Incest/Taboo యమజాతకుడు [Completed]

ప్రీతి ద్వారా విషయం తెలుసుకున్న కవిత దీపు గురించి కంగారు పడుతూ సోఫాలో కూర్చుని ఏడుస్తోంది. దీపక్ వర్మ కవిత పక్కన కూర్చుని ఆమెను పొదివి పట్టుకున్నాడు. కవిత భర్తను వాటేసుకుని, ఏంటి దీపక్ వాడికి ఇన్ని సార్లు ఇలా జరుగుతుంది? అని విలపించింది. .... దీపక్ వర్మ కవితను సముదాయిస్తూ, వాడికి ఏమి కాదు,,, నీకంటే వాడి గురించి ఇంకెవరికి బాగా తెలుస్తుంది చెప్పు. నువ్వు ఇలా డీలా పడిపోతే ఎలా? జరిగింది ఏమిటో పూర్తిగా తెలుసుకోకుండా మనం ఒక నిర్ధారణకు రావడం మంచిది కాదు అని ఓదార్చాడు. కొంతసేపటికి అంతా సర్దుకున్న తర్వాత ముగ్గురు బయటికి వచ్చి కారులో బయలుదేరారు. దినేష్ వర్మ ఇంటిదగ్గర కారు ఆగి ముగ్గురు దిగి లోపలికి వెళ్లారు.

లోపలికి వెళుతూనే దీపక్ వర్మ మాట్లాడుతూ, ఏమైంది? ఇదంతా ఎలా జరిగింది అన్నయ్యగారు? అని అడిగాడు. .... దినేష్ వర్మ మాట్లాడుతూ వాచ్మెన్ తనతో చెప్పిన విషయం అంతా దీపక్ వర్మతో చెప్పాడు. .... పిల్లలు ఎక్కడ ఉన్నారు బావగారు? అని అడిగింది కవిత. .... కార్తీక, పవిత్ర కలిసి కార్తీక రూమ్ లో ఉన్నారు. సుమతి తన రూమ్ లో ఉంది అంటూ రూమ్ వైపు చూపించాడు దినేష్ వర్మ. వెంటనే కవిత సుమతి రూమ్ వైపు వెళ్ళగా, ప్రీతి కార్తీక మరియు పవిత్రల దగ్గరకు వెళ్ళింది. దీపక్ వర్మ అక్కడే హాల్లో దినేష్ వర్మ దగ్గర ఉండిపోయాడు. ఇప్పుడు దినేష్ వర్మకి తన గోడు వెళ్లబోసుకోవడం కోసం ఒక తోడు దొరికినట్టయ్యి దీపక్ వర్మను పట్టుకొని ఏడవడం మొదలు పెట్టాడు. లోపల కవిత కూడా సుమతికి తోడుగా నిలిచింది. మరో రూంలో ప్రీతి కూడా పవిత్ర లాగే ఏడుస్తూ ఉంటే కార్తీక ఇద్దరిని దగ్గరకు తీసుకుని ఓదారుస్తుంది.
​

**********​

నేవల్ హాస్పిటల్(ఐబి సీక్రెట్ మెడికల్ సెంటర్)........

ఒక రూమ్ బయట సోము, జెస్సీ మరియు తార టెన్షన్ తో అటు ఇటు తచ్చాడుతున్నారు. ఇంతలో లోపల్నుంచి ఒక డాక్టర్ వచ్చి, ఈ పేషెంట్ ఆల్రెడీ చనిపోయాడు. మీరు ఎందుకు అతనిని బ్రతికించాలి అని పట్టుబడుతున్నారో మాకు అర్థం కావడం లేదు? పల్స్ తెలియడంలేదు బ్రెయిన్ కూడా డెడ్ అయినట్టు కనబడుతుంది అని అన్నాడు. .... లేదు డాక్టర్ గారు అందుకు ఒక బలమైన కారణమే ఉంది. ఇదివరకు కూడా ఇలాగే బాగా గాయపడి చావు అంచుల దాకా వెళ్లి తిరిగి మూడు రోజుల తర్వాత లేచాడు. ఈసారి కూడా అలాగే జరిగే అవకాశం ఉందని మా గట్టి నమ్మకం. మావాడు మామూలు మనిషి కాదు అంత తొందరగా ఊపిరి వదిలే రకం కాదు అని అన్నాడు జెస్సి.

గయ్స్ మీలాంటి వాళ్లు కూడా ఇలా మాట్లాడటం ఆశ్చర్యంగా ఉంది. ఎనీ వే,,, మీరు అనుకున్నట్టే ఏదైనా అద్భుతం జరుగుతుందేమో చూద్దాం. కానీ మెడికల్ టర్మ్స్ ప్రకారం అతనిని చనిపోయినట్టే పరిగణిస్తాము అందువలన ఆ బాడీని ఒక్కరోజు మాత్రమే కాపాడగలము. ఆ తర్వాత బాడీ డీకంపోజ్ అవ్వడం మొదలైపోతే మనం ఏమి చేయలేము. దానికి తోడు బాడీ మీద చాలా చోట్ల దెబ్బలు తగిలాయి. బుల్లెట్లు కూడా తగిలాయి కానీ బుల్లెట్లు పైపైన మాత్రమే తగలడంతో బాడీ లోపలికి చొచ్చుకుని వెళ్ళలేదు. బుల్లెట్లు మొత్తం తీసేసి చేయవలసింది అంతా చేసాము. ఇకపైన ఎలాంటి అద్భుతం జరగాలన్నా అది దేముడికే విడిచిపెట్టాలి. మీ నమ్మకం నిజం అవ్వాలని ఆ దేవున్ని ప్రార్థించండి అని చెప్పి డాక్టర్ వెళ్ళిపోయాడు. ముగ్గురు చేతులు జోడించి మనసులోనే భగవంతుని ప్రార్ధించారు.
​

**********​

లోపల బెడ్ మీద నా బాడీ శవం లాగా పడి ఉంది. నేను ఆ బెడ్ మీద కూర్చుని నా బాడీని చూస్తున్నాను. ఇదేంటి నా బాడీ అక్కడ పడి ఉంటే నేను ఎలా చూడగలుగుతున్నాను? అని అనుకున్నాను. అంతలో సడన్ గా కళ్ళు మిరుమిట్లు గొలిపేలా ఒక వెలుగు సంతరించుకుని నేను కళ్ళు తెరచి చూసే సరికి ఎదురుగా నా ప్రాణమిత్రుడు రవి కనబడ్డాడు. వెంటనే నేను ఆత్రుత ఆపుకోలేక, ఒరేయ్ రవి,, ఏంట్రా ఇది నాకు ఏమైంది? నేను ఇక్కడ కూర్చున్నాను అక్కడ బెడ్ మీద నా బాడీ పడుకొని ఉంది. నేను టచ్ చేస్తున్నాసరే నా బాడీ నా చేతికి అందడం లేదు? అని ఆశ్చర్యంగా అడిగాను. .... ఓరి నీ అయ్యా,, ఇప్పుడు నువ్వు కూడా నా లాగా తయారయ్యావురా. అంటే నువ్వు ఇప్పుడు నీ బాడీలో లేవు. నువ్వు ఆత్మ రూపంలో ఆ బాడీలో నుంచి బయటికి వచ్చి ఉన్నావు. సర్లే ఇంక నీ వేషాలు ఆపి నాతో పద అని అన్నాడు రవి.

ఎక్కడికిరా? అని అడిగాను. .... ఒరేయ్ నువ్వు అనవసరంగా ప్రశ్నలు వేయకుండా నాతో నడువు ముందు ముందు అన్ని నీకే తెలుస్తాయి. అక్కడ నిన్ను కలవడం కోసం చాలామంది వెయిట్ చేస్తున్నారు అని అన్నాడు రవి. వెంటనే నేను లేచి నిలబడగా రవి నా చేతిని పట్టుకున్నాడు. ఆ తర్వాత అలా నేను చూస్తూ ఉండగానే మా చుట్టూ ఒక ప్రకాశవంతమైన వెలుగు సంతరించుకొని మళ్లీ ఆ వెలుగు దూరం అయ్యేసరికి మేము మెట్లు ఎక్కి వెళుతున్నాము. కొంత సేపటికి ఒక గేటు దగ్గరకు చేరుకుని నిల్చున్నాము. ఆ గేటు చాలా పెద్దగా ఉంది కొద్ది నిమిషాల తర్వాత అది తెరుచుకోగా ఇద్దరం లోపలికి అడుగుపెట్టాము. ఆ తర్వాత మేము ముందుకు సాగిపోగా ఆ గేట్లు మళ్లీ మూసుకుపోయాయి. కొంతసేపటికి మేము ఒక దర్బారు జరుగుతున్న ప్రదేశానికి చేరుకున్నాము.

ఎదురుగా ఎత్తైన ఒక సింహాసనం మీద కిరీటం ధరించిన ఒక వ్యక్తి కూర్చుని న్యాయ సూత్రాలు వల్లిస్తూ తీర్పు చెబుతున్నాడు. కొంతమందికి శిక్షలు వేస్తున్నాడు మరి కొంతమందిని మంచి మాటలతో మెచ్చుకుని పంపుతున్నాడు. అలా చాలా సేపటి వరకు చాలామంది లైన్లో వచ్చి తీర్పులు చెప్పించుకుని వెళుతున్నారు. చాలాసేపటి తర్వాత మా వంతు వచ్చింది. ఒరేయ్ రవి ఎవర్రా అయన? అని అడిగాను. .... ఓరి నీ అయ్యా,, కనబడటం లేదారా ఆయన యమధర్మరాజు అని అన్నాడు రవి. .... ఏంటి యమధర్మరాజా? అంటే ఇప్పుడు మనం,,,, అని ఆగిపోయి ఆశ్చర్యంగా చూసాను. .... అవును ఇప్పుడు మనం యమధర్మరాజు దర్బారులో ఉన్నాము. ఇక్కడికి వచ్చిన వారందరూ తమ కర్మ ఫలితాన్ని అనుభవించాల్సి ఉంటుంది. మంచి కర్మలు చేసినవారిని స్వర్గానికి పంపిస్తారు. చెడు కర్మలు చేసినవారికి శిక్ష విధించిన నరకానికి పంపుతారు.

అంతలో దర్బారుకు విరామం ప్రకటించిన యమధర్మరాజు సింహాసనం నుండి లేచి కొద్ది దూరంలో నిలిచిన మమ్మల్ని చూసి, అహో పుత్ర రవి నీవు ఏతెంచితివా? నీ మిత్రుడిని కూడా తోడ్కొని వచ్చితివే అంటూ పలకరించారు. .... రవి చేతులు జోడించి నమస్కారం పెడుతూ, అవును యమధర్మరాజా అని వినయంగా అన్నాడు. .... యమధర్మరాజు నన్ను చూసి, రమ్ము పుత్ర,, అంటూ ఒక దారి వైపు నడిచారు. మేమిద్దరం కూడా అతనిని ఫాలో అయ్యాము. అలా నడుస్తూ యమధర్మరాజు మాట్లాడుతూ, పుత్ర దీపు నిన్ను ఈ సమయంలో ఇక్కడకు రప్పించడానికి ఒక ముఖ్యమైన కారణం ఉంది. ఇక్కడ ఒకరు నిన్ను చూడాలని నిన్ను ప్రత్యక్షంగా కలవాలని తీవ్రమైన తపస్సు గావించి మమ్ములను ప్రసన్నం చేసుకున్నారు. దాంతో మాకు వరము ఇవ్వక తప్పలేదు. మేము ఇచ్చిన మాటను నిలబెట్టుకొనుటకు ఇప్పుడు నీకు ఈ పరిస్థితి ఏర్పడింది. మీరు వెళ్లి వారిని కలిసి రండు అని చెప్పి ఆ దారి నుంచి మరో దారిలోకి మళ్ళి యమధర్మరాజు వెళ్ళిపోయారు.

ఆ తర్వాత నేను రవి కలిసి ఆ దారిలో మరికొంచెం ముందుకు వెళ్ళగా అక్కడ మరొక గేటు కనపడింది. ఆ గేటు దాటుకుని లోపలికి వెళ్ళగా ఒక అద్భుతమైన సుందర ప్రదేశం దర్శనం ఇచ్చింది. కాళ్ళ కింద మేఘాలు నడుస్తున్నాయి. గ్రీకు సామ్రాజ్యంలో నిర్మించినట్టు ఎత్తయిన స్తంభాలు వాటికి తెల్లని వస్త్రాలతో కర్టెన్లు వేలాడదీసి ఉన్నాయి. కానీ ఎక్కడా గోడలు గాని పైకప్పు గాని కనబడటం లేదు. ముందుకు నడుచుకుంటూ స్తంభాలు దాటుకుని వెళుతున్న కొద్దీ సుందరవనాలు, పూల తోటలు, నిర్మలమైన ఆకాశంతో చాలా ప్రశాంతంగా ఉంది ఆ ప్రదేశం. గోడలు లేవు గాని ఆ తెల్లని వస్త్రాలు దాటుకుంటూ వెళుతుంటే ఏదో రూములు దాటుకొని మరో రూమ్ లోకి వెళ్తున్నట్టు అనిపిస్తుంది. ఇంతలో రవి మాట్లాడుతూ, అదిరా అబ్బాయ్ స్వర్గానికి స్వాగతం. ఇక్కడ నిన్ను ఒక స్పెషల్ వ్యక్తి కలవబోతున్నారు. వారిని కలిస్తే నువ్వు కూడా సంతోషంతో ఉబ్బితబ్బిబ్బైపోతావు అని అన్నాడు.

ఆ తర్వాత మేము ఒక ఇంటి పరదాల మధ్య నుంచి లోపలికి వెళ్ళాము. లోపలికి వెళ్ళిన తర్వాత, అమ్మ, మావయ్య, అత్తయ్య, అక్క అని గట్టిగా అరిచి పిలిచాడు రవి. .... ఎదురుగా ఉన్న మరో పరదా మాటునుంచి, రవిబాబు నువ్వు వచ్చేసావా? అన్న మాట వినపడింది. .... అవునమ్మా వచ్చేసాను, ఇదిగో నీ కోసం ఎవరిని తెచ్చానో చూడు అని అన్నాడు రవి. .... అది నాకు చాలా పరిచయమున్న గొంతు ఆమె లోపల నుంచి వస్తూనే నేను ఆమె ఒకరినొకరు చూసుకుని ఇద్దరికీ కళ్ళమ్మట నీళ్ళు కారాయి. వెంటనే నేను పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి ఆమెను గట్టిగా కౌగిలించుకొని, అమ్మ,, అమ్మ,, నన్ను వదిలేసి ఎందుకు వచ్చేసావు అమ్మ? అని అడిగాను. .... మనం ఎప్పుడు ఎక్కడ ఉండాలన్నది కాలం నిర్ణయిస్తుంది నాన్న. లేదంటే నిన్ను వదిలేసి రావడం నాకు మాత్రం ఇష్టమా ఏంటి? మనం ఎన్ని అనుకున్నా ఆ విధాత రాసిన దాని ప్రకారమే అన్నీ జరుగుతాయి. సరేలే ఆ కన్నీళ్లు ఇంక ఆపు, నా కొడుకు ఎంత పెద్దవాడు అయిపోయాడో అంటూ నన్ను చూసి మురిసిపోయింది పార్వతి అమ్మ.

అంతలో అక్కడికి పార్వతిఅమ్మ తమ్ముడు, మరదలు వారి కూతురు ముగ్గురు వచ్చారు. మావయ్య మాట్లాడుతూ, అరే వాహ్,, మమ్మల్ని చూడటానికి మా అల్లుడు వచ్చాడే అని అన్నాడు. వెంటనే నేను ఆయన దగ్గరకు వెళ్లి హగ్ చేసుకుని పలకరించాను. ఆ తర్వాత అత్తయ్యను కూడా హగ్ చేసుకుని పలకరించాను. అంతలో వారి అమ్మాయి మాట్లాడుతూ, మొత్తం ప్రేమంతా వాళ్ళకేనా? నా దగ్గరికి రావారా నువ్వు? అని అనడంతో, అయ్యో అలాంటిదేమీ లేదు అక్క అంటూ దగ్గరకు వెళ్లి ఆమెను కూడా హగ్ చేసుకుని పలకరించాను. .... భూమ్మీద బతికి ఉన్నప్పుడు కూడా నువ్వు ఇంతేరా. ఎంతసేపు అత్త పక్కన ఉండడం తప్పితే ఎంత పిలిచినా మా దగ్గరికి వచ్చే వాడివి కాదు. పోనీలే చచ్చినందుకు ఇన్నాళ్లకు ఒక ప్రయోజనం దక్కింది అని నవ్వుతూ, బాగా పెద్దోడివి అయిపోయావురా అంది అక్క.

ఆ తర్వాత కొంత సేపు అక్కడే కూర్చొని అందరితో మాట్లాడిన తర్వాత పార్వతి అమ్మ నా చెయ్యి పట్టుకుని పరదాల మాటున మరొక రూమ్ లోకి తీసుకొని వెళ్ళింది. అది ఒక రూమ్ అనడంకంటే ఒక సుందరమైన వనం అని చెప్పొచ్చు. చుట్టూ పచ్చని మొక్కలు, ఆ పక్కనే ఒక మంచినీటి కొలను, చుట్టూ తెల్లని పరదాల మధ్య హంసతూలికా తల్పం అదంతా చూస్తుంటే నాకు ఒక కల లాగా గాలిలో తేలుతున్నట్టు అనిపించింది. ఇంతవరకు నేను మీకు చెప్పలేదు గానీ అక్కడ అందరి వస్త్రధారణ కొంచెం విచిత్రంగా ఉంది. అందరి ఒంటిమీద ఒక తెల్లని పలుచని సిల్క్ వస్త్రం చుట్టుకొని ఉన్నారు. బహుశా ఏకవస్త్రం అంటే ఇదేనేమో? పార్వతి అమ్మ బెడ్ దగ్గరికి వెళుతూనే తన ఒంటి మీద ఉన్న ఆ పలుచని వస్త్రాన్ని ఒక చేతితో తీసి పడేయగా క్షణంలో పూర్తి నగ్నంగా మారిపోయింది.

అలాగే నా ఒంటి మీద ఉన్న బట్టలను కూడా ఒక్క క్షణంలో తీసి పడేసింది. నా చేయి పట్టుకుని బెడ్ మీదకి తీసుకువెళుతూ ముందుగా తను పడుకొని నన్ను తన మీదకు రమ్మని చేతులు చాచి పిలిచింది. వెంటనే నాకు చిన్నతనంలో అమ్మతో కలిసి గడిపిన క్షణాలు ఆ దృశ్యాలు కళ్లముందు కదలాడి ఆ వయసు పిల్లాడిలాగే ఆతృతగా అమ్మ మీదకు ఉరికాను. నా చిన్నతనంలో చేసినట్టే అమ్మ తన రెండు కాళ్ళు తెరిచి నా తలను తన ఉపస్తు మీద పెట్టుకొని జోల కొట్టింది. ఇదంతా నాకు ఒక మాయలాగా అనిపిస్తుంది. ఏదో తెలియని ఆనందం నన్ను ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తుంది. ఇప్పుడు నేను పెద్దవాడిని అయ్యాను అన్న విషయం కూడా నాకు గుర్తుకు రావడం లేదు. అప్పుడు అమ్మ దగ్గర ఎటువంటి ఆనందం అనుభవించానో ఇప్పుడు కూడా అదే మైండ్సెట్ లో ఉన్నాను.

నీకు గుర్తుందా నాన్న? నేను భూమ్మీద బతికి ఉండగా నన్ను ఇలాగే వాటేసుకొని పడుకునే వాడివి. పాలు రాకపోయినా నా బాయల్ని చేపి నిన్ను నిద్రపుచ్చేదాన్ని. నా ఒంటి మీద గుడ్డ నిలవనిచ్చేవాడివి కాదు. కానీ అప్పుడు నీ వయస్సు చాలా చిన్నది ఇప్పుడు చూస్తే ఆజానుబాహుడిలాగా కనబడుతున్నావు. నా బిడ్డ పెద్దవాడై పోయాడు అంటూ నా తల పట్టుకొని నన్ను తన పైకి లాక్కుని చిన్నప్పుడు చేసిన విధంగా గారంగా మూతి ముద్దులు పెట్టి మురిసిపోయింది. నేను కూడా నా చిన్ననాటి క్షణాలను అనుభవిస్తూ మిగిలిన విషయాలన్నీ మరిచిపోయాను. మా ఇద్దరి నగ్నదేహాలు స్పర్శించుకోవడం ఒక తియ్యని అనుభూతిని కలిగిస్తుంది. ఇక ఎప్పటికీ అలాగే అమ్మతో కలిసిపోయి ఉండిపోవాలనిపిస్తుంది. నా నోటి వెంట మాటలు రావడం లేదు కానీ అమ్మ పొందు మాత్రం నువ్వు సురక్షితంగా ఉన్నావు అన్న ఫీలింగ్ కలగజేస్తుంది. కొంతసేపటి తర్వాత అమ్మ తనివితీరా నన్ను ముద్దులలో ముంచెత్తి చివరిగా ఎటువంటి చలనం లేని నా మొడ్డను ముద్దాడి, ఇన్నాళ్లకు నా బిడ్డను చూసుకోగలిగాను అని తృప్తి నిండిన కళ్ళతో నన్ను చూసింది.

ఈ సంఘటన జరుగుతున్నంతసేపు మా ఇద్దరి మధ్య ఎటువంటి కామపు ఆలోచనలు లేవు. తల్లి తనయుల ప్రేమ మాత్రమే కనపడింది. అలా ఎంతసేపు ఉన్నామో తెలీదు గాని అంతలో బయటినుంచి అక్క పిలుపు వినబడగా అమ్మ నా చెయ్యి పట్టుకుని లేపి ఒక్క క్షణంలో మా ఇద్దరి ఒంటి మీద బట్టలు వచ్చేలా చేసింది. అలాగే నా చెయ్యి పట్టుకొని ఆ రూమ్ లో నుంచి బయటకు తీసుకు వచ్చింది. మళ్లీ అక్కడ అందరితో కలిసి మరికొంతసేపు మాట్లాడి రవి పిలుపు వినబడటంతో అటు వైపు చూశాను. పదరా దీపు మనం బయటికి వెళ్లి యమధర్మరాజు వారిని కలిసే పని ఉంది అని అనడంతో నా ప్రమేయం లేకుండానే అక్కడినుంచి లేచాను. నేను వెళ్లాలి అన్నట్టు అమ్మ వైపు చూశాను.

అమ్మ లేచి నన్ను ఆప్యాయంగా కౌగిలించుకుని తీయని ముద్దు పెట్టి, నేను కావాలనుకున్నా నిన్ను ఆపలేను. ఎందుకంటే నువ్వు చేయాల్సిన పనులు ఇంకా చాలా ఉన్నాయి. నా ఆశీర్వాదం ఎప్పుడు నీతోనే ఉంటుంది. నువ్వు చేసే ప్రతి పనిలోనూ విజయం నీదే కావాలి. నేను నీ దగ్గర లేకపోయినా నాకంటే బాగా చూసుకునే వారు నీకు తోడుగా ఉన్నారు. ఎవరి దగ్గరకు నువ్వు చేరాలో అక్కడే పదిలంగా ఉన్నందుకు నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంది అని అంది పార్వతి అమ్మ. .... ఇంతకాలానికి నా కోరిక తీరబోతుంది అని తెలిసింది. నువ్వు అందరి లెక్కలు సరి చేస్తావని చాలా ఆశగా ఎదురు చూస్తున్నాను అని అంది అక్క. .... నాకేమీ అర్థం కాక, దేని గురించి అక్క? అని అడిగాను. .... ఇంకా దేని గురించిరా మేము రావలసిన కాలం కంటే ముందే ఇక్కడికి వచ్చి పడ్డాము. అందుకు కారణమైన వారి అందరి లెక్కలు తేల్చాల్సింది నువ్వే కదా అంటూ నా బుగ్గ పట్టుకొని సరదాగా గిల్లి వదిలింది.

ఆ తర్వాత మరొకసారి అమ్మను మనసారా కౌగిలించుకొని అందరికీ వీడ్కోలు చెప్పి రవితో కలిసి అక్కడి నుంచి బయటికి వచ్చాను. తిరిగి అదే దారిలో వెనక్కి రాగా మధ్యలోనే మళ్ళీ యమధర్మరాజు గారు కలిసారు. మేము ఇద్దరం నమస్కారం చేయగా, పుత్ర దీపు నీవు ఈ సమయమున ఇక్కడికి రావటానికి గల కారణం తెలియక అయోమయంతో సతమతమౌతూ ఉంటావు. అందుకు గల కారణం ఆ మహాతల్లికి నీ మీద ఉన్న ప్రేమ. ఆమెకు మేము ఇచ్చిన వాగ్ధానం నెరవేర్చుట కొరకై ఇప్పుడు నీకు జరిగిన ప్రమాద సమయమును వినియోగించుకున్నాము. సహజంగా ఇక్కడికి వచ్చిన ప్రాణులు తిరిగి భూమి మీదకు వెళ్లడం అసంభవం. అటువంటి సందర్భాలు చాలా అరుదు అనే చెప్పాలి. అది కూడా కొన్ని ప్రత్యేకమైన కారణాలవల్ల మాత్రమే అలా జరిగాయి.

ప్రతి జీవి పుట్టిన తర్వాత విధి వ్రాతను అనుసరించి కొన్ని కర్మలు గావించి ఇక్కడకు రావడం జరుగుతుంది. నీవు ఇంకా భూలోకంలో నెరవేర్చాల్సిన కర్మలు చాలా ఉన్నాయి. అందువలననే నీ ఆత్మను గైకొనుటకు మా అనుచరగణం కాకుండా నీ మిత్రుణ్ణి పంపించితిమి. నువ్వు సంపూర్ణ ఆయుష్కుడివి అందువలన ఇప్పుడు నువ్వు ఇక్కడ ఉండటం అసంభవం. మరొక తప్పిదం జరగకముందే నీవు ఇక్కడి నుంచి నిష్క్రమించాలి. ఇకమీదట నీ జీవితం అంతా సంతోషమయంగా ఉంటుంది మేము ఇంతకంటే ఎక్కువ సమాచారం ఇవ్వజాలము అని అన్నారు. .... కానీ ఇంతవరకు అనుభవించిన జీవితంలో నా ప్రమేయం లేకుండానే అంత కష్టంగా ఎందుకు ఉంది? అని నమస్కరించి అడిగాను. .... అది నీ అపోహ. ఇంతవరకు నువ్వు అనుభవించిన జీవితంలో కష్టసుఖాలు రెండు ఉన్నాయి. అందుకు కారణాలు ఏంటో ఇప్పుడు నీకు అన్నీ తెలుసు. ఇంతవరకు నీ చుట్టూ ఉన్న ప్రేమ వలయమే నిన్ను కాపాడుతూ వస్తుంది. ఇకముందు కార్యోన్ముఖుడివై నీ కర్తవ్యపాలన గావింపుము. ఓం తత్,, అని ఆశీర్వదించి అక్కడి నుంచి వెళ్లిపోయారు. ఆ తర్వాత నేను రవి కలిసి అక్కడి నుంచి తిరుగు ప్రయాణం అయ్యాము.

​