Incest/Taboo యమజాతకుడు [Completed]

ఆపరేషన్ థియేటర్లో నాకు ఆపరేషన్ నడుస్తోంది. మేడం, అభి, ప్రీతి, దేవి మరియు అను ఆపరేషన్ థియేటర్ దగ్గరకు చేరుకుని బయట కూర్చుని నాకు ఏమీ కాకూడదని భగవంతుడిని ప్రార్థిస్తున్నారు. కవిత మేడం, ప్రీతి, దేవి మరియు అను లకు కన్నీళ్లు ఆగడంలేదు. లోపల డాక్టర్ నా కడుపులో దిగిన 3 బుల్లెట్లు తీసేసి చాతిలో దిగిన 4వ బుల్లెట్ తీయడానికి చాలా కష్టపడి ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఎందుకంటే అది నా గుండెకు పక్కనే లోపలికి దిగింది. అందుకే చాలా జాగ్రత్తలు తీసుకొని తమ వంతు ప్రయత్నం చేస్తున్నారు. లేదంటే అతను చేసే చిన్న పొరపాటు కూడా నా ప్రాణాలు పోవడానికి కారణం కావచ్చు.

సరిగ్గా డాక్టర్ ఆ బుల్లెట్ తీసే సమయానికి నా శరీరం ఎగఊపిరితో కొట్టుకోవడం ప్రారంభమైంది. డాక్టర్ మాట్లాడుతూ, నర్స్ ఆక్సిజన్ లెవెల్స్ కొంచెం పెంచండి అని అన్నారు. .... సార్ ఆక్సిజన్ సిలిండర్ అయిపోవచ్చింది. .... అయితే వెంటనే మరొకటి తగిలించండి. .... సార్ రెండవ సిలిండర్ కూడా అయిపోయింది. వేరొక సిలిండర్లో కొంచెం మాత్రమే ఉంది. .... అయితే బయటికి వెళ్లి మరొక సిలిండర్ ఏర్పాటు చేయమని చెప్పండి. తొందరగా,,, అని అరిచాడు డాక్టర్. సరే సార్ అంటూ నర్స్ బయటకు వచ్చి మేడం వాళ్ళను చూసి దగ్గరికి వెళ్లి, మీరంతా ఎవరు? అని అడిగింది. .... మేము దీపు తాలూకా. ఇప్పుడు అతని కండిషన్ ఎలా ఉంది? అని అడిగారు అంకుల్.

ఇప్పుడు సిచువేషన్ అవుట్ ఆఫ్ కంట్రోల్, హ,, మీలో ఎవరికన్నా బయట హాస్పిటల్స్ లో ఏమైనా కాంటాక్ట్స్ ఉంటే అర్జెంటుగా ఒక ఆక్సిజన్ సిలిండర్ ఏర్పాటు చేయండి. మేము కూడా మా తరపున ప్రయత్నం చేస్తున్నాం అని చెప్పి ఆ నర్స్ అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయింది. వెంటనే అంకుల్ మరియు అభి ఆక్సిజన్ సిలిండర్ ఏర్పాటు చేసే పనిలో పడ్డారు. కొంచెం సేపటికి కొద్దిగా ఆక్సిజన్ ఉన్న సిలిండర్ పట్టుకొని తిరిగి వచ్చి, వీలైనంత త్వరగా మీరు సిలిండర్ ఏర్పాటు చేసే ప్రయత్నం చేయండి అని చెప్పి ఆపరేషన్ థియేటర్ లోకి వెళ్ళిపోయింది. ప్రస్తుతానికి ఆమె తెచ్చిన సిలిండర్ తగిలించి ఆపరేషన్ కార్యక్రమం కంటిన్యూ చేస్తున్నారు.

ఇక్కడ బయట అభి ఫోన్లో మాట్లాడుతూ, సరే,, సరే,, నేను వెంటనే అక్కడికి వస్తున్నాను అని చెప్పి ఫోన్ కట్ చేసి, అంకుల్ సిలిండర్ దొరికింది, నేను వెంటనే వెళ్లి తీసుకొని వస్తాను అని చెప్పి గబగబ అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయాడు. అతను వెళ్ళిన హాస్పిటల్ చాలా దగ్గరే కావడంతో 25 నిమిషాల్లో ఆక్సిజన్ సిలిండర్ పట్టుకొని తిరిగి వచ్చాడు. సరిగ్గా అదే సమయానికి నర్స్ బయటికి రావడంతో తెచ్చిన సిలిండర్ ఆమెకు అందించగా వెంటనే ఆమె దానిని తీసుకుని ఆపరేషన్ థియేటర్ లోకి వచ్చింది. అలాగే టైం గడుస్తోంది. డాక్టర్ చాలా కష్టపడి ఎటువంటి పొరపాటు జరగకుండా జాగ్రత్తగా ఆ 4వ బుల్లెట్ కూడా తీసేసి డ్రెస్సింగ్ చేసి బయటకు వెళ్లిపోయారు.

డాక్టర్ గారు ఆపరేషన్ థియేటర్ నుంచి బయటకు రాగానే అందరూ అతని చుట్టూ చేరిపోయారు. డాక్టర్ గారు ఇప్పుడు నా బాబుకి ఎలా ఉంది? అని అడిగారు కవిత మేడం. .... చూడండమ్మా అతని శరీరంలోకి దిగిన 4 బుల్లెట్లు బయటకు తీసేసాను. మిగిలిన గాయాలన్నింటికి డ్రెస్సింగ్ కూడా పూర్తి చేశాను. ఒక 72 గంటల వరకు ఏమీ చెప్పలేము. అంతలోపు అతనికి స్పృహ వస్తే సరే సరి లేదంటే?????? .... ఆ లేదంటే,,, ఏంటి డాక్టర్? అని చాలా ఆతృతగా అడిగింది దేవి. .... లేదంటే,,, అతను ప్రాణాలతో మిగిలే అవకాశం లేదు. .... లేదు డాక్టర్ ప్లీజ్,,, మీరు అలా అనొద్దు. ఎలాగైనా మా అన్నయ్యని కాపాడండి అని ఏడుస్తూ అంది ప్రీతి. .... చూడండమ్మా నేను చేయగలిగే ప్రయత్నం నేను చేశాను. ఇంతకు మించి నేను చేయడానికి ఏమీ లేదు. ఇకపైన ఏం జరిగినా ఆ భగవంతుడి దయ అని చెప్పి అందరినీ శోకసముద్రంలో ముంచి డాక్టర్ అక్కడి నుంచి వెళ్లిపోయారు.

ఎందుకిలా నా బిడ్డకు ప్రతిసారి ఏదో ఒకటి జరుగుతూనే ఉంది? భగవంతుడా ఈ బిడ్డకి హాయిగా బ్రతికే అవకాశమే లేదా? ఎంతకాలమని ఇలా కష్టాలు భరిస్తూ జీవించాలి? అని ఏడుస్తూ అన్నారు మేడం. .... ధైర్యంగా ఉండు అత్త. తమ్ముడికి ఏమీ కాదు అని అంది దేవి. అవును మీరు విన్నది నిజమే. అభి భార్య అయిన దేవి కవితా మేడమ్ కి స్వయానా మేనకోడలు. అంటే కవిత మేడమ్ అన్నయ్య కూతురు. అందుకే ఇందాకా మా ఇంటి దగ్గర వాళ్లు కలుసుకున్నప్పుడు ఒకరినొకరు చూసుకుని ఆశ్చర్యపోవడం జరిగింది. లోపల నా బిడ్డ చావు బ్రతుకుల మధ్య కొట్టుమిట్టాడుతుంటే నన్ను ఎలా ధైర్యంగా ఉండమంటావే? అని అన్నారు కవిత మేడం.

తమ్ముడికి ఏమీ కాదు అత్త. భగవంతుడు తమ్ముడి పట్ల అంత నిర్దయగా ఎలా ఉంటాడు చెప్పు? .... నీకు తెలియదురా దేవి. వాడి పట్ల ఆ భగవంతుడు ఎప్పుడూ కఠోరంగానే వ్యవహరిస్తూ వస్తున్నాడు. .... అంతలో ప్రీతీ ఏడుస్తూ, ఇక చాలు ఆపు మమ్మీ,, అన్నయ్యకి ఏమీ కాదు. నేను ఆ భగవంతుని వేడుకుంటాను అని చెప్పి అక్కడ నుంచి లేచి హాస్పిటల్ బయట ఉన్న మందిరం దగ్గరకు బయలుదేరింది. ప్రీతి మనసులోనే భగవంతుని ప్రార్ధిస్తూ, భగవంతుడా నా అన్నయ్యకు ఏమీ కాకుండా చూసుకో. అతి కష్టం మీద అన్నయ్య నా దగ్గరికి వచ్చాడు మళ్లీ నాకు దూరం అయ్యేలా చెయ్యకు అని ప్రార్థిస్తూ మందిరం దగ్గరకు చేరుకుంది. దేవుని ముందర మోకాళ్లపై నిల్చొని రెండు చేతులు జోడించి నేను తొందరగా కోలుకోవాలని ప్రార్థించింది.

ఇక్కడ నేను బెడ్ మీద స్పృహ లేకుండా పడి ఉండి స్వప్నంలో ఏదో దృశ్యాన్ని చూస్తున్నాను. అది నా గడిచిన జీవితం తాలూకు జ్ఞాపకాలు.

ఫ్లాష్ బ్యాక్ :

అవి మా ఇంట్లో వాళ్లంతా నామీద రాక్షసుడు అనే ముద్ర వేసి ఇంట్లో నుంచి వెళ్లగొట్టిన రోజులు. ఈరోజు నేను ఉంటున్న రూములోకి చేరుకున్న రోజులు. అందరూ నన్ను అక్కడ ఒంటరిగా వదిలేసి వెళ్లిపోయారు. నేను ఒక్కడినే ఆ గదిలో ఒక మూలన కూర్చుని ఏడుస్తున్నాను. నా చెవుల్లో ఒకే ఒక్క శబ్దం మారుమ్రోగుతోంది. రాక్షసుడు,,, రాక్షసుడు,,, రాక్షసుడు,,, రాక్షసుడు,,, ఆ శబ్దం వినలేక నేను నా చెవులను గట్టిగా మూసుకుని అమ్మ,,, అమ్మ,,, అమ్మ,,,, అంటూ ఏడుస్తూ గట్టిగా అరుస్తున్నాను.

అమ్మ,, అమ్మ ఎక్కడున్నావమ్మా? చూడు వీళ్ళందరూ నన్ను ఒంటరిని చేసి వదిలేసి వెళ్ళిపోయారు. నాకు చాలా భయమేస్తుంది అమ్మ. అందరూ నన్ను రాక్షసుడు,,, రాక్షసుడు,,, అని ఎందుకు అంటున్నారో తెలియడం లేదు. ప్లీజ్,, నా దగ్గరికి రా అమ్మ. నాకు చాలా భయమేస్తుంది అమ్మ అంటూ ఏడుస్తూ గట్టిగా అరుస్తున్నాను. అంతలో నా రూము తలుపులు తెరుచుకుని ఒక 35 యేళ్ళ స్త్రీమూర్తి లోపలికి వచ్చింది. ఆమెనే నా పార్వతి అమ్మ. ఆమె గురించి చెప్పాలంటే, ఆమె భర్త చనిపోయారు. ఆమెకు పిల్లలు కలగలేదు. ఇప్పుడు ఆమె తన పుట్టింట్లో అన్నా వదినలతో పాటు ఉంటుంది. ఆమెకు నా ఏడుపు అరుపులు వినపడి నా దగ్గరికి వచ్చింది. నా రూములో ఒక ఆడవ్యక్తిని చూసిన వెంటనే నేను లేచి అమ్మ,, అమ్మ,, అంటూ పరుగుపరుగున ఆమె దగ్గరకు వెళ్లి ఆమె చుట్టూ చేతులు వేసి అల్లుకుపోయాను. వెంటనే ఆమె కూడా నన్ను తన గుండెల కేసి హత్తుకుంది.

అప్పుడప్పుడు మన తలరాత మనతో దోబూచులు ఆడుకుంటుంది. ఒక్క క్షణంలో మన దగ్గర ఉన్నది అంతా లాక్కెళ్ళిపోతుంది. మరుక్షణం మళ్లీ ఏదో దగ్గరికి చేరుస్తుంది. ఇప్పుడు నాకు జరిగింది కూడా అదే. ఒకపక్క నా కుటుంబ సభ్యులంతా నన్ను ఒంటరిని చేసి వదిలి వెళ్ళిపోయారు. అదే సమయంలో మళ్లీ కొత్త జీవితాన్ని మొదలు పెట్టడానికి నా దేవత పార్వతి అమ్మ రూపంలో నాకు ఒక ఆసరా దొరికింది. నేను అమ్మ,, అమ్మ,, అంటూ ఏడుస్తూ ఆమెను వదిలి పెట్టకుండా గట్టిగా కౌగిలించుకుని ఆమెలో ఒదిగిపోయాను. ఆమె కూడా నన్ను గట్టిగా హత్తుకొని నా ఏడుపు మాన్పించడం కోసం ప్రయత్నం చేస్తూ, ఊరుకో నాన్న ఊరుకో, ఎంతసేపని అలా ఏడుస్తావు? అని నన్ను బుజ్జగిస్తుంది.

అలా నేను ఆమెను పట్టుకొని వదలకుండానే వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ, నన్ను ఎందుకు వదిలిపెట్టి వెళ్ళిపోయావు అమ్మ? అని అన్నాను. .... లేదు నాన్న నేను ఇక్కడే ఉన్నాను చూడు. .... చూడమ్మా అందరూ నన్ను ఇక్కడ ఒంటరిగా వదిలేసి వెళ్లిపోయారు. అందరూ నన్ను రాక్షసుడు,, రాక్షసుడు అని పిలుస్తున్నారు. .... నేను వచ్చేసాగా ఇప్పుడు నా బాబుని ఎవరూ ఏమీ అనరు అని చెప్పి నన్ను ఎత్తుకుని మంచం మీద కూర్చుంది. అయినా సరే నేను ఎంతసేపటికి ఏడవడం ఆపక పోయేసరికి నన్ను బుజ్జగిస్తూ తన ఒడిలో పడుకోబెట్టుకుని తన గుండెలకేసి హత్తుకుంది. నాకు వెక్కిళ్లు ఎక్కువగా వస్తూ ఉండటంతో కంగారుపడి ఏం చేయాలో తోచక గబగబా తన జాకెట్ ను పైకి లేపి చనుముచ్చికను నా నోట్లో పెట్టింది.

నిజానికి ఆమె దగ్గర పాలు లేవు. అలాగని నాది చనుబాలు తాగే వయసు కాదు. కానీ ఎందుకో యాదృచ్చికంగా అలా జరిగిపోయింది. అంతవరకు గుక్కపెట్టి ఏడుస్తున్న నేను నోటికి చనుముచ్చిక అందగానే చంటి పిల్లలు పాలు తాగుతున్నట్టు ఆమె చన్ను ముచ్చికను చీకడం మొదలు పెట్టాను. నా ఏడుపు ఆగిపోయినందుకు ఆమె కూడా సంతోషించి తన చేతి వేళ్ళతో నా తలను ప్రేమగా నిమురుతూ నా వైపు మురిపంగా చూస్తోంది. ఆమె చేతి వేళ్ళు పనితనం నాకు చాలా హాయిగా అనిపిస్తుంది. ఆమెకు అలా దగ్గరవడం చాలా భద్రంగా ఉన్నాను అనే భావన కలిగిస్తుంది. ఆమె స్పర్శ నాకు ధైర్యాన్ని ఇస్తోంది. ఇప్పుడు నేను ఒంటరి వాడిని కాను అని అనిపిస్తుంది. ఇంతకు ముందులాగా నాకు ఎటువంటి శబ్దాలు వినబడటం లేదు. ఏదో తెలియని మత్తు ఆవహిస్తోంది. ఎటువంటి ఆలోచనలు లేకుండా సుఖంగా హాయిగా ఉంది. అలా ఆమె పాల పొంగును చీకుతూ నిద్రలోకి జారుకున్నాను.

అలా ఎంత సేపు నిద్రపోయానో తెలీదు కానీ నాకు మెలుకువ వచ్చేసరికి మెత్తని ఆమె చనుగుబ్బ నా బుగ్గకు వత్తుకొని ఉంది. నా చేయి ఆమె మెడ మీద ఉంది. నేను కళ్ళు తెరచి చూసే సరికి నాకు తెలియని ఎవరో స్త్రీమూర్తి ఒడిలో పడుకొని ఉన్నాను. ఏం జరిగిందో తెలియని స్థితిలో నా కళ్ళ ముందు ఉన్న ఆమె సళ్ల వంక మరియు ఆమె మొహం వంక మార్చి మార్చి చూస్తున్నాను. అది చూసి ఆమె నా తల నిమురుతూ, లేచావా నాన్న? అని అడిగింది. .... అవును,, కానీ మీరు ఎవరు? మీరు ఇక్కడ ఎలా ఉన్నారు? నేను మీ ఒడిలో ఎందుకు పడుకున్నాను? అని అమాయకంగా అడిగాను. ఆమె ప్రశాంతంగా నా ప్రశ్నలను అన్నింటినీ విని నవ్వింది.

నా ప్రశ్నలు అన్ని పూర్తయిన తర్వాత ఆమె నవ్వుతూ మాట్లాడుతూ, చూడు నాన్న నేను నీ పొరుగింట్లో ఉంటాను. నీ ఏడుపు విని ఉండబట్టలేక ఇక్కడికి వచ్చాను. నేను ఇక్కడికి వచ్చేసరికి నువ్వు గుక్కపట్టి ఏడుస్తున్నావు. అప్పుడు నేను నిన్ను ఊరుకోపెట్టి నిద్రపుచ్చాను అని చెప్పింది. .... కానీ నాకు అదంతా ఏమీ గుర్తుకు రావడం లేదు. .... ఏం పర్వాలేదులే నాన్న. అదంతా జరిగినప్పుడు నువ్వు ఏం చేస్తున్నావో నీకే తెలీదు. ఇంతకీ నీ పేరేంటి నాన్న? .... నా పేరు దీపక్ వర్మ అండి. .... మరి మీ ఫ్యామిలీ? .... ఫ్యామిలీ మాట వినపడగానే నేను మళ్ళీ ఉదాసీనంగా మారిపోయి కళ్ళమ్మట నీళ్ళు తిరిగాయి. వాళ్లంతా నన్ను ఇక్కడ వదిలేసి వెళ్ళిపోయారు అని చెప్పాను.

అప్పుడు పార్వతి అమ్మ నా కళ్ళు తుడిచి, ఎందుకు వదిలేసి వెళ్లిపోయారు? అని అడిగింది. .... కొద్ది నెలల క్రితం మా అమ్మ చనిపోయింది. ఆ తర్వాత మా నాన్నకు, అక్కకు యాక్సిడెంట్ అయింది. వీటన్నిటికీ కారణం నేనే అని మా ఇంట్లో వాళ్ళు, బంధువులు అందరూ భావించారు. అందుకే అందరూ నన్ను నష్టజాతకుడు అని, రాక్షసుడు అని పిలవడం మొదలు పెట్టారు. నా నష్టజాతకం వల్లనే ఆ ఇంట్లోకి చీడ ప్రవేశించిందని, నేను ఆ ఇంట్లో ఉండడం దరిద్రం అని చెప్పి అందరూ కలిసి నన్ను ఇంట్లో నుంచి గెంటేశారు. ఆ తర్వాత నన్ను ఇక్కడ వదిలేసి వెళ్లిపోయారు అని చెప్పాను.

ఇదంతా విన్న పార్వతి అమ్మ కంట్లో నుంచి నీళ్లు జాలువారాయి. కానీ ఆమె వెంటనే సంబాళించుకుని కళ్ళు తుడుచుకుంది. పాపం ఈ పసి ప్రాణానికి ఎంత కష్టం వచ్చి పడింది. ఈ చిన్న వయసులోనే ఇంత కష్టాన్ని అనుభవించాల్సిన పరిస్థితి ఏర్పడింది. అసలు ఆ కుటుంబం ఎటువంటిదో అర్థం కావడం లేదు అని మనసులో అనుకొని బయటికి మాత్రం నవ్వుతూ నాతో మాట్లాడుతూ, సరే నాన్న నీకు బాగా ఆకలిగా ఉండి ఉంటుంది. నీకోసం ఏదైనా తయారు చేస్తాను ఉండు అని చెప్పింది. నిజానికి నాకు కూడా చాలా ఆకలిగా ఉంది. కానీ ఏం చేయగలను? చిన్నపిల్లాడిని కావడంతో ఆకలికి తట్టుకోలేక ఆకలి లేదు అని చెప్పలేక అవును అన్నట్టు తల ఆడించాను.

పార్వతి అమ్మ నన్ను లేపి కూర్చోబెట్టి తన జాకెట్ సరి చేసుకుని ఒక అరగంటలో పప్పు అన్నం వండి పెట్టింది. సాయంత్రం కావడంతో చీకటి పడింది. ఆ తర్వాత ఇద్దరం కలిసి భోజనం చేయడానికి కూర్చున్నాము. పార్వతి అమ్మ స్వయంగా తన చేతులతో నాకు తినిపించింది. ఇద్దరం కలిసి భోజనం చేయడం పూర్తి అయిన తర్వాత మంచం మీద పడుకున్నాము. ఆమె నన్ను దగ్గరకు తీసుకొని తన గుండెల కేసి హత్తుకుని పడుకుంది. నా తల నిమురుతూ నన్ను నిద్రపుచ్చే ప్రయత్నం చేస్తుంది.

నేను మాట్లాడుతూ, నేను మిమ్మల్ని ఒక మాట అడగొచ్చా? అని అడిగాను. .... అడుగు నాన్న. .... నేను కొంచెం సంశయిస్తూనే, నేను మిమ్మల్ని అమ్మ అని పిలవచ్చా? అని అడిగాను. .... ఆ మాట విన్న పార్వతి అమ్మ నన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకొని నుదుటిపై ముద్దు పెట్టి, ఎందుకు కాదు నాన్న, నువ్వు నన్ను అమ్మ అని పిలవచ్చు అని సంతోషంగా అంది. .... నేను కూడా ఆమె చుట్టూ చేతులు వేసి గట్టిగా కౌగిలించుకుని, మీరు కూడా నన్ను వదిలేసి వెళ్ళిపోరుగా? అని అడిగాను. .... లేదు నాన్న నిన్ను విడిచి నేను ఎక్కడికి వెళ్ళను అని చెప్పింది పార్వతి అమ్మ. ఆ తర్వాత మేమిద్దరం అలా మాట్లాడుకుంటూ నిద్రపోయాము.

మరుసటి రోజు పొద్దున్న నేను చాలా సేపటి వరకు పడుకునే ఉన్నాను. నేను నిద్ర లేచి చూసేసరికి ఆ గదిలో ఒక్కడినే ఉన్నాను. పార్వతి అమ్మ అక్కడ లేదు . నేను ఆ గది నలుమూలలా వెతికాను. కానీ పార్వతి అమ్మ ఎక్కడ కనబడక పోవడంతో మళ్లీ ఏడవడం మొదలు పెట్టాను. అలాగే ఏడుస్తూ, అమ్మ,, అమ్మ,, ఎక్కడున్నావమ్మా? మళ్లీ నన్ను వదిలి పెట్టేసి వెళ్ళిపోయావా అమ్మ? అమ్మ,, అమ్మ,, అని అంటున్నాను. అంతలో నా రూమ్ తలుపు తెరుచుకుని పార్వతి అమ్మ లోపలికి వచ్చింది. ఆమె చేతిలో పళ్ళెంతో టిఫిన్ ఉంది. నేను ఏడవడం చూసి గబగబా నా దగ్గరకు వచ్చి చేతిలో ఉన్న టిఫిన్ పళ్ళెం పక్కన పెట్టి నన్ను దగ్గరకు తీసుకుని గట్టిగా కౌగిలించుకుంది.

ఏమైందమ్మా నా బుజ్జి బాబుకి అంటూ నన్ను ఊరుకో పెడుతుంది. .... నన్ను ఒక్కడినే వదిలేసి ఎక్కడికి వెళ్ళిపోయావు అమ్మ? .... ఓ అదా,, నేను తయారయ్యి నీకోసం టిఫిన్ తీసుకుని రావడానికి ఇంటికి వెళ్లాను నాన్న అంటూ నా కన్నీళ్ళు తుడిచింది. సరే లెవ్వు నిన్ను కూడా తయారు చేసిన తర్వాత ఇద్దరం కలిసి టిఫిన్ చేద్దాం అని చెప్పి నన్ను పైకి లేపి నా బట్టలు విప్పటం మొదలు పెట్టింది. పూర్తిగా నా బట్టలు విప్పి పక్కన పడేసి నన్ను బాత్రూం లోకి తీసుకుని వెళ్ళింది. వేడి నీళ్లు పట్టి స్వయంగా తానే నాకు బ్రష్ చేయించి, సబ్బుతో ఒళ్ళంతా రుద్ది స్నానం చేయించింది. ఆ తర్వాత బయటకు తీసుకు వచ్చి టవల్తో శుభ్రంగా తుడిచి మరో జత బట్టలు వేసి ఇద్దరం కలిసి కూర్చుని టిఫిన్ తిన్నాము.

ఒక్కొక్కసారి జీవితంలో పరిస్థితులు పూర్తిగా మారిపోతాయి. అటువంటి సమయంలో కొంతమందికి అది సంతోషాన్ని కలగజేస్తే మరికొంతమందికి దుఃఖాన్ని మిగుల్చుతుంది. ప్రతి ఒక్కరికి ఏదో ఒక అనుభవాన్ని కలిగిస్తుంది. ఆ పైవాడు రాసిన తల రాతను అనుసరించి సమయానుకూలంగా ఆయా పరిస్థితులను మనం అనుభవిస్తూ ఉంటాము.

మేము ఇద్దరం తినడం పూర్తిచేసి కూర్చుని మాట్లాడుకుంటూ టైంపాస్ చేసాము. అలాగే ఆ రోజంతా గడిచిపోయింది. సాయంత్రం పార్వతి అమ్మ నన్ను పార్క్ కి తీసుకువెళ్ళింది. అక్కడ మేమిద్దరం సరదాగా ఆటలు ఆడుకున్నాము. కొంచెం చీకటి పడే సరికి తిరిగి మేము ఇద్దరం ఇంటికి బయలుదేరాము. దారిలో పార్వతి అమ్మ నాకు ఐస్ క్రీమ్ కొని పెట్టింది. ఇంటికి వచ్చిన తర్వాత పార్వతి అమ్మ వంట చేసి మా ఇద్దరికీ భోజనం రెడీ చేసింది. తర్వాత ఆమె చీర జాకెట్ విప్పేసి లంగాను సళ్ళ పైకి కట్టుకొని, నా దగ్గరకు వచ్చి నా బట్టలు విప్పి స్నానం చేయడానికి బాత్రూం లోకి తీసుకుని వెళ్ళింది.

నాకు స్నానం చేయించి ఆమె కూడా స్నానం చేసి టవల్ తో నా ఒళ్ళు తుడిచి బయటకు పంపి ఆమె తన లంగాను విప్పేసి టవల్ ఒంటికి చుట్టుకొని బయటకు వచ్చింది. ఇప్పుడు వేసుకోవడానికి తనకు వేరే బట్టలు లేకపోవడంతో అలాగే టవల్ తో ఉండిపోయింది. తర్వాత ప్లేట్ లో భోజనం వడ్డించుకొని వచ్చి నన్ను తన దగ్గర కూర్చోబెట్టుకుని నాకు తినిపిస్తూ ఆమె కూడా తింటూ భోజనం పూర్తి చేసాము. ఆ తర్వాత ఒక చిన్న చెడ్డి తీసి నాకు వేసి ఇద్దరం కలిసి మంచం మీద పడుకొని మాట్లాడుకోవడం మొదలు పెట్టాము.

ఒక విషయం చెప్పు నాన్న, నేను ఎక్కడికైనా బయటకు వెళితే నువ్వు ఎందుకు ఏడుస్తున్నావు? అని అడిగింది పార్వతి అమ్మ. .... నువ్వు కూడా నన్ను వదిలి పెట్టి వెళ్ళిపోతావేమో అని భయమేస్తుంది అమ్మ. .... ఓహో,, అదా సంగతి? చూడు నాన్న ఇప్పుడు నువ్వు పెద్దవాడివి అయిపోయావు. నువ్వు ఒక్కడివే బతకడం నేర్చుకోవాలి. ఇంకా జీవితంలో నువ్వు చాలా పనులు చేయాల్సి ఉంటుంది. ఇలా ప్రతి చిన్నదానికి భయపడుతూ కూర్చుంటే నువ్వు నీ కాళ్ళ మీద ఎప్పటికీ నిలదొక్కుకో లేవు. ఒకవేళ నేను లేకపోతే నువ్వు ఎవరిని పిలుస్తావు చెప్పు? అని అంది.

పార్వతి అమ్మ లేకపోతే అన్న మాట విన్న వెంటనే నాకు భయమేసింది. వెంటనే అమ్మా,, అని గట్టిగా వాటేసుకున్నాను. అమ్మ ఒంటి మీద ఉన్న టవల్ లూజ్ అయిపోవడంతో నా మొహం ఆమె సళ్ళ కేసి గట్టిగా హత్తుకుంది. కానీ ఆమె టవల్ సర్దుకునే ప్రయత్నం చేయలేదు. నేను నిన్ను ఎక్కడికి వెళ్ళనివ్వను అమ్మ అని అన్నాను. .... ఆమె నా తల నిమురుతూ, చూడు నాన్న ఏదో ఒక రోజు ప్రతి ఒక్కరు వెళ్లిపోవాల్సిందే. జీవితం అంటే అలాగే ఉంటుంది. ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎవరికి ఎలా ఏం జరుగుతుందో ఎవ్వరం చెప్పలేము. అందుకే నీలో ఉన్న భయాన్ని పూర్తిగా బయటకు తరిమేయాలి అని చెప్పి నా కాలుని ఆమె నడుం మీద వేసుకొని నన్ను మరింత దగ్గరకు తీసుకుని ప్రేమగా నా పెదవుల మీద ముద్దు పెట్టింది.

కానీ అప్పటికే ఆమె ఒంటి మీద ఉన్న టవల్ పూర్తిగా జారిపోవడం తో నా కాలు నగ్నంగా ఉన్న ఆమె పిరుదుల పై పడింది. నా చెయ్యి ఆమె వీపుపై ఉంది. ఆమె తన చేతులతో నా చుట్టూ వేసి గట్టిగా హత్తుకుని ఉంది. నేను పార్వతి అమ్మ మాటలను జాగ్రత్తగా వింటున్నాను. ఆమె తనువు స్పర్స నేను చాలా జాగ్రత్తగా ఉన్నాను అనే భావన కలిగిస్తుంది. ఏదో తెలియని మత్తు ఆవహిస్తోంది. అలా ఆమె మాటలు ఆలకిస్తూ నా నోట్లో నుంచి ఆమె సళ్ళ మీద సొల్లు కారుస్తూ నాకే తెలియకుండా నిద్రలోకి జారుకున్నాను. నా నుంచి ఎటువంటి సమాధానం రాకపోవడంతో అమ్మ నా వైపు చూసి నేను నిద్రపోయాను అని గమనించి ఆమె మొహంలో చిన్న చిరునవ్వు మెరిసి నా నుదిటి పై ముద్దు పెట్టి చేతితో నా తల నిమురుతూ, చూడు నా బుజ్జి బాబు నా మాట పూర్తిగా వినకుండానే నిద్రపోయాడు అంటూ మురిపెంగా నన్ను ముద్దు చేస్తూ ఆమె కూడా నిద్రపోయింది.

ఇక అక్కడి నుంచి ప్రతి రోజు మా దినచర్య ఇంచుమించుగా ఒకేలా ఉండేది. ఆమె నాకు చాలా విషయాలు నేర్పింది. మంచి మాటలు చెప్పేది. అలా మా ఇద్దరి మధ్య సాన్నిహిత్యం మరింత దృఢంగా అల్లుకుపోయింది. పొద్దున్నే నిద్ర లేవగానే ముద్దులు పెట్టుకోవడం మా దినచర్యలో ఒక భాగం. తర్వాత ఇద్దరం కలిసి స్నానం చేయడం పరిపాటిగా మారిపోయింది. మొదట్లో ఆమె కొంచెం గోప్యంగా వ్యవహరించినప్పటికీ తర్వాత ఇద్దరం కలిసి పూర్తి నగ్నంగా స్నానం చేయడం ఒక అలవాటుగా మారిపోయింది. బహుశా నేను చిన్న పిల్లాడిని అనే భావనతో ఆమె అలా చేసి ఉండొచ్చు. ఇద్దరం కలిసి ఆడుకోవడం, పార్కుల చుట్టూ తిరగడం, నన్ను తీసుకొని షాపింగ్ కి వెళ్ళడం ఇలా చాలా విషయాలను నాకు నేర్పించింది.

ఆమె తనువు నాకు ఆటబొమ్మ అయింది. ప్రతిరోజు రాత్రి ఇద్దరం నగ్నంగానే పడుకునేవాళ్ళం. ఆమె ఎప్పుడూ నేను ఉన్నాను అని సిగ్గు పడడం చూడలేదు. ఒక్కొక్కసారి నన్ను తన మీద పడుకోబెట్టుకుని తల నిమురుతూ వీపు మీద జోకొడుతూ కథలు చెబుతూ నిద్రపుచ్చేది. ఒక్కొక్కసారి నేను ఆటలు ఆడుకుంటూ ఆమె కాళ్ల మధ్య చేరి అలసిపోయి ఆమె ఉపస్తు మీద తల పెట్టి నిద్రపోయేవాణ్ని. నా నిద్రకు భంగం కలగకుండా ఆమె కూడా నన్ను అలాగే పడుకోనిచ్చేది. రాను రాను అలా ఆమె ఉపస్తు మీద పడుకోవడం నాకు ఇష్టమైన ఒక అలవాటుగా మారిపోయింది. ఆమె కూడా నన్ను ముద్దు చేస్తున్నప్పుడు నా సుల్లి పండును ముద్దు పెట్టుకోవడం ఆమెకు ఒక ఇష్టమైన అలవాటుగా మారిపోయింది. ఇది జరిగే టప్పుడు నేను చిన్న పిల్లవాడిని కావడంతో నాకు ఎటువంటి ఫీలింగ్స్ ఉండేది కాదు. ఆమెకు కూడా అటువంటి భావన ఉంటుంది అని నేను అనుకోను. ఎందుకంటే ఎప్పుడూ ఆమె కళ్ళలో ప్రేమ మాత్రమే కనిపించేది.

సమయం గడిచే కొద్దీ నేనంటే ఆమెకు ప్రాణంగా మారిపోయింది. ఆమె నా ప్రపంచం అయ్యింది. ఒకరినొకరు వదిలి ఉండేవాళ్లం కాదు. ఆ రూమ్ లో ఉండేది మేము ఇద్దరమే కాబట్టి ఎక్కువగా బట్టలు లేకుండానే ఉండేవాళ్ళం. ఆమె వంట చేసేటప్పుడు నేను ఆమెను పట్టుకొని నిల్చునే వాడిని. ఆమె నాకు పనులు ఎలా చేసుకోవాలో నేర్పించేది. పెదవులపై ముద్దు పెట్టుకోవడం, ఒకరినొకరు హత్తుకొని పడుకోవడం, కలిసి నగ్నంగా స్నానం చేయడం ఇలా అన్ని పనులు సర్వసాధారణం అయిపోయాయి. దాంతో నగ్నంగా ఉండే ఆడది నన్ను దగ్గరకి తీసుకోవడం అంటే నన్ను భద్రంగా చూసుకునేది అనే భావన ఆ వయసులో నాకు బలంగా నాటుకుపోయింది. ఎందుకంటే నాకు ఊహ తెలిసిన తర్వాత నేను అంత సాన్నిహిత్యంగా ఉన్నది నా కన్నతల్లి దగ్గర, నా పిన్ని దగ్గర ఆ తర్వాత పార్వతి అమ్మ దగ్గర.

నా చిన్నతనంలో నా కన్నతల్లి ఇలాగే నాకు స్నానం చేసినప్పుడు నాతో నగ్నంగానే ఉండేది. అలాగే తనకు పిల్లలు లేకపోవడంతో నా పిన్ని కూడా నన్ను బాగా ముద్దుగా చూసుకునేది. తన చనుముచ్చికను నా నోట్లో పెట్టి పాలు పడుతున్నట్టు సంబరపడిపోతూ తనకు పిల్లలు లేని లోటు నాతో తీర్చుకునేది. ఆమెకు కూడా నేనంటే ప్రాణం. ఇంతవరకు నా జీవితంలో నన్ను భద్రంగా చూసుకునే ముగ్గురు ఆడవాళ్లు ఎటువంటి బెరుకు లేకుండా నాతో నగ్నంగా ఉండటం వలన నన్ను భద్రంగా చూసుకునేవారు ఇలాగే నన్ను నగ్నంగా తన దగ్గరకు తీసుకుంటారు అనే భావన నా మదిలో ముద్రపడిపోయింది. అప్పటి నుంచే నాకు నగ్నంగా ఉండే ఆడవాళ్లంటే చాలా ఇష్టంగా మారిపోయింది. కానీ వయసు చిన్నది కావడంతో ఎటువంటి తప్పుడు ఆలోచనలు ఉండేది కాదు.
​