంది, నీ గొంతు కోస్తారు, నవ్వింది.

వీరా : నీకు భయం లేదా, నాకైతే నిద్ర కూడా పట్టడం లేదు

అక్షిత : నా వెంట పడేటప్పుడే చెప్పాను, ప్రాణాల మీదకి తెచ్చుకోవద్దని, నాకోసం ప్రాణాలైనా ఇస్తానన్నావ్. ఇప్పుడు నిద్ర పట్టట్లేదంటే నేనేం చెయ్యనూ

వీరా : అస్సలు నేనంటే నీకు ఇష్టమేనా

అక్షిత : ఇష్టం లేకుండానే వచ్చానంటావా, నా పువ్వుని కోసిన నీ కత్తిని అడుగు పోనీ, తన తొడల మధ్య తగులుతున్న గూటం తొడతోనే నొక్కి నవ్వింది

వీరా : నీ మాటలకి రెండు వైపులా పదునే యువరాణి

అక్షిత : జాగ్రత్త సుమీ, గుచ్చుకుపొగలవు అని నవ్వితే వీరా కూడా నవ్వుతూ అక్షిత పెదవులని అందుకున్నాడు.

వీరా : అందరూ నిన్ను ఎందుకు పిచ్చిది అంటారో నాకింకా అర్ధంకాదు

అక్షిత : ఎందుకంటే నేను ప్రాణం ఉన్న ప్రతీ దానితో మాట్లాడగలను, అందుకే

వీరాకి అర్ధం కాలేదు, ప్రశ్నర్ధకంగానే పెట్టాడు మొహం.

అక్షిత : అర్ధం కాలేదా, ఈ చెట్టుకి ప్రాణం ఉందిగా.. దీనితో నేను మాట్లాడగలను, నాకు తిరిగి బదులు ఇస్తుంది కూడా, అదిగో ఆ కుందేలు, ఉడత, చెట్లు, పక్షులు, జంతువులు అన్నిటితో నేను మాట్లాడగలను. ఆఖరికి నా చేతులు కూడా నాతో మాట్లాడతాయి. వీరా అయోమయపు మొహం చూసి గట్టిగా నవ్వింది.

వీరా నమ్మలేదు, ఈ రాజ్యం అంతా ఎలా అయితే అక్షితని పిచ్చిదానిలా చూస్తుందో ఇప్పుడు వీరాకి కూడా అక్షిత అలానే కనిపించింది. ఇద్దరు ఇంకేం మాట్లాడుకోలేదు.

వీరా : వెళదాం

అక్షిత : అలాగే అని లేచి బట్టలు వేసుకుంది. బట్టలు తొడుక్కుంటూ చెట్టుని పట్టుకోగానే చెట్టు చెప్పేసింది, చుట్టూ వాళ్ళని కొంతమంది గమనిస్తున్నారని. వెంటనే కత్తి తీసుకుంది.

వీర : ఏమైంది ?

అక్షిత : ఇరవై మంది చుట్టుముట్టారు, ఆ చెట్టు వెనక ముగ్గురు, ఈ చెట్టు వెనక నలుగురు, మిగతా కొంతమంది మనవైపే వస్తున్నారు.

వీరా "ఎవరు" అని చూడబోతుంటే వెంటనే వీరా చెయ్యి పట్టుకుని, "నిన్ను నన్ను కలిపి చూడటం అంత మంచిది కాదు, నువ్వెళ్ళిపో.. నేను యువరాణిని, నాకు హాని కలిగేంచంత ధైర్యం చెయ్యరు" గట్టిగా చెప్పేసరికి వీరా అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయాడు.

వీరా వెళ్ళిపోయాక అక్షిత నవ్వుకుంటూనే "ఎవరు" అంది గంభీరంగా

"నేనెవరో తరువాత చెపుతాను, ముందు నువ్వెవరో చెప్పు" అంతే గట్టిగా వినిపించింది ఆ కంఠం.

అక్షిత : చెప్పకపోతే

"తరువాత జరిగే పరిణామాలకి, మా బాధ్యత కాదు" అందరూ నవ్వారు.

అక్షిత : కనిపించుట లేదా.. ఆడపిల్లని.

"అవును, చాలా అందంగా ఉన్నావ్, నువ్వు నాకు కావాలి"

అక్షిత : హహ.. ఏం చేస్తావేంటి ?

"అనుభవిస్తాను, నీ ప్రతీ అంగం నా చేతుల్లో నలగలి, నా రాజ్యంలొ దాసిగా ఉంటావు"

అక్షిత : అదేదో ఈ రాజ్యంలొ నా దాసిగా నా పాదసేవ చేసుకోవచ్చును కదా

"ఎంత పొగరు, నీ లాంటి దాన్ని ఎలా వంచాలో నాకు బాగా తెలుసు"

అక్షిత : ఎంత మందిని వంచారేమిటి, చెట్టుని ముట్టుకుని ఏదో చెప్పింది అక్షిత.

"వందకి పైగా బానిసలు ఉన్నారు నా దెగ్గర"

అక్షిత : మరి నీకు పెళ్లేందుకు రాజగోపాలా, నవ్వింది అక్షిత.

"దానికి నేనెవరో తెలుసు, నా రహస్యం బైటికి పొక్కక ముందే దాన్ని బంధించండి" అరిచాడు రాజగోపాలుడు.

"ఇది నా రాజ్యం, నా అడవి" అని పైకి చూడగానే అప్పటివరకు పైన చక్కర్లు కొడుతున్న ఒక పెద్ద గద్ద తన నోట్లో ఉన్న ధనుస్సుని వదిలేసింది. అది నేరుగా అక్షిత చేతిలోకి వచ్చిన వెంటనే వెనక్కి అడుగులు వేస్తూ ఆనందంగా ఇంకో చెట్టుని తడుముతూ "ఇవ్వు" అనగానే పై నుంచి బాణాలు కింద పడ్డాయి. కింద పడుతున్న బాణాలని పట్టుకుని వదులుతునే అక్కడే ఉన్న చీమల పుట్టని చూసి "క్షమించండే.. మీకు మళ్ళీ సాయం చేస్తానులే" అని పుట్టని ఒక్క తన్ను తన్నింది, ఎదురుగా ఉన్న ఐదుగురు మొహాల మీద పడిన చీమలు వాటి పని అవి చేసుకుపోతున్నాయి. బాణాలు వేస్తూనే పరిగెడుతూ చెట్ల దెగ్గరికి వెళ్లి వాటిని తడుముతూ ఏదో చెపుతుంది. ఇది రాజగోపాలుడు గమనిస్తూనే ఉన్నాడు. ఒక చెట్టు దెగ్గరికి వెళ్ళగానే ఆ చెట్టు మీద ఉన్న పాము బాణం మీదకి దూకింది, అక్షిత వెంటనే బాణం వదిలింది. అలా ఏడుగురు పైకి పాము బాణాలు వదిలి ఎక్కడా ఆగకుండా అటు ఇటు పరిగెడుతు ఒక చెట్టు మీద ఎక్కి అక్కడి నుంచి పారిపోయింది. కింద రాజగోపాలుడి అనుచరులు అనుసరిస్తూ ఉండగా రాజగోపాలుడు వెంటనే బాణం తీసి మంట అంటించి అక్షిత దూకబోయే చెట్టు మీదకి గురి చూసి వదిలాడు, నిప్పు చూడగానే కుందెలు పిల్లలా ఆగిపోయింది అక్షిత. అందరూ చుట్టు ముట్టేసారు.

గుడ్డు : అమ్మా.. అమ్మా..

రాధ : హా..

గుడ్డు : మళ్ళీ కల వచ్చిందా

రాధ కొడుకు మీద నుంచి లేచి కూర్చుంది. వెనక నుంచి వాటేసుకుని ముద్దులు పెడుతూ పట్టుకుంటే వెనక్కి వాలి కళ్ళు మూసుకుంది.

గుడ్డు : కాసేపు పడుకుంటావా అని అడిగితే లేదంది

రాధ : శృతి ఏది ?

గుడ్డు : ఎవరూ

రాధ : అదే.. ముద్రా

గుడ్డు : పిలుస్తాను అని బైటికి వెళ్ళాడు.

"అమ్మా ఇటురా" అని పిలిస్తే లోపలికి వచ్చింది రాధ.

"ఏంట్రా" చెప్పు.

గుడ్డు : ఏం మాట్లాడుకుంటారు గంటలు గంటలు

రాధ : (నీ గురించే) ఊరికే ఆడోళ్ళం సోది కబుర్లు

నడుము పట్టుకుని దెగ్గరికి లాక్కున్నాడు, "మధ్యలో వదిలేసి వెళ్లిపోయావ్". వెంటనే వదిలించుకుంది రాధ, "ఆంటీ ఉంది, చూస్తే ఏమనుకుంటుంది, వదులు"

గుడ్డు : వదలనుగా

రాధ : నేను ఆంటీని పిలుస్తా

గుడ్డు : దాన్ని కూడా కలిపి దెంగుతా

రాధ : అవ్వ చూడు మాటలు, తల్లితో ఎవరైనా అలా మాట్లాడతారా

గుడ్డు : అబ్బా ప్లీస్ రావే

రాధ : రాత్రికి చూద్దాం, ముందు వదులు. అబ్బా.. ఉడుము పట్టురా నీది.

గుడ్డు లేచి నేరుగా ముద్ర దెగ్గరికి వెళ్ళాడు. అక్కడ ముక్తా కూడా ఉంది. వెళ్లి ముక్తా చేతులు పిసుకుతూ "ప్రియానందన గారిని కలిసి రాపో" అంటే సరే అని లేచి రెడీ అవ్వడానికి ఎదురు ఇంట్లోకి వెళ్ళింది.

గుడ్డు : అత్తా నీతో పనుంది ఆ ఇంటికి వెళదాంరా అని ముద్ర చెయ్యి పట్టుకుని తన ఇంటికి లాక్కెళ్ళాడు, ముక్తా చూడకుండా ఇంకో రూములోకి తీసుకెళ్లి తలుపు వేశాడు. ఇది రాధ చూసింది.

ముద్ర : ఏంట్రా అంత తొందర, వస్తున్నా కద, చెప్పు

గుడ్డు వెంటనే తలుపులు వేసి ముద్రని ఎత్తుకుని మంచం మీద పడుకోబెట్టాడు. "ఒరేయి ఏంటిది, ముందు లెగు"

గుడ్డు : లేవను, అంటూనే బట్టలు మొత్తం తీసి ముద్ర చేతిని మొడ్డ మీద వేసుకుని, సళ్ళ పైన దాడికి దిగాడు.

ఎప్పుడు కంట్రోల్ తప్పని వాడు ఇప్పుడు విరుచుకుపడుతుంటే ఆశ్చర్యపోయింది, గుడ్డు ఇంత ధైర్యం చెయ్యడని తెలుసు. అల్లుకుపోతూనె జాకెట్ చించేసాడు. ముద్ర పెనుగులాడలేదు, అలా అని సహకరించనూలేదు. చీర మొత్తం పైకి లేపి తడిచిన పూకులో మొడ్డని దించి ఆపేసాడు.

గుడ్డు : ఏంటే అలా చూస్తున్నావ్, ఆపవా.. శృతీ సమీరా

ముద్ర : !!!!!!

గుడ్డు : నాకు గతం గుర్తొచ్చి చాలా రోజులైంది

ముద్ర : ఎలా

ఆరోజు ప్రియనందన కోసం వేసిన ప్లాన్, కారుతొ గుద్దించుకున్నాడు, కానీ అనుకోకుండా తలకి పక్కనే ఉన్న రాయి తగిలి నిజంగానే స్పృహ కోల్పోయాడు గుడ్డు. అప్పుడే గత జన్మ మొత్తం కళ్ళ ముందు కనిపించింది.

అక్షిత రాజగోపాలుడి కామం పసిగట్టింది, వాడి గుర్రం మీద నగ్నంగా చచ్చి పడి ఉన్న ఆడపిల్లలని చూడగానే కోపంతొ రాజగోపాలుడి మొడ్డ మీద తన్నింది, జుట్టు పట్టుకుని ఈడ్చి చెట్టు కొమ్మకి కట్టేసింది. ఒక పక్క యుద్ధం చేస్తూనే ఇంకో పక్క రాజగోపాలుడి తొడ మీద నరికింది. రాజగోపాలుడు వెంటనే కాలు దెగ్గర కత్తి తీసుకుని జుట్టు కత్తిరించుకుని, అక్షిత అటు తిరిగి యుద్ధం చేస్తుంటే వెన్నులో గుచ్చి వెంటనే అక్షిత రెండు చేతులు పట్టుకున్నాడు. అక్షిత భూమిని, చెట్టుని దేనిని ముట్టుకోకుండా గాల్లోకి ఎత్తి పట్టుకున్నాడు. ఈలోపు అందరూ తేరుకుని అక్షితని చుట్టు ముట్టేసారు. రాజగోపాలుడి అవతారం చూసి గట్టిగా నవ్వింది అక్షిత. అక్షితకి తెలుసు తనని చంపేస్తాడని. ఇంకా వెర్రిగా వెక్కిరింపుగా నవ్వింది.

అక్షితని పట్టుకున్న రాజగోపాలుడు, అక్షిత ప్రాణం ఉన్న వాటితో మాట్లాడగలదన్న రహస్యాన్ని తెలుసుకున్నాడు. తన బలంతొ పాటు బలహీనత కూడా తెలుసుకున్నాడు. అక్షితకి నిప్పు అంటే భయం. ప్రాణం ఉన్న దేనిని ముట్టుకోకుండా ఒక ఐనప పంజరంలో అక్షితని బంధించి, పధకం ప్రకారం అక్షిత అక్క రక్షితని పెళ్లి చూపులు చూస్తున్నట్టే నటిస్తూ రాజుని చంపేశాడు. రాణిని గుండు కొట్టి తరిమేశాడు, ప్రజలని ఏమార్చాడు ఈలోపే తన పూర్తి బలగంతొ సూర్యుడు అస్తమించేలోపల రాజ్యాన్ని చేజిక్కించుకుని అతలాకుతలం చేసేసాడు.

మూడు నెలల చీకటి బంధీలో ఉన్న అక్షితకి బైట ఏం జరుగుతుందో తెలీదు. తను కడుపుతో ఉందన్న సంగతి మాత్రం తెలుసు. తన ప్రియుడు ఏమైపోయాడు, ఎందుకు తన నాన్న విడిపించడానికి రాలేదు, అస్సలు నా గురించి తెలుసా లేదా అన్నీ ప్రశ్నలే

ఆలోచిస్తూ గడుపుతున్న ఆరు నెలల కాలంలో చీకటిలోనే బిడ్డని కన్నది, పూటకి ఒక్కసారి వచ్చే భోజనంతొ తనూ తన బిడ్డకి పాలు, అంత దుఃఖంలోనూ సంతోషం.

ఒక రోజు వెలుతురు సంతరించుకుంది. కళ్ళు తెరిచి వెలుగు అలవాటు పడటానికి సమయం పట్టింది. ఎదురుగా రాజగోపాలుడు. కోపంతొ గింజకుపోయినా ఒంట్లో శక్తి లేదు. బిడ్డని వీపు వెనక దాచింది. రాజగోపాలుడి పక్కనే తన అక్క రక్షిత. ప్రాణ భయంతొ తల వంచుకుని ఉంది. తన మెడలో తాళిబొట్టు.

రాజగోపాలుడు : ఏంటి అలా చూస్తున్నావ్. ఏం అర్ధం కావడం లేదా, ఏది నీ బిడ్డని చూప్పించు అని నవ్వితే వెనక్కి తగ్గింది అక్షిత.

రాజ్య కాంక్షతొ కన్న తండ్రి తల నరికేసావని మీ అక్కతొ సాక్ష్యం చెప్పించా, ఇందుకు సహకరించిన మీ అమ్మని రాజ్యం మొత్తం నగ్నంగా పరిగెత్తించి రాళ్ళతొ కొట్టించా, అది చచ్చింది. చచ్చిన శవాన్ని దెంగడం అదే మొదటి సారి, నీ అమ్మ చచ్చాక కూడా ఎంత సుఖం ఇచ్చిందో తెలుసా

అక్షిత : నువ్వు నాకు దొరికిన రోజున మొదట నీ తల నరకను

రాజగోపాలుడు : ముందు నీ బిడ్డని కాపాడుకొ, అని చిటికె వెయ్యగానే భటులు బిడ్డని లాగుతున్నారు, ఒకడిని కొట్టింది, వాడు రాక్షసంగా నవ్వుతూ అక్షిత కడుపులో తన్నాడు. నొప్పితో విలవిలలాడిపోయింది. ఎత్తిన చెయ్యి మాత్రం బిడ్డ కోసం తపిస్తుంది.

పసి బిడ్డని మెడ పట్టుకుని గాల్లోకి లేపితే అక్షిత ఒంట్లో ప్రాణం ఆరిపోయింది. రక్షిత వెంటనే ఏడుస్తూ రాజగోపాలుడి కాళ్ళ మీద పడి వేడుకుంటుంటే కాలు మీద తన్నాడు. అయినా ఆపకుండా లేచి మొగుడి చెవిలో ఏదో చెప్పింది. వెంటనే బిడ్డని రక్షిత చేతిలోకి విసిరేసాడు.

రాజగోపాలుడు : నీ బిడ్డ బతకాలంటే నేను చెప్పింది చెయ్యాలి, చేస్తావా ?

అక్షిత : చేస్తాను

రాజగోపాలుడు : దీని మెడకి గొలుసు కట్టండి, అని లేచి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

కాసేపటికి అక్షిత మెడకి గొలుసు కట్టి ఈడ్చుకొచ్చాడు ఒక భటుడు. అంతర మందిరంలో చుట్టు పది మంది నగ్నంగా ఉన్న ఆడవాళ్ళ మధ్య రాజగోపాలుడి మొడ్డని తన నాలికతో కడుగుతుంది రక్షిత. అక్షితని తీసుకొచ్చి మధ్యలో వదిలేసి వెళ్లిపోయారు. రాజగోపాలుడు నవ్వుతూ అక్షితని చూపి చిటికె వెయ్యగానే ముగ్గురు ఆడవాళ్లు లేచి అక్షితని వివస్త్రని చేశారు. గొలుసు చేతికి ఇచ్చారు. "రావే పొగరు పిట్ట" అని గొలుసు పట్టుకుని లాగితె కాళ్ళ దెగ్గర పడింది.

చేత్తో మొడ్డని కొట్టి రసాలని అక్షిత మొహం మీద చిమ్మాడు, అది చూసిన అందరూ కడుపు పట్టుకుని నవ్వుతుంటే అక్షిత లేచి నిలబడింది.

"నా బిడ్డ"

రాజగోపాలుడు : ఉన్నాడు, నా దెగ్గరే భద్రంగా ఉంటాడు. ఈ లోపు నువ్వేం చేస్తావంటే.. బాగా తిని, ఒళ్ళు పెంచి, నీ శక్తులతొ రాజ్యాలు గెలువు, నువ్వు ఎన్ని రాజ్యాలు గెలుస్తే నీ బిడ్డ అన్ని సంవత్సరాలు బతికి ఉంటాడు. అంతే కదా అని రక్షిత మొహం మీద ఉమ్మాడు, రక్షిత బలవంతంగా అవునని తల ఊపుతూ నవ్వింది.

అక్షిత : ఒకసారి చూడాలి

రాజగోపాలుడు : నేను నిన్ను నమ్మను, నా పని అయ్యాక నీ పని, ఇకపో

ఎనిమిది సంవత్సరాలలో పద్దెనిమిది రాజ్యాలు గెలిచింది అక్షిత. రాజగోపాలుడు కావాలన్న రాజ్యం అందించింది. ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు పడక సుఖం అందించింది, అన్నీ బిడ్డ కోసం. తపించిపోయేది, ఏడ్చేది. అక్షిత కన్నీళ్ళని వాడి మొడ్డకి పూసుకుని ఆనందించేవాడు. పైసాచికంగా ఓడించిన రాజుల పెళ్ళాలని అనుభవిస్తూ చంపుతునే చచ్చిన శవాలతొ కామ కోరికలు తీర్చుకునేవాడు.

అక్షిత జుట్టు పెరిగినప్పుడల్లా అది కత్తిరించి వాడి మొడ్డకి కట్టుకునేవాడు. యుద్ధం లేని రోజున అక్షిత పాలిండ్లని కోసి రక్తం తాగేవాడు. కొడుకు గురించి ఆశలు రేపుతూ దెంగేవాడు.

పది సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి. సొంత రాజ్యానికి తిరుగుప్రయాణం ఇంకో ఏడు, కొడుకుని చూడాలన్న కోరిక. రాజగోపాలుడిని మట్టు పెట్టాలన్న కోపం. వేచి చూస్తుంది.

రక్షిత : ఇంకా మీ కోపం చల్లారలేదా ప్రభు

రాజగోపాలుడు : లేదే.. నన్ను నా భటుల ముందే నా జుట్టు కత్తిరించి నన్ను ఆడంగిలా నిలబెట్టింది. అందరి ముందు నా మొడ్డని తన్నింది. అందరి ముందు వెక్కిరించింది. అందరి ముందు, అందరి ముందు.. అందులో నా తమ్ముడు కూడా ఉన్నాడు. నాకు జరిగిన అవమానం ఎవ్వరికి తెలియకూడదని నా చేతులతో నేనే నా తమ్ముడిని చంపుకున్నాను. దానితో నా కోరికలన్నీ తీర్చుకున్నాను. రేపు.. అని నవ్వాడు.

రక్షితకి ఏదో జరగబోతుందని అర్ధమైంది. భయం వేసింది కానీ ఏం జరగలేదు. మూడేళ్లు అక్షితకి నరకం చూపించాడు. రోజు కొంచెం కొంచెం రక్తం సళ్ళ నుంచి పీల్చి తాగి వెళ్లేవాడు.

ఒకరోజు అప్పుడే కళ్ళు పీకేసిన ఒక యువకుడిని అక్షిత దెగ్గరికి తీసుకొచ్చారు. "వీడికి సుఖం అందించు, రేపటితో నీ బిడ్డకి స్వేచ్ఛ లభిస్తుంది" అన్న రాజగోపాలుడి మాట వినిపించగానే అక్షిత వెంటనే ఆ యువకుడి మీద పడిపోయింది. ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు. చీకటి పడింది.

అర్ధరాత్రి సమయంలో అక్షితని లాక్కొచ్చారు. ఎవ్వరు లేని ప్రదేశం, మధ్యలో పెద్ద దుంగ దానికి ఇద్దరు వేలాడుతున్నారు. అక్షిత ముందుకు వెళ్ళబోతే రాజగోపాలుడు గొలుసు పట్టుకుని లాగాడు. మెడ ఒరుసుకుపోయింది.

రాజగోపాలుడు : నీ కొడుకే వెళ్లి కాపాడుకొ

అక్షిత కొడుకుని చూడటం కోసం ముందుకు వెళుతుంటే ఇద్దరు భటులు గొలుసు పట్టుకుని లాగి, అక్షిత రెండు చేతులని నరికేసారు. ఇంకో భటుడు కింద పడ్డ అక్షిత అరికాళ్ళ మీద కోసేసాడు.

రాజగోపాలుడు : నీ కొడుకుకి నిప్పు పెట్టేస్తున్నారు, త్వరగా వెళ్లకపోతే కాపాడుకోలేవు, అస్సలే నీకు నిప్పంటే పడదు. గట్టిగా నవ్వాడు.

అక్షిత లేచి పరిగెడుతుండగానే నిప్పు పెట్టేసారు. అక్షిత దెగ్గరికి వెళ్లి నిప్పుని చూసి ఆగిపోయింది. రోధిస్తూనే ఆ వెలుతురులో ఉన్న కొడుకుని చూసింది, ఇంతసేపు తను సుఖం అందించిన వాడు. "చిన్నా.. చిన్నా.. అమ్మని చిన్నా" కేకలు పెట్టింది.

చిన్న : ఏడవకు, నీ గురించి నిజం తెలిసాక వాడిని చంపుదామని ప్రయత్నించి ఇదిగో ఈ దొంగ దాని వల్ల దొరికిపోయాను

చిన్నా పక్కనే ఇంకో అమ్మాయి బట్టలు లేకుండా వేలాడుతుంది, తన కళ్ళు కూడా పీకేశారు, తొడల మధ్య రక్తం.

"అమ్మా నా పేరు శృతి, నేనేం చేసినా నీ కొడుకు కోసమే"

అక్షిత మంటల్లోకి దూకింది కానీ శక్తులు ఉండనివ్వలేదు, విరుద్దంగా అక్షితని బైటికి నెట్టేస్తున్నాయవి. అక్షిత రోధ, వ్యధ

చిన్నా : నిన్ను చూడాలని ఉంది, చిత్రపటంలో చూసాను కానీ ఎదురుగా చూడలేదు. ఎలా ఉంటావ్, ఏడవకు మాకు సమయం లేదు.

శృతి : అబ్బా కాలుతుంది

చిన్నా : నాతొ ఉంటే తప్పవని చెప్పాను, పర్లేదు అన్నావ్. అనుభవించు

శృతి : నీకోసం ఏమైనా చేస్తాను

చిన్నా : కాలుతుందా, ఎలా అయినా కాలిపోతామే. ప్రాణం పోయేదాకా ఓర్చుకో చెవిలో అరవకు

అక్షిత : నన్ను క్షమించరా

చిన్నా : సరే

అక్షిత : శృతీ

శృతి : బతికుంటే నేనే నీ కోడల్ని అయ్యేదాన్ని

చిన్నా : అమ్మా నీకో విషయం చెప్పాలి, వాడు ఇంకో గంటలో చస్తాడు

మంటలు రేగుతున్నాయి

శృతి : కామాంధుడు కామానికే బలి కాబోతున్నాడు. అబ్బా మంట, కాలుతుంది. అఅఅఅఅఅ.... ఆఆ..

చిన్నా : నాక్కూడా అరుస్తున్నానా

శృతి : అత్తయ్యా..

చిన్నా : అమ్మా..

అంతే.. ఇద్దరి నోటి నుంచి మాటలు రాలేదు, శృతి అరుపులు వినపడ్డాయి, చిన్నా మాత్రం నోరు తెరవలేదు. అక్షిత ఏడ్చిన ఏడుపు మాత్రం రాజ్యం మొత్తం మారుమ్రోగిపోయింది.

శృతి పూపెదాల మధ్య పూసుకున్న విషం, రాజగోపాలుడి ఒంట్లో చేరిన ఇరవై నాలుగు గంటలకి వాడు చచ్చాడు. సున్నపు రాయితొ ఇద్దరి ప్రేమికుల సగం కాలిన శవాలని పూడ్చిన అక్షిత అక్కడే రోధిస్తూ చనిపోయింది.

ముద్ర కళ్ళలో నీళ్లు చూసిన గుడ్డు ముద్దు పెట్టాడు. రాధ ఏడుస్తూనే లోపలికి వచ్చి ఇద్దరి మీద పడి ఏడ్చేసింది.​